Category Archives: Προκηρύξεις

Παρέμβαση στο αστυνομικό στρατόπεδο έξω από το οίκημα του Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια – Κάλεσμα σε συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου

 

 

(Αφίσα & φλάϊερ για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου και τη συνέλευση γειτονιάς στις 27/6 στο Στρέφη)

 Σήμερα Δευτέρα 26 Ιούνη στις 4 μμ πραγματοποιήθηκε παρέμβαση συντρόφων της Ανοιχτής Συνέλευσης ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ και αλληλέγγυων, έξω από το οίκημα του Φλαμπουράρη στην οδό Βουλγαροκτόνου, που βρίσκεται υπό μόνιμη αστυνομική κατοχή και συνεχίστηκε με πορεία γύρω από το λόφο του Στρέφη στη Ζ.Πηγής και στη Καλλιδρομίου. Μοιράστηκαν κείμενα στα σπίτια της περιοχής και σε διερχόμενους και διαβάστηκαν από ντουντούκα, ρίχτηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα. Αργότερα ακολούθησε ανάρτηση πανό και αφισοκόλληση.

 Η παρέμβαση ήταν μια πρώτη επιτυχημένη απόπειρα να σπάσει το μπατσικό άβατο στη Βουλγαροκτόνου και η εγκατεστημένη τρομοκρατία των κρατικών μισθοφόρων. Με την σημερινή παρέμβαση καλούμε σε συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου, αύριο Τρίτη 27 Ιούνη 7μμ στο θεατράκι του Στρέφη, για να διώξουμε τους πραίτορες και τους πραιτοριανούς του καθεστώτος από τη γειτονιά μας.

 Η Ανοιχτή Συνέλευση ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ καλεί επίσης σε μαζικό μαχητικό συναγερμό στους δρόμους των Εξαρχείων όλο το εικοσιτετράωρο της 29ης Ιούνη, συγκέντρωση στην πλατεία στις 12πμ και σε περιφρούρηση της μικροφωνικής αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατούμενων στις 5μμ, απέναντι στις προκλήσεις των κατασταλτικών μηχανισμών. Continue reading Παρέμβαση στο αστυνομικό στρατόπεδο έξω από το οίκημα του Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια – Κάλεσμα σε συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

 

Στις 31 Μαΐου 2017 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορούσε «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και λοιπές διατάξεις».

Οι «λοιπές διατάξεις» αφορούν τροποποιήσεις του άρθρου 187 («εγκληματική» οργάνωση) και 187Α («τρομοκρατική» οργάνωση) του ποινικού κώδικα.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται σε όποιον και όποια «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί η διεγείρει» σε μια σειρά πράξεων, όπως σε «συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξης σε τέτοια», σε «διάπραξη εγκλημάτων», σε «εκπαίδευση ή χρήση εκρηκτικών κ.ά.» και σε «παροχή οδηγιών για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση».

Το καθεστώς εμπλουτίζει – θωρακίζει το νομικό του οπλοστάσιο απέναντι σε όποιον/α αντιστέκεται όχι μόνο με πράξεις αλλά και με τον δημόσιο λόγο του. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις προτεινόμενες διατάξεις η διατυπωμένη δημόσια θέση που επικροτεί μια ένοπλη ενέργεια, ακόμη και η αναδημοσίευση μιας ανάληψης ευθύνης, πολύ δε περισσότερο όταν δημοσιεύει θετικά σχόλια για τη δράση μιας επαναστατικής οργάνωσης, αρκούν για να βρεθεί κατηγορούμενος και να καταδικαστεί για φρονηματικούς λόγους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακολουθώντας πιστά τα βήματα των προκατόχων της επεκτείνει την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση «του νόμου και της τάξης», ειδικά σήμερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, στην εποχή των μνημονίων. Γι’ αυτό και οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους, στοχεύοντας κύρια τις ένοπλες οργανώσεις και παράλληλα παρέχουν το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων, τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Η επέκταση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας αποτελεί την έμμεση παραδοχή της ήττας του κράτους να χτυπηθούν ουσιαστικά οι ένοπλες οργανώσεις, να απομονωθούν πολιτικά, να απωλέσουν τα όποια κοινωνικά ερείσματα έχουν.

Μετά τη δημόσια κατακραυγή που υπήρξε τόσο για το περιεχόμενο των συμπληρωματικών διατάξεων, όσο και τον τρόπο που προσπάθησε η κυβέρνηση να το περάσει από το παράθυρο, αναγκάστηκε σε σχετική υποχώρηση αποσύροντας τες από την δημόσια διαβούλευση με σκοπό να τις «επεξεργαστεί καλύτερα ώστε να μην υπάρχουν ασάφειες». Αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι αυτές αποτελούν κοινοτική οδηγία που είναι υποχρεωτική για τα κράτη – μέλη. Το γεγονός αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, αφού σύντομα θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με μια νέα προσπάθεια της κυβέρνησης να υλοποιήσει την τόσο «βολική» κοινοτική οδηγία, πόσο μάλλον σε μια περίοδο όπως η σημερινή, που υπάρχει ένταση των επιθέσεων από τις ένοπλες οργανώσεις σε μια σειρά στόχους, που συνοδεύονται από μία ευρεία κοινωνική αποδοχή. Η ύπαρξη αυτής της αποδοχής από την στιγμή που δεν μπορεί να καμφθεί για να επέλθει η επανενσωμάτωση θα πρέπει να τρομοκρατηθεί για να σιωπήσει, υπό τη διαρκή απειλή της ποινικής αντιμετώπισης.

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Καμπάνια του Αντιμιλιταριστικού Συντονισμού: Προετοιμάζουν τον εθνικό πόλεμο. Πολεμάμε για την καταστροφή των συνόρων.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Τον τελευταίο καιρό ο κρατικός μηχανισμός ενεργοποιείται από τις ραγδαίες ανακατατάξεις κυριαρχίας εντός κι εκτός συνόρων κάθε κράτους τροφοδοτώντας την πολεμική προετοιμασία με τη στρατιωτικοποίηση εντός της κοινωνίας. Το ελληνικό κράτος ξαναθυμάται τους παραδοσιακούς «εχθρούς» του, τα συνορεύοντα βαλκανικά κράτη και την Τουρκία. Στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας, κομβικό ρόλο διαδραματίζουν τα ΜΜΕ με τη συνεχή αναπαραγωγή αντιπαραθέσεων ανάμεσα στα κράτη με σκοπό τη δημιουργία εχθρικού κλίματος. Σ’ αυτό το έργο παίζει ο στρατός με εντατικές ασκήσεις, παρελάσεις και πρόβες θερμών επεισοδίων. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να ενισχύσουν συντηρητικές, πατριωτικές και εθνικιστικές αυταπάτες.

Παρόλα αυτά , αυτή τη στιγμή βιώνουμε ήδη μία πολεμική πραγματικότητα με τον στρατό να είναι ήδη σε δράση μέσα από τη στρατιωτική αντιμετώπιση της μετανάστευσης. Ο πόλεμος εναντίον των καταπιεσμένων μαίνεται εδώ και χρόνια με τους εκατοντάδες νεκρούς στο Αιγαίο και τους υπόλοιπους να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσο πιο παράνομοι είναι οι μετανάστες για το κράτος τόσο πιο νόμιμος είναι ο στρατός. Για την προώθηση της στρατιωτικής του δράσης, το κράτος ανατροφοδοτεί τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά και τη μισαλλοδοξία, ενώ παράλληλα την πλασάρει ως ανθρωπιστικό έργο. Με τον ίδιο τρόπο και ο διακρατικός πόλεμος πλασάρεται ως δίκαιη άμυνα για την υπεράσπιση της ελευθερίας, της ασφάλειας και της ειρήνης.

Η εξοικείωση στον πόλεμο γίνεται καθημερινά μέσα από τη στρατιωτικοποίηση και τον διαρκή ελέγχο στο κοινωνικό πεδίο: μαζική ρίψη πολεμικών χημικών, πλαστικές σφαίρες στις διαδηλώσεις , βασανιστήρια, πολλαπλασιασμός και διασπορά ειδικών κατασταλτικών μονάδων, φύλαξη των νέων συστημάτων εκμετάλλευσης και αποκλεισμού στα ΜΜΜ από μπάτσους.

Η πολεμική προετοιμασία αποτελεί τον δομικό ρόλο του στρατού εντός κι εκτός των στρατοπέδων. Εκτός από τον εξοπλιστικό τομέα που εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα, κομβικό κομμάτι της πολεμικής προετοιμασίας αποτελεί η συνθήκη καθυπόταξης, συμμόρφωσης και χειραγώγησης των ανθρώπων στα πλαίσια της εθνικοκρατικής κουλτούρας. Η στρατιωτική θητεία και η στρατιωτική προπαγάνδα εμποτίζουν τις κοινωνικές σχέσεις με τους ιεραρχικούς κανόνες, τον ανταγωνισμό και την πατριαρχική κουλτούρα της κυριαρχίας και της βίας.

Η υπηρεσία στην πολεμική μηχανή στηρίζει την εκμετάλλευση, την τυραννία και τα σχέδια πολιτικής και οικονομικής επέκτασης των κρατών. Ένα από τα αναχώματα των καταπιεσμένων είναι να αρνηθούν να πολεμήσουν για εθνικά και οικονομικά συμφέροντα. Η λιποταξία από το εθνικό μέτωπο δεν είναι παραχώρηση εδάφους στον επεκτατισμό άλλων κρατών αλλά, αντιθέτως, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων που καλούνται να αλληλοεξοντωθούν. Είναι ο μοναδικός τρόπος για το μπλοκάρισμα των παιχνιδιών κυριαρχίας που τροφοδοτούνται με το αίμα μας.

Αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από την αυταπάτη της εθνικής ταυτότητας, δεν έχουν τίποτα κοινό να υπερασπιστούν μαζί με τους καταπιεστές και τους στρατοκράτες. Η άρνηση συμμετοχής στον πόλεμό τους καθιστά άμεση την προοπτική της επανάστασης. Αυτή η προοπτική είναι ήδη ορατή μέσα από την Ολική Άρνηση Στράτευσης, ως έκφραση έμπρακτης ρήξης με το κράτος και το κεφάλαιο. Ως σαμποτάζ των κρατικών πολεμικών σχεδιασμών, τα οποία στήνονται πάνω στο υφιστάμενο ανθρώπινο δυναμικό.

Γκρεμίζουμε σύνορα, χτίζουμε γέφυρες για μια απελεύθερη κοινωνία


Ουτε μια ώρα στο στρατό, Ολικη Αρνηση Στρατευσης

Αντιμιλιταριστικός Συντονισμός

email: saoas2june16@espiv.net

Το κείμενο σε PDF

Κείμενο για εκδήλωση και συνέλευση ενάντια στην αστυνομική κατοχή στα Εξάρχεια

ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

« Τα Εξάρχεια αποτελούσαν ανέκαθεν εστία αντί-καθεστωτικής κουλτούρας και εξέγερσης. Οι πιο πάνω δυναμικές ώθησαν στην εδαφικοποίηση των προταγμάτων του ανταγωνιστικού κινήματος στη συγκεκριμένη γειτονιά. Συλλογικά εγχειρήματα, πολιτιστικές/πολιτικές εκδηλώσεις, λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις στέγασης μεταναστών, αντί-εξουσιαστικές/αναρχικές καταλήψεις, στέκια και κοινωνικοί χώροι σε συνδυασμό με τη διαρκή σύγκρουση ενάντια στις μονάδες καταστολής και τις ευρύτερες επιθετικές ενέργειες, συνθέτουν ένα μωσαϊκό αγωνιστικής κοινοτικής ζωής.

Αυτή η ζωτική κίνηση εξαναγκάζει το κράτος να φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις και δυνατότητες του, υπενθυμίζει και κάνει ορατούς τους όρους κυριαρχίας του, τον έλεγχο και τη βίαιη επιβολή. » (Από το κείμενο που καλούσε τη γειτονιά των Εξαρχείων στην οργανωμένη περιφρούρησή της στις 6 Δεκέμβρη 2016, απέναντι στην επικείμενη πολεμική επέμβαση του κράτους)

Η πολιορκία των Εξαρχείων από στρατιωτικού τύπου ειδικές αστυνομικές μονάδες (ΜΑΤ-ΕΑΔ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ) και οι συχνές μαζικές επιχειρήσεις μέσα στη γειτονιά, καταδρομικές (για άσκηση τρομοκρατίας και συλλήψεις), αποκλεισμού σημείων (όπως οι σχολές ή ερευνούμενα σπίτια), συμπίεσης-σαρωτικές (για τη διάλυση συγκεντρώσεων) και προληπτικής διαπότισης (συντονισμένη διάσχιση και εγκατάσταση σημείων ελέγχου, για εμπέδωση της στρατοκρατικής κυριαρχίας και για εξοικείωση των μισθοφόρων με τον χώρο της γειτονιάς), συνεχίζονται σταθερά κι εξελίσσονται επί δεκαετίες. Από τις επιχειρήσεις «Αρετή» στην πρώτη οκταετία της διαχείρισης ΠΑΣΟΚ και τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά στις 17 Νοέμβρη 1985, μέχρι την πρόσφατη δήλωση του Τόσκα ότι τα Εξάρχεια «θα γίνουν όπως και οι άλλες γειτονιές» και το πολεμικό ανακοινωθέν εκκένωσης όλων των καταλήψεων μέχρι το καλοκαίρι, η συστηματοποιημένη ωμή κρατική βία σκιάζει τον κοινωνικό χώρο. Continue reading Κείμενο για εκδήλωση και συνέλευση ενάντια στην αστυνομική κατοχή στα Εξάρχεια

Κάλεσμα για συνδιοργάνωση πορείας αλληλεγγύης με τις καταλήψεις

     Τον Μάρτη του 2017, δημιουργήθηκε η Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα ως ανοιχτή κινηματική διαδικασία για οργανωμένη και δραστική απάντηση στις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων από το κράτος. Είναι κοινή μας αντίληψη ότι αυτές οι επεμβάσεις αποτελούν αιχμιακά γεγονότα της διαρκούς πολιτικής στρατηγικής του κράτους, που στοχεύει στην εξάλειψη κάθε απόπειρας αυτοοργάνωσης και αντίστασης.

      Η καταστολή των καταλήψεων και των χώρων αγώνα είναι συνεχής και πολύμορφη: Καταστροφή υποδομών και αποκλεισμός των αυτοοργανωμένων δομών από τους πόρους τους (πχ. νερό, ρεύμα), νομικοί εκβιασμοί και διώξεις από ιδιοκτήτες (ιδιώτες, δήμαρχοι, πανεπιστήμια, υπουργεία κλπ.), καθημερινή αστυνομική τρομοκρατία στους/στις συμμετέχοντες/-ουσες (παρακολουθήσεις, προσαγωγές, συλλήψεις και φακέλωμα), παρακρατικές-φασιστικές επιθέσεις και πολεμική προπαγάνδα από την κορυφή της εξουσίας έως τον τελευταίο ρουφιάνο-δημοσιογράφο.

      Οι καταλήψεις είναι τα απελευθερωμένα από τον κρατικό έλεγχο εδάφη, όπου στεγάζονται οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας· είναι οι δομές όπου κοινωνικοποιείται ο αγώνας. Ο νέος κύκλος εχθροπραξιών, λοιπόν, που ανοίγει το κράτος, είναι κομμάτι του μωσαϊκού της συνολικής του επίθεσης στον κόσμο του αγώνα. Η συνεχής αυτή επίθεση από κράτος και παρακράτος είναι κομμάτι του ίδιου συρματοπλέγματος που φράζει τον δρόμο σε χιλιάδες μετανάστριες/-ες, ενισχύει τον έλεγχο και την παρακολούθηση στις πόλεις μας, χτίζει φυλακές υψίστης ασφαλείας και οπλίζει το χέρι των παρακρατικών συμμοριών οδηγώντας στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

      Με βάση τα παραπάνω, απευθυνόμαστε σε κάθε κατάληψη, στέκι, εστία αγώνα και στο σύνολο των αγωνιζόμενων συντροφισσών/-ων, καλώντας σε ανοιχτή συνέλευση για τη συνδιοργάνωση πορείας αλληλεγγύης με τις καταλήψεις, τα στέκια και τους απελευθερωμένους χώρους. Η πορεία θα έχει ως σκοπό την εναντίωση στην καταστολή των καταλήψεων από το κράτος και το παρακράτος στοχεύοντας στη συγκέντρωση των δυνάμεών μας στον δρόμο.

      Η οργάνωση πορείας, που καλούμε, στις αρχές του Ιούνη, θα είναι η κορύφωση των διαδικασιών κοινής πολιτικής ζύμωσης και προπαγανδιστικών δράσεων, προετοιμαζόμενοι/-ες έτσι για την καλοκαιρινή περίοδο, την οποία και θεωρούμε περίοδο αιχμής της καταστολής.

Καλούμε σε συνέλευση την Παρασκευή 12 Μαΐου, 19:00 στο Γκίνη

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα

ΟΠΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΞΑΜΩΛΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΗΣ (Σχετικά με δημοσίευμα της «καθημερινής»)

Στις 28/4 η καθεστωτική φυλλάδα «καθημερινή» δημοσίευσε άρθρο που αναφέρεται στο σχηματισμό δικογραφιών για συμμετοχή στην περιφρούρηση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών Λεωφόρου Αλεξάνδρας από φασίστες στις 31/10 και 1/11 2016. Συγκεκριμένα κάνει λόγο για δίωξη ατόμου που «διέμενε» σε κατάληψη στην οδό Καλλιδρομίου 74.

Από τη στιγμή που οι δίκες της «χ. αυγής» μεταφέρθηκαν στο εφετείο, τα Προσφυγικά βρέθηκαν σε διαρκή πολιορκία και απειλή από τους φασίστες και τους ένστολους προστάτες τους. Στις 31/10 πραγματοποιήθηκε εισβολή, καθώς και συλλήψεις και βασανισμοί συντρόφου και συντρόφισσας της περιφρούρησης. Στη συνέχεια η μαχητική υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς από την κοινότητά της και αλληλέγγυους εκδίωξε τις αστυνομικές δυνάμεις και τους φασίστες. Η αποτυχημένη απόπειρα κατασταλτικής επίθεσης δείχνει την ετοιμότητα και την παραδειγματική υπεράσπιση της κοινότητας αγώνα, η οποία απέδειξε την αδυναμία του κράτους απέναντι στην οργανωμένη περιφρούρηση και τη δύναμη των εξεγερμένων.

Μετά την αποτυχημένη απόπειρα του κράτους, στη σειρά επίθεσης πέρασαν τα μίντια. Οι πιστοί υπηρέτες της εξουσίας ξεκίνησαν έναν πόλεμο προπαγάνδας με σκοπό τη διαστρέβλωση της εικόνας μιας αυτοπεριφρουρούμενης γειτονιάς και την απονοηματοδότηση του αγώνα ενάντια στους φασίστες, ενώ παράλληλα έσπειραν τρομοϋστερία ώστε να στρωθεί το έδαφος για τις επερχόμενες κατασταλτικές επιχειρήσεις και συλλήψεις. Σ’ αυτή την προσπάθεια εντάσεται και το πρόσφατο άρθρο της «καθημερινής».

