Επισήμανση: Η ΑΣΜΠΑ αποχώρηση από την ΑΠΟ στην έναρξη της δεύτερης μέρας της συνάντησης του Νοέμβρη του ’14. Το κείμενο κοινοποιήθηκε τον Γενάρη του ’15.

Προς τις πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις διαδικασίες συγκρότησης αναρχικής πολιτικής οργάνωσης:
Κοινοποίηση αποχώρησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση από τις διαδικασίες της Α.Π.Ο.

– Από το ξεκίνημα της συλλογικότητάς μας το καλοκαίρι του ’13 αντιλαμβανόμασταν την αντικειμενική αναγκαιότητα πολιτικής συγκρότησης του αναρχικού κινήματος με ομοσπονδιακούς όρους και κρίναμε το εγχείρημα της ΑΠΟ ως ένα καινοτομικό ποιοτικό άλμα. Η αρχική πολιτική πρόταση των τεσσάρων συλλογικοτήτων για την ΑΠΟ ήταν μια σοβαρή και ικανή βάση εκκίνησης στην σωστή κατεύθυνση. Ο οργανωμένος διάλογος που ακολούθησε κι εξελίχθηκε είχε ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τόσο στις διαδικασίες του, όσο και στα πολιτικά προτάγματα και τις συμφωνίες που παρήγαγε. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει επιτευχθεί ένας τέτοιος πλούτος δεσμευτικών συμφωνιών από ένα τόσο ευρύ συλλογικό σώμα. Σ’ αυτήν την δομημένα ανοιχτή πολιτική διεργασία συμμετείχαμε με όλο το κατάλληλο δυναμικό μας. Το καταγεγραμμένο προϊόν της συλλογικής πολιτικής ζύμωσης στα πλαίσια της ΑΠΟ, το θεωρούμε κοινό κτήμα στην διάθεση του αναρχικού κινήματος και παρακαταθήκη για την συνέχεια των οργανωτικών προσπαθειών μας, με όποιες μορφές εκδηλωθούν από εδώ και πέρα.

– Στην εκκίνηση της πολιτικής ζύμωσης είχαν θέση όλα τα συλλογικά υποκείμενα που συμφωνούσαν με τις αρχικές θέσεις, όπως αρμόζει σε μια ελευθεριακή πολιτική συγκρότηση που θέλει να ενώσει τις κοινωνικές δυνάμεις σε μια επαναστατική κατεύθυνση. Ωστόσο, μεταξύ των πολιτικών συλλογικοτήτων της ΑΠΟ υπήρχαν χάσματα αντίληψης της ποιοτικής αλλαγής που επιχειρήσαμε από κοινού. Θα τα παραθέσουμε επιγραμματικά αφού τα έχουμε θίξει εκτενώς στις γραπτές τοποθετήσεις μας κατά την διάρκεια της συμμετοχής μας στον διάλογο της ΑΠΟ. Ένας απολογισμός με συνολικό πρίσμα είναι απαραίτητος για να γίνει κατανοητό μέσα σε ποιές συνθήκες ήρθε η καθοριστική συνεδρίαση του Νοέμβρη του ’14 μέσα στην οποία κρίναμε εκτάκτως ότι η πολιτική διεργασία της ΑΠΟ έγινε πλεόν αδιέξοδη για έναν αγωνιστικό προσανατολισμό και αποφασίσαμε την αποχώρησή μας. Επιπλέον, θεωρούμε την σφαιρική-εξελικτική αποτίμηση της εμπειρίας της ΑΠΟ από τις συμμετέχουσες συλλογικότητες ως αναπόφευκτη βάση για κάθε μέλλουσα οργανωτική προσπάθεια, ακόμα και για την συνέχεια της ΑΠΟ, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από την απουσία της ΑΣΜΠΑ.

– Εντοπίζουμε το ριζικότερο χάσμα στις αντίθετες αντιλήψεις γύρω από την ενότητα και την δεσμευτικότητα. Μετά από αρκετό καιρό δόθηκε μια συνθετική απάντηση μέσα από την εν’ μέρει τυπική κι εν’ μέρει αφηρημένη διάκριση στρατηγικής και τακτικής. Θα μπορούσαμε να πορευτούμε με αυτήν την μέθοδο επί μακρόν, αλλά στην σχέση της ΑΠΟ με τους πραγματικούς αγώνες τα χάσματα θα ήταν αποδομητικά, ακριβώς όπως συνέβη στις λίγες απόπειρες κοινής δράσης κατά την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου (πρόταση συντονιστικής διαδικασίας από ΑΣΜΠΑ, πρόταση κινητοποίησης για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από ΝoΜansLand, πορεία Ν.Φιλαδέλφειας, κινητοποιήσεις για Παύλο Φύσσα). Παρόλαυτα, τοποθετηθήκαμε σταθερά και παραμένουμε σε μια θέση προώθησης της κινηματικής ισχύος με όρους ισοτιμίας, ανοιχτότητας, συντροφικότητας.

