Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
Προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες στην ΑΠΟ
Τοποθέτηση για την συνέχεια του διαλόγου της Α’ προσυνεδριακής συνάντησης
Τα ζητήματα που είχαμε αποφασίσει να λήξουμε στην Α’ προσυνεδριακή γνωρίζαμε όλοι ότι είναι τα κρισιμότερα για την συγκρότηση της ΑΠΟ, αφενός διότι αφορούν την προοπτική των πολιτικών δεσμών μας μέσα στην ΑΠΟ κι αφετέρου διότι έχουν εκφραστεί πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα θέσεις που κατατίθενται διαζευκτικά. Αν κι εμείς επιχειρήσαμε και απαντήσαμε στους προβληματισμούς που είχαν καταγραφεί, με μια συνολική πρόταση η οποία εκτιμούμε ότι έδινε στις αντιθέσεις τον ακριβή δημιουργικό χώρο που τους αναλογεί, τα διαφορετικά σκεπτικά άντιπαρατέθηκαν με πολιτικές οριογραμμές, αντιληπτικά απλουστευτικές κατά κύριο λόγο. Από τον διάλογο συμπαιράναμε ότι οι αντιθέσεις ήταν οριακές, όχι επειδή οι διαφορετικές μεθοδολογικές προτάσεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο Καταστατικό, αλλά επειδή το πολιτικό υπόβαθρό τους είναι σε μεγάλο βαθμό ριζικά διάφορο. Έτσι, αποτιμούμε τον διάλογο της διήμερης και επανατοποθετούμαστε πάνω στα σχετικά ζητήματα ξεκινώντας από την μερικά κοινή κι αποσπασματική πρόταση που καταγράφηκε, αναλύοντας με ευθύτητα τα πολιτικά διακυβεύματα, την κεκτημένη προοπτική και την δυναμική των διαφορετικών προτάσεων.
Για την δέσμευση στις Θέσεις και στην Στρατηγική:
Η πρόταση πάνω στην οποία συνδιαμορφώναμε περιελάμβανε σύμφωνα με τα Πρακτικά την δεσμευτική συναίνεση για ζητήματα Θέσεων και Στρατηγικής. Η επαναφορά του διαλόγου στην διαπραγμάτευση της δεσμευτικότητας γι’ αυτά τα ζητήματα, μετατοπίζει όλο το θέμα των τρόπων λήψης αποφάσεων στο αρχικό σημείο και μάλιστα με ένα αρνητικό δεδομένο για την άποψη που υπερασπίζεται την δεσμευτικότητα: Η συγκρότηση κοινών Θέσεων και Στρατηγικής βρίσκεται στον αέρα, ενώ για την Τακτική κατοχυρώνεται η μη δέσμευση της μειοψηφίας, η οποία όπως εξηγούμε παρακάτω συνεπάγεται επιπλέον την ελαχιστοποίηση της σύνθεσης. Συγκριτικά, η αποδοχή της μη δεσμευτικής συναίνεσης για την Στρατηγική και τις Θέσεις αποτελεί απείρως μεγαλύτερη υποχώρηση προς την εσωτερική πολυδιάσπαση απ’ότι η θέσπιση της ψηφοφορίας χωρίς δέσμευση της μειοψηφίας.
Εξαυτού, μια ενδεχόμενη επιμονή στην μη δεσμευτικότητα καθίσταται ρηξιακή. Ακόμα κι αν την αποδεχόμασταν τώρα, θα οδηγούσε σε διάλυση ευθύς αμέσως μόλις οι αντιπαρατιθέμενες κατευθύνσεις δοκιμάζονταν στον δρόμο. Ο ιδεαλιστικός πλουραλισμός δεν αντέχει στον αγώνα.
Όπως είχαμε κοινοποιήσει στην πρώτη δεσμευτική, είμαστε διατεθιμένοι να υποχωρήσουμε πλήρως στην ψηφοφορία αν θεσπιστεί η δεσμευτικότητα σε κάθε περίπτωση. Γιατί αν οι προσανατολισμοί μας συγκλίνουν προς την ενότητα στην δράση, θα είμαστε ικανοί να συνθέτουμε μ’ όποιον διαδικαστικό τύπο κι αν επιλέξουμε. Αν η κινητικότητα της ΑΠΟ πρέπει ν’ αποτελεί κύριο μέλημά μας, όπως πρόταξαν αρκετές συλλογικότητες, τότε απαιτείται απ’ όλους ν’ αφήσουμε πίσω τον κατακερματισμό.
Αναγνωρίζοντας τις εμμένουσες αντιρρήσεις αρκετών συλλογικοτήτων και την εξαρχής διαφωνία μιας πλειοψηφίας απέναντι στην ψηφοφορία για ζητήματα Θέσεων και Στρατηγικής, λαμβάνουμε ως βάση ολοκλήρωσης του αποφασιστικού διαλόγου για τους τρόπους λήψης αποφάσεων την πρόταση της δεσμευτικής συναίνεσης γι’αυτά τα ζητήματα, με ή χωρίς εξαιρέσεις. Άλλωστε, τουλάχιστον οι μισές συλλογικότητες έχουν τοποθετηθεί υπέρ της δέσμευσης στις Θέσεις και την Στρατηγική. Continue reading Αναλυτική τοποθέτηση για ζητήματα σχετικά με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (Μάϊος 2014)