Category Archives: ΔΟΜΗ

Αρχικές τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ στην θεματική κατηγορία ΔΟΜΗ της ΑΠΟ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

                            για τη ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

για την προσυνεδριακή συνάντηση του Νοέμβρη (22/11/2013)

«ΔΟΜΗ»

___________

Τρόπος λήψης αποφάσεων (Για την σχέση ομοφωνίας, συναίνεσης, σύνθεσης και ψηφοφορίας):

– Η πλειοψηφική απόφαση είναι μια εκβιαστική συναίνεση. Η πλειοψηφική εξαγωγή ενότητας είναι συναίνεση χωρίς συνοχή. Η συνοχή απαιτεί σεβασμό στα υποκείμενα και την βραδύτητα με την οποία εξελίσσεται η βάση.
Η μέθοδος των συναινετικών διαδικασιών εξασφαλίζει με τον βέλτιστο τρόπο την ενότητα στην δράση.
Η διάχυση της συναινετικής-συνθετικής μεόδου στις διεργασίες αντιστασιακής συλλογικοποίησης είναι η αντικειμενική απόδειξη της ριζοσπαστικότητάς της και είναι το ήδη εδραιωμένο μέλλον της συλλογικής κοινωνικής ευφυϊας.
Οι συνελεύσεις και οι επιτροπές πρέπει ν’αποφασίζουν μόνο συναινετικά.
Η γενική συνέλευση έχει όλο τον προσυνεδριακό χρόνο για την αναγκαία ζύμωση.

– Η ενδεικτική ψηφοφορία και η παράλληλη, αλλά ασύνδετη εφαρμογή των διαφορετικών προτάσεων κάτω από κοινά σύμβολα είναι μέθοδος ήττας, αφού αρνείται την ικανότητα ή την αναγκαιότητα της σύνθεσης, σχίζει την ενότητα και διαμοιράζει τους κοινούς πόρους.
Η απεριόριστη αξιοποίηση του κοινού πεδίου χωρίς κοινή έγκριση ταυτίζει την αυτονομία των πολιτικών ομάδων με την αυθαιρεσία και τον κατακερματισμό. Κοινή έγκριση σημαίνει συναίνεση. Και η συναίνεση δεν αποκλείει τη δοκιμασία διαφορετικών προτάσεων.
Η μετάθεση της πολιτικής σύνθεσης σε μια ποσωτική σχέση εξωθεί στην υποκατάσταση της πολιτικής ζύμωσης από την παρασκηνιακή μικροπολιτική.

‘Οργανα, συμμετοχή και λειτουργία πολιτικών συλλογικοτήτων μέσα στην ομοσπονδιακή δομή:

Προτείνουμε δυο βασικές μορφές αποφασιστικών σχημάτων: Τις συνελεύσεις και τα συμβούλια των εκπροσώπων των πολιτικών συλλογικοτήτων. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των πολιτικών συμβουλίων είναι η άμεση κοινή αποφασιστική ισχύς των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων στο σύνολο των ομοσπονδιακών δραστηριοτήτων. Η συνεχής λειτουργία πολιτικών συμβουλίων σε όλα τα οργανωτικά πεδία διασφαλίζει την οριζοντιότητα, την ισότητα, τη συνθετικότητα και την καινοτομία απέναντι, την αποδοτικότητα, την εξελιξιμότητα, τον πολιτικό δυναμισμό και την κινηματική συνοργάνωση. Η συχνότητα λειτουργίας των συμβουλίων, όσο δυνατόν εγγύτερα στους ρυθμούς των αντίστοιχων ομάδων εργασίας, δομών και τομέων, προσδίδει τον προσβλεπόμενο πολιτικό δυναμισμό και την αναγκαία δομική πλαστικότητα.

Continue reading Αρχικές τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ στην θεματική κατηγορία ΔΟΜΗ της ΑΠΟ

Γλωσσάρι εννοιών δομής και λειτουργίας

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες
στις διαδικασίες συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Για την προσυνεδριακή συνάντηση του Απρίλη 2014

Θέμα «ΔΟΜΗ» – «’Οργανα, συμμετοχή και λειτουργία πολιτικών συλλογικοτήτων μέσα στην ομοσπονδιακή δομή»

Γλωσσάρι εννοιών δομής και λειτουργίας:

Συνυπολογίζουμε την συνήθη πολιτική ορολογία, την καθομιλουμένη, την ετοιμολογία, τα ειδικά νοήματα που τους δίνουν οι συλλογικότητες της ΑΠΟ και την καταλληλότητά τους σύμφωνα με την κρίση μας για την περιγραφή διαδικασιών οριζόντιας πολιτικής οργάνωσης.
Με υπογράμμιση καταγράφουμε τα ειδοποιή γνωρίσματα κάθε οργανωτικού όρου.

Όργανο (πολιτικό όργανο): Λειτουργικό σχήμα ή υλικό εργαλείο επιτέλεσης συγκεκριμένου έργου. Οι οργανικές λειτουργίες αποτελούν συλλογικές διεργασίες.

Συνέλευση : Συνάντηση διαλόγου, με ή χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες.

Ολομέλεια (γενική συνέλευση) : Συνέλευση δυνάμει όλων των μελών ενός οργανωτικού σχήματος.

Συμβούλιο : Διαδικασία διαλόγου, με ή χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες, σε συνέλευση ή με άλλους τρόπους.

Συντονιστικό : Όργανο με σκοπό τον συντονισμό. Ο όρος δεν προσδιορίζει την μορφή του οργάνου και τις αποφασιστικές αρμοδιότητές του.

Τομέας : Οργανικό σύνολο επιτέλεσης συγκεκριμένου πολιτικού έργου. Μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές πρακτικές διαδικασίες. Πχ, ένας τομέας προπαγάνδας μπορεί να συμπεριλαμβάνει έντυπα και ψηφιακά μέσα.

Δομή : Σύνολο πρακτικών διαδικασιών επιτέλεσης συγκεκριμένου έργου. Πχ, το ψηφιακό μέσο ή η εφημερίδα ή το φόρουμ ή οι διαδικασίες συντονισμού και προετοιμασίας μιας κινητοποίησης.

Υποδομή : Σύνολο υλικών οργάνων επιτέλεσης συγκεκριμένου έργου.

Ομάδα Εργασίας : Βασικό σύνολο συνεκτικών εργασιών.

Γραμματεία : Ομάδα εργασίας καταγραφής, αρχειοθέτησης κι έγγραφης ενημέρωσης.

Όταν λέμε «Συμβούλιο», όχι μόνο ως διαδικασία, αλλά κι ως όργανο της ομοσπονδίας, εννοούμε ένα συμβούλιο εκπροσώπων των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται σ’ένα πεδίο της οργάνωσης, με προσδιορισμένες κι οριοθετημένες συνθετικές, αποφασιστικές κι ελεγκτικές αρμοδιότητες με επιτελεστικές ευθύνες.

Όταν λέμε «Συνέλευση», όχι μόνο ως διαδικασία, αλλά κι ως όργανο της ομοσπονδίας, εννοούμε γενική συνέλευση κάποιου οργανωτικού σχήματος, η οποία μορφωποιεί και συνέχει το συγκεκριμένο σχήμα (ομάδα εργασίας, δομή, τομέας, θεματικό πεδίο που διατρέχει την οργάνωση, συμβούλιο, συνδιάσκεψη, συνέδριο).

Θεωρούμε την διάκριση αποφασιστικών κι εκτελεστικών οργάνων ασαφή, διότι για την εκτέλεση και της ελάχιστης εργασίας απαιτείται λήψη αποφάσεων. Όλα τα όργανα που παίρνουν αρμοδιότητες από το συνέδριο είναι εκτελεστικά, υπόλογα και υπηρετούντα, αλλά πρέπει να προβλέπονται αποφασιστικές διαδικασίες. Χωρίς απόδοση και προσδιορισμό αποφασιστικών αρμοδιοτήτων, ή η οργάνωση θα μένει άπρακτη, ένα αφηρημένο σύνολο συνεδριακών διακυρήξεων ή θα λαμβάνονται αποφάσεις άτυπα (αφορμαλισμός) ή θα αυθαιρετούν οι πολιτικές συλλογικότητες στο όνομα της ΑΠΟ (φεουδαλισμός). Εκτελεστικά όργανα χωρίς συνεχή αποφασιστικό συλλογικό έλεγχο σημαίνει φεουδαλική πολυαρχία και συμβολική βασιλεία του συνεδρίου. Ειδικά, αν τα εκτελεστικά όργανα είναι αμιγώς οι πολιτικές συλλογικότητες, θεσπίζεται ο σεχταρισμός.
Η οριζοντιότητα απαιτεί την θέσπιση βαθμίδων συλλογικότητας από το συνέδριο προς τις ομάδες εργασίας για την διασφάλιση της συνέχειάς της μεταξύ θεωρίας και πρακτικής και την θέσπιση αποφασιστικών διαδικασιών για όλες τις βαθμίδες, ώστε να αποτραπεί η ανάδυση άτυπων εξουσιών. Δηλαδή, διαδικασίες συνδιαμόρφωσης σε όλα τα πεδία. Όπως είπαν κάποιοι σύντροφοι, οργάνωση σημαίνει συνέχεια θεωρίας και συνέχεια δράσης.
Τα πολιτικά όργανα είναι ο κοινός τόπος των συλλογικοτήτων. Continue reading Γλωσσάρι εννοιών δομής και λειτουργίας

Ανάλυση και σύνθεση του προτεινόμενου πλαισίου διαδικασιών λήψης αποφάσεων (Μάρτιος 2014, για Απρίλη)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες
στις διαδικασίες συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Για την προσυνεδριακή συνάντηση του Απρίλη 2014

Θέμα «ΔΟΜΗ» – «Τρόποι λήψης απόφασης»
Ανάλυση και σύνθεση του προτεινόμενου πλαισίου διαδικασιών:

-Ομοφωνία, συναίνεση, εκλογική απόφαση. Σχέση με διαδικασία σύνθεσης. Αναγκαίες η αποφασιστικότητα κι η ενότητα αλληλένδετα. Το κατεπείγον χωρίς κοινή δέσμευση τρέφει τον σεχταρισμό.

Κάθε άνθρωπος, ακόμα κι ο πιο υποτακτικός, έχει μια άποψη για τον κόσμο ευρύτερη από τα διακείμενα της καθημερινότητάς του. Όλοι έχουν ανάγκη από ένα συνεκτικό νόημα και όλοι προσπαθούν να κατοχυρώσουν αυτήν την ελευθερία. Αναγνωρίζουμε αυτήν την δυναμική ως κίνητρο και θεμέλιο του αγώνα για την αναρχία. Η πολιτική αντιπαράθεση δείχνει την ζωντάνια του ταξικού αγώνα. Η αναρχική θεώρηση κατανοεί τις αντιφάσεις της υποκειμενικότητας, όμως αντιλαμβάνεται ότι το νόημα χάνει την συνεκτική αξία του όταν δεν επιβεβαιώνεται στον κοινωνικό βίο. Η πάλη για την ταξική ενότητα προς την κοινωνική αυτονομία, παρότι εμπεριέχει αναπόδραστα συγκρούσεις ιδεών απαιτεί σύμφωνες αποφάσεις. Η συλλογική σύνθεση εξαντικειμενικεύει την συνεκτικότητα του όποιου νοήματος.
Ο προλεταριακός αγώνας είναι εκ’φύσεως αλληλέγγυος. Όταν ένας επιμέρους αγώνας των εκμεταλλευόμενων δεν είναι αλληλέγγυος, δεν συγκροτεί το προλεταριάτο ως ταξικό-πολιτικό-κοινωνικό υποκείμενο. Ο πολιτικάντικος σεχταρισμός εκφράζει την αστική ματαιοδοξία. Για τους επαναστάτες προλετάριους η ενότητα στη δράση είναι ένας αυθόρμητος κι ευνόητος κανόνας. Η σχετικοκρατία εκφράζει τον σεχταρισμό.

Continue reading Ανάλυση και σύνθεση του προτεινόμενου πλαισίου διαδικασιών λήψης αποφάσεων (Μάρτιος 2014, για Απρίλη)

Συνθετικές προτάσεις για διαδικασίες απόφασης (Μάρτιος 2014, για Απρίλη)

I. Διαμόρφωση πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων:

Για την σαφή, συνεπή προς τις αποφάσεις του Συνεδρίου και αποτελεσματική λειτουργία των εκτελεστικών οργάνων της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης με τρόπο ανοιχτό, ισότιμο και οριζόντια ελεγχόμενο, απαιτείται η συμφωνία των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων σε μια διαδικασία διαμόρφωσης πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων. Γι’ αυτόν τον σκοπό:
α. Το Καταστατικό πλαίσιο, αλλά και ειδικά ή επιμέρους πλαίσια προσδιορισμού των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων των εκτελεστικών οργάνων διαμορφώνονται στο Συνέδριο.
β. Οι Συνεδριακές αποφάσεις πρέπει να έχουν συγκεκριμένη δομή. [Παραθέτουμε σε συνημμένο αρχείο την πρότασή μας προς συνδιαμόρφωση και έγκριση].
γ. Καθορίζονται αποφασιστικές διαδικασίες και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων για όλα τα συλλογικά όργανα (Συνέδριο, Συνδιασκέψεις, Διαρκές Γενικό Συμβούλιο των πολιτικών συλλογικοτήτων, ομάδες εργασίας, συνελεύσεις και συμβούλια εκπροσώπων ανά δομή και τομέα).

ΙΙ. Αποφασιστικές διαδικασίες:

Συνθετικός διάλογος.
-1.1 Για κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο, ο συνθετικός διάλογος ξεκινάει στην επόμενη συνέλευση του οργάνου, ώστε να έχουν οι συμμετέχουσες πολιτικές συλλογικότητες την απαραίτητη δυνατότητα επεξεργασίας της πρότασης.
-1.2 Κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο κοινοποιείται σε όλη την οργάνωση μέσω του foum.
-1.3 Κάθε μέλος της ΑΠΟ πρέπει να έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συνέλευση οποιουδήποτε οργάνου, ακόμα και μιας συλλογικότητας που αναλαμβάνει ένα έργο για την ΑΠΟ.

Ισχύς των πολιτικών συλλογικοτήτων στις αποφασιστικές διαδικασίες.
-2 Οι πολιτικές συλλογικότητες είναι ισοδύναμες στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία συμμετέχουν. Κατοχυρώνοντας την ισονομία των πολιτικών συλλογικοτήτων δίνουμε αξία στην πολιτική ζύμωση μέσα στις συλλογικότητες και αναμεταξύ τους μέσα στην οργάνωση.

Αλλαγή διαδικασίας κατόπιν συναίνεσης (χρονική μετάθεση ή μετάβαση σε ψηφοφορία).
-3.1 Σε κάθε συνθετική διεργασία απόφασης το συζητούμενο θέμα μπορεί να μετατεθεί χρονικά ή να ληφθεί άμεσα απόφαση με ψηφοφορία, αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας για μια χρονική μετάθεση ή για την μετάβαση σε ψηφοφορία.
-3.2 Αν μια και μόνο εκπροσωπούμενη πολιτική συλλογικότητα δεν συναινεί στην προτεινόμενη αλλαγή διαδικασίας η συγκεκριμένη συλλογικότητα μπορεί να ζητήσει έναν ακόμα κύκλο τοποθετήσεων, που θα ξεκινήσει από την ίδια. Με την ολοκλήρωση του τελευταίου κύκλου τοποθετήσεων μπορεί οποιαδήποτε εκπροσωπούμενη συλλογικότητα να ζητήσει μια νέα καταμέτρηση των συναινούντων.
-3.3 Για ζητήματα Καταστατικού ισχύει η δυνατότητα μετάβασης σε ψηφοφορία μόνο κατόπιν γενικής συναίνεσης.

Επείγουσες προτάσεις-Ψηφοφορία.
-4.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει Επείγουσες προτάσεις σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή υπόλογων προς το Συνέδριο οργάνων. Οι επέιγουσες προτάσεις περνάνε προς επεξεργασία στις πολιτικές συλλογικότητες και συζητιούνται προς συνδιαμόρφωση στην επόμενη συνέλευση του οργάνου. Η απόφαση για τις Επείγουσες προτάσεις λαμβάνεται με ψηφοφορία κατά την λήξη της επόμενης συνέλευσης του οργάνου αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
-4.2 Κάθε αποφάση που λαμβάνεται με ψηφοφορία μετά από Επείγουσα πρόταση και δεν είναι πρόταση Αναθεώρησης προηγούμενης απόφασης, έχει ισχύ μέχρι την χωροχρονικά προσδιορισμένη εφαρμογή της.

Διάρκεια ισχύος των μη επειγόντων αποφάσεων.
-5 Κάθε απόφαση που δεν έχει ληφθεί με την διαδικασία του Επείγοντος έχει διαρκή ισχύ μέχρι την Αναθεώρησή της με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Διαδικασίες ψηφοφορίας.
-6.1 Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 3/4 για να εγκριθεί μια πρόταση. Αν η πρόταση που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους αναλογεί σε μικρότερο κλάσμα, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία. Στην δεύτερη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 2/3. Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%). Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως επαναληπτική ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%).
Αν στην περίπτωση των πολλαπλών προτάσεων η πλειοψηφούσα αναλογία είναι πάλι ανεπαρκής, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία μεταξύ των δυο πλειοψηφικότερων προτάσεων. Αν το αποτέλεσμα είναι ισοψηφία γίνεται μια τελευταία ψηφοφορία.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία κρίσης επί μιας πρότασης (ΝΑΙ/ΟΧΙ) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία επιλογής μεταξύ δυο προτάσων (Α/Β) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση, εκτός αν δωθεί τελικά μια επιπλέον ψήφος ανοχής για την εφαρμογή της μιας πρότασης ή από μια επιπλέον για κάθε πρόταση.
-6.2 Η αρνητική ψήφος προβλέπεται και καταμετράται έναντι πολλαπλών προτάσεων, όπως κι έναντι μιας μοναδικής πρότασης καταλήγουσας προς ψήφιση.

Συνέδριο και Καταστατικό.
-7.1 Προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και τους ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ σε καμία συνθήκη δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες. Προτάσεις για τους ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ και την ΔΟΜΗ μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις Συνεδρίου για τα ίδια θέματα. Οι Επείγουσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή της Συνδιάσκεψης έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι να αναθεωρηθούν από επόμενο Συνέδριο ή από αρμόδια Συνδιάσκεψη.
-7.2 (Παράγραφος 3.3)
-7.3 Στοιχεία εφαρμογής των αποφάσεων ΤΑΚΤΙΚΗΣ και ΔΟΜΗΣ (περιστασιακά όργανα και διαδικασίες) μπορούν να περνάνε στην αρμοδιότητα υπόλογων οργάνων με αποφάσεις Συνεδρίου ή Συνδιασκέψεων, χωρίς να καταγράφονται στις Καταστατικές συμφωνίες.

Τοποθέτηση χρονικών ορίων στον διάλογο.
-8 Οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια συζήτησης μιας πρότασης σε οποιοδήποτε όργανο μπορεί να τεθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας.
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη ληφθεί απόφαση με γενική συναίνεση όλων και δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με ψηφοφορία στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης και καταλήξει σε μη απόφαση, η πρόταση μπαίνει στο αρχείο.

