ΕΝΑΡΞΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.
Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.
Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.
Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.
Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..
Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.
Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

το άρθρο 187
το άρθρο 187Α
την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

_________________________________________________________________

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΜΑΖΙΏΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

 

Τα τελευταία 15 χρόνια και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας», το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς έχει πάρει ολοένα και πιο ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά προκειμένου να επιβάλλει την δικτατορία των αγορών, τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ η οποία αναδείχτηκε μέσα από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης του συστήματος μετά το τέλος του διπολισμού. Στα πλαίσια αυτά , η καταστολή, η θωράκιση του νομικού και ποινικού οπλοστασίου των κρατών στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων και ιδιαίτερα απέναντι στην απειλή της ένοπλης επαναστατικής δράσης έχει μείζονα σημασία και εφαρμογή για την αναπαραγωγή του συστήματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το ελληνικό κράτος που είναι ενσωματωμένο στο άρμα του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει αφενός υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις  που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου έχει αναβαθμίσει το νομικό και ποινικό του οπλοστάσιο στις επιταγές του διεθνούς «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Έτσι το 2001 ψήφισε τον Α΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο, το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (εγκληματική οργάνωση), το 2004 ψήφισε τον Β΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση), το 2009 λίγο καιρό μετά την εξέγερση του 2008 ψήφισε τον κουκουλονόμο, το 2010 τροποποίησε το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο, TO 2012 με εισαγγελική διάταξη επέβαλαν την βίαιη απόσπαση του DNA και τέλος το καλοκαίρι του 2014 ψήφισε ως φυσική συνέχεια και συνέπεια της κατασταλτικής του πολιτικής τον νόμο για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Η σταδιακή αυτή αναβάθμιση της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους εντεινόταν παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια με τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων όμως η επίθεση αυτή οξύνθηκε ακόμα περισσότερο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την υπαγωγή της χώρας στην εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ με την υπογραφή του Α΄ μνημονίου του 2010.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου το καθεστώς έχει χάσει την κοινωνική συναίνεση που απολάμβανε προ κρίσης λόγω της λαίλαπας που έχει εξαπολύσει εδώ και 6 χρόνια η καταστολή κι η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία αποτελούν βασικοί πυλώνες και προϋποθέσεις για την διαιώνιση του συστήματος.

Γιατί η απονομιμοποίηση του καθεστώτος στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας λόγω της μεγαλύτερης κοινωνικής ληστείας που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, με την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση να μαστίζουν τον λαό, με τους χιλιάδες θανάτους από αυτοκτονίες, από αρρώστιες, από την έλλειψη βασικών αγαθών, με τους χιλιάδες αστέγους και αυτούς που τρέφονται από τα σκουπίδια ή εξαρτώνται από συσσίτια, όλα αυτά δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την προοπτική της επανάστασης και της ανατροπής ενός καθεστώτος που ευθύνεται για την κρίση και όλα  τα δεινά που επακολούθησαν.

Η ανάληψη της εξουσίας και της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από τον Σύριζα μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν αλλάζει ουσιαστικά τα πράγματα. Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση των μνημονιακών συμβάσεων και του κουρέματος του χρέους, η πολιτική που έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση Σύριζα δεν διαφέρει από αυτήν που εφάρμοσαν οι προκάτοχες κυβερνήσεις και αυτό αποδεικνύεται μετά την αίτηση παράτασης του υπάρχοντος μνημονίου-προγράμματος διάσωσης άσχετα αν με τα επικοινωνιακά τους κόλπα δεν το ονομάζουν μνημόνιο ή δεν ονομάζουν το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ ως τρόικα αλλά ως θεσμούς. Στην ουσία η κυβέρνηση Σύριζα έχει αποδεχτεί και τα μνημόνια και το χρέος και θα υπογράψει νέο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης μετά την παράταση του ήδη υπάρχοντος με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ πιστεύω ότι μόνο ο δρόμος της ανατροπής και της ένοπλης λαϊκής και κοινωνικής επανάστασης μπορεί να δώσει διέξοδο απέναντι στην κρίση, να ανατρέψει τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διαγράψει το χρέος. Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας διεκδικώντας:

1) Την κατάργηση του Α΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2001, του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση).

