Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας
Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

– Εποχή γενικής κρατικής επίθεσης και εκρηκτικών αντιθέσεων.

Η πρώτη επέτειος της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα τοποθετείται σε μια εποχή γενικής κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης, μετωπικής και πολυδιάστατης απέναντι σε όλο το φάσμα των απανταχού καταπιεζόνων, τόσο τοπικά όσο και παγκόσμια. Η βία των κυρίαρχων, όποια μορφή της κι αν εμφανίζει, όπως, την καταστολή στους δρόμους, την οικονομική λεηλασία, τον τεχνολογικό-οικονομικό-ποινικό έλεγχο, τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους εξουσιαστικούς πολέμους με φόρο το αίμα των παγκόσμιων προλετάριων, επιτείνει τους εξοντωτικούς όρους του καθεστώτος εκμετάλλευσης και τυραννίας. Ένα χρόνο μετά από μια οργανωμένη δολοφονική επίθεση των φασιστών κρατικών μισθοφόρων σε μια γειτονιά, που άφησε έναν νεκρό αγωνιστή, οι αντιθέσεις που συμπυκνώθηκαν στο συγκεκριμένο γεγονός και σε ότι ακολούθησε ήταν και είναι ακόμα πιο οξυμένες.
Η πορεία μνήμης στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι σηματοδότησε την επανάκαμψη του εκρηκτικού κοινωνικού δυναμικού που έβραζε σιωπηλά κάτω από τον πάγο της κρατικής τρομοκρατίας των προηγούμενων χρόνων και της παθητικοποίησης που είχε απλωθεί από την άνοιξη του ’12. Η προετοιμασία μιας θεσμικής αλλαγής πολιτικής διαχείρισης προς τ’αριστερά, η οποία ακολούθησε την πτώση της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Παπαδήμου μετά τις συγκρούσεις πρωτοφανούς μαζικότητας της 12ης Φλεβάρη 2012 και τώρα ολοκληρώνεται, επισφράγισε την προσωρινή νίκη της καταστολής και την ολοκληρωτική καπιταλιστική επέλαση επί μια διετία σύμφωνα με τα σχέδια των διακρατικών διευθυντηρίων και τους νόμους των ντόπιων αφεντικών. Το φθινόπωρο του ’14 βγήκαν στο προσκήνιο της ταξικής-κοινωνικής διαπάλης οι παράγοντες που θα καθορίσουν ριζικά την γενική εξέλιξη από εδώ και πέρα: Από την μια πλευρά, ο μαχητικός αυτοοργανωμένος αγώνας των καταπιεζόμενων ενάντια σε κράτος και αφεντικά. Από την εχθρική πλευρά, ο κεντροαριστερός ρεφορμισμός («λαϊκοπατριωτικός» ή εθνοενωτικός), που υπηρετεί την αστική τάξη και καρπώνεται μαζί της την συνολική κοινωνική εργασία και οι φασίστες με αναβαθμισμένους πολιτικούς και κατασταλτικούς ρόλους. Η επέτειος του Παύλου Φύσσα ήταν η αρχή μιας νέας εποχής. Continue reading Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα →

Ανακοίνωση της Συνελευσης της Κατάληψης Πολυτεχνείου (1η)

Από σήμερα 1/12/14 το Ε.Μ.Π. Αθήνας καταλαμβάνεται, ως ένα ακόμη σημείο αλληλεγγύης και συστράτευσης με τον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11/14), καθώς και των υπολοίπων αλληλέγγυων απεργών πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 17/11/14), Δ. Πολίτη και
Α. Δ. Μπουρζούκου (από 1/12/2014).

Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους από τις 1/2/2013
για την διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης.
Η πράξη του αποτελεί μέρος του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, ενάντια σε όσους είναι
υπεύθυνοι για την λεηλασία που επιβάλεται στην κοινωνία συνολικά
από το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές επιλογές του Ν. Ρωμανού και η αγωνιστική του συστράτευση
αποτελεί συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Αγωνίζεται για ένα κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και αφεντικά.
Ο αγώνας των φυλάκισμένων απεργών πείνας για μια ανάσα ελευθερίας
και εναντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης της σωφρονιστικής καταστολής, (διακοπή και άρνηση αδειών, γενίκευση του καθεστώτος απομόνωσης, φυλακές τύπου Γ)
βρίσκεται πλάι-πλάι με τον αγώνα του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία της ζωής του.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου επιχειρεί /έχει σκοπό να δώσει στο απελευθερωμένο έδαφος του ΕΜΠ χαρακτηριστικά ενός ανοιχτού, μαζικού και μαχητικού κέντρου αγώνα, παράλληλα με κάθε άλλο σημείο που αναπτύσεται
προς την κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού (χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών)
αλλά και της υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης γενικότερα.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Συνέλευση Κατάληψης Πολυτεχνείου
1/12/2014

________________________________________________________________________________

Αθήνα: Δεύτερη ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατάληψης Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια

Σήμερα, στις 2/12, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 με σκοπό τη δικαίωση του αιτήματός του για παροχή εκπαιδευτικών αδειών. Η πορεία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμο, μέρος του οποίου κατευθύνθηκε στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Continue reading Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14) →

Εισήγηση στην εκδήλωση για την ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
31 Γενάρη 2015 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα πρόσω» (Πάτρα)

από την Αναρχική Συλλογικότητα

για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ποιός ο ρόλος του στρατού σε σχέση με τη συγκυρία

και η διάχυσή του στην καθημερινότητα.

 Το γραπτό μέρος της εισήγησης της συλλογικότητάς μας θα είναι ιδιαιτέρως τετριμμένο. Διότι αναλάβαμε να μιλήσουμε για εκείνον τον μηχανισμό/ θεσμό εξουσίας που αποτελεί διαχρονικά το αρχετυπικότερο υπόβαθρο της κυριαρχίας. Οι διακλαδώσεις της διαρκούς εισβολής της στρατοκρατίας μέσα στον κοινωνικό βίο έχουν περιγραφεί και αναλυθεί πλειστάκις από διαφορετικά σημεία ανταγωνιστικής θεώρησης. Ίσως να μην υπάρχει κάποια αδιόρατη πτυχή της συστημικής πραγματικότητας του στρατού για να προσθέσουμε σε όσα η αναρχική αντίληψη έχει ανά καιρούς καταδείξει. Ωστόσο, αν θέλουμε να συμβάλλουμε δραστικά στην κατάρρευση ενός συγκεκριμένου τυραννικού θεσμού, απαιτείται να μην χάνουμε από το βλέμμα μας το σύνολο των συνθηκών που τον στηρίζουν. Το ζητούμενο δεν είναι η καταγγελία, ούτε μια διακήρυξη ελευθεριακών αρχών απέναντι στο απαράδεκτο της στρατοκρατίας, αλλά η κατανόηση των ταξικών κινήτρων και των κοινωνικών αδυναμιών που την συντηρούν και την ανανεώνουν. Οπότε, ας ξαναπιάσουμε το θέμα στρατός συνοψίζοντας την δομική συμμετοχή του στην διακρατική κυριαρχία για την τρέχουσα συγκυρία.
Ακολουθούμε μια συνθετική προσέγγιση που συνδέει τον ειδικό ρόλο του στρατού στην θωράκιση του κράτους, με την πολύτροπη συμμετοχή του στην αναπαραγωγή της ταξικής κυριαρχίας. Όπως θα φανεί από τα σημεία που θα θίξουμε, ο στρατός έχει μια πολύμορφη λειτουργικότητα μέσα στο σύνολο των δομών συσσώρευσης εξουσίας. Η αποτροπή και η καταστολή της απώλειας του ταξικού ελέγχου αποτελούν θεμελιακές προϋποθέσεις της κρατικής κυριαρχίας. Η ασφάλεια του κράτους συνιστά την κύρια αποστολή του στρατού, ιστορικά και συγχρονικά. Οι τρόποι με τους οποίους συγκροτείται και δρα ο στρατός καθημερινά γι’ αυτόν τον σκοπό, συμπυκνώνουν στον μέγιστο βαθμό τον σημερινό πολιτισμικό πυρήνα της κυριαρχίας. Η κυβερνητική μεθοδολογία, η τεχνολογία, η οικονομία και η ιδεολογία του παρόντος καθεστώτος διατρέχουν τους αρμούς της στρατοκρατίας. Γενικότερα, οι εξελικτικές αιχμές της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής σχέσεων, βρίσκουν στον στρατό, στην πιο συγκεντρωτική και καταστροφική δομή εξουσίας, το καταλληλότερο πεδίο εφαρμογής τους. Continue reading Εισήγηση στην εκδήλωση για την ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ 31 Γενάρη 2015 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα πρόσω» (Πάτρα) →