Βαθμίδες συλλογικής επάρκειας.
-9.1 Αν τουλάχιστον δυο συλλογικότητες που συμμετέχουν σ’ένα όργανο στο οποίο κατατίθεται μια Μη Επείγουσα πρόταση κρίνουν ότι αυτή πρέπει να συζητηθεί από συλλογικότερα όργανα, τότε το αίτημά τους γίνεται άμεσα αποδεκτό και η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί ήδη συγκεκριμένο χρονικό όριο στον διάλογο. (Αρμόδιο σημαίνει να μην ανήκει σε άλλο τομέα ή άλλη δομή).
-9.2 Οι Συνεδριακές αποφάσεις και μόνο αυτές μπορούν να ορίζουν μόνο το Συνέδριο ή και μια αρμόδια Συνδιάσκεψη ή το διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) ως συλλογικότερη (Οριστική) βαθμίδα πραγμάτευσης για οποιοδήποτε ζήτημα. Κάθε ζήτημα για το οποίο δεν έχει προσδιοριστεί Οριστική βαθμίδα από το Συνέδριο, θεωρείται ότι έχει ως Οριστική βαθμίδα το Συνέδριο.
-9.3 Όταν μια πρόταση κατατίθεται άμεσα ή μεταφέρεται στην Οριστική βαθμίδα του μπορεί να καταλήξει στο αρχείο με ψηφοφορία κατόπιν σχετικής πρότασης, εφόσον δεν υπάρχει χρονικό όριο στον διάλογο.
Αν μια πρόταση έχει καταλήξει στην Οριστική βαθμίδα της σε μη απόφαση και στο αρχείο, μπορεί να επανεισαχθεί μόνο στο Συνέδριο με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαμόρφωσης της ατζέντας.

Αναθεωρητικές διαδικασίες.
-10.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει στο ίδιο όργανο Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη ληφθείσες αποφάσεις του ίδιου οργάνου. Αυτές οι προτάσεις δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες, ακόμα κι αν η προηγούμενη απόφαση έχει ληφθεί με ψηφοφορία.
-10.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα έχει την δυνατότητα να καταθέτει Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη λειφθείσες αποφάσεις οργάνων στα οποία δεν συμμετέχει, στο αμέσως συλλογικότερο όργανο στο οποίο συμμετέχει. Αυτές οι προτάσεις εκλαμβάνονται εξαρχής ως Επείγουσες.
-10.3 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο Συνέδριο ή στην Συνδιάσκεψη (άμεσα ή μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα) περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση μέχρι την λήξη των συνθετικών διαδικασιών της ολομέλειας.
-10.4 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) για να κριθούν Οριστικά, περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση του συγκεκριμένου οργάνου μέχρι την τελευταία συνέλευση πριν την επόμενη εφαρμογή της προηγούμενης απόφασης.
-10.5 Σε κάθε διαδικασία ψηφοφορίας για αλλαγή προηγούμενης απόφασης, οι νέες προτάσεις και η καταγεγραμμένη απόφαση πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
-10.6 Οι παράγραφοι 10.1 με 10.6 ισχύουν και για Αναθεωρητικές προτάσεις επί Αναθεωρητικών αποφάσεων, αφού δεν γίνεται τέτοια τυπική διάκριση των αποφάσεων.

Ενστάσεις.
-11.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει αμέσως μετά την κατάθεση μιας πρότασης Ένσταση ως προς το ανεπίτρεπτό της (ασυμφωνία της πρότασης σε σχέση με προηγούμενες συλλογικότερες αποφάσεις). Αν η Ένσταση έχει την συναίνεση ενός ακόμα, τότε η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο.
-11.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει στην ΑΠΟ έχει την δυνατότητα να καταθέσει Ένσταση επί μιας μη Συνεδριακής απόφασης άμεσα στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) και τότε έχει χαρακτήρα Επείγοντος.
-11.3 Ενστάσεις επί αποφάσεων του διαρκούς γενικού οργάνου των πολιτικών συλλογικοτήτων μπορούν να κατατίθενται στο ίδιο όργανο ή στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες διαμόρφωσης Ατζέντας.

Δεσμευτικότητα.
-12.1 Κάθε συμφωνία οφείλει να είναι δεσμευτική, ως όρος πολιτικής συνέπειας.
-12.2 Οι αποφάσεις των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων πρέπει να διευκρινίζουν τον χαρακτήρα τους και κάθε προβλεπόμενης δραστηριότητας πάνω στην διάκριση μεταξύ Θεμελιακών Δραστηριοτήτων, αφενός, για τις οποίες απαιτείται η δέσμευση των συλλογικοτήτων στην βάση της δηλωμένης διαθεσιμότητάς τους και Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών, αφετέρου, για τις οποίες δεσμεύονται μόνο οι συλλογικότητες που έχουν συμφωνήσει (ενώ υπάρχει και η μη ενεργητική συναίνεση) ή οι συλλογικότητες που έχουν ψηφίσει θετικά σε μια διαδικασία Επείγοντος.
-12.3 Όλες οι προτάσεις που δεν απαντούν σε προηγούμενο Αίτημα Συμβουλίου ή σε δεσμευτική απόφαση του Συνεδρίου ή μιας Συνδιάσκεψης αποτελούν αιτήματα Επιτρεπτής Πρωτοβουλίας.
-12.4 Αν δεν έχει κατατεθεί έστω μια συμφωνία με την κατατιθέμενη πρόταση, παρά μόνο γενική μη ενεργητική συναίνεση, τότε δίνεται έγκριση ανάληψης πρωτοβουλίας στην μεμονωμένη συλλογικότητα που έχει καταθέσει την πρόταση, μόνο στην ειδική συνθήκη των χωροχρονικών αντικειμενικών εμποδίων ως λόγου μη ικανότητας δέσμευσης κι οπότε μη συμφωνίας έστω και μιας ακόμα συλλογικότητας. Σε κάθε συνθήκη απαιτείται η συνεργασία τουλάχιστον ενός ατόμου άλλης συλλογικότητας για την σύσταση μιας ομάδας εργασίας.

ΙΙΙ.Διαμόρφωση Ατζέντας:
Σειρά ζητημάτων στις ομάδες εργασίας:
1. Αιτήματα αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
4. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
6. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις.

Σειρά ζητημάτων στα Συμβούλια:
0. Ενστάσεις.
1. Αιτήματα συλλογικότερων αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
4. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
5. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
6. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
7. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
8. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
9. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
10. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων του ίδιου Συμβουλίου.

Σειρά ζητημάτων στο Συνέδριο:
1. Αναθεωρητικές προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
2. Νέες προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
4. Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
6. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
8. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
9. Ενστάσεις.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Συνθετικές προτάσεις για διαδικασίες απόφασης (Μάϊος 2014)

I. Διαμόρφωση πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων:

Για την σαφή, συνεπή προς τις αποφάσεις του Συνεδρίου και αποτελεσματική λειτουργία των εκτελεστικών οργάνων της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης με τρόπο ανοιχτό, ισότιμο και οριζόντια ελεγχόμενο, απαιτείται η συμφωνία των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων σε μια διαδικασία διαμόρφωσης πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων. Γι’ αυτόν τον σκοπό:
α. Το Καταστατικό πλαίσιο, αλλά και ειδικά ή επιμέρους πλαίσια προσδιορισμού των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων των εκτελεστικών οργάνων διαμορφώνονται στο Συνέδριο.
β. Οι Συνεδριακές αποφάσεις πρέπει να έχουν συγκεκριμένη δομή. [Παραθέτουμε σε συνημμένο αρχείο την πρότασή μας προς συνδιαμόρφωση και έγκριση].
γ. Καθορίζονται αποφασιστικές διαδικασίες και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων για όλα τα συλλογικά όργανα (Συνέδριο, Συνδιασκέψεις, Διαρκές Γενικό Συμβούλιο των πολιτικών συλλογικοτήτων, ομάδες εργασίας, συνελεύσεις και συμβούλια εκπροσώπων ανά δομή και τομέα).

ΙΙ. Αποφασιστικές διαδικασίες:

Συνθετικός διάλογος.
-1.1 Για κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο, ο συνθετικός διάλογος ξεκινάει στην επόμενη συνέλευση του οργάνου, ώστε να έχουν οι συμμετέχουσες πολιτικές συλλογικότητες την απαραίτητη δυνατότητα επεξεργασίας της πρότασης.
-1.2 Κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο κοινοποιείται σε όλη την οργάνωση μέσω του foum.
-1.3 Κάθε μέλος της ΑΠΟ πρέπει να έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συνέλευση οποιουδήποτε οργάνου, ακόμα και μιας συλλογικότητας που αναλαμβάνει ένα έργο για την ΑΠΟ.

Ισχύς των πολιτικών συλλογικοτήτων στις αποφασιστικές διαδικασίες.
-2 Οι πολιτικές συλλογικότητες είναι ισοδύναμες στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία συμμετέχουν. Κατοχυρώνοντας την ισονομία των πολιτικών συλλογικοτήτων δίνουμε αξία στην πολιτική ζύμωση μέσα στις συλλογικότητες και αναμεταξύ τους μέσα στην οργάνωση.

Αλλαγή διαδικασίας κατόπιν συναίνεσης (χρονική μετάθεση ή μετάβαση σε ψηφοφορία).
-3.1 Σε κάθε συνθετική διεργασία απόφασης το συζητούμενο θέμα μπορεί να μετατεθεί χρονικά ή να ληφθεί άμεσα απόφαση με ψηφοφορία, αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας για μια χρονική μετάθεση ή για την μετάβαση σε ψηφοφορία.
-3.2 Αν μια και μόνο εκπροσωπούμενη πολιτική συλλογικότητα δεν συναινεί στην προτεινόμενη αλλαγή διαδικασίας η συγκεκριμένη συλλογικότητα μπορεί να ζητήσει έναν ακόμα κύκλο τοποθετήσεων, που θα ξεκινήσει από την ίδια. Με την ολοκλήρωση του τελευταίου κύκλου τοποθετήσεων μπορεί οποιαδήποτε εκπροσωπούμενη συλλογικότητα να ζητήσει μια νέα καταμέτρηση των συναινούντων.
-3.3 Για ζητήματα Καταστατικού ισχύει η δυνατότητα μετάβασης σε ψηφοφορία μόνο κατόπιν γενικής συναίνεσης.

Επείγουσες προτάσεις-Ψηφοφορία.
-4.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει Επείγουσες προτάσεις σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή υπόλογων προς το Συνέδριο οργάνων. Οι επέιγουσες προτάσεις περνάνε προς επεξεργασία στις πολιτικές συλλογικότητες και συζητιούνται προς συνδιαμόρφωση στην επόμενη συνέλευση του οργάνου. Η απόφαση για τις Επείγουσες προτάσεις λαμβάνεται με ψηφοφορία κατά την λήξη της επόμενης συνέλευσης του οργάνου αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
-4.2 Κάθε αποφάση που λαμβάνεται με ψηφοφορία μετά από Επείγουσα πρόταση και δεν είναι πρόταση Αναθεώρησης προηγούμενης απόφασης, έχει ισχύ μέχρι την χωροχρονικά προσδιορισμένη εφαρμογή της.

Διάρκεια ισχύος των μη επειγόντων αποφάσεων.
-5 Κάθε απόφαση που δεν έχει ληφθεί με την διαδικασία του Επείγοντος έχει διαρκή ισχύ μέχρι την Αναθεώρησή της με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Διαδικασίες ψηφοφορίας.
-6.1 Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 3/4 για να εγκριθεί μια πρόταση. Αν η πρόταση που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους αναλογεί σε μικρότερο κλάσμα, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία. Στην δεύτερη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 2/3. Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%). Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως επαναληπτική ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%).
Αν στην περίπτωση των πολλαπλών προτάσεων η πλειοψηφούσα αναλογία είναι πάλι ανεπαρκής, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία μεταξύ των δυο πλειοψηφικότερων προτάσεων. Αν το αποτέλεσμα είναι ισοψηφία γίνεται μια τελευταία ψηφοφορία.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία κρίσης επί μιας πρότασης (ΝΑΙ/ΟΧΙ) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία επιλογής μεταξύ δυο προτάσων (Α/Β) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση, εκτός αν δωθεί τελικά μια επιπλέον ψήφος ανοχής για την εφαρμογή της μιας πρότασης ή από μια επιπλέον για κάθε πρόταση.
-6.2 Η αρνητική ψήφος προβλέπεται και καταμετράται έναντι πολλαπλών προτάσεων, όπως κι έναντι μιας μοναδικής πρότασης καταλήγουσας προς ψήφιση.

Συνέδριο και Καταστατικό.
-7.1 Προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και τους ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ σε καμία συνθήκη δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες. Προτάσεις για τους ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ και την ΔΟΜΗ μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις Συνεδρίου για τα ίδια θέματα. Οι Επείγουσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή της Συνδιάσκεψης έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι να αναθεωρηθούν από επόμενο Συνέδριο ή από αρμόδια Συνδιάσκεψη.
-7.2 (Παράγραφος 3.3)
-7.3 Στοιχεία εφαρμογής των αποφάσεων ΤΑΚΤΙΚΗΣ και ΔΟΜΗΣ (περιστασιακά όργανα και διαδικασίες) μπορούν να περνάνε στην αρμοδιότητα υπόλογων οργάνων με αποφάσεις Συνεδρίου ή Συνδιασκέψεων, χωρίς να καταγράφονται στις Καταστατικές συμφωνίες.

Τοποθέτηση χρονικών ορίων στον διάλογο.
-8 Οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια συζήτησης μιας πρότασης σε οποιοδήποτε όργανο μπορεί να τεθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας.
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη ληφθεί απόφαση με γενική συναίνεση όλων και δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με ψηφοφορία στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης και καταλήξει σε μη απόφαση, η πρόταση μπαίνει στο αρχείο.

Βαθμίδες συλλογικής επάρκειας.
-9.1 Αν τουλάχιστον δυο συλλογικότητες που συμμετέχουν σ’ένα όργανο στο οποίο κατατίθεται μια Μη Επείγουσα πρόταση κρίνουν ότι αυτή πρέπει να συζητηθεί από συλλογικότερα όργανα, τότε το αίτημά τους γίνεται άμεσα αποδεκτό και η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί ήδη συγκεκριμένο χρονικό όριο στον διάλογο. (Αρμόδιο σημαίνει να μην ανήκει σε άλλο τομέα ή άλλη δομή).
-9.2 Οι Συνεδριακές αποφάσεις και μόνο αυτές μπορούν να ορίζουν μόνο το Συνέδριο ή και μια αρμόδια Συνδιάσκεψη ή το διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) ως συλλογικότερη (Οριστική) βαθμίδα πραγμάτευσης για οποιοδήποτε ζήτημα. Κάθε ζήτημα για το οποίο δεν έχει προσδιοριστεί Οριστική βαθμίδα από το Συνέδριο, θεωρείται ότι έχει ως Οριστική βαθμίδα το Συνέδριο.
-9.3 Όταν μια πρόταση κατατίθεται άμεσα ή μεταφέρεται στην Οριστική βαθμίδα του μπορεί να καταλήξει στο αρχείο με ψηφοφορία κατόπιν σχετικής πρότασης, εφόσον δεν υπάρχει χρονικό όριο στον διάλογο.
Αν μια πρόταση έχει καταλήξει στην Οριστική βαθμίδα της σε μη απόφαση και στο αρχείο, μπορεί να επανεισαχθεί μόνο στο Συνέδριο με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαμόρφωσης της ατζέντας.

Αναθεωρητικές διαδικασίες.
-10.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει στο ίδιο όργανο Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη ληφθείσες αποφάσεις του ίδιου οργάνου. Αυτές οι προτάσεις δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες, ακόμα κι αν η προηγούμενη απόφαση έχει ληφθεί με ψηφοφορία.
-10.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα έχει την δυνατότητα να καταθέτει Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη λειφθείσες αποφάσεις οργάνων στα οποία δεν συμμετέχει, στο αμέσως συλλογικότερο όργανο στο οποίο συμμετέχει. Αυτές οι προτάσεις εκλαμβάνονται εξαρχής ως Επείγουσες.
-10.3 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο Συνέδριο ή στην Συνδιάσκεψη (άμεσα ή μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα) περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση μέχρι την λήξη των συνθετικών διαδικασιών της ολομέλειας.
-10.4 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) για να κριθούν Οριστικά, περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση του συγκεκριμένου οργάνου μέχρι την τελευταία συνέλευση πριν την επόμενη εφαρμογή της προηγούμενης απόφασης.
-10.5 Σε κάθε διαδικασία ψηφοφορίας για αλλαγή προηγούμενης απόφασης, οι νέες προτάσεις και η καταγεγραμμένη απόφαση πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
-10.6 Οι παράγραφοι 10.1 με 10.6 ισχύουν και για Αναθεωρητικές προτάσεις επί Αναθεωρητικών αποφάσεων, αφού δεν γίνεται τέτοια τυπική διάκριση των αποφάσεων.

Ενστάσεις.
-11.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει αμέσως μετά την κατάθεση μιας πρότασης Ένσταση ως προς το ανεπίτρεπτό της (ασυμφωνία της πρότασης σε σχέση με προηγούμενες συλλογικότερες αποφάσεις). Αν η Ένσταση έχει την συναίνεση ενός ακόμα, τότε η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο.
-11.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει στην ΑΠΟ έχει την δυνατότητα να καταθέσει Ένσταση επί μιας μη Συνεδριακής απόφασης άμεσα στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) και τότε έχει χαρακτήρα Επείγοντος.
-11.3 Ενστάσεις επί αποφάσεων του διαρκούς γενικού οργάνου των πολιτικών συλλογικοτήτων μπορούν να κατατίθενται στο ίδιο όργανο ή στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες διαμόρφωσης Ατζέντας.

Δεσμευτικότητα.
-12.1 Κάθε συμφωνία οφείλει να είναι δεσμευτική, ως όρος πολιτικής συνέπειας.
-12.2 Οι αποφάσεις των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων πρέπει να διευκρινίζουν τον χαρακτήρα τους και κάθε προβλεπόμενης δραστηριότητας πάνω στην διάκριση μεταξύ Θεμελιακών Δραστηριοτήτων, αφενός, για τις οποίες απαιτείται η δέσμευση των συλλογικοτήτων στην βάση της δηλωμένης διαθεσιμότητάς τους και Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών, αφετέρου, για τις οποίες δεσμεύονται μόνο οι συλλογικότητες που έχουν συμφωνήσει (ενώ υπάρχει και η μη ενεργητική συναίνεση) ή οι συλλογικότητες που έχουν ψηφίσει θετικά σε μια διαδικασία Επείγοντος.
-12.3 Όλες οι προτάσεις που δεν απαντούν σε προηγούμενο Αίτημα Συμβουλίου ή σε δεσμευτική απόφαση του Συνεδρίου ή μιας Συνδιάσκεψης αποτελούν αιτήματα Επιτρεπτής Πρωτοβουλίας.
-12.4 Αν δεν έχει κατατεθεί έστω μια συμφωνία με την κατατιθέμενη πρόταση, παρά μόνο γενική μη ενεργητική συναίνεση, τότε δίνεται έγκριση ανάληψης πρωτοβουλίας στην μεμονωμένη συλλογικότητα που έχει καταθέσει την πρόταση, μόνο στην ειδική συνθήκη των χωροχρονικών αντικειμενικών εμποδίων ως λόγου μη ικανότητας δέσμευσης κι οπότε μη συμφωνίας έστω και μιας ακόμα συλλογικότητας. Σε κάθε συνθήκη απαιτείται η συνεργασία τουλάχιστον ενός ατόμου άλλης συλλογικότητας για την σύσταση μιας ομάδας εργασίας.

ΙΙΙ.Διαμόρφωση Ατζέντας:
Σειρά ζητημάτων στις ομάδες εργασίας:
1. Αιτήματα αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
4. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
6. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις.

Σειρά ζητημάτων στα Συμβούλια:
0. Ενστάσεις.
1. Αιτήματα συλλογικότερων αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
4. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
5. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
6. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
7. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
8. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
9. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
10. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων του ίδιου Συμβουλίου.

Σειρά ζητημάτων στο Συνέδριο:
1. Αναθεωρητικές προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
2. Νέες προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
4. Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
6. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
8. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
9. Ενστάσεις.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Αναλυτική τοποθέτηση για ζητήματα σχετικά με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (Μάϊος 2014)

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες στην ΑΠΟ

Τοποθέτηση για την συνέχεια του διαλόγου της Α’ προσυνεδριακής συνάντησης

Τα ζητήματα που είχαμε αποφασίσει να λήξουμε στην Α’ προσυνεδριακή γνωρίζαμε όλοι ότι είναι τα κρισιμότερα για την συγκρότηση της ΑΠΟ, αφενός διότι αφορούν την προοπτική των πολιτικών δεσμών μας μέσα στην ΑΠΟ κι αφετέρου διότι έχουν εκφραστεί πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα θέσεις που κατατίθενται διαζευκτικά. Αν κι εμείς επιχειρήσαμε και απαντήσαμε στους προβληματισμούς που είχαν καταγραφεί, με μια συνολική πρόταση η οποία εκτιμούμε ότι έδινε στις αντιθέσεις τον ακριβή δημιουργικό χώρο που τους αναλογεί, τα διαφορετικά σκεπτικά άντιπαρατέθηκαν με πολιτικές οριογραμμές, αντιληπτικά απλουστευτικές κατά κύριο λόγο. Από τον διάλογο συμπαιράναμε ότι οι αντιθέσεις ήταν οριακές, όχι επειδή οι διαφορετικές μεθοδολογικές προτάσεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο Καταστατικό, αλλά επειδή το πολιτικό υπόβαθρό τους είναι σε μεγάλο βαθμό ριζικά διάφορο. Έτσι, αποτιμούμε τον διάλογο της διήμερης και επανατοποθετούμαστε πάνω στα σχετικά ζητήματα ξεκινώντας από την μερικά κοινή κι αποσπασματική πρόταση που καταγράφηκε, αναλύοντας με ευθύτητα τα πολιτικά διακυβεύματα, την κεκτημένη προοπτική και την δυναμική των διαφορετικών προτάσεων.

Για την δέσμευση στις Θέσεις και στην Στρατηγική:
Η πρόταση πάνω στην οποία συνδιαμορφώναμε περιελάμβανε σύμφωνα με τα Πρακτικά την δεσμευτική συναίνεση για ζητήματα Θέσεων και Στρατηγικής. Η επαναφορά του διαλόγου στην διαπραγμάτευση της δεσμευτικότητας γι’ αυτά τα ζητήματα, μετατοπίζει όλο το θέμα των τρόπων λήψης αποφάσεων στο αρχικό σημείο και μάλιστα με ένα αρνητικό δεδομένο για την άποψη που υπερασπίζεται την δεσμευτικότητα: Η συγκρότηση κοινών Θέσεων και Στρατηγικής βρίσκεται στον αέρα, ενώ για την Τακτική κατοχυρώνεται η μη δέσμευση της μειοψηφίας, η οποία όπως εξηγούμε παρακάτω συνεπάγεται επιπλέον την ελαχιστοποίηση της σύνθεσης. Συγκριτικά, η αποδοχή της μη δεσμευτικής συναίνεσης για την Στρατηγική και τις Θέσεις αποτελεί απείρως μεγαλύτερη υποχώρηση προς την εσωτερική πολυδιάσπαση απ’ότι η θέσπιση της ψηφοφορίας χωρίς δέσμευση της μειοψηφίας.
Εξαυτού, μια ενδεχόμενη επιμονή στην μη δεσμευτικότητα καθίσταται ρηξιακή. Ακόμα κι αν την αποδεχόμασταν τώρα, θα οδηγούσε σε διάλυση ευθύς αμέσως μόλις οι αντιπαρατιθέμενες κατευθύνσεις δοκιμάζονταν στον δρόμο. Ο ιδεαλιστικός πλουραλισμός δεν αντέχει στον αγώνα.
Όπως είχαμε κοινοποιήσει στην πρώτη δεσμευτική, είμαστε διατεθιμένοι να υποχωρήσουμε πλήρως στην ψηφοφορία αν θεσπιστεί η δεσμευτικότητα σε κάθε περίπτωση. Γιατί αν οι προσανατολισμοί μας συγκλίνουν προς την ενότητα στην δράση, θα είμαστε ικανοί να συνθέτουμε μ’ όποιον διαδικαστικό τύπο κι αν επιλέξουμε. Αν η κινητικότητα της ΑΠΟ πρέπει ν’ αποτελεί κύριο μέλημά μας, όπως πρόταξαν αρκετές συλλογικότητες, τότε απαιτείται απ’ όλους ν’ αφήσουμε πίσω τον κατακερματισμό.
Αναγνωρίζοντας τις εμμένουσες αντιρρήσεις αρκετών συλλογικοτήτων και την εξαρχής διαφωνία μιας πλειοψηφίας απέναντι στην ψηφοφορία για ζητήματα Θέσεων και Στρατηγικής, λαμβάνουμε ως βάση ολοκλήρωσης του αποφασιστικού διαλόγου για τους τρόπους λήψης αποφάσεων την πρόταση της δεσμευτικής συναίνεσης γι’αυτά τα ζητήματα, με ή χωρίς εξαιρέσεις. Άλλωστε, τουλάχιστον οι μισές συλλογικότητες έχουν τοποθετηθεί υπέρ της δέσμευσης στις Θέσεις και την Στρατηγική. Continue reading Αναλυτική τοποθέτηση για ζητήματα σχετικά με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (Μάϊος 2014)

Μορφές και σχέσεις οργάνων και διαδικασιών (Πρόταση Απρίλη 2014)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες
                  στις διαδικασίες συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Για την προσυνεδριακή συνάντηση του Απρίλη 2014

Θέμα «ΔΟΜΗ» – «’Οργανα, συμμετοχή και λειτουργία πολιτικών συλλογικοτήτων μέσα στην ομοσπονδιακή δομή»

Μορφές και σχέσεις οργάνων και διαδικασιών:

∙Πρακτικά όργανα:

Ομάδες εργασίας
Απόφαση συγκρότησης: Άμεσα από το συνέδριο ή από το γενικό πολιτικό συμβούλιο σε συμφωνία με τις αποφάσεις του συνεδρίου ή από το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο σε συμφωνία με τις αποφάσεις του συνεδρίου και του γενικού πολιτικού συμβουλίου. Η απόφαση έχει την μορφή αιτήματος κι όχι εντολής, προς τις πολιτικές συλλογικότητες ή και τις υπάρχουσες ομάδες εργασίας. Οι πολιτικές συλλογικότητες έχουν την ευθύνη να εισφέρουν με τις διαθεσιμότητες συμμετοχής τους και τους διαθέσιμους πόρους τους, στον βαθμό που έχουν συμφωνήσει (μέσω των εκπροσώπων τους στα συμβούλια) στις ληφθείσες αποφάσεις ή που έχουν δεσμευτεί, αν πρόκειται για δεσμευτικά ζητήματα *.

Σύνθεση: Οι ομάδες εργασίας πρέπει να είναι μικτές, για να κυκλοφορεί η γνώση και η εμπειρία, που είναι βασικά στοιχεία της αυτονομίας, να δυναμώνει η ομόσπονδη κοινότητα, ώστε να ριζώνει η πολιτική ενότητα στην αγωνιστική καθημερινότητά μας και να μην δίνεται χώρος στη μικροπολιτική εργαλειοποίηση των ομοσπονδιακών οργάνων. Μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις θα πρέπει να εγκρίνεται η πλήρης ανάληψη μιας εργασίας αποκλειστικά από μια πολιτική συλλογικότητα. Προτείνουμε διάφορες μορφές ομάδων εργασίας (δες παράρτημα): Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στη δράση. Τότε μπορεί σ’έναν μεγάλο πυρήνα μιας συλλογικότητας να προσαρτηθεί ένα μέρος άλλης συλλογικότητας ή πολλά άτομα από διάφορες συλλογικότητες. Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στην κυκλοφορία της γνώσης και στη συλλογικοποίηση. Τότε ο εξειδικευμένος πυρήνας μπορεί να είναι πιο μικρός και οι ενδιαφερόμενοι (μιας συλλογικότητας ή διαφορετικών) περισσότεροι. Και η μικτή ομάδα εργασίας χωρίς βασικό πυρήνα, η οποία εφαρμόζεται όπου δεν υπάρχει ανάγκη εξειδικευμένης ικανότητας ή όπου δεν υπάρχει προσφερόμενος πυρήνας.
Η διάρκεια λειτουργίας κάθε ομάδας εργασίας και η αναγκαία εναλλαγή συμμετοχών σε αυτήν μπορούν να ορίζονται από το πολιτικό συμβούλιο που αποφασίζει τη συγκρότησή της και εποπτεύει τη λειτουργία της, με όλα τα κριτήρια που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του.

Αποφασιστικές ευθύνες: Τα μέλη της ομάδας εργασίας κι η ομάδα εργασίας σαν σύνολο είναι ελεύθερα να πράττουν ότι μπορούν για την υλοποίηση των αποφάσεων και των αιτημάτων όλων των οργάνων της ομοσπονδίας, με προτεραιότητα στα αιτήματα του γενικού πολιτικού συμβουλίου, μετά στα αιτήματα του αρμόδιου πολιτικού συμβουλίου και ύστερα για τα υπόλοιπα αιτήματα, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο καταστατικό, στις συνεδριακές αποφάσεις, στις αποφάσεις των πολιτικών συμβουλίων και στις προηγούμενες αποφάσεις των συνελεύσεων της συγκεκριμένης ομάδας εργασίας.

Συνελεύσεις ομάδων εργασίας: Η ομάδα εργασίας ορίζει η ίδια τακτές και έκτακτες συνελεύσεις σχετικά με τα πρακτικά ζητήματά της, αν δεν τις έχει ορίσει το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο. Η συνέλευση της ομάδας εργασίας έχει αποφασιστικό χαρακτήρα πάνω στο πρακτικό έργο της, όπως έχει προσδιοριστεί από το συνέδριο ή το γενικό πολιτικό συμβούλιο ή το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο. Η συνέλευση έχει επίσης συμβουλευτική ευθύνη προς τα πολιτικά συμβούλια και το συνέδριο. Η ολομέλεια της ομάδας εργασίας είναι η βασική κοινότητα στην δράση. Η ομάδα εργασίας τειρεί γραμματεία των συνελεύσεών της και των δραστηριοτήτων της.

Συντονιστικά
Ένα κεντρικό όργανο με εκπροσώπους όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων και τοπικά όργανα όπου υπάρχουν περισσότερες από μια συλλογικότητες, με αρμοδιότητα τον συντονισμό των πολιτικών παρεμβάσεων και των κινητοποιήσεων της ΑΠΟ αποτελούν ειδικές ομάδες εργασίας και περιλαμβάνονται στο προαναφερόμενο πλαίσιο.

∙Αποφασιστικά όργανα:

-Συνελεύσεις σε όλες τις βαθμίδες
Κάθε οργανωτικό σχήμα της ομοσπονδίας πρέπει να λειτουργεί συνελευσιακά (το συνέδριο, οι ομάδες εργασίας, οι υποδομές, οι τομείς και τα πολιτικά συμβούλια όλων των βαθμίδων). Οι ειδοποιές αποδόσεις της συνέλευσης ως μεθόδου είναι η εξελικτική πολυμορφία που παράγεται από τον ελεύθερο διάλογο, ειδικά όταν έχει αποφασιστική ισχύ, η συνευθύνη που προάγεται από την δημόσια ζύμωση και το άμεσο βίωμα της κοινότητας.

Απόφαση συγκρότησης: Κάθε πολιτικό συμβούλιο ορίζει τις δικές του τακτές και έκτακτες συνελεύσεις και των οργανωτικών σχημάτων για τα οποία έχει την ευθύνη. Οι συνελεύσεις των τομέων και των δομών που απαρτίζονται από τουλάχιστον δυο ομάδες εργασίας ορίζονται και καλούνται από το αρμόδιο συμβούλιο τομέα ή δομής ή από το γενικό πολιτικό συμβούλιο αν ο συγκεκριμένος τομέας δεν έχει δικό του συμβούλιο. Τα πολιτικά συμβούλια μπορούν να καλούν επίσης θεματικές συνελεύσεις με ομάδες εργασίας διαφορετικών δομών.

Σύνθεση: Στην συνέλευση του πολιτικού συμβουλίου μπορούν και προτρέπονται να συμμετέχουν εκπρόσωποι απ’όλες τις πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις δραστηριοτήτες που βρίσκονται στην ευθύνη του συγκεκριμένου συμβουλίου. Οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων στα επιμέρους πολιτικά συμβούλια να επιτρέπεται να είναι μόνο πρόσωπα που συμμετέχουν σε ομάδα εργασίας της αντίστοιχης δομής ή τομέα.
Στην συνέλευση τομέα, δομής, θέματος ή ομάδας εργασίας μπορούν και προτρέπονται να συμμετέχουν όλα τα μέλη της ομάδας ή των ομάδων εργασίας που απαρτίζουν το αντίστοιχο οργανωτικό σχήμα.

Αποφασιστικές ευθύνες: Στα πολιτικά συμβούλια θ’αναφερθούμε παρακάτω. Η συνέλευση της ομάδας εργασίας, της δομής, του τομέα ή της θεματικής συνάντησης έχει αποφασιστικό χαρακτήρα πάνω στο πρακτικό έργο της, όπως έχει προσδιοριστεί από το συνέδριο ή το γενικό πολιτικό συμβούλιο ή το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο. Η συνέλευση έχει επίσης συμβουλευτική ευθύνη προς τα πολιτικά συμβούλια και το συνέδριο. Όλες οι συνελεύσεις τειρούν γραμματεία.

-Συνέδριο και προσυνεδριακές διαδικασίες
Το ιδρυτικό συνέδριο προσδιορίζει τις επόμενες συνεδριακές και προσυνεδριακές διαδικασίες και κάθε συνέδριο τις επόμενες. Στο συνέδριο και στις προσυνεδριακές συναντήσεις γίνεται η γενική συνέλευση των πολιτικών συλλογικοτήτων (γενική ολομέλεια). Οι συνεδριακές διαδικασίες υλοποιούνται από τις πολιτικές συλλογικότητες κι από ειδικές ομάδες εργασίας (όπως γίνεται στην ΑΠΟ μέχρι τώρα) και συνθέτουν ένα πλαίσιο αποφάσεων που επικυρώνονται από την γενική ολομέλεια και έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι το επόμενο συνέδριο. Οι αποφάσεις και οι δραστηριότητες των ομοσπονδιακών οργάνων απαιτείται να υπηρετούν τις αποφάσεις του συνεδρίου.
Προτείνουμε την καταγραφή των συνεδριακών αποφάσεων σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι ομοσπονδιακές διαδικασίες και οι ευθύνες των οργάνων.
Προτείνουμε έναν συνεχή κύκλο συνεδριακών διαδικασιών με δυο φάσεις: 1.Συνέδριο – 2.Φάση εφαρμογής, εντατική εργασία πολιτικών συμβουλίων, συγκρότηση και αναδιαμόρφωση οργάνων και σχημάτων – 3.Ενδιάμεση συνάντηση ενημέρωσης, συντονισμού, προσαρμογών – 4.Φάση αποτίμησης και προετοιμασίας επόμενου συνεδρίου.

-Πολιτικά συμβούλια
Πολιτικό σκεπτικό πρότασης: Θέλουμε μια δομή αγωνιστικής δραστηριότητας, οργάνων και διαδικασιών συνεπή στον άμεσο επαναστατικό σκοπό. Άρα, πρέπει να είναι ικανή ν’ανταποκρίνεται στις εξελίξεις της ταξικής-κοινωνικής πάλης και σε ραγδαίες αλλαγές. Χρειάζονται μεθοδικές διαδικασίες για το τακτό και για το έκτακτο. Το καθημερινό και συνεχές απαιτεί μια σύνθεση διαδικασιών ικανή να αποδίδει πολυεπίπεδη δραστηριότητα με οικονομία δυνάμεων. Το έκτακτο απαιτεί «στρατηγική» ευελιξία και πρακτική ετοιμότητα. Οι δυο αντικειμενικοί παράγοντες που επιβάλουν την δραστική προσαρμοστικότητα, αφενός, ο διαρκής μετασχηματισμός της γενικής πάλης και των κινηματικών διεργασιών και αφετέρου, οι αιφνίδιες ανατροπές των δεδομένων, καθιστούν αναγκαία μια οργανωσιακή πλαστικότητα στη βάση της πολιτικής εξελικτικότητας. Αν συμπυκνώναμε τα κριτήρια της οργανωτικής δομής σε ένα σύνθημα, θα λέγαμε: Καθημερινή προσαρμογή στον επαναστατικό σκοπό, προσαρμογή στην καθημερινότητα, συνεχής εξέλιξη.
Ξεκινώντας από ένα τέτοιο πλαίσιο, η ομοσπονδία πρέπει και μπορεί να είναι ένας συνεχής (στο χρόνο και στο χώρο) τόπος διαμόρφωσης συλλογικού προσανατολισμού («στρατηγικές»), για τη μαζικότερη ενότητα στη δράση (που εκδηλώνεται με παρεμβάσεις ενίοτε αποκεντρωτικά κι ενίοτε συγκεντρωτικά). Οι αποφασιστικές διαδικασίες πρέπει να απλωθούν στο χρόνο και στα πεδία δραστηριότητας, για να κλασματοποιηθεί η διαλεκτική συγκεκριμενοποίηση των κοινά συμφωνημένων γενικών πολιτικών κατευθύνσεων μέσα στην καθημερινή ταξική σύγκρουση. Αλλά συγχρόνως, πρέπει να διασφαλίζεται η ακτάπαυστη συμμετοχή των πολιτικών συλλογικοτήτων στη διαμόρφωση αποφάσεων, η ισοτιμία τους κι η συνυπευθυνότητά τους.
Έτσι, θεωρούμε ότι η εναπόθεση όλων των αποφάσεων στη γενική συνέλευση της ομοσπονδίας (ολομέλεια) είναι μια επιφυλακτική μέθοδος που τυπικά προστατεύει την οριζοντιότητα, αλλά στην πράξη θα παράξει αντίστροφα αποτελέσματα. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δυο ολομέλειες γίνεται παθητικός χρόνος από τη σκοπιά της επικαιροποίησης των πολιτικών αποφάσεων σύμφωνα με τις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές εξελίξεις. Οπότε, η ομοσπονδία γίνεται ένα σχήμα καθόλου ευέλικτο. Περαιτέρω συνέπειες είναι η επαναστροφή των πολιτικών συλλογικοτήτων στην κατακερματισμένη δραστηριότητα και στα προϋπάρχοντα διαχωριστικά δίκτυα, για να συνεχίσει να εκδηλώνεται πολιτική παρέμβαση, η αποδυναμοποίηση των ομόσπονδων διεργασιών και ενδεχομένως, η μετατροπή τους σε χώρο άτυπης πραγμάτευσης πολιτικών και ευρύτερων αντιθέσεων, εφόσον ο οργανωμένος συνεχής έλεγχος των πολιτικών συλλογικοτήτων πάνω στη ροή των δραστηριοτήτων θα είναι μόνο απαγορευτικός κι όχι συνθετικά αποφασιστικός.
Ένα οργανωτικό σχέδιο λοιπόν, που ν’ανταποκρίνεται στον κοινό πολιτικό σκοπό -αγώνας για την επανάσταση- απαιτεί μια οργανική και λειτουργική συνθετότητα η οποία θα παρέχει οικονομία χρόνου και δυνάμεων κι απλότητα στις αποφασιστικές διαδικασίες, θωρακίζοντας με τα ίδια δομικά εργαλεία την οριζοντιότητα και την ενότητα στη δράση.
Τα πολιτικά όργανα είναι ο κοινός τόπος των συλλογικοτήτων. Τα πολιτικά συμβούλια αποτελούν συνελεύσεις εκπροσώπων των πολιτικών συλλογικοτήτων, με συγκεκριμένες αποφασιστικές κι εποπτικές ευθύνες. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των πολιτικών συμβουλίων είναι η άμεση κοινή αποφασιστική ισχύς των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων στο σύνολο των ομοσπονδιακών δραστηριοτήτων. Η συνεχής λειτουργία πολιτικών συμβουλίων σε όλα τα οργανωτικά πεδία διασφαλίζει την οριζοντιότητα απέναντι σε άτυπες ιεραρχίες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εγκατασταθούν μέσα και μεταξύ των ομάδων εργασίας και των δομών, την ισότητα απέναντι στους αποκλεισμούς, τη συνθετικότητα και την καινοτομία απέναντι στο λειτουργικό συντηρητισμό και στον πολιτικό σεχταρισμό, την αποδοτικότητα, την εξελιξιμότητα, τον πολιτικό δυναμισμό και την κινηματική συνοργάνωση. Η συχνότητα λειτουργίας των συμβουλίων, όσο δυνατόν εγγύτερα στους ρυθμούς των αντίστοιχων ομάδων εργασίας, δομών και τομέων, προσδίδει τον προσβλεπόμενο πολιτικό δυναμισμό και την αναγκαία δομική πλαστικότητα.

Μορφές πολιτικών συμβουλίων:
*Γενικό συμβούλιο με εκπροσώπους όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων και αποφασιστικές αρμοδιότητες από τη γενική συνέλευση (ολομέλεια συνεδρίου), συνεπικουρούμενο ενδεχομένως από τοπικά συμβούλια, για τα οποία έχει την πλήρη αποφασιστική ισχύ, όπως και για κάθε επιμέρους πολιτικό συμβούλιο. Κάθε πολιτική συλλογικότητα μπορεί να αλλάζει τους εκπροσώπους της οποιαδήποτε στιγμή, με πρόγραμμα ή ανάλογα στη θεματολογία της εκάστοτε συνεδρίασης ή κατά περίσταση, όπως και να συμμετέχει με πλειάδα εκπροσώπων, οι οποίοι ενδεχομένως να δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς τομείς. Τα τοπικά συμβούλια προσφέρουν μια γεωγραφική, οπότε και χρονική ευελιξία στην υλοποίηση των αποφάσεων του γενικού συμβουλίου.
*Πολιτικά συμβούλια με εκπροσώπους των συμμετεχόντων συλλογικοτήτων ανά δομή και ανά τομέα, που συντονίζουν και ελέγχουν τις αντίστοιχες δραστηριότητες υπό την εποπτεία του γενικού συμβουλίου. Οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων στα επιμέρους πολιτικά συμβούλια να επιτρέπεται να είναι μόνο πρόσωπα που συμμετέχουν σε ομάδα εργασίας της αντίστοιχης δομής ή τομέα, για ν’αποτραπεί η υπερφόρτωση ατόμων με πολιτικές ευθύνες δυσανάλογα πολλές σε σχέση με το πρακτικό έργο τους και ο σχηματισμός πολιτικών συλλογικοτήτων με χαρακτήρα επίδοξου διευθυντηρίου. Κάθε συλλογικότητα έχει την ευθύνη για την κύκλιση των μελών της που συμμετέχουν σε μια ομάδα εργασίας, στο αντίστοιχο πολιτικό συμβούλιο.
Στο πρώτο στάδιο δημιουργίας της ομοσπονδιακής δομής οι αρμοδιότητες των επιμέρους πολιτικών συμβουλίων μπορεί να διεκπαιρεώνονται από το γενικό συμβούλιο και τις ομάδες εργασίας, αλλά με την ανάπτυξη πολλαπλών και σύνθετων ομάδων εργασίας, δομών, τομέων και θεματικών συνελεύσεων είναι απαραίτητο να διασφαλιστούν ταυτόχρονα η πολιτική ενότητα κι ευελιξία κι ο οριζόντιος έλεγχος, προλαμβάνοντας τόσο τη φεουδαλοποίηση των οργάνων και των δραστηριοτήτων (ανεξέλεγκτοι θύλακες), όσο και την αδρανοποίηση λόγω υπερφόρτωσης του γενικού συμβουλίου ή εν’αναμονή του επόμενου συνεδρίου.

Αποφασιστικές ευθύνες των πολιτικών συμβουλίων: Τα επιμέρους όργανα παίρνουν ισχύ από τη γενική συνέλευση, είτε με λεπτομερή προκαθορισμό των χαρακτηριστικών τους, είτε με βαθμιδών απόδοση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στα πολιτικά συμβούλια (από την γενική ολομέλεια, στο γενικό συμβούλιο κι από ‘κει στα συμβούλια των τομέων και των δομών). Τα συμβούλια έχουν την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίσουν ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων του συνεδρίου, όπως ορίζει το συνέδριο, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο καταστατικό, στις συνεδριακές αποφάσεις και στις προηγούμενες αποφάσεις άλλων συμβουλίων εκτός της αρμοδιότητάς τους.
Το συνέδριο αποφασίζει για την ελάχιστη συχνότητα συνεδρίασης του γενικού συμβουλίου, το οποίο συγκεκριμενοποιεί τους ρυθμούς του ανάλογα στις επίκαιρες ανάγκες.
Το γενικό συμβούλιο δίνει αρμοδιότητες κι ελέγχει τα πολιτικά συμβούλια των τομέων και των δομών. Όλες οι ομάδες εργασίας, οι θεματικές συνελεύσεις και οι γενικές συνελεύσεις δομών και τομέων συγκροτούνται με αποφάσεις των αντίστοιχων πολιτικών συμβουλίων και του γενικού συμβουλίου και δρουν ελεύθερα στο πλαίσιο των πολιτικών αποφάσεων προς εφαρμογή τους, εποπτευόμενα από το αρμόδιο και το γενικό συμβούλιο.
Τα συμβούλια δεν δίνουν εντολές, αλλά απευθύνουν αιτήματα στις υπάρχουσες ομάδες εργασίας, στις συνελεύσεις δομών, τομέων και θεμάτων και στις πολιτικές συλλογικότητες. Επιπλέον, τα συμβούλια δέχονται αιτήματα ανάληψης πρωτοβουλιών που τους απευθύνουν οι πολιτικές συλλογικότητες με την μορφή προτάσεων και αναλαμβάνουν την παραπομπή σε υπάρχουσες ομάδες εργασίας ή την συγκρότηση νέων. Κάθε σχετική αρνητική απόφαση πρέπει να αιτειολογείται εγγράφως.
Η ισχύς των πολιτικών συμβουλίων πάνω στ’άλλα όργανα δεν είναι εξωτερική (δεν είναι εξουσία), διότι δεν επιβάλουν έναν κεντρικό έλεγχο στη βάση, αλλά αντιθέτως τοποθετούν με τρόπο άμεσο τις πολιτικές διεργασίες της ομοσπονδιακής βάσης, την κοινή λειτουργία των πολιτικών συλλογικοτήτων, μέσα στις καθημερινές ομοσπονδιακές διαδικασίες. Ο όρος εκπροσώπησης των συλλογικοτήτων στα επιμέρους πολιτικά συμβούλια μόνο από πρόσωπα που συμμετέχουν σε ομάδα εργασίας της αντίστοιχης δομής ή τομέα (κάθε εκπρόσωπος να προέρχεται από την παραγωγή) θα λειτουργήσει επαυξητικά, προσφέροντας επιπλέον κίνητρο δραστηριοποίησης των πολιτικών συλλογικοτήτων κι ενισχύοντας την οριζοντιότητά τους στην βάση τους.
Συγκεκριμενοποιώντας τώρα ένα διαρθρωτικό σχέδιο, θεωρούμε ότι το γενικό συμβούλιο πρέπει να έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες στα εξής πεδία:
– Ομοσπονδιακός συντονισμός κατανεμημένων ή εστιασμένων παρεμβάσεων.
– Αλληλέγγυα επικοινωνία και συντονισμός με σχήματα αυτοοργανωμένης αντίστασης.
– Λήψη πρωτοβουλιών για άνοιγμα πεδίων (ταξικοί-κοινωνικοί αγώνες και εγχειρήματα) και συγκρότηση μετώπων όπου κυοφορείται η σύγκρουση.
– Διεθνής συντονισμός.
– Συγκρότηση τομέων σύμφωνα με τις αποφάσεις του συνεδρίου, κινητοποίηση, προσανατολισμός κι εποπτεία των τομέων.
– Ομοσπονδιακή αυτοάμυνα κι αλληλέγγυα άμυνα εντός κι εκτός ομοσπονδίας.
– Γενική εποπτεία των διαδικασιών:
Συνέπεια εφαρμογής πολιτικών αποφάσεων (αναγνώριση, κατανόηση και κοινοποίηση της πολιτικής ασυνέπειας, της κολλησιεργείας, της αδυναμίας ή των αντικειμενικών εμποδίων).
Ποιοτικά χαρακτηριστικά (συμμετοχικότητα-πρωτοβουλία-συνεργατικότητα,
διάλογος-αποφασιστικότητα-πρακτικότητα,
καινοτομία-συνθετικότητα-εξελικτικότητα).
Εξέλιξη δραστηριοτήτων, αποτελεσμάτων και ποιοτικών χαρακτηριστικών.
[Διαλεκτική της ανάγκης, της θέλησης και της ικανότητας]

Για όλα τα παραπάνω το γενικό πολιτικό συμβούλιο υποχρεούται να ορίζει τακτά και έκτακτα συντονιστικά όργανα, διαμορφώνοντας πάγιες διαδικασίες ανταπόκρισης σε έκτακτες καταστάσεις.
Προτείνουμε την καταγραφή των αποφάσεων των πολιτικών συμβουλίων σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι διαδικασίες και οι ευθύνες των οργάνων.
Με τον προτεινόμενο σκελετό εγγυητές της οριζοντιότητας και της ενότητας γίνονται οι συστατικές συλλογικότητες. Οι πολιτικές κοινότητες της βάσης έχουν την ευθύνη στο εσωτερικό τους μέσα σ’ένα συνθετικό περιβάλλον που αποτρέπει την ανάδυση προσχωμάτων κι ενισχύει τις εξελικτικές δυνατότητές τους. Με δεδομένο ότι μάλλον θα είναι ανέφικτο για τις περισσότερες πολιτικές συλλογικότητες ν’αποφασίζουν σε καθημερινό ρυθμό για όλα τα τρέχοντα ζητήματα, η ανάθεση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων από τις πολιτικές συλλογικότητες στους άμεσα ανακλητούς εκπροσώπους τους μέσα στα ομοσπονδιακά όργανα είναι έκφραση εμπιστοσύνης της κάθε πολιτικής ομάδας στο συλλογικό κεκτημένο της και είναι απαραίτητη για να χτιστεί η ευελιξία. Άλλωστε, κάθε πολιτική συλλογικότητα πρέπει να έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σ’ένα αποφασιστικό όργανο με περισσότερους εκπροσώπους από έναν. Επικουρικά, τα ομοσπονδιακά πολιτικά όργανα μπορούν να καταγράφουν τη θεμιτή κινητικότητα των μελών μέσα στις ομοσπονδιακές δραστηριότητες, να αναφέρουν στο σύνολο των συλλογικοτήτων την ενδεχόμενη εμφάνιση αποκλειστικών εξειδικεύσεων και να δρομολογούν διεργασίες κυκλικότητας, συνεργατικότητας και διαδιδακτικής. Έτσι, τα πολιτικά συμβούλια θα είναι οι συνεχείς συνθετικές διαδικασίες των πολιτικών συλλογικοτήτων κι όχι προσωπικά οφίτσια.

Άλλες σχέσεις μεταξύ οργάνων:

-Κάθε τομέας κοινοποιεί κι ενημερώνει μια κατάσταση υλικών.

-Τα ειδικά αιτήματα προς άλλα όργανα απευθύνονται άμεσα από το ενδιαφερόμενο όργανο και διεκπαιρεώνονται εφόσον υπάρχει η δυνατότητα κι εφόσον δεν υπάρχει απόφαση αποκλειστικής δέσμευσης πόρων.
Γενικά, τα αιτήματα πρέπει να διαβιβάζονται από την συντομότερη διαδρομή.

-Σχετικά με την ενημέρωση των πολιτικών συμβουλίων από τα όργανα που βρίσκονται στην αρμοδιότητά τους, τα συμβούλια φροντίζουν για την επαφή τους με τ’άλλα όργανα, ώστε να μην παρακολλύεται το έργο των τελευταίων.

-Στις ομάδες εργασίας φαίνονται τα ελλείματα στην πρακτική οριζοντιότητα (πχ αδυναμία συγκρότησης μιας κατάλληλης ομάδας εργασίας ή παραμονή συγκεκριμένων ευθυνών στα ίδια πρόσωπα για μεγάλο χρονικό διάστημα). Τα αρμόδια πολιτικά συμβούλια έχουν την ευθύνη για την κυκλοφορία της γνώσης, της εμπειρίας και των ευθυνών.

Προτεινόμενοι τομείς:

– Κεντρικό ταμείο, με μια διαρκή οικονομική επιτροπή (μορφή πολιτικού συμβουλίου, δηλαδή, συμμετοχή εκπροσώπων αρκετών ομάδων και ευθύνες ομάδας εργασίας), που θα πρέπει να έχει αποκλειστικό δίκτυο επικοινωνίας με όλα τα όργανα. Εκτός από τις συχνές συνελεύσεις της επιτροπής να προβλεφθούν τακτές κι έκτακτες ανοιχτές συνελεύσεις του συγκεκριμένου τομέα με την ελεύθερη συμμετοχή μελών των πολιτικών συλλογικοτήτων.

– Τομέας προπαγάνδας, μ’ένα διαρκές πολιτικό συμβούλιο για κάθε μέσο (εφημερίδα, blog κλπ).

– Τομέας πολιτικών υποδομών. Γραφεία (λειτουργία πολιτικής υποδοχής). Στέγαση συνελεύσεων, συμβουλίων και ομάδων εργασίας. Επιμελητεία και τεχνικό εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων.

– Τομέας εσωτερικών επικοινωνιών. Ένα δικτυακό forum μπορεί να εξασφαλίσει ένα ενιαίο πεδίο διαλόγου, συντονισμού κι ενημέρωσης, με πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες.

– Επιτροπή εξωτερικών επικοινωνιών, η οποία έχει την ευθύνη των εισερχομένων και των εξερχομένων άμεσα ή εποπτεύοντας τις ειδικές επαφές των συντονιστικών, των δομών και των ομάδων εργασίας και επιμελείται τη διανομή εισερχομένων στο forum και προς τα επιμέρους όργανα.

* Υποσημείωση: Με πλάγια, ότι έχει προστεθεί διευκρινιστικά στο κείμενο που είχε κατατεθεί για την προσυνεδριακή συνάντηση του Φλεβάρη.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Μάρτης 2014

 

 

Πλαίσιο συγκεκριμενοποίησης και καταγραφής απόφασης συνεδρίου:
Περιγραφή συνθηκών: [Πολιτική οπτική] *
Ζητούμενο: [Πολιτική στόχευση] *
[Θεμελιακή Δραστηριότητα ή Επιτρεπτή Πρωτοβουλία] *

Αρμόδια αποφασιστικά όργανα: [Συγκρότηση και λειτουργία συμβουλίων. Τακτικότητα συνελεύσεων. Χρονοδιαγράμματα δραστηριοτήτων. Απαιτούμενες συμφωνίες από τις συνελεύσεις των συλλογικοτήτων (προκατατεθημένες διαθεσιμότητες κι επιστροφή αποφάσεων στις συλλογικότητες προς επικύρωση).] *
Όργανα εργασίας: [Υπάρχοντα ή νέα. Τομείς, Δομές, Ομάδες Εργασίας, Θεματικές συνελεύσεις, Συντονιστικά] *
Απαραίτητες μέθοδοι δράσης: [Θεμελιακές Δραστηριότητες] *

Ενδεικνυόμενες μέθοδοι δράσης: [Επιτρεπτές Πρωτοβουλίες, αλλά και προτάσεις για τις Θεμελιακές Δραστηριότητες] *
Σχέσεις και διαδικασίες οργάνων:

Περιορισμοί:

Ειδικές επισημάνσεις: [+Διαδικασία απόφασης: Γενική συναίνεση (Απόλυτη Ομοψηφία), κοινή συναίνεση (Απόλυτη Πλειοψηφία ν-1) μετά από χρονικό όριο, ψηφοφορία μετά από Hung Jury, ψηφοφορία Επείγοντος, Αναθεωρητική πρόταση ή Ένσταση, μεταφορές Βαθμίδων)] *
Πλαίσιο συγκεκριμενοποίησης και καταγραφής απόφασης συμβουλίου:
Περιγραφή συνθηκών:
Ζητούμενο: [Θεμελιακή Δραστηριότητα ή Επιτρεπρή πρωτοβουλία. Επείγον και προσωρινότητα ή Μη Επείγον] *
+[Συγκεκριμενοποίηση χώρων, χρόνων και βαθμών]
Αρμόδια αποφασιστικά όργανα: [Υπόλογα Συμβούλια και αποφασιστικές αρμοδιότητεςτων Ομάδων Εργασία] *
Όργανα εργασίας: [Υπάρχοντα ή νέα. Τομείς, Δομές, Ομάδες Εργασίας, Θεματικές συνελεύσεις, Συντονιστικά] *
Απαραίτητες μέθοδοι δράσης: [Πρακτική συγκεκριμενοποίηση] *

Ενδεικνυόμενες μέθοδοι δράσης:

Σχέσεις και διαδικασίες οργάνων:

Περιορισμοί:

Ειδικές επισημάνσεις: [+Διαδικασία απόφασης: Γενική συναίνεση (Απόλυτη Ομοψηφία), κοινή συναίνεση (Απόλυτη Πλειοψηφία ν-1) μετά από χρονικό όριο, ψηφοφορία μετά από Hung Jury, ψηφοφορία Επείγοντος, Αναθεωρητική πρόταση ή Ένσταση, μεταφορές Βαθμίδων)] *

Προτάσεις για την μορφή και τις αρμοδιότητες των οργάνων (Οκτώβρης 2014)

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
για τον προσυνεδριακό διάλογο της ΑΠΟ στο θέμα ΔΟΜΗ
με βάση τις υπάρχουσες οριστικές συμφωνίες (10/’14)

Οι αρμοδιότητες των οργάνων (συμπεριλαμβανομένου του διαρκούς οργάνου και των τοπικών/ θεματικών/ εργαλείων) και τα χρονικά όρια σύγκλησης τους:

Επισήμανση: Ότι είναι με italics ή και υπογραμμισμένο αποτελεί πρόταση συμφωνίας. Ότι είναι σε εισαγωγικά κατατίθεται με την προτεινόμενη διατύπωσή του (μπούλετς).Τα επιμέρους θέματα έχουν μπει με μια δομική σειρά, ώστε να διευκολύνουμε την κατανόηση.

Τομείς και Δομές

Θεωρούμε ότι για να λειτουργεί η ΑΠΟ σταθερά και άμεσα, χρειάζονται ορισμένες σταθερές δραστηριότητες και διαδικασίες. Όλες οι δραστηριότητες της ΑΠΟ υλοποιούνται από τις πολιτικές συλλογικότητες και τις Ομάδες Εργασίας, αλλά το έργο τους, τα πρακτικά πλαίσιά τους και οι μεταξύ τους σχέσεις πρέπει να προσδιορίζονται από ένα ενιαίο οργανωτικό σχέδιο. Έτσι, διακρίνουμε δυο ενδιάμεσες λειτουργικές βαθμίδες ως εξής:
Ο Τομέας αποτελεί ένα οργανικό σύνολο επιτέλεσης συγκεκριμένου πολιτικού έργου. Μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές πρακτικές διαδικασίες. Πχ, ο Τομέας Προπαγάνδας μπορεί να συμπεριλαμβάνει έντυπα και ψηφιακά μέσα.
Η Δομή αποτελεί ένα σύνολο πρακτικών διαδικασιών. Πχ, το ψηφιακό μέσο ή η εφημερίδα ή το forum ή οι διαδικασίες συντονισμού και προετοιμασίας μιας κινητοποίησης.
Το έργο του Τομέα μπορεί να υλοποιείται από διαφορετικές Δομές ή άμεσα από μια Ομάδα Εργασίας. Μια Δομή μπορεί να εκτελεί έργο για διαφορετικούς Τομείς (πχ το forum). Η Δομή μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές Ομάδες Εργασίας.

Προτείνουμε τους εξής Τομείς:

– Κεντρικό ταμείο, με μια διαρκή οικονομική επιτροπή (μορφή Συμβουλίου, δηλαδή, συμμετοχή εκπροσώπων αρκετών ομάδων και ευθύνες Ομάδας Εργασίας), που θα πρέπει να έχει αποκλειστικό δίκτυο επικοινωνίας με όλα τα όργανα. Εκτός από τις συχνές Συνελεύσεις της επιτροπής να προβλεφθούν τακτές κι έκτακτες ανοιχτές Συνελεύσεις του συγκεκριμένου Τομέα με την ελεύθερη συμμετοχή μελών των πολιτικών συλλογικοτήτων.

– Τομέας προπαγάνδας, μ’ένα διαρκές Συμβούλιο για κάθε μέσο (εφημερίδα, blog κλπ).

– Τομέας πολιτικών υποδομών. Γραφεία (λειτουργία πολιτικής υποδοχής). Στέγαση συνελεύσεων, συμβουλίων και ομάδων εργασίας. Επιμελητεία και τεχνικό εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων.

– Τομέας εσωτερικών επικοινωνιών. Ένα δικτυακό forum μπορεί να εξασφαλίσει ένα ενιαίο πεδίο διαλόγου, συντονισμού κι ενημέρωσης, με πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες.

– Επιτροπή εξωτερικών επικοινωνιών, η οποία έχει την ευθύνη των εισερχομένων και των εξερχομένων άμεσα ή εποπτεύοντας τις ειδικές επαφές των Συντονιστικών, των Δομών και των Ομάδων Εργασίας και επιμελείται τη διανομή εισερχομένων στο forum και προς τα επιμέρους όργανα.

Κρίνουμε απαραίτητο για την εκκίνηση της ΑΠΟ ήδη πριν το πρώτο Συνέδριο την συγκρότηση Ταμείου.
Θεωρούμε ως απαραίτητους για την εκκίνηση της ΑΠΟ μετά το πρώτο Συνέδριο τους Τομείς εσωτερικών επικοινωνιών, εξωτερικών επικοινωνιών και πολιτικών υποδομών και τις Δομές forum και κινητοποιήσεων (Τοπικά Συντονιστικά). (Για καλύτερη κατανόηση επισυνάπτουμε πάλι το παράδειγμα οργανογράμματος: ΑΠΟ-FRAME συν.pdf).

Συνελεύσεις:

Οι ειδοποιές αποδόσεις της συνέλευσης ως μεθόδου συλλογικής οργάνωσης, ειδικά όταν έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες, είναι η συνθετική-εξελικτική πολυμορφία που παράγεται με τον ελεύθερο διάλογο, η ενδυνάμωση της κοινότητας και η συνευθύνη που προάγεται με την δημόσια ζύμωση. Τα χαρακτηριστικά της οριζόντιας συνέλευσης δυναμοποιούν την συλλογική ευφυϊα και την ενότητα στην δράση.

Προτείνουμε τα εξής:

« Σε κάθε οργανωτικό σχήμα της ομοσπονδίας πρέπει να λειτουργεί μια συνέλευση στην οποία εκπροσωπούνται όλες οι συμμετέχουσες συλλογικότητες και μια γενική συνέλευση στην οποία συναντιούνται όλοι όσοι συμμετέχουν στο συγκεκριμένο οργανωτικό σχήμα.
Ονομάζουμε Συμβούλιο την διαρκή διαδικασία αποφασιστικού-εκτελεστικού διαλόγου μεταξύ των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στην ΑΠΟ, στους Τομείς και στις Δομές της (Γενικό, Τομέα ή Δομής). Ονομάζουμε Συνέλευση την συνάντηση όλων των συμμετεχόντων προσώπων στην ΑΠΟ (Ολομέλεια), στους Τομείς (Γενική Συνέλευση Τομέα), στις Δομές (Γενική Συνέλευση Δομής) ή σ’ένα θεματικό πεδίο (Θεματική Συνέλευση). Κάθε Συμβούλιο επίσης, πραγματοποιεί δικές του τακτικές συνελεύσεις, όπου συζητούν και συναποφασίζουν άμεσα (είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια ζώσης) οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων. Ακόμα, οι Ομάδες Εργασίας λειτουργούν με οριζόντιο διάλογο, συναπόφαση και συνευθύνη.
Η Ολομέλεια του Συνεδρίου αποτελεί το συλλογικότερο όργανο της ΑΠΟ και στην συνέχεια η Συνδιάσκεψη και το Γενικό Συμβούλιο.
Η Συνέλευση της Ομάδας Εργασίας, της Δομής, του Τομέα ή του Θεματικού πεδίου έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες πάνω στο πρακτικό έργο της, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη και το Γενικό Συμβούλιο, εφόσον οι αποφάσεις της δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων, του Γενικού Συμβουλίου και άλλων Συμβουλίων ακόμα κι εκτός της αρμοδιότητάς τους.
Η Συνέλευση έχει και συμβουλευτική ευθύνη προς τα Συμβούλια και το Συνέδριο.
Όλες οι συνελεύσεις τειρούν γραμματεία. »

Γενικές διατυπώσεις ΔΟΜΗΣ για την οριζόντια λειτουργία της ΑΠΟ:

« Κάθε Πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο κοινοποιείται σε όλη την οργάνωση μέσω του forum.
Κάθε όργανο της ΑΠΟ τηρεί γραμματεία των αποφάσεων και των δραστηριοτήτων του κι ενημερώνει το σύνολο της ΑΠΟ μέσω του forum.
Κάθε Τομέας και κάθε Δομή κοινοποιεί κι ενημερώνει μια κατάσταση υλικών.
Κάθε μέλος της ΑΠΟ πρέπει να έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συνέλευση οποιουδήποτε οργάνου, ακόμα και μιας συλλογικότητας που αναλαμβάνει ένα έργο για την ΑΠΟ. » (Δ1)

« Τα ειδικά αιτήματα προς άλλα όργανα απευθύνονται άμεσα από το ενδιαφερόμενο όργανο και διεκπεραιώνονται εφόσον υπάρχει η δυνατότητα κι εφόσον δεν υπάρχει απόφαση αποκλειστικής δέσμευσης πόρων. » (Δ2)
(Γενικά, τα αιτήματα πρέπει να διαβιβάζονται από την συντομότερη διαδρομή).

Συνέδριο

Έχουμε ήδη συναποφασίσει ότι « στο συνέδριο θα αποφασίζονται οι γενικές κατευθύνσεις και οι βασικοί στόχοι της οργάνωσης, τα εργαλεία και τα όργανα για την υλοποίηση των αποφάσεων » κι εμείς προτείναμε τα όργανα να μην αποφασίζονται μόνο απ’το Συνέδριο (έχει καταγραφεί σε αστερίσκο). Η Συνδιάσκεψη και τα Συμβούλια να μπορούν να συγκροτούν Ομάδες Εργασίας και να ορίζουν Συνελεύσεις, τακτικά κι έκτακτα.

Α. Προτείνουμε να προστεθούν τα εξής σχετικά με το Συνέδριο:
« Οι συνεδριακές διαδικασίες υλοποιούνται από το σύνολο των πολιτικών συλλογικοτήτων της ΑΠΟ με την πρακτική συμβολή ειδικών Ομάδων Εργασίας και συνθέτουν ένα πλαίσιο αποφάσεων που επικυρώνονται από την Γενική Ολομέλεια κι έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι το επόμενο Συνέδριο (ή με άλλη διατύπωση, για όσο δεν αναθεωρούνται από επόμενο Συνέδριο).
‘Ολα τα όργανα της ΑΠΟ είναι υπόλογα στο Συνέδριο. Όλες οι εκτελεστικές αποφάσεις και οι δραστηριότητες των ομοσπονδιακών οργάνων (απαιτείται να) υπηρετούν τις αποφάσεις του Συνεδρίου. Κάθε όργανο έχει την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίζει ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων του Συνεδρίου, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, εφόσον οι ενέργειές του δεν αντίκεινται στο Καταστατικό, στις αποφάσεις των Συνεδρίων και γενικά των συλλογικότερων από αυτό οργάνων.
Το Συνέδριο μπορεί να αναλάβει κάθε αρμοδιότητα των υπόλογων οργάνων και να λάβει σχετικές αποφάσεις με τον συμφωνημένο τρόπο λήψης απόφασης που αντιστοιχεί στο εκάστοτε ζήτημα. Οι αποφάσεις του Συνεδρίου επί της Τακτικής δεν μπορούν να αναιρεθούν από υπόλογα όργανα.
Για την σαφή, συνεπή προς τις αποφάσεις του Συνεδρίου και αποτελεσματική λειτουργία των εκτελεστικών οργάνων της ΑΠΟ με τρόπο ανοιχτό, ισότιμο και οριζόντια ελεγχόμενο, προσδιορίζεται η παρακάτω διαδικασία διαμόρφωσης πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων:
α. Καθορίζονται αποφασιστικές διαδικασίες και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων για όλα τα συλλογικά όργανα (Συνέδριο, Συνδιασκέψεις, Διαρκές Γενικό Συμβούλιο των πολιτικών συλλογικοτήτων, Ομάδες Εργασίας, Συμβούλια εκπροσώπων και Γενικές Συνελεύσεις ανά Δομή και Τομέα).
β. Το Συνέδριο διαμορφώνει το Καταστατικό πλαίσιο, αλλά και ειδικά ή επιμέρους πλαίσια προσδιορισμού των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων των εκτελεστικών οργάνων.
γ. Κάθε απόφαση Συνεδρίου για την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, την ΤΑΚΤΙΚΗ ή την ΔΟΜΗ συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και καταγράφεται σε ειδικό έντυπο (όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος).
δ. Κάθε απόφαση οποιαδήποτε βαθμίδας της ΑΠΟ πρέπει να ορίζει την διάρκεια της ισχύος της, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο.» (ΣΕ1)

« Με αποφάσεις Συνεδρίου μπορούν να αποδίδονται αρμοδιότητες σε άλλα όργανα επί της Τακτικής.
Με αποφάσεις Συνεδρίου μπορούν να αποδίδονται αρμοδιότητες στην Συνδιάσκεψη επί της Δομής και της Τακτικής.
Με αποφάσεις Συνεδρίου μπορούν να αποδίδονται αρμοδιότητες στο Γενικό Συμβούλιο επί της Τακτικής και στοιχείων της Δομής που εμπίπτουν αποκλειστικά στην Τακτική (δημιουργία Ομάδων Εργασίας, οργάνωση Τομέων, Δομών και των αρμόδιων συλλογικών οργάνων -Συμβούλια και Συνελεύσεις-). » (ΣΕ2)

(Συνέχεια για το Συνέδριο, στην επόμενη σελίδα)
Β. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για το Συνέδριο:
1. Αποχώρηση, αποπομπή και ένταξη πολιτικών συλλογικοτήτων.
2. Αναθεωρητικές προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
3. Νέες προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
4. Αναθεωρητικές προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
5. Νέες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
6. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
7. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
8. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
9. Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων.

* Αποφάσεις ή προτάσεις τακτικών οργάνων που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα τακτικής και μεθοδολογίας.

Συνδιάσκεψη

Έχουμε ήδη συναποφασίσει ότι « η Συνδιάσκεψη επανεκτιμά τις τακτικές, ασχολείται με τα τρέχοντα λειτουργικά ζητήματα, κάνει τον ενδιάμεσο απολογισμό δράσεων και προετοιμάζει νέες ». Προτείνουμε την προσθήκη όρων που θα συγκεκριμενοποιούν περισσότερο τις αρμοδιότητες των Συνδιασκέψεων:

Α.
« Η Συνδιάσκεψη μπορεί:
Να αποφασίσει για την ένταξη ή την αποπομπή πολιτικών συλλογικοτήτων στην ή από την ΑΠΟ.
Να αναπτύξει και να διορθώσει τα κείμενα των συμφωνημένων από το Συνέδριο ΘΕΣΕΩΝ κατόπιν απόφασης του Συνεδρίου.
Να αποφασίσει την δημιουργία Τομέων, Δομών και των αρμόδιων Συμβουλίων (συνελεύσεις εκπροσώπων των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στον Τομέα ή στην Δομή, όπως το εξηγούμε παραπάνω), στα πλαίσια και με τους όρους των αποφάσεων των Συνεδρίων.
Να αναλάβει κάθε αρμοδιότητα των υπόλογων οργάνων και να λάβει σχετικές αποφάσεις με τον συμφωνημένο τρόπο λήψης απόφασης που αντιστοιχεί στο εκάστοτε ζήτημα. Οι αποφάσεις της Συνδιάσκεψης επί της Τακτικής δεν μπορούν να αναιρεθούν από υπόλογα όργανα.
Η Έκτακτη Συνδιάσκεψη μπορεί επιπλέον να αναπροσαρμόσει στις πραγματικές συνθήκες την άμεση στρατηγική της ΑΠΟ σύμφωνα με την μακρόχρονη Στρατηγική που αποφασίζεται στα Συνέδρια, εφόσον έχει συγκληθεί γι’αυτόν τον σκοπό. »

Β. Προτείνουμε, κάθε απόφαση Συνδιάσκεψης για την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, την ΤΑΚΤΙΚΗ ή την ΔΟΜΗ να συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και να καταγράφεται σε ειδικό έντυπο, όπως και για το Συνέδριο, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι ομοσπονδιακές διαδικασίες και οι ευθύνες των οργάνων.

Γ. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για την Συνδιάσκεψη:
1. Αποχώρηση, αποπομπή και ένταξη πολιτικών συλλογικοτήτων.
2. Αναθεωρητικές Προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ (υπόλογα στο Καταστατικό).
3. Νέες Προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ (υπόλογα στο Καταστατικό).
4. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
5. Αναθεωρητικές Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
6. Νέες Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
7. Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων.

* Αποφάσεις ή προτάσεις τακτικών οργάνων που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα τακτικής και μεθοδολογίας.

Γενικό Συμβούλιο
(Διαρκές αποφασιστικό όργανο, υπόλογο του Συνεδρίου)

Το Γενικό Συμβούλιο αποτελεί τον διαρκή κοινό τόπο όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων.
Για τις αρμοδιότητες και την λειτουργία (τακτικότητα και διαδικασία) του Γενικού Συμβουλίου προτείνουμε:

Α.
« 1. Στο Γενικό Συμβούλιο κατατίθενται οι Ενστάσεις ως προς την παραμονή συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ και το Γενικό Συμβούλιο αποφασίζει την μεταφορά ή μη του ζητήματος στην Ολομέλεια (πλησιέστερο Συνέδριο ή Συνδιάσκεψη) ή και την προσωρινή παύση συμμετοχής των εγκαλούμενων συλλογικοτήτων.
2. Το Γενικό Συμβούλιο επικυρώνει τις επαρκείς προτάσεις δοκιμαστικής υποδοχής συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ και τις επαρκείς προτάσεις παύσης της δοκιμαστικής συμμετοχής μέχρι την πλησιέστερη Ολομέλεια.
3. Το Γενικό Συμβούλιο προετοιμάζει το Συνέδριο και την Συνδιάσκεψη (την ατζέντα, το πρόγραμμα, την οργάνωσή των εργασιών).
4. Το Γενικό συμβούλιο λαμβάνει αποφασιστικές αρμοδιότητες από το Συνέδριο. Το Γενικό Συμβούλιο έχει την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίζει ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, εφόσον οι ενέργειές του δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων.
5. Το Γενικό Συμβούλιο συγκροτεί, οργανώνει, συντονίζει και ελέγχει Τομείς και Δομές σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου ή και της Συνδιάσκεψης.
6. Το Γενικό Συμβούλιο δίνει ειδικές αρμοδιότητες, συντονίζει κι ελέγχει τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών κι έχει ευθύνη και άμεση αποφασιστική ισχύ για την δραστηριότητά τους.
7. Το Γενικό Συμβούλιο μπορεί να συγκεκριμενοποιεί τα πλαίσια και τους όρους δράσης που έχουν θέσει το Συνέδριο και η Συνδιάσκεψη.
8. Το Γενικό Συμβούλιο ελέγχει τα Τοπικά Συντονιστικά κι έχει ευθύνη και άμεση αποφασιστική ισχύ για την δραστηριότητά τους.
9. Το Γενικό Συμβούλιο διαμορφώνει συνεχείς διαδικασίες ανταπόκρισης σε έκτακτες καταστάσεις και γι’αυτό τον σκοπό μπορεί να ορίζει τακτά και έκτακτα συντονιστικά όργανα (ειδικές Ομαδες Εργασίας) έχοντας ευθύνη και άμεση αποφασιστική ισχύ για την δραστηριότητά τους.
10. Το Γενικό Συμβούλιο δέχεται κι εξετάζει Προτάσεις από τις πολιτικές συλλογικότητες και αιτήματα ανάληψης πρωτοβουλιών με την μορφή συγκεκριμένων Προτάσεων από τα Τοπικά Συντονιστικά.
11. Το Γενικό Συμβούλιο δέχεται κι εξετάζει Προτάσεις κι Ενστάσεις επί Προτάσεων που μεταφέρονται από υπόλογα όργανα.
12. Το Γενικό Συμβούλιο απευθύνει Αιτήματα στα υπόλογα όργανα ή και συγκροτεί νέες Ομάδες Εργασίας, για την υλοποίηση των αποφάσεών του. Οι εκπρόσωποι των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν ευθύνη να μεταφέρουν τις αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου στις ολομέλειές τους, για την υλοποίηση των διαρκών και των έκτακτων δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κάθε συλλογικότητα.
13. Το Γενικό Συμβούλιο έχει την ευθύνη για την ομόφωνη επικύρωση του πολιτικού λόγου που διαμορφώνεται στα αρμόδια όργανα της ΑΠΟ σύμφωνα με τις ΘΕΣΕΙΣ της.
14. Το Γενικό Συμβούλιο δέχεται και εξετάζει Ενστάσεις που καταθέτει άμεσα μια πολιτική συλλογικότητα επί αποφάσεων ή πράξεων οποιουδήποτε υπόλογου οργάνου.
15. Το Γενικό Συμβούλιο έχει σταθερές αποφασιστικές αρμοδιότητες στα εξής πεδία:
– Ομοσπονδιακός συντονισμός κατανεμημένων ή εστιασμένων παρεμβάσεων.
– Αλληλέγγυα επικοινωνία και συντονισμός με σχήματα αυτοοργανωμένης αντίστασης.
– Λήψη πρωτοβουλιών για άνοιγμα πεδίων (ταξικοί-κοινωνικοί αγώνες και εγχειρήματα) και συγκρότηση μετώπων όπου κυοφορείται η σύγκρουση.
– Διεθνής συντονισμός.
– Ομοσπονδιακή αυτοάμυνα κι αλληλέγγυα άμυνα εντός κι εκτός ομοσπονδίας.
– Γενική εποπτεία των ομοσπονδιακών δραστηριοτήτων και διαδικασιών:
Συνέπεια εφαρμογής πολιτικών αποφάσεων (αναγνώριση, κατανόηση και κοινοποίηση της πολιτικής ασυνέπειας, της κολλησιεργείας, της αδυναμίας ή των αντικειμενικών εμποδίων).
Ενίσχυση ποιοτικών χαρακτηριστικών
(συμμετοχικότητα-πρωτοβουλία-συνεργατικότητα,
διάλογος-αποφασιστικότητα-πρακτικότητα,
καινοτομία-συνθετικότητα-εξελικτικότητα).
Εξέλιξη δραστηριοτήτων, αποτελεσμάτων και ποιοτικών χαρακτηριστικών.
[Διαλεκτική της ανάγκης, της θέλησης και της ικανότητας] »

Επιπλέον, σχετικά με την λειτουργία του διαρκούς οργάνου: (ΓΣ16)
« Οι αποφάσεις που αφορούν την λειτουργία του Γενικού Συμβουλίου δεν εμπίπτουν στα ζητήματα Τακτικής κι οπότε λαμβάνονται ομόφωνα (εφόσον προϋποθέτουν την δεσμευτική συμμετοχή όλων των εκπροσωπούμενων συλλογικοτήτων).
Το Συνέδριο αποφασίζει για την ελάχιστη συχνότητα συνεδρίασης (είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια ζώσης) του Γενικού Συμβουλίου, το οποίο συγκεκριμενοποιεί τους ρυθμούς του ανάλογα στις επίκαιρες ανάγκες.
Κάθε πολιτική συλλογικότητα μπορεί κι ενδείκνυται για λόγους οριζόντιας ισονομίας και συνεξέλιξης, να αλλάζει τους εκπροσώπους της στις συνεδριάσεις του Γενικού Συμβουλίου. Σε κάθε συνεδρίαση μπορούν να παρακολουθούν τον διάλογο και να παρεμβαίνουν περισσότεροι από έναν εκπρόσωποι για κάθε συλλογικότητα, τηρώντας τα συμφωνημένα κοινά χρονικά όρια παρέμβασης για κάθε συλλογικότητα.
Ο αποφασιστικός διάλογος του Γενικού Συμβουλίου υλοποιείται συνεχώς μέσω του forum με βήματα προκαθορισμένης διάρκειας για κάθε Πρόταση (πρωτολογίες, δευτερολογίες, σύνθεση, απόφαση). Για κάθε κατατιθέμενη Πρόταση οι απαντητικές τοποθετήσεις των συλλογικοτήτων (πρωτολογίες) κατατίθενται στο forum μέχρι την συμπλήρωση τριών εβδομάδων. Αν δεν έχει προκύψει συμφωνία, οι επόμενες τοποθετήσεις (δευτερολογίες) κατατίθενται στο forum μέχρι την συμπλήρωση δυο ακόμα εβδομάδων. Αν δεν έχει προκύψει συναίνεση δίνεται άλλη μια εβδομάδα για την διαμόρφωση συνθετικών Προτάσεων. Η αποφασιστική ψηφοφορία διαρκεί άλλη μια εβδομάδα. Αν σε οποιαδήποτε φάση του αποφασιστικού κύκλου του Γενικού Συμβουλίου μεσολαβήσει συνεδρίαση του, οι διαδικασίες ολοκληρώνονται κατά την συνεδρίαση. » (Σύνολο 3 με 7 εβδομάδες. Οι συνεδριάσεις μπορούν να μικρύνουν κατά πολύ τους απαιτούμενους χρόνους.)

Β. Κάθε απόφαση του Γενικού Συμβουλίου να συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και να καταγράφεται σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι αρμοδιότητες των επιμέρους οργάνων, όπως και τα πλαίσια και οι όροι δράσης τους.

Γ. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για το Γενικό Συμβούλιο:
1. Παύση δοκιμαστικής υποδοχής.
2. Ενστάσεις ως προς την παραμονή ορισμένων συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ.
3. Επικύρωση δοκιμαστικής υποδοχής.
4. Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων.
5. Συγκεκριμένα αιτήματα Συνεδρίου ή Συνδιάσκεψης.
6. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
7. Αναθεωρητικές Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
8. Νέες Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
9. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί προηγούμενων αποφάσεων του Γενικού Συμβουλίου.
10. Νέες Προτάσεις συλλογικοτήτων.

* Αποφάσεις ή προτάσεις τακτικών οργάνων που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα τακτικής και μεθοδολογίας.

Συμβούλια Τομέων και Δομών

Όπως έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενες γραπτές τοποθετήσεις μας, τα συμβούλια των πολιτικών συλλογικοτήτων είναι απαραίτητα για να υπάρχει συνέχεια μεταξύ των πολιτικών συμφωνιών και της δράσης, με συνεχή και άμεση πολιτική παρουσία. Συνοψίζουμε σ’ένα σύνθημα τον αναγκαίο οργανωτικό προσανατολισμό: Καθημερινή προσαρμογή στον επαναστατικό σκοπό, προσαρμογή στην καθημερινότητα, συνεχής εξέλιξη. Επίσης, τα πολιτικά συμβούλια είναι απαραίτητα για την διασφάλιση της οριζοντιότητας.
Στο πρώτο στάδιο δημιουργίας της ομοσπονδιακής δομής οι αρμοδιότητες των Συμβουλίων Τομέων και Δομών μπορεί να διεκπεραιώνονται από το Γενικό Συμβούλιο και τις Ομάδες Εργασίας, αλλά με την ανάπτυξη πολλαπλών και σύνθετων δραστηριοτήτων, είναι απαραίτητο να διασφαλιστούν ταυτόχρονα η πολιτική ενότητα κι ευελιξία κι ο οριζόντιος έλεγχος, προλαμβάνοντας τόσο τη φεουδαλοποίηση των οργάνων και των δραστηριοτήτων (ανεξέλεγκτοι θύλακες), όσο και την αδρανοποίηση λόγω υπερφόρτωσης του Γενικού Συμβουλίου.
Για τον συντονισμό και τον πολιτικό έλεγχο των Τομέων, των Δομών και των Ομάδων Εργασίας προτείνουμε τα εξής:

Α.
« 1. Κάθε Τομέας της ΑΠΟ και ορισμένες Δομές λειτουργούν με πολιτικά Συμβούλια τα οποία απαρτίζονται από ανακλητούς εκπροσώπους των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν σε Ομάδες Εργασίας του συγκεκριμένου Τομέα ή Δομής. Κάθε συλλογικότητα έχει την ευθύνη για την κύκλιση των μελών της που συμμετέχουν σε Ομάδες Εργασίας, στα αντίστοιχα Συμβούλια.
2. Το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη και το Γενικό Συμβούλιο μπορούν ν’αποφασίζουν την συγκρότηση Συμβουλίου Δομής. Το Γενικό Συμβούλιο αποφασίζει για την ελάχιστη συχνότητα συνεδρίασης κάθε Συμβουλίου, το οποίο συγκεκριμενοποιεί τους ρυθμούς του ανάλογα στις επίκαιρες ανάγκες.
3. Τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών αναλαμβάνουν ειδικές αρμοδιότητες, συντονίζονται και ελέγχονται από το Γενικό Συμβούλιο. Τα Συμβούλια έχουν την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίζουν ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων και του Γενικού Συμβουλίου, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη ή και το Γενικό Συμβούλιο, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων, του Γενικού Συμβουλίου και άλλων Συμβουλίων ακόμα κι εκτός της αρμοδιότητάς τους.
4. Τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών συγκροτούν, οργανώνουν, συντονίζουν και ελέγχουν Ομάδες Εργασίας υπό την εποπτεία του συνόλου της ΑΠΟ και υπό την άμεση αποφασιστική ισχύ του Γενικού Συμβουλίου. Με το ίδιο πλαίσιο ορίζουν την διάρκεια λειτουργίας των Ομάδων Εργασίας που έχουν συγκροτήσει.
Τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών συγκαλούν Γενικές και Θεματικές Συνελεύσεις σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου, της Συνδιάσκεψης και του Γενικού Συμβουλίου.
5. Τα Συμβούλια δέχονται κι εξετάζουν Προτάσεις από τις πολιτικές συλλογικότητες και αιτήματα ανάληψης πρωτοβουλιών με την μορφή συγκεκριμένων Προτάσεων από τις Ομάδες Εργασίας.
6. Τα Συμβούλια των Τομέων δέχονται κι εξετάζουν Προτάσεις κι Ενστάσεις επί Προτάσεων που μεταφέρονται από τα Συμβούλια των Δομών και τις Ομάδες Εργασίας. Τα Συμβούλια των Δομών δέχονται κι εξετάζουν Προτάσεις κι Ενστάσεις επί Προτάσεων που μεταφέρονται από τις Ομάδες Εργασίας.
7. Τα Συμβούλια απευθύνουν Αιτήματα στα υπόλογα όργανα (από τους Τομείς, στις Δομές κι από τους Τομείς και τις Δομές, άμεσα στις Ομάδες Εργασίας και στις Γενικές Συνελεύσεις) ή και συγκροτούν νέες Ομάδες Εργασίας, για την υλοποίηση των αποφάσεών τους. Οι εκπρόσωποι των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν ευθύνη να μεταφέρουν τις αποφάσεις των Συμβουλίων στις ολομέλειέςτους, για την υλοποίηση των διαρκών και των έκτακτων δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κάθε συλλογικότητα.
8. Ο αποφασιστικός διάλογος κάθε Συμβουλίου υλοποιείται με τους ίδιους τρόπους που λειτουργεί το Γενικό Συμβούλιο. »

Β. Κάθε απόφαση Συμβουλίου να συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και να καταγράφεται σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι αρμοδιότητες των Ομάδων Εργασίας, όπως και τα πλαίσια και οι όροι δράσης τους.

Γ. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για τα Συμβούλια Τομέων και Δομών:
1. Συγκεκριμένα αιτήματα Συνεδρίου, Συνδιάσκεψης, Γενικού Συμβουλίου.
2. Συγκεκριμένα αιτήματα άλλων Συμβουλίων.
3. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
4. Αναθεωρητικές Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
5. Νέες Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
6. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί προηγούμενων αποφάσεων του Συμβουλίου.
7. Νέες Προτάσεις συλλογικοτήτων.

* Εκτελεστικές αποφάσεις ή προτάσεις υπόλογων Ομάδων Εργασίας, αν πρόκειται για Συμβούλιο Δομής, ή και υπόλογων Συμβουλίων Δομών, αν πρόκειται για Συμβούλιο Τομέα.

Ομάδες Εργασίας

Προτείνουμε τα εξής:

Α.
« 1. Οι Ομάδες Εργασίας συγκροτούνται με αποφάσεις του Συνεδρίου ή της Συνδιάσκεψης ή του Γενικού Συμβουλίου ή των αρμόδιων Συμβουλίων ή μιας Γενικής Συνέλευσης Τομέα ή Δομής.
2. Η διάρκεια λειτουργίας κάθε Ομάδας Εργασίας και η αναγκαία εναλλαγή συμμετοχών σε αυτήν ορίζονται από το Συμβούλιο που αποφάσισε τη συγκρότησή της, με όλα τα κριτήρια που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του.
3. Κάθε Ομάδα Εργασίας στελεχώνεται από μέλη τουλάχιστον δυο συλλογικοτήτων.*
4. Οι πολιτικές συλλογικότητες έχουν την ευθύνη να συνεισφέρουν στις Ομάδες Εργασίας με τις δηλωμένες διαθεσιμότητες συμμετοχής τους και τους διαθέσιμους πόρους τους, στον βαθμό που έχουν συναινέσει (μέσω των εκπροσώπων τους στα Συμβούλια) στις συγκεκριμένες αποφάσεις. Οι συμμετέχοντες στις Ομάδες Εργασίας διατηρούν τις λειτουργικές ευθύνες στις οποίες έχουν δεσμευτεί, ανεξάρτητα από την συμφωνία ή την διαφωνία της συλλογικότητάς τους σε αποφάσεις Τακτικής που εμπλέκουν ήδη υπάρχουσες Ομάδες Εργασίας.
5. Η Ομάδα Εργασίας ορίζει η ίδια τακτές και έκτακτες συνελεύσεις σχετικά με τα πρακτικά ζητήματά της, αν δεν τις έχει ορίσει το αρμόδιο Συμβούλιο. Η συνέλευση της Ομάδας Εργασίας έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες πάνω στο πρακτικό έργο της, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη, το Γενικό Συμβούλιο ή και τα αρμόδια Συμβούλια. Η ολομέλεια της Ομάδας Εργασίας είναι η βασική κοινότητα στην λειτουργία της ΑΠΟ. Η Ομάδα Εργασίας τειρεί γραμματεία των συνελεύσεών της και των δραστηριοτήτων της.
6. Τα μέλη της Ομάδας Εργασίας κι η Ομάδα Εργασίας σαν σύνολο είναι ελεύθερα να πράττουν ότι μπορούν για την υλοποίηση των αποφάσεων και των αιτημάτων όλων των οργάνων της ΑΠΟ, με προτεραιότητα στα αιτήματα του Συνεδρίου, της Συνδιάσκεψης και του Γενικού Συμβουλίου, μετά στα αιτήματα του αρμόδιων Συμβουλίων Τομέα και Δομής και ύστερα για τα υπόλοιπα αιτήματα, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη ή και το Γενικό Συμβούλιο, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων, του Γενικού Συμβουλίου και άλλων Συμβουλίων ακόμα κι εκτός της αρμοδιότητάς τους και στις αποφάσεις των συνελεύσεων της συγκεκριμένης Ομάδας Εργασίας. »

* Οι Ομάδες Εργασίας πρέπει να είναι μικτές, για να κυκλοφορεί η γνώση και η εμπειρία, που είναι βασικά στοιχεία της αυτονομίας, να δυναμώνει η ομόσπονδη κοινότητα, ώστε να ριζώνει η πολιτική ενότητα στην αγωνιστική καθημερινότητά μας και να μην δίνεται χώρος στη μικροπολιτική εργαλειοποίηση των ομοσπονδιακών οργάνων. Μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις θα πρέπει να εγκρίνεται η πλήρης ανάληψη μιας εργασίας αποκλειστικά από μια πολιτική συλλογικότητα. Προτείνουμε διάφορες μορφές Ομάδων Εργασίας : Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στη δράση. Τότε μπορεί σ’έναν μεγάλο πυρήνα μιας συλλογικότητας να προσαρτηθεί ένα μέρος άλλης συλλογικότητας ή πολλά άτομα από διάφορες συλλογικότητες. Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στην κυκλοφορία της γνώσης και στη συλλογικοποίηση. Τότε ο εξειδικευμένος πυρήνας μπορεί να είναι πιο μικρός και οι ενδιαφερόμενοι (μιας συλλογικότητας ή διαφορετικών) περισσότεροι. Και η μικτή Ομάδα Εργασίας χωρίς βασικό πυρήνα, η οποία εφαρμόζεται όπου δεν υπάρχει ανάγκη εξειδικευμένης ικανότητας ή όπου δεν υπάρχει προσφερόμενος πυρήνας.
Στις Ομάδες Εργασίας φαίνονται τα ελλείματα στην πρακτική οριζοντιότητα (πχ αδυναμία συγκρότησης μιας κατάλληλης Ομάδας Εργασίας ή παραμονή συγκεκριμένων ευθυνών στα ίδια πρόσωπα για μεγάλο χρονικό διάστημα). Τα αρμόδια Συμβούλια έχουν την ευθύνη για την κυκλοφορία της γνώσης, της εμπειρίας και των ευθυνών.
(Για καλύτερη κατανόηση επισυνάπτουμε πάλι το παράδειγμα οργανογράμματος: ΑΠΟ-FRAME συν.pdf)

Β. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά ζητημάτων για τις Ομάδες Εργασίας:
1. Αιτήματα Συνεδρίου, Συνδιάσκεψης, Γενικού Συμβουλίου.
2. Αιτήματα αρμόδιων Συμβουλίων.
3. Αιτήματα άλλων Συμβουλίων.
4. Αναθεωρητικές Προτάσεις.
5. Νέες Προτάσεις συλλογικοτήτων.

Επεξηγηματική σημείωση για την ατζέντα του κάθε οργάνου :

Η σειρά της ατζέντας που προτείνουμε για το Συνέδριο, την Συνδιάσκεψη, το Γενικό Συμβούλιο, τα άλλα Συμβούλια και τις Ομάδες Εργασίας είναι διαφορετική ανά όργανο. Στο Συνέδριο, στην Συνδιάσκεψη και στο Γενικό Συμβούλιο η προτεραιότητα δίνεται στην αποχώρηση, την αποπομπή και την ένταξη συλλογικοτήτων κι ύστερα, για το Γενικό Συμβούλιο στις Ενστάσεις Ακυρότητας.
Η επόμενη προτεραιότητα για το Γενικό Συμβούλιο και η πρώτη προτεραιότητα για τα υπόλογα όργανα δίνεται στα πρακτικά αιτήματα, ξεκινώντας από τα αιτήματα των συλλογικότερων οργάνων. Στην συνέχεια για τα Συμβούλια ακολουθούν οι Αναθεωρητικές Προτάσεις που αφορούν υπόλογα όργανα, δίνοντας προτεραιότητα στην ελεγκτική ευθύνη των Συμβουλίων, μετά οι νέες Προτάσεις που έρχονται από τα υπόλογα και αυτές που κατατίθενται άμεσα στο Συμβούλιο και τέλος, οι Αναθεωρητικές που αφορούν το ίδιο το Συμβούλιο.
Οι Προτάσεις που αφορούν υπόλογα όργανα προηγούνται αυτών που αφορούν το ίδιο όργανο, ώστε να μην παρακολλύεται η δράση των εκτελεστικών οργάνων. Αντιθέτως, στο Συνέδριο και στην Συνδιάσκεψη προηγούνται οι δομικές αποφάσεις, ξεκινώντας από τις ΑΡΧΕΣ και περνώντας από την ΔΟΜΗ πριν φτάσουμε στις μεταφερόμενες Προτάσεις από τα υπόλογα όργανα.
Οι Αναθεωρητικές που κατατίθενται άμεσα σ’ένα όργανο προηγούνται των νέων Προτάσεων, διότι μπορούν να συμπεριλαμβάνουν νέα στοιχεία κι επαναπροσδιορίζουν το δεδομένο πλαίσιο προς το οποίο πρέπει να συμφωνούν οι νέες.

Προτεινόμενες προσθήκες στους τρόπους λήψης απόφασης:

« Οι πολιτικές συλλογικότητες είναι ισοδύναμες στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία συμμετέχουν. » (ΤΑ1)

« Οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια του διαλόγου πάνω σε μια Πρόταση που απαιτεί ομοφωνία μπορεί να τεθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας. Όταν έχει συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση μιας Πρότασης που απαιτεί ομοφωνία και δεν καταλήξει σε συναίνεση, η πρόταση μπαίνει στο αρχείο. Μια πρόταση που έχει καταλήξει στο αρχείο, μπορεί να επανεισαχθεί μόνο στο Συνέδριο με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαμόρφωσης της ατζέντας.» (ΤΑ2)

Για την προβλεπόμενη ψηφοφορία:
« Σε κάθε ψηφοφορία υπάρχει η δυνατότητα πολλαπλής ψήφου.
Η αρνητική ψήφος προβλέπεται και καταμετράται έναντι πολλαπλών Προτάσεων, όπως κι έναντι μιας μοναδικής Πρότασης.
Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται η συναίνεση των 3/4 για να εγκριθεί η πλειοψηφούσα πρόταση. Αν η πρόταση που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους αναλογεί σε μικρότερο κλάσμα, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία με επαρκή συναίνεση τα 2/3.
Αν στην περίπτωση των πολλαπλών προτάσεων η πλειοψηφούσα αναλογία είναι πάλι ανεπαρκής, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία μεταξύ των δυο πλειοψηφικότερων προτάσεων με επαρκή συναίνεση τα 2/3.
Σε περίπτωση ισοψηφίας (μεγαλύτερη ή ίση των 2/3) στην τελική ψηφοφορία επιλογής μεταξύ δυο προτάσων (Α/Β) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση, εκτός αν δοθεί τελικά μια επιπλέον ψήφος ανοχής για την εφαρμογή της μιας πρότασης ή από μια επιπλέον για κάθε πρόταση.
Σε περίπτωση που τελικά καμία Πρόταση δεν συγκεντρώνει επαρκή συναίνεση, το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση. » (ΤΑ3)

Βαθμίδες συλλογικής επάρκειας, Αναθεωρητικές Προτάσεις, Ενστάσεις:

Για να ολοκληρωθεί ένα βασικό πλαίσιο αποφασιστικών διαδικασιών απαιτείται να ορίζει εκτός των άλλων:
1. Έναν άμεσο τρόπο επιβεβαίωσης της συλλογικής επάρκειας κάθε οργάνου για την λήψη ειδικών εκτελεστικών αποφάσεων.
2. Την δυνατότητα επίσημης κατάδειξης μιας Πρότασης ως μη συζητήσιμης σύμφωνα με τις υπάρχουσες συμφωνίες και πραγμάτευσής της στην συλλογικότερη βαθμίδα. Και την δυνατότητα κατάθεσης Ένστασης Ακυρότητας επί μιας απόφασης και άμεσης παύσης της ισχύος της εφόσον έχει ληφθεί από όργανο υπόλογο στο Γενικό Συμβούλιο.
3. Αναθεωρητικές διαδικασίες.
Η δυνατότητα μεταφοράς ενός ζητήματος (πχ Πρότασης) σε συλλογικότερη βαθμίδα αποφασιστικού διαλόγου διασφαλίζει την συλλογικότερη κρίση. Όλα τα ζητήματα μπορούν να μεταφερθούν μέχρι το Συνέδριο ή το Γενικό Συμβούλιο (με προηγηθείσα απόφαση Συνεδρίου). Η συγκεκριμένη δυνατότητα αποτελεί εγγύηση για τις συλλογικότητες που στέκονται επιφυλακτικά απέναντι στην απόδοση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στα επιμέρους εκτελεστικά όργανα της ΑΠΟ.
Επίσης, η συγκεκριμένη δυνατότητα διασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία ενός οργάνου (όταν κάποιοι κρίνουν το ζήτημα περιττό ή όταν δαπανάται για την πραγμάτευσή του δυσανάλογος χρόνος προς την σημασία του σε σχέση με τις ευθύνες του συγκεκριμένου οργάνου).
Ο προσδιορισμός του Γενικού Συμβουλίου ή μιας Συνδιάσκεψης ως Οριστικής συλλογικής βαθμίδας πραγμάτευσης ενός ζητήματος απελευθερώνει το Συνέδριο από δευτερεύοντα θέματα. Αυτή η ρύθμιση βρίσκεται προκαταβολικά και αποκλειστικά στα χέρια του Συνεδρίου, για κάθε συγκεκριμένο θέμα.

Οπότε, προτείνουμε επί τούτων τα εξής:

« Βαθμίδες και όροι συλλογικής επάρκειας
για τον αποφασιστικό διάλογο μέσα στα όργανα : (Ε1)

Αν τουλάχιστον δυο συλλογικότητες που συμμετέχουν σ’ένα όργανο (εκτός του Συνεδρίου) στο οποίο κατατίθεται μια Πρόταση κρίνουν ότι αυτή πρέπει να συζητηθεί από συλλογικότερο όργανο, τότε το αίτημά τους γίνεται άμεσα αποδεκτό και η Πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο. (Αρμόδιο σημαίνει να μην ανήκει σε άλλο Τομέα ή άλλη Δομή).
Οι Συνεδριακές αποφάσεις και μόνο αυτές μπορούν να ορίζουν μόνο το Συνέδριο ή και μια αρμόδια Συνδιάσκεψη ή το διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Συμβούλιο) ως Οριστική συλλογική βαθμίδα πραγμάτευσης για κάθε συγκεκριμένο ζήτημα. Κάθε ζήτημα για το οποίο δεν έχει προσδιοριστεί Οριστική βαθμίδα από το Συνέδριο, θεωρείται ότι έχει ως Οριστική βαθμίδα το Συνέδριο.

Ενστάσεις : (Ε2)

Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει αμέσως μετά την κατάθεση μιας Πρότασης, Ένσταση ως προς το ανεπίτρεπτό της (ασυμφωνία της Πρότασης σε σχέση με προηγούμενες αποφάσεις). Αν η Ένσταση έχει την συναίνεση μιας ακόμα συλλογικότητας, τότε η Πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο.
Οι Ενστάσεις επί Προτάσεων έχουν ως Οριστική βαθμίδα την Ολομέλεια.

Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει στην ΑΠΟ έχει την δυνατότητα να καταθέσει άμεσα στο Γενικό Συμβούλιο (διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων) Ένσταση Ακυρότητας επί μιας απόφασης υπόλογου οργάνου. Τότε, αν συναινεί τουλάχιστον άλλη μια συλλογικότητα παύει η ισχύς της συγκεκριμένης απόφασης μέχρι να κριθεί η Ένσταση.
Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων του Γενικού Συμβουλίου μπορούν να κατατίθενται στο ίδιο όργανο ή στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες διαμόρφωσης Ατζέντας.
Οι Ενστάσεις Ακυρότητας που κατατίθενται στο Γενικό Συμβούλιο εξετάζονται άμεσα.
Οι Ενστάσεις Ακυρότητας κρίνονται με τον τρόπο λήψης απόφασης με τον οποίο έχει ληφθεί η προσβαλόμενη απόφαση.

Αναθεωρητικές διαδικασίες : (Ε3)

Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει μόνο στο ίδιο όργανο Αναθεωρητικές Προτάσεις για ήδη ληφθείσες αποφάσεις του ίδιου οργάνου. Η Αναθεωρητική Πρόταση μπορεί να μεταφερθεί στο αμέσως συλλογικότερο όργανο ακόμα και με αίτημα της ίδιας συλλογικότητας που την κατέθεσε, εφόσον συναινεί για την μεταφορά τουλάχιστον άλλη μια συλλογικότητα. (Η συγκεκριμένη διαδικασία διασφαλίζει ότι μια συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο δεν μπορεί να το προσπεράσει για ν’αλλάξει τις αποφάσεις του).
Κάθε πολιτική συλλογικότητα έχει την δυνατότητα να καταθέτει Αναθεωρητικές Προτάσεις για ήδη λειφθείσες αποφάσεις οργάνων στα οποία δεν συμμετέχει, στο αμέσως συλλογικότερο όργανο στο οποίο συμμετέχει.
Οι Αναθεωρητικές Προτάσεις κρίνονται με τον τρόπο λήψης απόφασης με τον οποίο έχει ληφθεί η προς αναθεώρηση απόφαση.
Σε κάθε διαδικασία ψηφοφορίας για αλλαγή προηγούμενης απόφασης (Τακτικής), οι Αναθεωρητικές Προτάσεις και η καταγεγραμμένη απόφαση πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
Οι προς αναθεώρηση αποφάσεις έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση της αναθεωρητικής διαδικασίας.
Τα παραπάνω ισχύουν και για Αναθεωρητικές Προτάσεις επί Αναθεωρητικών αποφάσεων, αφού δεν γίνεται τέτοια τυπική διάκριση των αποφάσεων. »

Πλαίσιο καταγραφής απόφασης Συνεδρίου, Συνδιάσκεψης ή Συμβουλίου :

Περιγραφή συνθηκών: [Πολιτική οπτική]

Ζητούμενο: [Πολιτική στόχευση]

Αρμόδια αποφασιστικά όργανα: [Συγκρότηση και λειτουργία Συμβουλίων. Τακτικότητα συνελεύσεων. Χρονοδιαγράμματα δραστηριοτήτων. Πλαίσια και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων. Απαιτούμενες συμφωνίες από τις συνελεύσεις των συμμετεχόντων συλλογικοτήτων (επιστροφή αποφάσεων στις συλλογικότητες προς επικύρωση).]

Όργανα εργασίας: [Υπάρχοντα ή νέα. Τομείς, Δομές, Ομάδες Εργασίας, Θεματικές συνελεύσεις, Συντονιστικά.]

Απαραίτητες μέθοδοι δράσης:

Ενδεικνυόμενες μέθοδοι δράσης:

Σχέσεις και διαδικασίες οργάνων:

Περιορισμοί:

Ειδικές επισημάνσεις: [+Διαδικασία απόφασης: Νέα Πρόταση, Αναθεωρητική πρόταση ή Ένσταση. Μεταφορές Βαθμίδων. Γενική συναίνεση ή ψηφοφορία. Δεσμεύσεις συλλογικοτήτων.]

Ο τρόπος ένταξης / αποχώρησης των συλλογικοτήτων και των μελών

Όσο δυσκολότερα εντάσεται μια συλλογικότητα, ακόμα δυσκολότερα θα πρέπει να αποπέμπεται. Αντιστρόφως, όσο ευκολότερα εντάσεται μια συλλογικότητα, ακόμα ευκολότερα θα πρέπει να αποπέμπεται. Στην πρώτη περίπτωση το αποτέλεσμα θα ήταν μεγαλύτερη σταθερότητα στην οργάνωση, αλλά και πιο κλειστό σχήμα. Στην δεύτερη περίπτωση το σχήμα γίνεται ανοιχτό, αλλά πιο ασυνεχές. Η υπόθεση να αρκεί η συμφωνία μιας συλλογικότητας με τα κεκτημένα της ΑΠΟ ή επιπλέον η πρόταση δυο συλλογικοτήτων της ΑΠΟ, για να ενταχθεί μια συλλογικότητα, ενώ για την αποπομπή της θα απαιτείται μια πλειοψηφία ή ομοφωνία, μπορεί να φέρει έναν χαοτικό συγκερασμό και κατακερματισμό.

Για την ένταξη προτείνουμε μια διαδικασία δυο σταδίων η οποία κρατάει τα πλεονεκτήματα και των δυο ακραίων σκεπτικών, περιορίζοντας τα μειονεκτήματά τους:

Οποιαδήποτε στιγμή μια αναρχική συλλογικότητα μπορεί να απευθυνθεί στο σύνολο των συλλογικοτήτων της ΑΠΟ και να αιτηθεί την δοκιμαστική υποδοχή της στην ΑΠΟ, αφού έχει συνταχθεί με τις κεκτημένες ομόφωνες συμφωνίες της. Το αίτημα τίθεται στον διάλογο του Γενικού Συμβουλίου. Αν συναινούν δυο τουλάχιστον συλλογικότητες της ΑΠΟ, η αιτηθείσα συλλογικότητα εντάσσεται σε μια δοκιμαστική περίοδο, παρακολουθώντας τις συλλογικές διαδικασίες της ΑΠΟ, με δικαίωμα παρέμβασης και συμμετέχοντας εθελοντικά στις δράσεις και στις λειτουργικές ευθύνες, αλλά χωρίς δικαίωμα συμμετοχής στην λήψη αποφάσεων. Η δοκιμαστική περίοδος ολοκληρώνεται στην πλησιέστερη Ολομέλεια (Συνέδριο ή Συνδιάσκεψη), όπου η ΑΠΟ λαμβάνει οριστική απόφαση για την ένταξη ή μη της νέας συλλογικότητας.
Κατά την δοκιμαστική περίοδο κάθε συλλογικότητα της ΑΠΟ μπορεί να προτείνει την παύση της δοκιμαστικής συμμετοχής της νέας συλλογικότητας μέχρι την πλησιέστερη Ολομέλεια ή και την άμεση οριστική απομάκρυνσή της. Αν συμφωνούν όλες οι ήδη ενταγμένες συλλογικότητες στην απομάκρυνση ή όλες πλην μιας, η νέα συλλογικότητα αποχωρεί αμέσως. (Ο συγκεκριμένος όρος διασφαλίζει ότι για να παραμείνει η νέα συλλογικότητα σε διαδικασία ένταξης, αποτελεί προϋπόθεση η διατήρηση της συναίνεσης τουλάχιστον δυο συλλογικοτήτων). Αν συμφωνούν τα 3/5 των ήδη ενταγμένων συλλογικοτήτων στην παύση της δοκιμαστικής συμμετοχής και δεν υπάρχει πρόταση ή επαρκής συναίνεση για άμεση οριστική απομάκρυνση, η νέα συλλογικότητα παύει να συμμετέχει στις διαδικασίες της ΑΠΟ και το ζήτημα μεταφέρεται στην πλησιέστερη Ολομέλεια.
Στην πλησιέστερη Ολομέλεια η αίτηση ένταξης επαναβεβαιώνεται από τη νέα συλλογικότητα και κρίνεται από το σύνολο των συλλογικοτήτων πριν την έναρξη του συνθετικού διαλόγου, είτε η νέα συλλογικότητα συμμετείχε στις διαδικασίες της ΑΠΟ κατά την δοκιμαστική περίοδο είτε είχε παυθεί η συμμετοχή της. Για την οριστική ένταξη της νέας συλλογικότητας απαιτείται συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας (ν-1). (Γιατί όχι ομοφωνία: Πολιτικά δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε μεγαλύτερη αξία στην συμμετοχή μιας ήδη ενταγμένης συλλογικότητας απότι στην συμμετοχή μιας νέας. Μόνο με μια κομματική λογική η παλαιότερη ένταξη μπορεί να βρεθεί σε προνομιακή θέση μέσα στον συλλογικό χώρο κι αυτό λέγεται ιεραρχία).
Σε κάθε περίπτωση η άρνηση συναίνεσης στην υποδοχή, οι προτάσεις των συλλογικοτήτων και οι αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου για την παύση της δοκιμαστικής συμμετοχής ή και την άμεση οριστική απομάκρυνση και οι προτάσεις και οι αποφάσεις για μη ένταξη πρέπει να εξηγούν τους πολιτικούς λόγους τους με βάση τις κεκτημένες ομόφωνες συμφωνίες της ΑΠΟ.

Για την αποπομπή επίσης προτείνουμε μια διαδικασία δυο σταδίων:

Κάθε συλλογικότητα της ΑΠΟ μπορεί να καταθέσει στο Γενικό Συμβούλιο Ένσταση ως προς την παραμονή μιας άλλης συλλογικότητας στην ΑΠΟ. Η συλλογικότητα που καταθέτει την Ένσταση έχει την ευθύνη να την κοινοποιήσει άμεσα στο σύνολο των συλλογικοτήτων. Το ζήτημα εξετάζεται σε πρώτη προτεραιότητα από το Γενικό Συμβούλιο. Με την συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας μπορεί να παυθεί μέχρι την πλησιέστερη Ολομέλεια (Συνέδριο ή Συνδιάσκεψη) η συμμετοχή της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Ένσταση και το ζήτημα να μεταφερθεί στην Ολομέλεια. Αν δυο τουλάχιστον συλλογικότητες συμφωνούν να μεταφερθεί η Ένσταση στην Ολομέλεια, αλλά δεν συγκεντρώνεται επαρκής συμφωνία για να παυθεί στο μεσοδιάστημα η συμμετοχή της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Ένσταση, τότε το ζήτημα μεταφέρεται στην Ολομέλεια δίχως παύση συμμετοχής. Κάθε συλλογικότητα μπορεί να προτείνει ή να συμφωνήσει στην μεταφορά μιας Ένστασης αποπομπής στην Ολομέλεια, δίχως απαραίτητα να συμφωνεί σε παύση συμμετοχής για το μεσοδιάστημα.
Αν προκύψει συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας στο Γενικό Συμβούλιο για την ακύρωση της Ένστασης αποπομπής, τότε η Ένσταση ακυρώνεται.
Στην πλησιέστερη Ολομέλεια η Ένσταση ως προς την παραμονή μιας συλλογικότητας τίθεται σε πρώτη προτεραιότητα αμέσως μετά την ενδεχόμενη επικύρωση αποχωρήσεων και κρίνεται από το σύνολο των συλλογικοτήτων, είτε η συλλογικότητα στην οποία αναφέρεται η Ένσταση συνέχισε στο μεσοδιάστημα να συμμετέχει στις διαδικασίες της ΑΠΟ είτε είχε παυθεί η συμμετοχή της. Για την οριστική αποπομπή της συλλογικότητας απαιτείται συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας (ν-1).
Σε κάθε περίπτωση οι προτάσεις των συλλογικοτήτων και οι αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων σχετικά με την αποπομπή και την προσωρινή παύση συμμετοχής πρέπει να εξηγούν τους πολιτικούς λόγους τους με βάση τις κεκτημένες ομόφωνες συμφωνίες της ΑΠΟ.

Για το ζήτημα της αποπομπής έχουμε ήδη συναποφασίσει ότι:
« Κάθε ομάδα φέρει την ευθύνη για τυχούσα καταστρατήγηση των αρχών και της λειτουργίας της οργάνωσης από τα μέλη της.
Προτείνεται η διαγραφή να αποτελεί την έσχατη λύση και να υπάρχει μια διαδικασία συστάσεων, υποδείξεων και παρατηρήσεων.
Καθοριστικός παράγοντας στην διαδικασία αποπομπής μιας συλλογικότητας είναι και η στάση της και οι εξηγήσεις της εν λόγω ομάδας απέναντι στην κριτική που θα δεχθεί από την οργάνωση. »
Θεωρούμε ότι μια διαδικασία δυο σταδίων και ειδικότερα αυτή που προτείνουμε δημιουργεί ένα πλαίσιο κι εξασφαλίζει επαρκή χρόνο διαλόγου, κατανόησης κι ενδεχόμενου επαναπροσδιορισμού είτε της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Ένσταση είτε των συλλογικοτήτων που την καταθέτουν. Άλλωστε, ο κοινός (μέσα στην ΑΠΟ) πολιτικός διάλογος μπορεί και πρέπει να ξεκινάει πριν φτάσουμε σε μια αποφασιστική διαδικασία, ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για σοβαρές πολιτικές αντιθέσεις.

Η αυτονομία των συλλογικοτήτων και των μελών

Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε ήδη συναποφασίσει στα εξής:

« Τα κύτταρα της οργάνωσης είναι οι συλλογικότητες οι όποιες καθορίζουν τις κατευθύνσεις της. Ζητούμενο είναι η συλογικοποιησης τους σε έναν ανώτερο βαθμό και όχι η ισοπέδωση τους στον όνομα μιας κεντρικής διαδικασίας.
Κάθε ομάδα έχει πλήρη αυτονομία ως προς τον λόγο και τη δράση της εφόσον δεν αντιβαίνει στις αρχές και τη λειτουργία της οργάνωσης.

Επειδή η αυτόνομη έκφραση των ομάδων έχει να κάνει με τη διαχείριση διαφωνιών οι ομάδες καλούνται να τοποθετηθούν ξεκάθαρα επί αυτού στην επόμενη διαδικασία. »

Σχετικά με την αντιπαραθετικότητα της αυτόνομης δράσης των συλλογικοτήτων σε σχέση με τις αποφάσεις της ΑΠΟ προτείνουμε:

« Η διαφωνία προς την αποφασισμένη Τακτική πρέπει να καταγράφεται και να συμμετέχει στον αναστοχασμό κατά και μετά την δράση.
Η έκφραση θέσεων ανταγωνιστικών προς τις συμφωνημένες στην ΑΠΟ από συλλογικότητες που συμμετέχουν στην ΑΠΟ εγείρει άμεσα ζήτημα ως προς την παραμονή των συγκεκριμένων συλλογικοτήτων.
Ενέργειες συλλογικοτήτων ή μελών τους που συμμετέχουν στην ΑΠΟ και που δεν προκύπτουν από αποφάσεις της ΑΠΟ και εκδηλώνεται έξω από τις διαδικασίες της, αν προκαλούν άμεσα την αποδυνάμωση κινήσεων ή του ίδιου του δυναμικού της ΑΠΟ εγείρουν ζητήματα ως προς την παραμονή των συγκεκριμένων συλλογικοτήτων. »

Η εμπειρία δείχνει ότι η διαφορετικότητα μπορεί να είναι από γόνιμη μέχρι διαλυτική. Η σχέση της διαφωνίας με την ομοσπονδιακή απόφαση κρίνεται μέσα στον συνθετικό διάλογο. Η αντιπαραθετικότητα κρίνεται συλλογικά μέσα στην ΑΠΟ. Δεν αρκεί το Καταστατικό, ο κανόνας, αλλά απαιτείται διαρκής πολιτική κρίση επί του συγκεκριμένου. Η διαδικασία κατάθεσης Ένστασης ως προς την παραμονή μιας συλλογικότητας δίνει πρακτική διέξοδο στα σχετικά ζητήματα.

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Οκτώβρης 2014

Τρεις προτάσεις για τα τοπικά συντονιστικά

Αποφάσεις της ομάδας σύνθεσης της ΔΟΜΗΣ:

Το κομμάτι το οποίο προέκυψε από την ομάδα σύνθεσης, με συναίνεση όλων των ομάδων, είναι το εξής:
–   Το συνέδριο γίνεται το αργότερο ανά δύο έτη, εκτός του δεύτερου συνεδρίου, που θα γίνει 1 χρόνο μετά το πρώτο, ιδρυτικό, συνέδριο.

–   Η τακτική συνδιάσκεψη θα γίνεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο στο μεσοδιάστημα των συνεδρίων.

–   Η σύγκλιση της έκτακτης συνδιάσκεψης μπορεί να προταθεί από μία ομάδα και, για να πραγματοποιηθεί,  πρέπει να εγκριθεί από τα 2/ 3 των ομάδων- μελών της Α.Π.Ο. ή από το διαρκές όργανο.

–   Το διαρκές- συλλογικό όργανο απαιτεί ολομέλειακή εκπροσώπηση των ομάδων, έχει αποφασιστικό χαρακτήρα και γίνεται είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια ζώσης.
Στο ζήτημα των τοπικών/ περιφερικών οργάνων/ θεματικών ομάδων/ ομάδων εργασίας, μετά από σύνθεση και βάση της απόφασης για τη διαχείριση των διαφωνιών που αποφασίσαμε, αποτυπώθηκαν οι παρακάτω τρεις προτάσεις:

Πρώτη Πρόταση:

Οι αρμοδιότητες του διαρκούς οργάνου είναι:

Α) να ορίζει τους άξονες κίνησης της Α.Π.Ο., βάση των αποφάσεων και των κατευθυντήριων γραμμών που έχουν τεθεί από το συνέδριο και τις συνδιασκέψεις.
Β) η διαρκής παραγωγή λόγου και δράσης με βάση των αποφάσεων των ολομελειακών διαδικασιών (συνέδριο, έκτακτες και τακτικές συνδιασκέψεις)
Γ) ο συντονισμός των θεματικών ομάδων και ο έλεγχος των τομέων ώστε να επιτυγχάνεται η ομαλή λειτουργία τους.
Δ) να καλεί έκτακτη συνδιάσκεψη αν το κρίνει απαραίτητο.
Ε) να συγκαλεί τοπικούς συντονισμούς, ομάδες εργασίας, θεματικές ομάδες, αν το κρίνει ως απαραίτητο για την υλοποίηση των αποφάσεων του.

Τοπικοί συντονισμοί μπορούν να γίνουν στις πόλεις που υπάρχουν πάνω από 2 ομάδες- μέλη της Α.Π.Ο. και είναι υποχρεωτική η παρουσία όλων των ομάδων μελών της πόλης. Έχουν αρμοδιότητες να υλοποιούν τις αποφάσεις του διαρκούς- συλλογικού οργάνου και να  διαχειρίζονται το υλικό της Α.Π.Ο. πάντα σύμφωνα με τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες.

Δεύτερη Πρόταση:

Στις πόλεις και ανάλογα με τις υπαρκτές δυνατότητες και σε ευρύτερο γεωγραφικά χώρο, όπου δραστηριοποιούνται δύο ή παραπάνω ομάδες, συγκροτούνται τακτικά συντονιστικά εκτελεστικά όργανα τα οποία υλοποιούν τις αποφάσεις του συνεδρίου, της συνδιάσκεψης και του διαρκούς οργάνου και αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το συνέδριο, οι συνδιασκέψεις και το διαρκές όργανο.

Στις συνελεύσεις του τοπικού συντονιστικού συμμετέχουν όλες οι τοπικές συλλογικότητες. Οι συλλογικότητες δεσμεύονται στα λειτουργικά όργανα της Α.Π.Ο. όπως έχουν ήδη συμφωνήσει ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των τοπικών συνελεύσεων και δεσμεύονται για την συμμετοχή τους στις δράσεις όπως ορίζεται από τους συμφωνημένους τρόπους λήψης απόφασης, σε ζητήματα τακτικής.

Τα τοπικά συντονιστικά δεν μπορούν να παράγουν θέσεις, αλλά μπορούν να εκφράσουν λόγο σε συμφωνία με τις θέσεις της Α.Π.Ο., ο οποίος εγκρίνεται από το διαρκές όργανο, εφόσον το τελευταία έχει τον απαιτούμενο χρόνο.

Τρίτη πρόταση:

Στις πόλεις και ανάλογα με τις υπαρκτές δυνατότητες και σε ευρύτερο γεωγραφικά χώρο, όπου δραστηριοποιούνται δύο ή παραπάνω ομάδες, συγκροτούνται τακτικά συντονιστικά εκτελεστικά όργανα τα οποία υλοποιούν τις αποφάσεις του συνεδρίου, της συνδιάσκεψης και του διαρκούς οργάνου και αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το συνέδριο, οι συνδιασκέψεις και το διαρκές όργανο.

Το διαρκές όργανο (το οποίο έχει την πολιτική ευθύνη για την τακτική της Α.Π.Ο.) αποφασίζει την σύγκλιση του τοπικού συντονιστικού και ορίζει το διάστημα, την τακτικότητα, το πολιτικό πλαίσιο και το πεδίο δράσης του τοπικού συντονιστικού με τον συμφωνημένο τρόπο λήψης αποφάσεων για θέματα τακτικής.

Στις συνελεύσεις του τοπικού συντονιστικού συμμετέχουν όλες οι τοπικές συλλογικότητες. Οι συλλογικότητες δεσμεύονται στα λειτουργικά όργανα της Α.Π.Ο. όπως έχουν ήδη συμφωνήσει ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των τοπικών συνελεύσεων και δεσμεύονται για την συμμετοχή τους στις δράσεις όπως ορίζεται από τους συμφωνημένους τρόπους λήψης απόφασης, σε ζητήματα τακτικής.

Τα τοπικά συντονιστικά δεν μπορούν να παράγουν θέσεις, αλλά μπορούν να εκφράσουν λόγο σε συμφωνία με τις θέσεις της Α.Π.Ο., ο οποίος εγκρίνεται από το διαρκές όργανο, εφόσον το τελευταία έχει τον απαιτούμενο χρόνο.

Τοποθέτηση για το ζήτημα των Τοπικών Συντονιστικών

Τοποθέτηση για το ζήτημα των Τοπικών Συντονιστικών                                με βάση τις προτάσεις που προέκυψαν από την Ομάδα Σύνθεσης για την ΔΟΜΗ στις 21/9

Αρχικά, αντιλαμβανόμαστε την τρέχουσα διαδικασία κοινής έγκρισης μιας συνθετικής πρότασης, στην οποία συναινέσαμε χωρίς να συμφωνούμε, ως ψηφοφορία, όπως το διαπίστωσαν αρκετές συλλογικότητες. Μάλιστα, πρόκειται για μια ιδιάζουσα μορφή εκλογών, διότι έχει διάρκεια. Η συγκεκριμένη συνθήκη, επιπλέον του ότι ποσοτικοποιεί τις πολιτικές διαφωνίες, με αποτέλεσμα να μεταθέτει τα πολιτικά-οργανωτικά άλματα και τις ρήξεις σε ζύγι μικροπολιτικών συσχετισμών, ανοίγει χώρο για παρασκηνιακές διεργασίες. Υπερασπιστήκαμε την αναγκαιότητα να εξεταστούν οι προτάσεις από τις ολομέλειες των συλλογικοτήτων. Ωστόσο, οι ενδεχόμενες συνέπειες αναγνωρίστηκαν. Οπότε, αφού το προσωρινό εργαλείο που θεσπίσαμε εμπεριέχει αυτόν τον κίνδυνο χωρίς κανένα αντίμετρο, η διατήρηση της πολιτικής ζύμωσης στο επίπεδο που αναλογεί σε μια ελευθεριακή επαναστατική οργάνωση έγγυται στην προσήλωση της κάθε συλλογικότητας στην ευθύτητα και ανοιχτότητα της κοινής πολιτικής προοπτικής.
Στην συνολική πρόταση της συλλογικότητάς μας για την ΔΟΜΗ δεν είχαμε δόσει ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα των τοπικών οργάνων. Προβλέπαμε μόνιμα Συμβούλια και Ομάδες Εργασίας σε διάφορους Τομείς και μεταξύ άλλων ορισμένες κατά τόπους δομές με αρμοδιότητες συντονισμού. Προτείναμε την δημιουργία μόνιμων εκτελεστικών δομών, που πρέπει να εδαφικοποιούνται και γεωγραφικά για να δημιουργούν πραγματικές δυνατότητες παρέμβασης στο ταξικό-κοινωνικό πεδίο. Η δεσμευτική συμμετοχή σε σταθερές δομές σπάει τον κατεστημένο αφορμαλισμό, που τρέφει τον σεχταρισμό. Το σύστημα των κλιμακωτών Συμβουλίων που θα παίρνουν αποφάσεις στα καθορισμένα πλαίσια των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων τους γράφαμε ότι προσφέρει ευελιξία ανταπόκρισης στις άμεσες συνθήκες του αγώνα κι εξασφαλίζει συγχρόνως τον οριζόντιο έλεγχο των μόνιμων Τομέων και Δομών, των Ομάδων Εργασίας και των Θεματικών οργάνων, αποτρέποντας την φεουδαλοποίησή τους. Η συνθετική πρόταση που διαμορφώσαμε (ΑΣΜΠΑ) στην Ομάδα Σύνθεσης για την ΔΟΜΗ απηχεί τις παραπάνω θέσεις, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να εκφράσει και την προταιρεότητα που δίνουν αρκετές συλλογικότητες στην δημιουργία μόνιμων Τοπικών Συντονιστικών, διασφαλίζοντας όμως, την συνοχή των πολιτικών θέσεων και της δράσης της ΑΠΟ όπως αυτή διαμορφώνεται κατά σειρά από το Συνέδριο, την Συνδιάσκεψη και το διαρκές αποφασιστικό όργανο του συνόλου των συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο).
Βρισκόμαστε στο κρίσιμο σημείο όπου θα επιλέξουμε αν θα ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να γίνουμε πιο δυνατοί και πιο καίριοι όπου βρίσκεται έστω κι ένας από εμάς ή αν θα παραμείνουμε κατακερματισμένοι και αδύναμοι παντού. Διόλου τυχαία, σχεδόν όλες οι συλλογικότητες της επαρχίας θεωρούν αναγκαία την σταθερή τοπική συγκρότηση στα πλαίσια της ΑΠΟ. Και διαπίστωσαν ρητώς ότι οι αντιρρήσεις στην θέσπιση όρων που θα δόσουν χώρο στην τοπική πρωτοβουλία προέχονται από τις προβληματικές εμπειρίες των συλλογικοτήτων της Αθήνας κυρίως. Μέσα σ’ένα περιβάλλον πολιτικών παθογενειών η μακρόχρονη τριβή δεν φέρνει λύσεις. Αντιθέτως, η δομική αλλαγή των κοινών συνθηκών θ’αναβαθμίσει σχέσεις, θ’αλλάξει τα συστατικά υποκείμενα, θα δείξει αν απαιτούνται ρήξεις και τότε θα τις κάνει αναπόφευκτες. Σ’αυτό το σημείο λοιπόν, εμείς συντασόμαστε στην δοκιμή νέων δομών που θα αποκεντρώσουν την ενότητα στην δράση.
Οφείλουμε ν’απαντήσουμε σαφώς τα σοβαρά ζητήματα της αυτονομίας των τοπικών οργάνων της ΑΠΟ, της παραγωγής θέσεων και της διάσπασης της πολιτικής ευθύνης. Έτσι:
– Όποιος συμμετέχει σε μια συλλογικότητα έχει εγκαταλείψει την ιδέα της ολοκληρωτικής ατομικής αυτονομίας. Όποιος συμμετέχει στην ΑΠΟ εγκαταλείπει την ιδέα μιας αυτονομίας ανεξάρτητης από το εξελισόμενο πολιτικό και κοινωνικό κίνημα χειραφέτησης. Η αυτονομία μέσα στην ΑΠΟ, ακόμα και για τις συλλογικότητες σύμφωνα με τις ήδη καταγεγραμμένες συμφωνίες, οφείλει να μην ανταγωνίζεται την ΑΠΟ. Μια προϋπόθεση για να υπάρχει δρώσα οργάνωση είναι, τα εκτελεστικά όργανα να έχουν μια σχετική αυτονομία. Πχ, το Συνέδριο δεν μπορεί να βγάλει ένα ετήσιο πρόγραμμα κινητοποιήσεων, ούτε μπορούν όλες οι συλλογικότητες να έχουν μια εικόνα της Ξάνθης πχ για να εγκρίνει το Γενικό Συμβούλιο που και πότε θα γίνει μια παρέμβαση εκεί. Μια προϋπόθεση για να υπάρχει ενιαία οργάνωση είναι η αυτονομία των εκτελεστικών οργάνων της να ορίζεται από τα συλλογικότερα όργανα και να ελέγχεται διαρκώς. Η φράση «… τα Τοπικά Συντονιστικά … μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το Συνέδριο …» θεσπίζει μια διαδικασία κοινού ελέγχου πάνω στην αναγκαία αμεσότητα της δράσης, που μπορεί να είναι κι ο μέγιστος ή ο ελάχιστος κατά πως κρίνουν όλες οι συλλογικότητες αρχικώς ομόφωνα στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις και κατά πλειοψηφία μέχρι και στο διαρκές συμβούλιο.
– Σχετικά με την παραγωγή λόγου είχαμε γράψει σε προηγούμενη τοποθέτησή μας εντός της ΑΠΟ τα εξής: «… οι Θέσεις υπεισέρχονται στην διαρκή δραστηριότητα της ΑΠΟ. Το περιεχόμενο ενός πολιτικού κειμένου δεν μπορεί να θεωρηθεί ζήτημα Τακτικής, διότι τότε θα θεσπίζαμε τον τακτικισμό. Οπότε, δεν μπορεί να κριθεί δίχως ομοφωνία …
Προτείνουμε την επεξεργασία των επίκαιρων κειμένων (προκηρύξεις κλπ) από το Γενικό ή τα Τοπικά Συμβούλια (ενδεχομένως από μια από τις Ομάδες Εργασίας τους ή από μια αρμόδια Ομάδα Εργασίας αν δεν προβλέψουμε επιμέρους Συμβούλια) και ομόφωνη επικύρωση ή επιστροφή με επισημάνσεις από το Γενικό Συμβούλιο (κρίση απ’όλες τις συλλογικότητες πχ μέσω φόρουμ).»
Κρίνουμε ότι η αποσπασματική διαμόρφωση λόγου μπορεί να παράξει θέσεις που δεν θα προκύπτουν από τις κοινά συμφωνημένες ΘΕΣΕΙΣ ή και που θα αλληλοαντικρούονται. Γι’αυτό στην συνθετική πρότασή μας ορίζεται ευκρινώς ότι τα Τοπικά Συντονιστικά δεν θα παράγουν θέσεις, αλλά θα αρθρώνουν λόγο σύμφωνο με τις κατοχυρωμένες ΘΕΣΕΙΣ της ΑΠΟ και ο οποίος θα περνάει εξαρχής από τον έλεγχο του κοινού διαρκούς οργάνου. Στην εξαιρετική περίπτωση όπου το Τοπικό πρέπει να εκφράσει την ΑΠΟ σε άμεσο χρόνο, αν και όπως το προβλέπουν κάποιες αποφάσεις του Συνεδρίου, της Συνδιάσκεψης και του Γενικού Συμβουλίου («…στα πλαίσια και με τους όρους… ») και το τελευταίο δεν έχει ικανό χρόνο για να διαμορφώσει μια ειδική απόφαση, τότε το Τοπικό πάλι οφείλει να δημοσιοποιήσει λόγο, απόλυτα περιορισμένο στις κοινές ΘΕΣΕΙΣ της ΑΠΟ και οι επιλογές του θα κριθούν με την ολοκλήρωση του τρέχοντος κύκλου διαβούλευσης του διαρκούς οργάνου. Αν δεν μπορεί να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη των συλλογικοτήτων ως προς την εφαρμογή των συμφωνιών μας, όπως οι συγκεκριμένοι όροι που προτείνουμε, θα φτιάξουμε μια δύσκαμπτη συγκεντρωτική (στο Γενικό Συμβούλιο) οργάνωση, αναντίστοιχη των ραγδαίων εξελίξεων στις οποίες οφείλουμε να ανταποκριθούμε.
– Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ευθύνη σε συνάρτηση με το συλλογικό πλαίσιο της ΑΠΟ. Το κάθε μέλος έχει προσωπική ευθύνη, η κάθε συλλογικότητα έχει πολιτικές ευθύνες, κάθε όργανο της ΑΠΟ έχει πολιτικές, οργανωτικές και πρακτικές ευθύνες, όχι μόνο για ότι κάνει ή δεν κάνει το ίδιο, αλλά και για τ’άλλα όργανα, συλλογικότητες, μέλη. Δεν θέλουμε να γίνουμε άλλος ένας συνασπισμός ιδιωτών. Συγκροτούμε μια νέα οριζόντια κοινότητα αγώνα που θέλουμε ν’αντικατοπτρίζει την συλλογική υποκειμενικότητα στην μέγιστη ανάπτυξή της. Δεν αρκεί ούτε η ατομική ευθύνη του καθενός μέσα σ’ένα ατομικιστικό και συμβασιοκρατικό πλαίσιο, ούτε η γενική ευθύνη των ολομελειακών οργάνων. Είμαστε όλοι υπέυθυνοι μέσα απ’όλες τις βαθμίδες συμμετοχής μας στην ΑΠΟ για την απόδοση και την εξέλιξη όλης της οργάνωσης. Έτσι κατανοούμε την έννοια της συλλογικής ευθύνης, την οποία υπερασπίστηκε ο Μαχνό.
Το Συνέδριο αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τους δεσμευτικούς προσανατολισμούς και τα όρια που θέτει. Το Γενικό Συμβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη για την προαγωγή των παραπάνω και για το σύνολο των παρεπόμενων οργανωτικών ενεργειών και των παρεμβάσεων της ΑΠΟ (ακόμα και για τις επιμέρους παρατυπίες). Τα επιμέρους όργανα αναλαμβάνουν την ευθύνη των ειδικών καθηκόντων τους. Οι πολιτικές συλλογικότητες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα πάντα και για τα μέλη τους σε σχέση με την οργάνωση. Η ΑΠΟ ως σύνολο αναλαμβάνει μια ευθύνη αναβάθμισης του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Η 1η πρόταση δεν διασφαλίζει την συγκρότηση δομών έγκαιρης παρέμβασης, χωρίς τις οποίες η ΑΠΟ θα είναι ανάπηρη. Επίσης, εστιάζει στις ευρύτερες αρμοδιότητες του διαρκούς οργάνου (πέρα από εκείνες που συνδέονται με τις Συνδιασκέψεις και τα Τοπικά Συντονιστικά), οι οποίες σύμφωνα με το πρόγραμμα της Ομάδας Σύνθεσης θα συζητηθούν στην επόμενη προσυνεδριακή.
Η 3η πρόταση που κατατέθηκε στην Ομάδα Σύνθεσης με την προσθήκη μιας επιπλέον συνθήκης στην 2η πρόταση, μεταθέτει την παρούσα κρίση στο διαρκές αποφασιστικό όργανο, χωρίς να διαμορφώνει ένα συνθετικότερο πλαίσιο (που είναι αμφίβολο αν είναι εφικτό).
Κατόπιν των παραπάνω, προκρίνουμε την 2η συνθετική πρόταση, ως μόνη επαρκή.