Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με την εχθρική στάση ορισμένων πολιτικών σχημάτων απέναντι στην κοινωνική και ταξική χειραφέτηση:

 Εδώ και τρια χρόνια, η ΣΥνέλευση ΚΑτειλημμένων ΠΡΟσφυγικών (Λ.Αλεξάνδρας), που αποτελεί ένα εγχείρημα ταξικής-κοινωνικής αυτοοργάνωσης με ιδιαίτερα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά (συλλογική διαχείρηση της στέγης, κοινοτικές δομές, σύγκρουση με τις μαφίες, οριζόντια συνοργάνωση ντόπιων και μεταναστών, συμμετοχή σε μια πλειάδα κινηματικών διαδικασιών και δραστηριοτήτων, σε ένα ευρύ φάσμα του ταξικού ανταγωνισμού), έχει γίνει στόχος μιας παρατεταμένης και συνεχιζόμενης συκοφαντικής επίθεσης που αποσκοπεί ρητώς στην διάλυσή της.
Μέλη της ΑΣΜΠΑ συμμετέχοντας στον αγώνα της κοινότητας και των αλληλέγγυων στα Προσφυγικά, βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας σύγκρουσης που αφορούσε την επιβίωση και την προοπτική του κινήματος αυτοοργάνωσης.
Από το 2013 είχε επισημανθεί ότι « θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η κρισιμότητα μιας τέτοιας επίθεσης, όχι μόνο για την συνέχεια του συγκεκριμένου συλλογικού εγχειρήματος και των αντιστάσεων τις οποίες εμψυχώνει, αλλά πρωτίστως για τις προοπτικές κινηματικής συγκρότητησης τόσο των σχημάτων κοινωνικής αυτοοργάνωσης, όσο και των αναρχικών »[1].
«Στις 21 Φλεβάρη του ’13 υποδομές και μέλη της ΣΥΚΑΠΡΟ δέχτηκαν βίαιη επίθεση από την ομαδοποίηση των καταληψιών που την συκοφαντούσαν τους προηγούμενους μήνες. Η βίαιη επίθεση είχε την υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή ανθρώπων που δεν κατοικούν στα προσφυγικά, μεταξύ των οποίων και μέλη σχημάτων του αντιεξουσιαστικού «χώρου». Το συγκεκριμένο συμβάν ήταν ένα αποκορύφωμα της υπονομευτικής προπαγάνδας που είχε προηγηθεί, ήταν η καθαρή όψη των εχθρικών προθέσεων.
Αφορμή για την βίαιη επίθεση ήταν η έξωση ενός χασισέμπορου από τα σπίτια της ΣΥΚΑΠΡΟ, ο οποίος όντας οικονομικός πρόσφυγας φαινόταν κατάλληλος για μια φιλανθρωπική ευαισθητοποίηση ενάντια στην συνέλευση, δίνοντας συγχρόνως άλλοθι στην εκμεταλλευτική δραστηριότητά του. Η ηθικολογική επίθεση επιδίωκε να θωρακίσει την βίαιη παρέμβαση, εμπεδώνοντας την απομόνωση της ΣΥΚΑΠΡΟ από τους αναρχικούς και το κοινωνικό κίνημα. Η επίκληση μιας έκτακτης ανάγκης ήταν το πρόσχημα για την βίαιη κορύφωση της επίθεσης. Ας σημειώσουμε, ότι η συνέλευση είχε προσφερθεί στο πρώην μέλος της να το βοηθήσει να βρει στέγη έξω από τις υποδομές της, με δεδομένο ότι παρότι θα μπορούσε και μόνος του να μπει σ’ένα άδειο σπίτι στην γειτονιά, ο ίδιος δεν αναλάμβανε την ευθύνη να το κάνει. Κανείς από τους επιτιθέμενους ενάντια στην συνέλευση δεν ανέλαβε πρωτοβουλία με προτεραιότητα την στέγαση του μετανάστη. Ο τελευταίος βρήκε υποστήριξη ακριβώς και αποκλειστικά επειδή επέμενε να ιδιοποιηθεί συλλογικό χώρο. Η υπόθεση της στέγασης ενός ανθρώπου έγινε σημείο σύγκρουσης, όχι λόγω μιας κατ’επίφαση ανθρωπιστικής κρισιμότητας, αλλά λόγω του πολιτικού διακυβεύματος. Ήταν μια θεαματική ευκαιρία να πληγεί η αυτονομία του κοινωνικού εγχειρήματος.»[1] Continue reading Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με την εχθρική στάση ορισμένων πολιτικών σχημάτων απέναντι στην κοινωνική και ταξική χειραφέτηση →