Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους-αιχμή της αναρχικής εξέγερσης

Το κείμενο αυτό απευθύνεται προς όλες τις συνελεύσεις και δομές στον ελλαδικό χώρο που ασχολούνται με το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές, με τις φυλακές τύπου Γ’ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στο εσωτερικό ορισμένων κομματιών του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, που ξαναβάζει στο προσκήνιο το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους σε μία διαλεκτική βάση, με σκοπό να ξεπεραστούν διάφορες παθογένειες αλλά και υπαρκτά προβλήματα του παρελθόντος. Αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική καθώς οι προοπτικές που ανοίγονται διευρύνουν τα περιεχόμενα του αγώνα και επανατοποθετούν στο τραπέζι έννοιες και αντιλήψεις ως αυτό που πραγματικά είναι, ως αναπόσπαστα κομμάτια του συνολικού αγώνα για την αναρχική επανάσταση. Ένας τέτοιος διάλογος μεταξύ συντρόφων από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές από μόνος του δεν θα είχε να προσφέρει τίποτα, αν δεν προσανατολιζόταν στην αναζήτηση σημείων συνάντησης που θα οδηγήσουν σε κινήσεις με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Αυτό είναι που λείπει σύντροφοι, οι συζητήσεις που θα μετατραπούν σε πράξεις, σχηματίζοντας την υλική βάση της αναρχίας στο σήμερα. Πράξεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους, πράξεις εκδίκησης για τους εχθρούς της ελευθερίας, πράξεις-πράξεις-πράξεις ενάντια στη δολοφονική μηχανή της εξουσίας. Αναπόφευκτα λοιπόν, και η δική μου συνεισφορά σε αυτό τον διάλογο προσανατολίζεται εκεί.

Λίγα λόγια ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας Continue reading Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους →

Θέσεις και προτάσεις
  για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή
__________________________________________________________________

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.
Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους ξεπερνούν τον χαρακτήρα του πολιτικού κρατούμενου, εφόσον δεν αγωνίζονται για την πολιτική ενσωμάτωσή τους στο αστικό καθεστώς ή ακόμα πιο στενά για την άρση των πολιτικών διώξεων, αλλά για την καταστροφή του. Η πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο είναι πολιτική πάλη, αλλά δεν χρησιμοποιεί τον πόλεμο εργαλειακά για να διαπραγματευτεί τα μερίσματα του ελέγχου και των κερδών, όπως η εξουσιαστική πολιτική. Ο πόλεμος συγκροτεί τον πυρήνα της ταξικής-κρατικής κυριαρχίας. Οι κρατούμενοι αγωνιστές είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου. Όχι γενικά αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Η ταυτότητα των πολιτικών αιχμαλώτων του ταξικού-κοινωνικού πολέμου προτάσσει ευθέως τα ριζοσπαστικά προτάγματα του αντικρατικού αγώνα. Έτσι, η διακήρυξή αυτής της αγωνιστικής ταυτότητας συμβαδίζει με το βάθεμα της κοινωνικής πάλης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο κι αποτελεί ζήτημα του επαναστατικού κινήματος, πέρα από τις θεσμικές συμβάσεις. Εκείνοι και μόνο οι αιχμάλωτοι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μ’έναν τέτοιο τρόπο μπορούν να βάλουν τις βάσεις ενός μετώπου ενάντια στην πολιτική καταστολή.

 Η τρέχουσα συγκυρία της πιο οξύας κεφαλαιο-κρατικής επίθεσης των τελευταίων εβδομήντα χρόνων, έχει δημιουργήσει βαθιές κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις παγκοσμίως. Δεν διανύουμε μια περίοδο, αφού εκλείπει οποιαδήποτε προδιαγεγραμμένη μετάβαση. Είμαστε βυθισμένοι στο σημείο καμπής του ταξικού ανταγωνισμού. Σήμερα πρέπει να ρίξουμε όλες τις κινηματικές δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, για την προλεταριακή-κοινωνική επανάσταση.
Θα συνιστούσε αισχρή πολιτική και ηθική κατάπτωση αν μέσα στον ορυμαγδό του καπιταλιστικού κανιβαλισμού φανταζόμασταν τους αιχμάλωτους επαναστάτες να περιμένουν στωικά την λήξη της ποινής τους. Θα συνιστούσε αφοπλισμό του κινήματος αλληλεγγύης και εθελοντική παράδοσή του στις εξοντωτικές απόπειρες του κράτους, που στρέφονται ειδικά ενάντια στους επαναστάτες και γενικά ενάντια στους καταπιεζόμενους, αν σήμερα φανταζόμασταν αγώνες μέσα στις φυλακές μόνο για την βελτίωση επιμέρους συνθηκών. Η συγκυρία απαιτεί να αγωνιστούμε για την άμεση απελευθέρωση των πολιτικών αιχμαλώτων. Continue reading Θέσεις και προτάσεις για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή →