ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

                                για τη ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

«ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ»

_________________________

Ενίσχυση – αναβάθμιση των διαδικασιών
(Ενίσχυση και αναβάθμιση των κινηματικών διαδικασιών, των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων)

– Ο εδαφικοποιημένος αγώνας αναπτύσσει το επαναστατικό δυναμικό (η εξάρτηση της διαλεκτικής της ολότητας από τη διαλεκτική του γίγνεσθαι έχει αναφερθεί ήδη σε διάφορα σημεία). Αναγνωρίζοντας την εν’μέρει αυταξία του κάθε εργαλείου και της κάθε δομής (σε σχέση με τις παρούσες ανάγκες και τη γενική εξέλιξη) μπορούμε να είμαστε καίριοι. Αν έχει ένα νόημα η ενοποίηση της πολιτικής δύναμής μας, είναι για να γίνουμε ικανότεροι να παρεμβαίνουμε στα επίμαχα σημεία της ταξικής και κοινωνικής πάλης. Με τον τόνο της εξέγερσης και της αλληλεγγύης, εμπλεκόμενοι στις παρούσες ανάγκες και στις εκδηλωμένες δυνατότητες των συναγωνιστών, με μια συνεκτική αντίληψη.
Η σύγκρουση διαμορφώνει νέες κοινότητες (πχ η ιστορική ανάδυση της εργατικής αυτοοργάνωσης, τα σοβιέτ, η διάχυτη ανάπτυξη αναρχικών συλλογικοτήτων στην ελλάδα από τις προηγούμενες δεκαετίες, η εμφάνιση του EZLN το ’93 προς ’94, οι λαϊκές συνελεύσεις μέσα από την εξέγερση του ’08, το κίνημα NO TAV, το κίνημα ενάντια στην ELDORADO). «Το οδόφραγμα είναι το σπίτι του απεγνωσμένου».
– Είναι καθήκον των αναρχικών η συμβολή στη συνοργάνωση των ταξικών και των κοινωνικών εγχειρημάτων στην κατεύθυνση της επαναστατικής αυτοδιεύθυνσης. Η ομοσπονδιακή πολιτική οργάνωση των αναρχικών πρέπει να είναι παράδειγμα για τα κινήματα, αλλά και για τις συστατικές συλλογικότητές της, τις νέες και τις παλαιότερες.

Πρόταση προσθήκης στα συμφωνηθέντα, με βάση τον αστερίσκο που είχαμε σημειώσει:

Για την ενίσχυση και αναβάθμιση των κινηματικών διαδικασιών, των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων είχαμε ομοφωνήσει στα εξής:

” Η οργάνωση προωθεί την ενίσχυση και την αναβάθμιση των κινηματικών διαδικασιών, των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών δομών. Τα άτομα των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στην οργάνωση ενθαρρύνονται να συμμετέχουν στα κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα ή να συμβάλλουν στη δημιουργία νέων αυτοοργανωμένων, με πλήρη σεβασμό στην αυτονομία των δομών αυτών.

 Η αλληλεπίδραση αυτή θα συμβάλει στην ορθή εκτίμηση της κινηματικής πραγματικότητας μέσα στην οποία ζούμε και δρούμε, γειώνοντας τα προτάγματά μας στο σήμερα και καθιστώντας εφικτή τόσο την αντεπίθεση στον κοινό μας εχθρό, που δεν είναι άλλος από το κράτος και το κεφάλαιο, όσο και την καλλιέργεια ενός συλλογικού οράματος για μια νέα κοινωνία. “

 Προτείνουμε να προστεθεί ανάμεσα στις δυο παραγράφους άλλη μια:

” Οι συλλογικότητες της ΑΠΟ έχουν την ευθύνη να ενημερώνουν το σύνολό της για τις εξελίξεις από τα πεδία των ταξικών-κοινωνικών αγώνων στα οποία δρουν. Η ΑΠΟ μπορεί να δημιουργεί Ομάδες έρευνας και ενημέρωσης, ώστε να επικαιροποιείται η αντίληψή της γύρω από την άμεση πάλη. Επιπλέον,  η ΑΠΟ πρέπει να οργανώνει την άμεση πολιτική επαφή της με τις ανοιχτές συλλογικές διεργασίες του οριζόντιου ανταγωνιστικού κινήματος και κατά περίπτωση να δημιουργεί Ομάδες αλληλεγγύης-ενίσχυσης για την εδαφικοποίηση της παρουσίας της οργάνωσης μέσα στα μέτωπα αντίστασης “

Διακριτή παρουσία στους αγώνες
(Διακριτή παρουσία και ξεκάθαρη θέση στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες)

– Η διακριτή παρουσία της ομοσπονδίας με ξεκάθαρες θέσεις μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες πρέπει να είναι στοιχείο της πολιτικής παρέμβασης της. Όμως, η προσκόλληση στη διακριτότητα κινδυνεύει να υποπέσει στην αυτοαναφορικότητα. Το πολιτικό κίνημα οφείλει να μη χάνει την επαφή του με το ταξικό και κοινωνικό κίνημα και να βρίσκεται δίπλα στον κόσμο της ακηδεμόνευτης αντίστασης. Η κινητοποιούμενη βάση δίνει την πραγματική μάχη και δεν υπάρχουν νικητές έξω από αυτήν.
Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες μπολιάζονται με τις ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις μας όταν οι αναρχικοί και οι συλλογικότητές τους συμμετέχουν με όλες τις δυνάμεις τους εκεί που ζουν, εκεί που δουλεύουν.

Ανάλυση – επεξεργασία θεωρητικών ζητημάτων

– Μια διαδικασία ανοίγματος πεδίων πολιτικού διαλόγου και εργαστηρίων αυτομόρφωσης μέσα στην ομοσπονδιακή δομή μπορεί να είναι ένα εργαλείο ενίσχυσης κι εξέλιξης όλων των βαθμίδων πολιτικής αυτοοργάνωσης. Μια τέτοια δραστηριότητα υποχρεούται να βαδίζει παράλληλα με την εξωστρεφή πολιτική δραστηριότητα, καθώς η καθημερινή ταξική πάλη δεν μπορεί να περιμένει τις εξονυχιστικές αναλύσεις. Δεν υφίσταται ζήτημα ιεράρχησης του κριτικού λόγου και της αντιστασιακής δράσης.

Ανταλλαγή εμπειριών – πληροφόρησης

– Απαιτείται ιδιαίτερη μέριμνα από τις πολιτικές συλλογικότητες και τα όργανα της ομοσπονδίας για την ελεύθερη πρόσβαση όλων των μελών σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες και για την κοινοποίηση της εμπειρίας. Απαιτείται ιδιαίτερη μέριμνα για την αποτροπή εμφάνισης εσωτερικών στεγανών και αποκλειστικών εξειδικεύσεων.

Έκδοση εφημερίδας της οργάνωσης
(Έκδοση εφημερίδας της αναρχικής πολιτικής οργάνωσης / αντιπληροφόρηση)

– Θεωρούμε την έκδοση εφημερίδας ως ισχυρό εργαλείο μιας ομοσπονδιακής οργάνωσης. Επειδή όμως είναι ένα ζήτημα που προαπαιτεί έναν ενδελεχή πολιτικό διάλογο και απαντήσεις σε σοβαρά πρακτικά θέματα, είναι πρόωρο να τοποθετηθούμε επί του συγκεκριμένου.

Δημιουργία δομών
(Δημιουργία δομών σίτισης, στέγασης, ιατρικής περίθαλψης κλπ)

– Ανάλογα με τις ανάγκες των μελών της ομοσπονδίας θα ήταν εύλογη η ανάληψη πρωτοβουλιών για τη δημιουργία αυτόνομων βιωτικών δομών. Είναι όμως σημαντικότερη η στήριξη και η συμβολή στην ανάπτυξη αντίστοιχων κοινωνικών εγχειρημάτων. Οι δομές της πολιτικής οργάνωσης πρέπει να είναι πυρήνες διάχυσης παραδειγμάτων κι όχι ένας κλειστός κόσμος πλασματικής αυτάρκειας.

Οργάνωση της αυτοάμυνας
(Οργάνωση της αυτοάμυνας του κινήματος απέναντι στην κρατική και παρακρατική καταστολή)

– Η επιμελημένη αυτοάμυνα της πολιτικής οργάνωσης είναι όρος επιβίωσής της. Την αυτοάμυνα την αντιλαμβανόμαστε αδιάσπαστα από την ανάπτυξη του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Η αντικειμενική υπεράσπιση των κινηματικών υποδομών και των συντρόφων είναι ένα επίμαχο σημείο της ταξικής σύγκρουσης, ειδικά την τρέχουσα περίοδο. Η αντίσταση απέναντι στην καταστολή δεν είναι ένας χαμένος αγώνας όπου το μόνο που περισώζεται είναι οι ιδέες μας. Το διακύβευμα σε κάθε αντιπαράθεση με τους κρατικούς μηχανισμούς είναι η απομόνωση κι η εξαφάνιση εστιών αντίστασης ή το πλάτεμα και η όξυνση της σύγκρουσης.
Η κινηματική απόσβεση των πληγμάτων και η μετατροπή τους σε πιο ανοιχτή αντεπίθεση, σε πιο μαζική κινητοποίηση, αποτελούν τον ατέρμονο φόβο του κράτους. Το κινηματικό και το κοινωνικό βάθος κάθε αυτοοργανωμένου εγχειρήματος είναι τα μοναδικά στηρίγματα απέναντι στην κρατική υπεροπλία. Γι’αυτό, η αυτοάμυνα περνάει από την καθημερινή παρέμβαση και τη συμμετοχή στους αγώνες, από την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της μετωπικής αντίληψης, από το επιθετικό πνεύμα το οποίο θεριεύουν η αναγκαιότητα και το δίκαιο της αντίστασης, από την πρωτοβουλία που εκφράζει την πολιτική αποφασιστικότητα της αγωνιζόμενης βάσης.

Διασύνδεση με οργανώσεις
(Διασύνδεση με αντίστοιχες οργανώσεις και σχήματα στην Ευρώπη και παγκόσμια)

– Η αλληλεγγύη, ο συντονισμός, η σύμπραξη, η ανταλλαγή εμπειριών, η σταθερή συνεργασία και η συνοργάνωση πέρα από εθνικά σύνορα είναι στόχοι για ένα αναγκαίο διεθνές επαναστατικό κίνημα και μπορούμε να διερευνήσουμε τις δυνατότητες διασύνδεσης προοδευτικά.

Δημιουργία προγράμματος
(Δημιουργία αναρχικού επαναστατικού προγράμματος)

– Οι επαναστατικοί μετασχηματισμοί μιας κοινωνίας προς την ελευθερία δεν μπορούν να προδιαγραφούν, ούτε να χωρέσουν σ’ένα συνολικό πρόγραμμα. Η αυτοδιεύθυνση είναι αναπόσπαστη από την αμεσότητα. Πάραυτα, η εξελικτικότητα και η πολυμορφία
του απελευθερωτικού κινήματος δεν μας οδηγεί σε μια σχετικιστική μετεώριση, αλλά στην ευθύνη μιας διαρκούς συγκεκριμενοποίησης των αξιών μας, των οραματισμών μας και των σχεδίων μας, ευθύνη του κάθε ελευθεριακού υποκειμένου, σε σχέση με τις εκάστοτε συνθήκες και δυνατότητες. Χρειαζόμαστε προγράμματα για το σήμερα, για το αύριο, για το παραπέρα και για το όταν. Χρειαζόμαστε προγράμματα για την ικανοποίηση επίκαιρων αναγκών εδώ και τώρα, για τους αγώνες που διαξάγονται σήμερα, για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων υπαρκτών και δυνητικών προβλημάτων. Χρειαζόμαστε προγράμματα που να μας εμπλέκουν άμεσα και δεσμευτικά στην ταξική πάλη κι εκείνα τα θεμελιακά προτάγματα και τα καίρια συνθήματα που μπορούν να συνεγείρουν και να συσπειρώνουν στον αγώνα.