ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Aπό τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές ξεκίνησαν έναν αγώνα μέσα από ένα διεκδικητικό πλαίσιο που περιλαμβάνει τα εξής αιτήματα:
1) Τη μη κατάργηση του νόμου 4322/2015 που αφορά τις αποφυλακίσεις
κρατουμένων
2) Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών
3) Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής
για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της
άδειας ή μετά την παραβίαση της, αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να
εκτίσει δύο διαφορετικές ποινές αθροιστικά.

Στη συγκεκριμένη κινητοποίηση συμμετέχουν ολοένα και περισσότερες φυλακές. Παράλληλα οι κρατούμενοι καλούνε τον κόσμο του αγώνα να πλαισιώσει την κινητοποίηση που διεξάγεται στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους. Ο αγώνας των φυλακισμένων για μια ανάσα ελευθερίας και ενάντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης του σωφρονιστικού ολοκληρωτισμού, συμβαδίζει με τον αγώνα κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και τη λεηλασία της ζωής του.

Στην περίοδο που διανύουμε, βιώνουμε την ολοένα μεγαλύτερη επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, έχουν ως αποτέλεσμα τη φτώχεια και την εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Το κράτος είναι το μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας που θέλοντας να διατηρήσει την κυριαρχία του δε διστάζει να επιτεθεί στα ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας που εναντιώνονται στις βάρβαρες συνθήκες που αυτό επιβάλει. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια στην περίοδο της κρίσης του καπιταλισμού, το κράτος έχει επενδύσει ακόμα περισσότερο στη στρατηγική επιβολής ελέγχου αυξάνοντας το επίπεδο της καταστολής έχοντας ως στόχο την εξάλειψη των κοινωνικών αντιστάσεων. Π.χ. συστήματα παρακολούθησης και ελέγχου, η διαρκής παρουσία της αστυνομίας στον αστικό ιστό καθώς και η αναβάθμιση του νομικού του οπλοστασίου στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας”.

Μία από τις περιοχές όπου συνυπάρχουν και δραστηριοποιούνται κομμάτια του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος είναι και τα Εξάρχεια. Μία περιοχή στην οποία βρίσκεται πληθώρα συλλογικών εγχειρημάτων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων στεκιών και κοινωνικών χώρων καθώς επίσης αποτελεί και πεδίο δράσης συνελεύσεων, πολιτικών ομάδων και συλλογικοτήτων. Μία ζωντανή εστία αντίστασης όπου αγωνιζόμενοι/ες εναντιώνονται στους αστικούς νόμους και τις κρατικές επιταγές, μια εστία ανομίας στην οποία ο εσωτερικός εχθρός οργανώνεται και επιτίθεται στο υπάρχον.

Η στοχοποίηση των Εξαρχείων, έχει πρώτα και κύρια πολιτικές προεκτάσεις, γι’αυτό και είναι δικαιολογιμένη από την πλευρά του κράτους. Έτσι λοιπόν ανά περιόδους, το “θέμα”των Εξαρχείων γίνεται η καυτή πατάτα που αλλάζει χέρια μεταξύ κυβέρνηση και αντιπολίτευσης, εξυπηρετώντας ενδοεξουσιαστικές διαμάχες. Δεν είναι λίγες οι φορές που γίνονται εξαγγελίες από πολιτικά κόμματα περί εκαθαρίσεων στην περιοχή και επαναφορά της αστικής νομιμότητας. Η σύνηθης μέθοδος ενίσχυσης της παρουσίας του κράτους στα Εξάχεια περιλαμβάνει, εισβολή σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, εξακριβώσεις, προσαγωγές και συλλήψεις στους γύρω δρόμους από ασφαλίτες και φυσικά επεμβάσεις των ΜΑΤ.

Τις τελευταίες μέρες διακρίνουμε την “εφευρετικότητα” των μηχανισμών καταστολής. Το κάλεσμα της ΠΟΑΣΥ σε ανοιχτή εκδήλωση με θέμα “Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις” στην πλατεία Εξαρχείων έχει διττό ρόλο. Από τη μία επιχειρείται μια πιο “αναίμακτη” παρουσία των ένστολων καθαρμάτων της άρχουσας τάξης στην περιοχή και από την άλλη συντηρεί την ενδοεξουσιατική διαμάχη.

Οι επιχειρήσεις “Αρετή”, οι δολοφονίες των Μιχάλη Καλτεζά και Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και κατ’επέκταση οι εξεγέρσεις που ακολούθησαν, έχουν αφήσει ισχυρή πολιτική παρακαταθήκη. Συνεπώς κάθε αστυνομική παρουσία, είτε αυτή χρησιμοποιεί βία είτε φοράει το “εκδημοκρατισμένο” της προσωπείο δεν είναι ανεκτή.

Για εμάς ελεύθερες πόλεις θα είναι αυτές όπου θα υπάρχουν ισότιμες σχέσεις και δομές απαλλαγμένες από κάθε είδους εξουσία, βασισμένες στην αυτοοργάνωση. Πόλεις στις οπόίες δεν θα υπάρχουν υψωμένα τείχη φυλακών αλλά κοινότητες που θα υπερασπίζονται την ισότητα και την ελευθερία.

Συμμετέχουμε και καλούμε τον κόσμο του αγώνα στη συγκέντρωση -μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων την Πέμπτη 29 Ιουνίου στις 17:00 στην πλατεία Εξαρχείων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ…ΓΙΑ “ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ”

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ,

ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΜΑΖΙΚΑ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ- ΜΑΧΗΤΙΚΑ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Πανελλαδικό 2ήμερο Αλληλεγγύης

στον αγώνα των κρατουμένων – Παρασκευή 30/6 και Σάββατο 1/7

Από τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι σε διάφορες ελληνικές φυλακές, συντονίζονται εκ νέου, σε αγωνιστικές  και συλλογικές κινητοποιήσεις. Έως τώρα στην κινητοποίηση συμμετέχουν οι εξής φυλακές: Κορυδαλλού, Γυναικείες Κορυδαλλού, Αγίου Στεφάνου – Πάτρα, Δομοκού, Νιγρίτας, Χανίων, Αυλώνας, Μαλανδρίνου. Ενώ υπήρξαν και οι πρώτες προσπάθειες τρομοκράτησης με στόχο την αποτροπή συμμετοχής στην κινητοποίηση και άλλων φυλακών, όπως π.χ. στη Λάρισα, όπου η διεύθυνση των φυλακών απείλησε τους κρατούμενους ότι η συμμετοχή τους στην κινητοποίηση θα ισοδυναμεί με κόψιμο αδειών, μεροκάματων και πειθαρχικών διώξεων.

Τα αιτήματα των κρατουμένων αφορούν το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το πότε και πώς  θα βρίσκουν το δρόμο προς την ελευθερία τους και έχουν ως εξής:

1. Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015, που αφορούν στις υπο όρους αποφυλακίσεις, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.

2. Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στο θεσμό τον αδειών.

3. Κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των “σωφρονιστικών” καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίασή της.

Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει μια μακροχρόνια παράδοση αιματηρών αγώνων, που έχουν δοθεί από τους κρατούμενους εντός  των κατ’ ευφημισμό σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Αγώνες αξιοπρέπειας και αντίστασης, που στόχο είχαν την ανάδειξη των φυλακών, ως αποθήκες και κολαστήρια ανθρωπίνων ψυχών, σε μία αργή και επίπονη πορεία προς τον εξανθρωπισμό τους. Η αλήθεια είναι βέβαια πως η μόνη εξανθρώπιση των σιδερόφραχτων κάτεργων, δεν μπορεί να είναι άλλη από την οριστική κατάργησή τους. Γιατί τίποτα θετικό δεν μπορεί να παραχθεί εντός δομών που το μόνο που αναπαράγουν είναι βία, αδικία και καταπίεση, παρά μόνο η διαιώνιση των ίδιων και χειρότερων στρεβλώσεων, που υποτίθεται πώς καλείται να «διορθώσει» ο εγκλεισμός.

Η φυλακή αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την αιχμή του δόρατος, στη φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, που διαθέτει για την διαχείριση της κοινωνικής εντροπίας. Το τρίπτυχο αστυνομία, δικαιοσύνη και φυλακές είναι τα μόνιμα σκιάχτρα του καθεστώτος, που καλείται να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε σκέφτεται να αντισταθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κρεατομηχανή αφανισμού ανθρώπων.

Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να στηρίξει με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί  την κίνηση των κρατουμένων, να αντισταθούν και να σηκώσουν τη σημαία της αξιοπρέπειας, απέναντι στους τσιμεντένιους δεσμοφύλακες της κοινωνικής οργής, που ολοένα και φουντώνει στις μέρες μας. Οι φυλακές είναι ένας ακόμη  μοχλός συγκράτησης των κοινωνικών κραδασμών, που γίνονται αντιληπτοί από τους επικυρίαρχους αυτού του κόσμου. Η κατεύθυνση αυστηροποίησης του νομικού πλαισίου για τη λειτουργία των φυλακών, που προωθεί η συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο οποιονδήποτε αντιλαμβάνεται τη σύνδεση που μπορούν να έχουν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, εντός κι εκτός των τειχών, ενάντια στους Λεβιάθαν του κράτους και του κεφαλαίου.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

  Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
saak@riseup.net