Category Archives: Αιχμάλωτοι αγωνιστές και πολιτικές διώξεις

Απολογιστική-προτασιακή τοποθέτηση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη προς τους συντρόφους

Στις 21 Οκτώβρη 2019, περίπου στις 11μμ, πραγματοποιήθηκε από εμένα κι ένα ακόμα πρόσωπο η απαλλοτρίωση του ταμείου ενός καταστήματος κρατικού καζίνο στον Χολαργό (προάστειο της Αθήνας). Πριν την αποχώρησή μας από το σημείο άλλαξε χέρια το τουφέκι που είχαμε για την αυτοπροστασία μας. Ένα αυτόματο τουφέκι, εφόσον είναι διαθέσιμο αποτελεί ένα πειστικό αποτρεπτικό μέσο κατά την διάρκεια οποιασδήποτε πράξης που ενδέχεται να αντιμετωπίσει την δολοφονική επέμβαση των μισθοφόρων του κεφάλαιου. Καθάρματα σαν αυτά που σκότωσαν βασανιστικά τον George Floyd, τα ίδια που δολοφόνησαν ομαδικά τον ήδη τραυματισμένο από τα φασιστο-αφεντικά Ζακ Κωστόπουλο σ’ ένα πεζοδρόμιο, μεσημέρι, στο κέντρο της πόλης και ελάχιστο καιρό μετά, τον Embouka Mamasoubek στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας και που ακόμα τα ονόματά τους είναι άγνωστα αφού είχαν την πλήρη κάλυψη της αριστερής κυβέρνησης και της αστικής δικαιοσύνης, δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα από αυτήν που έχουν μάθει να εφαρμόζουν.

Την στιγμή που ξαναπήρα εγώ το όπλο, εκπυρσοκρότησε λόγω δικών μου αμελειών. Το βλήμα με χτύπησε στο πόδι. Αφού αποχωρήσαμε από το σημείο, κατέφυγα στο παρακείμενο σπίτι ενός παλιού φίλου. Εκεί, υποθέτοντας ότι πολύ σύντομα οι διωκτικοί μηχανισμοί και τα τσιράκια τους οι καθεστωτικοί ρεπόρτερ θα δημοσιοποιούσαν φωτογραφίες μου, αποφάσισα να εκκενώσω ένα διαμέρισμα στο οποίο φύλαγα ένα σύνολο εργαλείων αντίστασης, με σκοπό την διάσωσή τους. Έτσι, αυτά τα εργαλεία βρέθηκαν στο σπίτι που είχα καταφύγει και κατέληξαν στις αποθήκες των στρατοκρατών, περίπου δυο βδομάδες μετά τον τραυματισμό μου.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ο πολιτικός απολογισμός μου και η πολιτική τοποθέτησή μου για τη συνέχεια του αγώνα, με σημείο αναφοράς τον τραυματισμό μου και την κατασταλτική επιχείρηση που ακολούθησε. Συντάχθηκε τον Γενάρη και κοινοποιήθηκε σε συλλογικά σώματα του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού κινήματος με ορισμένα ανοιχτά πολιτικά κριτήρια. Είχε προηγηθεί, λίγες μέρες μετά τις συλλήψεις, τις απαγωγές αγωνιστών και τις εισβολές σε σπίτια, μια πρώτη ενημερωτική δημόσια τοποθέτησή μου, με την οποία ανέλαβα την αποκλειστική ευθύνη για την κατοχή των εργαλείων που βρέθηκαν στο σπίτι του φίλου μου και μεταξύ αυτών, ενός τουφεκιού-σφραγίδα της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας. Ετούτο, το δεύτερο κείμενο σχετικά με τα γεγονότα της 21ης Οκτώβρη κι έπειτα, δημοσιοποιείται τώρα.

Η τοποθέτηση του Γενάρη αποτελείται από τρεις ενότητες. Η πρώτη, περιγράφει το πολιτικό μεθοδολογικό πλαίσιο του απολογισμού και στην συνέχεια, περιγράφει τα δεδομένα με πολιτικούς όρους και επισκοπεί τις πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν στην συγκεκριμένη κατασταλτική επιχείρηση. Η πρώτη ενότητα κλείνει με την επισήμανση των θεμελιακών πολιτικών ελλείψεων του κινήματος, εμμένουσες επί πολλές δεκαετίες μέχρι σήμερα, οι οποίες καταδικάζουν και τους αγωνιστές και τους εξεγερμένους να στέκονται σαν σφαχτάρια μπροστά στην φονική ισχύ του κράτους. Είναι οι ίδιες πολιτικές ελλείψεις που οδηγούν τα μαχητικά σχήματα σε αναπότρεπτες ασυνέχειες.

Η δεύτερη ενότητα αποτελεί σύνοψη της πρώτης και πρακτική συγκεκριμενοποίησή της για την αλληλεγγύη. Απευθυνόμενη στους συντρόφους τους οποίους κίνησε η αλληλεγγύη σε σχέση με την κατασταλτική επιχείρηση που εξαπολύθηκε μετά τον τραυματισμό μου, βάζει στην σειρά ορισμένα δεδομένα προσανατολισμού. Η τρίτη ενότητα είναι ένας απολογισμός, πολιτικός και πρακτικός, των συνθηκών που οδήγησαν στον τραυματισμό μου.

Ακολουθεί ένας επίλογος επικαιροποίησης της απεύθυνσής μου προς τους συντρόφους, από την ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.

ολόκληρο το κείμενο σε pdf:

the complete text in pdf:

Απολογιστική_Δημήτρη_Χατζηβασιλειάδη_1

Debreif_and_Propositional_Statment_1

Συγκέντρωση – Μικροφωνική Αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων Πέμπτη 29/6 στις 5μμ – Πλατεία Εξαρχείων

Συγκέντρωση – Μικροφωνική Αλληλεγγύης

στον αγώνα των κρατουμένων

Πέμπτη 29 Ιουνίου 5μμ – Πλατεία Εξαρχείων

 

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Από τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι σε διάφορες ελληνικές φυλακές, συντονίζονται εκ νέου, σε αγωνιστικές  και συλλογικές κινητοποιήσεις. Σε πρώτο χρόνο ξεκίνησαν, με την άρνηση του μεσημεριανού κλειδώματος , θέτοντας παράλληλα την προοπτική κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.

Τα αιτήματα των κρατουμένων αφορούν το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το πότε και πώς  θα βρίσκουν το δρόμο προς την ελευθερία τους και έχουν ως εξής:

1. Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015, που αφορούν στις υπο όρους αποφυλακίσεις, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.

2. Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στο θεσμό τον αδειών.

3. Κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των “σωφρονιστικών” καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίασή της.

Η φυλακή αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την αιχμή του δόρατος, στη φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, που διαθέτει για την διαχείριση της κοινωνικής εντροπίας. Το τρίπτυχο αστυνομία, δικαιοσύνη και φυλακές είναι τα μόνιμα σκιάχτρα του καθεστώτος, που καλείται να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε σκέφτεται να αντισταθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κρεατομηχανή αφανισμού ανθρώπων.

Εμείς, ως συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων, αποδεχόμαστε την αναγκαιότητα των αγώνων εντός των τειχών, τόσο για τους ίδιους τους κρατούμενους, αλλά όσο και για εμάς εκτός των τειχών. Η μάχη και η αντίσταση εναντίον των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους είναι υπόθεση όλων όσων ανήκουν στο στρατόπεδο της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος , που ολοένα και με μεγαλύτερη ταχύτητα καταβροχθίζει και αφανίζει τις ζωές μας.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

 

  Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
saak@riseup.net

__________________________________

Συμμετοχή της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους, τους Φυλακισμένους και Διωκόμενους Αγωνιοστές

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

 

Στις 31 Μαΐου 2017 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορούσε «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και λοιπές διατάξεις».

Οι «λοιπές διατάξεις» αφορούν τροποποιήσεις του άρθρου 187 («εγκληματική» οργάνωση) και 187Α («τρομοκρατική» οργάνωση) του ποινικού κώδικα.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται σε όποιον και όποια «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί η διεγείρει» σε μια σειρά πράξεων, όπως σε «συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξης σε τέτοια», σε «διάπραξη εγκλημάτων», σε «εκπαίδευση ή χρήση εκρηκτικών κ.ά.» και σε «παροχή οδηγιών για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση».

Το καθεστώς εμπλουτίζει – θωρακίζει το νομικό του οπλοστάσιο απέναντι σε όποιον/α αντιστέκεται όχι μόνο με πράξεις αλλά και με τον δημόσιο λόγο του. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις προτεινόμενες διατάξεις η διατυπωμένη δημόσια θέση που επικροτεί μια ένοπλη ενέργεια, ακόμη και η αναδημοσίευση μιας ανάληψης ευθύνης, πολύ δε περισσότερο όταν δημοσιεύει θετικά σχόλια για τη δράση μιας επαναστατικής οργάνωσης, αρκούν για να βρεθεί κατηγορούμενος και να καταδικαστεί για φρονηματικούς λόγους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακολουθώντας πιστά τα βήματα των προκατόχων της επεκτείνει την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση «του νόμου και της τάξης», ειδικά σήμερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, στην εποχή των μνημονίων. Γι’ αυτό και οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους, στοχεύοντας κύρια τις ένοπλες οργανώσεις και παράλληλα παρέχουν το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων, τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Η επέκταση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας αποτελεί την έμμεση παραδοχή της ήττας του κράτους να χτυπηθούν ουσιαστικά οι ένοπλες οργανώσεις, να απομονωθούν πολιτικά, να απωλέσουν τα όποια κοινωνικά ερείσματα έχουν.

Μετά τη δημόσια κατακραυγή που υπήρξε τόσο για το περιεχόμενο των συμπληρωματικών διατάξεων, όσο και τον τρόπο που προσπάθησε η κυβέρνηση να το περάσει από το παράθυρο, αναγκάστηκε σε σχετική υποχώρηση αποσύροντας τες από την δημόσια διαβούλευση με σκοπό να τις «επεξεργαστεί καλύτερα ώστε να μην υπάρχουν ασάφειες». Αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι αυτές αποτελούν κοινοτική οδηγία που είναι υποχρεωτική για τα κράτη – μέλη. Το γεγονός αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, αφού σύντομα θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με μια νέα προσπάθεια της κυβέρνησης να υλοποιήσει την τόσο «βολική» κοινοτική οδηγία, πόσο μάλλον σε μια περίοδο όπως η σημερινή, που υπάρχει ένταση των επιθέσεων από τις ένοπλες οργανώσεις σε μια σειρά στόχους, που συνοδεύονται από μία ευρεία κοινωνική αποδοχή. Η ύπαρξη αυτής της αποδοχής από την στιγμή που δεν μπορεί να καμφθεί για να επέλθει η επανενσωμάτωση θα πρέπει να τρομοκρατηθεί για να σιωπήσει, υπό τη διαρκή απειλή της ποινικής αντιμετώπισης.

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο 105,5” από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

 Την Πέμπτη 18/5, στις 9πμ η Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές πραγματοποίησε κατάληψη στον κυβερνητικό ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο 105,5”. Η παρέμβαση αφορούσε το ζήτημα της χορήγησης αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους χωρίς προϋποθέσεις και περιοριστικούς όρους, διαβάστηκαν κείμενα της συνέλευσης καθώς και κείμενα πολιτικών κρατουμένων. Επίσης διαβάστηκε κείμενο της Συνέλευσης αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους, που καλεί σε πορεία αλληλεγγύης στους 1500 παλαιστίνιους απεργούς πείνας το Σάββατο 20/5 στις 12μμ από το Μοναστηράκι. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης υπήρχε αστυνομική παρουσία έξω από το σταθμό, η οποία μετά από απαίτηση των συντρόφων απομακρύνθηκε διατηρώντας όμως οπτική επαφή με το χώρο. Οι σύντροφοι/ισσες μετά το τέλος της παρέμβασης αποχώρησαν συντεταγμένα από το ραδιοφωνικό σταθμό.

Τα κείμενα που διαβάστηκαν:

 

Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης

Αυτή τη στιγμή ο ραδιοφωνικός σταθμός “Στο Κόκκινο 105,5” τελεί υπό κατάληψη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές. Η παρέμβαση γίνεται ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους αποτέλεσμα του οποίου είναι η άρνηση χορήγησης αδειών σε μια σειρά συντρόφους που πληρούν τις προϋποθέσεις. Επιλέξαμε τον συγκεκριμένο σταθμό γιατί αποτελεί την αιχμή της κυβερνητικής προπαγάνδας, λειτουργώντας επί της ουσίας ως γραφείο τύπου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπου έχει αποδειχθεί άξιος υπερασπιστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, υπογράφοντας το ένα μνημόνιο μετά το άλλο,  όπως θα συμβεί σε λίγες ώρες με την ψήφιση των νέων μέτρων δημιουργώντας επιπλέον συνθήκες εξαθλίωσης για μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται στη φυλακή ακριβώς επειδή επέλεξαν στρατόπεδο αυτό του αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος ανεξάρτητα με το ποιος διαχειρίζεται την εξουσία. Continue reading Κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο 105,5” από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των Παλαιστίνιων απεργών πείνας

 

Στις 17 Απριλίου περισσότεροι από 2.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές ξεκίνησαν απεργία πείνας με σύνθημα “Ελευθερία και Αξιοπρέπεια”. Οι παλαιστίνιοι κρατούμενοι απαιτούν να καταργηθεί το δικαστικό απαρτχάιντ της επ’ αόριστον κράτησης χωρίς δίκη που έχει επιβληθεί από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, καθώς και να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους (κατάργηση απομόνωσης, επικοινωνία με συγγενείς, ιατρική περίθαλψη κ.α.).

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι συνένοχη στα διαρκή εγκλήματα του Ισραηλινού κράτους.

Nίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης

Nίκη στον αγώνα τον παλαιστίνιων απεργών πείνας

Συνέλευση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους

Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους

Παρέμβαση έγινε την Πέμπτη 6/4 το απόγευμα έξω από το σπίτι της Ν. Μπακογιάννη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για το ζήτημα των αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους. Ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

 

ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

 

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι,ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κ.λ.π.

Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας που βρίσκεται στην φυλακή πάνω από 15 χρόνια, ο οποίος εδώ και χρόνια πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Στο πρόσωπό του όμως, έχουν φανεί ξεκάθαρα μια σειρά επιδιώξεων του κράτους, τόσο για πολιτικούς λόγους, που έχουν να κάνουν με τη δράση του στην οργάνωση 17Ν, τη στάση που κράτησε κατά τη σύλληψη του αλλά και σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του έως σήμερα, ενώ το κράτος τη χρησιμοποιεί για να παραδειγματίσει το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων, καθώς και τις νέες γενιές αγωνιστών που δρουν ή σκέφτονται να δράσουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Continue reading Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 13:00

ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως, αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι, ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κλπ. ενώ μέσω των αδειών το κράτος εκβιάζει δηλώσεις μετανοίας, όπως καθαρά φάνηκε στο σκεπτικό απόρριψης των αιτήσεων για τη χορήγηση άδειας των συντρόφων Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά, όπου οι εισαγγελείς της φυλακής του Κορυδαλλού πιστοί στις άνωθεν εντολές που λαμβάνουν από το υπουργείο δικαιοσύνης και την αντιτρομοκρατική, λειτουργώντας ως νέοι στρατοδίκες της μετεμφυλιακής περιόδου, ζητάνε αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα, αυτολογοκρισία των πολιτικών κρατουμένων, απαιτούν να σκύψουν το κεφάλι και να παροπλιστούν πολιτικά.

Συγχρόνως,οι αρχές όπου τους δίνεται η δυνατότητα, παρακωλύουν ή απορρίπτουν τις αιτήσεις αδειών των πολιτικών κρατουμένων κάνοντας νομικίστικους ακροβατισμούς ή επικαλούμενοι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Π.χ ο σύντροφος Γ. Καραγιαννίδης, ενώ έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο για την χορήγηση άδειας, το συμβούλιο της φυλακής του Κορυδαλλού δηλώνει αναρμόδιο καθώς είναι “χρεωμένος” στη φυλακή της Λάρισας. Οι σύντροφοι Φ. Χαρίσης και Γρ. Σαραφούδης μετά την αίτηση για άδεια ενημερώθηκαν ότι βρέθηκε άλλη μια δικογραφία που τους αφορά, «ξεχασμένη» σε κάποιο συρτάρι γραφείου του εισαγγελέα Μακρόπουλου.

Ζητούμενο για το κράτος είναι η αντιμετώπιση κάθε μορφής αντίστασης, ο εκφοβισμός όσων έχουν επιλέξει να βρίσκονται σε συνεχή ρήξη με την εξουσία. Ο εσωτερικός εχθρός καθώς και οι αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου πρέπει να χτυπηθούν με κάθε τρόπο. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε  ένοπλες οργανώσεις ή απαλλοτριώσεις τραπεζών, αποτελούν μέρος του κοινού μας αγώνα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του επαναστατικού κινήματος. Γι΄αυτό και η αντιμετώπιση τους από το κράτος είναι «ειδική».

Η δική μας απάντηση βρίσκεται στο δρόμο της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και της όξυνσης του συνολικότερου αγώνα για την Επανάσταση, τη μόνη λύση για να αποδεσμευτούμε από το βάρβαρο κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Για να χτίσουμε ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Στις 22 Ιανουαρίου στην Τουρκία, μετά από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς έπεσε ο αγωνιστής Bilgehan Karpat. Την ίδια μέρα συνελήφθη τραυματισμένος ο Erkan (SerifTurunc), μέλη και οι δύο του DHKP-C. Είχε προηγηθεί επίθεση της οργάνωσης με ρουκέτες στις 20 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση και στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος του Ερντογάν. Η επίθεση αυτή έγινε σαν απάντηση στις δολοφονίες που έχει διαπράξει το τούρκικο κράτος τα τελευταία χρόνια, καθώς και σαν αντίποινα στη δολοφονία 11 ανταρτών του DHKC στα βουνά του Κουρδιστάν πριν από τρεις μήνες. Οι συγγενείς των 11 ανταρτών διεκδικούν τους σορούς τους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα δεν τους έχουν παραδοθεί.

Ο Erkan ζούσε πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως πολιτικός πρόσφυγας και ήταν ευρύτερα γνωστός ως μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν με συνεχή παρουσία στους αγώνες και τις κινηματικές δράσεις.

Ο Bilgehan, ο Erkan και αρκετοί άλλοι σύντροφοι, μέλη της επιτροπής αλληλεγγύης όσο και του DHKP-C το 2014 συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν από το ελληνικό κράτος. Είχε προηγηθεί το χτύπημα του DHKC στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Άγκυρα τον Φλεβάρη του 2013 και οι απαιτήσεις των τούρκικων και αμερικάνικων αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση να πάρει κατασταλτικά μέτρα ενάντια στους αγωνιστές από την Τουρκία που βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Το ελληνικό κράτος σε πλήρη εναρμόνιση με τους συμμάχους του ενάντια στην «τρομοκρατία» ξεκίνησε ένα πογκρόμ εναντίων των Τούρκων-Κούρδων αγωνιστών. Στα πλαίσια αυτά, στις 31 Μαΐου του 2013 απαγάγεται από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες ο αγωνιστής Μπουλούτ Γιαλιά, τον οποίον παρέδωσαν στο τούρκικο κράτος. Το καλοκαίρι του 2013 συλλαμβάνονται επίσης 2 αγωνιστές από την Τουρκία ανοιχτά της Λέσβου που μετέφεραν οπλισμό. Ακολουθούν εισβολές σε σπίτια, στα γραφεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, όπου προσάγονται και συλλαμβάνονται πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία. Το ίδιο συνέβη κι ένα χρόνο αργότερα, όπου συλλαμβάνονται 3 ακόμη αγωνιστές, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης με σταθερή παρουσία σε αγώνες και κινηματικές δράσεις στην Ελλάδα. Την ίδια περίοδο συλλαμβάνονται στο Γκύζη, όπου σε διαμέρισμα βρέθηκε οπλισμός, 4 αγωνιστές από την Τουρκία, ανάμεσά τους και ο Bilgehan Karpat ο οποίος μαζί με τον Erkan μετά την αποφυλάκισή τους «πέρασαν» στην Τουρκία για να συνεχίσουν τον αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ERKAN

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Ο BILGEHAN ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

 

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ DHKC ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Πορεία στην πρεσβεία της Τουρκίας

Σάββατο 11 Φλεβάρη στις 1μμ – Σύνταγμα

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και τους διωκόμενους αγωνιστές

Κείμενο συντρόφισσας που συνελήφθη στις κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη και βρίσκεται σε δικαστική ομηρία

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ…

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρηκατέβηκαστην οχυρωμένη γειτονιά των Εξαρχείων. Εδώ από αυτή την πλευρά των οδοφραγμάτων πλήθος χιλιάδων τιμούσαν την μνήμη του δολοφονημένου από μπάτσους Αλέξη Γρηγορόπουλου με μια γιορτή οργής ενάντια στους ένοπλους φρουρούς του κράτους που εκείνη την ημέρα πολιορκούσαν την γειτονιά. Στην φετινή επέτειο, συλλογικότητες αγώνα επέλεξαν να περιφρουρήσουν την γειτονιά απέναντι σε τούτη την πολιορκία στήνοντας αδιαπέραστα οδοφράγματα σε κομβικά σημεία ευρύτερα της πλατείας. Πλήθος κόσμου προασπίστηκε τα οδοφράγματα από την Τοσίτσα και την Στουρνάρα, μέχρι τη Σόλωνος και την Εμμ. Μπενάκη, ενώ μάχες δίνονταν και στην Χ.Τρικούπη ενάντια στις στρατοπεδευμένες δυνάμεις των ματ.

  Αργά το βράδυ, μετά από πολύωρες συγκρούσεις με τους μπάτσους και αφότου η οργανωμένη περιφρούρηση αποχώρησε συντονισμένα, τα ματ που μέχρι τότε δεν είχαν καταφέρει να σπάσουν τα οδοφράγματα, εισέβαλαν περιφερειακά της πλατείας και συνέλαβαν όποιον είχαν μπροστά τους, χτυπώντας και σέρνοντάς τους στην άσφαλτο. Είναι πάγια τακτική των μπάτσων να συλλαμβάνουν κόσμο στο σωρό εκεί όπου εκτυλύσσονται δυναμικές και μαζικές συγκρούσεις, αποδίδοντας έτσι συλλογική ευθύνη σε όσους κατεβαίνουν στο δρόμο, πόσο μάλλον όταν στοχοποιείται μια ολόκληρη γειτονιά από την καταστολή. Βρισκόμουν στην συμβολή της Θεμιστοκλέους και της Κωλλέτη, όταν οι μπάτσοι εκμεταλλευόμενοι την αραίωση του πλήθους, κατάφεραν να περάσουν το οδόφραγμα της Κωλλέτη. Μία ολόκληρη διμοιρία ματ έπεσε πάνω μου, χτυπώντας και βρίζοντας και συγχαίροντας ο ένας τον άλλον για την λεία τους, σε μια προσπάθεια να αναπληρώσουν την ήττα που είχαν υποστεί όλες τις προηγούμενες ώρες. Όταν είδαν ότι είμαι γυναίκα επιδόθηκαν σε μια ακόμη πάγια τακτική τους, τις απειλές βιασμού. Η ιδιαίτερη αυτή μεταχείριση των γυναικών από τους μπάτσους, επιχειρεί να ενσταλάξει τον φόβο διπλά: όχι μόνο φόβος του βασανισμού, αλλά και του εξευτελισμού. Ο βιασμός άλλωστε χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου. Το κράτος αντέδρασε εκδικητικά στην αναβαθμισμένη οργάνωση όσων κατέβηκαν στους δρόμους στις 6 Δεκέμβρη, με την κράτησή μας στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ για 3 μέρες, ακόμη και όσων κατηγορήθηκαν με πλημμελήματα, καθώς και με την παραδειγματική προφυλάκιση τριών εκ των συλληφθέντων στις φυλακές του Κορυδαλλού. Continue reading Κείμενο συντρόφισσας που συνελήφθη στις κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη και βρίσκεται σε δικαστική ομηρία

Οι βασανιστές του κράτους ξεσπούν στους πολιτικούς ομήρους των κινητοποιήσεων της 6ης Δεκέμβρη: Ο αγώνας δυναμώνει

 Ο τελευταίος μήνας αποτέλεσε ένα νέο ανέβασμα για την αντιεξουσιαστική πάλη. Η μαχητική διαδήλωση με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα και οι μαζικές οδομαχίες γύρω από το Πολυτεχνείο στις 15 Νοέμβρη, η συντεταγμένη κατάληψη του Γκίνη στις 16 Νοέμβρη, η αποτελεσματική οχύρωση του Πολυτεχνείου στις 17 και οι λυσσαλέες οδομαχίες στα Εξάρχεια μετά την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας του Μιχάλη Καλτεζά και προχθές, οι κινητοποιήσεις για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η άκαμπτη οργανωμένη περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων και η διάχυτη μαχητική αντίσταση στην αστυνομική κατοχή, έδειξαν στην πράξη την αδυναμία του ολοκληρωτικού στρατιωτικού-τρομοκρατικού ελέγχου που επιχειρεί να επιβάλει το κράτος πάνω στους εκμεταλλευόμενους και τους αποκλεισμένους. Και λίγο πριν από αυτή την σειρά μαζικών μαχητικών κινητοποιήσεων είχε προηγηθεί η απώθηση των κατασταλτικών δυνάμεων και των φασιστών από την γειτονιά των κατηλειμμένων Προσφυγικών Αλεξάνδρας.

 Η επίμονη υπεράσπιση των αγώνων τρομάζει το κράτος. Η προσωρινή ή μονιμότερη απελευθέρωση εδάφους από τον κρατικό ολοκληρωτισμό αποκαλύπτει τον χουντικό πυρήνα της αστικής δημοκρατίας. Σε όλα αυτά τα σημεία αγώνα το κράτος αντέταξε τον χημικό βομβαρδισμό, τις πλαστικές σφαίρες, τα βασανιστήρια και τις διώξεις. Στις 6 Δεκέμβρη οι βασανιστές αποχαλινώθηκαν. Οι «προοδευτικοί» διαχειριστές και ο επιτηρητής του συντάγαμτος Παυλόπουλος, που το 2008 ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος των φυσικών αυτουργών της δολοφονίας του Αλέξη, βάφουν για άλλη μια φορά τα χέρια τους με το αίμα των καταπιεζόμενων.

 Ενδεικτική λεπτομέρεια αποτελεί η αντιμετώπιση της συντρόφισσας Μ.Σ., που διώκεται με «κακουργηματικές» κατηγορίες: Χωρίς να έχουν βρεθεί πάνω της πολεμοφόδια και χωρίς να την αναγνωρίζει κάποιος μπάτσος για κάποια συγκεκριμένη κίνηση, κατηγορείται για συμμετοχή σε «οργανωμένη ομάδα εκατό ατόμων». Επανέρχεται η συλλογική ευθύνη για την συμμετοχή σε μαζική διαδήλωση.

 Επιπλέον, στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, την Πέμπτη το πρωΐ η μητέρα της, στην πρώτη απόπειρα επισκεπτηρίου μετά την σύλληψή της, εκδιώχθηκε με την ψευδή αιτιολόγηση ότι η κρατούμενη συντρόφισσα βρισκόταν στα δικαστήρια. Μια ώρα αργότερα, οι ανθρωποφύλακες αρνήθηκαν να παραλάβουν ρούχα και είδη υγειϊνής από τον σύντροφό της, με πρόσχημα ότι είχε παρέλθει το ωράριο του επισκεπτηρίου (το οποίο διακόπηκε βίαια). Μέχρι αυτή την στιγμή της απαγορεύεται να έχει στυλό.

 Το κράτος σε κατάσταση κρίσης εξουσίας επιστρέφει στις προ-διαφωτισμού παραδόσεις του. Καιρός να πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πολιτικούς ομήρους των κινητοποιήσεων της 6ης Δεκέμβρη: Παρασκευή 9πμ δικαστήρια Ευελπίδων, κτίριο 9

 

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη – Προδημοσίευση 1ου κύκλου, με αφορμή την συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών

Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη

Το καλοκαίρι πληροφορηθήκαμε ότι ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης ετοίμαζε για τον Σεπτέμβρη μια συνέντευξη με το κινηματικό ραδιόφωνο 98fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ. Ως συλλογικότητα αντιληφθήκαμε μια ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα σ’ αυτή την κίνηση στην τρέχουσα περίοδο της ταξικής διαπάλης, συνυπολογίζοντας τις εξελίξεις στον κόσμο του αυτοοργανωμένου αγώνα και ειδικότερα στον α/α «χώρο». Θεωρούμε ότι με την πολυετή συνεπή επαναστατική στάση του στην κατεύθυνση της ταξικής-κοινωνικής απελευθέρωσης, ο λόγος του συγκεκριμένου αιχμάλωτου αναρχικού ετούτη την στιγμή προσφέρει ισχυρό προσανατολισμό και διαυγάζει τις οπισθοδρομικές τάσεις που επιχειρούν να αφοπλίσουν την αντίσταση.

Έτσι, αποφασίσαμε και του προτείναμε έναν αρχικά κλειστό πολιτικό διάλογο δυο κύκλων ανάμεσα στην Α.Σ.Μ.Π.Α. και σ’ εκείνον. Σκοπεύαμε να είχαμε ολοκληρώσει τον Σεπτέμβρη κι αφού δημοσιοποιούταν ο διάλογος και μεταφερόταν σε μια εκδήλωση με τον αιχμάλωτο σύντροφο, με θέμα την οργάνωση του ταξικού-κοινωνικού επαναστατικού κινήματος και την θέση των αναρχικών σήμερα, να δρομολογούταν μια οργανωτική συνέχεια. Στο μεταξύ, μια πρωτοβουλία συντρόφων κάλεσε για τις 4 Νοέμβρη συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών (athens.indymedia.org/post/1564729/). Ο 2ος κύκλος του διαλόγου μας ακόμα εκκρεμεί. Αναγνωρίζοντας κοινό σκοπό (τόσο με την συλλογικότητά μας, όσο και με τις προτάσεις του Νίκου Μαζιώτη) στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας και βρίσκοντας μια γενική συμφωνία με την ανάλυσή της, καταθέσαμε στην ανοιχτή συζήτηση και δημοσιοποιούμε με την έγκριση του αιχμάλωτου συντρόφου, το 1ο μέρος του διαλόγου μας. Και έπεται η συνέχεια.

Continue reading Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη – Προδημοσίευση 1ου κύκλου, με αφορμή την συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών

Δήλωση του Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά

Δήλωση του Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά το Σάββατο 22 Οκτώβρη από τις φυλακές Λανμεζάν

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, αγαπητές φίλες και φίλοι,

Στην αυγή του 33ου έτους της αιχμαλωσίας μου, οι κινητοποιήσεις σας, από τα διαφορετικά μετερίζια της στράτευσής σας, μου δίνουν μεγάλη δύναμη και ζεσταίνουν την καρδιά μου.

Παρά τους ειδεχθείς τοίχους, τα συρματοπλέγματα και τις σκοπιές, ο απόηχος της συγκέντρωσής σας προκαλεί εδώ σήμερα μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα αφύπνισης, ενθουσιασμού και ανθρωπιάς. Μια ατμόσφαιρα πολύ διαφορετική από τη θανάσιμη ισοπέδωση της καθημερινότητας στη φυλακή… Οπωσδήποτε δεν αγνοείτε, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, ότι είναι και χάρη στις διάφορες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που καταφέρνουμε να κρατηθούμε στο ύψος μας μέσα σε τούτο το άθλιο μέρος. Χρόνια, ατελείωτα χρόνια αιχμαλωσίας ενισχύουν την πεποίθησή μου πως, απέναντι στην πολιτική εκμηδένισης των φυλακισμένων πρωτεργατών επαναστατών, είναι πάντοτε οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο πεδίο της αντι-καπιταλιστικής / αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης που μπορούν να προσφέρουν την πιο σημαντική υποστήριξη στους φυλακισμένους συντρόφους μας και να ατσαλώσουν την αντίστασή τους.

Ολοι ξέρουμε ότι στις μέρες μας, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, το ξεσκέπασμα του «δικαστικού μένους» κι αυτού που μοιάζει περισσότερο να είναι «κρατική εκδίκηση» δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα ως προς την απελευθέρωση των συντρόφων μας, παρά μόνο στο βαθμό που εγγράφεται στη συνολικότερη διαδικασία του αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ επανάστασης και προληπτικής αντεπανάστασης. Ας σημειωθεί εν συντομία, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, ότι το λεγόμενο «δικαστικό μένος» κι η «κρατική εκδίκηση» δεν είναι ποτέ τυχαία ή απερίσκεπτα, αλλά εγγράφονται κατ’ εξοχήν και συστηματικά στη συνολική δυναμική της προληπτικής αντεπανάστασης… Από τις σιωνιστικές φυλακές σε εκείνες του Μαρόκου, από τα κελιά απομόνωσης στην Τουρκία στα ακόμη πιο σκοτεινά στην Ελλάδα, τις Φιλιππίνες και αλλού στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο: το δικαστικό μένος δεν είναι παρά ένα στοιχείο στη μεγάλη πανοπλία που έχει στη διάθεσή της η προληπτική αντεπανάσταση. Βέβαια, αυτή η πανοπλία μέτρων και νόμων συνεχίζει να εμπλουτίζεται όλο και περισσότερο, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, σε καιρούς μιας γενικευμένης κρίσης που συνταράσσει τα θεμέλια του συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στο πλάι μου, γενναίοι βάσκοι σύντροφοι εξακολουθούν να υφίστανται μια εκδικητικότητα που δεν δικαιολογείται από πουθενά πλέον. Ακόμη κι αν είναι άρρωστοι, η άρνηση παραμένει η μόνη απάντηση σε όλα τα αιτήματά τους για «μετατροπή των ποινών». Και όμως θα περίμενε κανείς κάτι άλλο, έπειτα από την πρωτοβουλία που βρίσκεται σε εξέλιξη από την πλευρά της κύριας οργάνωσης του αγώνα τους.

Στην πραγματικότητα, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, στον ξέφρενο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει ενάντια στις λαϊκές μάζες και τους πρωτεργάτες επαναστάτες που δρουν ενάντια στο σύστημα μέσα στα κινήματα σε εξέλιξη, οι ιμπεριαλιστές και λοιποί αντιδραστικοί όλων των αποχρώσεων επιδιώκουν με κάθε μέσο να μετατρέψουν τους φυλακισμένους επαναστάτες από παράδειγμα αγώνα σε παράδειγμα τρομοκράτησης των αλύγιστων ανταρτών. Γι’ αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε, αφού δεν μπορούν να τους «σπάσουν» ώστε να αποκηρύξουν και να αρνηθούν τις πεποιθήσεις τους, να τους θάψουν ζωντανούς και να τους χρησιμοποιούν για όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να κάμπτουν το ηθικό των αγωνιστών και αγωνιστριών που συνεχίζουν να μάχονται.

Αλίμονο σε όποιον υποπέσει στο παραμικρό παράπτωμα, κινδυνεύει να βρεθεί στο σημείο μηδέν. Κάτι ξέρει γι’ αυτό ο Ζαν-Μαρκ Ρουγιάν… Φαίνεται πως βλασφήμησε κι οι δικαστές υπάρχουν για να τιμωρούν ανελέητα…

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, αγαπητές φίλες και φίλοι, μόλις πριν ένα χρόνο ξεκίνησε η τρίτη παλαιστινιακή Ιντιφάντα, τη μέρα που ο νεαρός Μοχάναντ αλ Χαλάμπι έπεσε μάρτυρας στην Αλ Κουντς, αντιμέτωπος με το σιωνιστικό στρατό… και από τότε νέοι και λιγότερο νέοι τον ακολούθησαν, και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα: όπως ο Μούσμπα Αμπού Σμπάιχ, ένας από τους τελευταίους μάρτυρες που έπεσαν επίσης στην Αλ Κουντς, ως απάντηση σε όσες και όσους συνεχίζουν να διακηρύσσουν το τέλος αυτής της Ιντιφάντα… Φυσικά, υπάρχει δίκαιη κριτική, και πάντα θα υπάρχει· μόνο που, απέναντι στην κατοχή και τη βαρβαρότητα του κατακτητή, η πρώτη δίκαιη απάντηση που πρέπει κανείς να προβάλει πριν από οτιδήποτε άλλο είναι η αλληλεγγύη, πλέρια αλληλεγγύη σε όλες και όλους εκείνους που με το αίμα τους και συχνά με τα γυμνά τους χέρια, αντιμετωπίζουν τη μπότα της κατοχής.

Οι συνθήκες κράτησης στα σιωνιστικά μπουντρούμια συνεχίζουν να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Και όπως ξέρετε, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, για να τις αντιμετωπίσουμε, η διεθνής αλληλεγγύη αποδεικνύεται απαραίτητο όπλο…

Είναι βέβαιο πως οι παλαιστινιακές λαϊκές μάζες και οι επαναστατικές εμπροσθοφυλακές τους μπορούν πάντοτε να στηρίζονται στην κινητοποίησή σας. Είναι μια καλή ευκαιρία για να πούμε στον εγκληματία Νετανιάχου και τα τσιράκια του ότι ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι μόνος.

Ας ανθίσουν χίλιες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τις αγωνιζόμενες λαϊκές μάζες!
Ας ανθίσουν χίλιες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τους επαναστάτες που αντιστέκονται στις σιωνιστικές φυλακές και τα κελιά απομόνωσης στο Μαρόκο, την Τουρκία, την Ελλάδα, τις Φιλιππίνες και σε όλο τον κόσμο!
Κάτω ο ιμπεριαλισμός και τα σιωνιστικά μαντρόσκυλά του και η υπόλοιπη αραβική αντίδραση!
Τιμή στους Μάρτυρες και τις αγωνιζόμενες λαϊκές μάζες!
Αλληλεγγύη, πλέρια αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και τους φυλακισμένους Αγωνιστές του!
Αλληλεγγύη, πλέρια αλληλεγγύη με τους συντρόφους απεργούς πείνας στις φυλακές του Μαρόκου!
Τιμή στους γενναίους μαχητές του ΡΚΚ!
Ο καπιταλισμός δεν είναι παρά μόνο βαρβαρότητα.
Ολοι μαζί, συντρόφισσες και σύντροφοι, και μόνο μαζί θα νικήσουμε!

Σε όλους σας, Σύντροφοι, τους πιο θερμούς Επαναστατικούς μου χαιρετισμούς.

Ο σύντροφός σας, Ζωρζ Αμπνταλλά

Αφίσα για την συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγωνιστή Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά

abdallah

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ  ΛΙΒΑΝΕΖΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ

Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά γεννήθηκε στο Λίβανο. Από νεαρή ηλικία πολιτικοποιείται και αγωνίζεται ενώ από το 1971 στρατεύεται πολιτικά με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το 1978 τραυματίζεται σε μάχη ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις που εισβάλουν στο Λίβανο.

Από το 1980 συμμετέχει στη δημιουργία της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, οργάνωσης που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατοχή του Νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ, με επιχειρήσεις ενάντια στους Ισραηλινούς και τους δυτικούς συμμάχους τους.

Το 1984, συλλαμβάνεται στη Λυών της Γαλλίας για κατοχή πλαστών στοιχείων ταυτότητας. Έχει προηγηθεί ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια σε Αμερικάνικους και Ισραηλινούς στόχους. Στις 10 Ιουλίου 1986 καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακής. Πολιτική αγωγή στη δίκη είναι οι ΗΠΑ που μαζί με το Ισραήλ ασκούν έντονες πιέσεις στη Γαλλική κυβέρνηση για αυστηρότερη ποινή στον Αμπνταλλά. Το 1987 δικάζεται ξανά από Ειδικό Δικαστήριο και καταδικάζεται σε ισόβια. Έκτοτε είναι φυλακισμένος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά δικαιούται να αποφυλακιστεί από το 1999 οπότε και συμπλήρωσε την υποχρεωτική διάρκεια της ποινής του.

 Ο σύντροφος Αμπνταλλά βρίσκεται 32 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές,  ενώ εδώ και  17 χρόνια θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί. (Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ο μόνος πολιτικός κρατούμενος που έχει μείνει στην φυλακή τόσα πολλά χρόνια).

Όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης που έχει υποβάλει μέχρι τώρα έχουν απορριφθεί από τα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων τόσο της Αμερικάνικης κυβέρνησης όσο και της Ισραηλινής. Το Γαλλικό κράτος, σε πλήρη υποταγή στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και μην ξεχνώντας το ίδιο το αποικιακό του παρελθόν, αρνείται την αποφυλάκιση του Λιβανέζου αγωνιστή.

Ο Ζωρζ Αμπνταλλά είναι ήδη νικητής όταν μετά από σχεδόν 50 χρόνια παραμένει ανυποχώρητος και αμετανόητος αγωνιστής, πάντοτε συνεπής στον αγώνα για την ελευθερία. Συγχρόνως είναι ένας διεθνιστής που αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού χωρίς ταλαντεύσεις.

Στα πλαίσια της Διεθνής εβδομάδας δράσεων (15-22 Οκτώβρη) για την απελευθέρωση του Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά  καλούμε σε:

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 6 μ.μ. ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

(γωνία Βασ. Σοφίας & Ακαδημίας)

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

 τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

Στις 16/1/2006 πραγματοποιείται ένοπλη ληστεία σε παράρτημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας. Ακολουθεί καταδίωξη των ατόμων, τόσο από τον φρουρό της τράπεζας όσο και από τούς μπάτσους που έφτασαν στο σημείο. Στη συμπλοκή μαζί τους, ο Γιάννης Δημητράκης  πέφτει τραυματισμένος και συλλαμβάνεται. Η «αποκάλυψη» ότι ο Γ. Δημητράκης είναι αναρχικός οδηγεί σε ένα παραληρηματικό αμόκ διωκτικές αρχές και ΜΜΕ.Ο χολιγουντιανός τίτλος «οι ληστές με τα μαύρα» κατακλύζει πλέον τα δελτία ειδήσεων, τους τίτλους των εφημερίδων και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας. Continue reading ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

Κριτική επισκόπηση και πολιτικά διδάγματα από την απεργία πείνας του αναρχικού αιχμαλώτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού και το κίνημα αλληλεγγύης (Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2014)

IMG_3426

 

Λίγα λόγια για την έκδοση …

« Η έκδοση της παρούσας ανάλυσης έρχεται ενάμισι χρόνο μετά την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού. Πάραυτα, μέχρι σήμερα απουσιάζει μια περιγραφή των πολιτικών χαρακτηριστικών και των γεγονότων εκείνης της κινητοποίησης, από την σκοπιά εκείνων που βρισκόντουσαν έξω από την φυλακή απ’όσους μπήκαν ολόψυχα σ’ αυτόν τον αγώνα. Και παραμένει επίκαιρη η ανάγκη να καταδείξουμε τις απόψεις και τις πρακτικές μεθόδους που του έδωσαν ώθηση κι’ απ’ την άλλη, ότι τον υπονόμευσε. Η Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση πήρε ενεργά μέρος στον αλληλέγγυο αγώνα από την αρχή της απεργίας πείνας του αναρχικού πολιτικού αιχμάλωτου Νίκου Ρωμανού. Δημοσιοποιούμε τα συμπεράσματά μας ως κομμάτι της συλλογικής εμπειρίας προς κοινή χρήση από το ταξικό-κοινωνικό κίνημα. Η άποψή μας έχει αναφορές σε όσα συνέβησαν στην Αθήνα, σε όσα γνωρίζουμε μέσω δημόσιων ενημερώσεων και σε όσα διαδραματίστηκαν σε θεσμικό επίπεδο. Ο απολογισμός μας αποτελεί ένα εγχείρημα διήθησης της ταξικής πολεμικής πίσω από τις δεδηλωμένες γραμμές. »

… και την διανομή

Συλλογικότητες και κινηματικοί χώροι που ενδιαφέρονται να διαθέσουν την μπροσούρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω μέιλ ( asmpa@espiv.net ). Για τα σημεία διανομής, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ενημερώνονται από το blog μας. Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά, με την οποία θέλουμε να ενισχύσουμε τις ανάγκες της διεθνιστικής συμμετοχής στον αγώνα που εξελίσσεται στη βόρεια Συρία – Ροζάβα Κουρδιστάν και Τουρκία – Μπακούρ Κουρδιστάν. Ωστόσο, είμαστε ανοιχτοί στην συνδιαμόρφωση με τις συλλογικότητες που θα θελήσουν να διαθέσουν την μπροσούρα, όσον αφορά την επιλογή προορισμού των εσόδων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

ΑΣΜΠΑ – Μπροσούρα για απεργία Νίκου Ρωμανού – PDF

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ 4η ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ INDYMEDIA

 Το Indymedia είναι ένα ισχυρό κινηματικό μέσο αντιπληροφόρησης, προπαγάνδας και ενημέρωσης. Το πόσο σημαντικό μέσο αντιπληροφόρησης είναι έχει φανεί, από τις επιθέσεις που έχει δεχτεί κατά καιρούς από την εξουσία, με αποκορύφωμα την προσπάθεια φίμωσης του τον Απρίλη του 2013. Τα παραπάνω αποδεικνύουν, την μεγάλη αποδοχή και εγκυρότητα που έχει, όχι μόνο στο δικό μας χώρο αλλά και ευρύτερα. Για αυτό, ειδικά στις σημερινές δύσκολες εποχές, η ύπαρξη και η ομαλή λειτουργία του αποτελούν ένα αναντικατάστατο όπλο στα χέρια μας.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία, που έχει ένας κοινός τόπος ενημέρωσης και επικοινωνίας των αγωνιζόμενων, για μας η σημερινή απολογιστική εκδήλωση αποτελεί πρώτα από όλα μια κινηματική διαδικασία, με βασικό στόχο και προτεραιότητα την εύρυθμη λειτουργία αυτού του μέσου. Continue reading ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ 4η ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ INDYMEDIA

Ενημέρωση και πολιτική αποτίμηση του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (2 Ιούνη 2016)

IM000254.JPG

Τον Απρίλη (2016) ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δήλωσε δημόσια τη στάση του ενόψει της δίκης του στο αναθεωρητικό στρατοδικείο: «…στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία…»

Κατόπιν καλέσματος για ενημέρωση και οργάνωση δράσεων από συλλογικότητα στην οποία συμμετέχει ο ολικός αρνητής, συγκροτήθηκε στις 4 Μάη στην Αθήνα η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον oλικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Βασική συνεκτική θέση της Συνέλευσης ήταν ότι πρέπει συνολικά το κίνημα και οι συλλογικότητες και τα άτομα να πάρουν όσο γρηγορότερα τις πρωτοβουλίες από όπου θα προκύψουν οι συλλογικοί αγώνες και οι απαντήσεις απέναντι στην οξύτατη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου. Αντιληφθήκαμε τη στάση του διωκόμενου συντρόφου ως σημείο συμβολής σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Και προχωρήσαμε σε άμεση κινητοποίηση θεωρώντας ότι οι πραγματικές απαντήσεις ενυπάρχουν μέσα στον αγώνα, στα επίδικα και στα διακυβεύματά του. Continue reading Ενημέρωση και πολιτική αποτίμηση του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (2 Ιούνη 2016)

A breifing and a political account of the court-martial of total objector to military service, Dimitri Chatzivasileidi (2 june 2016)

IM000254.JPG

In April (2016) the total objector to military service Dimitris Chatzivasileiadis made a public statement in view of his coming trial at the court-martial: “…on the 2nd of June, when I will be tried for the second time on appeal for refusing to enlist for military service, I will stand once again in front of the military judges and I will articulate the polemic of the ones below against the state and its privileged castes. But this time I will not give in to buying off the sentence. Conviction will mean imprisonment, And prison brings us face to face with a situation of real war, politically, objectively and as a lived experience. And even if the generals of militarist repression give me the chance by setting a usual sentence of a few months, I will go on hunger strike so that the might of the extortionate and larcenous measures against Total Objection is once and for all overturned…”

Following an open meeting on the 4th of May in Athens for political briefing and for the organization of actions called by a collective where the comrade, total objector participates, the Solidarity Assembly to total objector Dimitris Chatzivasieliadis was formed. The main cohesive position of the assembly was that it is imperative for the movement as a whole, for collectives and individuals to take initiatives from which would emerge the collective struggle and response to the intensified onslaught of state and capital. We deemed that the stance of the persecuted comrade contributed to this direction. And so we mobilized immediately bearing in mind that the true answers are contained within the struggle, within its questions and its stakes. Continue reading A breifing and a political account of the court-martial of total objector to military service, Dimitri Chatzivasileidi (2 june 2016)

Θεσσαλονίκη- Παρέμβαση στο Κόκκινο Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης

Την Πέμπτη 2 Ιούνη στις 10:00 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στους διωκόμενους αρνητές στράτευσης, στο ραδιοφωνικό σταθμό “Κόκκινο”. Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

2 λόγια για τον ρόλο του στρατού

Ο στρατός αποτελεί διαχρονικά έναν από τους κύριους μηχανισμούς εδραίωσης, συντήρησης και διαιώνισης των συμφερόντων  των κρατών και του κεφαλαίου.  Είναι ακόμα ένα μέσο αναπαραγωγής ιδεολογημάτων  και προτύπων συμπεριφοράς, όπως αυτές της ιεραρχίας, της ρουφιανιάς, της εθνικής ενότητας, του φασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού, που χρησιμοποιούνται από τους κυριάρχους  ώστε οι από τα κάτω αυτού του κόσμου να παραμείνουν διαιρεμένοι και να μην σηκώσουν κεφάλι στους καταπιεστές τους. Στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, πολλές φορές τα εκάστοτε κράτη και αφεντικά λύνουν τις διαφορές τους με επεκτατικούς πολέμους που έχουν ως αποτέλεσμα τους μαζικούς θανάτους και βίαιους διωγμούς εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όμως ο στρατός, που αντιπροσωπεύει το μονοπώλιο που θέλει να έχει το κράτος στη βία, αποτελεί και μηχανισμό εσωτερικής καταστολής. Οι εικόνες πάνοπλων στρατιωτών  στα κέντρα ευρωπαϊκών πόλεων έχουν γίνει σύνηθες φαινόμενο, ενώ και στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες ασκήσεις καταστολής πλήθους για την αντιμετώπιση αγώνων και εξεγέρσεων. Επιπλέον ο στρατός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαχείριση των μεταναστών τόσο μέσω της φύλαξης των συνόρων από αυτή την «απειλή» όσο και της δημιουργίας, λειτουργίας και φύλαξης στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Ο στρατός όμως αποκτά και άλλους ρόλους, μέσα στην οικονομία. Έχουν γίνει συζητήσεις, αλλά και κινήσεις (στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε ο στρατός να αναλαμβάνει έργα στην χώρα (όπως παλιότερα με την ΜΟΜΑ), προσφέροντας έτσι φτηνά εργατικά χέρια ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τα κέρδη και την επιρροή του. Ούτως ή άλλως προσφέρει και άμισθη εργασία («κοινωφελής εργασία» αντιρρησιών συνείδησης), ενώ ταυτόχρονα, όταν αυτό χρειάζεται, λειτουργεί και ως  απεργοσπαστικός μηχανισμός (π.χ. μάζεμα σκουπιδιών σε απεργίες υπαλλήλων καθαριότητας). Άλλωστε διαχρονικά ο στρατός  συντηρεί τη βιομηχανία και την εμπορία όπλων και πολεμικών εξοπλισμών, που αποτελούν τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις για το κεφάλαιο.

Ολική άρνηση στράτευσης

Δεκάδες αγωνιστές έχουν επιλέξει συνειδητά να μην υπηρετήσουν στον στρατό, έναν από τους πιο σκληρούς μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας. Η ολική άρνηση στράτευσης  δεν αποτελεί απλώς μια ατομική επιλογή, αλλά κυρίως μια μορφή του αγώνα ενάντια τόσο στον συγκεκριμένο θεσμό όσο και γενικότερα στο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που αυτός συντηρεί.

Το κράτος προφανώς και δεν έχει μείνει αμέτοχο απέναντι σε αυτή την επιλογή. Η ολική άρνηση στράτευσης θεωρείται διαρκές έγκλημα και οι σύντροφοι που την έχουν επιλέξει αντιμετωπίζουν ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, αθροιστικές ποινές και επιβολή δυσβάσταχτων χρηματικών προστίμων (6000αρα). Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η έκβαση της υπόθεσης σύλληψης του ολικού αρνητή στράτευσης Παύλου Χριστόπουλου.

Την Τρίτη 31 Μάρτη είχε οριστεί η δίκη του ολικού αρνητή στράτευσης Γιώργου Τσίτσια-Γεωργαντά στο στρατοδικείο Λάρισας, δίκη που πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων. Σήμερα  στο στρατοδικείο του Ρουφ  ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δικάζεται σε δεύτερο βαθμό για την 2η και 3η δίωξη του για ανυποταξία, για τις οποίες πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε 1 χρόνο φυλάκισης . Ο Χατζηβασιλειάδης  έχει καταδικαστεί τελεσίδικα ήδη μια φορά για ανυποταξία, πληρώνοντας τα χρήματα για την εξαγορά της ποινής, ενώ μέχρι στιγμής έχει χρεωθεί τρία 6000αρα. Με δημόσιο κείμενό του δηλώνει ότι:
«Στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή  μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με, με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία.»

Η απάντηση στην καταστολή των ολικών αρνητών δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική και να αφορά τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στον μηχανισμό του στρατού, τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Ούτε μια ώρα στο στρατό
Αλληλεγγύη με τους ολικούς αρνητές στράτευσης
Άμεση παύση των συνεχών διώξεων τους
Άμεση και αναδρομική κατάργηση των χρηματικών προστίμων(εξαχίλιαρο)

Κείμενο αλληλεγγύης από την Πάτρα, στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης

Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους, που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία ,να αρνηθούν αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.

Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ολικός Αρνητής Στράτευσης

15 Γενάρη 2015

Ο Ολικός Αρνητής Στράτευσης, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, δικάζεται στο στρατιωτικό εφετείο του Ρουφ στις 2 Ιούνη μετά από αλλεπάλληλες διώξεις για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ, που εξαγοράστηκαν με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος.

Η διώξη του αναρχικού Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως και οι άλλες δίκες των υπόλοιπων αρνητών ολικής στράτευσης, δε γίνεται σε μια τυχαία χρονική συγκυρία. Αντιθέτως, είναι μια χρονική συγκυρία κατά την οποία ο ρόλος του στρατού είναι αναβαθμισμένος τόσο στο κατασταλτικό όσο και στο ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Είναι η περίοδος κατά την οποία οι ευρωπαϊκές ελίτ -μαζί και η ελληνική- επιδιώκουν να διαχειριστούν τη συνεχή ροή προσφύγων από τη Μ. Ανατολή και Β. Ευρώπη, το ξερίζωμα δηλαδή ανθρώπων που εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους σπρωγμένοι από τη φτώχεια είτε κυνηγημένοι από ανελεύθερα καταπιεστικά καθεστώτα και προσπαθώντας να ξεφύγουν από εμφύλιες συρράξεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Όλα αυτά, προκειμένου οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι να συνεχίζουν να κερδοφορούν από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των περιοχών αυτών.

Τα ευρωπαϊκά κράτη λοιπόν, αναβαθμίζουν το ρόλο του στρατού, ο οποίος πλέον επεκτείνεται και στη διαχείριση των προσφύγων αλλά και στο καθεστώς εγκλεισμού και εξαίρεσης από την κανονικότητα, στο οποίο υποχρεούνται να υπαχθούν πολλοί μετανάστες-στριες.

Με πιο απλά λόγια: Οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι –κεφαλαιοκράτες και κράτη- δεν επιθυμούν την ελεύθερη μετακίνηση στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα των ανθρώπων αυτών, που για την εξασφάλιση των καπιταλιστικών τους κερδών ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. Οι εθνικοί στρατοί –αλλά και οι υπερεθνικοί στρατοί επίσης- ανέκαθεν έπαιζαν κι εξακολουθούν να κομβικό ρόλο στις ενδοκαπιταλιστικές κόντρες. Πλέον έχουν κύριο ρόλο και στην προσπάθεια απομόνωσης κι εγκλεισμού των μεταναστών εξασφαλίζοντας -ή επιδιώκοντάς το τουλάχιστον- πως δε θα συναντηθούν με τους ντόπιους προλετάριους και καταπιεσμένους-εκμεταλλευόμενους σε πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνύπαρξης και ζήμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη : «Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου…Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου».

Αυτά τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη καθώς και η αγωνιστική του στάση ενάντια στο κράτος και τη στρατιωτική του μηχανή μπορούν να εξηγήσουν τη λύσσα του (στρατο)κρατικού μηχανισμού εναντίον των φωνών που εγείρονται και των αντιστάσεων που ορθώνονται εναντίον της πλαστής εθνικής ενότητας, εναντίον των στρατών και υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης των από τα κάτω.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΙ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ !

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ !

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ !

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ,

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΖΩΗ,

ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ !

Ελευθεριακοί Κομμουνιστές

Πάτρα, 31 Μάη 2016

Συγκέντρωση αλληλεγγύης με τους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης στη Θεσσαλονίκη – Τρίτη 31/5

ΑΦΙΣΑ ΟΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

___________________________________________________

ΑΦΙΣΑ ΤΕΡΑ ΟΑΣ

___________________________________________________

ΤΡΙΤΗ 31/5 12:00 στο Πάρκο Ντορέ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης
Γ. Τσιτσία (στρατοδικείο 31/5 Λάρισα) και Δ. Χατζηβασιλειάδη (στρατοδικείο
2/6 Αθήνα).

Ούτε μια ώρα στον στρατό
Ολομέτωπη επίθεση στους θεσμούς που διατηρούν την καθεστηκυία τάξη
Να σπάσουμε το μονοπώλιο τις βίας από την κυριαρχία
Ανυποχώρητος αγώνας για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

Παρέμβαση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μέσα σε στρατόπεδο, ενάντια στον εντεινόμενο στρατοκρατικό έλεγχο και την καταστολή των ανυπότακτων

ΟLIKH ARNHSH STR

 

   Σήμερα Δευτέρα 30 Μάη, στις 10 πμ, μια μέρα πριν τη δίκη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Γιώργου Τσιτσία-Γεωργαντά στη Λάρισσα και τρεις μέρες πριν την δίκη του επίσης Αρνητή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση μέσα στο στρατόπεδο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ στου Ρούφ, όπου εδράζονται στρατολογικές και λοιπές υπηρεσίες. Μοιράστηκαν κείμενα της Συνέλευσης, ρίχτηκαν τρικάκια μέσα στα γραφεία των κτιρίων και στο προαύλιο, ενώ φωνάζονταν συνθήματα από τους συντρόφους που περπάτησαν όλο το στρατόπεδο. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μπροστά στην πύλη στεκόταν το πανώ της Συνέλευσης και πριν την αποχώρηση των συντρόφων γράφτηκαν συνθήματα. Η παρέμβαση ολοκληρώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, χωρίς να επιρρεαστεί από τις αντιδράσεις των αγχωμένων βαθμοφόρων, των καραβανάδων και δυο φασιστολακέδων (που βρίσκονταν μέσα στο στρατόπεδο με άγνωστες «αρμοδιότητες»). Η αποχώρηση έγινε με σύντομη πορεία ως το στρατοδικείο, όπου κι εκεί φωνάχτηκαν συνθήματα και ρίχτηκαν τρικάκια μέσα στο προαύλιο.

 

Τα συνθήματα που ακούστηκαν μέσα στο στρατόπεδο και στο στρατοδικείο:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΣΦΑΓΗ

ΦΥΛΑΚΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ, ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ, ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΒΡΩΜΑΕΙ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

 

Η ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΑΦΟΠΛΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι διώξεις από το κράτος απέναντι στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Πιο συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 2 Μάη 2016 συνελήφθη έξω από το σπίτι του ο αναρχικός Παύλος Χ., λόγω εντάλματος που εκκρεμούσε εις βάρος του για ανυποταξία από το 2003. Στις 31 Μάη δικάζεται από το στρατοδικείο της Λάρισας Γιώργος Τσιτσίας-Γεωργαντάς για ανυποταξία. Επίσης, στις 2 Ιούνη κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για τη δεύτερη και τρίτη δίωξη του ολικού αρνητή στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ. Με αφορμή το επικείμενο στρατοδικείο του Δ. Χατζηβασιλειάδη, συγκροτήσαμε συνέλευση αλληλεγγύης τόσο για τη στήριξη του αγώνα που δίνει ο σύντροφος από τη θέση που βρίσκεταιόσο και για την όξυνση του αντιμιλιταριστικού αγώνα εν γένει, η οποία επιβάλλεται από τις τρέχουσες συνθήκες. «Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. Η όξυνση του ευρωπαϊκού ρατσισμού και της μιλιταριστικής τρομοκρατίας έχει εγείρει ένα ηθικό-πολιτικό καθήκον για τους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης: Να βαδίσουμε μετωπικά μπροστά, για την αποδόμηση των στρατοκρατικών θεσμών. Και να δώσουμε έδαφος στην μαχητική αντίσταση» (Δ. Χατζηβασιλειάδης). Continue reading Παρέμβαση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μέσα σε στρατόπεδο, ενάντια στον εντεινόμενο στρατοκρατικό έλεγχο και την καταστολή των ανυπότακτων

Θεσσαλονίκη 23-29 Μάη 2016: Συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στο θεσμό του στρατού

 Την εβδομάδα 23-29 Μάη πραγματοποιηθήκαν στη Θεσσαλονίκη συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στο θεσμό του στρατού με κείμενα, σπρέι, τρικάκια, αφίσες και αυτοκόλλητα σε πολλά σχολεία της πόλης από αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Αναδημοσιεύουμε υλικό αυτής της καμπάνιας:

ΣΑΛΟ1   ΣΑΛΟ2   ΣΑΛΟ3   ΣΑΛΟ4   ΣΑΛΟ10   ΣΑΛΟ0   ΣΑΛΟ 6   ΣΑΛΟ11   ΣΑΛΟ12   ΣΑΛΟ8   ΣΑΛΟ7   ΣΑΛΟ ΚΑΡΤΟΥΝ   ΣΑΛΟ ΦΩΤ   ΣΑΛΟ ΤΡΙΚ

Συνέντευξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Συνέντευξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: http://radio98fm.org/audio/xatzibasiliadis-2016/

Τοποθέτηση του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη για την στάση του ενόψει του στρατοδικείου της 2 Ιούνη, τους σκοπούς και τα μέσα του συγκεκριμένου αγώνα μέσα στην τρέχουσα συγκυρία της ταξικής διαπάλης

Το κείμενο σε PDF

Με αφορμή την τοποθέτηση και τα ερωτήματα που απηύθηνε στις 11 Μάη προς την Συνέλευση Αλληλεγγύης για το στρατοδικείο μου του Ιούνη (’16) και προς εμένα, η αντιμιλιταριστική συλλογικότητα Ξυπόλυτο Τάγμα.

Τι θα γίνει στις 2 Ιούνη;

   Ενόψει του στρατιωτικού εφετείου για την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία ανακοίνωσα δημόσια τον Απρίλη την στάση μου, η οποία αποτελεί συλλογική απόφαση της αναρχικής συλλογικότητας στην οποία συμμετέχω. Συμπερασματικά για την δίκη έγραψα: «Οπότε, στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή (που την έχω ξαναζήσει) μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου (όπως το έχω ξανακάνει μέσα στα μπουντρούμια των βασανιστών της «αντι»τρομοκρατικής), για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία. »
Εφόσον έχει ανοίξει ήδη ο διάλογος γύρω από τους τρόπους του αγώνα στον οποίον τοποθετούν τον εαυτό τους οι Ολικοί Αρνητές Στράτευσης, φαίνεται αναγκαίο να εξηγήσω τους σκοπούς μου, τα μέσα πάλης που επέλεξα σ’ ετούτη την συγκυρία και την πολιτική θεώρηση από την οποία συνάγονται. Το σύνολο της τοποθέτησής μου εκφράζει την δραστική ανταπόκριση ενός κοινωνικού υποκειμένου στις τρέχουσες συνθήκες τυραννίας.
Ποιός είναι ο σκοπός μου και ποιοί πρέπει να είναι οι σκοποί της αλληλέγγυας κινητοποίησης πριν, κατά την διάρκεια και μετά την δίκη της 2 Ιούνη; Πρώτα πρώτα, δεν αποτελεί σκοπό μου η αποτροπή της φυλάκισής μου. Θα ήταν εφικτό και χωρίς αθώωση, εξαγοράζοντας την ποινή, όπως πράξαμε ως κίνημα μετά την πρώτη τελεσίδικη καταδίκη μου για ανυποταξία. Θα εξηγήσω τους πολιτικούς λόγους αυτής της άρνησης ευθύς αμέσως. Continue reading Τοποθέτηση του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη για την στάση του ενόψει του στρατοδικείου της 2 Ιούνη, τους σκοπούς και τα μέσα του συγκεκριμένου αγώνα μέσα στην τρέχουσα συγκυρία της ταξικής διαπάλης

Πέντε σχόλια ενάντια στην καθολική φυλακή: Ανάλυση ενός συντρόφου μετά την φυλακή (Ιούνης 2012)

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του συντρόφου με αφορμή την δίκη του στις 2 Ιούνη 2016 και την πολιτική απόφαση της συλλογικής αναμέτρησης με το ενδεχόμενο φυλάκισης.

 

Το κείμενο σε PDF, με φωτογραφίες
________________________________________________________________________

Πέντε σχόλια

ενάντια στην καθολική φυλακή

 

ΙΟΥΝΗΣ 2012

 

● «Να περιγράφεις μια μορφή σκλαβιάς με μια άλλη είναι σα να περιγράφεις κάτι το υπαρκτό με κάτι το ανύπαρκτο» (Κάποιου)

   Κρίνω αδύνατο να μεταφέρω μια συγκεκριμένη αναφορά από τον κόσμο της φυλακής η οποία να είναι ικανή να εγείρει μια αληθή ενσυναίσθηση σε όποιους έχουν βιωματικές αναφορές μόνο από τον εκτός φυλακής κόσμο. Υπάρχουν οριογραμμές του απαράδεκτου που υποχρεώνουν στο απερίγραπτο. Μπορώ να μιλήσω για τους φυλακισμένους ανθρώπους (κάποια στιγμή), αλλά όχι για το πως βιώνουν τη φυλακή, χωρίς να χαθεί η τραγική ιδιετερότητα της κατάστασης τους.
Η καταγγελία των λεπτομερειών λειτουγρεί παρελκυστικά. Σα να γινότανε να υπάρξει βιώσιμη φυλακή. Κάθε αγώνας, για τις λεπτομέρειες ακόμα, έχει μια αυταξία και είναι ανγκαίος για την ανάπτυξη της εξέγρσης και της αλληεγγύης των καταπιεσμένων, ενίοτε και για την επιβίωσή μας. Η συνείδηση οφείλει να στέκεται αποφασιστικά στο ελάχιστο σημείο σύγκρουσης και ταυτόχρονα αδέσμευτη από τις άμεσες απαιτήσεις.
Η σύντομη απεργεία των κρατουμένων στον κορυδαλλό πριν μερικούς μήνες ήταν μια σοβαρή στιγμή ρήξης.
Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς, ούτε εκείνος που κουβαλάει το στίγμα της αγριότητας, σ’ένα τέτοιο τόπο. Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς υποταγμένος.
Απλά, να μην μείνει λίθος επί λίθον.

«Ένα πρωί θ’ανοίξω την πόρτα
Και θα μπω όπως και χτες
Μ’ένα κόκκινο λάβαρο
Ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο
Και θα βγω στους δρόμους
Όπως και χτες»

 

 

● Η φυλάκιση ήδη από την αρχαιότητα, πολύ πριν τη μαζική επέκτασή της, είχε και εξακολουθεί να έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της θανάτωσης: Αντί να οξύνει τα πολιτικά πάθη, κίνδυνος εγγενής στην τραγωδία του κρατικού φόνου, κεφαλαιοποιεί τον βαλλόμενο. Δεν είναι μόνο τα λύτρα με τα οποία αντάλλασαν τον αιχμάλωτο στο παρελθόν ή τα τεράστεια κέρδη που παράγει η σύγχρονη φυλακή και το διακστικό νταραβέρι ως υπεραγορές, αλλά η ίδια η ομηρία ως σχέση με τον χρόνο κι ως επέμβαση στις κοινωνικές σχέσεις. Η σύλληψη γίνεται υπό την απειλή των όπλων. Όπως και η φρούρηση της φυλακής. Ο κρατούμενος είναι κάποιος που ζει υπό συνεχή απειλή και υπό το διαρκές εκβιαστικό δίλλημα -πειθάρχηση ή παράταση της ομηρίας. Η βίαιη απομόνωση μπορεί και μεταφέρει την κατάσταση ομηρίας στο αγαπητικό και στο συντροφικό περιβάλλον του φυλακισμένου. Η φυλάκιση επιδιώκει να μεταδόσει ένα πάγωμα. Όταν το κράτος δεν φονεύει προκαταβολικά δεν το κάνει για να κρατήσει ανθρωπιστικά προσχήματα. Άλλωστε, η αστυνομία πυροβολεί συχνά, για να υπενθυμίζει ότι είναι αστυνομία. Το κράτος φυλακίζοντας παράγει αδρανειακό χρόνο μέσα στο κοινωνικό σώμα. Continue reading Πέντε σχόλια ενάντια στην καθολική φυλακή: Ανάλυση ενός συντρόφου μετά την φυλακή (Ιούνης 2012)

Παρέμβαση σε εκδήλωση που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης

Αντίγραφο από ΑΘΗΝΑ ΜΑΗΣ 2016 015

Σήμερα, 19 Μαΐου, η «Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» πραγματοποίησε παρέμβαση στην ημερίδα με θέμα: «Φυλακές, δικαιώματα, διαφάνεια και λογοδοσία – ο ρόλος των εποπτικών μηχανισμών», όπου συμμετείχαν «ειδικοί» από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη. Η παρέμβαση περιελάβανε πανό, τρικάκια, κείμενα και συνθήματα μέσα στο προαύλιο της γενικής γραμματείας επικοινωνίας και ενημέρωσης (πρώην υπουργείο τύπου) όπου οι κεντρικοί ομιλητές ήταν : Ο Ν. Παρασκευόπουλος, υπουργός Δικαιοσύνης, η Β. Κατριβάνου, πρόεδρος της ειδικής επιτροπής της Βουλής για το σωφρονιστικό σύστημα και ο Β. Καρύδης από τον Συνήγορο του Πολίτη καθώς και πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Continue reading Παρέμβαση σε εκδήλωση που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης

STATEMENT OF A TOTAL OBJECTOR OF MILITARY SERVICE IN VIEW OF IMPENDING COURT-MARSHAL AND POSSIBLE IMPRISONMENT

On the 2nd of June, the military court of appeals will review my sentence to 12 months in prison for my second and third refusal to enlist in military service. Given the fact that I do not fall into the legal window of sentence suspension due to having been convicted in the past for my political activity, the sentence of my first conviction for the offense of refusal to serve in the conscription army (sentence to 12 months imprisonment) was paid off in installments with the aid of the solidarity movement. In addition three administrative fines have been imposed of 6,000 Eur each for four conscription calls which I have refused.

