Συγκέντρωση στη Γαλλική πρεσβεία για τον Ζωρζ Αμπνταλλά
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΛΙΒΑΝΕΖΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ
ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ
Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά γεννήθηκε στο Λίβανο. Από νεαρή ηλικία πολιτικοποιείται και αγωνίζεται ενώ από το 1971 στρατεύεται πολιτικά με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το 1978 τραυματίζεται σε μάχη ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις που εισβάλουν στο Λίβανο.
Από το 1980 συμμετέχει στη δημιουργία της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, οργάνωσης που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατοχή του Νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ, με επιχειρήσεις ενάντια στους Ισραηλινούς και τους δυτικούς συμμάχους τους.
Το 1984, συλλαμβάνεται στη Λυών της Γαλλίας για κατοχή πλαστών στοιχείων ταυτότητας. Έχει προηγηθεί ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια σε Αμερικάνικους και Ισραηλινούς στόχους. Στις 10 Ιουλίου 1986 καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακής. Πολιτική αγωγή στη δίκη είναι οι ΗΠΑ που μαζί με το Ισραήλ ασκούν έντονες πιέσεις στη Γαλλική κυβέρνηση για αυστηρότερη ποινή στον Αμπνταλλά. Το 1987 δικάζεται ξανά από Ειδικό Δικαστήριο και καταδικάζεται σε ισόβια. Έκτοτε είναι φυλακισμένος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά δικαιούται να αποφυλακιστεί από το 1999 οπότε και συμπλήρωσε την υποχρεωτική διάρκεια της ποινής του.
Ο σύντροφος Αμπνταλλά βρίσκεται 32 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές, ενώ εδώ και 17 χρόνια θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί. (Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ο μόνος πολιτικός κρατούμενος που έχει μείνει στην φυλακή τόσα πολλά χρόνια).
Όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης που έχει υποβάλει μέχρι τώρα έχουν απορριφθεί από τα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων τόσο της Αμερικάνικης κυβέρνησης όσο και της Ισραηλινής. Το Γαλλικό κράτος, σε πλήρη υποταγή στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και μην ξεχνώντας το ίδιο το αποικιακό του παρελθόν, αρνείται την αποφυλάκιση του Λιβανέζου αγωνιστή.
Ο Ζωρζ Αμπνταλλά είναι ήδη νικητής όταν μετά από σχεδόν 50 χρόνια παραμένει ανυποχώρητος και αμετανόητος αγωνιστής, πάντοτε συνεπής στον αγώνα για την ελευθερία. Συγχρόνως είναι ένας διεθνιστής που αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού χωρίς ταλαντεύσεις.
Στα πλαίσια της Διεθνής εβδομάδας δράσεων (15-22 Οκτώβρη) για την απελευθέρωση του Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά καλούμε σε:
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΗΣ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 6 μ.μ. ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
(γωνία Βασ. Σοφίας & Ακαδημίας)
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές
_____________________________________________________________
Η δουλεία στις ΗΠΑ δεν καταργήθηκε ποτέ
Η 13η τροπολογία του συντάγματος της Αμερικής, λέει ξεκάθαρα: «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των Η.Π.Α., ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί.»
Με λίγα λόγια, οι κρατούμενοι θεωρούνται σκλάβοι, ως μέρος της τιμωρίας τους.
Σήμερα στις Η.Π.Α., τόσο ο μαζικός εγκλεισμός όσο και η σκλαβιά σε συνθήκες εγκλεισμού έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Το κράτος – κεφάλαιο τροφοδοτεί τις φυλακές του με πληθώρα φτωχών και αποκλεισμένων, ιδανικών υποψηφίων για καταναγκαστικά έργα.
Στο κερδοσκοπικό φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των Η.Π.Α., βρίσκονται εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες που συνεχώς αυξάνονται, όπως αυξάνεται και η εκμετάλλευσή τους μέσω της απλήρωτης εργασίας. Οι ομοσπονδιακές, οι πολιτειακές, οι ιδιωτικές φυλακές οικονομικά στηρίζουν τη λειτουργία τους στον εξαναγκασμό των φυλακισμένων να δουλεύουν με ισχνές ή καθόλου απολαβές σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κ.λπ. Εταιρείες όπως –εντελώς ενδεικτικά– οι Honda, McDonald’s, Victoria’s Secret, Starbucks, Wendy’s, Bayer, BP, Microsoft, Procter & Gamble P&G, Johnson and Johnson κλπ.
Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση της δουλείας.
Μετά την έναρξη της απεργίας στις φυλακές στις Η.Π.Α., δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους από την μαύρη κοινότητα σε τουλάχιστον 11 πολιτείες σε 29 φυλακές της χώρας συμμετέχουν σε δράσεις αντίστασης. Οι τακτικές ποικίλουν -σε κάποιες φυλακές οι κρατούμενοι αρνούνται να παρουσιαστούν στις δουλειές τους, σε άλλες κάνουν απεργία πείνας, ενώ σε κάποιες έχουν γίνει εξεγέρσεις και καταστροφή υποδομών της φυλακής.
Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις που προηγήθηκαν της κινητοποίησης αλλά και αφότου ξεκίνησαν οι δράσεις συμπεριλαμβάνουν τα μαζικά “κλεισίματα” των φυλακών καθιστώντας έτσι αδύνατη την επικοινωνία τόσο μεταξύ των κρατουμένων όσο και με έξω. Εκτός από το κλείσιμο των φυλακών, πολλοί κρατούμενοι οργανωτές έχουν μπει σε απομόνωση. Έγιναν μαζικές μεταγωγές έτσι ώστε να σπάσει η συλλογική οργάνωση που έχουν οικοδομήσει. Στο Μίσιγκαν, 150 από τους 400 που πραγματοποίησαν πορεία στο προαύλιο για την 45η επέτειο από την εξέγερση στις φυλακές Άττικα στις 9 Σεπτέμβρη, μετήχθησαν σε άλλες φυλακές. Υπάρχουν καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων όπως και για απειλές με τιμωρίες και πειθαρχικά.
Εκτός από απεργίες γίνονται και απεργίες πείνας. Στην Καλιφόρνια πάνω από 100, κυρίως Λατίνοι, κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας. Σε όλη τη χώρα συμμετέχουν και γυναίκες κρατούμενες. Στις φυλακές Χόλμαν στην Αλαμπάμα, που είναι το οργανωτικό κέντρο της απεργίας ξεκίνησε η απεργία στις 9 Σεπτέμβρη με τεράστια ανταπόκριση, όπου κανένας κρατούμενος δεν παρουσιάστηκε στην δουλειά.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον “αγώνα ενάντια στη σκλαβιά” ανιχνεύοντας αυτό το αγωνιστικό νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα, τους επιμέρους αγώνες ενάντια στις φυλακές σε κάθε χώρα, στις ΗΠΑ, στο Μεξικό, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, είτε αυτοί εκδηλώνονται με εξεγέρσεις, καταστροφή – καψίματα φυλακών, είτε με μαζικές απεργίες πείνας όπου ανεξάρτητα με τη διαφορετικότητα των αιτημάτων αλλά και των μορφών κινητοποιήσεων, τους ενοποιεί η εναντίωση στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα
ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΙΣ 6μμ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»
ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ Η.Π.Α
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στη σκλαβιά
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ
Σήμερα στις Η.Π.Α., τόσο ο μαζικός εγκλεισμός όσο και η σκλαβιά σε συνθήκες εγκλεισμού έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Το κράτος – κεφάλαιο τροφοδοτεί τις φυλακές του με πληθώρα φτωχών και αποκλεισμένων, ιδανικών υποψηφίων για καταναγκαστικά έργα. Στο κερδοσκοπικό φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των Η.Π.Α., βρίσκονται εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες που συνεχώς αυξάνονται, όπως αυξάνεται και η εκμετάλλευσή τους μέσω της απλήρωτης εργασίας. Αρκετές από τις φυλακές έχουν ιδιωτικοποιηθεί αλλά και αυτές που δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί στηρίζουν τη λειτουργία τους στον εξαναγκασμό των φυλακισμένων να δουλεύουν με ισχνές ή καθόλου απολαβές σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κ.λ.π. Εταιρείες όπως –εντελώς ενδεικτικά– οι Honda, McDonald’s, Victoria’sSecret, Starbucks, Wendy’s, Walmart, WholeFoodsMarket.
Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση της δουλείας.
Συγχρόνως, ανθρωποφύλακες επιτηρούν την κάθε κίνηση και επιβάλουν πειθαρχικά και όχι μόνο μέτρα. Οι φυλακές εξαρτώνται ολοένα και περισσότερο από την σκλαβιά και τον βασανισμό για να διατηρήσουν την σταθερότητά τους. Μπορεί να αντικατέστησαν το μαστίγιο με σπρέι πιπεριού, αλλά πολλά από τ΄άλλα βασανιστήρια παραμένουν: απομόνωση, καθίσματα καθήλωσης, ξεγύμνωμα και σωματικοί έλεγχοι.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά την αιματοβαμμένη εξέγερση με 43 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες στις φυλακές Άττικα, οι φυλακές της Αμερικής ξαναβρίσκονται σε αναβρασμό. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι /ες συνδέουν τον αγώνα τους με τον αγώνα των φυλακών Άττικα και γι΄αυτό ξεκινάνε κινητοποιήσεις συμβολικά από τις 9 Σεπτέμβρη 2016.
Ανταποκρινόμενοι σ΄αυτό το κάλεσμα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον “αγώνα ενάντια στη σκλαβιά” ανιχνεύοντας αυτό το αγωνιστικό νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα, τους επιμέρους αγώνες ενάντια στις φυλακές σε κάθε χώρα, στις ΗΠΑ, στο Μεξικό, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, είτε αυτοί εκδηλώνονται με εξεγέρσεις, καταστροφή – καψίματα φυλακών, είτε με μαζικές απεργίες πείνας όπου ανεξάρτητα με τη διαφορετικότητα των αιτημάτων αλλά και των μορφών κινητοποιήσεων, τους ενοποιεί η εναντίωση στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα.
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»
ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ Η.Π.Α
Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στη σκλαβιά
Συγκέντρωση – Μικροφωνική
έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού, Παρασκευή 9/9 7μμ
Πανελλαδικό 2ημερο δράσεων αλληλεγγύης Παρασκευή, 16/9 & Σάββατο, 17/9
______________________________________
”Αν δε μπορούμε να ζήσουμε σαν ανθρώπινα πλάσματα,
τουλάχιστον να πεθάνουμε σαν άνθρωποι”
(σύνθημα των εξεγερμένων στις φυλακές Άττικα 1971)
Στις 9 Σεπτέμβρη 1971, οι 1.200 περίπου κρατούμενοι των φυλακών Άττικα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης καταλαμβάνουν τρία συγκροτήματα και συλλαμβάνουν ως ομήρους 38 φύλακες και υπαλλήλους. Στα αιτήματά τους περιλαμβάνονται η χορήγηση αμνηστίας και η απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στις ΗΠΑ. Αμέσως, δυνάμεις της Εθνοφρουράς κυκλώνουν τις φυλακές, στις 13 Σεπτέμβρη γίνεται επέμβαση της Αστυνομίας. Πάνω από 1.000 αστυνομικοί και εθνοφρουροί παίρνουν μέρος στη μάχη που διαρκεί 90 λεπτά. Ελικόπτερα, υπεριπτάμενα των φυλακών, ρίχνουν δακρυγόνα και τα πληρώματά τους καλούν με μεγάφωνα τους κρατούμενους να παραδοθούν. Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες εν μέσω δακρυγόνων εξαπολύουν καταιγιστικά πυρά. Ο τελικός απολογισμός είναι 43 νεκροί, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 250. Η εικόνα της φυλακής μετά τη σφαγή θυμίζει πεδίο μάχης. Συγχρόνως, ξεσπά κύμα αντιδράσεων σε όλες τις ΗΠΑ και κυρίως από την πλευρά της μαύρης κοινότητας. Εξάλλου, το 85% των κρατουμένων στις φυλακές Αττικα ήταν μαύροι. Παρά την αιματηρή της κατάληξη η εξέγερση ενίσχυσε το αίσθημα της ενότητας και της μαχητικότητας της μαύρης κοινότητας των ΗΠΑ.
Τη δεκαετία του 1970 το σύστημα φυλακών στις ΗΠΑ κλυδωνιζόταν, σε πολλές φυλακές άνθρωποι ξεσηκώνονταν, έδιναν μάχες και ανακτούσαν τη ζωή και το σώμα τους απ’ τις φυτείες-φυλακές.
Σήμερα στις ΗΠΑ βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες, αρκετές από τις φυλακές έχουν ιδιωτικοποιηθεί αλλά ακόμα και αυτές που δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί στηρίζουν τη λειτουργία τους εξαναγκάζοντας τους φυλακισμένους/ες να δουλεύουν με ισχνές ή και καθόλου απολαβές σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κλπ. Αυτό δεν είναι τίποτε άλλο παρά δουλεία. Συγχρόνως, ανθρωποφύλακες επιτηρούν την κάθε κίνηση και επιβάλουν πειθαρχικά και όχι μόνο μέτρα . Οι φυλακές εξαρτώνται ολοένα περισσότερο απ’ τη σκλαβιά και τον βασανισμό για να διατηρούν τη σταθερότητά τους. Μπορεί ν’ αντικατέστησαν το μαστίγιο με σπρέι πιπεριού, αλλά πολλά από τ’ άλλα βασανιστήρια παραμένουν: απομόνωση, καθίσματα καθήλωσης, ξεγύμνωμα και σωματικοί έλεγχοι.
Σαράντα πέντε χρόνια μετά την Άττικα, οι φυλακές της Αμερικής ξαναβρίσκονται σε αναβρασμό. Οι ίδιοι οι κρατούμενοι/ες συνδέουν τον αγώνα τους με τον αγώνα των φυλακών Άττικα και γι’ αυτό ξεκινάνε τις κινητοποιήσεις τους κι αυτοί/ες συμβολικά στις 9 Σεπτέμβρη.
Εδώ και έξι χρόνια μια σειρά κινητοποιήσεων έχουν λάβει χώρα στις αμερικάνικες φυλακές, όπως αποχές από τα μεροκάματα, απεργίες πείνας, αποχές απ’ το συσσίτιο κλπ. Η κινητοποίηση εντεινόμενης αντίστασης εντός των τειχών είναι ποικιλόμορφη και διασυνδεδεμένη, συμπεριλαμβανομένων κέντρων κράτησης μεταναστών/ριών, γυναικείων φυλακών και καταστημάτων κράτησης ανηλίκων.
Την 1η Απρίλη 2016, πρωτοβουλία κρατουμένων από τις αμερικάνικες φυλακές δημοσίευσαν ένα κάλεσμα για αγώνα ενάντια στην καταναγκαστική εργασία σε συνθήκες εγκλεισμού, όπου χαρακτηριστικά αναφέρουν :
«Η σκλαβιά στο σύστημα των φυλακών καλά κρατεί, αλλά μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους θα την έχουμε πια ξεκάνει. Αυτό είναι ένα κάλεσμα ν’ αποτελειώσουμε τη σκλαβιά στην Αμερική και απευθύνεται κατευθείαν στους/ις ίδιους/ες τους/ις σκλάβους/ες. Δεν υποβάλλουμε αιτήματα ούτε ζητάμε κάτι απ’ αυτούς που μας κρατούν αιχμάλωτους/ες. Απεναντίας, καλούμε τους ίδιους μας τους εαυτούς ν’ αναλάβουν δράση. Προς κάθε κρατούμενο/η σε οποιοδήποτε πολιτειακό και ομοσπονδιακό κατάστημα κράτησης σ’ αυτά τα εδάφη: σε καλούμε να σταματήσεις να ’σαι σκλάβος/α, ν’ αφήσεις τις σοδειές να σαπίσουν στις φυτείες, να κατέβεις σε απεργία, και να πάψεις να συμβάλλεις στην αναπαραγωγή των θεσμών που σε κρατάνε δέσμιο/α.
Αυτό είναι ένα κάλεσμα για αποχή κρατούμενων από τα μεροκάματα σε όλη την επικράτεια, ώστε να βάλουμε ένα τέλος στη σκλαβιά της φυλακής, αρχής γενομένης από την 9η Σεπτέμβρη 2016. Δεν μπορούν να λειτουργήσουν αυτές τις εγκαταστάσεις χωρίς εμάς.
Για την επίτευξη αυτού του σκοπού, χρειαζόμαστε στήριξη από κόσμο εκτός των τειχών. Μια φυλακή είναι ένα περιβάλλον, στο οποίο είναι πανεύκολο το επείγον κλείδωμα κρατουμένων στα κελιά, ένα μέρος ελέγχου και περιορισμού, όπου η καταστολή είναι εντοιχισμένη σε κάθε πέτρινο φράχτη και κρίκο αλυσίδας, σε κάθε χειρονομία και ρουτίνα. Όταν ξεσηκωνόμαστε ενάντια στις Αρχές αυτές, στρέφονται με μανία εναντίον μας, κι η μόνη προστασία που έχουμε είναι η αλληλεγγύη απ’ έξω.»
Ανταποκρινόμενοι σε αυτό το κάλεσμα στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον «αγώνα ενάντια στη σκλαβιά» ανιχνεύοντας αυτό το αγωνιστικό νήμα που συνδέει το χτες με το σήμερα, τους επιμέρους αγώνες ενάντια στις φυλακές σε κάθε χώρα, στις ΗΠΑ, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα είτε αυτοί εκδηλώνονται με εξεγέρσεις, καταστροφή – καψίματα φυλακών, είτε με μαζικές απεργίες πείνας όπου ανεξάρτητα με τη διαφορετικότητα των αιτημάτων αλλά και των μορφών κινητοποιήσεων, τους ενοποιεί η εναντίωση στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα.
ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»
ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ
Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές
________________________________________________________________
Error: Contact form not found.