– Πίσω από τις αντιθέσεις στο θέμα της σχέσης ενότητας και δεσμευτικότητας βρίσκονται οι ασύμπτωτες προοπτικές μιας στάσης που θέλει να οικοδομήσει ένα κίνημα άμεσα ικανό να ανταποκριθεί στις επαναστατικές ευθύνες του αφενός και μιας στάσης που θέλει να κατοχυρώσει για τους φορείς της ότι θα αγωνίζονται μόνο για τις δικές τους θέσεις. Η πρώτη αντίληψη βάζει σε προτεραιότητα την ενίσχυση των αγώνων, ενώ η δεύτερη δεν αναγνωρίζει ότι οι αγώνες μπορεί να αναπτύσσονται και με διαφορετικές θέσεις από τις δικές της. Η δεύτερη στάση λειτουργεί κομματικά-σεχταριστικά κι έτσι εκδηλωνόταν στην πολιτική ζύμωση της ΑΠΟ με τους ιδιαίτερους τρόπους της μικροπολιτικής του «χώρου» είτε σε επιμέρους σημεία είτε και συνολικά.
Ο εγγενής αμοραλισμός αυτής της στάσης έφτασε στην έσχατη οπισθοδρόμηση όταν κορυφώθηκε με την απαξίωση των συμφωνημένων διαδικασιών. Οι κατηγορίες περί «γραφειοκρατίας» θα ήταν μια κωμική αναπαραγωγή των δογματικών κι επιδερμικών επιχειρημάτων του αφορμαλισμού, αν δεν ήταν ενταγμένες σε μια προσπάθεια να γίνουν οι διαδικασίες της ΑΠΟ εργαλεία καιροσκοπικής μικροπολιτικής. Οι φράσεις «εμείς ορίζουμε τους κανόνες ανάλογα με τις ανάγκες μας» και «οι διεργασίες πρέπει να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα» εξέφρασαν όλη την υποκρισία του σεχταριστικού καιροσκοπισμού, διότι ευθαρσώς προέταξαν ένα «εμείς» διάφορο του κοινού σώματος της ΑΠΟ, το οποίο εκφράζεται μέσα από τις συλλογικές συμφωνίες και με τις συμφωνημένες διαδικασίες, ένα «εμείς» που ορίζει την «πραγματικότητα» πάνω σε συσχετισμούς μικροπολιτικής ισχύος. Η ανακάλυψη του «λάθους του πρακτικογράφου» αποτελεί μια γκροτέσκο νεκρανάσταση των κομματικών μεθόδων του προηγούμενου αιώνα.
Ένα παρεπόμενο της εστίασης στην μικροπολιτική πολεμική ήταν ο ταχύς μαρασμός των αναγκαίων πρακτικών οργανωτικών διαδικασιών. Το Forum, το βασικό εργαλείο του έγγραφου διασυλλογικού διαλόγου εγκαταλήφθηκε στο χάος του. Η δημιουργία ταμείου, τουλάχιστον για τα ταξιδιωτικά έξοδα, μετατέθηκε στην μετά το συνέδριο δευτέρα παρουσία και υποκαταστάθηκε από την πρωτοβουλία της κάθε συλλογικότητας. Η τεχνική υποδομή και η ίδια η προετοιμασία των πανελλαδικών συναντήσεων επίσης έφτασαν στο ναδίρ και αφέθηκαν στις υποκείμενες διαθέσεις. Για όλα αυτά έγιναν αρκετές συναντήσεις και καλέστηκαν ακόμα περισσότερες, αλλά η συμμετοχή ήταν πλειστάκις πενιχρή. Ο ανταγωνισμός για τα πολιτικά σημεία, υποτιμώντας την υλική βάση της οργάνωσης και αποφεύγοντας την ισότιμη ευθύνη τρέφει τον αφορμαλισμό στην οργανωτική πρακτική.