2) Την κατάργηση του Β΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2004, του άρθρου 187Α (τρομοκρατική οργάνωση).

3) Την κατάργηση του κουκουλονόμου.

4) Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄.

5) Την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. 

 

                                   Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

                                                                  Φυλακές τύπου Γ Δομοκού    

_________________________________________________________________

ΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΩΝ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Εμείς, πολιτικοί κρατούμενοι στη φυλακή τύπου Γ του Δομοκού, ο Κώστας Γουρνάς και ο Δημήτρης Κουφοντίνας, προχωράμε από σήμερα Δευτέρα 2 Μάρτη σε απεργία πείνας.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, για να καταργηθεί ολόκληρη η ειδική νομοθεσία εκτάκτων μέτρων με την οποία η εξουσία επιδιώκει να εγκληματοποιήσει και να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα ειδικά δικαστήρια – έκτακτα στρατοδικεία, αυτή η φάμπρικα εξόντωσης των νέων αγωνιστών, με τις ειδικές συνθέσεις, τους ειδικούς αντισυνταγματικούς νόμους, την ειδική αντιεπιστημονική και δόλια χρήση αποδεικτικών μέσων (π.χ. DNA), την ειδική κατασκευή αποδεικτικών στοιχείων.

Παλεύουμε για την κατάργηση όλων των ειδικών κατασταλτικών νόμων κατά των διαδηλωτών και κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Ζητάμε την άμεση κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων και του εκφοβισμού της κοινωνίας που αντιστέκεται.

Ζητάμε την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού που η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί σε ανήκεστες βλάβες, με το επίσημο ποσοστό αναπηρίας του να έχει φτάσει πλέον στο 98%.

Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

Ο αγώνας αυτός των πολιτικών κρατουμένων, οι κινητοποιήσεις και η απεργία πείνας, θέλει να στείλει ένα μήνυμα αντίστασης στον ελληνικό λαό: εμείς και μόνο εμείς, αναλαμβάνοντας το κόστος των επιλογών μας, χρειάζεται να πάρουμε ενωτικά και αποφασιστικά τις τύχες μας στα χέρια μας. Δικό μας είναι αυτό το χρέος απέναντι στην αξιοπρέπειά μας, απέναντι στις ερχόμενες γενιές.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Φυλακή τύπου Γ Δομοκού
2 Μάρτη 2015

Κώστας Γουρνάς
Δημήτρης Κουφοντίνας

_____________________________________________________________

Κείμενο του Ν. Μαζιώτη για την  απεργία πείνας της ΣΠΦ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Αυτή την περίοδο οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας στις φυλακές από τις 2 Μαρτίου. Κάποιοι από αυτούς, όπως εγώ, έχουμε ένα κοινό διεκδικητικό πλαίσιο που αφορά: την κατάργηση των «αντιτρομοκρατικών» νομοθεσιών, την κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.

Το ίδιο διάστημα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας και οι πολιτικοί κρατούμενοι της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς διεκδικόντας την απελευθέρωση των πρόσφατα προφυλακισμένων συγγενών τους που συνελήφθησαν μετά την αποκάλυψη οργάνωσης σχεδίου απόδρασης τους από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητα των διεκδικήσεων στηρίζω των αγώνα των κρατουμένων της ΣΠΦ στο αίτημά τους. Πιστεύω ότι παρά τις πολιτικές διαφορές των πολιτικών κρατουμένων και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ τους, παρά τις απεργίες πείνας που έχουν διαφορετικό πλαίσιο, οι αλληλέγγυοι, ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος πρέπει να στηρίξει όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Να μην αφεθεί κανένας μόνος του στην καταστολή.

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

 φυλακές τύπου Γ ΄ Δομοκού

_________________________________________________________________

AΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ: ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ – ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙΟΛΑΣ ΝΕΚΡΟΙ

Στις 03/03 η “δικαιοσύνη” αποφασίζει την προφυλάκιση της μητέρας των συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και της φίλης του δεύτερου, με την κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση.

Πίσω απ’ την προφανή γελοιότητα της κατηγορίας, κρύβεται η νοσηρή εκδικητικότητα της αντιτρομοκρατικής και δικαστικής εξουσίας, που θέλει να εκβιάσει συναισθηματικά τους δύο συντρόφους, αλλά και όλους μας. Δεν είναι απλά μια εκδίκηση που τείνει στο αμέτρητο, είναι μια προσπάθεια ακύρωσής μας. Ουσιαστικά, απαιτούν από εμάς μια παράδοση άνευ όρων, μία σιωπηλή ανακωχή και έναν αποχαιρετισμό αξιοπρέπειας, αλλιώς πάντα θα υπάρχουν “φιλόξενα” κελιά για τους συγγενείς μας στις φυλακές της δημοκρατίας.

Δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη. Ο πόλεμος ενάντια στην εξουσία έχει σφυρηλατηθεί ανεξίτηλα μέσα μας και κυλάει όπως το αίμα στις φλέβες μας. Δε θα παραδώσουμε ούτε ένα χιλιοστό οπισθοχώρησης στους εχθρούς της ελευθερίας, στους δικαστές και τους μπάτσους.

Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο χυδαία συναισθηματική πολιορκία. Αγαπημένα πρόσωπα, που δεν έχουν καμία πολιτική συγγένεια μ’ εμάς, αλλά μόνο βιολογική και συναισθηματική, έχουν απαχθεί και κρατούνται όμηροι της δικαστικής μαφίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ιερατείο της δικαιοσύνης καταργεί ακόμα και τη γελοιότητα των δικών του επίσημων κανόνων, αφού για το μέτρο της προφυλάκισης, ο “ιερός” τους νόμος ορίζει ότι «η προφυλάκιση εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις που ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή τέλεσης παρόμοιων αδικημάτων».

Ποιος, ακόμα κι από τους εχθρούς μας, θεωρεί ότι οι συγγενείς μας είναι “ύποπτοι φυγής” ή “τέλεσης αδικημάτων” – που άλλωστε δεν έχουν διαπράξει; Προφανώς κανείς…

Αυτή η αφήγηση των γεγονότων δεν είναι μόνο κομμάτι μιας προσωπικής ιστορίας ή μιας συναισθηματικά φορτισμένης παρένθεσης στην εμπειρία της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Αντίθετα, είναι κομμάτι μιας συνολικής στρατηγικής καταστολής, που συντονίζεται απ’ τους αρχιερείς των δικαστών, των μπάτσων και των δημοσιογράφων.

Ήδη ξεκίνησαν να χτυπούν ξημερώματα οι πρώτες πόρτες…

Το Σάββατο γίνεται γνωστή η αστυνομική επιχείρηση με το κωδικό όνομα “Γαλατάς”, για τον εντοπισμό της καταζητούμενης – μέλους του Ε.Α., Πόλας Ρούπα, ενώ δημοσιεύματα αναφέρονται σε πιθανή έρευνα στο πατρικό του μέλους του Ε.Α., Νίκου Μαζιώτη. Επίσης, την ίδια μέρα, αστυνομία και εισαγγελείς κάνουν έφοδο σε σπίτια αναρχικών, μετά από «ανώνυμο τηλεφώνημα για ύπαρξη όπλων και εκρηκτικών».

Μπορεί ο επίλογος των ερευνών να συμπυκνώθηκε στο υπηρεσιακό κωλόχαρτο με δύο λέξεις, «ουδέν ανευρέθη», όμως, ουσιαστικά, βρισκόμαστε στον πρόλογο του αστυνομικού και δικαστικού δεσμποτισμού.

Μέσα σ’ αυτό το συγχυσμένο πεδίο, που θλίψη και οργή αναμειγνύονται, παράλληλα με τη δική μας απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών μας, διεξάγεται και η απεργία πείνας ενάντια στις φυλακές τύπου Γ’, στον τρομονόμο, στον 187, στον κουκουλονόμο, στη φασιστική αστυνομική μεθόδευση της λήψης DNA, καθώς και για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού. Αυτή η απεργία πείνας είχε οργανωθεί και εξαγγελθεί καιρό πριν και έχει την αμέριστη πολιτική μας συμφωνία. Η δική μας απεργία αποφασίστηκε έκτακτα, ως αντανακλαστικό στην κατάσταση αιχμαλωσίας που επέβαλλαν στους συγγενείς μας.