Η κατάληψη Gare από τις πρώτες μέρες λειτουργίας της βρέθηκε στο στόχαστρο των media. Πάλι η «καθημερινή» είχε δημοσιεύσει άρθρο που ανάμεσα σ’ ένα λίβελο λάσπης καλούσε του τύποις κληρονόμους και την αστυνομία να προχωρήσουν σε καταγγελίες και επεμβάσεις, αντίστοιχα.

Η θεμελιακή τοποθέτηση της καταληψης Gare στην κατεύθυνση επαναστατικών διεργασιών, οι πρωτοβουλίες της και η μαχητική συμμετοχή της σε κινητοποιήσεις και στην αυτοοργάνωση της γειτονιάς των Εξαρχείων, η διεθνιστική της στάση, η πολύμορφη συμμετοχή της στην υπεράσπιση των εστιών αγώνα, η ξεκάθαρη θέση της ενάντια σε αριστερά και δεξιά αφεντικά, χωρίς παλινδρομήσεις, απορρίπτοντας εμπράκτως τα δολώματα και τους διαχωρισμούς που βάζει το κράτος, είναι οι λόγοι που βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η συμμετοχή της στην οργανωμένη περιφρούρηση της 6ης Δεκέμβρη, στο εξεγερσιακό κάλεσμα για την ακύρωση των νέων μέτρων ελέγχου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η αντιφασιστική και αντικατασταλτική δραστηριοποίηση της, η συμμετοχή της στη Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα και στη Δομή Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων Στέγης Μεταναστών, καθώς και οι ανοιχτές πολιτικές-πολιτιστικές εκδηλώσεις και τα εγχειρήματα αυτομόφωσης.

Το διάστημα που διανύουμε έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος καταστολής. Η εισβολή στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Βίλα Ζωγράφου, στην κατάληψη στέγης μεταναστών στην Αλκιβιάδου 9, στο στέκι Αγρινίου στις 13/3 και οι εκκενώσεις της κατάληψης στέγης μεταναστών στη Λέσβο και της κατάληψης στέγης Άλμπατρος στη Θεσσαλονίκη στις 3/4 και 5/4 αντίστοιχα, είναι η συνέχεια του κρατικού σχεδιασμού που στόχο έχει το χτύπημα της αντίστασης και της αυτοοργάνωσης. Η κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών βρίσκεται απέναντι σε ολομέτωπη επίθεση με το ξεπούλημα της στο ΤΑΙΠΕΔ κι έπειτα στην περιφέρεια, τη δίκη της «χ. αυγής» και τη διαρκή πολιορκία της από τους μηχανισμούς καταστολής και την προσπάθεια δυάλυσης της αυτοοργανωμένης κοινότητας μέσω της εξαγοράς και της αφομοίωσης, που είναι η δόλια τακτική της αριστερής διαχείρισης.

Οι καταλήψεις είναι εστίες εδαφικοποιημένης αντίστασης και γείωσης στην κοινωνία. Σ’ αυτές στεγάζονται αυτοοργανωμένες δομές και εγχειρήματα. Είναι τα απελευθερωμένα εδάφη του αγώνα απ’ όπου οι αγωνιζόμενοι επιτίθενται στους θεσμούς. Θα τις υπερασπιστούμε με κάθε μέσο.

Στίς 31 Οκτωβρίου η κατάληψη Gare συμμετείχε στη μάχη των Προσφυγικών ενάντια στους μπάτσους και τους φασίστες. Οι διωκτικοί σχεδιασμοί δε μας μετακινούν ούτε βήμα πίσω. Η καθεστωτική μπίχλα δε μας αγγίζει. Όποιοι εξεγείρονται ξέρουν ότι θα μας έχουν δίπλα τους στο οδόφραγμα μέχρι την καταστροφή κάθε εξουσίας.

Κατάληψη GARE, Καλλιδρομίου 74

Κατάληψη και εκκένωση γραφείων ΣΥΡΙΖΑ-Παρέμβαση στη λαϊκή Εξαρχείων

Σήμερα, Σάββατο 22 Απριλίου μια ομάδα συντρόφων και συντροφισσών καταλάβαμε για 1,5 ώρα τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στα Εξάρχεια και κάναμε παρέμβαση στη λαϊκή με κείμενα, τρικάκια και συνθήματα.

Ζητήσαμε την αποχώρηση των ατόμων που βρίσκονταν μέσα και δεν επιτρέψαμε την είσοδο σε άλλους κομματικούς. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης βάφτηκαν συνθήματα στην είσοδο και μέσα στα γραφεία. Η ανταπόκριση του κόσμου της λαϊκής ήταν υποστηρικτική. Πριν από την αποχώρησή μας μεταφέραμε έξω έπιπλα και συσκευές για να απαλλοτριωθούν από τον κόσμο. Ένα ψυγείο δόθηκε σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Πάρθηκε ένα μεγάφωνο για κινηματική χρήση. Τέλος, αφαιρέσαμε ένα κάδρο του Τσε Γκεβάρα.

Έξω τα κομματικά παράσιτα από τις γειτονιές μας (το κείμενο που μοιράστηκε στη λαϊκή, σε pdf)

Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους

Παρέμβαση έγινε την Πέμπτη 6/4 το απόγευμα έξω από το σπίτι της Ν. Μπακογιάννη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για το ζήτημα των αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους. Ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

 

ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

 

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι,ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κ.λ.π.

Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας που βρίσκεται στην φυλακή πάνω από 15 χρόνια, ο οποίος εδώ και χρόνια πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Στο πρόσωπό του όμως, έχουν φανεί ξεκάθαρα μια σειρά επιδιώξεων του κράτους, τόσο για πολιτικούς λόγους, που έχουν να κάνουν με τη δράση του στην οργάνωση 17Ν, τη στάση που κράτησε κατά τη σύλληψη του αλλά και σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του έως σήμερα, ενώ το κράτος τη χρησιμοποιεί για να παραδειγματίσει το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων, καθώς και τις νέες γενιές αγωνιστών που δρουν ή σκέφτονται να δράσουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Continue reading Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους

Επείγον κάλεσμα για αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Επείγον κάλεσμα για πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις σήμερα (2/4) στις 22:30 στην πλ.Εξαρχείων.

Μετά τη διπλή εκκένωση καταλήψεων στις 13/3 (Βίλλα Ζωγράφου, Αλκιβιάδου), μία ακόμη πληροφορία ενός επερχόμενου κατασταλτικού κύματος κάνει προφανές πως το κράτος εντείνει συνεχώς τη στοχευμένη του επίθεση στις αυτοοργανωμένες δομές του αγώνα.

Στη χρονική συγκυρία, στην οποία επιχειρείται ο απόλυτος έλεγχος και η υποτίμηση των ζωών μας με την επέλαση κράτους και κεφαλαίου, εν μέσω πληστειριαμών σπιτιών, υπέρογκων χρεών, ιδιοτικοποίηση των φυσικών πόρων, αναβάθμισης των συστημάτων ελέγχου, οι καταλήψεις στέκουν εκεί να υπενθυμίζουν τη δύναμη της αυτοοργάνωσης. Αποτελούν την εδαφικοποίησή της, καθώς και της αλληλεγγύης. Μάχονται ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και σπάνε στην πράξη τις σχέσεις εξάρτησης που προτάσσει ο καπιταλιστικός σχεδιασμός. Επιδιώκουν να λειτουργούν και να πράττουν ενάντια στο σύνολο του εξυσιαστικού πλέγματος. Αποτελούν, λοιπόν, φύσει εχθρότου συστήματος και συνεχή κίνδυνο ανατροπής του.

Ζώντας και λειτουργώντας μέσα σε δομές παράνομες (κατά το λεξιλόγιο της εξουσίας), γνωρίζουμε πάντα τον κίνδυνο μιας πιθανής εκκένωσης και αναλαμβάνουμε κατ’επέκταση την πολιτική ευθύνη μιας πιθανής μας δίωξης.

Ξεκαθαρίζουμε πως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αφήσουμε σπιθαμή γης στα χέρια των εξουσιαστών στεκόμενοι απέναντί τους ως ανάχωμα, και πως θα υπερασπιστούμε με κάθε μέσο τις φυσικές δομές του αγώνα.

Υπερασπιζόμαστε τις δομές, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τις ιδέες μας ενάντια σε κράτος, παρακράτος και κεφάλαιο

ΠΟΡΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΣΤΙΣ 22:30

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΤΙΣ 5:30

Επόμενη συνέλευση αύριο Δευτέρα 3/4 στις 18:30 στο κτ. Γκίνη

 

Έκτακτη συνέλευση αλληλεγγύης στις καταλήψεις

Καταλήψεις (μεταναστών, πολιτικές, στέγης), στέκια, αυτοοργανωμένοι χώροι, αλληλέγυοι, αλληλέγγυες

Σπάμε τον έλεγχο. Ελέυθερες μετακινήσεις για όλους.

Το νέο σύστημα ελέγχου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, έχει σχεδιαστεί με σκοπό τον πλήρη έλεγχο στις μετακινήσεις των επιβατών και τον αποκλεισμό από αυτές των κοινωνικά και ταξικά υποβαθμισμένων. Ουσιαστικά εξαναγκάζει σε καθεστώς περιορισμού το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, που είναι ήδη φτωχοποιημένο και αποκλεισμένο, (φτωχοδιάβολους που επιβιώνουν ζητιανεύοντας, μετανάστες χωρίς χαρτιά, ανέργους κτλ).

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι υπερκερδοφόρες μονοπωλειακές επιχειρήσεις που τα τσεπώνουν εκτός των εισητηρίων και των προστίμων, από επιδοτήσεις, μίζες και διαφημιστικές εταιρίες. Το μετρό ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια πριν την ολυμπιάδα του 2004, ώστε να μεταφέρει ταχέως τους τουρίστες και τους εργάτες σε εμπορικά κέντρα, κρατικά καταστήματα(“υπηρεσίες”) και περιοχές ποικίλης διασκέδασης. Παράλληλα εισήγαγε το καθεστώς ηλεκτρονικής παρακολούθησης, την επιτήρηση από ιδιωτικές εταιρίες αλλά και την υποχρεωτική υποβολή των επιβατών σε διαφημιστικές καμπάνιες.

Το νέο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου συνοδεύεται από νέα κατασταλτικά μέτρα αντιμετώπισης της λαϊκής οργής, όπως αυτό της ενοικίασης αστυνομικού δυναμικού από τις εταιρίες. Ενδεικτικό παράδειγμα των κατασταλτικών προθέσεων του κράτους απέναντι στις συνεχώς αυξανόμενες δολιοφθορές σε ακυρωτικά μηχανήματα, είναι η προσχηματική δίωξη τριών αντιφασιστών στις 21 του Μάρτη και η εισβολή στα σπίτια τους, κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Ακόμα και με τους καθεστωτικούς νόμους η συγκεκριμένες εισβολές είναι απόλυτα αυθαίρετες και απηχούν συνθήκες δικτατορίας. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός καλά κρατεί και το κράτος καταλαμβάνει χώρο όπου δε βρίσκει αντιστάσεις. Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις απέναντι στην πρακτική της άμεσης δράσης, χρίζουν επιθετικής απάντησης από το ευρύ σώμα του κινήματος. Είναι ευθύνη των οργανώσεων η ανάδειξη τέτοιων γεγονότων στις συλλογικές κινηματικές διαδικασίες ώστε να μην χαρίζονται όπλα στο ποινικό οπλοστάσιο του κράτους και να αποφεύγονται οι κακές παρακαταθήκες.

Να οργανώσουμε επιθετικές ενέργειες με όρους κινηματικής συγκρότησης.

Επίθεση στα νέα συστήματα ελέγχου με κάθε μέσο.

Σάββατο 1 Απρίλη 12πμ Μοναστηράκι,

μαζικά και μαχητικά

 

Κάθε μέρα σε όλη την πόλη, για να ακυρώσουμε τα συστήματα ελέγχου, εκμετάλλευσης και αποκλεισμού στα ΜΜΜ

Κατάληψη GARE

 

post image

__________________________

Παρέμβαση σε ΜΜΜ στα Δυτικά προάστια της Αθήνας

Το μεσημέρι της Παρασκεύης 24 Μαρτίου, η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε ΜΜΜ στην περιοχή της δυτικής Αθήνας ανάμεσα σε αυτά επιλέχθηκε και η γραμμή 12 του τρόλεϊ που δολοφονήθηκε από ελεγκτές στις 13/08/2013 ο Θανάσης Καναούτης. Η παρέμβαση περιλάμβανε σαμποτάζ και καταστροφή ακυρωτικών μηχανημάτων, μοίρασμα κειμένων στους επιβάτες, καθώς κολλήθηκαν και αυτοκόλλητες αφίσες σε λεωφορεία, τρόλεϊ και στάσεις. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζονταν και τα αυτοκόλλητα που κολλήθηκαν στα ΜΜΜ.

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Τα τελευταία επτά χρόνια μια σειρά μέτρων έχουν επιβληθεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την τρόικα, με αποτέλεσμα την ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας. Όλο αυτό το διάστημα, όλο και περισσότεροι δυσκολεύονται ή και αδυνατούν  να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες τους. Σ’ αυτές τις συνθήκες, τα ΜΜΜ, παρόλο που το κράτος τα διαχειρίζεται κερδοσκοπικά, έχουν αναβαθμίσει τον ρόλο τους στην καθημερινότητα όλο και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, καθώς οι μετακινήσεις με ιδιωτικά μέσα περιορίζονται όντας ασύμφορες. Continue reading Σπάμε τον έλεγχο. Ελέυθερες μετακινήσεις για όλους.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 13:00

ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως, αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι, ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κλπ. ενώ μέσω των αδειών το κράτος εκβιάζει δηλώσεις μετανοίας, όπως καθαρά φάνηκε στο σκεπτικό απόρριψης των αιτήσεων για τη χορήγηση άδειας των συντρόφων Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά, όπου οι εισαγγελείς της φυλακής του Κορυδαλλού πιστοί στις άνωθεν εντολές που λαμβάνουν από το υπουργείο δικαιοσύνης και την αντιτρομοκρατική, λειτουργώντας ως νέοι στρατοδίκες της μετεμφυλιακής περιόδου, ζητάνε αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα, αυτολογοκρισία των πολιτικών κρατουμένων, απαιτούν να σκύψουν το κεφάλι και να παροπλιστούν πολιτικά.

Συγχρόνως,οι αρχές όπου τους δίνεται η δυνατότητα, παρακωλύουν ή απορρίπτουν τις αιτήσεις αδειών των πολιτικών κρατουμένων κάνοντας νομικίστικους ακροβατισμούς ή επικαλούμενοι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Π.χ ο σύντροφος Γ. Καραγιαννίδης, ενώ έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο για την χορήγηση άδειας, το συμβούλιο της φυλακής του Κορυδαλλού δηλώνει αναρμόδιο καθώς είναι “χρεωμένος” στη φυλακή της Λάρισας. Οι σύντροφοι Φ. Χαρίσης και Γρ. Σαραφούδης μετά την αίτηση για άδεια ενημερώθηκαν ότι βρέθηκε άλλη μια δικογραφία που τους αφορά, «ξεχασμένη» σε κάποιο συρτάρι γραφείου του εισαγγελέα Μακρόπουλου.

Ζητούμενο για το κράτος είναι η αντιμετώπιση κάθε μορφής αντίστασης, ο εκφοβισμός όσων έχουν επιλέξει να βρίσκονται σε συνεχή ρήξη με την εξουσία. Ο εσωτερικός εχθρός καθώς και οι αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου πρέπει να χτυπηθούν με κάθε τρόπο. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε  ένοπλες οργανώσεις ή απαλλοτριώσεις τραπεζών, αποτελούν μέρος του κοινού μας αγώνα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του επαναστατικού κινήματος. Γι΄αυτό και η αντιμετώπιση τους από το κράτος είναι «ειδική».

Η δική μας απάντηση βρίσκεται στο δρόμο της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και της όξυνσης του συνολικότερου αγώνα για την Επανάσταση, τη μόνη λύση για να αποδεσμευτούμε από το βάρβαρο κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Για να χτίσουμε ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΓΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΓΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ξημέρωμα Δευτέρας 13 Μάρτη 2017, το ελληνικό κράτος εισβάλει σε μια προσφυγική κατάληψη στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα και στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Villa Zografou. Εκατον εικοσιπέντε μετανάστες συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στα μπουντρούμια της Πέτρου Ράλλη, για να εξοριστούν στη συνέχεια σε hot spots, στον αποκλεισμό, την ένδοια και τον θάνατο. Την ίδια μέρα οι μπάτσοι εισβάλουν και ισοπεδώνουν το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου, απ’ όπου κλέβουν 600 ευρώ από το συλλογικό ταμείο.

Τους προηγούμενους μήνες, μετά τις μαχητικές επετείους του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας του αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι προσπάθειες στρατοκρατικής παρουσίας στα Εξάρχεια εντείνονται. Ταυτόχρονα, τα media και τα πολιτικά στελέχη του κράτους, αριστερά-δεξιά, διαμορφώνουν ένα κλίμα πολεμικής εισβολής στη γειτονιά και ευρύτερα στις μεταναστευτικές και πολιτικές καταλήψεις. Η αποτυχημένη κρατική/παρακρατική εμπρηστική επίθεση εναντίον της Κατάληψης GARE στις 4/3 ήταν το πιο πρόσφατο συμβάν και πηγάζει απ’αυτόν τον σχεδιασμό.

Το κράτος έχει συνέχεια. Η κατασταλτική και φασιστική δραστηριότητα σήμερα, ακολουθεί τις καλοκαιρινές εισβολές και διώξεις σε τρεις καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη και την δολοφονική φασιστική επίθεση στην κατάληψη Νοταρά στα Εξάρχεια λίγο μετά. Είτε είναι οι ευθύες βολές δακρυγόνων και οι πλαστικές σφαίρες είτε οι φασιστικές εμπρηστικές επιθέσεις είτε οι εισβολές στα σπίτια του αγώνα είτε τα μπραβιλίκια των επιχειρηματιών (όπως ο αποκλεισμός της κατάληψης Στρούγκα), ο πραγματικός εντολοδόχος και εχθρός είναι ένας, το κράτος κι ενιαία είναι η στρατηγική και η βία του.

Από το πρώτο λεπτό των σημερινών εισβολών η Κατάληψη GARE μαζί με αλληλέγγυους συντρόφους ήταν έτοιμη να δώσει τη μάχη της για την υπεράσπιση του συγκεκριμένου χώρου που οργανώνουμε με μια αντίληψη συλλογικής ανάκτησης, κοινωνικής οικειοποίησης και οργάνωσης εδάφους ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Όπως υπερασπιστήκαμε συντονισμένα και αποτελεσματικά την γειτονιά μας στις 6 Δεκέμβρη, έτσι στεκόμαστε εξίσου αποφασιστικά, συλλογικά και οργανωμένα στα βαλόμενα σημεία του αυτοοργανωμένου κιμήματος, για να αναχαιτίσουμε την κρατική τρομοκρατία. Έχοντας ως παράδειγμα την αντίσταση της κοινότητας των κατειλημμένων Προσφυγικών Αλεξάνδρας απέναντι στους φασίστες και τον αστυνομικό στρατό, που κορυφώθηκε τον Οκτώβρη του ’16, συνοργανώνουμε τον αγώνα μέσα στις γειτονιές, με όρους σύγκρουσης με τους κρατικούς θεσμούς και μηχανισμούς και ανοιχτής οριζόντιας συγκρότησης.

Παραμένουμε στις επάλξεις για να περιφρουρήσουμε τα εδάφη της εξεγερσιακής-επαναστατικής κοινότητας απέναντι στις νέες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις. Καλούμε κάθε εγχείρημα αυτοοργάνωσης να βρίσκεται σε μαχητική ετοιμότητα. Καλούμε κάθε συλλογικότητα αγώνα να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί για να υπάρχουν οι αναγκαίες άμεσες επιθετικές απαντήσεις. Καλούμε σε μια πλατιά μετωπική συστράτευση για να αντιστρέψουμε τους όρους του πολέμου. Για τον θάνατο της εξουσίας. Για την αναρχία.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Κατάληψη GARE

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Στις 22 Ιανουαρίου στην Τουρκία, μετά από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς έπεσε ο αγωνιστής Bilgehan Karpat. Την ίδια μέρα συνελήφθη τραυματισμένος ο Erkan (SerifTurunc), μέλη και οι δύο του DHKP-C. Είχε προηγηθεί επίθεση της οργάνωσης με ρουκέτες στις 20 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση και στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος του Ερντογάν. Η επίθεση αυτή έγινε σαν απάντηση στις δολοφονίες που έχει διαπράξει το τούρκικο κράτος τα τελευταία χρόνια, καθώς και σαν αντίποινα στη δολοφονία 11 ανταρτών του DHKC στα βουνά του Κουρδιστάν πριν από τρεις μήνες. Οι συγγενείς των 11 ανταρτών διεκδικούν τους σορούς τους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα δεν τους έχουν παραδοθεί.

Ο Erkan ζούσε πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως πολιτικός πρόσφυγας και ήταν ευρύτερα γνωστός ως μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν με συνεχή παρουσία στους αγώνες και τις κινηματικές δράσεις.

Ο Bilgehan, ο Erkan και αρκετοί άλλοι σύντροφοι, μέλη της επιτροπής αλληλεγγύης όσο και του DHKP-C το 2014 συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν από το ελληνικό κράτος. Είχε προηγηθεί το χτύπημα του DHKC στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Άγκυρα τον Φλεβάρη του 2013 και οι απαιτήσεις των τούρκικων και αμερικάνικων αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση να πάρει κατασταλτικά μέτρα ενάντια στους αγωνιστές από την Τουρκία που βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Το ελληνικό κράτος σε πλήρη εναρμόνιση με τους συμμάχους του ενάντια στην «τρομοκρατία» ξεκίνησε ένα πογκρόμ εναντίων των Τούρκων-Κούρδων αγωνιστών. Στα πλαίσια αυτά, στις 31 Μαΐου του 2013 απαγάγεται από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες ο αγωνιστής Μπουλούτ Γιαλιά, τον οποίον παρέδωσαν στο τούρκικο κράτος. Το καλοκαίρι του 2013 συλλαμβάνονται επίσης 2 αγωνιστές από την Τουρκία ανοιχτά της Λέσβου που μετέφεραν οπλισμό. Ακολουθούν εισβολές σε σπίτια, στα γραφεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, όπου προσάγονται και συλλαμβάνονται πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία. Το ίδιο συνέβη κι ένα χρόνο αργότερα, όπου συλλαμβάνονται 3 ακόμη αγωνιστές, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης με σταθερή παρουσία σε αγώνες και κινηματικές δράσεις στην Ελλάδα. Την ίδια περίοδο συλλαμβάνονται στο Γκύζη, όπου σε διαμέρισμα βρέθηκε οπλισμός, 4 αγωνιστές από την Τουρκία, ανάμεσά τους και ο Bilgehan Karpat ο οποίος μαζί με τον Erkan μετά την αποφυλάκισή τους «πέρασαν» στην Τουρκία για να συνεχίσουν τον αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ERKAN

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Ο BILGEHAN ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

 

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ DHKC ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Πορεία στην πρεσβεία της Τουρκίας

Σάββατο 11 Φλεβάρη στις 1μμ – Σύνταγμα

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και τους διωκόμενους αγωνιστές

Παρεμβάσεις της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών για τις 6 Δεκέμβρη με κείμενο που μοιράζεται σε σχολεία

Η 6 Δεκέμβρη του 2008 θα είναι πάντα μια μέρα Ορόσημο

Εκείνο το απόγευμα, βρίσκονταν στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια ο αναρχικός μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος με την παρέα του, οι οποίοι ήρθαν σε αντιπαράθεση με το πλήρωμα διερχόμενου περιπολικού, που σαν κατάληξη είχε την εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκωνέα και Σαραλιώτη.

Η σφαίρα του Κορκωνέα πυροδότησε αυτόματα ένα γενικευμένο, πανελλαδικό κλίμα εξέγερσης – στη δημιουργία του οποίου, καταλυτικό ρόλο είχε ο αναρχικός χώρος – που κράτησε για πολύ καιρό.

Καταλήψεις σε σχολεία, σχολές και δημαρχεία, συγκρουσιακές πορείες, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και κρατικές δομές ήταν η καθημερινή έκφραση οργής απέναντι στη σφοδρή κρατική καταστολή.

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 χρονών, εναντιώθηκε έμπρακτα στους φρουρούς του κράτους και αμφισβήτησε την κυριαρχία των εξουσιαστικών μηχανισμών.

Όμως, δεν ήταν η πρώτη και η μόνη περίπτωση.

Ενδεικτικά η Σταματίνα Κανελλοπούλου (21 χρονών) και ο Ιάκωβος Κουμής (24 χρονών) που δολοφονήθηκαν από χτυπήματα με γκλομπ στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980, ο Μιχάλης Καλτεζάς (15 χρονών) που δολοφονήθηκε στο Πολυτεχνείο το 1985, ο Κάρλο Τζουλιάνι (23 χρονών) που δολοφονήθηκε από μπάτσο το 2001 στη Γένοβα. Ακολούθησε ο Μπερκίν Ελβάν (14 χρονών) που τραυματίστηκε θανάσιμα από δακρυγόνο της αστυνομίας το 2013 στην Τουρκία, Ο Ρεμί Φρες (21 χρονών) που δέχτηκε αστυνομική επίθεση με βομβίδα το 2014 στην Γαλλία … και πολλές άλλες περιπτώσεις.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι “μεμονωμένα περιστατικά”.

Ο ρόλος του κράτους και της αστυνομίας είναι σαφής και ξεκάθαρος!

Είναι αυτοί που προασπίζονται τα συμφέροντα των οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχων. Η αστυνομία ως εκτελεστική εξουσία επιβάλλει “τάξη και ασφάλεια” για να κρατάει το σύνολο της κοινωνίας υποταγμένο, ειδικότερα καταστέλλοντας και σκοτώνοντας όποιον συνειδητά αντιτίθεται και αντιδρά ενάντια στο υπάρχον σύστημα εξουσίας.

Το κράτος δεν επιδιώκει την υποταγή μέσω των οργάνων καταστολής, αλλά και μέσα από το εκπαιδευτικό του σύστημα.

Μέσα στα σχολικά κελιά προάγεται ο ανταγωνισμός, ως κυρίαρχη αξία ενός κανιβαλιστικού συστήματος. Όλες οι σχολικές διαδικασίες, δεν είναι παρά ο προθάλαμος και η μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας. Παράλληλα, αναπαράγονται στερεοτυπικές αντιλήψεις και εμβαθύνονται διακρίσεις με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τις ειδικές δεξιότητες.

Οι μαθητικές εκλογές, προάγουν την ανάθεση λήψης αποφάσεων και ευθυνών σ’ ένα επιτελείο, αντί της συλλογικής συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης όλων σε σχέση με όλα τα ζητήματα που τους αφορούν.

Με αυτόν τον τρόπο, προετοιμάζουν ψηφοφόρους και υποστηρικτές της αστικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Η συμμετοχή στις εθνικές φιέστες (παρελάσεις) του κράτους, τροφοδοτεί το φασισμό και τον ρατσισμό, μιας και ακολουθούν το στρατιωτικό μοντέλο επίδειξης των “αρίστων”, “επίλεκτων” και “δυνατών”, βαθαίνοντας την κοινωνική διάκριση.

Η βαθμοθηρία σε συνάρτηση με την εκπαιδευτική ύλη, τον τρόπο διδασκαλίας και το εκπαιδευτικό σύστημα που ωθεί στην παραπαιδεία και στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου, όχι μόνον δεν αναπτύσσουν την κριτική σκέψη και το ελεύθερο πνεύμα, αλλά κατασκευάζουν νέους δούλους του κεφαλαίου και της αγοράς. Είναι πιο εύκολα χειραγωγίσιμος, όποιος δεν συλλογάται ελεύθερα.

Όλα αυτά τα φαινόμενα οξύνονται μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, διαμορφώνοντας ένα μέλλον αβέβαιο, ειδικότερα για τους νεότερους ανθρώπους.

Όμως, αυτό το “αβέβαιο μέλλον”, δεν μας ταιριάζει, δεν μας αφορά, δεν μας αξίζει!

Το μέλλον μας θα το ορίσουμε εμείς, από το δικό μας δρόμο, το δρόμο του Αγώνα!

Οι μαθητές και θέλουν και μπορούν να σταθούν απέναντι!

Ενάντια στα κράτη που δολοφονούν.

Ενάντια στα σχολεία-φυλακές.

Ενάντια στο κεφάλαιο που υποδουλώνει.

Ενάντια στο φόβο που καθηλώνει.

Αγώνας με κάθε τρόπο, για την Αναρχία!
Όλοι/ες στις πορείες της 6ης Δεκέμβρη

Καλούμε τους/τις μαθητές/τριες να πλαισιώσουν τα Αναρχικά/Αντιεξουσιαστικά μπλοκ στην πρωινή μαθητική πορεία στα Προπύλαια στις 12:00

Συγκέντρωση – Πορεία, Τρίτη 6 Δεκέμβρη στις 5μμ στα Προπύλαια

 

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Προκήρυξη – Κάλεσμα για την περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων ενάντια στην κρατική καταστολή στις 6 Δεκέμβρη

ΠΕΤΑ ΜΙΑ ΓΛΑΣΤΡΑ ΑΠ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ … ΜΠΑΤΣΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, οι ειδικοί φρουροί, Κορκονέας και Σαραλιώτης, πυροβολούν και δολοφονούν τον 15χρονό αντι-εξουσιαστή Αλέξη Γρηγορόπουλο στην οδό Μεσολογγίου. Η διέλευση των μπάτσων από το σημείο δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά εφαρμογή των κρατικών σχεδιασμών για την στρατιωτικοποίηση μιας περιοχής. Η δολοφονία ήταν η απάντηση του κράτους στην έμπρακτη αμφισβήτηση των σχεδίων του από τους νεαρούς.

Τα Εξάρχεια αποτελούσαν ανέκαθεν εστία αντί-καθεστωτικής κουλτούρας και εξέγερσης. Οι πιο πάνω δυναμικές ώθησαν στην εδαφικοποίηση των προταγμάτων του ανταγωνιστικού κινήματος στην συγκεκριμένη γειτονιά. Συλλογικά εγχειρήματα, πολιτιστικές/πολιτικές εκδηλώσεις, λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις στέγασης μεταναστών, αντί-εξουσιαστικές/αναρχικές καταλήψεις , στέκια και κοινωνικοί χώροι σε συνδυασμό με την διαρκή σύγκρουση ενάντια στις μονάδες καταστολής και τις ευρύτερες επιθετικές ενέργειες, συνθέτουν ένα μωσαϊκό αγωνιστικής κοινοτικής ζωής.

Αυτή η ζωτική κίνηση εξαναγκάζει το κράτος να φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις και δυνατότητες του, υπενθυμίζει και κάνει ορατούς τους όρους κυριαρχίας του, τον έλεγχο και την βίαιη επιβολή.

Η δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, οι ξυλοδαρμοί, οι συλλήψεις και οι προληπτικές προσαγωγές, οι μαζικές κυκλωτικές εισβολές της πλατείας, οι σχεδιασμένες τοποθετήσεις διμοιριών για τον γεωγραφικό έλεγχο όλης της περιοχής και πιο πρόσφατο γεγονός, η χρήση πλαστικών σφαιρών την επέτειο της 17 Νοέμβριου έξω από το πολυτεχνείο.

Η προσπάθεια του καθεστώτος και των δημοσιογράφων ήταν και είναι η συστηματική στοχοποίηση των εξεγερμένων ως αντικοινωνικά στοιχεία με ιδιοτελή συμφέροντα. Σκοπός τους είναι να αποκόψουν την σύγκρουση από την κοινωνική βάση. Η επίλυση των όποιων προβλημάτων κατά την διάρκεια των εξεγερτικών γεγονότων δε μπορεί να προκύψει παρά μόνο μέσω της συν-οργάνωσης και επικοινωνίας. Η οργάνωση μιας επιθετικής περιφρούρησης γειτονιάς για το σπάσιμο της κρατικής πολιορκίας δεν είναι έργο κάποιων ειδικών, ούτε προνόμιο των ανδρών, των νέων κλπ . Είναι υπόθεση και δυνατότητα όλων των κατοίκων και των επισκεπτών της γειτονιάς, που βάλλονται από την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Η συμμετοχή τους βάζει επί τάπητος την προοπτική της συνολικής αυτοοργάνωσης του κοινωνικού χώρου . Ο δημόσιος χώρος είναι ο τόπος της συλλογικοποίησής μας. Η απελευθέρωση της γειτονιάς από τον κρατικό έλεγχο αποτελεί την προϋπόθεση για την συνολική αυτοοργάνωσή της. Η συμμετοχή στην επιθετική περιφρούρηση διευρύνει το απελευθερωμένο έδαφος και καθιστά εφικτό για αυτούς και αυτές που οικειοποιούνται μια γειτονιά, να καθορίσουν τους όρους αγώνα και συμβίωσης.

Τον Κορκονέα τον όπλισαν οι κλειστές πόρτες

Στις 6 Δεκέμβρη όλοι και όλες στο δρόμο

Καλούμε σε συνάντηση στην πλατεία Εξαρχείων, Σάββατο 3/12, 19:00, ώστε να συζητήσουμε για το πώς μπορεί να επιτευχθεί η περιφρούρηση της γειτονιάς. Κατά την διάρκεια της συνάντησης θα υπάρξει μικρή προβολή και στο τέλος της θα γίνει πορεία στην γειτονιά.

Επιθυμούμε να σταθούμε μαζί με τον αγωνιζόμενο κόσμο, που θα βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή, για να επιτύχουμε με όποιο μέσο και τρόπο διαθέτει ο καθένας μας και η κάθε μία μας τη μόνιμη εκδίωξη των μπάτσων από τα Εξάρχεια.

Aναρχική συλλογικότητα Μαύρο-Πολύχρωμο, εγχείρημα του χώρου πολύμορφης δράσης αναρχικών, Ζαΐμη 11
Κατάληψη
GARE, Καλλιδρομίου 74

Το κείμενο σε PDF

Text for the strike in USA prisons from 9/9/2016

If we can’t live like human beings, we shall at least die like humans.”

Οn September 9, 1971, around 1.200 prisoners at the Attica Correctional Facility in the State of New York occupy 3 sections of the prison and take 38 guards and employees hostage. Their demands included amnesty for and the release of all political prisoners in the U.S. Immediately, the prison is surrounded by the forces of the National Guard and on the 13 of September the police intervenes. Over 1.000 police officers and national guards took place in the battle, which lasted 90 minutes. Helicopters, flying above the prison, flood the prison with tear gas as the crew calls through loudspeakers the prisoners to surrender. Amid the tear gas the police and the army start shooting indiscriminately. The final report counts 43 dead and over 250 injured. After the massacre the prison looks like a battlefield. A wave of protests breaks out across the country, especially from the black community. After all, 85% of prisoners in Attica were black. Despite the bloody ending, the uprising strengthened the feeling of unity and militancy amongst the black community in the U.S. Continue reading Text for the strike in USA prisons from 9/9/2016

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (9/9/2016)

”Αν δε μπορούμε να ζήσουμε σαν ανθρώπινα πλάσματα,

τουλάχιστον να πεθάνουμε σαν άνθρωποι”

(σύνθημα των εξεγερμένων στις φυλακές Άττικα 1971)

 

Στις 9 Σεπτέμβρη 1971, οι 1.200 περίπου κρατούμενοι των φυλακών Άττικα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης καταλαμβάνουν τρία συγκροτήματα και συλλαμβάνουν ως ομήρους 38 φύλακες και υπαλλήλους. Στα αιτήματά τους περιλαμβάνονται η χορήγηση αμνηστίας και η απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στις ΗΠΑ. Αμέσως, δυνάμεις της Εθνοφρουράς κυκλώνουν τις φυλακές, στις 13 Σεπτέμβρη γίνεται επέμβαση της Αστυνομίας. Πάνω από 1.000 αστυνομικοί και εθνοφρουροί παίρνουν μέρος στη μάχη που διαρκεί 90 λεπτά. Ελικόπτερα, υπεριπτάμενα των φυλακών, ρίχνουν δακρυγόνα και τα πληρώματά τους καλούν με μεγάφωνα τους κρατούμενους να παραδοθούν. Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες εν μέσω δακρυγόνων εξαπολύουν καταιγιστικά πυρά. Ο τελικός απολογισμός είναι 43 νεκροί, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 250. Η εικόνα της φυλακής μετά τη σφαγή θυμίζει πεδίο μάχης. Συγχρόνως, ξεσπά κύμα αντιδράσεων σε όλες τις ΗΠΑ και κυρίως από την πλευρά της μαύρης κοινότητας. Εξάλλου, το 85% των κρατουμένων στις φυλακές Αττικα ήταν μαύροι. Παρά την αιματηρή της κατάληξη η εξέγερση ενίσχυσε το αίσθημα της ενότητας και της μαχητικότητας της μαύρης κοινότητας των ΗΠΑ. Continue reading ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (9/9/2016)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

Στις 16/1/2006 πραγματοποιείται ένοπλη ληστεία σε παράρτημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας. Ακολουθεί καταδίωξη των ατόμων, τόσο από τον φρουρό της τράπεζας όσο και από τούς μπάτσους που έφτασαν στο σημείο. Στη συμπλοκή μαζί τους, ο Γιάννης Δημητράκης  πέφτει τραυματισμένος και συλλαμβάνεται. Η «αποκάλυψη» ότι ο Γ. Δημητράκης είναι αναρχικός οδηγεί σε ένα παραληρηματικό αμόκ διωκτικές αρχές και ΜΜΕ.Ο χολιγουντιανός τίτλος «οι ληστές με τα μαύρα» κατακλύζει πλέον τα δελτία ειδήσεων, τους τίτλους των εφημερίδων και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας. Continue reading ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

STATEMENT OF A TOTAL OBJECTOR OF MILITARY SERVICE IN VIEW OF IMPENDING COURT-MARSHAL AND POSSIBLE IMPRISONMENT

On the 2nd of June, the military court of appeals will review my sentence to 12 months in prison for my second and third refusal to enlist in military service. Given the fact that I do not fall into the legal window of sentence suspension due to having been convicted in the past for my political activity, the sentence of my first conviction for the offense of refusal to serve in the conscription army (sentence to 12 months imprisonment) was paid off in installments with the aid of the solidarity movement. In addition three administrative fines have been imposed of 6,000 Eur each for four conscription calls which I have refused.

