Δημιουργία κινήματος
(Δημιουργία ελευθεριακού, επαναστατικού, ταξικού κινήματος )
– Ως αναρχικοί αντιλαμβανόμαστε την σχέση μας με τα κινήματα αναγνωρίζοντας το ταξικό υπόβαθρό τους. Στο κοινωνικό πεδίο αναδύονται διαρκώς αυτοοργανωμένες αντιστάσεις απέναντι στην συστηματοποιημένη βία των κυρίαρχων. Αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη των κινημάτων των εκμεταλλευόμενων σε μια επαναστατική κατεύθυνση ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε μορφή εξουσίας. Απευθύνουμε το επαναστατικό πρόταγμα στους καταπιεζόμενους και στεκόμαστε μαχητικά και αλληλέγγυα όπου εκφράζεται μια ρήξη με τους κρατικούς θεσμούς, θεωρώντας ότι μέσα στην αντίσταση διαμορφώνεται η απελευθερωτική συλλογικότητα.
Το ταξικό-κοινωνικό κίνημα αποτελεί την συλλογική απάντησή μας, των καταπιεζόμενων, στην επιβαλλόμενη συνθήκη του κατακερματισμού μας που συντηρεί την κυριαρχία της αστικής τάξης. Το κράτος αποτελώντας μηχανισμό ταξικού πολέμου διαλύει βίαια τους κοινωνικούς δεσμούς της ταξικής βάσης και την αφομοιώνει στα προγράμματά του εξατομικευμένα. Το κοινωνικό κίνημα όντας αντιμέτωπο με την γενική απομόνωση και αλλοτρίωση αναπτύσσεται δυναμώνοντας τα αντικρατικά-αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά του μέσα από την ανοιχτή και αλληλέγγυα αυτοοργάνωσή του και την σύγκρουσή του με την βαρβαρότητα της εξουσίας. Μέσα στον καπιταλιστικό μύλο το κοινωνικό σώμα επανασυναρθρώνεται με την αυτοοργάνωση της εξέγερσής του.
– Σημείο αναφοράς για τον ταξικό προσανατολισμό του αυτοοργανωμένου κινήματος αποτελεί η ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας. Το ταξικό-κοινωνικό κίνημα είναι το συλλογικό υποκείμενο αντιστροφής του πολέμου των αφεντικών ενάντια στην κυριαρχία τους και ταυτόχρονα φορέας ενός υπαρκτού κόσμου αλληλεγγύης και ισότητας. Δεν υπάρχει κίνημα δίχως ταξική ισχύ, δεν υπάρχει κοινωνική ισχύς δίχως ταξικό κίνημα. Το αυτοοργανωμένο κίνημα μπορεί και αλλάζει άμεσα τους αντικειμενικούς όρους υπέρ της ταξικής βάσης κοινωνικοποιώντας πόρους και αλλάζοντας μαχητικά τις συνθήκες του καθημερινού βίου. Με τις δομές αυτοοργάνωσης οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι συνθέτουν τον δημιουργικό πλούτο τους συγκροτώντας και προτάσοντας την ταξική δύναμή τους. Το ταξικό-κοινωνικό κίνημα ως συλλογικός οργανισμός ταξικής ισχύος δοκιμάζει εδώ και τώρα μορφές κοινωνικής ελευθερίας και δικαιοσύνης ενάντια στην εξουσία.
– Οι δρώσες μάζες που μπορούν και αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα των επαναστάσεων είναι ικανές να τις πραγματοποιούν. Ιστορικά, ο ελευθεριακός επαναστατικός δυναμισμός του ταξικού-κοινωνικού κινήματος αναβλύζει από την πολύμορφη συλλογική ευφυϊα του η οποία δυναμώνει κι εξελίσεται όταν συνοργανώνεται σε όλο και πιο συνθετικές βαθμίδες. Η καθυπόταξη της συλλογικής ανάπτυξης μέσα στην ομοιομορφία της κομματικής διεύθυνσης παρέδοσε πολλά επαναστατικά εγχειρήματα στην παλινόρθωση του κρατισμού τον προηγούμενο αιώνα. Ως αναρχικοί έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε στην επανοικειοποίηση της αξίας της μαζικότητας, που λεηλατήθηκε από την εξουσιαστική αριστερά και λοιδορήθηκε από τον αστικό ελιτισμό. Η εξελικτικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας (πρακτική, γνωστική και φυσική) παραμένει εγκλοβισμένη στον κανιβαλικό πολιτισμό του κεφαλαίου. Το μαζικό αυτοοργανωμένο κίνημα αποτελεί την μόνη δύναμη ριζοσπαστικής κινητοποίησης του κοινωνικού γίγνεσθαι, με τρόπους ελευθεριακούς και συγχρόνως εξισωτικούς.
– Ως αναρχικοί συστρατευόμαστε σ’όλο το βάθος των γραμμών του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Η πολιτική πρωτοβουλία μας αποσκοπεί στο πλάτεμα των γραμμών του αγώνα και στην συλλογική προώθησή τους. Από μια ελευθεριακή σκοπιά τα κινήματα δεν είναι παράγωγα ορισμένων πολιτικών οργανώσεων, αλλά της ζύμωσης των πολιτικών προτάσεων μέσα στις αναδυόμενες αντιστάσεις. Η αντιεξουσιαστική, μαχητική και συνεκτική τοποθέτησή μας στα πεδία του υπαρκτού ανταγωνισμού βάζει τους σπόρους ενός ελευθεριακού επαναστατικού ταξικού κινήματος. Η αναρχική θεώρηση ανανεώνει την ζωντάνια της, σπάει τα δόγματα κι εμπλουτίζει την κριτική ικανότητα των καταπιεζόμενων καθώς δοκιμάζεται στον κινηματικό αγώνα.
– Στον ελλαδικό χώρο μεταδικτατορικά, η συνοργάνωση των αναρχικών σε συλλογικά σχήματα είχε μια καταλυτική επίδραση στο ρίζωμα και στο πλάτεμα ενός αυτοοργανωμένου κινήματος. Η ομοσπονδιοποίηση των αναρχικών συλλογικοτήτων πάνω σε πολιτικές συμφωνίες αποτελεί ένα αναγκαίο βήμα για την εξέλιξη της κινηματικής δράσης μας. Για το δυνάμωμα του ταξικού-κοινωνικού κινήματος απαιτείται ενότητα στον αγώνα. Οι πολιτικές συμφωνίες συγκροτούν μια βάση κινηματικής εστίασης ικανής για συντονισμένες παρεμβάσεις με ευελιξία και οικονομία δυνάμεων, ικανής να εμπνέει εμπιστοσύνη και να ριζοσπαστικοποιεί, ικανής να υπερφαλαγγίζει κατεστημένα εμποδία. Η πολιτική συνοργάνωση των αναρχικών σπάει δημιουργικά τις αντιδραστικές προκαταλήψεις που στέκονται απέναντι στην οργανωτικότητα, στην πολιτική ενότητα και στο μαζικό κίνημα.
– Η αναρχική πολιτική οργάνωση ως μέρος του ταξικού-κοινωνικού κινήματος είναι δύναμη συμπαράταξης στα αντιστασιακά μέτωπα. Η αναρχική πολιτική οργάνωση στοχεύει στην ενίσχυση της αυτονομίας, της συνεπικουρικότητας (έμπρακτη αλληλεγγύη) και της οριζόντιας συλλογικοποίησης των κινηματικών υποκειμένων, ενώ τάσσεται ανταγωνιστικά προς τον κομματισμό, τον σεχταρισμό και κάθε ετερονομία. Το ελευθεριακό κίνημα προάγει την πολυτροπία και την διαλεκτική, που είναι αναγκαίες για την επαναστατική ενότητα, αντί της εκλεκτικότητας και του αποκλεισμού.
– Σήμερα, έχουμε μπροστά μας ένα εύρος οριακών αντιθέσεων, όπως η εξαθλίωση της μισθωτής εργασίας, ο μαζικός αποκλεισμός από τις δυνατότητες επιβίωσης, η διάλυση της κρατικής πρόνοιας, η καταστροφική λεηλασία του φυσικού κόσμου, η εξόντωση, η υπερεκμετάλλευση και ο εκτοπισμός των προσφύγων, η συγκεντρωτική και η κλασματοποιημένη κρατική τρομοκρατία, η αδυνατότητα επανενσωμάτωση των φτωχοποιημένων, η κατάρρευση κάθε κοινωνικού οράματος, η σύνθλιψη του κοινωνικού βίου. Σ’αυτό το έδαφος η γενική σύγκρουση είναι αναγκαία.