Αυτές οι δύο απεργίες πείνας είναι, όμως, άμεσα συνδεδεμένες, καθώς συναντιούνται η μία ως συμπλήρωση της άλλης. Συγκεκριμένα, η απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών μας είναι η φυσική και πολιτική προέκταση της εφαρμογής του τρομονόμου, που η κατάργησή του τίθεται ως αίτημα της απεργίας πείνας των υπόλοιπων πολιτικών κρατουμένων.

Στη δική μας περίπτωση, προτάσσουμε την αιχμιακή – προσωπική αναφορά στους συγγενείς, γιατί η απειλή της διαρκούς αναβάθμισης του τρομονόμου, από μία εικόνα του μέλλοντος, μετατράπηκε σε μία φασιστική πραγματικότητα του σήμερα, που αιχμαλωτίζει τους δικούς μας ανθρώπους.

Γι’ αυτό δεν υπάρχει μέση οδός. Ή αποφυλακίζονται οι συγγενείς μας, ή θα υπάρξουν οι πρώτοι νεκροί απεργοί πείνας τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη, με φόντο την κυβέρνηση της Αριστεράς. 

Εμείς, για άλλη μια φορά ξεκαθαρίζουμε πως δε ζητάμε τίποτα για εμάς. Έχουμε αναλάβει πλήρως την πολιτική ευθύνη για όλο το σχεδιασμό της απόδρασής μας από τον Κορυδαλλό, κάναμε δημόσια την αυτοκριτική μας για τις “αστοχίες” μας και κρατάμε αμετανόητη τη θέλησή μας για ελευθερία και αναρχία, που θα έρθει μόνο απ’ τα δικά μας χέρια κι όχι απ’ την παθητική αναμονή των νόμων.

Αυτό που απαιτούμε είναι η απελευθέρωση των συγγενών μας, που έχουν απαχθεί από την εξουσία.

Θα ήταν συνειδησιακή και συναισθηματική αυτοκτονία, αν προσπαθούσαμε να δώσουμε σ’ αυτήν την περίπτωση τα δικά μας πολιτικά χαρακτηριστικά. Όσο κι αν απεχθανόμαστε τη λογική της θυματοποίησης, θα έπρεπε να είμαστε τυφλοί αν δεν αναγνωρίζαμε πως, στην προκειμένη περίπτωση, οι συγγενείς μας είναι τα εξιλαστήρια θύματα – τρόπαια των διωκτικών αρχών για τις επιλογές μας.

Γι’ αυτό, όταν μιλάμε για τους συγγενείς μας, δεν απελευθερώνουμε όλη την τραχύτητα του λόγου μας, καθώς δεν έχουμε σκοπό να παίξουμε πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των ανθρώπων μας. Επίσης, ούτε η νομική τους υπεράσπιση έχει καμία σχέση με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα τους, όπως στάθηκαν κι αυτοί δίπλα μας, δίχως να διασταυρώνονται οι πολιτικές μας επιλογές.

Το μόνο σίγουρο είναι πως κρατάμε την τραχύτητα και την απολυτότητα των δικών μας επιλογών στην απόφαση απεργίας πείνας μέχρι θανάτου. Προχωράμε με τη σιγουριά και τη θέληση αυτών που τα παίζουν όλα για το θρίαμβο της αδούλωτης και ελεύθερης ζωής.

Ίσως χρειάζεται το αίμα μας για να φυτρώσει η ελευθερία. Όμως, έτσι είναι…

Πεθαίνουμε με τον τρόπο που διαλέξαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια που δε συνθηκολογεί ούτε και μπροστά στο θάνατο.

Γιατί, αυθεντική ελευθερία υπάρχει μόνο μέσα στον αγώνα για ελευθερία.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ & ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

1. Για την κατάργηση του Α’ αντιτρομοκρατικού νόμου (άρθρο 187),
2. Την κατάργηση του Β’ αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α),
3. Την κατάργηση του κουκουλονόμου,
4. Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ’,
5. Την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας,
6. Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA (και, γενικότερα, την αστυνομική μεθόδευση με την κατασκευή ενόχων μέσω DNA).

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,
Πυρήνας Φυλακής

(11/3)