– Κατά τον διάλογο για τον τρόπο λήψης αποφάσεων είχαμε επισημάνει αναλυτικά πως η εισαγωγή της ψηφοφορίας με καταγεγραμμένη την απαξίωση των συναινετικών δαδικασιών εκ’ μέρους ορισμένων συλλογικοτήτων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην υπονόμευση της πολιτικής ζύμωσης και στην επικράτηση λογιστικών τακτικών σύνθεσης. Ο τρόπος λήψης αποφάσεων που θεσπίστηκε για την τακτική εισήγαγε την μικροπολιτική στην «ημερήσια διάταξη» της ΑΠΟ. Ωστόσο, αποδεχτήκαμε την δοκιμή αυτής της παμπάλαιας μεθόδου εξαγωγής αποφάσεων που χρησιμοποιεί η εξουσία. Στην εφαρμογή της ψηφοφορίας για τα ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ επιβεβαιώθηκαν οι κίνδυνοι που είχαμε επισημάνει, όπως το εξηγήσαμε στο τελευταίο κείμενο μεταβατικού απολογισμού που κοινοποιήσαμε στο Forum πριν την συνάντηση του Νοέμβρη. Η πλειάδα των αντικειμενικών ζητημάτων γύρω από την σχέση Μέσων και Σκοπών και από την σχέση Πολιτικού και Κοινωνικού δεν συζητήθηκαν ποτέ, ακριβώς επειδή θεσπίστηκε η ψηφοφορία ως μέτρο εκτάκτου ανάγκης για την κατάληξη των βασικών εκκρεμοτήτων του προσυνεδριακού διαλόγου. Στην θέση της συλλογικής ζύμωσης έμεινε ο ασύνδετος και γι’ αυτό φτωχός και αμφίσημος υποκειμενισμός της πλειοψηφίας. Το πείραμα απέτυχε παράγοντας τα χειρότερα αποτελέσματα. Εκ’ των υστέρων συμπεραίνουμε ότι στις δεδομένες παθογενείς συνθήκες, μάλλον ήταν θνησιγενές.