The endless persecutions, arrests, humiliating transfers, court-marshals and consecutive sentences imposed on Total Objectors of military service are a characteristic expression of state terrorism for which military rule is essential. As I wrote from the cells of the Police HQ where I was held when arrested for the third time for refusal to serve (2/11/14):
“The successive persecutions of Total Objectors for our consistent and politically conscious decision to not serve the most brutal mechanism of authority, aim to curb the anti-militarist, class movement. I do not recognize the right of military-state repression. My detention in a cell, even for one night, is a brutal and unacceptable insult at any notion of freedom and social justice. The resistance against state brutality will not be bent. It will grow and it shall win. Immediate end to the persecution of Total Objectors and an end to arrests.” Continue reading STATEMENT OF A TOTAL OBJECTOR OF MILITARY SERVICE IN VIEW OF IMPENDING COURT-MARSHAL AND POSSIBLE IMPRISONMENT

Κάλεσμα σε κινητοποίηση για το επικείμενο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (Απρίλης – Ιούνης 2016)

 

 Στις 2 Ιούνη του ’16, κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για την δεύτερη και τρίτη δίωξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με την συνδρομή του αλληλεύγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6,000 ευρώ.
Άρνηση στράτευσης σημαίνει άρνηση στην υπηρεσία του πιο βάρβαρου δολοφονικού μηχανισμού του κράτους και των αφεντικών. Με την στρατοκρατία φυλάσσεται η δημοκρατία των αφεντικών και περιφρουρείται η άγρια ταξική εκμετάλλευση. Ο θέση του στρατού ως κατασταλτικού μηχανισμού απέναντι στην αντίσταση του ταξικού-κοινωνικού κινήματος συνεχώς αναβαθμίζεται. Ο ελληνικός στρατός επανοργανώνεται για να καταστείλει τις επικείμενες εξεγέρσεις μας. Σήμερα, η εντεινόμενη καταστολή του αντιμιλιταριστικού κινήματος συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Πιστές λέρες του ευρω-σοβινισμού και φρουροί της αστικής κυριαρχίας, η κυβέρνηση σύριζα-ανέλ συνδράμει στις λεηλατικές εκστρατείες του διεθνούς κεφαλαίου, στην επιδείνωση του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στις ευρωπαϊκές πόλεις-φρούρια, και εξαπολύει έναν αδίστακτο πόλεμο στα σύνορα απέναντι στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας. Με τα σύνορα και τις φυλακές των κρατών διασφαλίζεται η ταξική καταπίεση. Σχεδόν σε καθημερινή βάση εγκαινιάζεται ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών για τον έλεγχο, τον έγκλεισμό και την βίαιη απέλαση όλων εκείνων που ξεριζώθηκαν από τον πόλεμο των εξουσιών. Ο ελληνικός στρατός διαχειρίζεται πλεόν τα περισσότερα κέντρα κράτησης μεταναστών και προετοιμάζεται για να καταστείλει ενδεχόμενη εξέγερσής τους. Ολόκληρος ο αστικός κόσμος μοιάζει όλο και περισσότερο ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Με τα λόγια του συντρόφου Ολικού Αρνητή,
« Σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, να απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχει.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και στις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσεων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. […] Από μιά τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
Είναι συλλογικό μας καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα. Με τους Ολικούς Αρνητές στην πρωμετωπίδα του αγώνα να δώσουμε την μάχη για την οριστική κατάργηση της καταναγκαστικής θητείας στην πολεμική μηχανή του κράτους. Στις 2 Ιούνη, ο σύντροφος θα βρεθεί στη θέση να οξύνει την αντιπαράθεση με τους στρατοκράτες μην συνθηκολογώντας στον εκβιασμό της εξαγοράς της ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλάκιση. Η στάση του δικαζόμενου Ολικού Αρνητή μπορεί να κάνει αυτό το στρατοδικείο σημείο ανοίγματος και όξυνσης του αντιμιλιταριστικού αγώνα. Η αλληλεγγύη να ανοίξει δρόμους για την μαχητική αντεπίθεση!
  Καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες, συλλογικότητες αγώνα, σχήματα προλεταριακής-κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντίστασης σε ανοιχτή συνέλευση για ενημέρωση, άμεση κινητοποίηση και συντονισμό δράσεων.

Τετάρτη 4 Μάη 7μμ Πολυτεχνείο (Αθήνα, Στουρνάρη)

___

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

_______________________________________________

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                 
για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Το κείμενο σε PDF

Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016)

« Έχουν ανοίξει λέει λάκους και μας περιμένουνε. Τι λέτε ρε μαλάκες ρε! Τι λέτε ρε! »
(Στίχος από Lost Bodies)

_______________________________________________________________________________

 Στις 2 Ιούνη πρόκειται να κριθεί στο αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατιωτικό εφετείο) η πρωτόδικη απόφαση καταδίκης μου σε δώδεκα μήνες φυλάκισης από την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία. Δεδομένου ότι λόγω άλλων καταδικαστικών αποφάσεων για την πολιτική μου δράση, δεν εμπίπτω εδώ και δυο δεκαετίες στο νομικό παραθυράκι της αναστολής, η ποινή της πρώτης τελεσίδικης καταδίκης μου για ανυποταξία (δώδεκα μήνες) εξαγοράστηκε σε δόσεις με την συνδρομή του αλληλέγγυου κόσμου. Επιπρόσθετα, μου έχουν χρεωθεί μέχρι σήμερα τρια χαράτσια των 6000 ευρώ (σύνολο 18000 ευρώ) για τέσσερις κλήσης κατάταξης τις οποίες αρνήθηκα.
Οι ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, εξευτελιστικές μεταγωγές, δίκες και αθροιστικές ποινές πάνω στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης αποτελούν χαρακτηριστική έκφανση της κρατικής τρομοκρατίας, για την οποία υπάρχει και είναι απαραίτητη η στρατοκρατία. Έγραφα μέσα από τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ κατά την τελευταία από τις τρεις συλλήψεις μου για ανυποταξία (2/11/’14): « Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει. Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. » Continue reading Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016)

Εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης με τους πολιτικούς κρατούμενους/κρατούμενες (9 με 17 Απρίλη 2016)

semaine-internationale-2016

Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως)

                                      Για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον χώρο του εμπορίου ξεκίνησε τον Απριλη του ‘14 συσπειρώνοντας ένα πολύμορφο μέτωπο αντίστασης σε Αθήνα κι επαρχία. Συνεχείς συγκεντρώσεις, πορείες, παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, ζύμωση με εργαζόμενους, αντιπαράθεση με την εργοδοσία και την καταστολή. Μέσα από αυτή την κινητοποίηση, εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο, συμμετείχαν στους απεργιακούς αποκλεισμούς, ακύρωσαν “λευκές” νύχτες, αυτοοργανώθηκαν σε νέα αγωνιστικά σχήματα βάσης. Ο δυναμισμός του κινήματος εξανάγκασε τα αφεντικά σε μια οπισθοχώρηση καταφέρνοντας να αποσυρθεί το αρχικό σχέδιο για μαγαζιά ανοιχτά και τις 52 Κυριακές και αντ’αυτού προωθήθηκε το σχέδιο για τις 7 Κυριακές. Όμως, είτε με 52 είτε με 7 Κυριακές ανοιχτά τα μαγάζια η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας παραμένει μια ακόμα αιχμή της επίθεσης των αφεντικών σε ό,τι με αγώνες έχει κατακτήσει η εργατική τάξη μέχρι σήμερα. Η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και η λεηλασία του χρόνου που προορίζεται για ελεύθερη κοινωνικοποίηση των εργαζομένων, είναι εργαλεία που δοκιμάζουν τα αφεντικά στον χώρο του εμπορίου για να εφαρμοστούν σε όλους τους κλάδους. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σηματοδοτεί την επιδείνωση των όρων της μισθωτής σκλαβιάς για όλους τους εργαζομένους. Continue reading Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως)

Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη

Η απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο στις 21 Φεβρουαρίου 2016 από τις φυλακές Κορυδαλλού, επιχείρηση που πραγματοποίησε η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, ήταν μια επαναστατική πράξη, μια ενέργεια αντάρτικου για την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Ήταν μια ενέργεια συνέχισης της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, απάντηση στις κατασταλτικές επιχειρήσεις του κράτους εναντίον της οργάνωσης αλλά και εναντίον άλλων συντρόφων πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται στις φυλακές για ένοπλη δράση και γι’ αυτό ήταν μια παραδειγματική πράξη αλληλεγγύης μεγάλης και μοναδικής σημασίας. Η επιχείρηση απόδρασης ήταν μια ενέργεια προς την κατεύθυνση συνέχισης της ένοπλης επαναστατικής δράσης, για την προώθηση του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή της πολιτικής των προγραμμάτων διάσωσης του καθεστώτος που έχει επιβάλει η τρόικα των υπερεθνικών αφεντικών της χώρας, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, στους οποίους έχει προστεθεί και ο ESM, με την ψήφιση και εφαρμογή του γ’ μνημονιακού προγράμματος από την κυβέρνηση Σύριζα. Ο ένοπλος αγώνας στις σημερινές συνθήκες είναι πιο επίκαιρος και αναγκαίος από ποτέ. Η αποτυχία της επιχείρησης αυτής δεν θα μας λυγίσει. Θα αγωνιζόμαστε όσο ζούμε και όσο αναπνέουμε.

Ο Επαναστατικός Αγώνας έχει αποδείξει ότι έχει μείνει όρθιος όλα αυτά τα χρόνια παρά τα αλλεπάλληλα κατασταλτικά χτυπήματα και τις θυσίες, με το αίμα του συντρόφου Λάμπρου Φούντα που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αστυνομικούς στη Δάφνη σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης στις 10 Μαρτίου 2010, με τις συλλήψεις μας ένα μήνα αργότερα στις 10 Απριλίου, παραμονές της υπογραφής του Α’ Μνημονίου, καθώς και τη σύλληψή μου στο Μοναστηράκι όπου τραυματίστηκα μετά από καταδίωξη και συμπλοκή με αστυνομικούς στις 16 Ιουλίου 2014. Ο Επαναστατικός Αγώνας έμεινε όρθιος γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση – είμαστε οι πρώτοι που το κάναμε ως ένοπλη επαναστατική και αναρχική οργάνωση στην Ελλάδα – και γιατί υπερασπίσαμε την ίδια μας την ιστορία, τις ενέργειες της οργάνωσης καθώς και το σύντροφο Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε για να μην περάσει το μνημόνιο και για να γίνει η κρίση ευκαιρία για την κοινωνική επανάσταση. Μείναμε όρθιοι ως οργάνωση γιατί αδιαφορήσαμε για το κόστος και το τίμημα, γιατί δεν προδώσαμε, δεν λιποτακτήσαμε, δεν κοιτάξαμε ο καθένας να σώσει τον εαυτό του τη στιγμή της καταστολής. Ακριβώς γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη μείναμε ζωντανοί ως οργάνωση στη φυλακή το 2010 – 11, δώσαμε μια πολιτική μάχη εναντίον του εχθρού στο 1ο ειδικό δικαστήριο όταν είχαμε αποφυλακιστεί λόγω παρέλευσης του δεκαοκτάμηνου, επιλέξαμε να μην παραδοθούμε στην φυλακή και περάσαμε στην παρανομία συνεχίζοντας τον ένοπλο αγώνα και την δράση της οργάνωσης.

Η επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα – Κομάντο Λάμπρος Φούντας στις 10 Απριλίου του 2014 εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας που είναι παράρτημα της ΕΚΤ, ενός από τους πιο λαομίσητους οργανισμούς του κουαρτέτου πλέον των  υπερεθνικών αφεντικών και σε κτήριο που στεγαζόταν το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αφενός ακύρωνε την κατασταλτική επιχείρηση του 2010 και αφετέρου συνέχιζε τη στρατηγική της οργάνωσης που είχε εγκαινιαστεί το 2009 με τις επιθέσεις στα κεντρικά γραφεία και σε υποκατάστημα της Citibank, σε υποκατάστημα της Eurobank και στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Εδώ και χρόνια ο Επαναστατικός Αγώνας βρίσκεται απέναντι στην αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής αφού η αντιμετώπισή του όπως και γενικότερα της ένοπλης επαναστατικής δράσης αποτελεί μείζονα προτεραιότητα για την επιβίωση του καθεστώτος που επιδιώκει την εξάλειψη του εσωτερικού εχθρού για την απρόσκοπτη επιβολή και εφαρμογή των προγραμμάτων διάσωσης που αποτελούν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας και εκκαθάρισης τμημάτων του πληθυσμού.

Continue reading Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη

Κείμενο του συντρόφου Γ. Αγγελετάκη για την στοχοποίησή του από τα μίντια

Τα δελτία τύπου της αντιτρομοκρατικής τα «βαφτίζουν» διαρροές

Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο στάθηκε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων το τελευταίο διάστημα, καθώς και αναφορών σε δελτία ειδήσεων διαφόρων καναλιών σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις που έχουν επίκεντρο τις φυλακές Κορυδαλλού. Αποκορύφωμα των οποίων υπήρξε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» της Κυριακής 28ης Φλεβάρη καθώς και εκτενή αναφορά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «STAR» της ίδιας ημέρας όπου φωτογραφίζομαι με τα αρχικά του ονόματός μου (Γ.Α.) ως ο άνθρωπος που σύμφωνα με απόρρητα έγραφα της αντιτρομοκρατικής ήμουν ο σύνδεσμος μεταξύ του Νίκου Μαζιώτη και της Πόλας Ρούπα για το περιβόητο σχέδιο απόδρασης. Ο «σύντροφος και φίλος» του Νίκου Μαζιώτη που θα επιχειρούσε να περάσει οπλισμό μέσα στις φυλακές σπάζοντας τα μέτρα ασφαλείας.

Τα τελευταία χρόνια με διάφορες αφορμές φωτογραφίζομαι αρκετά συχνά από τα ΜΜΕ πότε ως ασύλληπτο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πότε ως δίκτυο υποστήριξης και αρωγός των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα. Συγχρόνως αυτές οι διαρροές συνοδεύονται από συνεχείς παρακολουθήσεις από μέλη της αντιτρομοκρατικής άλλοτε με εμφανή παρουσία και άλλοτε με διακριτική.

Αυτό το σήριαλ που κρατάει χρόνια ξεκίνησε με την ανεύρεση του αυτοκινήτου μου που οδηγούσε ο Μαζιώτης πριν τις συλλήψεις του 2010 με αποτέλεσμα την κλήση μου από τον τότε ειδικό εφέτη ανακριτή Μπαλτά. Συνεχίζεται με τη φιλοξενία που παρείχα στους συντρόφους όταν αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την παρέλευση του δεκαοκτάμηνου και αργότερα πέρασαν στην παρανομία.

Μετά τον τραυματισμό και τη σύλληψη του συντρόφου Μαζιώτη στο Μοναστηράκι γίνεται εισβολή – έρευνα στο σπίτι μου όπου κατά τη διάρκειά της ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Κικίλιας βρίσκεται σε πρωινή εκπομπή του  MEGA όπου μιλάει για καταιγισμό εξελίξεων και πληθώρα στοιχείων που έχουν βρεθεί κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, όπου βεβαίως στο τέλος αποδείχθηκε άνθρακες ο θησαυρός.

Αυτές οι μεθοδεύσεις των διωκτικών μηχανισμών στόχο έχουν να δημιουργήσουν συνθήκες «πίεσης» στους συντρόφους Νίκο Μαζιώτη και Πόλα Ρούπα.

Παράλληλα σε κάθε ευκαιρία με στοχοποιούν με διαρροές στον τύπο – και  όχι μόνο – πιστεύοντας ότι έτσι θα κάμψουν την αλληλεγγύη  μου στα παραπάνω μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.

Αποκορύφωμα των παραπάνω είναι όταν επί της μνημονιακής κυβέρνησης Σύριζα κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων και στο πλαίσιο κινήσεων αλληλεγγύης όπου ως μέλος της «συνέλευσης αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» (όπου από μερίδα του τύπου χαρακτηρίζεται ως «τρομοσυνέλευση») συμμετέχω αρχικά στην κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο και αργότερα στην Πρυτανεία, όπου κατά την πρώτη μέρα της κατάληψης ασφαλίτης επιχειρεί να με ρίξει από τη μηχανή μου εν κινήσει ενώ την άλλη μέρα το πρωί φωτογραφίζομαι εκ νέου από ηλεκτρονικά μέσα ως «ο μάρτυρας υπεράσπισης των μελών του Επαναστατικού Αγώνα που είναι ενορχηστρωτής και πρωτεργάτης των καταλήψεων ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο έρευνας της κρατικής ασφάλειας και σε δικογραφία που έχει ήδη σχηματιστεί».

Όλα τα παραπάνω αποτελούν παλιά γνωστή τακτική των διωκτικών μηχανισμών όπου αρκετοί σύντροφοι την έχουν βιώσει κατά καιρούς στο πετσί τους.

Αν νομίζουν ότι με τέτοια τετριμμένα κόλπα ή με οποιαδήποτε, άλλου τύπου, κατασταλτική μεθόδευση, θα αναχαιτίσουν τόσο τη δράση οποιουδήποτε συντρόφου/συντρόφισσας όσο και την δική μου είναι βαθιά γελασμένοι. Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους. Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο μαχητικά να είμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας.

Κύρια επιδίωξη των μηχανισμών αυτών είναι να δημιουργήσουν μια «υγειονομική ζώνη», ένα καθεστώς πολιτικής απομόνωσης στους συντρόφους που είναι μέλη ή κατηγορούνται για μέλη ένοπλων οργανώσεων, για να καταφέρουν αυτή την πολιτική απομόνωση από τον χώρο που προέρχονται  δημιουργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας απέναντι στο κίνημα αλληλεγγύης που έμπρακτα στέκεται στο πλάι τους, στέλνοντας συγχρόνως ένα γενικότερο μήνυμα εκφοβισμού σε όσους αντιστέκονται ξεπερνώντας τα όρια της αστικής νομιμότητας.

Η ένοπλη δράση είναι οργανικό κομμάτι του αγώνα. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε  ένοπλες οργανώσεις, προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ανατρεπτικού κινήματος και συνεχίζουν την δράση τους μέσα από τις φυλακές της δημοκρατίας.

Εγώ, λοιπόν, είμαι ο Γ.Α., ο φίλος και σύντροφος του Μαζιώτη, ο μάρτυρας υπεράσπισης των μελών της οργάνωσης του Επαναστατικού Αγώνα και επειδή αυτό το τελευταίο πολύ συχνά αναφέρεται σε δημοσιεύματα ως επιβαρυντικό στοιχείο θα δηλώσω για πολλοστή φορά ότι είναι τιμή μου που υπήρξα μάρτυρας υπεράσπισης των μελών του Επαναστατικού Αγώνα, της οργάνωσης του Λάμπρου Φούντα.

 Γιώργος Αγγελετάκης

 ΥΓ : Προς τα παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής που λέγονται δημοσιογράφοι θα τους συνιστούσα την επόμενη φορά να χρησιμοποιήσουν ολογράφως το όνομά μου και όχι μόνο τα αρχικά.

 

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Αυτό το κείμενο υπό άλλες συνθήκες θα γραφόταν από τον Επαναστατικό Αγώνα. Όμως η έκβαση της απόπειρας απόδρασης του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη από τις φυλακές Κορυδαλλού, με υποχρεώνει να μιλήσω προσωπικά.
Στις 21 Φεβρουαρίου επιχείρησα με ελικόπτερο να πραγματοποιήσω απόδραση του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, Νίκου Μαζιώτη. Η επιχείρηση ήταν σχεδιασμένη ώστε να μπορούν να έρθουν μαζί μας και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που επιθυμούσαν να πάρουν τον δρόμο προς την ελευθερία. Οι λεπτομέρειες του σχεδίου και του πώς κατάφερα να αποφύγω τα μέτρα ασφαλείας και να μπω οπλισμένη μέσα στο ελικόπτερο, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία και δεν θα αναφερθώ σε αυτές, παρά το γεγονός ότι έχει γίνει αρκετή παραπληροφόρηση. Ενημερωτικά μόνο αναφέρω ότι  το σχέδιο δεν βασίστηκε σε καμία επιχείρηση απόδρασης με ελικόπτερο που έγινε στο παρελθόν, δεν σχετίζεται με κανένα εύρημα από σχέδια που δεν υλοποιήθηκαν και δεν έχω σχέση με άλλον καταζητούμενο όπως λέγεται. Επίσης, δεν προηγήθηκε κανένα σχέδιο απόδρασης πριν από αυτό που “ναυάγησε”, όπως ειπώθηκε σε κάποια ΜΜΕ.
Ένα τέταρτο περίπου μετά την απογείωσή μας από την Θερμησία της Αργολίδας, έβγαλα το όπλο μου και ζήτησα από τον πιλότο να αλλάξουμε πορεία. Αυτός, φυσικά, δεν κατάλαβε ποια είμαι, όμως κατάλαβε ότι θα επιχειρηθεί απόδραση από φυλακές. Πανικοβλήθηκε. Μου επιτέθηκε βγάζοντας όπλο, γεγονός που “παρέλειψε” να αναφέρει. Και επειδή είναι πιθανόν να επιχειρηθεί διάψευση του γεγονότος ότι ήταν οπλισμένος, υπενθυμίζω ότι υπάρχουν δημοσιοποιημένες αναφορές για την ανεύρεση δυο γεμιστήρων στο ελικόπτερο. Ο ένας ήταν δικός μου, ο δεύτερος όμως όχι. Ήταν από το δικό του όπλο, το οποίο του έφυγε από τα χέρια κατά την συμπλοκή μας στον αέρα. Και όσον αφορά εμένα, φυσικά και είχα δεύτερο γεμιστήρα. Θα πήγαινα σε τέτοια επιχείρηση μόνο με ένα γεμιστήρα;
Έχασε τον έλεγχο του ελικοπτέρου και φώναζε πανικόβλητος “θα σκοτωθούμε”. Continue reading ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Δήλωση του Νίκου Μαζιώτη για την απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα

Δήλωση του Νίκου Μαζιώτη

για την απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα

 Η τάξη αποκαταστάθηκε. Οι δανειστές, η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, η υπερεθνική οικονομική ελίτ, τα κλιμάκια των «θεσμών» μπορούν να είναι ήσυχοι τώρα που τα ανδρείκελά τους, οι έλληνες δικαστές, λειτουργώντας στο πρόσωπο μου παραδειγματικά με καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη γιατί ανατίναξα το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας – παράρτημα της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας – όπου βρισκόταν το γραφείο του αντιπροσώπου του ΔΝΤ. Η αριστερή κυβέρνηση Σύριζα, η τόσο ευαίσθητη σε θέματα «τρομοκρατίας» μπορεί επίσης να είναι ήσυχη γιατί έδωσε εγγυήσεις στους δανειστές ότι τα μνημονιακά προγράμματα μπορούν να συνεχίζουν να εφαρμόζονται απρόσκοπτα όταν ο εσωτερικός εχθρός καταστέλλεται με την «αρμόζουσα αυστηρότητα».

 Ως αναρχικός όταν έκανα την επιλογή της ένοπλης επαναστατικής δράσης, γνώριζα το αντίτιμο αυτής της επιλογής μπορεί να ήταν μια βαριά καταδίκη ή ακόμα και ο θάνατος σε μια συμπλοκή με αστυνομικούς όπως παραλίγο να γίνει στο Μοναστηράκι τον Ιούλιο του 2014 ή όπως συνέβη στη Δάφνη στις 10 Μαρτίου 2010 όταν σκοτώθηκε το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας. Όμως το αντίτιμο του αγώνα και των επιλογών μου ήταν κάτι που ποτέ δε με φόβισε, ούτε και τώρα με την απόφαση της έδρας της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα που με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη και 129 χρόνια. Ήταν κάτι που το περίμενα ως ενδεχόμενο από μια έδρα που έδειξε από την πρώτη στιγμή τις διαθέσεις της. Όταν ο εχθρός δείχνει τέτοιο μένος, αυτό είναι κάτι που με τιμά ιδιαίτερα γιατί αποδεικνύει την ορθότητα των επιλογών μου, την ορθότητα του να αγωνίζομαι προσφεύγοντας στα όπλα απέναντι σε ένα εγκληματικό καθεστώς που ληστεύει και έχει αφήσει πίσω του εκατόμβες νεκρών.

 Η ισόβια κάθειρξη για τη βομβιστική ενέργεια εναντίον της διεύθυνσης εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας, μια ενέργεια με προειδοποιητικό τηλεφώνημα, χωρίς καν τραυματισμούς αλλά μόνο με υλικές ζημιές, αποδεικνύει το μένος των υπηρετών του κράτους και των ανδρεικέλων της υπερεθνικής ελίτ γιατί δεν παραδοθήκαμε, δεν γυρίσαμε πίσω στη φυλακή μετά τις συλλήψεις του 2010 και την αποφυλάκισή μας λόγω παρέλευσης του 18μηνου, γιατί επιλέξαμε την παρανομία για να συνεχίσουμε τον ένοπλο αγώνα, γιατί συνεχίσαμε τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα.

 Η απόφαση αυτή σκοπό έχει να τρομοκρατήσει όχι εμένα – γιατί ξέρουν ότι ποτέ δεν θα με λυγίσουν – αλλά αυτούς που θα θελήσουν να επιλέξουν τον ένοπλο αγώνα, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου και τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Αυτή η απόφαση αποδεικνύει την δυσαναλογία με αυτήν της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα όπου για 16 ενέργειες της οργάνωσης καταδικαστήκαμε η Πόλα Ρούπα και εγώ σε 50 χρόνια κάθειρξη ενώ στη 2η δίκη για μια βομβιστική ενέργεια με προειδοποίηση και χωρίς τραυματισμούς, καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη ενώ για τις υποθέσεις των δύο απαλλοτριώσεων  των τραπεζών και της ένοπλης συμπλοκής με αστυνομικούς στο Μοναστηράκι η ποινή είναι συνολικά 129 χρόνια κάθειρξη.

 Το μένος της έδρας της 2ης δίκης γίνεται ακόμα πιο εμφανές από το γεγονός ότι με καταδίκασε αυθαίρετα για την κατηγορία της «διεύθυνσης», πράγμα που είχε απορριφθεί από το πρώτο δικαστήριο. Αυτή η απόφαση δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να με φοβίσει. Είμαι ισόβια στρατευμένος στον αγώνα για την Επανάσταση, για την ανατροπή του Κεφαλαίου και του Κράτους. Για τον αγώνα αυτό δίνω πρόθυμα και τη ζωή μου.

Συντρόφισσες – σύντροφοι μην τους φοβάστε και αντεπιτεθείτε.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελευταία ανάσα.

ΖΗΤΩ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

 Στις 2/3/2015 το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κρατουμένων, στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών, ξεκινά απεργία πείνας. Αιχμή του αγώνα τους, μεταξύ άλλων, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και, φαινομενικά, το μοναδικό από το σύνολο των αιτημάτων τους που υποκριτικά οι διαχειριστές της εξουσίας ικανοποιούν πλήρως. Η μερική αποδοχή κάποιων εκ των υπολοίπων αιτημάτων των απεργών σε συνδυασμό με νομικά τερτίπια, τα κατέστησαν ουσιαστικά ανενεργά μέσα σε λίγους μήνες (βίαιη λήψη DNA που συνοδεύτηκε με ξυλοδαρμό του Π. Ασπιώτη). Continue reading Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής

Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο

Για τους συλληφθέντες του NOEXPO 2015 στο Μιλάνο

 

Την 1η Μάη, ημέρα παγκόσμιων διαδηλώσεων για την επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς, εγκαινιάζεται η παγκόσμια έκθεση EXPO 2015 στο Μιλάνο. Οι εκθέσεις EXPO είναι ένα από τα εργαλεία του παγκόσμιου καπιταλισμού και διοργανώνονται σε διαφορετικές πόλεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η επιλογή της πόλης του Μιλάνο δεν είναι τυχαία. Αποτέλεσε την έμπρακτη στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπό κατάρρευση πριν από λίγα μόλις χρόνια της ιταλικής οικονομίας.
Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των εκθέσεων EXPO κλείνονται μεγάλες βιομηχανικές συμφωνίες μεταξύ κρατών και εταιριών. Βασικότερος στόχος τους είναι η έκθεση και η προώθηση νέων προϊόντων και υπηρεσιών με σκοπό την υπερκατανάλωση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι μια ακόμα «γιορτή» του παγκόσμιου κεφαλαίου όπως οι ολυμπιάδες τα mundial κλπ που πραγματοποιείται σε ειδικά διαμορφωμένα και ελεγχόμενα «πάρκα», η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει τον εκτοπισμό ή την απόκρυψη «υποβαθμισμένων περιοχών» στην εκάστοτε πόλη διεξαγωγής, έκτακτα μέτρα ασφάλειας σε ισχύ παντού, την πλήρη εκμετάλλευση εργασιακών συνθηκών (απλήρωτη εργασία, άθλιες συνθήκες) και τα οικονομικά σκάνδαλα.
Εκείνη την ημέρα στο Μιλάνο ήταν καλεσμένες διαδηλώσεις με αφορμή την Πρωτομαγιά και την ΝO EXPO με τη συμμετοχή του black block με ευρωπαϊκά καλέσματα. Καλέσματα που αποβλέπουν στη διεθνοποίηση της αντίστασης ενάντια σε κράτη και οικονομικούς δυνάστες. Κατά τη διάρκεια της πορείας ξεσπούν βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, χτυπιούνται δημόσια κτίρια, οικονομικοί στόχοι και πραγματοποιούνται εμπρησμοί και καταστροφές πολυτελών αυτοκίνητων. Την επόμενη της διαδήλωσης, στις 2 του Μάη, ανάμεσα στις προσαγωγές που έγιναν, προσάγονται μετά την έξοδο τους από κατάληψη, 5 έλληνες φοιτητές και υποβάλλονται σε υποχρεωτική λήψη DNA. Continue reading Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο

Για την συνέχιση του αγώνα ενάντια στους “αντιτρομοκρατικούς” και για την απλευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων (Δεκέμβρης 2015)

ΑΠΕΝΑΝΤI ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι που συμμετείχαν ή κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, κάποιοι καταδικασμένοι σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης βάση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας.
Οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους και συνοδεύουν πάντα τις προσπάθειες ευρύτερων αλλαγών που απαιτούν «κρατική πυγμή». Από το 2001 έως σήμερα επεκτείνονται διαρκώς σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση του «νόμου και της τάξης», συνθήκη ακόμα πιο αναγκαία σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η επαναστατική ένοπλη δράση ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως πολιτική γι’ αυτό στους αγωνιστές κατά καιρούς αποδίδονται διάφοροι χαρακτηρισμοί: κοινοί εγκληματίες, ληστές, συμμορίτες, κατσαπλιάδες, τρομοκράτες , ταραχοποιοί, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Γεγονός αναμενόμενο, αφού η αποδοχή από το κράτος της πολιτικής φύσης της ένοπλης πάλης, συνεπάγεται και την παραδοχή της ύπαρξης μια ανταγωνιστικής δύναμης που μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την κυριαρχία του.
Με τον όρο «τρομοκράτες» χαρακτηρίζονται όσοι αντιμάχονται την εξουσία με πρακτικές κυρίως ένοπλες και δεν αναγνωρίζονται ως αυτό που είναι, ως πολιτικά δρώντα άτομα, αλλά επιδιώκεται η αποϊδεολογικοποίησή της δράσης και του λόγου τους σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης να πιστέψει ότι η δράση ομάδων με πολιτικά κίνητρα, στόχους και αποτελέσματα δεν είναι πολιτική. Στην προσπάθειά τους αυτή να την εντάξουν στη σφαίρα του κοινού ποινικού εγκλήματος, προβάλλουν και θεωρίες σύμπλευσης ποινικών και πολιτικών.
Από την άλλη πλευρά, σε περίπτωση που μέλη αυτών των ίδιων ομάδων συλληφθούν αντιμετωπίζονται με αμιγώς πολιτικό τρόπο: με ειδικούς νόμους, ειδικά δικαστήρια και ειδικές συνθήκες κράτησης, ενώ παράλληλα τους ασκείται πολιτική δίωξη και οδηγούνται σε δίκες ξεκάθαρα πολιτικές. Παρόλη την προπαγάνδα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει πλήρης κοινωνική συναίνεση ως προς την καταδίκη της ένοπλης δράσης, και αυτή την «παρέκκλιση» έρχονται να διορθώσουν οι τρομονόμοι και τα ειδικά δικαστήρια. Έτσι εξαιρέθηκαν από τις δικαστικές αίθουσες οι ένορκοι. Αν η κοινωνία καταδίκαζε ομόθυμα την προοπτική του ένοπλου αγώνα δεν θα χρειάζονταν ούτε ο ιδεολογικός πόλεμος που ασκείται, ούτε η ειδική αντιμετώπιση. Και δεν θα έμπαινε θέμα εξαίρεσης των ενόρκων.
Οι «τρομονόμοι» στοχεύουν κύρια τις ένοπλες οργανώσεις. Συγχρόνως, στο στόχαστρό τους βρίσκεται η έμπρακτη αλληλεγγύη σε μια προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης των ένοπλων συντρόφων από τον πολιτικό χώρο που προέρχονται και στέλνοντας ένα γενικότερο μήνυμα εκφοβισμού, ειδικά σε όσους αγωνιστές δρουν ή θέλουν να δράσουν σε ανατρεπτική κατεύθυνση. Τέλος, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία παρέχει το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας.
Η ένοπλη δράση είναι οργανικό κομμάτι του αγώνα και οι στοχεύσεις αυτών των οργανώσεων το αποδεικνύουν περίτρανα καθώς αφορούν κρατικές δομές, πολιτικά πρόσωπα, οικονομικούς στόχους, δυνάμεις καταστολής κλπ., συγκεκριμενοποιώντας έτσι τις γενικότερες στοχεύσεις του ανατρεπτικού κινήματος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ανατρεπτικού κινήματος και συνεχίζουν την δράση τους μέσα από τις φυλακές της δημοκρατίας.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΌΜΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Αφίσα ενάντια στις διώξεις από το ιταλικό κράτος και τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης για την διεθνή διαδήλωση της πρωτομαγιάς του ΄15 στο Μιλάνο

ΑΣΜΠΑ Φ5

Παρέμβαση της ΑΣΜΠΑ έξω από το στρατοδικείο Ιωαννίνων στην συγκέντρωση αλληλεγγύης με τον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Ιάσωνα Κ. Πέμπτη 15 Οκτώβρη 2015

DSC_0103[1]

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΙΑΣOΝΑ Κ.

   Κάλεσμα σε μετωπικό αντιμιλιταριστικό αγώνα,
  από τον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη,
εκ’ μέρους της Αναρχικής Συλλογικότητας
                             για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ο Ιάσoνας Κ. δικάζεται στις 15 Οκτώβρη 2015 από το στρατοδικείο Ιωαννίνων, επειδή αρνείται να υπηρετήσει την πολεμική μηχανή των αφεντικών. Η κατασταλτική επιχείρηση εναντίον ενός ακόμα Ολικού Αρνητή Στράτευσης αποτελεί άλλη μια απόπειρα θωράκισης της δολοφονικής αιχμής του κράτους, μέσα σ’ ένα πλήθος αλλεπάλληλων διώξεων, καταδικαστικών αποφάσεων και μεγάλων χρηματικών προστίμων, που εντείνονται τα τελευταία χρόνια για το σύνολο των Αρνητών.
Διόλου τυχαία, η εντατικοποίηση της μιλιταριστικής αντίδρασης συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Η ντόπια αστική τάξη προετοιμάζει τον διακρατικό πόλεμο για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του Αιγαίου, πίσω από την σημαία της ΑΟΖ. Η αριστερή διαχείριση, αφού είχε εγγυηθεί πριν ακόμα από τις εκλογές του Γενάρη την συνέχιση της εθνικιστικής στρατηγικής, εμβαθύνει την στρατοκρατική συμμαχία με την στρατιωτική δικτατορία της Αιγύπτου και με το ισραηλινό κράτος, τον χωροφύλακα-σφαγέα της μεσογειακής Ανατολής και μεγάλο εξαγωγέα τεχνολογίας και τεχνογνωσίας γενοκτονίας. Πρόσφατα, το ελληνικό κράτος, ως πειθήνιος ακόλουθος του ΝΑΤΟϊκού διευθυντηρίου, έδωσε στήριξη στις αιματηρές επιχειρήσεις του τουρκικού κράτους εναντίον του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος και των λαών της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας. Το «πρώτα η Ελλάδα» που είχε πει ο Σημίτης πριν μιάμιση δεκαετία για να δικαιολογήσει την στήριξη στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία, μοιάζει με ευφυολόγημα μπροστά στην σημερινή πολεμική στρατηγική του ελληνικού κράτους.
Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου ανάμεσα στις προνομιούχες κάστες της Ευρώπης και στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας που έχουν πληγεί από τον πόλεμο των εξουσιών. Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου. Από την προλεταριακή-κοινωνική σκοπιά, είναι αναγκαίο να αντισταθούμε ενεργητικά στην στρατοκρατική κυριαρχία με κάθε εφικτό τρόπο και να συγκροτήσουμε ένα ισχυρό αντιμιλιταριστικό κίνημα.
Όταν πριν έναν αιώνα οι σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης υποδαύλισαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα έσπρωξαν τους ναζιστές προς την εξουσία, χαρακτηρίστηκαν από το επαναστατικό κίνημα ως σοσιαλσοβινιστές και σοσιαλφασίστες. Τότε όμως, υπήρχε ακόμα χώρος για ρεφορμιστικές αυταπάτες. Σήμερα, ο πόλεμος του κεφάλαιου και ο εθνικισμός δεν μπορούν πια να βρουν κανένα σοσιαλιστικό έρισμα. Ο ταξικός πόλεμος αποκαλύπτεται με απόλυτη ωμότητα. Από την μια πλευρά βρίσκονται οι προνομιούχες κάστες του αστικού κόσμου. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το μεγάλο ποτάμι των ταξικά καταπιεσμένων του πλανήτη που λεηλατούνται και δολοφονούνται σαν αδιάφορα νούμερα για την διακρατική καπιταλιστική οικονομία.
Η γραμμή του μετώπου έχει χαραχτεί με αίμα. Καιρός να πάρουμε θέση μάχης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Πρώτη ανακοίνωση και blog της κατάληψης του ΤΕΙ Αθήνας

Το blog της κατάληψης του ΤΕΙ Αθήνας: https://katalipsiteiath.espivblogs.net/

_____________________________________

Ανακοίνωση κατάληψης του Τ.Ε.Ι. Αθήνας

 

    Σήμερα, Κυριακή 13/09/2015 προχωράμε στην κατάληψη του Τ.Ε.Ι. Αθήνας ως κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης στους αγώνες που διαμορφώνονται και διαδραματίζονται στην παρούσα χρονική και πολιτική συγκυρία. Πιο αναλυτικά:
Την άνοιξη του 2014, ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός, ένας από τους τέσσερις συλληφθέντες της υπόθεσης της διπλής απαλλοτρίωσης στο Βελβεντό Κοζάνης, δίνει πανελλήνιες μέσα από τη φυλακή. Την ίδια χρονιά περνάει σε μια από τις σχολές του Τ.Ε.Ι. Αθηνών και έτσι, βάσει της νομοθεσίας του ίδιου του κράτους, δικαιούται να λαμβάνει εκπαιδευτικές άδειες για τις οποίες και κάνει αίτηση. Παρόλα αυτά, οι αιτήσεις αυτές καταλήγουν στα αζήτητα, γεγονός το οποίο ωθεί τον Νίκο Ρωμανό να τις διεκδικήσει ξεκινώντας απεργία πείνας στις 10/11/2014 και μετέπειτα απεργία δίψας στις 10/12/2014.
Τον αγώνα του πλαισιώνει ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης, το οποίο συνδράμει στην πίεση που ασκείται στο κράτος με καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, μαζικές διαδηλώσεις, παρεμβάσεις και επιθέσεις σε εμπορικούς και κρατικούς στόχους και μηχανισμούς. Μετά από 31 μέρες αγώνα, ο υπ. Δικαιοσύνης παρουσίασε νέα τροπολογία που προβλέπει πως στους φοιτητές ή σπουδαστές σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα κρατουμένους, καταδίκους και υποδίκους μπορεί να χορηγείται άδεια με ηλεκτρονική επιτήρηση, εφόσον έχουν με επιτυχία παρακολουθήσει το ένα τρίτο (1/3) των μαθημάτων και εργαστηρίων επί ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο εντός των τειχών. Η τροπολογία γίνεται δεκτή και ο Νίκος Ρωμανός τερματίζει την απεργία πείνας και δίψας.
Ο Ν. Ρωμανός παρακολούθησε με επιτυχία το 1/3 των μαθημάτων και εργαστηρίων ακριβώς όπως προέβλεπε η τροπολογία. Βάσει αυτού είχε το δικαίωμα με την έναρξη του εαρινού εξαμήνου του 2015 να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα της σχολής του στο ΤΕΙ Αθήνας με την προβλεπόμενη ηλεκτρονική επιτήρηση. Παρόλα αυτά το κράτος με την πρόφαση της υλικοτεχνικής ανεπάρκειας του ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης (βραχιολάκι), καθώς και το σκόπιμα ασαφές περιεχόμενο της τροπολογίας ως προς το ποιος είναι υπεύθυνος για την  τελική απόφαση για το αν τελικά δικαιούται ο Ν. Ρωμανός τις εκπαιδευτικές άδειες ή όχι, κωλυσιεργεί μέχρι και σήμερα τις διαδικασίες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πάρει τις εκπαιδευτικές άδειες και να παρακολουθήσει τα μαθήματα.
Τον αγώνα του Ρωμανού, ακολούθησε ένας ευρύτερος αγώνας απεργιών πείνας πολιτικών και κοινωνικών κρατουμένων. Παράλληλα, απεργία πείνας ξεκίνησαν τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ και η αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου, με αίτημα την απελευθέρωση της Αθηνάς Τσάκαλου, μητέρας του Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, και της Εύης Στατήρη, συζύγου του Γεράσιμου Τσάκαλου, τις οποίες το κράτος προφυλάκισε ως αντίποινα για την ματαιωμένη απόπειρα απόδρασης των μελών της ΣΠΦ από τις φυλακές Κορυδαλλού στις αρχές Γενάρη 2015. Η Εύη Στατήρη παραμένει εκδικητικά και εκβιαστικά προφυλακισμένη μετά από 6 αιτήσεις αποφυλάκισής της. Και για αυτόν τον λόγο από τη Δευτέρα 14/09 ξεκινάει απεργία πείνας. Την ίδια στιγμή, η Αθηνά Τσάκαλου παραμένει σε καθεστώς ομηρίας εντός των ορίων της Σαλαμίνας, στερούμενη το επισκεπτήριο στα παιδιά της αλλά και την πρόσβαση στην απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Σκοπός της κατάληψης, ως συνέχεια και αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων των πολιτικών κρατουμένων, είναι να επαναφέρει το ζήτημα του Ρωμανού στην επικαιρότητα γνωστοποιώντας παράλληλα τον αγώνα της Στατήρη μέσω του σαμποτάζ στην ομαλή λειτουργία του Τ.Ε.Ι. Αυτή η κίνηση επιδιώκει να διευρύνει τις στοχεύσεις της, περιλαμβάνοντας στο πολιτικό της πλαίσιο τον αντιφασιστικό αγώνα με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τις δολοφονίες, τον εγκλεισμό και τα πογκρόμ κατά προσφύγων και μεταναστών, καθώς και το αντιεκλογικό πρόταγμα. Η χρονική περίοδος που διανύουμε αποτελεί την αποκορύφωση ενός ανηλεούς πολέμου ενάντια στους μετανάστες και στους πρόσφυγες. Το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με το διακρατικό οργανισμό της Ε.Ε. τους εκμεταλλεύεται, τους αιχμαλωτίζει και τους δολοφονεί μαζικά τόσο στα σύνορα όσο και στο εσωτερικό των χωρών.
Η άρση των περιοριστικών όρων του Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής από το ίδιο δικαστικό συμβούλιο, που απέρριψε την αίτηση της Εύης Στατήρη, έρχεται να συμπληρώσει το παζλ που αναδεικνύει τη φασιστική φύση του κρατικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που εδώ και χρόνια δίνει χώρο και πόρους στη ναζιστική οργάνωση προκειμένου να δρα ανενόχλητα σε συνεργασία με την ελ.ας. χτυπώντας και δολοφονώντας μετανάστες και κοινωνικούς αγωνιστές, όπως στις περιπτώσεις του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας και του λεγόμενου αγωνιστικού κινήματος εναπόθεσε τις ελπίδες του για την άμβλυνση των παραπάνω πρακτικών στην εκλογή του Σύριζα τον Γενάρη 2015. Το εμπόριο ελπίδας όμως χρεωκόπησε. Όπως ήταν αναμενόμενο, τίποτα δεν άλλαξε. Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση πήρε την πιο απροκάλυπτη μορφή της με την ψήφιση του 3ου και πλέον σκληρότερου μνημονίου. Για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο προκυρήσσονται εκλογές με τους ψηφοφόρους να καλούνται εκ νέου να διαλέξουν τους εκμεταλλευτές τους, να συνθηκολογήσουν στην εξόντωσή τους και να νομιμοποιήσουν την εφαρμογή του 3ου μνημονίου.
Εμείς ως Αναρχικοί / Αντιεξουσιαστές προτάσσουμε τον συνεχή, ακηδεμόνευτο αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε εξουσία για την ολική ρήξη με το υπάρχον.

– ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
– ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ
– ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
– ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΕΚΦΑΝΣΗ
– ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΕΣΜΙΚΗ-ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Καλούμε σε πλαισίωση της κατάληψης και των δράσεων της.
Ανοιχτή συνέλευση σήμερα 13/09 στις 18:00 στον χώρο του ΤΕΙ.

Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών του κατειλημμένου Τ.Ε.Ι. Αθήνας

_____________________________

Ανακοίνωση Νίκου Ρωμανού

 

Εδώ και κάποιες μέρες αναρχικοί σύντροφοι και συντρόφισσες έχουν προχωρήσει στην κατάληψη του ΤΕΙ Αθηνών δημιουργώντας ένα κέντρο αγώνα που στόχο έχει να αποτελέσει ένα ορμητήριο ανατρεπτικών προθέσεων.

Το πολιτικό πλαίσιο που έχει τεθεί από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έχουν προχωρήσει στην κατάληψη αφορά τόσο την υπόθεση μου όσο και την Έυη Στατήρη που έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Δευτέρα απαιτώντας την απελευθέρωση της καθώς και την τωρινή πολιτική συγκυρία με την επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τους Χρυσαυγίτες και το εκλογικό τσίρκο του Σεπτεμβρίου.

Σήμερα η υπηρεσιακή υπουργός παιδείας Ευφροσύνη Κιάου εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία ζητεί τον τερματισμό της κατάληψης ενώ έχει το θράσος να εκφέρει προσωπική άποψη γύρω από την βούληση μου η οποία όπως λέει δεν εκφράζετε μέσα από αυτή την κατάληψη.

Για να τελειώνουμε με την κοροϊδία ας ξεκαθαριστεί ότι η βούληση μου εκφράζετε με τον πιο όμορφο τρόπο από τους συντρόφους που κατάλαβαν το ΤΕΙ Αθήνας καθώς και από όσους επιμένουν να σχεδιάζουν απελευθερωτικές διαδρομές στον χάρτη της αναρχικής εξέγερσης.

Διαδρομές κατά τις οποίες κυβερνητικά κτήρια και πανεπιστήμια καταλαμβάνονται, μπάτσοι και φασίστες τσακίζονται στην μέση του δρόμου, πολιτικοί και δικαστές αναζητούν δρόμους διαφυγής από τα φλεγόμενα σπίτια τους.

Διαδρομές όπου η άγρια ομορφιά της αναρχίας συγκρούεται με την έννομη τάξη του πολιτισμένου κόσμου.

Αν η Ευφροσύνη Κιάου θέλει να αναζητήσει ευθύνες για αυτή την κατάσταση ας τις αναζητήσει στους προκατόχους της γιατί υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας που εδώ και εφτά μήνες μαζί με την υπόλοιπη συμμορία παλιάτσων του Σύριζα εξαπατούν σε συνεχή βάση τους πολιτικούς κρατούμενους.

Είναι ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος ο οποίος ψήφισε μια τροπολογία κουρελόχαρτο για να σταματήσει η ποινικοποίηση των συγγενών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς την οποία κανένας δικαστής δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του γεγονός το οποίο αγνοεί επιδεικτικά.

Ο συγκεκριμένος είναι αυτός που δεν έβγαζε σκόπιμα την υπουργική απόφαση για την υπόθεση μου και όταν τελικά το έκανε ήταν μια υπουργική απόφαση χειρότερη από τον νόμο του Αθανασίου με τον οποίο καταργούνταν η γνωμοδότηση του ανακριτή. Είναι τα δικαστικά συμβούλια με αιχμή του δόρατος τον Νικόπουλο που απορρίπτουν όλες τις αιτήσεις αποφυλάκισης της Εύης και ο οποίος επαλειμμένος απορρίπτει όλες τις αιτήσεις μου για εκπαιδευτική άδεια.

Σε αντίθεση λοιπόν με τις θέσεις εξουσίας τις οποίες όλοι αυτά τα καθάρματα υπηρετούν προσωρινά κατά την διάρκεια της καριέρας τους, οι ευθύνες για τις επιλογές τους ούτε αποσύρονται ούτε συνταξιοδοτούνται και θα παραμείνουν εκεί χαραγμένες στα μυαλά και στην μνήμη όλων εκείνων των ανθρώπων που ποτέ δεν διέγραψαν έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η εξέγερση και η επίθεση από μέσα τους.

Αν η υπουργός παιδείας και τα στελέχη της κυβέρνησης θέλουν να προχωρήσουν σε κατασταλτική επιχείρηση εναντίων της κατάληψης ας αναλάβουν τις ευθύνες των επιλογών τους και ας χρεωθούν οι ίδιοι το πολιτικό κόστος στα χνάρια του Πανούση.

Το να χρησιμοποιούν εμένα για να λειάνουν το έδαφος μιας ενδεχόμενης επέμβασης είναι ένας προφανής θρασύδειλος πολιτικαντισμός.

Αυτά τα λίγα προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Για την αναρχική αντεπίθεση στον κόσμο της εξουσίας!

Αλληλεγγύη στους καταληψίες του ΤΕΙ Αθήνας!

Λευτεριά στην Εύη Στατήρη απεργό πείνας από 14/9 !

Νίκος Ρωμανός

Kάλεσμα αλληλεγγύης για τα στρατοδικεία των Θ.Χατζηαγγέλου και Δ.Χατζηβασιλειάδη (Ιούνης 2015)

 Στην εποχή της αριστερο-δεξιάς εθνικιστικής νάρκωσης η πολιτική της στρατοκρατικής επίθεσης στο αντιμιλιταριστικό κίνημα συνεχίζεται εντεινόμενη.
 Στις 14/5/’15 ο ολικός αρνητής Μιχάλης Τόλης καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Ιωαννίων σε δέκα μήνες φυλάκιση με μια δεύτερη δίωξη για το ίδιο “αδίκημα”. Η ποινή υπερέβαινε εκείνη που του είχε επιβάλει το στρατοδικείο της Αθήνας επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, 16/6/’05, το αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατοδικείο 2ου βαθμού) επικύρωσε την ποινή των επίσης δέκα μηνών στον αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Σωτηρόπουλο. Αύριο, Τετάρτη 17/6 δικάζεται από το στρατοδικείο της Αθήνας ο ολικός αρνητής Θάνος Χατζηαγγέλου. Και δυο εβδομάδες μετά, την Δευτέρα 29/6 δικάζεται για δυο διώξεις ο ολικός αρνητής Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, ενώ έχει ήδη καταδικαστεί από αναθεωρητικό για μια προηγούμενη δίωξη.
  Το νέο νομοσχέδιο για την καταναγκαστική στράτευση στην κρατική πολεμική μηχανή διατηρεί την επιβολή προστίμων στους ανυπότακτους (6000 ευρώ για κάθε άρνηση πειθάρχησης στις αλλεπάλληλες κλήσεις στράτευσης). Το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μια έκφανση της οικονομικής τρομοκρατίας και της εξοντωτικής ληστρικότητας που επιχειρεί το κράτος σε βάρος των ταξικά καταπιεσμένων στα χρόνια της μνημονιακής διαχείρισης.
  Την ίδια στιγμή οι λαϊκιστές ευρω-σοβινιστές της κυβέρνησης Σ.-ΑΝΕΛ, ως κατά παράδοση και κατά συνθήκη εκφραστές των συμφερόντων της αστικής τάξης, χτίζουν πολεμικές και αντεπαναστατικές συμμαχίες με τα πιο αντικοινωνικά και απάνθρωπα καθεστώτα του πλανήτη. Με το Ισραήλ, τον στρατοκράτη-αποικιοκράτη, χωροφύλακα και μακελάρη της Μ.Ανατολής. Με την αιματοβαμένη χούντα της Αιγύπτου. Με τη ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και τον πόλεμό της.
  Οι κρατιστές, αριστεροί και δεξιοί, είναι αδίστακτοι προκειμένου να διασφαλίσουν την συνέχεια της καπιταλιστικής επικυριαρχίας και λεηλασίας παγκοσμίως. Το ελληνικό κράτος, που αποτελεί οργανικό κομμάτι του ευρω-αμερικάνικου μπλοκ, στηρίζει τις πιο άγριες στρατοκρατικές επιχειρήσεις του διεθνούς κεφάλαιου και συμμετέχει στις προσπάθειες όξυνσης του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στο ευρωπαϊκό κάτεργο, στα σύνορά του και στα πέρατα της γης, υπό το πρόσχημα του θρησκευτικού πολέμου, τον οποίον υποδαυλίζουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες.
  Σ’ αυτές τις συνθήκες έχουμε καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα και να στηρίξουμε την βασική αιχμή του, την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/6/2015 8.30πμ
ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΡΟΥΦ (Γέφυρα Π.Ράλλη)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ενημερώσεις και παρεμβάσεις του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Σχετικά με τις συνθήκες σύλληψής μου και την προφυλάκισή μου.

Πέμπτη, δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, 10 προς 11 Φλεβάρη, βάδιζα στη Κυψέλη, μόνος. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκα απρόβλεπτα δίπλα σε δυο ένστολους μισθοφόρους, οι οποίοι είχαν αφήσει το περιπολικό τους πάνω στο δρόμο και όντας πεζοί έλεγχαν την περιοχή, για άγνωστους σε μένα λόγους. Με σταμάτησαν και ανακάλυψαν ότι οπλοφορούσα (δύο πιστόλια).
Η σύλληψη δεν ήταν αποτέλεσμα οργανωμένης επιχείρησης. Η συνάντηση με τους ένστολους μισθοφόρους ήταν συμπτωματική. Δεν κατηγορούμαι για κανένα άλλο γεγονός εκτός της οπλοφορίας. Ούτε έγινε μέχρι τώρα κάποια απόπειρα από τους σκηνοθέτες της ασφάλειας να με συνδέσουν με άλλες δικαστικές υποθέσεις ή να εμπλέξουν άλλους ανθρώπους, παρότι εισέβαλαν στο σπίτι μιας συντρόφισσας (συν του δικού μου και του πατέρα μου). Όμως, αφού με κράτησαν και δεύτερη νύχτα, καθυστερώντας ως συνήθως την επικοινωνία με δικηγόρο, επιβάρυναν το κατηγορητήριο με ένα κακούργημα (χωρίς εξήγηση, διατείνοντας ότι σκόπευα να προμηθεύσω τα όπλα σε άλλους, ακατονόμαστους), πάνω στο οποίο πάτησε ο αντιτρομοκρατικός. Με ένα αστήριχτο νομικό τέχνασμα, επέβαλλαν την προφυλάκιση. Η σύλληψή μου ήταν ευκαιρία για τους αστυνομοτρομοκρατικούς μηχανισμούς, ώστε να με αποσπάσουν από τα ανοιχτά εξεγερσιακά κοινωνικά μέτωπα, να με περιορίσουν, να με κατοπτεύσουν. Αυταπατώνται. Όπου σταθούμε είναι ένα σημείο αγώνα ενάντια στο κράτος, σε αφεντικά, σε κάθε τυραννία, σε κάθε εξουσία. Τα τεχνητά σύνορα δεν μπορούν να σπάσουν τους αγώνες. Οι αγώνες θα σπάσουν τις φυλακές.

4/5/2011

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού.

______________________________

Προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ένα σημείο εκδήλωσης της κρατικής τρομοκρατίας, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ικανό σημείο πρόταξης νέων αντιστάσεων, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα.
Από τις 2 Φλεβάρη βρίσκομαι αιχμάλωτος σε μια φυλακή του κράτους. Αφορμή το γεγονός ότι βρέθηκα σε ένα σημείο περιστασιακά ελεγχόμενο από τον αστυνομοτρομοκρατικό μηχανισμό, όντας οπλισμένος. Η ασφάλεια εκμεταλλεύτηκε αυτήν την σύμπτωση και δρομολόγησε την κράτηση μου, επειδή είμαι αναρχικός. Η προφυλάκισή μου είναι άλλη μία απόπειρα φθοράς του εξεγερσιακού κοινωνικού αγώνα, μια επιχείρηση αδρανοποίησης ενός ακόμα αγωνιζόμενου ανθρώπου και εκφοβισμού όσων αντιστέκονται στην κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Υπερασπίζομαι το φυσικό, ηθικό και πολιτικό δικαίωμά μου, δικαίωμα κάθε ανθρώπου, να φροντίζω την άμυνά μου. Για την ιστορική και κοινωνική συνείδησή μου ο νόμος είναι ο πυρήνας του τρομικού λόγου του κράτους, η θεσμική επικύρωση της φονικής βίας του και ιδεολογικό προκάλυμμα της διαιώνισης της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης. Ωστόσο, δεν χαρίζω στους τρομοκρατικούς μηχανισμούς την κοινωνικά μη επικυρωμένη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους νόμους τους εναντίον αγωνιστών και εναντίον μου, όπως τους βολεύει. Δεν αναγνωρίζω καμία παντοδυναμία του κράτους, δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να υποκρίνονται και να σκηνοθετούν. Όπως δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να με φυλακίζουν. Έχουμε κάθε λόγο να μετατρέπουμε τις αντιφάσεις του συστήματος κυριαρχίας σε σημεία σύγκρουσης, σε σημεία άμεσου αγώνα. Με αυτούς τους όρους δεν ανέχομαι την προφυλάκισή μου σαν να ήταν ένα πλήγμα μη αναστρέψιμο, προϊόν μιας επίθεσης άτρωτης.
Όλοι οι άνθρωποι είναι υπερασπίσιμοι απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας. Όλοι οι αγωνιζόμενοι, εντός και εκτός φυλακής, με την στάση τους θρέφουν τα κλαδιά της αλληλεγγύης. Όλοι οι φυλακισμένοι αγωνιστές είναι εξίσου υπερασπίσημοι απέναντι στην κρατική καταστολή και τους αναλογεί η συντροφική και κοινωνική αλληλεγγύη που ίδιοι με τις πράξεις τους έχουν (ή δεν έχουν) προσφέρει.
Επιδίωξή μου μέσα από τη φυλακή είναι να συνεχίσω να συμβάλλω στον εξεγερσιακό αγώνα, στην αυτοοργάνωση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης. Επιδίωξή μου επίσης είναι η συμβολή στη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου ενάντια στις φυλακές μέσα στις φυλακές και η ενίσχυση των δεσμών των αναρχικών με άλλους κρατούμενους, στη βάση του εξεγερσιακού αγώνα και της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων. Και βέβαια, επιδίωξή μου είναι επίσης η απελευθέρωσή μου, όπως και η απελευθέρωση άλλων αγωνιστών από την κατάσταση ομηρίας.
Όποιος αισθάνεται την ανάγκη να είμαι ένα σημείο αναφοράς στην έκφραση της αλληλεγγύης του, έχει κάθε λόγο να το κάνει. Όποιος αισθάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα λόγο εξέγερσης, έχει κάθε λόγο να αντιταχθεί έμπρακτα στην τρομοκρατία των αφεντικών και με αυτήν την αφορμή. Όποιος αντιλαμβάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα σημείο τις αντίστασης στην καταστολή και ακόμα περισσότερο όποιος την αντιλαμβάνεται ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα με έχει ήδη δίπλα του.
Από τα πρώτα λεπτά της προφυλάκισης μου είχα κοινοποιήσει την άποψή μου ότι η συγκρότηση μιας συλλογικότητας που θα ασχολούνταν αποκλειστικά με την υπόθεσή μου θα ήταν σπατάλη δυνάμεων. Θεωρούσα τότε και εξακολουθώ, ότι η ανάληψη πρωτοβουλιών με αναφορά στην αιχμαλωσία μου ή και στην αιχμαλωσία μου, έχει αξία μόνο αν κάποιοι σύντροφοι εκτιμούν ότι μπορεί να είναι εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα. Η αλληλεγγύη έχει ένα διαυγές νόημα, όταν ριζώνει στην πρακτική διαλεκτική του ανταγωνισμού με την εξουσία. Με ένα τέτοιο σκεπτικό στηρίζω κάθε κίνηση που προσπαθεί να ενισχύσει τον εξεγερσιακό κοινωνικό αγώνα, είτε αναφέρεται στο πρόσωπό μου είτε όχι. Πάνω στη γραμμή ενός συντροφικού διαλόγου προτίθεμαι να αναλάβω πρωτοβουλίες από τη θέση που βρίσκομαι.
Το ελάχιστο από τις δυνατότητες που έχει ένας φυλακισμένος αναρχικός, ο έγγραφος λόγος μου, είναι διαθέσιμος σε όποιους αισθάνονται ότι νοηματοδοτεί μία κοινή εμπειρία, ιστορική ή βιωματική, και μια κοινή προοπτική, άμεση και ιστορική.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ , ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

4/5/2011
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

________________________________________________________________

Ενημέρωση και εκτιμήσεις για τη στάση του Σαββάτου:

Το Σάββατο, 14 του Μάη, περίπου διακόσιοι κρατούμενοι στην Α΄ πτέρυγα του Κορυδαλλού πραγματοποιήσαμε μια κίνηση αλληλεγγύης με όλους εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία της πολιτικής, οικονομικής και κατασταλτικής εξουσίας και με όλους τους καταπιεσμένους που βάλλονται από την τρομοκρατία του καθεστώτος. Αρνηθήκαμε την καταμέτρηση και το τρίωρο κλείσιμο των κελιών, που κανονικά γίνονται κάθε μεσημέρι. Μια οριοθετημένη κίνηση, αλλά παρεμβαίνουσα σε καίρια σημεία της κοινωνικής αντιπαράθεσης και γόνιμη για την πάλη μέσα από τις φυλακές.
Μέσα από τα γεγονότα των προηγούμενων και των τρεχουσών ημερών η εγγενής απανθρωπιά της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας εκδηλώνεται με γλοιώδη και θρασύ τρόπο. Η βία και η τρομοκρατία των υπερασπιστών της αστικής τυραννίας εντείνονται, εξαγγέλεται η ολοκληρωτική κυριαρχία τους για άλλη μια φορά και επιχειρείται να στρατευτούν μάζες ανθρώπων στις φονικές μηχανές του κράτους. Με θρασύτατα τα στελέχη του πολιτικού- οικονομικού- ιδεολογικού λόμπι που κυβερνά και οι παρατρεχάμενοί του καταφανώς πριμοδοτούν την όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας, συκοφαντούν τους αγωνιζόμενους και τους καταπιεσμένους, μπολιάζουν σε κοινωνικά κομμάτια τον κατακερματισμό, τον φόβο και την άλογη βία, που οδηγούν στον αλληλοσπαραγμό. Continue reading Ενημερώσεις και παρεμβάσεις του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Χαιρετισμός στις λαϊκές συνελεύσεις
και στους μαχόμενους συντρόφους

«Δεν υπάρχει δρόμος με βουβές πέτρες ούτε σπίτι χωρίς αντίλαλο.»
(Κάποιου)

30 Ιούνη του 2011, το επόμενο απόγευμα μετά τις εκτεταμένες και λυσσαλέες συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας, που διήρκεσαν τις δυο μέρες της πρώτης 48ωρης απεργίας από την εγκαθίδρυση της τελευταίας δημοκρατίας, η λαϊκή συνέλευση της πλατείας συντάγματος είχε τη μέγιστη μέχρι αυτή τη μέρα συμμετοχή στον ένα μήνα ζωής της. Τα στελέχη του καθεστώτος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί επιστήμονες, τεχνοκράτες και παρατρεχάμενοι, που αναλαμβάνουν την ιδεολογική άμυνά του και την επανάκτηση της κοινωνικής συναίνεσης στους θεσμούς του, αναρωτιούνται σαρκαστικά ποιά είναι η αποφασιστική και δραστική ισχύς των συνελεύσεων και προτείνουν πονηρά τον μετασχηματισμό τους΄σε νέες δομές κομματικής εξουσίας και σε δεξαμενές άνωσης νέων πολιτικών εκπροσώπων. Οι φελλοί επιπλέουν στα στάσιμα νερά, στο φως των τηλεοπτικών προβολέων και στην απατηλή λάμψη των περγαμηνών τους, αλλά είναι ανίσχυροι μέσα στο κύμα.
Θα επιχειρήσω μια σύντομη ενδοσκόπηση στην αποτύπωση του ριζικού ανταγωνισμού της τυραννίας με την κοινότητα μέσα στις σχέσεις των τυπικά διακριτών εξουσιών της παρούσας αστικής δημοκρατίας μεταξύ τους και με την κοινωνία. Προς τούτο θα κάνω ορισμένες ιστορικές αναφορές, αφού ο καταγωγικός πυρήνας των θεσμών μέσα στον χρόνο αποκαλύπτει τον κινητήριο πυρήνα και την λειτουργικότητα της εκάστοτε θέσμισης. Ο θεσμός είναι μια καταναγκαστική ακινησία μέσα στον χρόνο. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Πρόταση προετοιμασίας απεργίας πείνας του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Πρόταση κινητοποίησης