The endless persecutions, arrests, humiliating transfers, court-marshals and consecutive sentences imposed on Total Objectors of military service are a characteristic expression of state terrorism for which military rule is essential. As I wrote from the cells of the Police HQ where I was held when arrested for the third time for refusal to serve (2/11/14):
“The successive persecutions of Total Objectors for our consistent and politically conscious decision to not serve the most brutal mechanism of authority, aim to curb the anti-militarist, class movement. I do not recognize the right of military-state repression. My detention in a cell, even for one night, is a brutal and unacceptable insult at any notion of freedom and social justice. The resistance against state brutality will not be bent. It will grow and it shall win. Immediate end to the persecution of Total Objectors and an end to arrests.” Continue reading STATEMENT OF A TOTAL OBJECTOR OF MILITARY SERVICE IN VIEW OF IMPENDING COURT-MARSHAL AND POSSIBLE IMPRISONMENT

Κάλεσμα σε κινητοποίηση για το επικείμενο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (Απρίλης – Ιούνης 2016)

 

 Στις 2 Ιούνη του ’16, κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για την δεύτερη και τρίτη δίωξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με την συνδρομή του αλληλεύγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6,000 ευρώ.
Άρνηση στράτευσης σημαίνει άρνηση στην υπηρεσία του πιο βάρβαρου δολοφονικού μηχανισμού του κράτους και των αφεντικών. Με την στρατοκρατία φυλάσσεται η δημοκρατία των αφεντικών και περιφρουρείται η άγρια ταξική εκμετάλλευση. Ο θέση του στρατού ως κατασταλτικού μηχανισμού απέναντι στην αντίσταση του ταξικού-κοινωνικού κινήματος συνεχώς αναβαθμίζεται. Ο ελληνικός στρατός επανοργανώνεται για να καταστείλει τις επικείμενες εξεγέρσεις μας. Σήμερα, η εντεινόμενη καταστολή του αντιμιλιταριστικού κινήματος συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Πιστές λέρες του ευρω-σοβινισμού και φρουροί της αστικής κυριαρχίας, η κυβέρνηση σύριζα-ανέλ συνδράμει στις λεηλατικές εκστρατείες του διεθνούς κεφαλαίου, στην επιδείνωση του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στις ευρωπαϊκές πόλεις-φρούρια, και εξαπολύει έναν αδίστακτο πόλεμο στα σύνορα απέναντι στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας. Με τα σύνορα και τις φυλακές των κρατών διασφαλίζεται η ταξική καταπίεση. Σχεδόν σε καθημερινή βάση εγκαινιάζεται ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών για τον έλεγχο, τον έγκλεισμό και την βίαιη απέλαση όλων εκείνων που ξεριζώθηκαν από τον πόλεμο των εξουσιών. Ο ελληνικός στρατός διαχειρίζεται πλεόν τα περισσότερα κέντρα κράτησης μεταναστών και προετοιμάζεται για να καταστείλει ενδεχόμενη εξέγερσής τους. Ολόκληρος ο αστικός κόσμος μοιάζει όλο και περισσότερο ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Με τα λόγια του συντρόφου Ολικού Αρνητή,
« Σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, να απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχει.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και στις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσεων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. […] Από μιά τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
Είναι συλλογικό μας καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα. Με τους Ολικούς Αρνητές στην πρωμετωπίδα του αγώνα να δώσουμε την μάχη για την οριστική κατάργηση της καταναγκαστικής θητείας στην πολεμική μηχανή του κράτους. Στις 2 Ιούνη, ο σύντροφος θα βρεθεί στη θέση να οξύνει την αντιπαράθεση με τους στρατοκράτες μην συνθηκολογώντας στον εκβιασμό της εξαγοράς της ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλάκιση. Η στάση του δικαζόμενου Ολικού Αρνητή μπορεί να κάνει αυτό το στρατοδικείο σημείο ανοίγματος και όξυνσης του αντιμιλιταριστικού αγώνα. Η αλληλεγγύη να ανοίξει δρόμους για την μαχητική αντεπίθεση!
  Καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες, συλλογικότητες αγώνα, σχήματα προλεταριακής-κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντίστασης σε ανοιχτή συνέλευση για ενημέρωση, άμεση κινητοποίηση και συντονισμό δράσεων.

Τετάρτη 4 Μάη 7μμ Πολυτεχνείο (Αθήνα, Στουρνάρη)

___

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

_______________________________________________

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                 
για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Το κείμενο σε PDF

Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016)

« Έχουν ανοίξει λέει λάκους και μας περιμένουνε. Τι λέτε ρε μαλάκες ρε! Τι λέτε ρε! »
(Στίχος από Lost Bodies)

_______________________________________________________________________________

 Στις 2 Ιούνη πρόκειται να κριθεί στο αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατιωτικό εφετείο) η πρωτόδικη απόφαση καταδίκης μου σε δώδεκα μήνες φυλάκισης από την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία. Δεδομένου ότι λόγω άλλων καταδικαστικών αποφάσεων για την πολιτική μου δράση, δεν εμπίπτω εδώ και δυο δεκαετίες στο νομικό παραθυράκι της αναστολής, η ποινή της πρώτης τελεσίδικης καταδίκης μου για ανυποταξία (δώδεκα μήνες) εξαγοράστηκε σε δόσεις με την συνδρομή του αλληλέγγυου κόσμου. Επιπρόσθετα, μου έχουν χρεωθεί μέχρι σήμερα τρια χαράτσια των 6000 ευρώ (σύνολο 18000 ευρώ) για τέσσερις κλήσης κατάταξης τις οποίες αρνήθηκα.
Οι ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, εξευτελιστικές μεταγωγές, δίκες και αθροιστικές ποινές πάνω στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης αποτελούν χαρακτηριστική έκφανση της κρατικής τρομοκρατίας, για την οποία υπάρχει και είναι απαραίτητη η στρατοκρατία. Έγραφα μέσα από τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ κατά την τελευταία από τις τρεις συλλήψεις μου για ανυποταξία (2/11/’14): « Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει. Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. » Continue reading Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016)

Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως)

                                      Για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον χώρο του εμπορίου ξεκίνησε τον Απριλη του ‘14 συσπειρώνοντας ένα πολύμορφο μέτωπο αντίστασης σε Αθήνα κι επαρχία. Συνεχείς συγκεντρώσεις, πορείες, παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, ζύμωση με εργαζόμενους, αντιπαράθεση με την εργοδοσία και την καταστολή. Μέσα από αυτή την κινητοποίηση, εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο, συμμετείχαν στους απεργιακούς αποκλεισμούς, ακύρωσαν “λευκές” νύχτες, αυτοοργανώθηκαν σε νέα αγωνιστικά σχήματα βάσης. Ο δυναμισμός του κινήματος εξανάγκασε τα αφεντικά σε μια οπισθοχώρηση καταφέρνοντας να αποσυρθεί το αρχικό σχέδιο για μαγαζιά ανοιχτά και τις 52 Κυριακές και αντ’αυτού προωθήθηκε το σχέδιο για τις 7 Κυριακές. Όμως, είτε με 52 είτε με 7 Κυριακές ανοιχτά τα μαγάζια η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας παραμένει μια ακόμα αιχμή της επίθεσης των αφεντικών σε ό,τι με αγώνες έχει κατακτήσει η εργατική τάξη μέχρι σήμερα. Η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και η λεηλασία του χρόνου που προορίζεται για ελεύθερη κοινωνικοποίηση των εργαζομένων, είναι εργαλεία που δοκιμάζουν τα αφεντικά στον χώρο του εμπορίου για να εφαρμοστούν σε όλους τους κλάδους. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σηματοδοτεί την επιδείνωση των όρων της μισθωτής σκλαβιάς για όλους τους εργαζομένους. Continue reading Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως)

GATHERING-DEMONSTRATION 8th of MARCH – FOR THE COMBATIVE SELF ORGANISATION OF WOMEN

STRUGGLE FOR WOMEN’S EMANCIPATION MEANS COMBATIVE SELF
ORGANISATION OF WOMEN TOWARDS SOCIAL LIBERATION

The 8th of March is a day of struggle. Struggle for the emancipation of women which will come from women self organizing their struggle towards social liberation. The oppressed women know that in order to fight the patriarchy which enslaves us, we must also fight the state and capitalism. State, capital and patriarchy feed one another in order for the bosses to segregate and exploit the people. The 8th of March cannot fit into void liberal concepts about gender equality within a world of generalized inequality. This day should be a day of resistance, an opportunity for women to take the streets together, to organize our militant and anti-institutional fight against every form of oppression.
In the regions of Turkey and Kurdistan, women have been fighting a war against many fronts, against the Turkish fascist regime, against the theocratic totalitarianism of the Islamic State, against patriarchy. The revolution in the autonomous regions of Kurdistan is a living example of the combative self organization of women towards social autonomy. Women fighters call on this day, all resisting and working women to intensify their struggle, to make this day a day of resistance, to honor the murdered women whose bodies were dragged into the streets as trophies of the enemy. We draw inspiration and strength from the example of the women of Kurdistan so as to intensify our struggle here and everywhere.
 Us women must militantly organize in order to brake our chains!

GATHERING-DEMONSTRATION
TUESDAY 8th of MARCH 5 p.m.
VICTORIA Sq.

Initiative of internationalist women fighters

TEXT IN PDF

TEXT IN GREEK

RELATED POSTER

Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

 Στις 2/3/2015 το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κρατουμένων, στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών, ξεκινά απεργία πείνας. Αιχμή του αγώνα τους, μεταξύ άλλων, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και, φαινομενικά, το μοναδικό από το σύνολο των αιτημάτων τους που υποκριτικά οι διαχειριστές της εξουσίας ικανοποιούν πλήρως. Η μερική αποδοχή κάποιων εκ των υπολοίπων αιτημάτων των απεργών σε συνδυασμό με νομικά τερτίπια, τα κατέστησαν ουσιαστικά ανενεργά μέσα σε λίγους μήνες (βίαιη λήψη DNA που συνοδεύτηκε με ξυλοδαρμό του Π. Ασπιώτη). Continue reading Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής

Κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Διεθνιστών Αγωνιστριών

JIN JIYAN AZADI
ΓΥΝΑΙΚΑ ΖΩΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
KADIN YAŞAM ÖZGÜRLÜK
WOMAN LIFE FREEDOM

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

 Η 8 Μάρτη είναι μέρα αγώνα. Αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση που πραγματοποιείται μέσα από την μαχητική αυτοοργάνωση των γυναικών για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι καταπιεσμένες γνωρίζουμε πως για να αντιπαλέψουμε την πατριαρχία που μας θέλει υποτιμημένες και δούλες, πρέπει ο αγώνας μας να είναι ταυτόχρονα αντικρατικός και αντικαπιταλιστικός. Κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία, θρέφει το ένα το άλλο για τον κατακερματισμό και την εκμετάλλευση των απο κάτω από τα αφεντικά. Η 8 Μάρτη δεν μπορεί να χωρέσει σε κενές φιλελεύθερες έννοιες περί ισότητας των φύλων μέσα σε έναν καθεστώς γενικευμένης ανισότητας. Η μέρα αυτή να είναι μέρα αντίστασης, μια ευκαιρία να βρεθούμε μαζί στο δρόμο, να οργανωθούμε μαχητικά και αντιθεσμικά απέναντι σε κάθε μορφής καταπίεση.
Στις περιοχές της Τουρκίας και του Κουρδιστάν οι γυναίκες δίνουν εδώ και καιρό έναν πολυμέτωπο αγώνα απέναντι στο φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας, απέναντι στον θεοκρατικό ολοκληρωτισμό του Ισλαμικού Κράτους, απέναντι στην πατριαρχία. Η επανάσταση στις αυτόνομες περιοχές του Κουρδιστάν είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της μαχητικής αυτοοργάνωσης των γυναικών για την κοινωνική αυτονομία.  Οι αγωνίστριες καλούν την ημέρα αυτή όλες τις επαναστατημένες και εργαζόμενες   γυναίκες να εντείνουν τον αγώνα τους, να κάνουν την ημέρα αυτή μέρα αντίστασης, να τιμήσουν τις δολοφονημένες γυναίκες που τα σώματά τους σύρθηκαν στου δρόμους σαν τρόπαια  του εχθρού. Παίρνουμε έμπνευση και δύναμη από το παράδειγμα των γυναικών στο Κουρδιστάν για να οξύνουμε τον αγώνα μας εδώ και παντού.
 Οι γυναίκες να οργανωθούμε μαχητικά για να σπάσουμε τις αλυσίδες μας!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ 5μ.μ.
ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

 

Πρωτοβουλία διεθνιστών αγωνιστριών

Η προκήρυξη σε pdf

Το κάλεσμα στα Αγγλικά

Η αφίσα-κάλεσμα για την κινητοποίηση

Call for solidarity to the movement of social self-direction and resistance in Turkie and Kurdistan

11140087_1653694711580314_3084271500417494067_n(ΑΜ)

Serhildan Jiyan e

(revolt is life)

 

 Since June 2015, after the elections in Turkey in which Erdogan and his party (AKP) suffered great losses, an all out war has been declared against the Kurdish communities of eastern Turkey on the pretext of fighting “terrorism”. By waging a nationalist war, the fascist regime of Erdogan aims to dominate the extreme class antitheses within the turkish region as well as the interstate and imperialist antagonism within the wider region from the Black Sea to Mesopotamia. As Erdogan’s government incites nationalism and chauvinism within Turkey by spreading violence and repression, the forces of Kurdish and Turkish fighters maintain a mighty resistance and are escalating the level of confrontation by declaring autonomy in many regions and managing to strike military and police targets. Against the brutality of the fascist Turkish regime, the popular guards of the kurdish autonomist movement and Turkish revolutionaries resist by any means necessary, barricade their neighborhoods and take up arms.
 Every day towns and cities in Kurdistan are being bombed and are under state of emergency; curfews, bombings, assassinations by the repressive forces of the army and the police, home raids and arrests on charges of participation in either the rebel forces of PKK or in one of the hundreds of grass roots organizations which mobilize in Turkey and in Kurdistan around a variety of issues ranging from local governance and neighborhood assemblies to human rights groups and solidarity to political prisoners. The regime’s strategic plan is to attempt the palestinization of Kurdistan. An entire population is forced into a state of siege under conditions of subordination or even annihilation, by military and bio-political means. For this reason, the Turkish state is not only targeting revolutionary organizations but the entire spectrum of the social web. The state and military are deliberately assassinating women, children and the elderly, precisely because they are aware that the latter constitute an active subject of the social resistance and not simply unarmed civilians. Women and children in Kurdistan are the ones who lend the struggle its great momentum. The Turkish state cannot face the rebels’ armed resistance without bearing overwhelming losses and without the risk of suffering crushing defeats. It could compromise with a truce with regards to the armed conflict, however the immediate peril for the regime is the movement for democratic autonomy that has been developing for years and which feeds the Kurdish resistance and signifies its depth. The mass social resistance cannot be confined into the line of fire; it permeats and deconstructs the space occupied by power.

Continue reading Call for solidarity to the movement of social self-direction and resistance in Turkie and Kurdistan

Κάλεσμα σε αλληλέγγυο αγώνα με το κίνημα κοινωνικής αυτοδιεύθυνση και αντίστασης στο δυτικό Κουρδιστάν και την Τουρκία

11140087_1653694711580314_3084271500417494067_n(ΑΜ)

Serhildan Jiyan e
(η εξέγερση είναι ζωή)

 Από τον Ιούνιο του 2015, μετά δηλαδή από τις αποτυχημένες για τον Ερντογάν και το κόμμα του (AKP) εκλογές στην Τουρκία, έχει κηρυχθεί ένας ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον των κουρδικών κοινοτήτων της Αν. Τουρκίας με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Με τον εθνικιστικό πόλεμο το φασιστικό καθεστώτος Ερντογάν επιδιώκει να ηγεμονεύσει στις ακραίες ταξικές αντιθέσεις μέσα στην τουρκική επικράτεια και στον διακρατικό και ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή από την Μαύρη Θάλασσα μεχρι την Μεσοποταμία. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση Ερντογάν υποδαυλίζει τον εθνικισμό και των σωβινισμό μέσα στην Τουρκία σπέρνοντας βία και καταστολή, οι δυνάμεις των Κούρδων και Τούρκων αγωνιστών συνεχίζουν να προτάσσουν ισχυρή αντίσταση και να αναβαθμίζουν το επίπεδο της σύγκρουσης κηρύσσοντας την αυτονομία σε πολλές περιοχές και καταφέροντας χτυπήματα σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς στόχους. Απέναντι στην βαρβαρότητα του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος οι λαϊκές πολιτοφυλακές του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος και οι Τούρκοι επαναστάτες αντιστέκονται με κάθε πρόσφορο μέσο που διαθέτουν, οχυρώνουν τις γειτονιές τους και αντιπαρατίθενται ένοπλα.
Καθημερινά πόλεις και χωριά του Κουρδιστάν βομβαρδίζονται και βρίσκονται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης με απαγόρευση κυκλοφορίας, βομβαρδισμούς, δολοφονίες από τις κατασταλτικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, εφόδους σε σπίτια και συλλήψεις με την κατηγορία της ένταξης είτε στους αντάρτικους σχηματισμούς του PKK είτε σε μια από τις εκατοντάδες οργανώσεις βάσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία και το Κουρδιστάν και έχουν να κάνουν με ένα πλήθος θεματικών, από την τοπική αυτοδιοίκηση και τις συνελεύσεις γειτονιών, μέχρι ομάδες υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή πολιτικών κρατουμένων. Το στρατηγικό πλάνο του καθεστώτος επιχειρεί την παλαιστηνιοποίηση του Κουρδιστάν. Ένας ολόκληρος λαός τίθεται σε κατάσταση ομηρίας με όρους υποδούλωσης ή και φυσικής εξόντωσης, με στρατιωτικά και βιο-πολιτικά μέσα. Για τον λόγο αυτό το τουρκικό κράτος στοχεύει όχι μόνο στις έπαναστατικές οργανώσεις αλλά σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού. Οι στρατοκρατικοί μηχανισμοί δολοφονούν στοχευμένα γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν ενεργά υποκείμενα της κοινωνικής αντίστασης και όχι αμάχους. Στο Κουρδιστάν οι γυναίκες και η νεολαία αποτελούν την μεγάλη δυναμική του αγώνα. Το τουρκικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ένοπλη αντίσταση των ανταρτών χωρίς δυσβάσταχτες απώλειες και χωρίς τον κίνδυνο να υποστεί συντριπτικές ήττες. Θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την εκεχειρία σε επίπεδο αντιπαράθεσης ένοπλων δυνάμεων, αλλά ο άμεσος κίνδυνος για το καθεστώς είναι το κίνημα της δημοκρατικής αυτονομίας που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια και αποτελεί τον τροφοδότη αλλά και το βάθος της κουρδικής αντίστασης. Η μαζική κοινωνική αντίσταση δεν περιορίζεται σε μία γραμμή μάχης: διατρέχει και αποδομεί τον χώρο που έχει καταλάβει η κυριαρχία. Continue reading Κάλεσμα σε αλληλέγγυο αγώνα με το κίνημα κοινωνικής αυτοδιεύθυνση και αντίστασης στο δυτικό Κουρδιστάν και την Τουρκία

Προκήρυξη – κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ , ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ

 

Πριν 7 χρόνια, τον Δεκέμβρη του 2008, οι δυνάμεις καταστολής της ελληνικής δημοκρατίας εκτέλεσαν στην περιοχή των Εξαρχείων της Αθήνας τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Η δολοφονία του από τους ένοπλους κρατικούς μισθοφόρους αποτέλεσε την μικρογραφία μιας εποχής. Τα χωροχρονικά και τα ειδικά χαρακτηριστικά της συγκέντρωσαν την αυξανόμενη τότε κοινωνική ένταση και της έδωσαν εξεγερτικά και ριζοσπαστικά πρόσημα. Ο χρόνος του γεγονότος, μέσα σε μια περίοδο έντονης κινηματικής και κατασταλτικής κινητικότητας, το σημείο, οι δρόμοι των Εξαρχείων ως πεδίο συνεύρεσης και δράσης ριζοσπαστικών κομματιών της νεολαίας και των πολιτικών χώρων της αντιεξουσίας, τα εμπλεκόμενα υποκείμενα, ένας εξεγερμένος μαθητής νεκρός από την μια, και από την άλλη ένας μπάτσος, ξεχείλισαν το ποτήρι της κοινωνικής οργής.

Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ξεσήκωσε και έβγαλε στους δρόμους ένα εύρος κοινωνικών κομματιών τα οποία βρισκόταν -και βρίσκονται ακόμη- στο περιθώριο, βιώνοντας την καταπίεση και τον αποκλεισμό σε πλήθος εκφάνσεων της ζωής τους. Η μαθητική νεολαία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των γεγονότων με την μαχητική και ριζοσπαστική της στάση στους δρόμους, στις καταλήψεις μπροστά από τα αστυνομικά τμήματα και τη Βουλή, ενάντια σε φορείς του κράτους που εκπροσωπούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους ηθικούς αυτουργούς και τους κατεξοχήν υπεύθυνους της δολοφονίας. Η εξέγερση απλώθηκε σε κάθε σημείο της μητρόπολης, σε κάθε πόλη και γειτονιά. Κεντρικές πανεπιστημιακές σχολές, δημαρχεία, δρόμοι, σχολεία κατελήφθησαν, τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα δέχθηκαν επιθέσεις, αλλά και τράπεζες, υπουργεία και άλλα κρατικά κτήρια. Όσο και αν η ορμή των γεγονότων και της εξεγερτικής και απελευθερωτικής δράσης έσβησε γρήγορα, όπως είχε ανάψει, οι μετασεισμοί, οι συνέπειες και τα βιώματα του Δεκέμβρη συνεχίζουν ακόμη να είναι έντονα χαραγμένες στο κοινωνικό πεδίο.

Τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη του 2008, τα ευρεία κοινωνικά χαρακτηριστικά της εξέγερσης, η δυναμική τους στο δρόμο καθώς και η ανάπτυξη του οριζόντιου κινήματος μέσα στις φλόγες, απλώθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου εμπνέοντας νέους αγώνες για τους καταπιεσμένους. Στον ελλαδικό χώρο οι μνήμες του αγώνα και της εξέγερσης, συνεχώς παρούσες όλα αυτά τα χρόνια, δυνάμωσαν με τα περσινά γεγονότα της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού δείχνοντας ότι η σημασία του Δεκέμβρη είναι ακόμη πολύ ισχυρή.

Η 6η Δεκέμβρη είναι μια μέρα μνήμης και αγώνα. Μνήμης για τους νεκρούς μας και αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία του κράτους Είναι μια μέρα – γιορτή προλεταριακής ενότητας, μίσους και οργής. Η μαχητική συστράτευση και η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής ανασυγκροτεί την επαναστατική κοινότητα, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί στιγμή μύησης στον κόσμο της αντίστασης και της εξέγερσης.

Η σημερινή συγκυρία είναι φορτισμένη από την οργή που έχουν συσσωρεύσει οι ταξικά καταπιεζόμενοι όλο το προηγούμενο διάστημα. Η οργή αυτή μετά από μια περίοδο ύπνωσης και ηγεμονίας των κυρίαρχων αφηγήσεων δείχνει σιγά σιγά να ξανασυσπειρώνει κόσμο έτοιμο να κατέβει στο δρόμο ή και να αντιπαρατεθεί με τις κατασταλτικές δυνάμεις. Η επάνοδος ριζοσπαστικών κομματιών στους δρόμους ξεκινώντας κύρια από τις αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις του καλοκαιριού εκδηλώθηκε πάλι στις συγκρούσεις της γενικής απεργίας στις 12 Νοέμβρη και στην μαζική πορεία της 17ης, η οποία εξελίχθηκε σε πολύωρες συγκρούσεις στα Εξάρχεια. Η ένταση του τελευταίου καιρού δεν έχει κορυφωθεί ακόμα. Η εποχή απαιτεί να συγκροτηθεί ο αναβρασμός σε επαναστατική αυτοοργάνωση ώστε να αποκτήσει προοπτική.

Όσο υπάρχει κράτος θα υπάρχει βία και απέναντι σε αυτό μόνο η αντι-βία των καταπιεζόμενων μπορεί να γεννήσει απαντήσεις.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ 6/12/15

2.00 μμ Προπύλαια

5.00 μμ Προπύλαια

 

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο

Για τους συλληφθέντες του NOEXPO 2015 στο Μιλάνο

 

Την 1η Μάη, ημέρα παγκόσμιων διαδηλώσεων για την επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς, εγκαινιάζεται η παγκόσμια έκθεση EXPO 2015 στο Μιλάνο. Οι εκθέσεις EXPO είναι ένα από τα εργαλεία του παγκόσμιου καπιταλισμού και διοργανώνονται σε διαφορετικές πόλεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η επιλογή της πόλης του Μιλάνο δεν είναι τυχαία. Αποτέλεσε την έμπρακτη στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπό κατάρρευση πριν από λίγα μόλις χρόνια της ιταλικής οικονομίας.
Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των εκθέσεων EXPO κλείνονται μεγάλες βιομηχανικές συμφωνίες μεταξύ κρατών και εταιριών. Βασικότερος στόχος τους είναι η έκθεση και η προώθηση νέων προϊόντων και υπηρεσιών με σκοπό την υπερκατανάλωση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι μια ακόμα «γιορτή» του παγκόσμιου κεφαλαίου όπως οι ολυμπιάδες τα mundial κλπ που πραγματοποιείται σε ειδικά διαμορφωμένα και ελεγχόμενα «πάρκα», η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει τον εκτοπισμό ή την απόκρυψη «υποβαθμισμένων περιοχών» στην εκάστοτε πόλη διεξαγωγής, έκτακτα μέτρα ασφάλειας σε ισχύ παντού, την πλήρη εκμετάλλευση εργασιακών συνθηκών (απλήρωτη εργασία, άθλιες συνθήκες) και τα οικονομικά σκάνδαλα.
Εκείνη την ημέρα στο Μιλάνο ήταν καλεσμένες διαδηλώσεις με αφορμή την Πρωτομαγιά και την ΝO EXPO με τη συμμετοχή του black block με ευρωπαϊκά καλέσματα. Καλέσματα που αποβλέπουν στη διεθνοποίηση της αντίστασης ενάντια σε κράτη και οικονομικούς δυνάστες. Κατά τη διάρκεια της πορείας ξεσπούν βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, χτυπιούνται δημόσια κτίρια, οικονομικοί στόχοι και πραγματοποιούνται εμπρησμοί και καταστροφές πολυτελών αυτοκίνητων. Την επόμενη της διαδήλωσης, στις 2 του Μάη, ανάμεσα στις προσαγωγές που έγιναν, προσάγονται μετά την έξοδο τους από κατάληψη, 5 έλληνες φοιτητές και υποβάλλονται σε υποχρεωτική λήψη DNA. Continue reading Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο

Για την συνέχιση του αγώνα ενάντια στους “αντιτρομοκρατικούς” και για την απλευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων (Δεκέμβρης 2015)

ΑΠΕΝΑΝΤI ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι που συμμετείχαν ή κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, κάποιοι καταδικασμένοι σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης βάση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας.
Οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους και συνοδεύουν πάντα τις προσπάθειες ευρύτερων αλλαγών που απαιτούν «κρατική πυγμή». Από το 2001 έως σήμερα επεκτείνονται διαρκώς σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση του «νόμου και της τάξης», συνθήκη ακόμα πιο αναγκαία σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η επαναστατική ένοπλη δράση ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως πολιτική γι’ αυτό στους αγωνιστές κατά καιρούς αποδίδονται διάφοροι χαρακτηρισμοί: κοινοί εγκληματίες, ληστές, συμμορίτες, κατσαπλιάδες, τρομοκράτες , ταραχοποιοί, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Γεγονός αναμενόμενο, αφού η αποδοχή από το κράτος της πολιτικής φύσης της ένοπλης πάλης, συνεπάγεται και την παραδοχή της ύπαρξης μια ανταγωνιστικής δύναμης που μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την κυριαρχία του.
Με τον όρο «τρομοκράτες» χαρακτηρίζονται όσοι αντιμάχονται την εξουσία με πρακτικές κυρίως ένοπλες και δεν αναγνωρίζονται ως αυτό που είναι, ως πολιτικά δρώντα άτομα, αλλά επιδιώκεται η αποϊδεολογικοποίησή της δράσης και του λόγου τους σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης να πιστέψει ότι η δράση ομάδων με πολιτικά κίνητρα, στόχους και αποτελέσματα δεν είναι πολιτική. Στην προσπάθειά τους αυτή να την εντάξουν στη σφαίρα του κοινού ποινικού εγκλήματος, προβάλλουν και θεωρίες σύμπλευσης ποινικών και πολιτικών.
Από την άλλη πλευρά, σε περίπτωση που μέλη αυτών των ίδιων ομάδων συλληφθούν αντιμετωπίζονται με αμιγώς πολιτικό τρόπο: με ειδικούς νόμους, ειδικά δικαστήρια και ειδικές συνθήκες κράτησης, ενώ παράλληλα τους ασκείται πολιτική δίωξη και οδηγούνται σε δίκες ξεκάθαρα πολιτικές. Παρόλη την προπαγάνδα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει πλήρης κοινωνική συναίνεση ως προς την καταδίκη της ένοπλης δράσης, και αυτή την «παρέκκλιση» έρχονται να διορθώσουν οι τρομονόμοι και τα ειδικά δικαστήρια. Έτσι εξαιρέθηκαν από τις δικαστικές αίθουσες οι ένορκοι. Αν η κοινωνία καταδίκαζε ομόθυμα την προοπτική του ένοπλου αγώνα δεν θα χρειάζονταν ούτε ο ιδεολογικός πόλεμος που ασκείται, ούτε η ειδική αντιμετώπιση. Και δεν θα έμπαινε θέμα εξαίρεσης των ενόρκων.
Οι «τρομονόμοι» στοχεύουν κύρια τις ένοπλες οργανώσεις. Συγχρόνως, στο στόχαστρό τους βρίσκεται η έμπρακτη αλληλεγγύη σε μια προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης των ένοπλων συντρόφων από τον πολιτικό χώρο που προέρχονται και στέλνοντας ένα γενικότερο μήνυμα εκφοβισμού, ειδικά σε όσους αγωνιστές δρουν ή θέλουν να δράσουν σε ανατρεπτική κατεύθυνση. Τέλος, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία παρέχει το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας.
Η ένοπλη δράση είναι οργανικό κομμάτι του αγώνα και οι στοχεύσεις αυτών των οργανώσεων το αποδεικνύουν περίτρανα καθώς αφορούν κρατικές δομές, πολιτικά πρόσωπα, οικονομικούς στόχους, δυνάμεις καταστολής κλπ., συγκεκριμενοποιώντας έτσι τις γενικότερες στοχεύσεις του ανατρεπτικού κινήματος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ανατρεπτικού κινήματος και συνεχίζουν την δράση τους μέσα από τις φυλακές της δημοκρατίας.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΌΜΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Παρέμβαση της ΑΣΜΠΑ έξω από το στρατοδικείο Ιωαννίνων στην συγκέντρωση αλληλεγγύης με τον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Ιάσωνα Κ. Πέμπτη 15 Οκτώβρη 2015

DSC_0103[1]

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΙΑΣOΝΑ Κ.

   Κάλεσμα σε μετωπικό αντιμιλιταριστικό αγώνα,
  από τον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη,
εκ’ μέρους της Αναρχικής Συλλογικότητας
                             για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ο Ιάσoνας Κ. δικάζεται στις 15 Οκτώβρη 2015 από το στρατοδικείο Ιωαννίνων, επειδή αρνείται να υπηρετήσει την πολεμική μηχανή των αφεντικών. Η κατασταλτική επιχείρηση εναντίον ενός ακόμα Ολικού Αρνητή Στράτευσης αποτελεί άλλη μια απόπειρα θωράκισης της δολοφονικής αιχμής του κράτους, μέσα σ’ ένα πλήθος αλλεπάλληλων διώξεων, καταδικαστικών αποφάσεων και μεγάλων χρηματικών προστίμων, που εντείνονται τα τελευταία χρόνια για το σύνολο των Αρνητών.
Διόλου τυχαία, η εντατικοποίηση της μιλιταριστικής αντίδρασης συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Η ντόπια αστική τάξη προετοιμάζει τον διακρατικό πόλεμο για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του Αιγαίου, πίσω από την σημαία της ΑΟΖ. Η αριστερή διαχείριση, αφού είχε εγγυηθεί πριν ακόμα από τις εκλογές του Γενάρη την συνέχιση της εθνικιστικής στρατηγικής, εμβαθύνει την στρατοκρατική συμμαχία με την στρατιωτική δικτατορία της Αιγύπτου και με το ισραηλινό κράτος, τον χωροφύλακα-σφαγέα της μεσογειακής Ανατολής και μεγάλο εξαγωγέα τεχνολογίας και τεχνογνωσίας γενοκτονίας. Πρόσφατα, το ελληνικό κράτος, ως πειθήνιος ακόλουθος του ΝΑΤΟϊκού διευθυντηρίου, έδωσε στήριξη στις αιματηρές επιχειρήσεις του τουρκικού κράτους εναντίον του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος και των λαών της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας. Το «πρώτα η Ελλάδα» που είχε πει ο Σημίτης πριν μιάμιση δεκαετία για να δικαιολογήσει την στήριξη στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία, μοιάζει με ευφυολόγημα μπροστά στην σημερινή πολεμική στρατηγική του ελληνικού κράτους.
Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου ανάμεσα στις προνομιούχες κάστες της Ευρώπης και στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας που έχουν πληγεί από τον πόλεμο των εξουσιών. Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου. Από την προλεταριακή-κοινωνική σκοπιά, είναι αναγκαίο να αντισταθούμε ενεργητικά στην στρατοκρατική κυριαρχία με κάθε εφικτό τρόπο και να συγκροτήσουμε ένα ισχυρό αντιμιλιταριστικό κίνημα.
Όταν πριν έναν αιώνα οι σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης υποδαύλισαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα έσπρωξαν τους ναζιστές προς την εξουσία, χαρακτηρίστηκαν από το επαναστατικό κίνημα ως σοσιαλσοβινιστές και σοσιαλφασίστες. Τότε όμως, υπήρχε ακόμα χώρος για ρεφορμιστικές αυταπάτες. Σήμερα, ο πόλεμος του κεφάλαιου και ο εθνικισμός δεν μπορούν πια να βρουν κανένα σοσιαλιστικό έρισμα. Ο ταξικός πόλεμος αποκαλύπτεται με απόλυτη ωμότητα. Από την μια πλευρά βρίσκονται οι προνομιούχες κάστες του αστικού κόσμου. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το μεγάλο ποτάμι των ταξικά καταπιεσμένων του πλανήτη που λεηλατούνται και δολοφονούνται σαν αδιάφορα νούμερα για την διακρατική καπιταλιστική οικονομία.
Η γραμμή του μετώπου έχει χαραχτεί με αίμα. Καιρός να πάρουμε θέση μάχης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Κείμενο που μοιράστηκε στο Κερατσίνι στην 2η επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

  Χθες, Πέμπτη 17 Σεπτέμβρη 2015, στο κέντρο της Αθήνας άναψαν πάλι οι φλόγες της εξέγερσης, με την πορεία που είχε καλέσει η «Συνέλευση αναρχικών ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες». Το οργανωτικό κάλεσμα είχε θέσει στο στόχαστρο την δομική συνάφεια της φασιστικής δράσης με την κρατική κυριαρχία και επικαιροποιούσε το πρόταγμα του μαχητικού αντικρατικού, αντικαπιταλιστικού και αντιφασιστικού αγώνα:
« Δυο χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τους μισθοφόρους μιας ναζιστικής οργάνωσης, η κρατική τρομοκρατία συνεχίζεται, στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και στους δρόμους. Οι φασιστικές συμμορίες των αφεντικών παραμένουν οπλισμένες.
 Οι μέρες μνήμης της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα έρχονται σε μια στιγμή που το κράτος επιχειρεί να νομιμοποιήσει εκλογικά για άλλη μια φορά την καπιταλιστκή λεηλασία. Ενώ έχει αποκαλυφθεί πλήρως η συμπόρευση της κυβερνητικής αριστεράς με τα διεθνή οικονομικά διευθυντήρια και καταποντίζεται η κοινοβουλευτική κι εξωκοινοβουλευτική συναινετική αντιπολίτευση, οι φασίστες θα αναλάβουν τον ρόλο της καθεστωτικής, δήθεν εξωσυστημικής αντιπολίτευσης.
  Επικαιροποιώντας το νήμα των δυναμικών κινητοποιήσεων των προηγούμενων δυο χρόνων απέναντι σε μια φασιστική-κρατική δολοφονία, να ξαναβγάλουμε στους δρόμους την οργή μας μαζικά. Για να θεριέψει η κοινωνική σύγκρουση. »
Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Κάνιγγος, σε απόσταση αναπνοής από την κεντρική προεκλογική φιέστα της ΝΔ, ανέβηκε στην όδο Ακαδημίας μπήκε με παλμό στην γειτονιά των Εξαρχείων και πολιόρκησε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής το οποίο λειτουργεί και σαν κρατητήριο-κολαστήριο προσφύγων.  Εκεί, μισθοφόροι και υλικά του κατασταλτικού μηχανισμού δέχτηκαν την πύρινη επίθεση των οργισμένων διαδηλωτών. Όταν κατέφτασαν τα σκυλιά των ματ και δελτα, αντιμετώπισαν αποφασιστική αντίσταση με όλα τα διαθέσιμα μέσα αυτοάμυνας. Η στάση των διαδηλωτών έδειξε στην πράξη ότι η κρατική τρομοκρατία είναι ο κοινός παρανομαστής της δημοκρατίας των αφεντικών και του φασισμού.
Το σώμα που συγκρούστηκε την Πέμπτη ξαναβάζει στην κινηματική ατζέντα την αναπόδραστη αλήθεια οτι για να χτιστεί επαναστατικό κίνημα πρέπει να πολεμήσουμε σήμερα ενάντια στις καταπιεστικές και εκμεταλλευτικές συνθήκες. Απαιτείται συνεχής εξεγερσιακός αγώνας, κόντρα στις συνθηκολογήσεις του ιδεαλισμού/εναλλακτισμού και του οπορτουνισμού που έκανε τις πλάτες στην πιο ύπουλη πλευρά του ταξικού εχθρού, στην καθεστωτική αριστερά. Απαιτείται η οργάνωση της αντίστασης και της αντεπίθεσης, κόντρα στις τακτικίστικες παλινωδίες μεταξύ ψήφου και αποχής.
Η μικρή, αλλά σθεναρή μάχη της Πέμπτης στα Εξάρχεια αποτελεί συνέχεια των κινητοποιήσεων των δυο προηγούμενων χρόνων στο Κερατσίνι. Αποδείχτηκε ότι οι γωνίες των γειτονιών μπορούν να γίνουν ένα βαθύ χαντάκι για τους κρατικούς δολοφόνους. Η αλληλεγγύη των κατοίκων στις λαϊκές συνοικείες γίνεται πολύτιμη ασπίδα. Ποτίζοντας τις εστίες αντίστασης, ανοίγουμε δρόμους στην παγκόσμια επαναστατική προοπτική. Ένας μικρός χαιρετισμός αλληλεγγύης με τις φλεγόμενες γειτονιές της Ιστανμπούλ, του Ντιαρμπακίρ, του Τζίζρε, της ιθαγενικής αμερικής και μαύρων γκέτο.
Η αντίδραση του κράτους στην αποφασιστική στάση των διαδηλωτών ήταν ο άγριος τραυματισμός των συλληφθέντων και η κράτησή τους με βαριές κατηγορίες. Η τιμωρητική κρατική βία όμως, μας εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Η διάχυτη καθημερινή βία των αφεντικών και των μισθοφόρων τους ζητάει εκδίκηση. Και ξέρουμε ότι κανένας καταπιεζόμενος δεν λυπάται τα τομάρια τους.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
18/9/2015
______________________________________________

 

VIDEO από τις συγκρούσεις στη μνήμη του Παύλου Φύσσα

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=zYgP8gacrxg[/youtube]

Κινητοποίηση ενάντια στις αντιδραστικές συγκεντρώσεις

Συγκέντρωση στο Σύνταγμα ενάντια στο αστικό μέτωπο


 Σήμερα που η επέλαση του διεθνούς κεφαλαίου και της ελληνικής αστικής τάξικης πάνω στους εκμεταλλευόμενους συνεχίζεται και με αριστερό προσωπείο …

 Σήμερα που οι κυβερνήτες διαπραγματεύονται ακόμα πιο βάρβαρους όρους καταπίεσης και λεηλασίας …

 Σήμερα που η κρατική τρομοκρατία αναβαθμίζεται, πασπαλισμένη με ανθρωπιστικές επιφάσεις …

 Σήμερα που το καρτέλ των καθεστωτικών MEDIA μεταδίδει τις απειλές των διευθυντηρίων και καλεί σε πλήρη υποταγή …

 Σήμερα, η αστική αντίδραση επιχειρεί να καταλάβει τους δρόμους στους οποίους δόθηκαν αιματηροί αγώνες τα προηγούμενα χρόνια.

 Για να μην αφήσουμε τους δυνάστες να παρελάσουν πάνω από τους νεκρούς μας …

 Για να μην αφήσουμε τις ζωές μας και τις κοινές ανάγκες στον ολοκληρωτισμό της αστικής κυριαρχίας και του φασισμού που εκτρέφει …

 Το εκκολαπτόμενο ελληνικό Μαϊντάν, πρέπει να γίνει ο τάφος του καπιταλιστικού ευρωπαϊσμού και του εθνικισμού, ο τάφος των κρατιστών.

 Καμία αυταπάτη για “φιλολαϊκή” ανάπτυξη μέσα ή έξω από την ευρωζώνη, μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

 Η απάντησή μας, η προλεταριακή – κοινωνική εξέγερση, η ομοσπονδιακή αυτοοργάνωση των καταπιεζόμενων, η μαχητική αντεπίθεση μέχρι την συλλογική απαλλοτρίωση όλου του πλούτου και την κατάλυση του κράτους.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 22/6/2015

Αναρχική Συλλογικότητα

                                για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Kάλεσμα αλληλεγγύης για τα στρατοδικεία των Θ.Χατζηαγγέλου και Δ.Χατζηβασιλειάδη (Ιούνης 2015)

 Στην εποχή της αριστερο-δεξιάς εθνικιστικής νάρκωσης η πολιτική της στρατοκρατικής επίθεσης στο αντιμιλιταριστικό κίνημα συνεχίζεται εντεινόμενη.
 Στις 14/5/’15 ο ολικός αρνητής Μιχάλης Τόλης καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Ιωαννίων σε δέκα μήνες φυλάκιση με μια δεύτερη δίωξη για το ίδιο “αδίκημα”. Η ποινή υπερέβαινε εκείνη που του είχε επιβάλει το στρατοδικείο της Αθήνας επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, 16/6/’05, το αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατοδικείο 2ου βαθμού) επικύρωσε την ποινή των επίσης δέκα μηνών στον αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Σωτηρόπουλο. Αύριο, Τετάρτη 17/6 δικάζεται από το στρατοδικείο της Αθήνας ο ολικός αρνητής Θάνος Χατζηαγγέλου. Και δυο εβδομάδες μετά, την Δευτέρα 29/6 δικάζεται για δυο διώξεις ο ολικός αρνητής Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, ενώ έχει ήδη καταδικαστεί από αναθεωρητικό για μια προηγούμενη δίωξη.
  Το νέο νομοσχέδιο για την καταναγκαστική στράτευση στην κρατική πολεμική μηχανή διατηρεί την επιβολή προστίμων στους ανυπότακτους (6000 ευρώ για κάθε άρνηση πειθάρχησης στις αλλεπάλληλες κλήσεις στράτευσης). Το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μια έκφανση της οικονομικής τρομοκρατίας και της εξοντωτικής ληστρικότητας που επιχειρεί το κράτος σε βάρος των ταξικά καταπιεσμένων στα χρόνια της μνημονιακής διαχείρισης.
  Την ίδια στιγμή οι λαϊκιστές ευρω-σοβινιστές της κυβέρνησης Σ.-ΑΝΕΛ, ως κατά παράδοση και κατά συνθήκη εκφραστές των συμφερόντων της αστικής τάξης, χτίζουν πολεμικές και αντεπαναστατικές συμμαχίες με τα πιο αντικοινωνικά και απάνθρωπα καθεστώτα του πλανήτη. Με το Ισραήλ, τον στρατοκράτη-αποικιοκράτη, χωροφύλακα και μακελάρη της Μ.Ανατολής. Με την αιματοβαμένη χούντα της Αιγύπτου. Με τη ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και τον πόλεμό της.
  Οι κρατιστές, αριστεροί και δεξιοί, είναι αδίστακτοι προκειμένου να διασφαλίσουν την συνέχεια της καπιταλιστικής επικυριαρχίας και λεηλασίας παγκοσμίως. Το ελληνικό κράτος, που αποτελεί οργανικό κομμάτι του ευρω-αμερικάνικου μπλοκ, στηρίζει τις πιο άγριες στρατοκρατικές επιχειρήσεις του διεθνούς κεφάλαιου και συμμετέχει στις προσπάθειες όξυνσης του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στο ευρωπαϊκό κάτεργο, στα σύνορά του και στα πέρατα της γης, υπό το πρόσχημα του θρησκευτικού πολέμου, τον οποίον υποδαυλίζουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες.
  Σ’ αυτές τις συνθήκες έχουμε καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα και να στηρίξουμε την βασική αιχμή του, την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/6/2015 8.30πμ
ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΡΟΥΦ (Γέφυρα Π.Ράλλη)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5»

Για ένα πλατύ μέτωπο ενάντια στην πολιτική καταστολή. Για τη νίκη του ταξικού και κοινωνικού κινήματος ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να μας εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.

 Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου, είναι πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου. Continue reading Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5»

Σχετικά με την απεργία πείνας, τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών και το «τρομοσόου» της αντιτρομοκρατικής

Το κράτος έχει συνέχεια… και η καταστολή το ίδιο

(Σχετικά με την απεργία πείνας, τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών

και το «τρομοσόου» της αντιτρομοκρατικής)

Η «αριστερή-ακροδεξιά» κυβερνητική διαχείριση  μετά τα διαπιστευτήρια που έδωσε στην οικονομική ελίτ, στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ήρθε η ώρα να βεβαιώσει και την προσήλωση της στην «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία, να δηλώσει έμπρακτα ότι η συνέχεια του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι μέσα στις προτεραιότητές της. Τα νέα μνημόνια που ετοιμάζουν για την ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων προς όφελος πάντα του κεφαλαίου απαιτούν μια κατασταλτική επιθετική πολιτική όπου θα «χτυπιέται» κάθε μαχητική κοινωνική και πολιτική αντίσταση, και συγχρόνως θα λειτουργεί αποτρεπτικά για όποιον σκέφτεται να αγωνιστεί έμπρακτα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον (πολιτικό-οικονομικό) οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, επιλέγοντας την ύστατη μορφή αγώνα, την απεργία πείνας. Πιο συγκεκριμένα από τις 2 Μαρτίου δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας. Ο αγώνας τους είναι μια μάχη για την κατάργηση συνολικά του ειδικού κατασταλτικού/νομικού πλαισίου με το οποίο το καθεστώς αντιμετωπίζει τους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η υπόθεση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες  και με τους όρους με τους οποίους αυτοί θα διεξάγονται. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

Η κυβέρνηση γνωρίζοντας πολύ  καλά ότι αυτός ο αγώνας αποτελεί γι’αυτή σοβαρό κίνδυνο με ανυπολόγιστο κόστος επιλέγει την παραδοσιακή τακτική «του καρότου και του μαστίγιου».

Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει ότι πριν ακόμα ανακοινωθεί η απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων κλιμάκιο του Σύριζα επισκέφτηκε τις φυλακές Δομοκού και Λάρισας και μοίρασε απλόχερα υποσχέσεις για την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων την ίδια ώρα που έστηναν το τρομοσόου μπροστά από τη ΓΑΔΑ με τη μεταφορά «διαπόμπευση» επί της ουσίας εν μέσω δεκάδων τηλεοπτικών καμερών, φωτογράφων, δημοσιογράφων κλπ. της αναρχικής Α. Σπυροπούλου καθώς και της συντρόφου του μέλους της ΣΠΦ  Γ. Τσάκαλου; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η δίωξη και προφυλάκιση συγγενών των μελών της ΣΠΦ.

Και πριν προλάβουν να περάσουν λίγα 24ωρα το σκηνικό συμπληρώθηκε από τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών από την κρατική ασφάλεια με το γελοίο όπως πάντα πρόσχημα της «ανώνυμης καταγγελίας για όπλα και εκρηκτικά», αλλά επί τις ουσίας πρόκειται για προληπτικό χτύπημα του κινήματος αλληλεγγύης στον αγώνα των φυλακισμένων συντρόφων.

Το μήνυμα εστάλη προς όλες τις κατευθύνσεις: «Το κράτος θα επιβληθεί “δια πυρός και σιδήρου”, τίποτα δεν άλλαξε κύριοι “εταίροι” μας μπορείτε να μας εμπιστεύεστε και όχι μόνο αυτό , θα είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους». Οι τάχα «δημοκρατικές ευαισθησίες» του κυβερνώντος κόμματος θάφτηκαν οριστικά την ίδια χρονική στιγμή που ορκιζόνταν η νέα κυβέρνηση. Οι αρμόδιοι υπουργοί Βούτσης και Πανούσης που κατά το παρελθόν ήταν λαλίστατοι γύρω από παρόμοια θέματα καταγγέλλοντας τις «ακροδεξιές πρακτικές», είναι σήμερα οι ενορχηστρωτές αυτής της κατασταλτικής επίθεσης και έχουν πολιτικές και προσωπικές ευθύνες.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

Συνέλευση  Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

08/03/2015

Ανακοίνωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Από τις 2 Μαρτίου οι πολιτικοί κρατούμενοι Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας και Ν. Μαζιώτης, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Θεοφίλου, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Ντάλιος και Α. Σταμπούλος, Φ. Χαρίσης πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια συνολικά στο ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο που έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια και στο μονιμοποιημένο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Συγχρόνως συμμετέχουν και οι κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού (τύπου Γ’),  Μοχάμεντ Σαίντ Ελτσιμπάχ  και Γ. Σοφιανίδης  με αίτημα την καταργήση των φυλακών τύπου Γ.

Ενώ τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ, και η Α. Σπυροπούλου πραγματοποιούν επίσης απεργία πείνας ενάντια στις προφυλακίσεις συγγενών τους και στηρίζουν την κινητοποίηση των υπολοίπων απεργών πείνας.

Τέλος ο αριθμός των απεργών πείνας σταδιακά θα αυξάνεται με την συμμετοχή και των υπόλοιπων πολιτικών κρατουμένων.

Εμείς σαν Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα των συντρόφων μας που παλεύουν για:

  • Κατάργηση της ειδικής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής  και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187Α και 187).
  • Κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).
  • Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων.
  • Οριοθέτηση της χρήσης και της επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.
  • Επίσης στηρίζουμε το κοινό αίτημα για την άμεση απελευθέρωση του Σ. Ξηρού που εξοντώνεται καθημερινά εδώ και 13 χρόνια από το εκδικητικό κράτος καθώς και το αίτημα των μελών της Σ.Π.Φ για την απελευθέρωση των συγγενών τους.

Η οικοδόμηση του  κράτους έκτακτης ανάγκης όπως έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα περισσότερο από την θωράκιση του καθεστώτος εν όψει των επερχόμενων κοινωνικών εκρήξεων. Η εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, και η εδραίωση του αστυνομικού κράτους αποτέλεσαν τα δεδομένα των τελευταίων ετών πάνω στα οποία χτίστηκε το ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο σαν απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να επιβληθεί βίαια η κοινωνικά απονομιμοποιημένη εξουσία. Επιβεβαιώνοντας όσους δεν έτρεφαν αυταπάτες, η «αριστερή» διαχείριση έδωσε ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας εξουσίας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό) τα οποία είναι πολύ διαφορετικά από τις προεκλογικές εξαγγελίες που δημιούργησαν αυταπάτες σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, και αργά ή γρήγορα θα συνεχίσει σε παρόμοιο μοτίβο όπως κάθε κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια: με νέα  μνημόνια και οικονομική επίθεση στις κατώτερες τάξεις που θα συνοδεύονται με κατασταλτική επίθεση της πολιτικής αντίστασης.

Για όλους αυτούς του λόγους, οι πολιτικοί κρατούμενοι επιλέγουν να συνεχίσουν το αγώνα ακόμα και σε συνθήκες αιχμαλωσίας ξεκινώντας απεργία πείνας με την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Ο αγώνας τους είναι μια μάχη για την κατάργηση συνολικά του ειδικού κατασταλτικού/νομικού πλαισίου με το οποίο το καθεστώς αντιμετωπίζει τους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η υπόθεση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες  και με τους όρους με τους οποίους αυτοί θα διεξάγονται. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

Συνέλευση  Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Απαντητικό δημόσιο κάλεσμα του ολικού αρνητή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη σε νέα κλήση κατάταξης

Δημόσια Ανακοίνωση – Παλλαϊκό κάλεσμα στο πυροβολικό

 Μετά από μια καταδίκη φυλάκισης ενός έτους για ανυποταξία, για την οποία καταβάλω εκατό ευρώ κάθε μήνα, μετά από δυο ακόμα κλήσεις στράτευσης που ακολουθήθηκαν από δυο ακόμα διώξεις μέσα στο 2014 και δυο συλλήψεις από την ασφάλεια, για τις οποίες εκκρεμούν δυο ακόμα στρατοδικεία, μετά από δυο χαράτσια των έξι χιλιάδων ευρώ, τα οποία αρνούμαι να πληρώσω και με δεδομένο ότι βρίσκομαι σε καθεστώς ομηρίας με περιοριστικούς όρους και αναμενόμενες δίκες (εκτός των στρατοδικείων) ακριβώς επειδή είμαι στρατευμένος αναρχικός, μετά λοιπόν από από μια σειρά άθλιων ποινικών, φυσικών και οικονομικών εκβιαστικών εγκλημάτων του κράτους που αποσκοπούν στο να καμφθεί το αγωνιστικό σθένος μου, να γίνω ρίψασπις στην μετωπική γραμμή της ολικής άρνησης στην στρατοκρατία και να αποδεχθώ την αιχμαλωσία της στρατιωτικής θητείας, ο ελληνικός στρατός με ξανακαλεί να καταταγώ την Τρίτη 20 Γενάρη 2015 μ’ ένα σημείωμα της στρατολογικής υπηρεσίας αθήνας το οποίο υπογράφεται από τον τμηματάρχη λοχαγό (ΣΣΝΣ) ιωάννη γ. αργυρό και την διευθύντρια αντισυνταγματάρχη (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου.
Διόλου τυχαία καλείται να καταταχθεί την ίδια μέρα, αλλά σε άλλο στρατόπεδο και ο σύντροφος αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Φώτης Σίψας. Η εντεινόμενη κατασταλτική πολιτική ενάντια στους αρνητές και η ιδιαίτερη επιμονή στους αναρχικούς συντρόφους καταδεικνύουν τον πανικό των στρατοκρατών απέναντι στην απήχηση του προτάγματος της ολικής άρνησης στράτευσης και την γενικότερη ανησυχία του κράτους για την κοινωνική απαξίωση των θεσμών του και των ένοπλων μηχανισμών του.
Αυτήν τη φορά καλούμαι να υπηρετήσω στο πυροβολικό. Με την συγκεκριμένη δημόσια ανακοίνωσή μου ενημερώνω τα στρατολογικά γραφεία, τους στρατιωτικούς εισαγγελείς και δικαστές, τους στρατόμπατσους και την κρατική ασφάλεια, τα επιτελεία τους και τα υπουργεία τους, οποιονδήποτε μισθοφόρο στρέφεται ενάντια στο αντιμιλιταριστικό κίνημα «κάνοντας την δουλειά του», αλλά και όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ελληνικός στρατός προστατεύει την ζωή του και την ελευθερία του ή έστω ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού τρομοκρατίας είναι απλά αδιάφορη, ενημερώνω λοιπόν ότι μόλις έρθει η ώρα για τους προλετάριους να κανονιοβολίσουμε τους στρατώνες, τα κρατητήρια, τα δικαστήρια, τις φυλακές και όλους τους τυραννικούς θεσμούς των αφεντικών για να αποτινάξουμε την εξουσία τους, θα είμαι πρόθυμος και ικανός πυροβολητής.
Δεν χρειάζεται να υπηρετήσουμε καμία σωφρονιστική δομή για να μάθουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την φυσική και κοινωνική άμυνά μας και τον πολιτικό αγώνα μας απέναντι στην εξουσία. Δεν τσιμπάμε το τυράκι της μιλιταριστικής αυθεντίας και μιας ψευτομαγκιάς που συντηρεί την υποταγή, όπως δεν τσιμπάμε στο τυράκι του τρελόχαρτου. Η ανοιχτή κοινότητα της μαχητικής αυτοοργάνωσης έχει αρκετή ευφυΐα, την βέλτιστη που μπορεί να επιδείξει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, ακριβώς επειδή βασίζεται στην δύναμη της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Κι αφού λοιπόν η κρατική βία, η λεηλασία του φυσικού πλούτου και της ανθρώπινης εργασίας, η φτώχια, ο κατακερματισμός και ο θάνατος σε καθεστώς εγκατάληψης ξεχειλίζουν μέσα στην ελληνική επικράτεια του διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και πέρα από τα σύνορά της, οι πυροβολαρχίες του κάτω κόσμου ίσως εμφανιστούν πολύ ταχύτερα απ’ όσο υπολογίζουν στους εφιάλτες τους οι κρατιστές. Κανένας μισθοφόρος της καταστολής δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από γραφειοκρατικές και ιεραρχικές επιφάσεις. Μέσα στον σύγχρονο καπιταλιστικό βόρβορο ούτε το ελαφρυντικό της αμέλειας δεν μπορεί να βρει έδαφος. Όποιος τάσεται στην πλευρά της στρατοκρατίας έχει απάνθρωπο δόλο και πλήρη ευθύνη για τα εγκλήματά της παγκοσμίως.
Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία να αρνηθούν, αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.
Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης (Ολικός Αρνητής Στράτευσης), 15 Γενάρη 2015

Το κείμενο σε pdf

Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14)

Ανακοίνωση της Συνελευσης της Κατάληψης Πολυτεχνείου (1η)

Από σήμερα 1/12/14 το Ε.Μ.Π. Αθήνας καταλαμβάνεται, ως ένα ακόμη σημείο αλληλεγγύης και συστράτευσης με τον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11/14), καθώς και των υπολοίπων αλληλέγγυων απεργών πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 17/11/14), Δ. Πολίτη και
Α. Δ. Μπουρζούκου (από 1/12/2014).

Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους από τις 1/2/2013
για την διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης.
Η πράξη του αποτελεί μέρος του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, ενάντια σε όσους είναι
υπεύθυνοι για την λεηλασία που επιβάλεται στην κοινωνία συνολικά
από το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές επιλογές του Ν. Ρωμανού και η αγωνιστική του συστράτευση
αποτελεί συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Αγωνίζεται για ένα κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και αφεντικά.
Ο αγώνας των φυλάκισμένων απεργών πείνας για μια ανάσα ελευθερίας
και εναντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης της σωφρονιστικής καταστολής, (διακοπή και άρνηση αδειών, γενίκευση του καθεστώτος απομόνωσης, φυλακές τύπου Γ)
βρίσκεται πλάι-πλάι με τον αγώνα του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία της ζωής του.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου επιχειρεί /έχει σκοπό να δώσει στο απελευθερωμένο έδαφος του ΕΜΠ χαρακτηριστικά ενός ανοιχτού, μαζικού και μαχητικού κέντρου αγώνα, παράλληλα με κάθε άλλο σημείο που αναπτύσεται
προς την κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού (χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών)
αλλά και της υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης γενικότερα.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Συνέλευση Κατάληψης Πολυτεχνείου
1/12/2014

________________________________________________________________________________

 

 

Screen Shot 2016-05-07 at 13.37.10

 

Αθήνα: Δεύτερη ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατάληψης Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια

Σήμερα, στις 2/12, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 με σκοπό τη δικαίωση του αιτήματός του για παροχή εκπαιδευτικών αδειών. Η πορεία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμο, μέρος του οποίου κατευθύνθηκε στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Continue reading Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14)

Για τον Remi Fraisse

Σάββατο 15 Νοέμβρη 2014 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών από είκοσι αλληλέγγυους συντρόφους και έγινε παρέμβαση μέσα στο προαύλιο και τις αίθουσες διδασκαλίας, με μοίρασμα κειμένων, κοινοποίηση από ντουντούκα, ρίψη φλάϊερ και συνθήματα. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 11:40 το πρωί και ολοκληρώθηκε μια ώρα αργότερα.

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

REMI FRAISSE: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Στην Ταρν της νοτιοδυτικής Γαλλίας, διεξάγεται ένας κοινωνικός αγώνας ενάντια στην κατασκευή φράγματος, η οποία επιφέρει την καταστροφή του δάσους Σιβέν και του υδροβιότοπου της Τεστέτ. Η γη του Τεστέτ αποτελεί ένα από τα σημεία όπου το κεφάλαιο επελαύνει λεηλατώντας τον φυσικό πλούτο και την τοπική ζωή. Στην Ελλάδα, το σχέδιο λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας και εκτροπής του ποταμού Αχελώου, οι μεταλλευτικές επενδύσεις, η κατασκευή Βιομηχανικών Ζωνών Παραγωγής Ενέργειας (ΒΑΠΕ) σε όλη την ύπαιθρο, τα σχέδια εκμετάλλευσης δημόσιας γης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και τα Ρυθμιστικά σχέδια για την Αττική είναι ανάλογα παραδείγματα της λεηλασίας που επιχειρούν τ’αφεντικά σε όλο τον πλανήτη.
Η αντίσταση ενάντια στην λεηλασία δημιουργεί νέες κοινότητες αγώνα και δεσμούς αλληλεγγύης που σπάνε τα σύνορα. Το κίνημα αντίστασης ενάντια στα νέα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, το NO TAV στην Val de Suse της βόρειας Ιταλίας που αγωνίζεται ενάντια στους σιδηρόδρομους υπερυψηλής ταχύτητας, οι περιοχές ZAD στην Γαλλία (Zone A Defendre – ζώνες προς υπεράσπιση) διαμορφώνουν ένα κοινό έδαφος απέναντι στην σαρωτική καπιταλιστική ανάπτυξη.
Στο δάσος Σιβέν τη νύχτα της 25ης προς 26η Οκτώβρη συγκεντρώθηκαν 7000 άνθρωποι για να ανακόψουν την επανέναρξη των καταστροφικών κατασκευαστικών εργασιών και να επανακαταλάβουν το δάσος απ’όπου είχαν εκδιωχθεί με βίαιη αστυνομική επιχείρηση ένα χρόνο πριν. Το ξημέρωμα οι κρατικοί μισθοφόροι επιτέθηκαν στους αγωνιζόμενους. Ο Ρεμύ βρέθηκε νεκρός μετά από ώρες. Δολοφονήθηκε από χειροβομβίδα κρότου λάμψης των μπάτσων.
Παρά την προσπάθεια του κράτους και των καθεστωτικών MEDIA να θάψουν το γεγονός, η δολοφονία του Ρεμύ πυροδότησε ένα κύμα εξέγερσης σε όλη τη Γαλλία. Από εκείνη τη μέρα πραγματοποιούνται καθημερινά δεκάδες συγκεντρώσεις και πορείες, αποκλεισμοί κρατικών κτιρίων, σχολείων και σχολών, αστυνομικών τμημάτων και στρατοπέδων της χωροφυλακής, συγκρούσεις με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους φασίστες. Στην εξέγερση απέναντι στο κράτος και τους δολοφονικούς βραχίονές του συστρατεύονται αντιστάσεις που εκκινούν από διαφορετικά πεδία, αλλά αναγνωρίζουν την κοινή ανάγκη για ελευθερία και δικαιοσύνη και τον κοινό εχθρό. Είναι οι λαϊκές συνελεύσεις, που προτάσσουν μαζικά την αχρηστία του κράτους και την διάλυση των ένοπλων μηχανισμών του από την ίδια την κοινωνία. Είναι οι μαθητές και οι φοιτητές που βγαίνουν μαχητικά στους δρόμους, όπως κι εδώ αυτές τις μέρες και ξυπνούν τους φόβους της εξουσίας.
Η δολοφονία του Ρεμύ αποτελεί μια ακόμη κρατική δολοφονία… Δεν πρόκειται για ένα τραγικό λάθος που θα λυθεί με την απόσυρση του συγκεκριμένου όπλου. Άλλωστε, όλες αυτές τις μέρες το γαλλικό κράτος συνεχίζει να χτυπά και να τραυματίζει διαδηλωτές, για να επιβάλει την τρομοκρατία του. Οι εξεγερμένοι στην Γαλλία δεν έχουν αυταπάτες για τον εγγενή δολοφονικό χαρακτήρα του κράτους. Αγωνίζονται για ένα κόσμο χωρίς την εκμετάλλευση και την κρατική καταπίεση και ξέρουν, όπως κι εμείς που αγωνιζόμαστε εδώ, ότι για να αποτινάξουμε τον δολοφονικό ζυγό καλούμαστε ν’αντιταχθούμε στις αστυνομίες και τους κρατικούς στρατούς με κάθε πρόσφορο μέσο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας

22 Οκτώβρη συγκέντρωση-πορεία στα Χαυτεία / 2 Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΙΑ

 Προκήρυξη της Α.Σ.Μ.Π.Α. ενόψει της διαδήλωσης που καλεί για τις 22 Οκτώβρη στα Χαυτεία το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στα “απελευθερωμένα” ωράρια  και της Απεργίας στον κλάδο του εμπορίου στις 2 Νοέμβρη, η οποία πρέπει να ενισχυθεί με μαζική κινητοποίηση αλληλεγγύης.

Κυριακή: Ψώνια και καναπές; Όχι! Άγρια απεργία!

Από τον Απρίλιο και χωρίς σταματημό διεξάγεται ένας αυτοοργανωμένος αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον χώρο του εμπορίου. Συγκεντρώσεις και πορείες, αποκλεισμοί καταστημάτων σε γειτονιές και στο κέντρο της αγοράς, εκτεταμένες παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας και συνεχής ζύμωση με τους εργαζόμενους στο εμπόριο, άνοιγμα εδάφους για την έκφραση του αντιστασιακού αυθορμητισμού τους και αλληλεγγύη σε προσπάθειες εργατικής αυτοοργάνωσης, αντιπαράθεση με τις δυνάμεις καταστολής και συσπείρωση ενός πολύμορφου μετώπου με την συμμετοχή σωματείων κι εργατικών σχημάτων, συνελεύσεων γειτονιών και πολιτικών συλλογικοτήτων, απαρτίζουν τις αλληλένδετες εκφάνσεις μιας σύγκρουσης που είναι αναγκαίο να οξυνθεί.

Κράτος κι επιχειρηματίες ξεκίνησαν μ’ένα σχέδιο ανοίγματος των καταστημάτων 7 Κυριακές του έτους και τον Ιούνη προχώρησαν στο δοκιμαστικό άνοιγμα των καταστημάτων συγκεκριμένων περιοχών και για τις 52 Κυριακές του έτους. Βρήκαν μπροστά τους όμως, σθεναρή αντίσταση και το σημαντικότερο, τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης κινητοποίησης εμποροϋπαλλήλων. Στα μέσα Σεπτέμβρη το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέστειλε την εφαρμογή του σχεδίου των 52 Κυριακών μέχρι τις 9 Νοέμβρη. Ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα πιο αποφασιστικά. Η 2 Νοέμβρη που είναι η επόμενη από τις 7 Κυριακές θα αποτελέσει αιχμιακό σημείο έκφρασης της δυναμικής που κερδήθηκε.

Γιατί πρέπει να πολεμήσουμε για την κυριακάτικη αργία;

Αποτελεί μια αλήθεια ότι ένας λόγος που θεσπίζονται τα απελευθερωμένα ωράρια για τα εμπορικά καταστήματα και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι για να χτυπήσουν τους μικρεμπόρους και να ενισχύσουν την υπερσυσσώρευση των κεφαλαίων. Όμως, αποτελεί εξίσου αλήθεια ότι με το πρόσχημα της σωτηρίας των θέσεων εργασίας τους οι εργαζόμενοι στις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις εκβιάζονται να δουλεύουν με πιο απάνθρωπους όρους, ακόμα χειρότερους κι απ’ τους νέους όρους που δοκιμάζουν οι μεγάλες αλυσίδες. Οι υπάλληλοι των μικρών εμπορικών επιχειρήσεων έχουν κάθε λόγο να μπουν ενεργητικά στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, αντί να αυτοθυσιαστούν επενδύοντας παθητικά στην απέλπιδα συντήρηση των αφεντικών τους μέσα στις άγριες συνθήκες της ελεύθερης αγοράς.

Ωστόσο, η κατάργηση της βδομαδιάτικης αργίας δεν πλήτει μόνο έμμεσα τους εργαζόμενους˙ έρχεται ακριβώς για να επιδεινώσει τις συνθήκες της μισθωτής σκλαβιάς, να εντείνει την εκμετάλλευση, τον κατακερματισμό και την αλλοτρίωση των εργαζόμενων.

Η απελευθέρωση του εμπορικού χρόνου φέρνει την ελαστικοποίηση του χρόνου και του συνόλου των όρων εργασίας. Ο χώρος του εμπορίου είναι ο καταλληλότερος για την ραγδαία μαζική επιβολή νέων συνθηκών σκλαβιάς, διότι οι εργαζόμενοι των καταστημάτων βρίσκονται πιο απομονωμένοι, είναι λιγότερο ειδικευμένοι και στην πλειονότητά τους πιο νέοι και πιο προσωρινοί.

Ήδη με την εφαρμογή του πιλοτικού μέτρου ενάντια στην αργία γίνονται προσλήψεις 4ωριτών και αποκλειστικών για τις Κυριακές, σε άλλους επιβάλεται η κυριακάτικη δουλειά στο 4ήμερο κι εργαζόμενοι υποχρεώνονται σε μετακινήσεις από κατάστημα σε κατάστημα. Επιπλέον, ορισμένες επιχειρήσεις αρνούνται να πληρώσουν την προσαύξηση στο μερακάματο της αργίας ή «πληρώνουν» με καταναλωτικά κουπόνια. Continue reading 22 Οκτώβρη συγκέντρωση-πορεία στα Χαυτεία / 2 Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΙΑ

Κείμενο που μοιράστηκε σε κινητοποιήσεις ενάντια στην μετατροπή νοσοκομείων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα λευκά κελιά

Νέμεση
Μή λησμονήσεις
Ποτέ μή λησμονήσεις
Δεν πρέπει να λησμονήσεις
(Αλέξανδρος Παναγούλης, από την απομόνωση)

Στρατόπεδα συγκέντρωσης αντί νοσοκομείων

και φυλακές “υψίστης ασφαλείας”

 Η κατάργηση της δημόσιας παροχής υγείας αποτελεί έναν κεντρικό άξονα της εντεινόμενης γενικής κεφαλαιο-κρατικής επιδρομής πάνω στους όρους επιβίωσης των καταπιεσμένων. Τα εξοντωτικά αποτελέσματά της παίρνουν μαζική διάσταση. Παράλληλα, ο μαζικός εγκλεισμός των πιο αδύναμων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης επεκτείνεται. Σ’αυτήν την συγκυρία το σχέδιο μετατροπής κρατικών νοσοκομείων (Αγ.Βαρβάρα και Σκαραμαγκά) σε κέντρα κράτησης μόνο τυχαίο δεν είναι. Γιατί το κράτος θεωρεί τις κτηριακές υποδομές της δημόσιας υγείας αξιοποιήσιμες για μαζικές φυλακές; Ας δούμε που συναντιούνται και που διακρίνονται ο νοσηλευόμενος και ο κρατούμενος ως κατηγορίες μέσα στον πολιτισμό της αστικής διεύθυνσης και πως καθολικοποιείται σήμερα μέσα από τον κρατικό ολοκληρωτισμό η ταυτοπροσωπία του ασθενούντος, αλλά μη αξίζωντος περίθαλψης και του “επικίνδυνου”, αλλά μη αξίζωντος ενσωμάτωσης. Continue reading Κείμενο που μοιράστηκε σε κινητοποιήσεις ενάντια στην μετατροπή νοσοκομείων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα λευκά κελιά

Προκήρυξη αλληλεγγύης στο Κ-ΒΟΞ ενάντια στις μαφίες

ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ;

 Τη νύχτα της Τρίτης 3/6/2014 το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ στα Εξάρχεια έγινε στόχος ένοπλης μαφιόζικης επίθεσης. Η ενέργεια αυτή στρέφεται εναντίον των οργανωμένων αναρχικών που αντιστέκονται στο κράτος και τις μαφίες του, για να τρομοκρατήσει την γειτονιά και το κονωνικό κίνημα ειδικά σε μια στιγμή έντονης κινητικότητας απέναντι στη μάστιγα του ναρκεμπορίου και της κρατικής καταστολής και δυο μέρες πριν την συγκέντρωση και την λαϊκή συνέλευση που έχουν καλεστεί για την Πέμπτη 5/6. Ήδη, τον προηγούμενο μήνα το κράτος στοχοποίησε κι επιχείρησε να θέσει σε ομηρία τρεις συντρόφους από το Κ-ΒΟΞ και την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας καλώντας τους ως μάρτυρες με βάση ένα στημένο τηλεφώνημα για την δικογραφία που άνοιξε η “αντιτρομοκρατική” μετά από μια μαζική δυναμική παρέμβαση ενάντια στις μαφιόζικες προκλήσεις.
Η πολλαπλή στοχοποίηση της κατάληψης ΒΟΞ από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τα ΜΜΕ και τους ναρκέμπορους καταδεικνύει ότι το κράτος και οι μαφίες έχουν κοινά συμφέροντα, διαπλέκονται οργανωτικά και συντονίζουν τα σχέδιά τους για να χτυπήσουν το κοινωνικό κίνημα και να σπείρουν στο κοινωνικό έδαφος την τρομοκρατία τους, την σήψη και την εκμετάλλευση. Η διείσδυση και η δράση των κάθε λογής μαφιών στα Εξάρχεια ανέκυψε πάνω σε ένα δυναμικό πεδίο, όπου από την μια πλευρά στέκεται ενα πλήθος αγωνιζόμενων υποκειμένων κι απ’την άλλη πλευρά η χρόνια προσπάθεια επιβολής στην γειτονιά ενός καθεστώτως καταστολής και άλωσής της από την αγορά διασκέδασης και από το συνακόλουθο ναρκεμπόριο με απότερο σκοπό την παθητικοποίηση των κατοίκων και των θαμώνων.
Πίσω από την μαζική φυτοποίηση και την κατάληψη του δημόσιου χώρου από την κουλτούρα της ναρκοεξάρτησης βρίσκεται η απόσυρση των αγωνιζόμενων από τους δρόμους και η επικράτηση της εμπορευματοποίησης και του life style. Τα Εξάρχεια των μπαρ και των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων αποτελούν το κατάλληλο υπόστρωμα μέσα στο οποίο τοποθετούνται και μεγαλώνουν οι μαφίες. Αν υπάρχει κάτι που βάζει οριογραμμές ανάμεσα στη νόμιμη κατανάλωση αφενός και στο ναρκεμπόριο αφετέρου, αυτό είναι το ποιός θα επιβάλει τους δικούς του όρους λεηλασίας της γειτονιάς.
Η διάχυση της νάρκωσης, του κανιβαλικού φιλοτομαρισμού και της εξουσιαστικής βίας έστρωσαν το έδαφος για τον πόλεμο των παρακρατικών και την πιο εντατική αστυνομική κατοχή που έχουν γνωρίσει τα Εξάρχεια μεταδικτατορικά. Η εγκατάσταση του μαφιόζικου παρακράτους στον δημόσιο χώρο των Εξαρχείων, που έχει ως αιχμή της την αυξανόμενη παρέμβαση των μπράβων με αποκορύφωμα την ένοπλη επίθεση σε μια αυτοοργανωμένη δομή, αποτελεί ένα κεντρικό κρατικό πείραμα για την επιβολή ελέγχου στις λαϊκές γειτονιές, γι’ακόμα πιο μαζική αφαίμαξη των ήδη εξαθλιωμένων και για απροκάλυπτη εξόντωση των αντιστεκόμενων.
Ο αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση, την εξάρτηση και τον κανιβαλισμό έχει την ίδια αφετηρία με τον αγώνα για πολιτική αυτονομία και τον αγώνα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του κοινωνικού εδάφους.
Η μαχητική αυτοάμυνα των καταπιεσμένων απέναντι στις διάφορες κρατικές και παρακρατικές εξουσίες αποτελεί ένα “εκ των ουκ ανευ” ζήτημα. Από την ιστορική εμπειρία και τις παραδόσεις των ανά τον κόσμο επαναστατικών κινημάτων αντλούμε σαφείς απαντήσεις για τις δυνατότητες αναχαίτισης της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας από τις κοινότητες αντίστασης κι η αγωνιστική ιστορία στην περιοχή των Εξαρχείων έχει τα δικά της σημεία αναφοράς.
Αντίθετα, η απάθεια, η ανοχή, η χαλαρότητα και η διαλλακτικότητα απέναντι στην γκετοποίηση είναι οι στάσεις που νομιμοποιούν την κυριαρχία των μαφιών και την αστυνομική κατοχή. Παράλληλα, η ανάθεση του προβλήματος στην “πολιτεία”, δηλαδή στην κρατική καταστολή, αποκρύβει τις βαθύτερες αιτίες της διαχεόμενης νάρκωσης, συγκαλύπτει την δομική διαπλοκή των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών και δίνει αβάντα στο θεσμικό καθεστώς που εκτρέφει και προστατεύει την διείσδυση της μαφίας στο κοινωνικό έδαφος, αποδυναμώνοντας συγχρόνως τις κινηματικές αντιστάσεις.
Οι γειτονιές και οι κοινότητες αγώνα είναι αναγκαίο κι εφικτό ν’ αντιτάξουν και να πραγματώσουν το δικό τους συνολικό σχέδιο απέναντι στην στρατηγική και τις τακτικές της εξουσίας. Η αποδοχή της ευθύνης της αυτοοργάνωσης και της αυτοθέσμισης σε πλατιά κοινωνικά πεδία στην προοπτική της κοινωνικής αυτονομίας αποτελεί επιλογή συνολικής ρήξης και ανατροπής της κρατικής-καπιταλιστικής τυραννίας μέσα από την ταυτόχρονη δημιουργία ενός κόσμου απελευθέρωσης. Ορισμένα απαραίτητα στοιχεία αυτού του αγώνα είναι η επανάκτηση του δρόμου, ο περιορισμός της εμπορευματικής ανάπτυξης μέσα στο κοινωνικό πεδίο, το χτύπημα των μαφιών, η αυτοθέσμιση και η πρακτική απάντηση με όρους ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότιμης συμμετοχής στις ανάγκες αυτοδιάθεσης και απόλαυσης, η ενδυνάμωση των αυτοοργανωμένων δομών υγείας, η συλλογική αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων επιβίωσης που εντείνουν και αναπαράγουν την εξάρτηση από τις μαφίες και τα προϊόντα τους. Είναι η συγκρότηση κοινότητας αγώνα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που απαντά συνολικά και ουσιαστικά στο πρόβλημα.
Κοιτώντας λοιπόν την κατάσταση μέσα στο πραγματικό ταξικό πλαίσιο της, καλούμαστε να απαντήσουμε ένα αναπόδραστο κρίσιμο δίλημμα: Εξάρχεια της κυριαρχίας της μαφίας και της αγοράς ή Εξάρχεια της αυτοοργάνωσης και της αντίστασης.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη σε όσους βάλονται και στοχοποιούνται από τις μαφίες και την καταστολή οφείλει να είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Η συστράτευση με όσους αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή αποτελεί πολιτικό καθήκον του οριζόντιου κινήματος.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΦΙΟΖΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

ΔΕΝ Θ’ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΤΗΣ ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΨΗΣ

ΑΜΕΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Προκήρυξη-κάλεσμα σε πορεία ενάντια στην λεηλασία των Προσφυγικών

Σινικό

Ούτε πέτρα από τα κατειλημμένα Προσφυγικά στο κράτος και τ’αφεντικά

Η επίθεση του κράτους στους βιωτικούς όρους των εκμεταλλευόμενων και στις ταξικές-κοινωνικές αντιστάσεις ανοίγει διαρκώς καινούριες μεθοριακές γραμμές σύγκρουσης με την εξουσία συνολικά. Η πρόσφατη (11/3/14) παραχώρηση των κατειλημμένων προσφυγικών σπιτιών της Λ.Αλεξάνδρας στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση και κερδοσκοπική ανάπλαση όλης της γειτονιάς αποτελεί ένα επίκαιρο σημείο της κεφαλαιοκρατικής λεηλασίας που σαρώνει καθολικά το κοινωνικό έδαφος.
Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ο μηχανισμός μεταβίβασης κοινωνικού πλούτου που μέχρι τώρα εμφανιζόταν ως κρατική ιδιοκτησία, σε ιδιώτες επενδυτές, δηλαδή στα τραστ της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης. Οι θεσμικές αντιφάσεις που ανακύπτουν από την ραγδαία αναδιάρθρωση της κατοχής επί του κοινωνικού εδάφους ξεπερνιούνται χωρίς να μπορούν να υπάρξουν σοβαρά ενδοσυστημικά αναχώματα, εφόσον τα κρατικά σχέδια εντάσονται στο πλαίσιο ΦΑΣΤ ΤΡΑΚ, το οποίο όπως λέει και τ’όνομά του είναι το όχημα για το de facto μετασχηματισμό των σχέσων κατοχής και του ίδιου του κοινωνικού τοπίου. Είτε κρατικός είτε ιδιωτικός, ο έλεγχος της αστικής τάξης πάνω στους κοινούς πόρους εξοντώνει και κεφαλαιοποιεί τις καταπιεζόμενες τάξεις.
Το πρόταγμα της «ανάπλασης» συνοδεύει και συγκαλύπτει την επέλαση των επενδυτών, των εργολάβων και των έτσι κι αλλιώς νόμιμα και παράνομα χρηματιζόμενων πολιτικών παραγόντων. Στον πυρήνα των αστικών αναπλάσεων, όπως τις έχουμε βιώσει από την πλευρά των εκμεταλλευόμενων, βρίσκεται η επιβολή συνθηκών συνοριακού και κλασματοποιημένου ελέγχου, η εμπέδοση της κατασταλτικής τρομοκρατίας, ο κορεσμός του χώρου από τις γλώσσες, τους κανόνες και τελικά τις σχέσεις του εμπορεύματος, ο αποκλεισμός των ανεξέλεγτων κοινωνικών στοιχείων, ο εκτοπισμός των φτωχών και των στιγματισμένων. Continue reading Προκήρυξη-κάλεσμα σε πορεία ενάντια στην λεηλασία των Προσφυγικών

English translation of pamphlet – call for manifestation to the military trial of the Total Objector of Military service Dimitris Hatzivasiliadis

“Peter, Johan and Franz worked in a factory, making tanks…”
(Lyrics from an antimilitarist song)

Little by little the urban centres of capital in the four populated continents increasingly resemble concentration camps. Police forces are becoming militarized, sweeping the prison cities, openly torturing, shooting, attacking demonstrations en masse with chemical weapons, invading spaces of resistance, imprisoning and holding hostage an ever growing part of the opressed population. At the same time, armies are getting intensively reorginised into counter-revolutionary repressive institutions. With increasing frequency they intervene in the capitalist galleys in order to ensure class tyranny, enveloped in their post cold-war bourgeois propaganda which targets anyone who willfully or not becomes a threat to the security of their regimes.

Since the 90s, european republics, having sanctified their nazi deviants (both historical and contemporary), have been waging a war at their borders against the hungry and downtrodden of the capitalist periphery. They then spread concentration camps along the geographical borderlines of class antagonism, to be incorporated into the web of everyday control. Those of us who are deemed superfluous for capitalist reproduction under conditions of brutal exploitation, impoverishment and social cannibalism, are captured en masse under administrative detention. What is reflected both in our imprisonment and in our revolts is the fear of the rulers vis a vis the unbridled social potential. The condensed concentration camp serves to protect the universal work camp. In order to safeguard their profit, the rulers unleash class genocide on a planetary scale. Anihilation constitutes the perfected form of capital’s biopolitical domination over the exploited. The concentration camps of today, by revealing the militaristic order of bourgeois civilization, also reveal its abysmal brutality. Continue reading English translation of pamphlet – call for manifestation to the military trial of the Total Objector of Military service Dimitris Hatzivasiliadis

Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη

ꔷ «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς…»

Χρόνο με τον χρόνο τα αστικά κέντρα του κεφάλαιου στις τέσσερις κατοικημένες ηπείρους μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αστυνομίες στρατιωτικοποιούνται, σαρώνουν τις πόλεις-φυλακές και βασανίζουν απροκάλυπτα, πυροβολούν, επιτίθενται μαζικά με χημικά όπλα σε διαδηλώσεις, εισβάλουν σε χώρους αντίστασης, αιχμαλωτίζουν και θέτουν υπό ομηρεία διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι των καταπιεσμένων. Ταυτοχρόνως, οι στρατοί επανοργανώνονται εντατικότερα ως κατασταλτικοί-αντεπαναστατικοί μηχανισμοί και επεμβαίνουν συχνότερα μέσα στο καπιταλιστικό κάτεργο για να διασφαλίσουν την ταξική τυραννία, περιβαλλόμενοι από την μεταψυχροπολεμική αστική προπαγάνδα η οποία στοχοποιεί με πολεμικούς όρους καθέναν που γίνεται εκκούσια ή ακούσια επικίνδυνος για την ασφάλεια των καθεστώτων.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες αποενοχοποιώντας τις ναζιστικές παρεκλίσεις τους (ιστορικές και σύγχρονες) άνοιξαν από την δεκαετία του ’90 πόλεμο στα σύνορά τους ενάντια στους κατατρεγμένους και τους πεινασμένους της καπιταλισιτκής περιφέρειας, στη συνέχεια άπλωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στις γεωγραφικές οριογραμμές του ταξικού ανταγωνισμού και ύστερα τα ενσωμάτωσαν στον ιστό του καθημερινού ελέγχου. Όποιοι από μας καθίστανται περιττοί για την κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή με όρους άγριας εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και κανιβαλισμού, φυλακίζονται μαζικά με διοικητικές διαδικασίες, αντικατοπτρίζοντας με τον εγκλεισμό τους και τις εξεγέρσεις τους τους φόβους των αφεντικών μπροστά στο ανεξέλεγκτο κοινωνικό δυναμικό. Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. Η εξόντωση αποτελεί την ολοκληρωμένη μορφή της βιοπολιτικής κυριαρχίας του κεφάλαιου πάνω στους εκμεταλλευόμενους. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκαλύπτοντας την στρατοκρατική οργάνωση του αστικού πολιτισμού, αποκαλύπτουν την αβυσσαλέα απανθρωπιά του. Continue reading Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη

Για την δολοφονία του Θανάση Καναούτη

Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

O 19χρονος Θανάσης Καναούτης έπεσε νεκρός επειδή δεν πλήρωσε στο κράτος για να χρησιμοποιήσει ένα δημόσιο μέσο μεταφοράς. Η δολοφονία του αποτελεί αποκαλυπτικό σημείο της εντεινόμενης οικονομικής και κατασταλτικής επίθεσης από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών. Η ολοκληρωτική λεηλασία της ζωής μας μέσω των φοροληστρικών επιδρομών, της εκμηδένισης των μισθών, της ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, και της γενικευμένης εμπορευματοποίησης ολοένα και πιο ζωτικών πτυχών της καθημερινότητας (υγεία, ρεύμα, νερό, ελεύθεροι χώροι κτλ) πολλαπλασιάζει τα κέρδη των αφεντικών. Ταυτόχρονα, η μαζική εξαθλίωση είναι απόπειρα επισφράγησης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος: «Πληρώνω για τα πάντα, ελέγχομαι παντού, υποτάσσομαι σιωπηλά, εξοντώνομαι όταν προσπαθώ να διαφύγω τον έλεγχο».

Το γεγονός της δολοφονίας αυτής είναι μια στιγμή του εξοντωτικού πογκρόμ που έχει εξαπολύσει το κράτος με τους ελεγκτικούς και διωκτικούς του μηχανισμούς ενάντια στο μεγάλο πλήθος αυτών που περνούν το αόρατο σύνορο της φτωχοποίησης και της περιθωριοποίησης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι επιχειρήσεις «Ξένιος Δίας», οι φασιστικές συμμορίες, η ολοκληρωτική αστυνόμευση των ζωών μας και η εργασιακή τρομοκρατία στοχεύουν σε όποιον κάθε φορά φαίνεται πιο αδύναμος για να χτυπήσουν μέσω της πολυδιάσπασης και της απομόνωσης συνολικά την κοινωνία.

Η αποθράσυνση όλων των μηχανισμών καταστολής και ελέγχου (κρατικών και ιδιωτικών), των μπάτσων, των δημοτόμπατσων, των security, ακόμη και του τελευταίου ελεγκτή είναι αποτέλεσμα του ρόλου που τους έχει δοθεί από τα αφεντικά. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά που οφείλονται στο τυχαίο ή στην προσωπικότητα του κάθε μπάτσου ή ελεγκτή, αλλά πρόκειται για τις ίδιες τις φονικές συνέπειες ενός συστήματος εκμετάλλευσης που επιχειρεί να θωρακίσει την κυριαρχία του πάνω στους καταπιεσμένους. Σε μια εποχή γενικής εξαθλίωσης αυτοί που παίρνουν θέση μισθοφόρου δίπλα στα αφεντικά ως ελεγκτές και διώκτες, είναι οι γενίτσαροι των αστών, οι άθλιοι προδότες της εργατικής τάξης, είναι τα πρόθυμα σκυλιά των αφεντικών, που για ένα κομμάτι ψωμί και ένα λιγδωμένο κόκαλο προστατεύουν τον πλούτο και την εξουσία τους. Οι σύγχρονοι κεφαλοκυνηγοί αμείβονται με μπόνους για κάθε φτωχοδιάβολο που θα παραδώσουν, για κάθε 19χρονο που θα στριμώξουν στη γωνία. Και όταν σκοτώνουν όποιον, όταν και όπου αντισταθεί στο ναρκοπέδιο που έχουν φυτέψει στις πόλεις και στις γειτονιές μας, προστατεύονται από όλους τους θεσμικούς μηχανισμούς (δικαστές, πολιτικούς, ΜΜΕ, μπάτσους) με απόλυτη ασυλία.

Η δολοφονία του Θανάση Καναούτη είναι μαχαίρι στην καρδιά της τάξης μας. Αυτό έγινε αντιληπτό από την τοπική κοινωνία, και ιδιαίτερα από τη νεολαία του Περιστερίου, που αγκάλιασε τον αδικοχαμένο Θανάση, βγήκε στους δρόμους ενάντια στον εφησυχασμό και επιτέθηκε σε οικονομικούς στόχους και κατασταλτικές δυνάμεις, επιχειρώντας να δώσει στην εκδικητική οργή χαρακτηριστικά ρήξης με τους θεσμούς των αφεντικών.

Η καταστολή της πορείας που ακολούθησε την κηδεία του Θανάση, οι φασιστικού τύπου προσαγωγές αγωνιστών που διαδήλωναν μπροστά από το σημείο της δολοφονίας, όσο και η στρατιωτική κατοχή όλο αυτό το διάστημα στους δρόμους και τις πλατείες του Περιστερίου (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κτλ) έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόμο του κράτους απέναντι στο φάντασμα της γενικευμένης προλεταριακής εξέγερσης. Γιατί οι αντιδράσεις που προκάλεσε η δολοφονία με τον τρόπο που εδαφικοποιήθηκαν συλλογικά και κοινωνικά μέσα στη γειτονιά, φέρουν μέσα τους τη δυναμική της επανενοποίησης του πολυδιασπασμένου κοινωνικού ιστού, άμεσα και συγκρουσιακά. Γιατί είναι οι αγώνες που βρίσκουν την ενότητα μέσα από τα ανατρεπτικά προτάγματά τους και εκδηλώνονται στο εδώ και στο τώρα, εκεί που ζούμε, όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και απαιτούμε να πάρουμε τα πάντα πίσω, οι αγώνες αυτοί που προετοιμάζουν την ταξική αντεπίθεση στα χρυσά παλάτια της αστικής τάξης.

Εκεί που η καταπίεση και η καταστολή συμπυκνώνονται, οι «μικρές» αλλά οριακές αφορμές μπορούν να μετατραπούν σε αιτίες πολέμου. Είναι οι «μικρές» αυτές αφορμές που προκάλεσαν τους Δεκέμβρηδες, την αραβική άνοιξη, τα εξεγερσιακά κινήματα της Λ. Αμερικής και τις φωτιές που ξεκίνησαν από την Τακσίμ και απλώθηκαν σε όλη την τουρκία . Η κοινωνική επανάσταση κυοφορείται και κλωτσά ανυπόμονα να γεννηθεί μέσα στις γειτονιές μας, μέσα στις προλεταριακές οργανώσεις βάσης, μέσα στις συνελεύσεις γειτονιάς και τις τοπικές αντιστάσεις, που είναι τα ζωντανά κύτταρα, οι οικοδόμοι ενός καινούργιου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Να θάψουμε τους νεκροθάφτες της Ιστορίας στους τάφους που έσκαψαν για εμάς.

ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΧΑΝΤΑΚΙ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΚΕΛΙΩΝ, ΤΟΥΣ ΤΟΝΤΙ, ΤΟΥΣ NDIAYE, ΤΟΥΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥΣ,

ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ.

ΑΜΕΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΣΥΝΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση