ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Aπό τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές ξεκίνησαν έναν αγώνα μέσα από ένα διεκδικητικό πλαίσιο που περιλαμβάνει τα εξής αιτήματα:
1) Τη μη κατάργηση του νόμου 4322/2015 που αφορά τις αποφυλακίσεις
κρατουμένων
2) Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών
3) Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής
για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της
άδειας ή μετά την παραβίαση της, αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να
εκτίσει δύο διαφορετικές ποινές αθροιστικά.

Στη συγκεκριμένη κινητοποίηση συμμετέχουν ολοένα και περισσότερες φυλακές. Παράλληλα οι κρατούμενοι καλούνε τον κόσμο του αγώνα να πλαισιώσει την κινητοποίηση που διεξάγεται στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους. Ο αγώνας των φυλακισμένων για μια ανάσα ελευθερίας και ενάντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης του σωφρονιστικού ολοκληρωτισμού, συμβαδίζει με τον αγώνα κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και τη λεηλασία της ζωής του.

Στην περίοδο που διανύουμε, βιώνουμε την ολοένα μεγαλύτερη επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, έχουν ως αποτέλεσμα τη φτώχεια και την εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Το κράτος είναι το μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας που θέλοντας να διατηρήσει την κυριαρχία του δε διστάζει να επιτεθεί στα ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας που εναντιώνονται στις βάρβαρες συνθήκες που αυτό επιβάλει. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια στην περίοδο της κρίσης του καπιταλισμού, το κράτος έχει επενδύσει ακόμα περισσότερο στη στρατηγική επιβολής ελέγχου αυξάνοντας το επίπεδο της καταστολής έχοντας ως στόχο την εξάλειψη των κοινωνικών αντιστάσεων. Π.χ. συστήματα παρακολούθησης και ελέγχου, η διαρκής παρουσία της αστυνομίας στον αστικό ιστό καθώς και η αναβάθμιση του νομικού του οπλοστασίου στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας”.

Μία από τις περιοχές όπου συνυπάρχουν και δραστηριοποιούνται κομμάτια του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος είναι και τα Εξάρχεια. Μία περιοχή στην οποία βρίσκεται πληθώρα συλλογικών εγχειρημάτων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων στεκιών και κοινωνικών χώρων καθώς επίσης αποτελεί και πεδίο δράσης συνελεύσεων, πολιτικών ομάδων και συλλογικοτήτων. Μία ζωντανή εστία αντίστασης όπου αγωνιζόμενοι/ες εναντιώνονται στους αστικούς νόμους και τις κρατικές επιταγές, μια εστία ανομίας στην οποία ο εσωτερικός εχθρός οργανώνεται και επιτίθεται στο υπάρχον.

Η στοχοποίηση των Εξαρχείων, έχει πρώτα και κύρια πολιτικές προεκτάσεις, γι’αυτό και είναι δικαιολογιμένη από την πλευρά του κράτους. Έτσι λοιπόν ανά περιόδους, το “θέμα”των Εξαρχείων γίνεται η καυτή πατάτα που αλλάζει χέρια μεταξύ κυβέρνηση και αντιπολίτευσης, εξυπηρετώντας ενδοεξουσιαστικές διαμάχες. Δεν είναι λίγες οι φορές που γίνονται εξαγγελίες από πολιτικά κόμματα περί εκαθαρίσεων στην περιοχή και επαναφορά της αστικής νομιμότητας. Η σύνηθης μέθοδος ενίσχυσης της παρουσίας του κράτους στα Εξάχεια περιλαμβάνει, εισβολή σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, εξακριβώσεις, προσαγωγές και συλλήψεις στους γύρω δρόμους από ασφαλίτες και φυσικά επεμβάσεις των ΜΑΤ.

Τις τελευταίες μέρες διακρίνουμε την “εφευρετικότητα” των μηχανισμών καταστολής. Το κάλεσμα της ΠΟΑΣΥ σε ανοιχτή εκδήλωση με θέμα “Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις” στην πλατεία Εξαρχείων έχει διττό ρόλο. Από τη μία επιχειρείται μια πιο “αναίμακτη” παρουσία των ένστολων καθαρμάτων της άρχουσας τάξης στην περιοχή και από την άλλη συντηρεί την ενδοεξουσιατική διαμάχη.

Οι επιχειρήσεις “Αρετή”, οι δολοφονίες των Μιχάλη Καλτεζά και Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και κατ’επέκταση οι εξεγέρσεις που ακολούθησαν, έχουν αφήσει ισχυρή πολιτική παρακαταθήκη. Συνεπώς κάθε αστυνομική παρουσία, είτε αυτή χρησιμοποιεί βία είτε φοράει το “εκδημοκρατισμένο” της προσωπείο δεν είναι ανεκτή.

Για εμάς ελεύθερες πόλεις θα είναι αυτές όπου θα υπάρχουν ισότιμες σχέσεις και δομές απαλλαγμένες από κάθε είδους εξουσία, βασισμένες στην αυτοοργάνωση. Πόλεις στις οπόίες δεν θα υπάρχουν υψωμένα τείχη φυλακών αλλά κοινότητες που θα υπερασπίζονται την ισότητα και την ελευθερία.

Συμμετέχουμε και καλούμε τον κόσμο του αγώνα στη συγκέντρωση -μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων την Πέμπτη 29 Ιουνίου στις 17:00 στην πλατεία Εξαρχείων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ…ΓΙΑ “ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ”

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ,

ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΜΑΖΙΚΑ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ- ΜΑΧΗΤΙΚΑ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Πανελλαδικό 2ήμερο Αλληλεγγύης

στον αγώνα των κρατουμένων – Παρασκευή 30/6 και Σάββατο 1/7

Από τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι σε διάφορες ελληνικές φυλακές, συντονίζονται εκ νέου, σε αγωνιστικές  και συλλογικές κινητοποιήσεις. Έως τώρα στην κινητοποίηση συμμετέχουν οι εξής φυλακές: Κορυδαλλού, Γυναικείες Κορυδαλλού, Αγίου Στεφάνου – Πάτρα, Δομοκού, Νιγρίτας, Χανίων, Αυλώνας, Μαλανδρίνου. Ενώ υπήρξαν και οι πρώτες προσπάθειες τρομοκράτησης με στόχο την αποτροπή συμμετοχής στην κινητοποίηση και άλλων φυλακών, όπως π.χ. στη Λάρισα, όπου η διεύθυνση των φυλακών απείλησε τους κρατούμενους ότι η συμμετοχή τους στην κινητοποίηση θα ισοδυναμεί με κόψιμο αδειών, μεροκάματων και πειθαρχικών διώξεων.

Τα αιτήματα των κρατουμένων αφορούν το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το πότε και πώς  θα βρίσκουν το δρόμο προς την ελευθερία τους και έχουν ως εξής:

1. Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015, που αφορούν στις υπο όρους αποφυλακίσεις, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.

2. Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στο θεσμό τον αδειών.

3. Κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των “σωφρονιστικών” καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίασή της.

Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει μια μακροχρόνια παράδοση αιματηρών αγώνων, που έχουν δοθεί από τους κρατούμενους εντός  των κατ’ ευφημισμό σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Αγώνες αξιοπρέπειας και αντίστασης, που στόχο είχαν την ανάδειξη των φυλακών, ως αποθήκες και κολαστήρια ανθρωπίνων ψυχών, σε μία αργή και επίπονη πορεία προς τον εξανθρωπισμό τους. Η αλήθεια είναι βέβαια πως η μόνη εξανθρώπιση των σιδερόφραχτων κάτεργων, δεν μπορεί να είναι άλλη από την οριστική κατάργησή τους. Γιατί τίποτα θετικό δεν μπορεί να παραχθεί εντός δομών που το μόνο που αναπαράγουν είναι βία, αδικία και καταπίεση, παρά μόνο η διαιώνιση των ίδιων και χειρότερων στρεβλώσεων, που υποτίθεται πώς καλείται να «διορθώσει» ο εγκλεισμός.

Η φυλακή αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την αιχμή του δόρατος, στη φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, που διαθέτει για την διαχείριση της κοινωνικής εντροπίας. Το τρίπτυχο αστυνομία, δικαιοσύνη και φυλακές είναι τα μόνιμα σκιάχτρα του καθεστώτος, που καλείται να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε σκέφτεται να αντισταθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κρεατομηχανή αφανισμού ανθρώπων.

Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να στηρίξει με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί  την κίνηση των κρατουμένων, να αντισταθούν και να σηκώσουν τη σημαία της αξιοπρέπειας, απέναντι στους τσιμεντένιους δεσμοφύλακες της κοινωνικής οργής, που ολοένα και φουντώνει στις μέρες μας. Οι φυλακές είναι ένας ακόμη  μοχλός συγκράτησης των κοινωνικών κραδασμών, που γίνονται αντιληπτοί από τους επικυρίαρχους αυτού του κόσμου. Η κατεύθυνση αυστηροποίησης του νομικού πλαισίου για τη λειτουργία των φυλακών, που προωθεί η συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο οποιονδήποτε αντιλαμβάνεται τη σύνδεση που μπορούν να έχουν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, εντός κι εκτός των τειχών, ενάντια στους Λεβιάθαν του κράτους και του κεφαλαίου.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

  Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
saak@riseup.net

Συγκέντρωση – Μικροφωνική Αλληλεγγύης

στον αγώνα των κρατουμένων

Πέμπτη 29 Ιουνίου 5μμ – Πλατεία Εξαρχείων

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Από τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι σε διάφορες ελληνικές φυλακές, συντονίζονται εκ νέου, σε αγωνιστικές  και συλλογικές κινητοποιήσεις. Σε πρώτο χρόνο ξεκίνησαν, με την άρνηση του μεσημεριανού κλειδώματος , θέτοντας παράλληλα την προοπτική κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.

Τα αιτήματα των κρατουμένων αφορούν το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το πότε και πώς  θα βρίσκουν το δρόμο προς την ελευθερία τους και έχουν ως εξής:

1. Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015, που αφορούν στις υπο όρους αποφυλακίσεις, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.

2. Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στο θεσμό τον αδειών.

3. Κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των “σωφρονιστικών” καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίασή της.

Η φυλακή αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την αιχμή του δόρατος, στη φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, που διαθέτει για την διαχείριση της κοινωνικής εντροπίας. Το τρίπτυχο αστυνομία, δικαιοσύνη και φυλακές είναι τα μόνιμα σκιάχτρα του καθεστώτος, που καλείται να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε σκέφτεται να αντισταθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κρεατομηχανή αφανισμού ανθρώπων.

Εμείς, ως συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων, αποδεχόμαστε την αναγκαιότητα των αγώνων εντός των τειχών, τόσο για τους ίδιους τους κρατούμενους, αλλά όσο και για εμάς εκτός των τειχών. Η μάχη και η αντίσταση εναντίον των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους είναι υπόθεση όλων όσων ανήκουν στο στρατόπεδο της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος , που ολοένα και με μεγαλύτερη ταχύτητα καταβροχθίζει και αφανίζει τις ζωές μας.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

  Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
saak@riseup.net

__________________________________

Συμμετοχή της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους, τους Φυλακισμένους και Διωκόμενους Αγωνιοστές

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

Στις 31 Μαΐου 2017 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορούσε «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και λοιπές διατάξεις».

Οι «λοιπές διατάξεις» αφορούν τροποποιήσεις του άρθρου 187 («εγκληματική» οργάνωση) και 187Α («τρομοκρατική» οργάνωση) του ποινικού κώδικα.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται σε όποιον και όποια «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί η διεγείρει» σε μια σειρά πράξεων, όπως σε «συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξης σε τέτοια», σε «διάπραξη εγκλημάτων», σε «εκπαίδευση ή χρήση εκρηκτικών κ.ά.» και σε «παροχή οδηγιών για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση».

Το καθεστώς εμπλουτίζει – θωρακίζει το νομικό του οπλοστάσιο απέναντι σε όποιον/α αντιστέκεται όχι μόνο με πράξεις αλλά και με τον δημόσιο λόγο του. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις προτεινόμενες διατάξεις η διατυπωμένη δημόσια θέση που επικροτεί μια ένοπλη ενέργεια, ακόμη και η αναδημοσίευση μιας ανάληψης ευθύνης, πολύ δε περισσότερο όταν δημοσιεύει θετικά σχόλια για τη δράση μιας επαναστατικής οργάνωσης, αρκούν για να βρεθεί κατηγορούμενος και να καταδικαστεί για φρονηματικούς λόγους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακολουθώντας πιστά τα βήματα των προκατόχων της επεκτείνει την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση «του νόμου και της τάξης», ειδικά σήμερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, στην εποχή των μνημονίων. Γι’ αυτό και οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους, στοχεύοντας κύρια τις ένοπλες οργανώσεις και παράλληλα παρέχουν το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων, τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Η επέκταση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας αποτελεί την έμμεση παραδοχή της ήττας του κράτους να χτυπηθούν ουσιαστικά οι ένοπλες οργανώσεις, να απομονωθούν πολιτικά, να απωλέσουν τα όποια κοινωνικά ερείσματα έχουν.

Μετά τη δημόσια κατακραυγή που υπήρξε τόσο για το περιεχόμενο των συμπληρωματικών διατάξεων, όσο και τον τρόπο που προσπάθησε η κυβέρνηση να το περάσει από το παράθυρο, αναγκάστηκε σε σχετική υποχώρηση αποσύροντας τες από την δημόσια διαβούλευση με σκοπό να τις «επεξεργαστεί καλύτερα ώστε να μην υπάρχουν ασάφειες». Αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι αυτές αποτελούν κοινοτική οδηγία που είναι υποχρεωτική για τα κράτη – μέλη. Το γεγονός αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, αφού σύντομα θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με μια νέα προσπάθεια της κυβέρνησης να υλοποιήσει την τόσο «βολική» κοινοτική οδηγία, πόσο μάλλον σε μια περίοδο όπως η σημερινή, που υπάρχει ένταση των επιθέσεων από τις ένοπλες οργανώσεις σε μια σειρά στόχους, που συνοδεύονται από μία ευρεία κοινωνική αποδοχή. Η ύπαρξη αυτής της αποδοχής από την στιγμή που δεν μπορεί να καμφθεί για να επέλθει η επανενσωμάτωση θα πρέπει να τρομοκρατηθεί για να σιωπήσει, υπό τη διαρκή απειλή της ποινικής αντιμετώπισης.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Απο σημερα 12/6/2017 αρνουμαστε το μεσημεριανο κλεισιμο και καταμετρηση 12:00-15:00 συμμετεχοντας στη κινητοποιηση των κρατουμενων που εχει ξεκινησει.

Απαιτούμε:

1. Η μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015 που αφορούν τις αποφυλακίσεις κρατουμένων αποτελεί μια μικρή αλλά σημαντική ρωγμή στην εντεινόμενη ασυδοσία των δικαστών απέναντι στους κρατούμενους. Ανύπαρκτες εγκληματικές οργανώσεις, δίκες χωρίς στοιχεία, εξοντωτικές ποινές και διαβιβαστικά των αστυνομικών υπηρεσιών, ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστών κρατουμένων, ένα πλέγμα ταξικών διακρίσεων απλώς συμπληρώνει την εύστοχη ρήση που λέει ότι «η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτος». Μέσα από τον αγώνα για την μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2105 χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις προσπαθούμε να αγωνιστούμε ενάντια στις αυθαίρετες και καταχρηστικές δικαστικές κρίσεις ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στο ζήτημα των αναστολών οι οποίες χορηγούνταν με το σταγονόμετρο εγκαθιδρύοντας ουσιαστικά ένα ιδιότυπο καθεστώς παρατεταμένης ομηρίας μετά την έκτιση της ποινής του κάθε κρατούμενου.

2. Η κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στον θεσμό των αδειών αποτελεί ουσιαστικά την κατάργηση ενός παράλογου νόμου του πρώην υπουργού της ΝΔ Νίκου Δένδια ο οποίος έδινε «γη και ύδωρ» στην εξουσία των εισαγγελικών αρχών μέσα στα καταστήματα κράτησης. Για να γίνουμε σαφής είναι προφανές ότι οι αρμόδιοι για να κρίνουν την συμπεριφορά του κάθε κρατούμενου δεν είναι άλλοι από όσους από θεσμική ιδιότητα (διευθυντές, κοινωνικοί λειτουργοί) παρακολουθούν και έρχονται σε επαφή με τους κρατούμενους. Οι εισαγγελείς στις φυλακές η μοναδική επαφή που έχουν με τους κρατούμενους είναι όταν τους βλέπουν στα πειθαρχικά συμβούλια που αποφασίζουν για την τιμωρία τους ή στα συμβούλια που αφορούν την χορήγηση αδειών. Πως είναι δυνατόν η άποψη ενός εισαγγελέα που δεν έχει καμία καθημερινή τριβή με τους κρατούμενους να λειτουργεί σε τέτοιο καθοριστικό βαθμό στην χορήγηση των αδειών. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν κρατούμενοι που ενώ η πλειοψηφία των μελών του συμβουλίου της φυλακής να ψηφίζει υπέρ της χορήγησης άδειας αυτή να απορρίπτεται εξαιτίας του βέτο που αποφασίζει να ασκήσει ο εισαγγελέας. Εμείς διεκδικούμε την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στις άδειες ώστε να έχει ένα πραγματικό νόημα η ύπαρξη του συμβουλίου της φυλακής σε διαφορετική περίπτωση ας καταργηθεί και αυτό και ας είναι μόνος αρμόδιος ο εκάστοτε εισαγγελέας ώστε να πέσουν οι μάσκες και να μην εφευρίσκονται προσχήματα «ευαισθησίας» εκεί που δεν υπάρχουν.

3. Η κατάργηση του νόμου έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων, κατά την διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της, είναι μια πραγματική αναγκαιότητα για να βάλουμε ένα φρένο στην δημιουργία ενός νομικού τερατουργήματος που σκοπό έχει να επαναφέρει από την πίσω πόρτα ανθρώπους που θα κάθονται όλη τους την ζωή στην φυλακή μέχρι να πεθάνουν χωρίς καμία διάθεση υπερβολής σε αυτό που λέμε. Μέσω αυτού του νόμου τιμωρούνται με εξοντωτικό τρόπο χωρίς ντροπή οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις που μπορεί υπό συνθήκες να διεξαχθούν μέσα στις φυλακές αφού όλες οι ποινές για συγκεκριμένα αδικήματα που θα λάβουν χώρα εντός ενός σωφρονιστικού καταστήματος (πχ μια στάση διαμαρτυρίας) θα αρχίσουν να εκτίονται μετά την ολοκλήρωση της αρχικής ποινής χωρίς την δυνατότητα συγχώνευσης των ποινών. Το ίδιο ισχύει και για τα αδικήματα που γίνονται κατά την διάρκεια ή μετά τις παραβιάσεις αδειών τα οποία δεν μπορούν να συγχωνευτούν αναγκάζοντας τον κρατούμενο να εκτίσει δυο διαφορετικές ποινές αθροιστικά. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εκδικητική στάση των δικαστικών και αστυνομικών αρχών σε περιπτώσεις όπως αυτές που αναφέραμε παραπάνω σε λίγο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που είτε επειδή αντιστάθηκαν σε κάποιες παράλογες απαιτήσεις των σωφρονιστικών αρχών είτε επειδή παραβίασαν μια άδεια θα φορτώνονται με χρόνια φυλακής και θα πρέπει να εκτίσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρόνια στα οποία μια ζωή δεν είναι αρκετή για να αποφυλακιστείς.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Κρατουμενοι στις δικαστικες φυλακες Χανιων

________________________________________________

Από σήμερα 13/6/2017 εμείς οι κρατούμενοι των φυλακών Αυλώνα αρνούμαστε να κλειδωθούμε στα κελιά μας το μεσημέρι συμμετέχοντας στην κινητοποίηση των κρατουμένων στις φυλακές.

Τα αιτήματα που έχει θέσει το Συντονιστικό Αγώνα αφορούν την :

1) Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015 που αφορούν τις αποφυλακίσεις κρατουμένων.

2) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στον θεσμό των αδειών

3) Κατάργηση του νόμου που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για  συγκεκριμένα αδικήματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων,  κατά την διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της.

Ανακοίνωση για κλιμάκωση της κινητοποίησης στις φυλακές

Σε λίγο μπαίνουμε στην 3η βδομάδα από την έναρξη της κινητοποίησης των κρατούμενων του ελληνικού κράτους.

Στο Συντονιστικό Αγώνα συμμετέχουν ήδη οι Αντρικές και Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, οι φυλακές Πατρών, Δομοκού και Νιγρίτας, ενώ αναμένεται να προσχωρήσουν και κρατούμενοι από τις υπόλοιπες φυλακές της χωράς.

Η μοναδική απάντηση στα δικαία αιτήματα των κρατουμένων από πλευράς Υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν το έγγραφο που έστειλε ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, Ευτύχης Φυτράκης, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η παράταση του νόμου 4322/2015 θα γίνει με περιορισμούς και εξαιρέσεις, καθώς αναμένεται και η εισαγωγή δικαστικού συμβουλίου για να εγκρίνει ή για να απορρίψει την αποφυλάκιση.

Εμείς από την πλευρά μας δηλώνουμε κατηγορηματικά αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αφού επαναφέρει μια πηγή διαρκούς και εντεινόμενης αυθαιρεσίας στην προκειμένη της δικαστικής σε ένα τόσο κομβικό ζήτημα όπως οι αποφυλακίσεις κρατουμένων όταν το ορίζει τυπικά ο νόμος.

Αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την δυναμική της κινητοποίησης κρατώντας ανοιχτά τα προαύλια των πτερύγων από τις 8.00 μέχρι τις 18.30  (κανονικό ωράριο λειτουργιάς 8.00 – 11.00 και 15.30 – 18.30).

Καλούμε και τις υπόλοιπες φυλακές της χώρας να ενισχύσουν το Συντονιστικό Αγώνα με τις όποιες ιδιαιτερότητες της κάθε φυλακής και να μαζικοποιήσουν τον αγώνα των κρατουμένων.

Χαιρετίζουμε όλους τους αλληλέγγυους που μεταφέρουν την φωνή μας έξω από τα τείχη σε δρόμους και πλατείες.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ !

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

( Φυλακές Κορυδαλλού Α’, Β’ Γ’ Δ’, ειδική υπόγεια πτέρυγα )

_______________________________________

Ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα

Στις 14 Μαΐου του 2017 ο συγκρατούμενός μας Μιχάλης Μακρυγιάννης συμπλήρωσε 25 χρόνια πραγματικής φυλάκισης (31 χρόνια συμπεριλαμβανόμενου του ευεργετικού υπολογισμού). Μέχρι σήμερα όμως βρίσκεται ακόμη φυλακισμένος καθώς απ ότι φαίνεται, μιας και είναι η πρώτη τέτοια περίπτωση, το ανώτατο όριο πραγματικού χρόνου φυλάκισης δηλαδή τα 25 χρόνια που ορίζει ο νόμος, παραβιάστηκε πανηγυρικά.

Στις 29 Μαΐου ο Μιχάλης αναγκάζεται να ξανακάνει για πολλοστή φορά αίτηση  αποφυλάκισης, ενώ όλοι ξέρουμε ότι στα 25 έτη αποφυλακίζεσαι χωρίς αιτήσεις στο συμβούλιο και χωρίς όρους. Να σημειώσουμε εδώ ότι προφορικά ο εισαγγελέας επόπτης ύστερα από ανάλογη ερώτηση είχε πει ότι όντως το ανώτατο όριο κράτησης έχει συμπληρωθεί επομένως η αίτηση αποφυλάκισης θα γίνει δεκτή. Όμως, εννιά μέρες αργότερα, για μια ακόμη φορά, ο εισαγγελέας Πατεράκης εισηγήθηκε αρνητικά! Στην αιτιολόγησή του αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Μιχάλης επειδή μπορεί (δηλαδή επειδή στέκεται ακόμη όρθιος) είναι πιθανόν να διαπράξει πάλι αδικήματα και ότι ‘’δεν αντιλαμβάνεται ότι η ελευθερία του δεν εξαρτάται από τυπικές προϋποθέσεις αλλά από τη μεταμέλειά του’’. Δηλαδή ο εισαγγελέας παραβλέπει ότι έχει επέλθει το ανώτατο όριο κράτησης που μέχρι τώρα κανείς δεν έχει ξεπεράσει, αφού όλοι λάμβαναν αναστολή πιο πριν (ακόμη και άτομα καταδικασμένα για αισχρά αδικήματα όπως βιασμούς κτλ) και αυτό που ζητάει είναι παρακάλια και συγνώμες. Λες και η συγνώμη εξασφαλίζει κάτι για την εκτός φυλακής πορεία, λες και υπάρχει ‘’αληθινή έκφραση μετάνοιας’’ από κρατούμενο προς τον εισαγγελέα.Το μόνο που ζητά ο συγκεκριμένος κρατικός υπαλληλάκος είναι την ταπείνωση του συγκρατούμενου, όπως την ζητούν όλοι του σιναφιού του σε κάθε ευκαιρία.

Ο εισαγγελέας αναφέρεται στη συνέχεια και σε διάφορα πειθαρχικά αδικήματα που είχε στο παρελθόν (σε 25 χρόνια φυλακής και η μητέρα Τερέζα θα έκανε πειθαρχικό) αλλά που κανένα δεν είναι ενεργό σήμερα. Παράλληλα προβλέπει το μέλλον λέγοντας ότι αν βγει θα κάνει πάλι αδικήματα. Όπως τους είχε γράψει και σε παλιότερο υπόμνημα προς το συμβούλιο αποφυλάκισης το 2016 που έλεγε το ίδιο επιχείρημα […] Σας τα λένε οι επιστήμονες εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι αλλά εσείς έχετε μέθοδο και θεωρία δικιά σας , γιατί έτσι βολεύει το σύστημα  και οι περισσότεροι δικαστές εκτελούν εντολές άνωθεν που πρέπει να εκπληρωθούν. Εδώ αποφασίζετε με μελλοντολογία και προβλέψεις όπως η Λίτσα Πατέρα και ο Πιτ Παπαδάκος και εφόσον έχετε τέτοιο ταλέντο και ικανότητες προβλέψεων του μέλλοντος μου έξω στην κοινωνία ότι θα παρανομήσω ας κάνετε και την πρόβλεψη του μέσα στη φυλακή, αν θα κάνω αδίκημα, πότε θα βγω, αν θα βγω νεκρός ή ζωντανός.[…] και πιο κάτω: […]Για εσάς όμως αυτοπειθαρχία και συμμόρφωση προς τους βασικούς κανόνες του σωφρονιστικού συστήματος και της έννομης τάξης είναι να είσαι συνεργάσιμος, συμβιβασμένος, να χω πουλήσει την ψυχή μου, δηλαδή ένας κοινός χαφιές, να δέχομαι και να ανέχομαι τα πάντα, να μη διαμαρτύρομαι, να μην αγωνίζομαι για τα δικαιώματά μας και γενικώς να μη διεκδικώ τίποτα. Να είμαι μόνο έρμαιο του σάπιου συστήματός σας. Έτσι λειτουργεί το σωφρονιστικό σύστημα, μόνο αυτό είναι σωφρονισμός για όλους εσάς, να εξευτελίζετε και να ταπεινώνετε ανθρώπους. Έτσι ικανοποιείστε, όταν το πετυχαίνετε τότε ήμαστε σωφρονισμένοι. Όποιος δεν υποκύπτει και κρατά την αξιοπρέπειά του και την ηθική του τότε τον εκδικείστε και του καταστρέφετε τα πάντα στη ζωή του και ότι του χει απομείνει. Όταν το στοχοποιημένο θήραμα δεν υπακούσει και δεν υποκύψει το βασανίζετε και το κατασπαράζετε μέχρι τελικής πτώσεως επειδή διεκδικεί αυτό που του ανήκει και δικαιούται από το νόμο, κοινώς είστε παραβάτες και εκδικητές παραβιάζοντας και καταπατώντας τα πάντα πιστεύοντας πως θα πετύχετε να καταστρέψετε την αξιοπρέπεια και τις ηθικές αρχές μας.[…].

Το ζήτημα μας αφορά όλους τους κρατούμενους γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος να κρατήσουν χωρίς κανένα χρονικό όριο στην φυλακή όσους ισοβίτες για τον α ή β λόγο δεν θέλουν να αφήσουν ελεύθερους. Με την ίδια λογική μπορούν να αρνούνται τον ανασταλτικό χαρακτήρα τoυ υπολοίπου μεγάλων ποινών, με αποτέλεσμα την επιβολή της ποινής του θανάτου πίσω από τα σίδερα.

Οι υπεύθυνοι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, που κωφεύουν προς το παρόν στα αιτήματα που έχει θέσει η κινητοποίηση στις φυλακές, οφείλουν να πάρουν θέση για τον φασισμό που υπόκειται ο Μιχάλης Μακρυγιάννης στου οποίου τη θέση θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Απαιτούμε:

Τη μη κατάργηση του νόμου 4322/2015 που αφορά τις αποφυλακίσεις
κρατουμένων.

Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών

Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της,αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να εκτίσει δυο διαφορετικές ποινές αθροιστικά.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Από τις 18 Μαΐου οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, αρχικά αρνούμενοι το μεσημεριανό κλείδωμα της φυλακής, με αιτήματα:

1) Τη μη κατάργηση του «νόμου Παρασκευόπουλου» που αφορά τις αποφυλακίσεις κρατουμένων.

2) Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών

3) Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της, αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να εκτίσει δύο διαφορετικές ποινές αθροιστικά

Καλούμε συλλογικότητες, ομάδες, άτομα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης  αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων.

Τετάρτη 31 Μαΐου στις 7μ.μ. στο ΕΜΠ κτήριο Γκίνη

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

 _____________

Ακολουθεί το κείμενο έναρξης κινητοποίησης στις φυλακές

που υπογράφει το Συντονιστικό Αγώνα

“Μέσα από τον αγώνα που ξεκινάμε επιζητάμε αρχικά την κινητοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας που αντιλαμβάνονται τις αδικίες και τους παραλογισμούς που γίνονται σε βάρος μας. Καθώς και την μαζικοποίηση του αγώνα σε όλες τις φυλακές τις χώρας.”

Εμείς οι κρατούμενοι που βρισκόμαστε  έγκλειστοι στις φυλακές του ελληνικού κράτους αποφασίζουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ξεπερνώντας τους τεχνητούς διαχωρισμούς που θέλουν να μας επιβάλλουν με βάση την εθνικότητα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις που έχουμε ή δεν έχουμε για να διεκδικήσουμε μια σειρά αιτημάτων που μας αφορούν όλους και που αποτελούν μέτωπα πάλης που έρχονται σε ρήξη με την αυστηροποίηση της σωφρονιστικής πολιτικής. Continue reading Κάλεσμα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων – Ανακοινώσεις κρατουμένων →

 Την Πέμπτη 18/5, στις 9πμ η Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές πραγματοποίησε κατάληψη στον κυβερνητικό ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο 105,5”. Η παρέμβαση αφορούσε το ζήτημα της χορήγησης αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους χωρίς προϋποθέσεις και περιοριστικούς όρους, διαβάστηκαν κείμενα της συνέλευσης καθώς και κείμενα πολιτικών κρατουμένων. Επίσης διαβάστηκε κείμενο της Συνέλευσης αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους, που καλεί σε πορεία αλληλεγγύης στους 1500 παλαιστίνιους απεργούς πείνας το Σάββατο 20/5 στις 12μμ από το Μοναστηράκι. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης υπήρχε αστυνομική παρουσία έξω από το σταθμό, η οποία μετά από απαίτηση των συντρόφων απομακρύνθηκε διατηρώντας όμως οπτική επαφή με το χώρο. Οι σύντροφοι/ισσες μετά το τέλος της παρέμβασης αποχώρησαν συντεταγμένα από το ραδιοφωνικό σταθμό.

Τα κείμενα που διαβάστηκαν:

Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης

Αυτή τη στιγμή ο ραδιοφωνικός σταθμός “Στο Κόκκινο 105,5” τελεί υπό κατάληψη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές. Η παρέμβαση γίνεται ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους αποτέλεσμα του οποίου είναι η άρνηση χορήγησης αδειών σε μια σειρά συντρόφους που πληρούν τις προϋποθέσεις. Επιλέξαμε τον συγκεκριμένο σταθμό γιατί αποτελεί την αιχμή της κυβερνητικής προπαγάνδας, λειτουργώντας επί της ουσίας ως γραφείο τύπου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπου έχει αποδειχθεί άξιος υπερασπιστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, υπογράφοντας το ένα μνημόνιο μετά το άλλο,  όπως θα συμβεί σε λίγες ώρες με την ψήφιση των νέων μέτρων δημιουργώντας επιπλέον συνθήκες εξαθλίωσης για μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται στη φυλακή ακριβώς επειδή επέλεξαν στρατόπεδο αυτό του αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος ανεξάρτητα με το ποιος διαχειρίζεται την εξουσία. Continue reading Κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο 105,5” από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές →

Στις 17 Απριλίου περισσότεροι από 2.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές ξεκίνησαν απεργία πείνας με σύνθημα “Ελευθερία και Αξιοπρέπεια”. Οι παλαιστίνιοι κρατούμενοι απαιτούν να καταργηθεί το δικαστικό απαρτχάιντ της επ’ αόριστον κράτησης χωρίς δίκη που έχει επιβληθεί από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, καθώς και να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους (κατάργηση απομόνωσης, επικοινωνία με συγγενείς, ιατρική περίθαλψη κ.α.).

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι συνένοχη στα διαρκή εγκλήματα του Ισραηλινού κράτους.

Nίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης

Nίκη στον αγώνα τον παλαιστίνιων απεργών πείνας

Συνέλευση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους

Παρέμβαση έγινε την Πέμπτη 6/4 το απόγευμα έξω από το σπίτι της Ν. Μπακογιάννη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για το ζήτημα των αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους. Ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι,ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κ.λ.π.

Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας που βρίσκεται στην φυλακή πάνω από 15 χρόνια, ο οποίος εδώ και χρόνια πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Στο πρόσωπό του όμως, έχουν φανεί ξεκάθαρα μια σειρά επιδιώξεων του κράτους, τόσο για πολιτικούς λόγους, που έχουν να κάνουν με τη δράση του στην οργάνωση 17Ν, τη στάση που κράτησε κατά τη σύλληψη του αλλά και σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του έως σήμερα, ενώ το κράτος τη χρησιμοποιεί για να παραδειγματίσει το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων, καθώς και τις νέες γενιές αγωνιστών που δρουν ή σκέφτονται να δράσουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Continue reading Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους →

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 13:00

ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως, αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι, ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κλπ. ενώ μέσω των αδειών το κράτος εκβιάζει δηλώσεις μετανοίας, όπως καθαρά φάνηκε στο σκεπτικό απόρριψης των αιτήσεων για τη χορήγηση άδειας των συντρόφων Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά, όπου οι εισαγγελείς της φυλακής του Κορυδαλλού πιστοί στις άνωθεν εντολές που λαμβάνουν από το υπουργείο δικαιοσύνης και την αντιτρομοκρατική, λειτουργώντας ως νέοι στρατοδίκες της μετεμφυλιακής περιόδου, ζητάνε αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα, αυτολογοκρισία των πολιτικών κρατουμένων, απαιτούν να σκύψουν το κεφάλι και να παροπλιστούν πολιτικά.

Συγχρόνως,οι αρχές όπου τους δίνεται η δυνατότητα, παρακωλύουν ή απορρίπτουν τις αιτήσεις αδειών των πολιτικών κρατουμένων κάνοντας νομικίστικους ακροβατισμούς ή επικαλούμενοι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Π.χ ο σύντροφος Γ. Καραγιαννίδης, ενώ έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο για την χορήγηση άδειας, το συμβούλιο της φυλακής του Κορυδαλλού δηλώνει αναρμόδιο καθώς είναι “χρεωμένος” στη φυλακή της Λάρισας. Οι σύντροφοι Φ. Χαρίσης και Γρ. Σαραφούδης μετά την αίτηση για άδεια ενημερώθηκαν ότι βρέθηκε άλλη μια δικογραφία που τους αφορά, «ξεχασμένη» σε κάποιο συρτάρι γραφείου του εισαγγελέα Μακρόπουλου.

Ζητούμενο για το κράτος είναι η αντιμετώπιση κάθε μορφής αντίστασης, ο εκφοβισμός όσων έχουν επιλέξει να βρίσκονται σε συνεχή ρήξη με την εξουσία. Ο εσωτερικός εχθρός καθώς και οι αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου πρέπει να χτυπηθούν με κάθε τρόπο. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε  ένοπλες οργανώσεις ή απαλλοτριώσεις τραπεζών, αποτελούν μέρος του κοινού μας αγώνα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του επαναστατικού κινήματος. Γι΄αυτό και η αντιμετώπιση τους από το κράτος είναι «ειδική».

Η δική μας απάντηση βρίσκεται στο δρόμο της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και της όξυνσης του συνολικότερου αγώνα για την Επανάσταση, τη μόνη λύση για να αποδεσμευτούμε από το βάρβαρο κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Για να χτίσουμε ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Στις 22 Ιανουαρίου στην Τουρκία, μετά από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς έπεσε ο αγωνιστής Bilgehan Karpat. Την ίδια μέρα συνελήφθη τραυματισμένος ο Erkan (SerifTurunc), μέλη και οι δύο του DHKP-C. Είχε προηγηθεί επίθεση της οργάνωσης με ρουκέτες στις 20 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση και στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος του Ερντογάν. Η επίθεση αυτή έγινε σαν απάντηση στις δολοφονίες που έχει διαπράξει το τούρκικο κράτος τα τελευταία χρόνια, καθώς και σαν αντίποινα στη δολοφονία 11 ανταρτών του DHKC στα βουνά του Κουρδιστάν πριν από τρεις μήνες. Οι συγγενείς των 11 ανταρτών διεκδικούν τους σορούς τους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα δεν τους έχουν παραδοθεί.

Ο Erkan ζούσε πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως πολιτικός πρόσφυγας και ήταν ευρύτερα γνωστός ως μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν με συνεχή παρουσία στους αγώνες και τις κινηματικές δράσεις.

Ο Bilgehan, ο Erkan και αρκετοί άλλοι σύντροφοι, μέλη της επιτροπής αλληλεγγύης όσο και του DHKP-C το 2014 συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν από το ελληνικό κράτος. Είχε προηγηθεί το χτύπημα του DHKC στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Άγκυρα τον Φλεβάρη του 2013 και οι απαιτήσεις των τούρκικων και αμερικάνικων αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση να πάρει κατασταλτικά μέτρα ενάντια στους αγωνιστές από την Τουρκία που βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Το ελληνικό κράτος σε πλήρη εναρμόνιση με τους συμμάχους του ενάντια στην «τρομοκρατία» ξεκίνησε ένα πογκρόμ εναντίων των Τούρκων-Κούρδων αγωνιστών. Στα πλαίσια αυτά, στις 31 Μαΐου του 2013 απαγάγεται από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες ο αγωνιστής Μπουλούτ Γιαλιά, τον οποίον παρέδωσαν στο τούρκικο κράτος. Το καλοκαίρι του 2013 συλλαμβάνονται επίσης 2 αγωνιστές από την Τουρκία ανοιχτά της Λέσβου που μετέφεραν οπλισμό. Ακολουθούν εισβολές σε σπίτια, στα γραφεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, όπου προσάγονται και συλλαμβάνονται πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία. Το ίδιο συνέβη κι ένα χρόνο αργότερα, όπου συλλαμβάνονται 3 ακόμη αγωνιστές, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης με σταθερή παρουσία σε αγώνες και κινηματικές δράσεις στην Ελλάδα. Την ίδια περίοδο συλλαμβάνονται στο Γκύζη, όπου σε διαμέρισμα βρέθηκε οπλισμός, 4 αγωνιστές από την Τουρκία, ανάμεσά τους και ο Bilgehan Karpat ο οποίος μαζί με τον Erkan μετά την αποφυλάκισή τους «πέρασαν» στην Τουρκία για να συνεχίσουν τον αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ERKAN

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Ο BILGEHAN ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ DHKC ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Πορεία στην πρεσβεία της Τουρκίας

Σάββατο 11 Φλεβάρη στις 1μμ – Σύνταγμα

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και τους διωκόμενους αγωνιστές

Η 6 Δεκέμβρη του 2008 θα είναι πάντα μια μέρα Ορόσημο

Εκείνο το απόγευμα, βρίσκονταν στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια ο αναρχικός μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος με την παρέα του, οι οποίοι ήρθαν σε αντιπαράθεση με το πλήρωμα διερχόμενου περιπολικού, που σαν κατάληξη είχε την εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκωνέα και Σαραλιώτη.

Η σφαίρα του Κορκωνέα πυροδότησε αυτόματα ένα γενικευμένο, πανελλαδικό κλίμα εξέγερσης – στη δημιουργία του οποίου, καταλυτικό ρόλο είχε ο αναρχικός χώρος – που κράτησε για πολύ καιρό.

Καταλήψεις σε σχολεία, σχολές και δημαρχεία, συγκρουσιακές πορείες, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και κρατικές δομές ήταν η καθημερινή έκφραση οργής απέναντι στη σφοδρή κρατική καταστολή.

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 χρονών, εναντιώθηκε έμπρακτα στους φρουρούς του κράτους και αμφισβήτησε την κυριαρχία των εξουσιαστικών μηχανισμών.

Όμως, δεν ήταν η πρώτη και η μόνη περίπτωση.

Ενδεικτικά η Σταματίνα Κανελλοπούλου (21 χρονών) και ο Ιάκωβος Κουμής (24 χρονών) που δολοφονήθηκαν από χτυπήματα με γκλομπ στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980, ο Μιχάλης Καλτεζάς (15 χρονών) που δολοφονήθηκε στο Πολυτεχνείο το 1985, ο Κάρλο Τζουλιάνι (23 χρονών) που δολοφονήθηκε από μπάτσο το 2001 στη Γένοβα. Ακολούθησε ο Μπερκίν Ελβάν (14 χρονών) που τραυματίστηκε θανάσιμα από δακρυγόνο της αστυνομίας το 2013 στην Τουρκία, Ο Ρεμί Φρες (21 χρονών) που δέχτηκε αστυνομική επίθεση με βομβίδα το 2014 στην Γαλλία … και πολλές άλλες περιπτώσεις.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι “μεμονωμένα περιστατικά”.

Ο ρόλος του κράτους και της αστυνομίας είναι σαφής και ξεκάθαρος!

Είναι αυτοί που προασπίζονται τα συμφέροντα των οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχων. Η αστυνομία ως εκτελεστική εξουσία επιβάλλει “τάξη και ασφάλεια” για να κρατάει το σύνολο της κοινωνίας υποταγμένο, ειδικότερα καταστέλλοντας και σκοτώνοντας όποιον συνειδητά αντιτίθεται και αντιδρά ενάντια στο υπάρχον σύστημα εξουσίας.

Το κράτος δεν επιδιώκει την υποταγή μέσω των οργάνων καταστολής, αλλά και μέσα από το εκπαιδευτικό του σύστημα.

Μέσα στα σχολικά κελιά προάγεται ο ανταγωνισμός, ως κυρίαρχη αξία ενός κανιβαλιστικού συστήματος. Όλες οι σχολικές διαδικασίες, δεν είναι παρά ο προθάλαμος και η μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας. Παράλληλα, αναπαράγονται στερεοτυπικές αντιλήψεις και εμβαθύνονται διακρίσεις με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τις ειδικές δεξιότητες.

Οι μαθητικές εκλογές, προάγουν την ανάθεση λήψης αποφάσεων και ευθυνών σ’ ένα επιτελείο, αντί της συλλογικής συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης όλων σε σχέση με όλα τα ζητήματα που τους αφορούν.

Με αυτόν τον τρόπο, προετοιμάζουν ψηφοφόρους και υποστηρικτές της αστικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Η συμμετοχή στις εθνικές φιέστες (παρελάσεις) του κράτους, τροφοδοτεί το φασισμό και τον ρατσισμό, μιας και ακολουθούν το στρατιωτικό μοντέλο επίδειξης των “αρίστων”, “επίλεκτων” και “δυνατών”, βαθαίνοντας την κοινωνική διάκριση.

Η βαθμοθηρία σε συνάρτηση με την εκπαιδευτική ύλη, τον τρόπο διδασκαλίας και το εκπαιδευτικό σύστημα που ωθεί στην παραπαιδεία και στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου, όχι μόνον δεν αναπτύσσουν την κριτική σκέψη και το ελεύθερο πνεύμα, αλλά κατασκευάζουν νέους δούλους του κεφαλαίου και της αγοράς. Είναι πιο εύκολα χειραγωγίσιμος, όποιος δεν συλλογάται ελεύθερα.

Όλα αυτά τα φαινόμενα οξύνονται μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, διαμορφώνοντας ένα μέλλον αβέβαιο, ειδικότερα για τους νεότερους ανθρώπους.

Όμως, αυτό το “αβέβαιο μέλλον”, δεν μας ταιριάζει, δεν μας αφορά, δεν μας αξίζει!

Το μέλλον μας θα το ορίσουμε εμείς, από το δικό μας δρόμο, το δρόμο του Αγώνα!

Οι μαθητές και θέλουν και μπορούν να σταθούν απέναντι!

Ενάντια στα κράτη που δολοφονούν.

Ενάντια στα σχολεία-φυλακές.

Ενάντια στο κεφάλαιο που υποδουλώνει.

Ενάντια στο φόβο που καθηλώνει.

Αγώνας με κάθε τρόπο, για την Αναρχία!

Όλοι/ες στις πορείες της 6ης Δεκέμβρη

Καλούμε τους/τις μαθητές/τριες να πλαισιώσουν τα Αναρχικά/Αντιεξουσιαστικά μπλοκ στην πρωινή μαθητική πορεία στα Προπύλαια στις 12:00

Συγκέντρωση – Πορεία, Τρίτη 6 Δεκέμβρη στις 5μμ στα Προπύλαια

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Continue reading Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη – Προδημοσίευση 1ου κύκλου, με αφορμή την συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών →

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ  ΛΙΒΑΝΕΖΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ

Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά γεννήθηκε στο Λίβανο. Από νεαρή ηλικία πολιτικοποιείται και αγωνίζεται ενώ από το 1971 στρατεύεται πολιτικά με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το 1978 τραυματίζεται σε μάχη ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις που εισβάλουν στο Λίβανο.

Από το 1980 συμμετέχει στη δημιουργία της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, οργάνωσης που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατοχή του Νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ, με επιχειρήσεις ενάντια στους Ισραηλινούς και τους δυτικούς συμμάχους τους.

Το 1984, συλλαμβάνεται στη Λυών της Γαλλίας για κατοχή πλαστών στοιχείων ταυτότητας. Έχει προηγηθεί ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια σε Αμερικάνικους και Ισραηλινούς στόχους. Στις 10 Ιουλίου 1986 καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακής. Πολιτική αγωγή στη δίκη είναι οι ΗΠΑ που μαζί με το Ισραήλ ασκούν έντονες πιέσεις στη Γαλλική κυβέρνηση για αυστηρότερη ποινή στον Αμπνταλλά. Το 1987 δικάζεται ξανά από Ειδικό Δικαστήριο και καταδικάζεται σε ισόβια. Έκτοτε είναι φυλακισμένος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά δικαιούται να αποφυλακιστεί από το 1999 οπότε και συμπλήρωσε την υποχρεωτική διάρκεια της ποινής του.

 Ο σύντροφος Αμπνταλλά βρίσκεται 32 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές,  ενώ εδώ και  17 χρόνια θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί. (Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ο μόνος πολιτικός κρατούμενος που έχει μείνει στην φυλακή τόσα πολλά χρόνια).

Όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης που έχει υποβάλει μέχρι τώρα έχουν απορριφθεί από τα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων τόσο της Αμερικάνικης κυβέρνησης όσο και της Ισραηλινής. Το Γαλλικό κράτος, σε πλήρη υποταγή στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και μην ξεχνώντας το ίδιο το αποικιακό του παρελθόν, αρνείται την αποφυλάκιση του Λιβανέζου αγωνιστή.

Ο Ζωρζ Αμπνταλλά είναι ήδη νικητής όταν μετά από σχεδόν 50 χρόνια παραμένει ανυποχώρητος και αμετανόητος αγωνιστής, πάντοτε συνεπής στον αγώνα για την ελευθερία. Συγχρόνως είναι ένας διεθνιστής που αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού χωρίς ταλαντεύσεις.

Στα πλαίσια της Διεθνής εβδομάδας δράσεων (15-22 Οκτώβρη) για την απελευθέρωση του Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά  καλούμε σε:

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 6 μ.μ. ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

(γωνία Βασ. Σοφίας & Ακαδημίας)

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

 τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Η Bayer ενοχλείται από οτιδήποτε θυμίζει το ναζιστικό παρελθόν της καθώς και τη συμμετοχή της στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα.

Σαν «Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην έδρα της Bayer στο Μαρούσι στα πλαίσια κινήσεων αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά που βρίσκεται σε εξέλιξη στις αμερικάνικες φυλακές. Η παρέμβαση περιελάμβανε μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και ανάρτηση πανό στο κτήριο της εν λόγω εταιρίας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα πολυπληθής ομάδα ΔΙΑΣ και περιπολικών ακινητοποίησαν τους έντεκα συντρόφους που συμμετείχαν στην παρέμβαση και τους προσήγαγαν στη ΓΑΔΑ. Η κινητοποίηση της αστυνομίας έγινε κατόπιν ειδοποίησης από τους υπεύθυνους της εταιρίας. Οι σύντροφοι/ισσες μετά από τετράωρη παραμονή στη ΓΑΔΑ αφέθηκαν ελεύθεροι. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε κατά την διάρκεια της παρέμβασης :

BAYER: Τα κέρδη της βουτηγμένα στο αίμα

( η αγαπημένη εταιρεία του ναζί Μένγκελε )

Η 13η τροπολογία του συντάγματος της Αμερικής αναφέρει: «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των Η.Π.Α., ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί.»

Η δουλεία στις ΗΠΑ δεν καταργήθηκε ποτέ, οι κρατούμενοι είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι.

Σήμερα στις Η.Π.Α βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες, το κράτος – κεφάλαιο τροφοδοτεί τις φυλακές του με πληθώρα φτωχών και αποκλεισμένων, ιδανικών υποψηφίων για καταναγκαστικά έργα. Αρκετές από τις φυλακές έχουν ιδιωτικοποιηθεί αλλά και αυτές, που δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί στηρίζουν τη λειτουργία τους οικονομικά στον εξαναγκασμό των φυλακισμένων να δουλεύουν, χωρίς καθόλου απολαβές, σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κ.λπ

Από τις 9 Σεπτέμβρη δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι στις φυλακές των ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, τον «αγώνα ενάντια στη σκλαβιά» συμμετέχοντας σε δράσεις αντίστασης: απεργία από την εργασία – σκλαβιά, εξεγέρσεις, απεργίες πείνας, καταστροφές. Οι φυλακές της Αμερικής βρίσκονται σε αναβρασμό. Η εξουσία απάντησε με το μόνο τρόπο που γνωρίζει, με βασανισμούς κρατουμένων, μαζικές μεταγωγές, απομονώσεις, απειλές κλπ.

Η Bayer είναι μια από τις εταιρείες, που εκμεταλλεύεται κρατούμενους από τις φυλακές των ΗΠΑ χρησιμοποιώντας τους σαν σκλάβους. Άλλωστε, για τη Bayer αυτή δεν είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία. Και στο παρελθόν, μπροστά στο θεό του κέρδους δε δίστασε να βουτήξει στο αίμα, αφού είναι μια από τις εταιρίες, που ωφελήθηκαν τα μέγιστα από την άνοδο των ναζί στην εξουσία. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτέλεσαν για τη Bayer δεξαμενές εργατικού δυναμικού.

Στο βωμό των κερδών της η Bayer έχει θυσιάσει χιλιάδες Εβραίους, κομμουνιστές, αντιφρονούντες, ρομά και ομοφυλόφιλους, όχι μόνο λόγω της καταναγκαστικής εργασίας μέχρι θανάτου, αλλά και επειδή τους χρησιμοποιούσε ως πειραματόζωα στα εργαστήρια της, υπό την εποπτεία μάλιστα του περιβόητου Δρ Μένγκελε. Μέγα τεχνολογικό επίτευγμα της Bayer εκείνη την περίοδο ήταν και η παραγωγή του αέριου Zyklon B με το οποίο θανατώνονταν στους θαλάμους αερίων οι κρατούμενοι του Γ’ Ράιχ μέχρι το 1945.

Όταν το αέριο ZyklonB ενώθηκε με τον «Πορτοκαλί Παράγοντα».

Μιλώντας σήμερα για την Bayer δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε έστω επιγραμματικά στην «εξαγορά του αιώνα», έναντι 66 δις δολαρίων. Η εν λόγω εταιρία εξαγόρασε την Monsanto, μια εταιρία της οποίας το όνομα έχει συνδεθεί με τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους και τα μεταλλαγμένα τρόφιμα «σερβίροντας» στην καθημερινή διατροφή εκατομμυρίων ανθρώπων «σκουπίδια» με καρκινογόνες ουσίες. Παράλληλα, δημιουργείται ένας κολοσσός, ο οποίος σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών θα ελέγχει το 29% των σπόρων παγκοσμίως και το 24% των φυτοφαρμάκων, καθορίζοντας έτσι επί της ουσίας τις τιμές στα είδη διατροφής σε παγκόσμια κλίμακα.

Αυτή η εξαγορά δεν είναι η μόνη που «συνδέει» τις δύο εταιρίες. Όπως η Bayer έτσι και η Monsanto ευθύνεται για μαζικής κλίμακας δολοφονίες. Στο πρόσφατο παρελθόν κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν η εταιρία, που προμήθευε τον αμερικάνικο στρατό με τον «Πορτοκαλί Παράγοντα», με τον οποίο η αεροπορία βομβάρδιζε τα εδάφη της χώρας με στόχο την απογύμνωση των δασών. Η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 500.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για εκατοντάδες  χιλιάδες παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες.

Ο αγώνας ενάντια στη σκλαβιά μας αφορά όλους, γιατί εναντιώνεται στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα. Είναι ένας αγώνας των φτωχών και αποκλεισμένων, οι οποίοι στοιβάζονται στις αμερικάνικες φυλακές και απέναντί τους έχουν να αντιμετωπίσουν το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο, τις ΗΠΑ, καθώς και πολυεθνικούς κολοσσούς.

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»

ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Ενημέρωση από τη δίκη για την κατάληψη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης

Οι σύντροφοι/ισσες επεδίωξαν να δικαστούν σήμερα κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε. Κρατώντας ενιαία στάση όπως και κατά τη σύλληψη  στο στάδιο των απολογιών διάβασαν την παρακάτω πολιτική δήλωση. Ως προς το αποτέλεσμα της δίκης η κατηγορία για τη «διατάραξη οικιακής ειρήνης» έπεσε λόγω δικονομικών προβλημάτων που υπήρχαν, ως προς την κατηγορία της «παράνομης κατακράτησης» οι σύντροφοι/ισσες καταδικάστηκαν σε τρεις μήνες φυλάκισης και ως προς την «απείθεια» η κατηγορία αναβαθμίστηκε σε «ψευδή ανώμοτη κατάθεση» καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκισης. Μετά τη συγχώνευση των ποινών η τελική απόφαση ήταν φυλάκιση ενός χρόνου και ενός μήνα. Ακολουθεί η πολιτική δήλωση που διαβάστηκε στο δικαστήριο :

Πολιτική δήλωση στο δικαστήριο των 22 συλληφθέντων από την κατάληψη στην Ελληνοαμερικανική Ένωση

Σήμερα στις Η.Π.Α. βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια έγκλειστοι σε κρατικές και ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες στηρίζουν την λειτουργία τους στην εκμετάλλευση της απλήρωτης ή της ισχνά αμειβόμενης εργασίας των κρατουμένων. Η αστική δημοκρατία φυλακίζει πρώτα απ’ όλα τους ταξικά καταπιεσμένους. Στην Αμερική η δουλεία των καταπιεσμένων δεν καταργήθηκε ποτέ. Το αμερικάνικο σύνταγμα αναφέρει : «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των Η.Π.Α., ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα, που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί.» Με αυτή τη τακτική, οι κεφαλαιοκράτες έχουν διασφαλίσει την συνέχιση της σκλαβιάς εντός των τειχών για όφελος πολυεθνικών , της στρατιωτικής βιομηχανίας κ.α.
Στις 9 Σεπτέμβρη, οι κρατούμενοι/ες στις αμερικάνικες φυλακές ξεκίνησαν μαζική απεργία από την εργασία,  αποφασισμένοι να δώσουν ένα τέλος στο καθεστώς σκλαβιάς. Στις 3 εβδομάδες που μετράει η κινητοποίηση εντεινόμενης αντίστασης μέσα και έξω απ’ τις φυλακές, χιλιάδες κρατούμενοι σε 40 φυλακές σε όλη τη χώρα συμμετέχουν σε αποχή από τα μεροκάματα, απεργίες πείνας, αποχές από τα συσσίτια, εξεγέρσεις, καταστροφές κ.α. Το κράτος σε αυτό το διάστημα έχει απαντήσει με όξυνση της καταστολής, με  τιμωρητικές μεταγωγές και απομονώσεις κρατουμένων,  βασανιστήρια αλλά και με απειλές εναντίον των οικογενειών τους.

Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στην σκλαβιά, καθώς τον αντιλαμβανόμαστε σαν κομμάτι του συνολικότερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Για το λόγο αυτό, το πρωί της 26ης Σεπτέμβρη, προβήκαμε σε κατάληψη της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης, με σκοπό να μπλοκάρουμε την ομαλή λειτουργία του ιδρύματος, το οποίο είναι φορέας αμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Η κίνησή αυτή συντέλεσε στην σύλληψή μας από τους ένστολούς φρουρούς του κράτους.

Κατηγορούμαστε για διατάραξη οικιακής ειρήνης.  Όχι μόνο δεν αναγνωρίζουμε καμία ειρήνη, καθώς βρισκόμαστε σε συνεχή πόλεμο με κράτος, κεφάλαιο και δικαστική εξουσία, αλλά ακόμα περισσότερο επιδιώκουμε τη διάρρηξη της κοινωνικής ειρήνης, που προσπαθείτε να επιβάλλετε . Βιώνουμε τον ταξικό πόλεμο καθημερινά. Η κοινωνική σας ειρήνη είναι μια απάτη, που επικαλείστε  για να αποκρύψετε την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κοινωνική σας ειρήνη θέλει να επιβάλλει τη σιωπή. Με την παρέμβασή  μας στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση επιχειρήσαμε να σπάσουμε την σιωπή, αναδεικνύοντας την μαζικότερη κινητοποίηση στην ιστορία των αμερικάνικων φυλακών.
Όπως δηλώσαμε και στην ΓΑΔΑ,  έτσι κι εδώ δηλώνουμε, ότι ως αναρχικοί δεν συνεργαζόμαστε με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Πολύ δε περισσότερο, δεν συναινούμε στο φακέλωμά μας και γι’ αυτό το λόγο αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα κι φωτογραφίες.

Σε σχέση με την κατηγορία της παράνομης κατακράτησης, στόχος μας ήταν να παρακωλύσουμε τις διαδικασίες της ένωσης, μη επιτρέποντας την είσοδο σε κανέναν. Αντιστρέφοντας λοιπόν την κατηγορία :  «Εσείς είστε που κρατάτε σε ομηρία τους καταπιεσμένους,  με το ρόλο που έχετε αναλάβει, υπηρετώντας  τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης.»

Οι διώξεις μας δυναμώνουν ακόμα περισσότερο τον αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και την κυριαρχία

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική ανάγκη η αλληλεγγύη μας να έχει στόχο την όξυνση του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»

ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Σύντροφοι-Συντρόφισσες

Η καλύτερη απάντηση στην καταστολή του κράτους είναι η συνέχιση του αγώνα. Καλούμε σε Συγκέντρωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ το Σάββατο 1η Οκτώβρη στις 6 μ.μ.

Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης με την μαζική απεργία και την αντίσταση των κρατουμένων στις φυλακές των ΗΠΑ δημοσιοποιούμε για πρώτη φορά μια ανάλυση ενός συντρόφου που ήταν προφυλακισμένος από τον Φλεβάρη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2011. Αυτή η ανάλυση αποτελεί μια ενότητα ενός αδημοσίευτου δοκιμίου με τίτλο «Αλληλεγγύη», που γράφτηκε μέσα στην φυλακή του Κορυδαλλού. Η ενότητα αναφέρεται στο καθεστώς της φυλακής και στους αγώνες των κρατουμένων στον ελλαδικό χώρο.

__________________________________________________________

Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας

Η φυλακή σε κάθε μορφή της είναι εξορισμού μια απομόνωση, από την ελεύθερη κίνηση. Η απομόνωση όμως, όχι μόνο δεν περιορίζει τον εξεγερσιακό αγώνα, αλλά αποτελεί γενεσιουργό κατάσταση άμεσης εξέγερσης. Ο αστικός κόσμος αντιλαμβάνεται τις υπαρκτές ανταρσίες από θέση απομόνωσης, για την ασφάλεια του θεσμικού ολοκληρωτισμού. Για το φάσμα της συναινετικής προπαγάνδας οι αγώνες είναι τόσο αναγνωρίσιμοι όσο μακρύτερα βρίσκονται στο χώρο ή στον χρόνο, ενώ όσο αγγίζουν το παρόν καθεστώς ελέγχου εξαφανίζονται ή συκοφαντούνται με ενοχικά διολισθαίνουσες μετωνυμίες και γίνονται στόχος του κρατικού τρομισμού. Ανταγωνιστικά, η επανάσταση ριζώνει στην άμεση άρνηση και αντεπίθεση στις παρούσες υλικές και πολιτισμικές μορφές και προγραμματικές διαδικασίες της εξουσίας όπως τις βιώνει ο επαναστατημένος. Το πολεμικό έδαφος των κρατουμένων έχοντας επίκεντρο την πραγματικότητα της αιχμαλωσίας τους εκτείνεται στα απέραντα της γης. Όσο βαθαίνει η αντίσταση στο παρόν έδαφος, τόσο σπάει η απομόνωση των αγώνων, των αγωνιζόμενων και των καταπιεσμένων που περνάνε στην αντίσταση. Και ισόρροπα, όσο σπάμε την απομόνωσή μας στο παρόν έδαφος, τόσο η δυνατότητα αντίστασης ισχυροποιείται, συνειδητοποιείται και βαθαίνει.

Ο αγώνας μέσα και ενάντια στη φυλακή εδαφικοποιείται σε δυο διακριτές, αλλά αλληλέγγυα προωθούμενες αντιθέσεις, οι οποίες ενδυναμώνονται και συνολικοποιούνται στην αλληλέγγυα σχέση τους με τους αγώνες έξω από τη φυλακή. Η ριζικότερη αντίθεση μέσα στη φυλακή είναι η γενική εναντίωση στην αιχμαλωσία και ο αγώνας ενάντια στις συγκεκριμένες συνθήκες που το κράτος επιβάλλει. Επιπλέον, ως πολιτικά υποκείμενα μετέχουμε σε μια ειδική αντίθεση˙ βιώνουμε τις αντεπαναστατικές επιχειρήσεις του κράτους, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν ειδικές συνθήκες απομόνωσης με την ευρεία και με τη συγκεκριμένη έννοια και από τις οποίες εφορμούν νέοι αγώνες. Continue reading Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας – Κοινός αγώνας για την κατάργηση της δουλείας σε ΗΠΑ και παντού →

Poster in english

Πριν 3 χρόνια το φασιστικό παρακράτος της χ. αυγής δολοφόνησε τον αντιφασίστα Π. Φύσσα, υπό την επίβλεψη των ένστολων μισθοφόρων του κράτους. Ως συνέχεια των δικών του Κορυδαλλού η κυβέρνηση της αριστεράς μετέφερε τις δίκες των φασιστών στο Εφετείο, δίπλα από την κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών. Για ένα μεγάλο διάστημα του καλοκαιριού, η κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών περιφρούρησε την γειτονιά ενάντια στην συχνή παρουσία των φασιστών έξω και των μπάτσων γύρω από το έδαφός μας, στήνοντας ένα ανάχωμα κινηματικής δυναμικής απέναντί τους.

Σήμερα, οι δίκες των φασιστών εντάσσονται μέσα σε ένα πολύπλευρο πεδίο που συνδυάζει την 4η επέτειο δολοφονίας του αντιφασίστα Π. Φύσσα, την συνέχιση της δίκης της χ. α. και την παράλληλη επανασυγκρότηση των φασιστών, όπως αυτή έχει φανεί σε μια σειρά επιθέσεων και κινήσεών τους όλο το τελευταίο διάστημα. Σε σχέση με την δίκη, αυτή επικεντρώνεται στην περιοχή των αμπελοκήπων και ειδικά στο Εφετείο και στην γειτονιά των Προσφυγικών, με ιδιαίτερους εδαφικούς και ευρύτερα κινηματικούς συμβολισμούς και σημάνσεις.

Σε μια περίοδο γενικευμένης όξυνσης των ταξικών και των κοινωνικών αντιθέσεων το ριζοσπαστικό κοινωνικό κίνημα έχει καθήκον να σταθεί σε κάθε σημείο που ανοίγεται ο αγώνας, να υπερασπισθεί τους χώρους αντίστασης και να μοιραστεί από κοινού το βάρος με κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας θα υπερασπιστεί μαχητικά το έδαφός της και την μνήμη αγώνων που το συνοδεύουν, παίρνοντας θέση στο σημείο του μετώπου που της αναλογεί σε όλη την περίοδο μνήμης και αντιφασιστικού αγώνα, μέσα στον μήνα Σεπτέμβρη.

Καλούμε σε μαχητική υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών με κεντρική δημόσια παρουσία στο 1ο μπλοκ των Προσφυγικών επί της Λ. Αλεξάνδρας, μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών και απέναντι στους φασίστες και την καταστολή.

Κάλεσμα σε εβδομαδιαία περιφρούρηση της γειτονιάς των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας:

Δευτέρα 5/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών (απέναντι από γήπεδο Παναθηναϊκού).

Δευτέρα 12/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών.

Τρίτη 13/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

           3/9/16

”Αν δε μπορούμε να ζήσουμε σαν ανθρώπινα πλάσματα,

τουλάχιστον να πεθάνουμε σαν άνθρωποι”

(σύνθημα των εξεγερμένων στις φυλακές Άττικα 1971)

Στις 9 Σεπτέμβρη 1971, οι 1.200 περίπου κρατούμενοι των φυλακών Άττικα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης καταλαμβάνουν τρία συγκροτήματα και συλλαμβάνουν ως ομήρους 38 φύλακες και υπαλλήλους. Στα αιτήματά τους περιλαμβάνονται η χορήγηση αμνηστίας και η απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στις ΗΠΑ. Αμέσως, δυνάμεις της Εθνοφρουράς κυκλώνουν τις φυλακές, στις 13 Σεπτέμβρη γίνεται επέμβαση της Αστυνομίας. Πάνω από 1.000 αστυνομικοί και εθνοφρουροί παίρνουν μέρος στη μάχη που διαρκεί 90 λεπτά. Ελικόπτερα, υπεριπτάμενα των φυλακών, ρίχνουν δακρυγόνα και τα πληρώματά τους καλούν με μεγάφωνα τους κρατούμενους να παραδοθούν. Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες εν μέσω δακρυγόνων εξαπολύουν καταιγιστικά πυρά. Ο τελικός απολογισμός είναι 43 νεκροί, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 250. Η εικόνα της φυλακής μετά τη σφαγή θυμίζει πεδίο μάχης. Συγχρόνως, ξεσπά κύμα αντιδράσεων σε όλες τις ΗΠΑ και κυρίως από την πλευρά της μαύρης κοινότητας. Εξάλλου, το 85% των κρατουμένων στις φυλακές Αττικα ήταν μαύροι. Παρά την αιματηρή της κατάληξη η εξέγερση ενίσχυσε το αίσθημα της ενότητας και της μαχητικότητας της μαύρης κοινότητας των ΗΠΑ. Continue reading ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (9/9/2016) →

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ για την σύλληψη στις 24/8/16 και την δίκη μου στις 25/8/16

Τα γεγονότα:

Στις 24/8/16, περίπου στις 8.00μ.μ. και καθώς επέστρεφα από το κάλεσμα για την φασιστική, εμπρηστική επίθεση εναντίον της κατάληψης στέγης μεταναστών Νοταρά, δέχθηκα στοχευμένη επίθεση από τα τομάρια της ομάδας ΖΗΤΑ, οι οποίοι εισέβαλαν για τον σκοπό αυτό μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά τον Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας. Οι μπάτσοι προσποιούμενοι “τυπικό” έλεγχο, προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν σωματικά και λεκτικά και να αρπάξουν πράγματά μου, όπως το κινητό. Όταν τους ενημέρωσα ότι είμαι καταληψίας των Προσφυγικών υπερασπιζόμενος την γειτονιά και την ταυτότητά μου, αυτό τους προκάλεσε μεγαλύτερη οργή και επιθετικότητα. Απαντώντας στις συνεχείς προκλήσεις τους και επειδή δεν έφερα ταυτότητα μαζί μου, απαίτησα την προσαγωγή μου στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, ώστε να “εξακριβώσουν” την ταυτότητά μου. Παράλληλα τους επαναλάμβανα ότι η κίνησή τους αποτελεί ευθεία επίθεση στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών, η οποία, μετά την ψήφιση τροπολογίας στη βουλή, βρίσκεται εκ νέου σε καθεστώς άμεσης καταστολής.

Όταν μετά από χρονικό διάστημα αναμονής, όπου άρχισε σιγά-σιγά να καταφτάνει αλληλέγγυος κόσμος της γειτονιάς και η πολιτική αντιπαράθεση με την συμμορία των ΖΗΤΑ συνεχιζόταν, κατέφτασε περιπολικό και μεταφέρθηκα στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, με την κατηγορία της “απείθειας”, αφού μου περάσαν πισώπλατα χειροπέδες, ειδικά ώστε να καταπονήσουν τις ωμοπλάτες και τους καρπούς μου. Continue reading ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ συντρόφου από τα Προσφυγικά Αλεξάνδρας, για την σύλληψη του στις 24/8/16 και την δίκη του στις 25/8/16 →

Η σύλληψη (24/8/16) και η δίκη του συντρόφου από τη γειτονιά των Προσφυγικών στο αυτόφωρο (25/8/16) έληξε στις 8.30μμ με την καταδίκη του για “απείθεια” σε 2 μήνες με 3ετή αναστολή και τη δυναμική αποχώρηση των αλληλέγγυων από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος  στις 10.00μμ. από το Α.Τ. Συντάγματος.

Η ενοχή και καταδίκη του συντρόφου μας στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης ενάντια στη βιαιότητα της κρατικής καταστολής μέσα στη γειτονιά μας καταδεικνύει τον κοινό τόπο των ειδικών μηχανισμών του κράτους. Η πολιτική αντιπαράθεση που ξεκίνησε με την εισβολή της συμμορίας ΖΗΤΑ στη γειτονιά των προσφυγικών και των άμεσων αντανακλαστικών της κοινότητας, που τους ανάγκασε σε τακτική υποχώρηση, στοχοποίησε δικαστικά έναν σύντροφο.

Η κατηγορία, στηριγμένη σε ένα σενάριο ψευδών-μαρτυριών μπάτσων όπου οι ίδιοι σε έναν “τυπικό έλεγχο” δέχθηκαν απειλές, ύβρεις και επιθετικές χειρονομίες από έναν άνθρωπο χωρίς την απόδοση των νόμιμων κατηγοριών (αντίσταση, εξύβριση, σωματικές βλάβες) αλλά μόνο της “απείθειας” (άρνηση απόδοσης στοιχείων) και η καταδίκη για αυτήν φωνάζει την αθλιότητα των σκοπιμοτήτων της αστικής δικαιοσύνης και των κατασταλτικών μηχανισμών. Η επιβολή ποινής 2 μηνών με 3ετή αναστολή για “απείθεια”, την οποία ο σύντροφος αρνήθηκε να είναι εφέσιμος, η κινητοποίηση της αλληλεγγύης αρχικά στο Α.Τ. Αμπελοκήπων και στη συνέχεια, αργά το βράδυ στη ΓΑΔΑ και μέσα στους δρόμους της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών, και τελικά η αλληλέγγυα και δυναμική στάση στην Ευελπίδων, αποδεικνύει τη γελοιότητα των αποτελεσμάτων τους.

Με αφορμή τα παραπάνω γεγονότα είναι μια ακόμη ευκαιρία για εμάς αφενός να επισημάνουμε την αναγκαιότητα της αναγνώρισης συλλογικά και ως κίνημα των συνολικών σχεδιασμών της καταστολής και την ενδυνάμωση της ενότητας στη δράση, ταυτόχρονα με τη συγκρότηση οργανικών και αλληλέγγυων κοινοτικών-κινηματικών δεσμών. Βρισκόμαστε ήδη σε πολιτική περίοδο κεντρικά σχεδιασμένης παρατεταμένης καταστολής, με προπομπούς τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τις δικαστικές αρχές και τους φασίστες, ενάντια στον κόσμο των καταπιεσμένων γενικότερα και του αγώνα ειδικότερα.

Αφετέρου να δηλώσουμε εκ νέου επίσημα στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, ότι θεωρούμε όσα έγιναν στις 24 και 25/8 την 2η, πρακτικά, αναβάθμιση της καταστολής και της συνολικής επίθεσης εναντίον μας. Τους προειδοποιούμε για τελευταία φορά ότι αν δεν είναι πραγματικά αποφασισμένοι να πληρώσουν το κόστος του πολέμου τους ενάντια στα Προσφυγικά να γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε ήδη στην έφοδο της αντεπίθεσης. Όχι μόνο σε όσους επιχειρούν να χτυπήσουν τα Προσφυγικά αλλά και κάθε άλλο έδαφος του αγώνα

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ και τις ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

26/8/2016

Από την κατειλημμένη γειτονιά της Λ. Αλεξάνδρας

Συνέλευση ΚατειλημμένωνΠροσφυγικών

 Στις 27 Ιούλη το κράτος εκκενώνει τρεις καταλήψεις στέγης μεταναστών και γκρεμίζει τη μια.  Ταυτόχρονα, συλλαμβάνει και διώκει τους καταληψίες, μετανάστες και ντόπιους. Χθες 24 Αυγούστου πριν το ξημέρωμα γίνεται εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη στέγης μεταναστών Νοταρά στα Εξάρχεια, από την οποία κινδύνεψε άμεσα η ζωή προσφύγων. Το ίδιο βράδυ, σύντροφοι της κοινότητας των Προσφυγικών Αλεξάνδρας, ενώ επέστρεφαν στην αυτοοργανωμένη γειτονιά τους από την συγκέντρωση των αλληλέγγυων στην κατάληψη Νοταρά, δέχτηκαν στοχευμένη επίθεση από ομάδα μπάτσων. Ο ένας σύντροφος μεταφέρθηκε στο τοπικό Α.Τ. (Αμπελοκήπων) και στην συνέχεια στα κεντρικά της μπατσαρίας στην Αλεξάνδρας, αφού του ασκήθηκε δίωξη για «απείθια στην εξακρίβωσή» του. Το πρωΐ της Πέμπτης 25 Αυγούστου θα μεταφερθεί στα δικαστήρια Ευελπίδων για να εξεταστεί το κατηγορητήριο από εισαγγελία, με ανοιχτό ενδεχόμενο την αναβάθμιση της κατηγορίας και την παραπομπή του στο αυτόφορο.

 Η αριστερο-εθνικιστική διαχείριση εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο του αγώνα, με ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, μπουλντόζες, αναπλάσεις, μαύρη προπαγάνδα, φασιστικές δολοφονικές συμμορίες, ένστολους τραμπούκους στις γειτονιές και διώξεις αγωνιστών . Η λεηλασία των Προσφυγικών Αλεξάνδρας ξεκινάει με την καθημερινή τρομοκρατία, που συνοδεύεται από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια τα οποία υπόσχονται ζεστό παραδάκι, καλύτερα σπίτια κλπ φύκια. Ο κόσμος της κοινοτικής ζωής, της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης βρίσκεται στο στόχαστρο του κράτους.

 Πήραμε το μήνυμα:

Προλεταριακή αντεπίθεση, κοινωνική αυτοδιεύθυνση, εδώ και τώρα.

Όσους κι αν αιχμαλωτίσουν, τα κρατικά τείχη δεν είναι αρκετά για να μας κρατήσουν. Οι κρατικές στρατηγικές δεν μπορούν να φυλακίσουν τον κόσμο που χτίζουμε.

ΑΡΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΑΡΑΒΟΛΤΣΙΟ

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟ ΒΑΘΥ ΧΑΝΤΑΚΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΤΟΜΑΡΙΑ

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ευελπίδων

Πέμπτη 25/8/’16  11πμ

Αναρχική Συλλογικότητα

για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Στις 16/1/2006 πραγματοποιείται ένοπλη ληστεία σε παράρτημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας. Ακολουθεί καταδίωξη των ατόμων, τόσο από τον φρουρό της τράπεζας όσο και από τούς μπάτσους που έφτασαν στο σημείο. Στη συμπλοκή μαζί τους, ο Γιάννης Δημητράκης  πέφτει τραυματισμένος και συλλαμβάνεται. Η «αποκάλυψη» ότι ο Γ. Δημητράκης είναι αναρχικός οδηγεί σε ένα παραληρηματικό αμόκ διωκτικές αρχές και ΜΜΕ.Ο χολιγουντιανός τίτλος «οι ληστές με τα μαύρα» κατακλύζει πλέον τα δελτία ειδήσεων, τους τίτλους των εφημερίδων και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας. Continue reading ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ →

Λίγα λόγια για την έκδοση …

« Η έκδοση της παρούσας ανάλυσης έρχεται ενάμισι χρόνο μετά την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού. Πάραυτα, μέχρι σήμερα απουσιάζει μια περιγραφή των πολιτικών χαρακτηριστικών και των γεγονότων εκείνης της κινητοποίησης, από την σκοπιά εκείνων που βρισκόντουσαν έξω από την φυλακή απ’όσους μπήκαν ολόψυχα σ’ αυτόν τον αγώνα. Και παραμένει επίκαιρη η ανάγκη να καταδείξουμε τις απόψεις και τις πρακτικές μεθόδους που του έδωσαν ώθηση κι’ απ’ την άλλη, ότι τον υπονόμευσε. Η Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση πήρε ενεργά μέρος στον αλληλέγγυο αγώνα από την αρχή της απεργίας πείνας του αναρχικού πολιτικού αιχμάλωτου Νίκου Ρωμανού. Δημοσιοποιούμε τα συμπεράσματά μας ως κομμάτι της συλλογικής εμπειρίας προς κοινή χρήση από το ταξικό-κοινωνικό κίνημα. Η άποψή μας έχει αναφορές σε όσα συνέβησαν στην Αθήνα, σε όσα γνωρίζουμε μέσω δημόσιων ενημερώσεων και σε όσα διαδραματίστηκαν σε θεσμικό επίπεδο. Ο απολογισμός μας αποτελεί ένα εγχείρημα διήθησης της ταξικής πολεμικής πίσω από τις δεδηλωμένες γραμμές. »

… και την διανομή

Συλλογικότητες και κινηματικοί χώροι που ενδιαφέρονται να διαθέσουν την μπροσούρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω μέιλ ( asmpa@espiv.net ). Για τα σημεία διανομής, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ενημερώνονται από το blog μας. Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά, με την οποία θέλουμε να ενισχύσουμε τις ανάγκες της διεθνιστικής συμμετοχής στον αγώνα που εξελίσσεται στη βόρεια Συρία – Ροζάβα Κουρδιστάν και Τουρκία – Μπακούρ Κουρδιστάν. Ωστόσο, είμαστε ανοιχτοί στην συνδιαμόρφωση με τις συλλογικότητες που θα θελήσουν να διαθέσουν την μπροσούρα, όσον αφορά την επιλογή προορισμού των εσόδων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

ΑΣΜΠΑ – Μπροσούρα για απεργία Νίκου Ρωμανού – PDF

 Το Indymedia είναι ένα ισχυρό κινηματικό μέσο αντιπληροφόρησης, προπαγάνδας και ενημέρωσης. Το πόσο σημαντικό μέσο αντιπληροφόρησης είναι έχει φανεί, από τις επιθέσεις που έχει δεχτεί κατά καιρούς από την εξουσία, με αποκορύφωμα την προσπάθεια φίμωσης του τον Απρίλη του 2013. Τα παραπάνω αποδεικνύουν, την μεγάλη αποδοχή και εγκυρότητα που έχει, όχι μόνο στο δικό μας χώρο αλλά και ευρύτερα. Για αυτό, ειδικά στις σημερινές δύσκολες εποχές, η ύπαρξη και η ομαλή λειτουργία του αποτελούν ένα αναντικατάστατο όπλο στα χέρια μας.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία, που έχει ένας κοινός τόπος ενημέρωσης και επικοινωνίας των αγωνιζόμενων, για μας η σημερινή απολογιστική εκδήλωση αποτελεί πρώτα από όλα μια κινηματική διαδικασία, με βασικό στόχο και προτεραιότητα την εύρυθμη λειτουργία αυτού του μέσου. Continue reading ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ 4η ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ INDYMEDIA →

Τον Απρίλη (2016) ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δήλωσε δημόσια τη στάση του ενόψει της δίκης του στο αναθεωρητικό στρατοδικείο: «…στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία…»

Κατόπιν καλέσματος για ενημέρωση και οργάνωση δράσεων από συλλογικότητα στην οποία συμμετέχει ο ολικός αρνητής, συγκροτήθηκε στις 4 Μάη στην Αθήνα η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον oλικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Βασική συνεκτική θέση της Συνέλευσης ήταν ότι πρέπει συνολικά το κίνημα και οι συλλογικότητες και τα άτομα να πάρουν όσο γρηγορότερα τις πρωτοβουλίες από όπου θα προκύψουν οι συλλογικοί αγώνες και οι απαντήσεις απέναντι στην οξύτατη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου. Αντιληφθήκαμε τη στάση του διωκόμενου συντρόφου ως σημείο συμβολής σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Και προχωρήσαμε σε άμεση κινητοποίηση θεωρώντας ότι οι πραγματικές απαντήσεις ενυπάρχουν μέσα στον αγώνα, στα επίδικα και στα διακυβεύματά του. Continue reading Ενημέρωση και πολιτική αποτίμηση του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (2 Ιούνη 2016) →

Την Πέμπτη 2 Ιούνη στις 10:00 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στους διωκόμενους αρνητές στράτευσης, στο ραδιοφωνικό σταθμό “Κόκκινο”. Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

2 λόγια για τον ρόλο του στρατού

Ο στρατός αποτελεί διαχρονικά έναν από τους κύριους μηχανισμούς εδραίωσης, συντήρησης και διαιώνισης των συμφερόντων  των κρατών και του κεφαλαίου.  Είναι ακόμα ένα μέσο αναπαραγωγής ιδεολογημάτων  και προτύπων συμπεριφοράς, όπως αυτές της ιεραρχίας, της ρουφιανιάς, της εθνικής ενότητας, του φασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού, που χρησιμοποιούνται από τους κυριάρχους  ώστε οι από τα κάτω αυτού του κόσμου να παραμείνουν διαιρεμένοι και να μην σηκώσουν κεφάλι στους καταπιεστές τους. Στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, πολλές φορές τα εκάστοτε κράτη και αφεντικά λύνουν τις διαφορές τους με επεκτατικούς πολέμους που έχουν ως αποτέλεσμα τους μαζικούς θανάτους και βίαιους διωγμούς εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όμως ο στρατός, που αντιπροσωπεύει το μονοπώλιο που θέλει να έχει το κράτος στη βία, αποτελεί και μηχανισμό εσωτερικής καταστολής. Οι εικόνες πάνοπλων στρατιωτών  στα κέντρα ευρωπαϊκών πόλεων έχουν γίνει σύνηθες φαινόμενο, ενώ και στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες ασκήσεις καταστολής πλήθους για την αντιμετώπιση αγώνων και εξεγέρσεων. Επιπλέον ο στρατός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαχείριση των μεταναστών τόσο μέσω της φύλαξης των συνόρων από αυτή την «απειλή» όσο και της δημιουργίας, λειτουργίας και φύλαξης στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Ο στρατός όμως αποκτά και άλλους ρόλους, μέσα στην οικονομία. Έχουν γίνει συζητήσεις, αλλά και κινήσεις (στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε ο στρατός να αναλαμβάνει έργα στην χώρα (όπως παλιότερα με την ΜΟΜΑ), προσφέροντας έτσι φτηνά εργατικά χέρια ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τα κέρδη και την επιρροή του. Ούτως ή άλλως προσφέρει και άμισθη εργασία («κοινωφελής εργασία» αντιρρησιών συνείδησης), ενώ ταυτόχρονα, όταν αυτό χρειάζεται, λειτουργεί και ως  απεργοσπαστικός μηχανισμός (π.χ. μάζεμα σκουπιδιών σε απεργίες υπαλλήλων καθαριότητας). Άλλωστε διαχρονικά ο στρατός  συντηρεί τη βιομηχανία και την εμπορία όπλων και πολεμικών εξοπλισμών, που αποτελούν τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις για το κεφάλαιο.

Ολική άρνηση στράτευσης

Δεκάδες αγωνιστές έχουν επιλέξει συνειδητά να μην υπηρετήσουν στον στρατό, έναν από τους πιο σκληρούς μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας. Η ολική άρνηση στράτευσης  δεν αποτελεί απλώς μια ατομική επιλογή, αλλά κυρίως μια μορφή του αγώνα ενάντια τόσο στον συγκεκριμένο θεσμό όσο και γενικότερα στο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που αυτός συντηρεί.

Το κράτος προφανώς και δεν έχει μείνει αμέτοχο απέναντι σε αυτή την επιλογή. Η ολική άρνηση στράτευσης θεωρείται διαρκές έγκλημα και οι σύντροφοι που την έχουν επιλέξει αντιμετωπίζουν ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, αθροιστικές ποινές και επιβολή δυσβάσταχτων χρηματικών προστίμων (6000αρα). Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η έκβαση της υπόθεσης σύλληψης του ολικού αρνητή στράτευσης Παύλου Χριστόπουλου.

Την Τρίτη 31 Μάρτη είχε οριστεί η δίκη του ολικού αρνητή στράτευσης Γιώργου Τσίτσια-Γεωργαντά στο στρατοδικείο Λάρισας, δίκη που πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων. Σήμερα  στο στρατοδικείο του Ρουφ  ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δικάζεται σε δεύτερο βαθμό για την 2η και 3η δίωξη του για ανυποταξία, για τις οποίες πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε 1 χρόνο φυλάκισης . Ο Χατζηβασιλειάδης  έχει καταδικαστεί τελεσίδικα ήδη μια φορά για ανυποταξία, πληρώνοντας τα χρήματα για την εξαγορά της ποινής, ενώ μέχρι στιγμής έχει χρεωθεί τρία 6000αρα. Με δημόσιο κείμενό του δηλώνει ότι:
«Στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή  μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με, με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία.»

Η απάντηση στην καταστολή των ολικών αρνητών δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική και να αφορά τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στον μηχανισμό του στρατού, τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Ούτε μια ώρα στο στρατό
Αλληλεγγύη με τους ολικούς αρνητές στράτευσης
Άμεση παύση των συνεχών διώξεων τους
Άμεση και αναδρομική κατάργηση των χρηματικών προστίμων(εξαχίλιαρο)

Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους, που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία ,να αρνηθούν αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.

Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ολικός Αρνητής Στράτευσης

15 Γενάρη 2015

Ο Ολικός Αρνητής Στράτευσης, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, δικάζεται στο στρατιωτικό εφετείο του Ρουφ στις 2 Ιούνη μετά από αλλεπάλληλες διώξεις για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ, που εξαγοράστηκαν με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος.

Η διώξη του αναρχικού Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως και οι άλλες δίκες των υπόλοιπων αρνητών ολικής στράτευσης, δε γίνεται σε μια τυχαία χρονική συγκυρία. Αντιθέτως, είναι μια χρονική συγκυρία κατά την οποία ο ρόλος του στρατού είναι αναβαθμισμένος τόσο στο κατασταλτικό όσο και στο ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Είναι η περίοδος κατά την οποία οι ευρωπαϊκές ελίτ -μαζί και η ελληνική- επιδιώκουν να διαχειριστούν τη συνεχή ροή προσφύγων από τη Μ. Ανατολή και Β. Ευρώπη, το ξερίζωμα δηλαδή ανθρώπων που εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους σπρωγμένοι από τη φτώχεια είτε κυνηγημένοι από ανελεύθερα καταπιεστικά καθεστώτα και προσπαθώντας να ξεφύγουν από εμφύλιες συρράξεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Όλα αυτά, προκειμένου οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι να συνεχίζουν να κερδοφορούν από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των περιοχών αυτών.

Τα ευρωπαϊκά κράτη λοιπόν, αναβαθμίζουν το ρόλο του στρατού, ο οποίος πλέον επεκτείνεται και στη διαχείριση των προσφύγων αλλά και στο καθεστώς εγκλεισμού και εξαίρεσης από την κανονικότητα, στο οποίο υποχρεούνται να υπαχθούν πολλοί μετανάστες-στριες.

Με πιο απλά λόγια: Οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι –κεφαλαιοκράτες και κράτη- δεν επιθυμούν την ελεύθερη μετακίνηση στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα των ανθρώπων αυτών, που για την εξασφάλιση των καπιταλιστικών τους κερδών ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. Οι εθνικοί στρατοί –αλλά και οι υπερεθνικοί στρατοί επίσης- ανέκαθεν έπαιζαν κι εξακολουθούν να κομβικό ρόλο στις ενδοκαπιταλιστικές κόντρες. Πλέον έχουν κύριο ρόλο και στην προσπάθεια απομόνωσης κι εγκλεισμού των μεταναστών εξασφαλίζοντας -ή επιδιώκοντάς το τουλάχιστον- πως δε θα συναντηθούν με τους ντόπιους προλετάριους και καταπιεσμένους-εκμεταλλευόμενους σε πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνύπαρξης και ζήμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη : «Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου…Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου».

Αυτά τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη καθώς και η αγωνιστική του στάση ενάντια στο κράτος και τη στρατιωτική του μηχανή μπορούν να εξηγήσουν τη λύσσα του (στρατο)κρατικού μηχανισμού εναντίον των φωνών που εγείρονται και των αντιστάσεων που ορθώνονται εναντίον της πλαστής εθνικής ενότητας, εναντίον των στρατών και υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης των από τα κάτω.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΙ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ !

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ !

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ !

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ,

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΖΩΗ,

ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ !

Ελευθεριακοί Κομμουνιστές

Πάτρα, 31 Μάη 2016

___________________________________________________

___________________________________________________

ΤΡΙΤΗ 31/5 12:00 στο Πάρκο Ντορέ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης
Γ. Τσιτσία (στρατοδικείο 31/5 Λάρισα) και Δ. Χατζηβασιλειάδη (στρατοδικείο
2/6 Αθήνα).

Ούτε μια ώρα στον στρατό
Ολομέτωπη επίθεση στους θεσμούς που διατηρούν την καθεστηκυία τάξη
Να σπάσουμε το μονοπώλιο τις βίας από την κυριαρχία
Ανυποχώρητος αγώνας για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

   Σήμερα Δευτέρα 30 Μάη, στις 10 πμ, μια μέρα πριν τη δίκη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Γιώργου Τσιτσία-Γεωργαντά στη Λάρισσα και τρεις μέρες πριν την δίκη του επίσης Αρνητή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση μέσα στο στρατόπεδο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ στου Ρούφ, όπου εδράζονται στρατολογικές και λοιπές υπηρεσίες. Μοιράστηκαν κείμενα της Συνέλευσης, ρίχτηκαν τρικάκια μέσα στα γραφεία των κτιρίων και στο προαύλιο, ενώ φωνάζονταν συνθήματα από τους συντρόφους που περπάτησαν όλο το στρατόπεδο. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μπροστά στην πύλη στεκόταν το πανώ της Συνέλευσης και πριν την αποχώρηση των συντρόφων γράφτηκαν συνθήματα. Η παρέμβαση ολοκληρώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, χωρίς να επιρρεαστεί από τις αντιδράσεις των αγχωμένων βαθμοφόρων, των καραβανάδων και δυο φασιστολακέδων (που βρίσκονταν μέσα στο στρατόπεδο με άγνωστες «αρμοδιότητες»). Η αποχώρηση έγινε με σύντομη πορεία ως το στρατοδικείο, όπου κι εκεί φωνάχτηκαν συνθήματα και ρίχτηκαν τρικάκια μέσα στο προαύλιο.

Τα συνθήματα που ακούστηκαν μέσα στο στρατόπεδο και στο στρατοδικείο:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΣΦΑΓΗ

ΦΥΛΑΚΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ, ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ, ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΒΡΩΜΑΕΙ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73

Το κείμενο που μοιράστηκε:

Η ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΑΦΟΠΛΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι διώξεις από το κράτος απέναντι στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Πιο συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 2 Μάη 2016 συνελήφθη έξω από το σπίτι του ο αναρχικός Παύλος Χ., λόγω εντάλματος που εκκρεμούσε εις βάρος του για ανυποταξία από το 2003. Στις 31 Μάη δικάζεται από το στρατοδικείο της Λάρισας Γιώργος Τσιτσίας-Γεωργαντάς για ανυποταξία. Επίσης, στις 2 Ιούνη κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για τη δεύτερη και τρίτη δίωξη του ολικού αρνητή στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ. Με αφορμή το επικείμενο στρατοδικείο του Δ. Χατζηβασιλειάδη, συγκροτήσαμε συνέλευση αλληλεγγύης τόσο για τη στήριξη του αγώνα που δίνει ο σύντροφος από τη θέση που βρίσκεταιόσο και για την όξυνση του αντιμιλιταριστικού αγώνα εν γένει, η οποία επιβάλλεται από τις τρέχουσες συνθήκες. «Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. Η όξυνση του ευρωπαϊκού ρατσισμού και της μιλιταριστικής τρομοκρατίας έχει εγείρει ένα ηθικό-πολιτικό καθήκον για τους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης: Να βαδίσουμε μετωπικά μπροστά, για την αποδόμηση των στρατοκρατικών θεσμών. Και να δώσουμε έδαφος στην μαχητική αντίσταση» (Δ. Χατζηβασιλειάδης). Continue reading Παρέμβαση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μέσα σε στρατόπεδο, ενάντια στον εντεινόμενο στρατοκρατικό έλεγχο και την καταστολή των ανυπότακτων →

 Την εβδομάδα 23-29 Μάη πραγματοποιηθήκαν στη Θεσσαλονίκη συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στο θεσμό του στρατού με κείμενα, σπρέι, τρικάκια, αφίσες και αυτοκόλλητα σε πολλά σχολεία της πόλης από αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Αναδημοσιεύουμε υλικό αυτής της καμπάνιας:

Συνέντευξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: http://radio98fm.org/audio/xatzibasiliadis-2016/

Το κείμενο σε PDF

Με αφορμή την τοποθέτηση και τα ερωτήματα που απηύθηνε στις 11 Μάη προς την Συνέλευση Αλληλεγγύης για το στρατοδικείο μου του Ιούνη (’16) και προς εμένα, η αντιμιλιταριστική συλλογικότητα Ξυπόλυτο Τάγμα.

Τι θα γίνει στις 2 Ιούνη;

   Ενόψει του στρατιωτικού εφετείου για την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία ανακοίνωσα δημόσια τον Απρίλη την στάση μου, η οποία αποτελεί συλλογική απόφαση της αναρχικής συλλογικότητας στην οποία συμμετέχω. Συμπερασματικά για την δίκη έγραψα: «Οπότε, στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή (που την έχω ξαναζήσει) μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου (όπως το έχω ξανακάνει μέσα στα μπουντρούμια των βασανιστών της «αντι»τρομοκρατικής), για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία. »
Εφόσον έχει ανοίξει ήδη ο διάλογος γύρω από τους τρόπους του αγώνα στον οποίον τοποθετούν τον εαυτό τους οι Ολικοί Αρνητές Στράτευσης, φαίνεται αναγκαίο να εξηγήσω τους σκοπούς μου, τα μέσα πάλης που επέλεξα σ’ ετούτη την συγκυρία και την πολιτική θεώρηση από την οποία συνάγονται. Το σύνολο της τοποθέτησής μου εκφράζει την δραστική ανταπόκριση ενός κοινωνικού υποκειμένου στις τρέχουσες συνθήκες τυραννίας.
Ποιός είναι ο σκοπός μου και ποιοί πρέπει να είναι οι σκοποί της αλληλέγγυας κινητοποίησης πριν, κατά την διάρκεια και μετά την δίκη της 2 Ιούνη; Πρώτα πρώτα, δεν αποτελεί σκοπό μου η αποτροπή της φυλάκισής μου. Θα ήταν εφικτό και χωρίς αθώωση, εξαγοράζοντας την ποινή, όπως πράξαμε ως κίνημα μετά την πρώτη τελεσίδικη καταδίκη μου για ανυποταξία. Θα εξηγήσω τους πολιτικούς λόγους αυτής της άρνησης ευθύς αμέσως. Continue reading Τοποθέτηση του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη για την στάση του ενόψει του στρατοδικείου της 2 Ιούνη, τους σκοπούς και τα μέσα του συγκεκριμένου αγώνα μέσα στην τρέχουσα συγκυρία της ταξικής διαπάλης →

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του συντρόφου με αφορμή την δίκη του στις 2 Ιούνη 2016 και την πολιτική απόφαση της συλλογικής αναμέτρησης με το ενδεχόμενο φυλάκισης.

Το κείμενο σε PDF, με φωτογραφίες

________________________________________________________________________

Πέντε σχόλια

ενάντια στην καθολική φυλακή

ΙΟΥΝΗΣ 2012

● «Να περιγράφεις μια μορφή σκλαβιάς με μια άλλη είναι σα να περιγράφεις κάτι το υπαρκτό με κάτι το ανύπαρκτο» (Κάποιου)

   Κρίνω αδύνατο να μεταφέρω μια συγκεκριμένη αναφορά από τον κόσμο της φυλακής η οποία να είναι ικανή να εγείρει μια αληθή ενσυναίσθηση σε όποιους έχουν βιωματικές αναφορές μόνο από τον εκτός φυλακής κόσμο. Υπάρχουν οριογραμμές του απαράδεκτου που υποχρεώνουν στο απερίγραπτο. Μπορώ να μιλήσω για τους φυλακισμένους ανθρώπους (κάποια στιγμή), αλλά όχι για το πως βιώνουν τη φυλακή, χωρίς να χαθεί η τραγική ιδιετερότητα της κατάστασης τους.
Η καταγγελία των λεπτομερειών λειτουγρεί παρελκυστικά. Σα να γινότανε να υπάρξει βιώσιμη φυλακή. Κάθε αγώνας, για τις λεπτομέρειες ακόμα, έχει μια αυταξία και είναι ανγκαίος για την ανάπτυξη της εξέγρσης και της αλληεγγύης των καταπιεσμένων, ενίοτε και για την επιβίωσή μας. Η συνείδηση οφείλει να στέκεται αποφασιστικά στο ελάχιστο σημείο σύγκρουσης και ταυτόχρονα αδέσμευτη από τις άμεσες απαιτήσεις.
Η σύντομη απεργεία των κρατουμένων στον κορυδαλλό πριν μερικούς μήνες ήταν μια σοβαρή στιγμή ρήξης.
Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς, ούτε εκείνος που κουβαλάει το στίγμα της αγριότητας, σ’ένα τέτοιο τόπο. Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς υποταγμένος.
Απλά, να μην μείνει λίθος επί λίθον.

«Ένα πρωί θ’ανοίξω την πόρτα
Και θα μπω όπως και χτες
Μ’ένα κόκκινο λάβαρο
Ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο
Και θα βγω στους δρόμους
Όπως και χτες»

● Η φυλάκιση ήδη από την αρχαιότητα, πολύ πριν τη μαζική επέκτασή της, είχε και εξακολουθεί να έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της θανάτωσης: Αντί να οξύνει τα πολιτικά πάθη, κίνδυνος εγγενής στην τραγωδία του κρατικού φόνου, κεφαλαιοποιεί τον βαλλόμενο. Δεν είναι μόνο τα λύτρα με τα οποία αντάλλασαν τον αιχμάλωτο στο παρελθόν ή τα τεράστεια κέρδη που παράγει η σύγχρονη φυλακή και το διακστικό νταραβέρι ως υπεραγορές, αλλά η ίδια η ομηρία ως σχέση με τον χρόνο κι ως επέμβαση στις κοινωνικές σχέσεις. Η σύλληψη γίνεται υπό την απειλή των όπλων. Όπως και η φρούρηση της φυλακής. Ο κρατούμενος είναι κάποιος που ζει υπό συνεχή απειλή και υπό το διαρκές εκβιαστικό δίλλημα -πειθάρχηση ή παράταση της ομηρίας. Η βίαιη απομόνωση μπορεί και μεταφέρει την κατάσταση ομηρίας στο αγαπητικό και στο συντροφικό περιβάλλον του φυλακισμένου. Η φυλάκιση επιδιώκει να μεταδόσει ένα πάγωμα. Όταν το κράτος δεν φονεύει προκαταβολικά δεν το κάνει για να κρατήσει ανθρωπιστικά προσχήματα. Άλλωστε, η αστυνομία πυροβολεί συχνά, για να υπενθυμίζει ότι είναι αστυνομία. Το κράτος φυλακίζοντας παράγει αδρανειακό χρόνο μέσα στο κοινωνικό σώμα. Continue reading Πέντε σχόλια ενάντια στην καθολική φυλακή: Ανάλυση ενός συντρόφου μετά την φυλακή (Ιούνης 2012) →

Σήμερα, 19 Μαΐου, η «Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» πραγματοποίησε παρέμβαση στην ημερίδα με θέμα: «Φυλακές, δικαιώματα, διαφάνεια και λογοδοσία – ο ρόλος των εποπτικών μηχανισμών», όπου συμμετείχαν «ειδικοί» από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη. Η παρέμβαση περιελάβανε πανό, τρικάκια, κείμενα και συνθήματα μέσα στο προαύλιο της γενικής γραμματείας επικοινωνίας και ενημέρωσης (πρώην υπουργείο τύπου) όπου οι κεντρικοί ομιλητές ήταν : Ο Ν. Παρασκευόπουλος, υπουργός Δικαιοσύνης, η Β. Κατριβάνου, πρόεδρος της ειδικής επιτροπής της Βουλής για το σωφρονιστικό σύστημα και ο Β. Καρύδης από τον Συνήγορο του Πολίτη καθώς και πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Continue reading Παρέμβαση σε εκδήλωση που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης →

Ανακοίνωση της Α.Σ.Μ.Π.Α. στο athens.indymedia

 Η Α.Σ.Μ.Π.Α. αναγνωρίζει ότι ένα μέλος της πρόσφατα παρενέβη σε μια δημόσια διαδικτυακή αντιπαράθεση ανωνύμων, γράφοντας σε κάποια σημεία σε πρώτο ενικό και σε κάποια σε πρώτο πληθυντικό αναφερόμενο στην πολιτική συλλογικότητά μας χωρίς να την κατονομάζει.
Η Α.Σ.Μ.Π.Α. όταν εκφράζει εγγράφως τις συλλογικές θέσεις της, στις οποίες έχουν συμφωνήσει και δεσμεύονται όλα τα μέλη της, το κάνει μόνο με την υπογραφή της. Ακόμα, η συνέλευση της συλλογικότητας είναι η μόνη αρμόδια να ορίζει τους τρόπους και τους τόπους έκφρασής της και τα πλαίσια των αναγκαίων πρωτοβουλιών των μελών της. Ο σύντροφός μας έπραξε με δική του πρωτοβουλία έξω και ενάντια σε συλλογικές συμφωνίες, χωρίς να έχει ενημερώσει την συνέλευση της συλλογικότητάς μας. Η προσωπική ανάληψη της ευθύνης των λεγόμενων του δεν τον αποδεσμεύει και δεν μας αποδεσμεύει από την συλλογική ευθύνη προς την πολιτική συλλογικότητά μας και προς το προλεταριακό-κοινωνικό απελευθερωτικό κίνημα. Γι’ αυτό η Α.Σ.Μ.Π.Α. καταθέτει δημόσια την στάση της σε σχέση με το γεγονός. Continue reading Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με μια παρέμβαση μέλους της συλλογικότητάς μας →

 Στις 2 Ιούνη του ’16, κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για την δεύτερη και τρίτη δίωξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με την συνδρομή του αλληλεύγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6,000 ευρώ.
Άρνηση στράτευσης σημαίνει άρνηση στην υπηρεσία του πιο βάρβαρου δολοφονικού μηχανισμού του κράτους και των αφεντικών. Με την στρατοκρατία φυλάσσεται η δημοκρατία των αφεντικών και περιφρουρείται η άγρια ταξική εκμετάλλευση. Ο θέση του στρατού ως κατασταλτικού μηχανισμού απέναντι στην αντίσταση του ταξικού-κοινωνικού κινήματος συνεχώς αναβαθμίζεται. Ο ελληνικός στρατός επανοργανώνεται για να καταστείλει τις επικείμενες εξεγέρσεις μας. Σήμερα, η εντεινόμενη καταστολή του αντιμιλιταριστικού κινήματος συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Πιστές λέρες του ευρω-σοβινισμού και φρουροί της αστικής κυριαρχίας, η κυβέρνηση σύριζα-ανέλ συνδράμει στις λεηλατικές εκστρατείες του διεθνούς κεφαλαίου, στην επιδείνωση του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στις ευρωπαϊκές πόλεις-φρούρια, και εξαπολύει έναν αδίστακτο πόλεμο στα σύνορα απέναντι στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας. Με τα σύνορα και τις φυλακές των κρατών διασφαλίζεται η ταξική καταπίεση. Σχεδόν σε καθημερινή βάση εγκαινιάζεται ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών για τον έλεγχο, τον έγκλεισμό και την βίαιη απέλαση όλων εκείνων που ξεριζώθηκαν από τον πόλεμο των εξουσιών. Ο ελληνικός στρατός διαχειρίζεται πλεόν τα περισσότερα κέντρα κράτησης μεταναστών και προετοιμάζεται για να καταστείλει ενδεχόμενη εξέγερσής τους. Ολόκληρος ο αστικός κόσμος μοιάζει όλο και περισσότερο ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Με τα λόγια του συντρόφου Ολικού Αρνητή,
« Σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, να απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχει.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και στις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσεων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. […] Από μιά τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
Είναι συλλογικό μας καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα. Με τους Ολικούς Αρνητές στην πρωμετωπίδα του αγώνα να δώσουμε την μάχη για την οριστική κατάργηση της καταναγκαστικής θητείας στην πολεμική μηχανή του κράτους. Στις 2 Ιούνη, ο σύντροφος θα βρεθεί στη θέση να οξύνει την αντιπαράθεση με τους στρατοκράτες μην συνθηκολογώντας στον εκβιασμό της εξαγοράς της ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλάκιση. Η στάση του δικαζόμενου Ολικού Αρνητή μπορεί να κάνει αυτό το στρατοδικείο σημείο ανοίγματος και όξυνσης του αντιμιλιταριστικού αγώνα. Η αλληλεγγύη να ανοίξει δρόμους για την μαχητική αντεπίθεση!
  Καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες, συλλογικότητες αγώνα, σχήματα προλεταριακής-κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντίστασης σε ανοιχτή συνέλευση για ενημέρωση, άμεση κινητοποίηση και συντονισμό δράσεων.

Τετάρτη 4 Μάη 7μμ Πολυτεχνείο (Αθήνα, Στουρνάρη)

___

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

_______________________________________________

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                 
για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Το κείμενο σε PDF

« Έχουν ανοίξει λέει λάκους και μας περιμένουνε. Τι λέτε ρε μαλάκες ρε! Τι λέτε ρε! »
(Στίχος από Lost Bodies)

_______________________________________________________________________________

 Στις 2 Ιούνη πρόκειται να κριθεί στο αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατιωτικό εφετείο) η πρωτόδικη απόφαση καταδίκης μου σε δώδεκα μήνες φυλάκισης από την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία. Δεδομένου ότι λόγω άλλων καταδικαστικών αποφάσεων για την πολιτική μου δράση, δεν εμπίπτω εδώ και δυο δεκαετίες στο νομικό παραθυράκι της αναστολής, η ποινή της πρώτης τελεσίδικης καταδίκης μου για ανυποταξία (δώδεκα μήνες) εξαγοράστηκε σε δόσεις με την συνδρομή του αλληλέγγυου κόσμου. Επιπρόσθετα, μου έχουν χρεωθεί μέχρι σήμερα τρια χαράτσια των 6000 ευρώ (σύνολο 18000 ευρώ) για τέσσερις κλήσης κατάταξης τις οποίες αρνήθηκα.
Οι ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, εξευτελιστικές μεταγωγές, δίκες και αθροιστικές ποινές πάνω στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης αποτελούν χαρακτηριστική έκφανση της κρατικής τρομοκρατίας, για την οποία υπάρχει και είναι απαραίτητη η στρατοκρατία. Έγραφα μέσα από τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ κατά την τελευταία από τις τρεις συλλήψεις μου για ανυποταξία (2/11/’14): « Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει. Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. » Continue reading Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016) →

Νίκη στους αγώνες των φυλακισμένων

Τους τελευταίους μήνες λαμβάνει χώρα κινητοποίηση στις φυλακές κορυδαλλού με άρνηση του μεσημεριανού και παράταση του βραδινού κλεισίματος, παράταση του χρόνου προαυλισμού κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες αναλόγως της φάσης του αγώνα. Τα αιτήματα ήταν η δυνατότητα επισκεπτηρίων για όλους χωρίς συνεχείς ακυρώσεις με διάφορες ή και χωρίς δικιολογίες, η αντικατάσταση των απαρχαιωμένων ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, η απομάκρυνση της διευθύντριας των φυλακών λόγω της απολυταρχικής νοοτροπίας της. Στην πορεία προστέθηκε το αίτημα για την επιστροφή του συγκρατούμενου Φ.Ντούσκο που κρατούνταν παράτυπα στη γαδα και πιο πριν στο μεταγωγών την ίδια περίοδο που έλαβε χώρα και ο βασανισμός για απόσπαση dna από τον συγκρατούμενο μας Π.Ασπιώτη.

Σταδιακά μέχρι σήμερα όλα τα αιτίματα έχουν κερδηθεί. Ο Φ.Ντούσκο ύστερα από 16 ημέρες απεργία πείνας επέστρεψε στη φυλακή, η διευθύντρια απομακρύνθηκε, τα επισκεπτήρια γίνονται χωρίς τόσα προσκόμματα, οι νέες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις ολοκληρώνονται. Πρόκειται για σημαντική νίκη από πλευράς των φυλακισμένων που επιβεβαιώνει το γεγονός πως ότι κερδίζεται κερδίζεται μέσα από αγώνες.

Έχοντας λοιπόν κερδίσει αυτό τον αγώνα προετοιμαζόμαστε για τις νέες διεκδικήσεις που έχουν σειρά, για το άμεσο μέλλον καθώς πολλά πρέπει να αλλάξουν ακόμη εντός του σάπιου τιμωρητικού συστήματος φυλάκισης. Θα πολεμάμε για τις μικρές νίκες καλυτερεύοντας όσο γίνεται τους όρους της καθημερινότητάς μας εντός των τοιχών, μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής. Μέχρι η ζωή να μήν ορίζεται από φράχτες, συρματοπλέγματα, ιδιοκτησίες, νόμους, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ (ΚΑΙ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ)

ΥΓ Νίκη στους συγκρατούμενους από τις φυλακές των Γρεβενών και των Τρικάλων που μάχονται για τα αυτονόητα. Ξέρουμε καλά τι θα πει να παλεύεις ειδικά στις απομακρυσμένες φυλακές και πόσες απειλές και εμπόδια κρυφά και φανερά αντιμετωπίζεις από τους ανθρωποφύλακες και τους διευθυντάδες. Αδέρφια κρατάμε γερά ολοι μαζί ενάντια στους διαχωρισμούς που το κράτος μέσω της υπηρεσίας προσπαθεί να επιβάλλει. Ενωμένοι σαν γροθιά ενάντια στον καθημερινό φασισμό του εγκλεισμού.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

                                      Για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον χώρο του εμπορίου ξεκίνησε τον Απριλη του ‘14 συσπειρώνοντας ένα πολύμορφο μέτωπο αντίστασης σε Αθήνα κι επαρχία. Συνεχείς συγκεντρώσεις, πορείες, παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, ζύμωση με εργαζόμενους, αντιπαράθεση με την εργοδοσία και την καταστολή. Μέσα από αυτή την κινητοποίηση, εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο, συμμετείχαν στους απεργιακούς αποκλεισμούς, ακύρωσαν “λευκές” νύχτες, αυτοοργανώθηκαν σε νέα αγωνιστικά σχήματα βάσης. Ο δυναμισμός του κινήματος εξανάγκασε τα αφεντικά σε μια οπισθοχώρηση καταφέρνοντας να αποσυρθεί το αρχικό σχέδιο για μαγαζιά ανοιχτά και τις 52 Κυριακές και αντ’αυτού προωθήθηκε το σχέδιο για τις 7 Κυριακές. Όμως, είτε με 52 είτε με 7 Κυριακές ανοιχτά τα μαγάζια η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας παραμένει μια ακόμα αιχμή της επίθεσης των αφεντικών σε ό,τι με αγώνες έχει κατακτήσει η εργατική τάξη μέχρι σήμερα. Η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και η λεηλασία του χρόνου που προορίζεται για ελεύθερη κοινωνικοποίηση των εργαζομένων, είναι εργαλεία που δοκιμάζουν τα αφεντικά στον χώρο του εμπορίου για να εφαρμοστούν σε όλους τους κλάδους. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σηματοδοτεί την επιδείνωση των όρων της μισθωτής σκλαβιάς για όλους τους εργαζομένους. Continue reading Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως) →

Continue reading Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη →

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Αυτό το κείμενο υπό άλλες συνθήκες θα γραφόταν από τον Επαναστατικό Αγώνα. Όμως η έκβαση της απόπειρας απόδρασης του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη από τις φυλακές Κορυδαλλού, με υποχρεώνει να μιλήσω προσωπικά.
Στις 21 Φεβρουαρίου επιχείρησα με ελικόπτερο να πραγματοποιήσω απόδραση του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, Νίκου Μαζιώτη. Η επιχείρηση ήταν σχεδιασμένη ώστε να μπορούν να έρθουν μαζί μας και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που επιθυμούσαν να πάρουν τον δρόμο προς την ελευθερία. Οι λεπτομέρειες του σχεδίου και του πώς κατάφερα να αποφύγω τα μέτρα ασφαλείας και να μπω οπλισμένη μέσα στο ελικόπτερο, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία και δεν θα αναφερθώ σε αυτές, παρά το γεγονός ότι έχει γίνει αρκετή παραπληροφόρηση. Ενημερωτικά μόνο αναφέρω ότι  το σχέδιο δεν βασίστηκε σε καμία επιχείρηση απόδρασης με ελικόπτερο που έγινε στο παρελθόν, δεν σχετίζεται με κανένα εύρημα από σχέδια που δεν υλοποιήθηκαν και δεν έχω σχέση με άλλον καταζητούμενο όπως λέγεται. Επίσης, δεν προηγήθηκε κανένα σχέδιο απόδρασης πριν από αυτό που “ναυάγησε”, όπως ειπώθηκε σε κάποια ΜΜΕ.
Ένα τέταρτο περίπου μετά την απογείωσή μας από την Θερμησία της Αργολίδας, έβγαλα το όπλο μου και ζήτησα από τον πιλότο να αλλάξουμε πορεία. Αυτός, φυσικά, δεν κατάλαβε ποια είμαι, όμως κατάλαβε ότι θα επιχειρηθεί απόδραση από φυλακές. Πανικοβλήθηκε. Μου επιτέθηκε βγάζοντας όπλο, γεγονός που “παρέλειψε” να αναφέρει. Και επειδή είναι πιθανόν να επιχειρηθεί διάψευση του γεγονότος ότι ήταν οπλισμένος, υπενθυμίζω ότι υπάρχουν δημοσιοποιημένες αναφορές για την ανεύρεση δυο γεμιστήρων στο ελικόπτερο. Ο ένας ήταν δικός μου, ο δεύτερος όμως όχι. Ήταν από το δικό του όπλο, το οποίο του έφυγε από τα χέρια κατά την συμπλοκή μας στον αέρα. Και όσον αφορά εμένα, φυσικά και είχα δεύτερο γεμιστήρα. Θα πήγαινα σε τέτοια επιχείρηση μόνο με ένα γεμιστήρα;
Έχασε τον έλεγχο του ελικοπτέρου και φώναζε πανικόβλητος “θα σκοτωθούμε”. Continue reading ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ →

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

 Στις 2/3/2015 το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κρατουμένων, στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών, ξεκινά απεργία πείνας. Αιχμή του αγώνα τους, μεταξύ άλλων, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και, φαινομενικά, το μοναδικό από το σύνολο των αιτημάτων τους που υποκριτικά οι διαχειριστές της εξουσίας ικανοποιούν πλήρως. Η μερική αποδοχή κάποιων εκ των υπολοίπων αιτημάτων των απεργών σε συνδυασμό με νομικά τερτίπια, τα κατέστησαν ουσιαστικά ανενεργά μέσα σε λίγους μήνες (βίαιη λήψη DNA που συνοδεύτηκε με ξυλοδαρμό του Π. Ασπιώτη). Continue reading Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής →

Serhildan Jiyan e
(η εξέγερση είναι ζωή)

 Από τον Ιούνιο του 2015, μετά δηλαδή από τις αποτυχημένες για τον Ερντογάν και το κόμμα του (AKP) εκλογές στην Τουρκία, έχει κηρυχθεί ένας ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον των κουρδικών κοινοτήτων της Αν. Τουρκίας με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Με τον εθνικιστικό πόλεμο το φασιστικό καθεστώτος Ερντογάν επιδιώκει να ηγεμονεύσει στις ακραίες ταξικές αντιθέσεις μέσα στην τουρκική επικράτεια και στον διακρατικό και ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή από την Μαύρη Θάλασσα μεχρι την Μεσοποταμία. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση Ερντογάν υποδαυλίζει τον εθνικισμό και των σωβινισμό μέσα στην Τουρκία σπέρνοντας βία και καταστολή, οι δυνάμεις των Κούρδων και Τούρκων αγωνιστών συνεχίζουν να προτάσσουν ισχυρή αντίσταση και να αναβαθμίζουν το επίπεδο της σύγκρουσης κηρύσσοντας την αυτονομία σε πολλές περιοχές και καταφέροντας χτυπήματα σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς στόχους. Απέναντι στην βαρβαρότητα του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος οι λαϊκές πολιτοφυλακές του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος και οι Τούρκοι επαναστάτες αντιστέκονται με κάθε πρόσφορο μέσο που διαθέτουν, οχυρώνουν τις γειτονιές τους και αντιπαρατίθενται ένοπλα.
Καθημερινά πόλεις και χωριά του Κουρδιστάν βομβαρδίζονται και βρίσκονται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης με απαγόρευση κυκλοφορίας, βομβαρδισμούς, δολοφονίες από τις κατασταλτικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, εφόδους σε σπίτια και συλλήψεις με την κατηγορία της ένταξης είτε στους αντάρτικους σχηματισμούς του PKK είτε σε μια από τις εκατοντάδες οργανώσεις βάσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία και το Κουρδιστάν και έχουν να κάνουν με ένα πλήθος θεματικών, από την τοπική αυτοδιοίκηση και τις συνελεύσεις γειτονιών, μέχρι ομάδες υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή πολιτικών κρατουμένων. Το στρατηγικό πλάνο του καθεστώτος επιχειρεί την παλαιστηνιοποίηση του Κουρδιστάν. Ένας ολόκληρος λαός τίθεται σε κατάσταση ομηρίας με όρους υποδούλωσης ή και φυσικής εξόντωσης, με στρατιωτικά και βιο-πολιτικά μέσα. Για τον λόγο αυτό το τουρκικό κράτος στοχεύει όχι μόνο στις έπαναστατικές οργανώσεις αλλά σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού. Οι στρατοκρατικοί μηχανισμοί δολοφονούν στοχευμένα γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν ενεργά υποκείμενα της κοινωνικής αντίστασης και όχι αμάχους. Στο Κουρδιστάν οι γυναίκες και η νεολαία αποτελούν την μεγάλη δυναμική του αγώνα. Το τουρκικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ένοπλη αντίσταση των ανταρτών χωρίς δυσβάσταχτες απώλειες και χωρίς τον κίνδυνο να υποστεί συντριπτικές ήττες. Θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την εκεχειρία σε επίπεδο αντιπαράθεσης ένοπλων δυνάμεων, αλλά ο άμεσος κίνδυνος για το καθεστώς είναι το κίνημα της δημοκρατικής αυτονομίας που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια και αποτελεί τον τροφοδότη αλλά και το βάθος της κουρδικής αντίστασης. Η μαζική κοινωνική αντίσταση δεν περιορίζεται σε μία γραμμή μάχης: διατρέχει και αποδομεί τον χώρο που έχει καταλάβει η κυριαρχία. Continue reading Κάλεσμα σε αλληλέγγυο αγώνα με το κίνημα κοινωνικής αυτοδιεύθυνση και αντίστασης στο δυτικό Κουρδιστάν και την Τουρκία →

Για τους συλληφθέντες του NOEXPO 2015 στο Μιλάνο

Την 1η Μάη, ημέρα παγκόσμιων διαδηλώσεων για την επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς, εγκαινιάζεται η παγκόσμια έκθεση EXPO 2015 στο Μιλάνο. Οι εκθέσεις EXPO είναι ένα από τα εργαλεία του παγκόσμιου καπιταλισμού και διοργανώνονται σε διαφορετικές πόλεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η επιλογή της πόλης του Μιλάνο δεν είναι τυχαία. Αποτέλεσε την έμπρακτη στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπό κατάρρευση πριν από λίγα μόλις χρόνια της ιταλικής οικονομίας.
Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των εκθέσεων EXPO κλείνονται μεγάλες βιομηχανικές συμφωνίες μεταξύ κρατών και εταιριών. Βασικότερος στόχος τους είναι η έκθεση και η προώθηση νέων προϊόντων και υπηρεσιών με σκοπό την υπερκατανάλωση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι μια ακόμα «γιορτή» του παγκόσμιου κεφαλαίου όπως οι ολυμπιάδες τα mundial κλπ που πραγματοποιείται σε ειδικά διαμορφωμένα και ελεγχόμενα «πάρκα», η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει τον εκτοπισμό ή την απόκρυψη «υποβαθμισμένων περιοχών» στην εκάστοτε πόλη διεξαγωγής, έκτακτα μέτρα ασφάλειας σε ισχύ παντού, την πλήρη εκμετάλλευση εργασιακών συνθηκών (απλήρωτη εργασία, άθλιες συνθήκες) και τα οικονομικά σκάνδαλα.
Εκείνη την ημέρα στο Μιλάνο ήταν καλεσμένες διαδηλώσεις με αφορμή την Πρωτομαγιά και την ΝO EXPO με τη συμμετοχή του black block με ευρωπαϊκά καλέσματα. Καλέσματα που αποβλέπουν στη διεθνοποίηση της αντίστασης ενάντια σε κράτη και οικονομικούς δυνάστες. Κατά τη διάρκεια της πορείας ξεσπούν βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, χτυπιούνται δημόσια κτίρια, οικονομικοί στόχοι και πραγματοποιούνται εμπρησμοί και καταστροφές πολυτελών αυτοκίνητων. Την επόμενη της διαδήλωσης, στις 2 του Μάη, ανάμεσα στις προσαγωγές που έγιναν, προσάγονται μετά την έξοδο τους από κατάληψη, 5 έλληνες φοιτητές και υποβάλλονται σε υποχρεωτική λήψη DNA. Continue reading Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο →

ΑΠΕΝΑΝΤI ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι που συμμετείχαν ή κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, κάποιοι καταδικασμένοι σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης βάση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας.
Οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους και συνοδεύουν πάντα τις προσπάθειες ευρύτερων αλλαγών που απαιτούν «κρατική πυγμή». Από το 2001 έως σήμερα επεκτείνονται διαρκώς σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση του «νόμου και της τάξης», συνθήκη ακόμα πιο αναγκαία σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η επαναστατική ένοπλη δράση ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως πολιτική γι’ αυτό στους αγωνιστές κατά καιρούς αποδίδονται διάφοροι χαρακτηρισμοί: κοινοί εγκληματίες, ληστές, συμμορίτες, κατσαπλιάδες, τρομοκράτες , ταραχοποιοί, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Γεγονός αναμενόμενο, αφού η αποδοχή από το κράτος της πολιτικής φύσης της ένοπλης πάλης, συνεπάγεται και την παραδοχή της ύπαρξης μια ανταγωνιστικής δύναμης που μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την κυριαρχία του.
Με τον όρο «τρομοκράτες» χαρακτηρίζονται όσοι αντιμάχονται την εξουσία με πρακτικές κυρίως ένοπλες και δεν αναγνωρίζονται ως αυτό που είναι, ως πολιτικά δρώντα άτομα, αλλά επιδιώκεται η αποϊδεολογικοποίησή της δράσης και του λόγου τους σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης να πιστέψει ότι η δράση ομάδων με πολιτικά κίνητρα, στόχους και αποτελέσματα δεν είναι πολιτική. Στην προσπάθειά τους αυτή να την εντάξουν στη σφαίρα του κοινού ποινικού εγκλήματος, προβάλλουν και θεωρίες σύμπλευσης ποινικών και πολιτικών.
Από την άλλη πλευρά, σε περίπτωση που μέλη αυτών των ίδιων ομάδων συλληφθούν αντιμετωπίζονται με αμιγώς πολιτικό τρόπο: με ειδικούς νόμους, ειδικά δικαστήρια και ειδικές συνθήκες κράτησης, ενώ παράλληλα τους ασκείται πολιτική δίωξη και οδηγούνται σε δίκες ξεκάθαρα πολιτικές. Παρόλη την προπαγάνδα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει πλήρης κοινωνική συναίνεση ως προς την καταδίκη της ένοπλης δράσης, και αυτή την «παρέκκλιση» έρχονται να διορθώσουν οι τρομονόμοι και τα ειδικά δικαστήρια. Έτσι εξαιρέθηκαν από τις δικαστικές αίθουσες οι ένορκοι. Αν η κοινωνία καταδίκαζε ομόθυμα την προοπτική του ένοπλου αγώνα δεν θα χρειάζονταν ούτε ο ιδεολογικός πόλεμος που ασκείται, ούτε η ειδική αντιμετώπιση. Και δεν θα έμπαινε θέμα εξαίρεσης των ενόρκων.
Οι «τρομονόμοι» στοχεύουν κύρια τις ένοπλες οργανώσεις. Συγχρόνως, στο στόχαστρό τους βρίσκεται η έμπρακτη αλληλεγγύη σε μια προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης των ένοπλων συντρόφων από τον πολιτικό χώρο που προέρχονται και στέλνοντας ένα γενικότερο μήνυμα εκφοβισμού, ειδικά σε όσους αγωνιστές δρουν ή θέλουν να δράσουν σε ανατρεπτική κατεύθυνση. Τέλος, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία παρέχει το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας.
Η ένοπλη δράση είναι οργανικό κομμάτι του αγώνα και οι στοχεύσεις αυτών των οργανώσεων το αποδεικνύουν περίτρανα καθώς αφορούν κρατικές δομές, πολιτικά πρόσωπα, οικονομικούς στόχους, δυνάμεις καταστολής κλπ., συγκεκριμενοποιώντας έτσι τις γενικότερες στοχεύσεις του ανατρεπτικού κινήματος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ανατρεπτικού κινήματος και συνεχίζουν την δράση τους μέσα από τις φυλακές της δημοκρατίας.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΌΜΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

 Μήνυμα του έλληνα αναρχικού συντρόφου Heval Odyssev, που πολέμησε για την επανάσταση στην Ροζάβα, στην εκδήλωση μνήμης που πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο στις 7/10, για τον τον τούρκο κομμουνιστή επαναστάτη του BOG, Αζίζ Γκιουλέρ (Ρασίχ Κουρτουλούς):

 Ο κομμουνιστής σύντροφος Αζίζ Γκιουλέρ μέλος των Ενωτικών Απελευθερωτικών Δυνάμεων (BOG) έδωσε την ζωή του στη μάχη ενάντια στις φασιστικές συμορίες του ISIS και υπέρ της επανάστασης στη Ροζάβα και την Μ. Ανατολή. Για όσους τον γνωρίσαμε συστρατευμένοι στους κόλπους του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας ως Ρασίχ Κουρτουλούς έμεινε αποτυπωμένος στη μνήμη μας ως ένας ασίγαστος μαχητής διεθνιστής επαναστάτης, στρατευμένος στον αγώνα, όπου αυτός τον καλούσε να παρουσιαστεί. Βρεθήκαμε από κοινού σε ίδια μέτωπα του αγώνα για την επανάσταση στη Ροζάβα. Χάσαμε κοινούς συντρόφους και κινδυνέψαμε από κοινές επιχειρήσεις του εχθρού. Η παρουσία και ο αγώνας του καταδεικνύουν σε όλο τους το μέγεθος το επαναστατικό πρόταγμα και την αυταπάρνηση που χαρακτήριζαν τον σύντροφο Ρασίχ Κουρτουλους. Η μνήμη του θα μείνει χαραγμένη μέσα στις καρδίες μας φωτίζοντας τον δρόμο του αγώνα, του διεθνισμού και της επανάστασης.
Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στα απελευθερωμένα εδάφη της Ροζάβα ο ενθουσιασμός του είχε αποκτήσει διπλή όψη. Μια στη Ροζάβα και την άλλη στην Τουρκία όπου φουντώνει ξανά ο επαναστατικός αγώνας και πέφτουν από στοχευμένα πυρά επαναστατών οι μισθοφόροι του ταξικού εχθρού. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, μέσα από τους αγώνες που δίνουν από κοινού Τούρκοι και Κούρδοι επαναστάτες ενάντια στο ισλαμοφασιστικό κράτος του Ερντογάν, ο αγώνας του συντρόφου Ρασίχ Κουρτουλούς είναι ακόμη πιο επίκαιρος. Η διεθνιστική αλληλεγγύη και η σύνδεση των αγώνων και των επαναστατών ακόμη πιο σημαντική.

ΡΑΣΙΧ ΚΟΥΡΤΟΥΛΟΥΣ: ΠΑΡΩΝ!

Ζήτω η επανάσταση της Ροζάβα

Ζήτω το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας – Ζήτω το YPG/YPJ

Ζητω η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Heval Odyssev
Αθήνα
7/10/2015

Η τελετή του πεσόντα διοικητή του BÖG, Aziz Güler (Αζίζ Γκουλέρ)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=sJRDoduddKc[/youtube]

Το blog της κατάληψης του ΤΕΙ Αθήνας: https://katalipsiteiath.espivblogs.net/

_____________________________________

Ανακοίνωση κατάληψης του Τ.Ε.Ι. Αθήνας

 Στην εποχή της αριστερο-δεξιάς εθνικιστικής νάρκωσης η πολιτική της στρατοκρατικής επίθεσης στο αντιμιλιταριστικό κίνημα συνεχίζεται εντεινόμενη.
 Στις 14/5/’15 ο ολικός αρνητής Μιχάλης Τόλης καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Ιωαννίων σε δέκα μήνες φυλάκιση με μια δεύτερη δίωξη για το ίδιο “αδίκημα”. Η ποινή υπερέβαινε εκείνη που του είχε επιβάλει το στρατοδικείο της Αθήνας επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, 16/6/’05, το αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατοδικείο 2ου βαθμού) επικύρωσε την ποινή των επίσης δέκα μηνών στον αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Σωτηρόπουλο. Αύριο, Τετάρτη 17/6 δικάζεται από το στρατοδικείο της Αθήνας ο ολικός αρνητής Θάνος Χατζηαγγέλου. Και δυο εβδομάδες μετά, την Δευτέρα 29/6 δικάζεται για δυο διώξεις ο ολικός αρνητής Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, ενώ έχει ήδη καταδικαστεί από αναθεωρητικό για μια προηγούμενη δίωξη.
  Το νέο νομοσχέδιο για την καταναγκαστική στράτευση στην κρατική πολεμική μηχανή διατηρεί την επιβολή προστίμων στους ανυπότακτους (6000 ευρώ για κάθε άρνηση πειθάρχησης στις αλλεπάλληλες κλήσεις στράτευσης). Το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μια έκφανση της οικονομικής τρομοκρατίας και της εξοντωτικής ληστρικότητας που επιχειρεί το κράτος σε βάρος των ταξικά καταπιεσμένων στα χρόνια της μνημονιακής διαχείρισης.
  Την ίδια στιγμή οι λαϊκιστές ευρω-σοβινιστές της κυβέρνησης Σ.-ΑΝΕΛ, ως κατά παράδοση και κατά συνθήκη εκφραστές των συμφερόντων της αστικής τάξης, χτίζουν πολεμικές και αντεπαναστατικές συμμαχίες με τα πιο αντικοινωνικά και απάνθρωπα καθεστώτα του πλανήτη. Με το Ισραήλ, τον στρατοκράτη-αποικιοκράτη, χωροφύλακα και μακελάρη της Μ.Ανατολής. Με την αιματοβαμένη χούντα της Αιγύπτου. Με τη ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και τον πόλεμό της.
  Οι κρατιστές, αριστεροί και δεξιοί, είναι αδίστακτοι προκειμένου να διασφαλίσουν την συνέχεια της καπιταλιστικής επικυριαρχίας και λεηλασίας παγκοσμίως. Το ελληνικό κράτος, που αποτελεί οργανικό κομμάτι του ευρω-αμερικάνικου μπλοκ, στηρίζει τις πιο άγριες στρατοκρατικές επιχειρήσεις του διεθνούς κεφάλαιου και συμμετέχει στις προσπάθειες όξυνσης του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στο ευρωπαϊκό κάτεργο, στα σύνορά του και στα πέρατα της γης, υπό το πρόσχημα του θρησκευτικού πολέμου, τον οποίον υποδαυλίζουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες.
  Σ’ αυτές τις συνθήκες έχουμε καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα και να στηρίξουμε την βασική αιχμή του, την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/6/2015 8.30πμ
ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΡΟΥΦ (Γέφυρα Π.Ράλλη)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Σχετικά με τις συνθήκες σύλληψής μου και την προφυλάκισή μου.

Πέμπτη, δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, 10 προς 11 Φλεβάρη, βάδιζα στη Κυψέλη, μόνος. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκα απρόβλεπτα δίπλα σε δυο ένστολους μισθοφόρους, οι οποίοι είχαν αφήσει το περιπολικό τους πάνω στο δρόμο και όντας πεζοί έλεγχαν την περιοχή, για άγνωστους σε μένα λόγους. Με σταμάτησαν και ανακάλυψαν ότι οπλοφορούσα (δύο πιστόλια).
Η σύλληψη δεν ήταν αποτέλεσμα οργανωμένης επιχείρησης. Η συνάντηση με τους ένστολους μισθοφόρους ήταν συμπτωματική. Δεν κατηγορούμαι για κανένα άλλο γεγονός εκτός της οπλοφορίας. Ούτε έγινε μέχρι τώρα κάποια απόπειρα από τους σκηνοθέτες της ασφάλειας να με συνδέσουν με άλλες δικαστικές υποθέσεις ή να εμπλέξουν άλλους ανθρώπους, παρότι εισέβαλαν στο σπίτι μιας συντρόφισσας (συν του δικού μου και του πατέρα μου). Όμως, αφού με κράτησαν και δεύτερη νύχτα, καθυστερώντας ως συνήθως την επικοινωνία με δικηγόρο, επιβάρυναν το κατηγορητήριο με ένα κακούργημα (χωρίς εξήγηση, διατείνοντας ότι σκόπευα να προμηθεύσω τα όπλα σε άλλους, ακατονόμαστους), πάνω στο οποίο πάτησε ο αντιτρομοκρατικός. Με ένα αστήριχτο νομικό τέχνασμα, επέβαλλαν την προφυλάκιση. Η σύλληψή μου ήταν ευκαιρία για τους αστυνομοτρομοκρατικούς μηχανισμούς, ώστε να με αποσπάσουν από τα ανοιχτά εξεγερσιακά κοινωνικά μέτωπα, να με περιορίσουν, να με κατοπτεύσουν. Αυταπατώνται. Όπου σταθούμε είναι ένα σημείο αγώνα ενάντια στο κράτος, σε αφεντικά, σε κάθε τυραννία, σε κάθε εξουσία. Τα τεχνητά σύνορα δεν μπορούν να σπάσουν τους αγώνες. Οι αγώνες θα σπάσουν τις φυλακές.

4/5/2011

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού.

______________________________

Προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ένα σημείο εκδήλωσης της κρατικής τρομοκρατίας, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ικανό σημείο πρόταξης νέων αντιστάσεων, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα.
Από τις 2 Φλεβάρη βρίσκομαι αιχμάλωτος σε μια φυλακή του κράτους. Αφορμή το γεγονός ότι βρέθηκα σε ένα σημείο περιστασιακά ελεγχόμενο από τον αστυνομοτρομοκρατικό μηχανισμό, όντας οπλισμένος. Η ασφάλεια εκμεταλλεύτηκε αυτήν την σύμπτωση και δρομολόγησε την κράτηση μου, επειδή είμαι αναρχικός. Η προφυλάκισή μου είναι άλλη μία απόπειρα φθοράς του εξεγερσιακού κοινωνικού αγώνα, μια επιχείρηση αδρανοποίησης ενός ακόμα αγωνιζόμενου ανθρώπου και εκφοβισμού όσων αντιστέκονται στην κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Υπερασπίζομαι το φυσικό, ηθικό και πολιτικό δικαίωμά μου, δικαίωμα κάθε ανθρώπου, να φροντίζω την άμυνά μου. Για την ιστορική και κοινωνική συνείδησή μου ο νόμος είναι ο πυρήνας του τρομικού λόγου του κράτους, η θεσμική επικύρωση της φονικής βίας του και ιδεολογικό προκάλυμμα της διαιώνισης της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης. Ωστόσο, δεν χαρίζω στους τρομοκρατικούς μηχανισμούς την κοινωνικά μη επικυρωμένη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους νόμους τους εναντίον αγωνιστών και εναντίον μου, όπως τους βολεύει. Δεν αναγνωρίζω καμία παντοδυναμία του κράτους, δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να υποκρίνονται και να σκηνοθετούν. Όπως δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να με φυλακίζουν. Έχουμε κάθε λόγο να μετατρέπουμε τις αντιφάσεις του συστήματος κυριαρχίας σε σημεία σύγκρουσης, σε σημεία άμεσου αγώνα. Με αυτούς τους όρους δεν ανέχομαι την προφυλάκισή μου σαν να ήταν ένα πλήγμα μη αναστρέψιμο, προϊόν μιας επίθεσης άτρωτης.
Όλοι οι άνθρωποι είναι υπερασπίσιμοι απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας. Όλοι οι αγωνιζόμενοι, εντός και εκτός φυλακής, με την στάση τους θρέφουν τα κλαδιά της αλληλεγγύης. Όλοι οι φυλακισμένοι αγωνιστές είναι εξίσου υπερασπίσημοι απέναντι στην κρατική καταστολή και τους αναλογεί η συντροφική και κοινωνική αλληλεγγύη που ίδιοι με τις πράξεις τους έχουν (ή δεν έχουν) προσφέρει.
Επιδίωξή μου μέσα από τη φυλακή είναι να συνεχίσω να συμβάλλω στον εξεγερσιακό αγώνα, στην αυτοοργάνωση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης. Επιδίωξή μου επίσης είναι η συμβολή στη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου ενάντια στις φυλακές μέσα στις φυλακές και η ενίσχυση των δεσμών των αναρχικών με άλλους κρατούμενους, στη βάση του εξεγερσιακού αγώνα και της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων. Και βέβαια, επιδίωξή μου είναι επίσης η απελευθέρωσή μου, όπως και η απελευθέρωση άλλων αγωνιστών από την κατάσταση ομηρίας.
Όποιος αισθάνεται την ανάγκη να είμαι ένα σημείο αναφοράς στην έκφραση της αλληλεγγύης του, έχει κάθε λόγο να το κάνει. Όποιος αισθάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα λόγο εξέγερσης, έχει κάθε λόγο να αντιταχθεί έμπρακτα στην τρομοκρατία των αφεντικών και με αυτήν την αφορμή. Όποιος αντιλαμβάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα σημείο τις αντίστασης στην καταστολή και ακόμα περισσότερο όποιος την αντιλαμβάνεται ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα με έχει ήδη δίπλα του.
Από τα πρώτα λεπτά της προφυλάκισης μου είχα κοινοποιήσει την άποψή μου ότι η συγκρότηση μιας συλλογικότητας που θα ασχολούνταν αποκλειστικά με την υπόθεσή μου θα ήταν σπατάλη δυνάμεων. Θεωρούσα τότε και εξακολουθώ, ότι η ανάληψη πρωτοβουλιών με αναφορά στην αιχμαλωσία μου ή και στην αιχμαλωσία μου, έχει αξία μόνο αν κάποιοι σύντροφοι εκτιμούν ότι μπορεί να είναι εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα. Η αλληλεγγύη έχει ένα διαυγές νόημα, όταν ριζώνει στην πρακτική διαλεκτική του ανταγωνισμού με την εξουσία. Με ένα τέτοιο σκεπτικό στηρίζω κάθε κίνηση που προσπαθεί να ενισχύσει τον εξεγερσιακό κοινωνικό αγώνα, είτε αναφέρεται στο πρόσωπό μου είτε όχι. Πάνω στη γραμμή ενός συντροφικού διαλόγου προτίθεμαι να αναλάβω πρωτοβουλίες από τη θέση που βρίσκομαι.
Το ελάχιστο από τις δυνατότητες που έχει ένας φυλακισμένος αναρχικός, ο έγγραφος λόγος μου, είναι διαθέσιμος σε όποιους αισθάνονται ότι νοηματοδοτεί μία κοινή εμπειρία, ιστορική ή βιωματική, και μια κοινή προοπτική, άμεση και ιστορική.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ , ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

4/5/2011
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

________________________________________________________________

Ενημέρωση και εκτιμήσεις για τη στάση του Σαββάτου:

Το Σάββατο, 14 του Μάη, περίπου διακόσιοι κρατούμενοι στην Α΄ πτέρυγα του Κορυδαλλού πραγματοποιήσαμε μια κίνηση αλληλεγγύης με όλους εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία της πολιτικής, οικονομικής και κατασταλτικής εξουσίας και με όλους τους καταπιεσμένους που βάλλονται από την τρομοκρατία του καθεστώτος. Αρνηθήκαμε την καταμέτρηση και το τρίωρο κλείσιμο των κελιών, που κανονικά γίνονται κάθε μεσημέρι. Μια οριοθετημένη κίνηση, αλλά παρεμβαίνουσα σε καίρια σημεία της κοινωνικής αντιπαράθεσης και γόνιμη για την πάλη μέσα από τις φυλακές.
Μέσα από τα γεγονότα των προηγούμενων και των τρεχουσών ημερών η εγγενής απανθρωπιά της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας εκδηλώνεται με γλοιώδη και θρασύ τρόπο. Η βία και η τρομοκρατία των υπερασπιστών της αστικής τυραννίας εντείνονται, εξαγγέλεται η ολοκληρωτική κυριαρχία τους για άλλη μια φορά και επιχειρείται να στρατευτούν μάζες ανθρώπων στις φονικές μηχανές του κράτους. Με θρασύτατα τα στελέχη του πολιτικού- οικονομικού- ιδεολογικού λόμπι που κυβερνά και οι παρατρεχάμενοί του καταφανώς πριμοδοτούν την όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας, συκοφαντούν τους αγωνιζόμενους και τους καταπιεσμένους, μπολιάζουν σε κοινωνικά κομμάτια τον κατακερματισμό, τον φόβο και την άλογη βία, που οδηγούν στον αλληλοσπαραγμό. Continue reading Ενημερώσεις και παρεμβάσεις του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

Χαιρετισμός στις λαϊκές συνελεύσεις
και στους μαχόμενους συντρόφους

«Δεν υπάρχει δρόμος με βουβές πέτρες ούτε σπίτι χωρίς αντίλαλο.»
(Κάποιου)

30 Ιούνη του 2011, το επόμενο απόγευμα μετά τις εκτεταμένες και λυσσαλέες συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας, που διήρκεσαν τις δυο μέρες της πρώτης 48ωρης απεργίας από την εγκαθίδρυση της τελευταίας δημοκρατίας, η λαϊκή συνέλευση της πλατείας συντάγματος είχε τη μέγιστη μέχρι αυτή τη μέρα συμμετοχή στον ένα μήνα ζωής της. Τα στελέχη του καθεστώτος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί επιστήμονες, τεχνοκράτες και παρατρεχάμενοι, που αναλαμβάνουν την ιδεολογική άμυνά του και την επανάκτηση της κοινωνικής συναίνεσης στους θεσμούς του, αναρωτιούνται σαρκαστικά ποιά είναι η αποφασιστική και δραστική ισχύς των συνελεύσεων και προτείνουν πονηρά τον μετασχηματισμό τους΄σε νέες δομές κομματικής εξουσίας και σε δεξαμενές άνωσης νέων πολιτικών εκπροσώπων. Οι φελλοί επιπλέουν στα στάσιμα νερά, στο φως των τηλεοπτικών προβολέων και στην απατηλή λάμψη των περγαμηνών τους, αλλά είναι ανίσχυροι μέσα στο κύμα.
Θα επιχειρήσω μια σύντομη ενδοσκόπηση στην αποτύπωση του ριζικού ανταγωνισμού της τυραννίας με την κοινότητα μέσα στις σχέσεις των τυπικά διακριτών εξουσιών της παρούσας αστικής δημοκρατίας μεταξύ τους και με την κοινωνία. Προς τούτο θα κάνω ορισμένες ιστορικές αναφορές, αφού ο καταγωγικός πυρήνας των θεσμών μέσα στον χρόνο αποκαλύπτει τον κινητήριο πυρήνα και την λειτουργικότητα της εκάστοτε θέσμισης. Ο θεσμός είναι μια καταναγκαστική ακινησία μέσα στον χρόνο. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

«Δεν αμφιβάλλουμε πως οι μάζες γρήγορα θα απογοητευθούν από τα νέα είδωλα και θα υποχρεωθούν να στραφούν προς άλλες λύσεις, αφού εγκαταλείψουν τους τελευταίους θεούς τους. Τότε, ύστερα από ένα μεσοδιάστημα- λίγο ως πολύ μακρόχρονο- ο αγώνας αναγκαστικά θα ξαναρχίσει. …

Θα είναι μια πάλη ανάμεσα στις ζωντανές δυνάμεις που θα αναπτυχθούν μέσ’από το δημιουργικό ενθουσιασμό των μαζών απ’τη μια μεριά και της σοσιαλδημοκρατικής εξουσίας με το συγκεντρωτικό πνεύμα που θα αμυνθεί σκληρά από την άλλη. …»

(Αναρχοσυνδικαλιστική εφημερίδα «Γκόλας Τρούντα»,
Νο 11, Ρωσία, 20/10/1917)

« ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΤΑΜΙ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ, Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,

ΚΥΛΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ.

ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; »

● Τα κόμματα, οι διευθυντικές οργανώσεις της εξουσίας. Το ΚΚΕ, ένας καθεστωτικός μηχανισμός με ιστορικό ρόλο και μεγάλη εμπειρία στον έλεγχο και την καταστολή των αντικαπιταλιστικών αγώνων. Μηχανισμός προπαγάνδας και κινηματικής αστυνόμευσης, με επαγγελματικά στελέχη και κερδοσκοπικές εταιρείες, χρηματοδοτούμενος από τα κρατικά, ληστρικά ταμεία και από μεγαλοεπιχειρηματίες. Σπορά της ρώσικης αυτοκρατορίας και σπλάχνο της αστικής δημοκρατίας, η πολιτική εφεδρεία για την αντεπαναστατική παλινόρθωση του κράτους.
Τη δεύτερη μέρα των πρόσφατων απεργειακών διαδηλώσεων το ΚΚΕ ανέλαβε να περιφρουρήσει τη βουλή από την οργή των εξεγερμένων, εφαρμόζοντας μάλιστα μεθόδους που η επίσημη, μισθοφορική, κατασταλτική δύναμη αδυνατεί πλέον να εφαρμόσει επιτυχώς (περιμετρικοί έλεγχοι ταυτοτήτων, σωματικοί έλεγχοι και μετωπική επίθεση σε μπλοκ διαδηλωτών). Η αυθόρμητη αντίσταση αρκετών διαδηλωτών απέκρουσε τις συντονισμένες επιθέσεις των ΚΝΑΤ και των ΜΑΤ και έσπασε το φραγμό που προστάτευε το ναό της αστικής κυριαρχίας.
Η διαδήλωση της πρώτης μέρας στην Αθήνα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων τριάντα χρόνων. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέλαβαν το κέντρο της πόλης. Κάποιες χιλιάδες από αυτούς κινήθηκαν αποφασιστικά και δυναμικά ενάντια σε αντικειμενικές υποστάσεις του εχθρικού κόσμου, της τρομοκρατίας, της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης, καταστρέφοντας υποδομές της μητροπολιτικής συσσώρευσης, επιτιθέμενοι στους μισθοφόρους και διαρρηγνύοντας τη στρατιωτική άμυνα της βουλής. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

Πρόταση κινητοποίησης

Σύντροφοι,
βρίσκομαι αιχμάλωτος του κράτους από τον Φλεβάρη. Η προφυλάκισή μου και η επανειλλημένη παράτασή της είναι προϊόν μιας στοχευμένης πολιτικής που επιχειρεί να πλείξει όχι μόνο εμένα ως παραβάτη του νόμου, αλλά έναν αγωνιζόμενο άνθρωπο, επειχειρεί να εκδικηθεί τους αγώνες στους οποίους συμμετείχα, να απειλείσει καθέναν που αποφασίζει να μην δεχτεί παθητικά την καθεστωτική τρομοκρατία, επιχειρεί να ανακόψει δυνατότητες της αυτοοργανωμένης αντίστασης, εισάγοντας καινούρια δεδομένα στις αντεπαναστατικές μεθόδους. Εξαρχής είχα την άποψη ότι αυτή η πολιτική επιχείρηση έχει συνέπειες που πάνε πέρα από το πρόσωπό μου. Οπότε, εκτιμούσα ότι θα ήταν σημαντικό να αγωνιζόμουν με όλους τους διαθέσιμους τρόπους για την άρση της αιχμαλωσίας μου. Όμως, καθώς θεωρούσα και θεωρώ ότι κάθε κίνηση ενάντια στην κρατική τυραννία αντλεί την επαναστατικότητά της από την αλληλέγγυα υπόστασή της και θεμελιώνει την αποτελεσματικότητά της στο ξεδίπλωμα της αλληλέγγυας διάδρασης, συνέδεσα την ενδεχόμενη ατομική πρωτοβουλία μου με τις δυνατότητες κοινής δραστηριοποίησης για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με δική μου ευθύνη ανέβαλα μέχρι σήμερα την απόφασή μου να προχωρήσω εμπράκτως σε μια οριακή αντιπαράθεση για την αποφυλάκισή μου, σεβόμενος τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα συλλογικά εγχειρήματα τουλάχιστον στην Αθήνα από τον χειμώνα μέχρι και τις αρχές του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους. Τώρα έχω την πεποίθηση ότι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η προφυλάκιση πέρα του δωδεκάμηνου. Μια πεποίθηση ανεξάρτητη από τα αποθέματα της δικής μου υπομονής και ακατάβλητη από χρονικούς υπολογισμούς με όρους προσωπικού κόστους.
Βασικό όπλο μου και σημείο στήριξης της αλληλέγγυας κινητοποίησης θα είναι η απεργία πείνας που θα ξεκινήσω σε προκαθορισμένη ημερομηνία, ώστε να έχουν ήδη συντονιστεί όποιοι άνθρωποι θελήσουν να δράσουν και η οποία θα κορυφωθεί σύντομα με μια απεργία δίψας. Η απόφασή μου ας θεωρηθεί δεδομένη. Continue reading Πρόταση προετοιμασίας απεργίας πείνας του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΠΡΩΤΑ
ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΟΡΘΙΟΙ [1]

_______________________________________

…

«Ο κανόνας του νόμου είναι η υπεροχή της κανονικής εξουσίας αντιπαραβαλλόμενη στην αυθαίρετη εξουσία» [2]

Αν οι θεσμικοί παράγοντες προσποιούνται ότι εμφορούνται από καινούριες ιδέες, το κάνουν για να θαμπώσουν και να συντηρήσουν τα πέπλα ακατανοησίας στα οποία στηρίζουν την αυθεντία τους. Είτε με πατροπαράδοτες διαδικασίες, είτε εισάγοντας καινοτόμες τεχνικές, για να επιβληθεί αντι-κοινωνικά ένας μηχανισμός, όπως ο κατασταλτικός, χρειάζεται να υποβάλλει δέος σε ταξικούς εχθρούς και συμμάχους. Ας δούμε για παράδειγμα, ως προς τι έχουν αλλάξει οι αστυνομικές παραδόσεις και ποιά είναι τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων μεθόδων της μπατσαρίας.
Η αστυνομία καταγωγικά είναι ο θεσμικός μηχανισμός που έχει την εκτελεστική ευθύνη και σε επίπεδο αντι-κοινωνικής καθημερινότητας επιπλέον την αποφασιστική ευθύνη για τον κρατικό φόνο. Η κραταιά τάξη προστατεύεται από τους δολοφόνους της. Αυτή η δομή διατρέχει την ιστορία του κράτους. Αλλά για να φονεύονται λιγότεροι και να δουλεύουν περισσότεροι ή να αργοπεθαίνουν από αρρώστια και πείνα, η αστυνομία ανέκαθεν βασάνιζε και φυλάκιζε.
Ο πολύωρος βασανισμός των συντρόφων που αιχμαλωτίστηκαν στην βέροια τον Φλεβάρη, ο οποίος είχε συνέπεια τον τραυματισμό ορισμένων και την παραμόρφωσή τους, ανήκει στο αταβιστικό παρελθόν της εξουσίας, στο ακτάπαυστο παρόν της κρατικής κυριαρχίας ή σ’ένα μέλλον που αποκαλύπτεται ως κόλαση εδώ και τώρα; Και τα τρία. Τα βασανιστήρια είναι μια ακατάπαυστη πραγματικότητα της κατοχής του κοινωνικού πεδίου από τους ένοπλους σχηματισμούς του κράτος¢« πραγματικότητα που σημαδεύει τα σώματά μας για να καταρρακώσει το ελεύθερο βίωμα, να εμπεδώσουμε όλοι οι καταπιεσμένοι, μετανάστες και ντόπιοι ότι οι κοινωνικές σχέσεις ανήκουν στον κρατικό έλεγχο. Ας θυμηθούμε τους μαζικούς ξυλοδαρμούς και εξυτελισμούς σε όλο το κέντρο της αθήνας μετά την διάλυση της συγκέντρωσης στο σύνταγμα στις 29 Ιούνη 2011. Απ’την άλλη, ο μεθοδικός εξατομικευμένος βασανισμός μέσα στα κατοχικά τμήματα περατώνεται με διαφορετικό βαθμό διακριτότητας κατά περίπτωση. Εκείνοι που δρομολογούνται για την φυλακή, όπως κι εκείνοι που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική κινητοποίησή τους τραυματίζονται και σημαδεύονται εμφανώς, παραδειγματικά. Ενώ εκείνοι που περνάνε προληπτικά από τα χέρια των μπάτσων-βασανιστών γίνονται δέκτες ενός αδιόρατου βασάνου. Continue reading Κείμενο τοποθέτησης και προτάγματος του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μετά τις συλλήψεις στη Ν.Φιλαδέλφια →

Για ένα πλατύ μέτωπο ενάντια στην πολιτική καταστολή. Για τη νίκη του ταξικού και κοινωνικού κινήματος ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να μας εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.

 Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου, είναι πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου. Continue reading Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5» →

Ο απεργός πείνας Κώστας Γουρνάς μεταφέρθηκε σήμερα (23 Μαρτίου) στο νοσοκομείο της Λαμίας καθώς η κατάσταση της υγείας του κρίνεται ανησυχητική. Σε σύντομη τηλεφωνική συνομιλία, πριν ο σύντροφος μεταφερθεί, σχολιάζοντας την παράκληση του Υπουργείου προς τους απεργούς για διακοπή της απεργίας πείνας δήλωσε το εξής: “Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μας προτρέπει να σταματήσουμε την απεργία πείνας και να του έχουμε εμπιστοσύνη… Η “φερεγγυότητά” του ως κομμάτι αυτής της κυβέρνησης καταδεικνύεται κάθε μέρα που σχίζει το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους, που καταργεί τον ΕΝΦΙΑ και που διεκδικεί τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους…Εμπιστοσύνη έχω μόνο στον αγώνα. Συνεχίζω την απεργία πείνας.“

________________________________________________________________

Καταγγελία του απεργού πείνας Φοίβου Χαρίση

Σήμερα 20/3 και ενώ διανύω την 19η μέρα απεργίας πείνας οδηγήθηκα, μετά από τρίωρη παραμονή μου στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, στο Τζάννειο με την ασφυκτική συνοδεία ΕΟΜ και ΕΚΑΜ. Η μεταγωγή μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο κρίθηκε απαραίτητη καθώς στη σημερινή εξέταση ο προσωπικός μου ιατρός Σακκάς Σπυρίδωνας διέγνωσε χαμηλές τιμές σακχάρου (59 συγκεκριμένα), έντονη καταβολή, ζαλάδες, συν του ότι έχω χάσει 9.3 κιλά που ισοδυναμεί με το 12.8% του σωματικού μου βάρους.

Κατά την παραμονή μου στο Τζάννειο όλες οι εξετάσεις γινόντουσαν με ασφυκτική παρουσία μπάτσων, ένα γεγονός που διόλου δεν εκνεύριζε τους ιατρούς οι οποίοι έδειχναν πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Αξίζει να τονιστεί ότι ενώ σε δύο εξετάσεις οι μπάτσοι ήταν διατεθειμένοι να μου λύσουν τις χειροπέδες δεν τους άφησαν οι ιατροί, με αποτέλεσμα να με εξετάζουν σιδεροδέσμιο. Μετά το πέρας όλων των εξετάσεων και ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο με χειροπέδες και τέσσερις μπάτσους πάνω απ’ το κεφάλι μου ήρθε μία ιατρός η οποία χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να μου κάνει ένεση ζαχαρόνερου στον φλεβοκαθετήρα που μου είχαν βάλει για να μου πάρουν αίμα. Όταν αντιλήφθηκα τι γινόταν (διότι στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια μου) τη σταμάτησα βγάζοντας μόνος μου την ένεση ρωτώντας την έντονα γιατί το κάνει αυτό χωρίς να με ρωτήσει, ξεκαθαρίζοντάς της παράλληλα πως η απεργία πείνας που πραγματοποιώ είναι συνειδητή μου επιλογή και θέλω εγώ να ελέγχω την εκάστοτε φθορά του σώματος μου. Μετά από ένα μικρό διάλογο η ιατρός μου ξεκαθάρισε ορθά κοφτά πως σαν κρατούμενος και ασθενής θα κάνω ό,τι μου λένε οι ιατροί και όχι ό,τι θέλω εγώ και αποχώρησε. Μετά από δέκα λεπτά ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής Δρίμης Στυλιανός μου ξεκαθάρισε πως εφόσον δεν δέχομαι ορό δεν δύναται να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Στα επιχειρήματά μου πως η φροντίδα ενός απεργού στο νοσοκομείο δεν είναι να δέχεται ορό αλλά οι καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τη φυλακή και ο άμεσος έλεγχος στα ζωτικά του όργανα, μου επανέλαβε πως δεν υπάρχει περίπτωση να νοσηλευτώ χωρίς να λάβω ορό. Τέλος όταν μετά την άρνησή μου να τον λάβω, και στην ερώτησή μου αν παίρνει την ευθύνη να με γυρίσει στη φυλακή με το σάκχαρο μου στα όρια του υπογλυκαιμικού σοκ, μου απάντησε πως την αναλαμβάνει και μάλιστα πως αυτός υπόγραψε τις εξετάσεις μου για να γυρίσω στη φυλακή. Continue reading Εξέλιξη μαζικής απεργίας πείνας πολιτικών αιχμαλώτων →

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης διαφαίνεται μια πρώτη κατάκτηση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Η κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’ και οι ευεργετικές ρυθμίσεις για ασθενείς και ανάπηρους κρατούμενους, που οδηγούν στην αποφυλάκιση του πολυτραυματία αντάρτη της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού, δεν θα επιτυγχάνονταν (ή τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα) χωρίς τον αγώνα που εξελίσσεται. Απομένουν όμως πολλά να γίνουν.
Δεν δίνουμε βάση σε καμία κυβερνητική δήλωση και σε καμία υπόσχεση που προέρχεται από κρατικούς υπαλλήλους. Κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός που αντιμετωπίζει μια απεργία πείνας δηλωμένων εχθρών του θα επιδοθεί σε ένα πόλεμο φθοράς που θα περιλαμβάνει υποσχεσιολογία, αναιρούμενες προθεσμίες, θολές δηλώσεις και οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να κουραστούμε σωματικά και ψυχολογικά. Ιδιαίτερα ο Σύριζα, που σε όλη τη διάρκεια του πολιτικού του βίου ως μείζων ή ελάσσων αντιπολίτευση απονοηματοδοτούσε και αποπολιτικοποιούσε τις απεργίες πείνας αναρχικών αιχμαλώτων, έχει μεγάλη εμπειρία στη συστημική διαχείριση τέτοιων καταστάσεων.
Τώρα ως κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες του μεταθέτοντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας σε ένα (αόριστο) μέλλον.
Από την πλευρά μας συνεχίζουμε την απεργία πείνας χωρίς σκέψη υποχώρησης μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας και συγκεκριμένα:
•Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α ή αλλιώς πρώτου και δεύτερου τρομονόμου. Αυτά τα άρθρα αποτελούν τον πυρήνα του καθεστώτος εξαίρεσης που βιώνουμε σε ποινικό επίπεδο ως πολιτικοί εχθροί του κράτους. Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης δεν περιορίζεται στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά επεκτείνεται στο 30% περίπου των κρατουμένων και περιλαμβάνει κατά περίσταση: ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, ειδικές κληρώσεις δικαστών και εισαγγελέων, ειδικές μεταγωγές, κατάτμηση των υποθέσεων, ποινικοποίηση του φρονήματος και της αλληλεγγύης, και κυρίως υπέρμετρη προσαύξηση των ποινών. Θεωρούμε την ανατροπή των σκεπτικών τα οποία εισάγουν αυτά τα άρθρα ως βασικό διακύβευμα του αγώνα μας.
•Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά ή αλλιώς κουκουλονόμο. Νόμος που ψηφίστηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘8 και έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη σε διαδηλωτές που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων αναβαθμίζοντας το κατηγορητήριο σε κακουργηματικού τύπου. Επίσης διάφορες πράξεις (ληστείες, απαγωγές κ.α.) επιβαρύνονται ποινικά ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους (οπλισμός, χρήση βίας, κλπ) από την ύπαρξη του κουκουλονόμου.
•Την οριοθέτηση του νομικού πλαισίου για τον τρόπο συλλογής, επεξεργασίας και ανάλυσης του DNA. Ο υποσκελισμός της κρισιμότητας του αιτήματος αυτού από τη δημόσια σφαίρα μόνο τυχαίος δεν είναι. Η δικανική χρήση του DNA αποτελεί αυτή τη στιγμή την επιτομή της κατασταλτικής επέλασης στο πεδίο της αποδεικτικής διαδικασίας. Η επέκταση της χρήσης του είναι οργανικά συνδεδεμένη με την επέκταση της χρήσης των άρθρων 187 και 187Α.
Η επιμονή της αστυνομίας στη δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων οδηγεί στην υποχρεωτική λήψη DNA που αναπόφευκτα καταλήγει στο βασανισμό του κρατούμενου αν αντισταθεί, όπως η συνείδηση και η αξιοπρέπειά του επιτάσσει.
Η δίωξη μέσω της ανάλυσης και της επεξεργασίας του DNA γίνεται με εντελώς ανορθολογικό τρόπο καθώς η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση, εφευρέθηκε για να λειτουργεί ως τεκμήριο αθωότητας και όχι ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής. Και αυτό, γιατί αντίθετα με τις παρανοήσεις, δεν συγκρίνεται ο γενετικός κώδικας που είναι μοναδικός σε κάθε άνθρωπο, αλλά ο γενετικός τύπος, (δηλαδή μέτρηση του μήκους κάποιων εκ των τμημάτων του DNA) που είναι δυνατόν να αντιστοιχεί σε περισσότερους ανθρώπους. Οπότε εάν ο γενετικός τύπος δεν ταυτίζεται, μπορεί με σχετική βεβαιότητα να ειπωθεί ότι το δείγμα DNA δεν προέρχεται από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά αν ο γενετικός τύπος ταυτίζεται μπορεί μόνο να πιθανολογηθεί από ποιόν προέρχεται το δείγμα.
Και η ήδη ξεχειλωμένη δίωξη μέσω ταύτισης γενετικών τύπων, επεκτείνεται και στην ανάλυση μειγμάτων DNA περισσότερων από δύο ατόμων όπου οι αναμεμειγμένοι γενετικοί τύποι δεν μπορούν να διαχωριστούν, δίνοντας έτσι πολλούς πιθανούς συνδυασμούς γενετικών τύπων. Ετσι, σε ένα μείγμα DNA, μπορεί να εμπεριέχεται μεγάλος αριθμός γενετικών τύπων, καθιστώντας ουσιαστικά τον καθένα εν δυνάμει ύποπτο.
Συνυπολογίζοντας και τους παράγοντες της επιμόλυνσης από τους μπάτσους που το περισυλέγουν, την αδιάφανη λειτουργία των αστυνομικών εργαστηρίων, την εκ των προτέρων γνωστή ταυτότητα του υπόπτου στους βιομπάτσους, την έλλειψη πρωτοκόλλου κ.α., είναι σαφές γιατί η ανάλυση του DNA αποτελεί το υπερόπλο της σύγχρονης επιστημονικής καταστολής. Με αυτή την προσέγγιση ο κατηγορούμενος ενοχοποιείται με όλους τους τρόπους. Επιπροσθέτως του στερείται και η πρόσβαση στο δείγμα από εμπειρογνώμονες της εμπιστοσύνης του. Εν τέλει, η αναλυτική-αποδεικτική ασάφεια των αστυνομικών εργαστηρίων επικυρώνεται από την ποινική ασάφεια των τρομονόμων.

Η απεργία πείνας που διεξάγουμε δεν επιδιώκει την ελάφρυνση του νομικού πλαισίου. Αυτό που επιδιώκει είναι να θέσει το επαναστατικό κίνημα σε θέση επίθεσης ανατρέποντας την επίθεση που διεξάγεται από την κυριαρχία. Με όπλο την απεργία πείνας επιδιώκουμε την σφυρηλάτηση των σχέσεών μας με τους συντρόφους εκτός των τειχών, την ενδυνάμωση του δημόσιου λόγου μας, την όξυνση των επιθεσεων ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους με όλα τα μέσα.

Τώρα είναι η ώρα να ενδυναμώσουμε ακόμα παραπάνω τη θέση μας στον πόλεμο που διεξάγουμε.
Μέχρι το τέλος, μέχρι την νίκη…

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων
Οι απεργοί πείνας Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης

_____________________________________________________________

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.
Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.
Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.
Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.
Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..
Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.
Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

το άρθρο 187
το άρθρο 187Α
την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

_________________________________________________________________

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους-αιχμή της αναρχικής εξέγερσης

Το κείμενο αυτό απευθύνεται προς όλες τις συνελεύσεις και δομές στον ελλαδικό χώρο που ασχολούνται με το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές, με τις φυλακές τύπου Γ’ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στο εσωτερικό ορισμένων κομματιών του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, που ξαναβάζει στο προσκήνιο το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους σε μία διαλεκτική βάση, με σκοπό να ξεπεραστούν διάφορες παθογένειες αλλά και υπαρκτά προβλήματα του παρελθόντος. Αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική καθώς οι προοπτικές που ανοίγονται διευρύνουν τα περιεχόμενα του αγώνα και επανατοποθετούν στο τραπέζι έννοιες και αντιλήψεις ως αυτό που πραγματικά είναι, ως αναπόσπαστα κομμάτια του συνολικού αγώνα για την αναρχική επανάσταση. Ένας τέτοιος διάλογος μεταξύ συντρόφων από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές από μόνος του δεν θα είχε να προσφέρει τίποτα, αν δεν προσανατολιζόταν στην αναζήτηση σημείων συνάντησης που θα οδηγήσουν σε κινήσεις με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Αυτό είναι που λείπει σύντροφοι, οι συζητήσεις που θα μετατραπούν σε πράξεις, σχηματίζοντας την υλική βάση της αναρχίας στο σήμερα. Πράξεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους, πράξεις εκδίκησης για τους εχθρούς της ελευθερίας, πράξεις-πράξεις-πράξεις ενάντια στη δολοφονική μηχανή της εξουσίας. Αναπόφευκτα λοιπόν, και η δική μου συνεισφορά σε αυτό τον διάλογο προσανατολίζεται εκεί.

Λίγα λόγια ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας Continue reading Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους →

Θέσεις και προτάσεις
  για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή
__________________________________________________________________

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.
Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους ξεπερνούν τον χαρακτήρα του πολιτικού κρατούμενου, εφόσον δεν αγωνίζονται για την πολιτική ενσωμάτωσή τους στο αστικό καθεστώς ή ακόμα πιο στενά για την άρση των πολιτικών διώξεων, αλλά για την καταστροφή του. Η πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο είναι πολιτική πάλη, αλλά δεν χρησιμοποιεί τον πόλεμο εργαλειακά για να διαπραγματευτεί τα μερίσματα του ελέγχου και των κερδών, όπως η εξουσιαστική πολιτική. Ο πόλεμος συγκροτεί τον πυρήνα της ταξικής-κρατικής κυριαρχίας. Οι κρατούμενοι αγωνιστές είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου. Όχι γενικά αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Η ταυτότητα των πολιτικών αιχμαλώτων του ταξικού-κοινωνικού πολέμου προτάσσει ευθέως τα ριζοσπαστικά προτάγματα του αντικρατικού αγώνα. Έτσι, η διακήρυξή αυτής της αγωνιστικής ταυτότητας συμβαδίζει με το βάθεμα της κοινωνικής πάλης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο κι αποτελεί ζήτημα του επαναστατικού κινήματος, πέρα από τις θεσμικές συμβάσεις. Εκείνοι και μόνο οι αιχμάλωτοι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μ’έναν τέτοιο τρόπο μπορούν να βάλουν τις βάσεις ενός μετώπου ενάντια στην πολιτική καταστολή.

 Η τρέχουσα συγκυρία της πιο οξύας κεφαλαιο-κρατικής επίθεσης των τελευταίων εβδομήντα χρόνων, έχει δημιουργήσει βαθιές κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις παγκοσμίως. Δεν διανύουμε μια περίοδο, αφού εκλείπει οποιαδήποτε προδιαγεγραμμένη μετάβαση. Είμαστε βυθισμένοι στο σημείο καμπής του ταξικού ανταγωνισμού. Σήμερα πρέπει να ρίξουμε όλες τις κινηματικές δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, για την προλεταριακή-κοινωνική επανάσταση.
Θα συνιστούσε αισχρή πολιτική και ηθική κατάπτωση αν μέσα στον ορυμαγδό του καπιταλιστικού κανιβαλισμού φανταζόμασταν τους αιχμάλωτους επαναστάτες να περιμένουν στωικά την λήξη της ποινής τους. Θα συνιστούσε αφοπλισμό του κινήματος αλληλεγγύης και εθελοντική παράδοσή του στις εξοντωτικές απόπειρες του κράτους, που στρέφονται ειδικά ενάντια στους επαναστάτες και γενικά ενάντια στους καταπιεζόμενους, αν σήμερα φανταζόμασταν αγώνες μέσα στις φυλακές μόνο για την βελτίωση επιμέρους συνθηκών. Η συγκυρία απαιτεί να αγωνιστούμε για την άμεση απελευθέρωση των πολιτικών αιχμαλώτων. Continue reading Θέσεις και προτάσεις για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή →

Ξεκινώντας έναν πρώτον απολογισμό του αγώνα που δόθηκε από τον Νίκο και κατ’επέκταση από εμάς, θα προσπαθήσουμε να ακουμπήσουμε όλα αυτά τα σημεία που διαμόρφωσαν τις συνθήκες και την πορεία του. Θα πρέπει, καταρχάς, να εστιάσουμε το βλέμμα μας στον κόσμο που έκανε εφικτό αυτόν τον αγώνα, στο κίνημα αλληλεγγύης που με τη δυναμική του αφύπνισε ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων και έδειξε ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και αντίστασης είναι ο πολύμορφος και αδιαμεσολάβητος αγώνας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία ανάλυσης και διεύρυνσης ενός πολιτικού διαλόγου γύρω από τις στιγμές αγώνα με στόχο την ουσιαστική απεμπλοκή (στα πλαίσια μιας διαλεκτικής κριτικής) από αγκυλώσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, τόσο λόγω της ίδιας της φύσης του αιτήματος, όσο και της έκβασης. Αγκυλώσεις που δυστυχώς αφήνουν χώρο σε μια άγονη –και ίσως σε στιγμές κακόβουλη– κριτική να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει το κίνημα αλληλεγγύης από τον αγώνα, οδηγώντας το σε μια εσωστρέφεια και εν τέλει στην αδρανοποίηση της δυναμικής του.

Πρώτα από όλα, λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε την οπτική μας γύρω από το ζήτημα της έκβασης της απεργίας πείνας, το αν και κατά πόσο, δηλαδή, ήταν ένας νικηφόρος αγώνας ή όχι. Για εμάς ο αναρχικός αγώνας είναι μια διαρκής πορεία προς την κοινωνική επανάσταση και την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού. Νίκη, λοιπόν, θα είναι μόνο η στιγμή που θα ξεπεραστεί μια για πάντα αυτό το σύστημα, αφήνοντας τη βαρβαρότητα και την καταπίεση που γεννά, στα βιβλία της ιστορίας. Μια διαδρομή, στην οποία δε θα μπορούσαμε να ορίσουμε αρχή, μέση και τέλος, δεδομένης της ρευστότητας και της χαοτικότητας του εύρους των συμπεριφορών και των αντιφάσεων της ανθρώπινης φύσης.

Συνεπώς, υπό αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να αναλύουμε κάθε αγώνα που δίνεται, ως ψηφίδες δηλαδή στο χωροχρονικό συνεχές που συνθέτουν έναν πολυτασικό και διαρκή αγώνα. Ως εκ τούτου, ένα δίπολο ερμηνείας “νίκης ή ήττας”, εξαιτίας της απολυτότητας που εμπεριέχει, είναι τουλάχιστον εγκλωβιστικό και σίγουρα απέχει αρκετά από μια λογική εποικοδομητικής αποτίμησης του αγώνα. Μακριά, λοιπόν, από μια λογική αυτομαστιγώματος, αλλά και στρουθοκαμηλισμού αντίστοιχα, είμαστε σίγουροι πως η απεργία πείνας του Νίκου -όπως και κάθε αγώνας- έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά στοιχεία και άφησε μια παρακαταθήκη που σε κάποια σημεία ήταν πιο “προωθημένη”, ενώ σε κάποια άλλα πιο “οπισθοδρομική”. Continue reading Απολογισμός της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού από τους τρεις αλληλέγγυους απεργούς →

Γράφω αυτό το κείμενο ώστε να γίνει μια κριτική αποτίμηση του αγώνα που δώσαμε καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να αναλυθεί με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως μια πυξίδα στρατηγικής για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Το κράτος γνωρίζοντας την πολιτική ήττα που υπέστη αντεπιτίθεται σε άλλα ανοιχτά μέτωπα αγώνα οπότε το να συνεχιστεί ο κοινός συντονισμός στην βάση συγκεκριμένων συμφωνιών είναι μια αναγκαιότητα. Όχι μόνο ως μια αμυντική θέση μάχης αλλά ως μια συνειδητή δυνατότητα να ξαναμπούμε στην σκακιέρα με αξιώσεις όπως πολύ σωστά είπαν κάποιοι σύντροφοι.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας το κράτος ζύγισε το πολιτικό κόστος που θα είχε μια πιθανή εξόντωση μου, όσο δυνάμωνε το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης τόσο μετάλλασε και τις ρητορικές του. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι οι χαμαιλέοντες της κυβερνητικής πολιτικής άλλαξαν τέσσερα χρώματα. Από την προκλητική αδιαφορία στην υπεροψία εν’ συνεχεία στην επίδειξη δύναμης για να ακολουθήσει ο πανικός. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Continue reading Απολογισμός του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας του →

Δημόσια Ανακοίνωση – Παλλαϊκό κάλεσμα στο πυροβολικό

 Μετά από μια καταδίκη φυλάκισης ενός έτους για ανυποταξία, για την οποία καταβάλω εκατό ευρώ κάθε μήνα, μετά από δυο ακόμα κλήσεις στράτευσης που ακολουθήθηκαν από δυο ακόμα διώξεις μέσα στο 2014 και δυο συλλήψεις από την ασφάλεια, για τις οποίες εκκρεμούν δυο ακόμα στρατοδικεία, μετά από δυο χαράτσια των έξι χιλιάδων ευρώ, τα οποία αρνούμαι να πληρώσω και με δεδομένο ότι βρίσκομαι σε καθεστώς ομηρίας με περιοριστικούς όρους και αναμενόμενες δίκες (εκτός των στρατοδικείων) ακριβώς επειδή είμαι στρατευμένος αναρχικός, μετά λοιπόν από από μια σειρά άθλιων ποινικών, φυσικών και οικονομικών εκβιαστικών εγκλημάτων του κράτους που αποσκοπούν στο να καμφθεί το αγωνιστικό σθένος μου, να γίνω ρίψασπις στην μετωπική γραμμή της ολικής άρνησης στην στρατοκρατία και να αποδεχθώ την αιχμαλωσία της στρατιωτικής θητείας, ο ελληνικός στρατός με ξανακαλεί να καταταγώ την Τρίτη 20 Γενάρη 2015 μ’ ένα σημείωμα της στρατολογικής υπηρεσίας αθήνας το οποίο υπογράφεται από τον τμηματάρχη λοχαγό (ΣΣΝΣ) ιωάννη γ. αργυρό και την διευθύντρια αντισυνταγματάρχη (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου.
Διόλου τυχαία καλείται να καταταχθεί την ίδια μέρα, αλλά σε άλλο στρατόπεδο και ο σύντροφος αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Φώτης Σίψας. Η εντεινόμενη κατασταλτική πολιτική ενάντια στους αρνητές και η ιδιαίτερη επιμονή στους αναρχικούς συντρόφους καταδεικνύουν τον πανικό των στρατοκρατών απέναντι στην απήχηση του προτάγματος της ολικής άρνησης στράτευσης και την γενικότερη ανησυχία του κράτους για την κοινωνική απαξίωση των θεσμών του και των ένοπλων μηχανισμών του.
Αυτήν τη φορά καλούμαι να υπηρετήσω στο πυροβολικό. Με την συγκεκριμένη δημόσια ανακοίνωσή μου ενημερώνω τα στρατολογικά γραφεία, τους στρατιωτικούς εισαγγελείς και δικαστές, τους στρατόμπατσους και την κρατική ασφάλεια, τα επιτελεία τους και τα υπουργεία τους, οποιονδήποτε μισθοφόρο στρέφεται ενάντια στο αντιμιλιταριστικό κίνημα «κάνοντας την δουλειά του», αλλά και όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ελληνικός στρατός προστατεύει την ζωή του και την ελευθερία του ή έστω ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού τρομοκρατίας είναι απλά αδιάφορη, ενημερώνω λοιπόν ότι μόλις έρθει η ώρα για τους προλετάριους να κανονιοβολίσουμε τους στρατώνες, τα κρατητήρια, τα δικαστήρια, τις φυλακές και όλους τους τυραννικούς θεσμούς των αφεντικών για να αποτινάξουμε την εξουσία τους, θα είμαι πρόθυμος και ικανός πυροβολητής.
Δεν χρειάζεται να υπηρετήσουμε καμία σωφρονιστική δομή για να μάθουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την φυσική και κοινωνική άμυνά μας και τον πολιτικό αγώνα μας απέναντι στην εξουσία. Δεν τσιμπάμε το τυράκι της μιλιταριστικής αυθεντίας και μιας ψευτομαγκιάς που συντηρεί την υποταγή, όπως δεν τσιμπάμε στο τυράκι του τρελόχαρτου. Η ανοιχτή κοινότητα της μαχητικής αυτοοργάνωσης έχει αρκετή ευφυΐα, την βέλτιστη που μπορεί να επιδείξει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, ακριβώς επειδή βασίζεται στην δύναμη της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Κι αφού λοιπόν η κρατική βία, η λεηλασία του φυσικού πλούτου και της ανθρώπινης εργασίας, η φτώχια, ο κατακερματισμός και ο θάνατος σε καθεστώς εγκατάληψης ξεχειλίζουν μέσα στην ελληνική επικράτεια του διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και πέρα από τα σύνορά της, οι πυροβολαρχίες του κάτω κόσμου ίσως εμφανιστούν πολύ ταχύτερα απ’ όσο υπολογίζουν στους εφιάλτες τους οι κρατιστές. Κανένας μισθοφόρος της καταστολής δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από γραφειοκρατικές και ιεραρχικές επιφάσεις. Μέσα στον σύγχρονο καπιταλιστικό βόρβορο ούτε το ελαφρυντικό της αμέλειας δεν μπορεί να βρει έδαφος. Όποιος τάσεται στην πλευρά της στρατοκρατίας έχει απάνθρωπο δόλο και πλήρη ευθύνη για τα εγκλήματά της παγκοσμίως.
Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία να αρνηθούν, αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.
Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης (Ολικός Αρνητής Στράτευσης), 15 Γενάρη 2015

Το κείμενο σε pdf

Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας
Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

– Εποχή γενικής κρατικής επίθεσης και εκρηκτικών αντιθέσεων.

Η πρώτη επέτειος της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα τοποθετείται σε μια εποχή γενικής κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης, μετωπικής και πολυδιάστατης απέναντι σε όλο το φάσμα των απανταχού καταπιεζόνων, τόσο τοπικά όσο και παγκόσμια. Η βία των κυρίαρχων, όποια μορφή της κι αν εμφανίζει, όπως, την καταστολή στους δρόμους, την οικονομική λεηλασία, τον τεχνολογικό-οικονομικό-ποινικό έλεγχο, τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους εξουσιαστικούς πολέμους με φόρο το αίμα των παγκόσμιων προλετάριων, επιτείνει τους εξοντωτικούς όρους του καθεστώτος εκμετάλλευσης και τυραννίας. Ένα χρόνο μετά από μια οργανωμένη δολοφονική επίθεση των φασιστών κρατικών μισθοφόρων σε μια γειτονιά, που άφησε έναν νεκρό αγωνιστή, οι αντιθέσεις που συμπυκνώθηκαν στο συγκεκριμένο γεγονός και σε ότι ακολούθησε ήταν και είναι ακόμα πιο οξυμένες.
Η πορεία μνήμης στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι σηματοδότησε την επανάκαμψη του εκρηκτικού κοινωνικού δυναμικού που έβραζε σιωπηλά κάτω από τον πάγο της κρατικής τρομοκρατίας των προηγούμενων χρόνων και της παθητικοποίησης που είχε απλωθεί από την άνοιξη του ’12. Η προετοιμασία μιας θεσμικής αλλαγής πολιτικής διαχείρισης προς τ’αριστερά, η οποία ακολούθησε την πτώση της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Παπαδήμου μετά τις συγκρούσεις πρωτοφανούς μαζικότητας της 12ης Φλεβάρη 2012 και τώρα ολοκληρώνεται, επισφράγισε την προσωρινή νίκη της καταστολής και την ολοκληρωτική καπιταλιστική επέλαση επί μια διετία σύμφωνα με τα σχέδια των διακρατικών διευθυντηρίων και τους νόμους των ντόπιων αφεντικών. Το φθινόπωρο του ’14 βγήκαν στο προσκήνιο της ταξικής-κοινωνικής διαπάλης οι παράγοντες που θα καθορίσουν ριζικά την γενική εξέλιξη από εδώ και πέρα: Από την μια πλευρά, ο μαχητικός αυτοοργανωμένος αγώνας των καταπιεζόμενων ενάντια σε κράτος και αφεντικά. Από την εχθρική πλευρά, ο κεντροαριστερός ρεφορμισμός («λαϊκοπατριωτικός» ή εθνοενωτικός), που υπηρετεί την αστική τάξη και καρπώνεται μαζί της την συνολική κοινωνική εργασία και οι φασίστες με αναβαθμισμένους πολιτικούς και κατασταλτικούς ρόλους. Η επέτειος του Παύλου Φύσσα ήταν η αρχή μιας νέας εποχής. Continue reading Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα →

Ανακοίνωση της Συνελευσης της Κατάληψης Πολυτεχνείου (1η)

Από σήμερα 1/12/14 το Ε.Μ.Π. Αθήνας καταλαμβάνεται, ως ένα ακόμη σημείο αλληλεγγύης και συστράτευσης με τον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11/14), καθώς και των υπολοίπων αλληλέγγυων απεργών πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 17/11/14), Δ. Πολίτη και
Α. Δ. Μπουρζούκου (από 1/12/2014).

Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους από τις 1/2/2013
για την διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης.
Η πράξη του αποτελεί μέρος του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, ενάντια σε όσους είναι
υπεύθυνοι για την λεηλασία που επιβάλεται στην κοινωνία συνολικά
από το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές επιλογές του Ν. Ρωμανού και η αγωνιστική του συστράτευση
αποτελεί συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Αγωνίζεται για ένα κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και αφεντικά.
Ο αγώνας των φυλάκισμένων απεργών πείνας για μια ανάσα ελευθερίας
και εναντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης της σωφρονιστικής καταστολής, (διακοπή και άρνηση αδειών, γενίκευση του καθεστώτος απομόνωσης, φυλακές τύπου Γ)
βρίσκεται πλάι-πλάι με τον αγώνα του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία της ζωής του.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου επιχειρεί /έχει σκοπό να δώσει στο απελευθερωμένο έδαφος του ΕΜΠ χαρακτηριστικά ενός ανοιχτού, μαζικού και μαχητικού κέντρου αγώνα, παράλληλα με κάθε άλλο σημείο που αναπτύσεται
προς την κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού (χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών)
αλλά και της υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης γενικότερα.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Συνέλευση Κατάληψης Πολυτεχνείου
1/12/2014

________________________________________________________________________________

Αθήνα: Δεύτερη ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατάληψης Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια

Σήμερα, στις 2/12, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 με σκοπό τη δικαίωση του αιτήματός του για παροχή εκπαιδευτικών αδειών. Η πορεία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμο, μέρος του οποίου κατευθύνθηκε στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Continue reading Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14) →

Το Σάββατο 1/11 έγινε σύλληψη του αναρχικού Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη κατόπιν νέας (3ης) δίωξης για ανυποταξία κι ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της προηγούμενης. Ένα μήνα πριν επιβλήθηκε νέο εξαχίλιαρο πρόστιμο (2ο) σε βάρος του συντρόφου.

Αμέσως μετά την σύλληψη που έγινε στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στην ΓΑΔΑ.

Το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ είχε ήδη καλεστεί για το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας έδωσε εξαποστάσεως εντολή στους ασφαλίτες να πάρουν για λογαριαμό του κατάθεση από τον Ολικό Αρνητή, ώστε να κρίνει αν θα σταματήσει η κράτηση πριν την Δευτέρα. Ο σύντροφος έκανε την παρακάτω δήλωση, η οποία στάλθηκε στο στρατοδικείο:

”  Η σύλληψή μου και η κράτησή μου στις 2 Νοέμβρη 2014 με βάση μια νέα δίωξή μου από το στρατοδικείο αποτελεί άλλη μια κίνηση σε μια σειρά πολιτικών διώξεων σε βάρος μου λόγω του γεγονότος ότι είμαι Ολικός Αρνητής Στράτευσης. Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει.

 Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις.“

Αμέσως μετά ο στρατιωτικός εισαγγελέας σταμάτησε την κράτηση. Ωστόσο, οι ασφαλίτες άσκησαν δίωξη στον αναρχικό Ολικό Αρνητή, επειδή αρνούταν από την αρχή της σύλληψής του να δώσει νέα αποτυπώματα και φωτογραφίες. Κι έτσι τον προσήγαγαν σε εισαγγελέα στην Ευελπίδων. Ο σύντροφος απαίτησε με πολιτικά επιχειρήματα την άρση της κατηγορίας. Η κράτησή του τερματίστηκε. Η δίκη για την απείθεια έγινε την Τετάρτη 5/11 και επιβλήθηκαν εννέα μέρες φυλακή με αναστολή.

Η νέα δίωξη για ανυποταξία θα πάει σε τακτική δικάσιμο, ενώ αναμένεται και η δίκη για την προηγούμενη δίωξη.

 Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Συνέντευξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Φώτη Σίψα στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: radio98fm.org/audio/suzitisimeolikousarnites/

Νέμεση
Μή λησμονήσεις
Ποτέ μή λησμονήσεις
Δεν πρέπει να λησμονήσεις
(Αλέξανδρος Παναγούλης, από την απομόνωση)

Στρατόπεδα συγκέντρωσης αντί νοσοκομείων

και φυλακές “υψίστης ασφαλείας”

 Η κατάργηση της δημόσιας παροχής υγείας αποτελεί έναν κεντρικό άξονα της εντεινόμενης γενικής κεφαλαιο-κρατικής επιδρομής πάνω στους όρους επιβίωσης των καταπιεσμένων. Τα εξοντωτικά αποτελέσματά της παίρνουν μαζική διάσταση. Παράλληλα, ο μαζικός εγκλεισμός των πιο αδύναμων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης επεκτείνεται. Σ’αυτήν την συγκυρία το σχέδιο μετατροπής κρατικών νοσοκομείων (Αγ.Βαρβάρα και Σκαραμαγκά) σε κέντρα κράτησης μόνο τυχαίο δεν είναι. Γιατί το κράτος θεωρεί τις κτηριακές υποδομές της δημόσιας υγείας αξιοποιήσιμες για μαζικές φυλακές; Ας δούμε που συναντιούνται και που διακρίνονται ο νοσηλευόμενος και ο κρατούμενος ως κατηγορίες μέσα στον πολιτισμό της αστικής διεύθυνσης και πως καθολικοποιείται σήμερα μέσα από τον κρατικό ολοκληρωτισμό η ταυτοπροσωπία του ασθενούντος, αλλά μη αξίζωντος περίθαλψης και του “επικίνδυνου”, αλλά μη αξίζωντος ενσωμάτωσης. Continue reading Κείμενο που μοιράστηκε σε κινητοποιήσεις ενάντια στην μετατροπή νοσοκομείων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα λευκά κελιά →

« Καθώς ως Ολικός Αρνητής και αναρχικός γίνομαι στόχος εντεινόμενων διώξων για να χτυπηθούν οι αγώνες στους οποίους αναγνωρίζω την κοινότητά μου, αισθάνομαι το καθήκον να δηλώσω δημόσια ότι σε ενδεχόμενη νέα αιχμαλωσία μου με αφορμή την τρίτη δίωξη για ανυποταξία, θα κάνω ότι μπορώ για να χαλάσω την ησυχία των μισθοφόρων της στρατιωτικής δικαιοσύνης και της μπατσαρίας. Έχουμε συλλογικό καθήκον να καταδείξουμε πως τα χάρτινα στρατιωτάκια λυγάνε. »

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης – 27/5/2014

« Δεν θα αποδεχτώ καμία απειλή και έχω σκοπό να δημιουργήσω ‘’σαματά’’ για όποια εκδικητική κίνηση και πρόκληση δεχτώ απο τους στρατοκράτες. »

Φώτης Σίψας – 26/8/2014

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Τα τείχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της
Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά

 Όπως γράφαμε στο κάλεσμα σε συνάντηση ενημέρωσης-συζήτησης-συντονισμού, που πραγματοποιήθηκε στις 13/9 στο πολυτεχνείο, η κρατική καταστολή ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης εντείνεται, με κοινά χαρακτηριστικά τις αλλεπάλληλες κλήσεις κατάταξης και διώξεις, εντάλματα σύλληψης και κρατήσεις σε αστυνομικά κελιά, αλλεπάλληλα στρατοδικεία, δικαστικές ποινές και χρηματικά πρόστιμα. Όλο αυτό το διάστημα παράλληλα με τις διώξεις πραγματώνεται ένας ζωντανός αγώνας που επιχειρεί να σπάσει την στρατοκρατική τρομοκρατία και να αναδείξει την κεντρικότητα του ζητήματος του στρατού και του αναρχικού αγώνα εναντίον του. Το αναβαθμισμένο διωκτικό πλαίσιο επιχειρεί να ισοπεδώσει τους αγωνιζόμενους αρνητές τόσο δικαστικά όσο και οικονομικά, να κάμψει την αντίστασή τους και να τρομοκρατήσει όσους προτίθενται να συστρατευτούν στον αγώνα ενάντια στον στρατό.
Αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα των ολικών αρνητών στράτευσης σε σύνδεση με μια σειρά κινηματικών μετώπων. Ο στρατός ως δομικός μηχανισμός κυριαρχίας συνδέεται με όλο το πλέγμα του κοινωνικού ιστού, στις γειτονιές μέσα στα σχολεία και την φασιστική προπαγάνδα, στους ταξικούς αγώνες μέσω της στρατιωτικοποίησης της εργασίας και της καταστολής (μέτρο της επιστράτευσης), στα ευρύτερα πεδία της κοινωνικής σύγκρουσης με τη διαρκή αναβάθμιση της δικαστικής καταστολής, στους δρόμους (προετοιμασία σωμάτων στρατού για καταστολή πλήθους, απειλές για στρατιωτική επέμβαση-Δεκέμβρης ‘08), στη στρατιωτική διαχείρηση των μεταναστών και προσφύγων (στρατόπεδα συγκέντρωσης, FRONTEX κτλ). Παράλληλα φτιάχνονται συνεχώς νέοι μηχανισμοί προσδεδεμένοι με τον στρατό (εταιρείες και ιδιωτικός παράγοντας, οικονομικά εξαρτημένες κοινωνικές υποομάδες κτλ) και ο στρατός παίρνει νέα χαρακτηριστικά (μισθοφορικός στρατός).
Με τα λόγια των δυο συντρόφων Ολικών Αρνητών:
« Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου…

Η στρατιωτική κυριαρχία θεμελιώνει το έθνος. Το φάντασμα της στρατοκρατίας φυλάει την δημοκρατία των αφεντικών. »
« Οι ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις, όπως οι απεργίες της τρέχουσας περιόδου και ο πανελλαδικός αγώνας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική, βάλονται με στρατιωτικούς νόμους και στρατιωτικές μεθόδους. Επιβολή ειρήνης στο καπιταλιστικό κάτεργο, η ουτοπία των προνομιούχων καθαρμάτων, σημαίνει εκβιαστική ένδεια και στρατιωτική τρομοκρατία. Για να ανακάμψει η αγοραία οικονομία περνάει πάνω από τα κορμιά μας. Τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ, στην μισθωτή σκλαβιά και στον ταξικό κατακερματισμό, στα σχολεία και στην αυτοκαταστροφική επέλαση της εξατομίκευσης, στα φρουρούμενα εργοτάξια, στους στρατοκρατούμενους δρόμους και στις φυλακές. Οι φάμπρικες δουλεύουν για να φτιάχνουν τα «τανκς» που θα μας κρατήσουν αλυσοδεμένους στις φάμπρικες μέχρι να λιώσουμε. »
« Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. »
« Ο ελληνικός στρατός αποτελεί δραστήριο όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Στα σύνορα του ευρωπαϊκού κάτεργου δολοφονεί τους κατατρεγμένους οι οποίοι έχουν ξεριζωθεί από τις βόμβες και τον λιμό που σπέρνει η πλανητική δημοκρατία του κεφάλαιου. Στην Πίνδο και στον Έβρο η ελληνική σημαία έχει ποτιστεί με το αίμα των απόκληρων. Μέσα στην μητροπολιτική φυλακή, τώρα που οξύνεται η ταξική αντεπίθεση και δυναμώνουν τα εγχειρήματα κοινωνικής αυτοοργάνωσης ενάντια στην κρατική τυραννία, ο εθνικός στρατός προετοιμάζεται για την αντεπανάσταση. »
« Οι φασίστες επανέρχονται στο πολιτικό προσκήνειο σήμερα που η ταξική σύγκρουση οξύνεται, για να υπηρετήσουν το έθνος των αφεντικών και τα διεθνή διευθυντήρια στρατιωτικοποιώντας τον κοινωνικό χώρο. Οι φασίστες ανοίγουν τον δρόμο στην αστυνομική τρομοκρατία, στην παραστρατιωτική αντιεξέγερση, στην στρατιωτική αντεπανάσταση. »
« Άρα, σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, ν’απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχη.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και τις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. Στην ταξική στράτευση δεν χωράνε ελιτισμοί. Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
« Υπερασπίζομαι κάθε νέο ρίζωμα που μπολιάζει και θωρακίζει την κοινωνική και ταξική πάλη με την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αξιοπρέπεια. Ολική άρνηση σε κάθε μορφή εξουσίας, που βασανίζει, φυλακίζει και δολοφονεί, εντός των τοιχών (φρούρια), αλλά και εκτός. Εχθρεύομαι κάθε κατασταλτική μηχανή που χτίζει φυλακές, όπως τώρα που ψηφίστηκε το άρθρο για την πιο άθλια συνθήκη κράτησης και απομόνωσης στα λευκά κελιά τύπου Γ. »
« Για την ενότητα της εξέγερσης και της σύγκρουσης σε κάθε επίμαχο έδαφος αυτού του κόσμου… »
« Η προσωπική επιλογή της Ολικής Άρνησης εκφράζει την ταξική συστράτευση των καταπιεσμένων, αναμεταδίδει ενδυναμωμένο το μήνυμα της αλληλεγγύης ενάντια στην εξουσία, ορθώνει μια συλλογική οριογραμμή, ένα βάραθρο μπροστά στ’άρματα και τα τερτίπια των κρατικών μηχανισμών. »

Ο αναρχικός Φώτης Σίψας δήλωσε πρόσφατα με κείμενό του την ολική άρνηση στράτευσής του. Ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης αναμένει νέα δίκη και νέα δίωξη. Πολλοί ολικές αρνητές αναμένουν διώξεις, συλλήψεις και στρατοδικεία ή είναι ήδη επιβαρυμένοι με ποινές και οικονομικά πρόστιμα.
Στη βάση των παραπάνω θεωρούμε ότι απαιτείται ο ευρύτερος συντονισμός αλληλέγγυας κινητοποίησης και η προετοιμασία των αντανακλαστικών μας μπροστά στις επικείμενες εξελίξεις.
Καλούμε τους συντρόφους και τα οριζόντια-αυτοοργανωμένα, ταξικά, κοινωνικά και πολιτικά εγχειρήματα σε επαγρύπνηση. Οι επερχόμενες διώξεις, οι συλλήψεις κι όλες οι δόλιες απόπειρες εκφοβισμού των ολικών αρνητών στράτευσης να μας βρουν απέναντί τους ενωμένους στον δρόμο. Ειδικά σε ενδεχόμενη σύλληψη του συντρόφου Φώτη Σίψα ή σε νέα σύλληψη του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη η συλλογικότητά μας καλεί προκαταβολικά σε άμεση κινηματική απάντηση. Μπροστά στα κάγκελα και στα στρατοδικεία του κράτους και όπου αγωνίζεται ο καθένας, η αλληλεγγύη ανοίγει τον δρόμο.

_____________________________________________________________–

Νέα σύλληψη του αναρχικου Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη:

Το Σάββατο 1/11 έγινε σύλληψη του αναρχικού Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη κατόπιν νέας (3ης) δίωξης για ανυποταξία κι ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της προηγούμενης. Ένα μήνα πριν επιβλήθηκε νέο εξαχίλιαρο πρόστιμο (2ο) σε βάρος του συντρόφου.

Αμέσως μετά την σύλληψη που έγινε στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στην ΓΑΔΑ.

 Το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ είχε ήδη καλεστεί για το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας έδωσε εξαποστάσεως εντολή στους ασφαλίτες να πάρουν για λογαριαμό του κατάθεση από τον Ολικό Αρνητή, ώστε να κρίνει αν θα σταματήσει η κράτηση πριν την Δευτέρα. Ο σύντροφος έκανε την παρακάτω δήλωση, η οποία στάλθηκε στο στρατοδικείο:
« Η σύλληψή μου και η κράτησή μου στις 2 Νοέμβρη 2014 με βάση μια νέα δίωξή μου από το στρατοδικείο αποτελεί άλλη μια κίνηση σε μια σειρά πολιτικών διώξεων σε βάρος μου λόγω του γεγονότος ότι είμαι Ολικός Αρνητής Στράτευσης. Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει.
Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. »
Αμέσως μετά ο στρατιωτικός εισαγγελέας σταμάτησε την κράτηση. Ωστόσο, οι ασφαλίτες άσκησαν δίωξη στον αναρχικό Ολικό Αρνητή, επειδή αρνούταν από την αρχή της σύλληψής του να δώσει νέα αποτυπώματα και φωτογραφίες. Κι έτσι τον προσήγαγαν σε εισαγγελέα στην Ευελπίδων. Ο σύντροφος απαίτησε με πολιτικά επιχειρήματα την άρση της κατηγορίας. Η κράτησή του τερματίστηκε. Η δίκη για την απείθεια έγινε την Τετάρτη 5/11 και επιβλήθηκαν εννέα μέρες φυλακή με αναστολή.
Η νέα δίωξη για ανυποταξία θα πάει σε τακτική δικάσιμο, ενώ αναμένεται και η δίκη για την προηγούμενη δίωξη.

 Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

_______________________________________

Νέο εξαχίλιαρο στον αναρχικό Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη:

 Την 1η Οκτώβρη ’14 η Στρατολογική Υπηρεσία Αθήνας με ένα έγγραφο το οποίο υπογράφουν η διευθύντρια της υπηρεσίας αντισυνταγματάρχης (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου, ο «εισηγητής» ανθυπολοχαγός (ΣΣΝΣ) αθανάσιος παπαγιάννης και ο τμηματάρχης λοχαγός ιωάννης αργυρός, κοινοποίησε ένα νέο (δεύτερο) χρηματικό πρόστιμο στον σύντροφο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Πρόκειται για το εξαχίλιαρο που θεσπίστηκε με νόμο του βαγγ.βενιζέλου και αποσκοπεί στην οικονομική εξόντωση των ανυπότακτων και στον εκφοβισμό όλων όποιων καλούνται να υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό.
Η συγκεκριμένη επιθετική κίνηση των στρατοκρατών αθροίζεται σε μια σειρά στρατιωτικών και γενικότερα κρατικών διώξεων εναντίον του αναρχικού αγωνιστή και στην εκτεταμένη επιχείρηση καταστολής της άρνησης στράτευσης που εκδηλώνεται όλο και πιο εντατικά τα τελευταία χρόνια. Οι χρηματικές ποινές αποτελούν μέρος της οικονομικής τρομοκρατίας των αφεντικών με την οποία πασχίζουν να μας υποτάξουν σε ακόμα πιο απάνθρωπες συνθήκες σκλαβιάς. Το νέο πρόστιμο σε βάρος του Ολικού Αρνητή έρχεται να συμπληρώσει μια ποινή φυλάκισης, μια εκκρεμούσα δίκη και μια νέα κλήση στράτευσης. Η αναφερόμενη εξέλιξη επιβεβαιώνει την καίρια σημασία του καλέσματος αλληλεγγύης που η συλλογικότητά μας ήδη κοινοποιούσε αυτές τις μέρες.
Επαναδημοσιοποιούμε το κάλεσμά μας για να ενημερώσουμε το ταξικό-κοινωνικό κίνημα, του οποίου οι πολύμορφες δυνάμεις που το απαρτίζουν έχουν την πηγμή και την ευθύνη να απαντήσουν κατά την κρίση τους στην στρατοκρατία του κεφάλαιου.

Ολική άρνηση στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης

Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ            ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                       
για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

 Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2014

Το κείμενο σε pdf

ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ;

 Τη νύχτα της Τρίτης 3/6/2014 το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ στα Εξάρχεια έγινε στόχος ένοπλης μαφιόζικης επίθεσης. Η ενέργεια αυτή στρέφεται εναντίον των οργανωμένων αναρχικών που αντιστέκονται στο κράτος και τις μαφίες του, για να τρομοκρατήσει την γειτονιά και το κονωνικό κίνημα ειδικά σε μια στιγμή έντονης κινητικότητας απέναντι στη μάστιγα του ναρκεμπορίου και της κρατικής καταστολής και δυο μέρες πριν την συγκέντρωση και την λαϊκή συνέλευση που έχουν καλεστεί για την Πέμπτη 5/6. Ήδη, τον προηγούμενο μήνα το κράτος στοχοποίησε κι επιχείρησε να θέσει σε ομηρία τρεις συντρόφους από το Κ-ΒΟΞ και την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας καλώντας τους ως μάρτυρες με βάση ένα στημένο τηλεφώνημα για την δικογραφία που άνοιξε η “αντιτρομοκρατική” μετά από μια μαζική δυναμική παρέμβαση ενάντια στις μαφιόζικες προκλήσεις.
Η πολλαπλή στοχοποίηση της κατάληψης ΒΟΞ από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τα ΜΜΕ και τους ναρκέμπορους καταδεικνύει ότι το κράτος και οι μαφίες έχουν κοινά συμφέροντα, διαπλέκονται οργανωτικά και συντονίζουν τα σχέδιά τους για να χτυπήσουν το κοινωνικό κίνημα και να σπείρουν στο κοινωνικό έδαφος την τρομοκρατία τους, την σήψη και την εκμετάλλευση. Η διείσδυση και η δράση των κάθε λογής μαφιών στα Εξάρχεια ανέκυψε πάνω σε ένα δυναμικό πεδίο, όπου από την μια πλευρά στέκεται ενα πλήθος αγωνιζόμενων υποκειμένων κι απ’την άλλη πλευρά η χρόνια προσπάθεια επιβολής στην γειτονιά ενός καθεστώτως καταστολής και άλωσής της από την αγορά διασκέδασης και από το συνακόλουθο ναρκεμπόριο με απότερο σκοπό την παθητικοποίηση των κατοίκων και των θαμώνων.
Πίσω από την μαζική φυτοποίηση και την κατάληψη του δημόσιου χώρου από την κουλτούρα της ναρκοεξάρτησης βρίσκεται η απόσυρση των αγωνιζόμενων από τους δρόμους και η επικράτηση της εμπορευματοποίησης και του life style. Τα Εξάρχεια των μπαρ και των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων αποτελούν το κατάλληλο υπόστρωμα μέσα στο οποίο τοποθετούνται και μεγαλώνουν οι μαφίες. Αν υπάρχει κάτι που βάζει οριογραμμές ανάμεσα στη νόμιμη κατανάλωση αφενός και στο ναρκεμπόριο αφετέρου, αυτό είναι το ποιός θα επιβάλει τους δικούς του όρους λεηλασίας της γειτονιάς.
Η διάχυση της νάρκωσης, του κανιβαλικού φιλοτομαρισμού και της εξουσιαστικής βίας έστρωσαν το έδαφος για τον πόλεμο των παρακρατικών και την πιο εντατική αστυνομική κατοχή που έχουν γνωρίσει τα Εξάρχεια μεταδικτατορικά. Η εγκατάσταση του μαφιόζικου παρακράτους στον δημόσιο χώρο των Εξαρχείων, που έχει ως αιχμή της την αυξανόμενη παρέμβαση των μπράβων με αποκορύφωμα την ένοπλη επίθεση σε μια αυτοοργανωμένη δομή, αποτελεί ένα κεντρικό κρατικό πείραμα για την επιβολή ελέγχου στις λαϊκές γειτονιές, γι’ακόμα πιο μαζική αφαίμαξη των ήδη εξαθλιωμένων και για απροκάλυπτη εξόντωση των αντιστεκόμενων.
Ο αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση, την εξάρτηση και τον κανιβαλισμό έχει την ίδια αφετηρία με τον αγώνα για πολιτική αυτονομία και τον αγώνα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του κοινωνικού εδάφους.
Η μαχητική αυτοάμυνα των καταπιεσμένων απέναντι στις διάφορες κρατικές και παρακρατικές εξουσίες αποτελεί ένα “εκ των ουκ ανευ” ζήτημα. Από την ιστορική εμπειρία και τις παραδόσεις των ανά τον κόσμο επαναστατικών κινημάτων αντλούμε σαφείς απαντήσεις για τις δυνατότητες αναχαίτισης της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας από τις κοινότητες αντίστασης κι η αγωνιστική ιστορία στην περιοχή των Εξαρχείων έχει τα δικά της σημεία αναφοράς.
Αντίθετα, η απάθεια, η ανοχή, η χαλαρότητα και η διαλλακτικότητα απέναντι στην γκετοποίηση είναι οι στάσεις που νομιμοποιούν την κυριαρχία των μαφιών και την αστυνομική κατοχή. Παράλληλα, η ανάθεση του προβλήματος στην “πολιτεία”, δηλαδή στην κρατική καταστολή, αποκρύβει τις βαθύτερες αιτίες της διαχεόμενης νάρκωσης, συγκαλύπτει την δομική διαπλοκή των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών και δίνει αβάντα στο θεσμικό καθεστώς που εκτρέφει και προστατεύει την διείσδυση της μαφίας στο κοινωνικό έδαφος, αποδυναμώνοντας συγχρόνως τις κινηματικές αντιστάσεις.
Οι γειτονιές και οι κοινότητες αγώνα είναι αναγκαίο κι εφικτό ν’ αντιτάξουν και να πραγματώσουν το δικό τους συνολικό σχέδιο απέναντι στην στρατηγική και τις τακτικές της εξουσίας. Η αποδοχή της ευθύνης της αυτοοργάνωσης και της αυτοθέσμισης σε πλατιά κοινωνικά πεδία στην προοπτική της κοινωνικής αυτονομίας αποτελεί επιλογή συνολικής ρήξης και ανατροπής της κρατικής-καπιταλιστικής τυραννίας μέσα από την ταυτόχρονη δημιουργία ενός κόσμου απελευθέρωσης. Ορισμένα απαραίτητα στοιχεία αυτού του αγώνα είναι η επανάκτηση του δρόμου, ο περιορισμός της εμπορευματικής ανάπτυξης μέσα στο κοινωνικό πεδίο, το χτύπημα των μαφιών, η αυτοθέσμιση και η πρακτική απάντηση με όρους ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότιμης συμμετοχής στις ανάγκες αυτοδιάθεσης και απόλαυσης, η ενδυνάμωση των αυτοοργανωμένων δομών υγείας, η συλλογική αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων επιβίωσης που εντείνουν και αναπαράγουν την εξάρτηση από τις μαφίες και τα προϊόντα τους. Είναι η συγκρότηση κοινότητας αγώνα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που απαντά συνολικά και ουσιαστικά στο πρόβλημα.
Κοιτώντας λοιπόν την κατάσταση μέσα στο πραγματικό ταξικό πλαίσιο της, καλούμαστε να απαντήσουμε ένα αναπόδραστο κρίσιμο δίλημμα: Εξάρχεια της κυριαρχίας της μαφίας και της αγοράς ή Εξάρχεια της αυτοοργάνωσης και της αντίστασης.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη σε όσους βάλονται και στοχοποιούνται από τις μαφίες και την καταστολή οφείλει να είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Η συστράτευση με όσους αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή αποτελεί πολιτικό καθήκον του οριζόντιου κινήματος.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΦΙΟΖΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

ΔΕΝ Θ’ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΤΗΣ ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΨΗΣ

ΑΜΕΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Μπατσόσκυλα και στρατοκράτες βγήκαν σεργιάνι στην πόλη…

Τη νύχτα της Τετάρτης 9 προς 10 του Απρίλη κι ενώ περπατούσα στην Λ.Αλεξάνδρας μια ομάδα μισθοφόρων της ΔΙΑΣ με περικύκλωσε. Σε ελάχιστο χρόνο αφότου πήραν την ταυτότητά μου ήμουν ήδη με χειροπέδες. Μου ανακοίνωσαν ότι εκκρεμεί ένταλμα σύλληψής μου.
Οι στρατοδίκες της δημοκρατίας έχουν κυρήξει πόλεμο στους αρνητές του πιο ολοκληρωτικού μηχανισμού κυριαρχίας. Οι διώξεις γι’ανυποταξία εντατικοποιούνται κι ένα καθεστώς ομηρίας αγωνιστών και τρομοκρατίας πάνω στο σύνολο των ταξικά καταπιεσμένων με συλλήψεις και αλλεπάληλα χρηματικά πρόστιμα επιχειρεί να γίνει ανεκτό. Η κρατική λεηλασία δυναστεύει χάρη στα όπλα της και πρωτίστως, διαιωνίζεται πίσω απ’το φάντασμα της άθλιας αίγλης τους.
Η κράτηση ενός ανυπότακτου στις τσιμεντένιες τρύπες της αστυνομίας, η προσαγωγή στο στρατοδικείο και οι οικονομικοί εκβιασμοί αποτελούν μέρος της καθολικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου. Οι συνεχείς στρατιωτικές διώξεις αποτελούν ένα ισχνό μέσο καταστολής της αντίστασης στην αστική στρατοκρατία. Ένας ελάχιστος ανάμεσα στους άπειρους λόγους εξέγερσης μέσα στο κρατικό κάτεργο.
Τα τοίχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της. Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά.
…

Ολική Άρνηση Στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης
Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
12/4/2014

Το κείμενα σε pdf

_______________________________

Μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
για τη νέα κλήση κατάταξης στις 28/5:

Όταν το κράτος σημαδεύει τους επαναστατημένους, οι επαναστατημένοι στρέφουμε το βλέμμα μας στο βλέμμα των καταπιεσμένων και των συντρόφων μας και λέμε: Αντεπίθεση!
Όταν τασσόμαστε από κοινού ενάντια στους μηχανισμούς της τυραννίας, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, δεν μετράμε τα χτυπήματα, τις διώξεις, τις ποινές, τις φυλακές, αλλά εκείνους που δεν συναντήσαμε ακόμα στον δρόμο. Continue reading Ενημερώσεις – τοποθετήσεις του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη απέναντι στην στρατοκρατική στοχοποίησή του →

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Την Κυριακή 5/01/2014 και καθώς έβγαινα απο την οικία μου,9 άτομα της ομάδας Δέλτα με περικύκλωσαν.Αρχικά μου δήλωσαν ότι πρόκειται για έναν τυπικό έλεγχο ταυτοποίησης των στοιχείων μου παρόλο που ο επικεφαλής τους μου γνωστοποίησε ότι γνώριζε οτι είμαι αδελφός του διωκόμενου Θ.Σ για τη υπόθεση της Μarfin. Χωρίς να μου εξηγείται ο λόγος που θέλουν να μου κάνουν έλεγχο αφού ήδη γνωρίζουν ποιός είμαι μου ζητήθηκε να τους ακολουθήσω στη Γαδα.
Με τη συνοδεία και περικυκλωμένος απο τα μηχανάκια της ομάδας Δέλτα οδηγήθηκα πεζός στο 60  όροφο της ασφάλειας.Στις 2 ώρες της κράτησης μου,μου αφαιρέθηκαν όλα τα προσωπικά μου αντικείμενα και κυρίως το κινητό μου και ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος που είχα πάνω μου.Ανά διαστήματα στο δωμάτιο που με είχαν ερχόντουσαν  άτομα της ασφάλειας για ΄΄φιλική κουβέντα΄΄ με ερωτήσεις του τύπου τι σχέση έχω με τη τρομοκρατία ή γιατί είχα στη κατοχή μου ΄΄τρομοκρατικό΄΄ υλικό αναφερόμενοι σε μια εφημερίδα του καθεστωτικού τύπου που βρήκαν πάνω μου με άρθρο για διωκόμενους αγωνιστές.
Αρνούμενος να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση τους, μου γνωστοποίησαν οτι γνωρίζουν ότι ανήκω στον αναρχικό/αντιεξουστικό χώρο και ότι δεν έχω πάει στρατό.Μου προσκόμισαν μια υπεύθυνη δήλωση πιστοποίησης  κατοικίας ζητώντας μου επίμονα να υπογράψω για να ενημερώσουν το στρατολογικό γραφείο ενώ ήδη γνώριζαν ότι εδώ και 10 χρόνια βρίσκομαι σε καθεστώς ανυποταξίας.Ύστερα απο τις επανειλλημένες μάταιες προσπαθειές τους να συνεργαστώ μαζί τους και με την έγκαιρη παρουσία έξω απο τη Γαδα αλληλέγγυων από τη γειτονία κάθως και των συντρόφων μου αλλά και της πίεσης που ασκήθηκε απο το δικηγόρο αφέθηκα ελεύθερος χωρίς να μου ασκηθεί κάποια κατηγορία.
Για άλλη μία φορά τα τσιράκια του Δένδια δείχνουν τα δόντια τους με τον καθημερινό έλεγχο σε όποιον ανήκει στον Α/Α χώρο  επιχειρώντας  έτσι να επιβάλλουν μέσα σε μία γειτονιά μεταναστών και προσφύγων καθεστώς τρομοκρατίας  και απομόνωσης με πρόσχημα την δημόσια ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή.
Άν νομίζετε πώς θα λυγίσουμε με αυτές τις πρακτικές, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Δεν θα αφήσουμε κανέναν αιχμάλωτο μόνο του. Δεν θα επιτρέψουμε την στοχοποιήση  κανενός σύντροφου αγωνιστή. Δεν θα περάσει η κρατική τρομοκρατία….

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ…         ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΨΑΧΝΟΥΝ

Φ.Σ 6/1/2014

Στις 5/1/14 οδηγήθηκε από ομάδα δέλτα στη ΓΑΔΑ ο σύντροφός μας Φ. Σ., με την αιτιολογία ότι είναι αναρχικός αγωνιστής, γεγονός που σύμφωνα με τις ίδιες τις πρακτικές και τα λεγόμενα των κρατικών μισθοφόρων αποτελεί επαρκή λόγο προσαγωγής στο τμήμα ασφάλειας πολιτεύματος.
Αυτό που εκ πρώτης όψης μοιάζει τυχαίο, αφού φαινομενικά δεν έψαχναν τον συγκεκριμένο σύντροφο, αλλά τον συνάντησαν στον δρόμο, αποτελεί απλά την διαρκή όψη της συστηματοποιημένης τρομοκρατίας που το κράτος επιχειρεί να παγιώσει ως αδιαμφισβήτητη κανονικότητα. Οι συμμορίες των διας και δελτα δεν έψαχναν ούτε ψάχνουν στις καθημερινές τους περιπολίες τον συγκεκριμένο αναρχικό αλλά κάθε αναρχικό και κάθε αγωνιστή.
Η επιβολή της άρχουσας τάξης πραγματώνεται μέσα από τον εκφοβισμό και την φυσική καταστολή των αγωνιστών τοποθετώντας τους σε ένα καθεστώς στοχοποίησης και διαρκούς ελέγχου. Το ιδιώνυμο του πολιτικού αγωνιστή αποτελεί μια πραγματικότητα που συμπιέζει ακόμη περισσότερο την ήδη καταβεβλημένη ταξική βάση.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και ο χώρος στον οποίο εκτιλήχθησαν τα γεγονότα. Ο σύντροφος μας προσήχθει από μια γειτονιά, αυτή των προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας, όπου όχι μόνο υπάρχουν συμπυκνωμένες μια σειρά από κοινωνικές ομάδες (μετανάστες πρόσφυγες, υποπρολεταριακά κομμάτια, πολιτικοί αγωνιστές) οι οποίες δέχονται έτσι κι αλλιώς την σφοδρή επίθεση των κρατικών μηχανισμών, αλλα και όπου αναπτύσονται ανταγωνιστικές κοινωνικές και ταξικές δυναμικές.
Η κρατική τρομοκρατία επιχειρεί να εισβάλει σε όλο το φάσμα των πτυχών της καθημερινότητας αποβλέποντας στην ισχυροποίηση των συνθηκών υποταγής όχι μόνο των αγωνιζόμενων, αλλά και της κοινωνικής βάσης συνολικότερα.
Αντιλαμβανόμαστε την ολοκληρωτική βία που επιχειρεί να ασκήσει το κράτος και οι μηχανισμοί του πάνω στους αγωνιστές ως μια πράξη αδυναμίας παρά ως μια επίδειξη δύναμης παρόλο που επιφανειακά εμπεριέχει αυτό ακριβώς. Το αστικό κράτος καταστέλει γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί και να αφομοιώσει. Ανταγωνιστικά, οι ταξικές και κοινωνικές δυνάμεις μπορούν και έχουν κάθε λόγο να αντιπαραθέσουν μαχητικά την δική τους ανατρεπτική ισχύ.
Δεν υποσχόμαστε ότι δεν θα δεχτούμε αυτή την κατάσταση σαν να μην υπάρχει ήδη, αλλά ότι θα την ανατρέψουμε με την συνεπή και αποφασιστική πάλη μας ενάντια στο καθεστώς της εκμετάλευσης και του ολοκληρωτισμού.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
15/1/14

«Και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα, μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά.

‘Όπως ο δήμιος… πότιζα εγώ τα ρόδα της συμπόνιας μες στον ύπνο τους εγώ, ένας άρρωστος εκ πεποιθήσεως, ένας ιδιοφυής της δυστυχίας (που τίναξα κάποτε τα μυαλά μου για μία ωραιότερη εποχή) κι ίσως τα δάκρυα μας πηγαίνουν πιο μακρία από τα όνειρα.

Καθώς βράδιαζε έπρεπε να ξαναβρίσκω όλη μου την αθωότητα για να μπορούνε τα άστρα να ‘ναι εκεί στην ώρα τους.

Και συνήθως σκοτώνουμε το παρόν με τον φόβο ή την τύψη μα πιο πολύ με τ’ όνειρο»

Τάσος Λειβαδίτης

Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας με όλους τους συντρόφους που διατηρούν το στοίχημα της καταστροφής ανοιχτό, να δώσει ζωή στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου που μέσα από αυτές τις γραμμές ταξιδεύουν και συναντιούνται με ανθρώπους που όπως και εγώ πιστεύουνε πως μονάχα μέσα από συνεχή αγώνα μπορούμε να κερδίσουμε πίσω την ζωή μας με τους δικούς μας όρους.

Έναν συνεχή αγώνα που εκδηλώνεται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους που κατευθύνονται σε έναν σκοπό.

Με οργισμένες φωνές και συγκρούσεις στις διαδηλώσεις, με μολύβι και χαρτί πάνω στα οποία αποτυπώνονται επικίνδυνες σκέψεις, με συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις με τις οποίες χτίζονται συντροφικές σχέσεις ζωής, με όπλα, με βόμβες και με φωτιά που εκδικούνται έναν ολόκληρο κόσμο που μας έριξε στο κενό. Continue reading «Η πολεμική της αξιοπρέπειας» – Παρέμβαση του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Αυλώνα →

ꔷ «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς…»

Χρόνο με τον χρόνο τα αστικά κέντρα του κεφάλαιου στις τέσσερις κατοικημένες ηπείρους μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αστυνομίες στρατιωτικοποιούνται, σαρώνουν τις πόλεις-φυλακές και βασανίζουν απροκάλυπτα, πυροβολούν, επιτίθενται μαζικά με χημικά όπλα σε διαδηλώσεις, εισβάλουν σε χώρους αντίστασης, αιχμαλωτίζουν και θέτουν υπό ομηρεία διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι των καταπιεσμένων. Ταυτοχρόνως, οι στρατοί επανοργανώνονται εντατικότερα ως κατασταλτικοί-αντεπαναστατικοί μηχανισμοί και επεμβαίνουν συχνότερα μέσα στο καπιταλιστικό κάτεργο για να διασφαλίσουν την ταξική τυραννία, περιβαλλόμενοι από την μεταψυχροπολεμική αστική προπαγάνδα η οποία στοχοποιεί με πολεμικούς όρους καθέναν που γίνεται εκκούσια ή ακούσια επικίνδυνος για την ασφάλεια των καθεστώτων.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες αποενοχοποιώντας τις ναζιστικές παρεκλίσεις τους (ιστορικές και σύγχρονες) άνοιξαν από την δεκαετία του ’90 πόλεμο στα σύνορά τους ενάντια στους κατατρεγμένους και τους πεινασμένους της καπιταλισιτκής περιφέρειας, στη συνέχεια άπλωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στις γεωγραφικές οριογραμμές του ταξικού ανταγωνισμού και ύστερα τα ενσωμάτωσαν στον ιστό του καθημερινού ελέγχου. Όποιοι από μας καθίστανται περιττοί για την κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή με όρους άγριας εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και κανιβαλισμού, φυλακίζονται μαζικά με διοικητικές διαδικασίες, αντικατοπτρίζοντας με τον εγκλεισμό τους και τις εξεγέρσεις τους τους φόβους των αφεντικών μπροστά στο ανεξέλεγκτο κοινωνικό δυναμικό. Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. Η εξόντωση αποτελεί την ολοκληρωμένη μορφή της βιοπολιτικής κυριαρχίας του κεφάλαιου πάνω στους εκμεταλλευόμενους. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκαλύπτοντας την στρατοκρατική οργάνωση του αστικού πολιτισμού, αποκαλύπτουν την αβυσσαλέα απανθρωπιά του. Continue reading Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη →

Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

O 19χρονος Θανάσης Καναούτης έπεσε νεκρός επειδή δεν πλήρωσε στο κράτος για να χρησιμοποιήσει ένα δημόσιο μέσο μεταφοράς. Η δολοφονία του αποτελεί αποκαλυπτικό σημείο της εντεινόμενης οικονομικής και κατασταλτικής επίθεσης από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών. Η ολοκληρωτική λεηλασία της ζωής μας μέσω των φοροληστρικών επιδρομών, της εκμηδένισης των μισθών, της ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, και της γενικευμένης εμπορευματοποίησης ολοένα και πιο ζωτικών πτυχών της καθημερινότητας (υγεία, ρεύμα, νερό, ελεύθεροι χώροι κτλ) πολλαπλασιάζει τα κέρδη των αφεντικών. Ταυτόχρονα, η μαζική εξαθλίωση είναι απόπειρα επισφράγησης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος: «Πληρώνω για τα πάντα, ελέγχομαι παντού, υποτάσσομαι σιωπηλά, εξοντώνομαι όταν προσπαθώ να διαφύγω τον έλεγχο».

Το γεγονός της δολοφονίας αυτής είναι μια στιγμή του εξοντωτικού πογκρόμ που έχει εξαπολύσει το κράτος με τους ελεγκτικούς και διωκτικούς του μηχανισμούς ενάντια στο μεγάλο πλήθος αυτών που περνούν το αόρατο σύνορο της φτωχοποίησης και της περιθωριοποίησης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι επιχειρήσεις «Ξένιος Δίας», οι φασιστικές συμμορίες, η ολοκληρωτική αστυνόμευση των ζωών μας και η εργασιακή τρομοκρατία στοχεύουν σε όποιον κάθε φορά φαίνεται πιο αδύναμος για να χτυπήσουν μέσω της πολυδιάσπασης και της απομόνωσης συνολικά την κοινωνία.

Η αποθράσυνση όλων των μηχανισμών καταστολής και ελέγχου (κρατικών και ιδιωτικών), των μπάτσων, των δημοτόμπατσων, των security, ακόμη και του τελευταίου ελεγκτή είναι αποτέλεσμα του ρόλου που τους έχει δοθεί από τα αφεντικά. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά που οφείλονται στο τυχαίο ή στην προσωπικότητα του κάθε μπάτσου ή ελεγκτή, αλλά πρόκειται για τις ίδιες τις φονικές συνέπειες ενός συστήματος εκμετάλλευσης που επιχειρεί να θωρακίσει την κυριαρχία του πάνω στους καταπιεσμένους. Σε μια εποχή γενικής εξαθλίωσης αυτοί που παίρνουν θέση μισθοφόρου δίπλα στα αφεντικά ως ελεγκτές και διώκτες, είναι οι γενίτσαροι των αστών, οι άθλιοι προδότες της εργατικής τάξης, είναι τα πρόθυμα σκυλιά των αφεντικών, που για ένα κομμάτι ψωμί και ένα λιγδωμένο κόκαλο προστατεύουν τον πλούτο και την εξουσία τους. Οι σύγχρονοι κεφαλοκυνηγοί αμείβονται με μπόνους για κάθε φτωχοδιάβολο που θα παραδώσουν, για κάθε 19χρονο που θα στριμώξουν στη γωνία. Και όταν σκοτώνουν όποιον, όταν και όπου αντισταθεί στο ναρκοπέδιο που έχουν φυτέψει στις πόλεις και στις γειτονιές μας, προστατεύονται από όλους τους θεσμικούς μηχανισμούς (δικαστές, πολιτικούς, ΜΜΕ, μπάτσους) με απόλυτη ασυλία.

Η δολοφονία του Θανάση Καναούτη είναι μαχαίρι στην καρδιά της τάξης μας. Αυτό έγινε αντιληπτό από την τοπική κοινωνία, και ιδιαίτερα από τη νεολαία του Περιστερίου, που αγκάλιασε τον αδικοχαμένο Θανάση, βγήκε στους δρόμους ενάντια στον εφησυχασμό και επιτέθηκε σε οικονομικούς στόχους και κατασταλτικές δυνάμεις, επιχειρώντας να δώσει στην εκδικητική οργή χαρακτηριστικά ρήξης με τους θεσμούς των αφεντικών.

Η καταστολή της πορείας που ακολούθησε την κηδεία του Θανάση, οι φασιστικού τύπου προσαγωγές αγωνιστών που διαδήλωναν μπροστά από το σημείο της δολοφονίας, όσο και η στρατιωτική κατοχή όλο αυτό το διάστημα στους δρόμους και τις πλατείες του Περιστερίου (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κτλ) έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόμο του κράτους απέναντι στο φάντασμα της γενικευμένης προλεταριακής εξέγερσης. Γιατί οι αντιδράσεις που προκάλεσε η δολοφονία με τον τρόπο που εδαφικοποιήθηκαν συλλογικά και κοινωνικά μέσα στη γειτονιά, φέρουν μέσα τους τη δυναμική της επανενοποίησης του πολυδιασπασμένου κοινωνικού ιστού, άμεσα και συγκρουσιακά. Γιατί είναι οι αγώνες που βρίσκουν την ενότητα μέσα από τα ανατρεπτικά προτάγματά τους και εκδηλώνονται στο εδώ και στο τώρα, εκεί που ζούμε, όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και απαιτούμε να πάρουμε τα πάντα πίσω, οι αγώνες αυτοί που προετοιμάζουν την ταξική αντεπίθεση στα χρυσά παλάτια της αστικής τάξης.

Εκεί που η καταπίεση και η καταστολή συμπυκνώνονται, οι «μικρές» αλλά οριακές αφορμές μπορούν να μετατραπούν σε αιτίες πολέμου. Είναι οι «μικρές» αυτές αφορμές που προκάλεσαν τους Δεκέμβρηδες, την αραβική άνοιξη, τα εξεγερσιακά κινήματα της Λ. Αμερικής και τις φωτιές που ξεκίνησαν από την Τακσίμ και απλώθηκαν σε όλη την τουρκία . Η κοινωνική επανάσταση κυοφορείται και κλωτσά ανυπόμονα να γεννηθεί μέσα στις γειτονιές μας, μέσα στις προλεταριακές οργανώσεις βάσης, μέσα στις συνελεύσεις γειτονιάς και τις τοπικές αντιστάσεις, που είναι τα ζωντανά κύτταρα, οι οικοδόμοι ενός καινούργιου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Να θάψουμε τους νεκροθάφτες της Ιστορίας στους τάφους που έσκαψαν για εμάς.

ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΧΑΝΤΑΚΙ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΚΕΛΙΩΝ, ΤΟΥΣ ΤΟΝΤΙ, ΤΟΥΣ NDIAYE, ΤΟΥΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥΣ,

ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ.

ΑΜΕΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΣΥΝΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Αντίστροφη Μέτρηση

    Το κείμενο αυτό δεν περιέχει ολοκληρωμένες τοποθετήσεις γύρω από τα θέματα που καταπιάνεται. Εναποθέτει δημόσια, σκέψεις, συμπεράσματα και διαπιστώσεις. Στοχεύει να δώσει τροφή για σκέψη και επιθυμία για δράση. Μέχρι την επόμενη φορά.

  Προς τους νέους συντρόφους…

  Αν κάτι μας αγχώνει και μας προβληματίζει, εκτός από τη στέρηση της ελευθερίας μας, είναι η ανησυχία για το αν η ζωή που δώσαμε και δίνουμε στον αγώνα, θα αγγίξει στον βαθμό που επιθυμούμε κάποιους.

  Αυτούς που θα αποφασίσουν πως η αναρχία δεν είναι μία παγωμένη έννοια, δεν είναι ένα ιδεολόγημα, δεν είναι προσκολλημένη με το μικρόβιο της διπλωματίας. Η δική μας αναρχία είναι εκφράσεις μιας αυθεντικής και αδούλωτης ζωής. Θα την δει κανείς στα φλεγόμενα μπουκάλια εναντίον ματατζήδων στις πορείες και στα βραδινά πεσίματα, θα την δει στους καπνούς από τις εμπρηστικές επιθέσεις, στα πεσίματα σε φασίστες και κάθε εχθρό της ελευθερίας.

  Για όσους την δείτε λοιπόν μην κάνετε τον κόπο να της μιλήσετε για ιδεολογίες, δεν θα σας απαντήσει και απεχθάνεται τον ξύλινο λόγο.

  Η γλώσσα που μιλάει, απαιτεί πάθος, τρέλα, λύσσα, φαντασία και καταστροφική διάθεση. Θα την νιώσετε να σας πλημμυρίζει όταν εξεγείρεστε βίαια. Ερωτευθείτε την και κάντε τη δικιά σας. Λιώστε τον πάγο του εγκλεισμού και ζεστάνετε τις καρδιές μας με φωτιά…

   …Και τώρα θα μιλήσουν οι λέξεις. Λέξεις που δεν φτάνουν να περιγράψουν τις οπλισμένες αποφάσεις και αντιφάσεις μας. Όμως ακόμα και έτσι υπόσχονται, αναπολούν, προλογίζουν. Λέξεις που εκδικούνται τις οργανωμένες σιωπές του σύγχρονου κόσμου όταν συνοδεύονται από τους ήχους εκρήξεων των αντάρτικων επιθέσεων, δημιουργώντας έτσι απελευθερωμένους χωροχρόνους μέσα στη γενικευμένη αιχμαλωσία που παράγει το σύστημα. Σε αυτές τις στιγμές λοιπόν δεν χωράνε ούτε μελανιές και μώλωπες για τα δελτία των 8, ούτε γρατσουνιές για υποκριτικές υπεκφυγές. Έτσι και αλλιώς τα σώματα των ανυπότακτων πάντα άντεχαν, το ξύλο, τις βρισιές, τον εγκλεισμό και τις χειροπέδες. Και αν καμιά φορά κοντοστέκονται δεν είναι από τις σφαλιάρες και τις κλωτσιές των γουρουνιών, αλλά από τα υποταγμένα βλέμματα που παραδέχονται σιωπηλά την συνενοχή τους.

    Το κρίμα δεν έχει θέση, ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει. Αρέσκεται όμως στο να ποζάρει μπροστά στον τηλεοπτικό φακό προκαλώντας αναπάντητα ερωτήματα στις στρατιές των τηλεηλιθίων που ποτέ δεν αναρωτήθηκαν τι πραγματικά διαδραματίζεται στα σκοτάδια της αφάνειας με άγνωστους καθημερινούς πρωταγωνιστές τους απόκληρους του κοινωνικού περιθωρίου. Όσο για τους ανθρώπους της δικής μας πάστας, το στοίχημα της καταστροφής του υπάρχοντος και της υπαρξιακής ανταρσίας παραμένει ανοιχτό, για όποιον, για όσους η φλόγα της αντίστασης καίει την ματωμένη τους καρδιά.

             ” Η επιλογή της ληστείας τράπεζας και οι προεκτάσεις της “

    Σειρά έχουν οι επιλογές. Να αναλυθούν, να γίνουν σαφείς και κατανοητές, να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας μέσω της διαλεκτικής προσέγγισης και της επαναστατικής κριτικής. Ο στόχος; Να οικειοποιηθούν από όλο και περισσότερους συντρόφους που τις κρίνουν ως γόνιμες και αποτελεσματικές πρακτικές του αναρχικού αγώνα.

    Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που “ξεκλειδώνει” πολλές δυνατότητες. Κατ’ αρχάς σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Απελευθερώνεται έτσι χρόνος από την καθημερινότητα σου, δίνοντας σου την επιλογή να αφοσιωθείς στα πάθη σου. Εκεί που τελειώνει η καταστροφή της χαράς αρχίζει η χαρά της καταστροφής. Ταυτόχρονα οι ληστείες τραπεζών αποτελούν και ένα αναγκαίο μέσο για να χρηματοδοτούνται πολύμορφες υποδομές του αναρχικού αγώνα με χρήματα απαλλοτριωμένα από τον εχθρό. Μιλάμε για την στήριξη αναρχικών εγχειρημάτων, αιχμαλώτων συντρόφων, αντάρτικων υποδομών. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμπρακτη εναντίωση στην κοινωνική ηθική της μισθωτής εργασίας και τους κοινωνικούς της ρόλους που αναπαράγει ο καπιταλιστικός κόσμος.

    Φυσικά και καμία πράξη από μόνη της δεν αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά. Το υποκείμενο μέσα από τον λόγο, τα κίνητρα και τους σκοπούς του, δίνει νόημα στην πράξη και την κατευθύνει στους στόχους που αυτό ορίζει. Στην δική μου περίπτωση, η άρνηση εργασίας είναι ένα τμήμα της συγκεκριμένης επιλογής, το άλλο είναι η ενίσχυση της αναρχικής άμεσης δράσης και η επίθεση σε κράτος και καπιταλισμό μέσω του αναρχικού αντάρτικου πόλης.

                          ” Σχετικά με το αναρχικό αντάρτικο πόλης “

    Το μέσο του αντάρτικου αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στο “οπλοστάσιο” κάθε αναρχικού. Μία ένοπλη αναμέτρηση εναντίον της κυριαρχίας που αμφισβητεί στην πράξη τόσο το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσο και την πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού για να δράσουμε. Η αντάρτικη δράση αναδεικνύει πως το σύστημα βάλλεται και ο μύθος της παντοδυναμίας του μπορεί να καταρρεύσει μαζί με το προσωπείο της άτρωτης μηχανής. Προκαλεί καίρια πλήγματα στον εχθρό και αποτελεί ένα μήνυμα εξέγερσης και μία ανοιχτή πρόσκληση για ανάληψη δράσης ενάντια στην καταπίεση. Σε προσωπικό επίπεδο δεν αφήνεις τον εαυτό σου να υποκύψει σκύβοντας το κεφάλι στη δύναμη του συστήματος αλλά οπλίζεσαι και επιτίθεσαι εναντίον του. Ρίσκα, αποφάσεις και συνέπειες ζυγίζονται με πολιτικά και προσωπικά κριτήρια και οδηγούν στην επιλογή. Η μάχεσαι για την καταστροφή του συστήματος η συνθηκολογείς με τις παροχές του. Μια επιλογή που συμβαδίζει με την ποιοτική εξέλιξη του αναρχικού αγώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλουμε τον πολιτικό λαϊκισμό που έχει ανθίσει στους αντικαθεστωτικούς κύκλους. Ας πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και με το όνομα τους. Είμαστε σε πόλεμο με το σύστημα, έχουμε νεκρούς, αιχμαλώτους, κυνηγημένους. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ειπωθεί ευχάριστα για να χαϊδέψει “καταπιεσμένα” αυτιά. Πρέπει να ειπωθεί όπως είναι, μία γροθιά στο στομάχι μας που οφείλουμε να τους την επιστρέψουμε στα μούτρα.
Για όλους όσους αρνούνται την ύπαρξη μας, αποφεύγουν να συνδέσουν τις μικροπολιτικές τους με τον πολύμορφο αναρχικό αγώνα και ονειρεύονται “αυτοοργανωμένους” αναίμακτους αγώνες και μετακαπιταλιστικούς παραδείσους. Αν τους ξέραμε ήδη τους ξεχάσαμε.

                 ” Λίγα λόγια για την οργανωμένη πλήξη του σήμερα “

Ζούμε στην εποχή που τα κοινωνικά συμβόλαια παραδίδονται στις φλόγες της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού. Κατά συνέπεια το κράτος πρόνοιας και οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται μπροστά στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών.
Η αιχμή του πολιτισμού, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα εδραιώνει την κυριαρχία του. Η νέα τάξη πραγμάτων απαιτεί έναν θεό που θα ανακηρυχθεί ως σωτήρας της ανθρωπότητας. Το όνομα αυτού είναι επιστήμη. Μια αυθεντία που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους κοινούς θνητούς ενώ η κοινωνική αποδοχή της ετοιμάζει αναίμακτα τον καθολικό έλεγχο. Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, η αναπτυσσόμενη τεχνοδομή του κράτους που εγκαταλείπει την γραφειοκρατία του παρελθόντος, η επιθυμία για εθελούσιο μαζικό έλεγχο από την κοινωνία, είναι μια γεύση ενός πολιτισμένου ολοκληρωτισμού. Μέσω της κυρίαρχης προπαγάνδας τα καθημερινά εγκλήματα της επιστήμης καλλωπίζονται. Με πρόσχημα την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και την ιατρική περίθαλψη. Οι προστάτες της ζωής εξυψώνουν την αξία της φορώντας τις στολές της υποκρισίας. Όταν βέβαια το κρίνουν απαραίτητο ρίχνουν τις μάσκες για να εξοντώσουν στο όνομα του δικού τους θεού (χρήμα), κηρύσσοντας τις σταυροφορίες του σήμερα.

    Οι ντετερμινιστικές θεωρίες καταρρέουν, καθώς παρά την οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού, οι άνθρωποι παραμένουν δέσμιοι των αναστολών τους, των φόβων τους, των κεκτημένων τους ( που όλο και μειώνονται). Δέσμιοι ενός συστήματος από το οποίο εξαρτώνται υλικά, ψυχικά, πνευματικά. Οι αντοχές λοιπόν αυξάνονται και η ταπείνωση συνεχίζεται. Στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα συσσίτια της εκκλησίας, στα γραφεία των αφεντικών, στην εξευγενισμένη ελεημοσύνη των ανθρωπιστικών εκστρατειών των media.

    Μια ταπείνωση που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ οι διαχειριστές της πολιτικής σκηνής καυχιούνται για τα κατορθώματα και τον ανθρωπισμό της δημοκρατίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επιλέγει, απλά ακολουθεί τις επιλογές άλλων. Δεν ανησυχεί, αφήνει άλλους να το κάνουν γι’ αυτόν. Δεν έχει φωνή και προτιμάει να ακούει τις φωνές άλλων. Δεν οπλίζεται, στην καλύτερη απλώς αγανακτεί. Δεν ζει απλά πείθεται πως ο εικονικός κόσμος των οθονών και των διαφημίσεων είναι η ζωή του.

    Οι οθόνες του σύγχρονου πολιτισμού προβάλουν πρότυπα ανθρώπων και ιδανικά εμπορεύματα μειώνοντας έτσι την απόσταση μεταξύ τους.
Άνθρωποι, εμπορεύματα και μηχανές γίνονται ένα μέσα στην δύνη του ελέγχου που εξαπλώνεται διαρκώς.
Η μοναδικότητα του ατόμου παύει να υφίσταται και ταυτίζεται με την μετριότητα που αναλαμβάνει την ευθύνη της σιωπής. Μιας σιωπής που δολοφονεί χαμογελώντας πνιγμένη ανάμεσα στα εμπορεύματα του καταναλωτικού παραδείσου, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα ψυχιατρεία, στις “αναπτυσσόμενες” χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας.
Η κοινή γνώμη, αυτό το άβουλο συστημικό κατασκεύασμα, βολεύεται με πρόστυχες συνήθειες και σουλατσάρει στα κρεβάτια των αφεντικών. Οι κενές γνώμες λοιπόν δεν επιδέχονται ιδεολογικές επιδιορθώσεις. ‘Άλλωστε όση ιδεολογία και να πασπαλίσεις τα σκατά παραμένουν σκατά.
Για τους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών αναλαμβάνουν το ρίσκο να αγωνιστούν και να ερωτευθούν παράφορα, η επίθεση ποτέ δεν θα χωρέσει σε ιδεολογικά καλούπια για να γίνει αρεστή και δίκαιη.
Ιχνηλατώντας παρελθοντικές ιστορικές εμπειρίες αγώνα, ανακαλύπτοντας τα κοινά σημεία σύνδεσης μας με άλλους αγωνιστές, ισχυροποιούμε τα οδοφράγματα του σήμερα και οικοδομούμε την επαναστατική προοπτική του αύριο.
Να χτίσουμε μαχητικές κοινότητες αγώνα που θα διεξάγουν μετωπικό αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
Να χτίσουμε αναρχικές σχέσεις στο εσωτερικό μας ζώντας και προτάσσοντας την αναρχία της άγριας ελευθερίας σε χρόνο ενεστώτα.
Να τολμήσουμε και να συνεχίσουμε να τολμάμε.

10, 100, 1000 επαναστατικοί πυρήνες εναντίον της κυριαρχίας και της μαζικής υποτέλειας.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

“ Στο σημείο που ο πόνος δεν φτάνει.
Στο σημείο που οι καταιγίδες των ουρανών ενώνονται με τις τρικυμίες της θάλασσας.
Στο σημείο που η ελπίδα αποχαιρετάει τα δάκρυα και μια υπόσχεση αρκεί.
Στο σημείο που τα ιδρωμένα από το άγχος χέρια, αγγίζουν τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα που αιώνια προσμένουν εκείνο το κάτι.
Στο σημείο εκείνο θα ξανανταμώσουμε.
Και αν μένει κάτι να ειπωθεί, ας είμαστε συνεπείς.”

Τους πιο θερμούς συντροφικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους αναρχικούς που δεν συνθηκολογούν και διατηρούν το στοίχημα της ανατροπής ανοιχτό. Στους συντρόφους που επιλέγουν να χτυπήσουν το κράτος και το κεφάλαιο ανώνυμα, σε αυτούς που διαλέγουν ένα όνομα για να βαφτίσουν την ανταρσία τους, στους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI-IRF), που συνεχίζουν την διάχυτη επίθεση.
Σε όλους τους αιχμαλώτους αδερφούς και αδερφές μας σε κάθε γωνιά του κόσμου που τα βράδια κοιτάνε τα αστέρια ανάμεσα από κάγκελα και συρματοπλέγματα.

Υ.Γ 1. Λίγο πριν βγει το κείμενο ενημερώθηκα για την απεργία πείνας του αναρχικού συντρόφου Κώστα Σακκά που απαιτεί την άμεση απελευθέρωση του. Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιευθεί κείμενο αλληλεγγύης στον αγώνα του συντρόφου.

Υ.Γ 2. Με το βλέμμα μου στα φλεγόμενα προάστια της Στοκχόλμης και τα πύρινα οδοφράγματα στην Τουρκία.

Φυλακές Αυλώνα

Νίκος Ρωμανός

Ιούνιος  2013

«Σε εσένα που την νύχτα πέφτεις να κοιμηθείς απελπισμένος απο την ματαιότητα του αγώνα, από την καταστολή που μας «κλέβει»τους συντρόφους, στις καταλήψεις, που σαρώνει στο περασμά της ότι σταθεί μπροστά της. Ντύσου, πάρε μαζί σου μια απόφαση και αγωνίσου. Ας γράψει ιστορία γι αυτούς που αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος,μέχρι και οι τελευταίοι επαναστάτες να γίνουν σκόνη στο πέρασμα της αναβαθμισμένης τεχνολογικής καταστολής. Ας γράψει η πουτάνα ιστορία για τις λυσσασμένες κραυγές των Ανθρώπων πριν τις εκτελέσεις τους. Ναι σε εσένα που μετράς τα βράδια τα αστέρια και η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα, πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα καρτερώντας την αυγή για την συνέχιση της προσπάθειας και του αγώνα… ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ»

Εκείνο το μεσημέρι στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας τερματίστηκε το όμορφο ταξίδι ελευθερίας που είχαμε ξεκινήσει μετά και από την επίσημη ανακήρυξη της παρανομίας μας. Ο χρόνος πάγωσε, τα λεπτά τεθηκαν κι αυτά υπό παρακολούθηση και ο ουρανός κρύφτηκε από τις κουκούλες των διωκτών μας. Πέσαμε στα χέρια τους, η πικρή αίσθηση της ήττας που συνεπάγεται μια αιχμαλωσία θα μας κυνηγάει και πίσω από τα τείχη όσο οι αναμνήσεις της ελεύθερης ζωής μας θα ζωντανεύουν στην μνήμη μας.Το ταξίδι παρανομίας, αγώνα και ελευθερίας μας σε καμία περίπτωση δεν είχε αρχή τα μέσα του Φλεβάρη-όταν και εκδόθηκαν τα εντάλματα σύλληψης-ούτε τέλος τις πισθάγκωνες χειροπέδες μέσα στα συμβατικά οχήματα των μπάτσων.

Όσο προλάβαμε αυτά τα χρόνια που αποφασίσαμε να πάρουμε θέση μάχης στον αναρχικό αγώνα βιώσαμε πολύτιμες στιγμές συγκρούσεων, βίας, ζυμώσεων και συζητήσεων, προσπάθειας, απωλειών. Μα πάνω από όλα το χαμόγελο που αφήνει στο πρόσωπο η αίσθηση του ότι κάτι καταφέραμε, το ελάχιστο λιθαράκι που βάλαμε μαζί με τους συντρόφους μας για την οικοδόμηση μιας αληθινής και αδούλωτης ζωής.

Μέσα από τις μολότωφ, τις πέτρες και τα δακρυγόνα στις πορείες, τα κυνηγητά με τους μπάτσους στα στενά του κέντρου, τις βίαιες δράσεις,τις συζητήσεις με συντρόφους και φίλους μοιραζόμενοι τις κοινές μας ανησυχίες για την προώθηση του Αγώνα.Τόσες και τόσες στιγμές, μέσα και μορφές δράσεων που μετράμε αντίστροφα τον χρόνο για να τις ξαναβιώσουμε.

Δεν είμαστε εμείς που έχουμε να μετανιώσουμε για κάτι, μα όλοι αυτοί που παρακολουθούν τις εξελίξεις των ζωών τους στις τηλεοράσεις, που παραμένουν απαθείς κοιτώντας τις αιματηρές επιπτώσεις του μαραθώνιου της αδιαφορίας.Όλοι οι αδιάφοροι που «δολοφονούν» καθημερινά από τους καναπέδες τους.
Οι δηλώσεις μετάνοιας αποτελούν για εμάς αποδοχή της νίκης της εξουσίας.Και όσο γι αυτούς που μιλούν για «παραπλανημένες νεότητες» που παρασύρονται ας τους υπενθυμίσουμε πως οι παραπλανημένοι είναι εκείνοι που κοιμούνται πλάϊ στην ψευδαίσθηση του εφησυχασμού και βολεύονται με μέτριες και ακίνδυνες λύσεις μη κάνοντας τον κόπο να ρισκάρουν στο ελάχιστο. Ας πάψουν να μας χαρακτηρίζουν παραπλανημένους νέους προσπαθώντας να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση μας.

Όχι δεν είμαστε εμείς που έχουμε να απολογηθούμε για τις κατηγορίες που μας αποδίδουν αλλά όλοι οι εχθροί της ελευθερίας είτε λέγονται μπάτσοι, δικαστές, ανακριτές είτε πολιτικοί,τεχνοκράτες και επιχειρηματίες για τις επαναλαμβανόμενες δολοφονίες τους.

Δεν έχουμε να δηλώσουμε τίποτα παραπάνω απ’ το ότι τασσόμαστε περήφανα στο πλευρό των Ενόχων της Εποχής μας, έναν κύκλο που ανέκαθεν είχαν όλοι οι αμφισβητίες των εξουσιών.Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που με τον δικό τους τρόπο-ανάλογα των κοινωνικών/πολιτικών ιδιαιτεροτήτων που τους γεννούν-κοιτούν τ’ αστέρια στους ουρανόυς και ετοιμάζονται για τις δικές τους αιματηρές μάχες με την εξουσία.

Απ’ την θέση που βρισκόμαστε και κοιτάμε τον συρματοπλεγμένο πλέον ουρανό διαθέτουμε ελάχιστα μέσα αγώνα στην διάθεσή μας. Παρ’ όλα αυτά με μολύβι και χαρτί, με την άρνησή μας να απολογηθούμε ενώπιων μπάτσων και δικαστών, με την άρνησή μας να υποβληθούμε στον ταπεινωτικό σωματικό έλεγχο στην φυλακή, αλλά και να «καταπιούμε» αμάσητο το στείρο προφίλ του φυλακόβιου, με την προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε κοινότητα αγώνα μέσα στα τείχη των φυλακών μαζί με αναρχικούς και αξιοπρεπείς κρατούμενους θα τζογάρουμε στο πάντα ανοιχτό στοίχημα της επαναστατικής προοπτικής.

«Σχετικά με την ε.ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς…»

Όπως φαίνεται και από το υπόλοιπο του κειμένου μας αλλά και από την στάση μας απέναντι στους μπάτσους και τους δικαστές δεν έχουμε καμία διάθεση και σκοπό να εγκλωβίσουμε τον λόγο μας επικαλούμενοι δικονομικούς όρους οι οποίοι είναι βγαλμένοι από έναν άλλον κόσμο σε σύγκρουση με τον δικό μας.Παρ’ όλα αυτά οι κατηγορίες για την Σ.Π.Φ. που μας αποδίδονται έχει για εμάς πολιτικό χαρακτήρα, επομένως σημασία να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας.Δηλώνουμε πως δεν είμαστε μέλη της ε.ο. Σ.Π.Φ. Τα τελευταία χρόνια οι αστυνομικο-δικαστικοί κύκλοι μέσω της Σ.Π.Φ. επιχειρούν αφενός στο νομικό σκέλος να φορτώσουν με περισσότερες κατηγορίες ανθρώπους κατατάσσοντας τους σε αυτήν την οργάνωση και αφετέρου να εγκλωβίσουν τις αυτόνομες πολιτικές διαδρομές των όποιων συλληφθέντων αγωνιστών μέσα στα πλαίσια μιας και μόνο οργάνωσης. Παρουσιάζοντας και βαφτίζοντας ως μέλος όποιον τυχαίνει να συλλαμβάνεται η κυριαρχία προσπαθέι να παρουσιάσει προς τα έξω τον αγώνα και πιο συγκεκριμένα την βίαιη/αντάρτικη πλευρά του ως μονοπώλιο μιας ομάδας μην αναγνωρίζοντας την αυτονομία δράσης ή την διάχυσή της μέσα στον ευρύτερο ανατρεπτικό χώρο.

Κάνοντας «στην άκρη» το πως η κυριαρχία χρησιμοποιεί την οργάνωση της Σ.Π.Φ. σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπουμε την μεγάλη συμβολή της συγκεκριμένης αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης στη συνέχιση και τον εμπλουτισμό του ίδιου του αγώνα(όπως για παράδειγμα το στοίχημα της διεθνοποίησης του αναρχικού αγώνα).Και αυτή η συμβολή ειναι ανεξάρτητη των όποιων διαφωνιών ή συμφωνιών έχουμε με τον λόγο και την δράση της.
Ο αναρχικός αγώνας δεν παύει να αποτελεί τόσο ενα μεγάλο μωσαικό ιδεών,πολιτικού λόγου και αντιλήψεων όσο και ένα ψηφιδωτό διαφορετικών και πολύμορφων επιθετικών δράσεων.Επιδίωξή μας σε κάθε περίπτωση είναι η από κοινού-των εκάστοτε επαναστατικών πυρήνων- αποδοχή και κατανόηση της έννοιας της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,της κοινότητας αγώνα ενάντια στο κράτος και την διάχυτη εξουσιαστική σχέση.

Η έννοια τις κοινότητας σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ταύτιση σε επίπεδο λόγου και δράσης αλλά ένα πρόταγμα που μένει να κατανοηθεί και να οικειοποιηθεί όχι μόνο από τους αναρχικούς/επαναστάτες αλλά από όλους τους καταπιεσμένους της εξουσίας.

Ας τελειώνουμε μια και καλή εντός και εκτός του αναρχικού χώρου με τις κατακερματισμένες αντιστάσεις και ας ματώσουμε πάνω στα χαρακώματα της συλλογικής αντίστασης ενάντια στην επέλαση της κυριαρχίας.

«Κάποιες σκέψεις για τη συνθήκη της παρανομίας»

Όταν εκδόθηκαν τα εντάλματα και οι φωτογραφίες μας πήραμε την απόφαση να εξαφανιστούμε καθώς δεν ήμασταν διατεθειμένοι να χαρίσουμε την ελευθερία μας σε κανέναν ανθρωποφύλακα,ούτε να θάψουμε τις ιδέες και τη δράση μας ανάμεσα σε δικαστικούς φακέλους και έγγραφα. Αντιλαμβανόμαστε τη συνθήκη της παρανομίας ως μια «ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σχοινί». Ως μια συνθήκη όπου ο κίνδυνος ελοχεύει σε κάθε στιγμή της ημέρας,από την κίνηση στον δρόμο μέχρι τα παράνομα σπίτια και τις συναντήσεις με φίλους και συντρόφους υπό τον φόβο της αστυνομικής παρακολούθησης.Μια κατάσταση που απαιτεί συνεχή προσοχή και προσεχτικούς σχεδιασμούς.Στη μάχη της παρανομίας το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει ακριβά,η παραμικρή χαλάρωση μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμη απ’ τον εχθρό. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου η καθημερινή ζωή δομείται πάνω σε κανόνες και μέτρα ασφαλείας.

Το στοίχημα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισής μας ήταν το εξής: το πως θα «διαρρήξουμε» το καθεστώς της απομόνωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η παράνομη συνθήκη. Και η απομόνωση που περιγράφουμε έχει δυο όψεις,πολιτική και υπαρξιακή. Στην πρώτη πλευρά του νομίσματος η απομόνωση «σημαίνει» μία απραξία σε επίπεδο πολιτικής δράσης δηλαδή απλή επιβίωση.Η αλήθεια είναι ότι τα μέσα και οι μορφές δράσεις είναι περιορισμένες.Οι δημόσιες εμφανίσεις είτε σε συνελεύσεις είτε σε πορείες και γενικότερα οι κινηματικές δομές είναι πλέον επικίνδυνες. Παρ’ όλα αυτά είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε με έξυπνους τρόπους- με όποιο ρίσκο είναι διατεθειμένος ο καθένας να αναλάβει-να προσπαθήσουμε να μην χάσουμε καμία επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα και όσο γίνεται να τα επηρεάσουμε με την δράση μας. Η θέση μας εξάλλου πάνω στις δράσεις και τις δυνατότες του αγώνα είναι πως δεν πρέπει να ακολουθείται μια καθιερωμένη/δογματική λογική που θέλει τα μέσα του να ακολουθούν το δίπολο νόμιμου-παράνομου.Ένας παράνομος αγωνιστής μπορεί τόσο να φοράει την κουκούλα και να επιτίθεται με όπλα όσο και να μοιράζει τη νύχτα προκηρύξεις. Είναι καιρός η φαντασία μας να επινοήσει καινοτόμους τρόπους χρήσης και διαχείρησης ΟΛΩΝ των μέσων,είτε από τις γιάφκες είτε από τα νόμιμα σπίτια. Η άλλη πλευρά του νομίσματος αντικατοπτρίζει την απομόνωση σε προσωπικό,υπαρξιακό επίπεδο. Μια απόσταση από τα αγαπημένα μας πρόσωπα-φίλους,συγγενείς κτλπ- αλλά και επαφή με λιγοστούς ανθρώπους καθημερινά δημιουργούν μια «ατομική κενότητα». Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα βιττό συναίσθημα. Από την μία νιώθεις να σου λείπουν κοντινοί σου άνθρωποι αλλά και διάφορες εκφάνσεις του αγώνα, από την άλλη με τους λιγοστούς συντρόφους που βρίσκεσαι δημιουργούνται αδελφικοί δεσμοί που δύσκολα περιγράφονται σε ένα «κομμάτι χαρτι».
Παράλληλα η συνθήκη της παρανομίας προσφέρει και αυτή στον εκάστοτε αγωνιστή την δυνατότητα να εξελίξει και να ανεβάσει το επίπεδο της ένοπλης αντιπαράθεσης με το καθεστώς.Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παράνομες υποδομές/ομάδες αναρχικών τα τελευταία χρόνια που με την αντάρτικη δράση τους αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας και προκάλεσαν υλικά και πολιτικά πλήγματα στη κυριαρχία και τον πολιτισμό της.Η σημασία των αντάρτικων υποδομών είναι κομβική στην εξέλιξη του πολέμου μας με την εξουσία λειτουργώντας σαν εμπροσθοφυλακή της καταστροφικής δύναμης της αναρχίας. Κομβική διότι κρατάει ζωντανό το στοίχημα της γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς και αναγκάζει την δημοκρατία να αφήσει το δήθεν εξευγενισμένο προσωπείο της εμφανίζοντας τον πραγματικό εαυτό της. Ταυτόχρονα δημιουργεί καταστάσεις τέτοιες στις οποίες επιτυγχάνεται η διάχυση του αναρχικού λόγου και πρακτικής στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Η  αντάρτικη δράση δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά και ούτε είναι απομονωμένη απ’ τις υπόλοιπες κινηματικές διεργασίες. Λειτουργεί και δρα συναρτήσει αυτών μεταφέροντας τον πόλεμο σε στρατιωτικό επίπεδο.

                          «Για όσους μας στηρίζουν και τους στηρίζουμε…»

Προχωρώντας παρέα κάτω από τους δύο ουρανους…

Κάποια στιγμή σταματάς,κοιτάς τους δικούς σου εκεί πέρα και συνεχίζεις…

Κάποιοι μείναν πίσω, κάποιοι πέσαν αιχμάλωτοι και τώρα δαγκώνουν απ’ την λύσσα τους τα κάγκελα.

Στα κελιά της φυλακής τους η επανάσταση τρέφεται με αναρίθμητες Αναμνήσεις και φανταστικα αν,και αν,και αν…

Αν τι; Ζήτα απ’ τον δείκτη να γυρίσει πίσω. Πάρε την απάντηση στην θηλιά του εγκλεισμού…

Κάποιοι άλλοι εκεί έξω μονάχοι, τα βάζουν κάτω, σκέφτονται, κλαίνε και πάλι πολεμάνε. Πεισματάρηδες. Μετράνε τους φόβους και τις αναστολές τους, καμιά φορά βγαίνουν σκάρτοι, και άλλωτε πατάνε τη σκανδάλη. Η σφαίρα σφηνώνεται σε μια μεγάλη ελπίδα. Αγκαλιάζει τα σχέδια, ασπάζεται για τελευταία φορά την ημερομηνία και χαιρετά για χρόνια την λεωφόρο Δεκελείας.

Απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.Ο γαλάζιος ουρανός μεταμορφώνεται σε μία μικρή κάτασπρη λάμπα. Τα χαμόγελα των συντρόφων μας φοράνε κουκούλες.

Είναι γελασμένοι οι καριόληδες. Εκείνη την στιγμή η θέα του μοιραίου επισκιάζει τον ξυλοδαρμό. Κανείς δεν νιώθει, δεν πονάει.Γεύεται μονάχα την μεγάλη ήττα.

Άκουσέ με πολύ προσεκτικά. Πάρε μέσα σου ότι ζήσαμε,όλα όσα ρισκάραμε, όσα κινδυνεύσαμε και χάσαμε, όλα όσα θα ζούσαμε αλλά «ατυχήσαμε» καθ’ οδόν…Φύλαξε κάπου μέσα σου μία μία κάθε υπόσχεση και κρύψου μην σε βρουν ΠΟΤΕ…
Στην χώρα του δικού τους ηλιοβασειλέματος είσαι λαθραίος, παράνομος, εχθρός.

Συνομιλώντας με την εποχή προχτές συνειδητοποιήσαμε την ενοχή μας.

Δεν είναι σωστό να κρύψεις μέσα σου το αναπάντεχο.Ίσως πάλι να νιώθεις και τύψεις.

Σε καμία περίπτωση πάντως μην ανταλλάξεις την ελευθερία σου με μία αιώνια προσμονή.

Δεν ξέρω που πας και που θα είσαι σήμερα, αύριο, τώρα.Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι αυτά.

Κλείσε τα μάτια σου λοιπόν και σκέψου:ένα χαμόγελο, μια βόλτα στο δάσος, τις θυελλώδεις συζητήσεις μας,τα καρτέρια και τις επιθέσεις μας. Και μόλις ανοίξεις τα μάτια κοίτα τον ουρανό και πες: Πάμε ξανά, αυτήν την φορά μέχρι το τέλος.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΑΡΑΦΟΥΔΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ-ΟΙ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Οι αναρχικοί

Φοίβος Χαρίσης

Αργύρης Ντάλιος

Α’ Πτέρυγα Κορυδαλλού

Μάιος 2013

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1470560/

    Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.

   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

   Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.

   Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:

   Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.

   Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.

   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.

   Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

   Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.

*  *  *  *  *

   Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολουθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.

   Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.

   Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών ανταρτών ως εμπροσθοφυλακή και κατασταλτικός βραχίωνας των μηχανισμών της κυριαρχίας. Για αυτό θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε.
Η άποψη που θέλει τους αγωνιστές βορά στα νύχια των κατασταλτικών μηχανισμών εσωτερικεύει την αντίληψη της ήττας στους κόλπους των ανατρεπτικών κύκλων. Είναι η αποδοχή μίας αντίληψης περιορισμού του πολέμου εναντίων των εχθρών της ελευθερίας, στα πλαίσια αποδοχής της αστικής κοινωνικής ηθικής και νομιμότητας. Και για να μην παραξηγούμαστε, η παραπάνω νύξη αφορά σε ανακοινώσεις τύπου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή Α.Κ., που συμβάλουν περισσότερο στο ρεφορμισμό παρά στη ριζοσπαστικοποίηση. Περιττό να αναφερθούμε σε δημοσιογράφους, το ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά κομμάτια του συστήματος που με «φιλικές» ανακοινώσεις προς εμάς επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν όσες συνειδήσεις ξεκινούν να αποκλίνουν από τις νόρμες, εξυπηρετώντας έτσι τη σταθεροποίηση του καθεστώτος.

   Τώρα, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των πρακτικών βασανισμού, για εμάς η απάντηση βρίσκεται στην πολυμορφία. Η ανάδειξη συγκεκριμένων γεγονότων μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης όπως προκυρήξεις, αφίσες, συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. είναι σίγουρα αναγκαία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται σε μία διαπίστωση. Μία διαπίστωση που δε χωράει «μεμονωμένα περιστατικά» ή «εκδικητικές συμπεριφορές» αλλά οδηγεί στην αντίληψη ότι η φυσική βία ήταν πάντοτε μέσο καταστολής και ελέγχου από την εξουσία. Αποτελεί το κομμάτι του πολέμου μεταξύ κυριαρχίας και εξέγερσης.

   Όσο βέβαια εξαπλώνεται το μήνυμα αυτό, άλλο τόσο πρέπει να εξαπλώνεται και ένα μήνυμα τρόμου προς τους εκ φύσεως βασανιστές, τους μπάτσους. Για να μη χτυπάνε οι μπάτσοι δεν έχουν νόημα οι ενδοσυστημικές καταγγελίες και οι δικονομικές διαδικασίες, που συνεπάγονται εκπτώσεις και άτυπη αποδοχή της δικαστικής ή δημοσιογραφικής εξουσίας. Χρειάζεται αντίσταση× και η αντίσταση πρέπει να έχει και βίαιες μορφές. Γιατί μία επίθεση στους μπάτσους, όχι μόνο της Βέροιας, είτε με πέτρες, είτε με μολότωφ, είτε με όπλα, τους οδηγεί αδιαμφησβήτητα στο να επανεξετάσουν τις επιλογές τους, μετρώντας τις πληγές τους πριν ξανασηκώσουν χέρι. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, οι εχθροί έχουν όνομα και διεύθυνση.

*  *  *  *  *

   Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία. Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική. Βέβαια, πολύς λόγος έγινε για την υπόθεσή μας και σίγουρα υπάρχει ανάγκη να αναστρέψουμε το κλίμα. Να χτυπήσουμε τη διαρκή επιχείρηση απονοηματοδότησης της επιλογής μας και να αναδείξουμε τη σαπίλα της κοινωνιολογικής προσέγγισης και του ψευτοανθρωπιστικού υπόβαθρου, που λόγω ηλικίας θέλησαν να προσδώσουν.

   “Παιδιά της διπλανής πόρτας και χτυπάνε τράπεζα. Γιατί;”

   Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους.
Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.

*  *  *  *  *

   Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Από την εκτύπωση προκυρήξεων μέχρι την αγορά όπλων και πυρομαχικών, για τη χρηματοδότηση των παράνομων υποδομών άμυνας και επίθεσης. Από την ενοικίαση των παράνομων σπιτιών μας μέχρι την προμήθεια εκρηκτικών για να τινάξουμε στον αέρα την κοινωνική ειρήνη.

   Ο σκοπός είναι η διάχυση της άμεσης δράσης ενάντια στη γενικευμένη συνθήκη της αιχμαλωσίας που βιώνουμε. Είτε αντάρτικα, είτε ανοιχτά και κατά μέτωπο, με όποιο τρόπο ο καθένας εκτιμά ότι είναι πιο γόνιμο και αποτελεσματικό, με όποιο τρόπο διατίθεται και γουστάρει κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που συμβάλει στον αγώνα. Πάντα στόχος κάθε μας κίνησης, κάθε αντάρτικης επίθεσης είναι η εξάπλωση της επαναστατικής συνείδησης. Για να σταθούμε συνειδητά απέναντι στον κόσμο της καθολικής υποδούλωσης, απέναντι σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο εχθρό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η μάχη για την ελευθερία και η προσπάθεια να προσδώσουμε μαχητικά χαρακτηριστικά σε κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα είναι γόνιμη και αναγκαία.

   Γιατί η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να γίνει ευχάριστη ιδέα μέσα στον καθολικό κόσμο της υποταγής, παρά βρίσκεται σε αδιάκοπη σύγκρουση μαζί του.Δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε ακίνδυνες και δημοκρατικά αποδεκτές εκδηλώσεις, ούτε σε φετιχισμούς των μέσων, αλλά συνιστά μία αδιαίρετη ολότητα κάθε μορφής αγώνα. Το κάθε άτομο ή ομάδα, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και το σκεπτικό του,  συμβαλει με όποιον τρόπο γίνεται στη συνέχιση του αγώνα.Αναρχία είναι ο τρόπος μας να οργανωνόμαστε, να ζούμε και να παλέυουμε. Είναι η οργάνωση χωρίς περιορισμούς, είναι η αδιάκοπη πάλη. Είναι η ακραία συντροφικότητα που βιώνουμε στις εξεγερμένες κοινότητες απέναντι στο σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα.

   Κλείνοντας θα θέλαμε να χαιρετίσουμε όλους τους συντρόφους που δραστηριοποιήθηκαν. Κολλώντας αφίσες, φωνάζοντας συνθήματα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, βγάζοντας κείμενα αλληλεγγύης (μέσα και έξω από τη φυλακή). Σε αυτούς που αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους.

Υ.Γ.1 Θέλουμε ακόμα να στείλουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα ο οποίος δίνει μία επίπονη και σκληρή μάχη για μία ανάσα ελευθερίας. Καλή δύναμη.

Υ.Γ.2 Πριν λίγο καιρό σκοτώθηκε σε μία τυχαία συμπλοκή ο σύντροφος Riyano στην Ινδονησία. Ο Ryo ήταν αναρχικός που μέσα από τη δράση του προωθούσε τη διεθνή αλληλεγγύη. Τώρα ακόμα και αν λείπει από τις εχθροπραξίες που προκαλούμε ενάντια στο υπάρχον, είμαστε σίγουροι ότι κοιτάμε πάντα προς το ίδιο αστέρι, το αστέρι της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Τιμή στο σύντροφο RIYANO.

Oι αναρχικοί:

Νίκος Ρωμανός

Δημήτρης Πολίτης

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Γιάννης Μιχαηλίδης

(Φλεβάρης 2013)

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1456823/

<<Όταν ακούω ότι για να πετύχει κάτι είναι απαραίτητη η συμμετοχή μου σκέφτομαι το στιφάδο>> (Ο λαγός)

Είμαι εχθρός του ελληνικού έθνους και κάθε έθνους. Διότι πρόκειται για πολεμικούς μηχανισμούς κοινωνικής αποσύνθεσης και υποδούλωσης. Η εθνική συνείδηση είναι το προκάλυμμα της αφομοίωσης στον αστικό ολοκληρωτισμό, της αφομοίωσης στον ιδιωτικό ωφελιμισμό, στην εκμετάλλευση και στην συσσώρευση, στην δικτατορία του νόμου· είναι η φοβική και μισάνθρωπη κέλευση της υποταγής στο κράτος. Κεφαλαιούχοι, πολιτικάντηδες, λόγιοι βρικόλακες και μισθοφόροι συναποτελούν τον πυρήνα του έθνους εξαπαρχής του. Εκατόν ενενήντα χρόνια εξαπάτησης, καταπίεσης, αποικειοποίησης και μητροπολιτικού εγκλεισμού, η ιστορία του έθνους μέσα στα σύνορα του ελληνικού κράτους. Εκατόν ενενήντα χρόνια πολεμικής συστράτευσης με τις μεγάλες δυνάμεις του κεφαλαίου, η θέση του ελληνικού έθνους στην εξέλιξη της διακρατικής κυριαρχίας.
Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου.
Το ελληνικό κράτος και η εθνική συνείδηση, συνείδηση υποτελούς ομοιογενοποίησης, συγκροτήθηκαν μέσα από εμφύλιους πολέμους, καταστολή, ταξικό έλεγχο. Continue reading Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης του συντρόφου Δ. Χατζηβασιλειάδη →