Σύντροφοι,
βρίσκομαι αιχμάλωτος του κράτους από τον Φλεβάρη. Η προφυλάκισή μου και η επανειλλημένη παράτασή της είναι προϊόν μιας στοχευμένης πολιτικής που επιχειρεί να πλείξει όχι μόνο εμένα ως παραβάτη του νόμου, αλλά έναν αγωνιζόμενο άνθρωπο, επειχειρεί να εκδικηθεί τους αγώνες στους οποίους συμμετείχα, να απειλείσει καθέναν που αποφασίζει να μην δεχτεί παθητικά την καθεστωτική τρομοκρατία, επιχειρεί να ανακόψει δυνατότητες της αυτοοργανωμένης αντίστασης, εισάγοντας καινούρια δεδομένα στις αντεπαναστατικές μεθόδους. Εξαρχής είχα την άποψη ότι αυτή η πολιτική επιχείρηση έχει συνέπειες που πάνε πέρα από το πρόσωπό μου. Οπότε, εκτιμούσα ότι θα ήταν σημαντικό να αγωνιζόμουν με όλους τους διαθέσιμους τρόπους για την άρση της αιχμαλωσίας μου. Όμως, καθώς θεωρούσα και θεωρώ ότι κάθε κίνηση ενάντια στην κρατική τυραννία αντλεί την επαναστατικότητά της από την αλληλέγγυα υπόστασή της και θεμελιώνει την αποτελεσματικότητά της στο ξεδίπλωμα της αλληλέγγυας διάδρασης, συνέδεσα την ενδεχόμενη ατομική πρωτοβουλία μου με τις δυνατότητες κοινής δραστηριοποίησης για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με δική μου ευθύνη ανέβαλα μέχρι σήμερα την απόφασή μου να προχωρήσω εμπράκτως σε μια οριακή αντιπαράθεση για την αποφυλάκισή μου, σεβόμενος τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα συλλογικά εγχειρήματα τουλάχιστον στην Αθήνα από τον χειμώνα μέχρι και τις αρχές του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους. Τώρα έχω την πεποίθηση ότι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η προφυλάκιση πέρα του δωδεκάμηνου. Μια πεποίθηση ανεξάρτητη από τα αποθέματα της δικής μου υπομονής και ακατάβλητη από χρονικούς υπολογισμούς με όρους προσωπικού κόστους.
Βασικό όπλο μου και σημείο στήριξης της αλληλέγγυας κινητοποίησης θα είναι η απεργία πείνας που θα ξεκινήσω σε προκαθορισμένη ημερομηνία, ώστε να έχουν ήδη συντονιστεί όποιοι άνθρωποι θελήσουν να δράσουν και η οποία θα κορυφωθεί σύντομα με μια απεργία δίψας. Η απόφασή μου ας θεωρηθεί δεδομένη. Continue reading Πρόταση προετοιμασίας απεργίας πείνας του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Κείμενο τοποθέτησης και προτάγματος του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μετά τις συλλήψεις στη Ν.Φιλαδέλφια

Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΠΡΩΤΑ
ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΟΡΘΙΟΙ [1]

_______________________________________

«Ο κανόνας του νόμου είναι η υπεροχή της κανονικής εξουσίας αντιπαραβαλλόμενη στην αυθαίρετη εξουσία» [2]

Αν οι θεσμικοί παράγοντες προσποιούνται ότι εμφορούνται από καινούριες ιδέες, το κάνουν για να θαμπώσουν και να συντηρήσουν τα πέπλα ακατανοησίας στα οποία στηρίζουν την αυθεντία τους. Είτε με πατροπαράδοτες διαδικασίες, είτε εισάγοντας καινοτόμες τεχνικές, για να επιβληθεί αντι-κοινωνικά ένας μηχανισμός, όπως ο κατασταλτικός, χρειάζεται να υποβάλλει δέος σε ταξικούς εχθρούς και συμμάχους. Ας δούμε για παράδειγμα, ως προς τι έχουν αλλάξει οι αστυνομικές παραδόσεις και ποιά είναι τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων μεθόδων της μπατσαρίας.
Η αστυνομία καταγωγικά είναι ο θεσμικός μηχανισμός που έχει την εκτελεστική ευθύνη και σε επίπεδο αντι-κοινωνικής καθημερινότητας επιπλέον την αποφασιστική ευθύνη για τον κρατικό φόνο. Η κραταιά τάξη προστατεύεται από τους δολοφόνους της. Αυτή η δομή διατρέχει την ιστορία του κράτους. Αλλά για να φονεύονται λιγότεροι και να δουλεύουν περισσότεροι ή να αργοπεθαίνουν από αρρώστια και πείνα, η αστυνομία ανέκαθεν βασάνιζε και φυλάκιζε.
Ο πολύωρος βασανισμός των συντρόφων που αιχμαλωτίστηκαν στην βέροια τον Φλεβάρη, ο οποίος είχε συνέπεια τον τραυματισμό ορισμένων και την παραμόρφωσή τους, ανήκει στο αταβιστικό παρελθόν της εξουσίας, στο ακτάπαυστο παρόν της κρατικής κυριαρχίας ή σ’ένα μέλλον που αποκαλύπτεται ως κόλαση εδώ και τώρα; Και τα τρία. Τα βασανιστήρια είναι μια ακατάπαυστη πραγματικότητα της κατοχής του κοινωνικού πεδίου από τους ένοπλους σχηματισμούς του κράτος¢« πραγματικότητα που σημαδεύει τα σώματά μας για να καταρρακώσει το ελεύθερο βίωμα, να εμπεδώσουμε όλοι οι καταπιεσμένοι, μετανάστες και ντόπιοι ότι οι κοινωνικές σχέσεις ανήκουν στον κρατικό έλεγχο. Ας θυμηθούμε τους μαζικούς ξυλοδαρμούς και εξυτελισμούς σε όλο το κέντρο της αθήνας μετά την διάλυση της συγκέντρωσης στο σύνταγμα στις 29 Ιούνη 2011. Απ’την άλλη, ο μεθοδικός εξατομικευμένος βασανισμός μέσα στα κατοχικά τμήματα περατώνεται με διαφορετικό βαθμό διακριτότητας κατά περίπτωση. Εκείνοι που δρομολογούνται για την φυλακή, όπως κι εκείνοι που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική κινητοποίησή τους τραυματίζονται και σημαδεύονται εμφανώς, παραδειγματικά. Ενώ εκείνοι που περνάνε προληπτικά από τα χέρια των μπάτσων-βασανιστών γίνονται δέκτες ενός αδιόρατου βασάνου. Continue reading Κείμενο τοποθέτησης και προτάγματος του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μετά τις συλλήψεις στη Ν.Φιλαδέλφια

Εκδήλωση-Συζήτηση με την Κατάληψη Ανάληψης, με αφορμή την δίκη του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5»

Για ένα πλατύ μέτωπο ενάντια στην πολιτική καταστολή. Για τη νίκη του ταξικού και κοινωνικού κινήματος ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να μας εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.

 Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου, είναι πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου. Continue reading Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5»

Κατάληψη ραδιοφωνικού σταθμού Κόκκινο

 Εως σήμερα 23 Μαρτίου 2015,δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας από τις 2 Μαρτίου απαιτώντας:την κατάργηση της ειδικής ¨αντιτρομοκρατικής¨ νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης(νόμοι 187Α και 187),την κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων(κουκουλονόμος),την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ που αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων,την οριοθέτηση της χρήσης  και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο,την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρόυ,ο οποίος παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και δεκατρία χρόνια από το κράτος και την άμεση απελευθέρωση των συγγενών των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Στηρίζοντας τις διεκδικήσεις των απεργών πείνας,ομάδα αλληλέγγυων συντρόφων/ισσών από τον αναρχικό χώρο,προχωρούμε σε κατάληψη του ραδιοφωνικού σταθμού “Κόκκινο 105,5”.Η επιλογή του συγκεκριμένου σταθμού είναι προφανής:το “Κόκκινο” είναι ένα καθεστωτικό αλλά και πλέον κυβερνητικό ραδιόφωνο ή αλλιώς θα λέγαμε ο τηλεβόας της συγκυβέρνησης Σύριζα-Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Το “Κόκκινο” όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του μιντιακού συρφετού διαστρευλώνουν το συνολικό πλαίσιο του αγώνα των απεργών πείνας και των δράσεων αλληλεγγύης σε αυτούς.Η κατάληψη αυτή αποτελεί μια ενέργεια, η οποία πηγάζει από το ευρύτερο κίνημα αλληλεγγύης με τους κρατούμενους, οι οποίοι δίνουν έναν αγώνα που μας αφορά όλους.

Εμείς από την κατάληψη στο “Κόκκινο 105,5” παίρνουμε το μέσο στα χέρια μας και κάνουμε την αντιπληροφόρηση όπλο!Η δράση αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης με τους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας.

Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας!    Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής!

  “Κατάληψη στο Κόκκινο 105,5”»

_____________________
Ανακοίνωση του κατειλημμένου ραδιοφωνικού σταθμού «Κόκκινο 105,5 fm»

Η κατάληψη που ξεκίνησε σήμερα, δευτέρα 23/3, στον ραδιοφωνικό σταθμό «στο Κόκκινο 105,5 fm» έχει ως κύριο σκοπό να λειτουργήσει ως μέσο αντιπληροφόρησης και ενημέρωσης με βασικό της στόχο την προώθηση του λόγου των πολιτικών κρατούμενων-απεργών πείνας από 2/3 και των αλληλέγγυων προς αυτούς.

Αυτήν την στιγμή η κατάληψη απαρτίζεται από επαρκή αριθμό ατόμων και λόγω ανεπάρκειας χώρου δεν κρίνεται αναγκαία η στήριξη της με παραπάνω φυσική παρουσία. Στην περίπτωση που προκύψει οποιοδήποτε ζήτημα, θα υπάρξει σχετική ενημέρωση και αντίστοιχο κάλεσμα.

Το μικρόφωνο είναι ανοιχτό και καλούμε οποιαδήποτε συλλογικότητα ή ατομικότητα στηρίζει τον αγώνα των απεργών πείνας στο σύνολό του, να πλαισιώσει το εγχείρημα με τον λόγο της. Για την διευκόλυνση της ροής του προγράμματος, όποιος/α θέλει να συνεισφέρει, ας επικοινωνήσει μαζί μας:

στην ηλεκτρονική διεύθυνση katalhmenokokkino@espiv.net

ή στον τηλεφωνικό αριθμό 210-3217777

για περαιτέρω συνεννόηση.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ-ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 2/3

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105.5 FM” 

__________________

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ Ρ/Σ 105,5 – Στο Κόκκινο

 

Η διοίκηση του σταθμού μετά από επανειλημμένες προσπάθειες να διακόψει την εκπομπή του κατειλημμένου ραδιοφώνου 105.5, προσπάθειες που ξεκίνησαν από χθες, πρώτη μέρα της κατάληψης, τελικά σήμερα το πρωί 8 η ώρα διέκοψε τελείως την εκπομπή της κατάληψης, εκπέμποντας πρόγραμμα από Θεσσαλονίκη.

Οι αλληλέγγυοι και οι αλληλέγγυες στους απεργούς πείνας συνεχίζουμε την κατάληψη των κεντρικών εγκαταστάσεων και εκπέμπουμε μέσα από αυτοοργανωμένα ραδιοφωνικά δίκτυα.

 

Μας ακούτε από το παρακάτω λινκ. http://147.102.82.129:8000/kokkinolive.ogg.m3u

 

Μπορείτε να επικοινωνήσετε στο τηλ. 210 3217777 και το email katalhmenokokkino@espiv.net

Θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση.

 

Νίκη στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων απεργών πεινάς

___________________

Το πρόγραμμα της κατάληψης στο Κόκκινο 105,5fm αναμεταδίδεται από τα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης – 93,8fm, radio revolt, antiregime και 1431.

www.radio98fm.org

www.radio-revolt.net

www.1431am.org

www.radioantiregime.espiv.net

Μας ακούτε και από το παρακάτω λινκ. http://147.102.82.129:8000/kokkinolive.ogg.m3u

Μπορείτε να επικοινωνήσετε στο τηλ. 210 3217777 και το email katalhmenokokkino@espiv.net

Εξέλιξη μαζικής απεργίας πείνας πολιτικών αιχμαλώτων

Ο απεργός πείνας Κώστας Γουρνάς μεταφέρθηκε σήμερα (23 Μαρτίου) στο νοσοκομείο της Λαμίας καθώς η κατάσταση της υγείας του κρίνεται ανησυχητική. Σε σύντομη τηλεφωνική συνομιλία, πριν ο σύντροφος μεταφερθεί, σχολιάζοντας την παράκληση του Υπουργείου προς τους απεργούς για διακοπή της απεργίας πείνας δήλωσε το εξής: “Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μας προτρέπει να σταματήσουμε την απεργία πείνας και να του έχουμε εμπιστοσύνη… Η “φερεγγυότητά” του ως κομμάτι αυτής της κυβέρνησης καταδεικνύεται κάθε μέρα που σχίζει το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους, που καταργεί τον ΕΝΦΙΑ και που διεκδικεί τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους…Εμπιστοσύνη έχω μόνο στον αγώνα. Συνεχίζω την απεργία πείνας.

________________________________________________________________

Καταγγελία του απεργού πείνας Φοίβου Χαρίση

Σήμερα 20/3 και ενώ διανύω την 19η μέρα απεργίας πείνας οδηγήθηκα, μετά από τρίωρη παραμονή μου στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, στο Τζάννειο με την ασφυκτική συνοδεία ΕΟΜ και ΕΚΑΜ. Η μεταγωγή μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο κρίθηκε απαραίτητη καθώς στη σημερινή εξέταση ο προσωπικός μου ιατρός Σακκάς Σπυρίδωνας διέγνωσε χαμηλές τιμές σακχάρου (59 συγκεκριμένα), έντονη καταβολή, ζαλάδες, συν του ότι έχω χάσει 9.3 κιλά που ισοδυναμεί με το 12.8% του σωματικού μου βάρους.

Κατά την παραμονή μου στο Τζάννειο όλες οι εξετάσεις γινόντουσαν με ασφυκτική παρουσία μπάτσων, ένα γεγονός που διόλου δεν εκνεύριζε τους ιατρούς οι οποίοι έδειχναν πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Αξίζει να τονιστεί ότι ενώ σε δύο εξετάσεις οι μπάτσοι ήταν διατεθειμένοι να μου λύσουν τις χειροπέδες δεν τους άφησαν οι ιατροί, με αποτέλεσμα να με εξετάζουν σιδεροδέσμιο. Μετά το πέρας όλων των εξετάσεων και ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο με χειροπέδες και τέσσερις μπάτσους πάνω απ’ το κεφάλι μου ήρθε μία ιατρός η οποία χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να μου κάνει ένεση ζαχαρόνερου στον φλεβοκαθετήρα που μου είχαν βάλει για να μου πάρουν αίμα. Όταν αντιλήφθηκα τι γινόταν (διότι στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια μου) τη σταμάτησα βγάζοντας μόνος μου την ένεση ρωτώντας την έντονα γιατί το κάνει αυτό χωρίς να με ρωτήσει, ξεκαθαρίζοντάς της παράλληλα πως η απεργία πείνας που πραγματοποιώ είναι συνειδητή μου επιλογή και θέλω εγώ να ελέγχω την εκάστοτε φθορά του σώματος μου. Μετά από ένα μικρό διάλογο η ιατρός μου ξεκαθάρισε ορθά κοφτά πως σαν κρατούμενος και ασθενής θα κάνω ό,τι μου λένε οι ιατροί και όχι ό,τι θέλω εγώ και αποχώρησε. Μετά από δέκα λεπτά ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής Δρίμης Στυλιανός μου ξεκαθάρισε πως εφόσον δεν δέχομαι ορό δεν δύναται να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Στα επιχειρήματά μου πως η φροντίδα ενός απεργού στο νοσοκομείο δεν είναι να δέχεται ορό αλλά οι καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τη φυλακή και ο άμεσος έλεγχος στα ζωτικά του όργανα, μου επανέλαβε πως δεν υπάρχει περίπτωση να νοσηλευτώ χωρίς να λάβω ορό. Τέλος όταν μετά την άρνησή μου να τον λάβω, και στην ερώτησή μου αν παίρνει την ευθύνη να με γυρίσει στη φυλακή με το σάκχαρο μου στα όρια του υπογλυκαιμικού σοκ, μου απάντησε πως την αναλαμβάνει και μάλιστα πως αυτός υπόγραψε τις εξετάσεις μου για να γυρίσω στη φυλακή. Continue reading Εξέλιξη μαζικής απεργίας πείνας πολιτικών αιχμαλώτων

Συνέχιση απεργίας πείνας πολιτικών κρατουμένων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης διαφαίνεται μια πρώτη κατάκτηση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Η κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’ και οι ευεργετικές ρυθμίσεις για ασθενείς και ανάπηρους κρατούμενους, που οδηγούν στην αποφυλάκιση του πολυτραυματία αντάρτη της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού, δεν θα επιτυγχάνονταν (ή τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα) χωρίς τον αγώνα που εξελίσσεται. Απομένουν όμως πολλά να γίνουν.
Δεν δίνουμε βάση σε καμία κυβερνητική δήλωση και σε καμία υπόσχεση που προέρχεται από κρατικούς υπαλλήλους. Κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός που αντιμετωπίζει μια απεργία πείνας δηλωμένων εχθρών του θα επιδοθεί σε ένα πόλεμο φθοράς που θα περιλαμβάνει υποσχεσιολογία, αναιρούμενες προθεσμίες, θολές δηλώσεις και οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να κουραστούμε σωματικά και ψυχολογικά. Ιδιαίτερα ο Σύριζα, που σε όλη τη διάρκεια του πολιτικού του βίου ως μείζων ή ελάσσων αντιπολίτευση απονοηματοδοτούσε και αποπολιτικοποιούσε τις απεργίες πείνας αναρχικών αιχμαλώτων, έχει μεγάλη εμπειρία στη συστημική διαχείριση τέτοιων καταστάσεων.
Τώρα ως κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες του μεταθέτοντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας σε ένα (αόριστο) μέλλον.
Από την πλευρά μας συνεχίζουμε την απεργία πείνας χωρίς σκέψη υποχώρησης μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας και συγκεκριμένα:
•Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α ή αλλιώς πρώτου και δεύτερου τρομονόμου. Αυτά τα άρθρα αποτελούν τον πυρήνα του καθεστώτος εξαίρεσης που βιώνουμε σε ποινικό επίπεδο ως πολιτικοί εχθροί του κράτους. Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης δεν περιορίζεται στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά επεκτείνεται στο 30% περίπου των κρατουμένων και περιλαμβάνει κατά περίσταση: ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, ειδικές κληρώσεις δικαστών και εισαγγελέων, ειδικές μεταγωγές, κατάτμηση των υποθέσεων, ποινικοποίηση του φρονήματος και της αλληλεγγύης, και κυρίως υπέρμετρη προσαύξηση των ποινών. Θεωρούμε την ανατροπή των σκεπτικών τα οποία εισάγουν αυτά τα άρθρα ως βασικό διακύβευμα του αγώνα μας.
•Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά ή αλλιώς κουκουλονόμο. Νόμος που ψηφίστηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘8 και έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη σε διαδηλωτές που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων αναβαθμίζοντας το κατηγορητήριο σε κακουργηματικού τύπου. Επίσης διάφορες πράξεις (ληστείες, απαγωγές κ.α.) επιβαρύνονται ποινικά ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους (οπλισμός, χρήση βίας, κλπ) από την ύπαρξη του κουκουλονόμου.
•Την οριοθέτηση του νομικού πλαισίου για τον τρόπο συλλογής, επεξεργασίας και ανάλυσης του DNA. Ο υποσκελισμός της κρισιμότητας του αιτήματος αυτού από τη δημόσια σφαίρα μόνο τυχαίος δεν είναι. Η δικανική χρήση του DNA αποτελεί αυτή τη στιγμή την επιτομή της κατασταλτικής επέλασης στο πεδίο της αποδεικτικής διαδικασίας. Η επέκταση της χρήσης του είναι οργανικά συνδεδεμένη με την επέκταση της χρήσης των άρθρων 187 και 187Α.
Η επιμονή της αστυνομίας στη δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων οδηγεί στην υποχρεωτική λήψη DNA που αναπόφευκτα καταλήγει στο βασανισμό του κρατούμενου αν αντισταθεί, όπως η συνείδηση και η αξιοπρέπειά του επιτάσσει.
Η δίωξη μέσω της ανάλυσης και της επεξεργασίας του DNA γίνεται με εντελώς ανορθολογικό τρόπο καθώς η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση, εφευρέθηκε για να λειτουργεί ως τεκμήριο αθωότητας και όχι ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής. Και αυτό, γιατί αντίθετα με τις παρανοήσεις, δεν συγκρίνεται ο γενετικός κώδικας που είναι μοναδικός σε κάθε άνθρωπο, αλλά ο γενετικός τύπος, (δηλαδή μέτρηση του μήκους κάποιων εκ των τμημάτων του DNA) που είναι δυνατόν να αντιστοιχεί σε περισσότερους ανθρώπους. Οπότε εάν ο γενετικός τύπος δεν ταυτίζεται, μπορεί με σχετική βεβαιότητα να ειπωθεί ότι το δείγμα DNA δεν προέρχεται από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά αν ο γενετικός τύπος ταυτίζεται μπορεί μόνο να πιθανολογηθεί από ποιόν προέρχεται το δείγμα.
Και η ήδη ξεχειλωμένη δίωξη μέσω ταύτισης γενετικών τύπων, επεκτείνεται και στην ανάλυση μειγμάτων DNA περισσότερων από δύο ατόμων όπου οι αναμεμειγμένοι γενετικοί τύποι δεν μπορούν να διαχωριστούν, δίνοντας έτσι πολλούς πιθανούς συνδυασμούς γενετικών τύπων. Ετσι, σε ένα μείγμα DNA, μπορεί να εμπεριέχεται μεγάλος αριθμός γενετικών τύπων, καθιστώντας ουσιαστικά τον καθένα εν δυνάμει ύποπτο.
Συνυπολογίζοντας και τους παράγοντες της επιμόλυνσης από τους μπάτσους που το περισυλέγουν, την αδιάφανη λειτουργία των αστυνομικών εργαστηρίων, την εκ των προτέρων γνωστή ταυτότητα του υπόπτου στους βιομπάτσους, την έλλειψη πρωτοκόλλου κ.α., είναι σαφές γιατί η ανάλυση του DNA αποτελεί το υπερόπλο της σύγχρονης επιστημονικής καταστολής. Με αυτή την προσέγγιση ο κατηγορούμενος ενοχοποιείται με όλους τους τρόπους. Επιπροσθέτως του στερείται και η πρόσβαση στο δείγμα από εμπειρογνώμονες της εμπιστοσύνης του. Εν τέλει, η αναλυτική-αποδεικτική ασάφεια των αστυνομικών εργαστηρίων επικυρώνεται από την ποινική ασάφεια των τρομονόμων.

Η απεργία πείνας που διεξάγουμε δεν επιδιώκει την ελάφρυνση του νομικού πλαισίου. Αυτό που επιδιώκει είναι να θέσει το επαναστατικό κίνημα σε θέση επίθεσης ανατρέποντας την επίθεση που διεξάγεται από την κυριαρχία. Με όπλο την απεργία πείνας επιδιώκουμε την σφυρηλάτηση των σχέσεών μας με τους συντρόφους εκτός των τειχών, την ενδυνάμωση του δημόσιου λόγου μας, την όξυνση των επιθεσεων ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους με όλα τα μέσα.

Τώρα είναι η ώρα να ενδυναμώσουμε ακόμα παραπάνω τη θέση μας στον πόλεμο που διεξάγουμε.
Μέχρι το τέλος, μέχρι την νίκη…

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων
Οι απεργοί πείνας Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης

_____________________________________________________________

Δήλωση του Νίκου Μαζιώτη, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα,

για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων και το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης

Ήδη βρισκόμαστε στη 19η ημέρα απεργίας πείνας με αίτημα την κατάργηση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας, των άρθρων 187Α και 187, την κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού. Αλληλέγγυοι στον αγώνα μας είναι και οι Τούρκοι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα με κυλιόμενες απεργίες πείνας.

Αυτή η απεργία πείνας που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι ουσιαστικά η πρώτη αμιγώς απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων που βάζει στο στόχαστρο γενικότερα την «αντιτρομοκρατική» κατασταλτική πολιτική του κράτους. Είναι η μόνη αυτή τη στιγμή πολιτική και αγωνιστική κινητοποίηση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που μόλις πρόσφατα, σε αντίθεση με ότι είχε υποσχεθεί αποδέχτηκε με τη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και το χρέος και τα μνημόνια, την τρόικα και την αξιολόγηση, δίχως να συναντήσει αντιδράσεις από μια κοινωνία που είναι βυθισμένη στην εξαθλίωση και στην απόγνωση, ενώ το καλοκαίρι του 2015 θα ψηφίσει το 3ο μνημόνιο.

Η πρόσφατη κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης καλύπτει εν μέρει κάποια από τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων, ο ΣΥΡΙΖΑ που στο παρελθόν ήταν λαλίστατος και διακήρυσσε ότι θα καταργήσει τους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους και τον κουκουλονόμο –οι σημερινοί υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης είχαν αποχωρήσει από τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή για τον 1ο «αντιτρομοκρατικό» του 2001- τώρα ως κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται με τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας».

Συνεχίζω την απεργία πείνας μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων.

Ο αγώνας των πολιτικών κρατούμενων είναι κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή ενός καθεστώτος που φέρνει εξαθλίωση, φτώχεια, μνημόνια, καταστολή, για την επανάσταση.

 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

φυλακές Δομοκού

(20/3)

________________________________________________________________

Οι Πολιτικοί Κρατούμενοι από την Τουρκία

Εμείς οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία στις ελληνικές φυλακές, με σκοπό να στηρίξουμε την απεργία πείνας που άρχισαν οι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές, από τις 11 Μάρτη αρχίσαμε τριήμερες κυλιόμενη απεργίες πείνας  σε γκρουπ των 4 ατόμων.  Υποστηρίζουμε όλα τα αιτήματα των κρατουμένων απεργών πείνας.
Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, η καταπίεση και οι συλλήψεις οικογενειών, η μη αποφυλάκιση των αρρώστων και ανάπηρων κρατουμένων και η εγκατάλειψή τους στο θάνατο, η απομόνωση, θεωρούμε ότι είναι μια επίθεση ενάντια στον επαναστατικό αγώνα, των επαναστατών και στον αγώνα για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.  
Σήμερα και ο αγώνας που διεξάγεται στη χώρα μας ενάντια στις φυλακές τύπου F που είναι όμοιες με τις φυλακές τύπου Γ και ενάντια στους αντιτρομοκρατικούς νόμους, άρχισε στις φυλακές το 2000 και κράτησε 7 χρόνια. Στην αντίστασή μας με Απεργία Πείνας Μέχρι Θανάτου, τόσο μέσα στις φυλακές όσο και έξω από αυτές με τη συμμετοχή των οικογενειών μας, δώσαμε μάρτυρες 122 κρατούμενους συντρόφους μας.  Ταυτόχρονα, σε επίθεση που έγινε σε όλες τις φυλακές,  με χημικά αέρια, με σφαίρες και με φλογοβόλα, δολοφονήθηκαν άγρια 28 σύντροφοί μας. Ανάμεσα σε αυτούς 6 συντρόφισσες μας κάηκαν ζωντανοί. Κατά την απεργία πείνας, 600 σύντροφοί μας απεργοί πείνας, έμειναν παράλυτοι εξαιτίας των βίαιων επεμβάσεων.  Προσπαθούν να επιβιώσουν αντιμετωπίζοντας άλλοι προβλήματα σωματικής υγείας και άλλοι ψυχολογικά προβλήματα. Λόγω των βίαιων επεμβάσεων πολλοί σύντροφοί μας έχασαν την μνήμη τους. Ακόμη και τώρα πολλοί σύντροφοί μας κρατούνται στην απομόνωση, και με τα βασανιστήρια της απομόνωσης προσπαθούν να τους δολοφονήσουν. Τελευταία, στο όνομα του «νόμου εσωτερικής ασφάλειας» με τους καινούργιους νόμους, το φασιστικό κράτος του ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξη) συνεχίζει τις επιθέσεις του δίνοντας στην αστυνομία το δικαίωμα να προβαίνει σε δολοφονίες. Παρόλες αυτές τις επιθέσεις, τις δολοφονίες και τις παραλυσίες δεν παραιτηθήκαμε από τις ιδέες μας και από τον αγώνα μας. Τόσο μέσα όσο και έξω ο αγώνας μας συνεχίζεται. Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι προϊόντα του ιμπεριαλισμού. Μπήκαν σε ισχύ με στόχο να καταστείλουν τον επαναστατικό αγώνα, να υποτάξουν τους επαναστάτες, να τους δολοφονήσουν, να είναι μηχανισμός καταστολής, εκφοβισμού και τρομοκράτησης των λαών.
Στη χώρα μας που οι φυλακίσεις φτάνουν τα δεκάδες χρόνια, που πληρώνουμε το αντίτιμο των βασανιστηρίων και δίνοντας θύματα, αγωνιζόμαστε για την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας και των αντιτρομοκρατικών νόμων, και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτά σε όλα τα μέρη του κόσμου. Και εδώ στην Ελλάδα που είμαστε κρατούμενοι, υποστηρίζουμε την απεργία πείνας που άρχισαν οι πολιτικοί κρατούμενοι για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και των αντιτρομοκρατικών νόμων,  και απαιτούμε να γίνουν αποδεκτά τα αιτήματά τους.
Ζήτω η Διεθνής Αλληλεγγύη!
Λευτεριά στους Πολιτικούς Κρατούμενους!

ΕΝΑΡΞΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.
Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.
Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.
Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.
Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..
Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.
Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

το άρθρο 187
το άρθρο 187Α
την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

_________________________________________________________________

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΜΑΖΙΏΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

 

Τα τελευταία 15 χρόνια και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας», το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς έχει πάρει ολοένα και πιο ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά προκειμένου να επιβάλλει την δικτατορία των αγορών, τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ η οποία αναδείχτηκε μέσα από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης του συστήματος μετά το τέλος του διπολισμού. Στα πλαίσια αυτά , η καταστολή, η θωράκιση του νομικού και ποινικού οπλοστασίου των κρατών στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων και ιδιαίτερα απέναντι στην απειλή της ένοπλης επαναστατικής δράσης έχει μείζονα σημασία και εφαρμογή για την αναπαραγωγή του συστήματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το ελληνικό κράτος που είναι ενσωματωμένο στο άρμα του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει αφενός υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις  που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου έχει αναβαθμίσει το νομικό και ποινικό του οπλοστάσιο στις επιταγές του διεθνούς «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Έτσι το 2001 ψήφισε τον Α΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο, το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (εγκληματική οργάνωση), το 2004 ψήφισε τον Β΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση), το 2009 λίγο καιρό μετά την εξέγερση του 2008 ψήφισε τον κουκουλονόμο, το 2010 τροποποίησε το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο, TO 2012 με εισαγγελική διάταξη επέβαλαν την βίαιη απόσπαση του DNA και τέλος το καλοκαίρι του 2014 ψήφισε ως φυσική συνέχεια και συνέπεια της κατασταλτικής του πολιτικής τον νόμο για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Η σταδιακή αυτή αναβάθμιση της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους εντεινόταν παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια με τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων όμως η επίθεση αυτή οξύνθηκε ακόμα περισσότερο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την υπαγωγή της χώρας στην εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ με την υπογραφή του Α΄ μνημονίου του 2010.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου το καθεστώς έχει χάσει την κοινωνική συναίνεση που απολάμβανε προ κρίσης λόγω της λαίλαπας που έχει εξαπολύσει εδώ και 6 χρόνια η καταστολή κι η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία αποτελούν βασικοί πυλώνες και προϋποθέσεις για την διαιώνιση του συστήματος.

Γιατί η απονομιμοποίηση του καθεστώτος στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας λόγω της μεγαλύτερης κοινωνικής ληστείας που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, με την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση να μαστίζουν τον λαό, με τους χιλιάδες θανάτους από αυτοκτονίες, από αρρώστιες, από την έλλειψη βασικών αγαθών, με τους χιλιάδες αστέγους και αυτούς που τρέφονται από τα σκουπίδια ή εξαρτώνται από συσσίτια, όλα αυτά δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την προοπτική της επανάστασης και της ανατροπής ενός καθεστώτος που ευθύνεται για την κρίση και όλα  τα δεινά που επακολούθησαν.

Η ανάληψη της εξουσίας και της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από τον Σύριζα μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν αλλάζει ουσιαστικά τα πράγματα. Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση των μνημονιακών συμβάσεων και του κουρέματος του χρέους, η πολιτική που έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση Σύριζα δεν διαφέρει από αυτήν που εφάρμοσαν οι προκάτοχες κυβερνήσεις και αυτό αποδεικνύεται μετά την αίτηση παράτασης του υπάρχοντος μνημονίου-προγράμματος διάσωσης άσχετα αν με τα επικοινωνιακά τους κόλπα δεν το ονομάζουν μνημόνιο ή δεν ονομάζουν το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ ως τρόικα αλλά ως θεσμούς. Στην ουσία η κυβέρνηση Σύριζα έχει αποδεχτεί και τα μνημόνια και το χρέος και θα υπογράψει νέο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης μετά την παράταση του ήδη υπάρχοντος με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ πιστεύω ότι μόνο ο δρόμος της ανατροπής και της ένοπλης λαϊκής και κοινωνικής επανάστασης μπορεί να δώσει διέξοδο απέναντι στην κρίση, να ανατρέψει τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διαγράψει το χρέος. Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας διεκδικώντας:

1) Την κατάργηση του Α΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2001, του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση).

2) Την κατάργηση του Β΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2004, του άρθρου 187Α (τρομοκρατική οργάνωση).

3) Την κατάργηση του κουκουλονόμου.

4) Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄.

5) Την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. 

 

                                   Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

                                                                  Φυλακές τύπου Γ Δομοκού    

_________________________________________________________________

ΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΩΝ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Εμείς, πολιτικοί κρατούμενοι στη φυλακή τύπου Γ του Δομοκού, ο Κώστας Γουρνάς και ο Δημήτρης Κουφοντίνας, προχωράμε από σήμερα Δευτέρα 2 Μάρτη σε απεργία πείνας.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, για να καταργηθεί ολόκληρη η ειδική νομοθεσία εκτάκτων μέτρων με την οποία η εξουσία επιδιώκει να εγκληματοποιήσει και να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα ειδικά δικαστήρια – έκτακτα στρατοδικεία, αυτή η φάμπρικα εξόντωσης των νέων αγωνιστών, με τις ειδικές συνθέσεις, τους ειδικούς αντισυνταγματικούς νόμους, την ειδική αντιεπιστημονική και δόλια χρήση αποδεικτικών μέσων (π.χ. DNA), την ειδική κατασκευή αποδεικτικών στοιχείων.

Παλεύουμε για την κατάργηση όλων των ειδικών κατασταλτικών νόμων κατά των διαδηλωτών και κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Ζητάμε την άμεση κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων και του εκφοβισμού της κοινωνίας που αντιστέκεται.

Ζητάμε την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού που η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί σε ανήκεστες βλάβες, με το επίσημο ποσοστό αναπηρίας του να έχει φτάσει πλέον στο 98%.

Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

Ο αγώνας αυτός των πολιτικών κρατουμένων, οι κινητοποιήσεις και η απεργία πείνας, θέλει να στείλει ένα μήνυμα αντίστασης στον ελληνικό λαό: εμείς και μόνο εμείς, αναλαμβάνοντας το κόστος των επιλογών μας, χρειάζεται να πάρουμε ενωτικά και αποφασιστικά τις τύχες μας στα χέρια μας. Δικό μας είναι αυτό το χρέος απέναντι στην αξιοπρέπειά μας, απέναντι στις ερχόμενες γενιές.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Φυλακή τύπου Γ Δομοκού
2 Μάρτη 2015

Κώστας Γουρνάς
Δημήτρης Κουφοντίνας

_____________________________________________________________

Κείμενο του Ν. Μαζιώτη για την  απεργία πείνας της ΣΠΦ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Αυτή την περίοδο οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας στις φυλακές από τις 2 Μαρτίου. Κάποιοι από αυτούς, όπως εγώ, έχουμε ένα κοινό διεκδικητικό πλαίσιο που αφορά: την κατάργηση των «αντιτρομοκρατικών» νομοθεσιών, την κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.

Το ίδιο διάστημα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας και οι πολιτικοί κρατούμενοι της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς διεκδικόντας την απελευθέρωση των πρόσφατα προφυλακισμένων συγγενών τους που συνελήφθησαν μετά την αποκάλυψη οργάνωσης σχεδίου απόδρασης τους από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητα των διεκδικήσεων στηρίζω των αγώνα των κρατουμένων της ΣΠΦ στο αίτημά τους. Πιστεύω ότι παρά τις πολιτικές διαφορές των πολιτικών κρατουμένων και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ τους, παρά τις απεργίες πείνας που έχουν διαφορετικό πλαίσιο, οι αλληλέγγυοι, ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος πρέπει να στηρίξει όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Να μην αφεθεί κανένας μόνος του στην καταστολή.

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

 φυλακές τύπου Γ ΄ Δομοκού

_________________________________________________________________

AΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ: ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ – ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙΟΛΑΣ ΝΕΚΡΟΙ

Στις 03/03 η “δικαιοσύνη” αποφασίζει την προφυλάκιση της μητέρας των συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και της φίλης του δεύτερου, με την κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση.

Πίσω απ’ την προφανή γελοιότητα της κατηγορίας, κρύβεται η νοσηρή εκδικητικότητα της αντιτρομοκρατικής και δικαστικής εξουσίας, που θέλει να εκβιάσει συναισθηματικά τους δύο συντρόφους, αλλά και όλους μας. Δεν είναι απλά μια εκδίκηση που τείνει στο αμέτρητο, είναι μια προσπάθεια ακύρωσής μας. Ουσιαστικά, απαιτούν από εμάς μια παράδοση άνευ όρων, μία σιωπηλή ανακωχή και έναν αποχαιρετισμό αξιοπρέπειας, αλλιώς πάντα θα υπάρχουν “φιλόξενα” κελιά για τους συγγενείς μας στις φυλακές της δημοκρατίας.

Δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη. Ο πόλεμος ενάντια στην εξουσία έχει σφυρηλατηθεί ανεξίτηλα μέσα μας και κυλάει όπως το αίμα στις φλέβες μας. Δε θα παραδώσουμε ούτε ένα χιλιοστό οπισθοχώρησης στους εχθρούς της ελευθερίας, στους δικαστές και τους μπάτσους.

Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο χυδαία συναισθηματική πολιορκία. Αγαπημένα πρόσωπα, που δεν έχουν καμία πολιτική συγγένεια μ’ εμάς, αλλά μόνο βιολογική και συναισθηματική, έχουν απαχθεί και κρατούνται όμηροι της δικαστικής μαφίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ιερατείο της δικαιοσύνης καταργεί ακόμα και τη γελοιότητα των δικών του επίσημων κανόνων, αφού για το μέτρο της προφυλάκισης, ο “ιερός” τους νόμος ορίζει ότι «η προφυλάκιση εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις που ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή τέλεσης παρόμοιων αδικημάτων».

Ποιος, ακόμα κι από τους εχθρούς μας, θεωρεί ότι οι συγγενείς μας είναι “ύποπτοι φυγής” ή “τέλεσης αδικημάτων” – που άλλωστε δεν έχουν διαπράξει; Προφανώς κανείς…

Αυτή η αφήγηση των γεγονότων δεν είναι μόνο κομμάτι μιας προσωπικής ιστορίας ή μιας συναισθηματικά φορτισμένης παρένθεσης στην εμπειρία της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Αντίθετα, είναι κομμάτι μιας συνολικής στρατηγικής καταστολής, που συντονίζεται απ’ τους αρχιερείς των δικαστών, των μπάτσων και των δημοσιογράφων.

Ήδη ξεκίνησαν να χτυπούν ξημερώματα οι πρώτες πόρτες…

Το Σάββατο γίνεται γνωστή η αστυνομική επιχείρηση με το κωδικό όνομα “Γαλατάς”, για τον εντοπισμό της καταζητούμενης – μέλους του Ε.Α., Πόλας Ρούπα, ενώ δημοσιεύματα αναφέρονται σε πιθανή έρευνα στο πατρικό του μέλους του Ε.Α., Νίκου Μαζιώτη. Επίσης, την ίδια μέρα, αστυνομία και εισαγγελείς κάνουν έφοδο σε σπίτια αναρχικών, μετά από «ανώνυμο τηλεφώνημα για ύπαρξη όπλων και εκρηκτικών».

Μπορεί ο επίλογος των ερευνών να συμπυκνώθηκε στο υπηρεσιακό κωλόχαρτο με δύο λέξεις, «ουδέν ανευρέθη», όμως, ουσιαστικά, βρισκόμαστε στον πρόλογο του αστυνομικού και δικαστικού δεσμποτισμού.

Μέσα σ’ αυτό το συγχυσμένο πεδίο, που θλίψη και οργή αναμειγνύονται, παράλληλα με τη δική μας απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών μας, διεξάγεται και η απεργία πείνας ενάντια στις φυλακές τύπου Γ’, στον τρομονόμο, στον 187, στον κουκουλονόμο, στη φασιστική αστυνομική μεθόδευση της λήψης DNA, καθώς και για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού. Αυτή η απεργία πείνας είχε οργανωθεί και εξαγγελθεί καιρό πριν και έχει την αμέριστη πολιτική μας συμφωνία. Η δική μας απεργία αποφασίστηκε έκτακτα, ως αντανακλαστικό στην κατάσταση αιχμαλωσίας που επέβαλλαν στους συγγενείς μας.

Αυτές οι δύο απεργίες πείνας είναι, όμως, άμεσα συνδεδεμένες, καθώς συναντιούνται η μία ως συμπλήρωση της άλλης. Συγκεκριμένα, η απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών μας είναι η φυσική και πολιτική προέκταση της εφαρμογής του τρομονόμου, που η κατάργησή του τίθεται ως αίτημα της απεργίας πείνας των υπόλοιπων πολιτικών κρατουμένων.

Στη δική μας περίπτωση, προτάσσουμε την αιχμιακή – προσωπική αναφορά στους συγγενείς, γιατί η απειλή της διαρκούς αναβάθμισης του τρομονόμου, από μία εικόνα του μέλλοντος, μετατράπηκε σε μία φασιστική πραγματικότητα του σήμερα, που αιχμαλωτίζει τους δικούς μας ανθρώπους.

Γι’ αυτό δεν υπάρχει μέση οδός. Ή αποφυλακίζονται οι συγγενείς μας, ή θα υπάρξουν οι πρώτοι νεκροί απεργοί πείνας τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη, με φόντο την κυβέρνηση της Αριστεράς. 

Εμείς, για άλλη μια φορά ξεκαθαρίζουμε πως δε ζητάμε τίποτα για εμάς. Έχουμε αναλάβει πλήρως την πολιτική ευθύνη για όλο το σχεδιασμό της απόδρασής μας από τον Κορυδαλλό, κάναμε δημόσια την αυτοκριτική μας για τις “αστοχίες” μας και κρατάμε αμετανόητη τη θέλησή μας για ελευθερία και αναρχία, που θα έρθει μόνο απ’ τα δικά μας χέρια κι όχι απ’ την παθητική αναμονή των νόμων.

Αυτό που απαιτούμε είναι η απελευθέρωση των συγγενών μας, που έχουν απαχθεί από την εξουσία.

Θα ήταν συνειδησιακή και συναισθηματική αυτοκτονία, αν προσπαθούσαμε να δώσουμε σ’ αυτήν την περίπτωση τα δικά μας πολιτικά χαρακτηριστικά. Όσο κι αν απεχθανόμαστε τη λογική της θυματοποίησης, θα έπρεπε να είμαστε τυφλοί αν δεν αναγνωρίζαμε πως, στην προκειμένη περίπτωση, οι συγγενείς μας είναι τα εξιλαστήρια θύματα – τρόπαια των διωκτικών αρχών για τις επιλογές μας.

Γι’ αυτό, όταν μιλάμε για τους συγγενείς μας, δεν απελευθερώνουμε όλη την τραχύτητα του λόγου μας, καθώς δεν έχουμε σκοπό να παίξουμε πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των ανθρώπων μας. Επίσης, ούτε η νομική τους υπεράσπιση έχει καμία σχέση με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα τους, όπως στάθηκαν κι αυτοί δίπλα μας, δίχως να διασταυρώνονται οι πολιτικές μας επιλογές.

Το μόνο σίγουρο είναι πως κρατάμε την τραχύτητα και την απολυτότητα των δικών μας επιλογών στην απόφαση απεργίας πείνας μέχρι θανάτου. Προχωράμε με τη σιγουριά και τη θέληση αυτών που τα παίζουν όλα για το θρίαμβο της αδούλωτης και ελεύθερης ζωής.

Ίσως χρειάζεται το αίμα μας για να φυτρώσει η ελευθερία. Όμως, έτσι είναι…

Πεθαίνουμε με τον τρόπο που διαλέξαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια που δε συνθηκολογεί ούτε και μπροστά στο θάνατο.

Γιατί, αυθεντική ελευθερία υπάρχει μόνο μέσα στον αγώνα για ελευθερία.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ & ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

1. Για την κατάργηση του Α’ αντιτρομοκρατικού νόμου (άρθρο 187),
2. Την κατάργηση του Β’ αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α),
3. Την κατάργηση του κουκουλονόμου,
4. Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ’,
5. Την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας,
6. Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA (και, γενικότερα, την αστυνομική μεθόδευση με την κατασκευή ενόχων μέσω DNA).

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,
Πυρήνας Φυλακής

(11/3)

Σχετικά με την απεργία πείνας, τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών και το «τρομοσόου» της αντιτρομοκρατικής

Το κράτος έχει συνέχεια… και η καταστολή το ίδιο

(Σχετικά με την απεργία πείνας, τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών

και το «τρομοσόου» της αντιτρομοκρατικής)

Η «αριστερή-ακροδεξιά» κυβερνητική διαχείριση  μετά τα διαπιστευτήρια που έδωσε στην οικονομική ελίτ, στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ήρθε η ώρα να βεβαιώσει και την προσήλωση της στην «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία, να δηλώσει έμπρακτα ότι η συνέχεια του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι μέσα στις προτεραιότητές της. Τα νέα μνημόνια που ετοιμάζουν για την ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων προς όφελος πάντα του κεφαλαίου απαιτούν μια κατασταλτική επιθετική πολιτική όπου θα «χτυπιέται» κάθε μαχητική κοινωνική και πολιτική αντίσταση, και συγχρόνως θα λειτουργεί αποτρεπτικά για όποιον σκέφτεται να αγωνιστεί έμπρακτα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον (πολιτικό-οικονομικό) οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, επιλέγοντας την ύστατη μορφή αγώνα, την απεργία πείνας. Πιο συγκεκριμένα από τις 2 Μαρτίου δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας. Ο αγώνας τους είναι μια μάχη για την κατάργηση συνολικά του ειδικού κατασταλτικού/νομικού πλαισίου με το οποίο το καθεστώς αντιμετωπίζει τους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η υπόθεση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες  και με τους όρους με τους οποίους αυτοί θα διεξάγονται. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

Η κυβέρνηση γνωρίζοντας πολύ  καλά ότι αυτός ο αγώνας αποτελεί γι’αυτή σοβαρό κίνδυνο με ανυπολόγιστο κόστος επιλέγει την παραδοσιακή τακτική «του καρότου και του μαστίγιου».

Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει ότι πριν ακόμα ανακοινωθεί η απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων κλιμάκιο του Σύριζα επισκέφτηκε τις φυλακές Δομοκού και Λάρισας και μοίρασε απλόχερα υποσχέσεις για την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων την ίδια ώρα που έστηναν το τρομοσόου μπροστά από τη ΓΑΔΑ με τη μεταφορά «διαπόμπευση» επί της ουσίας εν μέσω δεκάδων τηλεοπτικών καμερών, φωτογράφων, δημοσιογράφων κλπ. της αναρχικής Α. Σπυροπούλου καθώς και της συντρόφου του μέλους της ΣΠΦ  Γ. Τσάκαλου; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η δίωξη και προφυλάκιση συγγενών των μελών της ΣΠΦ.

Και πριν προλάβουν να περάσουν λίγα 24ωρα το σκηνικό συμπληρώθηκε από τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών από την κρατική ασφάλεια με το γελοίο όπως πάντα πρόσχημα της «ανώνυμης καταγγελίας για όπλα και εκρηκτικά», αλλά επί τις ουσίας πρόκειται για προληπτικό χτύπημα του κινήματος αλληλεγγύης στον αγώνα των φυλακισμένων συντρόφων.

Το μήνυμα εστάλη προς όλες τις κατευθύνσεις: «Το κράτος θα επιβληθεί “δια πυρός και σιδήρου”, τίποτα δεν άλλαξε κύριοι “εταίροι” μας μπορείτε να μας εμπιστεύεστε και όχι μόνο αυτό , θα είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους». Οι τάχα «δημοκρατικές ευαισθησίες» του κυβερνώντος κόμματος θάφτηκαν οριστικά την ίδια χρονική στιγμή που ορκιζόνταν η νέα κυβέρνηση. Οι αρμόδιοι υπουργοί Βούτσης και Πανούσης που κατά το παρελθόν ήταν λαλίστατοι γύρω από παρόμοια θέματα καταγγέλλοντας τις «ακροδεξιές πρακτικές», είναι σήμερα οι ενορχηστρωτές αυτής της κατασταλτικής επίθεσης και έχουν πολιτικές και προσωπικές ευθύνες.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

Συνέλευση  Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

08/03/2015

Ανακοίνωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Από τις 2 Μαρτίου οι πολιτικοί κρατούμενοι Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας και Ν. Μαζιώτης, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Θεοφίλου, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Ντάλιος και Α. Σταμπούλος, Φ. Χαρίσης πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια συνολικά στο ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο που έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια και στο μονιμοποιημένο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Συγχρόνως συμμετέχουν και οι κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού (τύπου Γ’),  Μοχάμεντ Σαίντ Ελτσιμπάχ  και Γ. Σοφιανίδης  με αίτημα την καταργήση των φυλακών τύπου Γ.

Ενώ τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ, και η Α. Σπυροπούλου πραγματοποιούν επίσης απεργία πείνας ενάντια στις προφυλακίσεις συγγενών τους και στηρίζουν την κινητοποίηση των υπολοίπων απεργών πείνας.

Τέλος ο αριθμός των απεργών πείνας σταδιακά θα αυξάνεται με την συμμετοχή και των υπόλοιπων πολιτικών κρατουμένων.

Εμείς σαν Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα των συντρόφων μας που παλεύουν για:

  • Κατάργηση της ειδικής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής  και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187Α και 187).
  • Κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).
  • Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων.
  • Οριοθέτηση της χρήσης και της επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.
  • Επίσης στηρίζουμε το κοινό αίτημα για την άμεση απελευθέρωση του Σ. Ξηρού που εξοντώνεται καθημερινά εδώ και 13 χρόνια από το εκδικητικό κράτος καθώς και το αίτημα των μελών της Σ.Π.Φ για την απελευθέρωση των συγγενών τους.

Η οικοδόμηση του  κράτους έκτακτης ανάγκης όπως έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα περισσότερο από την θωράκιση του καθεστώτος εν όψει των επερχόμενων κοινωνικών εκρήξεων. Η εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, και η εδραίωση του αστυνομικού κράτους αποτέλεσαν τα δεδομένα των τελευταίων ετών πάνω στα οποία χτίστηκε το ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο σαν απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να επιβληθεί βίαια η κοινωνικά απονομιμοποιημένη εξουσία. Επιβεβαιώνοντας όσους δεν έτρεφαν αυταπάτες, η «αριστερή» διαχείριση έδωσε ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας εξουσίας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό) τα οποία είναι πολύ διαφορετικά από τις προεκλογικές εξαγγελίες που δημιούργησαν αυταπάτες σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, και αργά ή γρήγορα θα συνεχίσει σε παρόμοιο μοτίβο όπως κάθε κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια: με νέα  μνημόνια και οικονομική επίθεση στις κατώτερες τάξεις που θα συνοδεύονται με κατασταλτική επίθεση της πολιτικής αντίστασης.

Για όλους αυτούς του λόγους, οι πολιτικοί κρατούμενοι επιλέγουν να συνεχίσουν το αγώνα ακόμα και σε συνθήκες αιχμαλωσίας ξεκινώντας απεργία πείνας με την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Ο αγώνας τους είναι μια μάχη για την κατάργηση συνολικά του ειδικού κατασταλτικού/νομικού πλαισίου με το οποίο το καθεστώς αντιμετωπίζει τους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η υπόθεση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες  και με τους όρους με τους οποίους αυτοί θα διεξάγονται. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

Συνέλευση  Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους-αιχμή της αναρχικής εξέγερσης

 

Το κείμενο αυτό απευθύνεται προς όλες τις συνελεύσεις και δομές στον ελλαδικό χώρο που ασχολούνται με το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές, με τις φυλακές τύπου Γ’ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στο εσωτερικό ορισμένων κομματιών του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, που ξαναβάζει στο προσκήνιο το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους σε μία διαλεκτική βάση, με σκοπό να ξεπεραστούν διάφορες παθογένειες αλλά και υπαρκτά προβλήματα του παρελθόντος. Αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική καθώς οι προοπτικές που ανοίγονται διευρύνουν τα περιεχόμενα του αγώνα και επανατοποθετούν στο τραπέζι έννοιες και αντιλήψεις ως αυτό που πραγματικά είναι, ως αναπόσπαστα κομμάτια του συνολικού αγώνα για την αναρχική επανάσταση. Ένας τέτοιος διάλογος μεταξύ συντρόφων από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές από μόνος του δεν θα είχε να προσφέρει τίποτα, αν δεν προσανατολιζόταν στην αναζήτηση σημείων συνάντησης που θα οδηγήσουν σε κινήσεις με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Αυτό είναι που λείπει σύντροφοι, οι συζητήσεις που θα μετατραπούν σε πράξεις, σχηματίζοντας την υλική βάση της αναρχίας στο σήμερα. Πράξεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους, πράξεις εκδίκησης για τους εχθρούς της ελευθερίας, πράξεις-πράξεις-πράξεις ενάντια στη δολοφονική μηχανή της εξουσίας. Αναπόφευκτα λοιπόν, και η δική μου συνεισφορά σε αυτό τον διάλογο προσανατολίζεται εκεί.

Λίγα λόγια ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας Continue reading Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους

Θέσεις και προτάσεις για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή

Θέσεις και προτάσεις
  για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή
__________________________________________________________________

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.
Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους ξεπερνούν τον χαρακτήρα του πολιτικού κρατούμενου, εφόσον δεν αγωνίζονται για την πολιτική ενσωμάτωσή τους στο αστικό καθεστώς ή ακόμα πιο στενά για την άρση των πολιτικών διώξεων, αλλά για την καταστροφή του. Η πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο είναι πολιτική πάλη, αλλά δεν χρησιμοποιεί τον πόλεμο εργαλειακά για να διαπραγματευτεί τα μερίσματα του ελέγχου και των κερδών, όπως η εξουσιαστική πολιτική. Ο πόλεμος συγκροτεί τον πυρήνα της ταξικής-κρατικής κυριαρχίας. Οι κρατούμενοι αγωνιστές είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου. Όχι γενικά αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Η ταυτότητα των πολιτικών αιχμαλώτων του ταξικού-κοινωνικού πολέμου προτάσσει ευθέως τα ριζοσπαστικά προτάγματα του αντικρατικού αγώνα. Έτσι, η διακήρυξή αυτής της αγωνιστικής ταυτότητας συμβαδίζει με το βάθεμα της κοινωνικής πάλης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο κι αποτελεί ζήτημα του επαναστατικού κινήματος, πέρα από τις θεσμικές συμβάσεις. Εκείνοι και μόνο οι αιχμάλωτοι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μ’έναν τέτοιο τρόπο μπορούν να βάλουν τις βάσεις ενός μετώπου ενάντια στην πολιτική καταστολή.

 Η τρέχουσα συγκυρία της πιο οξύας κεφαλαιο-κρατικής επίθεσης των τελευταίων εβδομήντα χρόνων, έχει δημιουργήσει βαθιές κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις παγκοσμίως. Δεν διανύουμε μια περίοδο, αφού εκλείπει οποιαδήποτε προδιαγεγραμμένη μετάβαση. Είμαστε βυθισμένοι στο σημείο καμπής του ταξικού ανταγωνισμού. Σήμερα πρέπει να ρίξουμε όλες τις κινηματικές δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, για την προλεταριακή-κοινωνική επανάσταση.
Θα συνιστούσε αισχρή πολιτική και ηθική κατάπτωση αν μέσα στον ορυμαγδό του καπιταλιστικού κανιβαλισμού φανταζόμασταν τους αιχμάλωτους επαναστάτες να περιμένουν στωικά την λήξη της ποινής τους. Θα συνιστούσε αφοπλισμό του κινήματος αλληλεγγύης και εθελοντική παράδοσή του στις εξοντωτικές απόπειρες του κράτους, που στρέφονται ειδικά ενάντια στους επαναστάτες και γενικά ενάντια στους καταπιεζόμενους, αν σήμερα φανταζόμασταν αγώνες μέσα στις φυλακές μόνο για την βελτίωση επιμέρους συνθηκών. Η συγκυρία απαιτεί να αγωνιστούμε για την άμεση απελευθέρωση των πολιτικών αιχμαλώτων. Continue reading Θέσεις και προτάσεις για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή

Απολογισμός της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού από τους τρεις αλληλέγγυους απεργούς

Ξεκινώντας έναν πρώτον απολογισμό του αγώνα που δόθηκε από τον Νίκο και κατ’επέκταση από εμάς, θα προσπαθήσουμε να ακουμπήσουμε όλα αυτά τα σημεία που διαμόρφωσαν τις συνθήκες και την πορεία του. Θα πρέπει, καταρχάς, να εστιάσουμε το βλέμμα μας στον κόσμο που έκανε εφικτό αυτόν τον αγώνα, στο κίνημα αλληλεγγύης που με τη δυναμική του αφύπνισε ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων και έδειξε ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και αντίστασης είναι ο πολύμορφος και αδιαμεσολάβητος αγώνας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία ανάλυσης και διεύρυνσης ενός πολιτικού διαλόγου γύρω από τις στιγμές αγώνα με στόχο την ουσιαστική απεμπλοκή (στα πλαίσια μιας διαλεκτικής κριτικής) από αγκυλώσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, τόσο λόγω της ίδιας της φύσης του αιτήματος, όσο και της έκβασης. Αγκυλώσεις που δυστυχώς αφήνουν χώρο σε μια άγονη –και ίσως σε στιγμές κακόβουλη– κριτική να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει το κίνημα αλληλεγγύης από τον αγώνα, οδηγώντας το σε μια εσωστρέφεια και εν τέλει στην αδρανοποίηση της δυναμικής του.

Πρώτα από όλα, λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε την οπτική μας γύρω από το ζήτημα της έκβασης της απεργίας πείνας, το αν και κατά πόσο, δηλαδή, ήταν ένας νικηφόρος αγώνας ή όχι. Για εμάς ο αναρχικός αγώνας είναι μια διαρκής πορεία προς την κοινωνική επανάσταση και την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού. Νίκη, λοιπόν, θα είναι μόνο η στιγμή που θα ξεπεραστεί μια για πάντα αυτό το σύστημα, αφήνοντας τη βαρβαρότητα και την καταπίεση που γεννά, στα βιβλία της ιστορίας. Μια διαδρομή, στην οποία δε θα μπορούσαμε να ορίσουμε αρχή, μέση και τέλος, δεδομένης της ρευστότητας και της χαοτικότητας του εύρους των συμπεριφορών και των αντιφάσεων της ανθρώπινης φύσης.

Συνεπώς, υπό αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να αναλύουμε κάθε αγώνα που δίνεται, ως ψηφίδες δηλαδή στο χωροχρονικό συνεχές που συνθέτουν έναν πολυτασικό και διαρκή αγώνα. Ως εκ τούτου, ένα δίπολο ερμηνείας “νίκης ή ήττας”, εξαιτίας της απολυτότητας που εμπεριέχει, είναι τουλάχιστον εγκλωβιστικό και σίγουρα απέχει αρκετά από μια λογική εποικοδομητικής αποτίμησης του αγώνα. Μακριά, λοιπόν, από μια λογική αυτομαστιγώματος, αλλά και στρουθοκαμηλισμού αντίστοιχα, είμαστε σίγουροι πως η απεργία πείνας του Νίκου -όπως και κάθε αγώνας- έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά στοιχεία και άφησε μια παρακαταθήκη που σε κάποια σημεία ήταν πιο “προωθημένη”, ενώ σε κάποια άλλα πιο “οπισθοδρομική”. Continue reading Απολογισμός της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού από τους τρεις αλληλέγγυους απεργούς

Απολογισμός του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας του

Γράφω αυτό το κείμενο ώστε να γίνει μια κριτική αποτίμηση του αγώνα που δώσαμε καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να αναλυθεί με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως μια πυξίδα στρατηγικής για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Το κράτος γνωρίζοντας την πολιτική ήττα που υπέστη αντεπιτίθεται σε άλλα ανοιχτά μέτωπα αγώνα οπότε το να συνεχιστεί ο κοινός συντονισμός στην βάση συγκεκριμένων συμφωνιών είναι μια αναγκαιότητα. Όχι μόνο ως μια αμυντική θέση μάχης αλλά ως μια συνειδητή δυνατότητα να ξαναμπούμε στην σκακιέρα με αξιώσεις όπως πολύ σωστά είπαν κάποιοι σύντροφοι.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας το κράτος ζύγισε το πολιτικό κόστος που θα είχε μια πιθανή εξόντωση μου, όσο δυνάμωνε το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης τόσο μετάλλασε και τις ρητορικές του. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι οι χαμαιλέοντες της κυβερνητικής πολιτικής άλλαξαν τέσσερα χρώματα. Από την προκλητική αδιαφορία στην υπεροψία εν’ συνεχεία στην επίδειξη δύναμης για να ακολουθήσει ο πανικός. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Continue reading Απολογισμός του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας του

Απαντητικό δημόσιο κάλεσμα του ολικού αρνητή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη σε νέα κλήση κατάταξης

Δημόσια Ανακοίνωση – Παλλαϊκό κάλεσμα στο πυροβολικό

 Μετά από μια καταδίκη φυλάκισης ενός έτους για ανυποταξία, για την οποία καταβάλω εκατό ευρώ κάθε μήνα, μετά από δυο ακόμα κλήσεις στράτευσης που ακολουθήθηκαν από δυο ακόμα διώξεις μέσα στο 2014 και δυο συλλήψεις από την ασφάλεια, για τις οποίες εκκρεμούν δυο ακόμα στρατοδικεία, μετά από δυο χαράτσια των έξι χιλιάδων ευρώ, τα οποία αρνούμαι να πληρώσω και με δεδομένο ότι βρίσκομαι σε καθεστώς ομηρίας με περιοριστικούς όρους και αναμενόμενες δίκες (εκτός των στρατοδικείων) ακριβώς επειδή είμαι στρατευμένος αναρχικός, μετά λοιπόν από από μια σειρά άθλιων ποινικών, φυσικών και οικονομικών εκβιαστικών εγκλημάτων του κράτους που αποσκοπούν στο να καμφθεί το αγωνιστικό σθένος μου, να γίνω ρίψασπις στην μετωπική γραμμή της ολικής άρνησης στην στρατοκρατία και να αποδεχθώ την αιχμαλωσία της στρατιωτικής θητείας, ο ελληνικός στρατός με ξανακαλεί να καταταγώ την Τρίτη 20 Γενάρη 2015 μ’ ένα σημείωμα της στρατολογικής υπηρεσίας αθήνας το οποίο υπογράφεται από τον τμηματάρχη λοχαγό (ΣΣΝΣ) ιωάννη γ. αργυρό και την διευθύντρια αντισυνταγματάρχη (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου.
Διόλου τυχαία καλείται να καταταχθεί την ίδια μέρα, αλλά σε άλλο στρατόπεδο και ο σύντροφος αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Φώτης Σίψας. Η εντεινόμενη κατασταλτική πολιτική ενάντια στους αρνητές και η ιδιαίτερη επιμονή στους αναρχικούς συντρόφους καταδεικνύουν τον πανικό των στρατοκρατών απέναντι στην απήχηση του προτάγματος της ολικής άρνησης στράτευσης και την γενικότερη ανησυχία του κράτους για την κοινωνική απαξίωση των θεσμών του και των ένοπλων μηχανισμών του.
Αυτήν τη φορά καλούμαι να υπηρετήσω στο πυροβολικό. Με την συγκεκριμένη δημόσια ανακοίνωσή μου ενημερώνω τα στρατολογικά γραφεία, τους στρατιωτικούς εισαγγελείς και δικαστές, τους στρατόμπατσους και την κρατική ασφάλεια, τα επιτελεία τους και τα υπουργεία τους, οποιονδήποτε μισθοφόρο στρέφεται ενάντια στο αντιμιλιταριστικό κίνημα «κάνοντας την δουλειά του», αλλά και όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ελληνικός στρατός προστατεύει την ζωή του και την ελευθερία του ή έστω ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού τρομοκρατίας είναι απλά αδιάφορη, ενημερώνω λοιπόν ότι μόλις έρθει η ώρα για τους προλετάριους να κανονιοβολίσουμε τους στρατώνες, τα κρατητήρια, τα δικαστήρια, τις φυλακές και όλους τους τυραννικούς θεσμούς των αφεντικών για να αποτινάξουμε την εξουσία τους, θα είμαι πρόθυμος και ικανός πυροβολητής.
Δεν χρειάζεται να υπηρετήσουμε καμία σωφρονιστική δομή για να μάθουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την φυσική και κοινωνική άμυνά μας και τον πολιτικό αγώνα μας απέναντι στην εξουσία. Δεν τσιμπάμε το τυράκι της μιλιταριστικής αυθεντίας και μιας ψευτομαγκιάς που συντηρεί την υποταγή, όπως δεν τσιμπάμε στο τυράκι του τρελόχαρτου. Η ανοιχτή κοινότητα της μαχητικής αυτοοργάνωσης έχει αρκετή ευφυΐα, την βέλτιστη που μπορεί να επιδείξει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, ακριβώς επειδή βασίζεται στην δύναμη της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Κι αφού λοιπόν η κρατική βία, η λεηλασία του φυσικού πλούτου και της ανθρώπινης εργασίας, η φτώχια, ο κατακερματισμός και ο θάνατος σε καθεστώς εγκατάληψης ξεχειλίζουν μέσα στην ελληνική επικράτεια του διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και πέρα από τα σύνορά της, οι πυροβολαρχίες του κάτω κόσμου ίσως εμφανιστούν πολύ ταχύτερα απ’ όσο υπολογίζουν στους εφιάλτες τους οι κρατιστές. Κανένας μισθοφόρος της καταστολής δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από γραφειοκρατικές και ιεραρχικές επιφάσεις. Μέσα στον σύγχρονο καπιταλιστικό βόρβορο ούτε το ελαφρυντικό της αμέλειας δεν μπορεί να βρει έδαφος. Όποιος τάσεται στην πλευρά της στρατοκρατίας έχει απάνθρωπο δόλο και πλήρη ευθύνη για τα εγκλήματά της παγκοσμίως.
Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία να αρνηθούν, αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.
Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης (Ολικός Αρνητής Στράτευσης), 15 Γενάρη 2015

Το κείμενο σε pdf

Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14)

Ανακοίνωση της Συνελευσης της Κατάληψης Πολυτεχνείου (1η)

Από σήμερα 1/12/14 το Ε.Μ.Π. Αθήνας καταλαμβάνεται, ως ένα ακόμη σημείο αλληλεγγύης και συστράτευσης με τον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11/14), καθώς και των υπολοίπων αλληλέγγυων απεργών πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 17/11/14), Δ. Πολίτη και
Α. Δ. Μπουρζούκου (από 1/12/2014).

Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους από τις 1/2/2013
για την διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης.
Η πράξη του αποτελεί μέρος του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, ενάντια σε όσους είναι
υπεύθυνοι για την λεηλασία που επιβάλεται στην κοινωνία συνολικά
από το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές επιλογές του Ν. Ρωμανού και η αγωνιστική του συστράτευση
αποτελεί συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Αγωνίζεται για ένα κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και αφεντικά.
Ο αγώνας των φυλάκισμένων απεργών πείνας για μια ανάσα ελευθερίας
και εναντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης της σωφρονιστικής καταστολής, (διακοπή και άρνηση αδειών, γενίκευση του καθεστώτος απομόνωσης, φυλακές τύπου Γ)
βρίσκεται πλάι-πλάι με τον αγώνα του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία της ζωής του.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου επιχειρεί /έχει σκοπό να δώσει στο απελευθερωμένο έδαφος του ΕΜΠ χαρακτηριστικά ενός ανοιχτού, μαζικού και μαχητικού κέντρου αγώνα, παράλληλα με κάθε άλλο σημείο που αναπτύσεται
προς την κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού (χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών)
αλλά και της υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης γενικότερα.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Συνέλευση Κατάληψης Πολυτεχνείου
1/12/2014

________________________________________________________________________________

 

 

Screen Shot 2016-05-07 at 13.37.10

 

Αθήνα: Δεύτερη ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατάληψης Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια

Σήμερα, στις 2/12, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 με σκοπό τη δικαίωση του αιτήματός του για παροχή εκπαιδευτικών αδειών. Η πορεία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμο, μέρος του οποίου κατευθύνθηκε στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Continue reading Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14)

Ενημέρωση για την σύλληψη Ολικού Αρνητή Στράτευσης και την δήλωσή του μέσα από τα κρατητήρια της ασφάλειας

Το Σάββατο 1/11 έγινε σύλληψη του αναρχικού Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη κατόπιν νέας (3ης) δίωξης για ανυποταξία κι ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της προηγούμενης. Ένα μήνα πριν επιβλήθηκε νέο εξαχίλιαρο πρόστιμο (2ο) σε βάρος του συντρόφου.

Αμέσως μετά την σύλληψη που έγινε στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στην ΓΑΔΑ.

Το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ είχε ήδη καλεστεί για το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας έδωσε εξαποστάσεως εντολή στους ασφαλίτες να πάρουν για λογαριαμό του κατάθεση από τον Ολικό Αρνητή, ώστε να κρίνει αν θα σταματήσει η κράτηση πριν την Δευτέρα. Ο σύντροφος έκανε την παρακάτω δήλωση, η οποία στάλθηκε στο στρατοδικείο:

”  Η σύλληψή μου και η κράτησή μου στις 2 Νοέμβρη 2014 με βάση μια νέα δίωξή μου από το στρατοδικείο αποτελεί άλλη μια κίνηση σε μια σειρά πολιτικών διώξεων σε βάρος μου λόγω του γεγονότος ότι είμαι Ολικός Αρνητής Στράτευσης. Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει.

 Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις.

Αμέσως μετά ο στρατιωτικός εισαγγελέας σταμάτησε την κράτηση. Ωστόσο, οι ασφαλίτες άσκησαν δίωξη στον αναρχικό Ολικό Αρνητή, επειδή αρνούταν από την αρχή της σύλληψής του να δώσει νέα αποτυπώματα και φωτογραφίες. Κι έτσι τον προσήγαγαν σε εισαγγελέα στην Ευελπίδων. Ο σύντροφος απαίτησε με πολιτικά επιχειρήματα την άρση της κατηγορίας. Η κράτησή του τερματίστηκε. Η δίκη για την απείθεια έγινε την Τετάρτη 5/11 και επιβλήθηκαν εννέα μέρες φυλακή με αναστολή.

Η νέα δίωξη για ανυποταξία θα πάει σε τακτική δικάσιμο, ενώ αναμένεται και η δίκη για την προηγούμενη δίωξη.

 Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Συνέντευξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Φώτη Σίψα στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Συνέντευξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Φώτη Σίψα στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: radio98fm.org/audio/suzitisimeolikousarnites/

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

« Καθώς ως Ολικός Αρνητής και αναρχικός γίνομαι στόχος εντεινόμενων διώξων για να χτυπηθούν οι αγώνες στους οποίους αναγνωρίζω την κοινότητά μου, αισθάνομαι το καθήκον να δηλώσω δημόσια ότι σε ενδεχόμενη νέα αιχμαλωσία μου με αφορμή την τρίτη δίωξη για ανυποταξία, θα κάνω ότι μπορώ για να χαλάσω την ησυχία των μισθοφόρων της στρατιωτικής δικαιοσύνης και της μπατσαρίας. Έχουμε συλλογικό καθήκον να καταδείξουμε πως τα χάρτινα στρατιωτάκια λυγάνε. »

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης – 27/5/2014

« Δεν θα αποδεχτώ καμία απειλή και έχω σκοπό να δημιουργήσω ‘’σαματά’’ για όποια εκδικητική κίνηση και πρόκληση δεχτώ απο τους στρατοκράτες. »

Φώτης Σίψας – 26/8/2014

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Τα τείχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της
Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά

 Όπως γράφαμε στο κάλεσμα σε συνάντηση ενημέρωσης-συζήτησης-συντονισμού, που πραγματοποιήθηκε στις 13/9 στο πολυτεχνείο, η κρατική καταστολή ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης εντείνεται, με κοινά χαρακτηριστικά τις αλλεπάλληλες κλήσεις κατάταξης και διώξεις, εντάλματα σύλληψης και κρατήσεις σε αστυνομικά κελιά, αλλεπάλληλα στρατοδικεία, δικαστικές ποινές και χρηματικά πρόστιμα. Όλο αυτό το διάστημα παράλληλα με τις διώξεις πραγματώνεται ένας ζωντανός αγώνας που επιχειρεί να σπάσει την στρατοκρατική τρομοκρατία και να αναδείξει την κεντρικότητα του ζητήματος του στρατού και του αναρχικού αγώνα εναντίον του. Το αναβαθμισμένο διωκτικό πλαίσιο επιχειρεί να ισοπεδώσει τους αγωνιζόμενους αρνητές τόσο δικαστικά όσο και οικονομικά, να κάμψει την αντίστασή τους και να τρομοκρατήσει όσους προτίθενται να συστρατευτούν στον αγώνα ενάντια στον στρατό.
Αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα των ολικών αρνητών στράτευσης σε σύνδεση με μια σειρά κινηματικών μετώπων. Ο στρατός ως δομικός μηχανισμός κυριαρχίας συνδέεται με όλο το πλέγμα του κοινωνικού ιστού, στις γειτονιές μέσα στα σχολεία και την φασιστική προπαγάνδα, στους ταξικούς αγώνες μέσω της στρατιωτικοποίησης της εργασίας και της καταστολής (μέτρο της επιστράτευσης), στα ευρύτερα πεδία της κοινωνικής σύγκρουσης με τη διαρκή αναβάθμιση της δικαστικής καταστολής, στους δρόμους (προετοιμασία σωμάτων στρατού για καταστολή πλήθους, απειλές για στρατιωτική επέμβαση-Δεκέμβρης ‘08), στη στρατιωτική διαχείρηση των μεταναστών και προσφύγων (στρατόπεδα συγκέντρωσης, FRONTEX κτλ). Παράλληλα φτιάχνονται συνεχώς νέοι μηχανισμοί προσδεδεμένοι με τον στρατό (εταιρείες και ιδιωτικός παράγοντας, οικονομικά εξαρτημένες κοινωνικές υποομάδες κτλ) και ο στρατός παίρνει νέα χαρακτηριστικά (μισθοφορικός στρατός).
Με τα λόγια των δυο συντρόφων Ολικών Αρνητών:
« Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου…

Η στρατιωτική κυριαρχία θεμελιώνει το έθνος. Το φάντασμα της στρατοκρατίας φυλάει την δημοκρατία των αφεντικών. »
« Οι ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις, όπως οι απεργίες της τρέχουσας περιόδου και ο πανελλαδικός αγώνας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική, βάλονται με στρατιωτικούς νόμους και στρατιωτικές μεθόδους. Επιβολή ειρήνης στο καπιταλιστικό κάτεργο, η ουτοπία των προνομιούχων καθαρμάτων, σημαίνει εκβιαστική ένδεια και στρατιωτική τρομοκρατία. Για να ανακάμψει η αγοραία οικονομία περνάει πάνω από τα κορμιά μας. Τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ, στην μισθωτή σκλαβιά και στον ταξικό κατακερματισμό, στα σχολεία και στην αυτοκαταστροφική επέλαση της εξατομίκευσης, στα φρουρούμενα εργοτάξια, στους στρατοκρατούμενους δρόμους και στις φυλακές. Οι φάμπρικες δουλεύουν για να φτιάχνουν τα «τανκς» που θα μας κρατήσουν αλυσοδεμένους στις φάμπρικες μέχρι να λιώσουμε. »
« Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. »
« Ο ελληνικός στρατός αποτελεί δραστήριο όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Στα σύνορα του ευρωπαϊκού κάτεργου δολοφονεί τους κατατρεγμένους οι οποίοι έχουν ξεριζωθεί από τις βόμβες και τον λιμό που σπέρνει η πλανητική δημοκρατία του κεφάλαιου. Στην Πίνδο και στον Έβρο η ελληνική σημαία έχει ποτιστεί με το αίμα των απόκληρων. Μέσα στην μητροπολιτική φυλακή, τώρα που οξύνεται η ταξική αντεπίθεση και δυναμώνουν τα εγχειρήματα κοινωνικής αυτοοργάνωσης ενάντια στην κρατική τυραννία, ο εθνικός στρατός προετοιμάζεται για την αντεπανάσταση. »
« Οι φασίστες επανέρχονται στο πολιτικό προσκήνειο σήμερα που η ταξική σύγκρουση οξύνεται, για να υπηρετήσουν το έθνος των αφεντικών και τα διεθνή διευθυντήρια στρατιωτικοποιώντας τον κοινωνικό χώρο. Οι φασίστες ανοίγουν τον δρόμο στην αστυνομική τρομοκρατία, στην παραστρατιωτική αντιεξέγερση, στην στρατιωτική αντεπανάσταση. »
« Άρα, σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, ν’απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχη.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και τις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. Στην ταξική στράτευση δεν χωράνε ελιτισμοί. Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
« Υπερασπίζομαι κάθε νέο ρίζωμα που μπολιάζει και θωρακίζει την κοινωνική και ταξική πάλη με την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αξιοπρέπεια. Ολική άρνηση σε κάθε μορφή εξουσίας, που βασανίζει, φυλακίζει και δολοφονεί, εντός των τοιχών (φρούρια), αλλά και εκτός. Εχθρεύομαι κάθε κατασταλτική μηχανή που χτίζει φυλακές, όπως τώρα που ψηφίστηκε το άρθρο για την πιο άθλια συνθήκη κράτησης και απομόνωσης στα λευκά κελιά τύπου Γ. »
« Για την ενότητα της εξέγερσης και της σύγκρουσης σε κάθε επίμαχο έδαφος αυτού του κόσμου… »
« Η προσωπική επιλογή της Ολικής Άρνησης εκφράζει την ταξική συστράτευση των καταπιεσμένων, αναμεταδίδει ενδυναμωμένο το μήνυμα της αλληλεγγύης ενάντια στην εξουσία, ορθώνει μια συλλογική οριογραμμή, ένα βάραθρο μπροστά στ’άρματα και τα τερτίπια των κρατικών μηχανισμών. »

Ο αναρχικός Φώτης Σίψας δήλωσε πρόσφατα με κείμενό του την ολική άρνηση στράτευσής του. Ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης αναμένει νέα δίκη και νέα δίωξη. Πολλοί ολικές αρνητές αναμένουν διώξεις, συλλήψεις και στρατοδικεία ή είναι ήδη επιβαρυμένοι με ποινές και οικονομικά πρόστιμα.
Στη βάση των παραπάνω θεωρούμε ότι απαιτείται ο ευρύτερος συντονισμός αλληλέγγυας κινητοποίησης και η προετοιμασία των αντανακλαστικών μας μπροστά στις επικείμενες εξελίξεις.
Καλούμε τους συντρόφους και τα οριζόντια-αυτοοργανωμένα, ταξικά, κοινωνικά και πολιτικά εγχειρήματα σε επαγρύπνηση. Οι επερχόμενες διώξεις, οι συλλήψεις κι όλες οι δόλιες απόπειρες εκφοβισμού των ολικών αρνητών στράτευσης να μας βρουν απέναντί τους ενωμένους στον δρόμο. Ειδικά σε ενδεχόμενη σύλληψη του συντρόφου Φώτη Σίψα ή σε νέα σύλληψη του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη η συλλογικότητά μας καλεί προκαταβολικά σε άμεση κινηματική απάντηση. Μπροστά στα κάγκελα και στα στρατοδικεία του κράτους και όπου αγωνίζεται ο καθένας, η αλληλεγγύη ανοίγει τον δρόμο.

_____________________________________________________________–

Νέα σύλληψη του αναρχικου Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη:

Το Σάββατο 1/11 έγινε σύλληψη του αναρχικού Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη κατόπιν νέας (3ης) δίωξης για ανυποταξία κι ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της προηγούμενης. Ένα μήνα πριν επιβλήθηκε νέο εξαχίλιαρο πρόστιμο (2ο) σε βάρος του συντρόφου.

Αμέσως μετά την σύλληψη που έγινε στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στην ΓΑΔΑ.

 Το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ είχε ήδη καλεστεί για το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας έδωσε εξαποστάσεως εντολή στους ασφαλίτες να πάρουν για λογαριαμό του κατάθεση από τον Ολικό Αρνητή, ώστε να κρίνει αν θα σταματήσει η κράτηση πριν την Δευτέρα. Ο σύντροφος έκανε την παρακάτω δήλωση, η οποία στάλθηκε στο στρατοδικείο:
« Η σύλληψή μου και η κράτησή μου στις 2 Νοέμβρη 2014 με βάση μια νέα δίωξή μου από το στρατοδικείο αποτελεί άλλη μια κίνηση σε μια σειρά πολιτικών διώξεων σε βάρος μου λόγω του γεγονότος ότι είμαι Ολικός Αρνητής Στράτευσης. Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει.
Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. »
Αμέσως μετά ο στρατιωτικός εισαγγελέας σταμάτησε την κράτηση. Ωστόσο, οι ασφαλίτες άσκησαν δίωξη στον αναρχικό Ολικό Αρνητή, επειδή αρνούταν από την αρχή της σύλληψής του να δώσει νέα αποτυπώματα και φωτογραφίες. Κι έτσι τον προσήγαγαν σε εισαγγελέα στην Ευελπίδων. Ο σύντροφος απαίτησε με πολιτικά επιχειρήματα την άρση της κατηγορίας. Η κράτησή του τερματίστηκε. Η δίκη για την απείθεια έγινε την Τετάρτη 5/11 και επιβλήθηκαν εννέα μέρες φυλακή με αναστολή.
Η νέα δίωξη για ανυποταξία θα πάει σε τακτική δικάσιμο, ενώ αναμένεται και η δίκη για την προηγούμενη δίωξη.

 Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

_______________________________________

Νέο εξαχίλιαρο στον αναρχικό Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη:

 Την 1η Οκτώβρη ’14 η Στρατολογική Υπηρεσία Αθήνας με ένα έγγραφο το οποίο υπογράφουν η διευθύντρια της υπηρεσίας αντισυνταγματάρχης (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου, ο «εισηγητής» ανθυπολοχαγός (ΣΣΝΣ) αθανάσιος παπαγιάννης και ο τμηματάρχης λοχαγός ιωάννης αργυρός, κοινοποίησε ένα νέο (δεύτερο) χρηματικό πρόστιμο στον σύντροφο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Πρόκειται για το εξαχίλιαρο που θεσπίστηκε με νόμο του βαγγ.βενιζέλου και αποσκοπεί στην οικονομική εξόντωση των ανυπότακτων και στον εκφοβισμό όλων όποιων καλούνται να υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό.
Η συγκεκριμένη επιθετική κίνηση των στρατοκρατών αθροίζεται σε μια σειρά στρατιωτικών και γενικότερα κρατικών διώξεων εναντίον του αναρχικού αγωνιστή και στην εκτεταμένη επιχείρηση καταστολής της άρνησης στράτευσης που εκδηλώνεται όλο και πιο εντατικά τα τελευταία χρόνια. Οι χρηματικές ποινές αποτελούν μέρος της οικονομικής τρομοκρατίας των αφεντικών με την οποία πασχίζουν να μας υποτάξουν σε ακόμα πιο απάνθρωπες συνθήκες σκλαβιάς. Το νέο πρόστιμο σε βάρος του Ολικού Αρνητή έρχεται να συμπληρώσει μια ποινή φυλάκισης, μια εκκρεμούσα δίκη και μια νέα κλήση στράτευσης. Η αναφερόμενη εξέλιξη επιβεβαιώνει την καίρια σημασία του καλέσματος αλληλεγγύης που η συλλογικότητά μας ήδη κοινοποιούσε αυτές τις μέρες.
Επαναδημοσιοποιούμε το κάλεσμά μας για να ενημερώσουμε το ταξικό-κοινωνικό κίνημα, του οποίου οι πολύμορφες δυνάμεις που το απαρτίζουν έχουν την πηγμή και την ευθύνη να απαντήσουν κατά την κρίση τους στην στρατοκρατία του κεφάλαιου.

Ολική άρνηση στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης

Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ            ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

40-4[1]

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                       
για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

 Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2014

Το κείμενο σε pdf

Ενημερώσεις – τοποθετήσεις του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη απέναντι στην στρατοκρατική στοχοποίησή του

Μπατσόσκυλα και στρατοκράτες βγήκαν σεργιάνι στην πόλη…

Τη νύχτα της Τετάρτης 9 προς 10 του Απρίλη κι ενώ περπατούσα στην Λ.Αλεξάνδρας μια ομάδα μισθοφόρων της ΔΙΑΣ με περικύκλωσε. Σε ελάχιστο χρόνο αφότου πήραν την ταυτότητά μου ήμουν ήδη με χειροπέδες. Μου ανακοίνωσαν ότι εκκρεμεί ένταλμα σύλληψής μου.
Οι στρατοδίκες της δημοκρατίας έχουν κυρήξει πόλεμο στους αρνητές του πιο ολοκληρωτικού μηχανισμού κυριαρχίας. Οι διώξεις γι’ανυποταξία εντατικοποιούνται κι ένα καθεστώς ομηρίας αγωνιστών και τρομοκρατίας πάνω στο σύνολο των ταξικά καταπιεσμένων με συλλήψεις και αλλεπάληλα χρηματικά πρόστιμα επιχειρεί να γίνει ανεκτό. Η κρατική λεηλασία δυναστεύει χάρη στα όπλα της και πρωτίστως, διαιωνίζεται πίσω απ’το φάντασμα της άθλιας αίγλης τους.
Η κράτηση ενός ανυπότακτου στις τσιμεντένιες τρύπες της αστυνομίας, η προσαγωγή στο στρατοδικείο και οι οικονομικοί εκβιασμοί αποτελούν μέρος της καθολικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου. Οι συνεχείς στρατιωτικές διώξεις αποτελούν ένα ισχνό μέσο καταστολής της αντίστασης στην αστική στρατοκρατία. Ένας ελάχιστος ανάμεσα στους άπειρους λόγους εξέγερσης μέσα στο κρατικό κάτεργο.
Τα τοίχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της. Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά.

Ολική Άρνηση Στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης
Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
12/4/2014

Το κείμενα σε pdf

_______________________________

 

Μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
για τη νέα κλήση κατάταξης στις 28/5:

Όταν το κράτος σημαδεύει τους επαναστατημένους, οι επαναστατημένοι στρέφουμε το βλέμμα μας στο βλέμμα των καταπιεσμένων και των συντρόφων μας και λέμε: Αντεπίθεση!
Όταν τασσόμαστε από κοινού ενάντια στους μηχανισμούς της τυραννίας, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, δεν μετράμε τα χτυπήματα, τις διώξεις, τις ποινές, τις φυλακές, αλλά εκείνους που δεν συναντήσαμε ακόμα στον δρόμο. Continue reading Ενημερώσεις – τοποθετήσεις του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη απέναντι στην στρατοκρατική στοχοποίησή του

«Η πολεμική της αξιοπρέπειας» – Παρέμβαση του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Αυλώνα

«Και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα, μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά.

‘Όπως ο δήμιος… πότιζα εγώ τα ρόδα της συμπόνιας μες στον ύπνο τους εγώ, ένας άρρωστος εκ πεποιθήσεως, ένας ιδιοφυής της δυστυχίας (που τίναξα κάποτε τα μυαλά μου για μία ωραιότερη εποχή) κι ίσως τα δάκρυα μας πηγαίνουν πιο μακρία από τα όνειρα.

Καθώς βράδιαζε έπρεπε να ξαναβρίσκω όλη μου την αθωότητα για να μπορούνε τα άστρα να ‘ναι εκεί στην ώρα τους.

Και συνήθως σκοτώνουμε το παρόν με τον φόβο ή την τύψη μα πιο πολύ με τ’ όνειρο»

Τάσος Λειβαδίτης

Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας με όλους τους συντρόφους που διατηρούν το στοίχημα της καταστροφής ανοιχτό, να δώσει ζωή στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου που μέσα από αυτές τις γραμμές ταξιδεύουν και συναντιούνται με ανθρώπους που όπως και εγώ πιστεύουνε πως μονάχα μέσα από συνεχή αγώνα μπορούμε να κερδίσουμε πίσω την ζωή μας με τους δικούς μας όρους.

Έναν συνεχή αγώνα που εκδηλώνεται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους που κατευθύνονται σε έναν σκοπό.

Με οργισμένες φωνές και συγκρούσεις στις διαδηλώσεις, με μολύβι και χαρτί πάνω στα οποία αποτυπώνονται επικίνδυνες σκέψεις, με συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις με τις οποίες χτίζονται συντροφικές σχέσεις ζωής, με όπλα, με βόμβες και με φωτιά που εκδικούνται έναν ολόκληρο κόσμο που μας έριξε στο κενό. Continue reading «Η πολεμική της αξιοπρέπειας» – Παρέμβαση του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Αυλώνα

English translation of pamphlet – call for manifestation to the military trial of the Total Objector of Military service Dimitris Hatzivasiliadis

“Peter, Johan and Franz worked in a factory, making tanks…”
(Lyrics from an antimilitarist song)

Little by little the urban centres of capital in the four populated continents increasingly resemble concentration camps. Police forces are becoming militarized, sweeping the prison cities, openly torturing, shooting, attacking demonstrations en masse with chemical weapons, invading spaces of resistance, imprisoning and holding hostage an ever growing part of the opressed population. At the same time, armies are getting intensively reorginised into counter-revolutionary repressive institutions. With increasing frequency they intervene in the capitalist galleys in order to ensure class tyranny, enveloped in their post cold-war bourgeois propaganda which targets anyone who willfully or not becomes a threat to the security of their regimes.

Since the 90s, european republics, having sanctified their nazi deviants (both historical and contemporary), have been waging a war at their borders against the hungry and downtrodden of the capitalist periphery. They then spread concentration camps along the geographical borderlines of class antagonism, to be incorporated into the web of everyday control. Those of us who are deemed superfluous for capitalist reproduction under conditions of brutal exploitation, impoverishment and social cannibalism, are captured en masse under administrative detention. What is reflected both in our imprisonment and in our revolts is the fear of the rulers vis a vis the unbridled social potential. The condensed concentration camp serves to protect the universal work camp. In order to safeguard their profit, the rulers unleash class genocide on a planetary scale. Anihilation constitutes the perfected form of capital’s biopolitical domination over the exploited. The concentration camps of today, by revealing the militaristic order of bourgeois civilization, also reveal its abysmal brutality. Continue reading English translation of pamphlet – call for manifestation to the military trial of the Total Objector of Military service Dimitris Hatzivasiliadis

Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη

ꔷ «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς…»

Χρόνο με τον χρόνο τα αστικά κέντρα του κεφάλαιου στις τέσσερις κατοικημένες ηπείρους μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αστυνομίες στρατιωτικοποιούνται, σαρώνουν τις πόλεις-φυλακές και βασανίζουν απροκάλυπτα, πυροβολούν, επιτίθενται μαζικά με χημικά όπλα σε διαδηλώσεις, εισβάλουν σε χώρους αντίστασης, αιχμαλωτίζουν και θέτουν υπό ομηρεία διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι των καταπιεσμένων. Ταυτοχρόνως, οι στρατοί επανοργανώνονται εντατικότερα ως κατασταλτικοί-αντεπαναστατικοί μηχανισμοί και επεμβαίνουν συχνότερα μέσα στο καπιταλιστικό κάτεργο για να διασφαλίσουν την ταξική τυραννία, περιβαλλόμενοι από την μεταψυχροπολεμική αστική προπαγάνδα η οποία στοχοποιεί με πολεμικούς όρους καθέναν που γίνεται εκκούσια ή ακούσια επικίνδυνος για την ασφάλεια των καθεστώτων.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες αποενοχοποιώντας τις ναζιστικές παρεκλίσεις τους (ιστορικές και σύγχρονες) άνοιξαν από την δεκαετία του ’90 πόλεμο στα σύνορά τους ενάντια στους κατατρεγμένους και τους πεινασμένους της καπιταλισιτκής περιφέρειας, στη συνέχεια άπλωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στις γεωγραφικές οριογραμμές του ταξικού ανταγωνισμού και ύστερα τα ενσωμάτωσαν στον ιστό του καθημερινού ελέγχου. Όποιοι από μας καθίστανται περιττοί για την κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή με όρους άγριας εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και κανιβαλισμού, φυλακίζονται μαζικά με διοικητικές διαδικασίες, αντικατοπτρίζοντας με τον εγκλεισμό τους και τις εξεγέρσεις τους τους φόβους των αφεντικών μπροστά στο ανεξέλεγκτο κοινωνικό δυναμικό. Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. Η εξόντωση αποτελεί την ολοκληρωμένη μορφή της βιοπολιτικής κυριαρχίας του κεφάλαιου πάνω στους εκμεταλλευόμενους. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκαλύπτοντας την στρατοκρατική οργάνωση του αστικού πολιτισμού, αποκαλύπτουν την αβυσσαλέα απανθρωπιά του. Continue reading Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη

Παρέμβαση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού

Αντίστροφη Μέτρηση

    Το κείμενο αυτό δεν περιέχει ολοκληρωμένες τοποθετήσεις γύρω από τα θέματα που καταπιάνεται. Εναποθέτει δημόσια, σκέψεις, συμπεράσματα και διαπιστώσεις. Στοχεύει να δώσει τροφή για σκέψη και επιθυμία για δράση. Μέχρι την επόμενη φορά.

  Προς τους νέους συντρόφους…

  Αν κάτι μας αγχώνει και μας προβληματίζει, εκτός από τη στέρηση της ελευθερίας μας, είναι η ανησυχία για το αν η ζωή που δώσαμε και δίνουμε στον αγώνα, θα αγγίξει στον βαθμό που επιθυμούμε κάποιους.

  Αυτούς που θα αποφασίσουν πως η αναρχία δεν είναι μία παγωμένη έννοια, δεν είναι ένα ιδεολόγημα, δεν είναι προσκολλημένη με το μικρόβιο της διπλωματίας. Η δική μας αναρχία είναι εκφράσεις μιας αυθεντικής και αδούλωτης ζωής. Θα την δει κανείς στα φλεγόμενα μπουκάλια εναντίον ματατζήδων στις πορείες και στα βραδινά πεσίματα, θα την δει στους καπνούς από τις εμπρηστικές επιθέσεις, στα πεσίματα σε φασίστες και κάθε εχθρό της ελευθερίας.

  Για όσους την δείτε λοιπόν μην κάνετε τον κόπο να της μιλήσετε για ιδεολογίες, δεν θα σας απαντήσει και απεχθάνεται τον ξύλινο λόγο.

  Η γλώσσα που μιλάει, απαιτεί πάθος, τρέλα, λύσσα, φαντασία και καταστροφική διάθεση. Θα την νιώσετε να σας πλημμυρίζει όταν εξεγείρεστε βίαια. Ερωτευθείτε την και κάντε τη δικιά σας. Λιώστε τον πάγο του εγκλεισμού και ζεστάνετε τις καρδιές μας με φωτιά…

   …Και τώρα θα μιλήσουν οι λέξεις. Λέξεις που δεν φτάνουν να περιγράψουν τις οπλισμένες αποφάσεις και αντιφάσεις μας. Όμως ακόμα και έτσι υπόσχονται, αναπολούν, προλογίζουν. Λέξεις που εκδικούνται τις οργανωμένες σιωπές του σύγχρονου κόσμου όταν συνοδεύονται από τους ήχους εκρήξεων των αντάρτικων επιθέσεων, δημιουργώντας έτσι απελευθερωμένους χωροχρόνους μέσα στη γενικευμένη αιχμαλωσία που παράγει το σύστημα. Σε αυτές τις στιγμές λοιπόν δεν χωράνε ούτε μελανιές και μώλωπες για τα δελτία των 8, ούτε γρατσουνιές για υποκριτικές υπεκφυγές. Έτσι και αλλιώς τα σώματα των ανυπότακτων πάντα άντεχαν, το ξύλο, τις βρισιές, τον εγκλεισμό και τις χειροπέδες. Και αν καμιά φορά κοντοστέκονται δεν είναι από τις σφαλιάρες και τις κλωτσιές των γουρουνιών, αλλά από τα υποταγμένα βλέμματα που παραδέχονται σιωπηλά την συνενοχή τους.

    Το κρίμα δεν έχει θέση, ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει. Αρέσκεται όμως στο να ποζάρει μπροστά στον τηλεοπτικό φακό προκαλώντας αναπάντητα ερωτήματα στις στρατιές των τηλεηλιθίων που ποτέ δεν αναρωτήθηκαν τι πραγματικά διαδραματίζεται στα σκοτάδια της αφάνειας με άγνωστους καθημερινούς πρωταγωνιστές τους απόκληρους του κοινωνικού περιθωρίου. Όσο για τους ανθρώπους της δικής μας πάστας, το στοίχημα της καταστροφής του υπάρχοντος και της υπαρξιακής ανταρσίας παραμένει ανοιχτό, για όποιον, για όσους η φλόγα της αντίστασης καίει την ματωμένη τους καρδιά.

             ” Η επιλογή της ληστείας τράπεζας και οι προεκτάσεις της “

    Σειρά έχουν οι επιλογές. Να αναλυθούν, να γίνουν σαφείς και κατανοητές, να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας μέσω της διαλεκτικής προσέγγισης και της επαναστατικής κριτικής. Ο στόχος; Να οικειοποιηθούν από όλο και περισσότερους συντρόφους που τις κρίνουν ως γόνιμες και αποτελεσματικές πρακτικές του αναρχικού αγώνα.

    Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που “ξεκλειδώνει” πολλές δυνατότητες. Κατ’ αρχάς σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Απελευθερώνεται έτσι χρόνος από την καθημερινότητα σου, δίνοντας σου την επιλογή να αφοσιωθείς στα πάθη σου. Εκεί που τελειώνει η καταστροφή της χαράς αρχίζει η χαρά της καταστροφής. Ταυτόχρονα οι ληστείες τραπεζών αποτελούν και ένα αναγκαίο μέσο για να χρηματοδοτούνται πολύμορφες υποδομές του αναρχικού αγώνα με χρήματα απαλλοτριωμένα από τον εχθρό. Μιλάμε για την στήριξη αναρχικών εγχειρημάτων, αιχμαλώτων συντρόφων, αντάρτικων υποδομών. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμπρακτη εναντίωση στην κοινωνική ηθική της μισθωτής εργασίας και τους κοινωνικούς της ρόλους που αναπαράγει ο καπιταλιστικός κόσμος.

    Φυσικά και καμία πράξη από μόνη της δεν αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά. Το υποκείμενο μέσα από τον λόγο, τα κίνητρα και τους σκοπούς του, δίνει νόημα στην πράξη και την κατευθύνει στους στόχους που αυτό ορίζει. Στην δική μου περίπτωση, η άρνηση εργασίας είναι ένα τμήμα της συγκεκριμένης επιλογής, το άλλο είναι η ενίσχυση της αναρχικής άμεσης δράσης και η επίθεση σε κράτος και καπιταλισμό μέσω του αναρχικού αντάρτικου πόλης.

                          ” Σχετικά με το αναρχικό αντάρτικο πόλης “

    Το μέσο του αντάρτικου αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στο “οπλοστάσιο” κάθε αναρχικού. Μία ένοπλη αναμέτρηση εναντίον της κυριαρχίας που αμφισβητεί στην πράξη τόσο το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσο και την πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού για να δράσουμε. Η αντάρτικη δράση αναδεικνύει πως το σύστημα βάλλεται και ο μύθος της παντοδυναμίας του μπορεί να καταρρεύσει μαζί με το προσωπείο της άτρωτης μηχανής. Προκαλεί καίρια πλήγματα στον εχθρό και αποτελεί ένα μήνυμα εξέγερσης και μία ανοιχτή πρόσκληση για ανάληψη δράσης ενάντια στην καταπίεση. Σε προσωπικό επίπεδο δεν αφήνεις τον εαυτό σου να υποκύψει σκύβοντας το κεφάλι στη δύναμη του συστήματος αλλά οπλίζεσαι και επιτίθεσαι εναντίον του. Ρίσκα, αποφάσεις και συνέπειες ζυγίζονται με πολιτικά και προσωπικά κριτήρια και οδηγούν στην επιλογή. Η μάχεσαι για την καταστροφή του συστήματος η συνθηκολογείς με τις παροχές του. Μια επιλογή που συμβαδίζει με την ποιοτική εξέλιξη του αναρχικού αγώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλουμε τον πολιτικό λαϊκισμό που έχει ανθίσει στους αντικαθεστωτικούς κύκλους. Ας πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και με το όνομα τους. Είμαστε σε πόλεμο με το σύστημα, έχουμε νεκρούς, αιχμαλώτους, κυνηγημένους. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ειπωθεί ευχάριστα για να χαϊδέψει “καταπιεσμένα” αυτιά. Πρέπει να ειπωθεί όπως είναι, μία γροθιά στο στομάχι μας που οφείλουμε να τους την επιστρέψουμε στα μούτρα.
Για όλους όσους αρνούνται την ύπαρξη μας, αποφεύγουν να συνδέσουν τις μικροπολιτικές τους με τον πολύμορφο αναρχικό αγώνα και ονειρεύονται “αυτοοργανωμένους” αναίμακτους αγώνες και μετακαπιταλιστικούς παραδείσους. Αν τους ξέραμε ήδη τους ξεχάσαμε.

                 ” Λίγα λόγια για την οργανωμένη πλήξη του σήμερα “

Ζούμε στην εποχή που τα κοινωνικά συμβόλαια παραδίδονται στις φλόγες της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού. Κατά συνέπεια το κράτος πρόνοιας και οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται μπροστά στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών.
Η αιχμή του πολιτισμού, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα εδραιώνει την κυριαρχία του. Η νέα τάξη πραγμάτων απαιτεί έναν θεό που θα ανακηρυχθεί ως σωτήρας της ανθρωπότητας. Το όνομα αυτού είναι επιστήμη. Μια αυθεντία που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους κοινούς θνητούς ενώ η κοινωνική αποδοχή της ετοιμάζει αναίμακτα τον καθολικό έλεγχο. Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, η αναπτυσσόμενη τεχνοδομή του κράτους που εγκαταλείπει την γραφειοκρατία του παρελθόντος, η επιθυμία για εθελούσιο μαζικό έλεγχο από την κοινωνία, είναι μια γεύση ενός πολιτισμένου ολοκληρωτισμού. Μέσω της κυρίαρχης προπαγάνδας τα καθημερινά εγκλήματα της επιστήμης καλλωπίζονται. Με πρόσχημα την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και την ιατρική περίθαλψη. Οι προστάτες της ζωής εξυψώνουν την αξία της φορώντας τις στολές της υποκρισίας. Όταν βέβαια το κρίνουν απαραίτητο ρίχνουν τις μάσκες για να εξοντώσουν στο όνομα του δικού τους θεού (χρήμα), κηρύσσοντας τις σταυροφορίες του σήμερα.

    Οι ντετερμινιστικές θεωρίες καταρρέουν, καθώς παρά την οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού, οι άνθρωποι παραμένουν δέσμιοι των αναστολών τους, των φόβων τους, των κεκτημένων τους ( που όλο και μειώνονται). Δέσμιοι ενός συστήματος από το οποίο εξαρτώνται υλικά, ψυχικά, πνευματικά. Οι αντοχές λοιπόν αυξάνονται και η ταπείνωση συνεχίζεται. Στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα συσσίτια της εκκλησίας, στα γραφεία των αφεντικών, στην εξευγενισμένη ελεημοσύνη των ανθρωπιστικών εκστρατειών των media.

    Μια ταπείνωση που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ οι διαχειριστές της πολιτικής σκηνής καυχιούνται για τα κατορθώματα και τον ανθρωπισμό της δημοκρατίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επιλέγει, απλά ακολουθεί τις επιλογές άλλων. Δεν ανησυχεί, αφήνει άλλους να το κάνουν γι’ αυτόν. Δεν έχει φωνή και προτιμάει να ακούει τις φωνές άλλων. Δεν οπλίζεται, στην καλύτερη απλώς αγανακτεί. Δεν ζει απλά πείθεται πως ο εικονικός κόσμος των οθονών και των διαφημίσεων είναι η ζωή του.

    Οι οθόνες του σύγχρονου πολιτισμού προβάλουν πρότυπα ανθρώπων και ιδανικά εμπορεύματα μειώνοντας έτσι την απόσταση μεταξύ τους.
Άνθρωποι, εμπορεύματα και μηχανές γίνονται ένα μέσα στην δύνη του ελέγχου που εξαπλώνεται διαρκώς.
Η μοναδικότητα του ατόμου παύει να υφίσταται και ταυτίζεται με την μετριότητα που αναλαμβάνει την ευθύνη της σιωπής. Μιας σιωπής που δολοφονεί χαμογελώντας πνιγμένη ανάμεσα στα εμπορεύματα του καταναλωτικού παραδείσου, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα ψυχιατρεία, στις “αναπτυσσόμενες” χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας.
Η κοινή γνώμη, αυτό το άβουλο συστημικό κατασκεύασμα, βολεύεται με πρόστυχες συνήθειες και σουλατσάρει στα κρεβάτια των αφεντικών. Οι κενές γνώμες λοιπόν δεν επιδέχονται ιδεολογικές επιδιορθώσεις. ‘Άλλωστε όση ιδεολογία και να πασπαλίσεις τα σκατά παραμένουν σκατά.
Για τους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών αναλαμβάνουν το ρίσκο να αγωνιστούν και να ερωτευθούν παράφορα, η επίθεση ποτέ δεν θα χωρέσει σε ιδεολογικά καλούπια για να γίνει αρεστή και δίκαιη.
Ιχνηλατώντας παρελθοντικές ιστορικές εμπειρίες αγώνα, ανακαλύπτοντας τα κοινά σημεία σύνδεσης μας με άλλους αγωνιστές, ισχυροποιούμε τα οδοφράγματα του σήμερα και οικοδομούμε την επαναστατική προοπτική του αύριο.
Να χτίσουμε μαχητικές κοινότητες αγώνα που θα διεξάγουν μετωπικό αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
Να χτίσουμε αναρχικές σχέσεις στο εσωτερικό μας ζώντας και προτάσσοντας την αναρχία της άγριας ελευθερίας σε χρόνο ενεστώτα.
Να τολμήσουμε και να συνεχίσουμε να τολμάμε.

10, 100, 1000 επαναστατικοί πυρήνες εναντίον της κυριαρχίας και της μαζικής υποτέλειας.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

“ Στο σημείο που ο πόνος δεν φτάνει.
Στο σημείο που οι καταιγίδες των ουρανών ενώνονται με τις τρικυμίες της θάλασσας.
Στο σημείο που η ελπίδα αποχαιρετάει τα δάκρυα και μια υπόσχεση αρκεί.
Στο σημείο που τα ιδρωμένα από το άγχος χέρια, αγγίζουν τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα που αιώνια προσμένουν εκείνο το κάτι.
Στο σημείο εκείνο θα ξανανταμώσουμε.
Και αν μένει κάτι να ειπωθεί, ας είμαστε συνεπείς.”

Τους πιο θερμούς συντροφικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους αναρχικούς που δεν συνθηκολογούν και διατηρούν το στοίχημα της ανατροπής ανοιχτό. Στους συντρόφους που επιλέγουν να χτυπήσουν το κράτος και το κεφάλαιο ανώνυμα, σε αυτούς που διαλέγουν ένα όνομα για να βαφτίσουν την ανταρσία τους, στους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI-IRF), που συνεχίζουν την διάχυτη επίθεση.
Σε όλους τους αιχμαλώτους αδερφούς και αδερφές μας σε κάθε γωνιά του κόσμου που τα βράδια κοιτάνε τα αστέρια ανάμεσα από κάγκελα και συρματοπλέγματα.

Υ.Γ 1. Λίγο πριν βγει το κείμενο ενημερώθηκα για την απεργία πείνας του αναρχικού συντρόφου Κώστα Σακκά που απαιτεί την άμεση απελευθέρωση του. Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιευθεί κείμενο αλληλεγγύης στον αγώνα του συντρόφου.

Υ.Γ 2. Με το βλέμμα μου στα φλεγόμενα προάστια της Στοκχόλμης και τα πύρινα οδοφράγματα στην Τουρκία.

 

 

Φυλακές Αυλώνα

Νίκος Ρωμανός

Ιούνιος  2013

Κείμενο των αναρχικών Ντάλιου Αργύρη και Χαρίση Φοίβου από τις φυλακές Κορυδαλλού

«Σε εσένα που την νύχτα πέφτεις να κοιμηθείς απελπισμένος απο την ματαιότητα του αγώνα, από την καταστολή που μας «κλέβει»τους συντρόφους, στις καταλήψεις, που σαρώνει στο περασμά της ότι σταθεί μπροστά της. Ντύσου, πάρε μαζί σου μια απόφαση και αγωνίσου. Ας γράψει ιστορία γι αυτούς που αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος,μέχρι και οι τελευταίοι επαναστάτες να γίνουν σκόνη στο πέρασμα της αναβαθμισμένης τεχνολογικής καταστολής. Ας γράψει η πουτάνα ιστορία για τις λυσσασμένες κραυγές των Ανθρώπων πριν τις εκτελέσεις τους. Ναι σε εσένα που μετράς τα βράδια τα αστέρια και η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα, πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα καρτερώντας την αυγή για την συνέχιση της προσπάθειας και του αγώνα… ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ»

Εκείνο το μεσημέρι στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας τερματίστηκε το όμορφο ταξίδι ελευθερίας που είχαμε ξεκινήσει μετά και από την επίσημη ανακήρυξη της παρανομίας μας. Ο χρόνος πάγωσε, τα λεπτά τεθηκαν κι αυτά υπό παρακολούθηση και ο ουρανός κρύφτηκε από τις κουκούλες των διωκτών μας. Πέσαμε στα χέρια τους, η πικρή αίσθηση της ήττας που συνεπάγεται μια αιχμαλωσία θα μας κυνηγάει και πίσω από τα τείχη όσο οι αναμνήσεις της ελεύθερης ζωής μας θα ζωντανεύουν στην μνήμη μας.Το ταξίδι παρανομίας, αγώνα και ελευθερίας μας σε καμία περίπτωση δεν είχε αρχή τα μέσα του Φλεβάρη-όταν και εκδόθηκαν τα εντάλματα σύλληψης-ούτε τέλος τις πισθάγκωνες χειροπέδες μέσα στα συμβατικά οχήματα των μπάτσων.

Όσο προλάβαμε αυτά τα χρόνια που αποφασίσαμε να πάρουμε θέση μάχης στον αναρχικό αγώνα βιώσαμε πολύτιμες στιγμές συγκρούσεων, βίας, ζυμώσεων και συζητήσεων, προσπάθειας, απωλειών. Μα πάνω από όλα το χαμόγελο που αφήνει στο πρόσωπο η αίσθηση του ότι κάτι καταφέραμε, το ελάχιστο λιθαράκι που βάλαμε μαζί με τους συντρόφους μας για την οικοδόμηση μιας αληθινής και αδούλωτης ζωής.

Μέσα από τις μολότωφ, τις πέτρες και τα δακρυγόνα στις πορείες, τα κυνηγητά με τους μπάτσους στα στενά του κέντρου, τις βίαιες δράσεις,τις συζητήσεις με συντρόφους και φίλους μοιραζόμενοι τις κοινές μας ανησυχίες για την προώθηση του Αγώνα.Τόσες και τόσες στιγμές, μέσα και μορφές δράσεων που μετράμε αντίστροφα τον χρόνο για να τις ξαναβιώσουμε.

Δεν είμαστε εμείς που έχουμε να μετανιώσουμε για κάτι, μα όλοι αυτοί που παρακολουθούν τις εξελίξεις των ζωών τους στις τηλεοράσεις, που παραμένουν απαθείς κοιτώντας τις αιματηρές επιπτώσεις του μαραθώνιου της αδιαφορίας.Όλοι οι αδιάφοροι που «δολοφονούν» καθημερινά από τους καναπέδες τους.
Οι δηλώσεις μετάνοιας αποτελούν για εμάς αποδοχή της νίκης της εξουσίας.Και όσο γι αυτούς που μιλούν για «παραπλανημένες νεότητες» που παρασύρονται ας τους υπενθυμίσουμε πως οι παραπλανημένοι είναι εκείνοι που κοιμούνται πλάϊ στην ψευδαίσθηση του εφησυχασμού και βολεύονται με μέτριες και ακίνδυνες λύσεις μη κάνοντας τον κόπο να ρισκάρουν στο ελάχιστο. Ας πάψουν να μας χαρακτηρίζουν παραπλανημένους νέους προσπαθώντας να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση μας.

Όχι δεν είμαστε εμείς που έχουμε να απολογηθούμε για τις κατηγορίες που μας αποδίδουν αλλά όλοι οι εχθροί της ελευθερίας είτε λέγονται μπάτσοι, δικαστές, ανακριτές είτε πολιτικοί,τεχνοκράτες και επιχειρηματίες για τις επαναλαμβανόμενες δολοφονίες τους.

Δεν έχουμε να δηλώσουμε τίποτα παραπάνω απ’ το ότι τασσόμαστε περήφανα στο πλευρό των Ενόχων της Εποχής μας, έναν κύκλο που ανέκαθεν είχαν όλοι οι αμφισβητίες των εξουσιών.Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που με τον δικό τους τρόπο-ανάλογα των κοινωνικών/πολιτικών ιδιαιτεροτήτων που τους γεννούν-κοιτούν τ’ αστέρια στους ουρανόυς και ετοιμάζονται για τις δικές τους αιματηρές μάχες με την εξουσία.

Απ’ την θέση που βρισκόμαστε και κοιτάμε τον συρματοπλεγμένο πλέον ουρανό διαθέτουμε ελάχιστα μέσα αγώνα στην διάθεσή μας. Παρ’ όλα αυτά με μολύβι και χαρτί, με την άρνησή μας να απολογηθούμε ενώπιων μπάτσων και δικαστών, με την άρνησή μας να υποβληθούμε στον ταπεινωτικό σωματικό έλεγχο στην φυλακή, αλλά και να «καταπιούμε» αμάσητο το στείρο προφίλ του φυλακόβιου, με την προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε κοινότητα αγώνα μέσα στα τείχη των φυλακών μαζί με αναρχικούς και αξιοπρεπείς κρατούμενους θα τζογάρουμε στο πάντα ανοιχτό στοίχημα της επαναστατικής προοπτικής.

«Σχετικά με την ε.ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς…»

Όπως φαίνεται και από το υπόλοιπο του κειμένου μας αλλά και από την στάση μας απέναντι στους μπάτσους και τους δικαστές δεν έχουμε καμία διάθεση και σκοπό να εγκλωβίσουμε τον λόγο μας επικαλούμενοι δικονομικούς όρους οι οποίοι είναι βγαλμένοι από έναν άλλον κόσμο σε σύγκρουση με τον δικό μας.Παρ’ όλα αυτά οι κατηγορίες για την Σ.Π.Φ. που μας αποδίδονται έχει για εμάς πολιτικό χαρακτήρα, επομένως σημασία να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας.Δηλώνουμε πως δεν είμαστε μέλη της ε.ο. Σ.Π.Φ. Τα τελευταία χρόνια οι αστυνομικο-δικαστικοί κύκλοι μέσω της Σ.Π.Φ. επιχειρούν αφενός στο νομικό σκέλος να φορτώσουν με περισσότερες κατηγορίες ανθρώπους κατατάσσοντας τους σε αυτήν την οργάνωση και αφετέρου να εγκλωβίσουν τις αυτόνομες πολιτικές διαδρομές των όποιων συλληφθέντων αγωνιστών μέσα στα πλαίσια μιας και μόνο οργάνωσης. Παρουσιάζοντας και βαφτίζοντας ως μέλος όποιον τυχαίνει να συλλαμβάνεται η κυριαρχία προσπαθέι να παρουσιάσει προς τα έξω τον αγώνα και πιο συγκεκριμένα την βίαιη/αντάρτικη πλευρά του ως μονοπώλιο μιας ομάδας μην αναγνωρίζοντας την αυτονομία δράσης ή την διάχυσή της μέσα στον ευρύτερο ανατρεπτικό χώρο.

Κάνοντας «στην άκρη» το πως η κυριαρχία χρησιμοποιεί την οργάνωση της Σ.Π.Φ. σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπουμε την μεγάλη συμβολή της συγκεκριμένης αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης στη συνέχιση και τον εμπλουτισμό του ίδιου του αγώνα(όπως για παράδειγμα το στοίχημα της διεθνοποίησης του αναρχικού αγώνα).Και αυτή η συμβολή ειναι ανεξάρτητη των όποιων διαφωνιών ή συμφωνιών έχουμε με τον λόγο και την δράση της.
Ο αναρχικός αγώνας δεν παύει να αποτελεί τόσο ενα μεγάλο μωσαικό ιδεών,πολιτικού λόγου και αντιλήψεων όσο και ένα ψηφιδωτό διαφορετικών και πολύμορφων επιθετικών δράσεων.Επιδίωξή μας σε κάθε περίπτωση είναι η από κοινού-των εκάστοτε επαναστατικών πυρήνων- αποδοχή και κατανόηση της έννοιας της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,της κοινότητας αγώνα ενάντια στο κράτος και την διάχυτη εξουσιαστική σχέση.

Η έννοια τις κοινότητας σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ταύτιση σε επίπεδο λόγου και δράσης αλλά ένα πρόταγμα που μένει να κατανοηθεί και να οικειοποιηθεί όχι μόνο από τους αναρχικούς/επαναστάτες αλλά από όλους τους καταπιεσμένους της εξουσίας.

Ας τελειώνουμε μια και καλή εντός και εκτός του αναρχικού χώρου με τις κατακερματισμένες αντιστάσεις και ας ματώσουμε πάνω στα χαρακώματα της συλλογικής αντίστασης ενάντια στην επέλαση της κυριαρχίας.

«Κάποιες σκέψεις για τη συνθήκη της παρανομίας»

Όταν εκδόθηκαν τα εντάλματα και οι φωτογραφίες μας πήραμε την απόφαση να εξαφανιστούμε καθώς δεν ήμασταν διατεθειμένοι να χαρίσουμε την ελευθερία μας σε κανέναν ανθρωποφύλακα,ούτε να θάψουμε τις ιδέες και τη δράση μας ανάμεσα σε δικαστικούς φακέλους και έγγραφα. Αντιλαμβανόμαστε τη συνθήκη της παρανομίας ως μια «ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σχοινί». Ως μια συνθήκη όπου ο κίνδυνος ελοχεύει σε κάθε στιγμή της ημέρας,από την κίνηση στον δρόμο μέχρι τα παράνομα σπίτια και τις συναντήσεις με φίλους και συντρόφους υπό τον φόβο της αστυνομικής παρακολούθησης.Μια κατάσταση που απαιτεί συνεχή προσοχή και προσεχτικούς σχεδιασμούς.Στη μάχη της παρανομίας το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει ακριβά,η παραμικρή χαλάρωση μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμη απ’ τον εχθρό. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου η καθημερινή ζωή δομείται πάνω σε κανόνες και μέτρα ασφαλείας.

Το στοίχημα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισής μας ήταν το εξής: το πως θα «διαρρήξουμε» το καθεστώς της απομόνωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η παράνομη συνθήκη. Και η απομόνωση που περιγράφουμε έχει δυο όψεις,πολιτική και υπαρξιακή. Στην πρώτη πλευρά του νομίσματος η απομόνωση «σημαίνει» μία απραξία σε επίπεδο πολιτικής δράσης δηλαδή απλή επιβίωση.Η αλήθεια είναι ότι τα μέσα και οι μορφές δράσεις είναι περιορισμένες.Οι δημόσιες εμφανίσεις είτε σε συνελεύσεις είτε σε πορείες και γενικότερα οι κινηματικές δομές είναι πλέον επικίνδυνες. Παρ’ όλα αυτά είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε με έξυπνους τρόπους- με όποιο ρίσκο είναι διατεθειμένος ο καθένας να αναλάβει-να προσπαθήσουμε να μην χάσουμε καμία επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα και όσο γίνεται να τα επηρεάσουμε με την δράση μας. Η θέση μας εξάλλου πάνω στις δράσεις και τις δυνατότες του αγώνα είναι πως δεν πρέπει να ακολουθείται μια καθιερωμένη/δογματική λογική που θέλει τα μέσα του να ακολουθούν το δίπολο νόμιμου-παράνομου.Ένας παράνομος αγωνιστής μπορεί τόσο να φοράει την κουκούλα και να επιτίθεται με όπλα όσο και να μοιράζει τη νύχτα προκηρύξεις. Είναι καιρός η φαντασία μας να επινοήσει καινοτόμους τρόπους χρήσης και διαχείρησης ΟΛΩΝ των μέσων,είτε από τις γιάφκες είτε από τα νόμιμα σπίτια. Η άλλη πλευρά του νομίσματος αντικατοπτρίζει την απομόνωση σε προσωπικό,υπαρξιακό επίπεδο. Μια απόσταση από τα αγαπημένα μας πρόσωπα-φίλους,συγγενείς κτλπ- αλλά και επαφή με λιγοστούς ανθρώπους καθημερινά δημιουργούν μια «ατομική κενότητα». Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα βιττό συναίσθημα. Από την μία νιώθεις να σου λείπουν κοντινοί σου άνθρωποι αλλά και διάφορες εκφάνσεις του αγώνα, από την άλλη με τους λιγοστούς συντρόφους που βρίσκεσαι δημιουργούνται αδελφικοί δεσμοί που δύσκολα περιγράφονται σε ένα «κομμάτι χαρτι».
Παράλληλα η συνθήκη της παρανομίας προσφέρει και αυτή στον εκάστοτε αγωνιστή την δυνατότητα να εξελίξει και να ανεβάσει το επίπεδο της ένοπλης αντιπαράθεσης με το καθεστώς.Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παράνομες υποδομές/ομάδες αναρχικών τα τελευταία χρόνια που με την αντάρτικη δράση τους αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας και προκάλεσαν υλικά και πολιτικά πλήγματα στη κυριαρχία και τον πολιτισμό της.Η σημασία των αντάρτικων υποδομών είναι κομβική στην εξέλιξη του πολέμου μας με την εξουσία λειτουργώντας σαν εμπροσθοφυλακή της καταστροφικής δύναμης της αναρχίας. Κομβική διότι κρατάει ζωντανό το στοίχημα της γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς και αναγκάζει την δημοκρατία να αφήσει το δήθεν εξευγενισμένο προσωπείο της εμφανίζοντας τον πραγματικό εαυτό της. Ταυτόχρονα δημιουργεί καταστάσεις τέτοιες στις οποίες επιτυγχάνεται η διάχυση του αναρχικού λόγου και πρακτικής στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Η  αντάρτικη δράση δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά και ούτε είναι απομονωμένη απ’ τις υπόλοιπες κινηματικές διεργασίες. Λειτουργεί και δρα συναρτήσει αυτών μεταφέροντας τον πόλεμο σε στρατιωτικό επίπεδο.

                          «Για όσους μας στηρίζουν και τους στηρίζουμε…»

Προχωρώντας παρέα κάτω από τους δύο ουρανους…

Κάποια στιγμή σταματάς,κοιτάς τους δικούς σου εκεί πέρα και συνεχίζεις…

Κάποιοι μείναν πίσω, κάποιοι πέσαν αιχμάλωτοι και τώρα δαγκώνουν απ’ την λύσσα τους τα κάγκελα.

Στα κελιά της φυλακής τους η επανάσταση τρέφεται με αναρίθμητες Αναμνήσεις και φανταστικα αν,και αν,και αν…

Αν τι; Ζήτα απ’ τον δείκτη να γυρίσει πίσω. Πάρε την απάντηση στην θηλιά του εγκλεισμού…

Κάποιοι άλλοι εκεί έξω μονάχοι, τα βάζουν κάτω, σκέφτονται, κλαίνε και πάλι πολεμάνε. Πεισματάρηδες. Μετράνε τους φόβους και τις αναστολές τους, καμιά φορά βγαίνουν σκάρτοι, και άλλωτε πατάνε τη σκανδάλη. Η σφαίρα σφηνώνεται σε μια μεγάλη ελπίδα. Αγκαλιάζει τα σχέδια, ασπάζεται για τελευταία φορά την ημερομηνία και χαιρετά για χρόνια την λεωφόρο Δεκελείας.

Απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.Ο γαλάζιος ουρανός μεταμορφώνεται σε μία μικρή κάτασπρη λάμπα. Τα χαμόγελα των συντρόφων μας φοράνε κουκούλες.

Είναι γελασμένοι οι καριόληδες. Εκείνη την στιγμή η θέα του μοιραίου επισκιάζει τον ξυλοδαρμό. Κανείς δεν νιώθει, δεν πονάει.Γεύεται μονάχα την μεγάλη ήττα.

Άκουσέ με πολύ προσεκτικά. Πάρε μέσα σου ότι ζήσαμε,όλα όσα ρισκάραμε, όσα κινδυνεύσαμε και χάσαμε, όλα όσα θα ζούσαμε αλλά «ατυχήσαμε» καθ’ οδόν…Φύλαξε κάπου μέσα σου μία μία κάθε υπόσχεση και κρύψου μην σε βρουν ΠΟΤΕ…
Στην χώρα του δικού τους ηλιοβασειλέματος είσαι λαθραίος, παράνομος, εχθρός.

Συνομιλώντας με την εποχή προχτές συνειδητοποιήσαμε την ενοχή μας.

Δεν είναι σωστό να κρύψεις μέσα σου το αναπάντεχο.Ίσως πάλι να νιώθεις και τύψεις.

Σε καμία περίπτωση πάντως μην ανταλλάξεις την ελευθερία σου με μία αιώνια προσμονή.

Δεν ξέρω που πας και που θα είσαι σήμερα, αύριο, τώρα.Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι αυτά.

Κλείσε τα μάτια σου λοιπόν και σκέψου:ένα χαμόγελο, μια βόλτα στο δάσος, τις θυελλώδεις συζητήσεις μας,τα καρτέρια και τις επιθέσεις μας. Και μόλις ανοίξεις τα μάτια κοίτα τον ουρανό και πες: Πάμε ξανά, αυτήν την φορά μέχρι το τέλος.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΑΡΑΦΟΥΔΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ-ΟΙ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

 

Οι αναρχικοί

Φοίβος Χαρίσης

Αργύρης Ντάλιος

Α’ Πτέρυγα Κορυδαλλού

Μάιος 2013

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1470560/

Διεθνιστικό μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη – Internationalist declare from the Total Objector of the Military service Dimitris Hatzivasiliadis

Προς τους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους της Τουρκίας, του Κουρδιστάν και όλης της γης, μήνυμα αλληλεγγύης και αγώνα από την Ελλάδα :

Αδέρφια, εδώ και αιώνες τα αφεντικά μας βάζουν να σφαζόμαστε για τα συμφέροντά τους. Δηλητηριάζουν τις κοινωνίες με εθνικό, φυλετικό και θρησκευτικό μίσος, για να μας κρατάνε απομονωμένους στα σύνορά τους, εξαρτημένους από την οικονομική κυριαρχία τους και φοβισμένους μπροστά στην στρατοκρατική βία τους. Οι γιορτές των καθεστώτων είναι τα σφαγεία του προλεταριάτου.
Στην Ελλάδα όλοι οι άντρες καλούνται να υπηρετήσουν υποχρεωτικά την πολεμική μηχανή της εξουσίας. Όποιοι αρνούνται να στρατευτούν κάτω από τις σημαίες των αφεντικών αντιμετωπίζουν διώξεις και μεγάλες χρηματικές ποινές. Είμαι ένας απ’όλους τους αρνητές στράτευσης, που συνεχίζουμε έμπρακτα, όπως και οι συναγωνιστές στην Τουρκία την κοινή αντίσταση ενάντια στον πόλεμο των αφεντικών.
Τόσο ο ελληνικός στρατός, όσο και ο τουρκικός αποτελούν δραστήρια όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Ο τούρκικος στρατός διεξάγει στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν έναν διαρκή πόλεμο εξόντωσης εκείνων που αγωνίζοται ενάντια στην ταξική και εθνική τυραννία. Ο ελληνικός στρατός προετοιμάζεται να ξαναβγεί στους δρόμους για να καταστείλει μια επικείμενη εξέγερση. Χωρίς την υποταγή μας όμως, οι μηχανές της κυριαρχίας δεν κινούνται.

Κείμενο σε pdf

To the opressed and exploited in Turkey, Kurdistan and around the world, a message of solidarity and struggle from Greece:

Brothers and sisters, for centuries now the bosses make us slaughter each other for their profits. They poison societies with national, racial and religious hatred, in order to keep us isolated within their borders, dependant on their financial domination and in constant fear of their militaristic violence. The regimes celebrate the massacres of the proletarians.

In greece all men are called-up for obligatory military service for the authority’s war machine. Whoever refuses to serve under the flags of the bosses faces prosecutions and large fines. I am one of all those unconditional negators of conscription who carry on the common struggle against the war of the bosses, just as the comrades in Turkey.

The greek army, just like the turkish army, is an active instrument of NATO and its campaigns of pillaging. The turkish army is conducting a perpetual war in Turkey and in Kurdistan to eliminate those who struggle against class and national tyranny. The greek army is preparing to conquer the streets in order to supress a possible insurrection.
Without our submission the machines of domination won’t function.

Sisters and brothers, lets stand on the same side of the front for a world of freedom, equality and solidarity. Lets turn the guns against authority.

SOLIDARITY IS THE WEAPON OF THE PEOPLE
WAR TO THE WAR OF THE BOSSES

Dimitris Hatzivasileiadis Athens, April 2013

Κείμενο 4 Αναρχικών συλληφθέντων για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης

    Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.

   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

   Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.

   Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:

   Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.

   Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.

   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.

   Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

   Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.

*  *  *  *  *

   Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολουθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.

   Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.

   Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών ανταρτών ως εμπροσθοφυλακή και κατασταλτικός βραχίωνας των μηχανισμών της κυριαρχίας. Για αυτό θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε.
Η άποψη που θέλει τους αγωνιστές βορά στα νύχια των κατασταλτικών μηχανισμών εσωτερικεύει την αντίληψη της ήττας στους κόλπους των ανατρεπτικών κύκλων. Είναι η αποδοχή μίας αντίληψης περιορισμού του πολέμου εναντίων των εχθρών της ελευθερίας, στα πλαίσια αποδοχής της αστικής κοινωνικής ηθικής και νομιμότητας. Και για να μην παραξηγούμαστε, η παραπάνω νύξη αφορά σε ανακοινώσεις τύπου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή Α.Κ., που συμβάλουν περισσότερο στο ρεφορμισμό παρά στη ριζοσπαστικοποίηση. Περιττό να αναφερθούμε σε δημοσιογράφους, το ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά κομμάτια του συστήματος που με «φιλικές» ανακοινώσεις προς εμάς επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν όσες συνειδήσεις ξεκινούν να αποκλίνουν από τις νόρμες, εξυπηρετώντας έτσι τη σταθεροποίηση του καθεστώτος.

   Τώρα, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των πρακτικών βασανισμού, για εμάς η απάντηση βρίσκεται στην πολυμορφία. Η ανάδειξη συγκεκριμένων γεγονότων μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης όπως προκυρήξεις, αφίσες, συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. είναι σίγουρα αναγκαία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται σε μία διαπίστωση. Μία διαπίστωση που δε χωράει «μεμονωμένα περιστατικά» ή «εκδικητικές συμπεριφορές» αλλά οδηγεί στην αντίληψη ότι η φυσική βία ήταν πάντοτε μέσο καταστολής και ελέγχου από την εξουσία. Αποτελεί το κομμάτι του πολέμου μεταξύ κυριαρχίας και εξέγερσης.

   Όσο βέβαια εξαπλώνεται το μήνυμα αυτό, άλλο τόσο πρέπει να εξαπλώνεται και ένα μήνυμα τρόμου προς τους εκ φύσεως βασανιστές, τους μπάτσους. Για να μη χτυπάνε οι μπάτσοι δεν έχουν νόημα οι ενδοσυστημικές καταγγελίες και οι δικονομικές διαδικασίες, που συνεπάγονται εκπτώσεις και άτυπη αποδοχή της δικαστικής ή δημοσιογραφικής εξουσίας. Χρειάζεται αντίσταση× και η αντίσταση πρέπει να έχει και βίαιες μορφές. Γιατί μία επίθεση στους μπάτσους, όχι μόνο της Βέροιας, είτε με πέτρες, είτε με μολότωφ, είτε με όπλα, τους οδηγεί αδιαμφησβήτητα στο να επανεξετάσουν τις επιλογές τους, μετρώντας τις πληγές τους πριν ξανασηκώσουν χέρι. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, οι εχθροί έχουν όνομα και διεύθυνση.

*  *  *  *  *

   Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία. Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική. Βέβαια, πολύς λόγος έγινε για την υπόθεσή μας και σίγουρα υπάρχει ανάγκη να αναστρέψουμε το κλίμα. Να χτυπήσουμε τη διαρκή επιχείρηση απονοηματοδότησης της επιλογής μας και να αναδείξουμε τη σαπίλα της κοινωνιολογικής προσέγγισης και του ψευτοανθρωπιστικού υπόβαθρου, που λόγω ηλικίας θέλησαν να προσδώσουν.

   “Παιδιά της διπλανής πόρτας και χτυπάνε τράπεζα. Γιατί;”

   Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους.
Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.

*  *  *  *  *

   Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Από την εκτύπωση προκυρήξεων μέχρι την αγορά όπλων και πυρομαχικών, για τη χρηματοδότηση των παράνομων υποδομών άμυνας και επίθεσης. Από την ενοικίαση των παράνομων σπιτιών μας μέχρι την προμήθεια εκρηκτικών για να τινάξουμε στον αέρα την κοινωνική ειρήνη.

   Ο σκοπός είναι η διάχυση της άμεσης δράσης ενάντια στη γενικευμένη συνθήκη της αιχμαλωσίας που βιώνουμε. Είτε αντάρτικα, είτε ανοιχτά και κατά μέτωπο, με όποιο τρόπο ο καθένας εκτιμά ότι είναι πιο γόνιμο και αποτελεσματικό, με όποιο τρόπο διατίθεται και γουστάρει κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που συμβάλει στον αγώνα. Πάντα στόχος κάθε μας κίνησης, κάθε αντάρτικης επίθεσης είναι η εξάπλωση της επαναστατικής συνείδησης. Για να σταθούμε συνειδητά απέναντι στον κόσμο της καθολικής υποδούλωσης, απέναντι σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο εχθρό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η μάχη για την ελευθερία και η προσπάθεια να προσδώσουμε μαχητικά χαρακτηριστικά σε κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα είναι γόνιμη και αναγκαία.

   Γιατί η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να γίνει ευχάριστη ιδέα μέσα στον καθολικό κόσμο της υποταγής, παρά βρίσκεται σε αδιάκοπη σύγκρουση μαζί του.Δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε ακίνδυνες και δημοκρατικά αποδεκτές εκδηλώσεις, ούτε σε φετιχισμούς των μέσων, αλλά συνιστά μία αδιαίρετη ολότητα κάθε μορφής αγώνα. Το κάθε άτομο ή ομάδα, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και το σκεπτικό του,  συμβαλει με όποιον τρόπο γίνεται στη συνέχιση του αγώνα.Αναρχία είναι ο τρόπος μας να οργανωνόμαστε, να ζούμε και να παλέυουμε. Είναι η οργάνωση χωρίς περιορισμούς, είναι η αδιάκοπη πάλη. Είναι η ακραία συντροφικότητα που βιώνουμε στις εξεγερμένες κοινότητες απέναντι στο σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα.

   Κλείνοντας θα θέλαμε να χαιρετίσουμε όλους τους συντρόφους που δραστηριοποιήθηκαν. Κολλώντας αφίσες, φωνάζοντας συνθήματα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, βγάζοντας κείμενα αλληλεγγύης (μέσα και έξω από τη φυλακή). Σε αυτούς που αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους.

Υ.Γ.1 Θέλουμε ακόμα να στείλουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα ο οποίος δίνει μία επίπονη και σκληρή μάχη για μία ανάσα ελευθερίας. Καλή δύναμη.

Υ.Γ.2 Πριν λίγο καιρό σκοτώθηκε σε μία τυχαία συμπλοκή ο σύντροφος Riyano στην Ινδονησία. Ο Ryo ήταν αναρχικός που μέσα από τη δράση του προωθούσε τη διεθνή αλληλεγγύη. Τώρα ακόμα και αν λείπει από τις εχθροπραξίες που προκαλούμε ενάντια στο υπάρχον, είμαστε σίγουροι ότι κοιτάμε πάντα προς το ίδιο αστέρι, το αστέρι της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Τιμή στο σύντροφο RIYANO.

 

Oι αναρχικοί:

Νίκος Ρωμανός

Δημήτρης Πολίτης

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Γιάννης Μιχαηλίδης

(Φλεβάρης 2013)

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1456823/

Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης του συντρόφου Δ. Χατζηβασιλειάδη

<<Όταν ακούω ότι για να πετύχει κάτι είναι απαραίτητη η συμμετοχή μου σκέφτομαι το στιφάδο>> (Ο λαγός)

Είμαι εχθρός του ελληνικού έθνους και κάθε έθνους. Διότι πρόκειται για πολεμικούς μηχανισμούς κοινωνικής αποσύνθεσης και υποδούλωσης. Η εθνική συνείδηση είναι το προκάλυμμα της αφομοίωσης στον αστικό ολοκληρωτισμό, της αφομοίωσης στον ιδιωτικό ωφελιμισμό, στην εκμετάλλευση και στην συσσώρευση, στην δικτατορία του νόμου· είναι η φοβική και μισάνθρωπη κέλευση της υποταγής στο κράτος. Κεφαλαιούχοι, πολιτικάντηδες, λόγιοι βρικόλακες και μισθοφόροι συναποτελούν τον πυρήνα του έθνους εξαπαρχής του. Εκατόν ενενήντα χρόνια εξαπάτησης, καταπίεσης, αποικειοποίησης και μητροπολιτικού εγκλεισμού, η ιστορία του έθνους μέσα στα σύνορα του ελληνικού κράτους. Εκατόν ενενήντα χρόνια πολεμικής συστράτευσης με τις μεγάλες δυνάμεις του κεφαλαίου, η θέση του ελληνικού έθνους στην εξέλιξη της διακρατικής κυριαρχίας.
Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου.
Το ελληνικό κράτος και η εθνική συνείδηση, συνείδηση υποτελούς ομοιογενοποίησης, συγκροτήθηκαν μέσα από εμφύλιους πολέμους, καταστολή, ταξικό έλεγχο. Continue reading Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης του συντρόφου Δ. Χατζηβασιλειάδη