– Κατόπιν των παραπάνω, η αναγκαία κρίση ήρθε επειδή είχαμε θίξει ευθέως ορισμένες αμοραλιστικές-αντικοινωνικές, καιροσκοπικές-αντικινηματικές και βαθυά αντεπαναστατικές θέσεις όπως είχαν εκφραστεί στο παρελθόν από την συλλογικότητα ΚΑΘΟΔΟΝ. Καταθέσαμε τα συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα στα πλαίσια της ατζέντας του προσυνεδριακού διαλόγου και ειδικά στα θέματα Σκοποί-Μέσα και Πολιτικό-Κοινωνικό ακριβώς διότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πολιτική συμφωνία σ’ αυτά τα θεμελιακά ζητήματα αν δεν ήταν διαυγέστατες οι θέσεις της κάθε συλλογικότητας. Η στιγμή για να αποσαφηνιστούν οι θέσεις του κάθε συμμετέχοντος πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα ήταν ακριβώς τότε που άνοιξαν μέσα στην διαδικασία της ΑΠΟ.
Η αναφορά στις θέσεις που είχε εκφράσει η ΚΑΘΟΔΟΝ θα ήταν άκαιρη αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη φάση του πολιτικού διαλόγου. Η κατάθεση ερωτήματος προς τις συλλογικότητες της ΑΠΟ σχετικά με τις θέσεις της ΚΑΘΟΔΟΝ και η ενδεχόμενη ένσταση για την συμμετοχή της ΚΑΘΟΔΟΝ στην ΑΠΟ, πριν την δική μας συμμετοχή ήταν μια επιλογή που είχαμε εξετάσει, αλλά κρίναμε ότι με δεδομένη την απουσία πολιτικών συμφωνιών πάνω στα επίδικα ζητήματα, μια τέτοια κίνηση ή θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά και υπονομευτικά για την ΑΠΟ στο ξεκίνημά της ή θα εκλαμβανόταν ως σεχταριστική εμμονή και θα προσέφερε προσχηματικά επιχειρήματα σε όποιους πιθανώς μετέφραζαν τα θιγόμενα καίρια πολιτικά ζητήματα σαν αντιδικία μεταξύ ομάδων. Όπως φάνηκε στην συνάντηση του Νοέμβρη υπήρχαν αρκετές συλλογικότητες που επιχείρησαν να προσπεράσουν το βαθύ πολιτικό πρόβλημα με αυτό το πρόσχημα.
Το σαφές πλαίσιο της ατζέντας μέσα στο οποίο έγιναν οι τοποθετήσεις μας προσδιορίζει την αμεσότητα ή το άκαιρο της κάθε κριτικής. Δεν θέσαμε ζήτημα ΚΑΘΟΔΟΝ, αλλά ζήτημα πολιτικών θέσεων και συνέπειας προς αυτές. Αυτό σημαίνει ευθύτητα πάνω σε μια εξελικτική προοπτική συγκρότησης ομοσπονδιακής οργάνωσης. Και αντιμετωπίσαμε την θρασύτητα μιας απόπειρας κουκουλώματος του ριζικών αντιθέσεων μέσα στην ΑΠΟ. Τα όσα καταγράφηκαν στην συνάντηση του Νοέμβρη αποδεικνύουν ότι η επιλογή μας να θίξουμε θέσεις μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα που αφορούσαν μια συλλογικότητα της ΑΠΟ και που καθορίζουν τις πολιτικές συμφωνίες μας με βάση την ατζέντα, ήταν πολιτικά και ηθικά ορθή, αναγκαία και επίκαιρη.
Οι αναρχικοί οφείλουν να μην διστάζουν να απαντούν στην κριτική, ακόμα και στην κακεντρεχή. Όποτε κληθούμε έχουμε ευθύνη να εξηγήσουμε και να υπερασπιστούμε ή να αποχωριστούμε το παρελθόν μας με σαφήνεια. Ακόμα περισσότερο αν από την αποσαφήνιση της σχέσης μας με τα πεπραγμένα εξαρτάται το προχώρημα του κοινού αγώνα. Ως ΑΣΜΠΑ είμαστε διαρκώς έτοιμοι να το πράξουμε όχι μόνο για ότι αφορά την συλλογικότητά μας, αλλά και για τις πράξεις του κάθε μέλους της. Το ίδιο απαιτούμε από τους συντρόφους μας, γιατί θέλουμε να σταθούμε μαζί στον δρόμο.
Η ΚΑΘΟΔΟΝ απαίτησε την λήθη χωρίς να αναιρεί τις θέσεις που είχε εκφράσει στο παρελθόν, επικαλέστηκε υποκριτικά την ολομέλεια ως μπαμπούλα ενώ επιδίωκε την αποφυγή κάθε σχετικού διαλόγου και τελικά πυροδότησε ένα πλήθος συντηρητικών αντανακλαστικών, που ξεπέρασαν σε παραλογισμό και υποκρισία το αίτημά της.

– Τα τρια ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ που εκκρεμούσαν από την πρώτη Δεσμευτική συνάντηση και που δεν συζητήθηκαν ποτέ σε βάθος, θεωρούμε ότι αποτελούν βασικότατα και αναπόσπαστα σημεία μιας πολιτικής συμφωνίας ικανής να θεμελιώσει ένα κοινό οργανωτικό εγχείρημα για το προχώρημα του επαναστατικού αναρχικού κινήματος. Σχέση Μέσων και Σκοπών, διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού και η έννοια Πρωτοπορία. Το πρώτο μπήκε στην θεματική ΑΡΧΕΣ από την ΚΑΘΟΔΟΝ. Το δεύτερο προτάθηκε κι από άλλες συλλογικότητες, όμως είχε την σαφή υποστήριξη της ΚΑΘΟΔΟΝ ως αναγκαιότητα. Η θεματική στην οποία τελικά θα συζητιόντουσαν τα συγκεκριμένα ζητήματα είχε δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την εργαλειακή χρήση τους και την παράλληλη μεθοδική υποτίμησή τους. Η σχέση Σκοπών-Μέσων έμεινε στις ΑΡΧΕΣ, αλλά κατέληξε σε μια υποτυπώδη διατύπωση που αφήνει ανοιχτή μια γκάμα ανταγωνιστικών ερμηνειών. Όπως φάνηκε το Νοέμβρη, αυτή η κατάληξη ικανοποιούσε την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσδοκούσε την συγκάλυψη των πεπραγμένων της πίσω από μια τυχοδιωκτική ηθικολογία. Ειδικότερα, έχουμε ήδη γράψει αρκετά σε προηγούμενες τοποθετήσεις μας. Αντιθέτως, οι συλλογικότητες που αντιλαμβάνονταν ότι από την πολιτική συμφωνία στο ζήτημα της σχέσης Σκοπών-Μέσων θα κρινόταν η στρατηγική της ΑΠΟ και εκείνες που αντιλαμβάνονταν ότι από αυτές τις συμφωνίες θα κρινόταν η επιβίωση της ΑΠΟ, έχουμε την πεποίθηση ότι κρίνουν το αποτέλεσμα ως ανεπαρκές, όπως κι εμείς.
Η διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού, που σίγουρα δεν αποτελεί φιλολογικό επίδικο, αλλά την βάση προσδιορισμού της σχέσης τους με βάση την αυτονομία τους και την αλληλοσυμπλήρωσή τους, ξέπεσε στα θέματα Τακτικής ώστε να προσπεραστούν οι κρίσιμες αντιθέσεις που καταδείχτηκαν από την ΑΣΜΠΑ. Το «λάθος» της καταγραφής του ζητήματος Πολιτικό-Κοινωνικό στις ΑΡΧΕΣ προτάχθηκε ξαφνικά από την ΚΑΘΟΔΟΝ όταν κοινοποιήθηκαν οι θέσεις της συλλογικότητάς μας. Το δεύτερο σημείο στο οποίο είχε επενδύσει η ΚΑΘΟΔΟΝ για να κατοχυρώσει τις απαράδεκτες θέσεις της, μετά τον αγιασμό των σκοπών της, έγινε κι αυτό πεδίο αποκάλυψης των ριζικών αντιθέσεων που έπρεπε να λυθούν για να προχωρήσει η ΑΠΟ.
Οι συμφωνημένες θέσεις της ΑΠΟ για τα τρια συγκεκριμένα ζητήματα παρήγαγαν ένα έδαφος απόλυτα ρευστό, μεταθέτοντας τις αναπόδραστες ρήξεις στους κρισιμότερους χωροχρόνους, στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες.

– Όλα τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά για να αποφασίσουμε ότι η ΑΠΟ δεν αποτελεί πλέον μια οργανωτική διαδικασία μέσα στην οποία να μπορούμε να δούμε τον αγώνα μας. Η αποχώρησή μας ήταν μια πολιτική συνέπεια ορισμένων στάσεων που εκφράστηκαν από ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών συλλογικοτήτων από την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη. Η καιροσκοπική συγκάλυψη των θέσεων της ΚΑΘΟΔΟΝ τις οποίες είχαμε θίξει με τον πιο πολιτικά άμεσο τρόπο, αποτέλεσε την κατακλείδα.
Το διήμερο του Νοέμβρη άφησε μελανότατα στίγματα στην κοινή εμπειρία της ΑΠΟ.
Αφενός, με την υποκριτική αποπολιτικοποίηση των επίδικων ζητημάτων με διάφορους τρόπους:
~Χείριστος συμπεριφορισμός, όπως η μετάφραση του αντικειμενικού ερωτήματος του ποιός καλύπτει χασισεμπόρους, ποιός κάνει εμπόριο (!) και ποιός συκοφαντεί πάνω σε μια τέτοια πραγματικότητα ή η μετάφραση της πολιτικής κριτικής πάνω σε καταγεγραμμένες θέσεις, ως υποθέσεις χαρακτηρισμών.
~Αντισυντροφική, αντικινηματική και κατά βάθος αυτιστική αδιαφορία για τις ριζικές αντιθέσεις που εκφράστηκαν μέσα στην ΑΠΟ. Η επίφαση μιας έριδας μεταξύ συλλογικοτήτων, όχι μόνο δεν μπορούσε να προστατεύσει την διαδικασία, αλλά επιβεβαίωσε εντελώς αμοραλιστικά ότι ο βαθμός πολιτικής ωριμότητας πολλών συναγωνιστών φτάνει μέχρι την αντίληψη ότι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ξεκαθαρίζονται στην από πίσω γωνία. Αφού λοιπόν οι συλλογικές διαδικασίες δεν μπορούν να αποφανθούν, ας επιστρέψουμε εκεί που επιβιώνει ο πιο αποφασιστικός.
~Παρελκυστικός, αυθαίρετος και άστοχος φορμαλισμός που θέτοντας ζήτημα διακανονισμού σχετικά με το τι μπορεί να γράφεται στο Forum, παραδεχόταν έμμεσα ότι οι πολιτικές θέσεις που εκφράστηκαν με πραγματικά παραδείγματα ακριβώς στα σημεία της ατζέντας στα οποία είχαν νόημα, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν βρεθεί εκεί.
Αφετέρου, με τον κυνισμό της καιροσκοπικής μεθόδευσης:
~Υποστήριξη ενός αιτήματος λογοκρισίας πολιτικών θέσεων εκεί που κάνουν κριτική σε θέσεις άλλης συλλογικότητας, επειδή σύμφωνα με την κριτική οι τελευταίες αντιβαίνουν στις συμφωνημένες πολιτικές θέσεις της ΑΠΟ.
~Υπερθεματισμός ενός αιτήματος ακρισίας και αμνησίας.
~Επιμονή της συλλογικότητας με το απαράδεκτο ιστορικό, στον αμοραλισμό με ηθικολογική προβιά.
~Επίθεση στην συμμετοχή της ΑΣΜΠΑ στην ΑΠΟ την ίδια στιγμή που η ΑΣΜΠΑ υπερασπιζόταν τις ξεκάθαρες πολιτικές συμφωνίες, την αποσαφήνιση της ηθικοπολιτικής βάσης της οργάνωσης και της στρατηγικής της και την ισχύ της αυτοοργανωμένης αντίστασης απέναντι στον κανιβαλισμό της μικροπολιτικής. Η συλλογικότητα Κύκλος της Φωτιάς είχε δηλώσει και το επιβεβαίωσε κατόπιν ερωτήματός μας ότι η ΑΣΜΠΑ θα «έπρεπε να μην είναι στην ΑΠΟ» διότι η συμμετοχή της «δεν είναι εποικοδομητική», ακριβώς για την στάση που κράτησε στα ζητήματα των Σκοπών-Μέσων και του Πολιτικού-Κοινωνικού. Πέρα από το πραγματικό διακύβευμα της συγκεκριμένης επίθεσης, πρόκειται για έναν υποκειμενικό αφορισμό έξω από κάθε συμφωνημένο πολιτικό και διαδικαστικό πλαίσιο, ο οποίος επισφραγίζει την διάχυτη επιστροφή στα γνώριμα «συντροφικά» μαχαιρώματα μεταξύ φατριών.
Οι θέσεις που εκφράστηκαν από πολλές συλλογικότητες την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη και τις οποίες αναλύουμε παραπάνω, αφήνουν έκθετη την ΑΠΟ απέναντι στο ταξικό-κοινωνικό κίνημα, αφού υποθάλπτουν όχι μόνο την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσπαθεί να κρυφτεί αντί να εξηγήσει τις θέσεις της, αλλά υποθάλπτουν και τις ίδιες τις θέσεις που έχουν ήδη στραφεί ενάντια στον ταξικό-κοινωνικό αγώνα. Το κουκούλωμα μιας ριζικής πολιτικής σύγκρουσης πάνω στα επίμαχα σημεία του πολιτικού αμοραλισμού και της σχέσης των αναρχικών με το κοινωνικό μέτωπο, με ή χωρίς ψαλίδισμα, καταγράφεται ως σημείο θεμελιακής πολιτικής κρίσης για όποιους θέλουν να στέκονται στην μεθοριακή γραμμή της αντικρατικής-αντικαπιταλιστικής πάλης από την προλεταριακή-κοινωνική πλευρά.

– Αποτιμούμε την εμπειρία της ΑΠΟ ως ένα μεγάλο άλμα μπροστά, το οποίο όμως κατέληξε σε έναν ραγδαίο βηματισμό προς τα πίσω. Τα στοιχήματα βρίσκονται πλέον διατυπωμένα και διαθέσιμα για όλο το κίνημα.
Η ΑΣΜΠΑ θα συνεχίσει να δίνει τις δυνάμεις της για την ομοσπονδιακή πολιτική συγκρότητηση των αναρχικών στον δρόμο της ταξικής πάλης και των επαναστατικών κοινωνικών διεργασιών. Δεν ξέρουμε πότε θα συναντηθούμε οι τόσοι πολλοί που έχουν ανάγκη την επανάσταση ήδη σήμερα, αλλά ξέρουμε ότι πάντα θα είμαστε μαζί με όποιους αγωνίζονται.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Γενάρης 2015

Υποσημείωση:
Το κείμενο είχε ολοκληρωθεί λίγο πριν την συνάντηση του Γενάρη και αποφύγαμε να συμπεριλάβουμε στην αποτίμησή μας ό,τι αναρτήθηκε στο Forum μετά την συνάντηση του Νοέμβρη (’14).
Κατόπιν αιτήματός μας θα λάβετε και τα σχετικά ντοκουμέντα από την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών.