[vsw id=”PLrDGW-tnOE” source=”youtube” width=”425″ height=”344″ autoplay=”no”]

Στις 26 και στις 28/6, καθώς και στις 4, 6, 10 & 13/7, ολοκληρώνεται ο κύκλος της δίκης της χρυσής αυγής στο εφετείο Αθηνών για την φετινή χρονιά. Σύμφωνα με τα ως τώρα χρονοδιαγράμματα η δίκη θα διακοπεί για 2μιση περίπου μήνες και θα επανεκινήσει στις αρχές Οκτώμβρη (04/10/2017).

Μετά την μεταφορά της δίκης στο εφετείο Αθηνών, από τις αρχές καλοκαιριού του 2016, η κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών στάθηκε και αντιστάθηκε αγωνιστικά απέναντι σε καθεστώς πολυμέτωπης πολιορκίας. Οι δυνάμεις της αστυνομικής καταστολής, οι κρατικές λεηλατικές μεθοδεύσεις και η διαρκής παρουσία των φασιστών, επιχείρησαν, αλλά δεν κατάφεραν, να πάρουν χώρο και έδαφος μέσα και ενάντια στα Προσφυγικά.

Η κοινότητα και η Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών, όλο αυτό τον χρόνο, με υπομονή, επιμονή, οργάνωση και αυτοπειθαρχία, έχοντας ως μέτωπο ΜΑΤ, ασφαλίτες, φασίστες και πλάτη την ΓΑΔΑ, απέκρουσαν κάθε εχθρική απόπειρα διείσδυσης, εισβολής, τρομοκράτησης ή συνδιαλλαγής, υπερασπιζόμενη την αυτονομία και την ελευθερία τους.

Βασισμένα στις δικές τους δυνάμεις και στην στήριξη αλληλέγγυων συντρόφων, τα Προσφυγικά, ως κοινότητα αγώνα και ως κατειλημμένη γειτονιά συνολικά, απέκοψαν από τους φασίστες κάθε πρόσβαση στο εφετείο διαμέσου τους, κράτησαν τις δυνάμεις καταστολής εκτός του ζωτικού τους χώρου και ενίσχυσαν σε βάθος και ισχύ τα σώματα και τις συλλογικοποιήσεις των αντιφασιστών που βρέθηκαν απέναντι στους φασίστες, τους πρώτους κρίσιμους μήνες της περσινής χρονιάς, στην βασική είσοδο επί της οδού Δέγλερη.

Αμύνθηκαν και αντεπιτέθηκαν συλλογικά στην εισβολή μπάτσων και φασιστών ενάντια στην γειτονιά στις 31/10/17 και απάντησαν στην προβοκάτσια που επιχείρησαν να στήσουν στις 1/11/17. Παράλληλα το απελευθερωμένο και περιφρουρημένο έδαφος των Προσφυγικών αποτέλεσε έμπρακτα όλο αυτό το διάστημα αγωνιστικό στήριγμα, στην πλάτη της καταστολής, σε όλο το πλήθος των διαφορετικών κινηματικών δικών στο ίδιο σημείο.

Οι τελευταίες αυτές συνεδριάσεις αποτελούν για τα Προσφυγικά μέρες μνήμης και συνέχειας για μια χρονιά αντίστασης και πολυμέτωπου αγώνα. Την ίδια στιγμή οι τελευταίες εξελίξεις με τους προπηλακισμούς της οικογένειας Φύσσα στην είσοδο επί της Αλεξάνδρας υπενθυμίζουν ότι κάθε βήμα πίσω για την περιφρούρηση των αγώνων μας σημαίνει ένα βήμα μπροστά στην κρατική και φασιστική καταστολή.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΜΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Περιφρούρηση της γειτονιάς από τους φασίστες & την καταστολή

Δευτέρα 26/6/17: 10.00π.μ

Μικροφωνική παρέμβαση – συλλογικές εργασίες στη γειτονιά – συλλογική κουζίνα

Τετάρτη 28/6/17: 10.00π.μ. – 4.00μ.μ.

Προσφυγικά Λ. Αλεξάνδρας – Αμπελόκηποι

                                                                                                                 21/6/17

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

email: sykapro.squat@riseup.net

Blog:  network23.org/prosfygika-community/

Απο σημερα 12/6/2017 αρνουμαστε το μεσημεριανο κλεισιμο και καταμετρηση 12:00-15:00 συμμετεχοντας στη κινητοποιηση των κρατουμενων που εχει ξεκινησει.

Απαιτούμε:

1. Η μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015 που αφορούν τις αποφυλακίσεις κρατουμένων αποτελεί μια μικρή αλλά σημαντική ρωγμή στην εντεινόμενη ασυδοσία των δικαστών απέναντι στους κρατούμενους. Ανύπαρκτες εγκληματικές οργανώσεις, δίκες χωρίς στοιχεία, εξοντωτικές ποινές και διαβιβαστικά των αστυνομικών υπηρεσιών, ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστών κρατουμένων, ένα πλέγμα ταξικών διακρίσεων απλώς συμπληρώνει την εύστοχη ρήση που λέει ότι «η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτος». Μέσα από τον αγώνα για την μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2105 χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις προσπαθούμε να αγωνιστούμε ενάντια στις αυθαίρετες και καταχρηστικές δικαστικές κρίσεις ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στο ζήτημα των αναστολών οι οποίες χορηγούνταν με το σταγονόμετρο εγκαθιδρύοντας ουσιαστικά ένα ιδιότυπο καθεστώς παρατεταμένης ομηρίας μετά την έκτιση της ποινής του κάθε κρατούμενου.

2. Η κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στον θεσμό των αδειών αποτελεί ουσιαστικά την κατάργηση ενός παράλογου νόμου του πρώην υπουργού της ΝΔ Νίκου Δένδια ο οποίος έδινε «γη και ύδωρ» στην εξουσία των εισαγγελικών αρχών μέσα στα καταστήματα κράτησης. Για να γίνουμε σαφής είναι προφανές ότι οι αρμόδιοι για να κρίνουν την συμπεριφορά του κάθε κρατούμενου δεν είναι άλλοι από όσους από θεσμική ιδιότητα (διευθυντές, κοινωνικοί λειτουργοί) παρακολουθούν και έρχονται σε επαφή με τους κρατούμενους. Οι εισαγγελείς στις φυλακές η μοναδική επαφή που έχουν με τους κρατούμενους είναι όταν τους βλέπουν στα πειθαρχικά συμβούλια που αποφασίζουν για την τιμωρία τους ή στα συμβούλια που αφορούν την χορήγηση αδειών. Πως είναι δυνατόν η άποψη ενός εισαγγελέα που δεν έχει καμία καθημερινή τριβή με τους κρατούμενους να λειτουργεί σε τέτοιο καθοριστικό βαθμό στην χορήγηση των αδειών. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν κρατούμενοι που ενώ η πλειοψηφία των μελών του συμβουλίου της φυλακής να ψηφίζει υπέρ της χορήγησης άδειας αυτή να απορρίπτεται εξαιτίας του βέτο που αποφασίζει να ασκήσει ο εισαγγελέας. Εμείς διεκδικούμε την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στις άδειες ώστε να έχει ένα πραγματικό νόημα η ύπαρξη του συμβουλίου της φυλακής σε διαφορετική περίπτωση ας καταργηθεί και αυτό και ας είναι μόνος αρμόδιος ο εκάστοτε εισαγγελέας ώστε να πέσουν οι μάσκες και να μην εφευρίσκονται προσχήματα «ευαισθησίας» εκεί που δεν υπάρχουν.

3. Η κατάργηση του νόμου έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων, κατά την διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της, είναι μια πραγματική αναγκαιότητα για να βάλουμε ένα φρένο στην δημιουργία ενός νομικού τερατουργήματος που σκοπό έχει να επαναφέρει από την πίσω πόρτα ανθρώπους που θα κάθονται όλη τους την ζωή στην φυλακή μέχρι να πεθάνουν χωρίς καμία διάθεση υπερβολής σε αυτό που λέμε. Μέσω αυτού του νόμου τιμωρούνται με εξοντωτικό τρόπο χωρίς ντροπή οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις που μπορεί υπό συνθήκες να διεξαχθούν μέσα στις φυλακές αφού όλες οι ποινές για συγκεκριμένα αδικήματα που θα λάβουν χώρα εντός ενός σωφρονιστικού καταστήματος (πχ μια στάση διαμαρτυρίας) θα αρχίσουν να εκτίονται μετά την ολοκλήρωση της αρχικής ποινής χωρίς την δυνατότητα συγχώνευσης των ποινών. Το ίδιο ισχύει και για τα αδικήματα που γίνονται κατά την διάρκεια ή μετά τις παραβιάσεις αδειών τα οποία δεν μπορούν να συγχωνευτούν αναγκάζοντας τον κρατούμενο να εκτίσει δυο διαφορετικές ποινές αθροιστικά. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εκδικητική στάση των δικαστικών και αστυνομικών αρχών σε περιπτώσεις όπως αυτές που αναφέραμε παραπάνω σε λίγο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που είτε επειδή αντιστάθηκαν σε κάποιες παράλογες απαιτήσεις των σωφρονιστικών αρχών είτε επειδή παραβίασαν μια άδεια θα φορτώνονται με χρόνια φυλακής και θα πρέπει να εκτίσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρόνια στα οποία μια ζωή δεν είναι αρκετή για να αποφυλακιστείς.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Κρατουμενοι στις δικαστικες φυλακες Χανιων

________________________________________________

Από σήμερα 13/6/2017 εμείς οι κρατούμενοι των φυλακών Αυλώνα αρνούμαστε να κλειδωθούμε στα κελιά μας το μεσημέρι συμμετέχοντας στην κινητοποίηση των κρατουμένων στις φυλακές.

Τα αιτήματα που έχει θέσει το Συντονιστικό Αγώνα αφορούν την :

1) Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015 που αφορούν τις αποφυλακίσεις κρατουμένων.

2) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στον θεσμό των αδειών

3) Κατάργηση του νόμου που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για  συγκεκριμένα αδικήματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων,  κατά την διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της.

Ανακοίνωση για κλιμάκωση της κινητοποίησης στις φυλακές

Σε λίγο μπαίνουμε στην 3η βδομάδα από την έναρξη της κινητοποίησης των κρατούμενων του ελληνικού κράτους.

Στο Συντονιστικό Αγώνα συμμετέχουν ήδη οι Αντρικές και Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, οι φυλακές Πατρών, Δομοκού και Νιγρίτας, ενώ αναμένεται να προσχωρήσουν και κρατούμενοι από τις υπόλοιπες φυλακές της χωράς.

Η μοναδική απάντηση στα δικαία αιτήματα των κρατουμένων από πλευράς Υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν το έγγραφο που έστειλε ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, Ευτύχης Φυτράκης, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η παράταση του νόμου 4322/2015 θα γίνει με περιορισμούς και εξαιρέσεις, καθώς αναμένεται και η εισαγωγή δικαστικού συμβουλίου για να εγκρίνει ή για να απορρίψει την αποφυλάκιση.

Εμείς από την πλευρά μας δηλώνουμε κατηγορηματικά αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αφού επαναφέρει μια πηγή διαρκούς και εντεινόμενης αυθαιρεσίας στην προκειμένη της δικαστικής σε ένα τόσο κομβικό ζήτημα όπως οι αποφυλακίσεις κρατουμένων όταν το ορίζει τυπικά ο νόμος.

Αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την δυναμική της κινητοποίησης κρατώντας ανοιχτά τα προαύλια των πτερύγων από τις 8.00 μέχρι τις 18.30  (κανονικό ωράριο λειτουργιάς 8.00 – 11.00 και 15.30 – 18.30).

Καλούμε και τις υπόλοιπες φυλακές της χώρας να ενισχύσουν το Συντονιστικό Αγώνα με τις όποιες ιδιαιτερότητες της κάθε φυλακής και να μαζικοποιήσουν τον αγώνα των κρατουμένων.

Χαιρετίζουμε όλους τους αλληλέγγυους που μεταφέρουν την φωνή μας έξω από τα τείχη σε δρόμους και πλατείες.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ !

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

( Φυλακές Κορυδαλλού Α’, Β’ Γ’ Δ’, ειδική υπόγεια πτέρυγα )

_______________________________________

Ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα

Στις 14 Μαΐου του 2017 ο συγκρατούμενός μας Μιχάλης Μακρυγιάννης συμπλήρωσε 25 χρόνια πραγματικής φυλάκισης (31 χρόνια συμπεριλαμβανόμενου του ευεργετικού υπολογισμού). Μέχρι σήμερα όμως βρίσκεται ακόμη φυλακισμένος καθώς απ ότι φαίνεται, μιας και είναι η πρώτη τέτοια περίπτωση, το ανώτατο όριο πραγματικού χρόνου φυλάκισης δηλαδή τα 25 χρόνια που ορίζει ο νόμος, παραβιάστηκε πανηγυρικά.

Στις 29 Μαΐου ο Μιχάλης αναγκάζεται να ξανακάνει για πολλοστή φορά αίτηση  αποφυλάκισης, ενώ όλοι ξέρουμε ότι στα 25 έτη αποφυλακίζεσαι χωρίς αιτήσεις στο συμβούλιο και χωρίς όρους. Να σημειώσουμε εδώ ότι προφορικά ο εισαγγελέας επόπτης ύστερα από ανάλογη ερώτηση είχε πει ότι όντως το ανώτατο όριο κράτησης έχει συμπληρωθεί επομένως η αίτηση αποφυλάκισης θα γίνει δεκτή. Όμως, εννιά μέρες αργότερα, για μια ακόμη φορά, ο εισαγγελέας Πατεράκης εισηγήθηκε αρνητικά! Στην αιτιολόγησή του αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Μιχάλης επειδή μπορεί (δηλαδή επειδή στέκεται ακόμη όρθιος) είναι πιθανόν να διαπράξει πάλι αδικήματα και ότι ‘’δεν αντιλαμβάνεται ότι η ελευθερία του δεν εξαρτάται από τυπικές προϋποθέσεις αλλά από τη μεταμέλειά του’’. Δηλαδή ο εισαγγελέας παραβλέπει ότι έχει επέλθει το ανώτατο όριο κράτησης που μέχρι τώρα κανείς δεν έχει ξεπεράσει, αφού όλοι λάμβαναν αναστολή πιο πριν (ακόμη και άτομα καταδικασμένα για αισχρά αδικήματα όπως βιασμούς κτλ) και αυτό που ζητάει είναι παρακάλια και συγνώμες. Λες και η συγνώμη εξασφαλίζει κάτι για την εκτός φυλακής πορεία, λες και υπάρχει ‘’αληθινή έκφραση μετάνοιας’’ από κρατούμενο προς τον εισαγγελέα.Το μόνο που ζητά ο συγκεκριμένος κρατικός υπαλληλάκος είναι την ταπείνωση του συγκρατούμενου, όπως την ζητούν όλοι του σιναφιού του σε κάθε ευκαιρία.

Ο εισαγγελέας αναφέρεται στη συνέχεια και σε διάφορα πειθαρχικά αδικήματα που είχε στο παρελθόν (σε 25 χρόνια φυλακής και η μητέρα Τερέζα θα έκανε πειθαρχικό) αλλά που κανένα δεν είναι ενεργό σήμερα. Παράλληλα προβλέπει το μέλλον λέγοντας ότι αν βγει θα κάνει πάλι αδικήματα. Όπως τους είχε γράψει και σε παλιότερο υπόμνημα προς το συμβούλιο αποφυλάκισης το 2016 που έλεγε το ίδιο επιχείρημα […] Σας τα λένε οι επιστήμονες εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι αλλά εσείς έχετε μέθοδο και θεωρία δικιά σας , γιατί έτσι βολεύει το σύστημα  και οι περισσότεροι δικαστές εκτελούν εντολές άνωθεν που πρέπει να εκπληρωθούν. Εδώ αποφασίζετε με μελλοντολογία και προβλέψεις όπως η Λίτσα Πατέρα και ο Πιτ Παπαδάκος και εφόσον έχετε τέτοιο ταλέντο και ικανότητες προβλέψεων του μέλλοντος μου έξω στην κοινωνία ότι θα παρανομήσω ας κάνετε και την πρόβλεψη του μέσα στη φυλακή, αν θα κάνω αδίκημα, πότε θα βγω, αν θα βγω νεκρός ή ζωντανός.[…] και πιο κάτω: […]Για εσάς όμως αυτοπειθαρχία και συμμόρφωση προς τους βασικούς κανόνες του σωφρονιστικού συστήματος και της έννομης τάξης είναι να είσαι συνεργάσιμος, συμβιβασμένος, να χω πουλήσει την ψυχή μου, δηλαδή ένας κοινός χαφιές, να δέχομαι και να ανέχομαι τα πάντα, να μη διαμαρτύρομαι, να μην αγωνίζομαι για τα δικαιώματά μας και γενικώς να μη διεκδικώ τίποτα. Να είμαι μόνο έρμαιο του σάπιου συστήματός σας. Έτσι λειτουργεί το σωφρονιστικό σύστημα, μόνο αυτό είναι σωφρονισμός για όλους εσάς, να εξευτελίζετε και να ταπεινώνετε ανθρώπους. Έτσι ικανοποιείστε, όταν το πετυχαίνετε τότε ήμαστε σωφρονισμένοι. Όποιος δεν υποκύπτει και κρατά την αξιοπρέπειά του και την ηθική του τότε τον εκδικείστε και του καταστρέφετε τα πάντα στη ζωή του και ότι του χει απομείνει. Όταν το στοχοποιημένο θήραμα δεν υπακούσει και δεν υποκύψει το βασανίζετε και το κατασπαράζετε μέχρι τελικής πτώσεως επειδή διεκδικεί αυτό που του ανήκει και δικαιούται από το νόμο, κοινώς είστε παραβάτες και εκδικητές παραβιάζοντας και καταπατώντας τα πάντα πιστεύοντας πως θα πετύχετε να καταστρέψετε την αξιοπρέπεια και τις ηθικές αρχές μας.[…].

Το ζήτημα μας αφορά όλους τους κρατούμενους γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος να κρατήσουν χωρίς κανένα χρονικό όριο στην φυλακή όσους ισοβίτες για τον α ή β λόγο δεν θέλουν να αφήσουν ελεύθερους. Με την ίδια λογική μπορούν να αρνούνται τον ανασταλτικό χαρακτήρα τoυ υπολοίπου μεγάλων ποινών, με αποτέλεσμα την επιβολή της ποινής του θανάτου πίσω από τα σίδερα.

Οι υπεύθυνοι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, που κωφεύουν προς το παρόν στα αιτήματα που έχει θέσει η κινητοποίηση στις φυλακές, οφείλουν να πάρουν θέση για τον φασισμό που υπόκειται ο Μιχάλης Μακρυγιάννης στου οποίου τη θέση θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Απαιτούμε:

Τη μη κατάργηση του νόμου 4322/2015 που αφορά τις αποφυλακίσεις
κρατουμένων.

Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών

Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της,αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να εκτίσει δυο διαφορετικές ποινές αθροιστικά.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡ.Μ.Α.

Η κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια υπό διαρκή καταστολή. Κορυφαία γεγονότα αποτελούν: η μεταφορά των Προσφυγικών στο ΤΑΙΠΕΔ (2014), στην περιφέρεια Αττικής το 2016 και η πολύμηνη πολιορκία της γειτονιάς από μπάτσους με την δίκη της χ.αυγής στο εφετείο Αθηνών. Παράλληλα, το καθεστώς ελέγχου, καταστολής και τρομοκρατίας επιχειρεί να επιβληθεί με παρακολουθήσεις αγωνιστών και της γειτονιάς, στοχευμένους αστυνομικούς ελέγχους και προσαγωγές, στοχοποιητικά, ενοχοποιητικά δημοσιεύματα καθεστωτικών μέσων, εκβιασμούς σε μετανάστες και πρόσφυγες, προτάσεις οικονομικής εξαγοράς, πολιτικών πόστων κ.α..

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας των κρατικών μηχανισμών και της αγοράς, αντιμετωπίσαμε την εσωτερική υπονόμευση και το σαμποτάζ ενάντια στην κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών από την Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡ.Μ.Α). Κινήθηκαν εχθρικά προς την κοινότητά μας και την υπεράσπιση της γειτονιάς, όλο το προηγούμενο διάστημα, με όρους που καταργούν την συντροφικότητα και διαρρηγνύουν τις σχέσεις κοινού αγώνα. Τόσο σε σχέση με την αντίσταση ενάντια στην καταστολή και τους φασίστες, αναφορικά με την δίκη της χ.α. στο εφετείο Αθηνών, όσο και σε σχέση με τις εσωτερικές διαδικασίες, τις λειτουργίες και την άμυνα της κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών.

Συνοπτικά:

Η ΟΡ.Μ.Α., μέσω διπλού-κρυφού μέλους της, μέλους της Συ.Κα.Προ. μέχρι τον περασμένο Οκτώβρη, και ηγετικού στελέχους της, πρώην μέλους της Συ.Kα.Προ. από το 2016, οι οποίοι κατοικούσαν σε υποδομές της κοινότητας και της συνέλευσης των Προσφυγικών, έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο:

Υπονόμευσης, σαμποταρίσματος και παραπληροφόρησης, μέσα στην γειτονιά, των συλλογικών αποφάσεων και των θέσεων της κοινότητας και της Συ.Κα.Προ., για την ακριβή υλοποίηση, στοχεύσεις και οριογραμμές των σχεδιασμών της περιφρούρησης της γειτονιάς, από τους φασίστες και την καταστολή, καθ όλη την διάρκεια της δίκης της χ.α. στο εφετείο Αθηνών. Υπόγεια προπαγάνδιση της στρατηγικής της ΟΡ.Μ.Α. για την δίκη της χ.α., εκφοβισμός της γειτονιάς για την ισχύ της καταστολής, υπονόμευση των περιφρουρήσεων, συκοφάντηση των αγωνιστών και των αλληλέγγυων, που σήκωσαν το μεγάλο μέρος της περιφρούρησης, των συλλήψεων και συνολικά της άμυνας της γειτονιάς, καθώς και πολλών αγώνων της χρονιάς που πέρασε.

Πραξικοπηματικών και παραπολιτικών “διαδικασιών” εντός της γειτονιάς, που αναιρούσαν συμφωνημένους σχεδιασμούς, υπευθυνότητες και σκεπτικά που κινήθηκε η Συ.Κα.Προ., όλο αυτό το διάστημα, σε σχέση με την περιφρούρηση από την καταστολή, τους φασίστες και το ξεπούλημα στην περιφέρεια Αττικής. Διασπορά ψευδών φημών και συκοφαντική αποδόμηση συντρόφων, πρακτικές πρακτορισμού και ανορθόδοξου πολέμου εναντίον συντρόφων και αγώνων, έκθεση και στοχοποίηση συντρόφων στην καταστολή και τους διωκτικούς μηχανισμούς,

Το σχέδιο αυτό (από το 2016, τουλάχιστον) έθετε σε προτεραιότητα την κεντρική στρατηγική της ΟΡ.Μ.Α σε σχέση με τα Προσφυγικά ως παραμάγαζο για την επέκταση της στις γειτονιές Γκύζη, Αμπελοκήπων, Πανόρμου, Ερυθρό και το κέντρο της Αθήνας, παράλληλα με τον ηγεμονικό ρόλο που φιλοδοξούσε να αποκτήσει στους κινηματικούς αγώνες για τις δίκες της χ.α. στο εφετείο Αθηνών, σε ανταγωνιστική σχέση με την υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών. Ως εκ τούτου, επιχείρησε το σπάσιμο της κοινότητας αγώνα, εισοδισμό και χειραγώγηση μελών της κοινότητας και απόκτηση πολιτικών πόστων μέσα στη γειτονιά, ταυτόχρονα με τους σχεδιασμούς μηχανισμών της καθεστωτικής αριστεράς και σε συνάρτηση με το κύμα καταστολής όλου του τελευταίου διαστήματος.

Ο ρόλος των δύο αυτών ατόμων εκτέθηκε μέσα στις διαδικασίες και την Συ.Κα.Προ. και φανερώθηκαν οι πρακτικές και οι σκοπιμότητές τους. Δεν αρνήθηκαν την χρήση εσωτερικών πρακτόρων εντός του κινήματος μέσα στις καταστατικές λειτουργίες της ΟΡ.Μ.Α., υπερασπίστηκαν το δικαίωμα παρεμβατικής παρουσίας θεσμικών φορέων στα αυτοοργανωμένα εδάφη και καταλήψεις και εκβίασαν την αλληλεγγύη απέναντι στην καταστολή των Προσφυγικών με όρους αποικιοκρατικούς. Χωρίς να εκδιωχτούν από τα Προσφυγικά ή να τους τεθεί καν, άμεσα, τέτοιο ζήτημα, αποχώρησαν «νύχτα», αφαιρώντας σημαντικό αρχειακό υλικό της Συ.Κα.Προ. που είχαν στην κατοχή τους.

Η κοινότητα των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας παραμένει ζωντανή στην μάχη ενάντια στην καταστολή, τους φασίστες και την συστημική αφομοίωση. Ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της, καταθέτει την εμπειρία της στον κοινό τόπο και συνεχίζει να προχωρά στους αγώνες. Έτσι…

Καταγγέλλουμε την ΟΡ.Μ.Α.:

• Για συνδιαλλαγή με σειρά συστημικών θεσμών, για την δίκη της χ.α., παράλληλα με την εξυπηρέτηση της πολιτικής μεταφοράς των Προσφυγικών στην Περιφέρεια Αττικής και ενάντια στην υπεράσπιση της γειτονιάς από την καταστολή, την αγορά και τους φασίστες.

• Για στρατηγικό σχεδιασμό διάλυσης και λεηλασίας της κοινωνικής και εδαφικής βάσης της κοινότητας αγώνα των προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας, εκμεταλλευόμενη το ανοιχτό κοινοτικό οργανωτικό πλαίσιο, εκφοβισμού κομματιών της γειτονιάς απέναντι στην καταστολή, τους φασίστες και την εξαγορά από την περιφέρεια Αττικής.

• Για ονομαστική έκθεση και στοχοποίηση συντρόφων και εγχειρημάτων στην καταστολή και τους διωκτικούς μηχανισμούς, σε σχέση με την υπεράσπιση των Προσφυγικών από τους φασίστες και ευρύτερα για την συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες, στον ελλαδικό χώρο και διεθνώς.

• Για σκόπιμη προσπάθεια ένταξης στην γειτονιά των Προσφυγικών, ατόμων εκτός κινήματος σήμερα και με αδιευκρίνιστο ρόλο και συνδιαλλαγές.

• Για κλοπή αρχειακού υλικού από την Συ.Κα.Προ., με άγνωστες σκοπιμότητες και αποδέκτες.

Ενημερώνουμε, με βάση την εμπειρία μας, το αυτοοργανωμένο, οριζόντιο κοινωνικό κίνημα, τους επαναστάτες, τους αντιφασίστες (αναρχικούς και κομμουνιστές), τους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις, ότι η ΟΡ.Μ.Α. αποτελεί μια:

Ιεραρχική, υπερσυγκεντρωτική δομή της συστημικής και κομματικής αριστεράς, η οποία διατηρεί σχέσεις με καθεστωτικούς-κυβερνητικούς σχηματισμούς και χρησιμοποιεί διπλή ταυτότητα αναφορικά με την εξωτερική εικόνα της και την εσωτερική της πολιτική, ενάντια στο οριζόντιο κοινωνικό κίνημα και περισσότερο στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο.

Χρησιμοποιεί πρακτικές διείσδυσης, κρυφών-διπλών μελών, υπονόμευσης και αποδόμησης συλλογικοποιήσεων, οριζόντιων εγχειρημάτων και καταλήψεων, με στόχο την ηγεμόνευση ή τον εισοδισμό μέσα στους χώρους του αυτοοργανωμένου αγώνα και της αγωνιζόμενης προλεταριακής και νεολαιίστικης βάσης.

Για όλους αυτούς τους λόγους:

Διακόπτουμε κάθε κινηματική σχέση με την ΟΡ.Μ.Α., ως μια ηγεμονική συστημική πολιτική φράξια. Την συμβουλεύουμε άμεσα να παύσει την υπονομευτική και επεκτατική της πολιτική ενάντια στα κατειλημμένα προσφυγικά Λ. Αλεξάνδρας και να επιστρέψει άμεσα το αρχειακό υλικό που μας έχει κλαπεί από μέλη της. Για το αρχειακό υλικό, πιο συγκεκριμένα, το αναζητούμε ειδικά στους υπεύθυνους κλοπής και κατοχής του. Ακριβώς επειδή πρόκειται για υπόθεση εσωτερικής ασφάλειας, αναλαμβάνουμε οι ίδιοι την ευθύνη της αναζήτησής του.

Μέχρι τότε, καταλαβαίνοντας ότι η πολιτική στρατηγική της ΟΡ.Μ.Α. για τα Προσφυγικά, τον αντιφασισμό στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων και το ριζοσπαστικό-επαναστατικό κίνημα συνολικότερα, υλοποιείται μέσα από την υπόσκαψη και την λεηλασία των αγώνων μας, λαμβάνουμε όλα τα φρόνημα μέτρα αυτοπροστασίας μας.

Μπροστά στο σκιάχτρο της καταστολής και του κινδύνου, κάτω από το βάρος του αγώνα και του κόστους, άλλοι απομακρύνονται, άλλοι ξεπουλούν και παζαρεύουν την ήττα, άλλους τους συμπαρασύρει η σπασμένη συνείδηση, ο τρόμος και η ενοχή. ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΝΕΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ – ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΜΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Αθήνα, 5/6/2017

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

Από τις 18 Μαΐου οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, αρχικά αρνούμενοι το μεσημεριανό κλείδωμα της φυλακής, με αιτήματα:

1) Τη μη κατάργηση του «νόμου Παρασκευόπουλου» που αφορά τις αποφυλακίσεις κρατουμένων.

2) Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών

3) Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της, αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να εκτίσει δύο διαφορετικές ποινές αθροιστικά

Καλούμε συλλογικότητες, ομάδες, άτομα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης  αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων.

Τετάρτη 31 Μαΐου στις 7μ.μ. στο ΕΜΠ κτήριο Γκίνη

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

 _____________

Ακολουθεί το κείμενο έναρξης κινητοποίησης στις φυλακές

που υπογράφει το Συντονιστικό Αγώνα

“Μέσα από τον αγώνα που ξεκινάμε επιζητάμε αρχικά την κινητοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας που αντιλαμβάνονται τις αδικίες και τους παραλογισμούς που γίνονται σε βάρος μας. Καθώς και την μαζικοποίηση του αγώνα σε όλες τις φυλακές τις χώρας.”

Εμείς οι κρατούμενοι που βρισκόμαστε  έγκλειστοι στις φυλακές του ελληνικού κράτους αποφασίζουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ξεπερνώντας τους τεχνητούς διαχωρισμούς που θέλουν να μας επιβάλλουν με βάση την εθνικότητα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις που έχουμε ή δεν έχουμε για να διεκδικήσουμε μια σειρά αιτημάτων που μας αφορούν όλους και που αποτελούν μέτωπα πάλης που έρχονται σε ρήξη με την αυστηροποίηση της σωφρονιστικής πολιτικής. Continue reading Κάλεσμα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων – Ανακοινώσεις κρατουμένων →

Οι αναρχικοί που μάχονται το ISIS στο Δυτικό Κουρδιστάν ανακοινώνουν νέο Σχηματισμό

Σήμερα, ανακοινώνουμε την δημιουργία των Διεθνών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων (IRPGF) μια σαφώς αναρχική, μαχητική ομάδα στο Δυτικό Κουρδιστάν που επιδιώκει να υπερασπιστεί την επανάσταση και να προωθήσει την αιτία του αναρχισμού.

Ο ρόλος του IRPGF

Οι Διεθνείς Επαναστατικές Λαϊκές Αντάρτικες Δυνάμεις (IRPGF) είναι μια μαχητική ένοπλη αυτο-οργανωμένη και οριζόντια συλλογική εργασία για την υπεράσπιση των κοινωνικών επαναστάσεων σε όλο τον κόσμο, την άμεση αντιμετώπιση του  κεφαλαίου και του κράτους, και την προωθήσει  του αναρχισμού.

.Αναγνωρίζουμε και επιβεβαιώνουμε ότι η ηθική δράση απαιτεί ηθική πολιτική. Δεν είμαστε ένα πολιτικό κόμμα ή πλατφόρμα, αλλά μάλλον μια ένοπλη συλλογικότητα που αποτελείται από συντρόφους με διαφορετικές θέσεις του αναρχισμού. Η συλλογική ενότητα του IRPGF εκδηλώνεται στην πράξη της μαχητικής δράσης που θεωρούμε απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη της απελευθέρωσης. Ο ρόλος μας είναι διττός, να είναι μια ένοπλη δύναμη ικανή να δρα για την υπεράσπιση των απελευθερωτικών κοινωνικών επαναστάσεων σε όλο τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα είναι μια δύναμη ικανή να εξεγείρετε και να μάχεται ενάντια σε όλες τις κυρίαρχες μορφές εξουσίας, όπου και αν υπάρχουν. Continue reading Αναρχικοί στη Ροζάβα ανακοινώνουν την δημιουργία των Διεθνών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων – IRPGF →

Η περίοδος, που διανύουμε, χαρακτηρίζεται από μεγάλες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Η σύγκλιση μεταξύ κράτους και κεφαλαίου δεν αποδίδεται μόνο στην τρέχουσα οικονομική κρίση και στις ανάγκες αλληλοϋποστήριξης, που αυτή γέννησε. Η κρίση στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εκδηλώθηκε με την χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008 και μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους. Η κρίση αυτή  είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη στην ιστορία του καπιταλισμού.
Το κεφάλαιο συνεχίζει να αναδιαμορφώνει και να αναπαράγει τον εαυτό του με όρους κέρδους και υπεραξίας από εκείνους που παράγουν τον πλούτο (υλικό και άυλο). Πολύ δε περισσότερο σε περιόδους κρίσεων, που η επίθεση εκ μέρους του κεφαλαίου οξύνεται, διαμορφώνεται κάθε φορά μια νέα πραγματικότητα μέσα στην οποία βρίσκεται ο σπόρος της επόμενης ισχυρής δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Αυτό το γεγονός τον κάνει ακόμα  πιο επιθετικό, σε μια προσπάθεια οικονομικής και ιδεολογικής παγίωσης του ως μονόδρομο. Η εκμετάλλευση ανθρώπινων και φυσικών πόρων, η απόλυτη εξάρτηση από τις κεφαλαιοκρατικές σχέσεις και η διάσπαση του κοινωνικού ιστού αποτελούν κάποια από τα χαρακτηριστικά της διαχείρισης αυτής.

Η Ελλάδα από το 2010 μπαίνει σε ένα καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, υποθηκεύοντας το χρέος κάτω από το μνημονιακό ζυγό. Ένας νέος κύκλος οικονομικής αφαίμαξης ανοίγει και κατά την περίοδο του 2010-12 προκαλούνται δυναμικές και ποικιλόμορφες αντιδράσεις  . Ο αναρχικός χώρος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχητικών κινητοποιήσεων λειτουργώντας ως πυροκροτητής των συγκρούσεων και ακολουθούμενος από χιλιάδες αγωνιζόμενους. Αυτό το γεγονός  αναδείκνυε, με τον πιο ηχηρό τρόπο,  ότι θα μπορούσαμε να βρεθούμε μπροστά σε απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις, τις οποίες θα έπρεπε να διαχειριστούμε. Εκεί φάνηκαν και οι πολιτικές ανεπάρκειες του αναρχικού χώρου, εφόσον δε  μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση, εξαιτίας της παντελούς έλλειψης στρατηγικής και επαναστατικού προγράμματος. Το αποτέλεσμα ήταν να μην αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανατροπή και την επανάσταση, κυρίως  λόγω της έλλειψης πολιτικών στοχεύσεων. Continue reading ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΝOIΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ →

Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης με την μαζική απεργία και την αντίσταση των κρατουμένων στις φυλακές των ΗΠΑ δημοσιοποιούμε για πρώτη φορά μια ανάλυση ενός συντρόφου που ήταν προφυλακισμένος από τον Φλεβάρη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2011. Αυτή η ανάλυση αποτελεί μια ενότητα ενός αδημοσίευτου δοκιμίου με τίτλο «Αλληλεγγύη», που γράφτηκε μέσα στην φυλακή του Κορυδαλλού. Η ενότητα αναφέρεται στο καθεστώς της φυλακής και στους αγώνες των κρατουμένων στον ελλαδικό χώρο.

__________________________________________________________

Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας

Η φυλακή σε κάθε μορφή της είναι εξορισμού μια απομόνωση, από την ελεύθερη κίνηση. Η απομόνωση όμως, όχι μόνο δεν περιορίζει τον εξεγερσιακό αγώνα, αλλά αποτελεί γενεσιουργό κατάσταση άμεσης εξέγερσης. Ο αστικός κόσμος αντιλαμβάνεται τις υπαρκτές ανταρσίες από θέση απομόνωσης, για την ασφάλεια του θεσμικού ολοκληρωτισμού. Για το φάσμα της συναινετικής προπαγάνδας οι αγώνες είναι τόσο αναγνωρίσιμοι όσο μακρύτερα βρίσκονται στο χώρο ή στον χρόνο, ενώ όσο αγγίζουν το παρόν καθεστώς ελέγχου εξαφανίζονται ή συκοφαντούνται με ενοχικά διολισθαίνουσες μετωνυμίες και γίνονται στόχος του κρατικού τρομισμού. Ανταγωνιστικά, η επανάσταση ριζώνει στην άμεση άρνηση και αντεπίθεση στις παρούσες υλικές και πολιτισμικές μορφές και προγραμματικές διαδικασίες της εξουσίας όπως τις βιώνει ο επαναστατημένος. Το πολεμικό έδαφος των κρατουμένων έχοντας επίκεντρο την πραγματικότητα της αιχμαλωσίας τους εκτείνεται στα απέραντα της γης. Όσο βαθαίνει η αντίσταση στο παρόν έδαφος, τόσο σπάει η απομόνωση των αγώνων, των αγωνιζόμενων και των καταπιεσμένων που περνάνε στην αντίσταση. Και ισόρροπα, όσο σπάμε την απομόνωσή μας στο παρόν έδαφος, τόσο η δυνατότητα αντίστασης ισχυροποιείται, συνειδητοποιείται και βαθαίνει.

Ο αγώνας μέσα και ενάντια στη φυλακή εδαφικοποιείται σε δυο διακριτές, αλλά αλληλέγγυα προωθούμενες αντιθέσεις, οι οποίες ενδυναμώνονται και συνολικοποιούνται στην αλληλέγγυα σχέση τους με τους αγώνες έξω από τη φυλακή. Η ριζικότερη αντίθεση μέσα στη φυλακή είναι η γενική εναντίωση στην αιχμαλωσία και ο αγώνας ενάντια στις συγκεκριμένες συνθήκες που το κράτος επιβάλλει. Επιπλέον, ως πολιτικά υποκείμενα μετέχουμε σε μια ειδική αντίθεση˙ βιώνουμε τις αντεπαναστατικές επιχειρήσεις του κράτους, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν ειδικές συνθήκες απομόνωσης με την ευρεία και με τη συγκεκριμένη έννοια και από τις οποίες εφορμούν νέοι αγώνες. Continue reading Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας – Κοινός αγώνας για την κατάργηση της δουλείας σε ΗΠΑ και παντού →

Οι προκηρύξεις της οργάνωσης

______________________________________________

Έντυπη απόδοση

       Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Σεπτέμβρης 2016

____________

Περιεχόμενα

Σημείωμα της έκδοσης

σελίδα 2

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΝΕΟΝΑΖΙ

σελίδα 3

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

σελίδα 35

Σημείωμα της έκδοσης

Τη νύχτα 17 προς 18 Σεπτέμβρη 2013 ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας (Killah P) πέφτει νεκρός από επίθεση ναζιστών μισθοφόρων στο Κερατσίνι. Στις 19 γίνεται μαζική μαχητική διαδήλωση στη γειτονιά. Ένας αγωνιστής χάνει το μάτι του από ευθύα ρίψη δακρυγόνου.

Την 1η Νοέμβρη, μπράβοι της Χρυσής Αυγής έξω από τα γραφεία της στο Ν.Ηράκλειο δέχονται επίθεση με σφαίρες. Αποτέλεσμα, ν’ αφήσουν τα τομάρια τους στο δρόμο δυο φασίστες και να τραυματιστεί σοβαρά ένας τρίτος.

Στις 16 Νοέμβρη οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για την επίθεση στους μπράβους του ναζιστικού κόμματος και δημοσιοποιούν μέσω ενός καθεστωτικού media μια προκύρυξη, την οποία είχαν αφήσει σε ψηφιακή μορφή στο μνημείο πεσόντων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Στις 14 Γενάρη 2014 οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις δημοσιοποιούν νέο κείμενο σε κινηματικό μέσο απαντώντας στον οχετό πρακτορολογίας και αντιδραστικής λάσπης που ξεχύθηκε μετά την δράση τους.

Οι δυο επέτειοι της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα χρωματίστηκαν από μαχητικές κινητοποιήσεις στο Κερατσίνι και στην ΑΘήνα.

Τρια χρόνια μετά, εκδίδουμε σε έντυπη μορφή τα δυο κείμενα των Μαχόμενων Λαϊκών Επαναστατικών Δυνάμεων, αναγνωρίζοντας το επίκαιρο νόημά τους και την ιστορική αξία τους. Οποιοσδήποτε πρόλογος στο πολιτικό πρόταγμα και την ανάλυση τους, θα ήταν πλεονασμός.

Ετούτη η έκδοση γίνεται ταυτόχρονα με την έκδοση μιας μπροσούρας ντοκουμέντων των κινητοποιήσεων των προηγούμενων χρόνων από την σκοπιά που συμμετείχε η Α.Σ.Μ.Π.Α., εκφράζοντας την αναγκαία ενότητα της αντάρτικης και της ανοιχτής εμπειρίας αγώνα.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

«…

Αυτή η ταξική μνήμη του ριζοσπαστικού κινήματος, έστω συμπυκνωμένη και ως νύξη, είναι ένα από τα θεμέλια για την πολιτική στρατιωτική συγκρότηση, οργάνωση και αντεπίθεση του επαναστατημένου προλεταριάτου. Επικαιροποιημένη στο σήμερα συντελεί μόνο ως εφαλτήριο για επαναστατικά εγχειρήματα, που συνδεόμενα θα επισπεύσουν τον ρεαλιστικό ταξικό πόλεμο για την καθολική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Για την ταξική αντεπίθεση στη χώρα που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη, η κρίση και οι πολιτικές αντιμετώπισής της έχουν επιφέρει τις πιο ακραίες συνθήκες φτωχοποίησης. Για την αντεπίθεση που θα συμπαρασύρει τους προλετάριους στην Ευρώπη. Για την καθοριστική έφοδο που θα αντεπιτεθεί στο ξένο και εγχώριο κεφάλαιο, το κράτος και το φασιστικό παρακράτος του. Για την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας και της οικονομικής δικτατορίας των αγορών που υπηρετεί.

…

Σε αυτόν τον πόλεμο δεν πρέπει να πτοηθούμε, να καμφθούμε από τα αναμενόμενα αντίποινα και τις προβοκάτσιες του εχθρού. Ο εμφύλιος έχει ξεκινήσει προ πολλού ως αόρατος, με σταθερές λάμψεις που υπενθυμίζουν την παρουσία του. Οι όχθες πλέον γίνονται διακριτές και ο καθείς ημών καλείται να πάρει θέση. Ως γενίτσαρος στην όχθη του κεφαλαίου, του κράτους και των φασιστών του ή ως επαναστάτης στον αγώνα που διεκδικεί με κόστος τη ζωή και την ελευθερία του, την απελευθέρωση από τον ζυγό της πολυεθνικής πλουτοκρατίας και των εγχώριων κοτζαμπάσηδων. Ελάχιστη απάντηση το αίμα τους, μόνη δικαιοσύνη η λαοκρατία.

…»

Η μπροσουρα σε PDF

Συλλογικότητες και κινηματικοί χώροι που ενδιαφέρονται να διαθέσουν την μπροσούρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω μέιλ ( asmpa@espiv.net ). Για τα σημεία διανομής, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ενημερώνονται από το blog μας. Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά, με την οποία θέλουμε να ενισχύσουμε τις ανάγκες της διεθνιστικής συμμετοχής στον αγώνα που εξελίσσεται στη βόρεια Συρία – Ροζάβα Κουρδιστάν και Τουρκία – Μπακούρ Κουρδιστάν. Ωστόσο, είμαστε ανοιχτοί στην συνδιαμόρφωση με τις συλλογικότητες που θα θελήσουν να διαθέσουν την μπροσούρα, όσον αφορά την επιλογή προορισμού των εσόδων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

Πριν 3 χρόνια το φασιστικό παρακράτος της χ. αυγής δολοφόνησε τον αντιφασίστα Π. Φύσσα, υπό την επίβλεψη των ένστολων μισθοφόρων του κράτους. Ως συνέχεια των δικών του Κορυδαλλού η κυβέρνηση της αριστεράς μετέφερε τις δίκες των φασιστών στο Εφετείο, δίπλα από την κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών. Για ένα μεγάλο διάστημα του καλοκαιριού, η κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών περιφρούρησε την γειτονιά ενάντια στην συχνή παρουσία των φασιστών έξω και των μπάτσων γύρω από το έδαφός μας, στήνοντας ένα ανάχωμα κινηματικής δυναμικής απέναντί τους.

Σήμερα, οι δίκες των φασιστών εντάσσονται μέσα σε ένα πολύπλευρο πεδίο που συνδυάζει την 4η επέτειο δολοφονίας του αντιφασίστα Π. Φύσσα, την συνέχιση της δίκης της χ. α. και την παράλληλη επανασυγκρότηση των φασιστών, όπως αυτή έχει φανεί σε μια σειρά επιθέσεων και κινήσεών τους όλο το τελευταίο διάστημα. Σε σχέση με την δίκη, αυτή επικεντρώνεται στην περιοχή των αμπελοκήπων και ειδικά στο Εφετείο και στην γειτονιά των Προσφυγικών, με ιδιαίτερους εδαφικούς και ευρύτερα κινηματικούς συμβολισμούς και σημάνσεις.

Σε μια περίοδο γενικευμένης όξυνσης των ταξικών και των κοινωνικών αντιθέσεων το ριζοσπαστικό κοινωνικό κίνημα έχει καθήκον να σταθεί σε κάθε σημείο που ανοίγεται ο αγώνας, να υπερασπισθεί τους χώρους αντίστασης και να μοιραστεί από κοινού το βάρος με κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας θα υπερασπιστεί μαχητικά το έδαφός της και την μνήμη αγώνων που το συνοδεύουν, παίρνοντας θέση στο σημείο του μετώπου που της αναλογεί σε όλη την περίοδο μνήμης και αντιφασιστικού αγώνα, μέσα στον μήνα Σεπτέμβρη.

Καλούμε σε μαχητική υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών με κεντρική δημόσια παρουσία στο 1ο μπλοκ των Προσφυγικών επί της Λ. Αλεξάνδρας, μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών και απέναντι στους φασίστες και την καταστολή.

Κάλεσμα σε εβδομαδιαία περιφρούρηση της γειτονιάς των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας:

Δευτέρα 5/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών (απέναντι από γήπεδο Παναθηναϊκού).

Δευτέρα 12/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών.

Τρίτη 13/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

           3/9/16

ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ…ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

 Στις 4/8/2016, 177 διαμερίσματα του συγκροτήματος των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας μεταβιβάστηκαν από το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποιήσης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) στην Περιφέρεια Αττικής.

Αυτό σημαίνει ότι από ένα σχέδιο οικονομικής εκμετάλλευσης απο ιδιώτες, δρομολογείται από το κράτος μια υποτιθέμενη αναβάθμιση και ανάπτυξη της περιοχής, με σχεδιασμούς που αφορούν τη δημιουργία μουσείου μικρασιατικής κληρονομίας, τη χρήση διαμερισμάτων για τη στέγαση φοιτητών απόρων οικογενειών ή συγγενών ασθενών που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, τη δημιουργία γκαράζ κτλ .

Για μας, η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή και απόφαση αποτελεί αναβάθμιση της επίθεσης του κράτους ενάντια στους πάνω από 500 ανθρώπους κάθε κατηγορίας της τάξης των καταπιεσμένων που διαμένουν και επιβιώνουν στη συγκεκριμένη περιοχή. Κάτω από τον μανδύα μιας ανθρωπιστικού χαρακτήρα αναδιαμόρφωσης της γειτονιάς, το κράτος ουσιαστικά επιχειρεί την εκδίωξη των μόνιμων κατοίκων των Προσφυγικών επιδιώκοντας ταυτόχρονα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση. Αυτό αποτελεί μέρος της ευρύτερης τακτικής του κράτους να  καταστείλει την κοινωνική και πολιτική αντίσταση.

Πρόκειται για τη δρομολόγηση της εκδίωξης πολιτικών αγωνιστών, προσφύγων, μεταναστών, πρώην αστέγων, ανθρώπων κάθε εθνικότητας ή θρησκεύματος που επέλεξαν να συλλογικοποιήσουν τις ανάγκες τους και να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια. Μέσα σε αυτή τη γειτονιά οι κάτοικοι παίρνουν καθημερινά τη ζωή στα χέρια τους, δημιουργώντας και πλαισιώνοντας δομές που λειτουργούν αυτοοργανωμένα, ισότιμα και αντιιεραρχικά. Δομές για την τροφή (συλλογικός φούρνος και συλλογική κουζίνα), την υγεία και την εκπαίδευση (δομή παιδικού στεκιού και αυτομόρφωσης).

Ως Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα της Κοινότητας και Αλληλέγγυων που δημιουργηθήκαμε το Μάρτιο του 2014, με σκοπό την ενίσχυση των δομών της κοινότητας των Προσφυγικών και τη στήριξη μας σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη καταστολή, ένα είναι σίγουρο: Δεν πρόκειται να παραδώσουμε ούτε μια σπιθαμή γης στους σχεδιασμούς του κράτους. Για μας η κοινότητα των Προσφυγικών αντιπροσωπεύει ένα ακόμα ανάχωμα αυτοθέσμισης και αυτοοργάνωσης μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για μας είναι ξεκάθαρο ότι σε κάθε προσπάθεια αφομοίωσης και καταστολής της κοινότητας των Προσφυγικών, θα μας βρουν απέναντι τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΣΤΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

1/9/2016

Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα της Κοινότητας και Αλληλέγγυων (ΑΣΑΚΑ) Προσφυγικών Αλεξάνδρας

WEBSITE:  https://prosfygika.espivblogs.net

Ε-mail:  prosfygika@riseup.net

Βίντεο για την Κατειλημμένη Κοινότητα Προσφυγικών της Λ.Αλεξάνδρας (2016)

[youtube width=”468″ height=”379″]https://www.youtube.com/watch?v=Tp92o8XmhAw[/youtube]

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ για την σύλληψη στις 24/8/16 και την δίκη μου στις 25/8/16

Τα γεγονότα:

Στις 24/8/16, περίπου στις 8.00μ.μ. και καθώς επέστρεφα από το κάλεσμα για την φασιστική, εμπρηστική επίθεση εναντίον της κατάληψης στέγης μεταναστών Νοταρά, δέχθηκα στοχευμένη επίθεση από τα τομάρια της ομάδας ΖΗΤΑ, οι οποίοι εισέβαλαν για τον σκοπό αυτό μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά τον Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας. Οι μπάτσοι προσποιούμενοι “τυπικό” έλεγχο, προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν σωματικά και λεκτικά και να αρπάξουν πράγματά μου, όπως το κινητό. Όταν τους ενημέρωσα ότι είμαι καταληψίας των Προσφυγικών υπερασπιζόμενος την γειτονιά και την ταυτότητά μου, αυτό τους προκάλεσε μεγαλύτερη οργή και επιθετικότητα. Απαντώντας στις συνεχείς προκλήσεις τους και επειδή δεν έφερα ταυτότητα μαζί μου, απαίτησα την προσαγωγή μου στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, ώστε να “εξακριβώσουν” την ταυτότητά μου. Παράλληλα τους επαναλάμβανα ότι η κίνησή τους αποτελεί ευθεία επίθεση στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών, η οποία, μετά την ψήφιση τροπολογίας στη βουλή, βρίσκεται εκ νέου σε καθεστώς άμεσης καταστολής.

Όταν μετά από χρονικό διάστημα αναμονής, όπου άρχισε σιγά-σιγά να καταφτάνει αλληλέγγυος κόσμος της γειτονιάς και η πολιτική αντιπαράθεση με την συμμορία των ΖΗΤΑ συνεχιζόταν, κατέφτασε περιπολικό και μεταφέρθηκα στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, με την κατηγορία της “απείθειας”, αφού μου περάσαν πισώπλατα χειροπέδες, ειδικά ώστε να καταπονήσουν τις ωμοπλάτες και τους καρπούς μου. Continue reading ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ συντρόφου από τα Προσφυγικά Αλεξάνδρας, για την σύλληψη του στις 24/8/16 και την δίκη του στις 25/8/16 →

Η σύλληψη (24/8/16) και η δίκη του συντρόφου από τη γειτονιά των Προσφυγικών στο αυτόφωρο (25/8/16) έληξε στις 8.30μμ με την καταδίκη του για “απείθεια” σε 2 μήνες με 3ετή αναστολή και τη δυναμική αποχώρηση των αλληλέγγυων από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος  στις 10.00μμ. από το Α.Τ. Συντάγματος.

Η ενοχή και καταδίκη του συντρόφου μας στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης ενάντια στη βιαιότητα της κρατικής καταστολής μέσα στη γειτονιά μας καταδεικνύει τον κοινό τόπο των ειδικών μηχανισμών του κράτους. Η πολιτική αντιπαράθεση που ξεκίνησε με την εισβολή της συμμορίας ΖΗΤΑ στη γειτονιά των προσφυγικών και των άμεσων αντανακλαστικών της κοινότητας, που τους ανάγκασε σε τακτική υποχώρηση, στοχοποίησε δικαστικά έναν σύντροφο.

Η κατηγορία, στηριγμένη σε ένα σενάριο ψευδών-μαρτυριών μπάτσων όπου οι ίδιοι σε έναν “τυπικό έλεγχο” δέχθηκαν απειλές, ύβρεις και επιθετικές χειρονομίες από έναν άνθρωπο χωρίς την απόδοση των νόμιμων κατηγοριών (αντίσταση, εξύβριση, σωματικές βλάβες) αλλά μόνο της “απείθειας” (άρνηση απόδοσης στοιχείων) και η καταδίκη για αυτήν φωνάζει την αθλιότητα των σκοπιμοτήτων της αστικής δικαιοσύνης και των κατασταλτικών μηχανισμών. Η επιβολή ποινής 2 μηνών με 3ετή αναστολή για “απείθεια”, την οποία ο σύντροφος αρνήθηκε να είναι εφέσιμος, η κινητοποίηση της αλληλεγγύης αρχικά στο Α.Τ. Αμπελοκήπων και στη συνέχεια, αργά το βράδυ στη ΓΑΔΑ και μέσα στους δρόμους της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών, και τελικά η αλληλέγγυα και δυναμική στάση στην Ευελπίδων, αποδεικνύει τη γελοιότητα των αποτελεσμάτων τους.

Με αφορμή τα παραπάνω γεγονότα είναι μια ακόμη ευκαιρία για εμάς αφενός να επισημάνουμε την αναγκαιότητα της αναγνώρισης συλλογικά και ως κίνημα των συνολικών σχεδιασμών της καταστολής και την ενδυνάμωση της ενότητας στη δράση, ταυτόχρονα με τη συγκρότηση οργανικών και αλληλέγγυων κοινοτικών-κινηματικών δεσμών. Βρισκόμαστε ήδη σε πολιτική περίοδο κεντρικά σχεδιασμένης παρατεταμένης καταστολής, με προπομπούς τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τις δικαστικές αρχές και τους φασίστες, ενάντια στον κόσμο των καταπιεσμένων γενικότερα και του αγώνα ειδικότερα.

Αφετέρου να δηλώσουμε εκ νέου επίσημα στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, ότι θεωρούμε όσα έγιναν στις 24 και 25/8 την 2η, πρακτικά, αναβάθμιση της καταστολής και της συνολικής επίθεσης εναντίον μας. Τους προειδοποιούμε για τελευταία φορά ότι αν δεν είναι πραγματικά αποφασισμένοι να πληρώσουν το κόστος του πολέμου τους ενάντια στα Προσφυγικά να γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε ήδη στην έφοδο της αντεπίθεσης. Όχι μόνο σε όσους επιχειρούν να χτυπήσουν τα Προσφυγικά αλλά και κάθε άλλο έδαφος του αγώνα

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ και τις ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

26/8/2016

Από την κατειλημμένη γειτονιά της Λ. Αλεξάνδρας

Συνέλευση ΚατειλημμένωνΠροσφυγικών

[youtube width=”500″ height=”250″]http://www.youtube.com/watch?v=yQp_qJMp-js[/youtube]

ΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΡΙΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΕΣ
ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ISIS
ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕΣ

Εϋλέμ Ατάς… Κατατάχθηκε στις «Ενωτικές Απελευθερωτικές Δυνάμεις» (BOG), ένοπλη επαναστατική δύναμη της Τουρκίας, όπου συμμετέχουν αγωνιστές από όλον τον κόσμο, για να πολεμήσουν το τουρκικό κράτος και τον ISIS.
Είχε πάει στη Ροζάβα θεωρώντας ότι εκεί χτυπάει η καρδιά του διεθνιστικού ταξικού αγώνα. Είχε σκοπό να γυρίσει στην Τουρκία για να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στον δίδυμο φασισμό του AKP και του ISIS.

Τα Άδανα η πόλη της. Και Τουρκμένισσα, δηλαδή από μια τουρκική φυλή… Ήταν φοιτήτρια. Εικοσιτριών χρονών.
Σκοτώθηκε στη μάχη για την απελευθέρωση του Μίνμπιτς, ανάμεσα στο Κομπάνι και στο Άφριν.

Ναι, υπάρχουν ακόμα κορίτσια στον κόσμο που πολεμούν και σκοτώνονται στα πεδία των τίμιων μαχών, επειδή έχουν καταλάβει ότι ο κόσμος δεν αλλάζει χωρίς επαναστατικό αγώνα για τα δίκαια των εργαζομένων και των καταπιεσμένων όπου γης .

Το επαναστατικό όνομα της Εϋλέμ, αυτό που πήρε στις BOG, ήταν «Τζεμρέ Χεβάλ». Το «Χεβάλ» σημαίνει: συντρόφισσα. Το «Τζεμρέ» σημαίνει κάτι σαν: «αλλάζει το κλίμα, μπαίνει η άνοιξη».
Κοιτάξτε το χαμόγελό της, για να δείτε ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα για την ανθρωπότητα.

ΕΫΛΕΜ ΑΤΑΣ (ΤΖΕΜΡΕ ΧΕΒΑΛ): ΑΘΑΝΑΤΗ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ενωτικές Απελευθερωτικές Δυνάμεις (BÖG)

Ιούλης 2016

Την Πέμπτη 2 Ιούνη στις 10:00 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στους διωκόμενους αρνητές στράτευσης, στο ραδιοφωνικό σταθμό “Κόκκινο”. Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

2 λόγια για τον ρόλο του στρατού

Ο στρατός αποτελεί διαχρονικά έναν από τους κύριους μηχανισμούς εδραίωσης, συντήρησης και διαιώνισης των συμφερόντων  των κρατών και του κεφαλαίου.  Είναι ακόμα ένα μέσο αναπαραγωγής ιδεολογημάτων  και προτύπων συμπεριφοράς, όπως αυτές της ιεραρχίας, της ρουφιανιάς, της εθνικής ενότητας, του φασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού, που χρησιμοποιούνται από τους κυριάρχους  ώστε οι από τα κάτω αυτού του κόσμου να παραμείνουν διαιρεμένοι και να μην σηκώσουν κεφάλι στους καταπιεστές τους. Στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, πολλές φορές τα εκάστοτε κράτη και αφεντικά λύνουν τις διαφορές τους με επεκτατικούς πολέμους που έχουν ως αποτέλεσμα τους μαζικούς θανάτους και βίαιους διωγμούς εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όμως ο στρατός, που αντιπροσωπεύει το μονοπώλιο που θέλει να έχει το κράτος στη βία, αποτελεί και μηχανισμό εσωτερικής καταστολής. Οι εικόνες πάνοπλων στρατιωτών  στα κέντρα ευρωπαϊκών πόλεων έχουν γίνει σύνηθες φαινόμενο, ενώ και στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες ασκήσεις καταστολής πλήθους για την αντιμετώπιση αγώνων και εξεγέρσεων. Επιπλέον ο στρατός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαχείριση των μεταναστών τόσο μέσω της φύλαξης των συνόρων από αυτή την «απειλή» όσο και της δημιουργίας, λειτουργίας και φύλαξης στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Ο στρατός όμως αποκτά και άλλους ρόλους, μέσα στην οικονομία. Έχουν γίνει συζητήσεις, αλλά και κινήσεις (στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε ο στρατός να αναλαμβάνει έργα στην χώρα (όπως παλιότερα με την ΜΟΜΑ), προσφέροντας έτσι φτηνά εργατικά χέρια ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τα κέρδη και την επιρροή του. Ούτως ή άλλως προσφέρει και άμισθη εργασία («κοινωφελής εργασία» αντιρρησιών συνείδησης), ενώ ταυτόχρονα, όταν αυτό χρειάζεται, λειτουργεί και ως  απεργοσπαστικός μηχανισμός (π.χ. μάζεμα σκουπιδιών σε απεργίες υπαλλήλων καθαριότητας). Άλλωστε διαχρονικά ο στρατός  συντηρεί τη βιομηχανία και την εμπορία όπλων και πολεμικών εξοπλισμών, που αποτελούν τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις για το κεφάλαιο.

Ολική άρνηση στράτευσης

Δεκάδες αγωνιστές έχουν επιλέξει συνειδητά να μην υπηρετήσουν στον στρατό, έναν από τους πιο σκληρούς μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας. Η ολική άρνηση στράτευσης  δεν αποτελεί απλώς μια ατομική επιλογή, αλλά κυρίως μια μορφή του αγώνα ενάντια τόσο στον συγκεκριμένο θεσμό όσο και γενικότερα στο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που αυτός συντηρεί.

Το κράτος προφανώς και δεν έχει μείνει αμέτοχο απέναντι σε αυτή την επιλογή. Η ολική άρνηση στράτευσης θεωρείται διαρκές έγκλημα και οι σύντροφοι που την έχουν επιλέξει αντιμετωπίζουν ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, αθροιστικές ποινές και επιβολή δυσβάσταχτων χρηματικών προστίμων (6000αρα). Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η έκβαση της υπόθεσης σύλληψης του ολικού αρνητή στράτευσης Παύλου Χριστόπουλου.

Την Τρίτη 31 Μάρτη είχε οριστεί η δίκη του ολικού αρνητή στράτευσης Γιώργου Τσίτσια-Γεωργαντά στο στρατοδικείο Λάρισας, δίκη που πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων. Σήμερα  στο στρατοδικείο του Ρουφ  ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δικάζεται σε δεύτερο βαθμό για την 2η και 3η δίωξη του για ανυποταξία, για τις οποίες πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε 1 χρόνο φυλάκισης . Ο Χατζηβασιλειάδης  έχει καταδικαστεί τελεσίδικα ήδη μια φορά για ανυποταξία, πληρώνοντας τα χρήματα για την εξαγορά της ποινής, ενώ μέχρι στιγμής έχει χρεωθεί τρία 6000αρα. Με δημόσιο κείμενό του δηλώνει ότι:
«Στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή  μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με, με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία.»

Η απάντηση στην καταστολή των ολικών αρνητών δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική και να αφορά τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στον μηχανισμό του στρατού, τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Ούτε μια ώρα στο στρατό
Αλληλεγγύη με τους ολικούς αρνητές στράτευσης
Άμεση παύση των συνεχών διώξεων τους
Άμεση και αναδρομική κατάργηση των χρηματικών προστίμων(εξαχίλιαρο)

Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους, που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία ,να αρνηθούν αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.

Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ολικός Αρνητής Στράτευσης

15 Γενάρη 2015

Ο Ολικός Αρνητής Στράτευσης, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, δικάζεται στο στρατιωτικό εφετείο του Ρουφ στις 2 Ιούνη μετά από αλλεπάλληλες διώξεις για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ, που εξαγοράστηκαν με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος.

Η διώξη του αναρχικού Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως και οι άλλες δίκες των υπόλοιπων αρνητών ολικής στράτευσης, δε γίνεται σε μια τυχαία χρονική συγκυρία. Αντιθέτως, είναι μια χρονική συγκυρία κατά την οποία ο ρόλος του στρατού είναι αναβαθμισμένος τόσο στο κατασταλτικό όσο και στο ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Είναι η περίοδος κατά την οποία οι ευρωπαϊκές ελίτ -μαζί και η ελληνική- επιδιώκουν να διαχειριστούν τη συνεχή ροή προσφύγων από τη Μ. Ανατολή και Β. Ευρώπη, το ξερίζωμα δηλαδή ανθρώπων που εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους σπρωγμένοι από τη φτώχεια είτε κυνηγημένοι από ανελεύθερα καταπιεστικά καθεστώτα και προσπαθώντας να ξεφύγουν από εμφύλιες συρράξεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Όλα αυτά, προκειμένου οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι να συνεχίζουν να κερδοφορούν από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των περιοχών αυτών.

Τα ευρωπαϊκά κράτη λοιπόν, αναβαθμίζουν το ρόλο του στρατού, ο οποίος πλέον επεκτείνεται και στη διαχείριση των προσφύγων αλλά και στο καθεστώς εγκλεισμού και εξαίρεσης από την κανονικότητα, στο οποίο υποχρεούνται να υπαχθούν πολλοί μετανάστες-στριες.

Με πιο απλά λόγια: Οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι –κεφαλαιοκράτες και κράτη- δεν επιθυμούν την ελεύθερη μετακίνηση στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα των ανθρώπων αυτών, που για την εξασφάλιση των καπιταλιστικών τους κερδών ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. Οι εθνικοί στρατοί –αλλά και οι υπερεθνικοί στρατοί επίσης- ανέκαθεν έπαιζαν κι εξακολουθούν να κομβικό ρόλο στις ενδοκαπιταλιστικές κόντρες. Πλέον έχουν κύριο ρόλο και στην προσπάθεια απομόνωσης κι εγκλεισμού των μεταναστών εξασφαλίζοντας -ή επιδιώκοντάς το τουλάχιστον- πως δε θα συναντηθούν με τους ντόπιους προλετάριους και καταπιεσμένους-εκμεταλλευόμενους σε πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνύπαρξης και ζήμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη : «Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου…Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου».

Αυτά τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη καθώς και η αγωνιστική του στάση ενάντια στο κράτος και τη στρατιωτική του μηχανή μπορούν να εξηγήσουν τη λύσσα του (στρατο)κρατικού μηχανισμού εναντίον των φωνών που εγείρονται και των αντιστάσεων που ορθώνονται εναντίον της πλαστής εθνικής ενότητας, εναντίον των στρατών και υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης των από τα κάτω.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΙ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ !

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ !

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ !

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ,

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΖΩΗ,

ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ !

Ελευθεριακοί Κομμουνιστές

Πάτρα, 31 Μάη 2016

___________________________________________________

___________________________________________________

ΤΡΙΤΗ 31/5 12:00 στο Πάρκο Ντορέ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης
Γ. Τσιτσία (στρατοδικείο 31/5 Λάρισα) και Δ. Χατζηβασιλειάδη (στρατοδικείο
2/6 Αθήνα).

Ούτε μια ώρα στον στρατό
Ολομέτωπη επίθεση στους θεσμούς που διατηρούν την καθεστηκυία τάξη
Να σπάσουμε το μονοπώλιο τις βίας από την κυριαρχία
Ανυποχώρητος αγώνας για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

 Την εβδομάδα 23-29 Μάη πραγματοποιηθήκαν στη Θεσσαλονίκη συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στο θεσμό του στρατού με κείμενα, σπρέι, τρικάκια, αφίσες και αυτοκόλλητα σε πολλά σχολεία της πόλης από αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Αναδημοσιεύουμε υλικό αυτής της καμπάνιας:

Συνέντευξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: http://radio98fm.org/audio/xatzibasiliadis-2016/

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του συντρόφου με αφορμή την δίκη του στις 2 Ιούνη 2016 και την πολιτική απόφαση της συλλογικής αναμέτρησης με το ενδεχόμενο φυλάκισης.

Το κείμενο σε PDF, με φωτογραφίες

________________________________________________________________________

Πέντε σχόλια

ενάντια στην καθολική φυλακή

ΙΟΥΝΗΣ 2012

● «Να περιγράφεις μια μορφή σκλαβιάς με μια άλλη είναι σα να περιγράφεις κάτι το υπαρκτό με κάτι το ανύπαρκτο» (Κάποιου)

   Κρίνω αδύνατο να μεταφέρω μια συγκεκριμένη αναφορά από τον κόσμο της φυλακής η οποία να είναι ικανή να εγείρει μια αληθή ενσυναίσθηση σε όποιους έχουν βιωματικές αναφορές μόνο από τον εκτός φυλακής κόσμο. Υπάρχουν οριογραμμές του απαράδεκτου που υποχρεώνουν στο απερίγραπτο. Μπορώ να μιλήσω για τους φυλακισμένους ανθρώπους (κάποια στιγμή), αλλά όχι για το πως βιώνουν τη φυλακή, χωρίς να χαθεί η τραγική ιδιετερότητα της κατάστασης τους.
Η καταγγελία των λεπτομερειών λειτουγρεί παρελκυστικά. Σα να γινότανε να υπάρξει βιώσιμη φυλακή. Κάθε αγώνας, για τις λεπτομέρειες ακόμα, έχει μια αυταξία και είναι ανγκαίος για την ανάπτυξη της εξέγρσης και της αλληεγγύης των καταπιεσμένων, ενίοτε και για την επιβίωσή μας. Η συνείδηση οφείλει να στέκεται αποφασιστικά στο ελάχιστο σημείο σύγκρουσης και ταυτόχρονα αδέσμευτη από τις άμεσες απαιτήσεις.
Η σύντομη απεργεία των κρατουμένων στον κορυδαλλό πριν μερικούς μήνες ήταν μια σοβαρή στιγμή ρήξης.
Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς, ούτε εκείνος που κουβαλάει το στίγμα της αγριότητας, σ’ένα τέτοιο τόπο. Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς υποταγμένος.
Απλά, να μην μείνει λίθος επί λίθον.

«Ένα πρωί θ’ανοίξω την πόρτα
Και θα μπω όπως και χτες
Μ’ένα κόκκινο λάβαρο
Ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο
Και θα βγω στους δρόμους
Όπως και χτες»

● Η φυλάκιση ήδη από την αρχαιότητα, πολύ πριν τη μαζική επέκτασή της, είχε και εξακολουθεί να έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της θανάτωσης: Αντί να οξύνει τα πολιτικά πάθη, κίνδυνος εγγενής στην τραγωδία του κρατικού φόνου, κεφαλαιοποιεί τον βαλλόμενο. Δεν είναι μόνο τα λύτρα με τα οποία αντάλλασαν τον αιχμάλωτο στο παρελθόν ή τα τεράστεια κέρδη που παράγει η σύγχρονη φυλακή και το διακστικό νταραβέρι ως υπεραγορές, αλλά η ίδια η ομηρία ως σχέση με τον χρόνο κι ως επέμβαση στις κοινωνικές σχέσεις. Η σύλληψη γίνεται υπό την απειλή των όπλων. Όπως και η φρούρηση της φυλακής. Ο κρατούμενος είναι κάποιος που ζει υπό συνεχή απειλή και υπό το διαρκές εκβιαστικό δίλλημα -πειθάρχηση ή παράταση της ομηρίας. Η βίαιη απομόνωση μπορεί και μεταφέρει την κατάσταση ομηρίας στο αγαπητικό και στο συντροφικό περιβάλλον του φυλακισμένου. Η φυλάκιση επιδιώκει να μεταδόσει ένα πάγωμα. Όταν το κράτος δεν φονεύει προκαταβολικά δεν το κάνει για να κρατήσει ανθρωπιστικά προσχήματα. Άλλωστε, η αστυνομία πυροβολεί συχνά, για να υπενθυμίζει ότι είναι αστυνομία. Το κράτος φυλακίζοντας παράγει αδρανειακό χρόνο μέσα στο κοινωνικό σώμα. Continue reading Πέντε σχόλια ενάντια στην καθολική φυλακή: Ανάλυση ενός συντρόφου μετά την φυλακή (Ιούνης 2012) →

  Ως κάτοικοι μιας πόλης του ελλαδικού χώρου βιώνουμε όπως όλοι οι ταξικά καταπιεζόμενοι το καθεστώς εκμετάλλευσης των πόρων επιβίωσής μας. Η παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος για στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες (πόση, βρόση, καθαριότητα, θέρμανση), που θα έπρεπε να είναι συλλογικά διαχειριζόμενο και μη εκμεταλλεύσιμο κοινό αγαθό, στον καπιταλισμό αποτελεί εμπόρευμα. Επιπλέον, η παροχή ηλεκτρικού από το ελληνικό κράτος συνδέεται με ένα πλήθος χαρατσιών (κρατική τηλεόραση, δήμοι, φόροι κλπ). Στην τρέχουσα εποχή της εντεινόμενης φτωχοποίησης οι χρηματικές απαιτήσεις της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ έχουν συμβάλει στην εξάντληση ενός μεγάλου πλήθους κατοίκων αυτής της χώρας.
Πριν μερικά χρόνια, λόγω οικονομικής δυσχέρειας και με ταξική πολιτική συνείδηση πάψαμε να πληρώνουμε λογαριασμούς για την ικανοποίηση βασικών καθημερινών αναγκών μας. Η ΕΥΔΑΠ, πληρώνοντας εργολάβους, μας έκοψε δυο φορές την παροχή νερού. Η δεύτερη φορά ήταν μετά από πρωτοβουλιακή επανασύνδεση. Παράλληλα, οι δυο κρατικές εταιρείες απαιτούν ανελλιπώς να εισπράξουν όσα μας καταλογίζουν ως χρέη, αυξανόμενα και τοκιζόμενα. Μέσα στο 2016 η «ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΝ» της «διεύθυνσης νομικών υπηρεσιών» της ΕΥΔΑΠ αποφάσισε να μας επιδόσει μέσω διακαστικού επιμελητή μια απειλητική επιστολή («εξώδικο»), η οποία τονίζει στο τέλος ότι «ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ». Ο «δημόσιος» παροχέας νερού εκβιάζει τους κατοίκους ότι αν δεν προσαρμόζονται στις ληστρικές πολιτικές του κράτους, θα τους αφήσει άστεγους!
Οι κρατικοί μηχανισμοί έχουν κηρύξει μια ολοκληρωτική ταξική γενοκτονία. Η καταστροφή τους θα είναι ριζική.
Η οργάνωση, η παραγωγική και η εμπορευματική πολιτική των ΔΕΚΟ («δημόσιες επιχειρήσεις κοινής οφέλειας») υπηρετούν καταστατικά τους κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς του κράτους και των καπιταλιστών. Οι κρατικές επιχειρήσεις και ειδικά οι ΔΕΚΟ που κατέχουν την μεγαλύτερη εισπρακτική δεξαμενή, το σύνολο των κατοίκων της επικράτειας ως καταναλωτικό κοινό, αποτελούν σημαντικό εργαλείο χρηματικής λεηλασίας και διόγκωσης των οικονομικών ανισοτήτων. Επιπλέον, επιτελούν στην καθολικότερη και ταυτόχρονα εξατομικευμένη κλίμακα την αναγκαία για την διατήρηση του τυραννικού συστήματος λειτουργία της ποινικής τρομοκράτησης ή κι εξόντωσης των οικονομικά ασθενέστερων, με όρους βιοπολιτικής.
Στην σημερινή περίοδο της δανειακής εξάρτησης του εληνικού κράτους και της μνημονιακής συνδιαχείρισης από τα ντόπια αστικά λόμπι και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα οι κρατικές επιχειρήσεις μετατρέπονται σε πεδία εργολαβικής κερδοσκοπίας και τελικά σε επαρχιακά καταστήματα του συγκεντρωμένου κεφαλαίου. Ευρύτερα την τελευταία εικοσαετία, που αποδομούνται οι προνοιακές ρυθμίσεις των κρατών, οι τράπεζες και οι καπιταλιστικοί όμιλοι αποκτούν πλήρη επικυριαρχία πάνω στις κοινωνίες και στο φυσικό περιβάλλον. Μέρα με τη μέρα επεκτείνεται στην υδρόγειο ο πόλεμος για το νερό, που διεξάγεται από τους διεθνείς επενδυτές, με τους μισθοφόρους τους και με την υποστήριξη των στρατιωτικών μηχανισμών του καπιταλιστικού κέντρου, ενάντια στις τοπικές κοινότητες.
Η πολιτική λεηλασίας που εφαρμόζουν οι εμπορευματικοί κρατικοί μηχανισμοί στηρίζεται σε ορισμένες συντεχνίες, δομικά συναρτημένες στην κρατική καταστολή και την αστική εκμετάλλευση:
– Τα επαγγελματικά στελέχη του κράτους, που ιστορικά αποτελούν ένα από τα ιδρυτικά συστατικά στοιχεία της αστικής τάξης. Δεν είναι μόνο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι εισαγγελείς και οι μπάτσοι, αλλά και τα διευθυντικά στελέχη των διάφορων μηχανισμών (υπουργεία, εφορίες, ΔΕΚΟ κλπ).
– Οι εργολάβοι των μαζικών διώξεων, κατασχέσων και πληστηριασμών (δικηγορικά γραφεία, δικαστικοί επιμελητές, συμβολαιογράφοι, real estate κλπ).
– Οι εργολάβοι αποσύνδεσης απολήξεων των δικτύων παροχής νερού και ηλεκτρικού.
Όλοι αυτοί έχουν συλλογική και προσωπική ευθύνη για την άγρια αντικοινωνική επίθεση του κράτους και την επιβαλλόμενη εξαθλίωση που συνεχίζεται ακατάπαυστα με δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις.
Οι εξοντωτικές κρατικές πολιτικές για το πεδίο το κοινωνικών υπηρεσιών επιχειρούνται ανεμπόδιστα, διότι τα αστικά κόμματα κατάφεραν μεταδικτατορικά να διαβρώσουν τον εργατικό-κοινωνικό χαρακτήρα, να αφοπλίσουν και να κατακερματίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα στον λεγόμενο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι των κρατικών επιχειρήσεων, αφημένοι στον απατηλό συντηρητισμό των προνομίων του κρατικού τομέα και στην κατάπτωση του κλαδικού συνδικαλισμού, επέτρεψαν την ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση των βασικών κοινωνικών υπηρεσιών για τις οποίες εργάζονται, τον αποκλεισμό κομματιού των εκμεταλλευόμενων από τους όρους επιβίωσής τους και ακολούθως, την απεριόριστη υποτίμηση του συνόλου μας.
Η βιοπολιτική ταξική τρομοκρατία συνδιάζει την υφιστάμενη οικονομική κυριαρχία με τα ποινικά εργαλεία και την ωμή βία του κράτους. Η αστική οικονομία αποτελεί πραγματικό όπλο για την διεύρυνση των ανισοτήτων που παράγει. Όποιοι δεν κατέχουν ισχυρό κεφάλαιο μπορούν να εκβιάζονται σε ακόμα χειρότερη εκμετάλλευση από αυτήν που ήδη υφίστανται. Η οικονομική συσσώρευση εγγυάται το απλό δίλλημα: μεγαλύτερη εκμετάλλευση ή συγκαλυμένη εξόντωση; Συνεπικουρικά, τα παραδοσιακά όπλα του κράτους, ένοπλη βία, φυλάκιση, κατάσχεση και όλα τα έμμεσα συνεπακόλουθα μέτρα (εξάρτηση, προσαρμογή και γλωσσική αφομοίωση, γραφειοκρατική φθορά κλπ) έχουν έναν απόλυτα οικονομικό χαρακτήρα κι έτσι βρίσκονται πανταχού παρόντα στην καπιταλιστική οικονομία.
Η απειλή κατάσχεσης της πρώτης και μοναδικής κατοικίας κάποιου είναι ευθύα επίθεση στο βασικό καθολικό δικαίωμα στην στέγαση. Η επίθεση στην στέγαση παίρνει πολλές μορφές αυτήν την περίοδο: Πολλαπλασιασμός των κατασχέσεων από το κράτος, απελευθέρωση των κατασχέσεων από τις τράπεζες, ραγδαία μείωση των μισθών χωρίς αντίστοιχη μείωση των ενοικίων, καταστροφή καταυλισμών Ρομά και μεταναστών, εκκένωση καταλήψεων άδειων σπιτιών. Κι αν δούμε λίγο παραέξω, στις περιοχές που βρίσκονται στο επίκεντρο διακρατικών κι ιμπεριαλιστικών πολεμικών ανταγωνισμών, στις περιοχές που βρίσκονται στο στόχαστρο της καπιταλιστικής λεηλασίας περιβαλλοντικών πόρων, όπως το νερό και στις περιοχές όπου οι στρατοκρατικές εξουσίες εξαπολύουν μαζικές δολοφονικές κατασταλτικές επιχειρήσεις, ο ξεριζωμός αποτελεί βασική συνθήκη επαναποίκισης ενός εδάφους από το κεφάλαιο και υποδούλωσης των καταπιεζόμενων μαζών.
  Η επίθεση στην στέγη αποτελεί ολοκληρωτική επίθεση ενάντια στην ζωή και την ελευθερία. Κι εμείς, οι κάτοικοι ενός παλιού κτίσματος στα Εξάρχεια θα την αντιμετωπίσουμε ως τέτοια.
Το κράτος έχει συμφέρον να μας διαχειρίζεται σαν καταναλωτές. Ο καταναλωτής είναι μια ισοπεδωτική ταυτότητα, πίσω από την οποία κρύβονται οι ταξικές αντιθέσεις. Πως μπορούν να μπουν στο ίδιο τσουβάλι οι κοινές προλεταριακές ανάγκες με τους τόνους νερού που πάνε σε ιδιωτικές πισίνες και σε έρημους κήπους γκαζόν, για να ποτίζουν την πιο ιδιοτελή και αλαζονική αυταρέσκεια; Η έννοια «δημόσιο συμφέρον» αποτελεί μια δολοφονική υποκρισία, όταν οι εκμεταλλευόμενοι εξωθούνται στην εξόντωση με οικονομικά και στρατιωτικά μέσα, τα οποία εγγενώς δεν μπορούν ν’ αγγίξουν τους εκμεταλλευτές και τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό τους, αφού είναι τα δικά τους αλληλοσυμπληρούμενα εργαλεία ελέγχου.
Εμείς οι απειλούμενοι κάτοικοι του αναφερόμενου κτίσματος δεν έχουμε σκλάβους στην δούλεψή μας, ούτε οποιαδήποτε απολαβή από κρατικά ή ευρωπαϊκά ταμεία, ούτε εισοδήματα από εκμετάλλευση ακινήτων ή κινητών, ούτε χρηματικές επενδύσεις. Διαβιούμε με την αξία της εργασίας μας. Και σίγουρα δεν έχουμε την προστασία των νόμων και των όπλων του κράτους. Από αυτήν την θέση είμαστε φορείς της συλλογικής συνείδησης της προλεταριακής-κοινωνικής αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Την προσωπική μας ανάγκη για ελεύθερη πρόσβαση στο νερό, στο ηλεκτρικό και βέβαια στην στέγη την υπερασπιζόμαστε ως πρωτεραιότητα επιβίωσης και ταυτόχρονα ως κοινωνική ευθύνη.
Η επίθεση στο νερό και στο ηλεκτρικό έχει βρει απέναντί της αποτελεσματικές αντιστάσεις. Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι συλλογικές περιπολίες σε γειτονιές της Αθήνας ενάντια στις εργολαβικές διακοπές παροχών, η τοπική αυτοδιαχείριση των δικτύων από αυτοοργανωμένες κοινότητες, οι παρεμβάσεις, αποκλεισμοί, καταλήψεις σε κτήρια διευθύνσεων κρατικών επιχειρήσεων και οι πρποπαγανδιστικές δράσεις σαμποτάζ. Σε επαφή με αυτήν την κινηματική εμπειρία τοποθετούμε το δικό μας μικρό χαράκωμα της άρνησης πληρωμών, της αυτοδιαχείρισης της πρόσβασης στους ζωτικούς πόρους και της υπεράσπισης της στέγης μας, όχι σε μια γραμμή συνεταιρισμού ειδικά εκείνων που τυγχάνει να βρίσκονται στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εμάς, αλλά σε ένα κοινό μέτωπο μαχητικής αυτοοργάνωσης πάνω στα εδάφη της καθημερινής ταξικής σύγκρουσης. Τα 1.272.99 ευρώ που ζητάει η ΕΥΔΑΠ με δόσεις και πιθανά με έκπτωση, είναι ασήμαντα μπροστά σε όλους αυτούς που χάνονται κάθε μέρα μέσα στην πείνα, την αρρώστια και την αστεγία.
   Η κατοικεία αποτελεί ένα έσχατο έδαφος άμυνας. Η μάχη στα έσχατα εδάφη μόνο ανυποχώρητη μπορεί να είναι. Ούτε με σφαίρες δεν θα πάρουν την στέγη μας οι λακέδες και οι μισθοφόροι του κράτους. Κι αν χρειαστεί να βγούμε από το σπίτι μας για να το υπερασπιστούμε, θα μετοικήσουμε στα περίχωρα, στις επαύλεις της αστικής τάξης, εκεί που κρύβονται και οι καλοπληρωμένοι διευθυντάδες κι αυτή η μετανάστευση δεν θα γίνει με τις παλάμες ανοιχτές υπτίως, αλλά με το ντουφέκι στο χέρι. ´Οπως αρμόζει να αγωνιστούμε μαζικά και συλλογικά για να έχουμε όλοι στέγη, νερό, φαΐ και κάθετι που βγαίνει από την ανθρώπινη εργασία.
Είμαστε ήδη μαθημένοι στις πολιτικές διώξεις και δυναμωμένοι απ’ αυτές. Σήμερα μάλιστα που εξωθούνται στην παρανομία όλο και πιο μαζικά οι πληβείοι, γίνεται φανερό ότι οι νόμοι των αφεντικών, τα δικαστήριά τους και οι φυλακές τους δεν μας χωράνε. Τα όπλα τους δεν είναι αρκετά για να μας ακινητοποιήσουν όταν είμαστε ενωμένοι.
Στο καρτέρι λοιπόν, για να γίνουν οι γειτονιές ναρκοπέδια ενάντια στον κρατικό έλεγχο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Με την αυτοοργανωμένη αντίσταση, για το προλεταριακό επαναστατικό κίνημα και την κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

Οι δυο κάτοικοι

Μάης 2016 Αθήνα

Η παραπάνω δήλωση στάλθηκε (ενυπόγραφα) στην κεντρική διεύθυνση και στην υπηρεσία αναγκαστικών εισπράξεων της ΕΥΔΑΠ

Ακολουθεί το εξώδικο της υπηρεσίας αναγκαστικών εισπράξεων της ΕΥΔΑΠ που απειλεί με κατάσχεση σπιτιού:

Η δημοσίευση σε PDF

« Έχουν ανοίξει λέει λάκους και μας περιμένουνε. Τι λέτε ρε μαλάκες ρε! Τι λέτε ρε! »
(Στίχος από Lost Bodies)

_______________________________________________________________________________

 Στις 2 Ιούνη πρόκειται να κριθεί στο αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατιωτικό εφετείο) η πρωτόδικη απόφαση καταδίκης μου σε δώδεκα μήνες φυλάκισης από την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία. Δεδομένου ότι λόγω άλλων καταδικαστικών αποφάσεων για την πολιτική μου δράση, δεν εμπίπτω εδώ και δυο δεκαετίες στο νομικό παραθυράκι της αναστολής, η ποινή της πρώτης τελεσίδικης καταδίκης μου για ανυποταξία (δώδεκα μήνες) εξαγοράστηκε σε δόσεις με την συνδρομή του αλληλέγγυου κόσμου. Επιπρόσθετα, μου έχουν χρεωθεί μέχρι σήμερα τρια χαράτσια των 6000 ευρώ (σύνολο 18000 ευρώ) για τέσσερις κλήσης κατάταξης τις οποίες αρνήθηκα.
Οι ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, εξευτελιστικές μεταγωγές, δίκες και αθροιστικές ποινές πάνω στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης αποτελούν χαρακτηριστική έκφανση της κρατικής τρομοκρατίας, για την οποία υπάρχει και είναι απαραίτητη η στρατοκρατία. Έγραφα μέσα από τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ κατά την τελευταία από τις τρεις συλλήψεις μου για ανυποταξία (2/11/’14): « Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει. Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. » Continue reading Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016) →

Νίκη στους αγώνες των φυλακισμένων

Τους τελευταίους μήνες λαμβάνει χώρα κινητοποίηση στις φυλακές κορυδαλλού με άρνηση του μεσημεριανού και παράταση του βραδινού κλεισίματος, παράταση του χρόνου προαυλισμού κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες αναλόγως της φάσης του αγώνα. Τα αιτήματα ήταν η δυνατότητα επισκεπτηρίων για όλους χωρίς συνεχείς ακυρώσεις με διάφορες ή και χωρίς δικιολογίες, η αντικατάσταση των απαρχαιωμένων ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, η απομάκρυνση της διευθύντριας των φυλακών λόγω της απολυταρχικής νοοτροπίας της. Στην πορεία προστέθηκε το αίτημα για την επιστροφή του συγκρατούμενου Φ.Ντούσκο που κρατούνταν παράτυπα στη γαδα και πιο πριν στο μεταγωγών την ίδια περίοδο που έλαβε χώρα και ο βασανισμός για απόσπαση dna από τον συγκρατούμενο μας Π.Ασπιώτη.

Σταδιακά μέχρι σήμερα όλα τα αιτίματα έχουν κερδηθεί. Ο Φ.Ντούσκο ύστερα από 16 ημέρες απεργία πείνας επέστρεψε στη φυλακή, η διευθύντρια απομακρύνθηκε, τα επισκεπτήρια γίνονται χωρίς τόσα προσκόμματα, οι νέες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις ολοκληρώνονται. Πρόκειται για σημαντική νίκη από πλευράς των φυλακισμένων που επιβεβαιώνει το γεγονός πως ότι κερδίζεται κερδίζεται μέσα από αγώνες.

Έχοντας λοιπόν κερδίσει αυτό τον αγώνα προετοιμαζόμαστε για τις νέες διεκδικήσεις που έχουν σειρά, για το άμεσο μέλλον καθώς πολλά πρέπει να αλλάξουν ακόμη εντός του σάπιου τιμωρητικού συστήματος φυλάκισης. Θα πολεμάμε για τις μικρές νίκες καλυτερεύοντας όσο γίνεται τους όρους της καθημερινότητάς μας εντός των τοιχών, μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής. Μέχρι η ζωή να μήν ορίζεται από φράχτες, συρματοπλέγματα, ιδιοκτησίες, νόμους, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ (ΚΑΙ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ)

ΥΓ Νίκη στους συγκρατούμενους από τις φυλακές των Γρεβενών και των Τρικάλων που μάχονται για τα αυτονόητα. Ξέρουμε καλά τι θα πει να παλεύεις ειδικά στις απομακρυσμένες φυλακές και πόσες απειλές και εμπόδια κρυφά και φανερά αντιμετωπίζεις από τους ανθρωποφύλακες και τους διευθυντάδες. Αδέρφια κρατάμε γερά ολοι μαζί ενάντια στους διαχωρισμούς που το κράτος μέσω της υπηρεσίας προσπαθεί να επιβάλλει. Ενωμένοι σαν γροθιά ενάντια στον καθημερινό φασισμό του εγκλεισμού.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

Continue reading Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη →

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Αυτό το κείμενο υπό άλλες συνθήκες θα γραφόταν από τον Επαναστατικό Αγώνα. Όμως η έκβαση της απόπειρας απόδρασης του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη από τις φυλακές Κορυδαλλού, με υποχρεώνει να μιλήσω προσωπικά.
Στις 21 Φεβρουαρίου επιχείρησα με ελικόπτερο να πραγματοποιήσω απόδραση του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, Νίκου Μαζιώτη. Η επιχείρηση ήταν σχεδιασμένη ώστε να μπορούν να έρθουν μαζί μας και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που επιθυμούσαν να πάρουν τον δρόμο προς την ελευθερία. Οι λεπτομέρειες του σχεδίου και του πώς κατάφερα να αποφύγω τα μέτρα ασφαλείας και να μπω οπλισμένη μέσα στο ελικόπτερο, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία και δεν θα αναφερθώ σε αυτές, παρά το γεγονός ότι έχει γίνει αρκετή παραπληροφόρηση. Ενημερωτικά μόνο αναφέρω ότι  το σχέδιο δεν βασίστηκε σε καμία επιχείρηση απόδρασης με ελικόπτερο που έγινε στο παρελθόν, δεν σχετίζεται με κανένα εύρημα από σχέδια που δεν υλοποιήθηκαν και δεν έχω σχέση με άλλον καταζητούμενο όπως λέγεται. Επίσης, δεν προηγήθηκε κανένα σχέδιο απόδρασης πριν από αυτό που “ναυάγησε”, όπως ειπώθηκε σε κάποια ΜΜΕ.
Ένα τέταρτο περίπου μετά την απογείωσή μας από την Θερμησία της Αργολίδας, έβγαλα το όπλο μου και ζήτησα από τον πιλότο να αλλάξουμε πορεία. Αυτός, φυσικά, δεν κατάλαβε ποια είμαι, όμως κατάλαβε ότι θα επιχειρηθεί απόδραση από φυλακές. Πανικοβλήθηκε. Μου επιτέθηκε βγάζοντας όπλο, γεγονός που “παρέλειψε” να αναφέρει. Και επειδή είναι πιθανόν να επιχειρηθεί διάψευση του γεγονότος ότι ήταν οπλισμένος, υπενθυμίζω ότι υπάρχουν δημοσιοποιημένες αναφορές για την ανεύρεση δυο γεμιστήρων στο ελικόπτερο. Ο ένας ήταν δικός μου, ο δεύτερος όμως όχι. Ήταν από το δικό του όπλο, το οποίο του έφυγε από τα χέρια κατά την συμπλοκή μας στον αέρα. Και όσον αφορά εμένα, φυσικά και είχα δεύτερο γεμιστήρα. Θα πήγαινα σε τέτοια επιχείρηση μόνο με ένα γεμιστήρα;
Έχασε τον έλεγχο του ελικοπτέρου και φώναζε πανικόβλητος “θα σκοτωθούμε”. Continue reading ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ →

Το κείμενο της Πρωτοβουλίας Διεθνιστών Αγωνιστριών

[vimeo]154478324[/vimeo]

1ο μέρος: http://radio98fm.org/audio/syzitisimesuntrofomaxiti/

2ο μέρος: http://radio98fm.org/audio/sizitisi-me-suntrofo-rojava/

(Σημείωση: ο σύντροφος που έδωσε την συνέντευξη είναι Έλληνας, αλλά όπως όλοι οι διεθνιστές που συμμετέχουν στην κουρδική αντίσταση και στην επανάσταση της Ροζάβα έχει πάρει και κουρδικό όνομα και με αυτό εκφράζει πλέον την διεθνιστική τοποθέτησή του.)

– Περιέγραψε μας όσο μπορείς, αυτά που θα ήθελες να αναφέρεις από τη μέχρι τώρα εμπειρία σου στην Ροτζάβα.

Μετά από πρόταση του συντρόφου, αντί της πρώτης ερώτησης δημοσιεύουμε το κείμενο ενημέρωσης-καλέσματος που είχε στείλει ο ίδιος από την Ροζάβα.

Σχετικά με τον πόλεμο κατά του ΙΚ:

– Ποιά είναι η πολιτική σύσταση του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας, και ποιά της ομαδας που συμμετέχεις;
Το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας αποτελείται κυρίως από επαναστατικές οργανώσεις της Τουρκίας, αλλά και οργανώσεις και διεθνιστές συντρόφους από διάφορες χώρες της Ευρώπης, με ένα εύρος πολιτικών κατευθύνσεων (μαρξιστές κομμουνιστές, αναρχικοί κομμουνιστές, γενικότερα ελευθεριακοί και αντιφασίστες). Αποκλείονται άνθρωποι με σεξιστικές, ρατσιστικές, εθνικιστικές και μισαλλόδοξες αντιλήψεις.
Ο Επαναστατικός Σύνδεσμος Διεθνιστικής Αλληλεγγύης είναι μια οργάνωση που αγωνίζεται για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και συμμετέχουν ελευθεριακοί κομμουνιστές και αναρχικοί από την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος έχει στόχο την έμπρακτη αλληλεγγύη στο διεθνές πεδίο των ένοπλων συρράξεων από την πλευρά των ταξικά καταπιεσμένων που αγωνίζονται στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης από την κυριαρχία των κρατών και του κεφαλαίου. Η έμπρακτη αλληλεγγύη οφείλει να έχει τα χαρακτηριστικά της κοινής πάλης σε κάθε επίμαχο σημείο, σπάζοντας τα σύνορα της τυραννίας, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Επιδιώκουμε, παράλληλα με την πολύμορφη ενίσχυση των επαναστατικών δυνάμεων στην Συρία, το Ιράκ, την Τουρκία και ευρύτερα στον κόσμο της Μ. Ανατολής, το άνοιγμα ενός δρόμου αλληλεγγύης από τον ελλαδικό χώρο, ο οποίος όχι μόνο θα επιχειρήσει να πραγματώσει έμπρακτα το πρόταγμα της Διεθνιστικής Επαναστατικής Αλληλεγγύης, αλλά ταυτόχρονα θα προωθήσει τον συντονισμό και την σύμπραξη έξω από τα τοπικά όρια. Ο ΕΣΔΑ ανοίγει στον ελλαδικό χώρο δρόμους συνάντησης με την επανάσταση της Ροζάβα και συνδιαμόρφωσης ενός διεθνούς επαναστατικού κινήματος. Continue reading Συνέντευξη (στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ) με τον σύντροφο Heval Odyssev, μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης που συμμετέχει με το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας στο μέτωπο της Ροτζάβα →

Πόλεμος και επανάσταση στα χαρακώματα της Ροζάβα:
Τοποθέτηση των επαναστατών αναρχικών.

44η Προκήρυξη της Αναρχικής Λαϊκής Ένωσης (UNIPA)
Βραζιλία, Μάρτης 2015

Text in english

Ο αγώνας για την ελευθερία του Κουρδιστάν δεν ξεκίνησε σήμερα. Ο κουρδικός λαός κάνει αγώνα για την αυτοδιάθεση, που καλύπτει αιώνες μάχης στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Μεταξύ πολέμων και εξεγέρσεων, εξωτερικής κυριαρχίας ή ελέγχου και καταπίεσης από τις ίδιες του τις ολιγαρχίες, η ιστορία του αγώνα αυτού του λαού, ιδιαίτερα η πρόσφατη ιστορία, ξεκινά να προκαλεί ενδιαφέρον σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε, ποιοι είναι αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες που σήμερα μάχονται και αντιστέκονται στην προέλαση του Ισλαμικού Κράτους στα βόρεια της Συρίας; Ο διεθνής τύπος και οι κυβερνήσεις δεν έχουν συμφέρον να κοινοποιήσουν πληροφορίες.
Σήμερα, τα μάτια του κόσμου στρέφονται προς την ηρωική αντίσταση και τις νίκες των λαϊκών μαζών στο Κομπάνι εναντίον του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας (ISIS). Οι πρόσφατες συγκρούσεις στην περιοχή που περιλαμβάνει την Τουρκία, το Ιράκ και τη Συρία είναι στόχος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του ελέγχου και των τζιχαντιστικών ομάδων που αμφισβητούν τον γεωπολιτικό ανασχεδιασμό της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Η ένοπλη αντίσταση στο Κομπάνι εισέρχεται σήμερα σε ένα σύνθετο θέατρο πολιτικο-στρατιωτικών επιχειρήσεων και το οποίο επιβάλει στην ατζέντα των επαναστατών και των αναρχικών έναν θεωρητικό, στρατηγικό και προγραμμτικό διάλογο. Η θερμή αλληλεγγύη απ’ όλο τον κόσμο και ο κυματισμός της μαύρης σημαίας στα χαρακώματα του Κομπάνι μας δείχνουν την σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης για το προχώρημα του αγώνα και μιας αναρχικής γραμμής η οποία δεν το βάζει στα πόδια, αποφεύγοντας τα καθήκοντα της επανάστασης.
Ωστόσο, πέρα από μόνο μια απλουστευτική υπεράσπιση(ακόμα και αισθητική) ή έναν ανεύθυνο και πουριστικό κριτικισμό(πασιφιστικό ή σεχταριστικό), σήμερα είναι θεμελιακή μια τοποθέτηση των επαναστατών αναρχικών ώστε να επηρεάσουν τα γεγονότα, για την υπεράσπιση και την προώθηση των κατακτήσεων του κουρδικού λού και των εργαζόμενων μαζών όλου του κόσμου. Επιζητώντας να συμβάλουμε με μια επαναστατική και αναρχική ανάλυση και με έναν μαχητικό σκοπό δημοσιεύουμε, εμείς από την Αναρχική Λαϊκή Ένωση, αυτή την ανακοίνωση. Continue reading Μετάφραση της ανάλυσης της Λαϊκής Αναρχικής Ένωσης (UNIPA – BRAZIL) για την επανάσταση της Ροζάβα και την διεθνιστική αλληλεγγύη →

Το blog της κατάληψης του ΤΕΙ Αθήνας: https://katalipsiteiath.espivblogs.net/

_____________________________________

Ανακοίνωση κατάληψης του Τ.Ε.Ι. Αθήνας

 Τα τελευταία τρία χρόνια εξελίσσεται στις περιοχές του συριακού Κουρδιστάν ένας αιματηρός πόλεμος ο οποίος, τουλάχιστον όσον αφορά τα εδάφη της Ροζάβα, τείνει να λάβει χαρακτηριστικά κοινωνικού και πολιτικού απελευθερωτικού πολέμου.
Στην σύγκρουση αυτή τα κυριότερα εμπλεκόμενα μέρη είναι το προηγούμενο δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ (το οποίο στηρίζεται σήμερα από την Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα), διάφορες εθνικές και θρησκευτικές οργανώσεις (Απελευθερωτικός Συριακός Στρατός, Αλ Νούσρα και άλλες), το τουρκικό κράτος, το Ισλαμικό Χαλιφάτο και το κουρδικό αυτονομιστικό απελευθερωτικό κίνημα.
Η έναρξη της διαμάχης, που είχε ως αιτία την εξασφάλιση των συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον συριακό χώρο και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, εξέθρεψε θεοκρατικές και φασιστικές οργανώσεις όπως το ISIS, το οποίο, ενισχυόμενο περαιτέρω από τις θεοκρατικές και οικονομικές ελίτ των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής εξάπλωσε την παρουσία του και την τυραννική κυριαρχία του σε μεγάλο μέρος της Συρίας και του Ιράκ.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το τούρκικο καθεστώς, το οποίο ανέπτυξε με το ISIS στενές οικονομικές, πολιτικές και επιχειρησιακές σχέσεις, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του στην Μέση Ανατολή, ενάντια στους κουρδικούς πληθυσμούς και στο κουρδικό κίνημα, τα οποία βρέθηκαν εξ αρχής στο στόχαστρο του ISIS.
Η σύγκρουση αυτή έχει επιφέρει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, εκτοπισμένους. Μέσα όμως στον ορυμαγδό του πολέμου ένα κοινωνικό-πολιτικό απελευθερωτικό κίνημα συντελείται, το οποίο φέρει τα εξής χαρακτηριστικά:
1) της απελευθέρωσης του κουρδικού πληθυσμού, ως του πιο καταπιεσμένου και οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά περιθωριοποιημένου κομματιού, στα πλαίσια του συριακού κράτους.
2) της απελευθέρωσης μεγάλου μέρους αραβικών και άλλων εθνοτικών κομματιών από την τυραννία του καθεστώτος του Άσαντ και της ενοποίησής τους με όρους ισότιμης κοινότητας μέσα στα απελευθερωμένα εδάφη της Ροζάβα.
3) της απελευθέρωσης των γυναικών και της ενεργοποίησής τους στις νεοϊδρυθείσες κοινωνικές δομές, ιδιαίτερα μέσω της μαχητικής συμμετοχής τους στα τάγματα του YPJ.
4) της απόπειρας, μολονότι λόγω της σφοδρότητας του πολέμου είναι ακόμη σε αρχικά στάδια, να συγκροτηθούν πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές που έχουν τον χαρακτήρα της αυτοοργάνωσης, της ισότιμης συμμετοχής στην οργάνωση και στις αποφάσεις, στο στήσιμο ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, πιο οριζόντιου και εξισωτικού, γεγονός που αποτελεί όχι μόνο επαναστατική τομή στο χώρο της Μέσης Ανατολής, αλλά ταυτόχρονα ρίχνει τους σπόρους της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι καθήκον κάθε διεθνιστή επαναστάτη να κινηθεί σε τρεις άξονες:
α) να σταθεί έμπρακτα και μαχητικά αλληλέγγυος στην προάσπιση του επαναστατικού εγχειρήματος της Ροζάβα και να διδαχθεί από την ζώσα ριζοσπαστική εμπειρία σε κάθε επίπεδο, πολιτικό, οργανωτικό, μαχητικό.
β) να αναπτύξει αγωνιστικά και να σταθεροποιήσει δεσμούς και πολύπλευρες σχέσεις με τους επαναστάτες παγκοσμίως και με άλλα επαναστατικά κινήματα, όπου αυτά εξελίσσονται, στηρίζοντας υλικοτεχνικά, πολιτικά και με ανθρώπινο δυναμικό κάθε τέτοια προσπάθεια.
γ) να ξαναζωντανέψει το πρόταγμα της συστράτευσης στους επαναστατικούς αγώνες και το φαντασιακό της επαναστατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης και στον ελλαδικό χώρο και στο ελλαδικό επαναστατικό κίνημα.
Στη βάση των παραπάνω, επέλεξα να συστρατευτώ εδώ και τέσσερις μήνες στο επαναστατικό κίνημα στη Ροζάβα και να συμμετέχω ενεργά στον αγώνα, μέσα από τις τάξεις των Yekîneyên Parastina Gel / Yekîneyên Parastina Jin (Μονάδες Άμυνας Λαού/Μονάδες Άμυνας Γυναικών) και του International Freedom Battalion (Διεθνές Τάγμα Ελυθερίας), ως μέλος του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης, πολεμώντας όχι μόνο ενάντια στον θεοκρατικό φασισμό του ISIS αλλά και ενάντια στα σχέδια του διεθνούς καπιταλισμού, αμερικανικού, τουρκικού κτλ, του οποίου το ISIS αποτελεί όργανο και εργαλείο.
Από τα χώματα της Ροζάβα στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς και μήνυμα αντίστασης στους συντρόφους επαναστάτες στην Ελλάδα.

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ
ΖΗΤΩ ΤΑ YPG/YPJ ΚΑΙ ΤΟ IFB
ΖΗΤΩ Ο ΕΣΔΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Heval Odyssev
Rojava, 27-7-2015

Ενημερωτική σημείωση:

Παρότι οι μάχες συνεχίζονται, αυτό τον καιρό υπάρχει έντονη δραστηριότητα στην κατασκευή αμυντικών και οχυρωματικών έργων. Ταυτόχρονα, το ενδιαφέρον είναι στραμμένο στην πολιτική του τούρκικου κράτους και στις συγκρούσεις μέσα στα σύνορά του.
Το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας συνεχίζει να δρα και να εξελίσσεται οργανωτικά. Η διοίκηση και η λειτουργία του έχουν οριστεί κυρίως από τις επαναστατικές οργανώσεις που το συγκρότησαν και βασίζεται στο πρότυπο των YPG/YPJ, με τις οποίες συλλειτουργεί στο μέτωπο. Σημαντικό πολιτικό-οργανωτικό στοιχείο του Τάγματος αποτελούν οι συνελεύσεις των διεθνιστών συναγωνιστών.

Text in english

Κείμενο στα ισπανικά – Espanol

Σχετικά με τις συνθήκες σύλληψής μου και την προφυλάκισή μου.

Πέμπτη, δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, 10 προς 11 Φλεβάρη, βάδιζα στη Κυψέλη, μόνος. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκα απρόβλεπτα δίπλα σε δυο ένστολους μισθοφόρους, οι οποίοι είχαν αφήσει το περιπολικό τους πάνω στο δρόμο και όντας πεζοί έλεγχαν την περιοχή, για άγνωστους σε μένα λόγους. Με σταμάτησαν και ανακάλυψαν ότι οπλοφορούσα (δύο πιστόλια).
Η σύλληψη δεν ήταν αποτέλεσμα οργανωμένης επιχείρησης. Η συνάντηση με τους ένστολους μισθοφόρους ήταν συμπτωματική. Δεν κατηγορούμαι για κανένα άλλο γεγονός εκτός της οπλοφορίας. Ούτε έγινε μέχρι τώρα κάποια απόπειρα από τους σκηνοθέτες της ασφάλειας να με συνδέσουν με άλλες δικαστικές υποθέσεις ή να εμπλέξουν άλλους ανθρώπους, παρότι εισέβαλαν στο σπίτι μιας συντρόφισσας (συν του δικού μου και του πατέρα μου). Όμως, αφού με κράτησαν και δεύτερη νύχτα, καθυστερώντας ως συνήθως την επικοινωνία με δικηγόρο, επιβάρυναν το κατηγορητήριο με ένα κακούργημα (χωρίς εξήγηση, διατείνοντας ότι σκόπευα να προμηθεύσω τα όπλα σε άλλους, ακατονόμαστους), πάνω στο οποίο πάτησε ο αντιτρομοκρατικός. Με ένα αστήριχτο νομικό τέχνασμα, επέβαλλαν την προφυλάκιση. Η σύλληψή μου ήταν ευκαιρία για τους αστυνομοτρομοκρατικούς μηχανισμούς, ώστε να με αποσπάσουν από τα ανοιχτά εξεγερσιακά κοινωνικά μέτωπα, να με περιορίσουν, να με κατοπτεύσουν. Αυταπατώνται. Όπου σταθούμε είναι ένα σημείο αγώνα ενάντια στο κράτος, σε αφεντικά, σε κάθε τυραννία, σε κάθε εξουσία. Τα τεχνητά σύνορα δεν μπορούν να σπάσουν τους αγώνες. Οι αγώνες θα σπάσουν τις φυλακές.

4/5/2011

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού.

______________________________

Προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ένα σημείο εκδήλωσης της κρατικής τρομοκρατίας, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ικανό σημείο πρόταξης νέων αντιστάσεων, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα.
Από τις 2 Φλεβάρη βρίσκομαι αιχμάλωτος σε μια φυλακή του κράτους. Αφορμή το γεγονός ότι βρέθηκα σε ένα σημείο περιστασιακά ελεγχόμενο από τον αστυνομοτρομοκρατικό μηχανισμό, όντας οπλισμένος. Η ασφάλεια εκμεταλλεύτηκε αυτήν την σύμπτωση και δρομολόγησε την κράτηση μου, επειδή είμαι αναρχικός. Η προφυλάκισή μου είναι άλλη μία απόπειρα φθοράς του εξεγερσιακού κοινωνικού αγώνα, μια επιχείρηση αδρανοποίησης ενός ακόμα αγωνιζόμενου ανθρώπου και εκφοβισμού όσων αντιστέκονται στην κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Υπερασπίζομαι το φυσικό, ηθικό και πολιτικό δικαίωμά μου, δικαίωμα κάθε ανθρώπου, να φροντίζω την άμυνά μου. Για την ιστορική και κοινωνική συνείδησή μου ο νόμος είναι ο πυρήνας του τρομικού λόγου του κράτους, η θεσμική επικύρωση της φονικής βίας του και ιδεολογικό προκάλυμμα της διαιώνισης της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης. Ωστόσο, δεν χαρίζω στους τρομοκρατικούς μηχανισμούς την κοινωνικά μη επικυρωμένη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους νόμους τους εναντίον αγωνιστών και εναντίον μου, όπως τους βολεύει. Δεν αναγνωρίζω καμία παντοδυναμία του κράτους, δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να υποκρίνονται και να σκηνοθετούν. Όπως δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να με φυλακίζουν. Έχουμε κάθε λόγο να μετατρέπουμε τις αντιφάσεις του συστήματος κυριαρχίας σε σημεία σύγκρουσης, σε σημεία άμεσου αγώνα. Με αυτούς τους όρους δεν ανέχομαι την προφυλάκισή μου σαν να ήταν ένα πλήγμα μη αναστρέψιμο, προϊόν μιας επίθεσης άτρωτης.
Όλοι οι άνθρωποι είναι υπερασπίσιμοι απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας. Όλοι οι αγωνιζόμενοι, εντός και εκτός φυλακής, με την στάση τους θρέφουν τα κλαδιά της αλληλεγγύης. Όλοι οι φυλακισμένοι αγωνιστές είναι εξίσου υπερασπίσημοι απέναντι στην κρατική καταστολή και τους αναλογεί η συντροφική και κοινωνική αλληλεγγύη που ίδιοι με τις πράξεις τους έχουν (ή δεν έχουν) προσφέρει.
Επιδίωξή μου μέσα από τη φυλακή είναι να συνεχίσω να συμβάλλω στον εξεγερσιακό αγώνα, στην αυτοοργάνωση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης. Επιδίωξή μου επίσης είναι η συμβολή στη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου ενάντια στις φυλακές μέσα στις φυλακές και η ενίσχυση των δεσμών των αναρχικών με άλλους κρατούμενους, στη βάση του εξεγερσιακού αγώνα και της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων. Και βέβαια, επιδίωξή μου είναι επίσης η απελευθέρωσή μου, όπως και η απελευθέρωση άλλων αγωνιστών από την κατάσταση ομηρίας.
Όποιος αισθάνεται την ανάγκη να είμαι ένα σημείο αναφοράς στην έκφραση της αλληλεγγύης του, έχει κάθε λόγο να το κάνει. Όποιος αισθάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα λόγο εξέγερσης, έχει κάθε λόγο να αντιταχθεί έμπρακτα στην τρομοκρατία των αφεντικών και με αυτήν την αφορμή. Όποιος αντιλαμβάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα σημείο τις αντίστασης στην καταστολή και ακόμα περισσότερο όποιος την αντιλαμβάνεται ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα με έχει ήδη δίπλα του.
Από τα πρώτα λεπτά της προφυλάκισης μου είχα κοινοποιήσει την άποψή μου ότι η συγκρότηση μιας συλλογικότητας που θα ασχολούνταν αποκλειστικά με την υπόθεσή μου θα ήταν σπατάλη δυνάμεων. Θεωρούσα τότε και εξακολουθώ, ότι η ανάληψη πρωτοβουλιών με αναφορά στην αιχμαλωσία μου ή και στην αιχμαλωσία μου, έχει αξία μόνο αν κάποιοι σύντροφοι εκτιμούν ότι μπορεί να είναι εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα. Η αλληλεγγύη έχει ένα διαυγές νόημα, όταν ριζώνει στην πρακτική διαλεκτική του ανταγωνισμού με την εξουσία. Με ένα τέτοιο σκεπτικό στηρίζω κάθε κίνηση που προσπαθεί να ενισχύσει τον εξεγερσιακό κοινωνικό αγώνα, είτε αναφέρεται στο πρόσωπό μου είτε όχι. Πάνω στη γραμμή ενός συντροφικού διαλόγου προτίθεμαι να αναλάβω πρωτοβουλίες από τη θέση που βρίσκομαι.
Το ελάχιστο από τις δυνατότητες που έχει ένας φυλακισμένος αναρχικός, ο έγγραφος λόγος μου, είναι διαθέσιμος σε όποιους αισθάνονται ότι νοηματοδοτεί μία κοινή εμπειρία, ιστορική ή βιωματική, και μια κοινή προοπτική, άμεση και ιστορική.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ , ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

4/5/2011
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

________________________________________________________________

Ενημέρωση και εκτιμήσεις για τη στάση του Σαββάτου:

Το Σάββατο, 14 του Μάη, περίπου διακόσιοι κρατούμενοι στην Α΄ πτέρυγα του Κορυδαλλού πραγματοποιήσαμε μια κίνηση αλληλεγγύης με όλους εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία της πολιτικής, οικονομικής και κατασταλτικής εξουσίας και με όλους τους καταπιεσμένους που βάλλονται από την τρομοκρατία του καθεστώτος. Αρνηθήκαμε την καταμέτρηση και το τρίωρο κλείσιμο των κελιών, που κανονικά γίνονται κάθε μεσημέρι. Μια οριοθετημένη κίνηση, αλλά παρεμβαίνουσα σε καίρια σημεία της κοινωνικής αντιπαράθεσης και γόνιμη για την πάλη μέσα από τις φυλακές.
Μέσα από τα γεγονότα των προηγούμενων και των τρεχουσών ημερών η εγγενής απανθρωπιά της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας εκδηλώνεται με γλοιώδη και θρασύ τρόπο. Η βία και η τρομοκρατία των υπερασπιστών της αστικής τυραννίας εντείνονται, εξαγγέλεται η ολοκληρωτική κυριαρχία τους για άλλη μια φορά και επιχειρείται να στρατευτούν μάζες ανθρώπων στις φονικές μηχανές του κράτους. Με θρασύτατα τα στελέχη του πολιτικού- οικονομικού- ιδεολογικού λόμπι που κυβερνά και οι παρατρεχάμενοί του καταφανώς πριμοδοτούν την όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας, συκοφαντούν τους αγωνιζόμενους και τους καταπιεσμένους, μπολιάζουν σε κοινωνικά κομμάτια τον κατακερματισμό, τον φόβο και την άλογη βία, που οδηγούν στον αλληλοσπαραγμό. Continue reading Ενημερώσεις και παρεμβάσεις του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

Χαιρετισμός στις λαϊκές συνελεύσεις
και στους μαχόμενους συντρόφους

«Δεν υπάρχει δρόμος με βουβές πέτρες ούτε σπίτι χωρίς αντίλαλο.»
(Κάποιου)

30 Ιούνη του 2011, το επόμενο απόγευμα μετά τις εκτεταμένες και λυσσαλέες συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας, που διήρκεσαν τις δυο μέρες της πρώτης 48ωρης απεργίας από την εγκαθίδρυση της τελευταίας δημοκρατίας, η λαϊκή συνέλευση της πλατείας συντάγματος είχε τη μέγιστη μέχρι αυτή τη μέρα συμμετοχή στον ένα μήνα ζωής της. Τα στελέχη του καθεστώτος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί επιστήμονες, τεχνοκράτες και παρατρεχάμενοι, που αναλαμβάνουν την ιδεολογική άμυνά του και την επανάκτηση της κοινωνικής συναίνεσης στους θεσμούς του, αναρωτιούνται σαρκαστικά ποιά είναι η αποφασιστική και δραστική ισχύς των συνελεύσεων και προτείνουν πονηρά τον μετασχηματισμό τους΄σε νέες δομές κομματικής εξουσίας και σε δεξαμενές άνωσης νέων πολιτικών εκπροσώπων. Οι φελλοί επιπλέουν στα στάσιμα νερά, στο φως των τηλεοπτικών προβολέων και στην απατηλή λάμψη των περγαμηνών τους, αλλά είναι ανίσχυροι μέσα στο κύμα.
Θα επιχειρήσω μια σύντομη ενδοσκόπηση στην αποτύπωση του ριζικού ανταγωνισμού της τυραννίας με την κοινότητα μέσα στις σχέσεις των τυπικά διακριτών εξουσιών της παρούσας αστικής δημοκρατίας μεταξύ τους και με την κοινωνία. Προς τούτο θα κάνω ορισμένες ιστορικές αναφορές, αφού ο καταγωγικός πυρήνας των θεσμών μέσα στον χρόνο αποκαλύπτει τον κινητήριο πυρήνα και την λειτουργικότητα της εκάστοτε θέσμισης. Ο θεσμός είναι μια καταναγκαστική ακινησία μέσα στον χρόνο. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

«Δεν αμφιβάλλουμε πως οι μάζες γρήγορα θα απογοητευθούν από τα νέα είδωλα και θα υποχρεωθούν να στραφούν προς άλλες λύσεις, αφού εγκαταλείψουν τους τελευταίους θεούς τους. Τότε, ύστερα από ένα μεσοδιάστημα- λίγο ως πολύ μακρόχρονο- ο αγώνας αναγκαστικά θα ξαναρχίσει. …

Θα είναι μια πάλη ανάμεσα στις ζωντανές δυνάμεις που θα αναπτυχθούν μέσ’από το δημιουργικό ενθουσιασμό των μαζών απ’τη μια μεριά και της σοσιαλδημοκρατικής εξουσίας με το συγκεντρωτικό πνεύμα που θα αμυνθεί σκληρά από την άλλη. …»

(Αναρχοσυνδικαλιστική εφημερίδα «Γκόλας Τρούντα»,
Νο 11, Ρωσία, 20/10/1917)

« ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΤΑΜΙ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ, Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,

ΚΥΛΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ.

ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; »

● Τα κόμματα, οι διευθυντικές οργανώσεις της εξουσίας. Το ΚΚΕ, ένας καθεστωτικός μηχανισμός με ιστορικό ρόλο και μεγάλη εμπειρία στον έλεγχο και την καταστολή των αντικαπιταλιστικών αγώνων. Μηχανισμός προπαγάνδας και κινηματικής αστυνόμευσης, με επαγγελματικά στελέχη και κερδοσκοπικές εταιρείες, χρηματοδοτούμενος από τα κρατικά, ληστρικά ταμεία και από μεγαλοεπιχειρηματίες. Σπορά της ρώσικης αυτοκρατορίας και σπλάχνο της αστικής δημοκρατίας, η πολιτική εφεδρεία για την αντεπαναστατική παλινόρθωση του κράτους.
Τη δεύτερη μέρα των πρόσφατων απεργειακών διαδηλώσεων το ΚΚΕ ανέλαβε να περιφρουρήσει τη βουλή από την οργή των εξεγερμένων, εφαρμόζοντας μάλιστα μεθόδους που η επίσημη, μισθοφορική, κατασταλτική δύναμη αδυνατεί πλέον να εφαρμόσει επιτυχώς (περιμετρικοί έλεγχοι ταυτοτήτων, σωματικοί έλεγχοι και μετωπική επίθεση σε μπλοκ διαδηλωτών). Η αυθόρμητη αντίσταση αρκετών διαδηλωτών απέκρουσε τις συντονισμένες επιθέσεις των ΚΝΑΤ και των ΜΑΤ και έσπασε το φραγμό που προστάτευε το ναό της αστικής κυριαρχίας.
Η διαδήλωση της πρώτης μέρας στην Αθήνα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων τριάντα χρόνων. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέλαβαν το κέντρο της πόλης. Κάποιες χιλιάδες από αυτούς κινήθηκαν αποφασιστικά και δυναμικά ενάντια σε αντικειμενικές υποστάσεις του εχθρικού κόσμου, της τρομοκρατίας, της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης, καταστρέφοντας υποδομές της μητροπολιτικής συσσώρευσης, επιτιθέμενοι στους μισθοφόρους και διαρρηγνύοντας τη στρατιωτική άμυνα της βουλής. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

Πρόταση κινητοποίησης

Σύντροφοι,
βρίσκομαι αιχμάλωτος του κράτους από τον Φλεβάρη. Η προφυλάκισή μου και η επανειλλημένη παράτασή της είναι προϊόν μιας στοχευμένης πολιτικής που επιχειρεί να πλείξει όχι μόνο εμένα ως παραβάτη του νόμου, αλλά έναν αγωνιζόμενο άνθρωπο, επειχειρεί να εκδικηθεί τους αγώνες στους οποίους συμμετείχα, να απειλείσει καθέναν που αποφασίζει να μην δεχτεί παθητικά την καθεστωτική τρομοκρατία, επιχειρεί να ανακόψει δυνατότητες της αυτοοργανωμένης αντίστασης, εισάγοντας καινούρια δεδομένα στις αντεπαναστατικές μεθόδους. Εξαρχής είχα την άποψη ότι αυτή η πολιτική επιχείρηση έχει συνέπειες που πάνε πέρα από το πρόσωπό μου. Οπότε, εκτιμούσα ότι θα ήταν σημαντικό να αγωνιζόμουν με όλους τους διαθέσιμους τρόπους για την άρση της αιχμαλωσίας μου. Όμως, καθώς θεωρούσα και θεωρώ ότι κάθε κίνηση ενάντια στην κρατική τυραννία αντλεί την επαναστατικότητά της από την αλληλέγγυα υπόστασή της και θεμελιώνει την αποτελεσματικότητά της στο ξεδίπλωμα της αλληλέγγυας διάδρασης, συνέδεσα την ενδεχόμενη ατομική πρωτοβουλία μου με τις δυνατότητες κοινής δραστηριοποίησης για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με δική μου ευθύνη ανέβαλα μέχρι σήμερα την απόφασή μου να προχωρήσω εμπράκτως σε μια οριακή αντιπαράθεση για την αποφυλάκισή μου, σεβόμενος τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα συλλογικά εγχειρήματα τουλάχιστον στην Αθήνα από τον χειμώνα μέχρι και τις αρχές του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους. Τώρα έχω την πεποίθηση ότι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η προφυλάκιση πέρα του δωδεκάμηνου. Μια πεποίθηση ανεξάρτητη από τα αποθέματα της δικής μου υπομονής και ακατάβλητη από χρονικούς υπολογισμούς με όρους προσωπικού κόστους.
Βασικό όπλο μου και σημείο στήριξης της αλληλέγγυας κινητοποίησης θα είναι η απεργία πείνας που θα ξεκινήσω σε προκαθορισμένη ημερομηνία, ώστε να έχουν ήδη συντονιστεί όποιοι άνθρωποι θελήσουν να δράσουν και η οποία θα κορυφωθεί σύντομα με μια απεργία δίψας. Η απόφασή μου ας θεωρηθεί δεδομένη. Continue reading Πρόταση προετοιμασίας απεργίας πείνας του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011) →

Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΠΡΩΤΑ
ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΟΡΘΙΟΙ [1]

_______________________________________

…

«Ο κανόνας του νόμου είναι η υπεροχή της κανονικής εξουσίας αντιπαραβαλλόμενη στην αυθαίρετη εξουσία» [2]

Αν οι θεσμικοί παράγοντες προσποιούνται ότι εμφορούνται από καινούριες ιδέες, το κάνουν για να θαμπώσουν και να συντηρήσουν τα πέπλα ακατανοησίας στα οποία στηρίζουν την αυθεντία τους. Είτε με πατροπαράδοτες διαδικασίες, είτε εισάγοντας καινοτόμες τεχνικές, για να επιβληθεί αντι-κοινωνικά ένας μηχανισμός, όπως ο κατασταλτικός, χρειάζεται να υποβάλλει δέος σε ταξικούς εχθρούς και συμμάχους. Ας δούμε για παράδειγμα, ως προς τι έχουν αλλάξει οι αστυνομικές παραδόσεις και ποιά είναι τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων μεθόδων της μπατσαρίας.
Η αστυνομία καταγωγικά είναι ο θεσμικός μηχανισμός που έχει την εκτελεστική ευθύνη και σε επίπεδο αντι-κοινωνικής καθημερινότητας επιπλέον την αποφασιστική ευθύνη για τον κρατικό φόνο. Η κραταιά τάξη προστατεύεται από τους δολοφόνους της. Αυτή η δομή διατρέχει την ιστορία του κράτους. Αλλά για να φονεύονται λιγότεροι και να δουλεύουν περισσότεροι ή να αργοπεθαίνουν από αρρώστια και πείνα, η αστυνομία ανέκαθεν βασάνιζε και φυλάκιζε.
Ο πολύωρος βασανισμός των συντρόφων που αιχμαλωτίστηκαν στην βέροια τον Φλεβάρη, ο οποίος είχε συνέπεια τον τραυματισμό ορισμένων και την παραμόρφωσή τους, ανήκει στο αταβιστικό παρελθόν της εξουσίας, στο ακτάπαυστο παρόν της κρατικής κυριαρχίας ή σ’ένα μέλλον που αποκαλύπτεται ως κόλαση εδώ και τώρα; Και τα τρία. Τα βασανιστήρια είναι μια ακατάπαυστη πραγματικότητα της κατοχής του κοινωνικού πεδίου από τους ένοπλους σχηματισμούς του κράτος¢« πραγματικότητα που σημαδεύει τα σώματά μας για να καταρρακώσει το ελεύθερο βίωμα, να εμπεδώσουμε όλοι οι καταπιεσμένοι, μετανάστες και ντόπιοι ότι οι κοινωνικές σχέσεις ανήκουν στον κρατικό έλεγχο. Ας θυμηθούμε τους μαζικούς ξυλοδαρμούς και εξυτελισμούς σε όλο το κέντρο της αθήνας μετά την διάλυση της συγκέντρωσης στο σύνταγμα στις 29 Ιούνη 2011. Απ’την άλλη, ο μεθοδικός εξατομικευμένος βασανισμός μέσα στα κατοχικά τμήματα περατώνεται με διαφορετικό βαθμό διακριτότητας κατά περίπτωση. Εκείνοι που δρομολογούνται για την φυλακή, όπως κι εκείνοι που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική κινητοποίησή τους τραυματίζονται και σημαδεύονται εμφανώς, παραδειγματικά. Ενώ εκείνοι που περνάνε προληπτικά από τα χέρια των μπάτσων-βασανιστών γίνονται δέκτες ενός αδιόρατου βασάνου. Continue reading Κείμενο τοποθέτησης και προτάγματος του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μετά τις συλλήψεις στη Ν.Φιλαδέλφια →

Για την σύγκρουση που ανοίχτηκε με επίκεντρο την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών. Για την υπεράσπιση του συλλογικού απελευθερωτικού αγώνα και της επαναστατικής προοπτικής του.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κρίσιμες παρατηρήσεις σχετικά με την παρουσία της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών :

Η συ.κα.προ. είναι μια κοινωνική συλλογικότητα με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά. Άνθρωποι που κατοικούν σε κατειλημμένα διαμερίσματα των προσφυγικών της λεωφόρου αλεξάνδρας αποφάσισαν και συλλογικοποίησαν τις ανάγκες τους στη βάση των κοινών βιωματικών συνθηκών σπάνης πόρων, απομόνωσης, εκμετάλλευσης και καταστολής. Συνοργανώθηκαν με όρους αυτονομίας από οποιαδήποτε εξουσία (πολιτική, οικονομική, θεσμική), αλληλεγγύης, ισοτιμίας, ελεύθερης δέσμευσης και συνυπευθυνότητας. Αγωνίζονται για την κοινωνικοποίηση σε άμεσο χρόνο της διαβίωσής τους με όρους ρήξης και ανταγωνισμού απέναντι στο κράτος και την αγορά. Το εγχείρημά τους έχει απτά αποτελέσματα, αφενός στην βελτίωση του βίου τους (και ικανοποίηση αναγκών και νόημα και απόλαυση μέσα στην κοινότητα), αφετέρου με τη συμβολή του σε κινηματικά πεδία.
Η συ.κα.προ. έχει δημιουργήσει και λειτουργεί αυτοοργανωμένες υποδομές για την κάλυψη καθημερινών και ειδικών αναγκών των συμμετεχόντων, άλλων κατοίκων των προσφυγικών και άλλων ανθρπώπων. Επισκευές σπιτιών και κτηριακών υποδομών, παρασκευή ψωμιού, συλλογική κουζίνα, πλυντήρια, παρασκευή υλικών υγειινής και φαρμακευτικής, σχολεία για μετανάστες και ντόπιους, προγράμματα σωματικής αγωγής και γνωστικής καλλιέργειας και έκτακτη φιλοξενία προσφύγων είναι στοιχεία της διαρκούς δραστηριότητας της συνέλευσης.
Στο συγκρότημα των πολυκατοικιών των προσφυγικών λειτουργούσαν κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και στεγαστικής εκμετάλλευσης μεταναστών πριν δημιουργηθεί η συ.κα.προ. . Λόγω του συγκεχυμένου ιδιοκτησιακού καθεστώτως τους τα προσφυγικά είναι ένας χώρος ευνοϊκός για την εγκατάσταση κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων που λιμαίνονται την εξαθλίωση των πιο αδύναμων και τους προσδένουν στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Τέτοια κυκλώματα, που δεν παρενοχλήθηκαν ποτέ από το κράτος, δρούσαν με την παθητική ανοχή των καταληψιών οικιστών, αλλά και την άγνοια ή την αδιαφορία του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος (δηλαδή όλων μας) μέχρι πρώτινως. Η συ.κα.προ. τάραξε αυτήν την κατάσταση επιτιθέμενη στους διακινητές ουσιών και στους νταβατζήδες στέγης, που εμπορεύονται κατειλλημένα σπίτια, συχνά ξαναπουλώντας τα επαναλαμβανόμενα σε κατατρεγμένους τους οποίους μεταχειρίζονται σαν λεμονόκουπες. Η σύγκρουση της συ.κα.προ. με τα κυκλώματα και η εκδίωξή τους, στην οποία έχει την αλληλέγγυα στήριξη και άλλων συντρόφων, αποτελεί προτωβουλία ρήξης με τον πολιτισμό της σήψης, αποφασιστική υπεράσπιση των καταλήψεων και των συλλογικών εγχειρημάτων της περιοχής και απαλλοτρίωση πόρων για την διεύρυνση της ελεύθερης κοινότητας. Γιατί η ύπαρξη εκμεταλλευτικών δραστηριοτήτων μέσα στα κατειλημμένα προσφυγικά απονοηματοδοτεί την πρακτική και την έννοια της κατάληψης, διαβρώνει τον κοινωνικό χώρο μέσα στον οποίο αναπτύσσεται ένας αυτοοργανωμένος αγώνας, παραδίνει τους καταπιεσμένους στον έλεγχο των εκμεταλλευτών και στρώνει το έδαφος στην καταστολή. Continue reading Κείμενο συντρόφου που κοινοποιήθηκε σε συλλογικότητες του οριζόντιου κινήματος τον Αύγουστο το ’13: Για την σύγκρουση που ανοίχτηκε με επίκεντρο την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών. Για την υπεράσπιση του συλλογικού απελευθερωτικού αγώνα και της επαναστατικής προοπτικής του. →

Ο απεργός πείνας Κώστας Γουρνάς μεταφέρθηκε σήμερα (23 Μαρτίου) στο νοσοκομείο της Λαμίας καθώς η κατάσταση της υγείας του κρίνεται ανησυχητική. Σε σύντομη τηλεφωνική συνομιλία, πριν ο σύντροφος μεταφερθεί, σχολιάζοντας την παράκληση του Υπουργείου προς τους απεργούς για διακοπή της απεργίας πείνας δήλωσε το εξής: “Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μας προτρέπει να σταματήσουμε την απεργία πείνας και να του έχουμε εμπιστοσύνη… Η “φερεγγυότητά” του ως κομμάτι αυτής της κυβέρνησης καταδεικνύεται κάθε μέρα που σχίζει το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους, που καταργεί τον ΕΝΦΙΑ και που διεκδικεί τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους…Εμπιστοσύνη έχω μόνο στον αγώνα. Συνεχίζω την απεργία πείνας.“

________________________________________________________________

Καταγγελία του απεργού πείνας Φοίβου Χαρίση

Σήμερα 20/3 και ενώ διανύω την 19η μέρα απεργίας πείνας οδηγήθηκα, μετά από τρίωρη παραμονή μου στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, στο Τζάννειο με την ασφυκτική συνοδεία ΕΟΜ και ΕΚΑΜ. Η μεταγωγή μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο κρίθηκε απαραίτητη καθώς στη σημερινή εξέταση ο προσωπικός μου ιατρός Σακκάς Σπυρίδωνας διέγνωσε χαμηλές τιμές σακχάρου (59 συγκεκριμένα), έντονη καταβολή, ζαλάδες, συν του ότι έχω χάσει 9.3 κιλά που ισοδυναμεί με το 12.8% του σωματικού μου βάρους.

Κατά την παραμονή μου στο Τζάννειο όλες οι εξετάσεις γινόντουσαν με ασφυκτική παρουσία μπάτσων, ένα γεγονός που διόλου δεν εκνεύριζε τους ιατρούς οι οποίοι έδειχναν πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Αξίζει να τονιστεί ότι ενώ σε δύο εξετάσεις οι μπάτσοι ήταν διατεθειμένοι να μου λύσουν τις χειροπέδες δεν τους άφησαν οι ιατροί, με αποτέλεσμα να με εξετάζουν σιδεροδέσμιο. Μετά το πέρας όλων των εξετάσεων και ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο με χειροπέδες και τέσσερις μπάτσους πάνω απ’ το κεφάλι μου ήρθε μία ιατρός η οποία χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να μου κάνει ένεση ζαχαρόνερου στον φλεβοκαθετήρα που μου είχαν βάλει για να μου πάρουν αίμα. Όταν αντιλήφθηκα τι γινόταν (διότι στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια μου) τη σταμάτησα βγάζοντας μόνος μου την ένεση ρωτώντας την έντονα γιατί το κάνει αυτό χωρίς να με ρωτήσει, ξεκαθαρίζοντάς της παράλληλα πως η απεργία πείνας που πραγματοποιώ είναι συνειδητή μου επιλογή και θέλω εγώ να ελέγχω την εκάστοτε φθορά του σώματος μου. Μετά από ένα μικρό διάλογο η ιατρός μου ξεκαθάρισε ορθά κοφτά πως σαν κρατούμενος και ασθενής θα κάνω ό,τι μου λένε οι ιατροί και όχι ό,τι θέλω εγώ και αποχώρησε. Μετά από δέκα λεπτά ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής Δρίμης Στυλιανός μου ξεκαθάρισε πως εφόσον δεν δέχομαι ορό δεν δύναται να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Στα επιχειρήματά μου πως η φροντίδα ενός απεργού στο νοσοκομείο δεν είναι να δέχεται ορό αλλά οι καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τη φυλακή και ο άμεσος έλεγχος στα ζωτικά του όργανα, μου επανέλαβε πως δεν υπάρχει περίπτωση να νοσηλευτώ χωρίς να λάβω ορό. Τέλος όταν μετά την άρνησή μου να τον λάβω, και στην ερώτησή μου αν παίρνει την ευθύνη να με γυρίσει στη φυλακή με το σάκχαρο μου στα όρια του υπογλυκαιμικού σοκ, μου απάντησε πως την αναλαμβάνει και μάλιστα πως αυτός υπόγραψε τις εξετάσεις μου για να γυρίσω στη φυλακή. Continue reading Εξέλιξη μαζικής απεργίας πείνας πολιτικών αιχμαλώτων →

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης διαφαίνεται μια πρώτη κατάκτηση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Η κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’ και οι ευεργετικές ρυθμίσεις για ασθενείς και ανάπηρους κρατούμενους, που οδηγούν στην αποφυλάκιση του πολυτραυματία αντάρτη της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού, δεν θα επιτυγχάνονταν (ή τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα) χωρίς τον αγώνα που εξελίσσεται. Απομένουν όμως πολλά να γίνουν.
Δεν δίνουμε βάση σε καμία κυβερνητική δήλωση και σε καμία υπόσχεση που προέρχεται από κρατικούς υπαλλήλους. Κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός που αντιμετωπίζει μια απεργία πείνας δηλωμένων εχθρών του θα επιδοθεί σε ένα πόλεμο φθοράς που θα περιλαμβάνει υποσχεσιολογία, αναιρούμενες προθεσμίες, θολές δηλώσεις και οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να κουραστούμε σωματικά και ψυχολογικά. Ιδιαίτερα ο Σύριζα, που σε όλη τη διάρκεια του πολιτικού του βίου ως μείζων ή ελάσσων αντιπολίτευση απονοηματοδοτούσε και αποπολιτικοποιούσε τις απεργίες πείνας αναρχικών αιχμαλώτων, έχει μεγάλη εμπειρία στη συστημική διαχείριση τέτοιων καταστάσεων.
Τώρα ως κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες του μεταθέτοντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας σε ένα (αόριστο) μέλλον.
Από την πλευρά μας συνεχίζουμε την απεργία πείνας χωρίς σκέψη υποχώρησης μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας και συγκεκριμένα:
•Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α ή αλλιώς πρώτου και δεύτερου τρομονόμου. Αυτά τα άρθρα αποτελούν τον πυρήνα του καθεστώτος εξαίρεσης που βιώνουμε σε ποινικό επίπεδο ως πολιτικοί εχθροί του κράτους. Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης δεν περιορίζεται στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά επεκτείνεται στο 30% περίπου των κρατουμένων και περιλαμβάνει κατά περίσταση: ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, ειδικές κληρώσεις δικαστών και εισαγγελέων, ειδικές μεταγωγές, κατάτμηση των υποθέσεων, ποινικοποίηση του φρονήματος και της αλληλεγγύης, και κυρίως υπέρμετρη προσαύξηση των ποινών. Θεωρούμε την ανατροπή των σκεπτικών τα οποία εισάγουν αυτά τα άρθρα ως βασικό διακύβευμα του αγώνα μας.
•Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά ή αλλιώς κουκουλονόμο. Νόμος που ψηφίστηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘8 και έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη σε διαδηλωτές που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων αναβαθμίζοντας το κατηγορητήριο σε κακουργηματικού τύπου. Επίσης διάφορες πράξεις (ληστείες, απαγωγές κ.α.) επιβαρύνονται ποινικά ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους (οπλισμός, χρήση βίας, κλπ) από την ύπαρξη του κουκουλονόμου.
•Την οριοθέτηση του νομικού πλαισίου για τον τρόπο συλλογής, επεξεργασίας και ανάλυσης του DNA. Ο υποσκελισμός της κρισιμότητας του αιτήματος αυτού από τη δημόσια σφαίρα μόνο τυχαίος δεν είναι. Η δικανική χρήση του DNA αποτελεί αυτή τη στιγμή την επιτομή της κατασταλτικής επέλασης στο πεδίο της αποδεικτικής διαδικασίας. Η επέκταση της χρήσης του είναι οργανικά συνδεδεμένη με την επέκταση της χρήσης των άρθρων 187 και 187Α.
Η επιμονή της αστυνομίας στη δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων οδηγεί στην υποχρεωτική λήψη DNA που αναπόφευκτα καταλήγει στο βασανισμό του κρατούμενου αν αντισταθεί, όπως η συνείδηση και η αξιοπρέπειά του επιτάσσει.
Η δίωξη μέσω της ανάλυσης και της επεξεργασίας του DNA γίνεται με εντελώς ανορθολογικό τρόπο καθώς η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση, εφευρέθηκε για να λειτουργεί ως τεκμήριο αθωότητας και όχι ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής. Και αυτό, γιατί αντίθετα με τις παρανοήσεις, δεν συγκρίνεται ο γενετικός κώδικας που είναι μοναδικός σε κάθε άνθρωπο, αλλά ο γενετικός τύπος, (δηλαδή μέτρηση του μήκους κάποιων εκ των τμημάτων του DNA) που είναι δυνατόν να αντιστοιχεί σε περισσότερους ανθρώπους. Οπότε εάν ο γενετικός τύπος δεν ταυτίζεται, μπορεί με σχετική βεβαιότητα να ειπωθεί ότι το δείγμα DNA δεν προέρχεται από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά αν ο γενετικός τύπος ταυτίζεται μπορεί μόνο να πιθανολογηθεί από ποιόν προέρχεται το δείγμα.
Και η ήδη ξεχειλωμένη δίωξη μέσω ταύτισης γενετικών τύπων, επεκτείνεται και στην ανάλυση μειγμάτων DNA περισσότερων από δύο ατόμων όπου οι αναμεμειγμένοι γενετικοί τύποι δεν μπορούν να διαχωριστούν, δίνοντας έτσι πολλούς πιθανούς συνδυασμούς γενετικών τύπων. Ετσι, σε ένα μείγμα DNA, μπορεί να εμπεριέχεται μεγάλος αριθμός γενετικών τύπων, καθιστώντας ουσιαστικά τον καθένα εν δυνάμει ύποπτο.
Συνυπολογίζοντας και τους παράγοντες της επιμόλυνσης από τους μπάτσους που το περισυλέγουν, την αδιάφανη λειτουργία των αστυνομικών εργαστηρίων, την εκ των προτέρων γνωστή ταυτότητα του υπόπτου στους βιομπάτσους, την έλλειψη πρωτοκόλλου κ.α., είναι σαφές γιατί η ανάλυση του DNA αποτελεί το υπερόπλο της σύγχρονης επιστημονικής καταστολής. Με αυτή την προσέγγιση ο κατηγορούμενος ενοχοποιείται με όλους τους τρόπους. Επιπροσθέτως του στερείται και η πρόσβαση στο δείγμα από εμπειρογνώμονες της εμπιστοσύνης του. Εν τέλει, η αναλυτική-αποδεικτική ασάφεια των αστυνομικών εργαστηρίων επικυρώνεται από την ποινική ασάφεια των τρομονόμων.

Η απεργία πείνας που διεξάγουμε δεν επιδιώκει την ελάφρυνση του νομικού πλαισίου. Αυτό που επιδιώκει είναι να θέσει το επαναστατικό κίνημα σε θέση επίθεσης ανατρέποντας την επίθεση που διεξάγεται από την κυριαρχία. Με όπλο την απεργία πείνας επιδιώκουμε την σφυρηλάτηση των σχέσεών μας με τους συντρόφους εκτός των τειχών, την ενδυνάμωση του δημόσιου λόγου μας, την όξυνση των επιθεσεων ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους με όλα τα μέσα.

Τώρα είναι η ώρα να ενδυναμώσουμε ακόμα παραπάνω τη θέση μας στον πόλεμο που διεξάγουμε.
Μέχρι το τέλος, μέχρι την νίκη…

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων
Οι απεργοί πείνας Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης

_____________________________________________________________

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.
Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.
Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.
Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.
Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..
Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.
Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

το άρθρο 187
το άρθρο 187Α
την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

_________________________________________________________________

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους-αιχμή της αναρχικής εξέγερσης

Το κείμενο αυτό απευθύνεται προς όλες τις συνελεύσεις και δομές στον ελλαδικό χώρο που ασχολούνται με το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές, με τις φυλακές τύπου Γ’ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στο εσωτερικό ορισμένων κομματιών του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, που ξαναβάζει στο προσκήνιο το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους σε μία διαλεκτική βάση, με σκοπό να ξεπεραστούν διάφορες παθογένειες αλλά και υπαρκτά προβλήματα του παρελθόντος. Αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική καθώς οι προοπτικές που ανοίγονται διευρύνουν τα περιεχόμενα του αγώνα και επανατοποθετούν στο τραπέζι έννοιες και αντιλήψεις ως αυτό που πραγματικά είναι, ως αναπόσπαστα κομμάτια του συνολικού αγώνα για την αναρχική επανάσταση. Ένας τέτοιος διάλογος μεταξύ συντρόφων από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές από μόνος του δεν θα είχε να προσφέρει τίποτα, αν δεν προσανατολιζόταν στην αναζήτηση σημείων συνάντησης που θα οδηγήσουν σε κινήσεις με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Αυτό είναι που λείπει σύντροφοι, οι συζητήσεις που θα μετατραπούν σε πράξεις, σχηματίζοντας την υλική βάση της αναρχίας στο σήμερα. Πράξεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους, πράξεις εκδίκησης για τους εχθρούς της ελευθερίας, πράξεις-πράξεις-πράξεις ενάντια στη δολοφονική μηχανή της εξουσίας. Αναπόφευκτα λοιπόν, και η δική μου συνεισφορά σε αυτό τον διάλογο προσανατολίζεται εκεί.

Λίγα λόγια ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας Continue reading Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους →

Ξεκινώντας έναν πρώτον απολογισμό του αγώνα που δόθηκε από τον Νίκο και κατ’επέκταση από εμάς, θα προσπαθήσουμε να ακουμπήσουμε όλα αυτά τα σημεία που διαμόρφωσαν τις συνθήκες και την πορεία του. Θα πρέπει, καταρχάς, να εστιάσουμε το βλέμμα μας στον κόσμο που έκανε εφικτό αυτόν τον αγώνα, στο κίνημα αλληλεγγύης που με τη δυναμική του αφύπνισε ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων και έδειξε ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και αντίστασης είναι ο πολύμορφος και αδιαμεσολάβητος αγώνας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία ανάλυσης και διεύρυνσης ενός πολιτικού διαλόγου γύρω από τις στιγμές αγώνα με στόχο την ουσιαστική απεμπλοκή (στα πλαίσια μιας διαλεκτικής κριτικής) από αγκυλώσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, τόσο λόγω της ίδιας της φύσης του αιτήματος, όσο και της έκβασης. Αγκυλώσεις που δυστυχώς αφήνουν χώρο σε μια άγονη –και ίσως σε στιγμές κακόβουλη– κριτική να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει το κίνημα αλληλεγγύης από τον αγώνα, οδηγώντας το σε μια εσωστρέφεια και εν τέλει στην αδρανοποίηση της δυναμικής του.

Πρώτα από όλα, λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε την οπτική μας γύρω από το ζήτημα της έκβασης της απεργίας πείνας, το αν και κατά πόσο, δηλαδή, ήταν ένας νικηφόρος αγώνας ή όχι. Για εμάς ο αναρχικός αγώνας είναι μια διαρκής πορεία προς την κοινωνική επανάσταση και την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού. Νίκη, λοιπόν, θα είναι μόνο η στιγμή που θα ξεπεραστεί μια για πάντα αυτό το σύστημα, αφήνοντας τη βαρβαρότητα και την καταπίεση που γεννά, στα βιβλία της ιστορίας. Μια διαδρομή, στην οποία δε θα μπορούσαμε να ορίσουμε αρχή, μέση και τέλος, δεδομένης της ρευστότητας και της χαοτικότητας του εύρους των συμπεριφορών και των αντιφάσεων της ανθρώπινης φύσης.

Συνεπώς, υπό αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να αναλύουμε κάθε αγώνα που δίνεται, ως ψηφίδες δηλαδή στο χωροχρονικό συνεχές που συνθέτουν έναν πολυτασικό και διαρκή αγώνα. Ως εκ τούτου, ένα δίπολο ερμηνείας “νίκης ή ήττας”, εξαιτίας της απολυτότητας που εμπεριέχει, είναι τουλάχιστον εγκλωβιστικό και σίγουρα απέχει αρκετά από μια λογική εποικοδομητικής αποτίμησης του αγώνα. Μακριά, λοιπόν, από μια λογική αυτομαστιγώματος, αλλά και στρουθοκαμηλισμού αντίστοιχα, είμαστε σίγουροι πως η απεργία πείνας του Νίκου -όπως και κάθε αγώνας- έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά στοιχεία και άφησε μια παρακαταθήκη που σε κάποια σημεία ήταν πιο “προωθημένη”, ενώ σε κάποια άλλα πιο “οπισθοδρομική”. Continue reading Απολογισμός της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού από τους τρεις αλληλέγγυους απεργούς →

Γράφω αυτό το κείμενο ώστε να γίνει μια κριτική αποτίμηση του αγώνα που δώσαμε καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να αναλυθεί με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως μια πυξίδα στρατηγικής για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Το κράτος γνωρίζοντας την πολιτική ήττα που υπέστη αντεπιτίθεται σε άλλα ανοιχτά μέτωπα αγώνα οπότε το να συνεχιστεί ο κοινός συντονισμός στην βάση συγκεκριμένων συμφωνιών είναι μια αναγκαιότητα. Όχι μόνο ως μια αμυντική θέση μάχης αλλά ως μια συνειδητή δυνατότητα να ξαναμπούμε στην σκακιέρα με αξιώσεις όπως πολύ σωστά είπαν κάποιοι σύντροφοι.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας το κράτος ζύγισε το πολιτικό κόστος που θα είχε μια πιθανή εξόντωση μου, όσο δυνάμωνε το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης τόσο μετάλλασε και τις ρητορικές του. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι οι χαμαιλέοντες της κυβερνητικής πολιτικής άλλαξαν τέσσερα χρώματα. Από την προκλητική αδιαφορία στην υπεροψία εν’ συνεχεία στην επίδειξη δύναμης για να ακολουθήσει ο πανικός. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Continue reading Απολογισμός του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας του →

Δημόσια Ανακοίνωση – Παλλαϊκό κάλεσμα στο πυροβολικό

 Μετά από μια καταδίκη φυλάκισης ενός έτους για ανυποταξία, για την οποία καταβάλω εκατό ευρώ κάθε μήνα, μετά από δυο ακόμα κλήσεις στράτευσης που ακολουθήθηκαν από δυο ακόμα διώξεις μέσα στο 2014 και δυο συλλήψεις από την ασφάλεια, για τις οποίες εκκρεμούν δυο ακόμα στρατοδικεία, μετά από δυο χαράτσια των έξι χιλιάδων ευρώ, τα οποία αρνούμαι να πληρώσω και με δεδομένο ότι βρίσκομαι σε καθεστώς ομηρίας με περιοριστικούς όρους και αναμενόμενες δίκες (εκτός των στρατοδικείων) ακριβώς επειδή είμαι στρατευμένος αναρχικός, μετά λοιπόν από από μια σειρά άθλιων ποινικών, φυσικών και οικονομικών εκβιαστικών εγκλημάτων του κράτους που αποσκοπούν στο να καμφθεί το αγωνιστικό σθένος μου, να γίνω ρίψασπις στην μετωπική γραμμή της ολικής άρνησης στην στρατοκρατία και να αποδεχθώ την αιχμαλωσία της στρατιωτικής θητείας, ο ελληνικός στρατός με ξανακαλεί να καταταγώ την Τρίτη 20 Γενάρη 2015 μ’ ένα σημείωμα της στρατολογικής υπηρεσίας αθήνας το οποίο υπογράφεται από τον τμηματάρχη λοχαγό (ΣΣΝΣ) ιωάννη γ. αργυρό και την διευθύντρια αντισυνταγματάρχη (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου.
Διόλου τυχαία καλείται να καταταχθεί την ίδια μέρα, αλλά σε άλλο στρατόπεδο και ο σύντροφος αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Φώτης Σίψας. Η εντεινόμενη κατασταλτική πολιτική ενάντια στους αρνητές και η ιδιαίτερη επιμονή στους αναρχικούς συντρόφους καταδεικνύουν τον πανικό των στρατοκρατών απέναντι στην απήχηση του προτάγματος της ολικής άρνησης στράτευσης και την γενικότερη ανησυχία του κράτους για την κοινωνική απαξίωση των θεσμών του και των ένοπλων μηχανισμών του.
Αυτήν τη φορά καλούμαι να υπηρετήσω στο πυροβολικό. Με την συγκεκριμένη δημόσια ανακοίνωσή μου ενημερώνω τα στρατολογικά γραφεία, τους στρατιωτικούς εισαγγελείς και δικαστές, τους στρατόμπατσους και την κρατική ασφάλεια, τα επιτελεία τους και τα υπουργεία τους, οποιονδήποτε μισθοφόρο στρέφεται ενάντια στο αντιμιλιταριστικό κίνημα «κάνοντας την δουλειά του», αλλά και όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ελληνικός στρατός προστατεύει την ζωή του και την ελευθερία του ή έστω ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού τρομοκρατίας είναι απλά αδιάφορη, ενημερώνω λοιπόν ότι μόλις έρθει η ώρα για τους προλετάριους να κανονιοβολίσουμε τους στρατώνες, τα κρατητήρια, τα δικαστήρια, τις φυλακές και όλους τους τυραννικούς θεσμούς των αφεντικών για να αποτινάξουμε την εξουσία τους, θα είμαι πρόθυμος και ικανός πυροβολητής.
Δεν χρειάζεται να υπηρετήσουμε καμία σωφρονιστική δομή για να μάθουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την φυσική και κοινωνική άμυνά μας και τον πολιτικό αγώνα μας απέναντι στην εξουσία. Δεν τσιμπάμε το τυράκι της μιλιταριστικής αυθεντίας και μιας ψευτομαγκιάς που συντηρεί την υποταγή, όπως δεν τσιμπάμε στο τυράκι του τρελόχαρτου. Η ανοιχτή κοινότητα της μαχητικής αυτοοργάνωσης έχει αρκετή ευφυΐα, την βέλτιστη που μπορεί να επιδείξει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, ακριβώς επειδή βασίζεται στην δύναμη της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Κι αφού λοιπόν η κρατική βία, η λεηλασία του φυσικού πλούτου και της ανθρώπινης εργασίας, η φτώχια, ο κατακερματισμός και ο θάνατος σε καθεστώς εγκατάληψης ξεχειλίζουν μέσα στην ελληνική επικράτεια του διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και πέρα από τα σύνορά της, οι πυροβολαρχίες του κάτω κόσμου ίσως εμφανιστούν πολύ ταχύτερα απ’ όσο υπολογίζουν στους εφιάλτες τους οι κρατιστές. Κανένας μισθοφόρος της καταστολής δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από γραφειοκρατικές και ιεραρχικές επιφάσεις. Μέσα στον σύγχρονο καπιταλιστικό βόρβορο ούτε το ελαφρυντικό της αμέλειας δεν μπορεί να βρει έδαφος. Όποιος τάσεται στην πλευρά της στρατοκρατίας έχει απάνθρωπο δόλο και πλήρη ευθύνη για τα εγκλήματά της παγκοσμίως.
Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία να αρνηθούν, αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.
Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης (Ολικός Αρνητής Στράτευσης), 15 Γενάρη 2015

Το κείμενο σε pdf

Ανακοίνωση της Συνελευσης της Κατάληψης Πολυτεχνείου (1η)

Από σήμερα 1/12/14 το Ε.Μ.Π. Αθήνας καταλαμβάνεται, ως ένα ακόμη σημείο αλληλεγγύης και συστράτευσης με τον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11/14), καθώς και των υπολοίπων αλληλέγγυων απεργών πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 17/11/14), Δ. Πολίτη και
Α. Δ. Μπουρζούκου (από 1/12/2014).

Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους από τις 1/2/2013
για την διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης.
Η πράξη του αποτελεί μέρος του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, ενάντια σε όσους είναι
υπεύθυνοι για την λεηλασία που επιβάλεται στην κοινωνία συνολικά
από το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές επιλογές του Ν. Ρωμανού και η αγωνιστική του συστράτευση
αποτελεί συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Αγωνίζεται για ένα κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και αφεντικά.
Ο αγώνας των φυλάκισμένων απεργών πείνας για μια ανάσα ελευθερίας
και εναντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης της σωφρονιστικής καταστολής, (διακοπή και άρνηση αδειών, γενίκευση του καθεστώτος απομόνωσης, φυλακές τύπου Γ)
βρίσκεται πλάι-πλάι με τον αγώνα του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία της ζωής του.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου επιχειρεί /έχει σκοπό να δώσει στο απελευθερωμένο έδαφος του ΕΜΠ χαρακτηριστικά ενός ανοιχτού, μαζικού και μαχητικού κέντρου αγώνα, παράλληλα με κάθε άλλο σημείο που αναπτύσεται
προς την κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού (χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών)
αλλά και της υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης γενικότερα.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Συνέλευση Κατάληψης Πολυτεχνείου
1/12/2014

________________________________________________________________________________

Αθήνα: Δεύτερη ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατάληψης Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια

Σήμερα, στις 2/12, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 με σκοπό τη δικαίωση του αιτήματός του για παροχή εκπαιδευτικών αδειών. Η πορεία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμο, μέρος του οποίου κατευθύνθηκε στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Continue reading Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14) →

Συνέντευξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Φώτη Σίψα στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: radio98fm.org/audio/suzitisimeolikousarnites/

Μπατσόσκυλα και στρατοκράτες βγήκαν σεργιάνι στην πόλη…

Τη νύχτα της Τετάρτης 9 προς 10 του Απρίλη κι ενώ περπατούσα στην Λ.Αλεξάνδρας μια ομάδα μισθοφόρων της ΔΙΑΣ με περικύκλωσε. Σε ελάχιστο χρόνο αφότου πήραν την ταυτότητά μου ήμουν ήδη με χειροπέδες. Μου ανακοίνωσαν ότι εκκρεμεί ένταλμα σύλληψής μου.
Οι στρατοδίκες της δημοκρατίας έχουν κυρήξει πόλεμο στους αρνητές του πιο ολοκληρωτικού μηχανισμού κυριαρχίας. Οι διώξεις γι’ανυποταξία εντατικοποιούνται κι ένα καθεστώς ομηρίας αγωνιστών και τρομοκρατίας πάνω στο σύνολο των ταξικά καταπιεσμένων με συλλήψεις και αλλεπάληλα χρηματικά πρόστιμα επιχειρεί να γίνει ανεκτό. Η κρατική λεηλασία δυναστεύει χάρη στα όπλα της και πρωτίστως, διαιωνίζεται πίσω απ’το φάντασμα της άθλιας αίγλης τους.
Η κράτηση ενός ανυπότακτου στις τσιμεντένιες τρύπες της αστυνομίας, η προσαγωγή στο στρατοδικείο και οι οικονομικοί εκβιασμοί αποτελούν μέρος της καθολικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου. Οι συνεχείς στρατιωτικές διώξεις αποτελούν ένα ισχνό μέσο καταστολής της αντίστασης στην αστική στρατοκρατία. Ένας ελάχιστος ανάμεσα στους άπειρους λόγους εξέγερσης μέσα στο κρατικό κάτεργο.
Τα τοίχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της. Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά.
…

Ολική Άρνηση Στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης
Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
12/4/2014

Το κείμενα σε pdf

_______________________________

Μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
για τη νέα κλήση κατάταξης στις 28/5:

Όταν το κράτος σημαδεύει τους επαναστατημένους, οι επαναστατημένοι στρέφουμε το βλέμμα μας στο βλέμμα των καταπιεσμένων και των συντρόφων μας και λέμε: Αντεπίθεση!
Όταν τασσόμαστε από κοινού ενάντια στους μηχανισμούς της τυραννίας, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, δεν μετράμε τα χτυπήματα, τις διώξεις, τις ποινές, τις φυλακές, αλλά εκείνους που δεν συναντήσαμε ακόμα στον δρόμο. Continue reading Ενημερώσεις – τοποθετήσεις του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη απέναντι στην στρατοκρατική στοχοποίησή του →

«Και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα, μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά.

‘Όπως ο δήμιος… πότιζα εγώ τα ρόδα της συμπόνιας μες στον ύπνο τους εγώ, ένας άρρωστος εκ πεποιθήσεως, ένας ιδιοφυής της δυστυχίας (που τίναξα κάποτε τα μυαλά μου για μία ωραιότερη εποχή) κι ίσως τα δάκρυα μας πηγαίνουν πιο μακρία από τα όνειρα.

Καθώς βράδιαζε έπρεπε να ξαναβρίσκω όλη μου την αθωότητα για να μπορούνε τα άστρα να ‘ναι εκεί στην ώρα τους.

Και συνήθως σκοτώνουμε το παρόν με τον φόβο ή την τύψη μα πιο πολύ με τ’ όνειρο»

Τάσος Λειβαδίτης

Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας με όλους τους συντρόφους που διατηρούν το στοίχημα της καταστροφής ανοιχτό, να δώσει ζωή στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου που μέσα από αυτές τις γραμμές ταξιδεύουν και συναντιούνται με ανθρώπους που όπως και εγώ πιστεύουνε πως μονάχα μέσα από συνεχή αγώνα μπορούμε να κερδίσουμε πίσω την ζωή μας με τους δικούς μας όρους.

Έναν συνεχή αγώνα που εκδηλώνεται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους που κατευθύνονται σε έναν σκοπό.

Με οργισμένες φωνές και συγκρούσεις στις διαδηλώσεις, με μολύβι και χαρτί πάνω στα οποία αποτυπώνονται επικίνδυνες σκέψεις, με συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις με τις οποίες χτίζονται συντροφικές σχέσεις ζωής, με όπλα, με βόμβες και με φωτιά που εκδικούνται έναν ολόκληρο κόσμο που μας έριξε στο κενό. Continue reading «Η πολεμική της αξιοπρέπειας» – Παρέμβαση του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Αυλώνα →

ꔷ «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς…»

Χρόνο με τον χρόνο τα αστικά κέντρα του κεφάλαιου στις τέσσερις κατοικημένες ηπείρους μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αστυνομίες στρατιωτικοποιούνται, σαρώνουν τις πόλεις-φυλακές και βασανίζουν απροκάλυπτα, πυροβολούν, επιτίθενται μαζικά με χημικά όπλα σε διαδηλώσεις, εισβάλουν σε χώρους αντίστασης, αιχμαλωτίζουν και θέτουν υπό ομηρεία διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι των καταπιεσμένων. Ταυτοχρόνως, οι στρατοί επανοργανώνονται εντατικότερα ως κατασταλτικοί-αντεπαναστατικοί μηχανισμοί και επεμβαίνουν συχνότερα μέσα στο καπιταλιστικό κάτεργο για να διασφαλίσουν την ταξική τυραννία, περιβαλλόμενοι από την μεταψυχροπολεμική αστική προπαγάνδα η οποία στοχοποιεί με πολεμικούς όρους καθέναν που γίνεται εκκούσια ή ακούσια επικίνδυνος για την ασφάλεια των καθεστώτων.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες αποενοχοποιώντας τις ναζιστικές παρεκλίσεις τους (ιστορικές και σύγχρονες) άνοιξαν από την δεκαετία του ’90 πόλεμο στα σύνορά τους ενάντια στους κατατρεγμένους και τους πεινασμένους της καπιταλισιτκής περιφέρειας, στη συνέχεια άπλωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στις γεωγραφικές οριογραμμές του ταξικού ανταγωνισμού και ύστερα τα ενσωμάτωσαν στον ιστό του καθημερινού ελέγχου. Όποιοι από μας καθίστανται περιττοί για την κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή με όρους άγριας εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και κανιβαλισμού, φυλακίζονται μαζικά με διοικητικές διαδικασίες, αντικατοπτρίζοντας με τον εγκλεισμό τους και τις εξεγέρσεις τους τους φόβους των αφεντικών μπροστά στο ανεξέλεγκτο κοινωνικό δυναμικό. Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. Η εξόντωση αποτελεί την ολοκληρωμένη μορφή της βιοπολιτικής κυριαρχίας του κεφάλαιου πάνω στους εκμεταλλευόμενους. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκαλύπτοντας την στρατοκρατική οργάνωση του αστικού πολιτισμού, αποκαλύπτουν την αβυσσαλέα απανθρωπιά του. Continue reading Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη →

Αντίστροφη Μέτρηση

    Το κείμενο αυτό δεν περιέχει ολοκληρωμένες τοποθετήσεις γύρω από τα θέματα που καταπιάνεται. Εναποθέτει δημόσια, σκέψεις, συμπεράσματα και διαπιστώσεις. Στοχεύει να δώσει τροφή για σκέψη και επιθυμία για δράση. Μέχρι την επόμενη φορά.

  Προς τους νέους συντρόφους…

  Αν κάτι μας αγχώνει και μας προβληματίζει, εκτός από τη στέρηση της ελευθερίας μας, είναι η ανησυχία για το αν η ζωή που δώσαμε και δίνουμε στον αγώνα, θα αγγίξει στον βαθμό που επιθυμούμε κάποιους.

  Αυτούς που θα αποφασίσουν πως η αναρχία δεν είναι μία παγωμένη έννοια, δεν είναι ένα ιδεολόγημα, δεν είναι προσκολλημένη με το μικρόβιο της διπλωματίας. Η δική μας αναρχία είναι εκφράσεις μιας αυθεντικής και αδούλωτης ζωής. Θα την δει κανείς στα φλεγόμενα μπουκάλια εναντίον ματατζήδων στις πορείες και στα βραδινά πεσίματα, θα την δει στους καπνούς από τις εμπρηστικές επιθέσεις, στα πεσίματα σε φασίστες και κάθε εχθρό της ελευθερίας.

  Για όσους την δείτε λοιπόν μην κάνετε τον κόπο να της μιλήσετε για ιδεολογίες, δεν θα σας απαντήσει και απεχθάνεται τον ξύλινο λόγο.

  Η γλώσσα που μιλάει, απαιτεί πάθος, τρέλα, λύσσα, φαντασία και καταστροφική διάθεση. Θα την νιώσετε να σας πλημμυρίζει όταν εξεγείρεστε βίαια. Ερωτευθείτε την και κάντε τη δικιά σας. Λιώστε τον πάγο του εγκλεισμού και ζεστάνετε τις καρδιές μας με φωτιά…

   …Και τώρα θα μιλήσουν οι λέξεις. Λέξεις που δεν φτάνουν να περιγράψουν τις οπλισμένες αποφάσεις και αντιφάσεις μας. Όμως ακόμα και έτσι υπόσχονται, αναπολούν, προλογίζουν. Λέξεις που εκδικούνται τις οργανωμένες σιωπές του σύγχρονου κόσμου όταν συνοδεύονται από τους ήχους εκρήξεων των αντάρτικων επιθέσεων, δημιουργώντας έτσι απελευθερωμένους χωροχρόνους μέσα στη γενικευμένη αιχμαλωσία που παράγει το σύστημα. Σε αυτές τις στιγμές λοιπόν δεν χωράνε ούτε μελανιές και μώλωπες για τα δελτία των 8, ούτε γρατσουνιές για υποκριτικές υπεκφυγές. Έτσι και αλλιώς τα σώματα των ανυπότακτων πάντα άντεχαν, το ξύλο, τις βρισιές, τον εγκλεισμό και τις χειροπέδες. Και αν καμιά φορά κοντοστέκονται δεν είναι από τις σφαλιάρες και τις κλωτσιές των γουρουνιών, αλλά από τα υποταγμένα βλέμματα που παραδέχονται σιωπηλά την συνενοχή τους.

    Το κρίμα δεν έχει θέση, ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει. Αρέσκεται όμως στο να ποζάρει μπροστά στον τηλεοπτικό φακό προκαλώντας αναπάντητα ερωτήματα στις στρατιές των τηλεηλιθίων που ποτέ δεν αναρωτήθηκαν τι πραγματικά διαδραματίζεται στα σκοτάδια της αφάνειας με άγνωστους καθημερινούς πρωταγωνιστές τους απόκληρους του κοινωνικού περιθωρίου. Όσο για τους ανθρώπους της δικής μας πάστας, το στοίχημα της καταστροφής του υπάρχοντος και της υπαρξιακής ανταρσίας παραμένει ανοιχτό, για όποιον, για όσους η φλόγα της αντίστασης καίει την ματωμένη τους καρδιά.

             ” Η επιλογή της ληστείας τράπεζας και οι προεκτάσεις της “

    Σειρά έχουν οι επιλογές. Να αναλυθούν, να γίνουν σαφείς και κατανοητές, να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας μέσω της διαλεκτικής προσέγγισης και της επαναστατικής κριτικής. Ο στόχος; Να οικειοποιηθούν από όλο και περισσότερους συντρόφους που τις κρίνουν ως γόνιμες και αποτελεσματικές πρακτικές του αναρχικού αγώνα.

    Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που “ξεκλειδώνει” πολλές δυνατότητες. Κατ’ αρχάς σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Απελευθερώνεται έτσι χρόνος από την καθημερινότητα σου, δίνοντας σου την επιλογή να αφοσιωθείς στα πάθη σου. Εκεί που τελειώνει η καταστροφή της χαράς αρχίζει η χαρά της καταστροφής. Ταυτόχρονα οι ληστείες τραπεζών αποτελούν και ένα αναγκαίο μέσο για να χρηματοδοτούνται πολύμορφες υποδομές του αναρχικού αγώνα με χρήματα απαλλοτριωμένα από τον εχθρό. Μιλάμε για την στήριξη αναρχικών εγχειρημάτων, αιχμαλώτων συντρόφων, αντάρτικων υποδομών. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμπρακτη εναντίωση στην κοινωνική ηθική της μισθωτής εργασίας και τους κοινωνικούς της ρόλους που αναπαράγει ο καπιταλιστικός κόσμος.

    Φυσικά και καμία πράξη από μόνη της δεν αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά. Το υποκείμενο μέσα από τον λόγο, τα κίνητρα και τους σκοπούς του, δίνει νόημα στην πράξη και την κατευθύνει στους στόχους που αυτό ορίζει. Στην δική μου περίπτωση, η άρνηση εργασίας είναι ένα τμήμα της συγκεκριμένης επιλογής, το άλλο είναι η ενίσχυση της αναρχικής άμεσης δράσης και η επίθεση σε κράτος και καπιταλισμό μέσω του αναρχικού αντάρτικου πόλης.

                          ” Σχετικά με το αναρχικό αντάρτικο πόλης “

    Το μέσο του αντάρτικου αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στο “οπλοστάσιο” κάθε αναρχικού. Μία ένοπλη αναμέτρηση εναντίον της κυριαρχίας που αμφισβητεί στην πράξη τόσο το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσο και την πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού για να δράσουμε. Η αντάρτικη δράση αναδεικνύει πως το σύστημα βάλλεται και ο μύθος της παντοδυναμίας του μπορεί να καταρρεύσει μαζί με το προσωπείο της άτρωτης μηχανής. Προκαλεί καίρια πλήγματα στον εχθρό και αποτελεί ένα μήνυμα εξέγερσης και μία ανοιχτή πρόσκληση για ανάληψη δράσης ενάντια στην καταπίεση. Σε προσωπικό επίπεδο δεν αφήνεις τον εαυτό σου να υποκύψει σκύβοντας το κεφάλι στη δύναμη του συστήματος αλλά οπλίζεσαι και επιτίθεσαι εναντίον του. Ρίσκα, αποφάσεις και συνέπειες ζυγίζονται με πολιτικά και προσωπικά κριτήρια και οδηγούν στην επιλογή. Η μάχεσαι για την καταστροφή του συστήματος η συνθηκολογείς με τις παροχές του. Μια επιλογή που συμβαδίζει με την ποιοτική εξέλιξη του αναρχικού αγώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλουμε τον πολιτικό λαϊκισμό που έχει ανθίσει στους αντικαθεστωτικούς κύκλους. Ας πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και με το όνομα τους. Είμαστε σε πόλεμο με το σύστημα, έχουμε νεκρούς, αιχμαλώτους, κυνηγημένους. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ειπωθεί ευχάριστα για να χαϊδέψει “καταπιεσμένα” αυτιά. Πρέπει να ειπωθεί όπως είναι, μία γροθιά στο στομάχι μας που οφείλουμε να τους την επιστρέψουμε στα μούτρα.
Για όλους όσους αρνούνται την ύπαρξη μας, αποφεύγουν να συνδέσουν τις μικροπολιτικές τους με τον πολύμορφο αναρχικό αγώνα και ονειρεύονται “αυτοοργανωμένους” αναίμακτους αγώνες και μετακαπιταλιστικούς παραδείσους. Αν τους ξέραμε ήδη τους ξεχάσαμε.

                 ” Λίγα λόγια για την οργανωμένη πλήξη του σήμερα “

Ζούμε στην εποχή που τα κοινωνικά συμβόλαια παραδίδονται στις φλόγες της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού. Κατά συνέπεια το κράτος πρόνοιας και οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται μπροστά στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών.
Η αιχμή του πολιτισμού, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα εδραιώνει την κυριαρχία του. Η νέα τάξη πραγμάτων απαιτεί έναν θεό που θα ανακηρυχθεί ως σωτήρας της ανθρωπότητας. Το όνομα αυτού είναι επιστήμη. Μια αυθεντία που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους κοινούς θνητούς ενώ η κοινωνική αποδοχή της ετοιμάζει αναίμακτα τον καθολικό έλεγχο. Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, η αναπτυσσόμενη τεχνοδομή του κράτους που εγκαταλείπει την γραφειοκρατία του παρελθόντος, η επιθυμία για εθελούσιο μαζικό έλεγχο από την κοινωνία, είναι μια γεύση ενός πολιτισμένου ολοκληρωτισμού. Μέσω της κυρίαρχης προπαγάνδας τα καθημερινά εγκλήματα της επιστήμης καλλωπίζονται. Με πρόσχημα την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και την ιατρική περίθαλψη. Οι προστάτες της ζωής εξυψώνουν την αξία της φορώντας τις στολές της υποκρισίας. Όταν βέβαια το κρίνουν απαραίτητο ρίχνουν τις μάσκες για να εξοντώσουν στο όνομα του δικού τους θεού (χρήμα), κηρύσσοντας τις σταυροφορίες του σήμερα.

    Οι ντετερμινιστικές θεωρίες καταρρέουν, καθώς παρά την οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού, οι άνθρωποι παραμένουν δέσμιοι των αναστολών τους, των φόβων τους, των κεκτημένων τους ( που όλο και μειώνονται). Δέσμιοι ενός συστήματος από το οποίο εξαρτώνται υλικά, ψυχικά, πνευματικά. Οι αντοχές λοιπόν αυξάνονται και η ταπείνωση συνεχίζεται. Στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα συσσίτια της εκκλησίας, στα γραφεία των αφεντικών, στην εξευγενισμένη ελεημοσύνη των ανθρωπιστικών εκστρατειών των media.

    Μια ταπείνωση που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ οι διαχειριστές της πολιτικής σκηνής καυχιούνται για τα κατορθώματα και τον ανθρωπισμό της δημοκρατίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επιλέγει, απλά ακολουθεί τις επιλογές άλλων. Δεν ανησυχεί, αφήνει άλλους να το κάνουν γι’ αυτόν. Δεν έχει φωνή και προτιμάει να ακούει τις φωνές άλλων. Δεν οπλίζεται, στην καλύτερη απλώς αγανακτεί. Δεν ζει απλά πείθεται πως ο εικονικός κόσμος των οθονών και των διαφημίσεων είναι η ζωή του.

    Οι οθόνες του σύγχρονου πολιτισμού προβάλουν πρότυπα ανθρώπων και ιδανικά εμπορεύματα μειώνοντας έτσι την απόσταση μεταξύ τους.
Άνθρωποι, εμπορεύματα και μηχανές γίνονται ένα μέσα στην δύνη του ελέγχου που εξαπλώνεται διαρκώς.
Η μοναδικότητα του ατόμου παύει να υφίσταται και ταυτίζεται με την μετριότητα που αναλαμβάνει την ευθύνη της σιωπής. Μιας σιωπής που δολοφονεί χαμογελώντας πνιγμένη ανάμεσα στα εμπορεύματα του καταναλωτικού παραδείσου, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα ψυχιατρεία, στις “αναπτυσσόμενες” χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας.
Η κοινή γνώμη, αυτό το άβουλο συστημικό κατασκεύασμα, βολεύεται με πρόστυχες συνήθειες και σουλατσάρει στα κρεβάτια των αφεντικών. Οι κενές γνώμες λοιπόν δεν επιδέχονται ιδεολογικές επιδιορθώσεις. ‘Άλλωστε όση ιδεολογία και να πασπαλίσεις τα σκατά παραμένουν σκατά.
Για τους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών αναλαμβάνουν το ρίσκο να αγωνιστούν και να ερωτευθούν παράφορα, η επίθεση ποτέ δεν θα χωρέσει σε ιδεολογικά καλούπια για να γίνει αρεστή και δίκαιη.
Ιχνηλατώντας παρελθοντικές ιστορικές εμπειρίες αγώνα, ανακαλύπτοντας τα κοινά σημεία σύνδεσης μας με άλλους αγωνιστές, ισχυροποιούμε τα οδοφράγματα του σήμερα και οικοδομούμε την επαναστατική προοπτική του αύριο.
Να χτίσουμε μαχητικές κοινότητες αγώνα που θα διεξάγουν μετωπικό αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
Να χτίσουμε αναρχικές σχέσεις στο εσωτερικό μας ζώντας και προτάσσοντας την αναρχία της άγριας ελευθερίας σε χρόνο ενεστώτα.
Να τολμήσουμε και να συνεχίσουμε να τολμάμε.

10, 100, 1000 επαναστατικοί πυρήνες εναντίον της κυριαρχίας και της μαζικής υποτέλειας.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

“ Στο σημείο που ο πόνος δεν φτάνει.
Στο σημείο που οι καταιγίδες των ουρανών ενώνονται με τις τρικυμίες της θάλασσας.
Στο σημείο που η ελπίδα αποχαιρετάει τα δάκρυα και μια υπόσχεση αρκεί.
Στο σημείο που τα ιδρωμένα από το άγχος χέρια, αγγίζουν τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα που αιώνια προσμένουν εκείνο το κάτι.
Στο σημείο εκείνο θα ξανανταμώσουμε.
Και αν μένει κάτι να ειπωθεί, ας είμαστε συνεπείς.”

Τους πιο θερμούς συντροφικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους αναρχικούς που δεν συνθηκολογούν και διατηρούν το στοίχημα της ανατροπής ανοιχτό. Στους συντρόφους που επιλέγουν να χτυπήσουν το κράτος και το κεφάλαιο ανώνυμα, σε αυτούς που διαλέγουν ένα όνομα για να βαφτίσουν την ανταρσία τους, στους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI-IRF), που συνεχίζουν την διάχυτη επίθεση.
Σε όλους τους αιχμαλώτους αδερφούς και αδερφές μας σε κάθε γωνιά του κόσμου που τα βράδια κοιτάνε τα αστέρια ανάμεσα από κάγκελα και συρματοπλέγματα.

Υ.Γ 1. Λίγο πριν βγει το κείμενο ενημερώθηκα για την απεργία πείνας του αναρχικού συντρόφου Κώστα Σακκά που απαιτεί την άμεση απελευθέρωση του. Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιευθεί κείμενο αλληλεγγύης στον αγώνα του συντρόφου.

Υ.Γ 2. Με το βλέμμα μου στα φλεγόμενα προάστια της Στοκχόλμης και τα πύρινα οδοφράγματα στην Τουρκία.

Φυλακές Αυλώνα

Νίκος Ρωμανός

Ιούνιος  2013

«Σε εσένα που την νύχτα πέφτεις να κοιμηθείς απελπισμένος απο την ματαιότητα του αγώνα, από την καταστολή που μας «κλέβει»τους συντρόφους, στις καταλήψεις, που σαρώνει στο περασμά της ότι σταθεί μπροστά της. Ντύσου, πάρε μαζί σου μια απόφαση και αγωνίσου. Ας γράψει ιστορία γι αυτούς που αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος,μέχρι και οι τελευταίοι επαναστάτες να γίνουν σκόνη στο πέρασμα της αναβαθμισμένης τεχνολογικής καταστολής. Ας γράψει η πουτάνα ιστορία για τις λυσσασμένες κραυγές των Ανθρώπων πριν τις εκτελέσεις τους. Ναι σε εσένα που μετράς τα βράδια τα αστέρια και η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα, πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα καρτερώντας την αυγή για την συνέχιση της προσπάθειας και του αγώνα… ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ»

Εκείνο το μεσημέρι στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας τερματίστηκε το όμορφο ταξίδι ελευθερίας που είχαμε ξεκινήσει μετά και από την επίσημη ανακήρυξη της παρανομίας μας. Ο χρόνος πάγωσε, τα λεπτά τεθηκαν κι αυτά υπό παρακολούθηση και ο ουρανός κρύφτηκε από τις κουκούλες των διωκτών μας. Πέσαμε στα χέρια τους, η πικρή αίσθηση της ήττας που συνεπάγεται μια αιχμαλωσία θα μας κυνηγάει και πίσω από τα τείχη όσο οι αναμνήσεις της ελεύθερης ζωής μας θα ζωντανεύουν στην μνήμη μας.Το ταξίδι παρανομίας, αγώνα και ελευθερίας μας σε καμία περίπτωση δεν είχε αρχή τα μέσα του Φλεβάρη-όταν και εκδόθηκαν τα εντάλματα σύλληψης-ούτε τέλος τις πισθάγκωνες χειροπέδες μέσα στα συμβατικά οχήματα των μπάτσων.

Όσο προλάβαμε αυτά τα χρόνια που αποφασίσαμε να πάρουμε θέση μάχης στον αναρχικό αγώνα βιώσαμε πολύτιμες στιγμές συγκρούσεων, βίας, ζυμώσεων και συζητήσεων, προσπάθειας, απωλειών. Μα πάνω από όλα το χαμόγελο που αφήνει στο πρόσωπο η αίσθηση του ότι κάτι καταφέραμε, το ελάχιστο λιθαράκι που βάλαμε μαζί με τους συντρόφους μας για την οικοδόμηση μιας αληθινής και αδούλωτης ζωής.

Μέσα από τις μολότωφ, τις πέτρες και τα δακρυγόνα στις πορείες, τα κυνηγητά με τους μπάτσους στα στενά του κέντρου, τις βίαιες δράσεις,τις συζητήσεις με συντρόφους και φίλους μοιραζόμενοι τις κοινές μας ανησυχίες για την προώθηση του Αγώνα.Τόσες και τόσες στιγμές, μέσα και μορφές δράσεων που μετράμε αντίστροφα τον χρόνο για να τις ξαναβιώσουμε.

Δεν είμαστε εμείς που έχουμε να μετανιώσουμε για κάτι, μα όλοι αυτοί που παρακολουθούν τις εξελίξεις των ζωών τους στις τηλεοράσεις, που παραμένουν απαθείς κοιτώντας τις αιματηρές επιπτώσεις του μαραθώνιου της αδιαφορίας.Όλοι οι αδιάφοροι που «δολοφονούν» καθημερινά από τους καναπέδες τους.
Οι δηλώσεις μετάνοιας αποτελούν για εμάς αποδοχή της νίκης της εξουσίας.Και όσο γι αυτούς που μιλούν για «παραπλανημένες νεότητες» που παρασύρονται ας τους υπενθυμίσουμε πως οι παραπλανημένοι είναι εκείνοι που κοιμούνται πλάϊ στην ψευδαίσθηση του εφησυχασμού και βολεύονται με μέτριες και ακίνδυνες λύσεις μη κάνοντας τον κόπο να ρισκάρουν στο ελάχιστο. Ας πάψουν να μας χαρακτηρίζουν παραπλανημένους νέους προσπαθώντας να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση μας.

Όχι δεν είμαστε εμείς που έχουμε να απολογηθούμε για τις κατηγορίες που μας αποδίδουν αλλά όλοι οι εχθροί της ελευθερίας είτε λέγονται μπάτσοι, δικαστές, ανακριτές είτε πολιτικοί,τεχνοκράτες και επιχειρηματίες για τις επαναλαμβανόμενες δολοφονίες τους.

Δεν έχουμε να δηλώσουμε τίποτα παραπάνω απ’ το ότι τασσόμαστε περήφανα στο πλευρό των Ενόχων της Εποχής μας, έναν κύκλο που ανέκαθεν είχαν όλοι οι αμφισβητίες των εξουσιών.Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που με τον δικό τους τρόπο-ανάλογα των κοινωνικών/πολιτικών ιδιαιτεροτήτων που τους γεννούν-κοιτούν τ’ αστέρια στους ουρανόυς και ετοιμάζονται για τις δικές τους αιματηρές μάχες με την εξουσία.

Απ’ την θέση που βρισκόμαστε και κοιτάμε τον συρματοπλεγμένο πλέον ουρανό διαθέτουμε ελάχιστα μέσα αγώνα στην διάθεσή μας. Παρ’ όλα αυτά με μολύβι και χαρτί, με την άρνησή μας να απολογηθούμε ενώπιων μπάτσων και δικαστών, με την άρνησή μας να υποβληθούμε στον ταπεινωτικό σωματικό έλεγχο στην φυλακή, αλλά και να «καταπιούμε» αμάσητο το στείρο προφίλ του φυλακόβιου, με την προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε κοινότητα αγώνα μέσα στα τείχη των φυλακών μαζί με αναρχικούς και αξιοπρεπείς κρατούμενους θα τζογάρουμε στο πάντα ανοιχτό στοίχημα της επαναστατικής προοπτικής.

«Σχετικά με την ε.ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς…»

Όπως φαίνεται και από το υπόλοιπο του κειμένου μας αλλά και από την στάση μας απέναντι στους μπάτσους και τους δικαστές δεν έχουμε καμία διάθεση και σκοπό να εγκλωβίσουμε τον λόγο μας επικαλούμενοι δικονομικούς όρους οι οποίοι είναι βγαλμένοι από έναν άλλον κόσμο σε σύγκρουση με τον δικό μας.Παρ’ όλα αυτά οι κατηγορίες για την Σ.Π.Φ. που μας αποδίδονται έχει για εμάς πολιτικό χαρακτήρα, επομένως σημασία να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας.Δηλώνουμε πως δεν είμαστε μέλη της ε.ο. Σ.Π.Φ. Τα τελευταία χρόνια οι αστυνομικο-δικαστικοί κύκλοι μέσω της Σ.Π.Φ. επιχειρούν αφενός στο νομικό σκέλος να φορτώσουν με περισσότερες κατηγορίες ανθρώπους κατατάσσοντας τους σε αυτήν την οργάνωση και αφετέρου να εγκλωβίσουν τις αυτόνομες πολιτικές διαδρομές των όποιων συλληφθέντων αγωνιστών μέσα στα πλαίσια μιας και μόνο οργάνωσης. Παρουσιάζοντας και βαφτίζοντας ως μέλος όποιον τυχαίνει να συλλαμβάνεται η κυριαρχία προσπαθέι να παρουσιάσει προς τα έξω τον αγώνα και πιο συγκεκριμένα την βίαιη/αντάρτικη πλευρά του ως μονοπώλιο μιας ομάδας μην αναγνωρίζοντας την αυτονομία δράσης ή την διάχυσή της μέσα στον ευρύτερο ανατρεπτικό χώρο.

Κάνοντας «στην άκρη» το πως η κυριαρχία χρησιμοποιεί την οργάνωση της Σ.Π.Φ. σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπουμε την μεγάλη συμβολή της συγκεκριμένης αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης στη συνέχιση και τον εμπλουτισμό του ίδιου του αγώνα(όπως για παράδειγμα το στοίχημα της διεθνοποίησης του αναρχικού αγώνα).Και αυτή η συμβολή ειναι ανεξάρτητη των όποιων διαφωνιών ή συμφωνιών έχουμε με τον λόγο και την δράση της.
Ο αναρχικός αγώνας δεν παύει να αποτελεί τόσο ενα μεγάλο μωσαικό ιδεών,πολιτικού λόγου και αντιλήψεων όσο και ένα ψηφιδωτό διαφορετικών και πολύμορφων επιθετικών δράσεων.Επιδίωξή μας σε κάθε περίπτωση είναι η από κοινού-των εκάστοτε επαναστατικών πυρήνων- αποδοχή και κατανόηση της έννοιας της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,της κοινότητας αγώνα ενάντια στο κράτος και την διάχυτη εξουσιαστική σχέση.

Η έννοια τις κοινότητας σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ταύτιση σε επίπεδο λόγου και δράσης αλλά ένα πρόταγμα που μένει να κατανοηθεί και να οικειοποιηθεί όχι μόνο από τους αναρχικούς/επαναστάτες αλλά από όλους τους καταπιεσμένους της εξουσίας.

Ας τελειώνουμε μια και καλή εντός και εκτός του αναρχικού χώρου με τις κατακερματισμένες αντιστάσεις και ας ματώσουμε πάνω στα χαρακώματα της συλλογικής αντίστασης ενάντια στην επέλαση της κυριαρχίας.

«Κάποιες σκέψεις για τη συνθήκη της παρανομίας»

Όταν εκδόθηκαν τα εντάλματα και οι φωτογραφίες μας πήραμε την απόφαση να εξαφανιστούμε καθώς δεν ήμασταν διατεθειμένοι να χαρίσουμε την ελευθερία μας σε κανέναν ανθρωποφύλακα,ούτε να θάψουμε τις ιδέες και τη δράση μας ανάμεσα σε δικαστικούς φακέλους και έγγραφα. Αντιλαμβανόμαστε τη συνθήκη της παρανομίας ως μια «ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σχοινί». Ως μια συνθήκη όπου ο κίνδυνος ελοχεύει σε κάθε στιγμή της ημέρας,από την κίνηση στον δρόμο μέχρι τα παράνομα σπίτια και τις συναντήσεις με φίλους και συντρόφους υπό τον φόβο της αστυνομικής παρακολούθησης.Μια κατάσταση που απαιτεί συνεχή προσοχή και προσεχτικούς σχεδιασμούς.Στη μάχη της παρανομίας το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει ακριβά,η παραμικρή χαλάρωση μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμη απ’ τον εχθρό. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου η καθημερινή ζωή δομείται πάνω σε κανόνες και μέτρα ασφαλείας.

Το στοίχημα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισής μας ήταν το εξής: το πως θα «διαρρήξουμε» το καθεστώς της απομόνωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η παράνομη συνθήκη. Και η απομόνωση που περιγράφουμε έχει δυο όψεις,πολιτική και υπαρξιακή. Στην πρώτη πλευρά του νομίσματος η απομόνωση «σημαίνει» μία απραξία σε επίπεδο πολιτικής δράσης δηλαδή απλή επιβίωση.Η αλήθεια είναι ότι τα μέσα και οι μορφές δράσεις είναι περιορισμένες.Οι δημόσιες εμφανίσεις είτε σε συνελεύσεις είτε σε πορείες και γενικότερα οι κινηματικές δομές είναι πλέον επικίνδυνες. Παρ’ όλα αυτά είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε με έξυπνους τρόπους- με όποιο ρίσκο είναι διατεθειμένος ο καθένας να αναλάβει-να προσπαθήσουμε να μην χάσουμε καμία επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα και όσο γίνεται να τα επηρεάσουμε με την δράση μας. Η θέση μας εξάλλου πάνω στις δράσεις και τις δυνατότες του αγώνα είναι πως δεν πρέπει να ακολουθείται μια καθιερωμένη/δογματική λογική που θέλει τα μέσα του να ακολουθούν το δίπολο νόμιμου-παράνομου.Ένας παράνομος αγωνιστής μπορεί τόσο να φοράει την κουκούλα και να επιτίθεται με όπλα όσο και να μοιράζει τη νύχτα προκηρύξεις. Είναι καιρός η φαντασία μας να επινοήσει καινοτόμους τρόπους χρήσης και διαχείρησης ΟΛΩΝ των μέσων,είτε από τις γιάφκες είτε από τα νόμιμα σπίτια. Η άλλη πλευρά του νομίσματος αντικατοπτρίζει την απομόνωση σε προσωπικό,υπαρξιακό επίπεδο. Μια απόσταση από τα αγαπημένα μας πρόσωπα-φίλους,συγγενείς κτλπ- αλλά και επαφή με λιγοστούς ανθρώπους καθημερινά δημιουργούν μια «ατομική κενότητα». Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα βιττό συναίσθημα. Από την μία νιώθεις να σου λείπουν κοντινοί σου άνθρωποι αλλά και διάφορες εκφάνσεις του αγώνα, από την άλλη με τους λιγοστούς συντρόφους που βρίσκεσαι δημιουργούνται αδελφικοί δεσμοί που δύσκολα περιγράφονται σε ένα «κομμάτι χαρτι».
Παράλληλα η συνθήκη της παρανομίας προσφέρει και αυτή στον εκάστοτε αγωνιστή την δυνατότητα να εξελίξει και να ανεβάσει το επίπεδο της ένοπλης αντιπαράθεσης με το καθεστώς.Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παράνομες υποδομές/ομάδες αναρχικών τα τελευταία χρόνια που με την αντάρτικη δράση τους αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας και προκάλεσαν υλικά και πολιτικά πλήγματα στη κυριαρχία και τον πολιτισμό της.Η σημασία των αντάρτικων υποδομών είναι κομβική στην εξέλιξη του πολέμου μας με την εξουσία λειτουργώντας σαν εμπροσθοφυλακή της καταστροφικής δύναμης της αναρχίας. Κομβική διότι κρατάει ζωντανό το στοίχημα της γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς και αναγκάζει την δημοκρατία να αφήσει το δήθεν εξευγενισμένο προσωπείο της εμφανίζοντας τον πραγματικό εαυτό της. Ταυτόχρονα δημιουργεί καταστάσεις τέτοιες στις οποίες επιτυγχάνεται η διάχυση του αναρχικού λόγου και πρακτικής στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Η  αντάρτικη δράση δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά και ούτε είναι απομονωμένη απ’ τις υπόλοιπες κινηματικές διεργασίες. Λειτουργεί και δρα συναρτήσει αυτών μεταφέροντας τον πόλεμο σε στρατιωτικό επίπεδο.

                          «Για όσους μας στηρίζουν και τους στηρίζουμε…»

Προχωρώντας παρέα κάτω από τους δύο ουρανους…

Κάποια στιγμή σταματάς,κοιτάς τους δικούς σου εκεί πέρα και συνεχίζεις…

Κάποιοι μείναν πίσω, κάποιοι πέσαν αιχμάλωτοι και τώρα δαγκώνουν απ’ την λύσσα τους τα κάγκελα.

Στα κελιά της φυλακής τους η επανάσταση τρέφεται με αναρίθμητες Αναμνήσεις και φανταστικα αν,και αν,και αν…

Αν τι; Ζήτα απ’ τον δείκτη να γυρίσει πίσω. Πάρε την απάντηση στην θηλιά του εγκλεισμού…

Κάποιοι άλλοι εκεί έξω μονάχοι, τα βάζουν κάτω, σκέφτονται, κλαίνε και πάλι πολεμάνε. Πεισματάρηδες. Μετράνε τους φόβους και τις αναστολές τους, καμιά φορά βγαίνουν σκάρτοι, και άλλωτε πατάνε τη σκανδάλη. Η σφαίρα σφηνώνεται σε μια μεγάλη ελπίδα. Αγκαλιάζει τα σχέδια, ασπάζεται για τελευταία φορά την ημερομηνία και χαιρετά για χρόνια την λεωφόρο Δεκελείας.

Απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.Ο γαλάζιος ουρανός μεταμορφώνεται σε μία μικρή κάτασπρη λάμπα. Τα χαμόγελα των συντρόφων μας φοράνε κουκούλες.

Είναι γελασμένοι οι καριόληδες. Εκείνη την στιγμή η θέα του μοιραίου επισκιάζει τον ξυλοδαρμό. Κανείς δεν νιώθει, δεν πονάει.Γεύεται μονάχα την μεγάλη ήττα.

Άκουσέ με πολύ προσεκτικά. Πάρε μέσα σου ότι ζήσαμε,όλα όσα ρισκάραμε, όσα κινδυνεύσαμε και χάσαμε, όλα όσα θα ζούσαμε αλλά «ατυχήσαμε» καθ’ οδόν…Φύλαξε κάπου μέσα σου μία μία κάθε υπόσχεση και κρύψου μην σε βρουν ΠΟΤΕ…
Στην χώρα του δικού τους ηλιοβασειλέματος είσαι λαθραίος, παράνομος, εχθρός.

Συνομιλώντας με την εποχή προχτές συνειδητοποιήσαμε την ενοχή μας.

Δεν είναι σωστό να κρύψεις μέσα σου το αναπάντεχο.Ίσως πάλι να νιώθεις και τύψεις.

Σε καμία περίπτωση πάντως μην ανταλλάξεις την ελευθερία σου με μία αιώνια προσμονή.

Δεν ξέρω που πας και που θα είσαι σήμερα, αύριο, τώρα.Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι αυτά.

Κλείσε τα μάτια σου λοιπόν και σκέψου:ένα χαμόγελο, μια βόλτα στο δάσος, τις θυελλώδεις συζητήσεις μας,τα καρτέρια και τις επιθέσεις μας. Και μόλις ανοίξεις τα μάτια κοίτα τον ουρανό και πες: Πάμε ξανά, αυτήν την φορά μέχρι το τέλος.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΑΡΑΦΟΥΔΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ-ΟΙ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

Οι αναρχικοί

Φοίβος Χαρίσης

Αργύρης Ντάλιος

Α’ Πτέρυγα Κορυδαλλού

Μάιος 2013

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1470560/

    Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.

   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

   Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.

   Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:

   Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.

   Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.

   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.

   Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

   Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.

*  *  *  *  *

   Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολουθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.

   Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.

   Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών ανταρτών ως εμπροσθοφυλακή και κατασταλτικός βραχίωνας των μηχανισμών της κυριαρχίας. Για αυτό θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε.
Η άποψη που θέλει τους αγωνιστές βορά στα νύχια των κατασταλτικών μηχανισμών εσωτερικεύει την αντίληψη της ήττας στους κόλπους των ανατρεπτικών κύκλων. Είναι η αποδοχή μίας αντίληψης περιορισμού του πολέμου εναντίων των εχθρών της ελευθερίας, στα πλαίσια αποδοχής της αστικής κοινωνικής ηθικής και νομιμότητας. Και για να μην παραξηγούμαστε, η παραπάνω νύξη αφορά σε ανακοινώσεις τύπου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή Α.Κ., που συμβάλουν περισσότερο στο ρεφορμισμό παρά στη ριζοσπαστικοποίηση. Περιττό να αναφερθούμε σε δημοσιογράφους, το ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά κομμάτια του συστήματος που με «φιλικές» ανακοινώσεις προς εμάς επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν όσες συνειδήσεις ξεκινούν να αποκλίνουν από τις νόρμες, εξυπηρετώντας έτσι τη σταθεροποίηση του καθεστώτος.

   Τώρα, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των πρακτικών βασανισμού, για εμάς η απάντηση βρίσκεται στην πολυμορφία. Η ανάδειξη συγκεκριμένων γεγονότων μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης όπως προκυρήξεις, αφίσες, συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. είναι σίγουρα αναγκαία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται σε μία διαπίστωση. Μία διαπίστωση που δε χωράει «μεμονωμένα περιστατικά» ή «εκδικητικές συμπεριφορές» αλλά οδηγεί στην αντίληψη ότι η φυσική βία ήταν πάντοτε μέσο καταστολής και ελέγχου από την εξουσία. Αποτελεί το κομμάτι του πολέμου μεταξύ κυριαρχίας και εξέγερσης.

   Όσο βέβαια εξαπλώνεται το μήνυμα αυτό, άλλο τόσο πρέπει να εξαπλώνεται και ένα μήνυμα τρόμου προς τους εκ φύσεως βασανιστές, τους μπάτσους. Για να μη χτυπάνε οι μπάτσοι δεν έχουν νόημα οι ενδοσυστημικές καταγγελίες και οι δικονομικές διαδικασίες, που συνεπάγονται εκπτώσεις και άτυπη αποδοχή της δικαστικής ή δημοσιογραφικής εξουσίας. Χρειάζεται αντίσταση× και η αντίσταση πρέπει να έχει και βίαιες μορφές. Γιατί μία επίθεση στους μπάτσους, όχι μόνο της Βέροιας, είτε με πέτρες, είτε με μολότωφ, είτε με όπλα, τους οδηγεί αδιαμφησβήτητα στο να επανεξετάσουν τις επιλογές τους, μετρώντας τις πληγές τους πριν ξανασηκώσουν χέρι. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, οι εχθροί έχουν όνομα και διεύθυνση.

*  *  *  *  *

   Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία. Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική. Βέβαια, πολύς λόγος έγινε για την υπόθεσή μας και σίγουρα υπάρχει ανάγκη να αναστρέψουμε το κλίμα. Να χτυπήσουμε τη διαρκή επιχείρηση απονοηματοδότησης της επιλογής μας και να αναδείξουμε τη σαπίλα της κοινωνιολογικής προσέγγισης και του ψευτοανθρωπιστικού υπόβαθρου, που λόγω ηλικίας θέλησαν να προσδώσουν.

   “Παιδιά της διπλανής πόρτας και χτυπάνε τράπεζα. Γιατί;”

   Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους.
Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.

*  *  *  *  *

   Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Από την εκτύπωση προκυρήξεων μέχρι την αγορά όπλων και πυρομαχικών, για τη χρηματοδότηση των παράνομων υποδομών άμυνας και επίθεσης. Από την ενοικίαση των παράνομων σπιτιών μας μέχρι την προμήθεια εκρηκτικών για να τινάξουμε στον αέρα την κοινωνική ειρήνη.

   Ο σκοπός είναι η διάχυση της άμεσης δράσης ενάντια στη γενικευμένη συνθήκη της αιχμαλωσίας που βιώνουμε. Είτε αντάρτικα, είτε ανοιχτά και κατά μέτωπο, με όποιο τρόπο ο καθένας εκτιμά ότι είναι πιο γόνιμο και αποτελεσματικό, με όποιο τρόπο διατίθεται και γουστάρει κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που συμβάλει στον αγώνα. Πάντα στόχος κάθε μας κίνησης, κάθε αντάρτικης επίθεσης είναι η εξάπλωση της επαναστατικής συνείδησης. Για να σταθούμε συνειδητά απέναντι στον κόσμο της καθολικής υποδούλωσης, απέναντι σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο εχθρό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η μάχη για την ελευθερία και η προσπάθεια να προσδώσουμε μαχητικά χαρακτηριστικά σε κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα είναι γόνιμη και αναγκαία.

   Γιατί η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να γίνει ευχάριστη ιδέα μέσα στον καθολικό κόσμο της υποταγής, παρά βρίσκεται σε αδιάκοπη σύγκρουση μαζί του.Δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε ακίνδυνες και δημοκρατικά αποδεκτές εκδηλώσεις, ούτε σε φετιχισμούς των μέσων, αλλά συνιστά μία αδιαίρετη ολότητα κάθε μορφής αγώνα. Το κάθε άτομο ή ομάδα, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και το σκεπτικό του,  συμβαλει με όποιον τρόπο γίνεται στη συνέχιση του αγώνα.Αναρχία είναι ο τρόπος μας να οργανωνόμαστε, να ζούμε και να παλέυουμε. Είναι η οργάνωση χωρίς περιορισμούς, είναι η αδιάκοπη πάλη. Είναι η ακραία συντροφικότητα που βιώνουμε στις εξεγερμένες κοινότητες απέναντι στο σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα.

   Κλείνοντας θα θέλαμε να χαιρετίσουμε όλους τους συντρόφους που δραστηριοποιήθηκαν. Κολλώντας αφίσες, φωνάζοντας συνθήματα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, βγάζοντας κείμενα αλληλεγγύης (μέσα και έξω από τη φυλακή). Σε αυτούς που αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους.

Υ.Γ.1 Θέλουμε ακόμα να στείλουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα ο οποίος δίνει μία επίπονη και σκληρή μάχη για μία ανάσα ελευθερίας. Καλή δύναμη.

Υ.Γ.2 Πριν λίγο καιρό σκοτώθηκε σε μία τυχαία συμπλοκή ο σύντροφος Riyano στην Ινδονησία. Ο Ryo ήταν αναρχικός που μέσα από τη δράση του προωθούσε τη διεθνή αλληλεγγύη. Τώρα ακόμα και αν λείπει από τις εχθροπραξίες που προκαλούμε ενάντια στο υπάρχον, είμαστε σίγουροι ότι κοιτάμε πάντα προς το ίδιο αστέρι, το αστέρι της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Τιμή στο σύντροφο RIYANO.

Oι αναρχικοί:

Νίκος Ρωμανός

Δημήτρης Πολίτης

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Γιάννης Μιχαηλίδης

(Φλεβάρης 2013)

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1456823/

<<Όταν ακούω ότι για να πετύχει κάτι είναι απαραίτητη η συμμετοχή μου σκέφτομαι το στιφάδο>> (Ο λαγός)

Είμαι εχθρός του ελληνικού έθνους και κάθε έθνους. Διότι πρόκειται για πολεμικούς μηχανισμούς κοινωνικής αποσύνθεσης και υποδούλωσης. Η εθνική συνείδηση είναι το προκάλυμμα της αφομοίωσης στον αστικό ολοκληρωτισμό, της αφομοίωσης στον ιδιωτικό ωφελιμισμό, στην εκμετάλλευση και στην συσσώρευση, στην δικτατορία του νόμου· είναι η φοβική και μισάνθρωπη κέλευση της υποταγής στο κράτος. Κεφαλαιούχοι, πολιτικάντηδες, λόγιοι βρικόλακες και μισθοφόροι συναποτελούν τον πυρήνα του έθνους εξαπαρχής του. Εκατόν ενενήντα χρόνια εξαπάτησης, καταπίεσης, αποικειοποίησης και μητροπολιτικού εγκλεισμού, η ιστορία του έθνους μέσα στα σύνορα του ελληνικού κράτους. Εκατόν ενενήντα χρόνια πολεμικής συστράτευσης με τις μεγάλες δυνάμεις του κεφαλαίου, η θέση του ελληνικού έθνους στην εξέλιξη της διακρατικής κυριαρχίας.
Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου.
Το ελληνικό κράτος και η εθνική συνείδηση, συνείδηση υποτελούς ομοιογενοποίησης, συγκροτήθηκαν μέσα από εμφύλιους πολέμους, καταστολή, ταξικό έλεγχο. Continue reading Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης του συντρόφου Δ. Χατζηβασιλειάδη →