All posts by asmpa

Ραντεβού στη GARE (με αφορμή τη δίκη της πρώτης μπατσο-εισβολής)

Κείμενο του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη με αφορμή τη δίκη για την 1η εκκένωση της κατάληψης GARE, τον Νοέμβρη του ’17: Ραντεβού στη Γκάρε_1

Δυο λόγια για το ιστορικό νόημα των καταλήψεων

Το σύγχρονο καταληψιακό κίνημα στην Ευρώπη ξεκίνησε να αναπτύσσεται πριν μισό αιώνα, κυρίως στη Γερμανία και την Ιταλία, σε μια φάση έξαρσης της επαναστατικής πάλης ιδιαίτερα σε αυτές τις δυο χώρες. Αποτέλεσε μια κοινωνική εδαφικοποίηση της επαναστατικής ισχύος της εποχής. Οι καταλήψεις εισέβαλαν στην ιστορία ως ριζοσπαστικό κοινωνικό έδαφος μέσα στην α-κοινωνική έρημο και κόντρα στις πολιτικές ταξικής ειρήνευσης της μεταπολεμικής Κεντρικής Ευρώπης. Με αυτό τον χαρακτήρα μεταφέρθηκε το παράδειγμα και στον ελλαδικό χώρο, την εποχή του μεταμοντέρνου πασοκικού μουσoλινισμού και των κυβερνήσεων συνεργασίας που ακολούθησαν. Ιστορικά, οι καταλήψεις ήταν και παραμένουν πόρτες του αντικαπιταλιστικού κινήματος για το κατακερματισμένο κοινωνικό σώμα, πόρτες του κοινωνικού σώματος προς την επαναστατική αυτοδιεύθυνση.

Η ταύτιση των καταλήψεων εν’γένει, με τον αναχωρητισμό, τις υπαρκτές τάσεις εναλλακτισμού και τις πολιτικές ενσωμάτωσής τους, αποτελεί αντικινηματική προπαγάνδα λάσπης, κομματικής έμπνευσης. Στην πραγματικότητα, αυτή η αντικαταληψιακή κριτική συμβάλει μόνο σε αυτές τις κατευθύνσεις κι αυτό άλλωστε επιδιώκει προκειμένου να επιβεβαιωθεί.

Το καταληψιακό κίνημα άνοιξε δυναμικό χώρο πάνω σ’ ένα ριζικό επίμαχο σημείο της κρατικής-καπιταλιστικής κυριαρχίας: έβαλε σε κίνηση την απόπειρα άμεσης κατάργησης της ιδιοκτησίας. Με την περιφερειακή μορφή της κατάληψης απαξιωμένου εδάφους, η επίθεση στην ιδιοκτησία έγινε άμεσα και μαζικά εφικτή, στην υπηρεσία βασικών επιβιωτικών και κοινωνικών αναγκών. Ο απόλυτα κοινωνικός χαρακτήρας που ενέχει η άμεση απαλλοτρίωση πόρων, ακόμα κι αν πρόκειται για παροπλισμένα κεφάλαια, έχει τον σπόρο κι έχει αποτελέσει βατήρα άμεσων επιθέσεων στον πυρήνα του κράτους και του κεφάλαιου.

Όποτε το καταληψιακό κίνημα κατοχύρωσε τη δυναμική του, το κατάφερε αντιλαμβανόμενο τον εαυτό του ως μαχόμενη ενότητα. Ο αγώνας μικροκλίμακας μπορεί και αποκτά ρηξιακές μορφές όταν τα επιμέρους σώματά του αισθάνονται, σκέφτονται και δρουν ως μέλη ενός κοινού σώματος που δεν χωράει στον κατεστημένο κόσμο. Και τότε, ριζώνει διαχυτικά.

Όποτε το καταληψιακό κίνημα συρρικνώθηκε, συνέβη καθώς εσωτερίκευσε στα κλάσματά του τον α-κοινωνικό και πολιτικό σεχταρισμό ή καθώς συντάχθηκε με την ειρήνευση στον δρόμο, που κι αυτή οδηγεί αναπότρεπτα στην παραίτηση και την εξατομίκευση. Continue reading Ραντεβού στη GARE (με αφορμή τη δίκη της πρώτης μπατσο-εισβολής)

Αντιμιλιταρισμός κι επαναστατικός αναρχισμός: Από τον Έβρο και την καραντίνα, στο πλατφορμιστικό πρόταγμα

Αντιμιλιταρισμός κι επαναστατικός αναρχισμός

Η 14 Ιούλη είχε στην ημερήσια διάταξη ένα ακόμα στρατοδικείο εναντίον Ολικού Αρνητή Στράτευσης. Κλήθηκα να δικαστώ σε 2ο βαθμό από το Αναθεωρητικό Δικαστήριο (δηλαδή στρατιωτικό εφετείο) για την 4η δίωξή μου για ανυποταξία, που εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό και προσέθεσε μια επιπλέον καταδίκη μου στις 15 Ιούνη 2018. Αυτό το Αναθεωρητικό είχε προγραμματιστεί για τις 28 Απρίλη, αλλά μετατέθηκε λόγω καραντίνας…

Με αφορμή αυτό το στρατοδικείο και μέσα στην συνθήκη της μιλιταριστικής διαχείρισης της τρέχουσας επιδημίας κι ενώ είχαν προηγηθεί η δολοφονική επιχείρηση του ελληνικού στρατού στον Έβρο και το φασιστικό πογκρόμ στα νησιά του Β.Αιγαίου, έγραψα μια ανάλυση όσο μπορούσα πιο συνολική για τον αντιμιλιταρισμό από επαναστατική αναρχική σκοπιά, με σημείο εκκίνησης την ταξική-κοινωνική πάλη όπως διεξάγεται σήμερα. Το κείμενο, είναι σε μορφή PDF μέγεθος Α4 και σε μορφή PDF μέγεθος Α5, σχήμα βιβλίου, ώστε να γίνει ευκολότερη η εκτύπωσή του…

«Αμφότερες, η διαδρομή του αντιμιλιταριστικού κινήματος τα προηγούμενα χρόνια και η εξέλιξη της ταξικής πάλης παγκοσμίως και στον ελλαδικό χώρο, εγείρουν την κρίσιμη ανάγκη να προτάξουμε τον αντιμιλιταρισμό από συνολική σκοπιά, να βγούμε από τα ιδεολογικά στεγανά της θεματικής ενασχόλησης και να ξεριζώσουμε τους συντηρητικούς αυτοματισμούς που έχουν καταδικάσει τον αντιμιλιταρισμό στον ελλαδικό χώρο να πασχίζει να αναπτυχθεί σε κινούμενη άμμο. Τα πολιτικά σχήματα με τα οποία υπερασπίστηκα την Ολική Άρνηση συλλογικά, ενείχαν ως θεμέλιό τους μια συνολική επαναστατική αντιμιλιταριστική σκοπιά. Τώρα είναι ο καιρός να τεθούν τα ζητήματα με ακρίβεια και να απαντηθούν με σαφήνεια. Χωρίς περιστροφές, ποια είναι τα αντιμιλιταριστικά καθήκοντά μας ως αναρχικών με σκοπό την καταστροφή του κράτους και του καπιταλισμού; Τι έχουμε μάθει τις τρεις δεκαετίες του κινήματος Ολικής Άρνησης Στράτευσης ενάντια στο ελληνικό κράτος; Πώς απαντάει η αντιμιλιταριστική θεώρηση στα επίδικα της ταξικής πάλης σήμερα;

…Το κίνημα υπεράσπισης της Ολικής Άρνησης Στράτευσης δεν έχει θέσει τους πολιτικούς και οργανωτικούς όρους που θα μπορούσαν να στηρίξουν ένα ισχυρό κίνητρο. Δεν έχει καν τεθεί το ζήτημα της πάλης ενάντια στον στρατό από τη σκοπιά της επαναστατικής πρακτικής. Οπότε, ο ελευθεριακός αντιμιλιταρισμός έχει αφεθεί στον εθελοντισμό των Ολικών Αρνητών, προσδίδοντας έτσι στην Ολική Άρνηση τον χαρακτήρα της εξεζητημένης μερικότητας. Κατά συνέπεια, η μέγιστη προσδοκία των Αρνητών είναι να γίνουμε λίγο περισσότεροι. Κάθε μειωμένος σκοπός όμως, αδυνατίζει την προσπάθεια. Επιπλέον, η αποσπασματική άμυνα λυγίζει ευκολότερα.

Για να είμαστε δίκαιοι οφείλουμε να βγάλουμε από το κάδρο της κριτικής τους Ολικούς Αρνητές, ακόμα κι εκείνους που συνθηκολογούν κι επιπλέον, τις συλλογικότητες που δρουν σταθερά γύρω από την Ολική Άρνηση. Για την απουσία ενός συνολικού μετώπου, οι τελευταίοι που ευθύνονται είναι εκείνοι που έχουν κρατήσει ένα θέμα ζωντανό. Αν επιμερίζαμε τις ευθύνες ανάλογα με τα πόστα που έχει πιάσει ο καθένας, θα συνυπογράφαμε στη διαιώνιση μιας φεουδαρχίας που δεν γίνεται να δημιουργήσει οτιδήποτε ριζοσπαστικό. Η ευθύνη της αντιμιλιταριστικής πάλης είναι συλλογική για το αναρχικό κίνημα. Το δεδομένο ότι δεν υπάρχει ούτε μια πολιτική συλλογικότητα στον ελλαδικό χώρο σήμερα και βέβαια ούτε οι δυο ομοσπονδίες, που να θεωρεί ως θεμελιακή συνέπεια των θέσεών της το καθήκον των μελών της να δηλώσουν Ολική Άρνηση, καταδεικνύει ότι η αντιμιλιταριστική πάλη βρίσκεται εκτός του πολιτικού κινήματος…

Η Ολική Άρνηση Στράτευσης αντιμετωπίζει μια εντεινόμενη στρατηγική ποινικής οικονομίας. Η ανυποταξία, θεωρούμενη ως διαρκές έγκλημα, δηλαδή επαναλαμβανόμενο σε κάθε κλήση κατάταξης, έχει γίνει ένα ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό πεδίο αναμέτρησης με την οικονομική τρομοκρατία. Από την εμπειρία της υπεράσπισης της Ολικής Άρνησης, έχουμε ορισμένες σημαντικές ενδείξεις για την κοινωνική σύγκρουση σε αυτό το επίπεδο. Τα οικονομικά και στρατιωτικά μέσα επιβολής της πρόσφατης καραντίνας έφεραν αναπόφευκτα στην ατζέντα του κοινωνικού κινήματος το ζήτημα της οικονομίας ως δομή τρομοκρατίας και την ενεργητική αντιμιλιταριστική αντίσταση. Και λίγο πριν, ο ελληνικός στρατός ανέλαβε εκ’ νέου ενεργό δολοφονική δράση στον Έβρο. Η παράταση της αναβολής οργάνωσής μας με τρόπους κατάλληλους για να αντιπαραταχθούμε μαζικά και μαχητικά στις συγκεκριμένες παραμέτρους της κρατικής κυριαρχίας, είναι απλά ταξική αυτοχειρία. Θα αναλύσω αυτά τα ζητήματα μετά από μια συγκεκριμενοποίηση της συνολικότητας της αντιμιλιταριστικής στάσης μέχρι τις κρίσιμες συνέπειές της…

Τα χαρακτηριστικά του στρατοδικείου της 14ης Ιούλη μας παραπέμπουν στον αγώνα που δόθηκε ενόψει ενός αντίστοιχου στρατοδικείου πριν τέσσερα χρόνια. Σ’ εκείνην την εμπειρία θα βρούμε συνεπείς εμβαθύνσεις στα εγειρόμενα ζητήματα. Ταξικός πόλεμος και οικονομία, ριζοσπαστική πρωτοβουλία και μετωπική συστράτευση ικανή να ραγίσει τις σεχταριστικές καταβολές, εξαναγκασμός του κράτους σε υποχώρηση.

Ο συνεκτικός ειρμός του κειμένου θα φτάσει μέχρι τις πολιτικές συνέπειες της ανάλυσης της αντιμιλιταριστική πάλης. Ποιες μορφές οργάνωσης δίνουν ζωή στον επαναστατικό αντιμιλιταρισμό και ποιες υποτάσσονται προκαταβολικά στον μιλιταρισμό; Με την ειλικρίνεια που διακατέχει την επαναστατημένη ύπαρξη, οφείλουμε να γδύσουμε εκείνες τις ιδεολογικά και πρακτικά οργανωμένες πολιτικές στάσεις που συντηρούν τον αφοπλισμό του ταξικού-κοινωνικού κινήματος μέσα στο σφαγείο του κρατικού μιλιταρισμού.

Μέσα στο κείμενο κάνω παραπομπές στο βιβλίο του αντιστασιακού Κώστα Παπαιωάννου «Μάζα και Ιστορία», οι οποίες ξεκινούν μ’ένα σχόλιο διαλόγου πάνω σ’ αυτό το φιλοσοφικό-ιστορικό δοκίμιο. [Στο τέλος του κειμένου]… »

Οι ενότητες του κειμένου, με εισαγωγικά αποσπάσματα:

– Στρατοδικεία για τους αρνητές, κρατικές κανονιές στο πέλαγος (εισαγωγή)

– Η επαναστατική συστράτευση από αντιμιλιταριστική σκοπιά

«Η έννοια Ολική Άρνηση Στράτευσης μπήκε στα χαρακώματα του κοινωνικού κινήματος στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Ήταν μια ταυτότητα διαφοροποιημένη από την Αντίρρηση Συνείδησης. Ο όρος Ολική σηματοδοτούσε την άρνηση διεκδίκησης άοπλης ή εναλλακτικής θητείας. Ήταν μια σαφής δήλωση ολικής εναντίωσης στο σύνολο των θεσμών που περιβάλουν το κράτος, μέσω της αντιπαράτηξης προς την μιλιταριστική δομή του, όπως καταγράφηκε από την πρώτη στιγμή στους λόγους των Ολικών Αρνητών…

…Συνοψίζοντας, εύλογα, όμορφα και αναπόδραστα ο αντιμιλιταρισμός και τα επιτεύγματα της οριζοντιότητας λάμπουν στους αντάρτικους στρατούς και τις επαναστατικές πολιτοφυλακές, εκεί που οι καταπιεζόμενοι ανακτούν μαζικά τα πιο εξισωτικά εργαλεία της παρούσας πολιτισμικής φάσης, τα τουφέκια και μεταστρέφουν την τεχνολογία του πολέμου ενάντια στους στρατοκράτες.

Το σημείο εκκίνησης του αναστοχασμού γύρω από οποιοδήποτε ζήτημα είναι το ερώτημα “ποιος θέτει τα ερωτήματα;”. Δεν γνωρίζω άλλη απάντηση ικανή να επιβεβαιώσει τον εαυτό της εκτός από αυτήν: “εκείνος που μπορεί να γίνει κύριος των όπλων”. Το τι θα κάνουμε με τον μιλιταρισμό είναι το πρωταρχικό ερώτημα. Δεν αρκεί να προσδιορίσουμε τον εχθρό. Αν δεν μπορούμε να υποδεχτούμε τη βία του, δεν θα μπορέσουμε ούτε να τον προσδιορίσουμε».

– Τριακονταετής αντιμεταναστευτικός αντιπρολεταριακός πόλεμος, παρατεταμένη προετοιμασία συνοριακής σύρραξης, συμμετοχή στην πρώτη γραμμή του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Μ.Ανατολή

«Οι κανονιές στο πέλαγος έχουν διαφορετικά αποτελέσματα ανάλογα με το που βρίσκεται έκαστος. Τα φουρτουνιασμένα κινήματα δεν την «ακούνε». Οι ενατενιστές της ακτής μπορεί να βλέπουν τους κυματισμούς που αφήνουν τα βλήματα και να το σκέφτονται διπλά αν αξίζει να κολυμπήσουν. Όμως, υπάρχουν κάποιοι, πολλοί, δηλαδή οι πολλοί, που τρώνε κανονιές στο κεφάλι μεσοπέλαγα. Στα θαλάσσια σύνορα της Ευρώπης και στο στενό του Έβρου. Τα σύνορα είναι κάτι τεχνητό, αλλά δεν είναι γραμμές στον χάρτη -είναι κανονιές πάνω σε σάρκες…

…Αν η μετατροπή των συνόρων σε επαναστατική μεθόριο αποτελεί αναγκαίο σκοπό, χρειάζεται να υποστηριχτεί από την μεταφορά του πολέμου στα μετόπισθεν του εχθρού. Το κίνημα οφείλει να αναπτύξει μορφές δράσης και οργάνωσης μέσα στην εθνική επικράτεια αντίστοιχες της έντασης του αντιμεταναστευτικού πολέμου, του ενδεχόμενου διακρατικού και της συμμετοχής του ελληνικού κράτους στην πρώτη γραμμή του ιμπεριαλιστικού πολέμου στην Μ.Ανατολή. Αποτελεί διεθνιστικό αντιμιλιταριστικό καθήκον μας να ξεχερσώσουμε τις νατοϊκές βάσεις. Κι αυτός ο στόχος δεν θα επιτευχθεί με καμπάνιες αντιπληροφόρησης και διαμαρτυρίας. Επιπλέον, η αποστασιοποίηση από τον κρατιστικό ημι-αντιιμπεριαλισμό διόλου δεν συνεπάγεται την ανάθεση της πάλης εναντίον των κυρίαρχων μιλιταριστικών δομών στην ανύπαρκτη αριστερά. Η φουκωϊκή αναγωγή όλων των δομών εξουσίας σε αφηρημένες ή σε διαπροσωπικές σχέσεις και τελικά στον αντικατοπτρισμό του αναπόφευκτα σχιζοειδούς ατόμου, δεν έχει καμία θέση στην αναρχία˙ μπορεί να μείνει στην ιστορικό αρχείο των ποταπών προσχημάτων της εσωτερικευμένης αντεπανάστασης».

– Απέναντι στον στρατοκρατικό έλεγχο του κοινωνικού βίου και την οικονομία του

«Η στρατοκρατική κατάληψη του δημόσιου και του ψηφιακού χώρου, ο κατ’ οίκον περιορισμός και τα πρόστιμα κατά την έναρξη του πλανητικού ταξιδιού του covid19, καθιστούν απόλυτα επίκαιρη την αντιμιλιταριστική ανάλυση των Ολικών Αρνητών Στράτευσης και την εμπειρία των οικονομικών διώξεών μας. Η πολεμική διαχείριση της επιδημίας αποκάλυψε καθολικά το μιλιταριστικό υπόβαθρο της κρατικής κυριαρχίας. Όχι μόνο για εκείνους τους αγωνιστές που θεωρούσαν τον αντιμιλιταρισμό ως ένα επιμέρους ζήτημα ή ακόμα χειρότερα, εκείνους που τον μπέρδευαν με την προσωπική διαχείριση της θητείας, αλλά για το σύνολο των ταξικά καταπιεζόμενων. Είτε με τη μορφή της εργασίας σε συνθήκες οξυμένης επικινδυνότητας είτε με την μορφή της απομόνωσης σε συνθήκες μαζικού θανάτου στις φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα ψυχιατρεία, τα γηροκομεία και τις φτωχογειτονιές είτε με την μορφή της απόλυτης απομόνωσης στο οικιακό, για πολλές πατριαρχικό, πειθαρχείο. Επίσης, έχει ιδιαίτερη σημασία το γεγονός ότι το κύριο αποτρεπτικό μέτρο ενάντια στην κοινωνική επαφή ήταν τα οικονομικά πρόστιμα. Οφείλουμε να το εξετάσουμε ως εργαλείο αντιεξέγερσης, επικουρικό στην ωμή τρομοκρατία και στηριζόμενο σε αυτήν. Όπως λειτουργεί και στην δικαστική καταστολή…

…Το ελλαδικό κίνημα έχει την πολύχρονη εμπειρία της εδαφικής αντιφασιστικής πάλης. Έχει την εμπειρία της αποφασιστικής αντιπαράθεσης με την αστυνομική καταστολή. Έχει την εμπειρία της αντάρτικης πρωτοβουλίας. Έχει την εμπειρία της συλλογικής οργάνωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Αποτελεί ζήτημα αντοχής και προοπτικής απελευθέρωσης εδάφους ο συνομοσπονδιακός προσανατολισμός του μαχητικού κοινοτισμού.

Ένα πλήθος επιβιωτικών αναγκών κι επιπλέον όλες οι δημιουργικές ανάγκες μας, ζητούν άμεση υπεράσπιση. Οι καμπάνιες για την άρνηση ενοικίου θα μείνουν τοιχοκολλημένες αν δεν υπάρχει μαχητική οργάνωση γειτονιάς και συνομόσπονδη οργάνωση αλληλεγγύης, για να αντιμετωπίσει εξώσεις, δικαστήρια, πρόστιμα. Το ίδιο και με την υπεράσπιση των υπό κατάσχεση λαϊκών σπιτιών. Το ίδιο και με την προστασία της πρόσβασης στις βασικές υποδομές διαβίωσης. Το ίδιο, για να μπορέσουμε να σταθούμε στον δρόμο και να αποσπάσουμε έδαφος από τον μιλιταριστικό έλεγχο. Για να επιστρέψουμε μαζικά πίσω από τις γραμμές της αστικής τάξης τα χτυπήματα που δεχόμαστε. Για να πάρει νέα ορμή η κατάληψη χώρων αυτοοργάνωσης. Για να βρει τόπο και δύναμη η εργατική αυτοοργάνωση. Για την κοινωνικοποίηση των πάντων…»

– Τι σήμαινε η 2 Ιούνη 2016 για τον αντιμιλιταριστικό αγώνα. Τι μας δίνει σήμερα.

«…Είναι όμως επιτακτικό ακριβώς τώρα που δίνεται η πλατυά μάχη της ταξικής αλληλεγγύης ενάντια στον κρατική απόπειρα εμπέδωσης του κανιβαλισμού με αφορμή μια επιδημία, να είναι εξαρχής διαποτισμένη από το κοινωνικό μεγαλείο της. Η αλληλεγγύη δεν είναι κολεγιά ή καιροσκοπική συνάθροιση με βάση τη σεχταριστική αμοιβαιότητα. Είναι κοντόθωρη και παντελώς αναντίστοιχη των αναγκαιοτήτων της εποχής η πεποίθηση ότι οι συνοριοποιήσεις πίσω από τη γραμμή του κοινωνικού μετώπου μπορούν να κρατήσουν οποιονδήποτε δρόμο ανοιχτό. Να συνεχίσουμε προς τον σκοπό: συνομοσπονδιακό επαναστατικό μέτωπο».

Ποιοί και πως θα «επιζήσουμε»; Το ζήτημα του «κόστους» και η συλλογική ευθύνη

«Υπάρχει ένα σημείο στο οποίο έχουν συμφωνήσει σχεδόν όλοι όποιοι το έθιξαν εκφράζοντας άποψη για την τρέχουσα επιδημία, παρά τις όποιες άλλες διαφωνίες τους: για να αγωνιστούμε πρέπει να επιβιώσουμε. Ισχύει πράγματι αυτή η αμφιμονοσήμαντη συνάρτηση; …»

– Οι συλλογικότητες συγγένειας, ο πλατφορμισμός και το άλμα στην επαναστατική οργάνωση: το ζήτημα του αντιμιλιταρισμού στο επίκεντρο

«Ο αντιμιλιταρισμός σίγουρα εμπίπτει στη θεματική της πολιτικής οργάνωσης από την άποψη μιας καταστατικής ελευθεριακής δεοντολογίας για την μη αναπαραγωγή του μιλιταρισμού μέσα στο κοινωνικό κίνημα. Ωστόσο, θα ήταν μια αποσπασματική προσέγγιση να ξεκινούσαμε από αυτό το ζήτημα τρόπου σκέψης και πρακτικής, όσο κι αν ανήκει στην βασική ατζέντα των οργανωτικών ζητημάτων. Προκειμένου να δούμε την σχέση αντιμιλιταρισμού και οργάνωσης συνολικά και εξελικτικά, απαιτείται να εξετάσουμε την ιστορική διαλεκτική του…

…Παραπάνω εξήγησα πως η Οργανωτική Πλατφόρμα απάντησε σ’ ετούτα τα ζητήματα. Ειδικά αυτή η συγκεκριμένη τοποθέτηση του 1923 συνέδεσε ριζικά το ζήτημα πολιτική οργάνωση με το ζήτημα της απάντησης στην μιλιταριστική καταστολή. Θα μπορούσα να γράψω σχετικά με την Πλατφόρμα με οποιαδήποτε αφορμή. Ή αυτοτελώς. Η ένταξη του προτάγματος σε ένα κείμενο αντιμιλιταριστικό, από μια θέση έμπρακτης και αδιαμφισβήτητης αντιμιλιταριστικής πάλης, έχει μια λογική, κρίσιμη. Να μπούμε στο ψητό, για να το πω λαϊκά…

…Χωρίς μια τέτοια συνείδηση αδυναμίας και πίστη δυνατότητας δεν θα έφτανε ο αναρχισμός στην Ισπανία π.χ.. Αν θέλουμε την σωτηρία της γης και της ανθρωπότητας κι ας μην ελπίζουμε, θα πρέπει να γίνουμε εκείνη η αναρχική επαναστατική οργάνωση, η Γενική Ένωση Αναρχικών που θα πάει στην άκρη του κόσμου, στα ορυχεία της Αφρικής, να συναντήσει τις διαμελισμένες σάρκες του προλεταριάτου, για να φυτέψει οχυρά. Οτιδήποτε λιγότερο είναι συγκαλυμμένος εθνικισμός. Αν αναγνωρίσουμε ότι η Αναρχία έχει το ίδιο αρνητικό, “στερητικό” άλφα, με το Άτομο -την πιο άστοχη λέξη που υπήρξε ποτέ, για να χαρακτηρίσει μια βαθμίδα της ζωής που κυριολεκτικά θα έπρεπε να την ονομάσουμε Διάτμητο-, τότε η ενότητα που καταδηλώνουν και οι δυο αυτές έννοιες, βρίσκεται στην ταύτιση του διαλεκτικού στερητικού του σχίσματος (το αρνητικό α επί του α της αρχής), με το συμπεριληπτικό άλφα της Αγάπης και το οργιώδες της Άνοιξης. Για το πρώτο, ας δώσουμε πάλι τον λόγο στον αντιστασιακό φιλόσοφο της επαναστατικής Μάζας, Παπαϊωάννου: «Κάθε ερμηνεία, εφ’ όσον έχει τον άνθρωπο σαν σκοπό και σαν πηγή, είναι ζήτημα αρετής και τόλμης». Για το δεύτερο, ο λόγος πάλι στους διεθνιστές επαναστάτες του Κουρδιστάν: «Το τουρκικό κράτος υπολόγιζε ότι θα είχε τελειώσει με τους αντάρτες πριν την άνοιξη… Όπως μπορείτε να δείτε τώρα, ο χειμώνας πέρασε, η άνοιξη ήρθε, το καλοκαίρι θα έρθει, το φθινόπωρο θα έρθει και ο χειμώνας θα έρθει ξανά, οι εποχές θα περάσουν, αλλά εμείς θα παραμείνουμε εδώ»… »

– Σήμερα (ή τα λέμε χθες;)

«Η διαχείριση της τρέχουσας επιδημίας από τα κράτη αποκάλυψε μαζικά το μιλιταριστικό υπόβαθρο του κράτους και του κεφάλαιου. Οι φυλακές, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα κάτεργα και τα γηροκομεία ως τόποι πιθανής μαζικής σφαγής, ο δημόσιος χώρος ως πεδίο αποκλειστικά στρατιωτικού ελέγχου, ο ιδιωτικός χώρος ως ψηφιακό και πατριαρχικό πειθαρχείο, το ταξικό, ρατσιστικό και ηλικιακό triage και ο θάνατος σε καραντίνα ως στατιστική διαχείριση του πολέμου, ο ολοκληρωτικός ιδεολογικός πόλεμος, το επικοινωνιακό bleitzkreig, η μετωπική συναίνεση των καθεστωτικών δυνάμεων στην μοναρχία του εκτελεστικού, ο εθνικισμός ως απόλυτος ρυθμιστής της κατάστασης κτλ, αποτελούν όψεις ενός δομικού ιστορικού υποβάθρου…

…Η συναρμογή των διαφορετικών επιλογών με αυτόν τον τρόπο, που αν ιδωθούν διαχωρισμένα θα είχαν έναν “τυχαίο”, σολιψιστικό χαρακτήρα, καταδεικνύει την καταλληλότητα έκαστης επί συγκεκριμένων συνθηκών, την αμφότερη αναγκαιότητά τους και την ενότητά τους μέσα στην διαλεκτική της πάλης.

Συνθέτοντας ετούτες τις επισημάνσεις για τη δέουσα στάση των αγωνιστών ενάντια στην καταστολή, σήμερα, σε μια συγκυρία άγριας στρατοκρατικής επέλασης των αφεντικών παγκοσμίως ενάντια σε επαναστατικά μέτωπα, ενάντια σε εξεγέρσεις, ενάντια σε κάθε εστία αντίστασης και σε κάθε απόπειρα αυτοοργάνωσης του βίου των αποκλεισμένων, θα συνοψίσω σ’ένα κατευθυντήριο συμπέρασμα: Οι τρέχουσες συνθήκες απαιτούν όσο ποτέ πριν ενότητα αντάρτικης οργάνωσης-δράσης και αλληλέγγυας αντίστασης σε βάθος και σε πλάτος.

Όπως το γράφει η σημαία μας, από το 1918:

ΘΑΝΑΤΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΠΛΟΥΤΙΖΟΥΝ ΦΡΑΣΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Ιούνης-Ιούλης 2020

ολόκληρο το κείμενο σε pdf:

Antimilitarism_and_revolutionary_anarchism_A4_correct_1

Antimilitarism_and_revolutionary_anarchism_Book_A5

Απολογιστική-προτασιακή τοποθέτηση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη προς τους συντρόφους

Στις 21 Οκτώβρη 2019, περίπου στις 11μμ, πραγματοποιήθηκε από εμένα κι ένα ακόμα πρόσωπο η απαλλοτρίωση του ταμείου ενός καταστήματος κρατικού καζίνο στον Χολαργό (προάστειο της Αθήνας). Πριν την αποχώρησή μας από το σημείο άλλαξε χέρια το τουφέκι που είχαμε για την αυτοπροστασία μας. Ένα αυτόματο τουφέκι, εφόσον είναι διαθέσιμο αποτελεί ένα πειστικό αποτρεπτικό μέσο κατά την διάρκεια οποιασδήποτε πράξης που ενδέχεται να αντιμετωπίσει την δολοφονική επέμβαση των μισθοφόρων του κεφάλαιου. Καθάρματα σαν αυτά που σκότωσαν βασανιστικά τον George Floyd, τα ίδια που δολοφόνησαν ομαδικά τον ήδη τραυματισμένο από τα φασιστο-αφεντικά Ζακ Κωστόπουλο σ’ ένα πεζοδρόμιο, μεσημέρι, στο κέντρο της πόλης και ελάχιστο καιρό μετά, τον Embouka Mamasoubek στο αστυνομικό τμήμα της Ομόνοιας και που ακόμα τα ονόματά τους είναι άγνωστα αφού είχαν την πλήρη κάλυψη της αριστερής κυβέρνησης και της αστικής δικαιοσύνης, δεν καταλαβαίνουν άλλη γλώσσα από αυτήν που έχουν μάθει να εφαρμόζουν.

Την στιγμή που ξαναπήρα εγώ το όπλο, εκπυρσοκρότησε λόγω δικών μου αμελειών. Το βλήμα με χτύπησε στο πόδι. Αφού αποχωρήσαμε από το σημείο, κατέφυγα στο παρακείμενο σπίτι ενός παλιού φίλου. Εκεί, υποθέτοντας ότι πολύ σύντομα οι διωκτικοί μηχανισμοί και τα τσιράκια τους οι καθεστωτικοί ρεπόρτερ θα δημοσιοποιούσαν φωτογραφίες μου, αποφάσισα να εκκενώσω ένα διαμέρισμα στο οποίο φύλαγα ένα σύνολο εργαλείων αντίστασης, με σκοπό την διάσωσή τους. Έτσι, αυτά τα εργαλεία βρέθηκαν στο σπίτι που είχα καταφύγει και κατέληξαν στις αποθήκες των στρατοκρατών, περίπου δυο βδομάδες μετά τον τραυματισμό μου.

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ο πολιτικός απολογισμός μου και η πολιτική τοποθέτησή μου για τη συνέχεια του αγώνα, με σημείο αναφοράς τον τραυματισμό μου και την κατασταλτική επιχείρηση που ακολούθησε. Συντάχθηκε τον Γενάρη και κοινοποιήθηκε σε συλλογικά σώματα του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού κινήματος με ορισμένα ανοιχτά πολιτικά κριτήρια. Είχε προηγηθεί, λίγες μέρες μετά τις συλλήψεις, τις απαγωγές αγωνιστών και τις εισβολές σε σπίτια, μια πρώτη ενημερωτική δημόσια τοποθέτησή μου, με την οποία ανέλαβα την αποκλειστική ευθύνη για την κατοχή των εργαλείων που βρέθηκαν στο σπίτι του φίλου μου και μεταξύ αυτών, ενός τουφεκιού-σφραγίδα της Οργάνωσης Επαναστατικής Αυτοάμυνας. Ετούτο, το δεύτερο κείμενο σχετικά με τα γεγονότα της 21ης Οκτώβρη κι έπειτα, δημοσιοποιείται τώρα.

Η τοποθέτηση του Γενάρη αποτελείται από τρεις ενότητες. Η πρώτη, περιγράφει το πολιτικό μεθοδολογικό πλαίσιο του απολογισμού και στην συνέχεια, περιγράφει τα δεδομένα με πολιτικούς όρους και επισκοπεί τις πολιτικές συνθήκες που οδήγησαν στην συγκεκριμένη κατασταλτική επιχείρηση. Η πρώτη ενότητα κλείνει με την επισήμανση των θεμελιακών πολιτικών ελλείψεων του κινήματος, εμμένουσες επί πολλές δεκαετίες μέχρι σήμερα, οι οποίες καταδικάζουν και τους αγωνιστές και τους εξεγερμένους να στέκονται σαν σφαχτάρια μπροστά στην φονική ισχύ του κράτους. Είναι οι ίδιες πολιτικές ελλείψεις που οδηγούν τα μαχητικά σχήματα σε αναπότρεπτες ασυνέχειες.

Η δεύτερη ενότητα αποτελεί σύνοψη της πρώτης και πρακτική συγκεκριμενοποίησή της για την αλληλεγγύη. Απευθυνόμενη στους συντρόφους τους οποίους κίνησε η αλληλεγγύη σε σχέση με την κατασταλτική επιχείρηση που εξαπολύθηκε μετά τον τραυματισμό μου, βάζει στην σειρά ορισμένα δεδομένα προσανατολισμού. Η τρίτη ενότητα είναι ένας απολογισμός, πολιτικός και πρακτικός, των συνθηκών που οδήγησαν στον τραυματισμό μου.

Ακολουθεί ένας επίλογος επικαιροποίησης της απεύθυνσής μου προς τους συντρόφους, από την ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία βρίσκομαι.

ολόκληρο το κείμενο σε pdf:

the complete text in pdf:

Απολογιστική_Δημήτρη_Χατζηβασιλειάδη_1

Debreif_and_Propositional_Statment_1

Διαρκής αντίσταση σε κράτος, καταστολή και παρατρεχάμενους

Διαρκής αντίσταση σε κράτος, καταστολή και παρατρεχάμενους

Στο διάστημα της διακυβέρνησής της, η αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατρεχάμενών της επιχειρεί να προσδώσει ένα «δημοκρατικό» κι «ανθρώπινο» προσωπείο στην αστυνομία. Η πραγματικότητα, όμως, διαψεύδει αυτήν την προσπάθεια με αμείλικτο τρόπο. Κάθε κινητοποίηση αντιμετωπίζεται με χημικά και ξυλοδαρμούς, οι μπάτσοι συνεχίζουν να πυροβολούν στους δρόμους (πχ. σύλληψη των καταδιωκόμενων αγωνιστών Σακκά και Σεϊσίδη το καλοκαίρι 2016), ενώ στα τμήματα και στα κέντρα κράτησης μεταναστών τα βασανιστήρια και οι δολοφονίες (πχ. η εκπαραθύρωση του Pellumb Marnikollaj στο ΑΤ Πατησίων) αποτελούν καθημερινό καθεστώς.

Κάθε κυβέρνηση αξιοποιεί και αναβαθμίζει την αστυνομική βία προκειμένου να διατηρήσει τον έλεγχο πάνω στο κοινωνικό σώμα και να επιβάλει νέα μέτρα εκμετάλλευσης και υποταγής.

Κάθε απόπειρα ρήξης με τις συνθήκες καταπίεσης και κάθε έμπρακτη άρνηση στην κρατική κυριαρχία έχει να αντιμετωπίσει την ωμή και ένοπλη κρατική βία, της οποίας η νομιμοποίηση αποτελεί κεκτημένο, δομική προϋπόθεση και αυτοσκοπό της ύπαρξης των εξουσιαστικών θεσμών. Όπου επικρατεί μια κατ’επίφαση ειρήνη, η κρατική τρομοκρατία είναι ήδη εγκατεστημένη, επιβάλλοντας μαζικά τη συναίνεση, μέσα από μια ιστορία συσσωρευμένης βίας. Ο αντικατασταλτικός αγώνας αποτελεί βάση, εκ των ουκ άνευ, για τα εγχειρήματα αντίστασης κι αυτοοργάνωσης.

Στις δεδομένες συνθήκες, όπου κάθε απόπειρα αποδέσμευσης από την κρατική κυριαρχία βάλεται κατευθείαν κι ολοκληρωτικά, ο κοινωνικός αγώνας δεν μπορεί παρά να έχει επιθετικά χαρακτηριστικά. Ο πασιφισμός υπηρετεί τον ισχυρό, ανοίγοντας τον δρόμο στην καταστολή. Οι αγώνες μέσα στα πλαίσια της κρατικής νομιμότητας αφυδατώνονται κι αφομοιώνονται από τον ρεφορμισμό. Ειδικότερα σε σχέση με την καταστολή, η ρεφορμιστική στάση απέναντι της, δηλαδή η διεκδίκηση περιορισμών στην αστυνομική αυθαιρεσία, είναι μια φαινάκη που αποσκοπεί στον αφοπλισμό και τελικά στην εξουδετέρωση της αντίστασης.

Στη γειτονιά των Εξαρχείων, τα ρεφορμιστικά ιδεολογήματα επιστρατεύονται για να προταχθεί η καθαρή υποταγή στις κατασταλτικές συνθήκες. Με το πρόσχημα μιας κερδισμένης με αγώνες ή παραχωρημένης από την κυβέρνηση υποχώρησης κάποιων ειδικών μονάδων, οι φιλοκαθεστωτικοί παράγοντες καταγγέλουν όσους αντιστέκονται ως υπεύθυνους για την «επανάκαμψη» της αστυνομικής βίας και για τις συνέπειές της πάνω στη γειτονιά, με κύριο σημείο αναφοράς τον ακατάπαυστο χημικό βομβαρδισμό.

Είναι τα Εξάρχεια μια «όαση» ελευθερίας από την καταστολή; Τίποτα δεν συνηγορεί σ’αυτό, όσο κι αν κραυγάζουν, απ’ τη μια πλευρά ο Τόσκας, η καθεστωτική αντιπολίτευση και τα media, που ζητάνε περισσότερη αστυνόμευση και απ’ την άλλη πλευρά τα φερέφωνα της κυβέρνησης μέσα στη γειτονιά, που διατείνονται ότι η περίοδος της ωμής καταστολής ανήκει στο παρελθόν. Η πολιορκία των Εξαρχείων από κάθε λογής αστυνομικές δυνάμεις εντείνεται ακατάπαυστα. Μετά τον τελευταίο Δεκέμβρη, η επιχείρηση επιβολής της αστυνομοκρατίας αναβαθμίζεται με καθημερινές διελεύσεις, μπλόκα κι ελέγχους μηχανοκίνητων μονάδων και αλλεπάλληλες επεμβάσεις των ΜΑΤ και άλλων μονάδων καταστολής. Όπως γράφαμε μετά την κινητοποίηση της 29 Ιούνη, οι δυνάμεις καταστολής δεν διστάζουν να πνίγουν τη γειτονιά με χημικά, προκειμένου να εξουθενώσουν τους αντιστεκόμενους και να παραμείνουν στο έδαφός μας, αποδεικνύοντας κάθε φορά ότι η κρατική βία δεν έχει κανένα κοινωνικό έρεισμα και είναι διαρκής. Σε καθημερινό επίπεδο, καμία άλλη περιοχή της πόλης ή του ελλαδικού χώρου δεν βρίσκεται περικυκλωμένη και δεν διατρέχεται από τόσες αστυνομικές δυνάμεις όσες τα Εξάρχεια.

Η συνύπαρξη με τη βία, την καθημερινή εποπτεία και τη διαρκή απειλή της καταστολής, ότι σημαίνει μια αστυνομία, αποτελεί μια κανονικότητα μη αποδεκτή. Η αντίσταση στον διαρκή κίνδυνο μιας ολοκληρωτικής δυστοπίας είναι συνεχής. Όλο αυτό το διάστημα στα Εξάρχεια, συνεχίζονται με επιμονή οι επιθέσεις στις αστυνομικές δυνάμεις που επιχειρούν να εγκατασταθούν μόνιμα μέσα στη γειτονιά. Σταθερό σημείο αναφοράς του αντικατασταλτικού αγώνα έχουν γίνει οι συχνές επιθέσεις στα σημεία που στρατοπεδεύουν τα ΜΑΤ.

Οι τελετουργικές συμπλοκές αποτελούν μια πλούσια διεργασία του εξεγερσιακού αγώνα με ιδιαίτερη σημασία. Κατά βάση αποτελούν μια πραγματική εκδήλωση της μαχητικής αντίστασης. Η δυνατότητα της σύγκρουσης γίνεται βιωματική εμπειρία, διαμορφώνοντας ένα πρωταρχικό κέλυφος για την υλοποίηση του απελευθερωτικού φαντασιακού. Οι στιγμές αυτής της εμπειρίας αποτελούν τόπους συνάντησης και πολιτικής ζύμωσης. Για τους καταπιεσμένους, αυτή η ανοιχτή δυνατότητα αντιπαράθεσης με την καταστολή αποτελεί δημιουργική διέξοδο και εξελικτικό στάδιο, ακόμα κι όταν απουσιάζει μια οργανωμένη στρατηγική. Ταυτόχρονα, η δυνατότητα σύγκρουσης έρχεται στο προσκήνιο και επικοινωνείται πέρα από το χωροχρονικό σημείο εκδήλωσής της. Η στήριξη, η διάδραση και η συμβολή στην εξέλιξη αυτών των συγκρούσεων σε μια συνολική απελευθερωτική προοπτική αποτελούν ευθύνη των οργανωμένων αγωνιστών.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα της σημασίας των τελετουργικών συμπλοκών αποτελεί η αντίστοιχη πρακτική στα κατεχόμενα της Παλαιστίνης, η οποία εκδηλώνεται σε εβδομαδιαία βάση και εντάσσεται μέσα στις πάγιες τακτικές όλων των αντιστασιακών οργανώσεων.

Να επισημάνουμε ότι οι πολέμιοι της τελετουργικής σύγκρουσης, που συνήθως καταγγέλουν ένα αόριστο φετιχισμό της βίας, είναι αυτοί που αποσιωπούν τα πολιτικά χαρακτηριστικά και τη δυναμική της. Κι ίσως είναι οι μόνοι που βλέπουν την αντιβία αποσπασματικά, απολίτικα και αντιιστορικά, έξω από οποιαδήποτε κοινωνικοπολιτική αναφορά.

Παρόλη την προπαγάνδα της συγκεκαλυμένης συνθηκολόγησης, οι δομές αυτοοργάνωσης έχουν ριζώσει πάνω στο έδαφος της σύγκρουσης. Τα Εξάρχεια αποτελούν χώρο αυτοοργάνωσης και πραγμάτωσης ενός κόσμου ενάντια στον κόσμο της κυριαρχίας επειδή παραμένουν εστία εξέγερσης. Και γι’ αυτό η εξουσία με κάθε της πρόσωπο προσπαθεί ν’ απομονώσει αυτή τη γειτονιά.

Από την άλλη, ορισμένοι σήμερα προτάσσουν την «απομόνωση αυτού του μητροπολιτικού φαινομένου». Τι σημαίνει αυτή η «απομόνωση»; Να αποκοπούν από το σώμα της γειτονιάς και του κινήματος όσοι μάχονται έμπρακτα την καταστολή και να εκτεθούν στη βία της. Η χειρότερη συνέπεια αυτής της τακτικής είναι η μετατροπή του συνόλου σε παθητικό αποδέκτη της υφιστάμενης πραγματικότητας, διαλύοντας τις βάσεις αντίστασης. Να εξαφανιστούν τα δρώντα υποκείμενα και να πάρουν τη θέση τους οι επαγγελματίες εναλλακτικοί και οι χομπίστες, πλάι στους παραγοντίσκους, μέσα στα νταραβέρια του ελέγχου και των αγορών, των θεσμών και των μαφιών.

Οι δοσιλογικές οργανώσεις που λένε ότι υπάρχει καταστολή, αλλά όχι στα Εξάρχεια κι ότι πρέπει να αγωνιστούμε απέναντί της, αλλά όχι στα Εξάρχεια, αφορίζουν το θεμελιακό στοιχείο του αντικατασταλτικού αγώνα, τη σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής, επιδιώκοντας να διαλύσουν τις βάσεις κάθε αντίστασης. Γι’ αυτό και δεν συμπαρατάσσονται σε κανένα μαχητικό αγώνα.

Η αντιεξεγερτική προπαγάνδα αποτελεί απόρροια οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων και δεσμών. Ως τέτοια, πρέπει να μην γίνεται αντιληπτή σαν μια άποψη μέσα στο κίνημα, ούτε καν σαν κοινωνικός συντηρητισμός, αφού έρχεται να εξωραΐσει την αντικοινωνική βία των κατασταλτικών μηχανισμών. Πρόκειται για οργανωμένη αρωγή στις κρατικές απόπειρες ερημοποίησης του δημόσιου εδάφους κι ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Το Σάββατο 26 Αυγούστου κατά τη διάρκεια μιας σύγκρουσης μικρής έκτασης γύρω από το Πολυτεχνείο, μερικά δακρυγόνα που ρίχτηκαν μέσα στην πλατεία Εξαρχείων, έγιναν η αφορμή για να ξεσηκωθεί ένα πλήθος ανθρώπων, επισκεπτών και κατοίκων, ντόπιων και μεταναστών. Επί ώρες ένα οργισμένο σώμα μετακινούταν από σημείο σε σημείο εκεί που στέκονταν οι κρατικοί δολοφόνοι, αντεπιτιθέμενο με τα στοιχειώδη μέσα που είχε στη διάθεσή του. Αυτό το πρόσφατο γεγονός δείχνει τη δυναμική της διαρκούς αντίστασης. Η πραγματικότητα του κοινωνικού αναβρασμού απογυμνώνει ολοκληρωτικά τα ψευδοεπιχειρήματα των δοσίλογων. Η κοινωνική ιστορία θυμάται αυτούς που εξωραΐζουν την καταστολή, σαν ποταπό ανάχωμα μπροστά στο ποτάμι της οργής.

Με το μαχητικό αγώνα υπερασπιζόμαστε τους δημόσιους τόπους

Συνέλευση Ενάντια στην Αστυνομική Κατοχή

Το κείμενο σε PDF

Παρέμβαση στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας από τη Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Τη Δευτέρα 3/7 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας από τη Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Μοιράστηκε κείμενο, που αφορά τις εργοδοτικές δολοφονίες (εργατικά ατυχήματα τα αποκαλούν), σε εργαζόμενους της υπηρεσίας αλλά και σε περαστικούς καθώς πετάχτηκαν και τρικάκια στους 5 ορόφους του κτηρίου της οδού Αγησιλάου 10. Μια παρέμβαση που καθίσταται δυστυχώς πιο επίκαιρη λόγω της πρόσφατης δολοφονίας της  Nτανιέλα Πρελορέντζου εργάτριας στην καθαριότητα του Δήμου Ζωγράφου και μητέρα τεσσάρων παιδιών, ενώ συγχρόνως μάχη για να κρατηθεί στην ζωή δίνει ένας 45χρονος συμβασιούχος καθαριότητας στο Δήμο Θεσσαλονίκης ο οποίος τραυματίσθηκε σοβαρά στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης.

 Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

 

   ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ

 

Από το 2010 η χώρα μπήκε κάτω από το μνημονιακό ζυγό. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν και αφορούν κυρίως τη μισθωτή σκλαβιά ήρθαν να εξαθλιώσουν τους ήδη καταπιεσμένους (εργαζόμενους, άνεργους, συνταξιούχους) και να χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο τις εργασιακές συνθήκες.

Στα χρόνια λοιπόν των μνημονίων έχει παρατηρηθεί μεγάλη αύξηση των εργοδοτικών εγκλημάτων (εργατικά ατυχήματα…τα ονομάζουν) απέναντι στους εργαζόμενους που θυσιάζονται στο βωμό της ανάκαμψης και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Ο κατάλογος με τους νεκρούς στους χώρους δουλειάς είναι πολύ μεγάλος και έχει γραφτεί με το αίμα των εργατών. Στον κόσμο του κεφαλαίου άλλωστε τα πάντα μετριούνται σε χρήμα, δηλαδή μεγαλύτερο δυνατό κέρδος με το μικρότερο δυνατό κόστος που αυτό σημαίνει αυτόματα εντατικοποίηση της εργασίας, εξοντωτικά ωράρια, πάγωμα προσλήψεων, μη τήρηση στοιχειωδών κανόνων ασφάλειας, ειδικά στα χρόνια της κρίσης όπου οι πρώτες περικοπές στα έξοδα των επιχειρήσεων, ήταν αυτές που αφορούσαν τα μέτρα ασφαλείας, και αυτό συμβαίνει τόσο σε ιδιωτικές όσο και σε δημόσιες επιχειρήσεις.

Παρά τη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της μαύρης εργασίας και παρά την προσπάθεια του κράτους να αποκρύψουν τα πραγματικά στοιχεία, τα εργοδοτικά εγκλήματα αυξήθηκαν με ραγδαίους ρυθμούς. Δεκάδες χιλιάδες εργάτες κάθε χρόνο ποτίζουν με το αίμα τους τα εργασιακά κάτεργα και πολλές δεκάδες χάνουν τη ζωή τους. Τις εργοδοτικές αυτές δολοφονίες, έρχονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις, είτε αυτές προβάλλονται με νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις είτε με το κοινωνικό προσωπείο της αριστεράς, να τις παρουσιάσουν σαν αναγκαίες θυσίες στο βωμό της υποτιθέμενης ανάπτυξης και της εξόδου της χώρας από την κρίση, συσκοτίζοντας ότι είναι θυσίες για τη μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου που με περίσσια υποτέλεια υπηρετούν.

Στα πλαίσια αυτά, μετά από κάθε δολοφονία κυρίαρχο ρόλο αναλαμβάνουν τα ΜΜΕ, που σε μια προσπάθεια συγκάλυψης των εργοδοτικών εγκλημάτων και κοινωνικής χειραγώγησης, κάνουν λόγο για την “κακιά ώρα” και την “τραγική μοίρα” ενώ τις περισσότερες φορές ρίχνουν την ευθύνη στα λάθη των “άτυχων” εργαζομένων. Τον ίδιο ρόλο αναλαμβάνουν και οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες, πιστοί στον ρόλο τους, αυτόν της κατάσβεσης της κοινωνικής αγανάκτησης και της διεκδίκησης καλύτερων συνθηκών εκμετάλλευσης.

Ο καπιταλισμός είναι αμείλικτος και το να διεκδικούνται καλύτερες συνθήκες εργασίας μέσα στον καπιταλισμό δεν είναι αθέμιτο. Αθέμιτο είναι να αφήνουμε να αποφασίζουν άλλοι για μας, να αφήνουμε το κάθε λογής κομματόσκυλο-εργατοπατέρα να μας αντιπροσωπεύει και να υπονομεύει τα συμφέροντα μας στα πλαίσια ενός ιεραρχικού συνδικάτου. Οι εργαζόμενοι μπορούμε και πρέπει να οργανωθούμε, να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε, ανεξάρτητοι από κάθε πολιτικό κηδεμόνα, στηριζόμενοι στις δικές μας συλλογικές δυνάμεις, εκεί όπου καλλιεργείται η συνείδηση της κοινής μας θέσης σε αυτόν τον κόσμο και δομούνται συντροφικές σχέσεις αλληλεγγύης.

Η γενικευμένη εξατομίκευση της κοινωνίας ευνοεί τη διάσπαση και τον κατακερματισμό του κόσμου της εργασίας και αυτό είναι προς όφελος των εξουσιαστών. Πρωταρχικό ζητούμενο λοιπόν είναι να οργανωθούμε εντός και εκτός χώρων δουλειάς μέσα από αυτοοργανωμένες δομές, να αναζωπυρώσουμε τις εστίες του κοινωνικού-ταξικού πολέμου ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο. Να απαλλοτριώσουμε τον πλούτο που έχουν καρπωθεί από το αίμα και τον ιδρώτα μας. Ο αγώνας ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά είναι αγώνας για ζωή και αξιοπρέπεια. Είναι αγώνας για ένα κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας, δικαιοσύνης.

ΝΑ ΑΝΑΖΩΠΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ-ΤΑΞΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

anarxikhsyn@espiv.net

Απάντηση στην απαγόρευση, από την Ανοιχτή Συνέλευση ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ: ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ – Συγκέντρωση τώρα στα Εξάρχεια

Πριν μερικές μέρες το αρχισυνδικάτο των μπάτσων ανακοίνωσε εκδήλωση για σήμερα το απόγευμα στην πλατεία Εξαρχείων. Χθες η αστυνομία ανακοίνωσε απαγόρευση όλων των συναθροίσεων και πορειών από το ξημέρωμα μέχρι το βράδυ στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων, της Νεάπολης και του Κολωνακίου.

Ο λαγός της καταστολής πάνω στο αγωνιστικό έδαφος των Εξαρχείων έκανε την παράστασή του και αποσύρθηκε. Οι συνδικαλιστές μισθοφόροι βάζουν πάλι τις στολές τους, για να εφαρμόσουν τα κρατικά σχέδια ερημοποίησης των Εξαρχείων. Η γειτονιά βρίσκεται έτσι κι αλλιώς απέναντι στη διαρκή και εντεινόμενη στρατιωτική πολιορκία.

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΕΞΩ ΟΙ ΚΡΑΤΙΚΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Συγκέντρωση τώρα στην πλατεία

Περιφρούρηση της μικροφωνικής αλληλεγγύης στον αγώνα των φυλακισμένων, 5μμ

Περιφρούρηση της γειτονιάς, όλη μέρα

Ακατάπαυστη μαχητική αντίσταση

___________________________________________________

Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε

να μη την κοπανήσουμε,

να ζυγιαστούμε,

μη ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε!

(Κατερίνα Γώγου)

___________________________________________________

Ανοιχτή Συνέλευση ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Πέμπτη 29 Ιούνη 12:00

 

 

 

 

 

Συμμετοχή της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών στη μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων την Πέμπτη 29 Ιουνίου στις 17:00 στην πλατεία Εξαρχείων.

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΜΗΝΥΜΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Aπό τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές ξεκίνησαν έναν αγώνα μέσα από ένα διεκδικητικό πλαίσιο που περιλαμβάνει τα εξής αιτήματα:
1) Τη μη κατάργηση του νόμου 4322/2015 που αφορά τις αποφυλακίσεις
κρατουμένων
2) Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών
3) Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής
για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της
άδειας ή μετά την παραβίαση της, αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να
εκτίσει δύο διαφορετικές ποινές αθροιστικά.

Στη συγκεκριμένη κινητοποίηση συμμετέχουν ολοένα και περισσότερες φυλακές. Παράλληλα οι κρατούμενοι καλούνε τον κόσμο του αγώνα να πλαισιώσει την κινητοποίηση που διεξάγεται στα κολαστήρια της ελληνικής δημοκρατίας μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους. Ο αγώνας των φυλακισμένων για μια ανάσα ελευθερίας και ενάντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης του σωφρονιστικού ολοκληρωτισμού, συμβαδίζει με τον αγώνα κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και τη λεηλασία της ζωής του.

Στην περίοδο που διανύουμε, βιώνουμε την ολοένα μεγαλύτερη επίθεση του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου. Τα μέτρα που ψηφίστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, έχουν ως αποτέλεσμα τη φτώχεια και την εξαθλίωση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Το κράτος είναι το μοντέλο οργάνωσης της κοινωνίας που θέλοντας να διατηρήσει την κυριαρχία του δε διστάζει να επιτεθεί στα ριζοσπαστικοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας που εναντιώνονται στις βάρβαρες συνθήκες που αυτό επιβάλει. Ειδικότερα τα τελευταία χρόνια στην περίοδο της κρίσης του καπιταλισμού, το κράτος έχει επενδύσει ακόμα περισσότερο στη στρατηγική επιβολής ελέγχου αυξάνοντας το επίπεδο της καταστολής έχοντας ως στόχο την εξάλειψη των κοινωνικών αντιστάσεων. Π.χ. συστήματα παρακολούθησης και ελέγχου, η διαρκής παρουσία της αστυνομίας στον αστικό ιστό καθώς και η αναβάθμιση του νομικού του οπλοστασίου στο όνομα της κοινωνικής ειρήνης και της αντιμετώπισης της “τρομοκρατίας”.

Μία από τις περιοχές όπου συνυπάρχουν και δραστηριοποιούνται κομμάτια του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος είναι και τα Εξάρχεια. Μία περιοχή στην οποία βρίσκεται πληθώρα συλλογικών εγχειρημάτων, καταλήψεων, αυτοοργανωμένων στεκιών και κοινωνικών χώρων καθώς επίσης αποτελεί και πεδίο δράσης συνελεύσεων, πολιτικών ομάδων και συλλογικοτήτων. Μία ζωντανή εστία αντίστασης όπου αγωνιζόμενοι/ες εναντιώνονται στους αστικούς νόμους και τις κρατικές επιταγές, μια εστία ανομίας στην οποία ο εσωτερικός εχθρός οργανώνεται και επιτίθεται στο υπάρχον.

Η στοχοποίηση των Εξαρχείων, έχει πρώτα και κύρια πολιτικές προεκτάσεις, γι’αυτό και είναι δικαιολογιμένη από την πλευρά του κράτους. Έτσι λοιπόν ανά περιόδους, το “θέμα”των Εξαρχείων γίνεται η καυτή πατάτα που αλλάζει χέρια μεταξύ κυβέρνηση και αντιπολίτευσης, εξυπηρετώντας ενδοεξουσιαστικές διαμάχες. Δεν είναι λίγες οι φορές που γίνονται εξαγγελίες από πολιτικά κόμματα περί εκαθαρίσεων στην περιοχή και επαναφορά της αστικής νομιμότητας. Η σύνηθης μέθοδος ενίσχυσης της παρουσίας του κράτους στα Εξάχεια περιλαμβάνει, εισβολή σε καταλήψεις και αυτοοργανωμένους χώρους, εξακριβώσεις, προσαγωγές και συλλήψεις στους γύρω δρόμους από ασφαλίτες και φυσικά επεμβάσεις των ΜΑΤ.

Τις τελευταίες μέρες διακρίνουμε την “εφευρετικότητα” των μηχανισμών καταστολής. Το κάλεσμα της ΠΟΑΣΥ σε ανοιχτή εκδήλωση με θέμα “Ανοιχτές και Ελεύθερες Πόλεις” στην πλατεία Εξαρχείων έχει διττό ρόλο. Από τη μία επιχειρείται μια πιο “αναίμακτη” παρουσία των ένστολων καθαρμάτων της άρχουσας τάξης στην περιοχή και από την άλλη συντηρεί την ενδοεξουσιατική διαμάχη.

Οι επιχειρήσεις “Αρετή”, οι δολοφονίες των Μιχάλη Καλτεζά και Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και κατ’επέκταση οι εξεγέρσεις που ακολούθησαν, έχουν αφήσει ισχυρή πολιτική παρακαταθήκη. Συνεπώς κάθε αστυνομική παρουσία, είτε αυτή χρησιμοποιεί βία είτε φοράει το “εκδημοκρατισμένο” της προσωπείο δεν είναι ανεκτή.

Για εμάς ελεύθερες πόλεις θα είναι αυτές όπου θα υπάρχουν ισότιμες σχέσεις και δομές απαλλαγμένες από κάθε είδους εξουσία, βασισμένες στην αυτοοργάνωση. Πόλεις στις οπόίες δεν θα υπάρχουν υψωμένα τείχη φυλακών αλλά κοινότητες που θα υπερασπίζονται την ισότητα και την ελευθερία.

Συμμετέχουμε και καλούμε τον κόσμο του αγώνα στη συγκέντρωση -μικροφωνική αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων την Πέμπτη 29 Ιουνίου στις 17:00 στην πλατεία Εξαρχείων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ…ΓΙΑ “ΑΝΑΣΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ”

ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ,

ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ

ΜΑΖΙΚΑ- ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ- ΜΑΧΗΤΙΚΑ

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30 ΙΟΥΝΗ 12πμ – Πανελλαδικό 2ήμερο Αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων

Πανελλαδικό 2ήμερο Αλληλεγγύης

στον αγώνα των κρατουμένων – Παρασκευή 30/6 και Σάββατο 1/7

Από τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι σε διάφορες ελληνικές φυλακές, συντονίζονται εκ νέου, σε αγωνιστικές  και συλλογικές κινητοποιήσεις. Έως τώρα στην κινητοποίηση συμμετέχουν οι εξής φυλακές: Κορυδαλλού, Γυναικείες Κορυδαλλού, Αγίου Στεφάνου – Πάτρα, Δομοκού, Νιγρίτας, Χανίων, Αυλώνας, Μαλανδρίνου. Ενώ υπήρξαν και οι πρώτες προσπάθειες τρομοκράτησης με στόχο την αποτροπή συμμετοχής στην κινητοποίηση και άλλων φυλακών, όπως π.χ. στη Λάρισα, όπου η διεύθυνση των φυλακών απείλησε τους κρατούμενους ότι η συμμετοχή τους στην κινητοποίηση θα ισοδυναμεί με κόψιμο αδειών, μεροκάματων και πειθαρχικών διώξεων.

Τα αιτήματα των κρατουμένων αφορούν το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το πότε και πώς  θα βρίσκουν το δρόμο προς την ελευθερία τους και έχουν ως εξής:

1. Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015, που αφορούν στις υπο όρους αποφυλακίσεις, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.

2. Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στο θεσμό τον αδειών.

3. Κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των “σωφρονιστικών” καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίασή της.

Στον ελλαδικό χώρο υπάρχει μια μακροχρόνια παράδοση αιματηρών αγώνων, που έχουν δοθεί από τους κρατούμενους εντός  των κατ’ ευφημισμό σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Αγώνες αξιοπρέπειας και αντίστασης, που στόχο είχαν την ανάδειξη των φυλακών, ως αποθήκες και κολαστήρια ανθρωπίνων ψυχών, σε μία αργή και επίπονη πορεία προς τον εξανθρωπισμό τους. Η αλήθεια είναι βέβαια πως η μόνη εξανθρώπιση των σιδερόφραχτων κάτεργων, δεν μπορεί να είναι άλλη από την οριστική κατάργησή τους. Γιατί τίποτα θετικό δεν μπορεί να παραχθεί εντός δομών που το μόνο που αναπαράγουν είναι βία, αδικία και καταπίεση, παρά μόνο η διαιώνιση των ίδιων και χειρότερων στρεβλώσεων, που υποτίθεται πώς καλείται να «διορθώσει» ο εγκλεισμός.

Η φυλακή αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την αιχμή του δόρατος, στη φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, που διαθέτει για την διαχείριση της κοινωνικής εντροπίας. Το τρίπτυχο αστυνομία, δικαιοσύνη και φυλακές είναι τα μόνιμα σκιάχτρα του καθεστώτος, που καλείται να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε σκέφτεται να αντισταθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κρεατομηχανή αφανισμού ανθρώπων.

Καλούμε τον κόσμο του αγώνα να στηρίξει με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί  την κίνηση των κρατουμένων, να αντισταθούν και να σηκώσουν τη σημαία της αξιοπρέπειας, απέναντι στους τσιμεντένιους δεσμοφύλακες της κοινωνικής οργής, που ολοένα και φουντώνει στις μέρες μας. Οι φυλακές είναι ένας ακόμη  μοχλός συγκράτησης των κοινωνικών κραδασμών, που γίνονται αντιληπτοί από τους επικυρίαρχους αυτού του κόσμου. Η κατεύθυνση αυστηροποίησης του νομικού πλαισίου για τη λειτουργία των φυλακών, που προωθεί η συγκυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, δεν πρέπει να αφήνει αδιάφορο οποιονδήποτε αντιλαμβάνεται τη σύνδεση που μπορούν να έχουν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες, εντός κι εκτός των τειχών, ενάντια στους Λεβιάθαν του κράτους και του κεφαλαίου.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

  Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
saak@riseup.net

Παρέμβαση της Ανοιχτής Συνέλευσης ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ σε συναυλία του δήμου Αθηναίων στο λόφο του Στρέφη

Το βράδυ της Δευτέρας 26 Ιούνη η Ανοιχτή Συνέλευση ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ έκανε παρέμβαση στη μικροφωνική της συναυλίας του δήμου Αθηναίων στο λόφο του Στρέφη. Είχε ήδη αναρτηθεί πανό στο μπάσκετ του λόφου, πίσω από τη σκηνή της συναυλίας. Διαβάστηκε το κάλεσμα για τη συνέλευση γειτονιάς ενάντια το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου κι έγινε ενημέρωση για τη στήριξη του δήμου στην προγραμματισμένη μπατσο-φασιστοσύναξη της 29ης (Πέμπτη). Διαμηνύθηκε ότι η εεκδήλωση του αρχισυνδικάτου των κρατικών δολοφόνων αποτελεί ανακοίνωση πολέμου. Για να πατήσουν το πόδι τους εδώ θα πρέπει να ισοπεδώσουν τη γειτονιά.

Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε

να μη την κοπανήσουμε,

να ζυγιαστούμε,

μη ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε!

(Κατερίνα Γώγου)

______________________________________________________

Στις 29 Ιούνη, όλες και όλοι στους δρόμους των Εξαρχείων

Σήμερα Τρίτη 27 Ιούνη συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου: Θεατράκι λόφου Στρέφη Τρίτη 27 Ιούνη 7μμ

Παρέμβαση στο αστυνομικό στρατόπεδο έξω από το οίκημα του Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια – Κάλεσμα σε συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου

 

 

(Αφίσα & φλάϊερ για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου και τη συνέλευση γειτονιάς στις 27/6 στο Στρέφη)

 Σήμερα Δευτέρα 26 Ιούνη στις 4 μμ πραγματοποιήθηκε παρέμβαση συντρόφων της Ανοιχτής Συνέλευσης ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ και αλληλέγγυων, έξω από το οίκημα του Φλαμπουράρη στην οδό Βουλγαροκτόνου, που βρίσκεται υπό μόνιμη αστυνομική κατοχή και συνεχίστηκε με πορεία γύρω από το λόφο του Στρέφη στη Ζ.Πηγής και στη Καλλιδρομίου. Μοιράστηκαν κείμενα στα σπίτια της περιοχής και σε διερχόμενους και διαβάστηκαν από ντουντούκα, ρίχτηκαν τρικάκια και φωνάχτηκαν συνθήματα. Αργότερα ακολούθησε ανάρτηση πανό και αφισοκόλληση.

 Η παρέμβαση ήταν μια πρώτη επιτυχημένη απόπειρα να σπάσει το μπατσικό άβατο στη Βουλγαροκτόνου και η εγκατεστημένη τρομοκρατία των κρατικών μισθοφόρων. Με την σημερινή παρέμβαση καλούμε σε συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου, αύριο Τρίτη 27 Ιούνη 7μμ στο θεατράκι του Στρέφη, για να διώξουμε τους πραίτορες και τους πραιτοριανούς του καθεστώτος από τη γειτονιά μας.

 Η Ανοιχτή Συνέλευση ΕΝΑΝΤΙΑ στην ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ καλεί επίσης σε μαζικό μαχητικό συναγερμό στους δρόμους των Εξαρχείων όλο το εικοσιτετράωρο της 29ης Ιούνη, συγκέντρωση στην πλατεία στις 12πμ και σε περιφρούρηση της μικροφωνικής αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατούμενων στις 5μμ, απέναντι στις προκλήσεις των κατασταλτικών μηχανισμών. Continue reading Παρέμβαση στο αστυνομικό στρατόπεδο έξω από το οίκημα του Φλαμπουράρη στα Εξάρχεια – Κάλεσμα σε συνέλευση γειτονιάς για το στρατόπεδο της Βουλγαροκτόνου

Ενημέρωση και απολογισμός από την πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα στις 8 Ιούνη

Τα ξημερώματα Δευτέρας 13/03/2017 το κράτος πραγματοποίησε μια συντεταγμένη επίθεση ενάντια στον κόσμο του αγώνα. Ο Ανοιχτός Κοινωνικός Χώρος Βίλα Ζωγράφου και η κατάληψη στέγης μεταναστ.ρι.ών Αλκιβιάδου 4 εκκενώνονται και το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Αγρινίου δέχεται εισβολή από τις κατασταλτικές δυνάμεις. Κατά την εκκένωση συνελήφθησαν και διώκονται 7 σύντροφοι/ισσες που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της κατάληψης Βίλα Ζωγράφου, ενώ 127 μετανάστ.ρι.ες μεταφέρθηκαν στην Π.Ράλλη.

  Η Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα δημιουργήθηκε τον Μάρτη του 2017 ως ανοιχτή κινηματική διαδικασία για οργανωμένη και δραστική απάντηση στις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων από το κράτος. Είναι κοινή μας αντίληψη ότι αυτές οι επεμβάσεις αποτελούν αιχμιακά γεγονότα της διαρκούς πολιτικής στρατηγικής του κράτους, που στοχεύει στην εξάλειψη κάθε απόπειρας αυτοοργάνωσης και αντίστασης.

  Η καταστολή των καταλήψεων και των χώρων αγώνα είναι συνεχής και πολύμορφη: Καταστροφή υποδομών και αποκλεισμός των αυτοοργανωμένων δομών από τους πόρους τους (πχ. νερό, ρεύμα), νομικοί εκβιασμοί και διώξεις από ιδιοκτήτες (ιδιώτες, δήμαρχοι, πανεπιστήμια, υπουργεία κλπ.), καθημερινή αστυνομική τρομοκρατία στους/στις συμμετέχοντες/-ουσες (παρακολουθήσεις, προσαγωγές, συλλήψεις και φακέλωμα), παρακρατικές-φασιστικές επιθέσεις και πολεμική προπαγάνδα από την κορυφή της εξουσίας έως τον τελευταίο ρουφιάνο-δημοσιογράφο.

  Οι καταλήψεις είναι τα απελευθερωμένα από τον κρατικό έλεγχο εδάφη, όπου στεγάζονται οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας· είναι οι δομές όπου κοινωνικοποιείται ο αγώνας. Ο νέος κύκλος εχθροπραξιών, λοιπόν, που ανοίγει το κράτος, είναι κομμάτι του μωσαϊκού της συνολικής του επίθεσης στον κόσμο του αγώνα. Η συνεχής αυτή επίθεση από κράτος και παρακράτος είναι κομμάτι του ίδιου συρματοπλέγματος που φράζει τον δρόμο σε χιλιάδες μετανάστριες/-ες, ενισχύει τον έλεγχο και την παρακολούθηση στις πόλεις μας, χτίζει φυλακές υψίστης ασφαλείας και οπλίζει το χέρι των παρακρατικών συμμοριών οδηγώντας στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

  Με βάση τα παραπάνω, απευθυνθήκαμε σε κάθε κατάληψη, στέκι, εστία αγώνα και στο σύνολο των αγωνιζόμενων συντροφισσών/-ων, καλώντας σε συνδιοργάνωση πορείας αλληλεγγύης με τις καταλήψεις, τα στέκια και τους απελευθερωμένους χώρους. Η πορεία είχε ως σκοπό την εναντίωση στην καταστολή των καταλήψεων από το κράτος και το παρακράτος στοχεύοντας στη συγκέντρωση των δυνάμεών μας στον δρόμο.

Η πορεία πραγματοποιήθηκε στις 8 Ιούνη, με συγκέντρωση στην Ομόνοια στις 7μμ. Προηγήθηκαν μια μικροφωνική στην πλατεία Εξαρχείων στις 6/6 και μια παρέμβαση στην Περιφέρεια Αττικής στις 7/6 (https://athens.indymedia.org/post/1574575/).

Στην πορεία συμμετείχαν τετρακόσιοι με πεντακόσιοι σύντροφοι. Το σώμα ακολούθησε τη διαδρομή Αθηνάς-Ερμού-Σύνταγμα-Βουλή-Πανεπιστημίου-Προπύλαια-Εξάρχεια.

Η πορεία της 8 Ιούνη αποτέλεσε ένα σημείο προετοιμασίας για την καλοκαιρινή περίοδο, την οποία θεωρούμε περίοδο αιχμής της καταστολής και ένα βήμα στην κατέυθυνση της συγκρότησης ενός οριζόντιου και ανοιχτού μετώπου υπεράσπισης των καταλήψεων και γενικότερα των χώρων αγώνα.

Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα

 

Επόμενη συνέλευση, Παρασκευή 30 Ιούνη 7μμ Πολυτεχενείο, για τη συνέχιση της συγκρότησης της αλληλεγγύης και της αυτοπεριφρούρησης των καταλήψεων

Ενημέρωση από την καμπάνια ενάντια στην προετοιμασία του πολέμου

Στα πλαίσια της καμπάνιας ενάντια στην προετοιμασία του πολέμου, που πραγματοποιείται από τον Αντιμιλιταριστικό Συντονισμό, έγινε μικροφωνική στο Πάντειο πανεπιστήμιο και αναγραφή συνθημάτων σε πολλά σχολεία της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας, τις προηγούμενες εβδομάδες.

Η συνέλευση του Aντιμιλιταριστικού Συντονισμού πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα 5μμ στο Πολυτεχνείο (Γκίνη).

_____________________

Το κείμενο της καμπάνιας ενάντια στην προετοιμασία του πολέμου: PDF

Φωτογραφίες από τις παρεμβάσεις σε σχολεία και σχολές:

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥ.ΚΑ.ΠΡΟ. ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΤΗΣ χ.α. ΣΤΙΣ 26 & 28/6

Στις 26 και στις 28/6, καθώς και στις 4, 6, 10 & 13/7, ολοκληρώνεται ο κύκλος της δίκης της χρυσής αυγής στο εφετείο Αθηνών για την φετινή χρονιά. Σύμφωνα με τα ως τώρα χρονοδιαγράμματα η δίκη θα διακοπεί για 2μιση περίπου μήνες και θα επανεκινήσει στις αρχές Οκτώμβρη (04/10/2017).

Μετά την μεταφορά της δίκης στο εφετείο Αθηνών, από τις αρχές καλοκαιριού του 2016, η κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών στάθηκε και αντιστάθηκε αγωνιστικά απέναντι σε καθεστώς πολυμέτωπης πολιορκίας. Οι δυνάμεις της αστυνομικής καταστολής, οι κρατικές λεηλατικές μεθοδεύσεις και η διαρκής παρουσία των φασιστών, επιχείρησαν, αλλά δεν κατάφεραν, να πάρουν χώρο και έδαφος μέσα και ενάντια στα Προσφυγικά.

Η κοινότητα και η Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών, όλο αυτό τον χρόνο, με υπομονή, επιμονή, οργάνωση και αυτοπειθαρχία, έχοντας ως μέτωπο ΜΑΤ, ασφαλίτες, φασίστες και πλάτη την ΓΑΔΑ, απέκρουσαν κάθε εχθρική απόπειρα διείσδυσης, εισβολής, τρομοκράτησης ή συνδιαλλαγής, υπερασπιζόμενη την αυτονομία και την ελευθερία τους.

Βασισμένα στις δικές τους δυνάμεις και στην στήριξη αλληλέγγυων συντρόφων, τα Προσφυγικά, ως κοινότητα αγώνα και ως κατειλημμένη γειτονιά συνολικά, απέκοψαν από τους φασίστες κάθε πρόσβαση στο εφετείο διαμέσου τους, κράτησαν τις δυνάμεις καταστολής εκτός του ζωτικού τους χώρου και ενίσχυσαν σε βάθος και ισχύ τα σώματα και τις συλλογικοποιήσεις των αντιφασιστών που βρέθηκαν απέναντι στους φασίστες, τους πρώτους κρίσιμους μήνες της περσινής χρονιάς, στην βασική είσοδο επί της οδού Δέγλερη.

Αμύνθηκαν και αντεπιτέθηκαν συλλογικά στην εισβολή μπάτσων και φασιστών ενάντια στην γειτονιά στις 31/10/17 και απάντησαν στην προβοκάτσια που επιχείρησαν να στήσουν στις 1/11/17. Παράλληλα το απελευθερωμένο και περιφρουρημένο έδαφος των Προσφυγικών αποτέλεσε έμπρακτα όλο αυτό το διάστημα αγωνιστικό στήριγμα, στην πλάτη της καταστολής, σε όλο το πλήθος των διαφορετικών κινηματικών δικών στο ίδιο σημείο.

Οι τελευταίες αυτές συνεδριάσεις αποτελούν για τα Προσφυγικά μέρες μνήμης και συνέχειας για μια χρονιά αντίστασης και πολυμέτωπου αγώνα. Την ίδια στιγμή οι τελευταίες εξελίξεις με τους προπηλακισμούς της οικογένειας Φύσσα στην είσοδο επί της Αλεξάνδρας υπενθυμίζουν ότι κάθε βήμα πίσω για την περιφρούρηση των αγώνων μας σημαίνει ένα βήμα μπροστά στην κρατική και φασιστική καταστολή.

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΜΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

 

Περιφρούρηση της γειτονιάς από τους φασίστες & την καταστολή

Δευτέρα 26/6/17: 10.00π.μ

Μικροφωνική παρέμβαση – συλλογικές εργασίες στη γειτονιά – συλλογική κουζίνα

Τετάρτη 28/6/17: 10.00π.μ. – 4.00μ.μ.

 

Προσφυγικά Λ. Αλεξάνδρας – Αμπελόκηποι

 

                                                                                                                 21/6/17

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

email: sykapro.squat@riseup.net

Blog:  network23.org/prosfygika-community/

Ενημέρωση από δράσεις με αφορμή το G20 (πανευρωπαϊκά) – Two weeks till G20 Hamburg (some updates)

Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1574952/

post image

 

This was the video of the anarchist call against G20 in Hamburg.

And this are some actions, collected from https://tschuess.noblogs.org/post/category/english-direct-action/

Stones against SPD and prison profiteur

Arson attack against a ThyssenKrupp-vehicle

Attack against Thales

Arson attack against Deutsche Telekom

Excavator burns – against G20-Summit

Attack against construction-company HOCHTIEF and a call against the G20-summit

Attack against the ‘Messe Hamburg’, venue for the OSCE and G20 summits

Athens, Attack against the office of security company SCS

Berlin, Arson attack against a police station

Leipzig, 3 public-order-police vehicles torched

Sweden, Bank attacked

Leipzig, Arson attack against Job Center

Arson attacks against Sodexo and Vodafone

Berlin, French diplomatic vehicle torched

Bremen, Bundeswehr (Armed Forces) vehicle torched

Berlin, Arson attack on a police station against the Police Congress & the G20 Summit

Berlin, Securitas (private security company) vehicles torched

Hamburg, Two police cars torched

Hamburg, more Police cars in station torched

Arson attack against a ‘Securitas’ private security company vehicle

Madrid, Spain: Incendiary attack against the Cavalry Unit of the National Police

Bremen, Incendiary attack against Jobcenter

Arson Attack Against the Vehicle Fleet of ‘Deutsche See’

Weilheim, Arson Attack Against a Police Station

and this will happen:

there is a calender with the main protest events

International anti-capitalist demonstration against G20 summit: G20 Welcome to hell

Thursday, 6 July 2017 ,

4 p.m., St. Pauli Fischmarkt, Hamburg

If you can not come to Hamburg, ATTACK EVERYWHERE !

Εικόνες:

 

Συγκέντρωση – Μικροφωνική Αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων Πέμπτη 29/6 στις 5μμ – Πλατεία Εξαρχείων

Συγκέντρωση – Μικροφωνική Αλληλεγγύης

στον αγώνα των κρατουμένων

Πέμπτη 29 Ιουνίου 5μμ – Πλατεία Εξαρχείων

 

ΟΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

Από τις 18 Μαΐου, οι κρατούμενοι σε διάφορες ελληνικές φυλακές, συντονίζονται εκ νέου, σε αγωνιστικές  και συλλογικές κινητοποιήσεις. Σε πρώτο χρόνο ξεκίνησαν, με την άρνηση του μεσημεριανού κλειδώματος , θέτοντας παράλληλα την προοπτική κλιμάκωσης των κινητοποιήσεων.

Τα αιτήματα των κρατουμένων αφορούν το νομικό πλαίσιο που ρυθμίζει το πότε και πώς  θα βρίσκουν το δρόμο προς την ελευθερία τους και έχουν ως εξής:

1. Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015, που αφορούν στις υπο όρους αποφυλακίσεις, χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις.

2. Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στο θεσμό τον αδειών.

3. Κατάργηση του νόμου-έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των “σωφρονιστικών” καταστημάτων, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίασή της.

Η φυλακή αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο την αιχμή του δόρατος, στη φαρέτρα των κατασταλτικών μηχανισμών, που διαθέτει για την διαχείριση της κοινωνικής εντροπίας. Το τρίπτυχο αστυνομία, δικαιοσύνη και φυλακές είναι τα μόνιμα σκιάχτρα του καθεστώτος, που καλείται να αντιμετωπίσει οποιοσδήποτε σκέφτεται να αντισταθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική κρεατομηχανή αφανισμού ανθρώπων.

Εμείς, ως συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων, αποδεχόμαστε την αναγκαιότητα των αγώνων εντός των τειχών, τόσο για τους ίδιους τους κρατούμενους, αλλά όσο και για εμάς εκτός των τειχών. Η μάχη και η αντίσταση εναντίον των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους είναι υπόθεση όλων όσων ανήκουν στο στρατόπεδο της ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος , που ολοένα και με μεγαλύτερη ταχύτητα καταβροχθίζει και αφανίζει τις ζωές μας.

ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

 

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

 

  Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων
saak@riseup.net

__________________________________

Συμμετοχή της Συνέλευσης Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους, τους Φυλακισμένους και Διωκόμενους Αγωνιοστές

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΡΟΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΕΦΗΣΥΧΑΣΜΟΣ

 

Στις 31 Μαΐου 2017 τέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που αφορούσε «Μέτρα Θεραπείας ατόμων που απαλλάσσονται από την ποινή λόγω ψυχικής ή διανοητικής διαταραχής και λοιπές διατάξεις».

Οι «λοιπές διατάξεις» αφορούν τροποποιήσεις του άρθρου 187 («εγκληματική» οργάνωση) και 187Α («τρομοκρατική» οργάνωση) του ποινικού κώδικα.

Πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται σε όποιον και όποια «δημόσια με οποιονδήποτε τρόπο προκαλεί η διεγείρει» σε μια σειρά πράξεων, όπως σε «συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης ή ένταξης σε τέτοια», σε «διάπραξη εγκλημάτων», σε «εκπαίδευση ή χρήση εκρηκτικών κ.ά.» και σε «παροχή οδηγιών για ένταξη σε εγκληματική οργάνωση».

Το καθεστώς εμπλουτίζει – θωρακίζει το νομικό του οπλοστάσιο απέναντι σε όποιον/α αντιστέκεται όχι μόνο με πράξεις αλλά και με τον δημόσιο λόγο του. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις προτεινόμενες διατάξεις η διατυπωμένη δημόσια θέση που επικροτεί μια ένοπλη ενέργεια, ακόμη και η αναδημοσίευση μιας ανάληψης ευθύνης, πολύ δε περισσότερο όταν δημοσιεύει θετικά σχόλια για τη δράση μιας επαναστατικής οργάνωσης, αρκούν για να βρεθεί κατηγορούμενος και να καταδικαστεί για φρονηματικούς λόγους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ακολουθώντας πιστά τα βήματα των προκατόχων της επεκτείνει την «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση «του νόμου και της τάξης», ειδικά σήμερα σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής εξαθλίωσης, στην εποχή των μνημονίων. Γι’ αυτό και οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους, στοχεύοντας κύρια τις ένοπλες οργανώσεις και παράλληλα παρέχουν το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων, τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας. Η επέκταση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας αποτελεί την έμμεση παραδοχή της ήττας του κράτους να χτυπηθούν ουσιαστικά οι ένοπλες οργανώσεις, να απομονωθούν πολιτικά, να απωλέσουν τα όποια κοινωνικά ερείσματα έχουν.

Μετά τη δημόσια κατακραυγή που υπήρξε τόσο για το περιεχόμενο των συμπληρωματικών διατάξεων, όσο και τον τρόπο που προσπάθησε η κυβέρνηση να το περάσει από το παράθυρο, αναγκάστηκε σε σχετική υποχώρηση αποσύροντας τες από την δημόσια διαβούλευση με σκοπό να τις «επεξεργαστεί καλύτερα ώστε να μην υπάρχουν ασάφειες». Αποκαλύπτοντας παράλληλα ότι αυτές αποτελούν κοινοτική οδηγία που είναι υποχρεωτική για τα κράτη – μέλη. Το γεγονός αυτό δεν αφήνει κανένα περιθώριο εφησυχασμού, αφού σύντομα θα βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με μια νέα προσπάθεια της κυβέρνησης να υλοποιήσει την τόσο «βολική» κοινοτική οδηγία, πόσο μάλλον σε μια περίοδο όπως η σημερινή, που υπάρχει ένταση των επιθέσεων από τις ένοπλες οργανώσεις σε μια σειρά στόχους, που συνοδεύονται από μία ευρεία κοινωνική αποδοχή. Η ύπαρξη αυτής της αποδοχής από την στιγμή που δεν μπορεί να καμφθεί για να επέλθει η επανενσωμάτωση θα πρέπει να τρομοκρατηθεί για να σιωπήσει, υπό τη διαρκή απειλή της ποινικής αντιμετώπισης.

 

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΟΜΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Συλλογική μελέτη της ιστορίας των καταπιεσμένων

Η παράδοση των καταπιεσμένων μας διδάσκει ότι η ‘κατάσταση έκτακτης ανάγκης’ στην οποία ζούμε δεν είναι εξαίρεση, αλλά κανόνας. Πρέπει να κατακτήσουμε μια αντίληψη της ιστορίαςπου να συνάδει με αυτό το συμπέρασμα. Τότε, ξεκάθαρα θα συνειδητοποιήσουμε ότι το καθήκον μας είναι να δημιουργήσουμε μια πραγματική κατάσταση έκτακτης ανάγκης, και αυτό θα βελτιώσει τη θέση μας στον αγώνα ενάντια στον Φασισμό.”

Walter Benjamin

Η μελέτη της ιστορίας είναι η γλώσσα με την οποία, επικοινωνώντας το παρελθόν, μπορούμε να κατανοήσουμε το παρόν, για να οργανωθούμε εδώ και τώρα για την προοπτική της επανάστασης.

Η καθεστωτική ιστορία είναι γραμμένη από την πλευρά των εξουσιαστών. Μέσω αυτού του κύκλου αυτομόρφωσης, θα ανακτήσουμε τη δική μας αφήγηση, αυτή των καταπιεσμένων. Τις μαζικές εκδηλώσεις λαικής ανυπακοής, τις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις.

Η μελέτη γίνεται συλλογικά, με σκοπό, ο ένας για τον άλλον, να είμαστε ταυτόχρονα δάσκαλοι και μαθητές.

Πρώτος κύκλος αυτομόρφωσης:

H Παρισινή Κομμούνα

 

Κάθε Τρίτη 12:00-14:00

 

Κατάληψη GARE

(Καλλιδρομίου 74, Εξάρχεια)

Συμμετοχή των φυλακών Χανίων και Αυλώνα στις κινητοποιήσεις

Απο σημερα 12/6/2017 αρνουμαστε το μεσημεριανο κλεισιμο και καταμετρηση 12:00-15:00 συμμετεχοντας στη κινητοποιηση των κρατουμενων που εχει ξεκινησει.

Απαιτούμε:

  1. Η μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015 που αφορούν τις αποφυλακίσεις κρατουμένων αποτελεί μια μικρή αλλά σημαντική ρωγμή στην εντεινόμενη ασυδοσία των δικαστών απέναντι στους κρατούμενους. Ανύπαρκτες εγκληματικές οργανώσεις, δίκες χωρίς στοιχεία, εξοντωτικές ποινές και διαβιβαστικά των αστυνομικών υπηρεσιών, ρατσιστική αντιμετώπιση των μεταναστών κρατουμένων, ένα πλέγμα ταξικών διακρίσεων απλώς συμπληρώνει την εύστοχη ρήση που λέει ότι «η δικαιοσύνη είναι σαν τα φίδια, δαγκώνει μόνο τους ξυπόλυτος». Μέσα από τον αγώνα για την μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2105 χωρίς περιορισμούς και εξαιρέσεις προσπαθούμε να αγωνιστούμε ενάντια στις αυθαίρετες και καταχρηστικές δικαστικές κρίσεις ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στο ζήτημα των αναστολών οι οποίες χορηγούνταν με το σταγονόμετρο εγκαθιδρύοντας ουσιαστικά ένα ιδιότυπο καθεστώς παρατεταμένης ομηρίας μετά την έκτιση της ποινής του κάθε κρατούμενου.

  2. Η κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στον θεσμό των αδειών αποτελεί ουσιαστικά την κατάργηση ενός παράλογου νόμου του πρώην υπουργού της ΝΔ Νίκου Δένδια ο οποίος έδινε «γη και ύδωρ» στην εξουσία των εισαγγελικών αρχών μέσα στα καταστήματα κράτησης. Για να γίνουμε σαφής είναι προφανές ότι οι αρμόδιοι για να κρίνουν την συμπεριφορά του κάθε κρατούμενου δεν είναι άλλοι από όσους από θεσμική ιδιότητα (διευθυντές, κοινωνικοί λειτουργοί) παρακολουθούν και έρχονται σε επαφή με τους κρατούμενους. Οι εισαγγελείς στις φυλακές η μοναδική επαφή που έχουν με τους κρατούμενους είναι όταν τους βλέπουν στα πειθαρχικά συμβούλια που αποφασίζουν για την τιμωρία τους ή στα συμβούλια που αφορούν την χορήγηση αδειών. Πως είναι δυνατόν η άποψη ενός εισαγγελέα που δεν έχει καμία καθημερινή τριβή με τους κρατούμενους να λειτουργεί σε τέτοιο καθοριστικό βαθμό στην χορήγηση των αδειών. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν κρατούμενοι που ενώ η πλειοψηφία των μελών του συμβουλίου της φυλακής να ψηφίζει υπέρ της χορήγησης άδειας αυτή να απορρίπτεται εξαιτίας του βέτο που αποφασίζει να ασκήσει ο εισαγγελέας. Εμείς διεκδικούμε την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στις άδειες ώστε να έχει ένα πραγματικό νόημα η ύπαρξη του συμβουλίου της φυλακής σε διαφορετική περίπτωση ας καταργηθεί και αυτό και ας είναι μόνος αρμόδιος ο εκάστοτε εισαγγελέας ώστε να πέσουν οι μάσκες και να μην εφευρίσκονται προσχήματα «ευαισθησίας» εκεί που δεν υπάρχουν.

  3. Η κατάργηση του νόμου έκτρωμα, που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων, κατά την διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της, είναι μια πραγματική αναγκαιότητα για να βάλουμε ένα φρένο στην δημιουργία ενός νομικού τερατουργήματος που σκοπό έχει να επαναφέρει από την πίσω πόρτα ανθρώπους που θα κάθονται όλη τους την ζωή στην φυλακή μέχρι να πεθάνουν χωρίς καμία διάθεση υπερβολής σε αυτό που λέμε. Μέσω αυτού του νόμου τιμωρούνται με εξοντωτικό τρόπο χωρίς ντροπή οι εξεγέρσεις και οι αντιστάσεις που μπορεί υπό συνθήκες να διεξαχθούν μέσα στις φυλακές αφού όλες οι ποινές για συγκεκριμένα αδικήματα που θα λάβουν χώρα εντός ενός σωφρονιστικού καταστήματος (πχ μια στάση διαμαρτυρίας) θα αρχίσουν να εκτίονται μετά την ολοκλήρωση της αρχικής ποινής χωρίς την δυνατότητα συγχώνευσης των ποινών. Το ίδιο ισχύει και για τα αδικήματα που γίνονται κατά την διάρκεια ή μετά τις παραβιάσεις αδειών τα οποία δεν μπορούν να συγχωνευτούν αναγκάζοντας τον κρατούμενο να εκτίσει δυο διαφορετικές ποινές αθροιστικά. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν την εκδικητική στάση των δικαστικών και αστυνομικών αρχών σε περιπτώσεις όπως αυτές που αναφέραμε παραπάνω σε λίγο καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που είτε επειδή αντιστάθηκαν σε κάποιες παράλογες απαιτήσεις των σωφρονιστικών αρχών είτε επειδή παραβίασαν μια άδεια θα φορτώνονται με χρόνια φυλακής και θα πρέπει να εκτίσουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ χρόνια στα οποία μια ζωή δεν είναι αρκετή για να αποφυλακιστείς.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Κρατουμενοι στις δικαστικες φυλακες Χανιων

________________________________________________

Από σήμερα 13/6/2017 εμείς οι κρατούμενοι των φυλακών Αυλώνα αρνούμαστε να κλειδωθούμε στα κελιά μας το μεσημέρι συμμετέχοντας στην κινητοποίηση των κρατουμένων στις φυλακές.

Τα αιτήματα που έχει θέσει το Συντονιστικό Αγώνα αφορούν την :

1) Μονιμοποίηση των διατάξεων του νόμου 4322/2015 που αφορούν τις αποφυλακίσεις κρατουμένων.

2) Κατάργηση του εισαγγελικού βέτο στον θεσμό των αδειών

3) Κατάργηση του νόμου που αφορά στην αθροιστική έκτιση της ποινής για  συγκεκριμένα αδικήματα εντός των σωφρονιστικών καταστημάτων,  κατά την διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της.

Ανακοινώσεις του Συντονιστικού Αγώνα για τη συνέχιση της κινητοποίησης στις φυλακές

Ανακοίνωση για κλιμάκωση της κινητοποίησης στις φυλακές

Σε λίγο μπαίνουμε στην 3η βδομάδα από την έναρξη της κινητοποίησης των κρατούμενων του ελληνικού κράτους.

Στο Συντονιστικό Αγώνα συμμετέχουν ήδη οι Αντρικές και Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού, οι φυλακές Πατρών, Δομοκού και Νιγρίτας, ενώ αναμένεται να προσχωρήσουν και κρατούμενοι από τις υπόλοιπες φυλακές της χωράς.

Η μοναδική απάντηση στα δικαία αιτήματα των κρατουμένων από πλευράς Υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν το έγγραφο που έστειλε ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου, Ευτύχης Φυτράκης, ο οποίος ανακοίνωσε ότι η παράταση του νόμου 4322/2015 θα γίνει με περιορισμούς και εξαιρέσεις, καθώς αναμένεται και η εισαγωγή δικαστικού συμβουλίου για να εγκρίνει ή για να απορρίψει την αποφυλάκιση.

Εμείς από την πλευρά μας δηλώνουμε κατηγορηματικά αντίθετοι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο αφού επαναφέρει μια πηγή διαρκούς και εντεινόμενης αυθαιρεσίας στην προκειμένη της δικαστικής σε ένα τόσο κομβικό ζήτημα όπως οι αποφυλακίσεις κρατουμένων όταν το ορίζει τυπικά ο νόμος.

Αποφασίσαμε να κλιμακώσουμε την δυναμική της κινητοποίησης κρατώντας ανοιχτά τα προαύλια των πτερύγων από τις 8.00 μέχρι τις 18.30  (κανονικό ωράριο λειτουργιάς 8.00 – 11.00 και 15.30 – 18.30).

Καλούμε και τις υπόλοιπες φυλακές της χώρας να ενισχύσουν το Συντονιστικό Αγώνα με τις όποιες ιδιαιτερότητες της κάθε φυλακής και να μαζικοποιήσουν τον αγώνα των κρατουμένων.

Χαιρετίζουμε όλους τους αλληλέγγυους που μεταφέρουν την φωνή μας έξω από τα τείχη σε δρόμους και πλατείες.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ !

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

( Φυλακές Κορυδαλλού Α’, Β’ Γ’ Δ’, ειδική υπόγεια πτέρυγα )

_______________________________________

 

Ανακοίνωση του Συντονιστικού Αγώνα

 

Στις 14 Μαΐου του 2017 ο συγκρατούμενός μας Μιχάλης Μακρυγιάννης συμπλήρωσε 25 χρόνια πραγματικής φυλάκισης (31 χρόνια συμπεριλαμβανόμενου του ευεργετικού υπολογισμού). Μέχρι σήμερα όμως βρίσκεται ακόμη φυλακισμένος καθώς απ ότι φαίνεται, μιας και είναι η πρώτη τέτοια περίπτωση, το ανώτατο όριο πραγματικού χρόνου φυλάκισης δηλαδή τα 25 χρόνια που ορίζει ο νόμος, παραβιάστηκε πανηγυρικά.

Στις 29 Μαΐου ο Μιχάλης αναγκάζεται να ξανακάνει για πολλοστή φορά αίτηση  αποφυλάκισης, ενώ όλοι ξέρουμε ότι στα 25 έτη αποφυλακίζεσαι χωρίς αιτήσεις στο συμβούλιο και χωρίς όρους. Να σημειώσουμε εδώ ότι προφορικά ο εισαγγελέας επόπτης ύστερα από ανάλογη ερώτηση είχε πει ότι όντως το ανώτατο όριο κράτησης έχει συμπληρωθεί επομένως η αίτηση αποφυλάκισης θα γίνει δεκτή. Όμως, εννιά μέρες αργότερα, για μια ακόμη φορά, ο εισαγγελέας Πατεράκης εισηγήθηκε αρνητικά! Στην αιτιολόγησή του αναφέρει μεταξύ άλλων ότι ο Μιχάλης επειδή μπορεί (δηλαδή επειδή στέκεται ακόμη όρθιος) είναι πιθανόν να διαπράξει πάλι αδικήματα και ότι ‘’δεν αντιλαμβάνεται ότι η ελευθερία του δεν εξαρτάται από τυπικές προϋποθέσεις αλλά από τη μεταμέλειά του’’. Δηλαδή ο εισαγγελέας παραβλέπει ότι έχει επέλθει το ανώτατο όριο κράτησης που μέχρι τώρα κανείς δεν έχει ξεπεράσει, αφού όλοι λάμβαναν αναστολή πιο πριν (ακόμη και άτομα καταδικασμένα για αισχρά αδικήματα όπως βιασμούς κτλ) και αυτό που ζητάει είναι παρακάλια και συγνώμες. Λες και η συγνώμη εξασφαλίζει κάτι για την εκτός φυλακής πορεία, λες και υπάρχει ‘’αληθινή έκφραση μετάνοιας’’ από κρατούμενο προς τον εισαγγελέα.Το μόνο που ζητά ο συγκεκριμένος κρατικός υπαλληλάκος είναι την ταπείνωση του συγκρατούμενου, όπως την ζητούν όλοι του σιναφιού του σε κάθε ευκαιρία.

Ο εισαγγελέας αναφέρεται στη συνέχεια και σε διάφορα πειθαρχικά αδικήματα που είχε στο παρελθόν (σε 25 χρόνια φυλακής και η μητέρα Τερέζα θα έκανε πειθαρχικό) αλλά που κανένα δεν είναι ενεργό σήμερα. Παράλληλα προβλέπει το μέλλον λέγοντας ότι αν βγει θα κάνει πάλι αδικήματα. Όπως τους είχε γράψει και σε παλιότερο υπόμνημα προς το συμβούλιο αποφυλάκισης το 2016 που έλεγε το ίδιο επιχείρημα […] Σας τα λένε οι επιστήμονες εγκληματολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι αλλά εσείς έχετε μέθοδο και θεωρία δικιά σας , γιατί έτσι βολεύει το σύστημα  και οι περισσότεροι δικαστές εκτελούν εντολές άνωθεν που πρέπει να εκπληρωθούν. Εδώ αποφασίζετε με μελλοντολογία και προβλέψεις όπως η Λίτσα Πατέρα και ο Πιτ Παπαδάκος και εφόσον έχετε τέτοιο ταλέντο και ικανότητες προβλέψεων του μέλλοντος μου έξω στην κοινωνία ότι θα παρανομήσω ας κάνετε και την πρόβλεψη του μέσα στη φυλακή, αν θα κάνω αδίκημα, πότε θα βγω, αν θα βγω νεκρός ή ζωντανός.[…] και πιο κάτω: […]Για εσάς όμως αυτοπειθαρχία και συμμόρφωση προς τους βασικούς κανόνες του σωφρονιστικού συστήματος και της έννομης τάξης είναι να είσαι συνεργάσιμος, συμβιβασμένος, να χω πουλήσει την ψυχή μου, δηλαδή ένας κοινός χαφιές, να δέχομαι και να ανέχομαι τα πάντα, να μη διαμαρτύρομαι, να μην αγωνίζομαι για τα δικαιώματά μας και γενικώς να μη διεκδικώ τίποτα. Να είμαι μόνο έρμαιο του σάπιου συστήματός σας. Έτσι λειτουργεί το σωφρονιστικό σύστημα, μόνο αυτό είναι σωφρονισμός για όλους εσάς, να εξευτελίζετε και να ταπεινώνετε ανθρώπους. Έτσι ικανοποιείστε, όταν το πετυχαίνετε τότε ήμαστε σωφρονισμένοι. Όποιος δεν υποκύπτει και κρατά την αξιοπρέπειά του και την ηθική του τότε τον εκδικείστε και του καταστρέφετε τα πάντα στη ζωή του και ότι του χει απομείνει. Όταν το στοχοποιημένο θήραμα δεν υπακούσει και δεν υποκύψει το βασανίζετε και το κατασπαράζετε μέχρι τελικής πτώσεως επειδή διεκδικεί αυτό που του ανήκει και δικαιούται από το νόμο, κοινώς είστε παραβάτες και εκδικητές παραβιάζοντας και καταπατώντας τα πάντα πιστεύοντας πως θα πετύχετε να καταστρέψετε την αξιοπρέπεια και τις ηθικές αρχές μας.[…].

Το ζήτημα μας αφορά όλους τους κρατούμενους γιατί έτσι ανοίγει ο δρόμος να κρατήσουν χωρίς κανένα χρονικό όριο στην φυλακή όσους ισοβίτες για τον α ή β λόγο δεν θέλουν να αφήσουν ελεύθερους. Με την ίδια λογική μπορούν να αρνούνται τον ανασταλτικό χαρακτήρα τoυ υπολοίπου μεγάλων ποινών, με αποτέλεσμα την επιβολή της ποινής του θανάτου πίσω από τα σίδερα.

Οι υπεύθυνοι στο υπουργείο Δικαιοσύνης, που κωφεύουν προς το παρόν στα αιτήματα που έχει θέσει η κινητοποίηση στις φυλακές, οφείλουν να πάρουν θέση για τον φασισμό που υπόκειται ο Μιχάλης Μακρυγιάννης στου οποίου τη θέση θα μπορούσε να είναι ο καθένας μας.

Ο αγώνας συνεχίζεται. Απαιτούμε:

Τη μη κατάργηση του νόμου 4322/2015 που αφορά τις αποφυλακίσεις
κρατουμένων.

Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών

Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της,αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να εκτίσει δυο διαφορετικές ποινές αθροιστικά.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΑΓΩΝΑ

Καταγγελία της ΣΥνέλευσης ΚΑτειλημμένων ΠΡΟσφυγικών ενάντια στην ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡ.Μ.Α.

Η κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας βρίσκεται τα τελευταία χρόνια υπό διαρκή καταστολή. Κορυφαία γεγονότα αποτελούν: η μεταφορά των Προσφυγικών στο ΤΑΙΠΕΔ (2014), στην περιφέρεια Αττικής το 2016 και η πολύμηνη πολιορκία της γειτονιάς από μπάτσους με την δίκη της χ.αυγής στο εφετείο Αθηνών. Παράλληλα, το καθεστώς ελέγχου, καταστολής και τρομοκρατίας επιχειρεί να επιβληθεί με παρακολουθήσεις αγωνιστών και της γειτονιάς, στοχευμένους αστυνομικούς ελέγχους και προσαγωγές, στοχοποιητικά, ενοχοποιητικά δημοσιεύματα καθεστωτικών μέσων, εκβιασμούς σε μετανάστες και πρόσφυγες, προτάσεις οικονομικής εξαγοράς, πολιτικών πόστων κ.α..

Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας των κρατικών μηχανισμών και της αγοράς, αντιμετωπίσαμε την εσωτερική υπονόμευση και το σαμποτάζ ενάντια στην κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών από την Οργάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού (ΟΡ.Μ.Α). Κινήθηκαν εχθρικά προς την κοινότητά μας και την υπεράσπιση της γειτονιάς, όλο το προηγούμενο διάστημα, με όρους που καταργούν την συντροφικότητα και διαρρηγνύουν τις σχέσεις κοινού αγώνα. Τόσο σε σχέση με την αντίσταση ενάντια στην καταστολή και τους φασίστες, αναφορικά με την δίκη της χ.α. στο εφετείο Αθηνών, όσο και σε σχέση με τις εσωτερικές διαδικασίες, τις λειτουργίες και την άμυνα της κοινότητας και της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών.

Συνοπτικά:

Η ΟΡ.Μ.Α., μέσω διπλού-κρυφού μέλους της, μέλους της Συ.Κα.Προ. μέχρι τον περασμένο Οκτώβρη, και ηγετικού στελέχους της, πρώην μέλους της Συ.Kα.Προ. από το 2016, οι οποίοι κατοικούσαν σε υποδομές της κοινότητας και της συνέλευσης των Προσφυγικών, έθεσαν σε εφαρμογή σχέδιο:

Υπονόμευσης, σαμποταρίσματος και παραπληροφόρησης, μέσα στην γειτονιά, των συλλογικών αποφάσεων και των θέσεων της κοινότητας και της Συ.Κα.Προ., για την ακριβή υλοποίηση, στοχεύσεις και οριογραμμές των σχεδιασμών της περιφρούρησης της γειτονιάς, από τους φασίστες και την καταστολή, καθ όλη την διάρκεια της δίκης της χ.α. στο εφετείο Αθηνών. Υπόγεια προπαγάνδιση της στρατηγικής της ΟΡ.Μ.Α. για την δίκη της χ.α., εκφοβισμός της γειτονιάς για την ισχύ της καταστολής, υπονόμευση των περιφρουρήσεων, συκοφάντηση των αγωνιστών και των αλληλέγγυων, που σήκωσαν το μεγάλο μέρος της περιφρούρησης, των συλλήψεων και συνολικά της άμυνας της γειτονιάς, καθώς και πολλών αγώνων της χρονιάς που πέρασε.

Πραξικοπηματικών και παραπολιτικών “διαδικασιών” εντός της γειτονιάς, που αναιρούσαν συμφωνημένους σχεδιασμούς, υπευθυνότητες και σκεπτικά που κινήθηκε η Συ.Κα.Προ., όλο αυτό το διάστημα, σε σχέση με την περιφρούρηση από την καταστολή, τους φασίστες και το ξεπούλημα στην περιφέρεια Αττικής. Διασπορά ψευδών φημών και συκοφαντική αποδόμηση συντρόφων, πρακτικές πρακτορισμού και ανορθόδοξου πολέμου εναντίον συντρόφων και αγώνων, έκθεση και στοχοποίηση συντρόφων στην καταστολή και τους διωκτικούς μηχανισμούς,

Το σχέδιο αυτό (από το 2016, τουλάχιστον) έθετε σε προτεραιότητα την κεντρική στρατηγική της ΟΡ.Μ.Α σε σχέση με τα Προσφυγικά ως παραμάγαζο για την επέκταση της στις γειτονιές Γκύζη, Αμπελοκήπων, Πανόρμου, Ερυθρό και το κέντρο της Αθήνας, παράλληλα με τον ηγεμονικό ρόλο που φιλοδοξούσε να αποκτήσει στους κινηματικούς αγώνες για τις δίκες της χ.α. στο εφετείο Αθηνών, σε ανταγωνιστική σχέση με την υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών. Ως εκ τούτου, επιχείρησε το σπάσιμο της κοινότητας αγώνα, εισοδισμό και χειραγώγηση μελών της κοινότητας και απόκτηση πολιτικών πόστων μέσα στη γειτονιά, ταυτόχρονα με τους σχεδιασμούς μηχανισμών της καθεστωτικής αριστεράς και σε συνάρτηση με το κύμα καταστολής όλου του τελευταίου διαστήματος.

Ο ρόλος των δύο αυτών ατόμων εκτέθηκε μέσα στις διαδικασίες και την Συ.Κα.Προ. και φανερώθηκαν οι πρακτικές και οι σκοπιμότητές τους. Δεν αρνήθηκαν την χρήση εσωτερικών πρακτόρων εντός του κινήματος μέσα στις καταστατικές λειτουργίες της ΟΡ.Μ.Α., υπερασπίστηκαν το δικαίωμα παρεμβατικής παρουσίας θεσμικών φορέων στα αυτοοργανωμένα εδάφη και καταλήψεις και εκβίασαν την αλληλεγγύη απέναντι στην καταστολή των Προσφυγικών με όρους αποικιοκρατικούς. Χωρίς να εκδιωχτούν από τα Προσφυγικά ή να τους τεθεί καν, άμεσα, τέτοιο ζήτημα, αποχώρησαν «νύχτα», αφαιρώντας σημαντικό αρχειακό υλικό της Συ.Κα.Προ. που είχαν στην κατοχή τους.

Η κοινότητα των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας παραμένει ζωντανή στην μάχη ενάντια στην καταστολή, τους φασίστες και την συστημική αφομοίωση. Ανασυγκροτεί τις δυνάμεις της, καταθέτει την εμπειρία της στον κοινό τόπο και συνεχίζει να προχωρά στους αγώνες. Έτσι…

Καταγγέλλουμε την ΟΡ.Μ.Α.:

  • Για συνδιαλλαγή με σειρά συστημικών θεσμών, για την δίκη της χ.α., παράλληλα με την εξυπηρέτηση της πολιτικής μεταφοράς των Προσφυγικών στην Περιφέρεια Αττικής και ενάντια στην υπεράσπιση της γειτονιάς από την καταστολή, την αγορά και τους φασίστες.

  • Για στρατηγικό σχεδιασμό διάλυσης και λεηλασίας της κοινωνικής και εδαφικής βάσης της κοινότητας αγώνα των προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας, εκμεταλλευόμενη το ανοιχτό κοινοτικό οργανωτικό πλαίσιο, εκφοβισμού κομματιών της γειτονιάς απέναντι στην καταστολή, τους φασίστες και την εξαγορά από την περιφέρεια Αττικής.

  • Για ονομαστική έκθεση και στοχοποίηση συντρόφων και εγχειρημάτων στην καταστολή και τους διωκτικούς μηχανισμούς, σε σχέση με την υπεράσπιση των Προσφυγικών από τους φασίστες και ευρύτερα για την συμμετοχή τους στους κοινωνικούς αγώνες, στον ελλαδικό χώρο και διεθνώς.

  • Για σκόπιμη προσπάθεια ένταξης στην γειτονιά των Προσφυγικών, ατόμων εκτός κινήματος σήμερα και με αδιευκρίνιστο ρόλο και συνδιαλλαγές.

  • Για κλοπή αρχειακού υλικού από την Συ.Κα.Προ., με άγνωστες σκοπιμότητες και αποδέκτες.

Ενημερώνουμε, με βάση την εμπειρία μας, το αυτοοργανωμένο, οριζόντιο κοινωνικό κίνημα, τους επαναστάτες, τους αντιφασίστες (αναρχικούς και κομμουνιστές), τους κοινωνικούς χώρους και τις καταλήψεις, ότι η ΟΡ.Μ.Α. αποτελεί μια:

Ιεραρχική, υπερσυγκεντρωτική δομή της συστημικής και κομματικής αριστεράς, η οποία διατηρεί σχέσεις με καθεστωτικούς-κυβερνητικούς σχηματισμούς και χρησιμοποιεί διπλή ταυτότητα αναφορικά με την εξωτερική εικόνα της και την εσωτερική της πολιτική, ενάντια στο οριζόντιο κοινωνικό κίνημα και περισσότερο στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο.

Χρησιμοποιεί πρακτικές διείσδυσης, κρυφών-διπλών μελών, υπονόμευσης και αποδόμησης συλλογικοποιήσεων, οριζόντιων εγχειρημάτων και καταλήψεων, με στόχο την ηγεμόνευση ή τον εισοδισμό μέσα στους χώρους του αυτοοργανωμένου αγώνα και της αγωνιζόμενης προλεταριακής και νεολαιίστικης βάσης.

Για όλους αυτούς τους λόγους:

Διακόπτουμε κάθε κινηματική σχέση με την ΟΡ.Μ.Α., ως μια ηγεμονική συστημική πολιτική φράξια. Την συμβουλεύουμε άμεσα να παύσει την υπονομευτική και επεκτατική της πολιτική ενάντια στα κατειλημμένα προσφυγικά Λ. Αλεξάνδρας και να επιστρέψει άμεσα το αρχειακό υλικό που μας έχει κλαπεί από μέλη της. Για το αρχειακό υλικό, πιο συγκεκριμένα, το αναζητούμε ειδικά στους υπεύθυνους κλοπής και κατοχής του. Ακριβώς επειδή πρόκειται για υπόθεση εσωτερικής ασφάλειας, αναλαμβάνουμε οι ίδιοι την ευθύνη της αναζήτησής του.

Μέχρι τότε, καταλαβαίνοντας ότι η πολιτική στρατηγική της ΟΡ.Μ.Α. για τα Προσφυγικά, τον αντιφασισμό στην ευρύτερη περιοχή των Αμπελοκήπων και το ριζοσπαστικό-επαναστατικό κίνημα συνολικότερα, υλοποιείται μέσα από την υπόσκαψη και την λεηλασία των αγώνων μας, λαμβάνουμε όλα τα φρόνημα μέτρα αυτοπροστασίας μας.

Μπροστά στο σκιάχτρο της καταστολής και του κινδύνου, κάτω από το βάρος του αγώνα και του κόστους, άλλοι απομακρύνονται, άλλοι ξεπουλούν και παζαρεύουν την ήττα, άλλους τους συμπαρασύρει η σπασμένη συνείδηση, ο τρόμος και η ενοχή. ΟΙ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΝΤΑΙ

ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΕ

ΚΑΜΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – ΚΑΝΕΝΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ – ΚΑΜΙΑ ΣΥΝΔΙΑΛΛΑΓΗ

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ ΑΥΤΟΝΟΜΑ & ΕΛΕΥΘΕΡΑ

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Αθήνα, 5/6/2017

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

Ενημέρωση από την παρέμβαση σε συγκέντρωση-εκδήλωση στην πλ.Εξαρχείων

Το Σάββατο 3/6, βγήκε διαδικτυακά κάλεσμα για συγκέντρωση-εκδήλωση στην πλ. Εξαρχείων “ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον ολοκληρωτισμό” με υπογραφή “Καταλήψεις, συλλογικότητες, εγχειρήματα Εξαρχείων”. Ήταν γνωστό από μέρες πριν ότι το Nosotros ετοίμαζε δημόσια κίνηση ως συνέχεια των δράσεων και των ανακοινώσεων συκοφάντησης και στοχοποίησης εγχειρημάτων και συντρόφων/ισσών. Για αυτό, άλλωστε, το περιεχόμενο της αφίσας-κάλεσμα συνδεόταν άμεσα με το περιεχόμενο των ανακοινώσεων τόσο του Nosotros όσο και της security team.

Η ανοιχτή συνέλευση που είχαμε καλέσει στις 18:00 την ίδια μέρα με θέμα “να δοθεί απάντηση στις μαφιόζικες πρακτικές απέναντι στο κόσμο του αγώνα” συγκρότησε σώμα και παρενέβη με συνθήματα γύρω από την πλατεία για να απαντήσει στις κινήσεις βιτρίνας και ξεπλύματος των προηγούμενών τους ενεργειών. Σκοπός μας, επίσης, ήταν να υπάρξουμε άμεσα στον δημόσιο χώρο δηλώνοντας ανοιχτά και με τα πρόσωπά μας τη μη ανοχή στις πρακτικές τους. Μείναμε στην πλατεία μέχρι το τέλος της εκδήλωσης όπως είχαμε αποφασίσει.

Στη συγκέντρωση-εκδήλωση παρεβρέθηκαν τοπικά αφεντικά, μπράβοι, μέλη του Nosotros και του Συντονιστικού των προσφυγικών καταλήψεων, ανάμεσά τους και άτομα που είχαν πάει με μπράβους στην Gare και μετέπειτα έστειλαν αναίτια σύντροφο στο νοσοκομείο.

Μετά το τέλος της συγκέντρωσης-εκδήλωσης συγκρότησαν περιφρούρηση απέναντί μας αποτελούμενη από άτομα του Συντονιστικού των προσφυγικών καταλήψεων και του Nosotros. Κάποιοι από τις προσφυγικές καταλήψεις είπαν πως είχαν ενημερωθεί πως η παρέμβασή μας είχε στόχο την εκδίωξή τους κι άλλοι πως στέκονται απέναντί μας γιατί είχαμε προσβάλει το Συντονιστικό.

Η παρέμβαση έλειξε χωρίς συμπλοκή μετά από μία ώρα με την αποχώρησή μας. Παρότι τα άτομα που πρωτοστάθησαν στις επιθέσεις ήταν εκεί, ένας από τους λόγους που δεν συγκρουστήκαμε ήταν διότι μέρος του πλήθους δεν είχε καμία γνώση των περιστατικών ή ήταν τελείως παραπληροφορημένο. Να σημειώσουμε, επίσης, ότι την ίδια στιγμή διμοιρία είχε προσεγγίσει την πλατεία στο ύψος της Σουλτάνη από τη Σολωμού, ενώ περιπολικό πέρασε με ιλιγγιώδη ταχύτητα δίπλα από τη συγκέντρωση.

Να ξεκαθαρίσουμε προς πάσα κατεύθυνση πως η έμπρακτη αλληλεγγύη μας προς τις προσφυγικές καταλήψεις σε περίπτωση καταστολής ήταν και είναι δεδομένη.

Συλλογικότητες και σύντροφοι για την υπεράσπιση των χώρων αγώνα

CALL TO VIGILANCE AGAINST THE MAFIA WING OF REPRESSION / Announcement-information about the recent attempt to target GARE squat

CALL TO VIGILANCE AGAINST THE MAFIA WING OF REPRESSION

-STATEMENT OF SQUAT GARE-

On Wednesday 24/5. squat Gare was targetted by persons organized in the mafia. At noon, during clashes with the riot police which were taking place in the area around Exarchia sq., there was a confrontation between some protesters who were building a barricade against the pigs and a local bussiness man who attempted to prevent them from doing so. A group of people who were at that moment in a social centre next to where this was going on, jumped to the aid of this bussiness man. The said bussiness man is well known in the neighborhood of Exarchia for his connections with networks of extortion, prostitution and drugs as well as with the security police. The clashes that followed between some of the protesters and this particular group, became the excuse for laying the accusation on squat Gare as being responsible for the events.

This particular group has recently been accused, by a number of collectives during open assemblies, for attempting to impose their authority by military means over self-organized projects. This group acts in the name of social centres and formations of the movement, which despite having been asked to condenm the activities of this group, they stay silent.

Immediately after these events, this group came along with a bunch of bouncers and paid thugs and gathered outside the squat in a threatening manner. What we have here is a consortium which included gangs of thugs who sell protection to the local markets and who have in the past been involved in attacks and brutal injuries against active members of the movement. After their departure, some of the initial group came to our assembly and declared that they will target our squat unless we find and deliver, within 24 hours, the persons who clashed with them earlier on the square.

Later on the same evening, persons belonging to this group pulled down the banner of squat GARE from Exarchia sq. This is the banner with which we urge the neighborhood to mobilize against repression, calling for an open event on Exarchia sq. on Sunday 28/5 and to an open assembly against the police occupation of the neigborhood on Monday 29/5. The act of taking down the banner was an agressive act aimed at the social resistance against repression. Such practices serve the designs of the state, are beffiting only to parastate agents and as such they must be dealt with. The banner was immediately raised again by comrades of the squat with an organized and self defended intervention on the square. The barkings of gang dogs can only build up our rage and armour our defense. We will be determined against any attempt to terrorize the resistance in this neighborhood.

We call all forces of the movement to take a stance. SILENCE IS GUILT.

 

DEFEND THE HISTORY OF EXARCHIA

OUST THE PIGS AND MAFIA

Squat Gare

Kallidromiou 74, Exarchia

_____________________________________________________________

Announcement-information about the recent attempt to target GARE squat

On Wednesday 25th of May, following the call of GARE squat concerning the events that took place the day before in Exarchia and at the squat, we gathered and as one body  we made a demonstration and an action at Exarchia square making a stop outside the mafia controlled hotel exarcheion.
It was a first collective response against the provocations of gangs of bouncers and paid thugs against political fighters.
These particular persons who attempted to give an ultimatum to Gare squat and who pulled down a political banner from the square, belong to the Coordination of Refugee Squats and use its name for their actions which are clearly hostile to the movement, without any collective agreement of the Coordination. All the while, the social center Nosotros and the Coordination of Refugee Squats continue to provide political cover to this team.
These  persons who take part in designs for  political and financial domination in the area, in direct collaboration with mafia networks of paid thugs, attempt to engage football fans of a particular club and turn them against the movement’s spaces and activity. We declare that this attempt is misleading, as the struggle in a neighborhood is not the arena neither of football fan nor of personal conflicts. This specific clique as well as paid thugs in general do not have social recognition in the area and this is why they try to recruit people on the basis of football club participation. Everyone must be fully aware of the responsibility that they bear.

At this point we declare that:
We will defend our struggles by all means necessary, united against economic interests and their supporters.
    The anarchist/anti-authoritarian movement can have no relations to  mechanisms of exploitation and control.
    Political cover to such practices shall not be tolerated. The political structures that have provided cover to such mechanisms much renounce them and conduct public self-criticism about all these events.


Collectives and comrades for the defense of spaces of struggle

Κείμενα αλληλεγγύης στην Κατάληψη GARE, ενάντια στα παρακρατικά κυκλώματα των Εξαρχείων

ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΓΚΑΡΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΣ ΣΤΟΧΟΠΟΙΟΥΝ ΟΛΟΥΣ/ΟΛΕΣ
ΜΑΓΑΖΑΤΟΡΕΣ, ΜΕΤΡΟ, ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΙ ΤΙΜ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ, ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ  

 

Οι επαγγελματίες προβοκάτορες έχουν ήδη πιάσει δουλειά για να δημιουργήσουν  αποπροσανατολισμό από τα πραγματικά συμφέροντά τους και το ιστορικό που έδωσε αφορμή στην επίθεσή τους. Αποπροσανατολισμός, που επίσης αποκρύπτει και τα αντικειμενικά συμφέροντα των κυκλωμάτων που εμπλέκονται.
Έχουμε ακούσει, ότι άτομα από την Γκάρε έχουν βγάλει μαχαίρια σε έναν αθώο ξενοδόχο που πήγε να υπερασπιστεί μια γλάστρα, ότι μετέπειτα ξυλοκόπησαν άτομα που τον υπερασπίστηκαν και άλλες συναφή ιστορίες ξεπλύματος των πραγματικών προθέσεών τους.
Η Γκάρε δήλωσε εξ’ αρχής ότι δεν έχει σχέση με καμία επίθεση. Από όλο το πλήθος που παρεβρισκόταν μπροστά στην επίθεση στο μαφιοξενοδόχο και στους υπερασπιστές του τα σκουπίδια επέλεξαν από την πρώτη στιγμή να στοχοποίησουν την Γκάρε και να της δώσουν την ευθύνη πριν καν βρεθούν σε επικοινωνία μαζί της.
Σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε, ακόμα, ότι τις τελευταίες μέρες τα εν λόγω άτομα έχουν ξεκινήσει πιέσεις σε μέλος από το Μαύρο-Πολύχρωμο, δηλώνοντας μάλιστα ότι έχουν ”προσωπικό πρόβλημα” μαζί του.

Γιατί στην Γκάρε και γιατί σε όλους/ες μας?

Η πολιτική οικονομία μαφίας-παρακράτους και η αυτονομία των καταλήψεων. Continue reading Κείμενα αλληλεγγύης στην Κατάληψη GARE, ενάντια στα παρακρατικά κυκλώματα των Εξαρχείων

Καμπάνια του Αντιμιλιταριστικού Συντονισμού: Προετοιμάζουν τον εθνικό πόλεμο. Πολεμάμε για την καταστροφή των συνόρων.

ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ

Τον τελευταίο καιρό ο κρατικός μηχανισμός ενεργοποιείται από τις ραγδαίες ανακατατάξεις κυριαρχίας εντός κι εκτός συνόρων κάθε κράτους τροφοδοτώντας την πολεμική προετοιμασία με τη στρατιωτικοποίηση εντός της κοινωνίας. Το ελληνικό κράτος ξαναθυμάται τους παραδοσιακούς «εχθρούς» του, τα συνορεύοντα βαλκανικά κράτη και την Τουρκία. Στα πλαίσια της πολεμικής προετοιμασίας, κομβικό ρόλο διαδραματίζουν τα ΜΜΕ με τη συνεχή αναπαραγωγή αντιπαραθέσεων ανάμεσα στα κράτη με σκοπό τη δημιουργία εχθρικού κλίματος. Σ’ αυτό το έργο παίζει ο στρατός με εντατικές ασκήσεις, παρελάσεις και πρόβες θερμών επεισοδίων. Με τον τρόπο αυτό, προσπαθούν να ενισχύσουν συντηρητικές, πατριωτικές και εθνικιστικές αυταπάτες.

Παρόλα αυτά , αυτή τη στιγμή βιώνουμε ήδη μία πολεμική πραγματικότητα με τον στρατό να είναι ήδη σε δράση μέσα από τη στρατιωτική αντιμετώπιση της μετανάστευσης. Ο πόλεμος εναντίον των καταπιεσμένων μαίνεται εδώ και χρόνια με τους εκατοντάδες νεκρούς στο Αιγαίο και τους υπόλοιπους να κλείνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσο πιο παράνομοι είναι οι μετανάστες για το κράτος τόσο πιο νόμιμος είναι ο στρατός. Για την προώθηση της στρατιωτικής του δράσης, το κράτος ανατροφοδοτεί τα πιο συντηρητικά αντανακλαστικά και τη μισαλλοδοξία, ενώ παράλληλα την πλασάρει ως ανθρωπιστικό έργο. Με τον ίδιο τρόπο και ο διακρατικός πόλεμος πλασάρεται ως δίκαιη άμυνα για την υπεράσπιση της ελευθερίας, της ασφάλειας και της ειρήνης.

Η εξοικείωση στον πόλεμο γίνεται καθημερινά μέσα από τη στρατιωτικοποίηση και τον διαρκή ελέγχο στο κοινωνικό πεδίο: μαζική ρίψη πολεμικών χημικών, πλαστικές σφαίρες στις διαδηλώσεις , βασανιστήρια, πολλαπλασιασμός και διασπορά ειδικών κατασταλτικών μονάδων, φύλαξη των νέων συστημάτων εκμετάλλευσης και αποκλεισμού στα ΜΜΜ από μπάτσους.

Η πολεμική προετοιμασία αποτελεί τον δομικό ρόλο του στρατού εντός κι εκτός των στρατοπέδων. Εκτός από τον εξοπλιστικό τομέα που εξυπηρετεί οικονομικά συμφέροντα, κομβικό κομμάτι της πολεμικής προετοιμασίας αποτελεί η συνθήκη καθυπόταξης, συμμόρφωσης και χειραγώγησης των ανθρώπων στα πλαίσια της εθνικοκρατικής κουλτούρας. Η στρατιωτική θητεία και η στρατιωτική προπαγάνδα εμποτίζουν τις κοινωνικές σχέσεις με τους ιεραρχικούς κανόνες, τον ανταγωνισμό και την πατριαρχική κουλτούρα της κυριαρχίας και της βίας.

Η υπηρεσία στην πολεμική μηχανή στηρίζει την εκμετάλλευση, την τυραννία και τα σχέδια πολιτικής και οικονομικής επέκτασης των κρατών. Ένα από τα αναχώματα των καταπιεσμένων είναι να αρνηθούν να πολεμήσουν για εθνικά και οικονομικά συμφέροντα. Η λιποταξία από το εθνικό μέτωπο δεν είναι παραχώρηση εδάφους στον επεκτατισμό άλλων κρατών αλλά, αντιθέτως, είναι η έμπρακτη αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων που καλούνται να αλληλοεξοντωθούν. Είναι ο μοναδικός τρόπος για το μπλοκάρισμα των παιχνιδιών κυριαρχίας που τροφοδοτούνται με το αίμα μας.

Αυτοί που δεν έχουν τίποτα να χάσουν εκτός από την αυταπάτη της εθνικής ταυτότητας, δεν έχουν τίποτα κοινό να υπερασπιστούν μαζί με τους καταπιεστές και τους στρατοκράτες. Η άρνηση συμμετοχής στον πόλεμό τους καθιστά άμεση την προοπτική της επανάστασης. Αυτή η προοπτική είναι ήδη ορατή μέσα από την Ολική Άρνηση Στράτευσης, ως έκφραση έμπρακτης ρήξης με το κράτος και το κεφάλαιο. Ως σαμποτάζ των κρατικών πολεμικών σχεδιασμών, τα οποία στήνονται πάνω στο υφιστάμενο ανθρώπινο δυναμικό.

Γκρεμίζουμε σύνορα, χτίζουμε γέφυρες για μια απελεύθερη κοινωνία


Ουτε μια ώρα στο στρατό, Ολικη Αρνηση Στρατευσης

Αντιμιλιταριστικός Συντονισμός

email: saoas2june16@espiv.net

Το κείμενο σε PDF

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΞΥΛΟΔΑΡΜΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ

   Tην Τετάρτη 24/5, την ημέρα συμπλοκής έξω από το Hotel Exarcheion τα άτομα που στοχοποίησαν την Gare προχώρησαν σε ξυλοδαρμό νεαρού συντρόφου για παραδειγματισμό.
Ο σύντροφος ήταν παρών στο περιστατικό έξω από το ξενοδοχείο χωρίς καλυμμένα χαρακτηριστικά και προσπαθούσε να χωρίσει τους εμπλεκόμενους. Κάποιες ώρες μετά, ενώ κατέβαινε την Θεμιστοκλέους με την σύντροφό του, τον σταμάτησαν 7 άτομα, ένας εκ των οποίων πρωτοστάτησε στην απόπειρα εκφοβισμού της Gare. Όπως και στην Gare έτσι και προς αυτόν, απαίτησαν να δώσει ονόματα. Το ότι ο σύντροφος δεν γνώριζε  στάθηκε αρκετό για να τον στείλουν 2 μέρες στο νοσοκομείο. Τραυματίστηκε βαριά στο κεφάλι όταν μετά από χτύπημα έπεσε στο πεζοδρόμιο και παρ’ όλα αυτά συνέχισαν να τον κλωτσάνε στο κεφάλι όσο βρισκόταν στο έδαφος. Όταν αποφάσισαν να σταματήσουν να τον χτυπούν, πέρασαν στον εξευτελισμό του και  του κατέβασαν το παντελόνι και το εσώρουχο μέχρι που ήρθε το ΕΚΑΒ. Ο σύντροφος έχει επιστρέψει σπίτι του και συνεχίζει τις εξετάσεις λόγω προβλημάτων που του παρουσιάζονται.

   Η δημοσιοποίηση του περιστατικού καθυστέρησε γιατί περιμέναμε τη συμφωνία του ατόμου, το οποίο επίσης μας είπε ότι δίσταζε να προβεί το ίδιο σε αντίστοιχη κίνηση διότι ούτε σε συλλογικότητα ανήκει πλέον, ούτε έχει κάποια στήριξη στα Εξάρχεια.

Aναρχική συλλογικότητα Μαύρο-Πολύχρωμο 
Κατάληψη GARE 

Rigaer Street sends aggressive solidarity to Gare Squat and everybody resisting state oppression

When some people learned about the recent trouble to Gare Squat in Exarchia (Athens), they decided on Friday evening 26/05, to hang a banner in Rigaer Street, Friedrichshain (Berlin). After some minutes, Riot Police and Undercover Agents arrived at the scene and stole the banner. Meanwhile more people had gathered in nearby streets and ambushed a cruising Police vehicle with a rain of stones.

Soon more police was alerted to Rigaer Street, which is named a Dangerzone in official anouncements. But also more people came to protect the area and started throwing stones on cops.

More Anti Riot Units and a helicopter emerged and took a threatening position in front of the squat Rigaer 94. They did not find anyone because rioters left quickly.

Now the mainstream media and the scumbags from political partys will scream their never ending story about the dramatic anarchist violence in this area. But we know, the war has already begun and, infected by the virus of freedom, we are going to build lawless areas in their citys of surveilance.

Let us kick out police and their friends.

Virus Baxalais

source: https://linksunten.indymedia.org/de/node/213625

Κάλεσμα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων – Ανακοινώσεις κρατουμένων

 

Από τις 18 Μαΐου οι κρατούμενοι στις ελληνικές φυλακές ξεκίνησαν κινητοποιήσεις, αρχικά αρνούμενοι το μεσημεριανό κλείδωμα της φυλακής, με αιτήματα:

1) Τη μη κατάργηση του «νόμου Παρασκευόπουλου» που αφορά τις αποφυλακίσεις κρατουμένων.

2) Την κατάργηση του εισαγγελικού βέτο για τη χορήγηση αδειών

3) Την κατάργηση του νόμου που αφορά την αθροιστική έκτιση της ποινής για συγκεκριμένα αδικήματα εντός των φυλακών, κατά τη διάρκεια της άδειας ή μετά την παραβίαση της, αναγκάζοντας τον κάθε κρατούμενο να εκτίσει δύο διαφορετικές ποινές αθροιστικά

Καλούμε συλλογικότητες, ομάδες, άτομα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης  αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων.

Τετάρτη 31 Μαΐου στις 7μ.μ. στο ΕΜΠ κτήριο Γκίνη

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

 _____________

Ακολουθεί το κείμενο έναρξης κινητοποίησης στις φυλακές
που υπογράφει το Συντονιστικό Αγώνα

 

“Μέσα από τον αγώνα που ξεκινάμε επιζητάμε αρχικά την κινητοποίηση αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας που αντιλαμβάνονται τις αδικίες και τους παραλογισμούς που γίνονται σε βάρος μας. Καθώς και την μαζικοποίηση του αγώνα σε όλες τις φυλακές τις χώρας.”

Εμείς οι κρατούμενοι που βρισκόμαστε  έγκλειστοι στις φυλακές του ελληνικού κράτους αποφασίζουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας ξεπερνώντας τους τεχνητούς διαχωρισμούς που θέλουν να μας επιβάλλουν με βάση την εθνικότητα και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις που έχουμε ή δεν έχουμε για να διεκδικήσουμε μια σειρά αιτημάτων που μας αφορούν όλους και που αποτελούν μέτωπα πάλης που έρχονται σε ρήξη με την αυστηροποίηση της σωφρονιστικής πολιτικής. Continue reading Κάλεσμα για τη συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων – Ανακοινώσεις κρατουμένων

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΑΦΙΟΖΙΚΑ ΠΑΡΑΚΛΑΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

– ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ GARE –

 

Χθες Τετάρτη 24/5 η κατάληψη GARE βρέθηκε στο στόχαστρο ορργανωμένων μπράβων. Το μεσημέρι, κατά τη διάρκεια συμπλοκών με δυνάμεις των ΜΑΤ ευρύτερα της πλατείας Εξαρχείων, υπήρξε αντιπαράθεση διαδηλωτών με μαγαζάτορα που επιχείρησε να εμποδίσει το στήσιμο οδοφράγματος-άμυνας απέναντι στους μπάτσους. Τον συγκεκριμένο μαγαζάτορα, για τον οποίον είναι γνωστή στη γειτονιά των Εξαρχείων η σύνδεσή του με κυκλώματα (προστασίας, πορνείας και ναρκωτικών) και με την κρατική ασφάλεια, έσπευσε να τον υπερασπιστεί ομάδα που βρισκόταν σε παρακείμενο κινηματικό χώρο. Η συμπλοκή μερίδας των παρευρισκόμενων με την ομάδα αυτή στάθηκε αφορμή για να αποδοθεί στη GARE η ευθύνη για τα γεγονότα ως κατηγορία.

Η εν λόγω ομάδα έχει καταγγελθεί σε ανοιχτές κινηματικές διαδικασίες στο πρόσφατο παρελθόν από πλήθος συλλογικοτήτων, για απόπειρα εξουσιαστικής επιβολής με στρατιωτικούς όρους πάνω σε εγχειρήματα αυτοοργάνωσης. Η ομάδα δρα επικαλλούμενη κινηματικούς χώρους και σχήματα, τα οποία ενώ έχουν κληθεί να καταγγείλουν τη δράση αυτής της ομάδας, αντ’αυτού σιωπούν.

Αμέσως μετά, η ομάδα αυτή μαζί με ένα τσούρμο μπράβων συγκεντρώθηκαν απειλητικά έξω από την κατάληψη. Πρόκειται για μια κοινοπραξία στην οποία συμμετείχαν συμμορίες μπράβων που πουλάνε προστασία στις αγορές της περιοχής και που έχουν εμπλακεί στο παρελθόν σε επιθέσεις και άγριους τραυματισμούς εναντίον αγωνιστών. Αφότου αποχώρησαν, ορισμένοι από την αρχική ομάδα ήρθαν στη συνέλευσή μας και δήλωσαν ότι θα στραφούν εναντίον της κατάληψης εάν δε βρούμε και καταδώσουμε εντός 24/ώρου τα άτομα που ήρθαν σε αντιπαράθεση μαζί τους στα γεγονότα νωρίτερα στην πλατεία.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, άτομα της εν λόγω ομάδας κατέβασαν από την πλατεία Εξαρχείων πανό της κατάληψης GARE, με το οποίο καλούμε σε εκδήλωση την Κυριακή 28/5 και ανοιχτή συνέλευση τη Δευτέρα 29/5 για κινητοποίηση ενάντια στην αστυνομική κατοχή της γειτονιάς. Αυτή η ενέργεια είναι ευθεία επίθεση στην κοινωνική αντίσταση απέναντι στην καταστολή. Τέτοιες πρακτικές υπηρετούν τους κρατικούς σχεδιασμούς, αντιστοιχούν σε παρακρατικούς κι ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπιστούν. Το πανό ξανανέβηκε αμέσως από συντρόφους της κατάληψης, με περιφρουρημένη παρέμβαση στην πλατεία. Τα γαβγίσματα των συμμοριτών μας εξαγριώνουν και μας θωρακίζουν. Θα σταθούμε αποφασιστικά απέναντι σε κάθε απόπειρα τρομοκράτησης της αντίστασης στη γειτονιά.

Καλούμε όλες τις δυνάμεις του κινήματος να πάρουν θέση. Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ.

Καλούμε σε συνάντηση ενημέρωσης και υπεράσπισης των χώρων αγώνα

Πέμπτη 25/5 στις 5 μ.μ. στην Κατάληψη GARE

ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΡΑΒΟΙ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ

 

Κατάληψη GARE

TO THE BARRICADES: Open event and assembly Against the Police Occupation

«Resistance of the neighborhood, memory and present»

OPEN EVENT

with photo exhibition &
video projection

Sunday 28/5   8 p.m. Exarchia Sq.

____________________________________________________

OPEN ASSEMBLY

Against the police occupation

Monday 29/5  6 p.m.                Polytechneio (Gini)

 

Αφίσα στα ελληνικά – Poster ın greek

Κείμενο – Text in greek

Κείμενο για εκδήλωση και συνέλευση ενάντια στην αστυνομική κατοχή στα Εξάρχεια

ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

« Τα Εξάρχεια αποτελούσαν ανέκαθεν εστία αντί-καθεστωτικής κουλτούρας και εξέγερσης. Οι πιο πάνω δυναμικές ώθησαν στην εδαφικοποίηση των προταγμάτων του ανταγωνιστικού κινήματος στη συγκεκριμένη γειτονιά. Συλλογικά εγχειρήματα, πολιτιστικές/πολιτικές εκδηλώσεις, λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις στέγασης μεταναστών, αντί-εξουσιαστικές/αναρχικές καταλήψεις, στέκια και κοινωνικοί χώροι σε συνδυασμό με τη διαρκή σύγκρουση ενάντια στις μονάδες καταστολής και τις ευρύτερες επιθετικές ενέργειες, συνθέτουν ένα μωσαϊκό αγωνιστικής κοινοτικής ζωής.

Αυτή η ζωτική κίνηση εξαναγκάζει το κράτος να φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις και δυνατότητες του, υπενθυμίζει και κάνει ορατούς τους όρους κυριαρχίας του, τον έλεγχο και τη βίαιη επιβολή. » (Από το κείμενο που καλούσε τη γειτονιά των Εξαρχείων στην οργανωμένη περιφρούρησή της στις 6 Δεκέμβρη 2016, απέναντι στην επικείμενη πολεμική επέμβαση του κράτους)

Η πολιορκία των Εξαρχείων από στρατιωτικού τύπου ειδικές αστυνομικές μονάδες (ΜΑΤ-ΕΑΔ, ΔΕΛΤΑ, ΟΠΚΕ) και οι συχνές μαζικές επιχειρήσεις μέσα στη γειτονιά, καταδρομικές (για άσκηση τρομοκρατίας και συλλήψεις), αποκλεισμού σημείων (όπως οι σχολές ή ερευνούμενα σπίτια), συμπίεσης-σαρωτικές (για τη διάλυση συγκεντρώσεων) και προληπτικής διαπότισης (συντονισμένη διάσχιση και εγκατάσταση σημείων ελέγχου, για εμπέδωση της στρατοκρατικής κυριαρχίας και για εξοικείωση των μισθοφόρων με τον χώρο της γειτονιάς), συνεχίζονται σταθερά κι εξελίσσονται επί δεκαετίες. Από τις επιχειρήσεις «Αρετή» στην πρώτη οκταετία της διαχείρισης ΠΑΣΟΚ και τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά στις 17 Νοέμβρη 1985, μέχρι την πρόσφατη δήλωση του Τόσκα ότι τα Εξάρχεια «θα γίνουν όπως και οι άλλες γειτονιές» και το πολεμικό ανακοινωθέν εκκένωσης όλων των καταλήψεων μέχρι το καλοκαίρι, η συστηματοποιημένη ωμή κρατική βία σκιάζει τον κοινωνικό χώρο. Continue reading Κείμενο για εκδήλωση και συνέλευση ενάντια στην αστυνομική κατοχή στα Εξάρχεια

Κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο 105,5” από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

 Την Πέμπτη 18/5, στις 9πμ η Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές πραγματοποίησε κατάληψη στον κυβερνητικό ραδιοσταθμό “Στο Κόκκινο 105,5”. Η παρέμβαση αφορούσε το ζήτημα της χορήγησης αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους χωρίς προϋποθέσεις και περιοριστικούς όρους, διαβάστηκαν κείμενα της συνέλευσης καθώς και κείμενα πολιτικών κρατουμένων. Επίσης διαβάστηκε κείμενο της Συνέλευσης αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους, που καλεί σε πορεία αλληλεγγύης στους 1500 παλαιστίνιους απεργούς πείνας το Σάββατο 20/5 στις 12μμ από το Μοναστηράκι. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης υπήρχε αστυνομική παρουσία έξω από το σταθμό, η οποία μετά από απαίτηση των συντρόφων απομακρύνθηκε διατηρώντας όμως οπτική επαφή με το χώρο. Οι σύντροφοι/ισσες μετά το τέλος της παρέμβασης αποχώρησαν συντεταγμένα από το ραδιοφωνικό σταθμό.

Τα κείμενα που διαβάστηκαν:

 

Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης

Αυτή τη στιγμή ο ραδιοφωνικός σταθμός “Στο Κόκκινο 105,5” τελεί υπό κατάληψη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές. Η παρέμβαση γίνεται ενάντια στο καθεστώς εξαίρεσης που έχει επιβληθεί στους πολιτικούς κρατούμενους αποτέλεσμα του οποίου είναι η άρνηση χορήγησης αδειών σε μια σειρά συντρόφους που πληρούν τις προϋποθέσεις. Επιλέξαμε τον συγκεκριμένο σταθμό γιατί αποτελεί την αιχμή της κυβερνητικής προπαγάνδας, λειτουργώντας επί της ουσίας ως γραφείο τύπου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπου έχει αποδειχθεί άξιος υπερασπιστής των συμφερόντων του κεφαλαίου, υπογράφοντας το ένα μνημόνιο μετά το άλλο,  όπως θα συμβεί σε λίγες ώρες με την ψήφιση των νέων μέτρων δημιουργώντας επιπλέον συνθήκες εξαθλίωσης για μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας. Οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται στη φυλακή ακριβώς επειδή επέλεξαν στρατόπεδο αυτό του αγώνα των καταπιεσμένων ενάντια στο κεφάλαιο και το κράτος ανεξάρτητα με το ποιος διαχειρίζεται την εξουσία. Continue reading Κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό “Στο Κόκκινο 105,5” από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Πορεία αλληλεγγύης στον αγώνα των Παλαιστίνιων απεργών πείνας

 

Στις 17 Απριλίου περισσότεροι από 2.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις ισραηλινές φυλακές ξεκίνησαν απεργία πείνας με σύνθημα “Ελευθερία και Αξιοπρέπεια”. Οι παλαιστίνιοι κρατούμενοι απαιτούν να καταργηθεί το δικαστικό απαρτχάιντ της επ’ αόριστον κράτησης χωρίς δίκη που έχει επιβληθεί από το κράτος-τρομοκράτη του Ισραήλ, καθώς και να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους (κατάργηση απομόνωσης, επικοινωνία με συγγενείς, ιατρική περίθαλψη κ.α.).

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι συνένοχη στα διαρκή εγκλήματα του Ισραηλινού κράτους.

Nίκη στα όπλα της παλαιστινιακής αντίστασης

Nίκη στον αγώνα τον παλαιστίνιων απεργών πείνας

Συνέλευση αλληλεγγύης στους απεργούς πείνας Παλαιστίνιους κρατούμενους

Κάλεσμα για συνδιοργάνωση πορείας αλληλεγγύης με τις καταλήψεις

     Τον Μάρτη του 2017, δημιουργήθηκε η Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα ως ανοιχτή κινηματική διαδικασία για οργανωμένη και δραστική απάντηση στις πρόσφατες εκκενώσεις καταλήψεων από το κράτος. Είναι κοινή μας αντίληψη ότι αυτές οι επεμβάσεις αποτελούν αιχμιακά γεγονότα της διαρκούς πολιτικής στρατηγικής του κράτους, που στοχεύει στην εξάλειψη κάθε απόπειρας αυτοοργάνωσης και αντίστασης.

      Η καταστολή των καταλήψεων και των χώρων αγώνα είναι συνεχής και πολύμορφη: Καταστροφή υποδομών και αποκλεισμός των αυτοοργανωμένων δομών από τους πόρους τους (πχ. νερό, ρεύμα), νομικοί εκβιασμοί και διώξεις από ιδιοκτήτες (ιδιώτες, δήμαρχοι, πανεπιστήμια, υπουργεία κλπ.), καθημερινή αστυνομική τρομοκρατία στους/στις συμμετέχοντες/-ουσες (παρακολουθήσεις, προσαγωγές, συλλήψεις και φακέλωμα), παρακρατικές-φασιστικές επιθέσεις και πολεμική προπαγάνδα από την κορυφή της εξουσίας έως τον τελευταίο ρουφιάνο-δημοσιογράφο.

      Οι καταλήψεις είναι τα απελευθερωμένα από τον κρατικό έλεγχο εδάφη, όπου στεγάζονται οι επιθυμίες και οι ανάγκες μας· είναι οι δομές όπου κοινωνικοποιείται ο αγώνας. Ο νέος κύκλος εχθροπραξιών, λοιπόν, που ανοίγει το κράτος, είναι κομμάτι του μωσαϊκού της συνολικής του επίθεσης στον κόσμο του αγώνα. Η συνεχής αυτή επίθεση από κράτος και παρακράτος είναι κομμάτι του ίδιου συρματοπλέγματος που φράζει τον δρόμο σε χιλιάδες μετανάστριες/-ες, ενισχύει τον έλεγχο και την παρακολούθηση στις πόλεις μας, χτίζει φυλακές υψίστης ασφαλείας και οπλίζει το χέρι των παρακρατικών συμμοριών οδηγώντας στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

      Με βάση τα παραπάνω, απευθυνόμαστε σε κάθε κατάληψη, στέκι, εστία αγώνα και στο σύνολο των αγωνιζόμενων συντροφισσών/-ων, καλώντας σε ανοιχτή συνέλευση για τη συνδιοργάνωση πορείας αλληλεγγύης με τις καταλήψεις, τα στέκια και τους απελευθερωμένους χώρους. Η πορεία θα έχει ως σκοπό την εναντίωση στην καταστολή των καταλήψεων από το κράτος και το παρακράτος στοχεύοντας στη συγκέντρωση των δυνάμεών μας στον δρόμο.

      Η οργάνωση πορείας, που καλούμε, στις αρχές του Ιούνη, θα είναι η κορύφωση των διαδικασιών κοινής πολιτικής ζύμωσης και προπαγανδιστικών δράσεων, προετοιμαζόμενοι/-ες έτσι για την καλοκαιρινή περίοδο, την οποία και θεωρούμε περίοδο αιχμής της καταστολής.

Καλούμε σε συνέλευση την Παρασκευή 12 Μαΐου, 19:00 στο Γκίνη

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα

IIRSA: Οι υποδομές της καταστροφής – Εκδήλωση με συντρόφους από την Χιλή, για το σχέδιο περιφερειακής ανάπτυξης Νότιας Αμερικής (The IIRSA: The infrastructure of devastation)

Το IIRSA είναι ένα γίγα-πρότζεκτ, σε ηπειρωτικό επίπεδο, που θα εκπονηθεί από όλα τα νοτιοαμερικάνικα κράτη με υποστήριξη, χρηματοδότηση και συντονισμό από το ΔΝΤ. Είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα ανκατάταξης μιας περιοχής στην παγκόσμια ιστορία, συγκρίσιμο μόνο με την ευρωπαϊκή εισβολή στην Αμερική.

Από τον Αμαζόνιο και το Standing Rock μέχρι τις Σκουριές και το Αιγαίο: Η καπιταλιστική ανάπτυξη είναι η αδηφαγία της παγκόσμιας ελίτ, το σχέδιό τους για την αφαίμαξη του πλανήτη με σκοπό τη συνολική κυριαρχία πάνω σε φυσικούς πόρους και ανθρώπους.

Η αντίσταση είναι επιτακτική και αναγκαία.

Εκδήλωση για την G20 στο Αμβούργο

Την Δευτέρα 8 Μάη θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση με συντρόφους από το Αμβούργο που θα μιλήσουν για την σύνοδο G20 στο Αμβούργο και για τις δράσεις που πρόκειται να γίνουν ενάντια σε αυτήν από αυτόνομες και αντικαπιταλιστικές ομάδες.

Κατάληψη GARE

ΟΠΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ Ο ΒΟΥΡΔΟΥΛΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΞΑΜΩΛΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΛΑΚΕΔΕΣ ΤΗΣ (Σχετικά με δημοσίευμα της «καθημερινής»)

Στις 28/4 η καθεστωτική φυλλάδα «καθημερινή» δημοσίευσε άρθρο που αναφέρεται στο σχηματισμό δικογραφιών για συμμετοχή στην περιφρούρηση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών Λεωφόρου Αλεξάνδρας από φασίστες στις 31/10 και 1/11 2016. Συγκεκριμένα κάνει λόγο για δίωξη ατόμου που «διέμενε» σε κατάληψη στην οδό Καλλιδρομίου 74.

Από τη στιγμή που οι δίκες της «χ. αυγής» μεταφέρθηκαν στο εφετείο, τα Προσφυγικά βρέθηκαν σε διαρκή πολιορκία και απειλή από τους φασίστες και τους ένστολους προστάτες τους. Στις 31/10 πραγματοποιήθηκε εισβολή, καθώς και συλλήψεις και βασανισμοί συντρόφου και συντρόφισσας της περιφρούρησης. Στη συνέχεια η μαχητική υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς από την κοινότητά της και αλληλέγγυους εκδίωξε τις αστυνομικές δυνάμεις και τους φασίστες. Η αποτυχημένη απόπειρα κατασταλτικής επίθεσης δείχνει την ετοιμότητα και την παραδειγματική υπεράσπιση της κοινότητας αγώνα, η οποία απέδειξε την αδυναμία του κράτους απέναντι στην οργανωμένη περιφρούρηση και τη δύναμη των εξεγερμένων.

Μετά την αποτυχημένη απόπειρα του κράτους, στη σειρά επίθεσης πέρασαν τα μίντια. Οι πιστοί υπηρέτες της εξουσίας ξεκίνησαν έναν πόλεμο προπαγάνδας με σκοπό τη διαστρέβλωση της εικόνας μιας αυτοπεριφρουρούμενης γειτονιάς και την απονοηματοδότηση του αγώνα ενάντια στους φασίστες, ενώ παράλληλα έσπειραν τρομοϋστερία ώστε να στρωθεί το έδαφος για τις επερχόμενες κατασταλτικές επιχειρήσεις και συλλήψεις. Σ’ αυτή την προσπάθεια εντάσεται και το πρόσφατο άρθρο της «καθημερινής».

Η κατάληψη Gare από τις πρώτες μέρες λειτουργίας της βρέθηκε στο στόχαστρο των media. Πάλι η «καθημερινή» είχε δημοσιεύσει άρθρο που ανάμεσα σ’ ένα λίβελο λάσπης καλούσε του τύποις κληρονόμους και την αστυνομία να προχωρήσουν σε καταγγελίες και επεμβάσεις, αντίστοιχα.

Η θεμελιακή τοποθέτηση της καταληψης Gare στην κατεύθυνση επαναστατικών διεργασιών, οι πρωτοβουλίες της και η μαχητική συμμετοχή της σε κινητοποιήσεις και στην αυτοοργάνωση της γειτονιάς των Εξαρχείων, η διεθνιστική της στάση, η πολύμορφη συμμετοχή της στην υπεράσπιση των εστιών αγώνα, η ξεκάθαρη θέση της ενάντια σε αριστερά και δεξιά αφεντικά, χωρίς παλινδρομήσεις, απορρίπτοντας εμπράκτως τα δολώματα και τους διαχωρισμούς που βάζει το κράτος, είναι οι λόγοι που βρίσκεται στο στόχαστρο της καταστολής. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η συμμετοχή της στην οργανωμένη περιφρούρηση της 6ης Δεκέμβρη, στο εξεγερσιακό κάλεσμα για την ακύρωση των νέων μέτρων ελέγχου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, η αντιφασιστική και αντικατασταλτική δραστηριοποίηση της, η συμμετοχή της στη Συνέλευση Αλληλεγγύης στις Καταλήψεις και τις Εστίες Αγώνα και στη Δομή Αυτοάμυνας Καταλήψεων και Εγχειρημάτων Στέγης Μεταναστών, καθώς και οι ανοιχτές πολιτικές-πολιτιστικές εκδηλώσεις και τα εγχειρήματα αυτομόφωσης.

Το διάστημα που διανύουμε έχει ξεκινήσει ένας νέος κύκλος καταστολής. Η εισβολή στον Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο Βίλα Ζωγράφου, στην κατάληψη στέγης μεταναστών στην Αλκιβιάδου 9, στο στέκι Αγρινίου στις 13/3 και οι εκκενώσεις της κατάληψης στέγης μεταναστών στη Λέσβο και της κατάληψης στέγης Άλμπατρος στη Θεσσαλονίκη στις 3/4 και 5/4 αντίστοιχα, είναι η συνέχεια του κρατικού σχεδιασμού που στόχο έχει το χτύπημα της αντίστασης και της αυτοοργάνωσης. Η κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών βρίσκεται απέναντι σε ολομέτωπη επίθεση με το ξεπούλημα της στο ΤΑΙΠΕΔ κι έπειτα στην περιφέρεια, τη δίκη της «χ. αυγής» και τη διαρκή πολιορκία της από τους μηχανισμούς καταστολής και την προσπάθεια δυάλυσης της αυτοοργανωμένης κοινότητας μέσω της εξαγοράς και της αφομοίωσης, που είναι η δόλια τακτική της αριστερής διαχείρισης.

Οι καταλήψεις είναι εστίες εδαφικοποιημένης αντίστασης και γείωσης στην κοινωνία. Σ’ αυτές στεγάζονται αυτοοργανωμένες δομές και εγχειρήματα. Είναι τα απελευθερωμένα εδάφη του αγώνα απ’ όπου οι αγωνιζόμενοι επιτίθενται στους θεσμούς. Θα τις υπερασπιστούμε με κάθε μέσο.

Στίς 31 Οκτωβρίου η κατάληψη Gare συμμετείχε στη μάχη των Προσφυγικών ενάντια στους μπάτσους και τους φασίστες. Οι διωκτικοί σχεδιασμοί δε μας μετακινούν ούτε βήμα πίσω. Η καθεστωτική μπίχλα δε μας αγγίζει. Όποιοι εξεγείρονται ξέρουν ότι θα μας έχουν δίπλα τους στο οδόφραγμα μέχρι την καταστροφή κάθε εξουσίας.

Κατάληψη GARE, Καλλιδρομίου 74

Ανοιχτή συζήτηση για το αναρχικό κίνημα στη Λουμπλιάνα-Σλοβενία. Open talk about the anarchist movement in Ljubljiana-Slovenia

Ανοιχτή συζήτηση για το αναρχικό κίνημα στη Λουμπλιάνα-Σλοβενία

Σύντροφοι από την Αναρχική Πρωτοβουλία Λουμπλιάνας (APL), μέλος της Ομοσπονδίας για την Αναρχική Οργάνωση(FAO), θα παρουσιάσουν το τοπικό κίνημα, τους αγώνες και την ιστορία της Σλοβενίας, καθώς και με αναλυτική ματιά, τις πρακτικές που έχουν αναπτυχθεί μέσα από τις εμπειρίες του αναρχικού κινήματος. Μετά την παρουσίαση θα ακολουθήσει ανοιχτή συζήτηση.

(η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στα Αγγλικά)

Open talk about the anarchist movement in Ljubljiana-Slovenia

Comrades from the Anarchist Initiative Ljubljiana (APL), part of the Federation for Anarchist Organising (FAO), will introduce the local movement, struggles and history of Slovenia and give an analytical account of the practices that have been developed through the expreriences of the anarchist movement. The presentation will be followed by open discussion.

(the talk will be in English)

 

Πέμπτη 4/5   στις 21:00

Thursday 4/5  at 21:00

Κατάληψη GARE  (Καλλιδρομίου 74, Εξάρχεια)

Όταν οι φασίστες βαφτίζονται ‘επισκέπτες’ και οι αγωνιστές ‘σερίφηδες’

Η κατάληψη GARE τοποθετείται ύστερα από ενημέρωση σχετικά με τα γεγονότα που συνέβησαν την Παρασκευή 30/3 (https://athens.indymedia.org/post/1571475/) και τη δημόσια αναφορά της σε κείμενο του ε.κ.χ.NOSOTROS (https://athens.indymedia.org/post/1571575/). Θεωρούμε προβληματικό τρόπο επικοινωνίας τη δημόσια αναφορά στην κατάληψη εφόσον δεν προηγήθηκε ενημέρωση στη συνέλευση μας, η οποία γίνετε κάθε Τετάρτη στίς 18:00. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει αναφορά σε γεγονότα στα οποία δεν μετείχε η συλλογικότητα μας.

Μετά από ενημέρωση συντρόφων στη συνέλευση της κατάληψης την Τετάρτη 4/4, διαπιστώσαμε ότι ο Alessandro Eroa Nocito (https://www.facebook.com/alexandroseros.nocito) έχει επαφές με το συγκεκριμένο φασίστα Themis Vergetis (https://www.facebook.com/themis.vergetis?ref=ts&fref=ts). Επισυνάπτουμε τις σχετικές φωτογραφίες.

Η βεβιασμένη ανακοίνωση που αναφέρεται σε ¨καταστάσεις κοινωνικού κανιβαλισμού¨, ¨προσωπικές έριδες¨ κ.τ.λ., είναι συκοφαντική για τους αντιφασίστες συντρόφους και παρουσιάζει τα γεγονότα διαστρεβλωμένα.

Η ανάκληση χαρακτηρισμών που δε συνάδουν με την πραγματικότητα και η δημόσια αυτοκριτική είναι αναγκαία όταν το ζητούμενο των ανακοινώσεων δεν είναι η ¨δημιουργία εντυπώσεων”.

Κατάληψη GARE

15/4/2017

Οι φωτογραφίες από το facebook (ανάρτηση στο athens.indymedia)

__________________________________________________________
προς την κατάληψη GARE

από @ΕΚΧ ΝΟΣΟΤΡΟΣ 25/04/2017 12:22 μμ. (athens.indymedia)

Απάντηση στην κατάληψη GARE Ασφαλώς και ήταν βεβιασμένη η ανακοίνωση που βγήκε ως ΝΟΣΟΤΡΟΣ.

 

Ασφαλώς και ήταν βεβιασμένη η ανακοίνωση που βγήκε ως ΝΟΣΟΤΡΟΣ  και ειδικά η δημόσια αναφορά της  στην κατάληψη GARE χωρίς να ενημερωθεί η αντίστοιχη συνέλευση της κατάληψης. Διατηρούμε όμως κάποιες επιφυλάξεις στον τρόπο αντίδρασης στο συμβάν από ομάδα ατόμων-αντιφασιστών όπως επίσης και για τη δημοσιοποίηση των συνδέσμων (τους οποίους γνωρίζαμε) για λόγους τακτικής. Ακόμα και στον αυτονόητο για όλους μας αντιφασιστικό αγώνα που δίνουμε στους δρόμους μια καλύτερη επικοινωνία και μια τακτική είναι απαραίτητη.

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ(Δευτέρας 24-4) Ε.Κ.Χ. ΝΟΣΟΤΡΟΣ

Κατάληψη και εκκένωση γραφείων ΣΥΡΙΖΑ-Παρέμβαση στη λαϊκή Εξαρχείων

Σήμερα, Σάββατο 22 Απριλίου μια ομάδα συντρόφων και συντροφισσών καταλάβαμε για 1,5 ώρα τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ στα Εξάρχεια και κάναμε παρέμβαση στη λαϊκή με κείμενα, τρικάκια και συνθήματα.

Ζητήσαμε την αποχώρηση των ατόμων που βρίσκονταν μέσα και δεν επιτρέψαμε την είσοδο σε άλλους κομματικούς. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης βάφτηκαν συνθήματα στην είσοδο και μέσα στα γραφεία. Η ανταπόκριση του κόσμου της λαϊκής ήταν υποστηρικτική. Πριν από την αποχώρησή μας μεταφέραμε έξω έπιπλα και συσκευές για να απαλλοτριωθούν από τον κόσμο. Ένα ψυγείο δόθηκε σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Πάρθηκε ένα μεγάφωνο για κινηματική χρήση. Τέλος, αφαιρέσαμε ένα κάδρο του Τσε Γκεβάρα.

Έξω τα κομματικά παράσιτα από τις γειτονιές μας (το κείμενο που μοιράστηκε στη λαϊκή, σε pdf)

Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους

Παρέμβαση έγινε την Πέμπτη 6/4 το απόγευμα έξω από το σπίτι της Ν. Μπακογιάννη από τη Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για το ζήτημα των αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους. Ανοίχτηκε πανό, πετάχτηκαν τρικάκια, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

 

ΑΔΕΙΕΣ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

 

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων.

Υπό αυτό το πρίσμα, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι,ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κ.λ.π.

Ενδεικτική περίπτωση αποτελεί ο επαναστάτης Δημήτρης Κουφοντίνας που βρίσκεται στην φυλακή πάνω από 15 χρόνια, ο οποίος εδώ και χρόνια πληρεί τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Στο πρόσωπό του όμως, έχουν φανεί ξεκάθαρα μια σειρά επιδιώξεων του κράτους, τόσο για πολιτικούς λόγους, που έχουν να κάνουν με τη δράση του στην οργάνωση 17Ν, τη στάση που κράτησε κατά τη σύλληψη του αλλά και σε όλη τη διάρκεια της φυλάκισής του έως σήμερα, ενώ το κράτος τη χρησιμοποιεί για να παραδειγματίσει το σύνολο των πολιτικών κρατουμένων, καθώς και τις νέες γενιές αγωνιστών που δρουν ή σκέφτονται να δράσουν έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Continue reading Παρέμβαση στο σπίτι της Ν. Μπακογιάννη για τις άδειες στους πολιτικούς κρατούμενους

From Rojava to Belarus: Solidarity with the Anarchist Prisoners

VIDEO

Aleksandr Lukashenko, for 24 years you have dominated the people of Belarus and using your oppressive state apparatuses inherited from the authoritarian Soviet past, you continued this perpetual nightmare for the people.

Since the 15th of March, you, and your parasites, the bureaucrats, the police and the snitches have unleashed a barbaric campaign of repression against the people of Belarus and especially the anarchists who fight for the liberation of all.

Solidarity is the weapon of the people and as anarchists we are united in our struggle across all borders, fences and walls.

For these reasons, we are setting our sights on you.

——

Solidarity with the Imprisoned Anarchists in Belarus

On March 15th, anarchists joined thousands of Belarusians who went to the streets in multiple cities to protest the decades of harsh economic and social conditions caused by 24 years of Lukashenko’s dictatorship. Anarchists at this protest organized a separate block unfurling banners which read “For the people, the main social parasite are the bureaucrats, politicians and the police.” The anarchists were tailed by civil cops and after being followed and harassed, dozens were arrested. By the end of the day, over 100 people, including both anarchists and even bystanders were detained by the authorities.

Following those events, opposition groups, some of them liberal, nationalist and far-right, called for protests on March 25th throughout Belarus. The government started a nationwide hunt for anarchists and opposition members. In one of the most widespread police crackdowns in decades, the government raided homes and detained dozens of anarchists. Additionally, the regime  mobilized a campaign of terror using the repressive power of the police and the media to curb all anarchist efforts to organize against the regime. Police and military units were dispatched to Minsk in one of the largest operation’s in post-Soviet Belarus. Anarchists along with opposition groups and ordinary Belarusians marched through the streets to protest the ongoing state repression. The aftermath was the detention of over 100 people, many of them anarchists. In total, some estimate that over 1,000 people have been detained in Belarus in the recent events so far.

The IRPGF stands in solidarity with all the anarchists currently imprisoned, detained and injured from recent events. As anarchists ourselves, we see solidarity as the weapon of the people and reach out to you at this time of state repression to say that we are with you. We see the dictatorship of Lukashenko as our enemy, as much as yours and we are ready, with weapons in our hands, to fight any state around the world.

FREEDOM FOR THE ANARCHISTS INPRISONED IN BELARUS!

ABOLISH PRISONS, CAPITAL AND THE STATE!

MILITANT HORIZONTAL SELF-ORGANIZED COLLECTIVES & COMMUNITIES

FOR THE REVOLUTION AND ANARCHISM!

I.R.P.G.F. (April 2017)

VideoAnnouncementIrpgfSolidarityWithAnarchistsInBelarus – PDF TEXT

Mensaje de solidaridad … Bielorrusia desde Rojava IRPGF – Espanol PDF

ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΖΑΒΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

ΑΠΟ ΤΗ ΡΟΖΑΒΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
ΤΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ ΕΔΑΦΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΕΤΕ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
R.U.I.S.    (A)    I.R.P.G.F.

From Rojava all the way to Athens
You will have to bleed to capture
the liberated ground of the struggle
Solidarity to the squats
R.U.I.S.    (A)    I.R.P.G.F.

——-

R.U.I.S.=  Επαναστατικός Σύνδεσμος Διεθνιστικής Αλληλεγγύης (Revolutionary Union for Internationalist Solidarity)

I.R.P.G.F. = Διεθνιστικές Επαναστατικές Λαϊκές Αντάρτικες Δυνάμεις (International Revolutionary People’s Guerrilla Forces)

https://archive.org/details/IRPGFSolidaritySquatsGreece

Επείγον κάλεσμα για αλληλεγγύη στις καταλήψεις

Επείγον κάλεσμα για πορεία αλληλεγγύης στις καταλήψεις σήμερα (2/4) στις 22:30 στην πλ.Εξαρχείων.

Μετά τη διπλή εκκένωση καταλήψεων στις 13/3 (Βίλλα Ζωγράφου, Αλκιβιάδου), μία ακόμη πληροφορία ενός επερχόμενου κατασταλτικού κύματος κάνει προφανές πως το κράτος εντείνει συνεχώς τη στοχευμένη του επίθεση στις αυτοοργανωμένες δομές του αγώνα.

Στη χρονική συγκυρία, στην οποία επιχειρείται ο απόλυτος έλεγχος και η υποτίμηση των ζωών μας με την επέλαση κράτους και κεφαλαίου, εν μέσω πληστειριαμών σπιτιών, υπέρογκων χρεών, ιδιοτικοποίηση των φυσικών πόρων, αναβάθμισης των συστημάτων ελέγχου, οι καταλήψεις στέκουν εκεί να υπενθυμίζουν τη δύναμη της αυτοοργάνωσης. Αποτελούν την εδαφικοποίησή της, καθώς και της αλληλεγγύης. Μάχονται ενάντια στον κρατικό μηχανισμό και σπάνε στην πράξη τις σχέσεις εξάρτησης που προτάσσει ο καπιταλιστικός σχεδιασμός. Επιδιώκουν να λειτουργούν και να πράττουν ενάντια στο σύνολο του εξυσιαστικού πλέγματος. Αποτελούν, λοιπόν, φύσει εχθρότου συστήματος και συνεχή κίνδυνο ανατροπής του.

Ζώντας και λειτουργώντας μέσα σε δομές παράνομες (κατά το λεξιλόγιο της εξουσίας), γνωρίζουμε πάντα τον κίνδυνο μιας πιθανής εκκένωσης και αναλαμβάνουμε κατ’επέκταση την πολιτική ευθύνη μιας πιθανής μας δίωξης.

Ξεκαθαρίζουμε πως σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να αφήσουμε σπιθαμή γης στα χέρια των εξουσιαστών στεκόμενοι απέναντί τους ως ανάχωμα, και πως θα υπερασπιστούμε με κάθε μέσο τις φυσικές δομές του αγώνα.

Υπερασπιζόμαστε τις δομές, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, τις ιδέες μας ενάντια σε κράτος, παρακράτος και κεφάλαιο

ΠΟΡΕΙΑ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΣΤΙΣ 22:30

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΤΟ ΠΡΩΙ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ ΣΤΙΣ 5:30

Επόμενη συνέλευση αύριο Δευτέρα 3/4 στις 18:30 στο κτ. Γκίνη

 

Έκτακτη συνέλευση αλληλεγγύης στις καταλήψεις

Καταλήψεις (μεταναστών, πολιτικές, στέγης), στέκια, αυτοοργανωμένοι χώροι, αλληλέγυοι, αλληλέγγυες

Ανακοίνωση της κατάληψης GARE σχετικά με πρόσφατα γεγονότα ενδοκινηματικής βίας

 

Με αφορμή μια σειρά εχθροπραξιών εναντίον συντρόφων, οι οποίες έχουν πάρει τροπή ανεξέλεγκτης ενδοκινηματικής βίας, επιλέγουμε να τοποθετηθούμε δημόσια ώστε να κοινοποίησουμε την συλλογική μας στάση ως προς την επίλυση τέτοιων ζητημάτων.

Η προσπάθεια ηγεμόνευσης σε μια αντιπαράθεση από οποιοδήποτε κομμάτι του κινήματος είναι πρακτική που ταιριάζει σε συμμορίες και όχι στον κόσμο του αγώνα. Οι ανοιχτές διαδικασίες για τη συλλογική επίλυση των προβλημάτων που αφορούν αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και συντρόφους είναι ‘εργαλείο’ για την αποφυγή της αυτοπεριχαράκωσης, των μονομερών αφηγήσεων και των παρερμηνειών. Παράλληλα είναι το ζωντανό κύτταρο λήψης αποφάσεων στις κοινότητες αγώνα και διασφαλίζει την ενότητα του μετώπου ενάντια στον κοινό εχθρό.

Οι θέσεις μας αυτές διασαφηνίστηκαν σε όσες διαδικασίες επί του θέματος συμμετείχαμε. Ταυτόχρονα δηλώσαμε στα εμπλεκόμενα μέλη ότι η συνέχιση του φαύλου κύκλου βίας και η άρνηση της συλλογικής επίλυσης και παύσης των αντεκδικήσεων, θα έθετε ζήτημα άμεσης εμπλοκής μας μέχρι το βαθμό που δεν θα θιχτεί η αυτονομία του όποιου εγχειρήματος. Είναι πάγια θέση μας ότι η αυτονομία των αυτοοργανωμένων δομών είναι αδιαμφισβήτητη και αδιαπραγμάτευτη, και όποια ενέργεια διασάλευσής της θα μας βρει απέναντί της.

Η κατάληψη GARE, ως κομμάτι της κοινότητας αγώνα που εδαφικοποιείται στα Εξάρχεια, δεν θα πάρει ρόλο θεατή στον αλληλοσπαραγμό μεταξύ συντρόφων που έχουμε σταθεί μαζί στο δρόμο. Αυτοί που έκλεισαν την πόρτα στο διευρυμένο σώμα για την από κοινού εύρεση λύσης και λήξης των εχθροπραξιών μέσω των ανοιχτών συλλογικών διαδικασιών, έχουν παγιώσει την πολεμική τους στάση και διάθεση, και φέρουν συλλογική ευθύνη. Εφόσον έχει ήδη γνωστοποιηθεί ότι η συνέχιση των επιθετικών ενεργείων κρίνεται πλέον απαράδεκτη, θα υπερασπιστούμε τη θέση μας αυτή με συνέπεια. Αντιλαμβανόμαστε ότι η αναγνώριση αυτού του αδιεξόδου από όσους έχουν την ευθύνη αποτελεί τη μόνη λύση.

Κατάληψη GARE

2/4/2017

Anarchists in Rojava announce IRPGF (Texts in English, German, Swedish, Spanish, Kurdish,Turkish)

(April 2017)

Today, the revolution in Rojava is under attack. Like the Paris Commune and at so many other points in history, the revolutionary forces face the leviathan of capitalist hegemony which has come to devour the new world and enslave us all once again. This is our Stalingrad. The revolution must be defended! Therefore, we announce the creation of the International Revolutionary People’s Guerrilla Forces (IRPGF) to defend the revolution in Rojava.

The International Revolutionary People’s Guerrilla Forces (IRPGF) is a militant armed self-organized and horizontal collective working to defend social revolutions around the world, to directly confront capital and the state, and advance the cause of anarchism.

We are committed anti-fascists, anti-capitalists, anti-imperialists and against all forms of patriarchy and kyriarchy. We announce our membership in the International Freedom Battalion and declare our support and alliance with the YPJ, the YPG, the PKK, the Antifascist International Tabur (AIT) and the International Freedom Battalion’s member organizations. We declare our open struggle with all imperialist, fascist and counterrevolutionary forces.

VICTORY TO THE REVOLUTION IN ROJAVA!

VICTORY TO THE BARRICADES, THE SOCIAL INSURRECTION AND THE COMMUNE!

MILITANT HORIZONTAL SELF-ORGANIZED COLLECTIVES & COMMUNITIES

FOR THE REVOLUTION AND ANARCHISM!

The VIDEO

Οι θέσεις των IRPGF

IRPGF Positions – English

Video Announcement IRPGF and IFB Membership

IRPGF Positions – German

Video Announcement IRPGF and IFB Membership (German)

IRPGF-Positions – Swedish

IRPGF Positions – Kurdish

IRPGF Positions – Turkish

VideoAnnouncement (Espanol)

Αναρχικοί στη Ροζάβα ανακοινώνουν την δημιουργία των Διεθνών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων – IRPGF

 

Σήμερα η επανάσταση δέχεται επίθεση. Όπως και στην Παρισινή κομμούνα, όπως και σε άλλες τόσες ιστορικές αναφορές, οι επαναστατικές δυνάμεις αντιμετωπίζουν τον λεβιάθαν της καπιταλιστικής ηγεμονίας, που έρχεται να καταβροχθίσει τον νέο κόσμο και ξανά να μας υποδουλώσει. Εδώ είναι το δικό μας Στάλινγκραντ. Πρέπει να υπερασπιστούμε την επανάσταση! Ανακοινώνουμε λοιπόν, την δημιουργία των Διεθνιστικών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων (IRPGF) για τον σκοπό της υπεράσπισης της επανάστασης στην Ροζάβα.

Οι Διεθνιστικές Επαναστατικές Λαϊκές Αντάρτικες Δυνάμεις (IRPGF) είναι μία μάχιμη, ένοπλη, αυτοοργανωμένη και οριζόντια συλλογικότητα. Το έργο της είναι να υπεράσπιστεί τις επαναστάσεις που συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο, να αντιπαρατεθεί άμεσα με το κράτος και το κεφάλαιο και να προωθήσει τον αγώνα του αναρχισμού.

Είμαστε αφοσιωμένοι αντιφασίστες, αντικαπιταλιστές, αντιιμπεριαλιστές και αντιμαχόμαστε κάθε μορφή πατριαρχίας και κυριαρχίας. Δηλώνουμε την υποστήριξη και συμμαχία μας με το PYD, το YPJ/YPG, το PKK, το Αντιφασιστικό Διεθνές Ταμπούρι (ΑΙΤ), το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας και τις οργανώσεις-μέλη του. Δηλώνουμε ότι παίρνουμε θέση μάχης απέναντι σε όλες τις ιμπεριαλιστικές, φασιστικές και αντεπαναστατικές δυνάμεις.

ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ!

ΝΙΚΗ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ , ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΜΜΟΥΝΑ!

ΜΑΧΙΜΕΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Το video της ανακοίνωσης

Οι αναρχικοί που μάχονται το ISIS στο Δυτικό Κουρδιστάν ανακοινώνουν νέο Σχηματισμό

Σήμερα, ανακοινώνουμε την δημιουργία των Διεθνών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων (IRPGF) μια σαφώς αναρχική, μαχητική ομάδα στο Δυτικό Κουρδιστάν που επιδιώκει να υπερασπιστεί την επανάσταση και να προωθήσει την αιτία του αναρχισμού.

Ο ρόλος του IRPGF

Οι Διεθνείς Επαναστατικές Λαϊκές Αντάρτικες Δυνάμεις (IRPGF) είναι μια μαχητική ένοπλη αυτο-οργανωμένη και οριζόντια συλλογική εργασία για την υπεράσπιση των κοινωνικών επαναστάσεων σε όλο τον κόσμο, την άμεση αντιμετώπιση του  κεφαλαίου και του κράτους, και την προωθήσει  του αναρχισμού.

.Αναγνωρίζουμε και επιβεβαιώνουμε ότι η ηθική δράση απαιτεί ηθική πολιτική. Δεν είμαστε ένα πολιτικό κόμμα ή πλατφόρμα, αλλά μάλλον μια ένοπλη συλλογικότητα που αποτελείται από συντρόφους με διαφορετικές θέσεις του αναρχισμού. Η συλλογική ενότητα του IRPGF εκδηλώνεται στην πράξη της μαχητικής δράσης που θεωρούμε απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη της απελευθέρωσης. Ο ρόλος μας είναι διττός, να είναι μια ένοπλη δύναμη ικανή να δρα για την υπεράσπιση των απελευθερωτικών κοινωνικών επαναστάσεων σε όλο τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα είναι μια δύναμη ικανή να εξεγείρετε και να μάχεται ενάντια σε όλες τις κυρίαρχες μορφές εξουσίας, όπου και αν υπάρχουν. Continue reading Αναρχικοί στη Ροζάβα ανακοινώνουν την δημιουργία των Διεθνών Επαναστατικών Λαϊκών Αντάρτικων Δυνάμεων – IRPGF

Self-organized edjucation activities in Squat GARE (method of the sentient, sciences, history, swordmaship, war theory)

 

“GARE squat is created on the premise of collective and social reappropriation and of organizing the ground against the world of authority, capital and the state. The ground of resistance is built on material conditions and it becomes as much a point of venture as a bulwark in the struggle to crush every tyrannical institution. ” (excerpt from the founding text)

Swordmanship & war theory:
every Saturday 8 – 10 pm
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Methodology and practise
                               of the sentient
(perceptive and cognitive
           scientific bodywork),
one Sunday per month.
1st workshop:
Sunday 2 April   9am – 6pm
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Discource – discussions
of scientific subjects
one Sunday per month.
1st workshop:
Sunday 9 April   5 pm
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
for Information (beyond programme hours)
Every Wendnesday 5 – 11 pm, GARE squat, 74 Kallidromiou street, Exarheia, Athens

RESEARCH, EXERCISE, STUDY, breeding ground for COMMUNITY, EQUALITY & FREEDOM    

Σπάμε τον έλεγχο. Ελέυθερες μετακινήσεις για όλους.

Το νέο σύστημα ελέγχου στα μέσα μαζικής μεταφοράς, έχει σχεδιαστεί με σκοπό τον πλήρη έλεγχο στις μετακινήσεις των επιβατών και τον αποκλεισμό από αυτές των κοινωνικά και ταξικά υποβαθμισμένων. Ουσιαστικά εξαναγκάζει σε καθεστώς περιορισμού το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού, που είναι ήδη φτωχοποιημένο και αποκλεισμένο, (φτωχοδιάβολους που επιβιώνουν ζητιανεύοντας, μετανάστες χωρίς χαρτιά, ανέργους κτλ).

Τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι υπερκερδοφόρες μονοπωλειακές επιχειρήσεις που τα τσεπώνουν εκτός των εισητηρίων και των προστίμων, από επιδοτήσεις, μίζες και διαφημιστικές εταιρίες. Το μετρό ολοκληρώθηκε λίγα χρόνια πριν την ολυμπιάδα του 2004, ώστε να μεταφέρει ταχέως τους τουρίστες και τους εργάτες σε εμπορικά κέντρα, κρατικά καταστήματα(“υπηρεσίες”) και περιοχές ποικίλης διασκέδασης. Παράλληλα εισήγαγε το καθεστώς ηλεκτρονικής παρακολούθησης, την επιτήρηση από ιδιωτικές εταιρίες αλλά και την υποχρεωτική υποβολή των επιβατών σε διαφημιστικές καμπάνιες.

Το νέο ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου συνοδεύεται από νέα κατασταλτικά μέτρα αντιμετώπισης της λαϊκής οργής, όπως αυτό της ενοικίασης αστυνομικού δυναμικού από τις εταιρίες. Ενδεικτικό παράδειγμα των κατασταλτικών προθέσεων του κράτους απέναντι στις συνεχώς αυξανόμενες δολιοφθορές σε ακυρωτικά μηχανήματα, είναι η προσχηματική δίωξη τριών αντιφασιστών στις 21 του Μάρτη και η εισβολή στα σπίτια τους, κατόπιν εισαγγελικής εντολής. Ακόμα και με τους καθεστωτικούς νόμους η συγκεκριμένες εισβολές είναι απόλυτα αυθαίρετες και απηχούν συνθήκες δικτατορίας. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός καλά κρατεί και το κράτος καταλαμβάνει χώρο όπου δε βρίσκει αντιστάσεις. Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις απέναντι στην πρακτική της άμεσης δράσης, χρίζουν επιθετικής απάντησης από το ευρύ σώμα του κινήματος. Είναι ευθύνη των οργανώσεων η ανάδειξη τέτοιων γεγονότων στις συλλογικές κινηματικές διαδικασίες ώστε να μην χαρίζονται όπλα στο ποινικό οπλοστάσιο του κράτους και να αποφεύγονται οι κακές παρακαταθήκες.

Να οργανώσουμε επιθετικές ενέργειες με όρους κινηματικής συγκρότησης.

Επίθεση στα νέα συστήματα ελέγχου με κάθε μέσο.

Σάββατο 1 Απρίλη 12πμ Μοναστηράκι,

μαζικά και μαχητικά

 

Κάθε μέρα σε όλη την πόλη, για να ακυρώσουμε τα συστήματα ελέγχου, εκμετάλλευσης και αποκλεισμού στα ΜΜΜ

Κατάληψη GARE

 

post image

__________________________

Παρέμβαση σε ΜΜΜ στα Δυτικά προάστια της Αθήνας

Το μεσημέρι της Παρασκεύης 24 Μαρτίου, η Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών πραγματοποίησε παρεμβάσεις σε ΜΜΜ στην περιοχή της δυτικής Αθήνας ανάμεσα σε αυτά επιλέχθηκε και η γραμμή 12 του τρόλεϊ που δολοφονήθηκε από ελεγκτές στις 13/08/2013 ο Θανάσης Καναούτης. Η παρέμβαση περιλάμβανε σαμποτάζ και καταστροφή ακυρωτικών μηχανημάτων, μοίρασμα κειμένων στους επιβάτες, καθώς κολλήθηκαν και αυτοκόλλητες αφίσες σε λεωφορεία, τρόλεϊ και στάσεις. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράζονταν και τα αυτοκόλλητα που κολλήθηκαν στα ΜΜΜ.

ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Τα τελευταία επτά χρόνια μια σειρά μέτρων έχουν επιβληθεί από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και την τρόικα, με αποτέλεσμα την ραγδαία φτωχοποίηση μεγάλων κομματιών της κοινωνίας. Όλο αυτό το διάστημα, όλο και περισσότεροι δυσκολεύονται ή και αδυνατούν  να ανταπεξέλθουν στις καθημερινές ανάγκες τους. Σ’ αυτές τις συνθήκες, τα ΜΜΜ, παρόλο που το κράτος τα διαχειρίζεται κερδοσκοπικά, έχουν αναβαθμίσει τον ρόλο τους στην καθημερινότητα όλο και μεγαλύτερων κομματιών της κοινωνίας, καθώς οι μετακινήσεις με ιδιωτικά μέσα περιορίζονται όντας ασύμφορες. Continue reading Σπάμε τον έλεγχο. Ελέυθερες μετακινήσεις για όλους.

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 28 Μάρτη 2017 9 πμ στα δικαστήρια Ευελπίδων

Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 28 Μάρτη 2017 9 πμ στα δικαστήρια Ευελπίδων, όπου δικάζονται

– οι 7 αγωνιστές που στάθηκαν στον Αυτοδιαχειριζόμενο Χώρο Villa Zografou όταν εισέβαλαν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί (13 Μάρτη 2017)

– οι 93 αγωνιστές που διώκονται για την ανακατάληψη της Villa Amalias (9/1/2013)

– 7 αγωνιστές μέλη του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων, κατόπιν μηνύσεων από τα αφεντικά των μαγαζιών Σαλαντίν και Βοτανοπωλείο

ΟΥΤΕ ΜΕΤΡΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

____________________

Σαν Συνέλευση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στις εστίες αγώνα, καλούμε στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 93 αγωνιστές-τριες που διώκονται για την ανακατάληψη της villa amalias και τους 7 της Βίλα Ζωγράφου την Τρίτη 28/04 στις 09:00 στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΕΔΑΦΟΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΘΑ ΜΑΤΩΣΕΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΙΣ ΠΑΡΕΤΕ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ

Συνέλευση αλληλεγγύης στις καταλήψεις και στις εστίες αγώνα

https://athens.indymedia.org/media/events/2017/03/27/17555065_1370434453017892_364397262_n.jpg

____________________

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Την Τρίτη 28/03 στα δικαστήρια της Ευελπίδων δικάζονται 7 μέλη του σωματείου μας. Στην ουσία δικάζεται η ίδια η  δράση του σωματείου και οι ταξικοί του αγώνες, που έχουν μπει στο στόχαστρο των αφεντικών και της Ασφάλειας. 

 09.00 το πρωί όλοι και όλες εκεί στο  κτίριο 12, αίθουσα 1 δτα δικαστήρια της Ευελπίδων 

Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ 

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού

 

Ο ΤΑΞΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΣ

Πριν 2 χρόνια περίπου, με τη λήξη των παρεμβάσεων και της διεκδίκησης δεδουλευμένων, ενσήμων αλλά και επαναπροσλήψεων συναδέλφων στα μαγαζιά Σαλαντίν και Βοτανοπωλείο, το Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού ενημερώνεται ότι διενεργείται προανάκριση για τα αδικήματα της απόπειρας εκβίασης με απειλή βλάβης της επιχείρησης και ηθικής αυτουργίας στην παραπάνω απόπειρα εναντίον 7 μελών του. Οι μηνυτήριες αναφορές είχαν γίνει από τα αφεντικά του Σαλαντίν και του Βοτανοπωλείου και την υπόθεση είχε αναλάβει τότε, με περίσσια χαρά εικάζουμε, το Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος. Σήμερα, με αφορμή το επερχόμενο δικαστήριο των μελών μας, που ορίστηκε για τις 28/3/2017, κρίναμε σκόπιμο να ανοίξουμε έναν κύκλο δράσεων, αλλά και επικοινωνίας με τον κόσμο του αγώνα, προκειμένου να αναδείξουμε πως οι διώξεις αυτές ούτε τυχαίες είναι ούτε μεμονωμένες. Στόχος μας είναι αφενός να δημοσιοποιήσουμε στο ευρύτερο ανταγωνιστικό κίνημα την προσπάθεια της κρατικής καταστολής να αποδυναμώσει την κινηματική δράση του σωματείου και αφετέρου να δοθεί μια δυναμική και συλλογική απάντηση στις απόπειρες του κράτους, μέσω του δικαστικού και αστυνομικού μηχανισμού αυτή τη φορά, να ποινικοποιήσει και να εγκληματοποιήσει το συνδικαλισμό βάσης. Continue reading Συγκέντρωση αλληλεγγύης Τρίτη 28 Μάρτη 2017 9 πμ στα δικαστήρια Ευελπίδων

Έναρξη δραστηριοτήτων συλλογικής αυτομόρφωσης στην Κατάληψη GARE

Έναρξη δραστηριοτήτων συλλογικής αυτομόρφωσης στην Κατάληψη GARE

« Η Κατάληψη GARE
πραγματοποιήθηκε
με μια αντίληψη συλλογικής ανάκτησης,     κοινωνικής,
οικειοποίησης και
οργάνωσης εδάφους ενάντια
στον κόσμο της εξουσίας
του κράτους και του
καπιταλισμού.
Το έδαφος της αντίστασης
χτίζεται με υλικούς όρους
και αποτελεί ανάχωμα και εφαλτήριο για τον αγώνα
με σκοπό το σπάσιμο
κάθε τυραννικού θεσμού. »
(Από το ιδρυτικό κείμενο)

ΕΡΕΥΝΑ, ΑΣΚΗΣΗ, ΣΠΟΥΔΗ για την ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ, την ΙΣΟΤΗΤΑ και την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

_________________________________

Μάρτης – Απρίλης 2017

Παρουσίαση προγράμματος:
Κυριακή 26 Μάρτη  5:30 μμ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Μεθοδολογία και άσκηση
του αισθητού,
μία Κυριακή ανά μήνα.
1η συνάντηση εργασίας:
Κυριακή 2 Απρίλη 9πμ – 6μμ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Διαλέξεις-συζητήσεις
επιστημονικών θεμάτων,
μια Κυριακή ανά μήνα.
1η συνάντηση εργασίας:
Κυριακή 9 Απρίλη 5μμ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Σπαθασκία:      από 24 Μάρτη
Κάθε Παρασκευή 8-10μμ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Συλλογική μελέτη ιστορίας
των καταπιεσμένων.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θεωρία του πολέμου.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πληροφορίες (εκτός ωρών προγράμματος):
Κάθε Τετάρτη 5-11 μμ,   Κατάληψη GARE, Καλλιδρομίου 74

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ

ΠΕΜΠΤΗ 23 ΜΑΡΤΙΟΥ ΣΤΙΣ 13:00

ΓΙΑ ΤΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΑΔΕΙΩΝ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ

Οι άδειες είναι μια κατάκτηση των κρατουμένων, ως αποτέλεσμα πολύχρονων αγώνων, δεν είναι ούτε προνόμιο ούτε κάποια ανθρωπιστική παραχώρηση από την πλευρά του κράτους.

Για κάθε κρατούμενο η άδεια αντιπροσωπεύει ανάσες «ελευθερίας».

Το κράτος όμως, αποβλέπει στο να εκμεταλλευτεί αυτή τη συνθήκη. Αφενός, χρησιμοποιώντας την σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης της οργής που συσσωρεύεται στις φυλακές και αφετέρου μετατρέποντας αυτήν την κατάκτηση σε εκβιασμό για πειθαρχημένες συμπεριφορές, κρατώντας συγχρόνως σε μια διαρκή ομηρία το σύνολο των κρατουμένων.

Σε ότι αφορά τους πολιτικούς κρατούμενους και το ζήτημα των αδειών, σαφέστατα είναι συνέχεια του ειδικού καθεστώτος εξαίρεσης, το οποίο τίθεται σε ισχύ γι’ αυτούς από την πρώτη μέρα της σύλληψής τους. Τρομονόμοι, ειδικές συνθήκες διεξαγωγής των δικών, ειδικές συνθήκες κράτησης κλπ. ενώ μέσω των αδειών το κράτος εκβιάζει δηλώσεις μετανοίας, όπως καθαρά φάνηκε στο σκεπτικό απόρριψης των αιτήσεων για τη χορήγηση άδειας των συντρόφων Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά, όπου οι εισαγγελείς της φυλακής του Κορυδαλλού πιστοί στις άνωθεν εντολές που λαμβάνουν από το υπουργείο δικαιοσύνης και την αντιτρομοκρατική, λειτουργώντας ως νέοι στρατοδίκες της μετεμφυλιακής περιόδου, ζητάνε αποκήρυξη του ένοπλου αγώνα, αυτολογοκρισία των πολιτικών κρατουμένων, απαιτούν να σκύψουν το κεφάλι και να παροπλιστούν πολιτικά.

Συγχρόνως,οι αρχές όπου τους δίνεται η δυνατότητα, παρακωλύουν ή απορρίπτουν τις αιτήσεις αδειών των πολιτικών κρατουμένων κάνοντας νομικίστικους ακροβατισμούς ή επικαλούμενοι γραφειοκρατικές διαδικασίες. Π.χ ο σύντροφος Γ. Καραγιαννίδης, ενώ έχει συμπληρώσει τον απαιτούμενο χρόνο για την χορήγηση άδειας, το συμβούλιο της φυλακής του Κορυδαλλού δηλώνει αναρμόδιο καθώς είναι “χρεωμένος” στη φυλακή της Λάρισας. Οι σύντροφοι Φ. Χαρίσης και Γρ. Σαραφούδης μετά την αίτηση για άδεια ενημερώθηκαν ότι βρέθηκε άλλη μια δικογραφία που τους αφορά, «ξεχασμένη» σε κάποιο συρτάρι γραφείου του εισαγγελέα Μακρόπουλου.

Ζητούμενο για το κράτος είναι η αντιμετώπιση κάθε μορφής αντίστασης, ο εκφοβισμός όσων έχουν επιλέξει να βρίσκονται σε συνεχή ρήξη με την εξουσία. Ο εσωτερικός εχθρός καθώς και οι αιχμάλωτοι αυτού του πολέμου πρέπει να χτυπηθούν με κάθε τρόπο. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε  ένοπλες οργανώσεις ή απαλλοτριώσεις τραπεζών, αποτελούν μέρος του κοινού μας αγώνα, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του επαναστατικού κινήματος. Γι΄αυτό και η αντιμετώπιση τους από το κράτος είναι «ειδική».

Η δική μας απάντηση βρίσκεται στο δρόμο της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και της όξυνσης του συνολικότερου αγώνα για την Επανάσταση, τη μόνη λύση για να αποδεσμευτούμε από το βάρβαρο κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Για να χτίσουμε ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΕΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ

 

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΓΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΕΤΡΟ ΓΗΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ξημέρωμα Δευτέρας 13 Μάρτη 2017, το ελληνικό κράτος εισβάλει σε μια προσφυγική κατάληψη στην οδό Αλκιβιάδου στην Αθήνα και στον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Villa Zografou. Εκατον εικοσιπέντε μετανάστες συλλαμβάνονται και μεταφέρονται στα μπουντρούμια της Πέτρου Ράλλη, για να εξοριστούν στη συνέχεια σε hot spots, στον αποκλεισμό, την ένδοια και τον θάνατο. Την ίδια μέρα οι μπάτσοι εισβάλουν και ισοπεδώνουν το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου, απ’ όπου κλέβουν 600 ευρώ από το συλλογικό ταμείο.

Τους προηγούμενους μήνες, μετά τις μαχητικές επετείους του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας του αναρχικού Αλέξη Γρηγορόπουλου, οι προσπάθειες στρατοκρατικής παρουσίας στα Εξάρχεια εντείνονται. Ταυτόχρονα, τα media και τα πολιτικά στελέχη του κράτους, αριστερά-δεξιά, διαμορφώνουν ένα κλίμα πολεμικής εισβολής στη γειτονιά και ευρύτερα στις μεταναστευτικές και πολιτικές καταλήψεις. Η αποτυχημένη κρατική/παρακρατική εμπρηστική επίθεση εναντίον της Κατάληψης GARE στις 4/3 ήταν το πιο πρόσφατο συμβάν και πηγάζει απ’αυτόν τον σχεδιασμό.

Το κράτος έχει συνέχεια. Η κατασταλτική και φασιστική δραστηριότητα σήμερα, ακολουθεί τις καλοκαιρινές εισβολές και διώξεις σε τρεις καταλήψεις στη Θεσσαλονίκη και την δολοφονική φασιστική επίθεση στην κατάληψη Νοταρά στα Εξάρχεια λίγο μετά. Είτε είναι οι ευθύες βολές δακρυγόνων και οι πλαστικές σφαίρες είτε οι φασιστικές εμπρηστικές επιθέσεις είτε οι εισβολές στα σπίτια του αγώνα είτε τα μπραβιλίκια των επιχειρηματιών (όπως ο αποκλεισμός της κατάληψης Στρούγκα), ο πραγματικός εντολοδόχος και εχθρός είναι ένας, το κράτος κι ενιαία είναι η στρατηγική και η βία του.

Από το πρώτο λεπτό των σημερινών εισβολών η Κατάληψη GARE μαζί με αλληλέγγυους συντρόφους ήταν έτοιμη να δώσει τη μάχη της για την υπεράσπιση του συγκεκριμένου χώρου που οργανώνουμε με μια αντίληψη συλλογικής ανάκτησης, κοινωνικής οικειοποίησης και οργάνωσης εδάφους ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Όπως υπερασπιστήκαμε συντονισμένα και αποτελεσματικά την γειτονιά μας στις 6 Δεκέμβρη, έτσι στεκόμαστε εξίσου αποφασιστικά, συλλογικά και οργανωμένα στα βαλόμενα σημεία του αυτοοργανωμένου κιμήματος, για να αναχαιτίσουμε την κρατική τρομοκρατία. Έχοντας ως παράδειγμα την αντίσταση της κοινότητας των κατειλημμένων Προσφυγικών Αλεξάνδρας απέναντι στους φασίστες και τον αστυνομικό στρατό, που κορυφώθηκε τον Οκτώβρη του ’16, συνοργανώνουμε τον αγώνα μέσα στις γειτονιές, με όρους σύγκρουσης με τους κρατικούς θεσμούς και μηχανισμούς και ανοιχτής οριζόντιας συγκρότησης.

Παραμένουμε στις επάλξεις για να περιφρουρήσουμε τα εδάφη της εξεγερσιακής-επαναστατικής κοινότητας απέναντι στις νέες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις. Καλούμε κάθε εγχείρημα αυτοοργάνωσης να βρίσκεται σε μαχητική ετοιμότητα. Καλούμε κάθε συλλογικότητα αγώνα να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί για να υπάρχουν οι αναγκαίες άμεσες επιθετικές απαντήσεις. Καλούμε σε μια πλατιά μετωπική συστράτευση για να αντιστρέψουμε τους όρους του πολέμου. Για τον θάνατο της εξουσίας. Για την αναρχία.

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Κατάληψη GARE

Κάλεσμα αλληλεγγύης στην κατάληψη Στρούγκα

Κράτος και κεφάλαιο επιτίθονται στους αυτοοργανωμένους απελευθερωμένους χώρους. Θα μας βρουν απέναντί τους.

Καλούμε σε αλληλεγγύη στην κατάληψη Στρούγκα, Νέα Φιλαδέλφεια

10, 100, ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΟΤΟΠΟΡΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ 14 ΜΑΡΤΗ, 17:00 ΠΛ. ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΡΟΥΓΚΑ, ΠΕΜΠΤΗ 16 ΜΑΡΤΗ, 18:00
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑΘΜΟΣ ΗΣΑΠ ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

Κατάληψη GARE

Αποτυχημένη εμπρηστική απόπειρα στην Κατάληψη GARE

Σήμερα Σάββατο προς Κυριακή της αποκριάς στις 2:30 τη νύχτα ένας αγέρωχος έλληνας, απόγονος του Σπύρου Λούη και άξιος μαθητής του Φον Κανάρη, κατάφερε να διεισδύσει στο άβατο των Εξαρχείων, επιχειρώντας μια ακόμα κεραυνοβόλα επίθεση στον εσωτερικό εχθρό.

Το αυτοσχέδιο όλπο του ήταν μια θερμοβαρική βόμβα δέκα τόνων βλακείας, αποτελούμενη από ένα γκαζάκι κι ένα πλαστικό μπουκάλι με μείγμα βενζίνης. Αν παρατηρήσετε τις φωτογραφίες μπορείται να διακρίνετε μέσα στο μπουκάλι την πράσινη παχύρευστη μάζα και τα κομματάκια από καλαμάκια του φραπέ, που μόνο ένας νέος Αρχιμήδης, μέγας τεχνολόγος της υδρομηχανικής, θα μπορούσε να τα συνδιάσει ώστε να ξαναζωντανέψει τον μυστικό χημικό τύπο των Έψιλων για το «υγρό πυρ». Ο Λούης εκτόξευσε την κατασκευή κι αυτή, με Πυθαγόρεια ακρίβεια, έκανε γκέλα στον τοίχο και έπεσε στο οδόσρτωμα, όπου τερμάτισε την σταδιοδρομία της μ’ έναν τζούφιο κρότο. Η έκρηξη του φυαλίδιου είχε το ευχάριστο αποτέλεσμα να θορυβήσει μερικούς γείτονες. Το μπουκάλι έμεινε ανέπαφο κι αφού μελετήθηκε με δέος η φυσικοχημική σύστασή του στα εγκληματολογικά εργαστήρια της Κατάληψης, αφαιρέθηκε το εύφλεκτο υγρό και απομακρύνθηκε από την Κατάληψη, για να πάει σε καλή μεριά. Στην τακτική πολιτική/διαχειριστική συνέλευση της GARE θα αποφασιστεί αν το τενεκαεδάκι θα γίνει δωρεά στο πολεμικό μουσείο, για να το κοσμήσει με ένα ακόμα παράδειγμα της ελληνόψυχης ανδραγαθείας ή αν θα το θάψουμε στη ζαρντινιέρα, για να βλαστήσει ένα ωραίο σκουριασμένο κονσερβοκούτι.

Η Κατάληψη GARE βρίσκεται στη θέση της (Καλλιδρομίου 74)

και οι φασίστες στις τρύπες τους

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Στις 22 Ιανουαρίου στην Τουρκία, μετά από ένοπλη συμπλοκή με αστυνομικούς έπεσε ο αγωνιστής Bilgehan Karpat. Την ίδια μέρα συνελήφθη τραυματισμένος ο Erkan (SerifTurunc), μέλη και οι δύο του DHKP-C. Είχε προηγηθεί επίθεση της οργάνωσης με ρουκέτες στις 20 Ιανουαρίου στην Κωνσταντινούπολη στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση και στα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος του Ερντογάν. Η επίθεση αυτή έγινε σαν απάντηση στις δολοφονίες που έχει διαπράξει το τούρκικο κράτος τα τελευταία χρόνια, καθώς και σαν αντίποινα στη δολοφονία 11 ανταρτών του DHKC στα βουνά του Κουρδιστάν πριν από τρεις μήνες. Οι συγγενείς των 11 ανταρτών διεκδικούν τους σορούς τους, οι οποίοι μέχρι και σήμερα δεν τους έχουν παραδοθεί.

Ο Erkan ζούσε πολλά χρόνια στην Ελλάδα ως πολιτικός πρόσφυγας και ήταν ευρύτερα γνωστός ως μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν με συνεχή παρουσία στους αγώνες και τις κινηματικές δράσεις.

Ο Bilgehan, ο Erkan και αρκετοί άλλοι σύντροφοι, μέλη της επιτροπής αλληλεγγύης όσο και του DHKP-C το 2014 συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν από το ελληνικό κράτος. Είχε προηγηθεί το χτύπημα του DHKC στην αμερικάνικη πρεσβεία στην Άγκυρα τον Φλεβάρη του 2013 και οι απαιτήσεις των τούρκικων και αμερικάνικων αρχών προς την ελληνική κυβέρνηση να πάρει κατασταλτικά μέτρα ενάντια στους αγωνιστές από την Τουρκία που βρίσκονταν στην Ελλάδα.

Το ελληνικό κράτος σε πλήρη εναρμόνιση με τους συμμάχους του ενάντια στην «τρομοκρατία» ξεκίνησε ένα πογκρόμ εναντίων των Τούρκων-Κούρδων αγωνιστών. Στα πλαίσια αυτά, στις 31 Μαΐου του 2013 απαγάγεται από ελληνικές και ξένες μυστικές υπηρεσίες ο αγωνιστής Μπουλούτ Γιαλιά, τον οποίον παρέδωσαν στο τούρκικο κράτος. Το καλοκαίρι του 2013 συλλαμβάνονται επίσης 2 αγωνιστές από την Τουρκία ανοιχτά της Λέσβου που μετέφεραν οπλισμό. Ακολουθούν εισβολές σε σπίτια, στα γραφεία της Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία και το Κουρδιστάν, όπου προσάγονται και συλλαμβάνονται πολιτικοί πρόσφυγες από την Τουρκία. Το ίδιο συνέβη κι ένα χρόνο αργότερα, όπου συλλαμβάνονται 3 ακόμη αγωνιστές, μέλη της Επιτροπής Αλληλεγγύης με σταθερή παρουσία σε αγώνες και κινηματικές δράσεις στην Ελλάδα. Την ίδια περίοδο συλλαμβάνονται στο Γκύζη, όπου σε διαμέρισμα βρέθηκε οπλισμός, 4 αγωνιστές από την Τουρκία, ανάμεσά τους και ο Bilgehan Karpat ο οποίος μαζί με τον Erkan μετά την αποφυλάκισή τους «πέρασαν» στην Τουρκία για να συνεχίσουν τον αγώνα.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ERKAN

ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

 

Ο BILGEHAN ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΩΣ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΜΕ ΤΟ ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ

 

ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ ΤΟΥ DHKC ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΑΡΟΝΤΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

 

Πορεία στην πρεσβεία της Τουρκίας

Σάββατο 11 Φλεβάρη στις 1μμ – Σύνταγμα

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και τους διωκόμενους αγωνιστές

Παρέμβαση στη «λαϊκή συνέλευση Εξαρχείων»

Τη Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε παρέμβαση στην τακτική συνάντηση της «Λαϊκής Συνέλευσης Εξαρχείων» στο κτήριο Τσαμαδού 15. Η παρέμβαση αυτή έγινε από συλλογικότητες και άτομα που συγκρότησαν την ανοιχτή συνέλευση, που καλέστηκε την Κυριακή 22 Γενάρη (https://athens.indymedia.org/post/1568185/), με αφορμή το δημόσιο κείμενο της «Λ.Σ.Ε.» (https://athens.indymedia.org/post/1567212/) με το οποίο δήλωσε  την εχθρική της θέση απέναντι σε όσους αντιπαρατίθενται έμπρακτα με το κράτος και τους μισθοφόρους του.

Στην παρέμβαση συμμετείχαν τριάντα σύντροφοι και συντρόφισσες εκφράζοντας την κοινή αντίληψη και στάση για την αναγκαιότητα και τα χαρακτηριστικά της περιφρούρησης της γειτονιάς στις 6 Δεκέμβρη και κάθε μέρα.

Αφού είχαν προηγηθεί ήδη μία ανοιχτή συζήτηση-εκδήλωση στην πλατεία Εξαρχείων στις 3 Δεκέμβρη (https://athens.indymedia.org/event/67023/), και τρείς ανοιχτές συνελεύσεις στο Πολυτεχνείο μετά το κείμενο της «Λ.Σ.Ε.», στις οποίες δεν εμφανίστηκαν, τα περιθώρια διαλόγου είχαν εξαντληθεί. Με την παρέμβαση στη συνάντηση της «Λ.Σ.Ε.» σκοπός ήταν να γίνει σαφές ότι μαζώξεις που κάνουν πλάτες στην κρατική καταστολή και προασπίζονται επιχειρηματικά συμφέροντα δεν μπορούν να γίνουν ανεκτές. Η παρέμβαση ξεκίνησε με ελεύθερες τοποθετήσεις συντρόφων απέναντι στα μέλη της «Λ.Σ.Ε.», ώστε να καταδειχθεί η αμεσότητα και ο πλούτος των διαθέσεων και απόψεων που συναντιούνται στα πύρινα οδοφράγματα του αντικατασταλτικού-αντικρατικού αγώνα. Κατόπιν επίμονων παρεμβολών από άτομο-μέλος της «Λ.Σ.Ε.» οι τοποθετήσεις διακόπηκαν. Επικαλούμενη αφορμή γι’ αυτό ήταν ότι ένας μικρός αριθμός συντρόφων φόραγαν κουκούλες. Ήταν απόφασή μας να παρέμβουμε ανοιχτά και με τα πρόσωπά μας χωρίς να φοβόμαστε την άμεση ή έμμεση κατάδειξη. Παρόλα αυτά κάποιοι σύντροφοι αντιλαμβανόμενοι ζήτημα ασφάλειας με την κατά πρόσωπο συνάντηση με την εν λόγω συνέλευση, επέλεξαν να προστατεύσουν τις ταυτότητές τους. Ως απάντηση στην προβοκατόρικη συμπεριφορά, σύσσωμοι φωνάξαμε συνθήματα πριν αποχωρήσουμε. Η παρέμβαση ολοκληρώθηκε στην Πλ. Εξαρχείων όπου κρεμάστηκε πανό, πεταχτήκαν τρικάκια και μοιράστηκαν κείμενα.

Ο αγώνας για την αντιμετώπιση τέτοιων αντιδραστικών πρακτικών δεν μπορεί παρά να είναι διαρκής και να είναι κομμάτι του συνολικότερου αγώνα ενάντια στην κρατική κατοχή. Ως μαρτυρία της σοβαρότητας του ζητήματος, κοινοποιούμε τρία χαρακτηριστικά περιστατικά. Πρώτον, στις 6 Δεκέμβρη, μέλη της «Λ.Σ.Ε.» επιχείρησαν να εμποδίσουν το στήσιμο οδοφραγμάτων στους δρόμους πάνω από την πλατεία. Δεύτερον, σε προηγούμενη ανοιχτή συνέλευση σχετικά με το κείμενο της «Λ.Σ.Ε.» την Κυριακή 29/1 στο Πολυτεχνείο, εμφανίστηκε έξω από το κτίριο Γκίνη μέλος της «Λ.Σ.Ε.» και προσπαθούσε στη ζούλα να φωτογραφίσει συντρόφους. Και τρίτον, άτομο σε δημόσια ανάρτηση χρησιμοποιώντας την ιδιότητά του ως μέλος της «Λ.Σ.Ε.» συνδέει όσους κατήγγειλαν το κείμενο της «Λ.Σ.Ε.» με τρανσοφοβικούς τραμπούκους, σε μια μάταιη απόπειρα να ξεπλύνει την βρωμιά αυτού του κειμένου

Επόμενη συνέλευση την Κυριακή 12 Φλεβάρη στις 18.00, Πολυτεχνείο (Γκίνη)

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΜΠΑΤΣΟΙ Κ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΧΩΡΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Ανοιχτή συνέλευση με αφορμή το δημόσιο κείμενο της «Λαϊκής Συνέλευσης Εξαρχείων»

Κείμενο συντρόφισσας που συνελήφθη στις κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη και βρίσκεται σε δικαστική ομηρία

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ…

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρηκατέβηκαστην οχυρωμένη γειτονιά των Εξαρχείων. Εδώ από αυτή την πλευρά των οδοφραγμάτων πλήθος χιλιάδων τιμούσαν την μνήμη του δολοφονημένου από μπάτσους Αλέξη Γρηγορόπουλου με μια γιορτή οργής ενάντια στους ένοπλους φρουρούς του κράτους που εκείνη την ημέρα πολιορκούσαν την γειτονιά. Στην φετινή επέτειο, συλλογικότητες αγώνα επέλεξαν να περιφρουρήσουν την γειτονιά απέναντι σε τούτη την πολιορκία στήνοντας αδιαπέραστα οδοφράγματα σε κομβικά σημεία ευρύτερα της πλατείας. Πλήθος κόσμου προασπίστηκε τα οδοφράγματα από την Τοσίτσα και την Στουρνάρα, μέχρι τη Σόλωνος και την Εμμ. Μπενάκη, ενώ μάχες δίνονταν και στην Χ.Τρικούπη ενάντια στις στρατοπεδευμένες δυνάμεις των ματ.

  Αργά το βράδυ, μετά από πολύωρες συγκρούσεις με τους μπάτσους και αφότου η οργανωμένη περιφρούρηση αποχώρησε συντονισμένα, τα ματ που μέχρι τότε δεν είχαν καταφέρει να σπάσουν τα οδοφράγματα, εισέβαλαν περιφερειακά της πλατείας και συνέλαβαν όποιον είχαν μπροστά τους, χτυπώντας και σέρνοντάς τους στην άσφαλτο. Είναι πάγια τακτική των μπάτσων να συλλαμβάνουν κόσμο στο σωρό εκεί όπου εκτυλύσσονται δυναμικές και μαζικές συγκρούσεις, αποδίδοντας έτσι συλλογική ευθύνη σε όσους κατεβαίνουν στο δρόμο, πόσο μάλλον όταν στοχοποιείται μια ολόκληρη γειτονιά από την καταστολή. Βρισκόμουν στην συμβολή της Θεμιστοκλέους και της Κωλλέτη, όταν οι μπάτσοι εκμεταλλευόμενοι την αραίωση του πλήθους, κατάφεραν να περάσουν το οδόφραγμα της Κωλλέτη. Μία ολόκληρη διμοιρία ματ έπεσε πάνω μου, χτυπώντας και βρίζοντας και συγχαίροντας ο ένας τον άλλον για την λεία τους, σε μια προσπάθεια να αναπληρώσουν την ήττα που είχαν υποστεί όλες τις προηγούμενες ώρες. Όταν είδαν ότι είμαι γυναίκα επιδόθηκαν σε μια ακόμη πάγια τακτική τους, τις απειλές βιασμού. Η ιδιαίτερη αυτή μεταχείριση των γυναικών από τους μπάτσους, επιχειρεί να ενσταλάξει τον φόβο διπλά: όχι μόνο φόβος του βασανισμού, αλλά και του εξευτελισμού. Ο βιασμός άλλωστε χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου. Το κράτος αντέδρασε εκδικητικά στην αναβαθμισμένη οργάνωση όσων κατέβηκαν στους δρόμους στις 6 Δεκέμβρη, με την κράτησή μας στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ για 3 μέρες, ακόμη και όσων κατηγορήθηκαν με πλημμελήματα, καθώς και με την παραδειγματική προφυλάκιση τριών εκ των συλληφθέντων στις φυλακές του Κορυδαλλού. Continue reading Κείμενο συντρόφισσας που συνελήφθη στις κινητοποιήσεις της 6ης Δεκέμβρη και βρίσκεται σε δικαστική ομηρία

Κείμενο απάντησης στη «λαϊκή συνέλευση Εξαρχείων» – Κάλεσμα σε συζήτηση

Το άνοιγμα της κατάληψης μας στην περιοχή των Εξαρχείων αποσκοπεί στην ενδυνάμωση της αντικρατικής πάλης και την δημιουργία συντροφικών και αγωνιστικών σχέσεων με τους ανθρώπους που δραστηριοποιούνται στην περιοχή και αλληλέγγυους. Τα αγωνιστικά μας προτάγματα δεν θα μπορούσαν να μην θέτουν άμεσα την απελευθέρωση του εδάφους, εντός της γειτονιάς που δραστηριοποιούμαστε, απο το κράτος και το κεφάλαιο. Η θέση αυτή ήταν δεδομένη απο την πρώτη μέρα που καταλήφθηκε το κτίριο μέχρι σήμερα. Ο συλλογικός χώρος που δημιουργήσαμε με την κατάληψη του κτιρίου αποτελεί ήδη κέντρο αγώνα που στεγάζει δραστηριότητες στη βάση της αυτοοργάνωση εντός της περιοχής που παρεμβαίνουμε, με σαφή θέση ενάντια στους κρατικούς θεσμούς και την εκμετάλλευση. Με αυτά τα προτάγματα καλέσαμε άλλα εγχειρήματα σε δημόσια διαδικασία, για την υπεράσπιση μιας γειτονιάς αγώνων από τους μισθοφόρους της εξουσίας την περασμένη 6η Δεκέμβρη, ημέρα δολοφονίας του αναρχικού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από μπάτσους και διάχυσης της εξεγερτικής ανάγκης.

Στο κείμενο που γράψαμε και μοιράσαμε σε όλη την γειτονιά κατά την προετοιμασία της κινητοποίησης, από κοινού με άλλη μια αναρχική συλλογικότητα που στεγάζεται σε κατάληψη στην περιοχή, προτάξαμε την οργανωμένη υπεράσπιση του κοινού μας χώρου από την κρατική καταστολή:

«Η οργάνωση μιάς επιθετικής περιφρούρησης γειτονιάς για το σπάσιμο της κρατικής πολιορκίας δέν είναι έργο κάποιας μίας και μόνο κοινωνικής ομάδας. Είναι υπόθεση και δυνατότητα όλων των κατοίκων και των επισκεπτών της γειτονιάς που βάλλονται από την καταπίεση και την εκμετάλλευση.»

Η συστράτευση με συλλογικότητες, αυτοοργανωμένες δομές και ευρύτερα, ανθρώπους που κινούνται στην γειτονιά και την αντιλαμβάνονται ως τόπο σύγκρουσης με την εξουσία, επιχειρήθηκε με μια ανοιχτή διαδικασία-απεύθυνση αποσκοπώντας στην συνέχιση του αγώνα ενάντια στην καταστολή. Από θέση συνέπειας επισημάναμε ως απαραίτητη την οικειοποίηση από τους εξεγερμένους όλων των μέσων που συμβάλουν στην προοπτική της αναρχίας και της ελευθερίας.

Την 6η Δεκέμβρη, μέρα μνήμης και συνέγερσης, ο καθένας έδειξε από ποια μεριά του κοινωνικού ανταγωνισμού στέκεται. Την ίδια ώρα που ξεκινούσε η πορεία στο κέντρο της Αθήνας, η γειτονιά των Εξαρχείων οχυρώθηκε με ισχυρά οδοφράγματα για την αποτροπή καταδρομικών επιθέσεων από τους λακέδες του νόμου και της τάξης. Στο διάστημα των ωρών που τα οδοφράγματα φρουρούνταν από ένα πλήθος οργανωμένων και άλλων συντρόφων, το κράτος για πρώτη φορά και παρά τις επίμονες προσπάθειές του δεν κατάφερε να μας αποσπάσει ούτε μέτρο εδάφους. Όταν πλέον η οργανωμένη περιφρούρηση είχε αποχωρήσει και ο κόσμος στους δρόμους είχε αραιώσει, οι ένστολοι βασανιστές πραγματοποίησαν εκδικητικές εισβολές, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας ανθρώπους στον σωρό, όπως έκαναν και στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον διαδηλωτή που συνελλήφθη στο Πεδίο του Άρεως και υπέστη σοβαρό κάταγμα γονάτου.

Λίγες μέρες μετά την 6η Δεκέμβρη, η «λαϊκή συνέλευση Εξαρχείων» εξέδωσε ανακοίνωση σχετικά με τα γεγόνοτα της βραδιάς εκείνης. Το κείμενο αυτό προσκαλεί την καταστολή, χρησιμοποιώντας ποινικούς όρους («…εμπνευστές, ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί…») και στοχοποιώντας συλλογικότητες που τοποθετήθηκαν ανοιχτά μέσα στην γειτονιά σχετικά με την καταστολή την μέρα εκείνη και ευρύτερα όσους συνέβαλαν στην προετοιμασία της περιφρούρησης.

Θα πρέπει να καταστεί σαφές το τι υποστηρίζει η μάζωξη αυτή. Μοναδικό μέλημά τους είναι τα επιχειρηματικά και γενικότερα τα ιδιωτικά συμφέροντα στην περιοχή. Τι σημαίνει η φράση «κόστος των καταστροφών, κόστος που πληρώνουν πάντα οι ίδιοι, οι κάτοικοι, οι εργαζόμενοι και γενικώς όλοι οι φορολογούμενοι»; Σημαίνει ότι οι εν λόγω ιδιώτες κόπτωνται για τις περιουσίες και τα λεφτά των προνομιούχων μικροαστών. Επίσης, σημαίνει ότι αποδέχονται το ληστρικό καθεστώς της φορολογίας. Επιπλέον, δίνουν άλλοθι στην εκμετάλλευση των εργαζόμενων από τα αφεντικά των μαγαζιών με πρόσχημα κάποιες καταστροφές. Η αναφορά «στα σπασμένα τζάμια και μάρμαρα» παραπέμπει στην δήλωση του κκε που τα έδωσε όλα για την αντιεξέγερση το 2008: «Όταν κάνουμε εμείς επανάσταση δεν θα σπάσει ούτε τζάμι». Continue reading Κείμενο απάντησης στη «λαϊκή συνέλευση Εξαρχείων» – Κάλεσμα σε συζήτηση

Σχετικά με συζήτηση που έχει ανοίξει στο indymedia η οποία αναφέρεται στην κατάληψη Γκάρε

Αρχικά θεωρούμε ότι κάθε σημείο όπου ανοίγεται μια ευκαιρία να συστηθούμε δημόσια εκ νέου δεν μπορεί να πηγαίνει χαμένη. Οπότε για να συστηθούμε, η κατάληψη Γκάρε είναι ένα εγχείρημα απελευθερωμένου εδάφους με προοπτική να αποτελέσει κέντρο αγώνα και κοινωνικής αυτοοργάνωσης με αντιθεσμικούς όρους. Η κατάληψη εδάφους από τον αστικό κόσμο της ιδιοκτησίας πραγματώνει το πρόταγμα της απελευθέρωσης όλων των πόρων που ανήκουν στους εκμεταλλευόμενους για κοινό όφελος. Το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει συζήτηση στο indymedia, όπου αναφέρεται η κατάληψη Γκάρε ως κατάληψη γιαλαντζί, διότι όπως κάνουν λόγο τα συκοφαντικά σχόλια, οι καταληψίες πληρώνουν ενοίκιο στους ιδιοκτήτες. Από μεριάς μας δηλώνουμε ότι το Γκάρε είναι βουνό στο Κουρδιστάν και η κατάληψη Γκάρε είναι κατάληψη αναρχικών στα Εξάρχεια.

Οι συκοφαντικές καταγγελίες αντιγράφουν καρμπόν δημοσιεύματα από την Καθημερινή και αντίστοιχα κρίνονται και τα κίνητρά τους (http://www.kathimerini.gr/881169/article/epikairothta/ellada/mparaz-katalhyewn-spitiwn-sta-e3arxeia). Όπως έχει απαντηθεί σε δημόσιο κείμενο της συλλογικότητας που πήρε την πρωτοβουλία να ανοίξει τον χώρο:
“προκειμένου να εκβιάσουν την σύσταση μιας λυκοσυμμαχίας ενάντια στις καταλήψεις, τα παπαγαλάκια προβοκάρουν το αστικό στρατόπεδο. […] Οι «φαιρόμενοι ως ιδιοκτήτες (φαιρόμενοι, γιατί αν οι ίδιοι δεν συντάσσονται με την κρατική βία, δεν αναγνωρίζονται από την τάξη τους) φαίνεται να μην αντιδρούν, καθώς εικάζεται ότι οι καταληψίες καταβάλλουν κρυφά χρηματικό αντίτιμο για τη χρήση των κτιρίων που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα ήταν δυνατό να αξιοποιηθούν από τους ιδιοκτήτες τους λόγω του μεγάλου κόστους συντήρησης». Στην καθεστωτική αφήγηση δεν υπάρχει ζωή έξω από το χρήμα. Στον καπιταλισμό η ιδιοκτησία οφείλει να παράγει κέρδος. Και για μην χάνουν οι ιδιωτεύοντες πολίτες τον προσανατολισμό τους, τους υπενθυμίζεται δημοσίως ότι δεν μπορούν να είναι τίποτα παραπάνω από σκλάβοι του χρήματος. Τρομοκρατία σε εχθρούς και «φίλους», καταναγκαστική συλλογική ευθύνη, στρατολόγηση στον πόλεμο της κυριαρχίας, να το πρόσωπο του ολοκληρωτισμού που δεν διστάζει να ελεεινολογήσει τον δικό του κόσμο των προνομίων, για να επιτεθεί στον κόσμο της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.” (https://athens.indymedia.org/post/1564772/)

Τέλος καλούμε όποιον επιθυμεί να μας γνωρίσει από κοντά, να μας θέσει τυχόν ζητήματα γενικά ή ειδικά σχετικά με την υπόσταση της κατάληψης, να παρευρεθεί στην ανοιχτή πολιτική συνέλευση της κατάληψης κάθε Τετάρτη στις 18:00 Καλλιδρομίου 74.

Κατάληψη GARE, Καλλιδρομίου 74

Οι βασανιστές του κράτους ξεσπούν στους πολιτικούς ομήρους των κινητοποιήσεων της 6ης Δεκέμβρη: Ο αγώνας δυναμώνει

 Ο τελευταίος μήνας αποτέλεσε ένα νέο ανέβασμα για την αντιεξουσιαστική πάλη. Η μαχητική διαδήλωση με αφορμή την επίσκεψη Ομπάμα και οι μαζικές οδομαχίες γύρω από το Πολυτεχνείο στις 15 Νοέμβρη, η συντεταγμένη κατάληψη του Γκίνη στις 16 Νοέμβρη, η αποτελεσματική οχύρωση του Πολυτεχνείου στις 17 και οι λυσσαλέες οδομαχίες στα Εξάρχεια μετά την πορεία για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και της δολοφονίας του Μιχάλη Καλτεζά και προχθές, οι κινητοποιήσεις για την επέτειο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, η άκαμπτη οργανωμένη περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων και η διάχυτη μαχητική αντίσταση στην αστυνομική κατοχή, έδειξαν στην πράξη την αδυναμία του ολοκληρωτικού στρατιωτικού-τρομοκρατικού ελέγχου που επιχειρεί να επιβάλει το κράτος πάνω στους εκμεταλλευόμενους και τους αποκλεισμένους. Και λίγο πριν από αυτή την σειρά μαζικών μαχητικών κινητοποιήσεων είχε προηγηθεί η απώθηση των κατασταλτικών δυνάμεων και των φασιστών από την γειτονιά των κατηλειμμένων Προσφυγικών Αλεξάνδρας.

 Η επίμονη υπεράσπιση των αγώνων τρομάζει το κράτος. Η προσωρινή ή μονιμότερη απελευθέρωση εδάφους από τον κρατικό ολοκληρωτισμό αποκαλύπτει τον χουντικό πυρήνα της αστικής δημοκρατίας. Σε όλα αυτά τα σημεία αγώνα το κράτος αντέταξε τον χημικό βομβαρδισμό, τις πλαστικές σφαίρες, τα βασανιστήρια και τις διώξεις. Στις 6 Δεκέμβρη οι βασανιστές αποχαλινώθηκαν. Οι «προοδευτικοί» διαχειριστές και ο επιτηρητής του συντάγαμτος Παυλόπουλος, που το 2008 ήταν ο πολιτικός προϊστάμενος των φυσικών αυτουργών της δολοφονίας του Αλέξη, βάφουν για άλλη μια φορά τα χέρια τους με το αίμα των καταπιεζόμενων.

 Ενδεικτική λεπτομέρεια αποτελεί η αντιμετώπιση της συντρόφισσας Μ.Σ., που διώκεται με «κακουργηματικές» κατηγορίες: Χωρίς να έχουν βρεθεί πάνω της πολεμοφόδια και χωρίς να την αναγνωρίζει κάποιος μπάτσος για κάποια συγκεκριμένη κίνηση, κατηγορείται για συμμετοχή σε «οργανωμένη ομάδα εκατό ατόμων». Επανέρχεται η συλλογική ευθύνη για την συμμετοχή σε μαζική διαδήλωση.

 Επιπλέον, στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, την Πέμπτη το πρωΐ η μητέρα της, στην πρώτη απόπειρα επισκεπτηρίου μετά την σύλληψή της, εκδιώχθηκε με την ψευδή αιτιολόγηση ότι η κρατούμενη συντρόφισσα βρισκόταν στα δικαστήρια. Μια ώρα αργότερα, οι ανθρωποφύλακες αρνήθηκαν να παραλάβουν ρούχα και είδη υγειϊνής από τον σύντροφό της, με πρόσχημα ότι είχε παρέλθει το ωράριο του επισκεπτηρίου (το οποίο διακόπηκε βίαια). Μέχρι αυτή την στιγμή της απαγορεύεται να έχει στυλό.

 Το κράτος σε κατάσταση κρίσης εξουσίας επιστρέφει στις προ-διαφωτισμού παραδόσεις του. Καιρός να πεταχτεί στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας.

ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤ’ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΕΞΙΑ ΚΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ, ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους πολιτικούς ομήρους των κινητοποιήσεων της 6ης Δεκέμβρη: Παρασκευή 9πμ δικαστήρια Ευελπίδων, κτίριο 9

 

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Παρεμβάσεις της Ανοιχτής Συνέλευσης Αναρχικών για τις 6 Δεκέμβρη με κείμενο που μοιράζεται σε σχολεία

Η 6 Δεκέμβρη του 2008 θα είναι πάντα μια μέρα Ορόσημο

Εκείνο το απόγευμα, βρίσκονταν στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια ο αναρχικός μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος με την παρέα του, οι οποίοι ήρθαν σε αντιπαράθεση με το πλήρωμα διερχόμενου περιπολικού, που σαν κατάληξη είχε την εν ψυχρώ δολοφονία του Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους Κορκωνέα και Σαραλιώτη.

Η σφαίρα του Κορκωνέα πυροδότησε αυτόματα ένα γενικευμένο, πανελλαδικό κλίμα εξέγερσης – στη δημιουργία του οποίου, καταλυτικό ρόλο είχε ο αναρχικός χώρος – που κράτησε για πολύ καιρό.

Καταλήψεις σε σχολεία, σχολές και δημαρχεία, συγκρουσιακές πορείες, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και κρατικές δομές ήταν η καθημερινή έκφραση οργής απέναντι στη σφοδρή κρατική καταστολή.

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, 15 χρονών, εναντιώθηκε έμπρακτα στους φρουρούς του κράτους και αμφισβήτησε την κυριαρχία των εξουσιαστικών μηχανισμών.

Όμως, δεν ήταν η πρώτη και η μόνη περίπτωση.

Ενδεικτικά η Σταματίνα Κανελλοπούλου (21 χρονών) και ο Ιάκωβος Κουμής (24 χρονών) που δολοφονήθηκαν από χτυπήματα με γκλομπ στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1980, ο Μιχάλης Καλτεζάς (15 χρονών) που δολοφονήθηκε στο Πολυτεχνείο το 1985, ο Κάρλο Τζουλιάνι (23 χρονών) που δολοφονήθηκε από μπάτσο το 2001 στη Γένοβα. Ακολούθησε ο Μπερκίν Ελβάν (14 χρονών) που τραυματίστηκε θανάσιμα από δακρυγόνο της αστυνομίας το 2013 στην Τουρκία, Ο Ρεμί Φρες (21 χρονών) που δέχτηκε αστυνομική επίθεση με βομβίδα το 2014 στην Γαλλία … και πολλές άλλες περιπτώσεις.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι “μεμονωμένα περιστατικά”.

Ο ρόλος του κράτους και της αστυνομίας είναι σαφής και ξεκάθαρος!

Είναι αυτοί που προασπίζονται τα συμφέροντα των οικονομικά και πολιτικά κυρίαρχων. Η αστυνομία ως εκτελεστική εξουσία επιβάλλει “τάξη και ασφάλεια” για να κρατάει το σύνολο της κοινωνίας υποταγμένο, ειδικότερα καταστέλλοντας και σκοτώνοντας όποιον συνειδητά αντιτίθεται και αντιδρά ενάντια στο υπάρχον σύστημα εξουσίας.

Το κράτος δεν επιδιώκει την υποταγή μέσω των οργάνων καταστολής, αλλά και μέσα από το εκπαιδευτικό του σύστημα.

Μέσα στα σχολικά κελιά προάγεται ο ανταγωνισμός, ως κυρίαρχη αξία ενός κανιβαλιστικού συστήματος. Όλες οι σχολικές διαδικασίες, δεν είναι παρά ο προθάλαμος και η μικρογραφία της ευρύτερης κοινωνίας. Παράλληλα, αναπαράγονται στερεοτυπικές αντιλήψεις και εμβαθύνονται διακρίσεις με βάση το φύλο, τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τις ειδικές δεξιότητες.

Οι μαθητικές εκλογές, προάγουν την ανάθεση λήψης αποφάσεων και ευθυνών σ’ ένα επιτελείο, αντί της συλλογικής συμμετοχής και συνδιαμόρφωσης όλων σε σχέση με όλα τα ζητήματα που τους αφορούν.

Με αυτόν τον τρόπο, προετοιμάζουν ψηφοφόρους και υποστηρικτές της αστικής και αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Η συμμετοχή στις εθνικές φιέστες (παρελάσεις) του κράτους, τροφοδοτεί το φασισμό και τον ρατσισμό, μιας και ακολουθούν το στρατιωτικό μοντέλο επίδειξης των “αρίστων”, “επίλεκτων” και “δυνατών”, βαθαίνοντας την κοινωνική διάκριση.

Η βαθμοθηρία σε συνάρτηση με την εκπαιδευτική ύλη, τον τρόπο διδασκαλίας και το εκπαιδευτικό σύστημα που ωθεί στην παραπαιδεία και στην έλλειψη ελεύθερου χρόνου, όχι μόνον δεν αναπτύσσουν την κριτική σκέψη και το ελεύθερο πνεύμα, αλλά κατασκευάζουν νέους δούλους του κεφαλαίου και της αγοράς. Είναι πιο εύκολα χειραγωγίσιμος, όποιος δεν συλλογάται ελεύθερα.

Όλα αυτά τα φαινόμενα οξύνονται μέσα στο πλαίσιο της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, διαμορφώνοντας ένα μέλλον αβέβαιο, ειδικότερα για τους νεότερους ανθρώπους.

Όμως, αυτό το “αβέβαιο μέλλον”, δεν μας ταιριάζει, δεν μας αφορά, δεν μας αξίζει!

Το μέλλον μας θα το ορίσουμε εμείς, από το δικό μας δρόμο, το δρόμο του Αγώνα!

Οι μαθητές και θέλουν και μπορούν να σταθούν απέναντι!

Ενάντια στα κράτη που δολοφονούν.

Ενάντια στα σχολεία-φυλακές.

Ενάντια στο κεφάλαιο που υποδουλώνει.

Ενάντια στο φόβο που καθηλώνει.

Αγώνας με κάθε τρόπο, για την Αναρχία!
Όλοι/ες στις πορείες της 6ης Δεκέμβρη

Καλούμε τους/τις μαθητές/τριες να πλαισιώσουν τα Αναρχικά/Αντιεξουσιαστικά μπλοκ στην πρωινή μαθητική πορεία στα Προπύλαια στις 12:00

Συγκέντρωση – Πορεία, Τρίτη 6 Δεκέμβρη στις 5μμ στα Προπύλαια

 

Ανοιχτή Συνέλευση Αναρχικών

Αφίσα – Κάλεσμα για την περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων ενάντια στην κρατική καταστολή στις 6 Δεκέμβρη

amyekwn

Προκήρυξη – Κάλεσμα για την περιφρούρηση της γειτονιάς των Εξαρχείων ενάντια στην κρατική καταστολή στις 6 Δεκέμβρη

ΠΕΤΑ ΜΙΑ ΓΛΑΣΤΡΑ ΑΠ ΤΟ ΜΠΑΛΚΟΝΙ … ΜΠΑΤΣΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008, οι ειδικοί φρουροί, Κορκονέας και Σαραλιώτης, πυροβολούν και δολοφονούν τον 15χρονό αντι-εξουσιαστή Αλέξη Γρηγορόπουλο στην οδό Μεσολογγίου. Η διέλευση των μπάτσων από το σημείο δεν ήταν τυχαίο γεγονός αλλά εφαρμογή των κρατικών σχεδιασμών για την στρατιωτικοποίηση μιας περιοχής. Η δολοφονία ήταν η απάντηση του κράτους στην έμπρακτη αμφισβήτηση των σχεδίων του από τους νεαρούς.

Τα Εξάρχεια αποτελούσαν ανέκαθεν εστία αντί-καθεστωτικής κουλτούρας και εξέγερσης. Οι πιο πάνω δυναμικές ώθησαν στην εδαφικοποίηση των προταγμάτων του ανταγωνιστικού κινήματος στην συγκεκριμένη γειτονιά. Συλλογικά εγχειρήματα, πολιτιστικές/πολιτικές εκδηλώσεις, λαϊκές συνελεύσεις, καταλήψεις στέγασης μεταναστών, αντί-εξουσιαστικές/αναρχικές καταλήψεις , στέκια και κοινωνικοί χώροι σε συνδυασμό με την διαρκή σύγκρουση ενάντια στις μονάδες καταστολής και τις ευρύτερες επιθετικές ενέργειες, συνθέτουν ένα μωσαϊκό αγωνιστικής κοινοτικής ζωής.

Αυτή η ζωτική κίνηση εξαναγκάζει το κράτος να φανερώνει τις πραγματικές προθέσεις και δυνατότητες του, υπενθυμίζει και κάνει ορατούς τους όρους κυριαρχίας του, τον έλεγχο και την βίαιη επιβολή.

Η δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά, οι ξυλοδαρμοί, οι συλλήψεις και οι προληπτικές προσαγωγές, οι μαζικές κυκλωτικές εισβολές της πλατείας, οι σχεδιασμένες τοποθετήσεις διμοιριών για τον γεωγραφικό έλεγχο όλης της περιοχής και πιο πρόσφατο γεγονός, η χρήση πλαστικών σφαιρών την επέτειο της 17 Νοέμβριου έξω από το πολυτεχνείο.

Η προσπάθεια του καθεστώτος και των δημοσιογράφων ήταν και είναι η συστηματική στοχοποίηση των εξεγερμένων ως αντικοινωνικά στοιχεία με ιδιοτελή συμφέροντα. Σκοπός τους είναι να αποκόψουν την σύγκρουση από την κοινωνική βάση. Η επίλυση των όποιων προβλημάτων κατά την διάρκεια των εξεγερτικών γεγονότων δε μπορεί να προκύψει παρά μόνο μέσω της συν-οργάνωσης και επικοινωνίας. Η οργάνωση μιας επιθετικής περιφρούρησης γειτονιάς για το σπάσιμο της κρατικής πολιορκίας δεν είναι έργο κάποιων ειδικών, ούτε προνόμιο των ανδρών, των νέων κλπ . Είναι υπόθεση και δυνατότητα όλων των κατοίκων και των επισκεπτών της γειτονιάς, που βάλλονται από την καταπίεση και την εκμετάλλευση. Η συμμετοχή τους βάζει επί τάπητος την προοπτική της συνολικής αυτοοργάνωσης του κοινωνικού χώρου . Ο δημόσιος χώρος είναι ο τόπος της συλλογικοποίησής μας. Η απελευθέρωση της γειτονιάς από τον κρατικό έλεγχο αποτελεί την προϋπόθεση για την συνολική αυτοοργάνωσή της. Η συμμετοχή στην επιθετική περιφρούρηση διευρύνει το απελευθερωμένο έδαφος και καθιστά εφικτό για αυτούς και αυτές που οικειοποιούνται μια γειτονιά, να καθορίσουν τους όρους αγώνα και συμβίωσης.

Τον Κορκονέα τον όπλισαν οι κλειστές πόρτες

Στις 6 Δεκέμβρη όλοι και όλες στο δρόμο

Καλούμε σε συνάντηση στην πλατεία Εξαρχείων, Σάββατο 3/12, 19:00, ώστε να συζητήσουμε για το πώς μπορεί να επιτευχθεί η περιφρούρηση της γειτονιάς. Κατά την διάρκεια της συνάντησης θα υπάρξει μικρή προβολή και στο τέλος της θα γίνει πορεία στην γειτονιά.

Επιθυμούμε να σταθούμε μαζί με τον αγωνιζόμενο κόσμο, που θα βρίσκεται στην ευρύτερη περιοχή, για να επιτύχουμε με όποιο μέσο και τρόπο διαθέτει ο καθένας μας και η κάθε μία μας τη μόνιμη εκδίωξη των μπάτσων από τα Εξάρχεια.

Aναρχική συλλογικότητα Μαύρο-Πολύχρωμο, εγχείρημα του χώρου πολύμορφης δράσης αναρχικών, Ζαΐμη 11
Κατάληψη
GARE, Καλλιδρομίου 74

Το κείμενο σε PDF

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Η συνέλευση για την δομή αυτοάμυνας καταλήψεων και εγχειρημάτων στέγασης μεταναστών δημιουργήθηκε ως δράση της ανοικτής συνέλευσης αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου για το μεταναστευτικό. Είχαμε αποφασίσει εξ’ αρχής ότι η δομή θα λειτουργήσει αυτόνομα. Η πρώτη συνέλευση της δομής έλαβε μέρος στο τέλος της πορείας «αλληλεγγύης σε καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών και αλληλέγγυων εγχειρημάτων». Το κάλεσμα στην πορεία και στη συνέλευση για τη δομή: https://athens.indymedia.org/media/events/2016/07/22/metaellfor2sm.jpg

Παρ’ όλα αυτά η πρώτη δράση της Δομής Αυτοάμυνας, ξεκίνησε τέλη Αυγούστου με την συνέλευση να απαρτίζεται από συλλογικότητες, πολιτικές καταλήψεις αναρχικών/αντιεξουσιαστών, καταλήψεις στέγασης μεταναστών/προσφύγων και ευρύτερα καταλήψεις στέγασης και αγώνα.

Η κύρια μορφή δράσης της Δομής Αυτοάμυνας είναι οι πεζές και μηχανοκίνητες περιπολίες. Οι περιπολίες μας μέχρι και σήμερα, είχαν τακτικό χαρακτήρα και ανάλογα με το δυναμικό έχουν καλύψει ένα εύρος καταλήψεων με κύρια εστίαση τα Εξάρχεια και την ευρύτερη περιοχή του κέντρου. Η κίνηση της Δομής Αυτοάμυνας καθορίζεται βάσει των αναγκών των εγχειρημάτων που την στελεχώνουν και δεν περιορίζεται γεωγραφικά. Continue reading ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ ΚΑΙ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη – Προδημοσίευση 1ου κύκλου, με αφορμή την συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών

Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη

Το καλοκαίρι πληροφορηθήκαμε ότι ο σύντροφος Νίκος Μαζιώτης ετοίμαζε για τον Σεπτέμβρη μια συνέντευξη με το κινηματικό ραδιόφωνο 98fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ. Ως συλλογικότητα αντιληφθήκαμε μια ιδιαίτερη πολιτική βαρύτητα σ’ αυτή την κίνηση στην τρέχουσα περίοδο της ταξικής διαπάλης, συνυπολογίζοντας τις εξελίξεις στον κόσμο του αυτοοργανωμένου αγώνα και ειδικότερα στον α/α «χώρο». Θεωρούμε ότι με την πολυετή συνεπή επαναστατική στάση του στην κατεύθυνση της ταξικής-κοινωνικής απελευθέρωσης, ο λόγος του συγκεκριμένου αιχμάλωτου αναρχικού ετούτη την στιγμή προσφέρει ισχυρό προσανατολισμό και διαυγάζει τις οπισθοδρομικές τάσεις που επιχειρούν να αφοπλίσουν την αντίσταση.

Έτσι, αποφασίσαμε και του προτείναμε έναν αρχικά κλειστό πολιτικό διάλογο δυο κύκλων ανάμεσα στην Α.Σ.Μ.Π.Α. και σ’ εκείνον. Σκοπεύαμε να είχαμε ολοκληρώσει τον Σεπτέμβρη κι αφού δημοσιοποιούταν ο διάλογος και μεταφερόταν σε μια εκδήλωση με τον αιχμάλωτο σύντροφο, με θέμα την οργάνωση του ταξικού-κοινωνικού επαναστατικού κινήματος και την θέση των αναρχικών σήμερα, να δρομολογούταν μια οργανωτική συνέχεια. Στο μεταξύ, μια πρωτοβουλία συντρόφων κάλεσε για τις 4 Νοέμβρη συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών (athens.indymedia.org/post/1564729/). Ο 2ος κύκλος του διαλόγου μας ακόμα εκκρεμεί. Αναγνωρίζοντας κοινό σκοπό (τόσο με την συλλογικότητά μας, όσο και με τις προτάσεις του Νίκου Μαζιώτη) στο κάλεσμα της Πρωτοβουλίας και βρίσκοντας μια γενική συμφωνία με την ανάλυσή της, καταθέσαμε στην ανοιχτή συζήτηση και δημοσιοποιούμε με την έγκριση του αιχμάλωτου συντρόφου, το 1ο μέρος του διαλόγου μας. Και έπεται η συνέχεια.

Continue reading Διάλογος της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση με τον αιχμάλωτο αναρχικό, μέλος της οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας, Νίκο Μαζιώτη – Προδημοσίευση 1ου κύκλου, με αφορμή την συζήτηση για την συγκρότηση ανοιχτής συνέλευσης αναρχικών

Δυο εβδομάδες πίσω και χίλιοι ορίζοντες μπροστά – Ανακοίνωση από την κατάληψη GARE

%ce%b4%ce%b1%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%ae%cf%82-%cf%84%ce%bf-%cf%84%ce%af%ce%bc%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%bf%cf%81%ce%ac%ce%bc%ce%b1%cf%84%ce%bf%cf%82

το τίμημα του οράματος     Χρίστος Δαγκλής

Κατάληψη GARE

2 Νοέμβρη 2016

Δυο εβδομάδες πίσω και χίλιοι ορίζοντες μπροστά

Γκάρε. Όνομα ενός βουνού στο Κουρδιστάν, στην οροσειρά Καντίλ. Το σημείο συνάντησης των τουρκικών, ιρακινών και συριακών συνόρων. Έδαφος απρόσιτο για τους κατοχικούς στρατούς των κρατών της περιοχής, αλλά ασφαλές πέρασμα και τόπος συνάντησης των επαναστατημένων. Στο Γκάρε συγκεντρώνονται τα αυτόνομα ταμπούρια των νέων αγωνιστών.

Η κατάληψη GARE γεννήθηκε την Πέμπτη 20 Οκτώβρη 2016. Στις πρώτες δυο εβδομάδες πραγματοποιήθηκε ένας κύκλος ανοιχτών ενημερώσεων και συζητήσεων συναρτημένων στους πολιτικούς στόχους του εγχειρήματος και σε τρέχοντες αγώνες: Συζητήσεις για την συνομοσπονδιακή αντίληψη των καταλήψεων, για την αντιστασιακή/εξεγερσιακή ιστορία των Εξαρχείων και για τα καθήκοντα της κατάληψης μέσα στον αγώνα της γειτονιάς. Προβολές κι ενημερωτικές συζητήσεις για τον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά στις φυλακές των ΗΠΑ και για την διεθνιστική επαναστατική πάλη σε Τουρκία και Β.Συρία. Επίσης, η κατάληψη συνεκάλεσε στην συγκέντρωση για την απελευθέρωση του Λιβανέζου αγωνιστή Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά, που βρίσκεται αιχμάλωτος στις γαλλικές φυλακές επί τρεις δεκαετίες.

Όλες αυτές τις μέρες ο χώρος ήταν ανοιχτός για τους συντρόφους και τους γείτονες, που ήρθαν με ενθουσιασμό να συνδράμουν τη νέα εστία αντίστασης κι αυτοοργάνωσης. Εξίσου ανοιχτά υποδεχτήκαμε και τους ελάχιστους αρνητικά προκατειλημμένους περίοικους. Οι συλλογικότες αγώνα οφείλουν να λογοδοτούν χωρίς διακρίσεις δημόσια, παρότι το κοινωνικό σώμα υπάρχει προς το παρόν μόνο σπερματικά μέσα στην αντίσταση. Η στάση των αναρχικών είναι επαναστατική εφόσον αναγνωρίζει τον καθένα ως δυνάμενο συμμετοχής στην εξισωτική αυτοθέσμιση που θεμελιώνεται με την προλεταριακή αυτοοργάνωση.

Το απόσταγμα των πρώτων ημερών είναι η ευρεία ανταπόκριση στα ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά του νέου εγχειρήματος: Στην ανοιχτότητα, που αποτελεί θεμέλιο για ένα ισχυρό επαναστατικό κίνημα και στην οριζοντιότητα, που αποτελεί θεμέλιο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

«Το τίμημα του οράματος»

«Τον Χρίστο Δαγκλή τον πρωτογνώρισα στην εξορία, … Πριν από λίγες μέρες είχα τη χαρά να δω στο σπίτι του, το σύνολο εκείνης της εργασίας του …»

Γιάννης Ρίτσος, Οκτώβρης 1988

Στον αριθμό 74 της Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια ζούσε μέχρι τον Μάη του 2016 η ηθοποιός Φρατζέσκα Ιακωβίδου. Με τον θάνατό της τελευταίας κατοίκου, το κτίριο έμεινε άδειο και αφρόντιστο μέχρι τη στιγμή της κατάληψής του από ένα συλλογικό σώμα. Απότιστο χώμα έξω, σκόνη μέσα.

Στο ίδιο κτίριο ζούσε και εργαζόταν μέχρι τον θάνατό του το 1991 ο αγωνιστής ζωγράφος και χαράκτης Χρίστος Δαγκλής. Στο έργο του αποτύπωσε κομμάτια της αντιστασιακής ιστορίας του ελλαδικού χώρου, όπως την είχε βιώσει κι ο ίδιος ως μαχητής και καλλιτέχνης του αντιφασιστικού αγώνα, ως μελλοθάνατος στο Γουδή το ’44 και από το ’46 μέχρι το ’56 ως εκτοπισμένος σε Ικαρία, Λήμνο, Μακρόνησο και Άη Στράτη. Ο Δαγκλής δεν πούλησε ποτέ τους πίνακές του. Από τον θάνατό του μέχρι τη μέρα που ξαναμπήκε ζωή στο κτίριο, εκατοντάδες έργα, ένας πλούτος της ιστορίας του αγώνα, έμενε παραμελημένος και αφύλακτος κάτω από την σκόνη. Continue reading Δυο εβδομάδες πίσω και χίλιοι ορίζοντες μπροστά – Ανακοίνωση από την κατάληψη GARE

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΝOIΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

afisa_4_nov-03

 

Η περίοδος, που διανύουμε, χαρακτηρίζεται από μεγάλες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και γεωπολιτικές ανακατατάξεις. Η σύγκλιση μεταξύ κράτους και κεφαλαίου δεν αποδίδεται μόνο στην τρέχουσα οικονομική κρίση και στις ανάγκες αλληλοϋποστήριξης, που αυτή γέννησε. Η κρίση στην Ελλάδα είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, εκδηλώθηκε με την χρηματοπιστωτική κατάρρευση του 2008 και μετεξελίχθηκε σε κρίση χρέους. Η κρίση αυτή  είναι η μεγαλύτερη και βαθύτερη στην ιστορία του καπιταλισμού.
Το κεφάλαιο συνεχίζει να αναδιαμορφώνει και να αναπαράγει τον εαυτό του με όρους κέρδους και υπεραξίας από εκείνους που παράγουν τον πλούτο (υλικό και άυλο). Πολύ δε περισσότερο σε περιόδους κρίσεων, που η επίθεση εκ μέρους του κεφαλαίου οξύνεται, διαμορφώνεται κάθε φορά μια νέα πραγματικότητα μέσα στην οποία βρίσκεται ο σπόρος της επόμενης ισχυρής δομικής κρίσης του καπιταλισμού. Αυτό το γεγονός τον κάνει ακόμα  πιο επιθετικό, σε μια προσπάθεια οικονομικής και ιδεολογικής παγίωσης του ως μονόδρομο. Η εκμετάλλευση ανθρώπινων και φυσικών πόρων, η απόλυτη εξάρτηση από τις κεφαλαιοκρατικές σχέσεις και η διάσπαση του κοινωνικού ιστού αποτελούν κάποια από τα χαρακτηριστικά της διαχείρισης αυτής.

Η Ελλάδα από το 2010 μπαίνει σε ένα καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, υποθηκεύοντας το χρέος κάτω από το μνημονιακό ζυγό. Ένας νέος κύκλος οικονομικής αφαίμαξης ανοίγει και κατά την περίοδο του 2010-12 προκαλούνται δυναμικές και ποικιλόμορφες αντιδράσεις  . Ο αναρχικός χώρος βρέθηκε στην πρώτη γραμμή των μαχητικών κινητοποιήσεων λειτουργώντας ως πυροκροτητής των συγκρούσεων και ακολουθούμενος από χιλιάδες αγωνιζόμενους. Αυτό το γεγονός  αναδείκνυε, με τον πιο ηχηρό τρόπο,  ότι θα μπορούσαμε να βρεθούμε μπροστά σε απρόβλεπτες πολιτικές εξελίξεις, τις οποίες θα έπρεπε να διαχειριστούμε. Εκεί φάνηκαν και οι πολιτικές ανεπάρκειες του αναρχικού χώρου, εφόσον δε  μπόρεσε να διαχειριστεί την κατάσταση, εξαιτίας της παντελούς έλλειψης στρατηγικής και επαναστατικού προγράμματος. Το αποτέλεσμα ήταν να μην αξιοποιηθούν οι ευκαιρίες που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανατροπή και την επανάσταση, κυρίως  λόγω της έλλειψης πολιτικών στοχεύσεων. Continue reading ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΝOIΧΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ

Δήλωση του Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά

Δήλωση του Ζορζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά το Σάββατο 22 Οκτώβρη από τις φυλακές Λανμεζάν

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, αγαπητές φίλες και φίλοι,

Στην αυγή του 33ου έτους της αιχμαλωσίας μου, οι κινητοποιήσεις σας, από τα διαφορετικά μετερίζια της στράτευσής σας, μου δίνουν μεγάλη δύναμη και ζεσταίνουν την καρδιά μου.

Παρά τους ειδεχθείς τοίχους, τα συρματοπλέγματα και τις σκοπιές, ο απόηχος της συγκέντρωσής σας προκαλεί εδώ σήμερα μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα αφύπνισης, ενθουσιασμού και ανθρωπιάς. Μια ατμόσφαιρα πολύ διαφορετική από τη θανάσιμη ισοπέδωση της καθημερινότητας στη φυλακή… Οπωσδήποτε δεν αγνοείτε, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, ότι είναι και χάρη στις διάφορες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που καταφέρνουμε να κρατηθούμε στο ύψος μας μέσα σε τούτο το άθλιο μέρος. Χρόνια, ατελείωτα χρόνια αιχμαλωσίας ενισχύουν την πεποίθησή μου πως, απέναντι στην πολιτική εκμηδένισης των φυλακισμένων πρωτεργατών επαναστατών, είναι πάντοτε οι κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στο πεδίο της αντι-καπιταλιστικής / αντι-ιμπεριαλιστικής πάλης που μπορούν να προσφέρουν την πιο σημαντική υποστήριξη στους φυλακισμένους συντρόφους μας και να ατσαλώσουν την αντίστασή τους.

Ολοι ξέρουμε ότι στις μέρες μας, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, το ξεσκέπασμα του «δικαστικού μένους» κι αυτού που μοιάζει περισσότερο να είναι «κρατική εκδίκηση» δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα ως προς την απελευθέρωση των συντρόφων μας, παρά μόνο στο βαθμό που εγγράφεται στη συνολικότερη διαδικασία του αγώνα για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ επανάστασης και προληπτικής αντεπανάστασης. Ας σημειωθεί εν συντομία, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, ότι το λεγόμενο «δικαστικό μένος» κι η «κρατική εκδίκηση» δεν είναι ποτέ τυχαία ή απερίσκεπτα, αλλά εγγράφονται κατ’ εξοχήν και συστηματικά στη συνολική δυναμική της προληπτικής αντεπανάστασης… Από τις σιωνιστικές φυλακές σε εκείνες του Μαρόκου, από τα κελιά απομόνωσης στην Τουρκία στα ακόμη πιο σκοτεινά στην Ελλάδα, τις Φιλιππίνες και αλλού στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, το συμπέρασμα παραμένει το ίδιο: το δικαστικό μένος δεν είναι παρά ένα στοιχείο στη μεγάλη πανοπλία που έχει στη διάθεσή της η προληπτική αντεπανάσταση. Βέβαια, αυτή η πανοπλία μέτρων και νόμων συνεχίζει να εμπλουτίζεται όλο και περισσότερο, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, σε καιρούς μιας γενικευμένης κρίσης που συνταράσσει τα θεμέλια του συστήματος σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στο πλάι μου, γενναίοι βάσκοι σύντροφοι εξακολουθούν να υφίστανται μια εκδικητικότητα που δεν δικαιολογείται από πουθενά πλέον. Ακόμη κι αν είναι άρρωστοι, η άρνηση παραμένει η μόνη απάντηση σε όλα τα αιτήματά τους για «μετατροπή των ποινών». Και όμως θα περίμενε κανείς κάτι άλλο, έπειτα από την πρωτοβουλία που βρίσκεται σε εξέλιξη από την πλευρά της κύριας οργάνωσης του αγώνα τους.

Στην πραγματικότητα, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, στον ξέφρενο πόλεμο που έχουν εξαπολύσει ενάντια στις λαϊκές μάζες και τους πρωτεργάτες επαναστάτες που δρουν ενάντια στο σύστημα μέσα στα κινήματα σε εξέλιξη, οι ιμπεριαλιστές και λοιποί αντιδραστικοί όλων των αποχρώσεων επιδιώκουν με κάθε μέσο να μετατρέψουν τους φυλακισμένους επαναστάτες από παράδειγμα αγώνα σε παράδειγμα τρομοκράτησης των αλύγιστων ανταρτών. Γι’ αυτό χρειάζονται οπωσδήποτε, αφού δεν μπορούν να τους «σπάσουν» ώστε να αποκηρύξουν και να αρνηθούν τις πεποιθήσεις τους, να τους θάψουν ζωντανούς και να τους χρησιμοποιούν για όσο το δυνατόν περισσότερο ώστε να κάμπτουν το ηθικό των αγωνιστών και αγωνιστριών που συνεχίζουν να μάχονται.

Αλίμονο σε όποιον υποπέσει στο παραμικρό παράπτωμα, κινδυνεύει να βρεθεί στο σημείο μηδέν. Κάτι ξέρει γι’ αυτό ο Ζαν-Μαρκ Ρουγιάν… Φαίνεται πως βλασφήμησε κι οι δικαστές υπάρχουν για να τιμωρούν ανελέητα…

Αγαπητές συντρόφισσες και σύντροφοι, αγαπητές φίλες και φίλοι, μόλις πριν ένα χρόνο ξεκίνησε η τρίτη παλαιστινιακή Ιντιφάντα, τη μέρα που ο νεαρός Μοχάναντ αλ Χαλάμπι έπεσε μάρτυρας στην Αλ Κουντς, αντιμέτωπος με το σιωνιστικό στρατό… και από τότε νέοι και λιγότερο νέοι τον ακολούθησαν, και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα: όπως ο Μούσμπα Αμπού Σμπάιχ, ένας από τους τελευταίους μάρτυρες που έπεσαν επίσης στην Αλ Κουντς, ως απάντηση σε όσες και όσους συνεχίζουν να διακηρύσσουν το τέλος αυτής της Ιντιφάντα… Φυσικά, υπάρχει δίκαιη κριτική, και πάντα θα υπάρχει· μόνο που, απέναντι στην κατοχή και τη βαρβαρότητα του κατακτητή, η πρώτη δίκαιη απάντηση που πρέπει κανείς να προβάλει πριν από οτιδήποτε άλλο είναι η αλληλεγγύη, πλέρια αλληλεγγύη σε όλες και όλους εκείνους που με το αίμα τους και συχνά με τα γυμνά τους χέρια, αντιμετωπίζουν τη μπότα της κατοχής.

Οι συνθήκες κράτησης στα σιωνιστικά μπουντρούμια συνεχίζουν να χειροτερεύουν μέρα με τη μέρα. Και όπως ξέρετε, Συντρόφισσες και Σύντροφοι, για να τις αντιμετωπίσουμε, η διεθνής αλληλεγγύη αποδεικνύεται απαραίτητο όπλο…

Είναι βέβαιο πως οι παλαιστινιακές λαϊκές μάζες και οι επαναστατικές εμπροσθοφυλακές τους μπορούν πάντοτε να στηρίζονται στην κινητοποίησή σας. Είναι μια καλή ευκαιρία για να πούμε στον εγκληματία Νετανιάχου και τα τσιράκια του ότι ο παλαιστινιακός λαός δεν είναι μόνος.

Ας ανθίσουν χίλιες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τις αγωνιζόμενες λαϊκές μάζες!
Ας ανθίσουν χίλιες πρωτοβουλίες αλληλεγγύης προς τους επαναστάτες που αντιστέκονται στις σιωνιστικές φυλακές και τα κελιά απομόνωσης στο Μαρόκο, την Τουρκία, την Ελλάδα, τις Φιλιππίνες και σε όλο τον κόσμο!
Κάτω ο ιμπεριαλισμός και τα σιωνιστικά μαντρόσκυλά του και η υπόλοιπη αραβική αντίδραση!
Τιμή στους Μάρτυρες και τις αγωνιζόμενες λαϊκές μάζες!
Αλληλεγγύη, πλέρια αλληλεγγύη στον αγώνα του παλαιστινιακού λαού και τους φυλακισμένους Αγωνιστές του!
Αλληλεγγύη, πλέρια αλληλεγγύη με τους συντρόφους απεργούς πείνας στις φυλακές του Μαρόκου!
Τιμή στους γενναίους μαχητές του ΡΚΚ!
Ο καπιταλισμός δεν είναι παρά μόνο βαρβαρότητα.
Ολοι μαζί, συντρόφισσες και σύντροφοι, και μόνο μαζί θα νικήσουμε!

Σε όλους σας, Σύντροφοι, τους πιο θερμούς Επαναστατικούς μου χαιρετισμούς.

Ο σύντροφός σας, Ζωρζ Αμπνταλλά

Παρέμβαση σε στρατόπεδο (Αθήνα)

Το μεσημέρι της 23/6/2016 πραγματοποιήθηκε αντιμιλιταριστική παρέμβαση στις στρατιωτικές εγκαταστάσεις της Σχολής Ευελπίδων στην οδό Ευελπίδων στην Αθήνα, με πανό, τρικάκια και μπογιές στα φυλάκια.

Το κράτος δεν εγκατέλειψε ποτέ την στρατιωτική καταστολή, την στρατιωτική διαχείριση της μετανάστευσης, την στρατιωτικοποίηση της κοινωνίας και τον εθνικισμό του.

Η κατασταλτική στρατηγική εναντίον της ολικής άρνησης στράτευσης συνεχίζεται με νέες διώξεις, οικονομικά πρόστιμα (εξαχίλιαρα) και συλλήψεις ολικών αρνητών, με πρόσφατη περίπτωση αυτή του Μπάμπη Τσιλιανίδη στη Θεσσαλονίκη.

Ο αγώνας ενάντια στον στρατό συνχίζεται, όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός.

Καλούμε σην αντιμιλιταριστική εκδήλωση την Τρίτη 25 Οκτώβρη 13:30 στο ΤΕΙ Αθήνας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

NO BORDER, NO NATION, STOP DEPORTATION

NO NATION, NO BORDER, SMASH LAW AND ORDER

 

Σύντροφοι του Αντιμιλιταριστικού Συντονισμού

img_3462 img_3461 img_3458 img_3457 img_3456

Ανακοίνωση κατάληψης GARE (κείμενο)

Κατάληψη GARE

Σήμερα, 20/10/2016, σύντροφοι-ες, αγωνιστές αναρχικοί, καταλάβαμε το εγκαταλελλημένο κτίριο στην οδό Καλλινδρομίου, αρ. 74, για να ενδυναμώσουμε τον κόσμο του αγώνα.

Πραγματοποιήσαμε αυτή την κατάληψη, με μια αντίληψη συλλογικής ανάκτησης, κοινωνικής οικειοποίησης και οργάνωσης εδάφους ενάντια στον κόσμο της εξουσίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Το έδαφος της αντίστασης χτίζεται με υλικούς όρους και αποτελεί ανάχωμα και εφαλτήριο για τον αγώνα με σκοπό το σπάσιμο κάθε τυραννικού θεσμού.

Η κίνησή μας αυτή επιχειρεί να ανοίξει μια ακόμη εστία οργάνωσης του αναρχικού αγώνα, έδαφος κοινωνικής αντίστασης και αυτοοργάνωσης μέσα στην γειτονιά των Εξαρχείων, ένα ακόμη οχυρό στο μέτωπο των καταλήψεων, ένα κόμβο διεθνιστικής αλληλεγγύης και δικτύωσης.

Η επιλογή της περιοχής και του σημείου έγινε με κριτήριο τα ειδικά χαρακτηριστικά τους, ως ενός τόπου έντονων κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών αγώνων όλων των εκφάνσεων, μεταπολεμικά. Έδαφος κρίσιμων πολιτικών στιγμών όπως η εξέγερση του Πολυτεχνείου του ’73, πολιτικής έκφρασης και εξεγερτικής οργής του νεολαιίστικου κινήματος, ριζοσπαστικής εδαφικοποίησης των αναρχικών αλλά και άλλων ριζοσπαστικών επαναστατικών κινημάτων.

Η ΑΣΜΠΑ, η οποία πήρε την πρωτοβουλία για το άνοιγμα αυτής της εστίας, αναλαμβάνει και την πολιτική ευθύνη της κατάληψης, χωρίς ιδιοκτησιακή αξίωση. Αντιλαμβανόμενοι με γνώση και εμπειρία τις ιδιαιτερότητες και την δύναμη της εξελιξιμότητας των πεδίων αγώνα, αναγνωρίζουμε ως προοπτική αυτής της ευθύνης που αναλαμβάνουμε, την διαθεσιμότητα του κατειλημμένου χώρου για το κίνημα. Η δυναμική της συλλογικοποίησης πάνω σε ένα κατειλημμένο έδαφος δύναται να φτάσει μέχρι την μεταβίβαση της πολιτικής ευθύνης σε πιο διευρυμένα σώματα αυτοοργάνωσης.

Η κύρια κατεύθυνση της λειτουργίας της κατάληψης θα είναι το ευρύτερο δυνάμωμα του κοινωνικού-απελευθερωτικού αγώνα και των μετώπων αντίστασης μέσα από πρωτοβουλίες μαζικοποίησης, ζύμωσης και συνοργάνωσης με αποδέκτη τον κόσμο του αγώνα. Η κάλυψη λειτουργικών αναγκών της συλλογικότητάς μας, ενυπάρχει αντικειμενικά ως δευτερεύον στόχος στο πλαίσιο των παραπάνω.

Με βάση τους πολιτικούς στόχους της η συγκεκριμένη κατάληψη δεν θα μπορούσε να είναι στεγαστική, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι εκτός πλαισίου η φιλοξενία. Εξάλλου, η ίδια η ανάγκη της αυτοπεριφρούρησης ενός κατειλημμένου χώρου αντίστασης επιτάσει την σταθερή και την μαζική παρουσία αγωνιζόμενων ανθρώπων.

Για όλους τους προαναφερόμενους λόγους η κατάληψη θα είναι ανοιχτή σε εγχειρήματα αγώνα, σε συλλογικότητες και άτομα του κινήματος, για την πολιτική δραστηριότητά τους και για την ενίσχυση του χώρου και συνολικά του αγώνα. Οι εστίες αντίστασης αποτελούν τόπους πρωτοβουλίας στο κοινό πεδίο της αυτοοργάνωσης.

Με την ίδια αντίληψη σκεκόμαστε και στο ζήτημα των ήδη κεκτημένων καταλήψεων-χώρων και κοινοτήτων αγώνα, σε σχέση με την αναγκαιότητα της συνθετικής, οργανικής και λειτουργικής σχέσης μεταξύ τους, σε ανοιχτή και συνομοσπονδιακή βάση.

Γνωρίζουμε ότι κάθε νέο σημείο αντίστασης και αγώνα ενάντια στην εξουσία, το κράτος και τον καπιταλισμό, ανοίγει μια νέα συνθήκη εχθρότητας με τους μηχανισμούς τους. Πραγματοποιώντας την κατάληψη αναλαμβάνουμε την ευθύνη που αναλογεί σε αγωνιστές απέναντι σε κάθε κατασταλτική επιχείρηση κατά του εδάφους που απελευθερώνεται.

ΕΚΚΙΝΩΝΤΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΤΡΟ ΓΗΣ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΗΣΕ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΓΑΝΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

________________________________________________

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Το κείμενο σε PDF

Αφίσα για την συγκέντρωση αλληλεγγύης στον αγωνιστή Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά

abdallah

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ  ΛΙΒΑΝΕΖΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ

ΖΩΡΖ ΙΜΠΡΑΧΙΜ ΑΜΠΝΤΑΛΛΑ

Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά γεννήθηκε στο Λίβανο. Από νεαρή ηλικία πολιτικοποιείται και αγωνίζεται ενώ από το 1971 στρατεύεται πολιτικά με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Το 1978 τραυματίζεται σε μάχη ενάντια στις ισραηλινές δυνάμεις που εισβάλουν στο Λίβανο.

Από το 1980 συμμετέχει στη δημιουργία της οργάνωσης Ένοπλες Επαναστατικές Λιβανέζικες Φράξιες, οργάνωσης που δραστηριοποιείται ενάντια στην κατοχή του Νότιου Λιβάνου από το Ισραήλ, με επιχειρήσεις ενάντια στους Ισραηλινούς και τους δυτικούς συμμάχους τους.

Το 1984, συλλαμβάνεται στη Λυών της Γαλλίας για κατοχή πλαστών στοιχείων ταυτότητας. Έχει προηγηθεί ένα μπαράζ επιθέσεων ενάντια σε Αμερικάνικους και Ισραηλινούς στόχους. Στις 10 Ιουλίου 1986 καταδικάζεται σε 4 χρόνια φυλακής. Πολιτική αγωγή στη δίκη είναι οι ΗΠΑ που μαζί με το Ισραήλ ασκούν έντονες πιέσεις στη Γαλλική κυβέρνηση για αυστηρότερη ποινή στον Αμπνταλλά. Το 1987 δικάζεται ξανά από Ειδικό Δικαστήριο και καταδικάζεται σε ισόβια. Έκτοτε είναι φυλακισμένος σε φυλακές υψίστης ασφαλείας. Ο Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά δικαιούται να αποφυλακιστεί από το 1999 οπότε και συμπλήρωσε την υποχρεωτική διάρκεια της ποινής του.

 Ο σύντροφος Αμπνταλλά βρίσκεται 32 χρόνια στις Γαλλικές φυλακές,  ενώ εδώ και  17 χρόνια θα έπρεπε να έχει αποφυλακιστεί. (Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι ο μόνος πολιτικός κρατούμενος που έχει μείνει στην φυλακή τόσα πολλά χρόνια).

Όλες οι αιτήσεις αποφυλάκισης που έχει υποβάλει μέχρι τώρα έχουν απορριφθεί από τα δικαστήρια με διάφορα προσχήματα κατόπιν συνεχών παρεμβάσεων τόσο της Αμερικάνικης κυβέρνησης όσο και της Ισραηλινής. Το Γαλλικό κράτος, σε πλήρη υποταγή στους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και μην ξεχνώντας το ίδιο το αποικιακό του παρελθόν, αρνείται την αποφυλάκιση του Λιβανέζου αγωνιστή.

Ο Ζωρζ Αμπνταλλά είναι ήδη νικητής όταν μετά από σχεδόν 50 χρόνια παραμένει ανυποχώρητος και αμετανόητος αγωνιστής, πάντοτε συνεπής στον αγώνα για την ελευθερία. Συγχρόνως είναι ένας διεθνιστής που αγωνίστηκε και συνεχίζει να αγωνίζεται στο πλευρό του Παλαιστινιακού λαού χωρίς ταλαντεύσεις.

Στα πλαίσια της Διεθνής εβδομάδας δράσεων (15-22 Οκτώβρη) για την απελευθέρωση του Ζωρζ Ιμπραχίμ Αμπνταλλά  καλούμε σε:

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ, 6 μ.μ. ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ

(γωνία Βασ. Σοφίας & Ακαδημίας)

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,

 τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

«Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται» – Τοποθέτηση για γεγονότα σε Πολυτεχνείο και Εξάρχεια

%cf%84%cf%81%ce%bf%ce%bb%ce%b5%cf%8aΕξέγερση Νοέμβρη 1973, τρόλεϊ και λεωφορία εκτός γραμμής

«Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται» 1

Το καλοκαίρι του 2016 δημοσιοποιήθηκαν ορισμένες καταγγελίες πολιτικών σχημάτων για ένα συμβάν στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο (10 Ιούνη). Η μια καταγγελία, από την Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση (Αθήνας)2, απευθύνει ένα κάλεσμα στις «συλλογικότητες του αναρχικού-ελευθεριακού χώρου». Η τελευταία καταγγελία για το συμβάν, από την Συνέλευση για την επανοικειοποίηση των Εξαρχείων3, αναγνωρίζει «την αναγκαιότητα σαφούς θέσης από τις δυνάμεις του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού κινήματος».

Κρίνοντας ότι οι καταγγελίες καταλογίζουν σοβαρές κατηγορίες, οι οποίες συνοδεύονται από θέσεις και προτάσεις που μόνο αδιάφορες δεν είναι για ένα πλήθος ζητημάτων του οριζόντιου κινήματος αντίστασης, τοποθετούμαστε δημόσια ως αναρχική πολιτική συλλογικότητα.

Όταν δημοσιοποιήθηκαν οι δυο προαναφερόμενες καταγγελίες, η πολιτική-προσφυγική κατάληψη του Πολυτεχνείου είχε ήδη λήξει. Οπότε, δεν υπήρχε βιασύνη για μια τοποθέτηση σε σχέση με το σώμα της κατάληψης. Η τοποθέτησή μας κρίθηκε αναγκαία διότι οι καταγγελίες δεν αφορούσαν μόνο το αναφερόμενο συμβάν. Στο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε αποτιμήσαμε ένα σύνολο επόμενων γεγονότων που συνδέονται με ορισμένους από τους καταγγέλλοντες. Η ακολουθία των γεγονότων έχει φτάσει σε μία κρίσιμη στιγμή. Στην συνέχεια του κειμένου μας εξετάζουμε ειδικά τις καταγγελίες για το συμβάν στο Πολυτεχνείο και γενικά τα επόμενα γεγονότα τα οποία θα αναφέρουμε ως παραδείγματα μέσα από ένα συνολικό πολιτικό πρίσμα. Continue reading «Τα όμορφα χωριά όμορφα καίγονται» – Τοποθέτηση για γεγονότα σε Πολυτεχνείο και Εξάρχεια

Παρέμβαση στη Bayer και προσαγωγές

20161010_171940

Η Bayer ενοχλείται από οτιδήποτε θυμίζει το ναζιστικό παρελθόν της καθώς και τη συμμετοχή της στα σύγχρονα σκλαβοπάζαρα.

Σαν «Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην έδρα της Bayer στο Μαρούσι στα πλαίσια κινήσεων αλληλεγγύης στον αγώνα ενάντια στη σκλαβιά που βρίσκεται σε εξέλιξη στις αμερικάνικες φυλακές. Η παρέμβαση περιελάμβανε μοίρασμα κειμένων, τρικάκια και ανάρτηση πανό στο κτήριο της εν λόγω εταιρίας. Σε σύντομο χρονικό διάστημα πολυπληθής ομάδα ΔΙΑΣ και περιπολικών ακινητοποίησαν τους έντεκα συντρόφους που συμμετείχαν στην παρέμβαση και τους προσήγαγαν στη ΓΑΔΑ. Η κινητοποίηση της αστυνομίας έγινε κατόπιν ειδοποίησης από τους υπεύθυνους της εταιρίας. Οι σύντροφοι/ισσες μετά από τετράωρη παραμονή στη ΓΑΔΑ αφέθηκαν ελεύθεροι. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε κατά την διάρκεια της παρέμβασης :

BAYER: Τα κέρδη της βουτηγμένα στο αίμα

( η αγαπημένη εταιρεία του ναζί Μένγκελε )

Η 13η τροπολογία του συντάγματος της Αμερικής αναφέρει: «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των Η.Π.Α., ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί.»

Η δουλεία στις ΗΠΑ δεν καταργήθηκε ποτέ, οι κρατούμενοι είναι οι σύγχρονοι σκλάβοι.

Σήμερα στις Η.Π.Α βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες, το κράτος – κεφάλαιο τροφοδοτεί τις φυλακές του με πληθώρα φτωχών και αποκλεισμένων, ιδανικών υποψηφίων για καταναγκαστικά έργα. Αρκετές από τις φυλακές έχουν ιδιωτικοποιηθεί αλλά και αυτές, που δεν έχουν ιδιωτικοποιηθεί στηρίζουν τη λειτουργία τους οικονομικά στον εξαναγκασμό των φυλακισμένων να δουλεύουν, χωρίς καθόλου απολαβές, σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κ.λπ

Από τις 9 Σεπτέμβρη δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι στις φυλακές των ΗΠΑ έχουν ξεκινήσει, όπως οι ίδιοι αναφέρουν, τον «αγώνα ενάντια στη σκλαβιά» συμμετέχοντας σε δράσεις αντίστασης: απεργία από την εργασία – σκλαβιά, εξεγέρσεις, απεργίες πείνας, καταστροφές. Οι φυλακές της Αμερικής βρίσκονται σε αναβρασμό. Η εξουσία απάντησε με το μόνο τρόπο που γνωρίζει, με βασανισμούς κρατουμένων, μαζικές μεταγωγές, απομονώσεις, απειλές κλπ.

Η Bayer είναι μια από τις εταιρείες, που εκμεταλλεύεται κρατούμενους από τις φυλακές των ΗΠΑ χρησιμοποιώντας τους σαν σκλάβους. Άλλωστε, για τη Bayer αυτή δεν είναι μια πρωτόγνωρη διαδικασία. Και στο παρελθόν, μπροστά στο θεό του κέρδους δε δίστασε να βουτήξει στο αίμα, αφού είναι μια από τις εταιρίες, που ωφελήθηκαν τα μέγιστα από την άνοδο των ναζί στην εξουσία. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτέλεσαν για τη Bayer δεξαμενές εργατικού δυναμικού.

Στο βωμό των κερδών της η Bayer έχει θυσιάσει χιλιάδες Εβραίους, κομμουνιστές, αντιφρονούντες, ρομά και ομοφυλόφιλους, όχι μόνο λόγω της καταναγκαστικής εργασίας μέχρι θανάτου, αλλά και επειδή τους χρησιμοποιούσε ως πειραματόζωα στα εργαστήρια της, υπό την εποπτεία μάλιστα του περιβόητου Δρ Μένγκελε. Μέγα τεχνολογικό επίτευγμα της Bayer εκείνη την περίοδο ήταν και η παραγωγή του αέριου Zyklon B με το οποίο θανατώνονταν στους θαλάμους αερίων οι κρατούμενοι του Γ’ Ράιχ μέχρι το 1945.

Όταν το αέριο ZyklonB ενώθηκε με τον «Πορτοκαλί Παράγοντα».

Μιλώντας σήμερα για την Bayer δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε έστω επιγραμματικά στην «εξαγορά του αιώνα», έναντι 66 δις δολαρίων. Η εν λόγω εταιρία εξαγόρασε την Monsanto, μια εταιρία της οποίας το όνομα έχει συνδεθεί με τους γενετικά τροποποιημένους σπόρους και τα μεταλλαγμένα τρόφιμα «σερβίροντας» στην καθημερινή διατροφή εκατομμυρίων ανθρώπων «σκουπίδια» με καρκινογόνες ουσίες. Παράλληλα, δημιουργείται ένας κολοσσός, ο οποίος σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ειδικών θα ελέγχει το 29% των σπόρων παγκοσμίως και το 24% των φυτοφαρμάκων, καθορίζοντας έτσι επί της ουσίας τις τιμές στα είδη διατροφής σε παγκόσμια κλίμακα.

Αυτή η εξαγορά δεν είναι η μόνη που «συνδέει» τις δύο εταιρίες. Όπως η Bayer έτσι και η Monsanto ευθύνεται για μαζικής κλίμακας δολοφονίες. Στο πρόσφατο παρελθόν κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν η εταιρία, που προμήθευε τον αμερικάνικο στρατό με τον «Πορτοκαλί Παράγοντα», με τον οποίο η αεροπορία βομβάρδιζε τα εδάφη της χώρας με στόχο την απογύμνωση των δασών. Η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 500.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για εκατοντάδες  χιλιάδες παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες.

Ο αγώνας ενάντια στη σκλαβιά μας αφορά όλους, γιατί εναντιώνεται στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα. Είναι ένας αγώνας των φτωχών και αποκλεισμένων, οι οποίοι στοιβάζονται στις αμερικάνικες φυλακές και απέναντί τους έχουν να αντιμετωπίσουν το πιο ισχυρό κράτος στον κόσμο, τις ΗΠΑ, καθώς και πολυεθνικούς κολοσσούς.

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»

ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

 

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Ενημέρωση και πολιτική δήλωση στο δικαστήριο των 22 συλληφθέντων από την κατάληψη στην Ελληνοαμερικανική Ένωση

20160926_081035
Ενημέρωση από τη δίκη για την κατάληψη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης

Οι σύντροφοι/ισσες επεδίωξαν να δικαστούν σήμερα κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε. Κρατώντας ενιαία στάση όπως και κατά τη σύλληψη  στο στάδιο των απολογιών διάβασαν την παρακάτω πολιτική δήλωση. Ως προς το αποτέλεσμα της δίκης η κατηγορία για τη «διατάραξη οικιακής ειρήνης» έπεσε λόγω δικονομικών προβλημάτων που υπήρχαν, ως προς την κατηγορία της «παράνομης κατακράτησης» οι σύντροφοι/ισσες καταδικάστηκαν σε τρεις μήνες φυλάκισης και ως προς την «απείθεια» η κατηγορία αναβαθμίστηκε σε «ψευδή ανώμοτη κατάθεση» καταδικάστηκαν σε ένα χρόνο φυλάκισης. Μετά τη συγχώνευση των ποινών η τελική απόφαση ήταν φυλάκιση ενός χρόνου και ενός μήνα. Ακολουθεί η πολιτική δήλωση που διαβάστηκε στο δικαστήριο :

Πολιτική δήλωση στο δικαστήριο των 22 συλληφθέντων από την κατάληψη στην Ελληνοαμερικανική Ένωση

Σήμερα στις Η.Π.Α. βρίσκονται 2,5 εκατομμύρια έγκλειστοι σε κρατικές και ιδιωτικές φυλακές, οι οποίες στηρίζουν την λειτουργία τους στην εκμετάλλευση της απλήρωτης ή της ισχνά αμειβόμενης εργασίας των κρατουμένων. Η αστική δημοκρατία φυλακίζει πρώτα απ’ όλα τους ταξικά καταπιεσμένους. Στην Αμερική η δουλεία των καταπιεσμένων δεν καταργήθηκε ποτέ. Το αμερικάνικο σύνταγμα αναφέρει : «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των Η.Π.Α., ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα, που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί.» Με αυτή τη τακτική, οι κεφαλαιοκράτες έχουν διασφαλίσει την συνέχιση της σκλαβιάς εντός των τειχών για όφελος πολυεθνικών , της στρατιωτικής βιομηχανίας κ.α.
Στις 9 Σεπτέμβρη, οι κρατούμενοι/ες στις αμερικάνικες φυλακές ξεκίνησαν μαζική απεργία από την εργασία,  αποφασισμένοι να δώσουν ένα τέλος στο καθεστώς σκλαβιάς. Στις 3 εβδομάδες που μετράει η κινητοποίηση εντεινόμενης αντίστασης μέσα και έξω απ’ τις φυλακές, χιλιάδες κρατούμενοι σε 40 φυλακές σε όλη τη χώρα συμμετέχουν σε αποχή από τα μεροκάματα, απεργίες πείνας, αποχές από τα συσσίτια, εξεγέρσεις, καταστροφές κ.α. Το κράτος σε αυτό το διάστημα έχει απαντήσει με όξυνση της καταστολής, με  τιμωρητικές μεταγωγές και απομονώσεις κρατουμένων,  βασανιστήρια αλλά και με απειλές εναντίον των οικογενειών τους.

Εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στην σκλαβιά, καθώς τον αντιλαμβανόμαστε σαν κομμάτι του συνολικότερου αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Για το λόγο αυτό, το πρωί της 26ης Σεπτέμβρη, προβήκαμε σε κατάληψη της Ελληνοαμερικάνικης Ένωσης, με σκοπό να μπλοκάρουμε την ομαλή λειτουργία του ιδρύματος, το οποίο είναι φορέας αμερικανικών συμφερόντων στην Ελλάδα. Η κίνησή αυτή συντέλεσε στην σύλληψή μας από τους ένστολούς φρουρούς του κράτους.

Κατηγορούμαστε για διατάραξη οικιακής ειρήνης.  Όχι μόνο δεν αναγνωρίζουμε καμία ειρήνη, καθώς βρισκόμαστε σε συνεχή πόλεμο με κράτος, κεφάλαιο και δικαστική εξουσία, αλλά ακόμα περισσότερο επιδιώκουμε τη διάρρηξη της κοινωνικής ειρήνης, που προσπαθείτε να επιβάλλετε . Βιώνουμε τον ταξικό πόλεμο καθημερινά. Η κοινωνική σας ειρήνη είναι μια απάτη, που επικαλείστε  για να αποκρύψετε την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα. Η κοινωνική σας ειρήνη θέλει να επιβάλλει τη σιωπή. Με την παρέμβασή  μας στην Ελληνοαμερικάνικη Ένωση επιχειρήσαμε να σπάσουμε την σιωπή, αναδεικνύοντας την μαζικότερη κινητοποίηση στην ιστορία των αμερικάνικων φυλακών.
Όπως δηλώσαμε και στην ΓΑΔΑ,  έτσι κι εδώ δηλώνουμε, ότι ως αναρχικοί δεν συνεργαζόμαστε με το κράτος και τους μηχανισμούς του. Πολύ δε περισσότερο, δεν συναινούμε στο φακέλωμά μας και γι’ αυτό το λόγο αρνηθήκαμε να δώσουμε αποτυπώματα κι φωτογραφίες.

Σε σχέση με την κατηγορία της παράνομης κατακράτησης, στόχος μας ήταν να παρακωλύσουμε τις διαδικασίες της ένωσης, μη επιτρέποντας την είσοδο σε κανέναν. Αντιστρέφοντας λοιπόν την κατηγορία :  «Εσείς είστε που κρατάτε σε ομηρία τους καταπιεσμένους,  με το ρόλο που έχετε αναλάβει, υπηρετώντας  τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης.»

Οι διώξεις μας δυναμώνουν ακόμα περισσότερο τον αγώνα ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και την κυριαρχία

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, είναι επιτακτική ανάγκη η αλληλεγγύη μας να έχει στόχο την όξυνση του αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

 

ΑΛΛΗΛΕΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»

ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

 

Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Σύντροφοι-Συντρόφισσες

Η καλύτερη απάντηση στην καταστολή του κράτους είναι η συνέχιση του αγώνα. Καλούμε σε Συγκέντρωση στην πρεσβεία των ΗΠΑ το Σάββατο 1η Οκτώβρη στις 6 μ.μ.

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ

1-2a_indy_hvko6xy

Η δουλεία στις ΗΠΑ δεν καταργήθηκε ποτέ                            

Η 13η τροπολογία του συντάγματος της Αμερικής, λέει ξεκάθαρα: «Ούτε δουλεία, ούτε ακούσια υποδούλωση, μπορεί να υπάρχει, εντός των Η.Π.Α., ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΗΣ της περίπτωσης τιμωρίας για εγκλήματα που οι εναγόμενοι έχουν καταδικαστεί.»

Με λίγα λόγια, οι κρατούμενοι θεωρούνται σκλάβοι, ως μέρος της τιμωρίας τους.

Σήμερα στις Η.Π.Α., τόσο ο μαζικός εγκλεισμός όσο και η σκλαβιά σε συνθήκες εγκλεισμού έχουν φτάσει στο απροχώρητο. Το κράτος – κεφάλαιο τροφοδοτεί τις φυλακές του με πληθώρα φτωχών και αποκλεισμένων, ιδανικών υποψηφίων για καταναγκαστικά έργα.

Στο κερδοσκοπικό φυλακο-βιομηχανικό σύμπλεγμα των Η.Π.Α., βρίσκονται εκατομμύρια φυλακισμένοι/ες που συνεχώς αυξάνονται, όπως αυξάνεται και η εκμετάλλευσή τους  μέσω της απλήρωτης εργασίας. Οι ομοσπονδιακές, οι πολιτειακές, οι ιδιωτικές φυλακές οικονομικά στηρίζουν τη λειτουργία τους στον εξαναγκασμό των φυλακισμένων να δουλεύουν με ισχνές ή καθόλου απολαβές σε πολυεθνικούς κολοσσούς, σε φυτείες, στην στρατιωτική βιομηχανία κ.λπ. Εταιρείες όπως –εντελώς ενδεικτικά– οι Honda, McDonald’s, Victoria’s Secret, Starbucks, Wendy’s, Bayer, BP, Microsoft, Procter & Gamble P&G, Johnson and Johnson κλπ.

Αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση της δουλείας.

Μετά την έναρξη της απεργίας στις φυλακές στις Η.Π.Α., δεκάδες χιλιάδες κρατούμενοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους από την μαύρη κοινότητα σε τουλάχιστον 11 πολιτείες σε 29 φυλακές της χώρας συμμετέχουν σε δράσεις αντίστασης. Οι τακτικές ποικίλουν -σε κάποιες φυλακές οι κρατούμενοι αρνούνται να παρουσιαστούν στις δουλειές τους, σε άλλες κάνουν απεργία πείνας, ενώ σε κάποιες έχουν γίνει εξεγέρσεις και καταστροφή υποδομών της φυλακής.

Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις που προηγήθηκαν της κινητοποίησης αλλά και αφότου ξεκίνησαν οι δράσεις συμπεριλαμβάνουν τα μαζικά “κλεισίματα” των φυλακών καθιστώντας έτσι αδύνατη την επικοινωνία τόσο μεταξύ των κρατουμένων όσο και με έξω. Εκτός από το κλείσιμο των φυλακών, πολλοί κρατούμενοι οργανωτές έχουν μπει σε απομόνωση. Έγιναν μαζικές μεταγωγές έτσι ώστε να σπάσει η συλλογική οργάνωση που έχουν οικοδομήσει. Στο Μίσιγκαν, 150 από τους 400 που πραγματοποίησαν πορεία στο προαύλιο για την 45η επέτειο από την εξέγερση στις φυλακές Άττικα στις 9 Σεπτέμβρη, μετήχθησαν σε άλλες φυλακές. Υπάρχουν καταγγελίες για βασανισμούς κρατουμένων όπως και για  απειλές με τιμωρίες και πειθαρχικά.

Εκτός από απεργίες γίνονται και απεργίες πείνας. Στην Καλιφόρνια πάνω από 100, κυρίως Λατίνοι, κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας. Σε όλη τη χώρα συμμετέχουν και γυναίκες κρατούμενες. Στις φυλακές Χόλμαν στην Αλαμπάμα, που είναι το οργανωτικό κέντρο της απεργίας ξεκίνησε η απεργία στις 9 Σεπτέμβρη με τεράστια ανταπόκριση, όπου κανένας κρατούμενος δεν παρουσιάστηκε στην δουλειά.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον “αγώνα ενάντια στη σκλαβιά” ανιχνεύοντας αυτό το αγωνιστικό νήμα που συνδέει το χθες με το σήμερα, τους επιμέρους αγώνες ενάντια στις φυλακές σε κάθε χώρα, στις ΗΠΑ, στο Μεξικό, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στην Τουρκία, στην Ελλάδα, είτε αυτοί εκδηλώνονται με εξεγέρσεις, καταστροφή – καψίματα φυλακών, είτε με μαζικές απεργίες πείνας όπου ανεξάρτητα με τη διαφορετικότητα των αιτημάτων αλλά και των μορφών κινητοποιήσεων, τους ενοποιεί η εναντίωση στην καταπίεση, στον εγκλεισμό, στην εξουσία γενικότερα

ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ

ΣΑΒΒΑΤΟ 1η ΟΚΤΩΒΡΗ ΣΤΙΣ 6μμ

 

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ «ΑΓΩΝΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΣΚΛΑΒΙΑ»

ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ Η.Π.Α

 

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ

Συνέλευση αλληλεγγύης στον αγώνα των κρατουμένων ενάντια στη σκλαβιά

Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας – Κοινός αγώνας για την κατάργηση της δουλείας σε ΗΠΑ και παντού

Στα πλαίσια των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης με την μαζική απεργία και την αντίσταση των κρατουμένων στις φυλακές των ΗΠΑ δημοσιοποιούμε για πρώτη φορά μια ανάλυση ενός συντρόφου που ήταν προφυλακισμένος από τον Φλεβάρη μέχρι τον Δεκέμβρη του 2011. Αυτή η ανάλυση αποτελεί μια ενότητα ενός αδημοσίευτου δοκιμίου με τίτλο «Αλληλεγγύη», που γράφτηκε μέσα στην φυλακή του Κορυδαλλού. Η ενότητα αναφέρεται στο καθεστώς της φυλακής και στους αγώνες των κρατουμένων στον ελλαδικό χώρο.

__________________________________________________________

 

 

Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας

Η φυλακή σε κάθε μορφή της είναι εξορισμού μια απομόνωση, από την ελεύθερη κίνηση. Η απομόνωση όμως, όχι μόνο δεν περιορίζει τον εξεγερσιακό αγώνα, αλλά αποτελεί γενεσιουργό κατάσταση άμεσης εξέγερσης. Ο αστικός κόσμος αντιλαμβάνεται τις υπαρκτές ανταρσίες από θέση απομόνωσης, για την ασφάλεια του θεσμικού ολοκληρωτισμού. Για το φάσμα της συναινετικής προπαγάνδας οι αγώνες είναι τόσο αναγνωρίσιμοι όσο μακρύτερα βρίσκονται στο χώρο ή στον χρόνο, ενώ όσο αγγίζουν το παρόν καθεστώς ελέγχου εξαφανίζονται ή συκοφαντούνται με ενοχικά διολισθαίνουσες μετωνυμίες και γίνονται στόχος του κρατικού τρομισμού. Ανταγωνιστικά, η επανάσταση ριζώνει στην άμεση άρνηση και αντεπίθεση στις παρούσες υλικές και πολιτισμικές μορφές και προγραμματικές διαδικασίες της εξουσίας όπως τις βιώνει ο επαναστατημένος. Το πολεμικό έδαφος των κρατουμένων έχοντας επίκεντρο την πραγματικότητα της αιχμαλωσίας τους εκτείνεται στα απέραντα της γης. Όσο βαθαίνει η αντίσταση στο παρόν έδαφος, τόσο σπάει η απομόνωση των αγώνων, των αγωνιζόμενων και των καταπιεσμένων που περνάνε στην αντίσταση. Και ισόρροπα, όσο σπάμε την απομόνωσή μας στο παρόν έδαφος, τόσο η δυνατότητα αντίστασης ισχυροποιείται, συνειδητοποιείται και βαθαίνει.

Ο αγώνας μέσα και ενάντια στη φυλακή εδαφικοποιείται σε δυο διακριτές, αλλά αλληλέγγυα προωθούμενες αντιθέσεις, οι οποίες ενδυναμώνονται και συνολικοποιούνται στην αλληλέγγυα σχέση τους με τους αγώνες έξω από τη φυλακή. Η ριζικότερη αντίθεση μέσα στη φυλακή είναι η γενική εναντίωση στην αιχμαλωσία και ο αγώνας ενάντια στις συγκεκριμένες συνθήκες που το κράτος επιβάλλει. Επιπλέον, ως πολιτικά υποκείμενα μετέχουμε σε μια ειδική αντίθεση˙ βιώνουμε τις αντεπαναστατικές επιχειρήσεις του κράτους, οι οποίες συμπεριλαμβάνουν ειδικές συνθήκες απομόνωσης με την ευρεία και με τη συγκεκριμένη έννοια και από τις οποίες εφορμούν νέοι αγώνες. Continue reading Ενάντια στο καθεστώς της αιχμαλωσίας – Κοινός αγώνας για την κατάργηση της δουλείας σε ΗΠΑ και παντού

Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις – Οι προκηρύξεις της οργάνωσης

 

%ce%bc%ce%b1%ce%bb%ce%b5%ce%b4-%cf%83

Οι προκηρύξεις της οργάνωσης

______________________________________________

Έντυπη απόδοση

       Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Σεπτέμβρης 2016

 

____________

Περιεχόμενα

Σημείωμα της έκδοσης

σελίδα 2

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΝΕΟΝΑΖΙ

σελίδα 3

ΚΕΙΜΕΝΟ-ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΛΑΪΚΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΣΑΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΣΤΟ ΝΕΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ

σελίδα 35

Σημείωμα της έκδοσης

Τη νύχτα 17 προς 18 Σεπτέμβρη 2013 ο αντιφασίστας ράπερ Παύλος Φύσσας (Killah P) πέφτει νεκρός από επίθεση ναζιστών μισθοφόρων στο Κερατσίνι. Στις 19 γίνεται μαζική μαχητική διαδήλωση στη γειτονιά. Ένας αγωνιστής χάνει το μάτι του από ευθύα ρίψη δακρυγόνου.

Την 1η Νοέμβρη, μπράβοι της Χρυσής Αυγής έξω από τα γραφεία της στο Ν.Ηράκλειο δέχονται επίθεση με σφαίρες. Αποτέλεσμα, ν’ αφήσουν τα τομάρια τους στο δρόμο δυο φασίστες και να τραυματιστεί σοβαρά ένας τρίτος.

Στις 16 Νοέμβρη οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη για την επίθεση στους μπράβους του ναζιστικού κόμματος και δημοσιοποιούν μέσω ενός καθεστωτικού media μια προκύρυξη, την οποία είχαν αφήσει σε ψηφιακή μορφή στο μνημείο πεσόντων στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής.

Στις 14 Γενάρη 2014 οι Μαχόμενες Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις δημοσιοποιούν νέο κείμενο σε κινηματικό μέσο απαντώντας στον οχετό πρακτορολογίας και αντιδραστικής λάσπης που ξεχύθηκε μετά την δράση τους.

Οι δυο επέτειοι της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα χρωματίστηκαν από μαχητικές κινητοποιήσεις στο Κερατσίνι και στην ΑΘήνα.

Τρια χρόνια μετά, εκδίδουμε σε έντυπη μορφή τα δυο κείμενα των Μαχόμενων Λαϊκών Επαναστατικών Δυνάμεων, αναγνωρίζοντας το επίκαιρο νόημά τους και την ιστορική αξία τους. Οποιοσδήποτε πρόλογος στο πολιτικό πρόταγμα και την ανάλυση τους, θα ήταν πλεονασμός.

Ετούτη η έκδοση γίνεται ταυτόχρονα με την έκδοση μιας μπροσούρας ντοκουμέντων των κινητοποιήσεων των προηγούμενων χρόνων από την σκοπιά που συμμετείχε η Α.Σ.Μ.Π.Α., εκφράζοντας την αναγκαία ενότητα της αντάρτικης και της ανοιχτής εμπειρίας αγώνα.

ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

«…

Αυτή η ταξική μνήμη του ριζοσπαστικού κινήματος, έστω συμπυκνωμένη και ως νύξη, είναι ένα από τα θεμέλια για την πολιτική στρατιωτική συγκρότηση, οργάνωση και αντεπίθεση του επαναστατημένου προλεταριάτου. Επικαιροποιημένη στο σήμερα συντελεί μόνο ως εφαλτήριο για επαναστατικά εγχειρήματα, που συνδεόμενα θα επισπεύσουν τον ρεαλιστικό ταξικό πόλεμο για την καθολική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος στην Ελλάδα. Για την ταξική αντεπίθεση στη χώρα που περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη, η κρίση και οι πολιτικές αντιμετώπισής της έχουν επιφέρει τις πιο ακραίες συνθήκες φτωχοποίησης. Για την αντεπίθεση που θα συμπαρασύρει τους προλετάριους στην Ευρώπη. Για την καθοριστική έφοδο που θα αντεπιτεθεί στο ξένο και εγχώριο κεφάλαιο, το κράτος και το φασιστικό παρακράτος του. Για την κατάλυση της αστικής δημοκρατίας και της οικονομικής δικτατορίας των αγορών που υπηρετεί.

Σε αυτόν τον πόλεμο δεν πρέπει να πτοηθούμε, να καμφθούμε από τα αναμενόμενα αντίποινα και τις προβοκάτσιες του εχθρού. Ο εμφύλιος έχει ξεκινήσει προ πολλού ως αόρατος, με σταθερές λάμψεις που υπενθυμίζουν την παρουσία του. Οι όχθες πλέον γίνονται διακριτές και ο καθείς ημών καλείται να πάρει θέση. Ως γενίτσαρος στην όχθη του κεφαλαίου, του κράτους και των φασιστών του ή ως επαναστάτης στον αγώνα που διεκδικεί με κόστος τη ζωή και την ελευθερία του, την απελευθέρωση από τον ζυγό της πολυεθνικής πλουτοκρατίας και των εγχώριων κοτζαμπάσηδων. Ελάχιστη απάντηση το αίμα τους, μόνη δικαιοσύνη η λαοκρατία.

…»

Η μπροσουρα σε PDF

Συλλογικότητες και κινηματικοί χώροι που ενδιαφέρονται να διαθέσουν την μπροσούρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω μέιλ ( asmpa@espiv.net ). Για τα σημεία διανομής, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ενημερώνονται από το blog μας. Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά, με την οποία θέλουμε να ενισχύσουμε τις ανάγκες της διεθνιστικής συμμετοχής στον αγώνα που εξελίσσεται στη βόρεια Συρία – Ροζάβα Κουρδιστάν και Τουρκία – Μπακούρ Κουρδιστάν. Ωστόσο, είμαστε ανοιχτοί στην συνδιαμόρφωση με τις συλλογικότητες που θα θελήσουν να διαθέσουν την μπροσούρα, όσον αφορά την επιλογή προορισμού των εσόδων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

Ή σφαγεία ή Σπάρτακοι! Δυναμικές κινητοποιήσεις μνήμης και ξεσηκωμού για τον αντιφασίστα Παύλο Φύσσα που δολοφονήθηκε από παρακρατικούς μισθοφόρους ναζιστές. Σεπτέμβρης 2013-2014-2015

%ce%b5%ce%be%cf%8e%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf-%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%b9%cf%86%ce%b1%cf%83%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82b6-notape

 

Περιεχόμενα

2013 – Φωτογραφίες και αφίσα (σελ 2,3)

2014 – Απολογιστική πολιτική ανάλυση μετά την πορεία της 1ης επετείου: «Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας. Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα» (σελ 5)

2015 – Αφίσα, κάλεσμα για την 2η επέτειο και προκήρυξη που μοιράστηκε στο Κερατσίνι την επόμενη της μαχητικής πορείας από την Κάνιγγος (σελ 40,41)

Μάης 2014 – αντιφασιστική κινητοποίηση στους Αμπελόκηπους (σελ 44)

Αφίσα που τυπώθηκε και κολλήθηκε το 2014 (οπισθόφυλλο)

«…

Η αντίσταση δεν φοβάται τους φασίστες, δεν φοβάται την κρατική τρομοκρατία. Το κράτος, τ’ αφεντικά και τα τσιράκια τους πρέπει να φοβούνται την αντίσταση.

Οι αποκλίνοντες δρόμοι της τρέχουσας περιόδου έχουν χαρακτεί. Να συμβάλουμε σ’ ένα μαζικό μαχητικό κίνημα, για να μην επικρατήσει ο κατακερματισμός, που οδηγεί στον πολιτικό, στον μικροπολιτικό και στον αντικοινωνικό κανιβαλισμό.

Αντίσταση και αντεπίθεση μέσα από τις γειτονιές, που αποτελούν πεδίο μαχητικής αυτοοργάνωσης κι έδαφος μαζικοποίησης του αντικρατικού κι αντιφασιστικού αγώνα.

Ή σφαγεία ή Σπάρτακοι. Η φωτιά έχει ανάψει.

      ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ  για την ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

Δεκέμβρης 2014

…»

Η μπροσούρα σε PDF

Συλλογικότητες και κινηματικοί χώροι που ενδιαφέρονται να διαθέσουν την μπροσούρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω μέιλ ( asmpa@espiv.net ). Για τα σημεία διανομής, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ενημερώνονται από το blog μας. Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά, με την οποία θέλουμε να ενισχύσουμε τις ανάγκες της διεθνιστικής συμμετοχής στον αγώνα που εξελίσσεται στη βόρεια Συρία – Ροζάβα Κουρδιστάν και Τουρκία – Μπακούρ Κουρδιστάν. Ωστόσο, είμαστε ανοιχτοί στην συνδιαμόρφωση με τις συλλογικότητες που θα θελήσουν να διαθέσουν την μπροσούρα, όσον αφορά την επιλογή προορισμού των εσόδων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

Text for the strike in USA prisons from 9/9/2016

If we can’t live like human beings, we shall at least die like humans.”

Οn September 9, 1971, around 1.200 prisoners at the Attica Correctional Facility in the State of New York occupy 3 sections of the prison and take 38 guards and employees hostage. Their demands included amnesty for and the release of all political prisoners in the U.S. Immediately, the prison is surrounded by the forces of the National Guard and on the 13 of September the police intervenes. Over 1.000 police officers and national guards took place in the battle, which lasted 90 minutes. Helicopters, flying above the prison, flood the prison with tear gas as the crew calls through loudspeakers the prisoners to surrender. Amid the tear gas the police and the army start shooting indiscriminately. The final report counts 43 dead and over 250 injured. After the massacre the prison looks like a battlefield. A wave of protests breaks out across the country, especially from the black community. After all, 85% of prisoners in Attica were black. Despite the bloody ending, the uprising strengthened the feeling of unity and militancy amongst the black community in the U.S. Continue reading Text for the strike in USA prisons from 9/9/2016

POSTER for the strike in USA prisons from 9/9/2016

AFISA_AGGL_A3

Η αφίσα στα ελληνικά

ΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ της Λ.ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Πριν 3 χρόνια το φασιστικό παρακράτος της χ. αυγής δολοφόνησε τον αντιφασίστα Π. Φύσσα, υπό την επίβλεψη των ένστολων μισθοφόρων του κράτους. Ως συνέχεια των δικών του Κορυδαλλού η κυβέρνηση της αριστεράς μετέφερε τις δίκες των φασιστών στο Εφετείο, δίπλα από την κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών. Για ένα μεγάλο διάστημα του καλοκαιριού, η κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών περιφρούρησε την γειτονιά ενάντια στην συχνή παρουσία των φασιστών έξω και των μπάτσων γύρω από το έδαφός μας, στήνοντας ένα ανάχωμα κινηματικής δυναμικής απέναντί τους.

Σήμερα, οι δίκες των φασιστών εντάσσονται μέσα σε ένα πολύπλευρο πεδίο που συνδυάζει την 4η επέτειο δολοφονίας του αντιφασίστα Π. Φύσσα, την συνέχιση της δίκης της χ. α. και την παράλληλη επανασυγκρότηση των φασιστών, όπως αυτή έχει φανεί σε μια σειρά επιθέσεων και κινήσεών τους όλο το τελευταίο διάστημα. Σε σχέση με την δίκη, αυτή επικεντρώνεται στην περιοχή των αμπελοκήπων και ειδικά στο Εφετείο και στην γειτονιά των Προσφυγικών, με ιδιαίτερους εδαφικούς και ευρύτερα κινηματικούς συμβολισμούς και σημάνσεις.

Σε μια περίοδο γενικευμένης όξυνσης των ταξικών και των κοινωνικών αντιθέσεων το ριζοσπαστικό κοινωνικό κίνημα έχει καθήκον να σταθεί σε κάθε σημείο που ανοίγεται ο αγώνας, να υπερασπισθεί τους χώρους αντίστασης και να μοιραστεί από κοινού το βάρος με κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η κοινότητα αγώνα των Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας θα υπερασπιστεί μαχητικά το έδαφός της και την μνήμη αγώνων που το συνοδεύουν, παίρνοντας θέση στο σημείο του μετώπου που της αναλογεί σε όλη την περίοδο μνήμης και αντιφασιστικού αγώνα, μέσα στον μήνα Σεπτέμβρη.

Καλούμε σε μαχητική υπεράσπιση της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών με κεντρική δημόσια παρουσία στο 1ο μπλοκ των Προσφυγικών επί της Λ. Αλεξάνδρας, μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών και απέναντι στους φασίστες και την καταστολή.

Κάλεσμα σε εβδομαδιαία περιφρούρηση της γειτονιάς των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας:

Δευτέρα 5/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών (απέναντι από γήπεδο Παναθηναϊκού).
Δευτέρα 12/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών.
Τρίτη 13/9/16 10.00π.μ.: Λ. Αλεξάνδρας, 1ο μπλοκ πολυκατοικιών των Προσφυγικών.

 

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών

           3/9/16

ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (9/9/2016)

”Αν δε μπορούμε να ζήσουμε σαν ανθρώπινα πλάσματα,

τουλάχιστον να πεθάνουμε σαν άνθρωποι”

(σύνθημα των εξεγερμένων στις φυλακές Άττικα 1971)

 

Στις 9 Σεπτέμβρη 1971, οι 1.200 περίπου κρατούμενοι των φυλακών Άττικα της Πολιτείας της Νέας Υόρκης καταλαμβάνουν τρία συγκροτήματα και συλλαμβάνουν ως ομήρους 38 φύλακες και υπαλλήλους. Στα αιτήματά τους περιλαμβάνονται η χορήγηση αμνηστίας και η απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατουμένων στις ΗΠΑ. Αμέσως, δυνάμεις της Εθνοφρουράς κυκλώνουν τις φυλακές, στις 13 Σεπτέμβρη γίνεται επέμβαση της Αστυνομίας. Πάνω από 1.000 αστυνομικοί και εθνοφρουροί παίρνουν μέρος στη μάχη που διαρκεί 90 λεπτά. Ελικόπτερα, υπεριπτάμενα των φυλακών, ρίχνουν δακρυγόνα και τα πληρώματά τους καλούν με μεγάφωνα τους κρατούμενους να παραδοθούν. Οι αστυνομικοί και οι στρατιώτες εν μέσω δακρυγόνων εξαπολύουν καταιγιστικά πυρά. Ο τελικός απολογισμός είναι 43 νεκροί, ενώ οι τραυματίες ξεπερνούν τους 250. Η εικόνα της φυλακής μετά τη σφαγή θυμίζει πεδίο μάχης. Συγχρόνως, ξεσπά κύμα αντιδράσεων σε όλες τις ΗΠΑ και κυρίως από την πλευρά της μαύρης κοινότητας. Εξάλλου, το 85% των κρατουμένων στις φυλακές Αττικα ήταν μαύροι. Παρά την αιματηρή της κατάληξη η εξέγερση ενίσχυσε το αίσθημα της ενότητας και της μαχητικότητας της μαύρης κοινότητας των ΗΠΑ. Continue reading ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΩΝ ΗΠΑ (9/9/2016)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Ανοιχτής Συνέλευσης Αγώνα της Κοινότητας και Αλληλέγγυων Προσφυγικών Αλεξάνδρας

ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ…ΝΑ ΜΠΕΙΤΕ ΣΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

 Στις 4/8/2016, 177 διαμερίσματα του συγκροτήματος των Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας μεταβιβάστηκαν από το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποιήσης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου) στην Περιφέρεια Αττικής.

Αυτό σημαίνει ότι από ένα σχέδιο οικονομικής εκμετάλλευσης απο ιδιώτες, δρομολογείται από το κράτος μια υποτιθέμενη αναβάθμιση και ανάπτυξη της περιοχής, με σχεδιασμούς που αφορούν τη δημιουργία μουσείου μικρασιατικής κληρονομίας, τη χρήση διαμερισμάτων για τη στέγαση φοιτητών απόρων οικογενειών ή συγγενών ασθενών που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο Άγιος Σάββας, τη δημιουργία γκαράζ κτλ .

Για μας, η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή και απόφαση αποτελεί αναβάθμιση της επίθεσης του κράτους ενάντια στους πάνω από 500 ανθρώπους κάθε κατηγορίας της τάξης των καταπιεσμένων που διαμένουν και επιβιώνουν στη συγκεκριμένη περιοχή. Κάτω από τον μανδύα μιας ανθρωπιστικού χαρακτήρα αναδιαμόρφωσης της γειτονιάς, το κράτος ουσιαστικά επιχειρεί την εκδίωξη των μόνιμων κατοίκων των Προσφυγικών επιδιώκοντας ταυτόχρονα όσο το δυνατόν μεγαλύτερη κοινωνική συναίνεση. Αυτό αποτελεί μέρος της ευρύτερης τακτικής του κράτους να  καταστείλει την κοινωνική και πολιτική αντίσταση.

Πρόκειται για τη δρομολόγηση της εκδίωξης πολιτικών αγωνιστών, προσφύγων, μεταναστών, πρώην αστέγων, ανθρώπων κάθε εθνικότητας ή θρησκεύματος που επέλεξαν να συλλογικοποιήσουν τις ανάγκες τους και να επιβιώσουν με αξιοπρέπεια. Μέσα σε αυτή τη γειτονιά οι κάτοικοι παίρνουν καθημερινά τη ζωή στα χέρια τους, δημιουργώντας και πλαισιώνοντας δομές που λειτουργούν αυτοοργανωμένα, ισότιμα και αντιιεραρχικά. Δομές για την τροφή (συλλογικός φούρνος και συλλογική κουζίνα), την υγεία και την εκπαίδευση (δομή παιδικού στεκιού και αυτομόρφωσης).

Ως Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα της Κοινότητας και Αλληλέγγυων που δημιουργηθήκαμε το Μάρτιο του 2014, με σκοπό την ενίσχυση των δομών της κοινότητας των Προσφυγικών και τη στήριξη μας σε οποιαδήποτε ενδεχόμενη καταστολή, ένα είναι σίγουρο: Δεν πρόκειται να παραδώσουμε ούτε μια σπιθαμή γης στους σχεδιασμούς του κράτους. Για μας η κοινότητα των Προσφυγικών αντιπροσωπεύει ένα ακόμα ανάχωμα αυτοθέσμισης και αυτοοργάνωσης μέσα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Για μας είναι ξεκάθαρο ότι σε κάθε προσπάθεια αφομοίωσης και καταστολής της κοινότητας των Προσφυγικών, θα μας βρουν απέναντι τους.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΣΤΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

1/9/2016

Ανοιχτή Συνέλευση Αγώνα της Κοινότητας και Αλληλέγγυων (ΑΣΑΚΑ) Προσφυγικών Αλεξάνδρας

WEBSITE:  https://prosfygika.espivblogs.net

Ε-mail:  prosfygika@riseup.net

 

Βίντεο για την Κατειλημμένη Κοινότητα Προσφυγικών της Λ.Αλεξάνδρας (2016)

[youtube width=”468″ height=”379″]https://www.youtube.com/watch?v=Tp92o8XmhAw[/youtube]

Νικήσαμε! Η Μάνμπιτζ είναι ελεύθερη.

jin manbij2

manbij burka

 

jin manbij11

 

jin manbij1

 

Νικήσαμε! Η Μάνμπιτζ είναι ελεύθερη.
Ανταπόκριση από τους ρεπόρτερ
του Επαναστατικoύ Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης

 

Μετά από δυόμησι μήνες σκληρών μαχών, και με μεγάλο κόστος αίματος η Μάνμπιτζ απελευθερώθηκε. Οι ισλαμοφασιστικές συμμορίες ηττήθηκαν κατά κράτος, οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις -οι YPG/YPJ και οι σύμαχοί τους, ανάμεσά τους κι εμείς- επικράτησαν σε όλη την πόλη και όλη τη γύρω περιοχή.

Η επιχείρηση απελευθέρωσης της Μάνμπιτζ ήταν η πιο σκληρή και αποφασιστική μάχη του πενταετούς αυτού πολέμου, (μετά, φυσικά, από αυτήν στο Κομπάνυ) και σηματοδοτεί μία κρίσιμη καμπή των εξελίξεων στην Συρία αλλά και στη Μέση Ανατολή συνολικά. Η πόλη αυτή ήταν το ισχυρότερο κέντρο και οχυρό του Νταές σε όλη την ευρύτερη περιοχή, και δίαυλος ανατροφοδότησης και επικοινωνίας με τον υπόλοιπο κόσμο, μέσω βεβαίως των τουρκικών συνόρων και του -απροκάλυπτα κατά καιρούς- συνεργαζόμενου φασιστικού καθεστώτος του AKP. Από αυτή την συνοριακή γραμμή, και ιδιαίτερα από το πέρασμα της Τζαραμπλούς, ανατροφοδοτείται κυρίως ο Νταές σε πολεμικό υλικό, κεφάλαια και μαχητές, όλα αυτά τα χρόνια στη Συρία, και ειδικά από τότε που οι δυναμεις της YPG/YPJ απελευθέρωσαν τη Σενγκάλ, διέσωσαν τους Γιεζίντι και διέκοψαν το βόρειο δίαυλο μεταξύ των ιρακινών και συριακών εδαφών που ήλεγχε ο Νταές.

Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η σημασία της αποκοπής των ισλαμοφασιστών από την Τουρκία -που δεν έχει ωστόσο ολοκληρωθεί ακόμα-, αξίζει να αναφερθεί ότι σύμφωνα με κάποιες πρόχειρες εκτιμήσεις Τούρκων συντρόφων, (πεπειραμένων στελεχών των Ενωμένων Δυνάμεων Ελευθερίας /BOG , στο πλευρό των οποίων πολεμούν σε αυτή τη φάση οι μαχητές του ΕΣΔΑ, αλλά και με τους οποίους συνεργάζονται οι απεσταλμένοι ρεπόρτερ του ΕΣΔΑ) υπολογίζεται ότι βρίσκονται εντός της τουρκικής επικράτειας περίπου 30-50.000 μάχιμοι και 3-5 εκατομμύρια υποστηρικτές του Νταές.

Η Μάνμπιτζ ήταν η μεγαλύτερη πόλη που είχαν στην κατοχή τους οι ισλαμοφασίστες στη Συρία μετά τη Ράκα, και ως εκ τούτου είχαν συσσωρεύσει εκεί μεγάλες δυνάμεις και εφόδια. Δεδομένης και της τεράστιας στρατηγικής της σημασίας , η επιχείρηση κατάληψης της πόλης θεωρούταν εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Πράγματι, σε αντίθεση με πολλές άλλες περιπτώσεις, οι Νταεσίτες προέβαλλαν σθεναρή αντίσταση με πολύ μεγάλη δύναμη πυρός. Μολαταύτα η τακτική των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων αποδείχτηκε αποτελεσματική, και η επιμονή και η αποφασιστικότητα των μαχητών τους ανυποχώρητη.

Πριν από περίπου δυόμιση μήνες στις 31 Μαΐου, (και ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα άφηναν εσκεμμένα να εννοηθεί, με δηλώσεις στελεχών και κινήσεις δυνάμεων στο έδαφος, ότι θα κινηθούν προς τη Ράκα) οι ΣΔΔ ξεκίνησαν να κινούνται προς τη Μάνμπιτζ. Στις αρχές Ιουνίου, με μία αιφνιδιαστική αστραπιαία επιχείρηση κατέλαβαν όλα τα γύρω χωριά, περικυκλώνοντας την πόλη, αποκόπτωντάς την έτσι από τη Ράκα και τη Τζαραμπλούς, και δημιουργώντας κλοιό πολιορκίας.

Έναν κλοιό που, και εσκεμμένα αλλά και εκ των πραγμάτων, δεν ήταν ολοκληρωτικά ασφυκτικός. Η περιοχή της περιμέτρου δηλαδή, είναι τόσο μεγάλη, που αν και ελεγχόταν στρατιωτικά κι από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και δεν επέτρεπε στους ισλαμμοφασίστες να προβούν σε οργανωμένες επιχειρήσεις χωρίς να γίνουν εγκαίρως αντιληπτοί, επέτρεπε όμως σε μεμονομένες μικροομάδες λιποτακτών να δραπετεύσουν στα μουλωχτά, σε συνθήκες αφέγγαρου σκότους, κι έτσι οι δυνάμεις τους σιγά σιγά φυλοροούσαν.

Πολλές φορές ωστόσο, οι συμμορίτες προσπάθησαν με οργανωμένες επιθέσεις να διασπάσουν τις γραμμές των ΣΔΔ, προσκρούοντας ωστόσο σε σθεναρή άμυνα, και αποτυγχάνοντας επανειλημένα.

Παράλληλα, με προσεκτικές κινήσεις από ένα σημείο κι έπειτα, προκειμένου να περιοριστούν οι απώλειες από τη δική μας πλευρα, και με την (πραγματική, πλην επιφυλακτική και περιορισμένη) συνδρομή των αεροπορικών βομβαρδισμών της Διεθνούς Συμμαχίας, ο κλοιός ολοένα και έσφιγγε, συμπιέζοντας τους Νταεσίτες στο κέντρο της πόλης. Τις τελευταίες αυτές εβδομάδες, οι Ενωμένες Δυνάμεις Ελευθερίας απέστειλαν ομάδες μαχητών σε διαφορετικά σημεία της πρώτης γραμμής στο κέντρο της πόλης, συνδράμοντας αποφασιστικά στην τελική επίθεση και την εξουδετέρωση των ισλαμοφασιστών.

Στις 12 Αυγούστου το απόγευμα, οι εναπομείναντες συμμορίτες, προκειμένου να διαφύγουν, και γνωρίζοντας τη δέσμευση των ΣΔΔ να βάζουν σε προτεραιότητα την προστασία των αμάχων, απήγαγαν μεγάλο αριθμό πολιτών, Αράβων ως επί το πλείστον από τη γειτονιά Αλ Σαμπρ*, και χρησιμοποιώντας τους ως ανθρώπινες ασπίδες, δραπέτευσαν προς την Τζαραμπλούς με ένα κομβόι 500 αυτοκινήτων και 400 μοτοσυκλετών. Οι ΣΔΔ έδωσαν διαταγή κατάπαυσης πυρός για να προστατεύσουν τους απηχθέντες αμάχους, ωστόσο κάποιοι Νταεσίτες εντοπίστηκαν ανάμεσα σε πολίτες και συνελλήφθησαν.

(Πληροφορίες αναφέρουν ότι πολύ σύντομα αργότερα, μεγάλος αριθμός αυτών των αιχμαλώτων πολιτών διέφυγαν και γύρισαν στην Μάνμπιτζ, χαιρετίζοντας ουσιαστικά την απελευθέρωσή της από τις ΣΔΔ.)

Παράλληλα, πλήθη ταλαιπωρημένων από τις κακουχίες αλλά και τραυματισμένων πολιτών, μεταξύ των οποίων πολλά παιδιά, διασώθηκαν από τις ΣΔΔ, τους διανεμήθηκε φαγητό και νερό, και μεταφέρθηκαν σε ασφαλή μέρη και σε νοσοκομεία.

Οι συνθήκες καταπίεσης που είχε επιβάλλει ο Νταές ήταν αφόρητες και οι απλοί άνθρωποι ζούσαν μια καθημερινότητα ανέχειας και στέρησης.

Ο καθαρισμός και η ανοικοδόμηση της πόλης έχει ήδη ξεκινήσει και οι κάτοικοι, ανακουφισμένοι από το τέλος της τυραννίας των ισλαμοφασιστών, έχουν αρχίσει σιγά σιγά να επιστρέφουν στα σπίτια τους και τις ζωές τους. Η καταστροφή ωστόσο είναι τεράστια. Η εικόνα της επόμενης μέρας είναι αποκρουστική. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι μπάζα και σκουπίδια, αλλά ακόμα και διάσπαρτα πτώμματα. Κατεστραμμένα και γκρεμισμένα κτίρια παντού και τρύπες από βλήματα και σφαίρες. Μέσα από τα χαλάσματα όμως, ανατέλει η ελπίδα για μια καλύτερη ζωή.

Το επόμενο βήμα είναι προφανές, και οι στιγμές ιστορικές. Οι μονάδες των ΣΔΔ έχουν είδη αρχίσει την προέλασή τους προς την Αλ Μπαπ, εκκαθαρίζοντας και ελέγχοντας την περιοχή της υπαίθρου στους δρόμους προς την πόλη. Καταλαμβάνουν ήδη στρατηγικές θέσεις προκειμένου να απελευθερωθούν άμεσα τα βασικά, μεγάλα γύρω χωριά (Arima, Qabasin,Bza’a, Tadif ) και να ξεκινήσει η επίθεση στην ίδια την Αλ Μπαπ.

Αυτή είναι και η τελευταία μεγάλη πόλη που ελέγχει ο Νταές στη βόρεια Συρία, και η κατάληψή της είναι η φυσική συνέχεια της νικηφόρας επιχείρησης στη Μάνμπιτζ, και η ολοκλήρωση της στρατηγικής των ΣΔΔ στην περιοχή. Η απελευθέρωσή της θα σημάνει τον ολοκληρωτικό αποκλεισμό των ισλαμοφασιστών από τον υπόλοιπο κόσμο, και την ασφυκτική περικύκλωσή τους από εχθρικές δυνάμεις. Αν η πτώση της Μάνμπιτζ ήταν η αρχή του τέλους του Νταές στη Συρία, η πτώση της Αλ Μπαπ θα είναι πιθανώς το ήμισυ αυτού του τέλους.

Ακόμα πιο σημαντικά όμως, θα επιφέρει την επι χρόνια πολυπόθητη ένωση του Κομπάνυ με το Αφρίν. Η σπουδαία ιστορική αυτή στιγμή, εκτός και πέρα από τη σημασία της για τους απανταχού Κούρδους, θα εδραιώσει αποφασιστικά την Επανάσταση της Ροτζάβα, που επιχειρεί στο πλαίσιο ενός τεράστιου κοινωνικού μετασχηματισμού, να αλλάξει ριζικά τα πολιτικά, οικονομικά, ταξικά, έμφυλα, φυλετικά, θρησκευτικά και περιβαλλοντικά δεδομένα στη βόρεια, και ενδεχομένως σε όλη τη Συρία, και ακόμα ίσως να επηρεάσει ριζοσπαστικά την τροχιά της ιστορίας στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και της Ανατολικής Μεσογείου.

Οι μαχητές του ΕΣΔΑ, έχοντας περάσει ένα μήνα στο μέτωπο της Μάνμπιτζ, χαίρουν καλής υγείας, πλήρους σωματικής ακαιρεότητας, και ακμαίου ηθικού. Στο πλαίσιο οληγοήμερης ανάπαυλας, έχουν συναντηθεί με τους ρεπόρτερ του ΕΣΔΑ προκειμένου να τους ενημερώσουν για τα τεκταινόμενα στη Μάνμπιτζ και να τους παραδώσουν φωτογραφικό και οπτικοακουστικό υλικό. Ταυτόχρονα, κάνουν ήδη τις απαραίτητες προετοιμασίες για να ξαναφύγουν πολύ σύντομα για το μέτωπο, και να πολεμήσουν στο πλευρό των Ενωμένων Δυνάμεων Ελευθερίας, στην ιστορική αυτή μάχη που επίκειται να λάβει χώρα το αμέσως επόμενο διάστημα.

Οι ρεπόρτερ του ΕΣΔΑ από την άλλη μεριά, συνεχίζουν με επιμονή το έργο τους παρά τις αντίξοες συνθήκες, όντας σε διαρκή κίνηση, ανάμεσα στο μέτωπο και τα μετόπισθεν και σε συχνή επαφή με τους μαχητές του ΕΣΔΑ.

Αυτός ο αγώνας, παρά τις ατέλειες και τις αντιφάσεις του, αναζωπυρώνει το όραμα για την κοινωνική ανατροπή και μας θυμίζει αυτό που στην Ευρώπη τείνουμε να ξεχάσουμε:

Τη δύναμη του ένοπλου λαού, την πίστη και την ελπίδα στην διεθνιστική επαναστατική προοπτική.

 

Ζήτω η Επανάσταση!

Yaşasın Devrım!

Biji Şoreş!

Σύντροφος Νέστωρ (Heval Nestor)

jinmanif

manbij after

We won! Mambij is free!

jin manbij2

manbij burka

jin manbij1

jin manbij11

   We won! Mambij is free!
Correspondance from the reporters
of Revolutionary Union for Internationalist Solidarity

 

After two and a half months of hard fighting, and at great cost in lives lost, Manbij has been liberated. The islamofascist gangs were thoroughly defeated; the Syrian Democratic Forces – YPG/YPJ and their allies, including ourselves – have prevailed within the city and the surrounding area.

The operation for the liberation of Mambij was the hardest and most decisive battle of this five year old war (with the exception, of course, of the battle for Kobane), marking a crucial turn of events in Syria, but also for the Middle East as a whole. Manbij was Daesh’s most powerful centre and stronghold within the region, and a passageway of resupply and communication, through, as is well known, the Turkish borders and their – often shamelessly explicit – collaborators: AKP’s fascist regime. Throughout these years, Daesh has used this line through the borders and especially the Jarablus causeway, for its resupply of war equipment, funds and fighters – especially after the YPG/YPJ forces liberated Sengal, rescued the Yezidi people and cut off the northern passage between the Iraqi and Syrian territories which were under Daesh control.

To better grasp the importance of cutting off the islamofascists’ passageway from Turkey, it is worth noting that according to some rough estimates from Turkish comrades, (experienced party members of the United Freedom Forces / BÖG, on whose side the RUIS combatants are currently fighting on, and the RUIS reporters are collaborating with) about 30-50.00 Daesh militants and 3-5 million of their supporters are currently residing within Turkish territory.

Mambij was the largest city – second only to Raqqa – under Daesh control in Syria and the islamofascists had concentrated a large number of their forces and supplies within it. Given also the huge strategic importance of the city, liberating Mambij was considered a seriously difficult operation. Unlike many other cases, Daesh offered serious resistance using great amounts of fire power. Nevertheless the Syrian Democratic Forces’ tactics proved effective, and the perseverance and determination of its troops ironclad.

Although throughout the period leading up to the start of the operation the SDF had deliberately created the impression – through press statements and troop movements – that they would move towards Raqqa, on the 31st of May, they made a sudden turn and commenced their attack on Mambij. At the beginning of June, through a series of speedy surprise attacks, they took control of all the surrounding villages, encircling the city, and thus isolating it from Raqa and Jarablus. The siege of Mambij had began.

The city’s encirclement was deliberately, but also de facto (due to the considerable size of the surrounding area), not completely air tight. SDF’s positioning established an effective military control of the city from all sides – thus preventing Daesh from organising counter-attacks undetected – allowing at the same time for small units of islamofascist deserters to escape the siege,(creeping in the darkness of moonless nights) resulting in the gradual diminution of their forces.

On the other hand, Daesh gang members’ multiple organised attacks to break SDF lines, were met with fierce defence, resulting in their ultimate failure.

After a certain point onwards, through careful manoeuvring so as to limit casualties on our side, and with the (helpful indeed, yet restrained) contribution of air strikes from the International Coalition, the siege kept tightening, thus constricting the Daesh within the centre of the city. During this time, the United Freedom Forces (BÖG) sent combatants to different points of the urban centre front-line, contributing decisively to the final attack on and elimination of the islamofascist gangs.

In the afternoon of the 12th of August, the remaining gang members, in an effort to escape – and knowing full well SDF’s commitment to prioritise civilians’ safety – kidnapped a large number of civilians, mostly Arabs from the Al-Sabr neighbourhood, in order order to use them as human shields in their flight towards Jarablus, forming a convoy of about 500 cars and 400 motorcycles. SDF ordered a cease fire in order to protect the kidnapped civilians, yet some Daesh members were detected within other civilian groups and arrested.

(Sources report that soon after, a great number of the kidnapped civilians escaped and returned to Mambij, saluting in the most tangible way its liberation by SDF.)

At the same time, multitudes of suffering and injured civilians – many of which were children – were rescued by SDF, given food and water, and transported to safe areas and hospitals.

The conditions of oppression enforced by Daesh were unbearable and ordinary citizens were faced with a reality of privation and destitution.

The cleaning-up and reconstruction of the city has already began, and its citizens, relieved after being liberated from the tyranny of the islamofascists, have slowly started to return to their homes and lives. The scale of the destruction, though, is immense. The day after is a repulsive image to behold. The streets are filled with rubble and trash, even rotting corpses. Broken, demolished buildings everywhere, full of holes from bullets and shelling. Yet through the wreckage and the ruin there dawns the hope of a new better life!

Κείμενο στα ελληνικά

jinmanif

manbij after

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ συντρόφου από τα Προσφυγικά Αλεξάνδρας, για την σύλληψη του στις 24/8/16 και την δίκη του στις 25/8/16

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ για την σύλληψη στις 24/8/16 και την δίκη μου στις 25/8/16

Τα γεγονότα:

Στις 24/8/16, περίπου στις 8.00μ.μ. και καθώς επέστρεφα από το κάλεσμα για την φασιστική, εμπρηστική επίθεση εναντίον της κατάληψης στέγης μεταναστών Νοταρά, δέχθηκα στοχευμένη επίθεση από τα τομάρια της ομάδας ΖΗΤΑ, οι οποίοι εισέβαλαν για τον σκοπό αυτό μέσα στην κατειλημμένη γειτονιά τον Προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας. Οι μπάτσοι προσποιούμενοι “τυπικό” έλεγχο, προσπάθησαν να με τρομοκρατήσουν σωματικά και λεκτικά και να αρπάξουν πράγματά μου, όπως το κινητό. Όταν τους ενημέρωσα ότι είμαι καταληψίας των Προσφυγικών υπερασπιζόμενος την γειτονιά και την ταυτότητά μου, αυτό τους προκάλεσε μεγαλύτερη οργή και επιθετικότητα. Απαντώντας στις συνεχείς προκλήσεις τους και επειδή δεν έφερα ταυτότητα μαζί μου, απαίτησα την προσαγωγή μου στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, ώστε να “εξακριβώσουν” την ταυτότητά μου. Παράλληλα τους επαναλάμβανα ότι η κίνησή τους αποτελεί ευθεία επίθεση στην κατειλημμένη γειτονιά των Προσφυγικών, η οποία, μετά την ψήφιση τροπολογίας στη βουλή, βρίσκεται εκ νέου σε καθεστώς άμεσης καταστολής.

Όταν μετά από χρονικό διάστημα αναμονής, όπου άρχισε σιγά-σιγά να καταφτάνει αλληλέγγυος κόσμος της γειτονιάς και η πολιτική αντιπαράθεση με την συμμορία των ΖΗΤΑ συνεχιζόταν, κατέφτασε περιπολικό και μεταφέρθηκα στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, με την κατηγορία της “απείθειας”, αφού μου περάσαν πισώπλατα χειροπέδες, ειδικά ώστε να καταπονήσουν τις ωμοπλάτες και τους καρπούς μου. Continue reading ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ συντρόφου από τα Προσφυγικά Αλεξάνδρας, για την σύλληψη του στις 24/8/16 και την δίκη του στις 25/8/16

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών για την σύλληψη του συντρόφου 24/8/16

Η σύλληψη (24/8/16) και η δίκη του συντρόφου από τη γειτονιά των Προσφυγικών στο αυτόφωρο (25/8/16) έληξε στις 8.30μμ με την καταδίκη του για “απείθεια” σε 2 μήνες με 3ετή αναστολή και τη δυναμική αποχώρηση των αλληλέγγυων από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ο σύντροφος αφέθηκε ελεύθερος  στις 10.00μμ. από το Α.Τ. Συντάγματος.

 

Η ενοχή και καταδίκη του συντρόφου μας στα πλαίσια της πολιτικής αντιπαράθεσης ενάντια στη βιαιότητα της κρατικής καταστολής μέσα στη γειτονιά μας καταδεικνύει τον κοινό τόπο των ειδικών μηχανισμών του κράτους. Η πολιτική αντιπαράθεση που ξεκίνησε με την εισβολή της συμμορίας ΖΗΤΑ στη γειτονιά των προσφυγικών και των άμεσων αντανακλαστικών της κοινότητας, που τους ανάγκασε σε τακτική υποχώρηση, στοχοποίησε δικαστικά έναν σύντροφο.

Η κατηγορία, στηριγμένη σε ένα σενάριο ψευδών-μαρτυριών μπάτσων όπου οι ίδιοι σε έναν “τυπικό έλεγχο” δέχθηκαν απειλές, ύβρεις και επιθετικές χειρονομίες από έναν άνθρωπο χωρίς την απόδοση των νόμιμων κατηγοριών (αντίσταση, εξύβριση, σωματικές βλάβες) αλλά μόνο της “απείθειας” (άρνηση απόδοσης στοιχείων) και η καταδίκη για αυτήν φωνάζει την αθλιότητα των σκοπιμοτήτων της αστικής δικαιοσύνης και των κατασταλτικών μηχανισμών. Η επιβολή ποινής 2 μηνών με 3ετή αναστολή για “απείθεια”, την οποία ο σύντροφος αρνήθηκε να είναι εφέσιμος, η κινητοποίηση της αλληλεγγύης αρχικά στο Α.Τ. Αμπελοκήπων και στη συνέχεια, αργά το βράδυ στη ΓΑΔΑ και μέσα στους δρόμους της κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών, και τελικά η αλληλέγγυα και δυναμική στάση στην Ευελπίδων, αποδεικνύει τη γελοιότητα των αποτελεσμάτων τους.

 

Με αφορμή τα παραπάνω γεγονότα είναι μια ακόμη ευκαιρία για εμάς αφενός να επισημάνουμε την αναγκαιότητα της αναγνώρισης συλλογικά και ως κίνημα των συνολικών σχεδιασμών της καταστολής και την ενδυνάμωση της ενότητας στη δράση, ταυτόχρονα με τη συγκρότηση οργανικών και αλληλέγγυων κοινοτικών-κινηματικών δεσμών. Βρισκόμαστε ήδη σε πολιτική περίοδο κεντρικά σχεδιασμένης παρατεταμένης καταστολής, με προπομπούς τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τις δικαστικές αρχές και τους φασίστες, ενάντια στον κόσμο των καταπιεσμένων γενικότερα και του αγώνα ειδικότερα.

 

Αφετέρου να δηλώσουμε εκ νέου επίσημα στο κράτος, τα αφεντικά και τα τσιράκια τους, ότι θεωρούμε όσα έγιναν στις 24 και 25/8 την 2η, πρακτικά, αναβάθμιση της καταστολής και της συνολικής επίθεσης εναντίον μας. Τους προειδοποιούμε για τελευταία φορά ότι αν δεν είναι πραγματικά αποφασισμένοι να πληρώσουν το κόστος του πολέμου τους ενάντια στα Προσφυγικά να γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε ήδη στην έφοδο της αντεπίθεσης. Όχι μόνο σε όσους επιχειρούν να χτυπήσουν τα Προσφυγικά αλλά και κάθε άλλο έδαφος του αγώνα

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΑ και τις ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

 

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ

 

Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΙΝΕΤΑΙ

 

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ

 

26/8/2016

Από την κατειλημμένη γειτονιά της Λ. Αλεξάνδρας

Συνέλευση ΚατειλημμένωνΠροσφυγικών

 

Για την σύλληψη συντρόφου στα Προσφυγικά Αλεξάνδρας

 Στις 27 Ιούλη το κράτος εκκενώνει τρεις καταλήψεις στέγης μεταναστών και γκρεμίζει τη μια.  Ταυτόχρονα, συλλαμβάνει και διώκει τους καταληψίες, μετανάστες και ντόπιους. Χθες 24 Αυγούστου πριν το ξημέρωμα γίνεται εμπρηστική επίθεση στην κατάληψη στέγης μεταναστών Νοταρά στα Εξάρχεια, από την οποία κινδύνεψε άμεσα η ζωή προσφύγων. Το ίδιο βράδυ, σύντροφοι της κοινότητας των Προσφυγικών Αλεξάνδρας, ενώ επέστρεφαν στην αυτοοργανωμένη γειτονιά τους από την συγκέντρωση των αλληλέγγυων στην κατάληψη Νοταρά, δέχτηκαν στοχευμένη επίθεση από ομάδα μπάτσων. Ο ένας σύντροφος μεταφέρθηκε στο τοπικό Α.Τ. (Αμπελοκήπων) και στην συνέχεια στα κεντρικά της μπατσαρίας στην Αλεξάνδρας, αφού του ασκήθηκε δίωξη για «απείθια στην εξακρίβωσή» του. Το πρωΐ της Πέμπτης 25 Αυγούστου θα μεταφερθεί στα δικαστήρια Ευελπίδων για να εξεταστεί το κατηγορητήριο από εισαγγελία, με ανοιχτό ενδεχόμενο την αναβάθμιση της κατηγορίας και την παραπομπή του στο αυτόφορο.

 Η αριστερο-εθνικιστική διαχείριση εξαπολύει μια ολομέτωπη επίθεση στον κόσμο του αγώνα, με ειδικές αστυνομικές δυνάμεις, μπουλντόζες, αναπλάσεις, μαύρη προπαγάνδα, φασιστικές δολοφονικές συμμορίες, ένστολους τραμπούκους στις γειτονιές και διώξεις αγωνιστών . Η λεηλασία των Προσφυγικών Αλεξάνδρας ξεκινάει με την καθημερινή τρομοκρατία, που συνοδεύεται από τα κυβερνητικά παπαγαλάκια τα οποία υπόσχονται ζεστό παραδάκι, καλύτερα σπίτια κλπ φύκια. Ο κόσμος της κοινοτικής ζωής, της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης βρίσκεται στο στόχαστρο του κράτους.

 Πήραμε το μήνυμα:

Προλεταριακή αντεπίθεση, κοινωνική αυτοδιεύθυνση, εδώ και τώρα.

Όσους κι αν αιχμαλωτίσουν, τα κρατικά τείχη δεν είναι αρκετά για να μας κρατήσουν. Οι κρατικές στρατηγικές δεν μπορούν να φυλακίσουν τον κόσμο που χτίζουμε.

ΑΡΣΗ ΚΑΘΕ ΔΙΩΞΗΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΑΡΑΒΟΛΤΣΙΟ

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟ ΒΑΘΥ ΧΑΝΤΑΚΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΤΟΜΑΡΙΑ

Συγκέντρωση στα δικαστήρια Ευελπίδων

Πέμπτη 25/8/’16  11πμ

Αναρχική Συλλογικότητα

για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

Στις 16/1/2006 πραγματοποιείται ένοπλη ληστεία σε παράρτημα της Εθνικής Τράπεζας στο κέντρο της Αθήνας. Ακολουθεί καταδίωξη των ατόμων, τόσο από τον φρουρό της τράπεζας όσο και από τούς μπάτσους που έφτασαν στο σημείο. Στη συμπλοκή μαζί τους, ο Γιάννης Δημητράκης  πέφτει τραυματισμένος και συλλαμβάνεται. Η «αποκάλυψη» ότι ο Γ. Δημητράκης είναι αναρχικός οδηγεί σε ένα παραληρηματικό αμόκ διωκτικές αρχές και ΜΜΕ.Ο χολιγουντιανός τίτλος «οι ληστές με τα μαύρα» κατακλύζει πλέον τα δελτία ειδήσεων, τους τίτλους των εφημερίδων και τις ανακοινώσεις της αστυνομίας. Continue reading ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ Μ. ΣΕΙΣΙΔΗ & Κ. ΣΑΚΚΑ

Καμπάνια για την επιστροφή της σωρού της μαχήτριας των BÖG Eylem Ataş στην Τουρκία _____________ Ελληνόφωνο μήνυμα από το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας (Rojava Kurdistan)

EYLEM ATAS

[youtube width=”500″ height=”250″]http://www.youtube.com/watch?v=yQp_qJMp-js[/youtube]

BOG JIN

Κριτική επισκόπηση και πολιτικά διδάγματα από την απεργία πείνας του αναρχικού αιχμαλώτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού και το κίνημα αλληλεγγύης (Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2014)

IMG_3426

 

Λίγα λόγια για την έκδοση …

« Η έκδοση της παρούσας ανάλυσης έρχεται ενάμισι χρόνο μετά την απεργία πείνας του Νίκου Ρωμανού. Πάραυτα, μέχρι σήμερα απουσιάζει μια περιγραφή των πολιτικών χαρακτηριστικών και των γεγονότων εκείνης της κινητοποίησης, από την σκοπιά εκείνων που βρισκόντουσαν έξω από την φυλακή απ’όσους μπήκαν ολόψυχα σ’ αυτόν τον αγώνα. Και παραμένει επίκαιρη η ανάγκη να καταδείξουμε τις απόψεις και τις πρακτικές μεθόδους που του έδωσαν ώθηση κι’ απ’ την άλλη, ότι τον υπονόμευσε. Η Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση πήρε ενεργά μέρος στον αλληλέγγυο αγώνα από την αρχή της απεργίας πείνας του αναρχικού πολιτικού αιχμάλωτου Νίκου Ρωμανού. Δημοσιοποιούμε τα συμπεράσματά μας ως κομμάτι της συλλογικής εμπειρίας προς κοινή χρήση από το ταξικό-κοινωνικό κίνημα. Η άποψή μας έχει αναφορές σε όσα συνέβησαν στην Αθήνα, σε όσα γνωρίζουμε μέσω δημόσιων ενημερώσεων και σε όσα διαδραματίστηκαν σε θεσμικό επίπεδο. Ο απολογισμός μας αποτελεί ένα εγχείρημα διήθησης της ταξικής πολεμικής πίσω από τις δεδηλωμένες γραμμές. »

… και την διανομή

Συλλογικότητες και κινηματικοί χώροι που ενδιαφέρονται να διαθέσουν την μπροσούρα μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί μας μέσω μέιλ ( asmpa@espiv.net ). Για τα σημεία διανομής, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να ενημερώνονται από το blog μας. Η μπροσούρα διατίθεται με ελεύθερη συνεισφορά, με την οποία θέλουμε να ενισχύσουμε τις ανάγκες της διεθνιστικής συμμετοχής στον αγώνα που εξελίσσεται στη βόρεια Συρία – Ροζάβα Κουρδιστάν και Τουρκία – Μπακούρ Κουρδιστάν. Ωστόσο, είμαστε ανοιχτοί στην συνδιαμόρφωση με τις συλλογικότητες που θα θελήσουν να διαθέσουν την μπροσούρα, όσον αφορά την επιλογή προορισμού των εσόδων, ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες.

ΑΣΜΠΑ – Μπροσούρα για απεργία Νίκου Ρωμανού – PDF

Στη μνήμη της συντρόφισσας των Ενωτικών Επαναστατικών Δυνάμεων (BÖG) Eylem Ataş

ΟΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΡΙΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΡΙΕΣ
ΠΟΥ ΠΟΛΕΜΗΣΑΝ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΤΟΥ ISIS
ΕΙΝΑΙ ΑΘΑΝΑΤΕΣ

 

EYLEM ATAS

 

Εϋλέμ Ατάς… Κατατάχθηκε στις «Ενωτικές Απελευθερωτικές Δυνάμεις» (BOG), ένοπλη επαναστατική δύναμη της Τουρκίας, όπου συμμετέχουν αγωνιστές από όλον τον κόσμο, για να πολεμήσουν το τουρκικό κράτος και τον ISIS.
Είχε πάει στη Ροζάβα θεωρώντας ότι εκεί χτυπάει η καρδιά του διεθνιστικού ταξικού αγώνα. Είχε σκοπό να γυρίσει στην Τουρκία για να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στον δίδυμο φασισμό του AKP και του ISIS.

Τα Άδανα η πόλη της. Και Τουρκμένισσα, δηλαδή από μια τουρκική φυλή… Ήταν φοιτήτρια. Εικοσιτριών χρονών.
Σκοτώθηκε στη μάχη για την απελευθέρωση του Μίνμπιτς, ανάμεσα στο Κομπάνι και στο Άφριν.

Ναι, υπάρχουν ακόμα κορίτσια στον κόσμο που πολεμούν και σκοτώνονται στα πεδία των τίμιων μαχών, επειδή έχουν καταλάβει ότι ο κόσμος δεν αλλάζει χωρίς επαναστατικό αγώνα για τα δίκαια των εργαζομένων και των καταπιεσμένων όπου γης .

Το επαναστατικό όνομα της Εϋλέμ, αυτό που πήρε στις BOG, ήταν «Τζεμρέ Χεβάλ». Το «Χεβάλ» σημαίνει: συντρόφισσα. Το «Τζεμρέ» σημαίνει κάτι σαν: «αλλάζει το κλίμα, μπαίνει η άνοιξη».
Κοιτάξτε το χαμόγελό της, για να δείτε ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα για την ανθρωπότητα.

ΕΫΛΕΜ ΑΤΑΣ (ΤΖΕΜΡΕ ΧΕΒΑΛ): ΑΘΑΝΑΤΗ

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΕΛΠΙΔΑ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Ενωτικές Απελευθερωτικές Δυνάμεις (BÖG)

BOG

Ιούλης 2016

Η τελετή της πεσούσης μαχήτριας του BÖG,

Eylem Ataş (Εϋλέμ Ατάς)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=_qYXODRFGKw[/youtube]

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ 4η ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ INDYMEDIA

 Το Indymedia είναι ένα ισχυρό κινηματικό μέσο αντιπληροφόρησης, προπαγάνδας και ενημέρωσης. Το πόσο σημαντικό μέσο αντιπληροφόρησης είναι έχει φανεί, από τις επιθέσεις που έχει δεχτεί κατά καιρούς από την εξουσία, με αποκορύφωμα την προσπάθεια φίμωσης του τον Απρίλη του 2013. Τα παραπάνω αποδεικνύουν, την μεγάλη αποδοχή και εγκυρότητα που έχει, όχι μόνο στο δικό μας χώρο αλλά και ευρύτερα. Για αυτό, ειδικά στις σημερινές δύσκολες εποχές, η ύπαρξη και η ομαλή λειτουργία του αποτελούν ένα αναντικατάστατο όπλο στα χέρια μας.
Αναγνωρίζοντας τη σημασία, που έχει ένας κοινός τόπος ενημέρωσης και επικοινωνίας των αγωνιζόμενων, για μας η σημερινή απολογιστική εκδήλωση αποτελεί πρώτα από όλα μια κινηματική διαδικασία, με βασικό στόχο και προτεραιότητα την εύρυθμη λειτουργία αυτού του μέσου. Continue reading ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ, ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΣΤΗΝ 4η ΕΤΗΣΙΑ ΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ INDYMEDIA

Πολιτική τοποθέτηση της Α.Σ.Μ.Π.Α. σχετικά με την 4η Απολογιστική του Athens.Indymedia

   Τα διαδικτυακά πεδία συζήτησης αντανακλούν την πολιτική των διαχειριστών τους. Σ’ αυτά που βρίσκονται σε καθεστωτικά μέσα οι διαχειριστές τους φιλτράρουν, λογοκρίνουν και κατασκευάζουν πληροφορίες και κάτι παραπάνω: κατασκευάζουν τεχνητά σύνολα «συνομιλητών». Στα κινηματικά μέσα ο διαχειριστής δεσμεύεται να μην παρεμβαίνει ενεργητικά πίσω από το ανοιχτό πεδίο. Παρόλαυτα, η οριζόντια λειτουργία του επικοινωνιακού μέσου δεν το ουδετεροποιεί στην σχέση του με τα επικρατούντα χαρακτηριστικά του κοινωνικού/πολιτικού χώρου που το χρησιμοποιεί. Αντιθέτως, η διαδικτυακή συζήτηση ως εργαλείο προσφέρει ιδιαίτερες δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης.
Η λειτουργία ενός ελεύθερου πεδίου πολιτικού διαλόγου στο οποίο έχει ισότιμη πρόσβαση ο καθένας, είναι μια αδιαμφισβήτητη κοινωνική κατάκτηση. Το τεχνικό μέσο δίνει μια δυνατότητα που υλοποιείται χάρη στην πολιτική βούληση και την εργασία του συλλογικού διαχειριστή του. Continue reading Πολιτική τοποθέτηση της Α.Σ.Μ.Π.Α. σχετικά με την 4η Απολογιστική του Athens.Indymedia

Ενημέρωση και πολιτική αποτίμηση του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (2 Ιούνη 2016)

IM000254.JPG

Τον Απρίλη (2016) ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δήλωσε δημόσια τη στάση του ενόψει της δίκης του στο αναθεωρητικό στρατοδικείο: «…στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία…»

Κατόπιν καλέσματος για ενημέρωση και οργάνωση δράσεων από συλλογικότητα στην οποία συμμετέχει ο ολικός αρνητής, συγκροτήθηκε στις 4 Μάη στην Αθήνα η Συνέλευση Αλληλεγγύης στον oλικό αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Βασική συνεκτική θέση της Συνέλευσης ήταν ότι πρέπει συνολικά το κίνημα και οι συλλογικότητες και τα άτομα να πάρουν όσο γρηγορότερα τις πρωτοβουλίες από όπου θα προκύψουν οι συλλογικοί αγώνες και οι απαντήσεις απέναντι στην οξύτατη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου. Αντιληφθήκαμε τη στάση του διωκόμενου συντρόφου ως σημείο συμβολής σ’ αυτήν την κατεύθυνση. Και προχωρήσαμε σε άμεση κινητοποίηση θεωρώντας ότι οι πραγματικές απαντήσεις ενυπάρχουν μέσα στον αγώνα, στα επίδικα και στα διακυβεύματά του. Continue reading Ενημέρωση και πολιτική αποτίμηση του στρατοδικείου του ολικού αρνητή στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (2 Ιούνη 2016)

A breifing and a political account of the court-martial of total objector to military service, Dimitri Chatzivasileidi (2 june 2016)

IM000254.JPG

In April (2016) the total objector to military service Dimitris Chatzivasileiadis made a public statement in view of his coming trial at the court-martial: “…on the 2nd of June, when I will be tried for the second time on appeal for refusing to enlist for military service, I will stand once again in front of the military judges and I will articulate the polemic of the ones below against the state and its privileged castes. But this time I will not give in to buying off the sentence. Conviction will mean imprisonment, And prison brings us face to face with a situation of real war, politically, objectively and as a lived experience. And even if the generals of militarist repression give me the chance by setting a usual sentence of a few months, I will go on hunger strike so that the might of the extortionate and larcenous measures against Total Objection is once and for all overturned…”

Following an open meeting on the 4th of May in Athens for political briefing and for the organization of actions called by a collective where the comrade, total objector participates, the Solidarity Assembly to total objector Dimitris Chatzivasieliadis was formed. The main cohesive position of the assembly was that it is imperative for the movement as a whole, for collectives and individuals to take initiatives from which would emerge the collective struggle and response to the intensified onslaught of state and capital. We deemed that the stance of the persecuted comrade contributed to this direction. And so we mobilized immediately bearing in mind that the true answers are contained within the struggle, within its questions and its stakes. Continue reading A breifing and a political account of the court-martial of total objector to military service, Dimitri Chatzivasileidi (2 june 2016)

Θεσσαλονίκη- Παρέμβαση στο Κόκκινο Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης

Την Πέμπτη 2 Ιούνη στις 10:00 πραγματοποιήθηκε παρέμβαση αλληλεγγύης στους διωκόμενους αρνητές στράτευσης, στο ραδιοφωνικό σταθμό “Κόκκινο”. Ακολουθεί το κείμενο της παρέμβασης:

2 λόγια για τον ρόλο του στρατού

Ο στρατός αποτελεί διαχρονικά έναν από τους κύριους μηχανισμούς εδραίωσης, συντήρησης και διαιώνισης των συμφερόντων  των κρατών και του κεφαλαίου.  Είναι ακόμα ένα μέσο αναπαραγωγής ιδεολογημάτων  και προτύπων συμπεριφοράς, όπως αυτές της ιεραρχίας, της ρουφιανιάς, της εθνικής ενότητας, του φασισμού, του ρατσισμού, του σεξισμού, που χρησιμοποιούνται από τους κυριάρχους  ώστε οι από τα κάτω αυτού του κόσμου να παραμείνουν διαιρεμένοι και να μην σηκώσουν κεφάλι στους καταπιεστές τους. Στους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, πολλές φορές τα εκάστοτε κράτη και αφεντικά λύνουν τις διαφορές τους με επεκτατικούς πολέμους που έχουν ως αποτέλεσμα τους μαζικούς θανάτους και βίαιους διωγμούς εκατομμυρίων ανθρώπων.

Όμως ο στρατός, που αντιπροσωπεύει το μονοπώλιο που θέλει να έχει το κράτος στη βία, αποτελεί και μηχανισμό εσωτερικής καταστολής. Οι εικόνες πάνοπλων στρατιωτών  στα κέντρα ευρωπαϊκών πόλεων έχουν γίνει σύνηθες φαινόμενο, ενώ και στην Ελλάδα έχουν πραγματοποιηθεί διάφορες ασκήσεις καταστολής πλήθους για την αντιμετώπιση αγώνων και εξεγέρσεων. Επιπλέον ο στρατός έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην διαχείριση των μεταναστών τόσο μέσω της φύλαξης των συνόρων από αυτή την «απειλή» όσο και της δημιουργίας, λειτουργίας και φύλαξης στρατοπέδων συγκέντρωσης.

Ο στρατός όμως αποκτά και άλλους ρόλους, μέσα στην οικονομία. Έχουν γίνει συζητήσεις, αλλά και κινήσεις (στρατόπεδα συγκέντρωσης) ώστε ο στρατός να αναλαμβάνει έργα στην χώρα (όπως παλιότερα με την ΜΟΜΑ), προσφέροντας έτσι φτηνά εργατικά χέρια ενώ ταυτόχρονα αυξάνει τα κέρδη και την επιρροή του. Ούτως ή άλλως προσφέρει και άμισθη εργασία («κοινωφελής εργασία» αντιρρησιών συνείδησης), ενώ ταυτόχρονα, όταν αυτό χρειάζεται, λειτουργεί και ως  απεργοσπαστικός μηχανισμός (π.χ. μάζεμα σκουπιδιών σε απεργίες υπαλλήλων καθαριότητας). Άλλωστε διαχρονικά ο στρατός  συντηρεί τη βιομηχανία και την εμπορία όπλων και πολεμικών εξοπλισμών, που αποτελούν τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις για το κεφάλαιο.

Ολική άρνηση στράτευσης

Δεκάδες αγωνιστές έχουν επιλέξει συνειδητά να μην υπηρετήσουν στον στρατό, έναν από τους πιο σκληρούς μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας. Η ολική άρνηση στράτευσης  δεν αποτελεί απλώς μια ατομική επιλογή, αλλά κυρίως μια μορφή του αγώνα ενάντια τόσο στον συγκεκριμένο θεσμό όσο και γενικότερα στο σύστημα καταπίεσης και εκμετάλλευσης που αυτός συντηρεί.

Το κράτος προφανώς και δεν έχει μείνει αμέτοχο απέναντι σε αυτή την επιλογή. Η ολική άρνηση στράτευσης θεωρείται διαρκές έγκλημα και οι σύντροφοι που την έχουν επιλέξει αντιμετωπίζουν ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, αθροιστικές ποινές και επιβολή δυσβάσταχτων χρηματικών προστίμων (6000αρα). Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η έκβαση της υπόθεσης σύλληψης του ολικού αρνητή στράτευσης Παύλου Χριστόπουλου.

Την Τρίτη 31 Μάρτη είχε οριστεί η δίκη του ολικού αρνητή στράτευσης Γιώργου Τσίτσια-Γεωργαντά στο στρατοδικείο Λάρισας, δίκη που πήρε αναβολή λόγω της αποχής των δικηγόρων. Σήμερα  στο στρατοδικείο του Ρουφ  ο ολικός αρνητής στράτευσης Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης δικάζεται σε δεύτερο βαθμό για την 2η και 3η δίωξη του για ανυποταξία, για τις οποίες πρωτόδικα είχε καταδικαστεί σε 1 χρόνο φυλάκισης . Ο Χατζηβασιλειάδης  έχει καταδικαστεί τελεσίδικα ήδη μια φορά για ανυποταξία, πληρώνοντας τα χρήματα για την εξαγορά της ποινής, ενώ μέχρι στιγμής έχει χρεωθεί τρία 6000αρα. Με δημόσιο κείμενό του δηλώνει ότι:
«Στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή  μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με, με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου, για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία.»

Η απάντηση στην καταστολή των ολικών αρνητών δεν μπορεί παρά να είναι συλλογική και να αφορά τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στον μηχανισμό του στρατού, τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση.

Ούτε μια ώρα στο στρατό
Αλληλεγγύη με τους ολικούς αρνητές στράτευσης
Άμεση παύση των συνεχών διώξεων τους
Άμεση και αναδρομική κατάργηση των χρηματικών προστίμων(εξαχίλιαρο)

Κείμενο αλληλεγγύης από την Πάτρα, στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης

Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους, που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία ,να αρνηθούν αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.

Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ολικός Αρνητής Στράτευσης

15 Γενάρη 2015

Ο Ολικός Αρνητής Στράτευσης, Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, δικάζεται στο στρατιωτικό εφετείο του Ρουφ στις 2 Ιούνη μετά από αλλεπάλληλες διώξεις για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ, που εξαγοράστηκαν με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος.

Η διώξη του αναρχικού Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη, όπως και οι άλλες δίκες των υπόλοιπων αρνητών ολικής στράτευσης, δε γίνεται σε μια τυχαία χρονική συγκυρία. Αντιθέτως, είναι μια χρονική συγκυρία κατά την οποία ο ρόλος του στρατού είναι αναβαθμισμένος τόσο στο κατασταλτικό όσο και στο ευρύτερο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο.

Είναι η περίοδος κατά την οποία οι ευρωπαϊκές ελίτ -μαζί και η ελληνική- επιδιώκουν να διαχειριστούν τη συνεχή ροή προσφύγων από τη Μ. Ανατολή και Β. Ευρώπη, το ξερίζωμα δηλαδή ανθρώπων που εκδιώχθηκαν από τις εστίες τους σπρωγμένοι από τη φτώχεια είτε κυνηγημένοι από ανελεύθερα καταπιεστικά καθεστώτα και προσπαθώντας να ξεφύγουν από εμφύλιες συρράξεις και ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Όλα αυτά, προκειμένου οι παγκόσμιοι κυρίαρχοι να συνεχίζουν να κερδοφορούν από την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών των περιοχών αυτών.

Τα ευρωπαϊκά κράτη λοιπόν, αναβαθμίζουν το ρόλο του στρατού, ο οποίος πλέον επεκτείνεται και στη διαχείριση των προσφύγων αλλά και στο καθεστώς εγκλεισμού και εξαίρεσης από την κανονικότητα, στο οποίο υποχρεούνται να υπαχθούν πολλοί μετανάστες-στριες.

Με πιο απλά λόγια: Οι ευρωπαίοι κυρίαρχοι –κεφαλαιοκράτες και κράτη- δεν επιθυμούν την ελεύθερη μετακίνηση στην ευρωπαϊκή ενδοχώρα των ανθρώπων αυτών, που για την εξασφάλιση των καπιταλιστικών τους κερδών ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους. Οι εθνικοί στρατοί –αλλά και οι υπερεθνικοί στρατοί επίσης- ανέκαθεν έπαιζαν κι εξακολουθούν να κομβικό ρόλο στις ενδοκαπιταλιστικές κόντρες. Πλέον έχουν κύριο ρόλο και στην προσπάθεια απομόνωσης κι εγκλεισμού των μεταναστών εξασφαλίζοντας -ή επιδιώκοντάς το τουλάχιστον- πως δε θα συναντηθούν με τους ντόπιους προλετάριους και καταπιεσμένους-εκμεταλλευόμενους σε πραγματικό κοινωνικό χώρο και χρόνο. Γιατί το ενδεχόμενο της συνύπαρξης και ζήμωσης των διαφόρων φτωχοδιαβόλων μπορεί να πυροδοτήσει πολλαπλές αλυσιδωτές αντιδράσεις τις οποίες έχει κάθε λόγο να φοβάται η κυριαρχία.

Για να χρησιμοποιήσουμε τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη : «Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου…Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου».

Αυτά τα λόγια του Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη καθώς και η αγωνιστική του στάση ενάντια στο κράτος και τη στρατιωτική του μηχανή μπορούν να εξηγήσουν τη λύσσα του (στρατο)κρατικού μηχανισμού εναντίον των φωνών που εγείρονται και των αντιστάσεων που ορθώνονται εναντίον της πλαστής εθνικής ενότητας, εναντίον των στρατών και υπέρ της διεθνιστικής αλληλεγγύης των από τα κάτω.

ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ ΚΑΙ Σ’ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ !

ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΑΝΥΠΟΤΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΔΙΚΗΤΙΩΝ ΠΡΟΣΤΙΜΩΝ !

ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ !

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ,

ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΚΟΜΜΟΥΝΕΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΖΩΗ,

ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ !

Ελευθεριακοί Κομμουνιστές

Πάτρα, 31 Μάη 2016

Συγκέντρωση αλληλεγγύης με τους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης στη Θεσσαλονίκη – Τρίτη 31/5

ΑΦΙΣΑ ΟΑΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ

___________________________________________________

ΑΦΙΣΑ ΤΕΡΑ ΟΑΣ

___________________________________________________

ΤΡΙΤΗ 31/5 12:00 στο Πάρκο Ντορέ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ αλληλεγγύης στους ολικούς αρνητές στράτευσης
Γ. Τσιτσία (στρατοδικείο 31/5 Λάρισα) και Δ. Χατζηβασιλειάδη (στρατοδικείο
2/6 Αθήνα).

Ούτε μια ώρα στον στρατό
Ολομέτωπη επίθεση στους θεσμούς που διατηρούν την καθεστηκυία τάξη
Να σπάσουμε το μονοπώλιο τις βίας από την κυριαρχία
Ανυποχώρητος αγώνας για την ολική απελευθέρωση και την αναρχία

Αναρχική Συλλογικότητα Μαύρο/Πράσινο

Παρέμβαση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μέσα σε στρατόπεδο, ενάντια στον εντεινόμενο στρατοκρατικό έλεγχο και την καταστολή των ανυπότακτων

ΟLIKH ARNHSH STR

 

   Σήμερα Δευτέρα 30 Μάη, στις 10 πμ, μια μέρα πριν τη δίκη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Γιώργου Τσιτσία-Γεωργαντά στη Λάρισσα και τρεις μέρες πριν την δίκη του επίσης Αρνητή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη πραγματοποιήθηκε παρέμβαση μέσα στο στρατόπεδο ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ στου Ρούφ, όπου εδράζονται στρατολογικές και λοιπές υπηρεσίες. Μοιράστηκαν κείμενα της Συνέλευσης, ρίχτηκαν τρικάκια μέσα στα γραφεία των κτιρίων και στο προαύλιο, ενώ φωνάζονταν συνθήματα από τους συντρόφους που περπάτησαν όλο το στρατόπεδο. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μπροστά στην πύλη στεκόταν το πανώ της Συνέλευσης και πριν την αποχώρηση των συντρόφων γράφτηκαν συνθήματα. Η παρέμβαση ολοκληρώθηκε όπως είχε προγραμματιστεί, χωρίς να επιρρεαστεί από τις αντιδράσεις των αγχωμένων βαθμοφόρων, των καραβανάδων και δυο φασιστολακέδων (που βρίσκονταν μέσα στο στρατόπεδο με άγνωστες «αρμοδιότητες»). Η αποχώρηση έγινε με σύντομη πορεία ως το στρατοδικείο, όπου κι εκεί φωνάχτηκαν συνθήματα και ρίχτηκαν τρικάκια μέσα στο προαύλιο.

 

Τα συνθήματα που ακούστηκαν μέσα στο στρατόπεδο και στο στρατοδικείο:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ, ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΣΦΑΓΗ

ΦΥΛΑΚΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΣ, ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΑ, ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ

ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ, ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΡΟΔΟΤΕΣ

ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΖΩΗ, ΚΑΤΩ ΟΛΟΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΒΡΩΜΑΕΙ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ’73

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

 

Η ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΑΦΟΠΛΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Το τελευταίο διάστημα έχουν ενταθεί οι διώξεις από το κράτος απέναντι στους ολικούς αρνητές στράτευσης. Πιο συγκεκριμένα, τη Δευτέρα 2 Μάη 2016 συνελήφθη έξω από το σπίτι του ο αναρχικός Παύλος Χ., λόγω εντάλματος που εκκρεμούσε εις βάρος του για ανυποταξία από το 2003. Στις 31 Μάη δικάζεται από το στρατοδικείο της Λάρισας Γιώργος Τσιτσίας-Γεωργαντάς για ανυποταξία. Επίσης, στις 2 Ιούνη κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για τη δεύτερη και τρίτη δίωξη του ολικού αρνητή στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με τη συνδρομή του αλληλέγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6.000 ευρώ. Με αφορμή το επικείμενο στρατοδικείο του Δ. Χατζηβασιλειάδη, συγκροτήσαμε συνέλευση αλληλεγγύης τόσο για τη στήριξη του αγώνα που δίνει ο σύντροφος από τη θέση που βρίσκεταιόσο και για την όξυνση του αντιμιλιταριστικού αγώνα εν γένει, η οποία επιβάλλεται από τις τρέχουσες συνθήκες. «Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. Η όξυνση του ευρωπαϊκού ρατσισμού και της μιλιταριστικής τρομοκρατίας έχει εγείρει ένα ηθικό-πολιτικό καθήκον για τους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης: Να βαδίσουμε μετωπικά μπροστά, για την αποδόμηση των στρατοκρατικών θεσμών. Και να δώσουμε έδαφος στην μαχητική αντίσταση» (Δ. Χατζηβασιλειάδης). Continue reading Παρέμβαση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μέσα σε στρατόπεδο, ενάντια στον εντεινόμενο στρατοκρατικό έλεγχο και την καταστολή των ανυπότακτων

Θεσσαλονίκη 23-29 Μάη 2016: Συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στο θεσμό του στρατού

 Την εβδομάδα 23-29 Μάη πραγματοποιηθήκαν στη Θεσσαλονίκη συντονισμένες παρεμβάσεις ενάντια στο θεσμό του στρατού με κείμενα, σπρέι, τρικάκια, αφίσες και αυτοκόλλητα σε πολλά σχολεία της πόλης από αναρχικές συλλογικότητες της πόλης. Αναδημοσιεύουμε υλικό αυτής της καμπάνιας:

ΣΑΛΟ1   ΣΑΛΟ2   ΣΑΛΟ3   ΣΑΛΟ4   ΣΑΛΟ10   ΣΑΛΟ0   ΣΑΛΟ 6   ΣΑΛΟ11   ΣΑΛΟ12   ΣΑΛΟ8   ΣΑΛΟ7   ΣΑΛΟ ΚΑΡΤΟΥΝ   ΣΑΛΟ ΦΩΤ   ΣΑΛΟ ΤΡΙΚ

Συνέντευξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Συνέντευξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: http://radio98fm.org/audio/xatzibasiliadis-2016/

Τοποθέτηση του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη για την στάση του ενόψει του στρατοδικείου της 2 Ιούνη, τους σκοπούς και τα μέσα του συγκεκριμένου αγώνα μέσα στην τρέχουσα συγκυρία της ταξικής διαπάλης

Το κείμενο σε PDF

Με αφορμή την τοποθέτηση και τα ερωτήματα που απηύθηνε στις 11 Μάη προς την Συνέλευση Αλληλεγγύης για το στρατοδικείο μου του Ιούνη (’16) και προς εμένα, η αντιμιλιταριστική συλλογικότητα Ξυπόλυτο Τάγμα.

Τι θα γίνει στις 2 Ιούνη;

   Ενόψει του στρατιωτικού εφετείου για την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία ανακοίνωσα δημόσια τον Απρίλη την στάση μου, η οποία αποτελεί συλλογική απόφαση της αναρχικής συλλογικότητας στην οποία συμμετέχω. Συμπερασματικά για την δίκη έγραψα: «Οπότε, στις 2 Ιούνη, που θα δικαστώ για δεύτερη φορά σε δεύτερο βαθμό για ανυποταξία, θα σταθώ πάλι απέναντι στους στρατοδίκες για να εκφράσω την πολεμική του κάτω κόσμου ενάντια στο κράτος και τις προνομιούχες κάστες του. Αλλά αυτήν την φορά δεν θα συνθηκολογήσω με την εξαγορά της ενδεχόμενης ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλακή. Και η φυλακή (που την έχω ξαναζήσει) μας φέρνει σε μια κατάσταση πραγματικού πολέμου, βιωματικά, πολιτικά, αντικειμενικά. Κι ακόμα, αν οι στρατηγοί της μιλιταριστικής καταστολής μου δώσουν την ευκαιρία φυλακίζοντας με με μια συνήθη ποινή μερικών μηνών, θα υποθηκεύσω το σώμα μου (όπως το έχω ξανακάνει μέσα στα μπουντρούμια των βασανιστών της «αντι»τρομοκρατικής), για να ανατραπεί οριστικά η ισχύς των εκβιαστικών και ληστρικών μέτρων ενάντια στην ανυποταξία. »
Εφόσον έχει ανοίξει ήδη ο διάλογος γύρω από τους τρόπους του αγώνα στον οποίον τοποθετούν τον εαυτό τους οι Ολικοί Αρνητές Στράτευσης, φαίνεται αναγκαίο να εξηγήσω τους σκοπούς μου, τα μέσα πάλης που επέλεξα σ’ ετούτη την συγκυρία και την πολιτική θεώρηση από την οποία συνάγονται. Το σύνολο της τοποθέτησής μου εκφράζει την δραστική ανταπόκριση ενός κοινωνικού υποκειμένου στις τρέχουσες συνθήκες τυραννίας.
Ποιός είναι ο σκοπός μου και ποιοί πρέπει να είναι οι σκοποί της αλληλέγγυας κινητοποίησης πριν, κατά την διάρκεια και μετά την δίκη της 2 Ιούνη; Πρώτα πρώτα, δεν αποτελεί σκοπό μου η αποτροπή της φυλάκισής μου. Θα ήταν εφικτό και χωρίς αθώωση, εξαγοράζοντας την ποινή, όπως πράξαμε ως κίνημα μετά την πρώτη τελεσίδικη καταδίκη μου για ανυποταξία. Θα εξηγήσω τους πολιτικούς λόγους αυτής της άρνησης ευθύς αμέσως. Continue reading Τοποθέτηση του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη για την στάση του ενόψει του στρατοδικείου της 2 Ιούνη, τους σκοπούς και τα μέσα του συγκεκριμένου αγώνα μέσα στην τρέχουσα συγκυρία της ταξικής διαπάλης

Πέντε σχόλια ενάντια στην καθολική φυλακή: Ανάλυση ενός συντρόφου μετά την φυλακή (Ιούνης 2012)

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο του συντρόφου με αφορμή την δίκη του στις 2 Ιούνη 2016 και την πολιτική απόφαση της συλλογικής αναμέτρησης με το ενδεχόμενο φυλάκισης.

 

Το κείμενο σε PDF, με φωτογραφίες
________________________________________________________________________

Πέντε σχόλια

ενάντια στην καθολική φυλακή

 

ΙΟΥΝΗΣ 2012

 

● «Να περιγράφεις μια μορφή σκλαβιάς με μια άλλη είναι σα να περιγράφεις κάτι το υπαρκτό με κάτι το ανύπαρκτο» (Κάποιου)

   Κρίνω αδύνατο να μεταφέρω μια συγκεκριμένη αναφορά από τον κόσμο της φυλακής η οποία να είναι ικανή να εγείρει μια αληθή ενσυναίσθηση σε όποιους έχουν βιωματικές αναφορές μόνο από τον εκτός φυλακής κόσμο. Υπάρχουν οριογραμμές του απαράδεκτου που υποχρεώνουν στο απερίγραπτο. Μπορώ να μιλήσω για τους φυλακισμένους ανθρώπους (κάποια στιγμή), αλλά όχι για το πως βιώνουν τη φυλακή, χωρίς να χαθεί η τραγική ιδιετερότητα της κατάστασης τους.
Η καταγγελία των λεπτομερειών λειτουγρεί παρελκυστικά. Σα να γινότανε να υπάρξει βιώσιμη φυλακή. Κάθε αγώνας, για τις λεπτομέρειες ακόμα, έχει μια αυταξία και είναι ανγκαίος για την ανάπτυξη της εξέγρσης και της αλληεγγύης των καταπιεσμένων, ενίοτε και για την επιβίωσή μας. Η συνείδηση οφείλει να στέκεται αποφασιστικά στο ελάχιστο σημείο σύγκρουσης και ταυτόχρονα αδέσμευτη από τις άμεσες απαιτήσεις.
Η σύντομη απεργεία των κρατουμένων στον κορυδαλλό πριν μερικούς μήνες ήταν μια σοβαρή στιγμή ρήξης.
Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς, ούτε εκείνος που κουβαλάει το στίγμα της αγριότητας, σ’ένα τέτοιο τόπο. Γιατί δεν αξίζει να ζει κανείς υποταγμένος.
Απλά, να μην μείνει λίθος επί λίθον.

«Ένα πρωί θ’ανοίξω την πόρτα
Και θα μπω όπως και χτες
Μ’ένα κόκκινο λάβαρο
Ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο
Και θα βγω στους δρόμους
Όπως και χτες»

 

 

● Η φυλάκιση ήδη από την αρχαιότητα, πολύ πριν τη μαζική επέκτασή της, είχε και εξακολουθεί να έχει ένα πλεονέκτημα έναντι της θανάτωσης: Αντί να οξύνει τα πολιτικά πάθη, κίνδυνος εγγενής στην τραγωδία του κρατικού φόνου, κεφαλαιοποιεί τον βαλλόμενο. Δεν είναι μόνο τα λύτρα με τα οποία αντάλλασαν τον αιχμάλωτο στο παρελθόν ή τα τεράστεια κέρδη που παράγει η σύγχρονη φυλακή και το διακστικό νταραβέρι ως υπεραγορές, αλλά η ίδια η ομηρία ως σχέση με τον χρόνο κι ως επέμβαση στις κοινωνικές σχέσεις. Η σύλληψη γίνεται υπό την απειλή των όπλων. Όπως και η φρούρηση της φυλακής. Ο κρατούμενος είναι κάποιος που ζει υπό συνεχή απειλή και υπό το διαρκές εκβιαστικό δίλλημα -πειθάρχηση ή παράταση της ομηρίας. Η βίαιη απομόνωση μπορεί και μεταφέρει την κατάσταση ομηρίας στο αγαπητικό και στο συντροφικό περιβάλλον του φυλακισμένου. Η φυλάκιση επιδιώκει να μεταδόσει ένα πάγωμα. Όταν το κράτος δεν φονεύει προκαταβολικά δεν το κάνει για να κρατήσει ανθρωπιστικά προσχήματα. Άλλωστε, η αστυνομία πυροβολεί συχνά, για να υπενθυμίζει ότι είναι αστυνομία. Το κράτος φυλακίζοντας παράγει αδρανειακό χρόνο μέσα στο κοινωνικό σώμα. Continue reading Πέντε σχόλια ενάντια στην καθολική φυλακή: Ανάλυση ενός συντρόφου μετά την φυλακή (Ιούνης 2012)

Παρέμβαση σε εκδήλωση που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης

Αντίγραφο από ΑΘΗΝΑ ΜΑΗΣ 2016 015

Σήμερα, 19 Μαΐου, η «Συνέλευση Αλληλεγγύης για τους πολιτικούς κρατούμενους τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» πραγματοποίησε παρέμβαση στην ημερίδα με θέμα: «Φυλακές, δικαιώματα, διαφάνεια και λογοδοσία – ο ρόλος των εποπτικών μηχανισμών», όπου συμμετείχαν «ειδικοί» από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης σε συνεργασία με τον Συνήγορο του Πολίτη. Η παρέμβαση περιελάβανε πανό, τρικάκια, κείμενα και συνθήματα μέσα στο προαύλιο της γενικής γραμματείας επικοινωνίας και ενημέρωσης (πρώην υπουργείο τύπου) όπου οι κεντρικοί ομιλητές ήταν : Ο Ν. Παρασκευόπουλος, υπουργός Δικαιοσύνης, η Β. Κατριβάνου, πρόεδρος της ειδικής επιτροπής της Βουλής για το σωφρονιστικό σύστημα και ο Β. Καρύδης από τον Συνήγορο του Πολίτη καθώς και πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, στελέχη του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και του Υπουργείου Δικαιοσύνης. Continue reading Παρέμβαση σε εκδήλωση που διοργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης

STATEMENT OF A TOTAL OBJECTOR OF MILITARY SERVICE IN VIEW OF IMPENDING COURT-MARSHAL AND POSSIBLE IMPRISONMENT

On the 2nd of June, the military court of appeals will review my sentence to 12 months in prison for my second and third refusal to enlist in military service. Given the fact that I do not fall into the legal window of sentence suspension due to having been convicted in the past for my political activity, the sentence of my first conviction for the offense of refusal to serve in the conscription army (sentence to 12 months imprisonment) was paid off in installments with the aid of the solidarity movement. In addition three administrative fines have been imposed of 6,000 Eur each for four conscription calls which I have refused.

The endless persecutions, arrests, humiliating transfers, court-marshals and consecutive sentences imposed on Total Objectors of military service are a characteristic expression of state terrorism for which military rule is essential. As I wrote from the cells of the Police HQ where I was held when arrested for the third time for refusal to serve (2/11/14):
“The successive persecutions of Total Objectors for our consistent and politically conscious decision to not serve the most brutal mechanism of authority, aim to curb the anti-militarist, class movement. I do not recognize the right of military-state repression. My detention in a cell, even for one night, is a brutal and unacceptable insult at any notion of freedom and social justice. The resistance against state brutality will not be bent. It will grow and it shall win. Immediate end to the persecution of Total Objectors and an end to arrests.” Continue reading STATEMENT OF A TOTAL OBJECTOR OF MILITARY SERVICE IN VIEW OF IMPENDING COURT-MARSHAL AND POSSIBLE IMPRISONMENT

Δημόσια δήλωση δυο κατοίκων απέναντι στην εξοντωτική ληστρική πολιτική της ΕΥΔΑΠ και της ΔΕΗ και στην απειλή κατάσχεσης του σπιτιού τους

  Ως κάτοικοι μιας πόλης του ελλαδικού χώρου βιώνουμε όπως όλοι οι ταξικά καταπιεζόμενοι το καθεστώς εκμετάλλευσης των πόρων επιβίωσής μας. Η παροχή νερού και ηλεκτρικού ρεύματος για στοιχειώδεις ανθρώπινες ανάγκες (πόση, βρόση, καθαριότητα, θέρμανση), που θα έπρεπε να είναι συλλογικά διαχειριζόμενο και μη εκμεταλλεύσιμο κοινό αγαθό, στον καπιταλισμό αποτελεί εμπόρευμα. Επιπλέον, η παροχή ηλεκτρικού από το ελληνικό κράτος συνδέεται με ένα πλήθος χαρατσιών (κρατική τηλεόραση, δήμοι, φόροι κλπ). Στην τρέχουσα εποχή της εντεινόμενης φτωχοποίησης οι χρηματικές απαιτήσεις της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ έχουν συμβάλει στην εξάντληση ενός μεγάλου πλήθους κατοίκων αυτής της χώρας.
Πριν μερικά χρόνια, λόγω οικονομικής δυσχέρειας και με ταξική πολιτική συνείδηση πάψαμε να πληρώνουμε λογαριασμούς για την ικανοποίηση βασικών καθημερινών αναγκών μας. Η ΕΥΔΑΠ, πληρώνοντας εργολάβους, μας έκοψε δυο φορές την παροχή νερού. Η δεύτερη φορά ήταν μετά από πρωτοβουλιακή επανασύνδεση. Παράλληλα, οι δυο κρατικές εταιρείες απαιτούν ανελλιπώς να εισπράξουν όσα μας καταλογίζουν ως χρέη, αυξανόμενα και τοκιζόμενα. Μέσα στο 2016 η «ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΩΝ ΕΙΣΠΡΑΞΕΩΝ» της «διεύθυνσης νομικών υπηρεσιών» της ΕΥΔΑΠ αποφάσισε να μας επιδόσει μέσω διακαστικού επιμελητή μια απειλητική επιστολή («εξώδικο»), η οποία τονίζει στο τέλος ότι «ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗΣ ΑΚΙΝΗΤΟΥ». Ο «δημόσιος» παροχέας νερού εκβιάζει τους κατοίκους ότι αν δεν προσαρμόζονται στις ληστρικές πολιτικές του κράτους, θα τους αφήσει άστεγους!
Οι κρατικοί μηχανισμοί έχουν κηρύξει μια ολοκληρωτική ταξική γενοκτονία. Η καταστροφή τους θα είναι ριζική.
Η οργάνωση, η παραγωγική και η εμπορευματική πολιτική των ΔΕΚΟ («δημόσιες επιχειρήσεις κοινής οφέλειας») υπηρετούν καταστατικά τους κερδοσκοπικούς σχεδιασμούς του κράτους και των καπιταλιστών. Οι κρατικές επιχειρήσεις και ειδικά οι ΔΕΚΟ που κατέχουν την μεγαλύτερη εισπρακτική δεξαμενή, το σύνολο των κατοίκων της επικράτειας ως καταναλωτικό κοινό, αποτελούν σημαντικό εργαλείο χρηματικής λεηλασίας και διόγκωσης των οικονομικών ανισοτήτων. Επιπλέον, επιτελούν στην καθολικότερη και ταυτόχρονα εξατομικευμένη κλίμακα την αναγκαία για την διατήρηση του τυραννικού συστήματος λειτουργία της ποινικής τρομοκράτησης ή κι εξόντωσης των οικονομικά ασθενέστερων, με όρους βιοπολιτικής.
Στην σημερινή περίοδο της δανειακής εξάρτησης του εληνικού κράτους και της μνημονιακής συνδιαχείρισης από τα ντόπια αστικά λόμπι και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα οι κρατικές επιχειρήσεις μετατρέπονται σε πεδία εργολαβικής κερδοσκοπίας και τελικά σε επαρχιακά καταστήματα του συγκεντρωμένου κεφαλαίου. Ευρύτερα την τελευταία εικοσαετία, που αποδομούνται οι προνοιακές ρυθμίσεις των κρατών, οι τράπεζες και οι καπιταλιστικοί όμιλοι αποκτούν πλήρη επικυριαρχία πάνω στις κοινωνίες και στο φυσικό περιβάλλον. Μέρα με τη μέρα επεκτείνεται στην υδρόγειο ο πόλεμος για το νερό, που διεξάγεται από τους διεθνείς επενδυτές, με τους μισθοφόρους τους και με την υποστήριξη των στρατιωτικών μηχανισμών του καπιταλιστικού κέντρου, ενάντια στις τοπικές κοινότητες.
Η πολιτική λεηλασίας που εφαρμόζουν οι εμπορευματικοί κρατικοί μηχανισμοί στηρίζεται σε ορισμένες συντεχνίες, δομικά συναρτημένες στην κρατική καταστολή και την αστική εκμετάλλευση:
– Τα επαγγελματικά στελέχη του κράτους, που ιστορικά αποτελούν ένα από τα ιδρυτικά συστατικά στοιχεία της αστικής τάξης. Δεν είναι μόνο οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, οι εισαγγελείς και οι μπάτσοι, αλλά και τα διευθυντικά στελέχη των διάφορων μηχανισμών (υπουργεία, εφορίες, ΔΕΚΟ κλπ).
– Οι εργολάβοι των μαζικών διώξεων, κατασχέσων και πληστηριασμών (δικηγορικά γραφεία, δικαστικοί επιμελητές, συμβολαιογράφοι, real estate κλπ).
– Οι εργολάβοι αποσύνδεσης απολήξεων των δικτύων παροχής νερού και ηλεκτρικού.
Όλοι αυτοί έχουν συλλογική και προσωπική ευθύνη για την άγρια αντικοινωνική επίθεση του κράτους και την επιβαλλόμενη εξαθλίωση που συνεχίζεται ακατάπαυστα με δεξιές και αριστερές κυβερνήσεις.
Οι εξοντωτικές κρατικές πολιτικές για το πεδίο το κοινωνικών υπηρεσιών επιχειρούνται ανεμπόδιστα, διότι τα αστικά κόμματα κατάφεραν μεταδικτατορικά να διαβρώσουν τον εργατικό-κοινωνικό χαρακτήρα, να αφοπλίσουν και να κατακερματίσουν το συνδικαλιστικό κίνημα στον λεγόμενο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι των κρατικών επιχειρήσεων, αφημένοι στον απατηλό συντηρητισμό των προνομίων του κρατικού τομέα και στην κατάπτωση του κλαδικού συνδικαλισμού, επέτρεψαν την ολοκληρωτική εμπορευματοποίηση των βασικών κοινωνικών υπηρεσιών για τις οποίες εργάζονται, τον αποκλεισμό κομματιού των εκμεταλλευόμενων από τους όρους επιβίωσής τους και ακολούθως, την απεριόριστη υποτίμηση του συνόλου μας.
Η βιοπολιτική ταξική τρομοκρατία συνδιάζει την υφιστάμενη οικονομική κυριαρχία με τα ποινικά εργαλεία και την ωμή βία του κράτους. Η αστική οικονομία αποτελεί πραγματικό όπλο για την διεύρυνση των ανισοτήτων που παράγει. Όποιοι δεν κατέχουν ισχυρό κεφάλαιο μπορούν να εκβιάζονται σε ακόμα χειρότερη εκμετάλλευση από αυτήν που ήδη υφίστανται. Η οικονομική συσσώρευση εγγυάται το απλό δίλλημα: μεγαλύτερη εκμετάλλευση ή συγκαλυμένη εξόντωση; Συνεπικουρικά, τα παραδοσιακά όπλα του κράτους, ένοπλη βία, φυλάκιση, κατάσχεση και όλα τα έμμεσα συνεπακόλουθα μέτρα (εξάρτηση, προσαρμογή και γλωσσική αφομοίωση, γραφειοκρατική φθορά κλπ) έχουν έναν απόλυτα οικονομικό χαρακτήρα κι έτσι βρίσκονται πανταχού παρόντα στην καπιταλιστική οικονομία.
Η απειλή κατάσχεσης της πρώτης και μοναδικής κατοικίας κάποιου είναι ευθύα επίθεση στο βασικό καθολικό δικαίωμα στην στέγαση. Η επίθεση στην στέγαση παίρνει πολλές μορφές αυτήν την περίοδο: Πολλαπλασιασμός των κατασχέσεων από το κράτος, απελευθέρωση των κατασχέσεων από τις τράπεζες, ραγδαία μείωση των μισθών χωρίς αντίστοιχη μείωση των ενοικίων, καταστροφή καταυλισμών Ρομά και μεταναστών, εκκένωση καταλήψεων άδειων σπιτιών. Κι αν δούμε λίγο παραέξω, στις περιοχές που βρίσκονται στο επίκεντρο διακρατικών κι ιμπεριαλιστικών πολεμικών ανταγωνισμών, στις περιοχές που βρίσκονται στο στόχαστρο της καπιταλιστικής λεηλασίας περιβαλλοντικών πόρων, όπως το νερό και στις περιοχές όπου οι στρατοκρατικές εξουσίες εξαπολύουν μαζικές δολοφονικές κατασταλτικές επιχειρήσεις, ο ξεριζωμός αποτελεί βασική συνθήκη επαναποίκισης ενός εδάφους από το κεφάλαιο και υποδούλωσης των καταπιεζόμενων μαζών.
  Η επίθεση στην στέγη αποτελεί ολοκληρωτική επίθεση ενάντια στην ζωή και την ελευθερία. Κι εμείς, οι κάτοικοι ενός παλιού κτίσματος στα Εξάρχεια θα την αντιμετωπίσουμε ως τέτοια.
Το κράτος έχει συμφέρον να μας διαχειρίζεται σαν καταναλωτές. Ο καταναλωτής είναι μια ισοπεδωτική ταυτότητα, πίσω από την οποία κρύβονται οι ταξικές αντιθέσεις. Πως μπορούν να μπουν στο ίδιο τσουβάλι οι κοινές προλεταριακές ανάγκες με τους τόνους νερού που πάνε σε ιδιωτικές πισίνες και σε έρημους κήπους γκαζόν, για να ποτίζουν την πιο ιδιοτελή και αλαζονική αυταρέσκεια; Η έννοια «δημόσιο συμφέρον» αποτελεί μια δολοφονική υποκρισία, όταν οι εκμεταλλευόμενοι εξωθούνται στην εξόντωση με οικονομικά και στρατιωτικά μέσα, τα οποία εγγενώς δεν μπορούν ν’ αγγίξουν τους εκμεταλλευτές και τον αχαλίνωτο καταναλωτισμό τους, αφού είναι τα δικά τους αλληλοσυμπληρούμενα εργαλεία ελέγχου.
Εμείς οι απειλούμενοι κάτοικοι του αναφερόμενου κτίσματος δεν έχουμε σκλάβους στην δούλεψή μας, ούτε οποιαδήποτε απολαβή από κρατικά ή ευρωπαϊκά ταμεία, ούτε εισοδήματα από εκμετάλλευση ακινήτων ή κινητών, ούτε χρηματικές επενδύσεις. Διαβιούμε με την αξία της εργασίας μας. Και σίγουρα δεν έχουμε την προστασία των νόμων και των όπλων του κράτους. Από αυτήν την θέση είμαστε φορείς της συλλογικής συνείδησης της προλεταριακής-κοινωνικής αντίστασης και αυτοοργάνωσης. Την προσωπική μας ανάγκη για ελεύθερη πρόσβαση στο νερό, στο ηλεκτρικό και βέβαια στην στέγη την υπερασπιζόμαστε ως πρωτεραιότητα επιβίωσης και ταυτόχρονα ως κοινωνική ευθύνη.
Η επίθεση στο νερό και στο ηλεκτρικό έχει βρει απέναντί της αποτελεσματικές αντιστάσεις. Χαρακτηριστικά πρόσφατα παραδείγματα είναι οι συλλογικές περιπολίες σε γειτονιές της Αθήνας ενάντια στις εργολαβικές διακοπές παροχών, η τοπική αυτοδιαχείριση των δικτύων από αυτοοργανωμένες κοινότητες, οι παρεμβάσεις, αποκλεισμοί, καταλήψεις σε κτήρια διευθύνσεων κρατικών επιχειρήσεων και οι πρποπαγανδιστικές δράσεις σαμποτάζ. Σε επαφή με αυτήν την κινηματική εμπειρία τοποθετούμε το δικό μας μικρό χαράκωμα της άρνησης πληρωμών, της αυτοδιαχείρισης της πρόσβασης στους ζωτικούς πόρους και της υπεράσπισης της στέγης μας, όχι σε μια γραμμή συνεταιρισμού ειδικά εκείνων που τυγχάνει να βρίσκονται στην ίδια ακριβώς κατάσταση με εμάς, αλλά σε ένα κοινό μέτωπο μαχητικής αυτοοργάνωσης πάνω στα εδάφη της καθημερινής ταξικής σύγκρουσης. Τα 1.272.99 ευρώ που ζητάει η ΕΥΔΑΠ με δόσεις και πιθανά με έκπτωση, είναι ασήμαντα μπροστά σε όλους αυτούς που χάνονται κάθε μέρα μέσα στην πείνα, την αρρώστια και την αστεγία.
   Η κατοικεία αποτελεί ένα έσχατο έδαφος άμυνας. Η μάχη στα έσχατα εδάφη μόνο ανυποχώρητη μπορεί να είναι. Ούτε με σφαίρες δεν θα πάρουν την στέγη μας οι λακέδες και οι μισθοφόροι του κράτους. Κι αν χρειαστεί να βγούμε από το σπίτι μας για να το υπερασπιστούμε, θα μετοικήσουμε στα περίχωρα, στις επαύλεις της αστικής τάξης, εκεί που κρύβονται και οι καλοπληρωμένοι διευθυντάδες κι αυτή η μετανάστευση δεν θα γίνει με τις παλάμες ανοιχτές υπτίως, αλλά με το ντουφέκι στο χέρι. ´Οπως αρμόζει να αγωνιστούμε μαζικά και συλλογικά για να έχουμε όλοι στέγη, νερό, φαΐ και κάθετι που βγαίνει από την ανθρώπινη εργασία.
Είμαστε ήδη μαθημένοι στις πολιτικές διώξεις και δυναμωμένοι απ’ αυτές. Σήμερα μάλιστα που εξωθούνται στην παρανομία όλο και πιο μαζικά οι πληβείοι, γίνεται φανερό ότι οι νόμοι των αφεντικών, τα δικαστήριά τους και οι φυλακές τους δεν μας χωράνε. Τα όπλα τους δεν είναι αρκετά για να μας ακινητοποιήσουν όταν είμαστε ενωμένοι.
Στο καρτέρι λοιπόν, για να γίνουν οι γειτονιές ναρκοπέδια ενάντια στον κρατικό έλεγχο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Με την αυτοοργανωμένη αντίσταση, για το προλεταριακό επαναστατικό κίνημα και την κοινωνική αυτοδιεύθυνση.

Οι δυο κάτοικοι

Μάης 2016 Αθήνα

Η παραπάνω δήλωση στάλθηκε (ενυπόγραφα) στην κεντρική διεύθυνση και στην υπηρεσία αναγκαστικών εισπράξεων της ΕΥΔΑΠ

Ακολουθεί το εξώδικο της υπηρεσίας αναγκαστικών εισπράξεων της ΕΥΔΑΠ που απειλεί με κατάσχεση σπιτιού:

ΕΥΔΑΠ δημόσιο

 

Η δημοσίευση σε PDF

Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με μια παρέμβαση μέλους της συλλογικότητάς μας

Ανακοίνωση της Α.Σ.Μ.Π.Α. στο athens.indymedia

 Η Α.Σ.Μ.Π.Α. αναγνωρίζει ότι ένα μέλος της πρόσφατα παρενέβη σε μια δημόσια διαδικτυακή αντιπαράθεση ανωνύμων, γράφοντας σε κάποια σημεία σε πρώτο ενικό και σε κάποια σε πρώτο πληθυντικό αναφερόμενο στην πολιτική συλλογικότητά μας χωρίς να την κατονομάζει.
Η Α.Σ.Μ.Π.Α. όταν εκφράζει εγγράφως τις συλλογικές θέσεις της, στις οποίες έχουν συμφωνήσει και δεσμεύονται όλα τα μέλη της, το κάνει μόνο με την υπογραφή της. Ακόμα, η συνέλευση της συλλογικότητας είναι η μόνη αρμόδια να ορίζει τους τρόπους και τους τόπους έκφρασής της και τα πλαίσια των αναγκαίων πρωτοβουλιών των μελών της. Ο σύντροφός μας έπραξε με δική του πρωτοβουλία έξω και ενάντια σε συλλογικές συμφωνίες, χωρίς να έχει ενημερώσει την συνέλευση της συλλογικότητάς μας. Η προσωπική ανάληψη της ευθύνης των λεγόμενων του δεν τον αποδεσμεύει και δεν μας αποδεσμεύει από την συλλογική ευθύνη προς την πολιτική συλλογικότητά μας και προς το προλεταριακό-κοινωνικό απελευθερωτικό κίνημα. Γι’ αυτό η Α.Σ.Μ.Π.Α. καταθέτει δημόσια την στάση της σε σχέση με το γεγονός. Continue reading Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με μια παρέμβαση μέλους της συλλογικότητάς μας

Κάλεσμα σε κινητοποίηση για το επικείμενο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη (Απρίλης – Ιούνης 2016)

 

 Στις 2 Ιούνη του ’16, κρίνεται στο στρατιωτικό εφετείο η καταδικαστική απόφαση που επιβλήθηκε πρωτόδικα για την δεύτερη και τρίτη δίωξη του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη για ανυποταξία. Έχει προηγηθεί ήδη μια καταδίκη για ανυποταξία η οποία εξαγοράστηκε με την συνδρομή του αλληλεύγγυου κινήματος, καθώς και τρία πρόστιμα των 6,000 ευρώ.
Άρνηση στράτευσης σημαίνει άρνηση στην υπηρεσία του πιο βάρβαρου δολοφονικού μηχανισμού του κράτους και των αφεντικών. Με την στρατοκρατία φυλάσσεται η δημοκρατία των αφεντικών και περιφρουρείται η άγρια ταξική εκμετάλλευση. Ο θέση του στρατού ως κατασταλτικού μηχανισμού απέναντι στην αντίσταση του ταξικού-κοινωνικού κινήματος συνεχώς αναβαθμίζεται. Ο ελληνικός στρατός επανοργανώνεται για να καταστείλει τις επικείμενες εξεγέρσεις μας. Σήμερα, η εντεινόμενη καταστολή του αντιμιλιταριστικού κινήματος συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Πιστές λέρες του ευρω-σοβινισμού και φρουροί της αστικής κυριαρχίας, η κυβέρνηση σύριζα-ανέλ συνδράμει στις λεηλατικές εκστρατείες του διεθνούς κεφαλαίου, στην επιδείνωση του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στις ευρωπαϊκές πόλεις-φρούρια, και εξαπολύει έναν αδίστακτο πόλεμο στα σύνορα απέναντι στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας. Με τα σύνορα και τις φυλακές των κρατών διασφαλίζεται η ταξική καταπίεση. Σχεδόν σε καθημερινή βάση εγκαινιάζεται ένα νέο στρατόπεδο συγκέντρωσης μεταναστών για τον έλεγχο, τον έγκλεισμό και την βίαιη απέλαση όλων εκείνων που ξεριζώθηκαν από τον πόλεμο των εξουσιών. Ο ελληνικός στρατός διαχειρίζεται πλεόν τα περισσότερα κέντρα κράτησης μεταναστών και προετοιμάζεται για να καταστείλει ενδεχόμενη εξέγερσής τους. Ολόκληρος ο αστικός κόσμος μοιάζει όλο και περισσότερο ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Με τα λόγια του συντρόφου Ολικού Αρνητή,
« Σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, να απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχει.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και στις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσεων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. […] Από μιά τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
Είναι συλλογικό μας καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα. Με τους Ολικούς Αρνητές στην πρωμετωπίδα του αγώνα να δώσουμε την μάχη για την οριστική κατάργηση της καταναγκαστικής θητείας στην πολεμική μηχανή του κράτους. Στις 2 Ιούνη, ο σύντροφος θα βρεθεί στη θέση να οξύνει την αντιπαράθεση με τους στρατοκράτες μην συνθηκολογώντας στον εκβιασμό της εξαγοράς της ποινής. Καταδίκη θα σημαίνει φυλάκιση. Η στάση του δικαζόμενου Ολικού Αρνητή μπορεί να κάνει αυτό το στρατοδικείο σημείο ανοίγματος και όξυνσης του αντιμιλιταριστικού αγώνα. Η αλληλεγγύη να ανοίξει δρόμους για την μαχητική αντεπίθεση!
  Καλούμε συντρόφους και συντρόφισσες, συλλογικότητες αγώνα, σχήματα προλεταριακής-κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αντίστασης σε ανοιχτή συνέλευση για ενημέρωση, άμεση κινητοποίηση και συντονισμό δράσεων.

Τετάρτη 4 Μάη 7μμ Πολυτεχνείο (Αθήνα, Στουρνάρη)

___

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΘΗΤΕΙΑΣ

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

_______________________________________________

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                 
για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Το κείμενο σε PDF

Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016)

« Έχουν ανοίξει λέει λάκους και μας περιμένουνε. Τι λέτε ρε μαλάκες ρε! Τι λέτε ρε! »
(Στίχος από Lost Bodies)

_______________________________________________________________________________

 Στις 2 Ιούνη πρόκειται να κριθεί στο αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατιωτικό εφετείο) η πρωτόδικη απόφαση καταδίκης μου σε δώδεκα μήνες φυλάκισης από την δεύτερη και τρίτη δίωξή μου για ανυποταξία. Δεδομένου ότι λόγω άλλων καταδικαστικών αποφάσεων για την πολιτική μου δράση, δεν εμπίπτω εδώ και δυο δεκαετίες στο νομικό παραθυράκι της αναστολής, η ποινή της πρώτης τελεσίδικης καταδίκης μου για ανυποταξία (δώδεκα μήνες) εξαγοράστηκε σε δόσεις με την συνδρομή του αλληλέγγυου κόσμου. Επιπρόσθετα, μου έχουν χρεωθεί μέχρι σήμερα τρια χαράτσια των 6000 ευρώ (σύνολο 18000 ευρώ) για τέσσερις κλήσης κατάταξης τις οποίες αρνήθηκα.
Οι ακατάπαυστες διώξεις, συλλήψεις, εξευτελιστικές μεταγωγές, δίκες και αθροιστικές ποινές πάνω στους Ολικούς Αρνητές Στράτευσης αποτελούν χαρακτηριστική έκφανση της κρατικής τρομοκρατίας, για την οποία υπάρχει και είναι απαραίτητη η στρατοκρατία. Έγραφα μέσα από τα κρατητήρια της ΓΑΔΑ κατά την τελευταία από τις τρεις συλλήψεις μου για ανυποταξία (2/11/’14): « Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει. Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. » Continue reading Δήλωση Ολικού Αρνητή Στράτευσης ενόψει επικείμενου στρατοδικείου και ενδεχόμενης φυλάκισης (Απρίλης – Ιούνης 2016)

Εβδομάδα διεθνούς αλληλεγγύης με τους πολιτικούς κρατούμενους/κρατούμενες (9 με 17 Απρίλη 2016)

semaine-internationale-2016

Ανακοίνωση του Δ.Α.Κ. για τις πρόσφατες κινητοποιήσεις στις φυλακές Κορυδαλλού

 

Νίκη στους αγώνες των φυλακισμένων

Τους τελευταίους μήνες λαμβάνει χώρα κινητοποίηση στις φυλακές κορυδαλλού με άρνηση του μεσημεριανού και παράταση του βραδινού κλεισίματος, παράταση του χρόνου προαυλισμού κατά τις πρωινές και απογευματινές ώρες αναλόγως της φάσης του αγώνα. Τα αιτήματα ήταν η δυνατότητα επισκεπτηρίων για όλους χωρίς συνεχείς ακυρώσεις με διάφορες ή και χωρίς δικιολογίες, η αντικατάσταση των απαρχαιωμένων ηλεκτρικών εγκαταστάσεων, η απομάκρυνση της διευθύντριας των φυλακών λόγω της απολυταρχικής νοοτροπίας της. Στην πορεία προστέθηκε το αίτημα για την επιστροφή του συγκρατούμενου Φ.Ντούσκο που κρατούνταν παράτυπα στη γαδα και πιο πριν στο μεταγωγών την ίδια περίοδο που έλαβε χώρα και ο βασανισμός για απόσπαση dna από τον συγκρατούμενο μας Π.Ασπιώτη.

Σταδιακά μέχρι σήμερα όλα τα αιτίματα έχουν κερδηθεί. Ο Φ.Ντούσκο ύστερα από 16 ημέρες απεργία πείνας επέστρεψε στη φυλακή, η διευθύντρια απομακρύνθηκε, τα επισκεπτήρια γίνονται χωρίς τόσα προσκόμματα, οι νέες ηλεκτρικές εγκαταστάσεις ολοκληρώνονται. Πρόκειται για σημαντική νίκη από πλευράς των φυλακισμένων που επιβεβαιώνει το γεγονός πως ότι κερδίζεται κερδίζεται μέσα από αγώνες.

Έχοντας λοιπόν κερδίσει αυτό τον αγώνα προετοιμαζόμαστε για τις νέες διεκδικήσεις που έχουν σειρά, για το άμεσο μέλλον καθώς πολλά πρέπει να αλλάξουν ακόμη εντός του σάπιου τιμωρητικού συστήματος φυλάκισης. Θα πολεμάμε για τις μικρές νίκες καλυτερεύοντας όσο γίνεται τους όρους της καθημερινότητάς μας εντός των τοιχών, μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής. Μέχρι η ζωή να μήν ορίζεται από φράχτες, συρματοπλέγματα, ιδιοκτησίες, νόμους, εκμετάλλευση και καταπίεση.

ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ (ΚΑΙ ΤΣΑΚΙΣΜΑ ΣΕ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ)

ΥΓ Νίκη στους συγκρατούμενους από τις φυλακές των Γρεβενών και των Τρικάλων που μάχονται για τα αυτονόητα. Ξέρουμε καλά τι θα πει να παλεύεις ειδικά στις απομακρυσμένες φυλακές και πόσες απειλές και εμπόδια κρυφά και φανερά αντιμετωπίζεις από τους ανθρωποφύλακες και τους διευθυντάδες. Αδέρφια κρατάμε γερά ολοι μαζί ενάντια στους διαχωρισμούς που το κράτος μέσω της υπηρεσίας προσπαθεί να επιβάλλει. Ενωμένοι σαν γροθιά ενάντια στον καθημερινό φασισμό του εγκλεισμού.

Δίκτυο Αγωνιστών Κρατουμένων

Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως)

                                      Για την υπεράσπιση της Κυριακάτικης αργίας
Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον χώρο του εμπορίου ξεκίνησε τον Απριλη του ‘14 συσπειρώνοντας ένα πολύμορφο μέτωπο αντίστασης σε Αθήνα κι επαρχία. Συνεχείς συγκεντρώσεις, πορείες, παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας, ζύμωση με εργαζόμενους, αντιπαράθεση με την εργοδοσία και την καταστολή. Μέσα από αυτή την κινητοποίηση, εργαζόμενοι βγήκαν στο δρόμο, συμμετείχαν στους απεργιακούς αποκλεισμούς, ακύρωσαν “λευκές” νύχτες, αυτοοργανώθηκαν σε νέα αγωνιστικά σχήματα βάσης. Ο δυναμισμός του κινήματος εξανάγκασε τα αφεντικά σε μια οπισθοχώρηση καταφέρνοντας να αποσυρθεί το αρχικό σχέδιο για μαγαζιά ανοιχτά και τις 52 Κυριακές και αντ’αυτού προωθήθηκε το σχέδιο για τις 7 Κυριακές. Όμως, είτε με 52 είτε με 7 Κυριακές ανοιχτά τα μαγάζια η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας παραμένει μια ακόμα αιχμή της επίθεσης των αφεντικών σε ό,τι με αγώνες έχει κατακτήσει η εργατική τάξη μέχρι σήμερα. Η ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και η λεηλασία του χρόνου που προορίζεται για ελεύθερη κοινωνικοποίηση των εργαζομένων, είναι εργαλεία που δοκιμάζουν τα αφεντικά στον χώρο του εμπορίου για να εφαρμοστούν σε όλους τους κλάδους. Η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας σηματοδοτεί την επιδείνωση των όρων της μισθωτής σκλαβιάς για όλους τους εργαζομένους. Continue reading Συγκέντρωση στα δικαστήρια για τους συλληφθέντες αλληλέγγυους από την απεργιακή κινητοποίηση στον Ιανό (Δεκέμβρης ’14, Α.Τ. Ακροπόλεως)

Ανακοίνωση ολικής άρνησης στράτευσης

ΚΕΙΜΕΝΟ ΟΛΙΚΗΣ ΑΡΝΗΣΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Δηλώνω ολικός αρνητής στράτευσης. Ολικός αρνητής του ελληνικού στρατού και κάθε στρατού που διαιωνίζει και αναπαράγει τη δομή της ιεραρχίας, του ολοκληρωτισμού, της εθνικής συνείδησης και του συγκεντρωτισμού. Ενάντια σε κάθε στρατό που αποσκοπεί στην κυριαρχία επί των ελεύθερων ατόμων, επί των εδαφών, στην πειθάρχηση και στον έλεγχο των συνειδήσεων και των σωμάτων μας.

Ιστορικά, ο ρόλος των εθνοκρατικών στρατών, είτε αυτοί αναδύονταν ως φασιστικοί, σοσιαλιστικοί ή φιλελεύθεροι, εξυπηρετούσε τις αφηγήσεις και τα συμφέροντα μιας συγκεκριμένης τοπική ή πολυεθνικής ελίτ. Πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, τα οποία αρχίζουν από την ίδια την εγκαθίδρυση-σύσταση του κρατικού μηχανισμού και προεκτείνονται στην κατάκτηση πλουτοπαραγωγικών πηγών και στην ίδια τη διαιώνιση των πολεμικών βιομηχανιών. Αφηγήσεις εθνικιστικές, όπως η φυλετική υπεροχή · πατριαρχικές, όπως η λατρευτική υπαγωγή των λαών στους πατέρες του έθνους · σεξιστικές, με την καταδίκη του γυναικείου φύλου ως παραγωγική μηχανή των εθνικών σωμάτων · και τέλος, ευρύτερες πατριωτικές αφηγήσεις, που όχι απλώς εξιδανικεύουν τον τόπο όπου τυχαία γεννηθήκαμε, αλλά νομιμοποιούν και την ιδιοκτησία του.

Το ελληνικό κράτος και, κατ’ επέκταση, ο ελληνικός στρατός, αποτελεί παραδοσιακό σύμμαχο του ΝΑΤΟ, με δράσεις εντός και εκτός συνόρων, όπως Ιράκ, Σομαλία, Λίβανος.
Επίσης, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ προχώρησε σε συνεργασία με το κράτος του Ισραήλ, υπογράφοντας στρατιωτικό σύμφωνο, το οποίο επιτρέπει σε ελληνικό έδαφος στρατιωτικές ασκήσεις από τον ισραηλινό στρατό.
Ευρω-στόλος και ΝΑΤΟ, κάνοντας περιπολίες στη Μεσόγειο, συνεργάζονται στενά για να ανακόψουν το μεγάλο κύμα μεταναστευτικών ρευμάτων στην Ευρώπη, σε συμφωνία με τις Αρχές της Λιβύης, ρίχνοντας τις βάρκες στα βράχια και πνίγοντας τους επιβαίνοντες μετανάστες. Αυτό είναι το εναλλακτικό σχέδιο με το κωδικό όνομα ”Επιχείρηση Sophia” (28/01/2016).
Θα αναφέρω, επίσης, ότι πρόεδρος της στρατιωτικής επιτροπής της Ε.Ε. είναι από το περασμένο φθινόπωρο ο πρώην Α/ΓΕΕΘΑ, Μ. Κωσταράκος.

Για όλους αυτούς τους λόγους, δηλώνω ολικός αρνητής στράτευσης. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι ο αγώνας μου δεν αρχίζει ούτε σταματά στην άρνηση στράτευσης.
Ως αναρχικός, θεωρώ ότι η στάση μου ενάντια στον ελληνικό στρατό είναι ένα μόνο μέρος του συνολικού αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κυριαρχία. Θα μπορούσα να ακολουθήσω τον εύκολο δρόμο της τυφλής υποταγής, της αναίμακτης κατάταξης ή του λεγόμενου τρελόχαρτου, αποφεύγοντας την ποινικοποίηση της άποψής μου και τις αναμενόμενες κυρώσεις που απορρέουν από την άρνηση στράτευσης. Αυτό, όμως, έρχεται σε σύγκρουση με τις συνολικές αξίες μου ως αναρχικός, κρίνω δε ότι ως στάση ζωής αποτελεί παρακαταθήκη για τον κόσμο που θέλουμε ως την αναρχία.
Ως αναρχικός, τάσσομαι υπέρ της πολυμορφίας του αγώνα, τόσο στις θεωρήσεις, όσο και στις δράσεις.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ/ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ/ΕΣ

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΕΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΑΝΤΑΡΤΕΣ

Α.Δ.
αναρχικός, ολικός αρνητής στράτευσης

Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη

Η απόπειρα απόδρασης με ελικόπτερο στις 21 Φεβρουαρίου 2016 από τις φυλακές Κορυδαλλού, επιχείρηση που πραγματοποίησε η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, ήταν μια επαναστατική πράξη, μια ενέργεια αντάρτικου για την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Ήταν μια ενέργεια συνέχισης της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα, απάντηση στις κατασταλτικές επιχειρήσεις του κράτους εναντίον της οργάνωσης αλλά και εναντίον άλλων συντρόφων πολιτικών κρατουμένων που βρίσκονται στις φυλακές για ένοπλη δράση και γι’ αυτό ήταν μια παραδειγματική πράξη αλληλεγγύης μεγάλης και μοναδικής σημασίας. Η επιχείρηση απόδρασης ήταν μια ενέργεια προς την κατεύθυνση συνέχισης της ένοπλης επαναστατικής δράσης, για την προώθηση του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή της πολιτικής των προγραμμάτων διάσωσης του καθεστώτος που έχει επιβάλει η τρόικα των υπερεθνικών αφεντικών της χώρας, ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ, στους οποίους έχει προστεθεί και ο ESM, με την ψήφιση και εφαρμογή του γ’ μνημονιακού προγράμματος από την κυβέρνηση Σύριζα. Ο ένοπλος αγώνας στις σημερινές συνθήκες είναι πιο επίκαιρος και αναγκαίος από ποτέ. Η αποτυχία της επιχείρησης αυτής δεν θα μας λυγίσει. Θα αγωνιζόμαστε όσο ζούμε και όσο αναπνέουμε.

Ο Επαναστατικός Αγώνας έχει αποδείξει ότι έχει μείνει όρθιος όλα αυτά τα χρόνια παρά τα αλλεπάλληλα κατασταλτικά χτυπήματα και τις θυσίες, με το αίμα του συντρόφου Λάμπρου Φούντα που σκοτώθηκε σε συμπλοκή με αστυνομικούς στη Δάφνη σε προπαρασκευαστική ενέργεια της οργάνωσης στις 10 Μαρτίου 2010, με τις συλλήψεις μας ένα μήνα αργότερα στις 10 Απριλίου, παραμονές της υπογραφής του Α’ Μνημονίου, καθώς και τη σύλληψή μου στο Μοναστηράκι όπου τραυματίστηκα μετά από καταδίωξη και συμπλοκή με αστυνομικούς στις 16 Ιουλίου 2014. Ο Επαναστατικός Αγώνας έμεινε όρθιος γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής μας στην οργάνωση – είμαστε οι πρώτοι που το κάναμε ως ένοπλη επαναστατική και αναρχική οργάνωση στην Ελλάδα – και γιατί υπερασπίσαμε την ίδια μας την ιστορία, τις ενέργειες της οργάνωσης καθώς και το σύντροφο Λάμπρο Φούντα που σκοτώθηκε για να μην περάσει το μνημόνιο και για να γίνει η κρίση ευκαιρία για την κοινωνική επανάσταση. Μείναμε όρθιοι ως οργάνωση γιατί αδιαφορήσαμε για το κόστος και το τίμημα, γιατί δεν προδώσαμε, δεν λιποτακτήσαμε, δεν κοιτάξαμε ο καθένας να σώσει τον εαυτό του τη στιγμή της καταστολής. Ακριβώς γιατί αναλάβαμε την πολιτική ευθύνη μείναμε ζωντανοί ως οργάνωση στη φυλακή το 2010 – 11, δώσαμε μια πολιτική μάχη εναντίον του εχθρού στο 1ο ειδικό δικαστήριο όταν είχαμε αποφυλακιστεί λόγω παρέλευσης του δεκαοκτάμηνου, επιλέξαμε να μην παραδοθούμε στην φυλακή και περάσαμε στην παρανομία συνεχίζοντας τον ένοπλο αγώνα και την δράση της οργάνωσης.

Η επίθεση του Επαναστατικού Αγώνα – Κομάντο Λάμπρος Φούντας στις 10 Απριλίου του 2014 εναντίον της Τράπεζας της Ελλάδας που είναι παράρτημα της ΕΚΤ, ενός από τους πιο λαομίσητους οργανισμούς του κουαρτέτου πλέον των  υπερεθνικών αφεντικών και σε κτήριο που στεγαζόταν το γραφείο του μόνιμου αντιπροσώπου του ΔΝΤ στην Ελλάδα, αφενός ακύρωνε την κατασταλτική επιχείρηση του 2010 και αφετέρου συνέχιζε τη στρατηγική της οργάνωσης που είχε εγκαινιαστεί το 2009 με τις επιθέσεις στα κεντρικά γραφεία και σε υποκατάστημα της Citibank, σε υποκατάστημα της Eurobank και στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Εδώ και χρόνια ο Επαναστατικός Αγώνας βρίσκεται απέναντι στην αιχμή του δόρατος της κρατικής καταστολής αφού η αντιμετώπισή του όπως και γενικότερα της ένοπλης επαναστατικής δράσης αποτελεί μείζονα προτεραιότητα για την επιβίωση του καθεστώτος που επιδιώκει την εξάλειψη του εσωτερικού εχθρού για την απρόσκοπτη επιβολή και εφαρμογή των προγραμμάτων διάσωσης που αποτελούν πολιτικές κοινωνικής γενοκτονίας και εκκαθάρισης τμημάτων του πληθυσμού.

Continue reading Κείμενο του Νίκου Μαζιώτη για την επιχείρηση απόδρασης από τις φυλακές Κορυδαλλού και την καταδικαστική απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα σε ισόβια κάθειρξη

Διεθνιστές επαναστάτες μαχητές του YPG/YPJ καλούν σε συστράτευση στην αντίσταση στο Bakur Kurdistan – Internationalist combatants fighting in the ranks of YPG/YPJ called upon the youths to join the self-rule resistance in Bakur Kurdistan alongside the YPS and guerrilla forces

Internationalist combatants fighting in the ranks of YPG/YPJ (People’s/Women’s Defense Units) have released a statement saluting the self-rule resistance in Bakur (North) Kurdistan. Revolutionaries called upon the youths to join the resistance alongside the YPS (Civil Defense Units) and guerrilla forces.

The press conference by internationalist combatants was held at the border between Qamislo city of Rojava and Nusaybin town of Bakur Kurdistan. The statement in Kurdish, Spanish, German and English also called upon youths worldwide to support the Kurdistan revolution.

The press release by revolutionaries from Germany, France and Spain is as follows:

“We are revolutionaries from all over the world who have come to Kurdistan out of their own free will to join the struggle for liberation.

We are living in a time of constant emergency. While at the heart of the Leviathan the enemy continues to numb, stupefy and enslave the people in the most thorough and wicked way, the fringes are lost in war. Today the oppression of 500 years of capitalism lives on in countless forms.

The rulers know no limits when it comes to securing their wealth and pursuing their interests. If we look at all the news of a single day it is easy to simply drown in despair. And that is exactly the point. We are to believe that there is no alternative, that the system we live in is the only option. When the soviet union collapsed it was said that we are at “the end of history”. But now, 25 years later, we see once more that capitalism isn’t and never has been able to solve our problems. On the contrary, every so-called solution has only multiplied the existing problems.

The system thrives on oppression. The oppressors need us. They cannot exist without us, but we can without them. Slavery, war and sorrow, loneliness and despair are neither fate nor coincidence, they are inevitable characteristics of a capitalist society. It is therefore our most urgent duty to organize against it. As much as they try to overwhelm our conscience and plant their truth in our hearts – we will not be deceived any longer. The alternative exists, right in front of our eyes.

For more than 40 years the resistance of the PKK against the occupiers, most notably the Turkish state, has never faltered. The PKK fight for freedom and autonomy, not just for Kurds but for all peoples of the Middle East. 4 years ago the fire caught in the western part of Kurdistan called Rojava, which was then liberated from the Syrian occupation. Rojava’s people self-organized, leading to a full-scale social revolution. Everywhere they founded councils and communes for local administration, and cooperatives as basis for a new economy. The historical resistance that was put up to defend the revolution, the fight of the guerilla; liberation of women, radical democracy and ecology as foundation of an alternative society – these are our hopes in the 21st century. We draw courage and belief from the revolution in Kurdistan.

The situation right now is very critical. The war in Northern Kurdistan, the part occupied by Turkey, has been raging for half a year. The attack on the guerrilla-controlled territories by theTurkish occupation forces on 24th of July was answered by the people by declarations of Democratic Autonomy in many areas in Northern Kurdistan. They built up communes and local councils, just like in Rojava. Led by the YDGH and YDGK youth and young women’s movement the people organized their self-defense and erected barricades in their neighborhoods. The Turkish state saw this as a threat to its authority that had for the last years merely existed symbolically in the Kurdish regions and attacked with uninhibited brutality.

For months now the people, most notably the revolutionary youth, have been resisting against the second-biggest army of NATO. Heavy fighting continues in the cities of Cizîre, Silopya, Nisêbîn, Kerboran, Şirnex, Gever and the Sûr and Farqîn neighborhoods of Amed.

During the winter months the snow limits very much the movement of the guerrilla. This is why the enemy does everything in his power to break the will of the people before spring. In the 90ies the state burned down thousands of villages to separate the population from the guerrilla and force the people to become refugees. Today they attempt the very same, attacking civilians with tanks, helicopters and heavy artillery.

Everyday there is news of children, youths and whole families massacred by state forces. The state has send thousands of its best troops and heavy weaponry into the Kurdish regions to quell the revolutionary insurrection. The occupation forces have decreed curfews in all Kurdish cities, cut off water and electricity and keep spreading anti-Kurdish propaganda while heavily censoring all Turkish media outlets. But despite all this the people have stood up to all intimidation attempts and fight everyday with unwavering courage and conviction in the streets of north Kurdistan. Recently the civil defense units YPS, modeled after the Rojavan YPG, have been built up to support this resistance.

We congratulate the creation of the YPS and send our warmest greetings and respect to the YDGH. Many of our comrades have fallen in this struggle. Their memory gives us strength and their sacrifice will not have been in vain. We will carry on the flame of revolution with all our heart and mind. Our place is here, side by side with our comrades, fighting for a free Kurdistan and Middle East.

We call on all revolutionaries worldwide – join the resistance. This is not the time to sit at home and ponder what might be. We are building and defending the future now. We call for resistance and solidarity. Rise against the imperialist forces. Come to Kurdistan and join the forces of YPJ, YPS and the guerrilla!”

[youtube width=”468″ height=”379″]http://www.youtube.com/watch?v=T0Ct2tqfUcY[/youtube]

GATHERING-DEMONSTRATION 8th of MARCH – FOR THE COMBATIVE SELF ORGANISATION OF WOMEN

STRUGGLE FOR WOMEN’S EMANCIPATION MEANS COMBATIVE SELF
ORGANISATION OF WOMEN TOWARDS SOCIAL LIBERATION

The 8th of March is a day of struggle. Struggle for the emancipation of women which will come from women self organizing their struggle towards social liberation. The oppressed women know that in order to fight the patriarchy which enslaves us, we must also fight the state and capitalism. State, capital and patriarchy feed one another in order for the bosses to segregate and exploit the people. The 8th of March cannot fit into void liberal concepts about gender equality within a world of generalized inequality. This day should be a day of resistance, an opportunity for women to take the streets together, to organize our militant and anti-institutional fight against every form of oppression.
In the regions of Turkey and Kurdistan, women have been fighting a war against many fronts, against the Turkish fascist regime, against the theocratic totalitarianism of the Islamic State, against patriarchy. The revolution in the autonomous regions of Kurdistan is a living example of the combative self organization of women towards social autonomy. Women fighters call on this day, all resisting and working women to intensify their struggle, to make this day a day of resistance, to honor the murdered women whose bodies were dragged into the streets as trophies of the enemy. We draw inspiration and strength from the example of the women of Kurdistan so as to intensify our struggle here and everywhere.
 Us women must militantly organize in order to brake our chains!

GATHERING-DEMONSTRATION
TUESDAY 8th of MARCH 5 p.m.
VICTORIA Sq.

Initiative of internationalist women fighters

TEXT IN PDF

TEXT IN GREEK

RELATED POSTER

Κείμενο του συντρόφου Γ. Αγγελετάκη για την στοχοποίησή του από τα μίντια

Τα δελτία τύπου της αντιτρομοκρατικής τα «βαφτίζουν» διαρροές

Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο στάθηκε ένα μπαράζ δημοσιευμάτων το τελευταίο διάστημα, καθώς και αναφορών σε δελτία ειδήσεων διαφόρων καναλιών σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις που έχουν επίκεντρο τις φυλακές Κορυδαλλού. Αποκορύφωμα των οποίων υπήρξε δημοσίευμα της εφημερίδας «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ» της Κυριακής 28ης Φλεβάρη καθώς και εκτενή αναφορά στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του «STAR» της ίδιας ημέρας όπου φωτογραφίζομαι με τα αρχικά του ονόματός μου (Γ.Α.) ως ο άνθρωπος που σύμφωνα με απόρρητα έγραφα της αντιτρομοκρατικής ήμουν ο σύνδεσμος μεταξύ του Νίκου Μαζιώτη και της Πόλας Ρούπα για το περιβόητο σχέδιο απόδρασης. Ο «σύντροφος και φίλος» του Νίκου Μαζιώτη που θα επιχειρούσε να περάσει οπλισμό μέσα στις φυλακές σπάζοντας τα μέτρα ασφαλείας.

Τα τελευταία χρόνια με διάφορες αφορμές φωτογραφίζομαι αρκετά συχνά από τα ΜΜΕ πότε ως ασύλληπτο μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, πότε ως δίκτυο υποστήριξης και αρωγός των μελών του Επαναστατικού Αγώνα Νίκου Μαζιώτη και Πόλας Ρούπα. Συγχρόνως αυτές οι διαρροές συνοδεύονται από συνεχείς παρακολουθήσεις από μέλη της αντιτρομοκρατικής άλλοτε με εμφανή παρουσία και άλλοτε με διακριτική.

Αυτό το σήριαλ που κρατάει χρόνια ξεκίνησε με την ανεύρεση του αυτοκινήτου μου που οδηγούσε ο Μαζιώτης πριν τις συλλήψεις του 2010 με αποτέλεσμα την κλήση μου από τον τότε ειδικό εφέτη ανακριτή Μπαλτά. Συνεχίζεται με τη φιλοξενία που παρείχα στους συντρόφους όταν αφέθηκαν ελεύθεροι μετά την παρέλευση του δεκαοκτάμηνου και αργότερα πέρασαν στην παρανομία.

Μετά τον τραυματισμό και τη σύλληψη του συντρόφου Μαζιώτη στο Μοναστηράκι γίνεται εισβολή – έρευνα στο σπίτι μου όπου κατά τη διάρκειά της ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης Κικίλιας βρίσκεται σε πρωινή εκπομπή του  MEGA όπου μιλάει για καταιγισμό εξελίξεων και πληθώρα στοιχείων που έχουν βρεθεί κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας, όπου βεβαίως στο τέλος αποδείχθηκε άνθρακες ο θησαυρός.

Αυτές οι μεθοδεύσεις των διωκτικών μηχανισμών στόχο έχουν να δημιουργήσουν συνθήκες «πίεσης» στους συντρόφους Νίκο Μαζιώτη και Πόλα Ρούπα.

Παράλληλα σε κάθε ευκαιρία με στοχοποιούν με διαρροές στον τύπο – και  όχι μόνο – πιστεύοντας ότι έτσι θα κάμψουν την αλληλεγγύη  μου στα παραπάνω μέλη του Επαναστατικού Αγώνα.

Αποκορύφωμα των παραπάνω είναι όταν επί της μνημονιακής κυβέρνησης Σύριζα κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων και στο πλαίσιο κινήσεων αλληλεγγύης όπου ως μέλος της «συνέλευσης αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές» (όπου από μερίδα του τύπου χαρακτηρίζεται ως «τρομοσυνέλευση») συμμετέχω αρχικά στην κατάληψη στο ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο και αργότερα στην Πρυτανεία, όπου κατά την πρώτη μέρα της κατάληψης ασφαλίτης επιχειρεί να με ρίξει από τη μηχανή μου εν κινήσει ενώ την άλλη μέρα το πρωί φωτογραφίζομαι εκ νέου από ηλεκτρονικά μέσα ως «ο μάρτυρας υπεράσπισης των μελών του Επαναστατικού Αγώνα που είναι ενορχηστρωτής και πρωτεργάτης των καταλήψεων ο οποίος βρίσκεται στο επίκεντρο έρευνας της κρατικής ασφάλειας και σε δικογραφία που έχει ήδη σχηματιστεί».

Όλα τα παραπάνω αποτελούν παλιά γνωστή τακτική των διωκτικών μηχανισμών όπου αρκετοί σύντροφοι την έχουν βιώσει κατά καιρούς στο πετσί τους.

Αν νομίζουν ότι με τέτοια τετριμμένα κόλπα ή με οποιαδήποτε, άλλου τύπου, κατασταλτική μεθόδευση, θα αναχαιτίσουν τόσο τη δράση οποιουδήποτε συντρόφου/συντρόφισσας όσο και την δική μου είναι βαθιά γελασμένοι. Θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους. Θα συνεχίσουμε ακόμα πιο μαχητικά να είμαστε αλληλέγγυοι στους συντρόφους μας.

Κύρια επιδίωξη των μηχανισμών αυτών είναι να δημιουργήσουν μια «υγειονομική ζώνη», ένα καθεστώς πολιτικής απομόνωσης στους συντρόφους που είναι μέλη ή κατηγορούνται για μέλη ένοπλων οργανώσεων, για να καταφέρουν αυτή την πολιτική απομόνωση από τον χώρο που προέρχονται  δημιουργούν ένα κλίμα τρομοκρατίας απέναντι στο κίνημα αλληλεγγύης που έμπρακτα στέκεται στο πλάι τους, στέλνοντας συγχρόνως ένα γενικότερο μήνυμα εκφοβισμού σε όσους αντιστέκονται ξεπερνώντας τα όρια της αστικής νομιμότητας.

Η ένοπλη δράση είναι οργανικό κομμάτι του αγώνα. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε  ένοπλες οργανώσεις, προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ανατρεπτικού κινήματος και συνεχίζουν την δράση τους μέσα από τις φυλακές της δημοκρατίας.

Εγώ, λοιπόν, είμαι ο Γ.Α., ο φίλος και σύντροφος του Μαζιώτη, ο μάρτυρας υπεράσπισης των μελών της οργάνωσης του Επαναστατικού Αγώνα και επειδή αυτό το τελευταίο πολύ συχνά αναφέρεται σε δημοσιεύματα ως επιβαρυντικό στοιχείο θα δηλώσω για πολλοστή φορά ότι είναι τιμή μου που υπήρξα μάρτυρας υπεράσπισης των μελών του Επαναστατικού Αγώνα, της οργάνωσης του Λάμπρου Φούντα.

 Γιώργος Αγγελετάκης

 ΥΓ : Προς τα παπαγαλάκια της αντιτρομοκρατικής που λέγονται δημοσιογράφοι θα τους συνιστούσα την επόμενη φορά να χρησιμοποιήσουν ολογράφως το όνομά μου και όχι μόνο τα αρχικά.

 

 

 

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Αυτό το κείμενο υπό άλλες συνθήκες θα γραφόταν από τον Επαναστατικό Αγώνα. Όμως η έκβαση της απόπειρας απόδρασης του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη από τις φυλακές Κορυδαλλού, με υποχρεώνει να μιλήσω προσωπικά.
Στις 21 Φεβρουαρίου επιχείρησα με ελικόπτερο να πραγματοποιήσω απόδραση του μέλους του Επαναστατικού Αγώνα, Νίκου Μαζιώτη. Η επιχείρηση ήταν σχεδιασμένη ώστε να μπορούν να έρθουν μαζί μας και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι που επιθυμούσαν να πάρουν τον δρόμο προς την ελευθερία. Οι λεπτομέρειες του σχεδίου και του πώς κατάφερα να αποφύγω τα μέτρα ασφαλείας και να μπω οπλισμένη μέσα στο ελικόπτερο, δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία και δεν θα αναφερθώ σε αυτές, παρά το γεγονός ότι έχει γίνει αρκετή παραπληροφόρηση. Ενημερωτικά μόνο αναφέρω ότι  το σχέδιο δεν βασίστηκε σε καμία επιχείρηση απόδρασης με ελικόπτερο που έγινε στο παρελθόν, δεν σχετίζεται με κανένα εύρημα από σχέδια που δεν υλοποιήθηκαν και δεν έχω σχέση με άλλον καταζητούμενο όπως λέγεται. Επίσης, δεν προηγήθηκε κανένα σχέδιο απόδρασης πριν από αυτό που “ναυάγησε”, όπως ειπώθηκε σε κάποια ΜΜΕ.
Ένα τέταρτο περίπου μετά την απογείωσή μας από την Θερμησία της Αργολίδας, έβγαλα το όπλο μου και ζήτησα από τον πιλότο να αλλάξουμε πορεία. Αυτός, φυσικά, δεν κατάλαβε ποια είμαι, όμως κατάλαβε ότι θα επιχειρηθεί απόδραση από φυλακές. Πανικοβλήθηκε. Μου επιτέθηκε βγάζοντας όπλο, γεγονός που “παρέλειψε” να αναφέρει. Και επειδή είναι πιθανόν να επιχειρηθεί διάψευση του γεγονότος ότι ήταν οπλισμένος, υπενθυμίζω ότι υπάρχουν δημοσιοποιημένες αναφορές για την ανεύρεση δυο γεμιστήρων στο ελικόπτερο. Ο ένας ήταν δικός μου, ο δεύτερος όμως όχι. Ήταν από το δικό του όπλο, το οποίο του έφυγε από τα χέρια κατά την συμπλοκή μας στον αέρα. Και όσον αφορά εμένα, φυσικά και είχα δεύτερο γεμιστήρα. Θα πήγαινα σε τέτοια επιχείρηση μόνο με ένα γεμιστήρα;
Έχασε τον έλεγχο του ελικοπτέρου και φώναζε πανικόβλητος “θα σκοτωθούμε”. Continue reading ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΟΛΑΣ ΡΟΥΠΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΑΖΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΥ

Δήλωση του Νίκου Μαζιώτη για την απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα

Δήλωση του Νίκου Μαζιώτη

για την απόφαση της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα

 Η τάξη αποκαταστάθηκε. Οι δανειστές, η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, οι ΗΠΑ, η υπερεθνική οικονομική ελίτ, τα κλιμάκια των «θεσμών» μπορούν να είναι ήσυχοι τώρα που τα ανδρείκελά τους, οι έλληνες δικαστές, λειτουργώντας στο πρόσωπο μου παραδειγματικά με καταδίκασαν σε ισόβια κάθειρξη γιατί ανατίναξα το κτίριο της Τράπεζας της Ελλάδας – παράρτημα της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας – όπου βρισκόταν το γραφείο του αντιπροσώπου του ΔΝΤ. Η αριστερή κυβέρνηση Σύριζα, η τόσο ευαίσθητη σε θέματα «τρομοκρατίας» μπορεί επίσης να είναι ήσυχη γιατί έδωσε εγγυήσεις στους δανειστές ότι τα μνημονιακά προγράμματα μπορούν να συνεχίζουν να εφαρμόζονται απρόσκοπτα όταν ο εσωτερικός εχθρός καταστέλλεται με την «αρμόζουσα αυστηρότητα».

 Ως αναρχικός όταν έκανα την επιλογή της ένοπλης επαναστατικής δράσης, γνώριζα το αντίτιμο αυτής της επιλογής μπορεί να ήταν μια βαριά καταδίκη ή ακόμα και ο θάνατος σε μια συμπλοκή με αστυνομικούς όπως παραλίγο να γίνει στο Μοναστηράκι τον Ιούλιο του 2014 ή όπως συνέβη στη Δάφνη στις 10 Μαρτίου 2010 όταν σκοτώθηκε το μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας. Όμως το αντίτιμο του αγώνα και των επιλογών μου ήταν κάτι που ποτέ δε με φόβισε, ούτε και τώρα με την απόφαση της έδρας της 2ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα που με καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη και 129 χρόνια. Ήταν κάτι που το περίμενα ως ενδεχόμενο από μια έδρα που έδειξε από την πρώτη στιγμή τις διαθέσεις της. Όταν ο εχθρός δείχνει τέτοιο μένος, αυτό είναι κάτι που με τιμά ιδιαίτερα γιατί αποδεικνύει την ορθότητα των επιλογών μου, την ορθότητα του να αγωνίζομαι προσφεύγοντας στα όπλα απέναντι σε ένα εγκληματικό καθεστώς που ληστεύει και έχει αφήσει πίσω του εκατόμβες νεκρών.

 Η ισόβια κάθειρξη για τη βομβιστική ενέργεια εναντίον της διεύθυνσης εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας, μια ενέργεια με προειδοποιητικό τηλεφώνημα, χωρίς καν τραυματισμούς αλλά μόνο με υλικές ζημιές, αποδεικνύει το μένος των υπηρετών του κράτους και των ανδρεικέλων της υπερεθνικής ελίτ γιατί δεν παραδοθήκαμε, δεν γυρίσαμε πίσω στη φυλακή μετά τις συλλήψεις του 2010 και την αποφυλάκισή μας λόγω παρέλευσης του 18μηνου, γιατί επιλέξαμε την παρανομία για να συνεχίσουμε τον ένοπλο αγώνα, γιατί συνεχίσαμε τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα.

 Η απόφαση αυτή σκοπό έχει να τρομοκρατήσει όχι εμένα – γιατί ξέρουν ότι ποτέ δεν θα με λυγίσουν – αλλά αυτούς που θα θελήσουν να επιλέξουν τον ένοπλο αγώνα, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες του αναρχικού αντιεξουσιαστικού χώρου και τα αγωνιζόμενα κοινωνικά κομμάτια. Αυτή η απόφαση αποδεικνύει την δυσαναλογία με αυτήν της 1ης δίκης του Επαναστατικού Αγώνα όπου για 16 ενέργειες της οργάνωσης καταδικαστήκαμε η Πόλα Ρούπα και εγώ σε 50 χρόνια κάθειρξη ενώ στη 2η δίκη για μια βομβιστική ενέργεια με προειδοποίηση και χωρίς τραυματισμούς, καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη ενώ για τις υποθέσεις των δύο απαλλοτριώσεων  των τραπεζών και της ένοπλης συμπλοκής με αστυνομικούς στο Μοναστηράκι η ποινή είναι συνολικά 129 χρόνια κάθειρξη.

 Το μένος της έδρας της 2ης δίκης γίνεται ακόμα πιο εμφανές από το γεγονός ότι με καταδίκασε αυθαίρετα για την κατηγορία της «διεύθυνσης», πράγμα που είχε απορριφθεί από το πρώτο δικαστήριο. Αυτή η απόφαση δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια να με φοβίσει. Είμαι ισόβια στρατευμένος στον αγώνα για την Επανάσταση, για την ανατροπή του Κεφαλαίου και του Κράτους. Για τον αγώνα αυτό δίνω πρόθυμα και τη ζωή μου.

Συντρόφισσες – σύντροφοι μην τους φοβάστε και αντεπιτεθείτε.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελευταία ανάσα.

ΖΗΤΩ Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ

Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ

 Στις 2/3/2015 το σύνολο σχεδόν των πολιτικών κρατουμένων, στα κολαστήρια των ελληνικών φυλακών, ξεκινά απεργία πείνας. Αιχμή του αγώνα τους, μεταξύ άλλων, η κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και, φαινομενικά, το μοναδικό από το σύνολο των αιτημάτων τους που υποκριτικά οι διαχειριστές της εξουσίας ικανοποιούν πλήρως. Η μερική αποδοχή κάποιων εκ των υπολοίπων αιτημάτων των απεργών σε συνδυασμό με νομικά τερτίπια, τα κατέστησαν ουσιαστικά ανενεργά μέσα σε λίγους μήνες (βίαιη λήψη DNA που συνοδεύτηκε με ξυλοδαρμό του Π. Ασπιώτη). Continue reading Κείμενο της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές για τις τελευταίες εξελίξεις στο μέτωπο της πολιτικής καταστολής

Κάλεσμα της Πρωτοβουλίας Διεθνιστών Αγωνιστριών

JIN JIYAN AZADI
ΓΥΝΑΙΚΑ ΖΩΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
KADIN YAŞAM ÖZGÜRLÜK
WOMAN LIFE FREEDOM

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ

 Η 8 Μάρτη είναι μέρα αγώνα. Αγώνα για την γυναικεία χειραφέτηση που πραγματοποιείται μέσα από την μαχητική αυτοοργάνωση των γυναικών για την κοινωνική απελευθέρωση. Οι καταπιεσμένες γνωρίζουμε πως για να αντιπαλέψουμε την πατριαρχία που μας θέλει υποτιμημένες και δούλες, πρέπει ο αγώνας μας να είναι ταυτόχρονα αντικρατικός και αντικαπιταλιστικός. Κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία, θρέφει το ένα το άλλο για τον κατακερματισμό και την εκμετάλλευση των απο κάτω από τα αφεντικά. Η 8 Μάρτη δεν μπορεί να χωρέσει σε κενές φιλελεύθερες έννοιες περί ισότητας των φύλων μέσα σε έναν καθεστώς γενικευμένης ανισότητας. Η μέρα αυτή να είναι μέρα αντίστασης, μια ευκαιρία να βρεθούμε μαζί στο δρόμο, να οργανωθούμε μαχητικά και αντιθεσμικά απέναντι σε κάθε μορφής καταπίεση.
Στις περιοχές της Τουρκίας και του Κουρδιστάν οι γυναίκες δίνουν εδώ και καιρό έναν πολυμέτωπο αγώνα απέναντι στο φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας, απέναντι στον θεοκρατικό ολοκληρωτισμό του Ισλαμικού Κράτους, απέναντι στην πατριαρχία. Η επανάσταση στις αυτόνομες περιοχές του Κουρδιστάν είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της μαχητικής αυτοοργάνωσης των γυναικών για την κοινωνική αυτονομία.  Οι αγωνίστριες καλούν την ημέρα αυτή όλες τις επαναστατημένες και εργαζόμενες   γυναίκες να εντείνουν τον αγώνα τους, να κάνουν την ημέρα αυτή μέρα αντίστασης, να τιμήσουν τις δολοφονημένες γυναίκες που τα σώματά τους σύρθηκαν στου δρόμους σαν τρόπαια  του εχθρού. Παίρνουμε έμπνευση και δύναμη από το παράδειγμα των γυναικών στο Κουρδιστάν για να οξύνουμε τον αγώνα μας εδώ και παντού.
 Οι γυναίκες να οργανωθούμε μαχητικά για να σπάσουμε τις αλυσίδες μας!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ
ΤΡΙΤΗ 8 ΜΑΡΤΗ 5μ.μ.
ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ

 

Πρωτοβουλία διεθνιστών αγωνιστριών

Η προκήρυξη σε pdf

Το κάλεσμα στα Αγγλικά

Η αφίσα-κάλεσμα για την κινητοποίηση

Call for solidarity to the movement of social self-direction and resistance in Turkie and Kurdistan

11140087_1653694711580314_3084271500417494067_n(ΑΜ)

Serhildan Jiyan e

(revolt is life)

 

 Since June 2015, after the elections in Turkey in which Erdogan and his party (AKP) suffered great losses, an all out war has been declared against the Kurdish communities of eastern Turkey on the pretext of fighting “terrorism”. By waging a nationalist war, the fascist regime of Erdogan aims to dominate the extreme class antitheses within the turkish region as well as the interstate and imperialist antagonism within the wider region from the Black Sea to Mesopotamia. As Erdogan’s government incites nationalism and chauvinism within Turkey by spreading violence and repression, the forces of Kurdish and Turkish fighters maintain a mighty resistance and are escalating the level of confrontation by declaring autonomy in many regions and managing to strike military and police targets. Against the brutality of the fascist Turkish regime, the popular guards of the kurdish autonomist movement and Turkish revolutionaries resist by any means necessary, barricade their neighborhoods and take up arms.
 Every day towns and cities in Kurdistan are being bombed and are under state of emergency; curfews, bombings, assassinations by the repressive forces of the army and the police, home raids and arrests on charges of participation in either the rebel forces of PKK or in one of the hundreds of grass roots organizations which mobilize in Turkey and in Kurdistan around a variety of issues ranging from local governance and neighborhood assemblies to human rights groups and solidarity to political prisoners. The regime’s strategic plan is to attempt the palestinization of Kurdistan. An entire population is forced into a state of siege under conditions of subordination or even annihilation, by military and bio-political means. For this reason, the Turkish state is not only targeting revolutionary organizations but the entire spectrum of the social web. The state and military are deliberately assassinating women, children and the elderly, precisely because they are aware that the latter constitute an active subject of the social resistance and not simply unarmed civilians. Women and children in Kurdistan are the ones who lend the struggle its great momentum. The Turkish state cannot face the rebels’ armed resistance without bearing overwhelming losses and without the risk of suffering crushing defeats. It could compromise with a truce with regards to the armed conflict, however the immediate peril for the regime is the movement for democratic autonomy that has been developing for years and which feeds the Kurdish resistance and signifies its depth. The mass social resistance cannot be confined into the line of fire; it permeats and deconstructs the space occupied by power.

Continue reading Call for solidarity to the movement of social self-direction and resistance in Turkie and Kurdistan

Κάλεσμα σε αλληλέγγυο αγώνα με το κίνημα κοινωνικής αυτοδιεύθυνση και αντίστασης στο δυτικό Κουρδιστάν και την Τουρκία

11140087_1653694711580314_3084271500417494067_n(ΑΜ)

Serhildan Jiyan e
(η εξέγερση είναι ζωή)

 Από τον Ιούνιο του 2015, μετά δηλαδή από τις αποτυχημένες για τον Ερντογάν και το κόμμα του (AKP) εκλογές στην Τουρκία, έχει κηρυχθεί ένας ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον των κουρδικών κοινοτήτων της Αν. Τουρκίας με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας. Με τον εθνικιστικό πόλεμο το φασιστικό καθεστώτος Ερντογάν επιδιώκει να ηγεμονεύσει στις ακραίες ταξικές αντιθέσεις μέσα στην τουρκική επικράτεια και στον διακρατικό και ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό στην ευρύτερη περιοχή από την Μαύρη Θάλασσα μεχρι την Μεσοποταμία. Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση Ερντογάν υποδαυλίζει τον εθνικισμό και των σωβινισμό μέσα στην Τουρκία σπέρνοντας βία και καταστολή, οι δυνάμεις των Κούρδων και Τούρκων αγωνιστών συνεχίζουν να προτάσσουν ισχυρή αντίσταση και να αναβαθμίζουν το επίπεδο της σύγκρουσης κηρύσσοντας την αυτονομία σε πολλές περιοχές και καταφέροντας χτυπήματα σε στρατιωτικούς και αστυνομικούς στόχους. Απέναντι στην βαρβαρότητα του τουρκικού φασιστικού καθεστώτος οι λαϊκές πολιτοφυλακές του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος και οι Τούρκοι επαναστάτες αντιστέκονται με κάθε πρόσφορο μέσο που διαθέτουν, οχυρώνουν τις γειτονιές τους και αντιπαρατίθενται ένοπλα.
Καθημερινά πόλεις και χωριά του Κουρδιστάν βομβαρδίζονται και βρίσκονται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης με απαγόρευση κυκλοφορίας, βομβαρδισμούς, δολοφονίες από τις κατασταλτικές δυνάμεις του στρατού και της αστυνομίας, εφόδους σε σπίτια και συλλήψεις με την κατηγορία της ένταξης είτε στους αντάρτικους σχηματισμούς του PKK είτε σε μια από τις εκατοντάδες οργανώσεις βάσεις που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία και το Κουρδιστάν και έχουν να κάνουν με ένα πλήθος θεματικών, από την τοπική αυτοδιοίκηση και τις συνελεύσεις γειτονιών, μέχρι ομάδες υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων ή πολιτικών κρατουμένων. Το στρατηγικό πλάνο του καθεστώτος επιχειρεί την παλαιστηνιοποίηση του Κουρδιστάν. Ένας ολόκληρος λαός τίθεται σε κατάσταση ομηρίας με όρους υποδούλωσης ή και φυσικής εξόντωσης, με στρατιωτικά και βιο-πολιτικά μέσα. Για τον λόγο αυτό το τουρκικό κράτος στοχεύει όχι μόνο στις έπαναστατικές οργανώσεις αλλά σε όλο το φάσμα του κοινωνικού ιστού. Οι στρατοκρατικοί μηχανισμοί δολοφονούν στοχευμένα γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους ακριβώς επειδή αντιλαμβάνονται ότι αποτελούν ενεργά υποκείμενα της κοινωνικής αντίστασης και όχι αμάχους. Στο Κουρδιστάν οι γυναίκες και η νεολαία αποτελούν την μεγάλη δυναμική του αγώνα. Το τουρκικό κράτος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ένοπλη αντίσταση των ανταρτών χωρίς δυσβάσταχτες απώλειες και χωρίς τον κίνδυνο να υποστεί συντριπτικές ήττες. Θα μπορούσε να συμβιβαστεί με την εκεχειρία σε επίπεδο αντιπαράθεσης ένοπλων δυνάμεων, αλλά ο άμεσος κίνδυνος για το καθεστώς είναι το κίνημα της δημοκρατικής αυτονομίας που αναπτύσσεται εδώ και χρόνια και αποτελεί τον τροφοδότη αλλά και το βάθος της κουρδικής αντίστασης. Η μαζική κοινωνική αντίσταση δεν περιορίζεται σε μία γραμμή μάχης: διατρέχει και αποδομεί τον χώρο που έχει καταλάβει η κυριαρχία. Continue reading Κάλεσμα σε αλληλέγγυο αγώνα με το κίνημα κοινωνικής αυτοδιεύθυνση και αντίστασης στο δυτικό Κουρδιστάν και την Τουρκία

Ισπανική μετάφραση της ανταπόκρισης ενός μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης από τη Ροζάβα και της συνέντευξής του στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ

 Correspondencia revolucionaria con Rojava: entrevista con un combatiente anarquista griego

(Fuente original Rojava No Estás Sola)

 Entrevista con Heval Odyssev, combatiente miembro de Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista (RUIS) que participa en las Brigadas Internacionales de Liberación de Rojava. Esta entrevista fue publicada en griego en el número 31 del periódico callejero APATRIS, en Grecia. Aquí publicamos la traducción al castellano de la traducción realizada en francés, por tanto pedimos disculpas por la pérdida de información que haya podido suponer esta doble traducción.
(Nota: el compañero que ha respondido a la entrevista es griego, pero como todos los internacionales que participan en la resistencia kurda y la rebelión en Rojava, escogió un nombre kurdo para dar énfasis a su posición internacionalista.)

¿Podrías describirnos en la medida de lo posible lo que te gustaría informar de tu experiencia hasta ahora en Rojava?

A solicitud del compañero, en lugar de la primera respuesta publicamos el texto de información-llamamiento a la participación que él mismo envió desde Rojava.
Mensaje del frente de Rojava por un compañero de la Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista y de las Brigadas Internacionales de Liberación.
En los últimos tres años, una guerra sangrienta se extiende por el Kurdistán Sirio. Al menos en lo que concierne al territorio de Rojava, tiende a tomar las características de una guerra de liberación social y política.
En este enfrentamiento, las partes principales implicadas son: el régimen del antiguo dictador Assad (apoyado ahora por Rusia, Irán y China), diferentes organizaciones religiosas y nacionales (el Ejército Libre de Siria, el Frente Al-Nusra y otros), el Estado turco, el Califato Islámico y el movimiento de liberación autónomo kurdo.
El conflicto que tenía como objetivo el proteger los intereses del imperialismo americano en Siria y más generalmente en Oriente Medio, a galvanizado a organizaciones fundamentalistas y fascistas como DAESH. Éste, en su mayoría asistido por las élites económicas fundamentalistas de los regímenes de Oriente Medio, ha expandido su presencia y su dominación tiránica en la mayor parte de Siria e Iraq.
El régimen turco también ha jugado un papel importante, desarrollando una cercana colaboración económica, política y estratégica con DAESH. Su objetivo es servir sus intereses en Oriente Medio contra el pueblo y el movimiento kurdo, que desde el comienzo atacaron directamente a DAESH.
Este enfrentamiento ha causado cientos de miles de muertos, heridos y prisioneros. Sin embargo, en medio del fragor de la guerra se ha constituido un movimiento social y político de liberación que lleva las siguientes características:
1) la liberación de la población kurda que sufre la opresión y la marginación económica, política y cultural, en lo que respecta al estado Sirio.
2) la liberación de una gran parte de la población árabe y otras etnias de la tiranía del régimen de Assad y su unificación de forma equitativa en los territorios liberados de Rojava.
3) la liberación de las mujeres y su implicación en las estructuras sociales recientemente creadas, en particular mediante la participación en combate en el batallón de las YPJ.
4) el esfuerzo – aunque todavía en un escenario muy básico debido a la intensidad de la guerra – de construir estructuras políticas, económicas y sociales que tienen el principio de la auto-gestión, la participación equitativa en la organización y toma de decisiones. Finalmente, el establecimiento de un nuevo modelo social, más horizontal e igualitario, que tiene como objetivo no sólo crear una sección revolucionaria en Oriente Medio, sino de difundir en un mismo movimiento, las semillas de la liberación social y política.
En este marco, es el deber de todo rebelde internacional actuar de tres formas:
a) con eficacia y combativamente en solidaridad con el esfuerzo revolucionario de Rojava y aprender de la experiencia de vida radical en cada nivel – político, organizativo, estratégico.
b) desarrollar lazos en la lucha y consolidarlos mediante diferentes tipos de relaciones con los rebeldes del mundo entero y con otros movimientos revolucionarios, por todas partes dónde se encuentren y donde sea requerido todo tipo de esfuerzo logístico, político y humano.
c) para reactivar el proyecto de reunión de combatientes revolucionarios y el imaginario de la solidaridad revolucionaria internacional, sobre el territorio griego y en el seno del movimiento revolucionario griego.
Teniendo en cuenta lo anterior, decidí hace cuatro meses juntarme con el movimiento revolucionario de Rojava y participar activamente en el combate, en las filas del Yekîneyên Parastina Gel / Yekîneyên Parastina Jin (Unidades de Protección del Pueblo y la facción femenina no-mixta YPJ) y de las Brigadas Internacionales de Liberación, como miembro de la Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista, para luchar no sólo contra los fascistas fundamentalistas de DAESH, sino también contra los planes del capitalismo internacional, americano, turco, etc., en los cuales DAESH es un instrumento y una herramienta.
Desde las tierras de Rojava, envío mis saludos combativos y un mensaje de resistencia a los compañeros revolucionarios de Grecia.

VIVA LA REVOLUCIÓN DE ROJAVA
VIVA LAS YPG/YPJ Y EL BIL
VIVA RUIS
HASTA LA VICTORIA

Ηeval Odyssev
Rojava, 27 de Julio de 2015.

Sobre la guerra contra DAESH

¿Cuál es la composición política de las Brigadas Internacionales de Liberación, y qué grupos participan?

Las Brigadas Internacionales de Liberación se comprenden principalmente de organizaciones revolucionarias turcas pero también de organizaciones y compañeros internacionales venidos de diferentes países de Europa, cada uno de múltiples horizontes políticos (marxistas, comunistas, anarco-comunistas, más generalmente de libertarios y antifascistas).
Sexistas, racistas, nacionalistas y fanáticos son excluidos.
La Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista es una organización que lucha por la revolución social mundial. Los participantes son comunistas libertarios y anarquistas de Grecia. En concreto, la Unión tiene como objetivo la solidaridad concreta en el campo de los conflictos armados internacionales. Lucha del lado de las clases oprimidas por la liberación social y contra la dominación de los Estados y el Capital. La solidaridad concreta debe de tener las características de la lucha social en todos los puntos del conflicto, rompiendo los límites de la tiranía, la opresión y la explotación.
Tenemos como objetivo, paralelamente al desarrollo polimorfo de las fuerzas revolucionarias en Siria, Iraq, Turquía y más ampliamente en Oriente Medio, de abrir una vía de solidaridad desde los territorios griegos. Mediante esto no pretendemos sólo comprometernos a implementar concretamente el programa de las Brigadas Internacionales de Liberación, sino simultáneamente, promover la coordinación y la cooperación más allá de los límites locales.
La Unión abre vías de discusión en el territorio griego con la revolución de Rojava y por la formación colectiva de un movimiento revolucionario internacional.

Continue reading Ισπανική μετάφραση της ανταπόκρισης ενός μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης από τη Ροζάβα και της συνέντευξής του στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ

Ισπανική μετάφραση της εισήγησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση στην εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava (Πολυτεχνείο – Αθήνα 24 Ιούλη 2015)

Κείμενο στα ελληνικά

Κείμενο στα αγγλικά

Un colaborador de Rojava Azadî ha traducido el siguiente texto que es  la introducción que se leyó en un acto en solidaridad con Rojava que tuvo lugar en Atenas, Grecia, el 24-07-2015 a cargo del colectivo anarquista ASMPA.

(https://rojavaazadimadrid.wordpress.com/2015/12/21/revolucionarios-griegos-llaman-a-la-solidaridad-internacional-con-rojava/)

El Colectivo Anarquista para el Combate Proletario (ASMPA), ha organizado esta charla como muestra de solidaridad revolucionaria; porque hay compañeros que han tomado la decisión de unirse solidariamente a la lucha revolucionaria que se desarrolla en Rojava. Os hemos invitado para apoyar la lucha internacionalista y fortalecer la resistencia ahí, hasta la victoria de la revolución.
Dos caminos por la emancipación se encuentran en Rojava. Dos caminos que empezaron a desarrollarse hace ya décadas. Uno de estos comenzó a andarse en la selva Lacandona de Chiapas, México. Tratando de reconstruir una guerrilla, tradición de lucha que nunca se fue del todo en ese continente, una inicialmente pequeña organización de revolucionarios de izquierdas llevaban preparando su levantamiento durante una década, en el contexto de una relación directa con la base social oprimida. A través de este diálogo el EZLN abandonó sus posiciones estatistas y de partido centralizado. Al ocupar y liberar territorio en favor de los oprimidos, el EZLN plantó la semilla de la autonomía social que germinó y sigue creciendo a día de hoy.

Continue reading Ισπανική μετάφραση της εισήγησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση στην εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava (Πολυτεχνείο – Αθήνα 24 Ιούλη 2015)

Συνέντευξη αναρχικού συντρόφου που πολέμησε στην επανάσταση της Ροζάβα, στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής έκφρασης

1ο μέρος: http://radio98fm.org/audio/syzitisimesuntrofomaxiti/

 

2ο μέρος: http://radio98fm.org/audio/sizitisi-me-suntrofo-rojava/

Προκήρυξη – κάλεσμα για τις 6 Δεκέμβρη

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ , ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥΣ

 

Πριν 7 χρόνια, τον Δεκέμβρη του 2008, οι δυνάμεις καταστολής της ελληνικής δημοκρατίας εκτέλεσαν στην περιοχή των Εξαρχείων της Αθήνας τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Η δολοφονία του από τους ένοπλους κρατικούς μισθοφόρους αποτέλεσε την μικρογραφία μιας εποχής. Τα χωροχρονικά και τα ειδικά χαρακτηριστικά της συγκέντρωσαν την αυξανόμενη τότε κοινωνική ένταση και της έδωσαν εξεγερτικά και ριζοσπαστικά πρόσημα. Ο χρόνος του γεγονότος, μέσα σε μια περίοδο έντονης κινηματικής και κατασταλτικής κινητικότητας, το σημείο, οι δρόμοι των Εξαρχείων ως πεδίο συνεύρεσης και δράσης ριζοσπαστικών κομματιών της νεολαίας και των πολιτικών χώρων της αντιεξουσίας, τα εμπλεκόμενα υποκείμενα, ένας εξεγερμένος μαθητής νεκρός από την μια, και από την άλλη ένας μπάτσος, ξεχείλισαν το ποτήρι της κοινωνικής οργής.

Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ξεσήκωσε και έβγαλε στους δρόμους ένα εύρος κοινωνικών κομματιών τα οποία βρισκόταν -και βρίσκονται ακόμη- στο περιθώριο, βιώνοντας την καταπίεση και τον αποκλεισμό σε πλήθος εκφάνσεων της ζωής τους. Η μαθητική νεολαία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη των γεγονότων με την μαχητική και ριζοσπαστική της στάση στους δρόμους, στις καταλήψεις μπροστά από τα αστυνομικά τμήματα και τη Βουλή, ενάντια σε φορείς του κράτους που εκπροσωπούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τους ηθικούς αυτουργούς και τους κατεξοχήν υπεύθυνους της δολοφονίας. Η εξέγερση απλώθηκε σε κάθε σημείο της μητρόπολης, σε κάθε πόλη και γειτονιά. Κεντρικές πανεπιστημιακές σχολές, δημαρχεία, δρόμοι, σχολεία κατελήφθησαν, τα περισσότερα αστυνομικά τμήματα δέχθηκαν επιθέσεις, αλλά και τράπεζες, υπουργεία και άλλα κρατικά κτήρια. Όσο και αν η ορμή των γεγονότων και της εξεγερτικής και απελευθερωτικής δράσης έσβησε γρήγορα, όπως είχε ανάψει, οι μετασεισμοί, οι συνέπειες και τα βιώματα του Δεκέμβρη συνεχίζουν ακόμη να είναι έντονα χαραγμένες στο κοινωνικό πεδίο.

Τα γεγονότα της 6ης Δεκέμβρη του 2008, τα ευρεία κοινωνικά χαρακτηριστικά της εξέγερσης, η δυναμική τους στο δρόμο καθώς και η ανάπτυξη του οριζόντιου κινήματος μέσα στις φλόγες, απλώθηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου εμπνέοντας νέους αγώνες για τους καταπιεσμένους. Στον ελλαδικό χώρο οι μνήμες του αγώνα και της εξέγερσης, συνεχώς παρούσες όλα αυτά τα χρόνια, δυνάμωσαν με τα περσινά γεγονότα της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού δείχνοντας ότι η σημασία του Δεκέμβρη είναι ακόμη πολύ ισχυρή.

Η 6η Δεκέμβρη είναι μια μέρα μνήμης και αγώνα. Μνήμης για τους νεκρούς μας και αγώνα ενάντια στην τρομοκρατία του κράτους Είναι μια μέρα – γιορτή προλεταριακής ενότητας, μίσους και οργής. Η μαχητική συστράτευση και η σύγκρουση με τις δυνάμεις καταστολής ανασυγκροτεί την επαναστατική κοινότητα, ενώ την ίδια στιγμή αποτελεί στιγμή μύησης στον κόσμο της αντίστασης και της εξέγερσης.

Η σημερινή συγκυρία είναι φορτισμένη από την οργή που έχουν συσσωρεύσει οι ταξικά καταπιεζόμενοι όλο το προηγούμενο διάστημα. Η οργή αυτή μετά από μια περίοδο ύπνωσης και ηγεμονίας των κυρίαρχων αφηγήσεων δείχνει σιγά σιγά να ξανασυσπειρώνει κόσμο έτοιμο να κατέβει στο δρόμο ή και να αντιπαρατεθεί με τις κατασταλτικές δυνάμεις. Η επάνοδος ριζοσπαστικών κομματιών στους δρόμους ξεκινώντας κύρια από τις αντιμνημονιακές συγκεντρώσεις του καλοκαιριού εκδηλώθηκε πάλι στις συγκρούσεις της γενικής απεργίας στις 12 Νοέμβρη και στην μαζική πορεία της 17ης, η οποία εξελίχθηκε σε πολύωρες συγκρούσεις στα Εξάρχεια. Η ένταση του τελευταίου καιρού δεν έχει κορυφωθεί ακόμα. Η εποχή απαιτεί να συγκροτηθεί ο αναβρασμός σε επαναστατική αυτοοργάνωση ώστε να αποκτήσει προοπτική.

Όσο υπάρχει κράτος θα υπάρχει βία και απέναντι σε αυτό μόνο η αντι-βία των καταπιεζόμενων μπορεί να γεννήσει απαντήσεις.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΕΞΕΓΕΡΣΗ – ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – ΑΝΑΡΧΙΑ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ 6/12/15

2.00 μμ Προπύλαια

5.00 μμ Προπύλαια

 

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Γαλλική μετάφραση της ανταπόκρισης ενός μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης από τη Ροζάβα και της συνέντευξής του στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ

Correspondance révolutionnaire avec Rojava

Entretien avec Heval Odyssev, combattant membre de la Ligue Révolutionnaire de Solidarité Internationaliste qui participe aux Brigades Internationales de Libération du Rojava.
(Note: Le camarade qui a répondu à l’entretien est grec, mais comme tous les internationaux qui participent à la résistance kurde et à la révolte de Rojava, il a pris un nom kurde, afin d’insister sur son positionnement internationaliste.)

Pourrais-tu nous décrire dans la mesure du possible ce que tu voudrais rapporter de ton expérience jusqu’à maintenant à Rojava?

(Sur la demande du camarade, en lieu et place de la première réponse nous publions le texte d’information-appel à participation qu’il a envoyé lui-même de Rojava.)
Correspondance du front de Rojava par un combattant de la Ligue Révolutionnaire de Solidarité Internationaliste et de la Brigade Internationale de Libération:
Ces trois dernières années, une guerre sanglante s’étend au sein du Kurdistan syrien. Au moins en ce qui concerne le territoire de Rojava, celle-ci tend à prendre les caractéristiques d’une guerre de libération sociale et politique.
Dans ces affrontements, les principales parties impliquées sont: le régime de l’ancien dictateur Assad (lequel est soutenu aujourd’hui par la Russie, l’Iran et la Chine), différentes organisations religieuses et nationales (L’Armée de Libération Syrienne, Le Front Al-Nosra et d’autres), l’Etat turc, le Califat Islamique et le mouvement de libération autonome kurde.
Le conflit qui avait au départ pour but la protection des intérêts de l’impérialisme américain en Syrie et plus généralement au Moyen-Orient, a galvanisé les organisations fondamentalistes et fascistes comme DAECH. Ce dernier, assisté majoritairement par les élites économiques fondamentalistes des régimes du Moyen-Orient, a étendu sa présence et sa dominationtyrannique dans une grande partie de la Syrie et de l’Irak.
Le régime turque ya aussi joué un rôle important, il avait développé avec DAECH d’étroites collaborations économiques, politiques et stratégiques. Le but était de servir ses intérêts au Moyen-Orient contre les populations kurdes et le mouvement kurde, qui se trouvaient dès le début directement visés par DAECH.
Cet affrontement a causé des centaines de milliers de morts, de blessés, de déportés. C’est pourtant au milieu du vacarme de la guerre que s’est constitué un mouvement social et politique de libération qui porte les caractéristiques suivantes:
1) la libération de la population kurde en tant qu’elle subit une oppression et une marginalisation économique, politique et culturelle, vis à vis de l’Etat syrien.
2) la libération d’une grande partie des populations arabes et d’autres ethnies de la tyrannie du régime d’Assad et leur unification sur des bases équitables sur les territoires libérés de Rojava.
3) la libération des femmes et leur implication dans les structures sociales nouvellement créées, en particulier par la participation au combat dans les bataillons du YPJ.
4) l’effort – bien qu’encore à un stade élémentaire en raison de l’intensité de la guerre – de constituer des structures politiques, économiques et sociales qui ont pour principe l’auto-gestion, la participation équitable à l’organisation et aux décisions. Enfin, la mise en place d’un nouveau modèle social, plus horizontal et égalitaire, dont le but n’est pas seulement d’arriver à créer une section révolutionnaire au Moyen-Orient, mais de disséminer dans un même mouvement, les graines de la libération sociale et politique.

A partir de ce cadre, il est du devoirde chaque rebelle internationald’agir selon trois axes :
a) de se tenir effectivement et combativement en solidarité avec l’effort révolutionnaire de Rojava et de tirer des enseignements de l’expérience radicale vivante à chaques niveaux – politique, organisationnel, stratégique.
b) de développer des liens dans la lutte et de les consolider via différents types de relation avec les rebelles du monde entier et avec d’autres mouvements révolutionnaires, partout où se déplient et où sont requis toutes sortes d’effort logistiques, politiques et humains.
c) de raviver le programme de ralliement aux combats révolutionnaires et l’imaginairede la solidarité révolutionnaire internationale,sur le territoire grec et au sein du mouvement révolutionnaire grec.
Considérant ce qui précède, j’ai choisi de rallier il y a quatre mois le mouvement révolutionnaire de Rojava et de participer activement au combat, dans les rangs des Yekîneyên Parastina Gel / Yekîneyên Parastina Jin (Unité de Protection du Peuple et la faction féminine non-mixte YPJ) et de la Brigade Internationale de Libération, membre de la Ligue Révolutionnaire de Solidarité Internationaliste, en me battant non seulement contre les fondamentalistes fascistes de DAECH mais aussi contre les plans du capitalisme international, américain, turque, etc., dont DAECH constitue un instrument et un outil.
Des terres de Rojava, j’envoie mes salutations combatives et un message de résistance aux camarades révolutionnaires de Grèce.
VIVE LA REVOLUTION DE ROJAVA
VIVENT LE YPG/YPJ ET LE BIL
VIVE LA LRSI
JUSQU’A LA VICTOIRE
Ηeval Odyssev
Rojava, le 27 juillet 2015.

Concernant la guerre contre DAECH

– Quelle est la composition politique de la Brigade Internationale de Libération, et quels groupes y participent ?
Les Brigades Internationales de Libération comprennent principalement des organisations révolutionnaires turques mais aussi des organisations et des camarades internationaux venant de différents pays d’Europe,chacun provenant de multiples horizons politiques(marxistes communistes, anarcho-communistes, plus généralement des libertaires et des antifascistes).
Sont exclus les sexistes, les racistes, les nationalistes etles fanatiques.
La Ligue Révolutionnaire de Solidarité Internationaliste est une organisation qui lutte pour la révolution sociale mondiale. Y participent des communistes libertaires et des anarchistes de Grèce. Plus particulièrement, la Ligue a pour but la solidarité concrète sur le terrain des conflits armées internationaux. Elle lutte aux côtés des classes opprimées pour la libération sociale contre la domination des Etats et du Capital.
La solidarité concrète se doit d’avoir les caractéristiques de la lutte sociale sur chaque point de conflit, en brisant les frontières de la tyrannie, de l’oppression et de l’exploitation. Nous avons pour but, parallèlement à l’amplification polymorphe des forces révolutionaires en Syrie, en Irak, en Turquie et plus largement dans le Moyen-Orient, d’ouvrir une voie de solidarité depuis les territoires grec. Par là, on ne vise pas seulement à entreprendre de mettre en place concrètement le programme de la Brigade Internationale de Libération, mais simultanément, de promouvoir au delà des limites locales la coordination et la coopération.
La Ligue ouvre sur le territoire grec des voies pour la discussion avec la révolution de Rojava et pour le façonnement collectif d’un mouvement révolutionaire international. Continue reading Γαλλική μετάφραση της ανταπόκρισης ενός μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης από τη Ροζάβα και της συνέντευξής του στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ

Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο

Για τους συλληφθέντες του NOEXPO 2015 στο Μιλάνο

 

Την 1η Μάη, ημέρα παγκόσμιων διαδηλώσεων για την επέτειο της εργατικής πρωτομαγιάς, εγκαινιάζεται η παγκόσμια έκθεση EXPO 2015 στο Μιλάνο. Οι εκθέσεις EXPO είναι ένα από τα εργαλεία του παγκόσμιου καπιταλισμού και διοργανώνονται σε διαφορετικές πόλεις ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η επιλογή της πόλης του Μιλάνο δεν είναι τυχαία. Αποτέλεσε την έμπρακτη στήριξη του παγκόσμιου κεφαλαίου στην υπό κατάρρευση πριν από λίγα μόλις χρόνια της ιταλικής οικονομίας.
Κατά τη διάρκεια διεξαγωγής των εκθέσεων EXPO κλείνονται μεγάλες βιομηχανικές συμφωνίες μεταξύ κρατών και εταιριών. Βασικότερος στόχος τους είναι η έκθεση και η προώθηση νέων προϊόντων και υπηρεσιών με σκοπό την υπερκατανάλωση και την καπιταλιστική ανάπτυξη. Είναι μια ακόμα «γιορτή» του παγκόσμιου κεφαλαίου όπως οι ολυμπιάδες τα mundial κλπ που πραγματοποιείται σε ειδικά διαμορφωμένα και ελεγχόμενα «πάρκα», η ύπαρξη των οποίων προϋποθέτει τον εκτοπισμό ή την απόκρυψη «υποβαθμισμένων περιοχών» στην εκάστοτε πόλη διεξαγωγής, έκτακτα μέτρα ασφάλειας σε ισχύ παντού, την πλήρη εκμετάλλευση εργασιακών συνθηκών (απλήρωτη εργασία, άθλιες συνθήκες) και τα οικονομικά σκάνδαλα.
Εκείνη την ημέρα στο Μιλάνο ήταν καλεσμένες διαδηλώσεις με αφορμή την Πρωτομαγιά και την ΝO EXPO με τη συμμετοχή του black block με ευρωπαϊκά καλέσματα. Καλέσματα που αποβλέπουν στη διεθνοποίηση της αντίστασης ενάντια σε κράτη και οικονομικούς δυνάστες. Κατά τη διάρκεια της πορείας ξεσπούν βίαιες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, χτυπιούνται δημόσια κτίρια, οικονομικοί στόχοι και πραγματοποιούνται εμπρησμοί και καταστροφές πολυτελών αυτοκίνητων. Την επόμενη της διαδήλωσης, στις 2 του Μάη, ανάμεσα στις προσαγωγές που έγιναν, προσάγονται μετά την έξοδο τους από κατάληψη, 5 έλληνες φοιτητές και υποβάλλονται σε υποχρεωτική λήψη DNA. Continue reading Κείμενο αλληλεγγύης για τους συλληφθέντες της Πρωτομαγιάς (’15) στο Μιλάνο

Για την συνέχιση του αγώνα ενάντια στους “αντιτρομοκρατικούς” και για την απλευθέρωση των πολιτικών κρατούμενων (Δεκέμβρης 2015)

ΑΠΕΝΑΝΤI ΣΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Αυτή τη στιγμή στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι που συμμετείχαν ή κατηγορούνται για συμμετοχή σε ένοπλες επαναστατικές οργανώσεις, κάποιοι καταδικασμένοι σε εκατοντάδες χρόνια φυλάκισης βάση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας.
Οι «αντιτρομοκρατικοί» νόμοι βρίσκονται στην καρδιά της κατασταλτικής πολιτικής του κράτους και συνοδεύουν πάντα τις προσπάθειες ευρύτερων αλλαγών που απαιτούν «κρατική πυγμή». Από το 2001 έως σήμερα επεκτείνονται διαρκώς σε μια εμφανή προσπάθεια να χτυπηθούν πολιτικά οι αντίπαλοι του καθεστώτος που συνιστούν απειλή για την εμπέδωση του «νόμου και της τάξης», συνθήκη ακόμα πιο αναγκαία σε καιρούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Η επαναστατική ένοπλη δράση ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως πολιτική γι’ αυτό στους αγωνιστές κατά καιρούς αποδίδονται διάφοροι χαρακτηρισμοί: κοινοί εγκληματίες, ληστές, συμμορίτες, κατσαπλιάδες, τρομοκράτες , ταραχοποιοί, ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Γεγονός αναμενόμενο, αφού η αποδοχή από το κράτος της πολιτικής φύσης της ένοπλης πάλης, συνεπάγεται και την παραδοχή της ύπαρξης μια ανταγωνιστικής δύναμης που μπορεί να αμφισβητήσει και να ανατρέψει την κυριαρχία του.
Με τον όρο «τρομοκράτες» χαρακτηρίζονται όσοι αντιμάχονται την εξουσία με πρακτικές κυρίως ένοπλες και δεν αναγνωρίζονται ως αυτό που είναι, ως πολιτικά δρώντα άτομα, αλλά επιδιώκεται η αποϊδεολογικοποίησή της δράσης και του λόγου τους σε μια προσπάθεια χειραγώγησης της κοινής γνώμης να πιστέψει ότι η δράση ομάδων με πολιτικά κίνητρα, στόχους και αποτελέσματα δεν είναι πολιτική. Στην προσπάθειά τους αυτή να την εντάξουν στη σφαίρα του κοινού ποινικού εγκλήματος, προβάλλουν και θεωρίες σύμπλευσης ποινικών και πολιτικών.
Από την άλλη πλευρά, σε περίπτωση που μέλη αυτών των ίδιων ομάδων συλληφθούν αντιμετωπίζονται με αμιγώς πολιτικό τρόπο: με ειδικούς νόμους, ειδικά δικαστήρια και ειδικές συνθήκες κράτησης, ενώ παράλληλα τους ασκείται πολιτική δίωξη και οδηγούνται σε δίκες ξεκάθαρα πολιτικές. Παρόλη την προπαγάνδα, φαίνεται ότι δεν υπάρχει πλήρης κοινωνική συναίνεση ως προς την καταδίκη της ένοπλης δράσης, και αυτή την «παρέκκλιση» έρχονται να διορθώσουν οι τρομονόμοι και τα ειδικά δικαστήρια. Έτσι εξαιρέθηκαν από τις δικαστικές αίθουσες οι ένορκοι. Αν η κοινωνία καταδίκαζε ομόθυμα την προοπτική του ένοπλου αγώνα δεν θα χρειάζονταν ούτε ο ιδεολογικός πόλεμος που ασκείται, ούτε η ειδική αντιμετώπιση. Και δεν θα έμπαινε θέμα εξαίρεσης των ενόρκων.
Οι «τρομονόμοι» στοχεύουν κύρια τις ένοπλες οργανώσεις. Συγχρόνως, στο στόχαστρό τους βρίσκεται η έμπρακτη αλληλεγγύη σε μια προσπάθεια πολιτικής απομόνωσης των ένοπλων συντρόφων από τον πολιτικό χώρο που προέρχονται και στέλνοντας ένα γενικότερο μήνυμα εκφοβισμού, ειδικά σε όσους αγωνιστές δρουν ή θέλουν να δράσουν σε ανατρεπτική κατεύθυνση. Τέλος, η αντιτρομοκρατική νομοθεσία παρέχει το πλαίσιο για την αναβάθμιση της ποινικής καταστολής απέναντι σε ένα σύνολο πολιτικών δραστηριοτήτων τέτοιων που δεν περιορίζονται στα στενά πλαίσια της αστικής νομιμότητας.
Η ένοπλη δράση είναι οργανικό κομμάτι του αγώνα και οι στοχεύσεις αυτών των οργανώσεων το αποδεικνύουν περίτρανα καθώς αφορούν κρατικές δομές, πολιτικά πρόσωπα, οικονομικούς στόχους, δυνάμεις καταστολής κλπ., συγκεκριμενοποιώντας έτσι τις γενικότερες στοχεύσεις του ανατρεπτικού κινήματος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι, είτε συμμετείχαν είτε κατηγορήθηκαν για συμμετοχή σε ένοπλες οργανώσεις, προέρχονται από τα «σπλάχνα» του ανατρεπτικού κινήματος και συνεχίζουν την δράση τους μέσα από τις φυλακές της δημοκρατίας.

ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΟΜΟΝΌΜΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΣΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,
τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Συνέντευξη (στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ) με τον σύντροφο Heval Odyssev, μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης που συμμετέχει με το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας στο μέτωπο της Ροτζάβα

(Σημείωση: ο σύντροφος που έδωσε την συνέντευξη είναι Έλληνας, αλλά όπως όλοι οι διεθνιστές που συμμετέχουν στην κουρδική αντίσταση και στην επανάσταση της Ροζάβα έχει πάρει και κουρδικό όνομα και με αυτό εκφράζει πλέον την διεθνιστική τοποθέτησή του.)

– Περιέγραψε μας όσο μπορείς, αυτά που θα ήθελες να αναφέρεις από τη μέχρι τώρα εμπειρία σου στην Ροτζάβα.

Μετά από πρόταση του συντρόφου, αντί της πρώτης ερώτησης δημοσιεύουμε το κείμενο ενημέρωσης-καλέσματος που είχε στείλει ο ίδιος από την Ροζάβα.

Ανταπόκριση

ενός μαχητή του Επαναστατκού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης

και του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας από το μέτωπο της Ροζάβα:

Τα τελευταία τρία χρόνια εξελίσσεται στις περιοχές του συριακού Κουρδιστάν ένας αιματηρός πόλεμος ο οποίος, τουλάχιστον όσον αφορά τα εδάφη της Ροζάβα, τείνει να λάβει χαρακτηριστικά κοινωνικού και πολιτικού απελευθερωτικού πολέμου.
Στην σύγκρουση αυτή τα κυριότερα εμπλεκόμενα μέρη είναι το προηγούμενο δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ (το οποίο στηρίζεται σήμερα από την Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα), διάφορες εθνικές και θρησκευτικές οργανώσεις (Απελευθερωτικός Συριακός Στρατός, Αλ Νούσρα και άλλες), το τουρκικό κράτος, το Ισλαμικό Χαλιφάτο και το κουρδικό αυτονομιστικό απελευθερωτικό κίνημα.
Η έναρξη της διαμάχης, που είχε ως αιτία την εξασφάλιση των συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον συριακό χώρο και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, εξέθρεψε θεοκρατικές και φασιστικές οργανώσεις όπως το ISIS, το οποίο, ενισχυόμενο περαιτέρω από τις θεοκρατικές και οικονομικές ελίτ των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής εξάπλωσε την παρουσία του και την τυραννική κυριαρχία του σε μεγάλο μέρος της Συρίας και του Ιράκ.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το τούρκικο καθεστώς, το οποίο ανέπτυξε με το ISIS στενές οικονομικές, πολιτικές και επιχειρησιακές σχέσεις, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του στην Μέση Ανατολή, ενάντια στους κουρδικούς πληθυσμούς και στο κουρδικό κίνημα, τα οποία βρέθηκαν εξ αρχής στο στόχαστρο του ISIS.
Η σύγκρουση αυτή έχει επιφέρει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, εκτοπισμένους. Μέσα όμως στον ορυμαγδό του πολέμου ένα κοινωνικό-πολιτικό απελευθερωτικό κίνημα συντελείται, το οποίο φέρει τα εξής χαρακτηριστικά:
1) της απελευθέρωσης του κουρδικού πληθυσμού, ως του πιο καταπιεσμένου και οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά περιθωριοποιημένου κομματιού, στα πλαίσια του συριακού κράτους.
2) της απελευθέρωσης μεγάλου μέρους αραβικών και άλλων εθνοτικών κομματιών από την τυραννία του καθεστώτος του Άσαντ και της ενοποίησής τους με όρους ισότιμης κοινότητας μέσα στα απελευθερωμένα εδάφη της Ροζάβα.
3) της απελευθέρωσης των γυναικών και της ενεργοποίησής τους στις νεοϊδρυθείσες κοινωνικές δομές, ιδιαίτερα μέσω της μαχητικής συμμετοχής τους στα τάγματα του YPJ.
4) της απόπειρας, μολονότι λόγω της σφοδρότητας του πολέμου είναι ακόμη σε αρχικά στάδια, να συγκροτηθούν πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές που έχουν τον χαρακτήρα της αυτοοργάνωσης, της ισότιμης συμμετοχής στην οργάνωση και στις αποφάσεις, στο στήσιμο ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, πιο οριζόντιου και εξισωτικού, γεγονός που αποτελεί όχι μόνο επαναστατική τομή στο χώρο της Μέσης Ανατολής, αλλά ταυτόχρονα ρίχνει τους σπόρους της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι καθήκον κάθε διεθνιστή επαναστάτη να κινηθεί σε τρεις άξονες:
α) να σταθεί έμπρακτα και μαχητικά αλληλέγγυος στην προάσπιση του επαναστατικού εγχειρήματος της Ροζάβα και να διδαχθεί από την ζώσα ριζοσπαστική εμπειρία σε κάθε επίπεδο, πολιτικό, οργανωτικό, μαχητικό.
β) να αναπτύξει αγωνιστικά και να σταθεροποιήσει δεσμούς και πολύπλευρες σχέσεις με τους επαναστάτες παγκοσμίως και με άλλα επαναστατικά κινήματα, όπου αυτά εξελίσσονται, στηρίζοντας υλικοτεχνικά, πολιτικά και με ανθρώπινο δυναμικό κάθε τέτοια προσπάθεια.
γ) να ξαναζωντανέψει το πρόταγμα της συστράτευσης στους επαναστατικούς αγώνες και το φαντασιακό της επαναστατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης και στον ελλαδικό χώρο και στο ελλαδικό επαναστατικό κίνημα.
Στη βάση των παραπάνω, επέλεξα να συστρατευτώ εδώ και τέσσερις μήνες στο επαναστατικό κίνημα στη Ροζάβα και να συμμετέχω ενεργά στον αγώνα, μέσα από τις τάξεις των Yekîneyên Parastina Gel / Yekîneyên Parastina Jin (Μονάδες Άμυνας Λαού/Μονάδες Άμυνας Γυναικών) και του International Freedom Battalion (Διεθνές Τάγμα Ελυθερίας), ως μέλος του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης, πολεμώντας όχι μόνο ενάντια στον θεοκρατικό φασισμό του ISIS αλλά και ενάντια στα σχέδια του διεθνούς καπιταλισμού, αμερικανικού, τουρκικού κτλ, του οποίου το ISIS αποτελεί όργανο και εργαλείο.
Από τα χώματα της Ροζάβα στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς και μήνυμα αντίστασης στους συντρόφους επαναστάτες στην Ελλάδα.

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ
ΖΗΤΩ ΤΑ YPG/YPJ ΚΑΙ ΤΟ IFB
ΖΗΤΩ Ο ΕΣΔΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Heval Odyssev
Rojava, 27-7-2015

Σχετικά με τον πόλεμο κατά του ΙΚ:

– Ποιά είναι η πολιτική σύσταση του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας, και ποιά της ομαδας που συμμετέχεις;
Το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας αποτελείται κυρίως από επαναστατικές οργανώσεις της Τουρκίας, αλλά και οργανώσεις και διεθνιστές συντρόφους από διάφορες χώρες της Ευρώπης, με ένα εύρος πολιτικών κατευθύνσεων (μαρξιστές κομμουνιστές, αναρχικοί κομμουνιστές, γενικότερα ελευθεριακοί και αντιφασίστες). Αποκλείονται άνθρωποι με σεξιστικές, ρατσιστικές, εθνικιστικές και μισαλλόδοξες αντιλήψεις.
Ο Επαναστατικός Σύνδεσμος Διεθνιστικής Αλληλεγγύης είναι μια οργάνωση που αγωνίζεται για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση και συμμετέχουν ελευθεριακοί κομμουνιστές και αναρχικοί από την Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, ο Σύνδεσμος έχει στόχο την έμπρακτη αλληλεγγύη στο διεθνές πεδίο των ένοπλων συρράξεων από την πλευρά των ταξικά καταπιεσμένων που αγωνίζονται στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης από την κυριαρχία των κρατών και του κεφαλαίου. Η έμπρακτη αλληλεγγύη οφείλει να έχει τα χαρακτηριστικά της κοινής πάλης σε κάθε επίμαχο σημείο, σπάζοντας τα σύνορα της τυραννίας, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης. Επιδιώκουμε, παράλληλα με την πολύμορφη ενίσχυση των επαναστατικών δυνάμεων στην Συρία, το Ιράκ, την Τουρκία και ευρύτερα στον κόσμο της Μ. Ανατολής, το άνοιγμα ενός δρόμου αλληλεγγύης από τον ελλαδικό χώρο, ο οποίος όχι μόνο θα επιχειρήσει να πραγματώσει έμπρακτα το πρόταγμα της Διεθνιστικής Επαναστατικής Αλληλεγγύης, αλλά ταυτόχρονα θα προωθήσει τον συντονισμό και την σύμπραξη έξω από τα τοπικά όρια. Ο ΕΣΔΑ ανοίγει στον ελλαδικό χώρο δρόμους συνάντησης με την επανάσταση της Ροζάβα και συνδιαμόρφωσης ενός διεθνούς επαναστατικού κινήματος. Continue reading Συνέντευξη (στην εφημερίδα ΑΠΑΤΡΙΣ) με τον σύντροφο Heval Odyssev, μαχητή του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης που συμμετέχει με το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας στο μέτωπο της Ροτζάβα

Αφίσα ενάντια στις διώξεις από το ιταλικό κράτος και τα ευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψης για την διεθνή διαδήλωση της πρωτομαγιάς του ΄15 στο Μιλάνο

ΑΣΜΠΑ Φ5

Για τον τούρκο συναγωνιστή που έπεσε στην Ροζάβα

 Μήνυμα του έλληνα αναρχικού συντρόφου Heval Odyssev, που πολέμησε για την επανάσταση στην Ροζάβα, στην εκδήλωση μνήμης που πραγματοποιήθηκε στο Πολυτεχνείο στις 7/10, για τον τον τούρκο κομμουνιστή επαναστάτη του BOG, Αζίζ Γκιουλέρ (Ρασίχ Κουρτουλούς):

 Ο κομμουνιστής σύντροφος Αζίζ Γκιουλέρ μέλος των Ενωτικών Απελευθερωτικών Δυνάμεων (BOG) έδωσε την ζωή του στη μάχη ενάντια στις φασιστικές συμορίες του ISIS και υπέρ της επανάστασης στη Ροζάβα και την Μ. Ανατολή. Για όσους τον γνωρίσαμε συστρατευμένοι στους κόλπους του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας ως Ρασίχ Κουρτουλούς έμεινε αποτυπωμένος στη μνήμη μας ως ένας ασίγαστος μαχητής διεθνιστής επαναστάτης, στρατευμένος στον αγώνα, όπου αυτός τον καλούσε να παρουσιαστεί. Βρεθήκαμε από κοινού σε ίδια μέτωπα του αγώνα για την επανάσταση στη Ροζάβα. Χάσαμε κοινούς συντρόφους και κινδυνέψαμε από κοινές επιχειρήσεις του εχθρού. Η παρουσία και ο αγώνας του καταδεικνύουν σε όλο τους το μέγεθος το επαναστατικό πρόταγμα και την αυταπάρνηση που χαρακτήριζαν τον σύντροφο Ρασίχ Κουρτουλους. Η μνήμη του θα μείνει χαραγμένη μέσα στις καρδίες μας φωτίζοντας τον δρόμο του αγώνα, του διεθνισμού και της επανάστασης.
Την τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στα απελευθερωμένα εδάφη της Ροζάβα ο ενθουσιασμός του είχε αποκτήσει διπλή όψη. Μια στη Ροζάβα και την άλλη στην Τουρκία όπου φουντώνει ξανά ο επαναστατικός αγώνας και πέφτουν από στοχευμένα πυρά επαναστατών οι μισθοφόροι του ταξικού εχθρού. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, μέσα από τους αγώνες που δίνουν από κοινού Τούρκοι και Κούρδοι επαναστάτες ενάντια στο ισλαμοφασιστικό κράτος του Ερντογάν, ο αγώνας του συντρόφου Ρασίχ Κουρτουλούς είναι ακόμη πιο επίκαιρος. Η διεθνιστική αλληλεγγύη και η σύνδεση των αγώνων και των επαναστατών ακόμη πιο σημαντική.

ΡΑΣΙΧ ΚΟΥΡΤΟΥΛΟΥΣ: ΠΑΡΩΝ!

Ζήτω η επανάσταση της Ροζάβα

Ζήτω το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας – Ζήτω το YPG/YPJ

Ζητω η διεθνιστική αλληλεγγύη.

Heval Odyssev
Αθήνα
7/10/2015

 

Η τελετή του πεσόντα διοικητή του BÖG, Aziz Güler (Αζίζ Γκουλέρ)

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=sJRDoduddKc[/youtube]

Παρέμβαση της ΑΣΜΠΑ έξω από το στρατοδικείο Ιωαννίνων στην συγκέντρωση αλληλεγγύης με τον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Ιάσωνα Κ. Πέμπτη 15 Οκτώβρη 2015

DSC_0103[1]

Το κείμενο που μοιράστηκε:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΝ ΟΛΙΚΟ ΑΡΝΗΤΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΙΑΣOΝΑ Κ.

   Κάλεσμα σε μετωπικό αντιμιλιταριστικό αγώνα,
  από τον Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη,
εκ’ μέρους της Αναρχικής Συλλογικότητας
                             για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ο Ιάσoνας Κ. δικάζεται στις 15 Οκτώβρη 2015 από το στρατοδικείο Ιωαννίνων, επειδή αρνείται να υπηρετήσει την πολεμική μηχανή των αφεντικών. Η κατασταλτική επιχείρηση εναντίον ενός ακόμα Ολικού Αρνητή Στράτευσης αποτελεί άλλη μια απόπειρα θωράκισης της δολοφονικής αιχμής του κράτους, μέσα σ’ ένα πλήθος αλλεπάλληλων διώξεων, καταδικαστικών αποφάσεων και μεγάλων χρηματικών προστίμων, που εντείνονται τα τελευταία χρόνια για το σύνολο των Αρνητών.
Διόλου τυχαία, η εντατικοποίηση της μιλιταριστικής αντίδρασης συνοδεύει την όξυνση της στρατοκρατικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Η ντόπια αστική τάξη προετοιμάζει τον διακρατικό πόλεμο για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση του Αιγαίου, πίσω από την σημαία της ΑΟΖ. Η αριστερή διαχείριση, αφού είχε εγγυηθεί πριν ακόμα από τις εκλογές του Γενάρη την συνέχιση της εθνικιστικής στρατηγικής, εμβαθύνει την στρατοκρατική συμμαχία με την στρατιωτική δικτατορία της Αιγύπτου και με το ισραηλινό κράτος, τον χωροφύλακα-σφαγέα της μεσογειακής Ανατολής και μεγάλο εξαγωγέα τεχνολογίας και τεχνογνωσίας γενοκτονίας. Πρόσφατα, το ελληνικό κράτος, ως πειθήνιος ακόλουθος του ΝΑΤΟϊκού διευθυντηρίου, έδωσε στήριξη στις αιματηρές επιχειρήσεις του τουρκικού κράτους εναντίον του κουρδικού αυτονομιστικού κινήματος και των λαών της Ανατολίας και της Μεσοποταμίας. Το «πρώτα η Ελλάδα» που είχε πει ο Σημίτης πριν μιάμιση δεκαετία για να δικαιολογήσει την στήριξη στους ΝΑΤΟϊκούς βομβαρδισμούς στην Γιουγκοσλαβία, μοιάζει με ευφυολόγημα μπροστά στην σημερινή πολεμική στρατηγική του ελληνικού κράτους.
Η αλληλοσφαγή στην ανατολική Μεσόγειο στήνεται βήμα βήμα. Ωστόσο, στα θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Τουρκίας διεξάγεται καθημερινά μια μαζική εξόντωση. Οι ένοπλοι μηχανισμοί του ελληνικού κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με την συνδρομή φασιστικών συμμοριών, δολοφονούν μαζικά πρόσφυγες, για να κρατήσουν τον έλεγχο του ταξικού συνόρου ανάμεσα στις προνομιούχες κάστες της Ευρώπης και στους κατατρεγμένους της καπιταλιστικής περιφέρειας που έχουν πληγεί από τον πόλεμο των εξουσιών. Αν βλέπαμε τον διακρατικό πόλεμο που έρχεται, υποτιμώντας τον μονομερή άγριο ταξικό πόλεμο που ήδη μένεται, θα μέναμε εγκλωβισμένοι σε μια εθνική ανάλυση. Ο ελλαδικός χώρος βρίσκεται ήδη σε κατάσταση ανοιχτού πολέμου. Από την προλεταριακή-κοινωνική σκοπιά, είναι αναγκαίο να αντισταθούμε ενεργητικά στην στρατοκρατική κυριαρχία με κάθε εφικτό τρόπο και να συγκροτήσουμε ένα ισχυρό αντιμιλιταριστικό κίνημα.
Όταν πριν έναν αιώνα οι σοσιαλδημοκράτες της Ευρώπης υποδαύλισαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα έσπρωξαν τους ναζιστές προς την εξουσία, χαρακτηρίστηκαν από το επαναστατικό κίνημα ως σοσιαλσοβινιστές και σοσιαλφασίστες. Τότε όμως, υπήρχε ακόμα χώρος για ρεφορμιστικές αυταπάτες. Σήμερα, ο πόλεμος του κεφάλαιου και ο εθνικισμός δεν μπορούν πια να βρουν κανένα σοσιαλιστικό έρισμα. Ο ταξικός πόλεμος αποκαλύπτεται με απόλυτη ωμότητα. Από την μια πλευρά βρίσκονται οι προνομιούχες κάστες του αστικού κόσμου. Από την άλλη πλευρά βρίσκεται το μεγάλο ποτάμι των ταξικά καταπιεσμένων του πλανήτη που λεηλατούνται και δολοφονούνται σαν αδιάφορα νούμερα για την διακρατική καπιταλιστική οικονομία.
Η γραμμή του μετώπου έχει χαραχτεί με αίμα. Καιρός να πάρουμε θέση μάχης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ

Μετάφραση της ανάλυσης της Λαϊκής Αναρχικής Ένωσης (UNIPA – BRAZIL) για την επανάσταση της Ροζάβα και την διεθνιστική αλληλεγγύη

unipa1

Πόλεμος και επανάσταση στα χαρακώματα της Ροζάβα:
Τοποθέτηση των επαναστατών αναρχικών.

44η Προκήρυξη της Αναρχικής Λαϊκής Ένωσης (UNIPA)
Βραζιλία, Μάρτης 2015

Text in english

Ο αγώνας για την ελευθερία του Κουρδιστάν δεν ξεκίνησε σήμερα. Ο κουρδικός λαός κάνει αγώνα για την αυτοδιάθεση, που καλύπτει αιώνες μάχης στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Μεταξύ πολέμων και εξεγέρσεων, εξωτερικής κυριαρχίας ή ελέγχου και καταπίεσης από τις ίδιες του τις ολιγαρχίες, η ιστορία του αγώνα αυτού του λαού, ιδιαίτερα η πρόσφατη ιστορία, ξεκινά να προκαλεί ενδιαφέρον σε όλο τον κόσμο. Άλλωστε, ποιοι είναι αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες που σήμερα μάχονται και αντιστέκονται στην προέλαση του Ισλαμικού Κράτους στα βόρεια της Συρίας; Ο διεθνής τύπος και οι κυβερνήσεις δεν έχουν συμφέρον να κοινοποιήσουν πληροφορίες.
Σήμερα, τα μάτια του κόσμου στρέφονται προς την ηρωική αντίσταση και τις νίκες των λαϊκών μαζών στο Κομπάνι εναντίον του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Συρίας (ISIS). Οι πρόσφατες συγκρούσεις στην περιοχή που περιλαμβάνει την Τουρκία, το Ιράκ και τη Συρία είναι στόχος της ιμπεριαλιστικής επέμβασης και του ελέγχου και των τζιχαντιστικών ομάδων που αμφισβητούν τον γεωπολιτικό ανασχεδιασμό της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.
Η ένοπλη αντίσταση στο Κομπάνι εισέρχεται σήμερα σε ένα σύνθετο θέατρο πολιτικο-στρατιωτικών επιχειρήσεων και το οποίο επιβάλει στην ατζέντα των επαναστατών και των αναρχικών έναν θεωρητικό, στρατηγικό και προγραμμτικό διάλογο. Η θερμή αλληλεγγύη απ’ όλο τον κόσμο και ο κυματισμός της μαύρης σημαίας στα χαρακώματα του Κομπάνι μας δείχνουν την σημασία της διεθνούς αλληλεγγύης για το προχώρημα του αγώνα και μιας αναρχικής γραμμής η οποία δεν το βάζει στα πόδια, αποφεύγοντας τα καθήκοντα της επανάστασης.
Ωστόσο, πέρα από μόνο μια απλουστευτική υπεράσπιση(ακόμα και αισθητική) ή έναν ανεύθυνο και πουριστικό κριτικισμό(πασιφιστικό ή σεχταριστικό), σήμερα είναι θεμελιακή μια τοποθέτηση των επαναστατών αναρχικών ώστε να επηρεάσουν τα γεγονότα, για την υπεράσπιση και την προώθηση των κατακτήσεων του κουρδικού λού και των εργαζόμενων μαζών όλου του κόσμου. Επιζητώντας να συμβάλουμε με μια επαναστατική και αναρχική ανάλυση και με έναν μαχητικό σκοπό δημοσιεύουμε, εμείς από την Αναρχική Λαϊκή Ένωση, αυτή την ανακοίνωση. Continue reading Μετάφραση της ανάλυσης της Λαϊκής Αναρχικής Ένωσης (UNIPA – BRAZIL) για την επανάσταση της Ροζάβα και την διεθνιστική αλληλεγγύη

Analysis about Rojava revolution and internationalist solidarity, from the Anarchist Popular Unity (UNIPA – Brazil)

unipa1
War and revolution in the trenches of Rojava:
Position of the revolutionary anarchists

Comunique No. 44 of the Anarchist Popular Unity (UNIPA)
Brazil, March 2015

Κείμενο στα ελληνικά

 The struggle for the freedom of Kurdistan did not start today. The Kurdish people has a struggle for self-determination that covers centuries of combat in the region of Mesopotamia. Among wars and uprisings, external domain or control and repression by the own oligarchies, the history of fight of this people, particularly the recent history, begins to create interests all over the world. After all, who are these men and women which today combat and resist to the advance of the Islamic State in the north of Syria? The international press and the governments do not have interest in divulging information.
Today, the eyes of the world turn toward the heroic resistance and victories of the popular masses in Kobanê against the Islamic State of Iraq and Syria (ISIS). The recent clashes in this region which embraces the Turkey, Iraq and Syria is target of the imperialist intervention and control and of jihadist groups which dispute the geopolitical redesign of the North Africa and Middle East.
The armed resistance in Kobanê is inserted today in a complicated theater of political-military operations and which imposes on the agenda the theoretical, strategical and programmatic debate of the revolutionaries and anarchists. The warm solidarity around the world and the waving of the black flags once more in the trenches of Kobanê show us the importance of the international solidarity to the advance of the struggle and of a anarchist line which does not run away the tasks of the revolution.
However, more than just a simplistic defense (and even aesthetic) or an irresponsible and purist criticism (pacifist or sectarian), today is fundamental a position of the revolutionary anarchists in order to influence in the events, for defending and advancing in the conquests of the Kurdish people and of the working masses of the entire world. It is seeking to contribute with a revolutionary and anarchist analysis and with a militant goal that us from UNIPA release this comunique. Continue reading Analysis about Rojava revolution and internationalist solidarity, from the Anarchist Popular Unity (UNIPA – Brazil)

Πρώτη ανακοίνωση και blog της κατάληψης του ΤΕΙ Αθήνας

Το blog της κατάληψης του ΤΕΙ Αθήνας: https://katalipsiteiath.espivblogs.net/

_____________________________________

Ανακοίνωση κατάληψης του Τ.Ε.Ι. Αθήνας

 

    Σήμερα, Κυριακή 13/09/2015 προχωράμε στην κατάληψη του Τ.Ε.Ι. Αθήνας ως κίνηση έμπρακτης αλληλεγγύης στους αγώνες που διαμορφώνονται και διαδραματίζονται στην παρούσα χρονική και πολιτική συγκυρία. Πιο αναλυτικά:
Την άνοιξη του 2014, ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός, ένας από τους τέσσερις συλληφθέντες της υπόθεσης της διπλής απαλλοτρίωσης στο Βελβεντό Κοζάνης, δίνει πανελλήνιες μέσα από τη φυλακή. Την ίδια χρονιά περνάει σε μια από τις σχολές του Τ.Ε.Ι. Αθηνών και έτσι, βάσει της νομοθεσίας του ίδιου του κράτους, δικαιούται να λαμβάνει εκπαιδευτικές άδειες για τις οποίες και κάνει αίτηση. Παρόλα αυτά, οι αιτήσεις αυτές καταλήγουν στα αζήτητα, γεγονός το οποίο ωθεί τον Νίκο Ρωμανό να τις διεκδικήσει ξεκινώντας απεργία πείνας στις 10/11/2014 και μετέπειτα απεργία δίψας στις 10/12/2014.
Τον αγώνα του πλαισιώνει ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης, το οποίο συνδράμει στην πίεση που ασκείται στο κράτος με καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, μαζικές διαδηλώσεις, παρεμβάσεις και επιθέσεις σε εμπορικούς και κρατικούς στόχους και μηχανισμούς. Μετά από 31 μέρες αγώνα, ο υπ. Δικαιοσύνης παρουσίασε νέα τροπολογία που προβλέπει πως στους φοιτητές ή σπουδαστές σε ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα κρατουμένους, καταδίκους και υποδίκους μπορεί να χορηγείται άδεια με ηλεκτρονική επιτήρηση, εφόσον έχουν με επιτυχία παρακολουθήσει το ένα τρίτο (1/3) των μαθημάτων και εργαστηρίων επί ένα ακαδημαϊκό εξάμηνο εντός των τειχών. Η τροπολογία γίνεται δεκτή και ο Νίκος Ρωμανός τερματίζει την απεργία πείνας και δίψας.
Ο Ν. Ρωμανός παρακολούθησε με επιτυχία το 1/3 των μαθημάτων και εργαστηρίων ακριβώς όπως προέβλεπε η τροπολογία. Βάσει αυτού είχε το δικαίωμα με την έναρξη του εαρινού εξαμήνου του 2015 να παρακολουθεί κανονικά τα μαθήματα της σχολής του στο ΤΕΙ Αθήνας με την προβλεπόμενη ηλεκτρονική επιτήρηση. Παρόλα αυτά το κράτος με την πρόφαση της υλικοτεχνικής ανεπάρκειας του ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης (βραχιολάκι), καθώς και το σκόπιμα ασαφές περιεχόμενο της τροπολογίας ως προς το ποιος είναι υπεύθυνος για την  τελική απόφαση για το αν τελικά δικαιούται ο Ν. Ρωμανός τις εκπαιδευτικές άδειες ή όχι, κωλυσιεργεί μέχρι και σήμερα τις διαδικασίες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να πάρει τις εκπαιδευτικές άδειες και να παρακολουθήσει τα μαθήματα.
Τον αγώνα του Ρωμανού, ακολούθησε ένας ευρύτερος αγώνας απεργιών πείνας πολιτικών και κοινωνικών κρατουμένων. Παράλληλα, απεργία πείνας ξεκίνησαν τα φυλακισμένα μέλη της ΣΠΦ και η αναρχική Αγγελική Σπυροπούλου, με αίτημα την απελευθέρωση της Αθηνάς Τσάκαλου, μητέρας του Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου, και της Εύης Στατήρη, συζύγου του Γεράσιμου Τσάκαλου, τις οποίες το κράτος προφυλάκισε ως αντίποινα για την ματαιωμένη απόπειρα απόδρασης των μελών της ΣΠΦ από τις φυλακές Κορυδαλλού στις αρχές Γενάρη 2015. Η Εύη Στατήρη παραμένει εκδικητικά και εκβιαστικά προφυλακισμένη μετά από 6 αιτήσεις αποφυλάκισής της. Και για αυτόν τον λόγο από τη Δευτέρα 14/09 ξεκινάει απεργία πείνας. Την ίδια στιγμή, η Αθηνά Τσάκαλου παραμένει σε καθεστώς ομηρίας εντός των ορίων της Σαλαμίνας, στερούμενη το επισκεπτήριο στα παιδιά της αλλά και την πρόσβαση στην απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Σκοπός της κατάληψης, ως συνέχεια και αναπόσπαστο κομμάτι των αγώνων των πολιτικών κρατουμένων, είναι να επαναφέρει το ζήτημα του Ρωμανού στην επικαιρότητα γνωστοποιώντας παράλληλα τον αγώνα της Στατήρη μέσω του σαμποτάζ στην ομαλή λειτουργία του Τ.Ε.Ι. Αυτή η κίνηση επιδιώκει να διευρύνει τις στοχεύσεις της, περιλαμβάνοντας στο πολιτικό της πλαίσιο τον αντιφασιστικό αγώνα με αφορμή την επέτειο της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, τις δολοφονίες, τον εγκλεισμό και τα πογκρόμ κατά προσφύγων και μεταναστών, καθώς και το αντιεκλογικό πρόταγμα. Η χρονική περίοδος που διανύουμε αποτελεί την αποκορύφωση ενός ανηλεούς πολέμου ενάντια στους μετανάστες και στους πρόσφυγες. Το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με το διακρατικό οργανισμό της Ε.Ε. τους εκμεταλλεύεται, τους αιχμαλωτίζει και τους δολοφονεί μαζικά τόσο στα σύνορα όσο και στο εσωτερικό των χωρών.
Η άρση των περιοριστικών όρων του Κασιδιάρη της Χρυσής Αυγής από το ίδιο δικαστικό συμβούλιο, που απέρριψε την αίτηση της Εύης Στατήρη, έρχεται να συμπληρώσει το παζλ που αναδεικνύει τη φασιστική φύση του κρατικού μηχανισμού. Ενός μηχανισμού που εδώ και χρόνια δίνει χώρο και πόρους στη ναζιστική οργάνωση προκειμένου να δρα ανενόχλητα σε συνεργασία με την ελ.ας. χτυπώντας και δολοφονώντας μετανάστες και κοινωνικούς αγωνιστές, όπως στις περιπτώσεις του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα.
Μεγάλο μέρος της κοινωνίας και του λεγόμενου αγωνιστικού κινήματος εναπόθεσε τις ελπίδες του για την άμβλυνση των παραπάνω πρακτικών στην εκλογή του Σύριζα τον Γενάρη 2015. Το εμπόριο ελπίδας όμως χρεωκόπησε. Όπως ήταν αναμενόμενο, τίποτα δεν άλλαξε. Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση πήρε την πιο απροκάλυπτη μορφή της με την ψήφιση του 3ου και πλέον σκληρότερου μνημονίου. Για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο χρόνο προκυρήσσονται εκλογές με τους ψηφοφόρους να καλούνται εκ νέου να διαλέξουν τους εκμεταλλευτές τους, να συνθηκολογήσουν στην εξόντωσή τους και να νομιμοποιήσουν την εφαρμογή του 3ου μνημονίου.
Εμείς ως Αναρχικοί / Αντιεξουσιαστές προτάσσουμε τον συνεχή, ακηδεμόνευτο αγώνα ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και κάθε εξουσία για την ολική ρήξη με το υπάρχον.

– ΑΜΕΣΗ ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΔΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ
– ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΗΣ ΣΤΑΤΗΡΗ
– ΑΡΣΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
– ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΟΥ ΕΚΦΑΝΣΗ
– ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΚΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΕΣΜΙΚΗ-ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Καλούμε σε πλαισίωση της κατάληψης και των δράσεων της.
Ανοιχτή συνέλευση σήμερα 13/09 στις 18:00 στον χώρο του ΤΕΙ.

Συνέλευση αναρχικών/αντιεξουσιαστών του κατειλημμένου Τ.Ε.Ι. Αθήνας

_____________________________

Ανακοίνωση Νίκου Ρωμανού

 

Εδώ και κάποιες μέρες αναρχικοί σύντροφοι και συντρόφισσες έχουν προχωρήσει στην κατάληψη του ΤΕΙ Αθηνών δημιουργώντας ένα κέντρο αγώνα που στόχο έχει να αποτελέσει ένα ορμητήριο ανατρεπτικών προθέσεων.

Το πολιτικό πλαίσιο που έχει τεθεί από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες που έχουν προχωρήσει στην κατάληψη αφορά τόσο την υπόθεση μου όσο και την Έυη Στατήρη που έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Δευτέρα απαιτώντας την απελευθέρωση της καθώς και την τωρινή πολιτική συγκυρία με την επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τους Χρυσαυγίτες και το εκλογικό τσίρκο του Σεπτεμβρίου.

Σήμερα η υπηρεσιακή υπουργός παιδείας Ευφροσύνη Κιάου εξέδωσε μια ανακοίνωση με την οποία ζητεί τον τερματισμό της κατάληψης ενώ έχει το θράσος να εκφέρει προσωπική άποψη γύρω από την βούληση μου η οποία όπως λέει δεν εκφράζετε μέσα από αυτή την κατάληψη.

Για να τελειώνουμε με την κοροϊδία ας ξεκαθαριστεί ότι η βούληση μου εκφράζετε με τον πιο όμορφο τρόπο από τους συντρόφους που κατάλαβαν το ΤΕΙ Αθήνας καθώς και από όσους επιμένουν να σχεδιάζουν απελευθερωτικές διαδρομές στον χάρτη της αναρχικής εξέγερσης.

Διαδρομές κατά τις οποίες κυβερνητικά κτήρια και πανεπιστήμια καταλαμβάνονται, μπάτσοι και φασίστες τσακίζονται στην μέση του δρόμου, πολιτικοί και δικαστές αναζητούν δρόμους διαφυγής από τα φλεγόμενα σπίτια τους.

Διαδρομές όπου η άγρια ομορφιά της αναρχίας συγκρούεται με την έννομη τάξη του πολιτισμένου κόσμου.

Αν η Ευφροσύνη Κιάου θέλει να αναζητήσει ευθύνες για αυτή την κατάσταση ας τις αναζητήσει στους προκατόχους της γιατί υπάρχουν συγκεκριμένα πρόσωπα της πολιτικής και δικαστικής εξουσίας που εδώ και εφτά μήνες μαζί με την υπόλοιπη συμμορία παλιάτσων του Σύριζα εξαπατούν σε συνεχή βάση τους πολιτικούς κρατούμενους.

Είναι ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Νίκος Παρασκευόπουλος ο οποίος ψήφισε μια τροπολογία κουρελόχαρτο για να σταματήσει η ποινικοποίηση των συγγενών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς την οποία κανένας δικαστής δεν λαμβάνει υπ’ όψιν του γεγονός το οποίο αγνοεί επιδεικτικά.

Ο συγκεκριμένος είναι αυτός που δεν έβγαζε σκόπιμα την υπουργική απόφαση για την υπόθεση μου και όταν τελικά το έκανε ήταν μια υπουργική απόφαση χειρότερη από τον νόμο του Αθανασίου με τον οποίο καταργούνταν η γνωμοδότηση του ανακριτή. Είναι τα δικαστικά συμβούλια με αιχμή του δόρατος τον Νικόπουλο που απορρίπτουν όλες τις αιτήσεις αποφυλάκισης της Εύης και ο οποίος επαλειμμένος απορρίπτει όλες τις αιτήσεις μου για εκπαιδευτική άδεια.

Σε αντίθεση λοιπόν με τις θέσεις εξουσίας τις οποίες όλοι αυτά τα καθάρματα υπηρετούν προσωρινά κατά την διάρκεια της καριέρας τους, οι ευθύνες για τις επιλογές τους ούτε αποσύρονται ούτε συνταξιοδοτούνται και θα παραμείνουν εκεί χαραγμένες στα μυαλά και στην μνήμη όλων εκείνων των ανθρώπων που ποτέ δεν διέγραψαν έννοιες όπως η αλληλεγγύη, η εξέγερση και η επίθεση από μέσα τους.

Αν η υπουργός παιδείας και τα στελέχη της κυβέρνησης θέλουν να προχωρήσουν σε κατασταλτική επιχείρηση εναντίων της κατάληψης ας αναλάβουν τις ευθύνες των επιλογών τους και ας χρεωθούν οι ίδιοι το πολιτικό κόστος στα χνάρια του Πανούση.

Το να χρησιμοποιούν εμένα για να λειάνουν το έδαφος μιας ενδεχόμενης επέμβασης είναι ένας προφανής θρασύδειλος πολιτικαντισμός.

Αυτά τα λίγα προς αποκατάσταση της αλήθειας.

Για την αναρχική αντεπίθεση στον κόσμο της εξουσίας!

Αλληλεγγύη στους καταληψίες του ΤΕΙ Αθήνας!

Λευτεριά στην Εύη Στατήρη απεργό πείνας από 14/9 !

Νίκος Ρωμανός

Κείμενο που μοιράστηκε στο Κερατσίνι στην 2η επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

  Χθες, Πέμπτη 17 Σεπτέμβρη 2015, στο κέντρο της Αθήνας άναψαν πάλι οι φλόγες της εξέγερσης, με την πορεία που είχε καλέσει η «Συνέλευση αναρχικών ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και φασίστες». Το οργανωτικό κάλεσμα είχε θέσει στο στόχαστρο την δομική συνάφεια της φασιστικής δράσης με την κρατική κυριαρχία και επικαιροποιούσε το πρόταγμα του μαχητικού αντικρατικού, αντικαπιταλιστικού και αντιφασιστικού αγώνα:
« Δυο χρόνια μετά την κρατική δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα από τους μισθοφόρους μιας ναζιστικής οργάνωσης, η κρατική τρομοκρατία συνεχίζεται, στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και στους δρόμους. Οι φασιστικές συμμορίες των αφεντικών παραμένουν οπλισμένες.
 Οι μέρες μνήμης της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα έρχονται σε μια στιγμή που το κράτος επιχειρεί να νομιμοποιήσει εκλογικά για άλλη μια φορά την καπιταλιστκή λεηλασία. Ενώ έχει αποκαλυφθεί πλήρως η συμπόρευση της κυβερνητικής αριστεράς με τα διεθνή οικονομικά διευθυντήρια και καταποντίζεται η κοινοβουλευτική κι εξωκοινοβουλευτική συναινετική αντιπολίτευση, οι φασίστες θα αναλάβουν τον ρόλο της καθεστωτικής, δήθεν εξωσυστημικής αντιπολίτευσης.
  Επικαιροποιώντας το νήμα των δυναμικών κινητοποιήσεων των προηγούμενων δυο χρόνων απέναντι σε μια φασιστική-κρατική δολοφονία, να ξαναβγάλουμε στους δρόμους την οργή μας μαζικά. Για να θεριέψει η κοινωνική σύγκρουση. »
Η πορεία ξεκίνησε από την πλατεία Κάνιγγος, σε απόσταση αναπνοής από την κεντρική προεκλογική φιέστα της ΝΔ, ανέβηκε στην όδο Ακαδημίας μπήκε με παλμό στην γειτονιά των Εξαρχείων και πολιόρκησε το αστυνομικό τμήμα της περιοχής το οποίο λειτουργεί και σαν κρατητήριο-κολαστήριο προσφύγων.  Εκεί, μισθοφόροι και υλικά του κατασταλτικού μηχανισμού δέχτηκαν την πύρινη επίθεση των οργισμένων διαδηλωτών. Όταν κατέφτασαν τα σκυλιά των ματ και δελτα, αντιμετώπισαν αποφασιστική αντίσταση με όλα τα διαθέσιμα μέσα αυτοάμυνας. Η στάση των διαδηλωτών έδειξε στην πράξη ότι η κρατική τρομοκρατία είναι ο κοινός παρανομαστής της δημοκρατίας των αφεντικών και του φασισμού.
Το σώμα που συγκρούστηκε την Πέμπτη ξαναβάζει στην κινηματική ατζέντα την αναπόδραστη αλήθεια οτι για να χτιστεί επαναστατικό κίνημα πρέπει να πολεμήσουμε σήμερα ενάντια στις καταπιεστικές και εκμεταλλευτικές συνθήκες. Απαιτείται συνεχής εξεγερσιακός αγώνας, κόντρα στις συνθηκολογήσεις του ιδεαλισμού/εναλλακτισμού και του οπορτουνισμού που έκανε τις πλάτες στην πιο ύπουλη πλευρά του ταξικού εχθρού, στην καθεστωτική αριστερά. Απαιτείται η οργάνωση της αντίστασης και της αντεπίθεσης, κόντρα στις τακτικίστικες παλινωδίες μεταξύ ψήφου και αποχής.
Η μικρή, αλλά σθεναρή μάχη της Πέμπτης στα Εξάρχεια αποτελεί συνέχεια των κινητοποιήσεων των δυο προηγούμενων χρόνων στο Κερατσίνι. Αποδείχτηκε ότι οι γωνίες των γειτονιών μπορούν να γίνουν ένα βαθύ χαντάκι για τους κρατικούς δολοφόνους. Η αλληλεγγύη των κατοίκων στις λαϊκές συνοικείες γίνεται πολύτιμη ασπίδα. Ποτίζοντας τις εστίες αντίστασης, ανοίγουμε δρόμους στην παγκόσμια επαναστατική προοπτική. Ένας μικρός χαιρετισμός αλληλεγγύης με τις φλεγόμενες γειτονιές της Ιστανμπούλ, του Ντιαρμπακίρ, του Τζίζρε, της ιθαγενικής αμερικής και μαύρων γκέτο.
Η αντίδραση του κράτους στην αποφασιστική στάση των διαδηλωτών ήταν ο άγριος τραυματισμός των συλληφθέντων και η κράτησή τους με βαριές κατηγορίες. Η τιμωρητική κρατική βία όμως, μας εξοργίζει ακόμα περισσότερο. Η διάχυτη καθημερινή βία των αφεντικών και των μισθοφόρων τους ζητάει εκδίκηση. Και ξέρουμε ότι κανένας καταπιεζόμενος δεν λυπάται τα τομάρια τους.
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΣΤΟΥ ΠΗΓΑΔΙΟΥ ΤΟΝ ΠΑΤΟ
ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΣΠΟΡΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
18/9/2015
______________________________________________

 

VIDEO από τις συγκρούσεις στη μνήμη του Παύλου Φύσσα

 

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=zYgP8gacrxg[/youtube]

Κάλεσμα σε κεντρική αντιφασιστική-αντικρατική πορεία για την 2η επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

revolt 5 Continue reading Κάλεσμα σε κεντρική αντιφασιστική-αντικρατική πορεία για την 2η επέτειο της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με την εχθρική στάση ορισμένων πολιτικών σχημάτων απέναντι στην κοινωνική και ταξική χειραφέτηση

 Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με την εχθρική στάση ορισμένων πολιτικών σχημάτων απέναντι στην κοινωνική και ταξική χειραφέτηση:

 Εδώ και τρια χρόνια, η ΣΥνέλευση ΚΑτειλημμένων ΠΡΟσφυγικών (Λ.Αλεξάνδρας), που αποτελεί ένα εγχείρημα ταξικής-κοινωνικής αυτοοργάνωσης με ιδιαίτερα ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά (συλλογική διαχείρηση της στέγης, κοινοτικές δομές, σύγκρουση με τις μαφίες, οριζόντια συνοργάνωση ντόπιων και μεταναστών, συμμετοχή σε μια πλειάδα κινηματικών διαδικασιών και δραστηριοτήτων, σε ένα ευρύ φάσμα του ταξικού ανταγωνισμού), έχει γίνει στόχος μιας παρατεταμένης και συνεχιζόμενης συκοφαντικής επίθεσης που αποσκοπεί ρητώς στην διάλυσή της.
Μέλη της ΑΣΜΠΑ συμμετέχοντας στον αγώνα της κοινότητας και των αλληλέγγυων στα Προσφυγικά, βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας σύγκρουσης που αφορούσε την επιβίωση και την προοπτική του κινήματος αυτοοργάνωσης.
Από το 2013 είχε επισημανθεί ότι « θα έπρεπε να είναι αυτονόητη η κρισιμότητα μιας τέτοιας επίθεσης, όχι μόνο για την συνέχεια του συγκεκριμένου συλλογικού εγχειρήματος και των αντιστάσεων τις οποίες εμψυχώνει, αλλά πρωτίστως για τις προοπτικές κινηματικής συγκρότητησης τόσο των σχημάτων κοινωνικής αυτοοργάνωσης, όσο και των αναρχικών »[1].
«Στις 21 Φλεβάρη του ’13 υποδομές και μέλη της ΣΥΚΑΠΡΟ δέχτηκαν βίαιη επίθεση από την ομαδοποίηση των καταληψιών που την συκοφαντούσαν τους προηγούμενους μήνες. Η βίαιη επίθεση είχε την υποστήριξη και την ενεργό συμμετοχή ανθρώπων που δεν κατοικούν στα προσφυγικά, μεταξύ των οποίων και μέλη σχημάτων του αντιεξουσιαστικού «χώρου». Το συγκεκριμένο συμβάν ήταν ένα αποκορύφωμα της υπονομευτικής προπαγάνδας που είχε προηγηθεί, ήταν η καθαρή όψη των εχθρικών προθέσεων.
Αφορμή για την βίαιη επίθεση ήταν η έξωση ενός χασισέμπορου από τα σπίτια της ΣΥΚΑΠΡΟ, ο οποίος όντας οικονομικός πρόσφυγας φαινόταν κατάλληλος για μια φιλανθρωπική ευαισθητοποίηση ενάντια στην συνέλευση, δίνοντας συγχρόνως άλλοθι στην εκμεταλλευτική δραστηριότητά του. Η ηθικολογική επίθεση επιδίωκε να θωρακίσει την βίαιη παρέμβαση, εμπεδώνοντας την απομόνωση της ΣΥΚΑΠΡΟ από τους αναρχικούς και το κοινωνικό κίνημα. Η επίκληση μιας έκτακτης ανάγκης ήταν το πρόσχημα για την βίαιη κορύφωση της επίθεσης. Ας σημειώσουμε, ότι η συνέλευση είχε προσφερθεί στο πρώην μέλος της να το βοηθήσει να βρει στέγη έξω από τις υποδομές της, με δεδομένο ότι παρότι θα μπορούσε και μόνος του να μπει σ’ένα άδειο σπίτι στην γειτονιά, ο ίδιος δεν αναλάμβανε την ευθύνη να το κάνει. Κανείς από τους επιτιθέμενους ενάντια στην συνέλευση δεν ανέλαβε πρωτοβουλία με προτεραιότητα την στέγαση του μετανάστη. Ο τελευταίος βρήκε υποστήριξη ακριβώς και αποκλειστικά επειδή επέμενε να ιδιοποιηθεί συλλογικό χώρο. Η υπόθεση της στέγασης ενός ανθρώπου έγινε σημείο σύγκρουσης, όχι λόγω μιας κατ’επίφαση ανθρωπιστικής κρισιμότητας, αλλά λόγω του πολιτικού διακυβεύματος. Ήταν μια θεαματική ευκαιρία να πληγεί η αυτονομία του κοινωνικού εγχειρήματος.»[1] Continue reading Ανοιχτή ενημέρωση σχετικά με την εχθρική στάση ορισμένων πολιτικών σχημάτων απέναντι στην κοινωνική και ταξική χειραφέτηση

Πρώτο απολογιστικό κείμενο της ΑΣΜΠΑ μέσα στον διάλογο της ΑΠΟ (Δεκέμβρης 2013, αναφορικά στην 1η Δεσμευτική Συνάντηση)

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συλλογικότητες που συμμετέχουν στην διαδικασία συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Απολογισμός της τριήμερης συνάντησης 22-24 Νοέμβρη 2013

– Καταθέτουμε στον κοινό τόπο διαλόγου του εγχειρήματος συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης έναν απολογισμό της τελευταίας προσυνεδριακής συνάντησης ως στοιχείο συμβολής στην πολιτική ζύμωση που έχει πάρει την μορφή της ΑΠΟ και συγκεκριμένα, προσβλέποντας στην συλλογική κατανόηση της κοινής εμπειρίας μας, στην άντληση πολιτικών συμπερασμάτων, στην κατοχύρωση θετικών αποτελεσμάτων και στην βελτιστοποίηση της οργανωτικής μεθοδολογίας.
Η κριτική ματιά της πολιτικής ομάδας μας συναρτάται με την αντίληψη που είχαμε συνολικά για την ΑΠΟ και με την ανταπόκρισή μας στην τρέχουσα φάση της. Στεκόμαστε αντίθετοι σε κάθε ουδετερότητα και σε κάθε αυθαίρετη ανάληψη έκφρασης μιας καθολικότητας. Ωστόσο, κοιτάμε σε μια κατεύθυνση που να εμπεριέχει ένα υπόστρωμα συνοχής για εκείνες τις αναρχικές συλλογικότητες που αποφασίζουν να συνταχτούν στην πάλη για την επανάσταση. Μ’ένα τέτοιο πρίσμα κάνουμε τις επισημάνσεις μας πάνω στην πλούσια εμπειρία απ’την οποία εξήχθησαν οι πρώτες αναλυτικές θέσεις της ΑΠΟ. Η ίδια η διαδικασία έθεσε καινοτομικά θεμέλια.
Όταν δημιουργήσαμε την ΑΣΜΠΑ πριν μερικούς μήνες, θεωρήσαμε εξαρχής ότι η ΑΠΟ είναι ένα ριζοσπαστικό βήμα ποιοτικής αναβάθμισης του αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Η συνάντηση του Νοέμβρη επιβεβαίωσε τις προσδοκίες μας. Κι επειδή ήταν ένα πρωτόγνωρο βίωμα, μάλλον για τους περισσότερους συμμετέχοντες, συναπαντήθηκε με τον αγωνιστικό ενθουσιασμό μας.

– Σταθμίζοντας την διαδρομή της ΑΠΟ από το ξεκίνημά της σε μια περίοδο επιβράδυνσης των αντιστάσεων, κρίνουμε ότι η συνάντηση του Νοέμβρη είχε ευάριθμη συμμετοχή συλλογικοτήτων και ατόμων. Το ενεργό πλήθος που αφουγκράστηκε την πρόταση της ΑΠΟ και μπήκε στην διαδικασία εκφράζει αποφασιστικά κι αντικειμενικά μια συλλογική συνείδηση οργανωτικής αναγκαιότητας και ικανότητας, ανατροφοδοτώντας την εξελιξιμότητα του εγχειρήματος.
Η συμμετοχή πολλών συλλογικοτήτων από την επαρχία ενισχύει την πολυμορφία των συντιθέμενων εμπειριών και την γονιμότητα της κοινής ζύμωσης. Η συνάντηση έβαλε βάσεις αμοιβαίας ενδυνάμωσης της πολιτικής δραστηριότητάς μας με τρόπο ισότιμο και σταθερό, πιο πέρα από προϋπάρχοντες συντροφικούς δεσμούς. Αντιλαμβανόμαστε αυτήν την εξέλιξη ως σημαντική, ιδιαίτερα για τους συντρόφους που βρίσκονται πιο απομονωμένοι γεωγραφικά.
Οι δεσμοί που συνάπτονται σε μια τέτοια συνθετική, ανοιχτή, αλλά και πολιτικά σαφή διαδικασία, ενέχουν μια νέα δυναμική, που υπερβαίνει τα εσωτερικά στεγανά του αναρχικού «χώρου».
Συνεχίζοντας από αυτό το σημείο οι συμμετέχοντες στην ΑΠΟ έχουμε ευθύνη να φροντίσουμε το εξελικτικό δυναμικό της με τις κατάλληλες πολιτικές διαδικασίες. Κομμάτι της ευθύνης μας είναι η οργανωτική πρόβλεψη ενδεχόμενης περαιτέρω επέκτασης της συμμετοχής.

– Αναγνωρίζουμε ότι οι διαδικασίες της συνάντησης είχαν τον σεβασμό και την στήριξη των συμμετεχώντων. Η συλλογική θέληση και συνείδηση εκφράστηκε έμπρακτα με το γεγονός ότι όλοι αντιληφθήκαμε τις προγραμματισμένες διεργασίες σαν κοινό μας τόπο και κοινό εργαλείο. Ήταν μια ισχυρή απόδειξη για το ότι οι συνεκτικές δομές προάγουν την συντροφικότητα, χωρίς να προϋποθέτουν περιοριστικά κεκτημένες σχέσεις.

– Απευθύνουμε δημόσια την εκτίμησή μας προς τις ομάδες εργασίας που προετοίμασαν κι επιμελήθηκαν τις διαδικασίες της συνάντησης και την εκτίμησή μας για την κοπιώδη αφοσίωση των συντρόφων που εργάστηκαν επί τρεις μέρες είτε συμμετέχοντας στις διαδικασίες σύνθεσης, είτε συμμετέχοντας στην επιμελητεία των πολιτικών διαδικασιών.
Επίσης, εκφράζουμε τις ευχαριστίες μας προς τους συντρόφους που διαχειρίζονται και διέθεσαν στην ΑΠΟ κινηματικές υποδομές στον χώρο του ΤΕΙ.

– Αποτιμούμε την επιλογή εργασίας με ομάδες σύνθεσης ως εύστοχη και αποτελεσματική, για πολλούς λόγους:
Οι ομάδες σύνθεσης παρήγαγαν μια σοβαρή και γερή βάση συμφωνιών, που αποτελεί υλικό πολιτικού προσανατολισμού.
Η συνθετική εργασία ήταν εγγύηση μεστών και λιτών θέσεων. Αντί για ένα συγκεχυμένο προϊόν διαπραγματεύσεων, έχουμε ένα υλικό εξελίξιμο ως προς την ανάλυση, την σύνθεση και την συγκεκριμενοποίηση. Κατά τις συντακτικές εργασίες έγινε πυκνή ζύμωση. Οπότε, είχαμε και την ευκαιρία πολυεπίπεδης γνωριμίας των συλλογικοτήτων.
Μέσα στις ομάδες σύνθεσης φάνηκε να κατακτάται ευρύα κατανόηση της σημασίας των διαδικασιών και της συνέπειας προς αυτές. Επιπλέον, έγινε κατανοητή η καθοριστική σημασία του έγγραφου διαλόγου που προηγήθηκε της συνάντησης (τοποθετήσεις στα θέματα της ατζέντας).
Ένα σημείο που αξίζει παρατήρησης είναι ότι οι ομάδες σύνθεσης λειτούργησαν παραδειγματικά στο ζήτημα της λήψης αποφάσεων εντός χρονοδιαγραμμάτων. Το έργο τους έμεινε ανολοκλήρωτο λόγω φόρτου θεμάτων και όχι λόγω αδιεξόδου στην ζύμωση. Η συνθετική διαδικασία, όπως και κάθε πολιτική εργασία, απαιτεί ένα ελάχιστο επίπεδο λήψης αποφάσεων, στο οποίο ενίοτε διακυβεύονται υποθέσεις στρατηγικής. Είναι ανέφικτο, αν όχι ανεπιθύμητο να διαχωριστούν πλήρως οι διαδικαστικές ευθύνες από την διαρκή πολιτική ζύμωση. Οι ομάδες σύνθεσης της τριήμερης συνάντησης είχαν αποφασιστικό χαρακτήρα, παρότι η τελική επικύρωση των προτάσεων πέρασε από τις συνελεύσεις των συλλογικοτήτων κι εργάστηκαν με απόλυτα συναινετικό τρόπο και με αρκετά ταχείς ρυθμούς, συνυπολογίζοντας την ποικιλομορφία των αρχικών κειμένων και το πλήθος των εκπροσώπων. Ας επισημάνουμε εδώ, ότι αν οι καταστατικές θέσεις διαμορφώνονταν με ψηφοφορία θα ήταν πολύ φτωχότερες κι ίσως ασυνάρτητες, ενώ μέσα στην συνθετική διαδικασία, όσο και στην συνέχεια της ΑΠΟ πιθανότατα να είχαμε διαλυτικές αντιπαραθέσεις.
Για την αναβάθμιση των συνθετικών διαδικασιών θεωρούμε απαραίτητη την έγκαιρη κατάθεση, μελέτη (απ’όλους) και σύνοψη των θέσεων των συλλογικοτήτων. Επίσης, θεωρούμε απαραίτητη την τοποθέτηση ενός προσωρινού συντονιστή σε κάθε διαδικασία διαλόγου. Το λιγότερο που μπορεί να προσφέρει ένας συντονιστής σε μια ομάδα σύνθεσης είναι οικονομία δυνάμεων και χρόνου, αποτρέποντας επαναλήψεις, άσχετες παρεκκλίσεις και κλειστούς διαλόγους («πηγαδάκια»). Παρότι τα ελάχιστα μικροξοδέματα αυτού του είδους, που είχαμε στις διαδικασίες σύνθεσης, δεν επισκίασαν τον παραγωγικό ρυθμό, σίγουρα μπορούμε να κάνουμε τον διάλογό μας να κυλάει ακόμα πιο συντονισμένα και δημιουργικά. Γενικότερα, για την αναβάθμιση των οργανωτικών διαδικασιών αξίζει να δόσουμε προσοχή στην παραγωγή κοινής μεθοδολογίας με βάση την συλλογική εμπειρία για τις ομάδες εργασίας.
Συνοπτικά, η κοινή εργασία στις ομάδες σύνθεσης ήταν μια καινοτομική εμπειρία, αποτέλεσμα του πολιτικού έργου που προηγήθηκε, απόσταγμα πολιτικού αγώνα χρόνων και μια δοκιμασία για όλους.

– Η ολομέλεια επίσης έδειξε τα δικά της ποιοτικά χαρακτηριστικά ως πολιτική διαδικασία. Πρώτα πρώτα, αποτελεί μια συνάντηση σώματος. Το αντάμωμα του συνόλου δίνει μια αμεσότητα στην υπόσταση της πολιτικής κοινότητας. Ο χώρος γεμίζει με σημαίνουσες εκφράσεις κι επαφές γύρω από τον προγραμματισμένο διάλογο.
Η ανάγνωση των τοποθετήσεων κρίθηκε χρονοβόρα και περιττή από αρκετούς συμετέχοντες. Έχουμε όμως την πεποίθηση ότι στις επόμενες συναντήσεις θα είναι εποικοδομητικό να διατηρήσουμε μια αρχική συνάθροιση με σύντομες δηλώσεις συμμετοχής. Οι χαιρετισμοί μέσα από το σώμα προς το σώμα εκφράζουν μια παρουσία με νόημα.
Η φάση των ερωτήσεων και απαντήσεων μας προσέφερε συμπυκνωμένα πολλές πληροφορίες κι όπως φάνηκε από το πλατύ ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε, μάλλον έγινε αντιληπτή από πολλούς ως πρόσφορη διαδικασία. Η ιδιαιτερότητα αυτής της μεθόδου είναι ότι δίνονται απαντήσεις σε άμεσο χρόνο και προς όλους απέναντι σε καίριες ερωτήσεις. Ο διάλογος έχει μια ζωντάνια, παρότι είναι οριοθετημένος και αποδίδει έναν πλούτο πληροφοριών με οικονομία χρόνου κι επικοινωνιών. Και το πολιτικά σημαντικότερο είναι ότι ένα πλαίσιο στο οποίο κάθε συλλογικότητα αναλαμβάνει την ευθύνη ν’αποσαφηνίσει τις θέσεις της χωρίς κανείς να έχει το προνόμιο να αρνηθεί τον δημόσιο διάλογο, χτίζει μια βάση εμπιστοσύνη. Οι ίδιες επισημάνσεις ισχύουν και για την φάση των διορθωτικών τοποθετήσεων επί των συνθετικών κειμένων και για την τελική φάση όπου έγινε μια πρώτη επικύρωση των αποτελεσμάτων και κατατέθηκαν άμεσα και δημόσια οι εμμένουσες αντιρρήσεις.

– Αποτιμώντας την ατζέντα σύνθεσης ως προς την εξέλιξη ενός πολιτικού προσανατολισμού δράσης και της διαδικασίας συνοργάνωσής των κατάλληλων ενεργειών, ξεκινάμε καταθέτοντας την άποψή μας σχετικά με την διάρθρωση των θεμάτων διότι αυτή καθορίζει το πλαίσιο ανάπτυξης της ζύμωσης στην διάρκεια των διαδικασιών. Η Α.Σ.Μ.Π.Α. μπήκε στην ΑΠΟ σε στιγμή που η ατζέντα είχε ήδη προσδιοριστεί και σίγουρα τώρα που εφαρμόζεται το σχέδιο της Διευρυμένης Πρωτοβουλίας θα ήταν παράλογο να κριτικάρουμε. Όμως, οι αντιλήψεις που έχουν οι συλλογικότητες για τα βήματα σύνθεσης των αναγκαίων πολιτικών νοημάτων, αποτελούν εκφράσεις των αντιλήψεών για τον ίδιο τον αγώνα. Έτσι, κοινοποιούμε τις παρατηρήσεις μας για να εμπλουτίσουμε την πολιτική ζύμωση χωρίς ενστάσεις στην τρέχουσα διαδικασία σύνθεσης.
Θεωρούμε ότι η έννοια «αρχές» ως σημείο εκκίνησης μπορεί να έχει μια απλή πρακτική σημασία, δηλώνοντας τις αρχικές αναφορές ενός συνεκτικού κειμένου, αλλά κουβαλάει επίσης ένα τεράστειο μεταφυσικό φορτίο. Ο θεμελιακός αυτοπροσδιορισμός μας πάνω σ’έναν εσχατολογικό προσδιορισμό του ελευθεριακού οράματος («ποια κοινωνία οραματιζόμαστε») ενέχει τουλάχιστον μια δυναμική ασάφειας, που φάνηκε στο πρώτο κείμενο σύνθεσης για το θέμα ΑΡΧΕΣ και μια δυναμική περιφοράς μακρόθεν της ζωντανής ταξικής σύγκρουσης, που δεν εμφανίστηκε στην τριήμερη συνάντηση αφού οι συμμετέχουσες συλλογικότητες έχουν προσυμφωνήσει σ’έναν πολιτικό προσανατολισμό άμεσου κοινωνικού αγώνα, αλλά υποθάλπτεται από την αντιστροφή της σχέσης πραγματικού και δέοντος στην κοινωνική απεύθυνσή μας μέσω του καταστατικού κειμένου. Μ’ένα τέτοιο σκεπτικό απαντήσαμε, η Α.Σ.Μ.Π.Α., στο συγκεκριμένο θέμα περιγράφοντας πως μπορούν ν’ανταποκριθούν τα προτάγματά μας στις κοινές ανάγκες μας και πως μπορούν να δοκιμαστούν στον αυτοοργανωμένο αγώνα σήμερα μέσω της ΑΠΟ.
Σχετικά με την σειρά των θεμάτων, θεωρούμε ότι τόσο τα θεμελιακά προτάγματά μας, όσο και η στρατηγική μας προκύπτουν από τις συγκεκριμένες συνθήκες που βιώνουμε και από τις υπαρκτές αντιστάσεις. Οπότε, έχοντας προσδιορίσει ποιοί είμαστε μέσα στον ταξικό ανταγωνισμό και ενάντια σε τι αγωνιζόμαστε, θεωρούμε ότι η οργανωτική εξέλιξη είναι αδιαχώριστη από τον άμεσο αγώνα μας κι έτσι η ματαβατική διαδικασία προς ένα ομόσπονδο σχήμα (η επεξεργασία αναλυτικών θέσεων, η στρατηγική, ύστερα η τακτική και ύστερα η δομή, αφού το καθένα αποτελεί συγκεκριμενοποίηση κι επικαιροποίηση των προηγούμενων) πρέπει να εμπεριέχεται στις άμεσες στοχεύσεις μας ως εξελικτικό σχέδιο της συλλογικής δράσης. Γι’αυτό κοινοποιήσαμε στην τριήμερη συνάντηση την ιδέα δημιουργίας μιας συντονιστικής διαδικασίας μέσα στην ΑΠΟ, σαν πλατφόρμα συλλογικής ανταπόκρισης στις κρίσιμες εστίες ταξικού-κοινωνικού ανταγωνισμού που εκδηλώνονται διαρκώς. Θα εντάξουμε την πρόταση για μια συντονιστική διαδικασία στα θέματα που θα συζητηθούν τον Φλεβάρη, με δεδομνένο ότι έχει ήδη κατοχυρωθεί μια επαρκής συμφωνία στις βασικές θέσεις του Νοέμβρη.
Όταν στις 22/11 το μεσημέρι αναγνωρίσαμε στην ολομέλεια της ΑΠΟ ότι ο χρόνος δεν επαρκεί για την ολοκλήρωση των θεμάτων, προτείναμε να συνεχίζαμε με τις ΘΕΣΕΙΣ και τις ΣΤΟΧΕΥΣΕΙΣ αφήνοντας για το τέλος ή για επόμενη συνάντηση την ΔΟΜΗ, έχοντας το παραπάνω σκεπτικό. Ανακαλέσαμε αμέσως την πρόταση τροποποίησης του προγράμματος κατανοώντας μετά από τις εξηγήσεις συντρόφων της Διευρυμένης την προτεραιότητα που είχε δοθεί στο παράλληλο προχώρημα όλων των ενοτήτων της ατζέντας. Το απρόβλεπτο αντικειμενικό πρόβλημα προκάλεσε αναπόφευκτα μια διαδικαστική κρίση, την οποία αντιληφθήκαμε ως πολιτική κρίση, όπως και άλλοι σύντροφοι που είτε συμφωνούσαν σε μια τροποποίηση είτε επέμειναν στην τήρηση του προγράμματος έστω κι ελλειπώς. Το ταχύ ξεπέρασμα αυτής της κρίσης ήταν αποτέλεσμα της κεκτημένης συλλογικής ευφυίας. Το «βέτο» ορισμένων συντρόφων της Διευρυμένης απέναντι στη νέα πρόταση έγινε αμέσως σεβαστό, ακριβώς διότι ήταν ευλόγως αντιληπτό ότι ο απλούστερος τρόπος για να συνεχιστεί η δραστηριότητα σε πλαίσιο ενότητας ήταν η παραμονή στο προσυμφωνημένο . Πρόκειται για ένα μικρό συμβάν, που όμως δείχνει συγχρόνως το νοηματικό πλούτο και την ευελιξία της συνθετικής-συναινετικής διαδικασίας.
Σχετικά με την εξέλιξη της επεξεργασίας των θεμάτων, τα τέσσερα ζητήματα που καταγράφηκαν προς επεξεργασία στον διάλογο του θέματος ΑΡΧΕΣ («σχέση πολιτικού-κοινωνικού», «πρωτοπορεία», «σχέση μέσων και σκοπών», «ρεφορμισμός») είναι τα πιο βασικά για την διαμόρφωση κοινής πολιτικής φιλοσοφίας, στρατηγικής και μεθοδολογίας. Ο «ρεφορμισμός», όπως τα υπόλοιπα θέματα στρατηγικής («δημιουργία κινήματος» κι «επανάσταση»), θα πρέπει να αναλυθεί και να συγκεκριμενοποιηθεί στην συνάντηση του Φλεβάρη δίχως νέα αναβολή και τ’άλλα τρια εκκρεμούντα ζητήματα μέχρι και στην επόμενη προσυνεδριακή.
Σχετικά με την ΔΟΜΗ, το ζήτημα του τρόπου λήψης αποφάσεων, που έμεινε προς συζήτηση, είναι το σοβαρότερο, αφού αφορά την αποφασιστική ισχύ των συλλογικοτήτων και του συνόλου, εφαπτόμενο με κρίσιμα σημεία, όπως η αποτελεσματικότητα, η ενότητα στην δράση, η ισότητα, η συμμετοχικότητα και η πολιτική ζύμωση. Για την διαμόρφωση ενός κοινού τόπου σ’αυτό το επίμαχο ζήτημα, που αφορά όχι μόνο την ΑΠΟ, αλλά και τις προτάσεις μας για τους πολιτικούς αρμούς μιας ελευθεριακής κοινωνίας, θεωρούμε γόνιμη την οργανωτική εξειδίκευση των θεμελιακών στοχεύσεων της ΑΠΟ με πολιτικά κριτήρια, χωρίς δογματικές αγκυλώσεις. Αναγνωρίζουμε ότι στην ΑΠΟ προς το παρόν εφαρμόζουμε και δίνουμε ισχύ σε μια συνθετική-συναινετική διαδικασία, η οποία αποτελεί συλλογικό κεκτημένο. Ξεκινώντας από αυτήν την κοινή βάση παραμένουμε ανοιχτοί στον σχετικό διάλογο.

– Η απόφαση ολοκλήρωσης των εργασιών της συνάντησης τον Φλεβάρη ανταποκρινόταν στις δυνατότητες του συνόλου. Πολλές συλλογικότητες θεωρούσαμε σημαντικό να επισπεύσουμε και το εκφράσαμε στην αρμόδια ομάδα σύνθεσης, όμως, θα ήταν αντικειμενικά διχαστικό αν αφήναμε πίσω κάποιες συλλογικότητες που δεν θα μπορούσαν να κινηθούν στην ίδια ταχύτητα κι έτσι αρκετοί συμφωνήσαμε σ’ένα χρονοδιάγραμμα που σεβόταν τις δυνατότητες όλων. Η συναίνεση της πλειονότητας σ’ένα σχέδιο με βάση την υπεράσπιση της ενότητας και η αποδοχή του από το σύνολο των συλλογικοτήτων ήταν ένα παράδειγμα της πολιτικής και ηθικής αξίας που χαρακτηρίζει την συλλογικά και ριζοσπαστικά κεκτημένη και ανεπτυγμένη συνθετική μέθοδο. Στην συγκεκριμένη περίπτωση τα πολιτικά και συντροφικά κριτήρια που μας οδήγησαν σε μια κατ’ανάγκη βράδυνση υπήρξαν ισχυρότερα από την πλειοψηφικότητα των αρχικών προσεγγίσεων στην επίσπευση και τελικά διαμόρφωσαν μια κοινή συμφωνία όχι βάσει της εξαγώμενης πλειοψηφίας, αλλά βάσει των αντικειμενικών δεδομένων. Οι οριακές ανάγκες τις οποίες αντιπρόταξαν οι συλλογικότητες που έκριναν το διάστημα μέχρι τον Φλεβάρη προβληματικά μεγάλο και οι οποίες καταγράφηκαν στην διαφωνία τους, αποτελούν και δικές μας αγωνίες και μάλλον αγγίζουν το σύνολο των συντρόφων. Ωστόσο, θεωρούμε ότι για να χτιστεί η ΑΠΟ δεν περισσεύει κανείς απ’όσους συμφωνούν στον πολιτικό προσανατολισμό που έχει ήδη χαραχτεί, δίχως ν’αποτρέπεται η όποια αυτόνομη και μη ανταγωνιστική πρωτοβουλία.

– Στοχαζόμαστε ένα σχέδιο συνέχειας εκκινώντας από τα επιτεύγματα και τις εκκρεμότητες της τριήμερης συνάντησης του Νοέμβρη. Το σημείο εστίασης πρέπει να είναι το επερχόμενο ιδρυτικό συνέδριο. Για να συμπαιράνουμε τι θέλουμε να παράξει η επόμενη προσυνεδριακή διαδικασία και τι οφείλει να παράξει η συμπληρωματική συνάντηση του Φλεβάρη προαπαιτείται να προσδιορίσουμε τι θέλουμε να παράξει το συνέδριο.
Θεωρούμε ότι το ιδρυτικό συνέδριο που θα πραγματοποιηθεί αφότου θα είμαστε έτοιμοι να επικυρώσουμε ένα σύνολο πολιτικών θέσεων, όπως αυτό έχει καθοριστεί στην ατζέντα διαλόγου κι ενδεχομένως να τις συμπυκνώσει και να τις δημοσιοποιήσει με την μορφή ενός καταστατικού μανιφέστου, πρέπει να παράξει στρατηγικές και τακτικές άμεσης παρέμβασης στα επίκαιρα πεδία του ταξικού-κοινωνικού ανταγωνισμού. Προς τούτο πρέπει να παράξει κι ένα σχέδιο δομής συγκεκριμενοποιώντας τα πολιτικά όργανα και τις διαδικασίες που θα χτίσουν την δομή και θ’αρχίσουν την δράση της ΑΠΟ.
Η εξαγωγή άμεσων στρατηγικών στόχων, τακτικών μεθόδων και σχεδίου δομής εξαρτάται από την αποσαφήνιση μιας πολιτικής και στρατηγικής φιλοσοφίας. Ορισμένα θέματα της ατζέντας είναι καθοριστικά γι’αυτό το βήμα. Οπότε, προτείνουμε να αλλάξει η σειρά επεξεργασίας των θεμάτων στις ομάδες σύνθεσης του Φλεβάρη, ως εξής:

-ΘΕΣΕΙΣ- Θέματα βασικής προτεραιότητας, «αλληλεπίδραση με δομές κοινωνικού και ταξικού» (Θ11), «ρεφορμισμός» (Θ12), «ΜΜΕ» (Θ10). Και στην συνέχεια αλλαγή δευτερεύουσας σημασίας, «χρηματοδότηση» (Θ13), «εξαθλίωση/κανιβαλισμός» (Θ7), «καταστολή, φυλακές, εγκλεισμός, αιχμάλωτοι αγωνιστές» (Θ9), Θ6 και Θ8.
Συνοπτικά, Θ11,12,10,(13,7,9,6,8).

-ΣΤΟΧΟΙ- Θέματα βασικής προτεραιότητας, «ενίσχυση-αναβάθμιση των διαδικασιών» (Σ1), «συντονισμός αλληλεγγύης των υποκειμένων» (Σ6), δηλαδή όπως εκκρεμούν ήδη και αμέσως μετά τα ζητήματα στρατηγικής, «δημιουργία ελευθεριακού, επαναστατικού, ταξικού κινήματος» (ΣΣ1 ή Σ12), «σχέση με τους θεσμούς και ρήξη με τον ρεφορμισμό» (ΣΣ2 ή Σ13), «κοινωνική επανάσταση» (ΣΣ3 ή Σ14). ‘Υστερα, με την υπάρχουσα σειρά (Σ8,9,10,11), ίσως με προτεραιότητα στο «ΜΜΕ» (Σ11).
Συνοπτικά, Σ1,6,12,13,14,(11,8,9,10).

 Κρίνουμε ότι τουλάχιστον οι βασικές αλλαγές σειράς που προτείνουμε (υπογραμμισμένοι αριθμοί) είναι σημαντικές για την επιτάχυνση των οργανωτικών διαδικασιών μέσα από ένα αγωνιστικό πρίσμα. Στην επόμενη προσυνεδριακή συνάντηση, που μπορεί να είναι και η τελευταία πριν το ιδρυτικό συνέδριο, μπορεί να ολοκληρωθεί η διαμόρφωση βασικής πολιτικής και στρατηγικής φιλοσοφίας με την κατάληξη των σχετικών διαφωνιών που ίσως προκύψουν το Φλεβάρη και των ζητημάτων που εκκρεμούν από τον Νοέμβρη, τα οποία παρότι προέκυψαν στην κατηγορία ΑΡΧΕΣ, αφορούν την πολιτική και στρατηγική φιλοσοφία μας («πολιτικό-κοινωνικό», «πρωτοπορεία», «σχέση σκοπών και μέσων»).
Για να αποφασίσουμε ένα σχέδιο δομής συν τα απαραίτητα όργανα εκκίνησης, προϋποτίθεται να έχουμε αποφασίσει για τις μορφές και τις σχέσεις των οργάνων, για τους τρόπους λήψης αποφάσεων και την δεσμευτικότητα. Τον Φλεβάρη στο θέμα ΔΟΜΗ πρέπει να προχωρήσουμε σχετικά με τα όργανα και τις σχέσεις τους συγκεκριμενοποιώντας πρότυπα οργανωτικά σχήματα και βασικές διαδικαστικές μεθόδους. Γι’αυτό, απευθύνουμε προς τις συλλογικότητες μια προτροπή, να κατατεθούν μέχρι τις 8 Γενάρη (απ’όσους δεν το έχουν πράξει ήδη) σαφείς και ολοκληρωμένες απόψεις πάνω στο ζήτημα. Επιπλέον, θεωρούμε αναγκαίο οι συλλογικότητες να προσέλθουν στις ομάδες σύνθεσης έχοντας μελετήσει τις τοποθετήσεις των άλλων και έχοντας εμπιστευτεί στους εκπροσώπους τους ευρύες αρμοδιότητες σύνθεσης μέσα στο πλαίσιο των αδιαπραγμάτευτων οριοθετήσεών τους, ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι διαφωνίες που θα επιστρέψουν στις ολομέλειες των συλλογικοτήτων. Στην επόμενη προσυνεδριακή συνάντηση θα πρέπει να κλείσουν οι σχετικές εκκρεμότητες, όπως και τα ζητήματα τρόπων λήψης αποφάσεων και δεσμευτικότητας. Η συγκεκριμενοποίηση πρότυπων οργανωτικών σχημάτων και βασικών διαδικαστικών μεθόδων τον Φλεβάρη θα επιτρέψει στην επόμενη προσυνεδριακή να προσδιορίσει επί του συγκεκριμένου επίπεδα αναγκαίας σύνθεσης και βαθμούς δέσμευσης.

Υποσημειώσεις:

1. Για συντομία θα γράφουμε ΑΠΟ αντί για «εγχείρημα συγκρότησης αναρχικής πολιτικής οργάνωσης» ή «διαδικασία για την αναρχική πολιτική οργάνωση» ή «αναρχική πολιτική οργάνωση».

2. Η αντίληψή μας σε σχέση με την ΑΠΟ στην τρέχουσα φάση της βρίσκεται καταγεγραμμένη στις τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ για την ατζέντα της συνάντησης που πραγματοποιήθηκε.

3. Αντιλαμβανόμαστε τους ποιοτικούς μετασχηματισμούς ως εξαρτημένους από την ποσωτική δυναμική και αντίστροφα. Η εξέλιξη της ΑΠΟ από την αφηρημένη ιδέα της ομοσπονδιοποίησης μέχρι το σημείο που βρισκόμαστε τώρα συνηγορεί σε μια διαλεκτική αντίληψη του ποιοτικού και του ποσωτικού μέσα στην ταξική πάλη.

4. Η μοναδική περίπτωση προσωρινής εμπλοκής ήταν στο θέμα «συντονισμός αλληλεγγύης των υποκειμένων» το οποίο μετατέθηκε από τον πρώτο κύκλο της ομάδας σύνθεσης. Κατά την άποψή μας το μπλοκάρισμα της συζήτησης ήταν παράτυπο, αφού συνέβη πριν ξεκινήσει η επεξεργασία και χωρίς να έχουν εκφραστεί διαφωνίες. Η εξάρτηση του θέματος από ένα άλλο θέμα («αλληλεγγύη σε φυλακισμένους αγωνιστές») αποτελούσε πρόταση αλλαγής της ατζέντας, κάτι για το οποίο θα έπρεπε να μην είναι αποδεκτό ούτε το «βέτο» μιας συλλογικότητας, ούτε μια πλειοψηφική τοποθέτηση, ούτε η γενική συναίνεση των εκπροσώπων στην ομάδα εργασίας. Το μόνο αρμόδιο πολιτικό όργανο για μια τέτοια απόφαση κατά την διάρκεια της τριήμερης ήταν η γενική συνέλευση των συλλογικοτήτων και πάλι θα έπρεπε να ισχύει το «βέτο» υπέρ της συνέχισης με την προαποφασισμένη ατζέντα. Δηλαδή, μόνο με την γενική συναίνεση της ολομέλειας θα ήταν αποδεκτή μια τέτοια αλλαγή, η οποία ανέστειλε μια διεργασία ζύμωσης. Σχετικά με το «βέτο» κάνουμε μια μικρή επισήμανση και στην επόμενη υποσημείωση (5).
Άρα, η συγκεκριμένη ομάδα σύνθεσης όφειλε να επεξεργαστεί το θέμα, να καταγράψει τις συμφωνίες όποιων αναγνώριζαν την σημασία του και τις διαφωνίες αν υπήρχαν.
Το μπλοκάρισμα του διαλόγου εξέφραζε μια άρνηση απέναντι στο ίδιο το νόημα του συγκεκριμένου θέματος, απέναντι στον αλληλέγγυο συντονισμό μας. Όπως επίσης, ένα θέμα που αρχικώς ήταν ακατανόητο από ορισμένους συντρόφους ήταν η «ανταλλαγή εμπειριών-πληροφόρησης», δηλαδή, η επεξεργασία διαδικασιών αλληλοκατανόησης. Το γεγονός ότι οι μορφές των μικρών τριβών που εκδηλώθηκαν εμφάνιζαν μια αρνητική αντιστοιχία με τα επίμαχα σημεία του διαλόγου υποδηλώνει την σημαντικότητα των συγκεκριμένων θεμάτων της ατζέντας. Κοινοποιούμε αυτήν την παρατήρηση για να ισχυροποιήσουμε την συνθετική τάση που τελικώς επικράτησε στην διάρκεια της τριήμερης συνάντησης.

5. Η έννοια του «βέτο» έχει νόημα μόνο σε σχέση με την κατάσταση μέσα στην οποία ανακύπτει μια πρόταση κι όχι δογματικά. Η συνέχεια της δραστηριότητας βάσει του προσυμφωνημένου πρέπει να είναι το κριτήριο. Αποτελεσματικό είναι αφενός να ισχύει το «βέτο» απέναντι σε νέες προτάσεις, για να μην εισάγουν προσχώματα και να μην προκαλούν διασπάσεις και αφετέρου να μην ισχύει το «βέτο» για την παύση οποιασδήποτε προσυμφωνημένης δραστηριότητας. Επ’αυτού θα τοποθετηθούμε αναλυτικότερα αργότερα.

6. Στην συγκεκριμένη περίπτωση μια διαδικασία ψηφοφορίας θα ήταν χρονοβόρα σε αντίθεση με τον άμεσο διάλογο.

7. Για παράδειγμα, στα σημεία του συνθετικού κειμένου που περιγράφουν τις διαδικασίες εισδοχής συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ και αποπομπής, προκρίνονται οι συνθετικές-συναινετικές διαδικασίες και δίνονται έμμεσα πρακτικές απαντήσεις στο ζήτημα του «βέτο».

8. Ένας πολιτικός τόπος που χαρακτηρίζεται από την συλλογικότητα των συμμετεχόντων δεν έχει ανάγκη από την κατοχύρωση της πλειοψηφούσας άποψης για να παράγει τις βέλτιστες αποφάσεις. Ο λόγος, το ακριβέστερο εργαλείο για να εκφράσουμε την ευαισθησία μας και την ευφυία μας, έχει αντικειμενικά την ισχυρότερη επιρροή έναντι κάθε άλλου μέσου. Αντιθέτως, όταν οι συζητούντες υπονομεύουν την διαλεκτή της εγκυρότητας του λόγου (γραπτού και προφορικού) καμία τυπική συμφωνία δεν είναι ικανή ν’αποτρέψει τα εκκολαπτόμενα σχίσματα.
Ενίοτε, η αρχικώς πλειοψηφούσα άποψη δεν είναι η καταλληλότερη για την συνέχιση της δράσης και αυτό μπορεί να γίνεται κατανοητό απ’την πλειονότητα, όπως συνέβη στο συγκεκριμένο παράδειγμα.
Ενώ στο συλλογικό έδαφος η συναίνεση στα κοινά βέλτιστα εξάγεται αβίαστα, συνυπολογίζοντας ελεύθερα τους ποσωτικούς συσχετισμούς, στις δημοκρατικές μεθόδους ο σεχταρισμός βρίσκει το πιο ταιριαστό του περιβάλλον. Αν η κυριαρχία της πλειοψηφίας μπορεί να γίνεται χρήσιμη σε κάτι, αυτό είναι η επιβολή του απαράδεκτου κόντρα στην συλλογικότητα (όταν πλειοψηφεί το απαράδεκτο) ή η συντήρησή του δίπλα στην πλειοψηφία και πάλι κόντρα στην συλλογικότητα (όταν μειοψηφεί).

 

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

21 Δεκέμβρη 2013

Ανταπόκριση ενός μαχητή του Επαναστατκού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης και του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας από το μέτωπο της Ροζάβα

 Τα τελευταία τρία χρόνια εξελίσσεται στις περιοχές του συριακού Κουρδιστάν ένας αιματηρός πόλεμος ο οποίος, τουλάχιστον όσον αφορά τα εδάφη της Ροζάβα, τείνει να λάβει χαρακτηριστικά κοινωνικού και πολιτικού απελευθερωτικού πολέμου.
Στην σύγκρουση αυτή τα κυριότερα εμπλεκόμενα μέρη είναι το προηγούμενο δικτατορικό καθεστώς του Άσαντ (το οποίο στηρίζεται σήμερα από την Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα), διάφορες εθνικές και θρησκευτικές οργανώσεις (Απελευθερωτικός Συριακός Στρατός, Αλ Νούσρα και άλλες), το τουρκικό κράτος, το Ισλαμικό Χαλιφάτο και το κουρδικό αυτονομιστικό απελευθερωτικό κίνημα.
Η έναρξη της διαμάχης, που είχε ως αιτία την εξασφάλιση των συμφερόντων του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στον συριακό χώρο και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, εξέθρεψε θεοκρατικές και φασιστικές οργανώσεις όπως το ISIS, το οποίο, ενισχυόμενο περαιτέρω από τις θεοκρατικές και οικονομικές ελίτ των καθεστώτων της Μέσης Ανατολής εξάπλωσε την παρουσία του και την τυραννική κυριαρχία του σε μεγάλο μέρος της Συρίας και του Ιράκ.
Σημαντικό ρόλο σε αυτό έπαιξε το τούρκικο καθεστώς, το οποίο ανέπτυξε με το ISIS στενές οικονομικές, πολιτικές και επιχειρησιακές σχέσεις, ώστε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του στην Μέση Ανατολή, ενάντια στους κουρδικούς πληθυσμούς και στο κουρδικό κίνημα, τα οποία βρέθηκαν εξ αρχής στο στόχαστρο του ISIS.
Η σύγκρουση αυτή έχει επιφέρει εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς, τραυματίες, εκτοπισμένους. Μέσα όμως στον ορυμαγδό του πολέμου ένα κοινωνικό-πολιτικό απελευθερωτικό κίνημα συντελείται, το οποίο φέρει τα εξής χαρακτηριστικά:
1) της απελευθέρωσης του κουρδικού πληθυσμού, ως του πιο καταπιεσμένου και οικονομικά, πολιτικά, πολιτισμικά περιθωριοποιημένου κομματιού, στα πλαίσια του συριακού κράτους.
2) της απελευθέρωσης μεγάλου μέρους αραβικών και άλλων εθνοτικών κομματιών από την τυραννία του καθεστώτος του Άσαντ και της ενοποίησής τους με όρους ισότιμης κοινότητας μέσα στα απελευθερωμένα εδάφη της Ροζάβα.
3) της απελευθέρωσης των γυναικών και της ενεργοποίησής τους στις νεοϊδρυθείσες κοινωνικές δομές, ιδιαίτερα μέσω της μαχητικής συμμετοχής τους στα τάγματα του YPJ.
4) της απόπειρας, μολονότι λόγω της σφοδρότητας του πολέμου είναι ακόμη σε αρχικά στάδια, να συγκροτηθούν πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δομές που έχουν τον χαρακτήρα της αυτοοργάνωσης, της ισότιμης συμμετοχής στην οργάνωση και στις αποφάσεις, στο στήσιμο ενός νέου κοινωνικού μοντέλου, πιο οριζόντιου και εξισωτικού, γεγονός που αποτελεί όχι μόνο επαναστατική τομή στο χώρο της Μέσης Ανατολής, αλλά ταυτόχρονα ρίχνει τους σπόρους της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο είναι καθήκον κάθε διεθνιστή επαναστάτη να κινηθεί σε τρεις άξονες:
α) να σταθεί έμπρακτα και μαχητικά αλληλέγγυος στην προάσπιση του επαναστατικού εγχειρήματος της Ροζάβα και να διδαχθεί από την ζώσα ριζοσπαστική εμπειρία σε κάθε επίπεδο, πολιτικό, οργανωτικό, μαχητικό.
β) να αναπτύξει αγωνιστικά και να σταθεροποιήσει δεσμούς και πολύπλευρες σχέσεις με τους επαναστάτες παγκοσμίως και με άλλα επαναστατικά κινήματα, όπου αυτά εξελίσσονται, στηρίζοντας υλικοτεχνικά, πολιτικά και με ανθρώπινο δυναμικό κάθε τέτοια προσπάθεια.
γ) να ξαναζωντανέψει το πρόταγμα της συστράτευσης στους επαναστατικούς αγώνες και το φαντασιακό της επαναστατικής διεθνιστικής αλληλεγγύης και στον ελλαδικό χώρο και στο ελλαδικό επαναστατικό κίνημα.
Στη βάση των παραπάνω, επέλεξα να συστρατευτώ εδώ και τέσσερις μήνες στο επαναστατικό κίνημα στη Ροζάβα και να συμμετέχω ενεργά στον αγώνα, μέσα από τις τάξεις των Yekîneyên Parastina Gel / Yekîneyên Parastina Jin (Μονάδες Άμυνας Λαού/Μονάδες Άμυνας Γυναικών) και του International Freedom Battalion (Διεθνές Τάγμα Ελυθερίας), ως μέλος του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης, πολεμώντας όχι μόνο ενάντια στον θεοκρατικό φασισμό του ISIS αλλά και ενάντια στα σχέδια του διεθνούς καπιταλισμού, αμερικανικού, τουρκικού κτλ, του οποίου το ISIS αποτελεί όργανο και εργαλείο.
Από τα χώματα της Ροζάβα στέλνω τους αγωνιστικούς μου χαιρετισμούς και μήνυμα αντίστασης στους συντρόφους επαναστάτες στην Ελλάδα.

ΖΗΤΩ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΡΟΖΑΒΑ
ΖΗΤΩ ΤΑ YPG/YPJ ΚΑΙ ΤΟ IFB
ΖΗΤΩ Ο ΕΣΔΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ

Heval Odyssev
Rojava, 27-7-2015

Ενημερωτική σημείωση:

Παρότι οι μάχες συνεχίζονται, αυτό τον καιρό υπάρχει έντονη δραστηριότητα στην κατασκευή αμυντικών και οχυρωματικών έργων. Ταυτόχρονα, το ενδιαφέρον είναι στραμμένο στην πολιτική του τούρκικου κράτους και στις συγκρούσεις μέσα στα σύνορά του.
Το Διεθνές Τάγμα Ελευθερίας συνεχίζει να δρα και να εξελίσσεται οργανωτικά. Η διοίκηση και η λειτουργία του έχουν οριστεί κυρίως από τις επαναστατικές οργανώσεις που το συγκρότησαν και βασίζεται στο πρότυπο των YPG/YPJ, με τις οποίες συλλειτουργεί στο μέτωπο. Σημαντικό πολιτικό-οργανωτικό στοιχείο του Τάγματος αποτελούν οι συνελεύσεις των διεθνιστών συναγωνιστών.

Εισήγηση στην εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava

Text in english

Espanol

 Η πολιτική συλλογικότητά μας, η Α.Σ.Μ.Π.Α. πήρε την πρωτοβουλία να διοργανώσει ετούτη την εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης, διότι υπάρχουν σύντροφοι που πήραν την απόφαση να συστρατευτούν αλληλέγγυα στον επαναστατικό αγώνα που εξελίσεται αυτήν την ώρα στην Rojava. Σας καλέσαμε εδώ για να στηρίξουμε άμεσα την διεθνιστική πάλη και να ενισχύσουμε την συνέχεια της αντίστασης εκεί, μέχρι τη νίκη της επανάστασης.
Στην Rojava διασταυρώθηκαν δυο νήματα κοινωνικοαπελευθερωτικών αγώνων, που ξεκινούν δεκαετίες πίσω. Το ένα νήμα ξεκινάει από την ζούγκλα Λακαντόνα της επαρχίας Τσιάπας του Μεξικό. Μια αρχικώς ολιγάριθμη οργάνωση επαναστατών με αριστερές καταβολές, επιχειρώντας να ανασυγκροτήσει μια αντάρτικη παράδοση που ποτέ δεν έσβησε σ’ εκείνη την χώρα, προετοιμάζει επί μια δεκαετία την εξόρμησή της στο προσκήνιο, σε μια άμεση διαλεκτική σύνδεση με την καταπιεζόμενη κοινωνική βάση. Μέσα σε αυτήν την ζύμωση ο EZLN άφησε στο παρελθόν τον κρατισμό και τον κομματικό συγκεντρωτισμό. Καταλαμβάνοντας και απελευθερώνοντας έδαφος για το σύνολο των καταπιεζόμενων, έβαλε έναν σπόρο κοινωνικής αυτονομίας, ο οποίος μέχρι σήμερα εξελίσσεται και αναπτύσσεται. Continue reading Εισήγηση στην εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava

Αγγλική μετάφραση της εισήγησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση στην εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava (Πολυτεχνείο – Αθήνα 24 Ιούλη 2015)

Κείμενο στα ελληνικά

Κείμενο στα ισπανικά

Introduction by the Anarchist Collective for the Combative Proletarian Reconstruction (ASMPA) at the event for political briefing and revolutionary solidarity to the struggle in Rojava. Athens 24/7/2015

 Our political collective, ASMPA, took the initiative to organize this event for political briefing and revolutionary solidarity; because there are comrades who have made the decision to join in solidarity the revolutionary struggle that is unfolding now in Rojava. We’ve invited you here so as to directly support the internationalist struggle and to reinforce the future of resistance there, until the victory of the revolution.
Two threads of social liberation struggles meet in Rojava, two threads which begin decades ago. One thread begins in the Lacandon jungle of the Chiapas district in Mexico. In an attempt to reconstruct a guerilla tradition that never really faded away in that continent, an initially small organization of revolutionaries from a left background had been preparing their onset for a decade, in the context of a directly dialectical relation with the oppressed social base. Through this dialogue, EZLN left statist politics and party centralization behind. By occupying and liberating ground for the benefit of all the oppressed, EZLN planted a seed for social autonomy, which is growing and evolving until today. Continue reading Αγγλική μετάφραση της εισήγησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση στην εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava (Πολυτεχνείο – Αθήνα 24 Ιούλη 2015)

Ηχητικό αρχείο της εκδήλωσης πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava (14 Ιούλη 2015, Πολυτεχνείο)

Η εκδήλωση πολιτικής ενημέρωσης κι επαναστατικής αλληλεγγύης για τον αγώνα στην Rojava, ηχογραφημένη, στο αρχείο του 93.8 fm Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης: http://radio98fm.org/audio/enimerwsi-allileggyi-rojava/

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ ΚΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ROJAVA

ΑΦΙΣΑ ΡΟΖΑΒΑ Τ

 

(Ηχογράφηση της εκδήλωσης από τις Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης)

Το ιδρυτικό μανιφέστο του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας

Το ιδρυτικό μανιφέστο του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας:

 Το Διεθνές Τάγμα βρίσκεται εδώ για να υπερασπιστεί την επανάσταση της Ροζάβα.
Η Μέση Ανατολή έχει μετατραπεί σε μια θάλασσα αίματος από τα ιμπεριαλιστικά βαμπίρ και τους εκμεταλλευτές. Με την κατοχή της περιοχής από το ΙSIS, που έχει οργανωθεί από τις ίδιες αυτές δυνάμεις, προσπαθούν να υποτάξουν τους λαούς. Οι σφαγές ενάντια στους λαούς των Χριστιανών, Γιαζιντί, Σύριων και Μουσουλμάνων, οι βιασμοί, το εμπόριο των γυναικών και παιδιών σε σκλαβοπάζαρα, οι εκτελέσεις με μαζικές τελετές και άλλες απάνθρωπες πολιτικές που εφαρμόζει το ΙSIS, είναι στην πραγματικότητα η αντανάκλαση των αιώνιων πρακτικών των ιμπεριαλιστικών αφεντικών.
Η πάλη των οργανωμένων λαϊκών κινημάτων ενάντια σε εκείνους που ήθελαν να εξοντώσουν τους λαούς και να τους κάνουν να διαγράψουν από την μνήμη τους την γλώσσα τους, την πίστη τους, την ζωή τους, τον εαυτό τους , στην Ροζάβα και στο Κομπάνε, Σένγκαλ, Τιλ-Χεμίς και Σερεκάνιε, έγινε αποτελεσματική με την ηγεσία των YPG-YPJ.
Έτσι, η επανάσταση της Ροζάβα έγινε υπόθεση ολόκληρου του κόσμου και ο αγώνας των YPG-YPJ έγινε η Μπεκάα και η Παλαιστίνη των ημερών μας. Οι λαοί εξάπλωσαν την αλληλεγγύη τους και στέλνουν μαχητές. Η Επανάσταση της Ροζάβας είναι η Κομμούνα του Παρισιού υπό γερμανική πολιορκία, η Μαδρίτη του Ισπανικού Εμφυλίου, το Στάλινγκραντ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Επανάσταση της Ροζάβας ανατρέπει τις ισορροπίες δυνάμεων των γύρω χωρών και ειδικά για την Τουρκία κι επίσης, γίνεται η καρδιά της παγκόσμιας επανάστασης και ο φάρος για την αντίσταση των φτωχών ανθρώπων.
Η Επανάσταση της Ροζάβας ως μια επανάσταση των γυναικών έχει δημιουργήσει μια δυνατή γυναικεία βούληση ενάντιο στον συντηρητισμό του πατριαρχικού κόσμου και έχει γίνει το σύμβολο αυτής της βούλησης.
Οι επαναστάτες από διάφορα μέρη του πλανήτη που υπερασπίζονται την επανάσταση της Ροζάβας και την εξαπλώνουν, ως ιστορικό καθήκον και ευθύνη, με στραμμένα τα πρόσωπα στη Μέση Ανατολή, δεν δίστασαν ούτε ένα δευτερόλεπτο να πολεμήσουν στα μέτωπα και να προσφέρουν το φως τη νίκης.
Επαναστάτες από την Τουρκία και όλα τα μέρη του κόσμου έχουν πάρει θέση στην Ροζάβα για να αναπτύξουν, να εξαπλώσουν και να φέρουν στην χώρα τους την επανάσταση, τον πόλεμο και να δοκιμάσουν να ολοκληρώσουν την επανάσταση.
Εμείς που πολεμάμε σε κάθε τετράγωνο της Ροζάβα, δίνουμε μάρτυρες και σηκώνουμε τη σημαία της αντίστασης…
Εμείς που μαχόμαστε ενάντια στον ιμπεριαλισμό και τους συντηρητικούς της περιοχής…
 Εμείς που αντιμετωπίζουμε τις συμμορίες του ISIS που θέλει να ισοπεδώσει την επανάσταση, έχοντας κάθε είδους υποστήριξη…
Εμείς που ζούμε την επανάσταση και τη νιώθουμε μέσα μας…
Εμείς οι λαοί που ζούμε στο επαναστατημένο Κουρδιστάν, εργάτες, καταπιεσμένοι, γυναίκες, διεθνιστές επαναστάτες απ’ όλες τις χώρες, που πολεμάμε μαζί με το YPG και το YPJ…
Έχουμε ορκιστεί, έχουμε υποσχεθεί σε όλους αυτούς που πέσανε πριν από μας, σε όλες τις αξίες που δημιουργήθηκαν πριν από μας…
Εμείς Ισπανοί, Γερμανοί, Έλληνες, Τούρκοι, Άραβες, Αρμένιοι, Λάζοι, Τσερκέζοι, Αλβανοί… Ως διεθνιστές, επαναστατικές δυνάμεις, ομάδες και οργανώσεις απ’ όλο τον κόσμο, έχουμε ενωθεί στο ΔΙΕΘΝΕΣ ΤΑΓΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ για να υπερασπιστούμε την επανάσταση της Ροζάβα.
Καλούμε εσάς, τους λαούς, τους εργάτες/τριες, τους εργαζόμενους/ες, τις γυναίκες, τους νέους/ες, λαούς με διαφορετικές πεποιθήσεις και ταυτότητες, τους οικολόγους, τους αντιιμπεριαλιστές/τριες, τους αντιφασίστες/τριες, τους αντικαπιταλιστές/τριες, τους δημοκράτες και τους επαναστάτες/τριες να πολεμήσετε και να συμβάλετε στη νίκη κάτω από την σημαία του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΤΑΓΜΑΤΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, για να υπερασπιστούμε την επανάσταση της Ροζάβα, να επεκτείνουμε τη νίκη και να εξαπλώσουμε την αδελφότητα των λαών της Μέσης Ανατολής. Η ανθρωπότητα θα σωθεί με τον διεθνισμό.Ζήτω η επανάσταση της Ροζάβα.
Ζήτω η απελευθερωτική πάλη των λαών σε όλη τη γη.

 

Χαιρετισμός συντρόφου από την ελλάδα, στην συνέντευξη τύπου του Διεθνούς Τάγματος Ελευθερίας:

Καλημέρα σύντροφοι.
Βρισκόμαστε εδώ με σκοπό την έμπρακτη αλληλεγγύη στην επανάσταση και την ένοπλη αντίσταση που πραγματοποιείται στην Ροζάβα. Ο σκοπός της παρουσίας μας εδώ είναι η έμπρακτη στήριξη στον ένοπλο αγώνα ο οποίος δίνεται ενάντια στο DAES (ISIS), αλλά και ταυτόχρον η υποστήριξη στις κοινωνικοπολιτικές, αλλά και οικονομικές αλλαγές οι οποίες επιχειρούνται στην επανάσταση της Ροζάβα. Σκοπός μας επίσης, είναι η δημιουργια συντροφικών, επαναστατικών και πολιτικών σχέσων με τα κινήματα τα οποία δρουν και υπάρχουν στον χώρο αυτό. Πολεμώντας το DAES δεν πολεμάμε απλά το θεοκρατικό φασισμό της Μέσης Ανατολής. Παράλληλα, πολεμάμε το καπιταλιστικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι δημιούργησαν και έθρεψαν το DAES.
Ζήτω ο αγώνας της Ροζάβα.
Ζήτω η επανάσταση της Ροζάβα.
Γι έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης.

Χαιρετισμός του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης (από ελλάδα) και κάλεσμα σε συστράτευση

Χαιρετισμός του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης (από ελλάδα) και κάλεσμα σε συστράτευση:
 Ο Επαναστατικός Σύνδεσμος Διεθνιστικής Αλληλεγγύης αποτελεί μια συγκρότηση αγώνα που στόχο έχει την έμπρακτη αλληλεγγύη στο διεθνές πεδίο των ένοπλων συρράξεων από την πλευρά των ταξικά καταπιεσμένων που αγωνίζονται στην κατεύθυνση της κοινωνικής απελευθέρωσης από την κυριαρχία των κρατών και του κεφαλαίου.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη οφείλει να έχει τα χαρακτηριστικά της κοινής πάλης σε κάθε επίμαχο σημείο, η οποία χτίζει τον κόσμο της επανάστασης και μέσω του ριζοσπαστικού χαρακτήρα της σπάει τα σύνορα της τυραννίας, της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Ειδικότερα, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του MLKP για διεθνιστική αλληλεγγύη αποφασίσαμε να συμμετάσχουμε δεσμευτικά στις κύριες κατευθύνσεις του καλέσματος και στις ανάγκες του αγώνα στο Κουρδιστάν.
Βρισκόμαστε εκεί για να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στον αγώνα και να διδαχθούμε από την ζωντανή επαναστατική διαδικασία πολύπλευρα και πολύτροπα.
Στον αγώνα αυτόν αναγνωρίζουμε:
-Τον θεμελιακό ταξικό χαρακτήρα του
-Τον αντιφασιστικό και αντιιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του
-Τον κοινωνικο-απελευθερωτικό χαρακτήρα του
Ως Ε.Σ.Δ.Α. επιδιώκουμε παράλληλα με την πολύμορφη ενίσχυση των επαναστατικών δυνάμεων στην Συρία, το Ιράκ, την Τουρκία κι ευρύτερα στον κόσμο της Μ.Ανατολής, το άνοιγμα ενός δρόμου αλληλεγγύης από τον ελλαδικό χώρο, ο οποίος όχι μόνο θα επιχειρήσει να πραγματώσει έμπρακτα το πρόταγμα της Διεθνιστικής Επαναστατικής Αλληλεγγύης, αλλά ταυτόχρονα θα προωθήσει τον συντονισμό και την σύμπραξη έξω από τα τοπικά όρια.
Έχοντας το δικό μας πολιτικό πρόγραμμα προς τον ελευθεριακό κομμουνισμό, αναγνωρίζουμε ως ριζική την αξία της ανοιχτής συλλογικοποίησης πάνω σ’ένα ευρύ φάσμα συνθηκών, ενώ συγχρόνως ο κάθε συμμετέχον θα διατηρεί την αυτονομία του.

 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ                      Ε.Σ.Δ.Α.   Απρίλης 2015

Text in english

Κείμενο στα ισπανικά – Espanol

Revolutionary Union for Internationalist Solidarity: Response for the struggle in Rojava

R.U.I.S.’ solidarity response

The Revolutionary Union for Internationalist Solidarity is a formation for struggle with the aim to practice solidarity in the international field of armed conflicts on the the side of the classes of the oppressed who fight towards social liberation from the domination of states and of capital.
Solidarity in practice should bear characteristics of a common struggle at every critical point, a struggle which creates the world of revolution and which through its radical character, breaks the boundaries of tyranny, of oppression and of exploitation.
Specially, in responding to the call-out of MLKP for international solidarity we decided to take part with commitment to the necessities of the social struggle in Kurdistan.
We are there to offer our services to the struggle and to learn from the multi-faceted and resourceful living revolutionary process.
We recognise in this struggle:
-Its fundamental class character
-Its anti-fascist and anti-imperialist character
-Its social liberation character
Along with the multiform reinforcement of the revolutionary forces in Syria, Iraq, Turkey and the wider Middle East, the Revolutionary Union for Internationalist Solidarity aims to open up a path of solidarity from Greece, which will not only attempt to realise the vision of Internationalist Revolutionary Solidarity, but will also pursue the coordination and collaboration beyond the local boundaries.
Even though we have formulated our own political programme towards libertarian communism, we recognise the fundamental value of a broad collectivisation based on a broad range of conditions while at the same time each participant maintains their autonomy.

FOR THE SOCIAL REVOLUTION                                 R.U.I.S.   April 2015

 

Κείμενο στα ισπανικά – Espanol

Κείμενο στα ελληνικά

Ισπανική μετάφραση του χαιρετισμού του Επαναστατικού Συνδέσμου Διεθνιστικής Αλληλεγγύης (από ελλάδα) και κάλεσμα σε συστράτευση

Participación desde Grecia en el Batallón Internacional por la Libertad de Rojava

 

Esta es la traducción al castellano de un comunicado publicado en Abril de 2015 por RUIS (Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista) desde Grecia declarando que se habían unido al Batallón Internacional por la Libertad formado por voluntarios internacionalistas comunistas y anarquistas que están defendiendo la revolución de Rojava.

(https://rojavanoestasola.noblogs.org/post/2015/07/15/el-batallon-internacional-por-la-libertad-de-rojava-y-la-participacion-desde-grecia/)

La Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista es una formación para la lucha con el objetivo de practicar la solidaridad en el campo internacional de los conflictos armados al lado de las clases oprimidas que luchan hacia la liberación social contra la dominación de los estados y el capital.

La práctica de la solidaridad debe tener caracterśticas de una lucha en común en un punto crítico, una lucha que crea la revolución del mundo y que mediante su caracter radical, rompe los límites de la tiranía, la opresión y la explotación.
Especialmente, en respuesta al llamamiento hecho por el MLKP para la solidaridad internacional decidimos participar comprometidamente con las necesidades de la lucha social en Kurdistán.

Estamos allí para ofrecer nuestros servicios a la lucha y para aprender del proceso revolucionario multi facético e ingenieso que se está viviendo.

Reconocemos en esa lucha:
– Su fundamental caracter de clase
– Su caracter antifascista y anti-imperialista
– Su caracter de liberación social

Junto con los multiformes refuerzos de las fuerzas revolucionarias en Siria, Irak, Turquía y la región de Oriente Medio, la Unión Revolucionaria por la Solidaridad Internacionalista pretende abrir un camino hacia la solidaridad desde Grecia, el cual no sólo intentará llevar a cabo la visión Internacionalista de Solidaridad Revolucionaria, sino que también perseguirá la coordinación y colaboración más allá de las límites locales.

A pesar de que hemos formulado nuestro propio programa político hacia el comunismo libertario, reconocemos el valor fundamental de una amplia colectivización basada en un amplio rango de condiciones mientras que al mismo tiempo cada participante mantiene su autonomía.

POR LA REVOLUCIÓN SOCIAL

R.U.I.S.

Abril 2015

Κείμενο στα αγγλικά – English

Κείμενο στα ελληνικά

Κινητοποίηση ενάντια στις αντιδραστικές συγκεντρώσεις

Συγκέντρωση στο Σύνταγμα ενάντια στο αστικό μέτωπο


 Σήμερα που η επέλαση του διεθνούς κεφαλαίου και της ελληνικής αστικής τάξικης πάνω στους εκμεταλλευόμενους συνεχίζεται και με αριστερό προσωπείο …

 Σήμερα που οι κυβερνήτες διαπραγματεύονται ακόμα πιο βάρβαρους όρους καταπίεσης και λεηλασίας …

 Σήμερα που η κρατική τρομοκρατία αναβαθμίζεται, πασπαλισμένη με ανθρωπιστικές επιφάσεις …

 Σήμερα που το καρτέλ των καθεστωτικών MEDIA μεταδίδει τις απειλές των διευθυντηρίων και καλεί σε πλήρη υποταγή …

 Σήμερα, η αστική αντίδραση επιχειρεί να καταλάβει τους δρόμους στους οποίους δόθηκαν αιματηροί αγώνες τα προηγούμενα χρόνια.

 Για να μην αφήσουμε τους δυνάστες να παρελάσουν πάνω από τους νεκρούς μας …

 Για να μην αφήσουμε τις ζωές μας και τις κοινές ανάγκες στον ολοκληρωτισμό της αστικής κυριαρχίας και του φασισμού που εκτρέφει …

 Το εκκολαπτόμενο ελληνικό Μαϊντάν, πρέπει να γίνει ο τάφος του καπιταλιστικού ευρωπαϊσμού και του εθνικισμού, ο τάφος των κρατιστών.

 Καμία αυταπάτη για “φιλολαϊκή” ανάπτυξη μέσα ή έξω από την ευρωζώνη, μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση.

 Η απάντησή μας, η προλεταριακή – κοινωνική εξέγερση, η ομοσπονδιακή αυτοοργάνωση των καταπιεζόμενων, η μαχητική αντεπίθεση μέχρι την συλλογική απαλλοτρίωση όλου του πλούτου και την κατάλυση του κράτους.

 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

 22/6/2015

Αναρχική Συλλογικότητα

                                για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Kάλεσμα αλληλεγγύης για τα στρατοδικεία των Θ.Χατζηαγγέλου και Δ.Χατζηβασιλειάδη (Ιούνης 2015)

 Στην εποχή της αριστερο-δεξιάς εθνικιστικής νάρκωσης η πολιτική της στρατοκρατικής επίθεσης στο αντιμιλιταριστικό κίνημα συνεχίζεται εντεινόμενη.
 Στις 14/5/’15 ο ολικός αρνητής Μιχάλης Τόλης καταδικάστηκε από το στρατοδικείο Ιωαννίων σε δέκα μήνες φυλάκιση με μια δεύτερη δίωξη για το ίδιο “αδίκημα”. Η ποινή υπερέβαινε εκείνη που του είχε επιβάλει το στρατοδικείο της Αθήνας επί κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ. Σήμερα, 16/6/’05, το αναθεωρητικό δικαστήριο (στρατοδικείο 2ου βαθμού) επικύρωσε την ποινή των επίσης δέκα μηνών στον αντιρρησία συνείδησης Δημήτρη Σωτηρόπουλο. Αύριο, Τετάρτη 17/6 δικάζεται από το στρατοδικείο της Αθήνας ο ολικός αρνητής Θάνος Χατζηαγγέλου. Και δυο εβδομάδες μετά, την Δευτέρα 29/6 δικάζεται για δυο διώξεις ο ολικός αρνητής Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης, ενώ έχει ήδη καταδικαστεί από αναθεωρητικό για μια προηγούμενη δίωξη.
  Το νέο νομοσχέδιο για την καταναγκαστική στράτευση στην κρατική πολεμική μηχανή διατηρεί την επιβολή προστίμων στους ανυπότακτους (6000 ευρώ για κάθε άρνηση πειθάρχησης στις αλλεπάλληλες κλήσεις στράτευσης). Το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μια έκφανση της οικονομικής τρομοκρατίας και της εξοντωτικής ληστρικότητας που επιχειρεί το κράτος σε βάρος των ταξικά καταπιεσμένων στα χρόνια της μνημονιακής διαχείρισης.
  Την ίδια στιγμή οι λαϊκιστές ευρω-σοβινιστές της κυβέρνησης Σ.-ΑΝΕΛ, ως κατά παράδοση και κατά συνθήκη εκφραστές των συμφερόντων της αστικής τάξης, χτίζουν πολεμικές και αντεπαναστατικές συμμαχίες με τα πιο αντικοινωνικά και απάνθρωπα καθεστώτα του πλανήτη. Με το Ισραήλ, τον στρατοκράτη-αποικιοκράτη, χωροφύλακα και μακελάρη της Μ.Ανατολής. Με την αιματοβαμένη χούντα της Αιγύπτου. Με τη ναζιστική κυβέρνηση της Ουκρανίας και τον πόλεμό της.
  Οι κρατιστές, αριστεροί και δεξιοί, είναι αδίστακτοι προκειμένου να διασφαλίσουν την συνέχεια της καπιταλιστικής επικυριαρχίας και λεηλασίας παγκοσμίως. Το ελληνικό κράτος, που αποτελεί οργανικό κομμάτι του ευρω-αμερικάνικου μπλοκ, στηρίζει τις πιο άγριες στρατοκρατικές επιχειρήσεις του διεθνούς κεφάλαιου και συμμετέχει στις προσπάθειες όξυνσης του στρατοκρατικού ελέγχου μέσα στο ευρωπαϊκό κάτεργο, στα σύνορά του και στα πέρατα της γης, υπό το πρόσχημα του θρησκευτικού πολέμου, τον οποίον υποδαυλίζουν οι ίδιοι οι κεφαλαιοκράτες.
  Σ’ αυτές τις συνθήκες έχουμε καθήκον να δυναμώσουμε τον αντιμιλιταριστικό αγώνα και να στηρίξουμε την βασική αιχμή του, την Ολική Άρνηση Στράτευσης.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 17/6/2015 8.30πμ
ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΑ ΡΟΥΦ (Γέφυρα Π.Ράλλη)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Αρχικές τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ στην θεματική κατηγορία ΔΟΜΗ της ΑΠΟ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

                            για τη ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

για την προσυνεδριακή συνάντηση του Νοέμβρη (22/11/2013)

«ΔΟΜΗ»

___________

Τρόπος λήψης αποφάσεων (Για την σχέση ομοφωνίας, συναίνεσης, σύνθεσης και ψηφοφορίας):

– Η πλειοψηφική απόφαση είναι μια εκβιαστική συναίνεση. Η πλειοψηφική εξαγωγή ενότητας είναι συναίνεση χωρίς συνοχή. Η συνοχή απαιτεί σεβασμό στα υποκείμενα και την βραδύτητα με την οποία εξελίσσεται η βάση.
Η μέθοδος των συναινετικών διαδικασιών εξασφαλίζει με τον βέλτιστο τρόπο την ενότητα στην δράση.
Η διάχυση της συναινετικής-συνθετικής μεόδου στις διεργασίες αντιστασιακής συλλογικοποίησης είναι η αντικειμενική απόδειξη της ριζοσπαστικότητάς της και είναι το ήδη εδραιωμένο μέλλον της συλλογικής κοινωνικής ευφυϊας.
Οι συνελεύσεις και οι επιτροπές πρέπει ν’αποφασίζουν μόνο συναινετικά.
Η γενική συνέλευση έχει όλο τον προσυνεδριακό χρόνο για την αναγκαία ζύμωση.

– Η ενδεικτική ψηφοφορία και η παράλληλη, αλλά ασύνδετη εφαρμογή των διαφορετικών προτάσεων κάτω από κοινά σύμβολα είναι μέθοδος ήττας, αφού αρνείται την ικανότητα ή την αναγκαιότητα της σύνθεσης, σχίζει την ενότητα και διαμοιράζει τους κοινούς πόρους.
Η απεριόριστη αξιοποίηση του κοινού πεδίου χωρίς κοινή έγκριση ταυτίζει την αυτονομία των πολιτικών ομάδων με την αυθαιρεσία και τον κατακερματισμό. Κοινή έγκριση σημαίνει συναίνεση. Και η συναίνεση δεν αποκλείει τη δοκιμασία διαφορετικών προτάσεων.
Η μετάθεση της πολιτικής σύνθεσης σε μια ποσωτική σχέση εξωθεί στην υποκατάσταση της πολιτικής ζύμωσης από την παρασκηνιακή μικροπολιτική.

‘Οργανα, συμμετοχή και λειτουργία πολιτικών συλλογικοτήτων μέσα στην ομοσπονδιακή δομή:

Προτείνουμε δυο βασικές μορφές αποφασιστικών σχημάτων: Τις συνελεύσεις και τα συμβούλια των εκπροσώπων των πολιτικών συλλογικοτήτων. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των πολιτικών συμβουλίων είναι η άμεση κοινή αποφασιστική ισχύς των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων στο σύνολο των ομοσπονδιακών δραστηριοτήτων. Η συνεχής λειτουργία πολιτικών συμβουλίων σε όλα τα οργανωτικά πεδία διασφαλίζει την οριζοντιότητα, την ισότητα, τη συνθετικότητα και την καινοτομία απέναντι, την αποδοτικότητα, την εξελιξιμότητα, τον πολιτικό δυναμισμό και την κινηματική συνοργάνωση. Η συχνότητα λειτουργίας των συμβουλίων, όσο δυνατόν εγγύτερα στους ρυθμούς των αντίστοιχων ομάδων εργασίας, δομών και τομέων, προσδίδει τον προσβλεπόμενο πολιτικό δυναμισμό και την αναγκαία δομική πλαστικότητα.

Continue reading Αρχικές τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ στην θεματική κατηγορία ΔΟΜΗ της ΑΠΟ

Τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ στην θεματική κατηγορία ΘΕΣΕΙΣ της ΑΠΟ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

                                για τη ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

«ΘΕΣΕΙΣ»

_________________________

Εκμετάλλευση της εργασίας, ταξικοί αγώνες
(απεργίες, αιτηματικοί αγώνες -αγώνες για ασφάλιση, καλύτερες συνθήκες δουλειάς, ενάντια σε απολύσεις κλπ.)

– Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση κάθε μορφής δουλείας, κάθε καταναγκαστικής εργασίας. Αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της ιδιοκτησίας, της τεχνοκρατικής διεύθυνσης και των χρηματικής οικονομίας. Έτσι, αγωνιζόμαστε για την κατάργηση της μισθωτής εργασίας.
– Ο εργατικός αγώνας εδράζει το καίριο νόημα του στη σχέση του με τις άμεσες ανάγκες των εκμεταλλευόμενων μέσα στις βιωμένες συνθήκες καταπίεσης, εκμετάλλευσης και αλλοτρίωσης κι αντλεί το δυναμισμό του απ’τη μαχητικότητα και τ’αλληλέγγυα χαρακτηριστικά των διεκδικήσεών του. Κάθε αγώνας έχει επίσης την αυταξία του σε σχέση με την επαναστατική προοπτική. Στις παρούσες αντιστάσεις οι άνθρωποι μαθαίνουν συλλογικά ν’αγωνίζονται και δημιουργούν αυτοοργανωμένες κοινότητες, οι οποίες αποτελούν το έδαφος της γενικής εξέλιξης προς τη συνολική ανατροπή.
– Οι αναρχικοί έχουν συμβάλει σημαντικά στην ανάπτυξη των εργατικών αγώνων και της εργατικής αυτοοργάνωσης τους δυο προηγούμενους αιώνες. Το ελληνικό κράτος κατάφερε τις προηγούμενες δεκαετείες (ειδικά από το ’81) ν’απαξιωθεί η ταξική πάλη από μεγάλο μέρος των εκμεταλλευόμενων. Σήμερα, οι αναρχικοί έχουμε πολιτική ευθύνη να δυναμώσουμε το αυτοοργανωμένο εργατικό κίνημα, με πρωτοβουλίες, με συμμετοχή, με ένα μετωπικό πνεύμα , αφενός και αφετέρου, να ορθώσουμε την προλεταριακή αυτοσυνείδηση και την ταξική οπτική σε όλο το φάσμα του ανταγωνισμού με την εξουσία.

Κοινωνικοί αγώνες
(συνελεύσεις γειτονιάς, αγώνες υπεράσπισης του φυσικού κόσμου, των δημόσιων χώρων κλπ)

– Οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί αγώνες, όπως οι εργατικοί, αναδύονται μέσα από τις ανάγκες της καταπιεσμένης βάσης που συμπιέζεται και βάλεται από την κυριαρχία κράτους και κεφάλαιου πάνω στο κοινωνικό πεδίο. Οι συλλογικές διεργασίες κι εμπειρίες που εξελίσσονται μέσα στους ποικίλους αυτοοργανωμένους κοινωνικούς αγώνες είναι η ζύμη του πλατιού ανατρεπτικού κινήματος. Με τις αποφασιστικές και πρακτικές δομές τους γίνονται προπλάσματα μιας ελεύθερης κοινωνίας.
– Το υπόβαθρο της κοινωνικής αυτονομίας που χτίζεται από τ’αντιστασιακά εγχειρήματα, είναι αναπόδραστα ταξικό και αντικαθεστωτικό. Όπου λείπει η εναντίωση στον καπιταλισμό και την αντιπροσωπευτική δημοκρατία (όπως βέβαια και στις φασιστικές παρεκλήσεις της) εγκαθίσταται ο παραθεσμικός εναλλακτισμός και η θεσμική ενσωμάτωση. Οι αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί αγώνες δεν έρχονται για να διαχειριστούν το τοπικό μέσα στα πλαίσια που επιβάλει το εξουσιαστικό σύστημα, αλλά για ν’ανακαταλάβουν τον κοινωνικό χώρο, ν’απαλλοτριώσουν το κοινωνικό υλικό και πρωτίστως να ανακτήσουν την πολιτική ισχύ που αφαιρούν οι κρατικοί θεσμοί από την κοινωνία.
Υπάρχουν σύγχρονα και ιστορικά παραδείγματα ανάδυσης συνδικαλιστικών εγχειρημάτων μέσα από κοινωνικά εγχειρήματα, παραδείγματα περάσματος από τη διεκδίκηση στον κοινωνικό έλεγχο και παραδείγματα μετασχηματισμού του τοπικά αναγκαίου αγώνα στη μετωπική σύγκρουση με το κράτος, το ντόπιο και το πολυεθνικό κεφάλαιο. Η διάκριση και ακόμα βαθύτερα η αποπολιτικοποίηση των πεδίων κοινωνικού αγώνα στέκονται ως αναχώματα στη ριζοσπαστικοποίηση και στην αλληλέγγυα συνάντηση των αντιστάσεων, που είναι απαραίτητοι όροι για τη συνολικοποίηση της πάλης ενάντια στην εξουσία. Η διαλεκτική αντίληψη που βλέπει την ολότητα μέσα από το συνθετικό γίγνεσθαι είναι ήδη κτήμα των πιο ανθεκτικών και δραστήριων αυτοοργανωμένων κοινωνικών εγχειρημάτων.

Μεταναστευτικό-ρατσισμός

– Η σύγχρονη μετανάστευση είναι συνέπεια του κεφαλαιοκρατικού επεκτατισμού, που εξοντώνει λαούς και διαλύει κοινωνίες, όπως και των τοπικών πολέμων ή των καταπιεστικών καθεστώτων τα οποία συντηρούνται από το καπιταλιστικό κέντρο και το τρέφουν. Το μεγάλο πλήθος των προσφύγων αποτελεί την κατότερη εργατική μάζα στο ευρωπαϊκό και στο βορειοαμερικάνικο κάτεργο και αντιμετωπίζει την πιο βάρβαρη καταστολή στα σύνορα, στις δουλοπαροικείες της υπαίθρου και των πόλεων, στους δρόμους και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η οικονομική και πολιτική εκμετάλλευση των μεταναστών αλλάζει τις κατεστημένες ταξικές σχέσεις, τις στρατηγικές ελέγχου και τους όρους της ταξικής πάλης. Ως αναρχικοί, στεκόμαστε δίπλα στους πρόσφυγες από μια θέση ταξικής αλληλεγγύης η οποία στην παρούσα συγκυρία αναδεικνύει τον επαναστατικό προλεταριακό διεθνισμό, για να συναπαντήσουμε στις τυραννικές συνθήκες και στις ρηξιακές ευκαιρίες της εποχής.
Παράλληλα αναγνωρίζουμε στο μεταναστευτικό φαινόμενο και στη συνεπακόλουθη διαχρονική ανθρώπινη κινητικότητα μια ριζική δυναμική κοινωνικής εξέλιξης. Αναγνωρίζουμε τη μεταφορά και διάχυση κουλτούρας και γνώσης, το φυλετικό μπαστάρδεμα, το μπόλιασμα του ταξικού ανταγωνισμού μέσω όχι μόνο των ειδικών χαρακτηριστικών που φέρουν οι απόδημοι, αλλά και από τη θέση που τους επιφυλάσουν οι νέες πραγματικότητες. Ο ξένος είναι πάντα παράγοντας ανατροπών όντας εκτός του κοινωνικού πλέγματος και πάνω του προσωποποιείται ο πιο άγριος ταξικός ανταγωνισμός.
– Ο ρατσισμός εμπεριέχει την ιστορικότητα της εξουσίας και μεταφέρει τις καταγωγές της. Η αιχμαλωσία, ο βιασμός και η καταναγκαστική εργασία, η ανέλιξη ηγητόρων, ο στρατωνισμός και η μισαλλοδοξία έχουν τις απαρχές τους στον φυλετικό πόλεμο. Η ταξική διαίρεση των κοινωνιών ξεκινάει από τον πόλεμο και η δουλεία από τη φυλετική κυριαρχία.
Ο ρατσισμός αναφέρεται πάντα στις παραδόσεις της κυριαρχίας, για να θεσπίζει τον πόλεμο ενάντια στην εκμεταλλευόμενη βάση, να σπέρνει τον πόλεμο μέσα στην καταπιεσμένη βάση. Κάθε ρατσισμός εκφράζει την απέχθεια απέναντι στους φτωχότερους, την απαξίωση όποιων δεν αφομοιώνονται στην κυρίαρχη κουλτούρα, την εχθρότητα απέναντι σε όποιους αντιστέκονται.
Ο ρατσισμός αναφύεται από τον πυρήνα του κράτους. Ο θεσμικός αντιρατσισμός είναι ένα προπέτασμα γι’αυτήν την εγγενή σχέση και για τον ριζικά ταξικό χαρακτήρα της.

Πατριαρχία-έμφυλες διακρίσεις

– Αντιλαμβανόμαστε την πατριαρχία και τις έμφυλες διακρίσεις μέσα από την ίδια ιστορική οπτική με την οποία αναλύουμε τον ρατσισμό.
Τα έμφυλα πρότυπα εκφράζουν καταναγκαστικές σχέσεις μέσα σε μια ιεραρχική κλίμακα και προβάλονται αμφότερα σε όλη την κοινωνία. Ο κάθε άνθρωπος γίνεται δέκτης εντολών και απαγορεύσεων που ορίζουν πότε η αγορά και οι θεσμοί τον θέλουν «αρσενικό», πότε «θυληκό», πότε ουδέτερο και πότε άνευ ταυτότητας. Ωστόσο το πρότυπο του κυρίαρχου εκφράζεται πάνω και ανεξάρτητα από τις βιολογικές ταυτότητες.

Κοινωνικές διακρίσεις

– Οι παραδόσεις των εξουσιαστικών θεσμών συντηρούν ένα πλήθος κοινωνικών διακρίσεων, όπως ο ρατσισμός και η πατριαρχία. Η ακατάπαυστη παραγωγή νέων σχέσεων εξουσίας κατασκευάζει νέες διακρίσεις. Στην διαρκή αναδιάρθρωση της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας επιστρατεύονται νέες και «ιστορικές» διακρίσεις για να διχάζουν το κοινωνικό σώμα και να καθαγιάζουν τα εφαρμοζόμενα σχέδια και τον κόσμο της εξουσίας ευρύτερα.
– Στον καπιταλισμό ο κύριος παράγοντας διακρίσεων είναι ο συσσωρευμένος πλούτος. Το κληρονομικό δικαίωμα αποτελεί την συνθήκη στην οποία στηρίζεται ο ταξικός ρατσισμός.
– Μέσα στο αντιεξουσιαστικό κίνημα οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε την υποτίμηση του κοινωνικού κινήματος και τον πολιτικό ελιτισμό, με όποια μορφή κι αν εμφανίζονται, ως καθαρά εξουσιαστικές διακρίσεις.

Εξαθλίωση / κοινωνικός κανιβαλισμός

– Η κεφαλαιοκρατική συσσώρευση συντηρείται από την ατέρμονη επιδείνωση της μισθωτής σκλαβιάς, με τον αποκλεισμό όλο και μεγαλύτερου κομματιού των καταπιεζόμενων από τους βιωτικούς και δημιουργικούς πόρους κι από τη λεηλασία του περιβαλλοντικού πλούτου. Η μαζική εξαθλίωση είναι παράγωγο της καπιταλιστικής ανάπτυξης και εργαλείο ελέγχου.
– Η αστική τάξη είναι καταγωγικά και δομικά κανιβαλική. Ο κρατισμός είναι η ολοκληρωτική οργάνωση του κανιβαλισμού. Το κράτος σπέρνει την εξατομίκευση και τον ρατσισμό για να κρατάει τους κυριαρχούμενους κατακερματισμένους και πειθαρχημένους. Χειραγωγεί το φορτίο της καταπίεσης των πιο εξαθλιωμένων προς τον αλληλοσπαραγμό, αλλά και κυρίως, οπλίζει τα πιο τυχοδιωκτικά και τα πιο συντηρητικά μικροαστικά στρώματα ενάντια στους πιο φτωχούς.

Κουλτούρα / πολιτισμός

– Αντιλαμβανόμαστε τον αστικό πολιτισμό ως το σύνολο των σχέσεων που έχει παράξει και εξακολουθεί να παράγει η κεφαλαιοκρατία. Όχι μόνο τεχνικά επιτεύγματα, ούτε μόνο πολιτικοί θεσμοί, ούτε μόνο ιδεολογία, ούτε βέβαια μόνο πολιτιστικά προϊόντα. Αντιμετωπίζουμε κάθε θέσμιση ή προϊόν του κυρίαρχου πολιτισμού μελετώντας την ιστορική σχέση του με τον ταξικό ανταγωνισμό και την θέση του μέσα στην ταξική πάλη σήμερα.
Από τις ανάγκες και τις δυνατότητες της εξεγειρόμενης βάσης αναβλύζει ένα δημιουργικό φαντασιακό ριζικά ασύμπτωτο με τον κυρίαρχο πολιτισμό. Το αντιστασιακό κίνημα χτίζει εδώ και τώρα ένα κοινωνικό κόσμο με επαναστατικές αξίες και καινοτομικά βιώματα. Η κοινωνική πραγμάτωση της ελευθερίας και της αλληλεγγύης στην πάλη απέναντι στο οικονομικό και πολιτικό καθεστώς φέρνουν μια ανατροπή συνολικά πολιτισμική.
Το κράτος επιχειρεί διαρκώς την υφαρπαγή, την απονοηματοδότηση και την εκμετάλλευση των αυθόρμητων κοινωνικών εκφράσεων. Η αγορά και οι κάθε είδους θεσμικές μεσολαβήσεις απλώνουν τα δίχτυα τους σε όλο το κοινωνικό πεδίο. Το ριζοσπαστικό φαντασιακό κατακτά την αυτονομία του στο βαθμό που αυτοθεσπίζεται ανταγωνιστικά προς τον κυρίαρχο πολιτισμό, δοκιμάζοντας ν’αντιπαρατεθεί άμεσα με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς του.

Ζητήματα καταστολής
(Ζητήματα καταστολής, φυλακές, εγκλεισμός, αλληλεγγύη σε φυλακισμένους αγωνιστές)

– Η καταστολή είναι εγγενής σε όλες τις πτυχές της κυριαρχίας. Το σύνολο των κρατικών θεσμών και μηχανισμών οργανώνουν τον έλεγχο της κοινωνίας μέσω της προληπτικής και τιμωρητικής καταστολής. Δεν υπάρχει αντίσταση που να μην εκδιπλώνεται μέσα σ’ένα πεδίο προεγκατεστημένης καταστολής. Δεν υπάρχει ταξική σύγκρουση που να μην βρίσκεται εξαπαρχής αντιμέτωπη με την κρατική τρομοκρατία.
– Η έντονη δραστηριοποίηση των αναρχικών στην ελλάδα επί τέσσερις δεκαετίες με θέματα καταστολής ήταν κοινωνικά και πολιτικά γόνιμη, παρότι γινόταν συχνά με τρόπο αποσπασματικό (παράδειγμα, η μαζική και δυναμική κινητοποίηση αντίστασης στην κρατική επίθεση κατά των κινηματικών καταλήψεων, που ξεκίνησε το ’12). Η άποψη που κρίνει εγκλοβιστική την ενασχόληση με την καταστολή χάνει την επαφή της με τη διαλεκτική της πάλης και σιγά σιγά και τη μαχητικότητά της. Άλλωστε, η επαναστατική κορύφωση της ταξικής σύγκρουσης είναι και η φάση κατά την οποία οι αγωνιζόμενοι καλούνται από τις συνθήκες ν’αντιμετωπίσουν την πιο συμπαγή και σκληρή καταστολή.
– Ο κινηματικός αγώνας ενάντια στην αιχμαλωσία αγωνιστών πρέπει να είναι αναπόσπαστος από τους αγώνες που βάλονται.
– Αντιλαμβανόμαστε το θέμα του εγκλεισμού ευρύτερα από τα τείχη της φυλακής. Ο αστικός πολιτισμός είναι κατεξοχήν ένας κόσμος φρουρίων, τειχών, συνόρων, ένοπλων σωμάτων, στρατώνων, κάτεργων, απομόνωσης, απαγορεύσεων, ελεγχόμενων ροών και βασανιστικών αυτοματισμών. Η φυλακή συμπυκνώνει την αστική κυριαρχία.
– Αν και το σύνολο των φυλακισμένων είναι ετερογεννές, εκεί εκτοπίζονται μαζικά οι πιο εξαθλιωμένοι και οι πιο απειθάρχητοι της καταπιεζόμενης βάσης. Η κατάσταση της φυλάκισης γίνεται αντικειμενικά παράγοντας ριζοσπαστικοποίησης. Στις ελληνικές φυλακές υπάρχει μια έντονη ιστορία αγώνων.
Ειδικά σήμερα που εξαπλώνονται τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ο αγώνας ενάντια στον εγκλεισμό γίνεται αιχμιακό σημείο της ταξικής σύγκρουσης.

Σχέση με τα ΜΜΕ (ως ζήτημα τακτικής)

– Η ανεξαρτησία των κινημάτων από τα καθεστωτικά μέσα (στυλοβάτες του μαζικού ελέγχου) είναι ζήτημα συνέπειας στην ταξική πάλη και στην αυτονομία των αντιστεκόμενων κοινοτήτων.
Η ανάπτυξη κινηματικών δομών πληροφόρησης κι επικοινωνίας έχει ιδιαίτερο βάρος στον αγώνα και η ομοσπονδιακή οργάνωση πρέπει και μπορεί να εργαστεί σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Ωστόσο, ο ανταγωνισμός με την κρατική προπαγάνδα δεν είναι μια μηχανιστική υπόθεση. Σημαντικότερος παράγοντας είναι η απεμπλοκή από τα πρόσκαιρα θεαματικά επίδικα κι από τις γλώσσες του κράτους και του κεφάλαιου (λογικές «κοινής γνώμης», καιροσκοπισμοί, τακτικισμοί, συνωμοσιολογία, παρελκυστική ηθικολογία κλπ).

Αλληλεπίδραση με δομές κοινωνικού και ταξικού αγώνα
(λαϊκές συνελεύσεις, σωματεία βάσης, φοιτητικά σχήματα αλλά και με άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις)

– Οι αναρχικές συλλογικότητες όλων των βαθμίδων και κάθε σύντροφος οφείλουν να σέβονται, να στηρίζουν και να συμμετέχουν με κινηματική υπευθυνότητα στα αυτοοργανωμένα αντιστασιακά εγχειρήματα. Η ομοσπονδία, όπως και οι συστατικές συλλογικότητες χρειάζεται και μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες ανοίγματος νέων εστιών αντίστασης. Πρέπει και μπορούν επίσης, να ενισχύουν και να δημιουργούν μέτωπα αγώνα χωρίς περιορισμούς στις δυνατότητες συνάντησης, αλληλεπίδρασης και συντονισμού διαφορετικών μη εξουσιαστικών σχημάτων, προάγοντας την οριζοντιότητα σε κάθε συλλογική διεργασία.
Κοινωνική επανάσταση σημαίνει αλληλέγγυα συνάντηση, επικοινωνία των τρόπων αγώνα, ενότητα στη δράση κι εμπιστοσύνη στη συλλογική ευφυία της βάσης. Είναι καθήκον των αναρχικών η ανενδοίαστη συμβολή στην ταξική συνοργάνωση.

Ρεφορμισμός

– Οι διεκδικητικοί αγώνες αποτελούν πεδίο ριζοσπαστικοποίησης, αλλά και πεδίο αφομοίωσης. Το αίτημα ως έκφραση άμεσης κοινωνικής ανάγκης, ως σημείο αναφοράς για την ταξική κινητοποίηση και ως πρόταξη αντιστασιακής ισχύος έχει μια αυταξία. Το άμεσα αναγκαίο κινητοποιεί διαλεκτικά την αλληλεγγύη. Το αίτημα εμπεριέχει το επίδικο μιας άμεσης μερικής κατίσχυσης απέναντι στον ταξικό εχθρό, είτε είναι συντηρητικό, είτε είναι ανατρεπτικό σε σχέση με τις κατεστημένες συνθήκες.
– Η απεργία είναι η βασικότερη δυνατότητα ταξικής αντεπίθεσης που διαθέτουν οι εργαζόμενοι. Επιπλέον, η απεργία απελευθερώνει χρόνο αντιστασιακής αυτοοργάνωσης. Η παροχή δωρεάν υπηρεσιών εκφράζει σαφώς μια διάσταση ρηξιακής κοινωνικής αλληλεγγύης, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την απεργία. Η κατάληψη υποδομών του κεφάλαιου (παραγωγής, κυκλοφορίας, αγοράς, διοίκησης) αποτελεί αντικειμενική δυνατότητα συγκρότησης και πρόταξης προλεταριακής ισχύος.
– Στην πολιτική μεσολάβηση και στην θεσμική αφομοίωση αντιτάσσουμε ρηξιακά ένα συνολικά ανταγωνιστικό ταξικό-πολιτικό πλαίσιο αναφοράς, συμβάλοντας συγχρόνως στην δημιουργία και στην ενδυνάμωση εστιών αγωνιστικής αυτοοργάνωσης. Έργο μας είναι η κινητοποιός παρουσία στα ελάχιστα και η άμεση διεύρυνση των μεγίστων.
– Η πολιτική-εξεγερσιακή παρέμβαση πρέπει να ξεκινάει από το υπάρχον επίπεδο συνείδησης στο οποίο απευθύνεται, διότι αν προαπαιτούμε μια μεταφυσική πληρότητα της συνείδησης για να εκδηλωθεί η ταξική αλληλεγγύη, τότε παραμένουμε εγκλοβισμένοι στον κόσμο της εξατομίκευσης. Αν ήταν προϋπόθεση μια συνολική αντίληψη για το πέρασμα στην δράση δεν θα ερχόταν ποτέ ούτε η διάχυση της δράσης, ούτε της συνολικής αντίληψης.
– Η ανατρεπτική εξέλιξη των αιτημάτων συνδέεται διαδραστικά με την ανάπτυξη της αλληλέγγυας κινητοποίησης. Η κινητοποίηση δημιουργεί νέα πεδία συνάντησης των αντιστάσεων και έδαφος ταξικής συνειδητοποίησης. Η αλληλεγγύη ανοίγει τις προοπτικές συνολικοποίησης. Η εξεγερσιακή συνάντηση ανατρέπει τις οριοθετήσεις που χρειάζεται να ανατραπούν.
– Στις παρούσες συνθήκες η επιβίωση και η απελευθέρωση από το κεφάλαιο είναι αδιαχώριστες.
Στην επικράτεια του κεφάλαιου εκείνοι που έχουν χρόνο δεν έχουν φαΐ, ενώ όσοι ακόμα έχουν φαϊ δεν έχουν χρόνο. Η απαλλοτρίωση και των δυο είναι αναγκαία. Για να έχουμε φαϊ, να γίνουμε κύριοι του ταξικού πολέμου και της εργασίας. Να έχουμε χρόνο σημαίνει να έχουμε φαϊ και απόλαυση και ξεκούραση και πολιτικές διεργασίες και γνωστική-ψυχαγωγική δραστηριότητα.

Χρηματοδότηση-οικονομική ανεξαρτησία

– Κοινό ταμείο και τοπικά, που ελέγχονται από ενιαίο όργανο με τη συμμετοχή εκπροσώπων όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων. Το κοινό ταμείο χρηματοδοτείται με τακτές διαδικασίες, με κεντρικές και περιφεριακές πρωτοβουλίες και χρηματοδοτεί τα τοπικά.

Τοποθετήσεις της ΑΣΜΠΑ στην θεματική κατηγορία ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ της ΑΠΟ

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

                                για τη ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ

«ΤΑΚΤΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ»

_________________________

Ενίσχυση – αναβάθμιση των διαδικασιών
(Ενίσχυση και αναβάθμιση των κινηματικών διαδικασιών, των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων)

– Ο εδαφικοποιημένος αγώνας αναπτύσσει το επαναστατικό δυναμικό (η εξάρτηση της διαλεκτικής της ολότητας από τη διαλεκτική του γίγνεσθαι έχει αναφερθεί ήδη σε διάφορα σημεία). Αναγνωρίζοντας την εν’μέρει αυταξία του κάθε εργαλείου και της κάθε δομής (σε σχέση με τις παρούσες ανάγκες και τη γενική εξέλιξη) μπορούμε να είμαστε καίριοι. Αν έχει ένα νόημα η ενοποίηση της πολιτικής δύναμής μας, είναι για να γίνουμε ικανότεροι να παρεμβαίνουμε στα επίμαχα σημεία της ταξικής και κοινωνικής πάλης. Με τον τόνο της εξέγερσης και της αλληλεγγύης, εμπλεκόμενοι στις παρούσες ανάγκες και στις εκδηλωμένες δυνατότητες των συναγωνιστών, με μια συνεκτική αντίληψη.
Η σύγκρουση διαμορφώνει νέες κοινότητες (πχ η ιστορική ανάδυση της εργατικής αυτοοργάνωσης, τα σοβιέτ, η διάχυτη ανάπτυξη αναρχικών συλλογικοτήτων στην ελλάδα από τις προηγούμενες δεκαετίες, η εμφάνιση του EZLN το ’93 προς ’94, οι λαϊκές συνελεύσεις μέσα από την εξέγερση του ’08, το κίνημα NO TAV, το κίνημα ενάντια στην ELDORADO). «Το οδόφραγμα είναι το σπίτι του απεγνωσμένου».
– Είναι καθήκον των αναρχικών η συμβολή στη συνοργάνωση των ταξικών και των κοινωνικών εγχειρημάτων στην κατεύθυνση της επαναστατικής αυτοδιεύθυνσης. Η ομοσπονδιακή πολιτική οργάνωση των αναρχικών πρέπει να είναι παράδειγμα για τα κινήματα, αλλά και για τις συστατικές συλλογικότητές της, τις νέες και τις παλαιότερες.

Πρόταση προσθήκης στα συμφωνηθέντα, με βάση τον αστερίσκο που είχαμε σημειώσει:

Για την ενίσχυση και αναβάθμιση των κινηματικών διαδικασιών, των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων είχαμε ομοφωνήσει στα εξής:

” Η οργάνωση προωθεί την ενίσχυση και την αναβάθμιση των κινηματικών διαδικασιών, των ταξικών, κοινωνικών και πολιτικών δομών. Τα άτομα των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στην οργάνωση ενθαρρύνονται να συμμετέχουν στα κοινωνικά και ταξικά εγχειρήματα ή να συμβάλλουν στη δημιουργία νέων αυτοοργανωμένων, με πλήρη σεβασμό στην αυτονομία των δομών αυτών.

 Η αλληλεπίδραση αυτή θα συμβάλει στην ορθή εκτίμηση της κινηματικής πραγματικότητας μέσα στην οποία ζούμε και δρούμε, γειώνοντας τα προτάγματά μας στο σήμερα και καθιστώντας εφικτή τόσο την αντεπίθεση στον κοινό μας εχθρό, που δεν είναι άλλος από το κράτος και το κεφάλαιο, όσο και την καλλιέργεια ενός συλλογικού οράματος για μια νέα κοινωνία. “

 Προτείνουμε να προστεθεί ανάμεσα στις δυο παραγράφους άλλη μια:

” Οι συλλογικότητες της ΑΠΟ έχουν την ευθύνη να ενημερώνουν το σύνολό της για τις εξελίξεις από τα πεδία των ταξικών-κοινωνικών αγώνων στα οποία δρουν. Η ΑΠΟ μπορεί να δημιουργεί Ομάδες έρευνας και ενημέρωσης, ώστε να επικαιροποιείται η αντίληψή της γύρω από την άμεση πάλη. Επιπλέον,  η ΑΠΟ πρέπει να οργανώνει την άμεση πολιτική επαφή της με τις ανοιχτές συλλογικές διεργασίες του οριζόντιου ανταγωνιστικού κινήματος και κατά περίπτωση να δημιουργεί Ομάδες αλληλεγγύης-ενίσχυσης για την εδαφικοποίηση της παρουσίας της οργάνωσης μέσα στα μέτωπα αντίστασης “

Διακριτή παρουσία στους αγώνες
(Διακριτή παρουσία και ξεκάθαρη θέση στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες)

– Η διακριτή παρουσία της ομοσπονδίας με ξεκάθαρες θέσεις μέσα στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες πρέπει να είναι στοιχείο της πολιτικής παρέμβασης της. Όμως, η προσκόλληση στη διακριτότητα κινδυνεύει να υποπέσει στην αυτοαναφορικότητα. Το πολιτικό κίνημα οφείλει να μη χάνει την επαφή του με το ταξικό και κοινωνικό κίνημα και να βρίσκεται δίπλα στον κόσμο της ακηδεμόνευτης αντίστασης. Η κινητοποιούμενη βάση δίνει την πραγματική μάχη και δεν υπάρχουν νικητές έξω από αυτήν.
Οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες μπολιάζονται με τις ξεκάθαρες πολιτικές θέσεις μας όταν οι αναρχικοί και οι συλλογικότητές τους συμμετέχουν με όλες τις δυνάμεις τους εκεί που ζουν, εκεί που δουλεύουν.

Ανάλυση – επεξεργασία θεωρητικών ζητημάτων

– Μια διαδικασία ανοίγματος πεδίων πολιτικού διαλόγου και εργαστηρίων αυτομόρφωσης μέσα στην ομοσπονδιακή δομή μπορεί να είναι ένα εργαλείο ενίσχυσης κι εξέλιξης όλων των βαθμίδων πολιτικής αυτοοργάνωσης. Μια τέτοια δραστηριότητα υποχρεούται να βαδίζει παράλληλα με την εξωστρεφή πολιτική δραστηριότητα, καθώς η καθημερινή ταξική πάλη δεν μπορεί να περιμένει τις εξονυχιστικές αναλύσεις. Δεν υφίσταται ζήτημα ιεράρχησης του κριτικού λόγου και της αντιστασιακής δράσης.

Ανταλλαγή εμπειριών – πληροφόρησης

– Απαιτείται ιδιαίτερη μέριμνα από τις πολιτικές συλλογικότητες και τα όργανα της ομοσπονδίας για την ελεύθερη πρόσβαση όλων των μελών σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες και για την κοινοποίηση της εμπειρίας. Απαιτείται ιδιαίτερη μέριμνα για την αποτροπή εμφάνισης εσωτερικών στεγανών και αποκλειστικών εξειδικεύσεων.

Έκδοση εφημερίδας της οργάνωσης
(Έκδοση εφημερίδας της αναρχικής πολιτικής οργάνωσης / αντιπληροφόρηση)

– Θεωρούμε την έκδοση εφημερίδας ως ισχυρό εργαλείο μιας ομοσπονδιακής οργάνωσης. Επειδή όμως είναι ένα ζήτημα που προαπαιτεί έναν ενδελεχή πολιτικό διάλογο και απαντήσεις σε σοβαρά πρακτικά θέματα, είναι πρόωρο να τοποθετηθούμε επί του συγκεκριμένου.

Δημιουργία δομών
(Δημιουργία δομών σίτισης, στέγασης, ιατρικής περίθαλψης κλπ)

– Ανάλογα με τις ανάγκες των μελών της ομοσπονδίας θα ήταν εύλογη η ανάληψη πρωτοβουλιών για τη δημιουργία αυτόνομων βιωτικών δομών. Είναι όμως σημαντικότερη η στήριξη και η συμβολή στην ανάπτυξη αντίστοιχων κοινωνικών εγχειρημάτων. Οι δομές της πολιτικής οργάνωσης πρέπει να είναι πυρήνες διάχυσης παραδειγμάτων κι όχι ένας κλειστός κόσμος πλασματικής αυτάρκειας.

Οργάνωση της αυτοάμυνας
(Οργάνωση της αυτοάμυνας του κινήματος απέναντι στην κρατική και παρακρατική καταστολή)

– Η επιμελημένη αυτοάμυνα της πολιτικής οργάνωσης είναι όρος επιβίωσής της. Την αυτοάμυνα την αντιλαμβανόμαστε αδιάσπαστα από την ανάπτυξη του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Η αντικειμενική υπεράσπιση των κινηματικών υποδομών και των συντρόφων είναι ένα επίμαχο σημείο της ταξικής σύγκρουσης, ειδικά την τρέχουσα περίοδο. Η αντίσταση απέναντι στην καταστολή δεν είναι ένας χαμένος αγώνας όπου το μόνο που περισώζεται είναι οι ιδέες μας. Το διακύβευμα σε κάθε αντιπαράθεση με τους κρατικούς μηχανισμούς είναι η απομόνωση κι η εξαφάνιση εστιών αντίστασης ή το πλάτεμα και η όξυνση της σύγκρουσης.
Η κινηματική απόσβεση των πληγμάτων και η μετατροπή τους σε πιο ανοιχτή αντεπίθεση, σε πιο μαζική κινητοποίηση, αποτελούν τον ατέρμονο φόβο του κράτους. Το κινηματικό και το κοινωνικό βάθος κάθε αυτοοργανωμένου εγχειρήματος είναι τα μοναδικά στηρίγματα απέναντι στην κρατική υπεροπλία. Γι’αυτό, η αυτοάμυνα περνάει από την καθημερινή παρέμβαση και τη συμμετοχή στους αγώνες, από την ενδυνάμωση της αλληλεγγύης και της μετωπικής αντίληψης, από το επιθετικό πνεύμα το οποίο θεριεύουν η αναγκαιότητα και το δίκαιο της αντίστασης, από την πρωτοβουλία που εκφράζει την πολιτική αποφασιστικότητα της αγωνιζόμενης βάσης.

Διασύνδεση με οργανώσεις
(Διασύνδεση με αντίστοιχες οργανώσεις και σχήματα στην Ευρώπη και παγκόσμια)

– Η αλληλεγγύη, ο συντονισμός, η σύμπραξη, η ανταλλαγή εμπειριών, η σταθερή συνεργασία και η συνοργάνωση πέρα από εθνικά σύνορα είναι στόχοι για ένα αναγκαίο διεθνές επαναστατικό κίνημα και μπορούμε να διερευνήσουμε τις δυνατότητες διασύνδεσης προοδευτικά.

Δημιουργία προγράμματος
(Δημιουργία αναρχικού επαναστατικού προγράμματος)

– Οι επαναστατικοί μετασχηματισμοί μιας κοινωνίας προς την ελευθερία δεν μπορούν να προδιαγραφούν, ούτε να χωρέσουν σ’ένα συνολικό πρόγραμμα. Η αυτοδιεύθυνση είναι αναπόσπαστη από την αμεσότητα. Πάραυτα, η εξελικτικότητα και η πολυμορφία
του απελευθερωτικού κινήματος δεν μας οδηγεί σε μια σχετικιστική μετεώριση, αλλά στην ευθύνη μιας διαρκούς συγκεκριμενοποίησης των αξιών μας, των οραματισμών μας και των σχεδίων μας, ευθύνη του κάθε ελευθεριακού υποκειμένου, σε σχέση με τις εκάστοτε συνθήκες και δυνατότητες. Χρειαζόμαστε προγράμματα για το σήμερα, για το αύριο, για το παραπέρα και για το όταν. Χρειαζόμαστε προγράμματα για την ικανοποίηση επίκαιρων αναγκών εδώ και τώρα, για τους αγώνες που διαξάγονται σήμερα, για την αντιμετώπιση συγκεκριμένων υπαρκτών και δυνητικών προβλημάτων. Χρειαζόμαστε προγράμματα που να μας εμπλέκουν άμεσα και δεσμευτικά στην ταξική πάλη κι εκείνα τα θεμελιακά προτάγματα και τα καίρια συνθήματα που μπορούν να συνεγείρουν και να συσπειρώνουν στον αγώνα.

Ποιοί είμαστε κι ενάντια σε τι αγωνιζόμαστε. Η αναρχική πολιτική οργάνωση, καθρέφτης της κοινωνίας που οικοδομούμε με το αξιακό πλαίσιο το οποίο δοκιμάζεται σήμερα στους αγώνες μας.

ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

                                για την ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ
«ΑΡΧΕΣ»

Ποιοί είμαστε κι ενάντια σε τι αγωνιζόμαστε

– Εμείς, οι άνθρωποι που απαρτίζουν την Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση ως οργανωμένοι αναρχικοί ανήκουμε στον κόσμο των καταπιεζόμενων και εκμεταλλευόμενων, είμαστε μέρος του μεγάλου πλήθους εκείνων που βιώνουν την εξουσία του κράτους και του κεφάλαιου πάνω στη ζωή τους και τις απάνθρωπες συνέπειές της. Τα βιώματά μας, που είναι αδιαχώριστα από το επιβαλλόμενο καθεστώς σκλαβιάς, εμπεριέχουν τη συνείδηση των αντικειμενικών συνθηκών οι οποίες διαμορφώνονται μέσα στον διαρκή ανταγωνισμό για κυριαρχία και στην πάλη της ταξικής βάσης απέναντι στην εξουσία.
– Οι συνθήκες τις οποίες βιώνουμε αντανακλούν το πλέγμα των εξουσιαστικών δομών που επιβάλονται πάνω στις κοινωνίες κι ενάντια σ’αυτές τις δομές αγωνιζόμαστε. Η κυριαρχία (στρατιωτική-πολιτική-οικονομική) του κεφάλαιου και των κρατικών και διακρατικών θεσμών και μηχανισμών πάνω στον ζωντανό πλούτο του πλανήτη συντηρεί ποικίλες αντιθέσεις και παράγει νέες. Οι κοινωνικές αντιστάσεις δημιουργούν τη συλλογική συνείδηση ότι έχουμε τη δυνατότητα να απελευθερωθούμε από τις εξουσιαστικές δομές. Μέσα στην ταξική πάλη συνδιαμορφώνεται διάχυτα μια σφαιρική και πολύμορφη αντίληψη πανανθρώπινης κοινότητας απέναντι στην ενότητα, τις αντιθέσεις και τον ολοκληρωτισμό της εξουσίας.
– Η οικονομική κυριαρχία θεμελιώνεται στην κρατική τρομοκρατία και στη θεσμική αφομοίωση. Το κράτος και το κεφάλαιο είναι συγχρόνως μηχανισμοί και σχέσεις. Στο κεφαλαιοκρατικό καθεστώς κυρίαρχες σχέσεις είναι ο έλεγχος και η λεηλασία πάνω στη δημιουργική ανθρώπινη δραστηριότητα, πάνω στη γνωστική εξέλιξη των κοινωνιών, πάνω στο φυσικό περιβάλλον. Η τρομοκρατία, η αφομοίωση και η καταστροφή συναποτελούν τον πυρήνα των σχέσεων κυριαρχίας.
Μέσα στους αιώνες η εξουσία έχει αλλάξει μορφές, η βία της και η ισχύς της όμως, διατηρούνται. Η ταξική τοποθέτηση και η μαχητικότητα συνδέονται άρρηκτα ως ριζικά χαρακτηριστικά του κοινού αγώνα ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Υπό τις παρούσες συνθήκες σε κάθε εκδηλούμενη αντίσταση ενυπάρχει μια εξέγερση της εξουσιαζόμενης βάσης. Η μαζική εξέγερση είναι η συνάντηση των αντιστάσεων με το καταπιεσμένο κοινωνικό δυναμικό.
– Η οργάνωση της εκμεταλλευόμενης βάσης στην πάλη της απέναντι στο κράτος και το κεφάλαιο εκφράζει την κοινή ανάγκη να ανατραπούν οι τυραννικές συνθήκες. Η οργάνωση της ταξικής πάλης πραγματώνει εδώ και τώρα τον κόσμο που οραματίζονται οι αντιστεκόμενοι και αποτυπώνει τις κατακτήσεις τους. Η πολιτική οργάνωση των εκμεταλλευόμενων στις ιστορικές διαδρομές της έδωσε ισχύ στους καταπιεσμένους, αλλά ανέδειξε επίσης νέες διευθυντικές κάστες, γέννησε καινούριες κοινωνικές εμπειρίες, αλλά και τρόπους αφομοίωσης στους κρατικούς θεσμούς, έσπασε τον έλεγχο των κυρίαρχων πάνω στην πορεία της ανθρωπότητας και άλλαξε τους όρους του ταξικού ανταγωνισμού, αλλά κι αφέθηκε σε νέες τυραννίες.
– Η αναρχία ως αξιακό φορτίο, δεν είναι μια υπόθεση αφηρημένων αρχών, αλλά προέρχεται από την ιστορική εξέλιξη του απελευθερωτικού αγώνα των εκμεταλλευόμενων. Η αναρχία είναι μια τοποθέτηση μέσα στην ταξική πάλη, εκείνη η τοποθέτηση που εμπιστεύεται και στηρίζει την ακηδεμόνευτη μαχητική συγκρότηση της βάσης. Η ταξική ανάλυση δεν είναι ένα δογματικό ερμηνευτικό εργαλείο, αλλά η συλλογική αυτοσυνείδηση του αντιεξουσιαστικού αγώνα και των αντικειμενικών όρων που η ίδια η εκμεταλλευόμενη βάση μπορεί να επιβάλει στην εξουσία. Η αναρχία είναι ο σπόρος για τον κοινωνικό κόσμο της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης, που αυτοοργανώνεται πολύτροπα στο σήμερα σε εγχειρήματα αντίστασης. Η αναρχία είναι το πολιτικό πρόταγμα που συμπυκνώνει τους αγώνες της βάσης στην προοπτική της συνολικής ανατροπής κράτους και κεφάλαιου.
– Η κοινωνική επανάσταση είναι αναγκαία και εφικτή. Η ίδια η φυσική εξελικτικότητα της ανθρωπότητας αναπόδραστα κάποια στιγμή θα αφήσει την εκμετάλλευση, την ιδιοκτησία, την εξουσία και όλους τους θεσμούς της στο ιστορικό παρελθόν. Κάθε αυτοοργανωμένη αντίσταση επιταχύνει την ριζική αλλαγή. Κάθε εξέγερση εκδηλώνει άμεσα την κοινή δύναμη των εξουσιαζόμενων. Η πολιτική αυτοοργάνωση της ταξικής και κοινωνικής πάλης έχει ένα έργο: να πολλαπλασιάσει τους αγώνες, να ορθώσει και να στηρίξει μέτωπα σύγκρουσης, να προετοιμαστεί και να προετοιμάσει για το προσδοκόμενο από τους εκμεταλλευόμενους κι αναπάντεχο για τους αφέντες. Η ομοσπονδιακή συνοργάνωση των αναρχικών οφείλει να είναι από σήμερα μια συλλογική δύναμη για την επερχόμενη επανάσταση.
– Η πάλη μέσα και ενάντια στις πραγματικές συνθήκες κυριαρχίας βρίσκει απέναντί της την κρατική τρομοκρατία, την ίδια την εκμετάλλευση, τον κατακερματισμό και τον κανιβαλισμό. Επιπλέον, βρίσκει απέναντί της το σύνολο των μηχανισμών που παθητικοποιούν κι ενσωματώνουν στους θεσμούς εκείνους που αντιστέκονται. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στηρίζεται και στηρίζει το σύστημα εκμετάλλευσης. Το κεφάλαιο παράγει και συντηρεί εναλλακτικές διεξόδους που μεταρυθμίζουν τις σχέσεις κυριαρχίας προστατεύοντας τα συμφέροντά του. Ενάντια στα κρατικά αναχώματα είναι έργο των αναρχικών ν’ανοίγουν δρόμους για μια κοινωνία χωρίς εξουσία.

Η αναρχική πολιτική οργάνωση, καθρέφτης της κοινωνίας που οικοδομούμε με το αξιακό πλαίσιο το οποίο δοκιμάζεται σήμερα στους αγώνες μας

– Η κοινωνία της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης οικοδομείται ήδη σήμερα μέσα στα ζωντανά κύτταρα της αυτοοργανωμένης αντίστασης, στις προλεταριακές οργανώσεις βάσης, στις συνελεύσεις γειτονιάς, στο πλατύ οριζόντιο κίνημα. Οι μορφές που παίρνει η αγωνιζόμενη κοινότητα είναι τόσες όσα και τα υποκείμενά της. Η επαναστατημένη κοινωνία θα μπολιαστεί με τα χαρακτηριστικά των αγώνων που την κυοφορούν. Μέσα στα άλματα των επαναστατικών διεργασιών εμφανίζονται νέες αποχρώσεις και νέες συνθέσεις που υλοποιούν τις θεμελιώδεις αξίες μας με τρόπους ριζοσπαστικούς. Ο πλούτος ενός κόσμου χωρίς εξουσία είναι μη προδιαγράψιμος, αλλά είναι ευθύνη των στρατευμένων αναρχικών να σχηματοποιούν ένα όραμα με τα προτάγματα και τα παραδείματά τους που γίνονται κοινοί πόροι στον καθημερινό αγώνα.
– Αντιλαμβανόμαστε την ομοσπονδιακή οργάνωση των αναρχικών ως μια δρώσα διαδικασία αναγκαίας συλλογικοποίησης για την ανάπτυξη των αντιστάσεων, για την ενότητα των εκμεταλλευόμενων μέσα στην πάλη, για την κοινωνική επανάσταση. Σ’αυτό το εγχείρημα συναντιούνται ποικίλες εμπειρίες, διαφορετικές συγκεκριμενοποιήσεις του αντιεξουσιαστικού ανατρεπτικού αγώνα, οραματισμοί που θέλουν να ζυμωθούν στον ανταγωνισμό με το κράτος βαδίζοντας μαζί. Πατώντας γερά στις δυνατότητες αυτόνομης πάλης που έχουν δοκιμαστεί μπορούμε να συγκροτήσουμε έναν κοινό τόπο προχωρήματος του ανταγωνιστικού κινήματος. Ένας τόπος γεμάτος από τους αγώνες μας κι όχι ένα άδειο δισκοπότηρο σαν τις κομματικές σφραγίδες. Ένας τόπος που θ’αντικαθρεφτίζει το απεριόριστο δυνάμωμα της ταξικής πάλης κι όχι άλλο ένα καταφύγιο για την εξατομίκευση, τη ματαιοδοξία, το σεχταρισμό.
Οι συνεκτικές δομές είναι οι βάσεις της δυναμικής δικτύωσης. Δομές που δεν είναι πάντα ενιαίες, αλλά που οφείλουν να εργάζονται για την ενότητα της επαναστατικής προοπτικής, για την ενότητα στη δράση. Η ενιαία δομή μπορεί να ενισχύσει την πρωτοβουλία, να κινητοποιήσει τοπικό και θεματικό δυναμικό, να προάγει εντός κι εκτός τα κοινά εφόδια (υλικά, γνωστικά, ηθικά, βιωματικά) που απαιτούνται για την αρτιότερη πραγμάτωση της οριζοντιότητας, να ανοίξει συλλογικό χώρο στη μοναδικότητα του κάθε αγωνιζόμενου. Ή θα πραγματώσουμε τη συλλογική αυτοδιεύθυνση στους τωρινούς αγώνες ή θα αφεθούμε στην παλινδρόμηση μεταξύ ηττοπαθούς παρορμητισμού και αφοπλιστικού σχετικισμού.
– Στις ασύνδετες δικτυώσεις του αναρχικού «χώρου» χτίζονται τείχη και άτυπα κέντρα, τα οποία ακυρώνουν την ισότητα και την αλληλεγγύη. Η αποσπασματική δικτύωση όχι μόνο αδυνατεί να μετασχηματίσει τις παρούσες δυστοπίες, αλλά επιπλέον αναπαράγει τον κατεστημένο κατακερματισμό. Τίποτα ελευθεριακό δεν συνηγορεί στη συντήρηση προεγκατεστημένων ανισοτήτων και αποκλεισμών. Οι ομοσπονδιακές διαδικασίες αυτοοργάνωσης μπορούν και πρέπει να απαντήσουν στο πρόβλημα διασφαλίζοντας τη συμμετοχικότητα, την ισοτιμία, την προσβασιμότητα σε κάθε δραστηριότητα, σε κάθε πληροφορία, την πλατύτερη ανάπτυξη των πεδίων αγώνα και της μετωπικής αντίληψης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, τη συνέπεια προς την επαναστατική προοπτική.
Στην κινηματική εμπειρία μας αναγνωρίζουμε τουλάχιστον τρεις αδιαχώριστους δομικούς και προστατευτικούς αρμούς της οριζοντιότητας. Πρώτον, την ισότιμη κι υπεύθυνη συμμετοχή όλων στη δράση. Οι διακρίσεις ξεκινούν από τη διαφορά ικανοτήτων. Η κοινή εμπειρία σπάει τις εκλεκτικές αναθέσεις, τις ελιτίστικες σχέσεις και την υπεραξία που παράγουν. Δεύτερον, τις αποφασιστικές διαδικασίες που στηρίζονται στον ελεύθερο διάλογο και τον προωθούν. Η συνέλευση είναι η τυπική μορφή τέτοιων διαδικασιών. Η ψυχή της συνέλευσης είναι η πολιτική ισχύς του προφορικού λόγου. Αντί να δαιμονοποιούμε τη ρητορική, εμπεδώνοντας την κρατιστική ιδεοληψία που κρίνει ανίκανη την αμύητη βάση να εκφράσει τις ανάγκες της και να οργανώσει τις δυνατότητές της, οφείλουμε να την κάνουμε κτήμα όλων, προωθώντας οργανωμένα τον συμμετοχικό διάλογο. Τρίτον, η καταγραφή των απόψεων, των αποφάσεων, των αγωνιστικών εμπειριών, των διαθέσιμων πληροφοριών σ’ένα ενιαίο πεδίο ζύμωσης. Ο γραπτός λόγος κοινοποιεί τις υποκειμενικότητες και καθιστά διαθέσιμο σε βάθος χρόνου το νοηματικό υλικό της αντίστασης. Οι γραπτές αποτυπώσεις μας δίνουν τη δυνατότητα να διαμορφώνουμε στέραιες αντιλήψεις. Με την έγγραφη οργάνωση της συλλογικής διάνοιας συγκροτείται η αντικειμενική ισχύς της ταξικής αντίστασης.
Οι μεθοδολογικοί τύποι των ομοσπονδιακών δομών, διεργασιών και παρεμβάσεων μπορούν και πρέπει να εισάγουν καινοτομίες ενάντια στον ηγεμονισμό, που διακατέχει τα αφορμαλιστικά δόγματα, ενάντια στις άτυπες ιεραρχίες, που ευδοκιμούν στον ακτιβισμό, στις περιστασιακές συνεργασίες και στα στεγανά του σεχταρισμού, ενάντια στην εγκατάσταση συντηρητικών θυλάκων μέσα στο κίνημα και μέσα στην ενιαία οργάνωση κι ενάντια σε κάθε συγκεντρωτικό έλεγχο, τυπικό ή άτυπο. Η αυτονομία της αγωνιζόμενης κοινωνικής βάσης εδράζεται στη συλλογική επανοικειοποίηση του ελεύθερου λόγου και της μαχητικότητας. Οι αναρχικές ομάδες είναι σχολεία αυτής της αυτονομίας και ετούτη τη στιγμή ορισμένοι σύντροφοι έχουν δημιουργήσει για όλους τη δυνατότητα να αναβαθμίσουμε από κοινού την αυτονομία μας τόσο στις συνθετικές όσο και στις συστατικές βαθμίδες της αυτοοργάνωσής μας.
– Οι αναρχικές πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις διαδικασίες ανοιχτής συνοργάνωσης μεταφέρουν στο κοινό πεδίο την πλούσια εμπειρία τους, τις αγωνιστικές διαθέσεις τους, την αυτονομία τους και τις προοπτικές τους, στοιχεία απαραίτητα για να θωρακιστεί η οριζοντιότητα και η αυτονομία της ομοσπονδιακής δομής. Δημιουργοί των συλλογικών αντιλήψεων και φορείς όλων των πολιτικών διεργασιών όλων των βαθμίδων αυτοοργάνωσης είναι τα άτομα που συγκροτούν το κοινό όραμα και τον κοινό τόπο, τα μέλη των ομάδων. Ο τρόπος που αντιλαμβάνονται τα άτομα τη συμμετοχή τους στον απελευθερωτικό αγώνα, στην ομόσπονδη οργάνωση και στις ταξικές-κοινωνικές αντιστάσεις καθορίζει την εξέλιξη των εγχειρημάτων. Η πολιτική οργάνωση έχει ανάγκη και πρέπει να μεριμνά για τη μέγιστη συμμετοχή των περισσοτέρων στις δραστηριότητές της και στο ευρύτερο κίνημα. Η αυτομόρφωση του καθενός μέσα στον αγώνα, η συλλογική πραγμάτευση και η διάχυση της γνώσης θεμελιώνουν την ολιστική αντίληψη της πάλης στην υλική βάση της, στους ζωντανούς ανθρώπους. Το μαζικό αυτοοργανωμένο κίνημα εμπεριέχοντας το πλουσιότερο σύνολο κοινωνικών εμπειριών, αναγκών, τρόπων αντίληψης και δράσης, εκφράζει τη δύναμη της πιο εξελιγμένης συλλογικής ευφυίας, σε αντιδιαστολή με την ομοιομορφία και τη στειρότητα της εξατομίκευσης και του μαζικού ελέγχου.
– Αντιλαμβανόμαστε την αναρχική πολιτική οργάνωση ως εξελισσόμενη κοινότητα, ταυτόχρονα φαντασιακή κι εδαφικοποιημένη. Ο επαναστατικός δυναμισμός της οργάνωσης απορρέει από την επεξεργασία και την εφαρμογή εξελικτικών σχεδίων για τη διαλεκτική προσαρμογή των στοχεύσεών μας στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της πάλης. Η συνοργάνωση να γίνεται συνέγερση.
Πραγματικά, συναντιούνται εκείνοι που βλέποντας τον εαυτό τους από κοινού στην επανάσταση, αυτοεξελίσσονται μέσα στον καθημερινό αγώνα προς την κατεύθυνση της ενότητας. Όπως είχε επισημάνει ο Α.Πάνεκοκ, τα ζητήματα και οι λύσεις τους ανακύπτουν σε μια διαδικασία εν’θερμώ δράσης και η συγκέντρωση των δυνάμεων προκύπτει από την εν’θερμώ διαδικασία.
Να δώσουμε έκφραση και δομή στον αναβρασμό. Να πυροδοτήσουμε και ν’ατσαλώσουμε με την απεριόριστη κοινότητα της επαναστατικής αλληλεγγύης την ανάδυση των κοινωνικών δυνάμεων.

—-

Θέσεις στο ζήτημα της σχέσης Μέσων και Σκοπών

 Οι θέσεις της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, στο ζήτημα της σχέσης Μέσων και Σκοπών, που κατατέθηκαν στον εσωτερικό διάλογο του εγχειρήματος συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης.

Α) Τα ηθικά και πολιτικά ζητήματα[1] του αναρχικού αγώνα αποτελούν μια αδιαίρετη ενότητα. Η αναρχία ως απότατος πολιτικός σκοπός ενέχει, συγκροτείται, εμπνέεται και ατσαλώνεται από ορισμένους θεμελιώδεις ηθικούς όρους που δοκιμάζονται κάθε στιγμή[2] στην εξέλιξη του αγώνα. Η στάση των αναρχικών οφείλει να δίνει άμεση υλική μορφή στις αδιαχώριστες ηθικές αξιώσεις του ελευθεριακού πολιτικού οράματος (πρότασης):
– Ελευθερία, ισότητα και αλληλεγγύη, που συνυφαίνουν μέσα από τους αυτοοργανωμένους αγώνες τους ιστούς μιας νέας κοινωνίας.
– Αδιάλλακτη εναντίωση στην εκμετάλλευση.
– Αντίσταση στην κρατική βία[3]
Β) Τα μέσα και οι σκοποί είναι αλληλένδετα[4] και στα πλαίσια του αναρχικού αγώνα διέπονται από μια διαλεκτική κι οργανική ενότητα[5]. Οι πολιτικοί σκοποί αποτελούν ενδιάμεσα βήματα προς την αναρχία κι οπότε προσδιορίζονται και κρίνονται[6] στην αλληλουχία τους ως προς την συνεκτικότητά τους μέσα στον αγώνα, με σημείο εκκίνησης τις παρούσες ταξικές-κοινωνικές αντιθέσεις[7] και απότερη προοπτική την αναρχία. Το μέσο για την επίτευξη των πολιτικών σκοπών μας είναι η συνολική αγωνιστική κοινωνική στάση μας. Αντιτασσόμαστε στις τεχνοκρατικές θεωρήσεις που περιορίζουν την αντίληψη των μέσων στα εργαλεία και τις μεθόδους. Τα μέσα δεν προκύπτουν ιδεαλιστικά από αφηρημένους σκοπούς, αλλά μεταδίδονται ή επινοούνται βάσει των αντιληπτών δυνατοτήτων μέσα στο υλικό πλαίσιο[8] στο οποίο τοποθετούνται οι σκοποί. Αντίστοιχα, οι σκοποί συγκεκριμενοποιούνται[9] μέσα από την τρέχουσα και την ιστορική εμπειρία.
 Τα συγκεκριμένα κριτήρια δράσης[10] εξάγονται μέσα από την αντίληψη των συνθηκών της ταξικής-κοινωνικής διαπάλης σε αμοιβαία συνέπεια μέσων και σκοπών[11]. Οι σκοποί και τα μέσα που αυτοί ορίζουν οφείλουν να κρίνονται σε σχέση με τους απότερους σκοπούς, με τις παρούσες ανάγκες και τις δυνατότητες των αγωνιζόμενων[12].
 Κανένα μέσο δεν αποτελεί αυτοσκοπό. Κανένας ενδιάμεσος σκοπός δεν αποτελεί αυτοσκοπό[13]. Ακόμα και ο απότερος πολιτικός σκοπός μας, το πρόταγμα αναρχία, γεννήθηκε σε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες και διαμορφώνεται διαρκώς[14] μέσα στην εξελισσόμενη κοινωνική πραγματικότητα ενάντια στον κόσμο της εξουσίας.
 Τα μέσα και οι σκοποί δεν είναι φορτισμένα από μόνα[15] τους με ιδεολογία, ούτε όμως είναι ουδέτερα[16]. Νοηματοδοτούνται με πολιτικό περιεχόμενο από τα υποκείμενα που τα δημιουργούν ή τα χρησιμοποιούν στις εκάστοτε συνθήκες.
 Στον κόσμο της εξουσίας κυριαρχεί ο ανταγωνισμός και γι’αυτό χαρακτηρίζεται από την δολιότητα. Οι αξίες και οι σκοποί που επικαλείται κατά περίσταση η εξουσία λειτουργούν παρελκυστικά[17] σε σχέση με τις δηλωμένες ή τις άρρητες εξουσιαστικές σκοπιμότητες. Η ιδεολογία της κυριαρχίας ως μέσο αποπροσανατολισμού και χειραγώγησης εμφανίζει αντεστραμένα τους υλικούς όρους της ως μεταφυσικά είδωλα κι ως υπέρτατους σκοπούς[18]. Ο καθαγιασμός[19] των σκοπών και των μέσων εκφράζει την εγγενή υποκρισία της κυριαρχίας, που επικαλύπτει την απανθρωπιά της.
 Κάθε αντίστιξη μεταξύ πολιτικής αποτελεσματικότητας[20] και ηθικής αντικατοπτρίζει υπόρρητες συντηρητικές σκοπιμότητες που θωρακίζονται πίσω από μεταφυσικές πολιτικές ή ηθικές αξίες.
 Η καιροσκοπική[21] αντίληψη των μέσων καθιστά την χρήση μεταφυσικών σκοπών κύριο μέσο κυριαρχίας.
 Οι σκοποί και τα μέσα του ταξικού-κοινωνικού αγώνα ορίζονται από τους ίδιους τους αγωνιζόμενους κι όχι από την κυριαρχία[22]. Οι ενδιάμεσοι σκοποί και τα μέσα των αναρχικών αγωνιστών φέρουν το ηθικό βάρος εκείνου του απότατου πολιτικού σκοπού που ιστορικά αναγνωρίζεται ως το σημείο κοινού[23] προσανατολισμού για την πανανθρώπινη απελευθέρωση από την ετερονομία και την εκμετάλλευση. Οι ενδιάμεσοι σκοποί και τα μέσα των αναρχικών αγωνιστών οφείλουν να εκφράζουν άμεσα, να μεταδίδουν και να δίνουν ισχύ στην εμπειρία και στις δυνατότητες[24] του αντιεξουσιαστικού-αντικρατικού-ελευθεριακού αγώνα. Οι τρόποι αγώνα οφείλουν να πραγματώνουν άμεσα τον ελευθεριακό κομμουνισμό, να ενέχουν και να εκφράζουν αυτάξια την ελευθερία, την ισότητα και την αλληλεγγύη[25] ενάντια σε κάθε εξουσία και ν’αναδεικνύουν άμεσα την προοπτική της συνολικής απελευθέρωσης.
 Η με παρρησία διακήρυξη της κοινωνικής επανάστασης ως αναγκαίου συλλογικού σκοπού και η δημόσια υπευθυνότητα για τις θέσεις που προτείνουμε και τα μέσα που χρησιμοποιούμε στον αγώνα αποτελούν στάσεις συνέπειας προς τα κοινωνικά θεμέλια του αναρχικού αγώνα.
 Κανένας πολιτικός συμβιβασμός[26] δεν έχει λόγο ύπαρξης μέσα στην πάλη των καταπιεσμένων. Continue reading Θέσεις στο ζήτημα της σχέσης Μέσων και Σκοπών

Θέσεις για την σχέση «πολιτικού και κοινωνικού»

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Θέσεις για την σχέση «πολιτικού και κοινωνικού» :

Στον κόσμο της εξουσίας η πολιτική ταυτίζεται με την βίαιη και συγκεντρωτική κατοχή της αποφασιστικής ισχύος από μηχανισμούς ετερονομίας [1], που έχει ως συνέπεια την ανάθεση των κοινωνικών ζητημάτων στους κρατικούς θεσμούς. Για να αυτονομηθεί η κοινωνία απαιτείται να πολιτικοποιηθεί προοδευτικά στον μέγιστο βαθμό με οριζόντιους τρόπους, μοριακά κι ομοσπονδιακά και να απαλλοτριώσει μαζικά την αποφασιστική ισχύ, διότι αυτά έχει στερηθεί από την πολιτική κυριαρχία [2]. Continue reading Θέσεις για την σχέση «πολιτικού και κοινωνικού»

Κοινωνική επανάσταση

Κοινωνική επανάσταση

– Η κοινωνική επανάσταση δεν μπορεί να είναι ένας μακροπρόθεσμος στόχος, αφού είναι τώρα αναγκαία και μπορεί να γίνει πραγματικότητα σ’έναν ραγδαίο κι αιφνίδιο χρόνο. Για να μην αφεθεί στον έλεγχο επιτήδειων απαιτείται πολιτική εγρήγορση. Αν θέλουμε κοινωνική επανάσταση ας την ξεκινήσουμε σήμερα.

Δημιουργία ελευθεριακού, επαναστατικού, ταξικού κινήματος

Δημιουργία κινήματος
(Δημιουργία ελευθεριακού, επαναστατικού, ταξικού κινήματος )

– Ως αναρχικοί αντιλαμβανόμαστε την σχέση μας με τα κινήματα αναγνωρίζοντας το ταξικό υπόβαθρό τους. Στο κοινωνικό πεδίο αναδύονται διαρκώς αυτοοργανωμένες αντιστάσεις απέναντι στην συστηματοποιημένη βία των κυρίαρχων. Αγωνιζόμαστε για την ανάπτυξη των κινημάτων των εκμεταλλευόμενων σε μια επαναστατική κατεύθυνση ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και κάθε μορφή εξουσίας. Απευθύνουμε το επαναστατικό πρόταγμα στους καταπιεζόμενους και στεκόμαστε μαχητικά και αλληλέγγυα όπου εκφράζεται μια ρήξη με τους κρατικούς θεσμούς, θεωρώντας ότι μέσα στην αντίσταση διαμορφώνεται η απελευθερωτική συλλογικότητα.

Το ταξικό-κοινωνικό κίνημα αποτελεί την συλλογική απάντησή μας, των καταπιεζόμενων, στην επιβαλλόμενη συνθήκη του κατακερματισμού μας που συντηρεί την κυριαρχία της αστικής τάξης. Το κράτος αποτελώντας μηχανισμό ταξικού πολέμου διαλύει βίαια τους κοινωνικούς δεσμούς της ταξικής βάσης και την αφομοιώνει στα προγράμματά του εξατομικευμένα. Το κοινωνικό κίνημα όντας αντιμέτωπο με την γενική απομόνωση και αλλοτρίωση αναπτύσσεται δυναμώνοντας τα αντικρατικά-αντικαπιταλιστικά χαρακτηριστικά του μέσα από την ανοιχτή και αλληλέγγυα αυτοοργάνωσή του και την σύγκρουσή του με την βαρβαρότητα της εξουσίας. Μέσα στον καπιταλιστικό μύλο το κοινωνικό σώμα επανασυναρθρώνεται με την αυτοοργάνωση της εξέγερσής του.

– Σημείο αναφοράς για τον ταξικό προσανατολισμό του αυτοοργανωμένου κινήματος αποτελεί η ανατροπή της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας. Το ταξικό-κοινωνικό κίνημα είναι το συλλογικό υποκείμενο αντιστροφής του πολέμου των αφεντικών ενάντια στην κυριαρχία τους και ταυτόχρονα φορέας ενός υπαρκτού κόσμου αλληλεγγύης και ισότητας. Δεν υπάρχει κίνημα δίχως ταξική ισχύ, δεν υπάρχει κοινωνική ισχύς δίχως ταξικό κίνημα. Το αυτοοργανωμένο κίνημα μπορεί και αλλάζει άμεσα τους αντικειμενικούς όρους υπέρ της ταξικής βάσης κοινωνικοποιώντας πόρους και αλλάζοντας μαχητικά τις συνθήκες του καθημερινού βίου. Με τις δομές αυτοοργάνωσης οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι συνθέτουν τον δημιουργικό πλούτο τους συγκροτώντας και προτάσοντας την ταξική δύναμή τους. Το ταξικό-κοινωνικό κίνημα ως συλλογικός οργανισμός ταξικής ισχύος δοκιμάζει εδώ και τώρα μορφές κοινωνικής ελευθερίας και δικαιοσύνης ενάντια στην εξουσία.

– Οι δρώσες μάζες που μπορούν και αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα των επαναστάσεων είναι ικανές να τις πραγματοποιούν. Ιστορικά, ο ελευθεριακός επαναστατικός δυναμισμός του ταξικού-κοινωνικού κινήματος αναβλύζει από την πολύμορφη συλλογική ευφυϊα του η οποία δυναμώνει κι εξελίσεται όταν συνοργανώνεται σε όλο και πιο συνθετικές βαθμίδες. Η καθυπόταξη της συλλογικής ανάπτυξης μέσα στην ομοιομορφία της κομματικής διεύθυνσης παρέδοσε πολλά επαναστατικά εγχειρήματα στην παλινόρθωση του κρατισμού τον προηγούμενο αιώνα. Ως αναρχικοί έχουμε ευθύνη να συμβάλουμε στην επανοικειοποίηση της αξίας της μαζικότητας, που λεηλατήθηκε από την εξουσιαστική αριστερά και λοιδορήθηκε από τον αστικό ελιτισμό. Η εξελικτικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας (πρακτική, γνωστική και φυσική) παραμένει εγκλοβισμένη στον κανιβαλικό πολιτισμό του κεφαλαίου. Το μαζικό αυτοοργανωμένο κίνημα αποτελεί την μόνη δύναμη ριζοσπαστικής κινητοποίησης του κοινωνικού γίγνεσθαι, με τρόπους ελευθεριακούς και συγχρόνως εξισωτικούς.

– Ως αναρχικοί συστρατευόμαστε σ’όλο το βάθος των γραμμών του ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Η πολιτική πρωτοβουλία μας αποσκοπεί στο πλάτεμα των γραμμών του αγώνα και στην συλλογική προώθησή τους. Από μια ελευθεριακή σκοπιά τα κινήματα δεν είναι παράγωγα ορισμένων πολιτικών οργανώσεων, αλλά της ζύμωσης των πολιτικών προτάσεων μέσα στις αναδυόμενες αντιστάσεις. Η αντιεξουσιαστική, μαχητική και συνεκτική τοποθέτησή μας στα πεδία του υπαρκτού ανταγωνισμού βάζει τους σπόρους ενός ελευθεριακού επαναστατικού ταξικού κινήματος. Η αναρχική θεώρηση ανανεώνει την ζωντάνια της, σπάει τα δόγματα κι εμπλουτίζει την κριτική ικανότητα των καταπιεζόμενων καθώς δοκιμάζεται στον κινηματικό αγώνα.

– Στον ελλαδικό χώρο μεταδικτατορικά, η συνοργάνωση των αναρχικών σε συλλογικά σχήματα είχε μια καταλυτική επίδραση στο ρίζωμα και στο πλάτεμα ενός αυτοοργανωμένου κινήματος. Η ομοσπονδιοποίηση των αναρχικών συλλογικοτήτων πάνω σε πολιτικές συμφωνίες αποτελεί ένα αναγκαίο βήμα για την εξέλιξη της κινηματικής δράσης μας. Για το δυνάμωμα του ταξικού-κοινωνικού κινήματος απαιτείται ενότητα στον αγώνα. Οι πολιτικές συμφωνίες συγκροτούν μια βάση κινηματικής εστίασης ικανής για συντονισμένες παρεμβάσεις με ευελιξία και οικονομία δυνάμεων, ικανής να εμπνέει εμπιστοσύνη και να ριζοσπαστικοποιεί, ικανής να υπερφαλαγγίζει κατεστημένα εμποδία. Η πολιτική συνοργάνωση των αναρχικών σπάει δημιουργικά τις αντιδραστικές προκαταλήψεις που στέκονται απέναντι στην οργανωτικότητα, στην πολιτική ενότητα και στο μαζικό κίνημα.

– Η αναρχική πολιτική οργάνωση ως μέρος του ταξικού-κοινωνικού κινήματος είναι δύναμη συμπαράταξης στα αντιστασιακά μέτωπα. Η αναρχική πολιτική οργάνωση στοχεύει στην ενίσχυση της αυτονομίας, της συνεπικουρικότητας (έμπρακτη αλληλεγγύη) και της οριζόντιας συλλογικοποίησης των κινηματικών υποκειμένων, ενώ τάσσεται ανταγωνιστικά προς τον κομματισμό, τον σεχταρισμό και κάθε ετερονομία. Το ελευθεριακό κίνημα προάγει την πολυτροπία και την διαλεκτική, που είναι αναγκαίες για την επαναστατική ενότητα, αντί της εκλεκτικότητας και του αποκλεισμού.

– Σήμερα, έχουμε μπροστά μας ένα εύρος οριακών αντιθέσεων, όπως η εξαθλίωση της μισθωτής εργασίας, ο μαζικός αποκλεισμός από τις δυνατότητες επιβίωσης, η διάλυση της κρατικής πρόνοιας, η καταστροφική λεηλασία του φυσικού κόσμου, η εξόντωση, η υπερεκμετάλλευση και ο εκτοπισμός των προσφύγων, η συγκεντρωτική και η κλασματοποιημένη κρατική τρομοκρατία, η αδυνατότητα επανενσωμάτωση των φτωχοποιημένων, η κατάρρευση κάθε κοινωνικού οράματος, η σύνθλιψη του κοινωνικού βίου. Σ’αυτό το έδαφος η γενική σύγκρουση είναι αναγκαία.

Σχέση με τους θεσμούς και ρήξη με το ρεφορμισμό

Σχέση με τους θεσμούς και ρήξη με το ρεφορμισμό

– Η πάλη μέσα και ενάντια στις πραγματικές συνθήκες κυριαρχίας βρίσκει απέναντί της την κρατική τρομοκρατία, την ίδια την εκμετάλλευση, τον κατακερματισμό και τον κανιβαλισμό. Επιπλέον, βρίσκει απέναντί της το σύνολο των μηχανισμών που παθητικοποιούν κι ενσωματώνουν στους θεσμούς εκείνους που αντιστέκονται. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία στηρίζεται και στηρίζει το σύστημα εκμετάλλευσης. Το κεφάλαιο παράγει και συντηρεί εναλλακτικές διεξόδους που μεταρυθμίζουν τις σχέσεις κυριαρχίας προστατεύοντας τα συμφέροντά του. Ενάντια στα κρατικά αναχώματα είναι έργο των αναρχικών ν’ανοίγουν δρόμους για μια κοινωνία χωρίς εξουσία.

Ενημερώσεις και παρεμβάσεις του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Σχετικά με τις συνθήκες σύλληψής μου και την προφυλάκισή μου.

Πέμπτη, δύο η ώρα μετά τα μεσάνυχτα, 10 προς 11 Φλεβάρη, βάδιζα στη Κυψέλη, μόνος. Στρίβοντας σε μια γωνία βρέθηκα απρόβλεπτα δίπλα σε δυο ένστολους μισθοφόρους, οι οποίοι είχαν αφήσει το περιπολικό τους πάνω στο δρόμο και όντας πεζοί έλεγχαν την περιοχή, για άγνωστους σε μένα λόγους. Με σταμάτησαν και ανακάλυψαν ότι οπλοφορούσα (δύο πιστόλια).
Η σύλληψη δεν ήταν αποτέλεσμα οργανωμένης επιχείρησης. Η συνάντηση με τους ένστολους μισθοφόρους ήταν συμπτωματική. Δεν κατηγορούμαι για κανένα άλλο γεγονός εκτός της οπλοφορίας. Ούτε έγινε μέχρι τώρα κάποια απόπειρα από τους σκηνοθέτες της ασφάλειας να με συνδέσουν με άλλες δικαστικές υποθέσεις ή να εμπλέξουν άλλους ανθρώπους, παρότι εισέβαλαν στο σπίτι μιας συντρόφισσας (συν του δικού μου και του πατέρα μου). Όμως, αφού με κράτησαν και δεύτερη νύχτα, καθυστερώντας ως συνήθως την επικοινωνία με δικηγόρο, επιβάρυναν το κατηγορητήριο με ένα κακούργημα (χωρίς εξήγηση, διατείνοντας ότι σκόπευα να προμηθεύσω τα όπλα σε άλλους, ακατονόμαστους), πάνω στο οποίο πάτησε ο αντιτρομοκρατικός. Με ένα αστήριχτο νομικό τέχνασμα, επέβαλλαν την προφυλάκιση. Η σύλληψή μου ήταν ευκαιρία για τους αστυνομοτρομοκρατικούς μηχανισμούς, ώστε να με αποσπάσουν από τα ανοιχτά εξεγερσιακά κοινωνικά μέτωπα, να με περιορίσουν, να με κατοπτεύσουν. Αυταπατώνται. Όπου σταθούμε είναι ένα σημείο αγώνα ενάντια στο κράτος, σε αφεντικά, σε κάθε τυραννία, σε κάθε εξουσία. Τα τεχνητά σύνορα δεν μπορούν να σπάσουν τους αγώνες. Οι αγώνες θα σπάσουν τις φυλακές.

4/5/2011

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης

Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού.

______________________________

Προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ένα σημείο εκδήλωσης της κρατικής τρομοκρατίας, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως ικανό σημείο πρόταξης νέων αντιστάσεων, προς όλους όσοι αντιλαμβάνονται την αιχμαλωσία μου ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα.
Από τις 2 Φλεβάρη βρίσκομαι αιχμάλωτος σε μια φυλακή του κράτους. Αφορμή το γεγονός ότι βρέθηκα σε ένα σημείο περιστασιακά ελεγχόμενο από τον αστυνομοτρομοκρατικό μηχανισμό, όντας οπλισμένος. Η ασφάλεια εκμεταλλεύτηκε αυτήν την σύμπτωση και δρομολόγησε την κράτηση μου, επειδή είμαι αναρχικός. Η προφυλάκισή μου είναι άλλη μία απόπειρα φθοράς του εξεγερσιακού κοινωνικού αγώνα, μια επιχείρηση αδρανοποίησης ενός ακόμα αγωνιζόμενου ανθρώπου και εκφοβισμού όσων αντιστέκονται στην κρατική – καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Υπερασπίζομαι το φυσικό, ηθικό και πολιτικό δικαίωμά μου, δικαίωμα κάθε ανθρώπου, να φροντίζω την άμυνά μου. Για την ιστορική και κοινωνική συνείδησή μου ο νόμος είναι ο πυρήνας του τρομικού λόγου του κράτους, η θεσμική επικύρωση της φονικής βίας του και ιδεολογικό προκάλυμμα της διαιώνισης της ιδιοκτησίας και της εκμετάλλευσης. Ωστόσο, δεν χαρίζω στους τρομοκρατικούς μηχανισμούς την κοινωνικά μη επικυρωμένη δυνατότητα να χρησιμοποιούν τους νόμους τους εναντίον αγωνιστών και εναντίον μου, όπως τους βολεύει. Δεν αναγνωρίζω καμία παντοδυναμία του κράτους, δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να υποκρίνονται και να σκηνοθετούν. Όπως δεν αναγνωρίζω καμία απρόσβλητη δυνατότητά τους να με φυλακίζουν. Έχουμε κάθε λόγο να μετατρέπουμε τις αντιφάσεις του συστήματος κυριαρχίας σε σημεία σύγκρουσης, σε σημεία άμεσου αγώνα. Με αυτούς τους όρους δεν ανέχομαι την προφυλάκισή μου σαν να ήταν ένα πλήγμα μη αναστρέψιμο, προϊόν μιας επίθεσης άτρωτης.
Όλοι οι άνθρωποι είναι υπερασπίσιμοι απέναντι στον πολιτισμό της εξουσίας. Όλοι οι αγωνιζόμενοι, εντός και εκτός φυλακής, με την στάση τους θρέφουν τα κλαδιά της αλληλεγγύης. Όλοι οι φυλακισμένοι αγωνιστές είναι εξίσου υπερασπίσημοι απέναντι στην κρατική καταστολή και τους αναλογεί η συντροφική και κοινωνική αλληλεγγύη που ίδιοι με τις πράξεις τους έχουν (ή δεν έχουν) προσφέρει.
Επιδίωξή μου μέσα από τη φυλακή είναι να συνεχίσω να συμβάλλω στον εξεγερσιακό αγώνα, στην αυτοοργάνωση ενάντια στο κράτος και τα αφεντικά στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης. Επιδίωξή μου επίσης είναι η συμβολή στη δημιουργία ενός πολιτικού μετώπου ενάντια στις φυλακές μέσα στις φυλακές και η ενίσχυση των δεσμών των αναρχικών με άλλους κρατούμενους, στη βάση του εξεγερσιακού αγώνα και της αλληλεγγύης των καταπιεσμένων. Και βέβαια, επιδίωξή μου είναι επίσης η απελευθέρωσή μου, όπως και η απελευθέρωση άλλων αγωνιστών από την κατάσταση ομηρίας.
Όποιος αισθάνεται την ανάγκη να είμαι ένα σημείο αναφοράς στην έκφραση της αλληλεγγύης του, έχει κάθε λόγο να το κάνει. Όποιος αισθάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα λόγο εξέγερσης, έχει κάθε λόγο να αντιταχθεί έμπρακτα στην τρομοκρατία των αφεντικών και με αυτήν την αφορμή. Όποιος αντιλαμβάνεται την αιχμαλωσία μου ως ένα ακόμα σημείο τις αντίστασης στην καταστολή και ακόμα περισσότερο όποιος την αντιλαμβάνεται ως εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα με έχει ήδη δίπλα του.
Από τα πρώτα λεπτά της προφυλάκισης μου είχα κοινοποιήσει την άποψή μου ότι η συγκρότηση μιας συλλογικότητας που θα ασχολούνταν αποκλειστικά με την υπόθεσή μου θα ήταν σπατάλη δυνάμεων. Θεωρούσα τότε και εξακολουθώ, ότι η ανάληψη πρωτοβουλιών με αναφορά στην αιχμαλωσία μου ή και στην αιχμαλωσία μου, έχει αξία μόνο αν κάποιοι σύντροφοι εκτιμούν ότι μπορεί να είναι εφαλτήριο προώθησης του εξεγερσιακού αγώνα. Η αλληλεγγύη έχει ένα διαυγές νόημα, όταν ριζώνει στην πρακτική διαλεκτική του ανταγωνισμού με την εξουσία. Με ένα τέτοιο σκεπτικό στηρίζω κάθε κίνηση που προσπαθεί να ενισχύσει τον εξεγερσιακό κοινωνικό αγώνα, είτε αναφέρεται στο πρόσωπό μου είτε όχι. Πάνω στη γραμμή ενός συντροφικού διαλόγου προτίθεμαι να αναλάβω πρωτοβουλίες από τη θέση που βρίσκομαι.
Το ελάχιστο από τις δυνατότητες που έχει ένας φυλακισμένος αναρχικός, ο έγγραφος λόγος μου, είναι διαθέσιμος σε όποιους αισθάνονται ότι νοηματοδοτεί μία κοινή εμπειρία, ιστορική ή βιωματική, και μια κοινή προοπτική, άμεση και ιστορική.

ΣΥΝΕΧΗΣ ΑΓΩΝΑΣ , ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

4/5/2011
Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
Ά πτέρυγα φυλακών Κορυδαλλού

________________________________________________________________

Ενημέρωση και εκτιμήσεις για τη στάση του Σαββάτου:

Το Σάββατο, 14 του Μάη, περίπου διακόσιοι κρατούμενοι στην Α΄ πτέρυγα του Κορυδαλλού πραγματοποιήσαμε μια κίνηση αλληλεγγύης με όλους εκείνους που αγωνίζονται ενάντια στην αδικία της πολιτικής, οικονομικής και κατασταλτικής εξουσίας και με όλους τους καταπιεσμένους που βάλλονται από την τρομοκρατία του καθεστώτος. Αρνηθήκαμε την καταμέτρηση και το τρίωρο κλείσιμο των κελιών, που κανονικά γίνονται κάθε μεσημέρι. Μια οριοθετημένη κίνηση, αλλά παρεμβαίνουσα σε καίρια σημεία της κοινωνικής αντιπαράθεσης και γόνιμη για την πάλη μέσα από τις φυλακές.
Μέσα από τα γεγονότα των προηγούμενων και των τρεχουσών ημερών η εγγενής απανθρωπιά της κεφαλαιοκρατικής δημοκρατίας εκδηλώνεται με γλοιώδη και θρασύ τρόπο. Η βία και η τρομοκρατία των υπερασπιστών της αστικής τυραννίας εντείνονται, εξαγγέλεται η ολοκληρωτική κυριαρχία τους για άλλη μια φορά και επιχειρείται να στρατευτούν μάζες ανθρώπων στις φονικές μηχανές του κράτους. Με θρασύτατα τα στελέχη του πολιτικού- οικονομικού- ιδεολογικού λόμπι που κυβερνά και οι παρατρεχάμενοί του καταφανώς πριμοδοτούν την όξυνση της κρατικής τρομοκρατίας, συκοφαντούν τους αγωνιζόμενους και τους καταπιεσμένους, μπολιάζουν σε κοινωνικά κομμάτια τον κατακερματισμό, τον φόβο και την άλογη βία, που οδηγούν στον αλληλοσπαραγμό. Continue reading Ενημερώσεις και παρεμβάσεις του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Χαιρετισμός στις λαϊκές συνελεύσεις
και στους μαχόμενους συντρόφους

«Δεν υπάρχει δρόμος με βουβές πέτρες ούτε σπίτι χωρίς αντίλαλο.»
(Κάποιου)

30 Ιούνη του 2011, το επόμενο απόγευμα μετά τις εκτεταμένες και λυσσαλέες συγκρούσεις διαδηλωτών και αστυνομίας, που διήρκεσαν τις δυο μέρες της πρώτης 48ωρης απεργίας από την εγκαθίδρυση της τελευταίας δημοκρατίας, η λαϊκή συνέλευση της πλατείας συντάγματος είχε τη μέγιστη μέχρι αυτή τη μέρα συμμετοχή στον ένα μήνα ζωής της. Τα στελέχη του καθεστώτος, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί επιστήμονες, τεχνοκράτες και παρατρεχάμενοι, που αναλαμβάνουν την ιδεολογική άμυνά του και την επανάκτηση της κοινωνικής συναίνεσης στους θεσμούς του, αναρωτιούνται σαρκαστικά ποιά είναι η αποφασιστική και δραστική ισχύς των συνελεύσεων και προτείνουν πονηρά τον μετασχηματισμό τους΄σε νέες δομές κομματικής εξουσίας και σε δεξαμενές άνωσης νέων πολιτικών εκπροσώπων. Οι φελλοί επιπλέουν στα στάσιμα νερά, στο φως των τηλεοπτικών προβολέων και στην απατηλή λάμψη των περγαμηνών τους, αλλά είναι ανίσχυροι μέσα στο κύμα.
Θα επιχειρήσω μια σύντομη ενδοσκόπηση στην αποτύπωση του ριζικού ανταγωνισμού της τυραννίας με την κοινότητα μέσα στις σχέσεις των τυπικά διακριτών εξουσιών της παρούσας αστικής δημοκρατίας μεταξύ τους και με την κοινωνία. Προς τούτο θα κάνω ορισμένες ιστορικές αναφορές, αφού ο καταγωγικός πυρήνας των θεσμών μέσα στον χρόνο αποκαλύπτει τον κινητήριο πυρήνα και την λειτουργικότητα της εκάστοτε θέσμισης. Ο θεσμός είναι μια καταναγκαστική ακινησία μέσα στον χρόνο. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

«Δεν αμφιβάλλουμε πως οι μάζες γρήγορα θα απογοητευθούν από τα νέα είδωλα και θα υποχρεωθούν να στραφούν προς άλλες λύσεις, αφού εγκαταλείψουν τους τελευταίους θεούς τους. Τότε, ύστερα από ένα μεσοδιάστημα- λίγο ως πολύ μακρόχρονο- ο αγώνας αναγκαστικά θα ξαναρχίσει. …

Θα είναι μια πάλη ανάμεσα στις ζωντανές δυνάμεις που θα αναπτυχθούν μέσ’από το δημιουργικό ενθουσιασμό των μαζών απ’τη μια μεριά και της σοσιαλδημοκρατικής εξουσίας με το συγκεντρωτικό πνεύμα που θα αμυνθεί σκληρά από την άλλη. …»

(Αναρχοσυνδικαλιστική εφημερίδα «Γκόλας Τρούντα»,
Νο 11, Ρωσία, 20/10/1917)

« ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΤΑΜΙ ΦΟΥΣΚΩΜΕΝΟ, Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,

ΚΥΛΑΕΙ ΠΑΝΩ ΑΠ΄ΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ.

ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ; »

● Τα κόμματα, οι διευθυντικές οργανώσεις της εξουσίας. Το ΚΚΕ, ένας καθεστωτικός μηχανισμός με ιστορικό ρόλο και μεγάλη εμπειρία στον έλεγχο και την καταστολή των αντικαπιταλιστικών αγώνων. Μηχανισμός προπαγάνδας και κινηματικής αστυνόμευσης, με επαγγελματικά στελέχη και κερδοσκοπικές εταιρείες, χρηματοδοτούμενος από τα κρατικά, ληστρικά ταμεία και από μεγαλοεπιχειρηματίες. Σπορά της ρώσικης αυτοκρατορίας και σπλάχνο της αστικής δημοκρατίας, η πολιτική εφεδρεία για την αντεπαναστατική παλινόρθωση του κράτους.
Τη δεύτερη μέρα των πρόσφατων απεργειακών διαδηλώσεων το ΚΚΕ ανέλαβε να περιφρουρήσει τη βουλή από την οργή των εξεγερμένων, εφαρμόζοντας μάλιστα μεθόδους που η επίσημη, μισθοφορική, κατασταλτική δύναμη αδυνατεί πλέον να εφαρμόσει επιτυχώς (περιμετρικοί έλεγχοι ταυτοτήτων, σωματικοί έλεγχοι και μετωπική επίθεση σε μπλοκ διαδηλωτών). Η αυθόρμητη αντίσταση αρκετών διαδηλωτών απέκρουσε τις συντονισμένες επιθέσεις των ΚΝΑΤ και των ΜΑΤ και έσπασε το φραγμό που προστάτευε το ναό της αστικής κυριαρχίας.
Η διαδήλωση της πρώτης μέρας στην Αθήνα είχε τη μεγαλύτερη συμμετοχή των τελευταίων τριάντα χρόνων. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές κατέλαβαν το κέντρο της πόλης. Κάποιες χιλιάδες από αυτούς κινήθηκαν αποφασιστικά και δυναμικά ενάντια σε αντικειμενικές υποστάσεις του εχθρικού κόσμου, της τρομοκρατίας, της εκμετάλλευσης και της αλλοτρίωσης, καταστρέφοντας υποδομές της μητροπολιτικής συσσώρευσης, επιτιθέμενοι στους μισθοφόρους και διαρρηγνύοντας τη στρατιωτική άμυνα της βουλής. Continue reading Παρέμβαση του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Πρόταση προετοιμασίας απεργίας πείνας του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Πρόταση κινητοποίησης

Σύντροφοι,
βρίσκομαι αιχμάλωτος του κράτους από τον Φλεβάρη. Η προφυλάκισή μου και η επανειλλημένη παράτασή της είναι προϊόν μιας στοχευμένης πολιτικής που επιχειρεί να πλείξει όχι μόνο εμένα ως παραβάτη του νόμου, αλλά έναν αγωνιζόμενο άνθρωπο, επειχειρεί να εκδικηθεί τους αγώνες στους οποίους συμμετείχα, να απειλείσει καθέναν που αποφασίζει να μην δεχτεί παθητικά την καθεστωτική τρομοκρατία, επιχειρεί να ανακόψει δυνατότητες της αυτοοργανωμένης αντίστασης, εισάγοντας καινούρια δεδομένα στις αντεπαναστατικές μεθόδους. Εξαρχής είχα την άποψη ότι αυτή η πολιτική επιχείρηση έχει συνέπειες που πάνε πέρα από το πρόσωπό μου. Οπότε, εκτιμούσα ότι θα ήταν σημαντικό να αγωνιζόμουν με όλους τους διαθέσιμους τρόπους για την άρση της αιχμαλωσίας μου. Όμως, καθώς θεωρούσα και θεωρώ ότι κάθε κίνηση ενάντια στην κρατική τυραννία αντλεί την επαναστατικότητά της από την αλληλέγγυα υπόστασή της και θεμελιώνει την αποτελεσματικότητά της στο ξεδίπλωμα της αλληλέγγυας διάδρασης, συνέδεσα την ενδεχόμενη ατομική πρωτοβουλία μου με τις δυνατότητες κοινής δραστηριοποίησης για το συγκεκριμένο ζήτημα. Με δική μου ευθύνη ανέβαλα μέχρι σήμερα την απόφασή μου να προχωρήσω εμπράκτως σε μια οριακή αντιπαράθεση για την αποφυλάκισή μου, σεβόμενος τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν τα συλλογικά εγχειρήματα τουλάχιστον στην Αθήνα από τον χειμώνα μέχρι και τις αρχές του φθινοπώρου του τρέχοντος έτους. Τώρα έχω την πεποίθηση ότι το ελάχιστο που πρέπει να γίνει είναι να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η προφυλάκιση πέρα του δωδεκάμηνου. Μια πεποίθηση ανεξάρτητη από τα αποθέματα της δικής μου υπομονής και ακατάβλητη από χρονικούς υπολογισμούς με όρους προσωπικού κόστους.
Βασικό όπλο μου και σημείο στήριξης της αλληλέγγυας κινητοποίησης θα είναι η απεργία πείνας που θα ξεκινήσω σε προκαθορισμένη ημερομηνία, ώστε να έχουν ήδη συντονιστεί όποιοι άνθρωποι θελήσουν να δράσουν και η οποία θα κορυφωθεί σύντομα με μια απεργία δίψας. Η απόφασή μου ας θεωρηθεί δεδομένη. Continue reading Πρόταση προετοιμασίας απεργίας πείνας του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη από την φυλακή (2011)

Κείμενο τοποθέτησης και προτάγματος του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μετά τις συλλήψεις στη Ν.Φιλαδέλφια

Ο ΗΛΙΟΣ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ ΠΡΩΤΑ
ΓΙ’ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΟΡΘΙΟΙ [1]

_______________________________________

«Ο κανόνας του νόμου είναι η υπεροχή της κανονικής εξουσίας αντιπαραβαλλόμενη στην αυθαίρετη εξουσία» [2]

Αν οι θεσμικοί παράγοντες προσποιούνται ότι εμφορούνται από καινούριες ιδέες, το κάνουν για να θαμπώσουν και να συντηρήσουν τα πέπλα ακατανοησίας στα οποία στηρίζουν την αυθεντία τους. Είτε με πατροπαράδοτες διαδικασίες, είτε εισάγοντας καινοτόμες τεχνικές, για να επιβληθεί αντι-κοινωνικά ένας μηχανισμός, όπως ο κατασταλτικός, χρειάζεται να υποβάλλει δέος σε ταξικούς εχθρούς και συμμάχους. Ας δούμε για παράδειγμα, ως προς τι έχουν αλλάξει οι αστυνομικές παραδόσεις και ποιά είναι τα χαρακτηριστικά των σύγχρονων μεθόδων της μπατσαρίας.
Η αστυνομία καταγωγικά είναι ο θεσμικός μηχανισμός που έχει την εκτελεστική ευθύνη και σε επίπεδο αντι-κοινωνικής καθημερινότητας επιπλέον την αποφασιστική ευθύνη για τον κρατικό φόνο. Η κραταιά τάξη προστατεύεται από τους δολοφόνους της. Αυτή η δομή διατρέχει την ιστορία του κράτους. Αλλά για να φονεύονται λιγότεροι και να δουλεύουν περισσότεροι ή να αργοπεθαίνουν από αρρώστια και πείνα, η αστυνομία ανέκαθεν βασάνιζε και φυλάκιζε.
Ο πολύωρος βασανισμός των συντρόφων που αιχμαλωτίστηκαν στην βέροια τον Φλεβάρη, ο οποίος είχε συνέπεια τον τραυματισμό ορισμένων και την παραμόρφωσή τους, ανήκει στο αταβιστικό παρελθόν της εξουσίας, στο ακτάπαυστο παρόν της κρατικής κυριαρχίας ή σ’ένα μέλλον που αποκαλύπτεται ως κόλαση εδώ και τώρα; Και τα τρία. Τα βασανιστήρια είναι μια ακατάπαυστη πραγματικότητα της κατοχής του κοινωνικού πεδίου από τους ένοπλους σχηματισμούς του κράτος¢« πραγματικότητα που σημαδεύει τα σώματά μας για να καταρρακώσει το ελεύθερο βίωμα, να εμπεδώσουμε όλοι οι καταπιεσμένοι, μετανάστες και ντόπιοι ότι οι κοινωνικές σχέσεις ανήκουν στον κρατικό έλεγχο. Ας θυμηθούμε τους μαζικούς ξυλοδαρμούς και εξυτελισμούς σε όλο το κέντρο της αθήνας μετά την διάλυση της συγκέντρωσης στο σύνταγμα στις 29 Ιούνη 2011. Απ’την άλλη, ο μεθοδικός εξατομικευμένος βασανισμός μέσα στα κατοχικά τμήματα περατώνεται με διαφορετικό βαθμό διακριτότητας κατά περίπτωση. Εκείνοι που δρομολογούνται για την φυλακή, όπως κι εκείνοι που συλλαμβάνονται για την αγωνιστική κινητοποίησή τους τραυματίζονται και σημαδεύονται εμφανώς, παραδειγματικά. Ενώ εκείνοι που περνάνε προληπτικά από τα χέρια των μπάτσων-βασανιστών γίνονται δέκτες ενός αδιόρατου βασάνου. Continue reading Κείμενο τοποθέτησης και προτάγματος του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη μετά τις συλλήψεις στη Ν.Φιλαδέλφια

Εκδήλωση-Συζήτηση με την Κατάληψη Ανάληψης, με αφορμή την δίκη του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη

Κείμενο συντρόφου που κοινοποιήθηκε σε συλλογικότητες του οριζόντιου κινήματος τον Αύγουστο το ’13: Για την σύγκρουση που ανοίχτηκε με επίκεντρο την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών. Για την υπεράσπιση του συλλογικού απελευθερωτικού αγώνα και της επαναστατικής προοπτικής του.

Για την σύγκρουση που ανοίχτηκε με επίκεντρο την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών. Για την υπεράσπιση του συλλογικού απελευθερωτικού αγώνα και της επαναστατικής προοπτικής του.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Κρίσιμες παρατηρήσεις σχετικά με την παρουσία της Συνέλευσης Κατειλημμένων Προσφυγικών :

Η συ.κα.προ. είναι μια κοινωνική συλλογικότητα με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά. Άνθρωποι που κατοικούν σε κατειλημμένα διαμερίσματα των προσφυγικών της λεωφόρου αλεξάνδρας αποφάσισαν και συλλογικοποίησαν τις ανάγκες τους στη βάση των κοινών βιωματικών συνθηκών σπάνης πόρων, απομόνωσης, εκμετάλλευσης και καταστολής. Συνοργανώθηκαν με όρους αυτονομίας από οποιαδήποτε εξουσία (πολιτική, οικονομική, θεσμική), αλληλεγγύης, ισοτιμίας, ελεύθερης δέσμευσης και συνυπευθυνότητας. Αγωνίζονται για την κοινωνικοποίηση σε άμεσο χρόνο της διαβίωσής τους με όρους ρήξης και ανταγωνισμού απέναντι στο κράτος και την αγορά. Το εγχείρημά τους έχει απτά αποτελέσματα, αφενός στην βελτίωση του βίου τους (και ικανοποίηση αναγκών και νόημα και απόλαυση μέσα στην κοινότητα), αφετέρου με τη συμβολή του σε κινηματικά πεδία.
Η συ.κα.προ. έχει δημιουργήσει και λειτουργεί αυτοοργανωμένες υποδομές για την κάλυψη καθημερινών και ειδικών αναγκών των συμμετεχόντων, άλλων κατοίκων των προσφυγικών και άλλων ανθρπώπων. Επισκευές σπιτιών και κτηριακών υποδομών, παρασκευή ψωμιού, συλλογική κουζίνα, πλυντήρια, παρασκευή υλικών υγειινής και φαρμακευτικής, σχολεία για μετανάστες και ντόπιους, προγράμματα σωματικής αγωγής και γνωστικής καλλιέργειας και έκτακτη φιλοξενία προσφύγων είναι στοιχεία της διαρκούς δραστηριότητας της συνέλευσης.
Στο συγκρότημα των πολυκατοικιών των προσφυγικών λειτουργούσαν κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών και στεγαστικής εκμετάλλευσης μεταναστών πριν δημιουργηθεί η συ.κα.προ. . Λόγω του συγκεχυμένου ιδιοκτησιακού καθεστώτως τους τα προσφυγικά είναι ένας χώρος ευνοϊκός για την εγκατάσταση κερδοσκοπικών δραστηριοτήτων που λιμαίνονται την εξαθλίωση των πιο αδύναμων και τους προσδένουν στα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Τέτοια κυκλώματα, που δεν παρενοχλήθηκαν ποτέ από το κράτος, δρούσαν με την παθητική ανοχή των καταληψιών οικιστών, αλλά και την άγνοια ή την αδιαφορία του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος (δηλαδή όλων μας) μέχρι πρώτινως. Η συ.κα.προ. τάραξε αυτήν την κατάσταση επιτιθέμενη στους διακινητές ουσιών και στους νταβατζήδες στέγης, που εμπορεύονται κατειλλημένα σπίτια, συχνά ξαναπουλώντας τα επαναλαμβανόμενα σε κατατρεγμένους τους οποίους μεταχειρίζονται σαν λεμονόκουπες. Η σύγκρουση της συ.κα.προ. με τα κυκλώματα και η εκδίωξή τους, στην οποία έχει την αλληλέγγυα στήριξη και άλλων συντρόφων, αποτελεί προτωβουλία ρήξης με τον πολιτισμό της σήψης, αποφασιστική υπεράσπιση των καταλήψεων και των συλλογικών εγχειρημάτων της περιοχής και απαλλοτρίωση πόρων για την διεύρυνση της ελεύθερης κοινότητας. Γιατί η ύπαρξη εκμεταλλευτικών δραστηριοτήτων μέσα στα κατειλημμένα προσφυγικά απονοηματοδοτεί την πρακτική και την έννοια της κατάληψης, διαβρώνει τον κοινωνικό χώρο μέσα στον οποίο αναπτύσσεται ένας αυτοοργανωμένος αγώνας, παραδίνει τους καταπιεσμένους στον έλεγχο των εκμεταλλευτών και στρώνει το έδαφος στην καταστολή. Continue reading Κείμενο συντρόφου που κοινοποιήθηκε σε συλλογικότητες του οριζόντιου κινήματος τον Αύγουστο το ’13: Για την σύγκρουση που ανοίχτηκε με επίκεντρο την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών. Για την υπεράσπιση του συλλογικού απελευθερωτικού αγώνα και της επαναστατικής προοπτικής του.

Απολογιστικό κείμενο της ΑΣΜΠΑ μέσα στον διάλογο της ΑΠΟ (Νοέμβρης 2014)

Απολογισμός της Ομάδας σύνθεσης του θέματος ΑΡΧΕΣ της γ’ Προσυν. και παρατηρήσεις επί των ενστάσεων που κατατέθηκαν μετά την συνάντηση

Η Γ’ Προσυνεδριακή συνάντηση αποτέλεσε ένα ακόμη σημαντικό βήμα προς την κατέυθυνση της συγκρότησης ομοσπονδιακής αναρχικής πολιτικής οργάνωσης. Καταλήξαμε σε σημεία τα οποία θέτουν σιγά σιγά τις βάσεις για το συνέδριο μιας και απαντήσαμε για τον προσυνεδριακό διάλογο στο ζήτημα της διαχείρισης των διαφωνιών και το δομικό πλαίσιο σχηματοποιείται. Παρόλα αυτά μια σειρά προβληματικών επανεμφανίστηκαν καταδεικνύοντας συλλογικές αδυναμίες και αντιφάσεις.
Οι εντάσεις ανάμεσα σε συλλογικότητες, με τον τρόπο που εκδηλώθηκαν την πρώτη μέρα της γ΄προσυνεδριακής, αν και είσωνος σημασίας, χρειάζεται να σημειωθούν˙ μεταφέρουν το πεδίο της αντιπαράθεσης έξω από το πολιτικά δημιουργικό και διαρηγνύουν τον κοινό μας τόπο.
Οι προβληματικές που παρουσιάστηκαν κατά την συζήτηση για το Πολιτικό-Κοινωνικό εμφάνισαν στο τραπέζι τις παθογένειες του αφορμαλιστικού μας παρελθόντος. Οι τοποθετήσεις πολλών δυστυχώς συλλογικοτήτων κινήθηκαν πέρα από κάθε συμφωνημένο διαδικαστικό πλαίσιο. Αναιρούσαν επί τις πράγμασι το μεγαλύτερο μέρος όσων είχαν συμφωνηθεί και πραγματωθεί σε όλο το προηγούμενο διάστημα της γ’ προσυνεδριακής.
Πιο συγκεκριμένα: Δύο συλλογικότητες παρουσίασαν γραπτές θέσεις. Η συζήτηση ξεκίνησε με την κατάθεση των κειμένων και κατάφερε να ασχοληθεί μόνο με την διαδικασία. Η θέση που εκφράσαμε, να ακολουθηθεί το τυπικό της διαδικασίας και να προχωρήσει η ζύμωση μέχρι του εφικτού σημείου προσέκρουσε στην άρνηση αρκετών συλλογικοτήτων που αντιπαρέβαλαν επιχειρήματα επί του διαδικαστικού, περί της πολιτικής ουσίας της διαδικασίας, “αστερίσκων” και συμπεριφορικών αναλύσεων. Η άρνηση του διαλόγου συνοδεύτηκε από προσπάθειες επιβολής μέσω λεκτικών αντιπαραθέσεων, από αποχωρήσεις κι από τον ιδιότυπο και ανυπόστατο εκβιασμό να μην επιμείνει η συλλογικότητά μας για την συζήτηση του θέματος διότι αν ξεκινούσε οι προτάσεις της ΑΣΜΠΑ θα απορρίπτονταν χωρίς την επίτευξη καμίας σύνθεσης.

Κρίνοντας αναλυτικά:
Οι διαδικασίες μας δεν έχουν ύψιστη σημασία απλά καθεαυτές (η λατρεία του κανόνα για το κανόνα), αλλά επιπρόσθετα γιατί φέρουν πλείστα όσα χαρακτηριστικά και σημεία συγκροτούν το συλλογικό μας σώμα την κάθε στιγμή. Η τήρηση των διαδικασιών μας είναι μέγιστης πολιτικής ουσίας στόχευση γιατί επιβεβαιώνει και εξελίσσει την σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ μας, κάνει απτά και καθαρά σε όλους τα εργαλεία που χρησιμοποιούμε για να συνοργανωνόμαστε, είναι ο αρτιότερος τρόπος να κινούμασται αφού αυτόν καθορίσαμε συνειδητά και συλλογικά στις στιγμές αυτοθέσμισης ως τον βέλτιστο.
Η επίκληση της «τυπολατρείας» αποτελεί έναν κενό αφορισμό. Το πολιτικό νόημα των αποφάσεων, η «ουσία» τους, καταγράφεται στις κοινές συμφωνίες. Η κοινή λογική επί των οργανωτικών διαδικασιών βρίσκεται αντικειμενικά αποκλειστικά στις κοινές οργανωτικές συμφωνίες και σίγουρα όχι στους συσχετισμούς ισχύος και σε μεταφυσικές επικλήσεις της κοινότητας και της λογικής. Κάθε άλλη ερμηνεία πέρα από το κοινώς συμφωνηθέν και καταγεγραμμένο είναι αδιάφορη εώς διαλυτικά υπονομευτική όταν επιχειρεί να επιβληθεί. Εφόσον η άρση των διαδικαστικών συμφωνιών δεν προβλέπεται μέσα στις ίδιες, αν επικυρωθεί εξωδιαδικαστικά θα μπορεί αυθαίρετα να προτάσεται ή και να επιβάλεται οποιαδήποτε στιγμή ανάλογα με συσχετισμούς συμφωνιών μέσα στην ΑΠΟ. Αν η κατά γράμμα εφαρμογή των αποφάσεών μας θεωρείται τυπολατρεία, τότε οι συμφωνημένες διαδικασίες καταλήγουν να λειτουργούν ως εργαλεία μικροπολιτικού καιροσκοπισμού, χάνοντας την οργανωτική πολιτική σημασία τους. Ένα τυπικό που διατηρείται απαξιωμένο διαμορφώνει ένα πεδίο σεχταριστικών ανταγωνισμών πιο ζοφερό κι από τον αφορμαλισμό. Αν αυτό που αποφασίσαμε το πρωί μας δυσκολεύει το ίδιο απόγευμα, τότε μάλλον πρέπει αυτό να μας απασχολήσει σοβαρά.
Σύμφωνα με όσα έχουμε αυτοθεσμίσει συλλογικά, ακόμα κι αν μόνο μια συλλογικότητα υπερασπίζεται ένα κοινά επικυρωμένο διαδικαστικό πλαίσιο, ενώ οι υπόλοιπες συλλογικότητες αναγνωρίζουν την παρατυπία, το πλαίσιο έχει ισχύ. Άλλωστε, η πρόταση του ν-1 που υπήρχε εξαρχής στις οργανωτικές θέσεις της ΑΣΜΠΑ (όχι για ζητήματα Καταστατικού, όπως οι ΑΡΧΕΣ) κι επαναλαμβανόταν σε κάθε σχετικό διάλογο ως απάντηση στην προβληματική του «Βέτο», ενσωματώθηκε μόνο στις διαδικασίες διαχείρισης των συνθετικών προτάσεων στην τελευταία προσυνεδριακή. Ποτέ δεν συμφωνήσαμε κι ούτε αποτελεί κοινή λογική (της ΑΠΟ ή όλης της ανθρωπότητας) ότι οποιαδήποτε πλειοψηφία μπορεί να ανατρέψει βασικές οργανωτικές συμφωνίες έξω από τις κοινά συμφωνημένες διαδικασίες. Μια τέτοια λογική θεμελιώνεται μόνο στον Λεβιάθαν του Χομπς.
Έχουμε επισημάνει ήδη τους κινδύνους που εγκυμονούν οι αντιλήψεις οι οποίες θεωρούν ότι η πλειοψηφία πρέπει ή εκ’των πραγμάτων κυριαρχεί κι ακόμα χειρότερα, ότι έχει πάντα δίκιο. Ένα παρεπόμενο αποτελεί ο παραμερισμός της ζύμωσης για χάρη της «αποφασιστικότητας» και της ταχύτητας. Στον διαδικαστικό διάλογο πάνω στις διαφωνίες για τις ΑΡΧΕΣ και στις δυο προσυνεδριακές, η ισχύς της πλειοψηφίας και η πεποίθηση του δικαίου της παρεμπόδισαν την πολιτική ζύμωση πάνω σε σημαντικά ζητήματα. Ειδικά για το θέμα Πολιτικό-Κοινωνικό αρκεί να αναφέρουμε τι είχαμε συμφωνήσει πριν μερικούς μήνες: «Δεν δίνεται η δυνατότητα στις συλλογικότητες να μπλοκάρουν με οποιοδήποτε τρόπο εκ των προτέρων την διαδικασία σύνθεσης».
Τέλος, ιδιαιτέρως προβληματικό ήταν το επιχείρημα περί της μη έναρξης της συζήτησης η οποία προσδιοριζόταν και αναιρούταν κατά το δοκούν σε διάφορα χρονικά σημεία της διαδικασίας. Για εμάς είναι ξεξάθαρο ότι μια διαδικασία ξεκινά με την έναρξή της. Ο διάλογος επί της «ουσίας» ξεκινά από την στιγμή που κατατίθεται ό,τι κατατίθεται στο κοινό τραπέζι του διαλόγου. Κάθε συνέχιση της διαδικασίας σε άλλο χρόνο δεν μπορεί παρά να ξεκινά από το σημείο ακριβώς από το οποίο είχε λήξει.

Ο αστερίσκος: Κατατέθηκε το επιχείρημα από συλλογικότητες ότι η θεματική Πολιτικό-Κοινωνικό δεν ήταν σημείο ουσίας γιατί δήθεν εμπεριεχόταν στην κατηγορία των θεματικών σε αστερίσκο. Το συγκεκριμένο επιχείρημα αντιστρέφει την σημαντικότητα που αναγνωρίστηκε απ’όλο το σώμα της ΑΠΟ ήδη από την α’ Δεσμευτική συνάντηση στις διαφωνίες και εντονότερα στην θεματική ΑΡΧΕΣ. Η διαχείρηση των διαφωνιών εισερχόταν διαρκώς ως ανυπέρβλητο ζήτημα προς επίλυση, ακριβώς διότι οι διαφωνίες θεωρήθηκαν και συνεχίζουν να θεωρούνται, ειδικά για τις ΑΡΧΕΣ, καθοριστικής σημασίας. Η συμφωνία πάνω στα θέματα των αστερίσκων αναγνωρίστηκε από κοινού ως όρος προχωρήματος της οργάνωσης.
Το επιχείρημα είναι επίσης έωλο στη βάση των όσων κατατέθηκαν και όσων αποφασίστηκαν τόσο στην β’ Προσυνεδριακή όσο και στην γ’. Στη θεματική Μέσα-Σκοποί, η οποία επίσης εμπεριεχόταν στον ίδιο αστερίσκο, οι θέσεις που υποστήριζαν ότι δεν ήταν τόσο σημαντική ή ότι έπρεπε να μπεί σε άλλη ενότητα αντικρούστηκαν κατά την β’ Προσυνεδριακή με τα ακριβώς αντίθετα επιχειρήματα από αυτά με τα οποία επιχειρήθηκε να στηριχθεί στην γ’ προσυνεδριακή η υποτίμηση της εξαγωγής μιας θέσης αρχών για το Πολιτικό-Κοινωνικό.
Εδώ να επισημάνουμε ότι για το «ζήτημα πολιτικού-κοινωνικού: διαχωρισμός» ποτέ δεν αποφασίστηκε ομόφωνα η συνάρτησή του ή η μεταφορά του σε οποιαδήποτε άλλη θεματική εκτός από τον αστερίσκο στις ΑΡΧΕΣ, στον οποίο καταγράφηκε στην α’ Δεσμευτική και παραμένει ακόμα και θα παραμένει μέχρι να αποσαφηνιστεί επί της ουσίας. Και βέβαια ούτε υπάρχει άλλη καταγραφή, ούτε τα ομοφώνως επικυρωμένα πρακτικά είναι λανθασμένα. Οι διαφορετικές εξιστορήσεις του ζητήματος αυτοαναιρούνται από τις ίδιες τις αναφορές τους, αλλά ως παραπλανητική παραφιλολογία εισάγουν και πάλι την ιδέα της αμφισβήτησης των καταγεγραμμένων συμφωνιών και της παράκαμψης των συλλογικών διαδικασιών.

3. Το επιχείρημα της “πολιτικής ουσίας” σε σχέση μ’έναν ικανό αριθμό κατατεθιμένων τοποθετήσεων: Κατά την διάρκεια της συζήτησης προτασόταν το επιχείρημα ότι με μόνο δύο κατατεθιμένες προτάσεις δεν μπορούσε να γίνει εποικοδομητικός διάλογος και αυτό αποτελούσε έναν λόγο ουσίας για τον οποίο η συγκεκριμένη θεματική είτε έπρεπε να αναβληθεί είτε να ακυρωθεί. Το γεγονός και μόνο ότι ελάχιστες συλλογικότητες τοποθετήθηκαν στην θεματική αναιρεί το πρόταγμα του επιχειρήματος. Αποτελεί δηλαδή αντίφαση να υποστηρίζει κάποιος την αναγκαιότητα της συζήτησης σε βάθος, ενώ ως τότε δεν είχε δόσει καμιά σημασία. Ξαφνικά ένα ζήτημα το οποίο δεν είχε απασχολήσει σχεδόν κανέναν έγινε ιδιαίτερα σημαντικό, για να μην συζητηθεί τελικά. Απλά, αυτές οι αλλεπάλληλες αντιφάσεις δεν μπορούν να έχουν κανένα κύρος.
Ούτε βέβαια μια αντίληψη που έλεγε ότι η έλλειψη θέσης θα επέτρεπε σε μια ανταγωνιστική θέση να υπερισχύσει έχει βάση, μιας και κάθε θέση που δεν πλειοψηφεί μπορεί να απορριφθεί, σύμφωνα με τον τρόπο λήψης απόφασης στον οποίο συναινέσαμε ομόφωνα για τις διαφωνίες του προσυνεδριακού διαλόγου και το μίνιμουμ των καταγεγραμμένων συμφωνιών σε ορισμένα σημεία δεν αποτελεί πρόβλημα όπως φανέρωσε το αποτέλεσμα της διαδικασίας για την σχέση Μέσων και Σκοπών. Όπως και σε άλλες θεματικές έχουμε αρκεστεί στην ικανή σύνθεση (μέχρι εκεί καταφέραμε – μέχρι εκεί μπορούσαμε) χωρίς μια προϋπόθεση εξαντλητικής εμβάθυνσης, ακόμα περισσότερο στο θέμα Μέσα-Σκοποί που ενώ τιθόταν ως αξιακό και καίριο ούτε σε βάθος συζήτηση επιτεύχθηκε, ούτε καταγράφηκε τίποτε περισότερο από το μίνιμουμ, όχι μόνο αυτό δεν θεωρήθηκε προβληματικό, αλλά και απορρίφθηκαν συνοπτικά όλες οι θέσεις που πρότειναν την εμβάθυνση του διαλόγου ως αναγκαίου για να μην πραραχθεί μια θέση που δεν θα ήταν κενή νοήματος.

4. Το «γινάτι»: Δεν αναλύουμε τη δράση των υποκειμένων στο πολιτικό πεδίο με όρους συμπεριφορισμού ή ψυχολογισμού. Ακόμα και αν δεχτούμε την περίπτωση υποκειμένων που παρεμβαίνουν πάνω στο πεδίο αυτό με αυτό τον τρόπο, από την στιγμή που η δράση τους έχει άμεσα πολιτικά χαρακτηριστικά και συνέπειες, η ανάλυση και ερμηνεία με αυτά τα εργαλεία το μόνο που μπορεί να επιτύχει είναι είτε να οδηγήσει σε παρέλκυση από τα πραγματικά επίδικα είτε και από τα παραγόμενα αποτελέσματα. Επίσης εισάγει στην συζήτηση την πολεμική και ρίχνει το επίπεδο της διαδικασίας. Η επιμονή σε μια θέση, πρόταση ή διαδικασία είναι σημαντικό να γίνεται κατανοητή σε σχέση με το τι προσφέρει ή αφαιρεί, γενικά με το τι παράγει στο δυναμικό πεδίο.

Περι του “αξιακού”: Συνειδητά ως ΑΣΜΠΑ δεν χρησιμοποιούμε τον όρο «αξιακό» όταν επιθυμούμε να υπερτονίσουμε την σημασία που έχει για εμάς μια πρόταση, μια θέση κτλ. Η επιλογή μας απορρέει από την θέση ότι ως αναρχικοί δεν αποδεχόμαστε υπερβατολογικές αρχές, ούτε άκαμπτα δόγματα, καθώς οι αξίες μας προσδιορίζονται, κρίνονται κι επαναπροσδιορίζονται μέσα στην επαναστατική ταξική διαλεκτική με μια άμεση και συνολική ελευθεριακή-κομμουνιστική ηθικοπολιτική οπτική. Όπως έχουν επισημάνει και άλλες συλλογικότητες της ΑΠΟ, η πρόταξη του «αξιακού» υποσκάπτει τις συνθετικές διεργασίες. Εμείς επισημαίνουμε ότι πρόκειται για μια μέθοδο που επιδιώκει την διακοπή του διαλόγου ή και την επιβολή θέσεων μη επεξεργασμένων από κοινού. Τα «αξιακά» γίνονται αφηρημένα, αποσπασματικά και καιροσκοπικά προσχώματα στον κοινό λόγο της ΑΠΟ. Η πρόταξη των θέσεων οποιασδήποτε συλλογικότητας ως αδιαπραγμάτευτων με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή μέσα σε ένα οριζόντιο πολιτικό σχήμα.
Με τα πολιτικά κριτήριά μας βλέπουμε την σημαντικότητα κάποιων θεμάτων. Μάλιστα, η συναίνεση ή και η ομοφωνία πάνω σε ορισμένα (όπως το Πολιτικό-Κοινωνικό) είναι αναπόφευκτη, για να μην τα βρούμε μπροστά μας μέσα στους αγώνες ως επιτακτικά προβλήματα.

6. Η πρακτική των αποχωρήσεων: Στην β’ Προσυνεδριακή παρουσιάστηκε το ζήτημα των αποχωρήσεων από τις διαδικασίες, το οποίο τέθηκε κεντρικά ως ζήτημα πολιτικής και διαδικαστικής ουσίας. Ως ΑΣΜΠΑ δεχθήκαμε σφοδρότατη επίθεση πάνω στην αποχώρησή μας, ακόμη και επί του τυπικού. Το ίδιο σκηνικό με τους «πρωταγωνιστές» σε αντίθετες θέσεις εκτιλήχθηκε και στην γ’ Προσυνεδριακή με πολύ σοβαρότερο τρόπο και μάλιστα από συλλογικότητες που είχαν θέσει το ζήτημα των αποχωρήσεων ως σημαντική προβληματική. Όταν ως ΑΣΜΠΑ αποχωρήσαμε από μια διαδικασία σύνθεσης κατά την β’ Προσυνεδριακή δηλώσαμε την αποδοχή εκ’μέρους μας του αποτελέσματος της συζήτησης που θα συνεχιζόταν, αλλά όχι απαραίτητα και την συμφωνία μας ή την συναίνεσή μας. Η στάση μας δεν έγινε επαρκώς κατανοητή, όμως, η συλλογικότητά μας ήταν συνεπής σ’αυτήν την δήλωση. Απ’την άλλη, η αποχώρηση συντρόφων από τον Ομάδα σύνθεσης για τις ΑΡΧΕΣ στην γ’ Προσυνεδριακή επιζητούσε την λήξη του διαλόγου και σήμαινε την προκαταβολική μη επικύρωσή του. Αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε αν οι διαδικασίες μας έχουν κύρος όταν παράγουν τα πολιτικά αποτελέσματα που θέλει η συλλογικότητά μας και αν γυρνάμε στον πρόταιρο αφορμαλισμό όταν συμβαίνει το αντίθετο. Το δεδικασμένο της γ’ Προσυνεδριακής το μόνο που μας αφήνει είναι ότι η διαδικασία των αποχωρήσεων εν’μέσω των διαδικασιών μας με σκοπό την ακύρωσή τους αποτελεί μια αποδεκτή πρακτική.
Ακόμα, η επιλεκτική χρήση ή καταδίκη της αποχώρησης ως πολιτικής πρακτικής τροφοδοτείται κι ανατροφοδοτεί την συστηματοποιημένη πλέον πρακτική της προσωρινής αποχώρησης κι επανάκαμψης στην ίδια διαδικασία διαλόγου, που προσβάλει την σοβαρότητα των διαδικασιών μας.

Πέρα από τον απολογισμό του διαλόγου για το Πολιτικό-Κοινωνικό καλούμαστε να απαντήσουμε (όλες οι συλλογικότητες και σίγουρα κι η ΑΣΜΠΑ αφού έχει προταθεί μέσα στην ΑΠΟ να κριθούν συγκεκριμένες καταθέσεις της συλλογικότητάς μας) σε δυο ζητήματα που θέτει η συλλογικότητα ΚΑΘΟΔΟΝ εν’όψει της δ’ Προσυνεδριακής. Το ένα ζήτημα επιφανιακώς αφορά την συναίνεσή της ΑΣΜΠΑ στο τελικό κείμενο για το θέμα Μέσα-Σκοποί. Το δεύτερο ζήτημα αφορά την απαίτηση να λογοκριθεί ο προσυνεδριακός διάλογος με μια αυθαίρετη κατηγορία περί συκοφαντίας. Και τα δυο ζητήματα κατά βάθος αφορούν τα ηθικοπολιτικά θεμέλια της ΑΠΟ και την επαναστατική κοινωνική θέση της, αποκαλύπτοντας συγχρόνως μια συντηρητική εμπάθεια μέσα στο κοινό σώμα.

Σχετικά με την συναίνεσή μας στο τελικό κείμενο για το θέμα Μέσα-Σκοποί:

Σύμφωνα με τον τρόπο λήψης απόφασης για τις ΑΡΧΕΣ στον προσυνεδριακό, στον οποίον συναινέσαμε ομόφωνα, μετά από την κατοχύρωση της πλειοψηφικότερης πρότασης οι μειοψηφούσες συλλογικότητες καλούνται να δηλώσουν αν συναινούν σ’αυτήν. Προφανώς, θα ήταν παράλογη η απαίτηση να συμφωνήσουν με κάτι προς το οποίο διαφωνούσαν μόλις πριν. Το ενδεχόμενο έλλειμα συμφωνίας σε βάθος αποτελεί άμεση συνέπεια της κοινής επιλογής μας να εγκαταλήψουμε την ομοφωνία για χάρη της ταχύτερης ολοκλήρωσης των θεματικών ζητημάτων.
Η αναγόρευση ενός ζητήματος ως αξιακού κι ακόμα περισσότερο μιας άποψης, δεν είναι ικανή να δεσμεύσει τις συλλογικότητες που δεν την συμμερίζονται στην ίδια αξιολόγηση. Η συλλογικότητα που προτάσει την αξιακότητα ή την ανάγκη μέγιστης συμφωνίας δεν μπορεί να επιβάλει όρους, αλλά αντιθέτως, τοποθετείται η ίδια σε σχέση με το κεκτημένο δυναμικό σύνθεσης, όπως καταγράφηκε στην απόφαση για την διαδικασία λήψης αποφάσεων για τις ΑΡΧΕΣ στον προσυνεδριακό.
Εξετάζοντας λίγο βαθύτερα την συγκεκριμένη ένσταση, ανακύπτει μια πολιτική και διαδικαστική αντίφαση η οποία εγείρει τουλάχιστον σοβαρά ερωτηματικά ως προς το σκοπούμενό της. Με μια επιδερμική αναφορά στις προφορικές τοποθετήσεις μας κατηγορούμαστε για πλασματική συναίνεση και έμμεσα για τακτικισμό-καιροσκοπισμό. Παρότι η κατηγορία είναι βαριά και θέτει έμμεσα ζήτημα συνύπαρξης μέσα στην ΑΠΟ, θα απαντήσουμε νηφάλια επί του συγκεκριμένου. Για να κριθεί η ποιότητα της συναίνεσής μιας συλλογικότητας απαιτείται να μελετηθούν και να κριθούν οι θέσεις και οι πράξεις της πάνω στο επίμαχο ζήτημα. Οι θέσεις της ΑΣΜΠΑ για την σχέση Μέσων και Σκοπών βρίσκονταν καταγεγραμμένες και κοινοποιημένες ένα μήνα πριν την γ’ Προσυνεδριακή. Μάλιστα, δηλώσαμε ότι θεωρούμε ότι η πρότασή μας αποσαφηνίζει κι εμπλουτίζει την πρόταση που τελικά επικυρώθηκε. Για να κριθεί λοιπόν η συναίνεσή μας πρέπει να κριθούν αυτές οι θέσεις, εφόσον αυτές εξέφραζαν κι εκφράζουν ενδελεχώς την αντίληψή μας πάνω στο ζήτημα. Αλλά πως θα κριθούν εκ’των υστέρων ορισμένες θέσεις που εξοβελίστηκαν με διαδικαστικούς όρους («τυπολατρεία») από τον πολιτικό διάλογο όταν συζητιόταν το επίμαχο θέμα επί της ουσίας; Αλλά ας δούμε τι συνέβη, αναλυτικά.
Δεν αληθεύει ότι για το ζήτημα της σχέσης Μέσων και Σκοπών έγινε ουσιαστικός διάλογος κατά την β’ Προσυνεδριακή. Οι κατατεθειμένες τοποθετήσεις ήταν λίγες και υποτυπώδεις. Κατά την διάρκεια του διαλόγου οι προφορικές παρεμβάσεις της ΑΣΜΠΑ παρερμηνεύονταν. Επιμείναμε στην σε βάθος συζήτηση διότι αντιλαμβανόμασταν ότι τις διαφωνίες που σήμερα συμβιβάζουμε τεχνικά και μεταθέτουμε για το μέλλον θα αναγκαστούμε να τις αντιμετωπίσουμε επί της ουσίας κάτω από πολύ πιεστικότερες συνθήκες. Αποχωρήσαμε από την συζήτηση ακριβώς επειδή αντί του ουσιαστικού διαλόγου επικράτησε η προσπάθεια βιαστικού κλεισίματος του ζητήματος. Παρότι τυπικά οι θέσεις μας καταγράφηκαν εκπρόθεσμα, αποφασίσαμε να επιμείνουμε σ’έναν ουσιαστικό διάλογο επειδή κρίναμε το θέμα ως σοβαρό και κατανοούσαμε ότι για αρκετές συλλογικότητες ήταν αποφασιστικά κρίσιμο. Οι θέσεις που καταθέσαμε εγγράφως το λιγότερο που προσφέρουν είναι μια διαύγεια ως προς τις απόψεις της συλλογικότητάς μας πάνω στο επίμαχο ζήτημα, αλλά και σημεία διαλόγου για την αποσαφήνιση των θέσεων όλων των συλλογικοτήτων, ακριβώς επειδή οι πολιτικές συμφωνίες μας για να είναι γερές απαιτούν ξεκάθαρες θέσεις απ’όλους. Όποιες συλλογικότητες ήθελαν πραγματικά να γνωρίζουν τις θέσεις μας, να είναι προετοιμασμένες γι’αυτές, να έχουν τον χρόνο να τις επεξεργαστούν, να ξέρουν εκ’των προτέρων με ποιές απόψεις συμφωνούν και με ποιές διαφωνούν, μέχρι σε ποιό σημείο μπορούν να συναινέσουν και σε ποιά σημεία δεν μπορούν να κάνουν πίσω, όφειλαν να μελετήσουν τις θέσεις της ΑΣΜΠΑ που κατατέθηκαν γραπτώς μετά την β’ Προσυνεδριακή και να τοποθετηθούν συγκεκριμένα πάνω σ’αυτές στην γ’ Προσυνεδριακή με βάση τις συνθετικές διατυπώσεις, ενδεχομένως για να τις απορρίψουν, αλλά επί του πολιτικού νοήματός τους. Αντ’αυτού, πάλι μπλοκαρήστηκε ο διάλογος επί της ουσίας με το τυπικό πρόσχημα ότι δεν μπορούσε να ξαναρχίσει η συζήτηση από την αρχή. Έτσι, οι διαφορετικές θέσεις, αντιλήψεις και κατευθύνσεις που ενυπάρχουν στην διαδικασία για την συγκρότητηση της ΑΠΟ δεν συζητήθηκαν εκεί που έπρεπε να συζητηθούν από κοινού. Το διαδικαστικό κριτήριο εξοβέλισε την πολιτική ζύμωση απόλυτα. Η αποφυγή του ουσιαστικού διαλόγου σχετικοποιεί τις βασικές πολιτικές συμφωνίες.
Η έλλειψη διάθεσης για ζύμωση όπως εκφράστηκε κατά την β’ και την γ’ Προσυνεδριακή απέναντι στα ζητήματα Μέσα-Σκοποί και Πολιτικό-Κοινωνικό, βρήκε στήριγμα στους διαδικαστικούς τύπους που είχαμε θέσει σε εφαρμογή μόλις πριν. Οι διαφορές στα δυο επίδικα θέματα προσπεράστηκαν με τεχνικό τρόπο επειδή θεσπίσαμε την εντός χρονικών ορίων παραγωγή αποφάσεων επί των εκκρεμούντων ζητημάτων και την πλειοψηφική ισχύ. Τώρα οι διαφορές αναφέρονται ως σημεία ρήξεων χωρίς να θίγονται καθαυτές. Η ΑΣΜΠΑ είχε επισημάνει έντονα και με κάθε ευκαιρία τον συγκεκριμένο κίνδυνο. Ότι δηλαδή, ο επείγον χαρακτήρας της ψηφοφορίας ως τρόπου λήψης απόφασης και η ταύτιση της ελάχιστης τυπικά ικανής πλειοψηφίας με την επάρκεια συμφωνίας υπονομεύουν τον συνθετικό διάλογο. Ωστόσο, συναινέσαμε στην δοκιμή του συγκεκριμένου εργαλείου. Πολύ σύντομα εμφανίστηκαν τα εγγενή προβλήματα αυτής της κοινής επιλογής και μαζί ορισμένες νοοτροπίες αναντίστοιχες της πολιτικής σοβαρότητας και συντροφικότητας που απαιτείται για την συγκρότηση μιας ομοσπονδιακής οργάνωσης.
Ορισμένες από τις συλλογικότητες που ήταν υπέρμαχες της ψηφοφορίας και συλλογικότητες που ήθελαν οριστικές αποφάσεις για ένα σύνολο θεμάτων πριν το συνέδριο υπερασπίστηκαν αυστηρά τις τυπικές συμφωνίες αποκλείοντας μια σε βάθος συζήτηση στο ζήτημα της σχέσης Μέσων και Σκοπών. Αποτελεί τουλάχιστον κραυγαλαίο αντιφατικό συμπέρασμα και αντιφατικό μίγμα επιχειρημάτων να ασκούν κριτική για τυπολατρεία, να δηλώνουν προβληματισμένες για το έλλειμα πολιτικών συμφωνιών, δείχνοντας άλλες συλλογικότητες ή και να εγκαλούν εκ’των υστέρων για ελλειπείς συναινέσεις.
Η ένσταση πάνω στην συναίνεση της συλλογικότητάς μας σημαίναι ότι επιπλέον του εξοβελισμού μιας τοποθέτησης εκτός διαλόγου λόγω εκπρόθεσμης κατάθεσής της, καλούνται ενδεχομένως όλοι να αποδείξουν την νομιμοφροσύνη τους σε σχέση με την κατοχυρωμένη πρόταση. Μια συλλογικότητα κατηγορείται, ενώ η εμπεριστατομένη άποψή της έχει ήδη καταδικαστεί στην σιωπή. Αφενός, η κατάσταση που σκιαγραφείται θυμίζει κάτι από κεκαλυμένες κομματικές εκκαθαρίσεις. Αφετέρου, διαφένεται ότι αρκετοί συναίνεσαν στον εξοβελισμό ορισμένων θέσεων ακριβώς επειδή αυτές έθιγαν το υπόβαθρο των πολιτικών επιφάσεών τους.
Έτσι, η ΑΣΜΠΑ έχει κάθε λόγο να εξηγήσει επί της ουσίας πια είναι η θέση της για την σχέση Μέσων και Σκοπών, όπως το έχει κάνει εγγράφως και να καταδείξει πολύ συγκεκριμένα γιατί με τις θέσεις της υπερασπίζεται την ηθικοπολιτική και οργανωτική ακεραιότητα της ΑΠΟ, ενώ η πρόταση στην οποία συναινέσαμε όλες οι συλλογικότητες αφήνει τεράστια κενά, εώς και την δυνατότητα αντιστροφής του αφορισμού των αγιασμένων μέσων σε καθαγιασμένο μέσο σεχταριστικών σκοπιμοτήτων. Αντί δηλαδή, να κρίνονται όλες οι πολιτικές θέσεις και στάσεις από μια ηθικοπολιτική και αντικειμενική σκοπιά, φτάνουμε στην κατασκευή διαχωρισμών με αμοραλιστκές μεθόδους. Απλούστατα, οι μίνιμουμ θέσεις της ΑΠΟ για το θέμα Μέσα-Σκοποί αξιοποιούνται από μια συλλογικότητα, η οποία έθεσε εξαρχής το ζήτημα ως «αξιακό», αλλά στην συνέχεια αρνήθηκε τον διάλογο επί της ουσίας, προσβλέποντας στην στοχοποίηση μιας άλλης συλλογικότητας με τυπικούς όρους. Η ΑΣΜΠΑ στοχοποιείται ακριβώς επειδή άσκησε κριτική στον τεχνητό μινιμαλισμό και ο τρόπος της στοχοποίησής της είναι ακριβώς η αυθαίρετη πολεμική εργαλειοποίηση των μινιμαλιστικών θέσεων της ΑΠΟ για την εργαλειοποίηση. Τα επιφαινόμενα του διαλόγου περί Μέσων και Σκοπών επιστρατεύονται έξω από κάθε πολιτικό νόημα, αφού ο πολιτικός διάλογος έχει ήδη απαξιωθεί, αποκαλύπτοντας την καιροσκοπική αντίληψη των κατηγόρων. Αναπόφευκτα καλούμαστε όλοι να κρίνουμε ποιοί αγιάζουν τα μέσα και για ποιους σκοπούς.

Σχετικά με τις «συκοφαντικές» αναφορές:

Καταρχάς, είναι αδιανόητο να σβηστεί από τα αρχεία οποιαδήποτε τοποθέτηση συμμετέχουσας συλλογικότητας στην διαδικασία της ΑΠΟ, ακόμα κι αν είχαμε να κάνουμε μ’ ένα αισχρό ή κι εχθρικό προς την ΑΠΟ κείμενο. Η καταγραφή κάθε τοποθέτησης δεν είναι ζήτημα ισότητας, αλλά ελάχιστη προϋποθεση της συλλογικής μνήμης. Ειδικά μια θεμελιακά προβληματική τοποθέτηση θα έπρεπε να καταγραφεί για να στιγματιστεί και ν’αποτελέσει αρνητικό παράδειγμα.
Η «εκβιαστική» απαίτηση εξαφάνισης ορισμένων θέσεων, που σίγουρα δεν μπορεί να προσφέρει τίποτα στην ΑΠΟ, επιζητά την αποφυγή του διαλόγου μέσα στην ΑΠΟ πάνω στα επίμαχα ζητήματα. Οι θέσεις της ΑΣΜΠΑ για το θέμα Μέσα-Σκοποί προσπεράστηκαν, οι θέσεις της για το θέμα Πολιτικό-Κοινωνικό επίσης, με εντελώς αυθαίρετο τρόπο και τώρα επιζητάται η διαγραφή τους από την συλλογική μνήμη. Είναι ξεκάθαρο ότι δεν πρόκειται για θέσεις που ορισμένοι δεν μπορούν να ανεχτούν, αλλά για θέσεις που θέλουν να μην συζητηθούν. Εδώ, αρκεί να υπερασπιστούμε το αυτονόητο για αναρχικούς, ότι καμία λογοκρισία δεν είναι ανεκτή.
Υποθέτουμε δια της ατόπου απαγωγής ότι η ΚΑΘΟΔΟΝ προτάσει την σύγκλιση της ολομέλειας ως μπαμπούλα, μάλλον διότι καταλαβαίνει ότι η λογοκρισία δεν μπορεί να θεμελιωθεί πουθενά. Αλλά γιατί να μην τεθεί το ζήτημα στην ολομέλεια αν είναι τόσο σοβαρό; Και βέβαια, γιατί η σύγκλιση της ολομέλειας μπορεί να γίνεται ανάθεμα; Το συλλογικό σώμα δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται την συλλογικότερη διαδικασία του. Εκεί παίρνονται οι σοβαρότερες αποφάσεις κι εκεί αποκλειστικά κρίνονται οι πολιτικές συλλογικότητες από κοινού. Ποιό όργανο θα μπορούσε ν’αποφασίσει την διαγραφή ορισμένων θέσεων, αν προβλεπόταν κάτι τέτοιο; Η ολομέλεια γίνεται μπαμπούλας διότι η ΚΑΘΟΔΟΝ θεωρεί ως πιο ανόδυνη λύση την εξαφάνιση του προβλήματος ενάντια σε κάθε πολιτική λογική. Έτσι, «απειλεί» ότι μπορεί να γίνει αυτό που πολιτικά, ηθικά, διαδικαστικά και λογικά πρέπει να γίνει αν έστω ένας θέλει να υπερασπιστεί στάσεις και θέσεις τις οποίες μια συλλογικότητα (η ΑΣΜΠΑ στην συγκεκριμένη περίπτωση) θεωρεί ότι δεν χωράνε στην ΑΠΟ. Η ολομέλεια εμφανίζεται σαν συννεφιασμένος ορίζοντας εφόσον αποφύγαμε να μπούμε στον πυρήνα των διαφωνιών όσο είχαμε τα επίμαχα θέματα στο τραπέζι του διαλόγου. Παρεπόμενα, καθίσταται ολοφάνερη η σωρευτική απαξίωση των συλλογικών διαδικασιών.
Επί των επιχειρημάτων τώρα, είναι εντελώς αστήρικτη μια αξιολογική κρίση πάνω σε μια θέση βάσει του ότι η θέση περιλαμβάνει αποσπάσματα ατομικού κειμένου, πόσο μάλλον αν ο συγγραφέας είναι και μέλος της συλλογικότητας που συντάσει την θέση. Τι θα έπρεπε να πούμε για μια αναφορά στον Μαλατέστα πχ, που δεν ζει και δεν συμμετέχει και στην ΑΠΟ; Μάλιστα, το κείμενο από το οποίο έχουν παρθεί οι επιμέρους διατυπώσεις αφορούσε ένα πεδίο αγώνα στο οποίο συμμετέχουν όλα τα μέλη της ΑΣΜΠΑ. Άλλωστε, όταν αποφασίσαμε να οργανωθούμε πολιτικά με την μορφή της ΑΣΜΠΑ δεν γίναμε ξαφνικά άλλοι άνθρωποι, διαγράφοντας τις κοινές αγωνιστικές εμπειρίες μας και ειδικά τις πιο πρόσφατες. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι ορισμένες θέσεις που είχαμε κατακτήσει μέσα στην ταξική-κοινωνική πάλη πριν την συγκρότηση της συλλογικότητάς μας και τις οποίες εξελίξαμε στην συνέχεια συλλογικά εκφράζουν την αντίληψή μας πάνω σε κρίσιμα ζητήματα της ΑΠΟ με έναν τρόπο γειωμένο στην πραγματικότητα που έχουμε βιώσει, όντας σε απόλυτη συνάφεια με τις θέσεις και τους στόχους που έχουμε ήδη συμφωνήσει στην ΑΠΟ και μ’ένα βλέμμα στα επερχόμενα διακυβεύματα της πάλης. Μ’ένα τέτοιο πολιτικό σκεπτικό φροντίσαμε να μην κάνουμε αναφορές σε πρόσωπα, σε πολιτικά σχήματα και σε συμβάντα, αλλά μόνο σε πολιτικές θέσεις και στάσεις.
Αρκεί να επικαλεστεί κάποιος ότι συκοφαντείται για να στιγματίσει μια θέση; Αρκεί το γεγονός ότι ορισμένες δικές του θέσεις απαντόνται σε μια αντίδικη θέση; Οχι. Η κατηγορία της συκοφαντίας κρίνεται επί των συγκεκριμένων λόγων. Για να κρίνουμε αν υπάρχει συκοφαντία πρέπει να μελετήσουμε τις καταγεγραμμένες τοποθετήσεις ή τις μαρτυρίες σε μια άλλη περίπτωση, σε σχέση με το πλαίσιο των αναφερόμενων παραδειγμάτων και το σύνολο των πραγματικών γεγονότων. Αν είμαστε συκοφάντες είμαστε υπόλογοι στην ΑΠΟ. Αλλά όποιος απαιτεί μια διαυγή κρίση επί του προκειμένου, οφείλει πρώτα να ανοίξει πραγματικά τον διάλογο γύρω από τα επίδικα ζητήματα και συγκεκριμένα εδώ, το θέμα της ηθικοπολιτικής ενότητας του αγώνα στο πλαίσιο της ΑΠΟ και το θέμα της σχέσης μας με το κοινωνικό κίνημα. Χωρίς κοινό προσανατολισμό δεν μπορεί να υπάρχει κοινή κρίση σε σχέση με το παρελθόν.
Με δεδομένο ότι υπάρχουν πολιτικές αντιθέσεις ανάμεσα σε συλλογικότητες της ΑΠΟ μπορεί να είναι γόνιμη η κριτική αναφορά σε θέσεις άλλων συλλογικοτήτων του κοινού εγχειρήματος; Συμβαίνει διαρκώς σε όλα τα θέματα του διαλόγου της ΑΠΟ και αποτελεί ζωτικό στοιχείο της πολιτικής σύνθεσης. Στην συγκεκριμένη περίπτωση η αναφορά μας ήταν σε θέσεις που δεν έχουν κατατεθεί ευθέως μέσα στην ΑΠΟ. Ωστόσο, δεν έχουν πάψει να αποτελούν πολιτικές θέσεις μιας συλλογικότητας (της ΚΑΘΟΔΟΝ), αφού έχουν εκφραστεί δημόσια και δεν έχουν ανακληθεί από την συγκεκριμένη συλλογικότητα. Δεν αντιλαμβανόμαστε την ΑΠΟ ως ιδεολογικό ενιδρύο, αλλά στην πραγματική σχέση της με τους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες. Κάθε πολιτική θέση και στάση των συμμετεχόντων συλλογικοτήτων αφορά το σύνολο. Άρα, δεν θα μπορούσαμε να κρύψουμε κάτω από το χαλάκι τις σοβαρές αντιφάσεις που εκδηλώνονται σιγά σιγά και μέσα στην ΑΠΟ καθώς θέλουμε να βαδίζουμε σε μια κατεύθυνση εμβάθυνσης των συμφωνιών μας. Αντιθέτως, θέτουμε προς συλλογική κρίση τις εκάστοτε αντιφάσεις και αντιθέσεις που αντιλαμβανόμαστε, με όρους πολιτικών θέσεων μέσα στο εξελικτικό πλαίσιο της κοινής ατζέντας.
Η αλήθεια είναι ότι σύντροφοι της ΑΣΜΠΑ έχουν συκοφαντηθεί με τον πλέον αισχρό και προβοκατόρικο τρόπο κι έχουν γίνει και στόχος της βίας των συκοφαντών στο πρόσφατο παρελθόν. Η συλλογικότητα που μας κατηγορεί για συκοφαντία στήριξε εμπράκτως και εγγράφως αυτές τις πρακτικές. Παρόλαυτά, ήταν μια από τις τέσσερις ιδρυτικές συλλογικότητες του εγχειρήματος της ΑΠΟ. Ως ΑΣΜΠΑ κατανοήσαμε την πρόταση για την ΑΠΟ ως μια ανοιχτή, αλλά με συγκεκριμένους πολιτικούς όρους, οριζόντια διεργασία πολιτικής συνοργάνωσης. Στην πρόταση για την ΑΠΟ δεν αναγνωρίσαμε ούτε σεχταριστικά στεγανά, ούτε ιεραρχίες. Όχι γιατί δεν μεταφέρει ο καθένας τις παθογένειές του, αλλά γιατί αντιληφθήκαμε ότι η πρόταση ενέχει μια ισχυρή δυναμική στην κατεύθυνση του συλλογικού ξεπεράσματός τους. Αναγνωρίζοντας τον εαυτό μας, την συλλογικότητά μας μέσα στο συγκεκριμένο συλλογικό όραμα και δίνοντας αξία στο πρόταγμα της ΑΠΟ δεν θα μπορούσαμε να το χαρίσουμε στην συντηρητική ανάδραση, απ’όπου κι αν προέρχεται (ενδεχομένως κι από εμάς τους ίδιους). Θα μπορούσαμε να αποστασιοποιηθούμε και να διεξάγουμε μια σκληρή πολεμική ενάντια σε μια πολιτική ομάδα που σε μια συγκεκριμένη συνθήκη τάχθηκε εχθρικά απέναντι σ’ένα πεδίο αγώνα ή και σε όποιους της προσφέρουν πολιτικά άλλοθι. Αλλά τότε θα προδικάζαμε μοιρολατρικά το άδοξο τέλος του πολιτικού προσανατολισμού μας. Επιλέξαμε το αντιθέτο: Αταλάντευτη αποφασιστικότητα για την συγκρότηση ενός οργανωμένου κινηματικού αναρχικού πόλου, για την κοινωνική επανάσταση, για την αναγκαία ενότητα στην δράση. Πολιτική σοβαρότητα και συντροφικότητα. Εμπιστοσύνη και συνέπεια προς τις κοινές συμφωνίες. Ευθύτητα και συνθετική εργασία στον πολιτικό διάλογο. Κριτική εξέταση και ανοιχτή συζήτηση των ζητημάτων που εγείρονται από τους πραγματκούς αγώνες, στα πλαίσια του εξελισσόμενου κοινού πολιτικού διαλόγου.
Στην δική μας αντίληψη το πρόταγμα δεν περικλύεται στην φράση «να κάνουμε όλοι ένα βήμα πίσω» ώστε να βρούμε κοινές συναινέσεις σε αυτά που ενίοτε μας χωρίζουν, αλλά «να κάνουμε όλοι ένα βήμα μπροστά» σε ένα νέο κοινό τόπο με αυτά που μας ενώνουν, δηλαδή, αυτά που χτίζουμε σήμερα μαζί, που θα καθορίζεται περισσότερο από τις ανοιχτές δυνατότητες του αύριο παρά από τις αδυναμίες του χτες.

Σχετικά με τα Τοπικά Συντονιστικά και τους πολιτικούς σκοπούς της ΑΠΟ

Ως ΑΣΜΠΑ συμφωνούμε απόλυτα ότι η ΑΠΟ πρέπει να συγκροτηθεί ως αναγκαίο βήμα -με βάση το αναγνωρισμένο όριο κάθε συλλογικότητας στη στρατηγική- για τη συνέχιση του αναρχικού αγώνα, την ουσιαστική κεντρική παρέμβασή των αναρχικών, τη δημιουργία ενός διακριτού αντιθετικού πόλου απέναντι στην κυριαρχία, την ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που διεξάγονται, την προώθηση των αρχών και προταγμάτων μας μέσα σε αυτούς. Και σίγουρα συμφωνούμε με το σημείο γ’ του καλέσματος που λέει τα εξής: «Η αναρχική πολιτική οργάνωση θα πρέπει να δομηθεί πάνω σε κοινές πολιτικές αντιλήψεις και όσο το δυνατόν πιο συνεκτικές συμφωνίες ώστε να μπορεί να χαράξει μακροπρόθεσμες στρατηγικές αγώνα. Η δημιουργία μιας οργάνωσης επιστέγασμα του αναρχικού “χώρου” δεν είναι κάτι που επιθυμούμε. Η αναρχική πολιτική οργάνωση που επιδιώκουμε είναι μέρος τους ευρύτερου αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος, λειτουργεί στο εσωτερικό του και αλληλεπιδρά με αυτό». Αν δεν συμφωνούσαμε δεν θα βρισκόμασταν μέσα στην διαδικασία της ΑΠΟ.
Ακριβώς επειδή αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη για συγκροτημένη και σχεδιασμένη αναρχική παρέμβαση στους κινηματικούς κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και θεωρούμε ότι το ζητούμενο είναι το άνοιγμα περισσότερων μετώπων αγώνα, η μαζικοποίηση και η ριζοσπαστικοποίησή τους, προωθώντας τις αναρχικές θέσεις που αναφέρονται στην κοινωνική επανάσταση και τον ελευθεριακό κομμουνισμό, κρίνουμε απαραίτητη την δημιουργία συλλογικών δομών μέσα στα πλαίσια των πολιτικών συμφωνιών της ΑΠΟ, που θα είναι ικανές να εκφράσουν τις κεντρικές θέσεις της ΑΠΟ άμεσα και δραστικά σε κάθε σημείο του κοινωνικού πεδίου στο οποίο υπάρχει η οργανωμένη παρουσία των συλλογικοτήτων της ΑΠΟ ή και σε σημεία που μέχρι σήμερα αδυνατούσαμε να παρέμβουμε και στα οποία απαιτείται να παρέμβουμε κεντρικά. Τα Τοπικά Συντονιστικά ως εκτελεστικά όργανα απαντούν σε μια πλευρά του παραπάνω πολιτικού προσανατολισμού, εδαφικοποιώντας δυναμικά τα κεντρικά προτάγματα της ΑΠΟ με την αμεσότητά τους στον χώρο και στον χρόνο και κυρίως με την συλλογική ισχύ της οργανωμένης κοινής παρουσίας των πολιτικών συλλογικοτήτων.
Η γεωγραφική αντίληψη της κεντρικότητας αντίκειται στην οριζοντιότητα των αναρχικών συλλογικών διαδικασιών και στον ομοσπονδιακό χαρακτήρα των κοινωνικών προταγμάτων μας. Σε επίπεδο τακτικής, σε άλλες περιστάσεις χρειάζεται συγκέντρωση των δυνάμεών μας, σε άλλες χρειάζεται ταυτόχρονη συντονισμένη παρέμβαση και σε άλλες άμεση ανταπόκριση στις εξελισσόμενες καταστάσεις. Σε κάθε περίπτωση η παρέμβαση της ΑΠΟ είναι κεντρική εφόσον μεταφέρει τα πολιτικά προτάγματα της στον εκάστοτε τόπο αγώνα. Επιπλέον και κυρίως, ο δομημένος τοπικός συντονισμός είναι απαραίτητος και ικανός για την κεντρικοποίηση των επιμέρους σημείων αντίστασης.
Όπως έχουμε ήδη επισημάνει, η απάντηση στην αντικειμενικά ανισομερή διάταξη των πολιτικών δυνάμεών μας δεν μπορεί να είναι το μπλοκάρισμα της συνοργάνωσης, η απομόνωση και ο αφορμαλισμός. Όπου βρίσκεται έστω κι ένας από εμάς, βρίσκεται η ΑΠΟ κι όπου παρεμβαίνει η ΑΠΟ έχει κάθε λόγο να το κάνει με την μέγιστη συγκρότηση. Η τακτική συγκρότηση της ΑΠΟ όχι μόνο δεν θα την απομονώσει από το αναρχικό και το ευρύτερο κίνημα, αλλά αντιθέτως, θα δημιουργήσει μια ποιοτικά και ποσοτικά νέα δυνατότητα κινηματικής επαφής μέσα από το παράδειγμα της συνοργάνωσης. Όπως είχαμε γράψει το Νοέμβρη του ’13: «Η ενιαία δομή μπορεί να ενισχύσει την πρωτοβουλία, να κινητοποιήσει τοπικό και θεματικό δυναμικό, να προάγει εντός κι εκτός τα κοινά εφόδια (υλικά, γνωστικά, ηθικά, βιωματικά) που απαιτούνται για την αρτιότερη πραγμάτωση της οριζοντιότητας, να ανοίξει συλλογικό χώρο στη μοναδικότητα του κάθε αγωνιζόμενου. Ή θα πραγματώσουμε τη συλλογική αυτοδιεύθυνση στους τωρινούς αγώνες ή θα αφεθούμε στην παλινδρόμηση μεταξύ ηττοπαθούς παρορμητισμού και αφοπλιστικού σχετικισμού.»
Η οργάνωση δομών για την προώθηση των κοινών πολιτικών θέσεων μας μέσα και σε συνάφεια με τους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες φαίνεται από την εμπειρία μας και από τις συνθήκες της εποχής ως απαραίτητη για την ενίσχυση μιας αντίληψης κινηματικής συγκρότησης που θα ξεπεράσει τις αντιλήψεις που προωθούν τον πρακτικισμό και την εντυπωσιοθηρία. Χωρίς την οργανωμένη αμεσότητα της πολιτικής παρέμβασής της η ΑΠΟ θα γίνει εξωτερικός παρατηρητής/αναλυτής, παρότι σε διαφορετικό βάθμο οι συλλογικότητες μπορεί να βρίσκονται μέσα στους αγώνες. Και χωρίς την οργανωμένη ενότητα σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής παρέμβασης της ΑΠΟ οι συλλογικότητες θ’αποκτήσουν σχέση πρωτοβουλιακών «ομάδων κρούσης», κρίνοντας κατά μόνας ή με αφορμαλιστικούς δεσμούς συγγένειας πότε, που και ποιές θέσεις της ΑΠΟ θα πρέπει να εκφράσουν. Μια αντίληψη που ταυτίζει την κατάκτηση κοινών κεντρικών πολιτικών προταγμάτων με μια αποκλειστική αποφασιστική αρμοδιότητα του διαρκούς συλλογικού οργάνου πάνω στο σύνολο των δραστηριοτήτων της ΑΠΟ, αν εφαρμοστεί θα στραγγαλίσει τις δυνατότητές της και κατά συνέπεια θα ενισχύσει τον προεγκατεστημένο αφορμαλισμό, την αποσπασματική πρωτοβουλία και τις σεχταριστικές τάσεις.
Οι αναλύσεις που βλέπουν ότι η πρόταση συγκρότησης τοπικών δομών έρχεται να λύσει επιμέρους ελλείψεις ή ανάγκες των πολιτικών συλλογικοτήτων, ερμηνεύει τα νέα εργαλεία μέσα στα όρια του ήδη δοκιμασμένου επιπέδου οργάνωσης. Η μη κατανόηση της κεντρικής πολιτικής ανάγκης για δυναμική εδαφικοποίηση των κοινών πολιτικών προταγμάτων της ΑΠΟ έγγυται στην δυσκολία μετάβασης σε μια συνθετικότερη βαθμίδα αυτοοργάνωσης, από την κεκτημένη αντίληψη των επιπέδων οργάνωσης στο οποίο είμαστε ριζωμένοι. Τα άλματα φαίνονται μεγάλα, αλλά είναι αναγκαία.
Το αρχικό πλαίσιο που είχε κατατεθεί ως βάση εμβάθυνσης και ανάπτυξης πολιτικών συμφωνιών μπορεί να ερμηνεύεται από κάθε συλλογικότητα ποικιλοτρόπως στο σύνολο των σημείων που δεν τέθηκαν εξαρχής μέσα σε μια εντελεχή-ολοκληρωτική πρόταση. Κατά την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου διερευνούμε και διαμορφώνουμε τις συμφωνίες και τις διαφωνίες μας με βάση συμφωνίας το αρχικό κάλεσμα. Από την αρχή αυτής της διαδρομής ως ΑΣΜΠΑ αναγνωρίσαμε το ενδεχόμενο πολιτικών ρήξεων μέσα στην οργανωτική διαδικασία. Δεν προδικάζουμε σχίσματα, διότι θέλουμε να είμαστε ενωτικοί. Δεν μας ανησυχούν οι πολιτικές αντιπαραθέσεις και οι ρήξεις, διότι θέλουμε μια ριζοσπαστική πολιτική διεργασία. «Πραγματικά, συναντιούνται εκείνοι που βλέποντας τον εαυτό τους από κοινού στην επανάσταση, αυτοεξελίσσονται μέσα στον καθημερινό αγώνα προς την κατεύθυνση της ενότητας».

Τέλος, μερικές σημειώσεις-απαντήσεις στα ερωτήματα και τις ενστάσεις που μπαίνουν σχετικά με την συνθετική πρόταση για τα Τοπικά Συντονιστικά η οποία συγκέντρωσε την μεγαλύτερη και επαρκή συναίνεση (2η):
Στον συνθετικό διάλογο της Ομάδας σύνθεσης για την ΔΟΜΗ στην γ’ Προσυνεδριακή ακολουθήσαμε την συμφωνημένη ατζέντα επακριβώς και την επαναβεβαιώσαμε ομόφωνα, προσδιορίζοντας ειδικότερα τα βήματα της διαδικασίας, με μεγαλύτερη σαφήνεια απ’ότι σε κάθε προηγούμενη συζήτηση για τα όργανα. Αφού είχαμε ήδη λήξει τις βασικές συμφωνίες για το συνέδριο, συνδιαμορφώσαμε ορισμένες βασικές συμφωνίες για την σύγκληση και τους σκοπούς των συνδιασκέψεων και για την συγκρότηση ενός διαρκούς γενικού οργάνου. Στην συνέχεια περάσαμε στο ζήτημα της απόφασης συγκρότησης τοπικών οργάνων, έχοντας συναποφασίσει ότι αμέσως μετά θα προσδιορίσουμε τις αρμοδιότητες του διαρκούς γενικού οργάνου και ύστερα των υπόλογων οργάνων. Δεν κάναμε άλματα, αλλά κινηθήκαμε σταδιακά από το γενικό στο ειδικό. Για τα τοπικά συντονιστικά εκκρεμούν ακόμα πολλά ζητήματα, όπως και για το διαρκές γενικό όργανο κι όπως και για το συνέδριο.
Αν αποφασίζαμε να προσδιορίσουμε πρώτα όλες τις αρμοδιότητες του γενικού οργάνου θα προσκρούαμε στην έλλειψη αποφάσεων για την ύπαρξη υπόλογων οργάνων. Θα βρίσκαμε μπροστά μας το πρόβλημα που αντιμετωπίσαμε πριν κάποιο καιρό με την άρρηκτη σχέση μεταξύ τρόπων λήψης απόφασης και οργάνων. Η απάντηση που δώσαμε τότε ήταν ο προσδιορισμός των τρόπων λήψης απόφασης ανάλογα σε μια γενική διάκριση των θεματικών (τακτική και λοιπά). Η απάντηση που δώσαμε τώρα ήταν ο βαθμιδόν καθορισμός των δομών της ΑΠΟ από το συλλογικότερο προς το ειδικότερο και ύστερα ο λεπτομερής προσδιορισμός των χαρακτηριστικών τους. Και σίγουρα δεν θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε όλα ταυτόχρονα και γι’αυτό τα βάλαμε ομόφωνα σε μια σειρά.
Αναφορικά με την σχέση ανάμεσα στην στρατηγική και την τακτική αφενός και στο διαρκές γενικό όργανο και τα τοπικά συντονιστικά αφετέρου, σαφώς το συνέδριο κι ίσως και μια ειδική συνδιάσκεψη έχουν την αποκλειστική αρμοδιότητα για την χάραξη της στρατηγικής, όπως έχουμε ομοφωνήσει και σίγουρα ούτε το διαρκές γενικό όργανο, ούτε οποιοδήποτε άλλο υπόλογο όργανο. Το διαρκές γενικό όργανο και υπό τον έλεγχό του τα τοπικά συντονιστικά έχουν την εκτελεστική ευθύνη για την εφαρμογή όχι μόνο της στρατηγικής που χαράσσει το συνέδριο, αλλά και των τακτικών προσανατολισμών, οδηγιών και όρων που διαμορφώνονται από το συνέδριο και τις συνδιασκέψεις. Τα ολομελειακά όργανα έχουν αρμοδιότητα σε ότι κρίνουν απαραίτητο. Οι διαδικασίες που έχουμε ήδη σχηματοποιήσει από κοινού, εγγυώνται αυτήν την συλλογική δυνατότητα. Οι πρωτοβουλίες που προβλέπονται για τα τοπικά συντονιστικά οριοθετούνται ρητώς και υπόκεινται διαρκώς στις κοινές αποφάσεις των οργάνων στα οποία συμμετέχουν όλες οι συλλογικότητες: «… και αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το συνέδριο, οι συνδιασκέψεις και το διαρκές όργανο ».
Σχετικά με τον τρόπο λήψης απόφασης, το διαρκές γενικό όργανο, τα τοπικά συντονιστικά και όποια άλλα όργανα συγκροτηθούν, όπως οι ομάδες εργασίας, ως εκτελεστικά όργανα θα πρέπει ν’αποφασίζουν στα πλαίσια των ευθυνών τους με τον τρόπο που αποφασίσαμε για την τακτική. Θεωρούμε, ως ΑΣΜΠΑ, ότι δεν προκύπτει ζήτημα αλλαγής των τρόπων λήψης απόφασης. Και βέβαια, δεν πρέπει να αναβαθμιστούν οι αρμοδιότητες του διαρκούς γενικού οργάνου, αποδίδοντάς του ζητήματα στρατηγικής, για τα οποία απαιτούνται ομόφωνες αποφάσεις. Επισημάναμε σε προηγούμενες έγγραφες τοποθετήσεις μας, αλλά και κατά την διάρκεια της γ’ Προσυνεδριακής ότι ειδικά για την διαμόρφωση λόγου (πχ προκηρύξεις) θα πρέπει ν’απαιτείται ομόφωνη έγκριση των συλλογικοτήτων, εκτός ειδικών περιστάσεων (έλλειψη απαιτούμενου χρόνου) όπως θα έχει προσδιοριστεί προηγουμένως από το συνέδριο, μια συνδιάσκεψη ή και το διαρκές γενικό όργανο («…μέσα στα πλαίσια και με τους όρους…»).

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Νοέμβρης 2014

Κείμενο αποχώρησης της ΑΣΜΠΑ από τον πολιτικό διάλογο συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Επισήμανση: Η ΑΣΜΠΑ αποχώρηση από την ΑΠΟ στην έναρξη της δεύτερης μέρας της συνάντησης του Νοέμβρη του ’14. Το κείμενο κοινοποιήθηκε τον Γενάρη του ’15.

Προς τις πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις διαδικασίες συγκρότησης αναρχικής πολιτικής οργάνωσης:
Κοινοποίηση αποχώρησης της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση από τις διαδικασίες της Α.Π.Ο.

– Από το ξεκίνημα της συλλογικότητάς μας το καλοκαίρι του ’13 αντιλαμβανόμασταν την αντικειμενική αναγκαιότητα πολιτικής συγκρότησης του αναρχικού κινήματος με ομοσπονδιακούς όρους και κρίναμε το εγχείρημα της ΑΠΟ ως ένα καινοτομικό ποιοτικό άλμα. Η αρχική πολιτική πρόταση των τεσσάρων συλλογικοτήτων για την ΑΠΟ ήταν μια σοβαρή και ικανή βάση εκκίνησης στην σωστή κατεύθυνση. Ο οργανωμένος διάλογος που ακολούθησε κι εξελίχθηκε είχε ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά τόσο στις διαδικασίες του, όσο και στα πολιτικά προτάγματα και τις συμφωνίες που παρήγαγε. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει επιτευχθεί ένας τέτοιος πλούτος δεσμευτικών συμφωνιών από ένα τόσο ευρύ συλλογικό σώμα. Σ’ αυτήν την δομημένα ανοιχτή πολιτική διεργασία συμμετείχαμε με όλο το κατάλληλο δυναμικό μας. Το καταγεγραμμένο προϊόν της συλλογικής πολιτικής ζύμωσης στα πλαίσια της ΑΠΟ, το θεωρούμε κοινό κτήμα στην διάθεση του αναρχικού κινήματος και παρακαταθήκη για την συνέχεια των οργανωτικών προσπαθειών μας, με όποιες μορφές εκδηλωθούν από εδώ και πέρα.

– Στην εκκίνηση της πολιτικής ζύμωσης είχαν θέση όλα τα συλλογικά υποκείμενα που συμφωνούσαν με τις αρχικές θέσεις, όπως αρμόζει σε μια ελευθεριακή πολιτική συγκρότηση που θέλει να ενώσει τις κοινωνικές δυνάμεις σε μια επαναστατική κατεύθυνση. Ωστόσο, μεταξύ των πολιτικών συλλογικοτήτων της ΑΠΟ υπήρχαν χάσματα αντίληψης της ποιοτικής αλλαγής που επιχειρήσαμε από κοινού. Θα τα παραθέσουμε επιγραμματικά αφού τα έχουμε θίξει εκτενώς στις γραπτές τοποθετήσεις μας κατά την διάρκεια της συμμετοχής μας στον διάλογο της ΑΠΟ. Ένας απολογισμός με συνολικό πρίσμα είναι απαραίτητος για να γίνει κατανοητό μέσα σε ποιές συνθήκες ήρθε η καθοριστική συνεδρίαση του Νοέμβρη του ’14 μέσα στην οποία κρίναμε εκτάκτως ότι η πολιτική διεργασία της ΑΠΟ έγινε πλεόν αδιέξοδη για έναν αγωνιστικό προσανατολισμό και αποφασίσαμε την αποχώρησή μας. Επιπλέον, θεωρούμε την σφαιρική-εξελικτική αποτίμηση της εμπειρίας της ΑΠΟ από τις συμμετέχουσες συλλογικότητες ως αναπόφευκτη βάση για κάθε μέλλουσα οργανωτική προσπάθεια, ακόμα και για την συνέχεια της ΑΠΟ, αντικειμενικά και ανεξάρτητα από την απουσία της ΑΣΜΠΑ.

– Εντοπίζουμε το ριζικότερο χάσμα στις αντίθετες αντιλήψεις γύρω από την ενότητα και την δεσμευτικότητα. Μετά από αρκετό καιρό δόθηκε μια συνθετική απάντηση μέσα από την εν’ μέρει τυπική κι εν’ μέρει αφηρημένη διάκριση στρατηγικής και τακτικής. Θα μπορούσαμε να πορευτούμε με αυτήν την μέθοδο επί μακρόν, αλλά στην σχέση της ΑΠΟ με τους πραγματικούς αγώνες τα χάσματα θα ήταν αποδομητικά, ακριβώς όπως συνέβη στις λίγες απόπειρες κοινής δράσης κατά την διάρκεια του προσυνεδριακού διαλόγου (πρόταση συντονιστικής διαδικασίας από ΑΣΜΠΑ, πρόταση κινητοποίησης για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης από ΝoΜansLand, πορεία Ν.Φιλαδέλφειας, κινητοποιήσεις για Παύλο Φύσσα). Παρόλαυτα, τοποθετηθήκαμε σταθερά και παραμένουμε σε μια θέση προώθησης της κινηματικής ισχύος με όρους ισοτιμίας, ανοιχτότητας, συντροφικότητας.

– Πίσω από τις αντιθέσεις στο θέμα της σχέσης ενότητας και δεσμευτικότητας βρίσκονται οι ασύμπτωτες προοπτικές μιας στάσης που θέλει να οικοδομήσει ένα κίνημα άμεσα ικανό να ανταποκριθεί στις επαναστατικές ευθύνες του αφενός και μιας στάσης που θέλει να κατοχυρώσει για τους φορείς της ότι θα αγωνίζονται μόνο για τις δικές τους θέσεις. Η πρώτη αντίληψη βάζει σε προτεραιότητα την ενίσχυση των αγώνων, ενώ η δεύτερη δεν αναγνωρίζει ότι οι αγώνες μπορεί να αναπτύσσονται και με διαφορετικές θέσεις από τις δικές της. Η δεύτερη στάση λειτουργεί κομματικά-σεχταριστικά κι έτσι εκδηλωνόταν στην πολιτική ζύμωση της ΑΠΟ με τους ιδιαίτερους τρόπους της μικροπολιτικής του «χώρου» είτε σε επιμέρους σημεία είτε και συνολικά.
Ο εγγενής αμοραλισμός αυτής της στάσης έφτασε στην έσχατη οπισθοδρόμηση όταν κορυφώθηκε με την απαξίωση των συμφωνημένων διαδικασιών. Οι κατηγορίες περί «γραφειοκρατίας» θα ήταν μια κωμική αναπαραγωγή των δογματικών κι επιδερμικών επιχειρημάτων του αφορμαλισμού, αν δεν ήταν ενταγμένες σε μια προσπάθεια να γίνουν οι διαδικασίες της ΑΠΟ εργαλεία καιροσκοπικής μικροπολιτικής. Οι φράσεις «εμείς ορίζουμε τους κανόνες ανάλογα με τις ανάγκες μας» και «οι διεργασίες πρέπει να συμβαδίζουν με την πραγματικότητα» εξέφρασαν όλη την υποκρισία του σεχταριστικού καιροσκοπισμού, διότι ευθαρσώς προέταξαν ένα «εμείς» διάφορο του κοινού σώματος της ΑΠΟ, το οποίο εκφράζεται μέσα από τις συλλογικές συμφωνίες και με τις συμφωνημένες διαδικασίες, ένα «εμείς» που ορίζει την «πραγματικότητα» πάνω σε συσχετισμούς μικροπολιτικής ισχύος. Η ανακάλυψη του «λάθους του πρακτικογράφου» αποτελεί μια γκροτέσκο νεκρανάσταση των κομματικών μεθόδων του προηγούμενου αιώνα.
Ένα παρεπόμενο της εστίασης στην μικροπολιτική πολεμική ήταν ο ταχύς μαρασμός των αναγκαίων πρακτικών οργανωτικών διαδικασιών. Το Forum, το βασικό εργαλείο του έγγραφου διασυλλογικού διαλόγου εγκαταλήφθηκε στο χάος του. Η δημιουργία ταμείου, τουλάχιστον για τα ταξιδιωτικά έξοδα, μετατέθηκε στην μετά το συνέδριο δευτέρα παρουσία και υποκαταστάθηκε από την πρωτοβουλία της κάθε συλλογικότητας. Η τεχνική υποδομή και η ίδια η προετοιμασία των πανελλαδικών συναντήσεων επίσης έφτασαν στο ναδίρ και αφέθηκαν στις υποκείμενες διαθέσεις. Για όλα αυτά έγιναν αρκετές συναντήσεις και καλέστηκαν ακόμα περισσότερες, αλλά η συμμετοχή ήταν πλειστάκις πενιχρή. Ο ανταγωνισμός για τα πολιτικά σημεία, υποτιμώντας την υλική βάση της οργάνωσης και αποφεύγοντας την ισότιμη ευθύνη τρέφει τον αφορμαλισμό στην οργανωτική πρακτική.

– Κατά τον διάλογο για τον τρόπο λήψης αποφάσεων είχαμε επισημάνει αναλυτικά πως η εισαγωγή της ψηφοφορίας με καταγεγραμμένη την απαξίωση των συναινετικών δαδικασιών εκ’ μέρους ορισμένων συλλογικοτήτων, θα μπορούσε να οδηγήσει στην υπονόμευση της πολιτικής ζύμωσης και στην επικράτηση λογιστικών τακτικών σύνθεσης. Ο τρόπος λήψης αποφάσεων που θεσπίστηκε για την τακτική εισήγαγε την μικροπολιτική στην «ημερήσια διάταξη» της ΑΠΟ. Ωστόσο, αποδεχτήκαμε την δοκιμή αυτής της παμπάλαιας μεθόδου εξαγωγής αποφάσεων που χρησιμοποιεί η εξουσία. Στην εφαρμογή της ψηφοφορίας για τα ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ επιβεβαιώθηκαν οι κίνδυνοι που είχαμε επισημάνει, όπως το εξηγήσαμε στο τελευταίο κείμενο μεταβατικού απολογισμού που κοινοποιήσαμε στο Forum πριν την συνάντηση του Νοέμβρη. Η πλειάδα των αντικειμενικών ζητημάτων γύρω από την σχέση Μέσων και Σκοπών και από την σχέση Πολιτικού και Κοινωνικού δεν συζητήθηκαν ποτέ, ακριβώς επειδή θεσπίστηκε η ψηφοφορία ως μέτρο εκτάκτου ανάγκης για την κατάληξη των βασικών εκκρεμοτήτων του προσυνεδριακού διαλόγου. Στην θέση της συλλογικής ζύμωσης έμεινε ο ασύνδετος και γι’ αυτό φτωχός και αμφίσημος υποκειμενισμός της πλειοψηφίας. Το πείραμα απέτυχε παράγοντας τα χειρότερα αποτελέσματα. Εκ’ των υστέρων συμπεραίνουμε ότι στις δεδομένες παθογενείς συνθήκες, μάλλον ήταν θνησιγενές.

– Κατόπιν των παραπάνω, η αναγκαία κρίση ήρθε επειδή είχαμε θίξει ευθέως ορισμένες αμοραλιστικές-αντικοινωνικές, καιροσκοπικές-αντικινηματικές και βαθυά αντεπαναστατικές θέσεις όπως είχαν εκφραστεί στο παρελθόν από την συλλογικότητα ΚΑΘΟΔΟΝ. Καταθέσαμε τα συγκεκριμένα παραδείγματα μέσα στα πλαίσια της ατζέντας του προσυνεδριακού διαλόγου και ειδικά στα θέματα Σκοποί-Μέσα και Πολιτικό-Κοινωνικό ακριβώς διότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει πολιτική συμφωνία σ’ αυτά τα θεμελιακά ζητήματα αν δεν ήταν διαυγέστατες οι θέσεις της κάθε συλλογικότητας. Η στιγμή για να αποσαφηνιστούν οι θέσεις του κάθε συμμετέχοντος πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα ήταν ακριβώς τότε που άνοιξαν μέσα στην διαδικασία της ΑΠΟ.
Η αναφορά στις θέσεις που είχε εκφράσει η ΚΑΘΟΔΟΝ θα ήταν άκαιρη αν γινόταν σε οποιαδήποτε άλλη φάση του πολιτικού διαλόγου. Η κατάθεση ερωτήματος προς τις συλλογικότητες της ΑΠΟ σχετικά με τις θέσεις της ΚΑΘΟΔΟΝ και η ενδεχόμενη ένσταση για την συμμετοχή της ΚΑΘΟΔΟΝ στην ΑΠΟ, πριν την δική μας συμμετοχή ήταν μια επιλογή που είχαμε εξετάσει, αλλά κρίναμε ότι με δεδομένη την απουσία πολιτικών συμφωνιών πάνω στα επίδικα ζητήματα, μια τέτοια κίνηση ή θα λειτουργούσε ανταγωνιστικά και υπονομευτικά για την ΑΠΟ στο ξεκίνημά της ή θα εκλαμβανόταν ως σεχταριστική εμμονή και θα προσέφερε προσχηματικά επιχειρήματα σε όποιους πιθανώς μετέφραζαν τα θιγόμενα καίρια πολιτικά ζητήματα σαν αντιδικία μεταξύ ομάδων. Όπως φάνηκε στην συνάντηση του Νοέμβρη υπήρχαν αρκετές συλλογικότητες που επιχείρησαν να προσπεράσουν το βαθύ πολιτικό πρόβλημα με αυτό το πρόσχημα.
Το σαφές πλαίσιο της ατζέντας μέσα στο οποίο έγιναν οι τοποθετήσεις μας προσδιορίζει την αμεσότητα ή το άκαιρο της κάθε κριτικής. Δεν θέσαμε ζήτημα ΚΑΘΟΔΟΝ, αλλά ζήτημα πολιτικών θέσεων και συνέπειας προς αυτές. Αυτό σημαίνει ευθύτητα πάνω σε μια εξελικτική προοπτική συγκρότησης ομοσπονδιακής οργάνωσης. Και αντιμετωπίσαμε την θρασύτητα μιας απόπειρας κουκουλώματος του ριζικών αντιθέσεων μέσα στην ΑΠΟ. Τα όσα καταγράφηκαν στην συνάντηση του Νοέμβρη αποδεικνύουν ότι η επιλογή μας να θίξουμε θέσεις μέσα από συγκεκριμένα παραδείγματα που αφορούσαν μια συλλογικότητα της ΑΠΟ και που καθορίζουν τις πολιτικές συμφωνίες μας με βάση την ατζέντα, ήταν πολιτικά και ηθικά ορθή, αναγκαία και επίκαιρη.
Οι αναρχικοί οφείλουν να μην διστάζουν να απαντούν στην κριτική, ακόμα και στην κακεντρεχή. Όποτε κληθούμε έχουμε ευθύνη να εξηγήσουμε και να υπερασπιστούμε ή να αποχωριστούμε το παρελθόν μας με σαφήνεια. Ακόμα περισσότερο αν από την αποσαφήνιση της σχέσης μας με τα πεπραγμένα εξαρτάται το προχώρημα του κοινού αγώνα. Ως ΑΣΜΠΑ είμαστε διαρκώς έτοιμοι να το πράξουμε όχι μόνο για ότι αφορά την συλλογικότητά μας, αλλά και για τις πράξεις του κάθε μέλους της. Το ίδιο απαιτούμε από τους συντρόφους μας, γιατί θέλουμε να σταθούμε μαζί στον δρόμο.
Η ΚΑΘΟΔΟΝ απαίτησε την λήθη χωρίς να αναιρεί τις θέσεις που είχε εκφράσει στο παρελθόν, επικαλέστηκε υποκριτικά την ολομέλεια ως μπαμπούλα ενώ επιδίωκε την αποφυγή κάθε σχετικού διαλόγου και τελικά πυροδότησε ένα πλήθος συντηρητικών αντανακλαστικών, που ξεπέρασαν σε παραλογισμό και υποκρισία το αίτημά της.

– Τα τρια ζητήματα της θεματικής ΑΡΧΕΣ που εκκρεμούσαν από την πρώτη Δεσμευτική συνάντηση και που δεν συζητήθηκαν ποτέ σε βάθος, θεωρούμε ότι αποτελούν βασικότατα και αναπόσπαστα σημεία μιας πολιτικής συμφωνίας ικανής να θεμελιώσει ένα κοινό οργανωτικό εγχείρημα για το προχώρημα του επαναστατικού αναρχικού κινήματος. Σχέση Μέσων και Σκοπών, διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού και η έννοια Πρωτοπορία. Το πρώτο μπήκε στην θεματική ΑΡΧΕΣ από την ΚΑΘΟΔΟΝ. Το δεύτερο προτάθηκε κι από άλλες συλλογικότητες, όμως είχε την σαφή υποστήριξη της ΚΑΘΟΔΟΝ ως αναγκαιότητα. Η θεματική στην οποία τελικά θα συζητιόντουσαν τα συγκεκριμένα ζητήματα είχε δευτερεύουσα σημασία σε σχέση με την εργαλειακή χρήση τους και την παράλληλη μεθοδική υποτίμησή τους. Η σχέση Σκοπών-Μέσων έμεινε στις ΑΡΧΕΣ, αλλά κατέληξε σε μια υποτυπώδη διατύπωση που αφήνει ανοιχτή μια γκάμα ανταγωνιστικών ερμηνειών. Όπως φάνηκε το Νοέμβρη, αυτή η κατάληξη ικανοποιούσε την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσδοκούσε την συγκάλυψη των πεπραγμένων της πίσω από μια τυχοδιωκτική ηθικολογία. Ειδικότερα, έχουμε ήδη γράψει αρκετά σε προηγούμενες τοποθετήσεις μας. Αντιθέτως, οι συλλογικότητες που αντιλαμβάνονταν ότι από την πολιτική συμφωνία στο ζήτημα της σχέσης Σκοπών-Μέσων θα κρινόταν η στρατηγική της ΑΠΟ και εκείνες που αντιλαμβάνονταν ότι από αυτές τις συμφωνίες θα κρινόταν η επιβίωση της ΑΠΟ, έχουμε την πεποίθηση ότι κρίνουν το αποτέλεσμα ως ανεπαρκές, όπως κι εμείς.
Η διάκριση Πολιτικού-Κοινωνικού, που σίγουρα δεν αποτελεί φιλολογικό επίδικο, αλλά την βάση προσδιορισμού της σχέσης τους με βάση την αυτονομία τους και την αλληλοσυμπλήρωσή τους, ξέπεσε στα θέματα Τακτικής ώστε να προσπεραστούν οι κρίσιμες αντιθέσεις που καταδείχτηκαν από την ΑΣΜΠΑ. Το «λάθος» της καταγραφής του ζητήματος Πολιτικό-Κοινωνικό στις ΑΡΧΕΣ προτάχθηκε ξαφνικά από την ΚΑΘΟΔΟΝ όταν κοινοποιήθηκαν οι θέσεις της συλλογικότητάς μας. Το δεύτερο σημείο στο οποίο είχε επενδύσει η ΚΑΘΟΔΟΝ για να κατοχυρώσει τις απαράδεκτες θέσεις της, μετά τον αγιασμό των σκοπών της, έγινε κι αυτό πεδίο αποκάλυψης των ριζικών αντιθέσεων που έπρεπε να λυθούν για να προχωρήσει η ΑΠΟ.
Οι συμφωνημένες θέσεις της ΑΠΟ για τα τρια συγκεκριμένα ζητήματα παρήγαγαν ένα έδαφος απόλυτα ρευστό, μεταθέτοντας τις αναπόδραστες ρήξεις στους κρισιμότερους χωροχρόνους, στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες.

– Όλα τα παραπάνω δεν ήταν αρκετά για να αποφασίσουμε ότι η ΑΠΟ δεν αποτελεί πλέον μια οργανωτική διαδικασία μέσα στην οποία να μπορούμε να δούμε τον αγώνα μας. Η αποχώρησή μας ήταν μια πολιτική συνέπεια ορισμένων στάσεων που εκφράστηκαν από ένα μεγάλο μέρος των πολιτικών συλλογικοτήτων από την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη. Η καιροσκοπική συγκάλυψη των θέσεων της ΚΑΘΟΔΟΝ τις οποίες είχαμε θίξει με τον πιο πολιτικά άμεσο τρόπο, αποτέλεσε την κατακλείδα.
Το διήμερο του Νοέμβρη άφησε μελανότατα στίγματα στην κοινή εμπειρία της ΑΠΟ.
Αφενός, με την υποκριτική αποπολιτικοποίηση των επίδικων ζητημάτων με διάφορους τρόπους:
~Χείριστος συμπεριφορισμός, όπως η μετάφραση του αντικειμενικού ερωτήματος του ποιός καλύπτει χασισεμπόρους, ποιός κάνει εμπόριο (!) και ποιός συκοφαντεί πάνω σε μια τέτοια πραγματικότητα ή η μετάφραση της πολιτικής κριτικής πάνω σε καταγεγραμμένες θέσεις, ως υποθέσεις χαρακτηρισμών.
~Αντισυντροφική, αντικινηματική και κατά βάθος αυτιστική αδιαφορία για τις ριζικές αντιθέσεις που εκφράστηκαν μέσα στην ΑΠΟ. Η επίφαση μιας έριδας μεταξύ συλλογικοτήτων, όχι μόνο δεν μπορούσε να προστατεύσει την διαδικασία, αλλά επιβεβαίωσε εντελώς αμοραλιστικά ότι ο βαθμός πολιτικής ωριμότητας πολλών συναγωνιστών φτάνει μέχρι την αντίληψη ότι οι πολιτικές αντιπαραθέσεις ξεκαθαρίζονται στην από πίσω γωνία. Αφού λοιπόν οι συλλογικές διαδικασίες δεν μπορούν να αποφανθούν, ας επιστρέψουμε εκεί που επιβιώνει ο πιο αποφασιστικός.
~Παρελκυστικός, αυθαίρετος και άστοχος φορμαλισμός που θέτοντας ζήτημα διακανονισμού σχετικά με το τι μπορεί να γράφεται στο Forum, παραδεχόταν έμμεσα ότι οι πολιτικές θέσεις που εκφράστηκαν με πραγματικά παραδείγματα ακριβώς στα σημεία της ατζέντας στα οποία είχαν νόημα, δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να έχουν βρεθεί εκεί.
Αφετέρου, με τον κυνισμό της καιροσκοπικής μεθόδευσης:
~Υποστήριξη ενός αιτήματος λογοκρισίας πολιτικών θέσεων εκεί που κάνουν κριτική σε θέσεις άλλης συλλογικότητας, επειδή σύμφωνα με την κριτική οι τελευταίες αντιβαίνουν στις συμφωνημένες πολιτικές θέσεις της ΑΠΟ.
~Υπερθεματισμός ενός αιτήματος ακρισίας και αμνησίας.
~Επιμονή της συλλογικότητας με το απαράδεκτο ιστορικό, στον αμοραλισμό με ηθικολογική προβιά.
~Επίθεση στην συμμετοχή της ΑΣΜΠΑ στην ΑΠΟ την ίδια στιγμή που η ΑΣΜΠΑ υπερασπιζόταν τις ξεκάθαρες πολιτικές συμφωνίες, την αποσαφήνιση της ηθικοπολιτικής βάσης της οργάνωσης και της στρατηγικής της και την ισχύ της αυτοοργανωμένης αντίστασης απέναντι στον κανιβαλισμό της μικροπολιτικής. Η συλλογικότητα Κύκλος της Φωτιάς είχε δηλώσει και το επιβεβαίωσε κατόπιν ερωτήματός μας ότι η ΑΣΜΠΑ θα «έπρεπε να μην είναι στην ΑΠΟ» διότι η συμμετοχή της «δεν είναι εποικοδομητική», ακριβώς για την στάση που κράτησε στα ζητήματα των Σκοπών-Μέσων και του Πολιτικού-Κοινωνικού. Πέρα από το πραγματικό διακύβευμα της συγκεκριμένης επίθεσης, πρόκειται για έναν υποκειμενικό αφορισμό έξω από κάθε συμφωνημένο πολιτικό και διαδικαστικό πλαίσιο, ο οποίος επισφραγίζει την διάχυτη επιστροφή στα γνώριμα «συντροφικά» μαχαιρώματα μεταξύ φατριών.
Οι θέσεις που εκφράστηκαν από πολλές συλλογικότητες την πρώτη μέρα της συνάντησης του Νοέμβρη και τις οποίες αναλύουμε παραπάνω, αφήνουν έκθετη την ΑΠΟ απέναντι στο ταξικό-κοινωνικό κίνημα, αφού υποθάλπτουν όχι μόνο την ΚΑΘΟΔΟΝ που προσπαθεί να κρυφτεί αντί να εξηγήσει τις θέσεις της, αλλά υποθάλπτουν και τις ίδιες τις θέσεις που έχουν ήδη στραφεί ενάντια στον ταξικό-κοινωνικό αγώνα. Το κουκούλωμα μιας ριζικής πολιτικής σύγκρουσης πάνω στα επίμαχα σημεία του πολιτικού αμοραλισμού και της σχέσης των αναρχικών με το κοινωνικό μέτωπο, με ή χωρίς ψαλίδισμα, καταγράφεται ως σημείο θεμελιακής πολιτικής κρίσης για όποιους θέλουν να στέκονται στην μεθοριακή γραμμή της αντικρατικής-αντικαπιταλιστικής πάλης από την προλεταριακή-κοινωνική πλευρά.

– Αποτιμούμε την εμπειρία της ΑΠΟ ως ένα μεγάλο άλμα μπροστά, το οποίο όμως κατέληξε σε έναν ραγδαίο βηματισμό προς τα πίσω. Τα στοιχήματα βρίσκονται πλέον διατυπωμένα και διαθέσιμα για όλο το κίνημα.
Η ΑΣΜΠΑ θα συνεχίσει να δίνει τις δυνάμεις της για την ομοσπονδιακή πολιτική συγκρότητηση των αναρχικών στον δρόμο της ταξικής πάλης και των επαναστατικών κοινωνικών διεργασιών. Δεν ξέρουμε πότε θα συναντηθούμε οι τόσοι πολλοί που έχουν ανάγκη την επανάσταση ήδη σήμερα, αλλά ξέρουμε ότι πάντα θα είμαστε μαζί με όποιους αγωνίζονται.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Γενάρης 2015

Υποσημείωση:
Το κείμενο είχε ολοκληρωθεί λίγο πριν την συνάντηση του Γενάρη και αποφύγαμε να συμπεριλάβουμε στην αποτίμησή μας ό,τι αναρτήθηκε στο Forum μετά την συνάντηση του Νοέμβρη (’14).
Κατόπιν αιτήματός μας θα λάβετε και τα σχετικά ντοκουμέντα από την Συνέλευση Κατειλημμένων Προσφυγικών.

Θέσεις για την «πρωτοπορία»

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Θέσεις για την «πρωτοπορία» (στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου):

Το θέμα «πρωτοπορία» αποτελεί μια ειδική όψη της σχέσης πολιτικού-κοινωνικού. Όπως όλα τα ζητήματα έτσι και το συγκεκριμένο υπάγεται στην αμοιβαία συνέπεια μέσων και σκοπών. Έχουμε επισημάνει παραπάνω ορισμένες επίκαιρες όψεις άμεσης ή έμμεσης κυριαρχίας του πολιτικού πάνω στο κοινωνικό, οι οποίες υπηρετούν αλλότριους σκοπούς. Οι διαφορετικές θέσεις πάνω στο θέμα «πρωτοπορία» εκφράζουν μέχρι και ριζικά αντίθετους προσανατολισμούς στο βασικό ζήτημα της κοινωνικής απελευθέρωσης. Αν η ΑΠΟ τοποθετηθεί δημόσια για το θέμα, ο λόγος μας οφείλει να είναι απόλυτα σαφής σε σχέση με τα πολιτικά επίδικα και τα ιστορικά φορτία.
Οι θέσεις της ΑΣΜΠΑ για το θέμα «πρωτοπορία» είναι απόρροια των θέσεών της για τα άλλα δυο πραγματευόμενα θέματα της ενότητας ΑΡΧΕΣ, με θεμέλιο την αδιαίρετη ενότητα των ηθικών και πολιτικών ζητημάτων. Σημειώσαμε στην πρότασή μας για την σχέση μέσων και σκοπών ότι οι σκοποί συγκεκριμενοποιούνται μέσα από την τρέχουσα και την ιστορική εμπειρία και κρίνονται στην αλληλουχία τους ως προς την συνεκτικότητά τους μέσα στον αγώνα, με σημείο εκκίνησης τις παρούσες ταξικές-κοινωνικές αντιθέσεις και απότερη προοπτική την αναρχία. Έτσι, η οπτική μας γύρω από τις προτάσεις συγκρότησης πρωτοπορίας, αλλά και γύρω από τις ετερόδοξες κριτικές, επιχειρεί να εισδύσει στην πραγματικότητα και να μην προσκολλάται στο όποιο ιδεατό. Από την ίδια θέση εξετάζουμε και τι δείχνουν οι ιδεαλιστικές προσεγγίσεις. Μπορούμε να συνοψίσουμε σ’ένα βασικό ερώτημα ως εξής: Ποιά είναι τα πραγματικά διακυβεύματα για την ταξική-κοινωνική πάλη σήμερα γύρω από την έννοια «πρωτοπορία»; Continue reading Θέσεις για την «πρωτοπορία»

Γλωσσάρι εννοιών δομής και λειτουργίας

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες
στις διαδικασίες συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Για την προσυνεδριακή συνάντηση του Απρίλη 2014

Θέμα «ΔΟΜΗ» – «’Οργανα, συμμετοχή και λειτουργία πολιτικών συλλογικοτήτων μέσα στην ομοσπονδιακή δομή»

Γλωσσάρι εννοιών δομής και λειτουργίας:

Συνυπολογίζουμε την συνήθη πολιτική ορολογία, την καθομιλουμένη, την ετοιμολογία, τα ειδικά νοήματα που τους δίνουν οι συλλογικότητες της ΑΠΟ και την καταλληλότητά τους σύμφωνα με την κρίση μας για την περιγραφή διαδικασιών οριζόντιας πολιτικής οργάνωσης.
Με υπογράμμιση καταγράφουμε τα ειδοποιή γνωρίσματα κάθε οργανωτικού όρου.

Όργανο (πολιτικό όργανο): Λειτουργικό σχήμα ή υλικό εργαλείο επιτέλεσης συγκεκριμένου έργου. Οι οργανικές λειτουργίες αποτελούν συλλογικές διεργασίες.

Συνέλευση : Συνάντηση διαλόγου, με ή χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες.

Ολομέλεια (γενική συνέλευση) : Συνέλευση δυνάμει όλων των μελών ενός οργανωτικού σχήματος.

Συμβούλιο : Διαδικασία διαλόγου, με ή χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες, σε συνέλευση ή με άλλους τρόπους.

Συντονιστικό : Όργανο με σκοπό τον συντονισμό. Ο όρος δεν προσδιορίζει την μορφή του οργάνου και τις αποφασιστικές αρμοδιότητές του.

Τομέας : Οργανικό σύνολο επιτέλεσης συγκεκριμένου πολιτικού έργου. Μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές πρακτικές διαδικασίες. Πχ, ένας τομέας προπαγάνδας μπορεί να συμπεριλαμβάνει έντυπα και ψηφιακά μέσα.

Δομή : Σύνολο πρακτικών διαδικασιών επιτέλεσης συγκεκριμένου έργου. Πχ, το ψηφιακό μέσο ή η εφημερίδα ή το φόρουμ ή οι διαδικασίες συντονισμού και προετοιμασίας μιας κινητοποίησης.

Υποδομή : Σύνολο υλικών οργάνων επιτέλεσης συγκεκριμένου έργου.

Ομάδα Εργασίας : Βασικό σύνολο συνεκτικών εργασιών.

Γραμματεία : Ομάδα εργασίας καταγραφής, αρχειοθέτησης κι έγγραφης ενημέρωσης.

Όταν λέμε «Συμβούλιο», όχι μόνο ως διαδικασία, αλλά κι ως όργανο της ομοσπονδίας, εννοούμε ένα συμβούλιο εκπροσώπων των συλλογικοτήτων που δραστηριοποιούνται σ’ένα πεδίο της οργάνωσης, με προσδιορισμένες κι οριοθετημένες συνθετικές, αποφασιστικές κι ελεγκτικές αρμοδιότητες με επιτελεστικές ευθύνες.

Όταν λέμε «Συνέλευση», όχι μόνο ως διαδικασία, αλλά κι ως όργανο της ομοσπονδίας, εννοούμε γενική συνέλευση κάποιου οργανωτικού σχήματος, η οποία μορφωποιεί και συνέχει το συγκεκριμένο σχήμα (ομάδα εργασίας, δομή, τομέας, θεματικό πεδίο που διατρέχει την οργάνωση, συμβούλιο, συνδιάσκεψη, συνέδριο).

Θεωρούμε την διάκριση αποφασιστικών κι εκτελεστικών οργάνων ασαφή, διότι για την εκτέλεση και της ελάχιστης εργασίας απαιτείται λήψη αποφάσεων. Όλα τα όργανα που παίρνουν αρμοδιότητες από το συνέδριο είναι εκτελεστικά, υπόλογα και υπηρετούντα, αλλά πρέπει να προβλέπονται αποφασιστικές διαδικασίες. Χωρίς απόδοση και προσδιορισμό αποφασιστικών αρμοδιοτήτων, ή η οργάνωση θα μένει άπρακτη, ένα αφηρημένο σύνολο συνεδριακών διακυρήξεων ή θα λαμβάνονται αποφάσεις άτυπα (αφορμαλισμός) ή θα αυθαιρετούν οι πολιτικές συλλογικότητες στο όνομα της ΑΠΟ (φεουδαλισμός). Εκτελεστικά όργανα χωρίς συνεχή αποφασιστικό συλλογικό έλεγχο σημαίνει φεουδαλική πολυαρχία και συμβολική βασιλεία του συνεδρίου. Ειδικά, αν τα εκτελεστικά όργανα είναι αμιγώς οι πολιτικές συλλογικότητες, θεσπίζεται ο σεχταρισμός.
Η οριζοντιότητα απαιτεί την θέσπιση βαθμίδων συλλογικότητας από το συνέδριο προς τις ομάδες εργασίας για την διασφάλιση της συνέχειάς της μεταξύ θεωρίας και πρακτικής και την θέσπιση αποφασιστικών διαδικασιών για όλες τις βαθμίδες, ώστε να αποτραπεί η ανάδυση άτυπων εξουσιών. Δηλαδή, διαδικασίες συνδιαμόρφωσης σε όλα τα πεδία. Όπως είπαν κάποιοι σύντροφοι, οργάνωση σημαίνει συνέχεια θεωρίας και συνέχεια δράσης.
Τα πολιτικά όργανα είναι ο κοινός τόπος των συλλογικοτήτων. Continue reading Γλωσσάρι εννοιών δομής και λειτουργίας

Ανάλυση και σύνθεση του προτεινόμενου πλαισίου διαδικασιών λήψης αποφάσεων (Μάρτιος 2014, για Απρίλη)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες
στις διαδικασίες συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Για την προσυνεδριακή συνάντηση του Απρίλη 2014

Θέμα «ΔΟΜΗ» – «Τρόποι λήψης απόφασης»
Ανάλυση και σύνθεση του προτεινόμενου πλαισίου διαδικασιών:

-Ομοφωνία, συναίνεση, εκλογική απόφαση. Σχέση με διαδικασία σύνθεσης. Αναγκαίες η αποφασιστικότητα κι η ενότητα αλληλένδετα. Το κατεπείγον χωρίς κοινή δέσμευση τρέφει τον σεχταρισμό.

Κάθε άνθρωπος, ακόμα κι ο πιο υποτακτικός, έχει μια άποψη για τον κόσμο ευρύτερη από τα διακείμενα της καθημερινότητάς του. Όλοι έχουν ανάγκη από ένα συνεκτικό νόημα και όλοι προσπαθούν να κατοχυρώσουν αυτήν την ελευθερία. Αναγνωρίζουμε αυτήν την δυναμική ως κίνητρο και θεμέλιο του αγώνα για την αναρχία. Η πολιτική αντιπαράθεση δείχνει την ζωντάνια του ταξικού αγώνα. Η αναρχική θεώρηση κατανοεί τις αντιφάσεις της υποκειμενικότητας, όμως αντιλαμβάνεται ότι το νόημα χάνει την συνεκτική αξία του όταν δεν επιβεβαιώνεται στον κοινωνικό βίο. Η πάλη για την ταξική ενότητα προς την κοινωνική αυτονομία, παρότι εμπεριέχει αναπόδραστα συγκρούσεις ιδεών απαιτεί σύμφωνες αποφάσεις. Η συλλογική σύνθεση εξαντικειμενικεύει την συνεκτικότητα του όποιου νοήματος.
Ο προλεταριακός αγώνας είναι εκ’φύσεως αλληλέγγυος. Όταν ένας επιμέρους αγώνας των εκμεταλλευόμενων δεν είναι αλληλέγγυος, δεν συγκροτεί το προλεταριάτο ως ταξικό-πολιτικό-κοινωνικό υποκείμενο. Ο πολιτικάντικος σεχταρισμός εκφράζει την αστική ματαιοδοξία. Για τους επαναστάτες προλετάριους η ενότητα στη δράση είναι ένας αυθόρμητος κι ευνόητος κανόνας. Η σχετικοκρατία εκφράζει τον σεχταρισμό.

Continue reading Ανάλυση και σύνθεση του προτεινόμενου πλαισίου διαδικασιών λήψης αποφάσεων (Μάρτιος 2014, για Απρίλη)

Συνθετικές προτάσεις για διαδικασίες απόφασης (Μάρτιος 2014, για Απρίλη)

I. Διαμόρφωση πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων:

Για την σαφή, συνεπή προς τις αποφάσεις του Συνεδρίου και αποτελεσματική λειτουργία των εκτελεστικών οργάνων της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης με τρόπο ανοιχτό, ισότιμο και οριζόντια ελεγχόμενο, απαιτείται η συμφωνία των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων σε μια διαδικασία διαμόρφωσης πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων. Γι’ αυτόν τον σκοπό:
α. Το Καταστατικό πλαίσιο, αλλά και ειδικά ή επιμέρους πλαίσια προσδιορισμού των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων των εκτελεστικών οργάνων διαμορφώνονται στο Συνέδριο.
β. Οι Συνεδριακές αποφάσεις πρέπει να έχουν συγκεκριμένη δομή. [Παραθέτουμε σε συνημμένο αρχείο την πρότασή μας προς συνδιαμόρφωση και έγκριση].
γ. Καθορίζονται αποφασιστικές διαδικασίες και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων για όλα τα συλλογικά όργανα (Συνέδριο, Συνδιασκέψεις, Διαρκές Γενικό Συμβούλιο των πολιτικών συλλογικοτήτων, ομάδες εργασίας, συνελεύσεις και συμβούλια εκπροσώπων ανά δομή και τομέα).

ΙΙ. Αποφασιστικές διαδικασίες:

Συνθετικός διάλογος.
-1.1 Για κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο, ο συνθετικός διάλογος ξεκινάει στην επόμενη συνέλευση του οργάνου, ώστε να έχουν οι συμμετέχουσες πολιτικές συλλογικότητες την απαραίτητη δυνατότητα επεξεργασίας της πρότασης.
-1.2 Κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο κοινοποιείται σε όλη την οργάνωση μέσω του foum.
-1.3 Κάθε μέλος της ΑΠΟ πρέπει να έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συνέλευση οποιουδήποτε οργάνου, ακόμα και μιας συλλογικότητας που αναλαμβάνει ένα έργο για την ΑΠΟ.

Ισχύς των πολιτικών συλλογικοτήτων στις αποφασιστικές διαδικασίες.
-2 Οι πολιτικές συλλογικότητες είναι ισοδύναμες στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία συμμετέχουν. Κατοχυρώνοντας την ισονομία των πολιτικών συλλογικοτήτων δίνουμε αξία στην πολιτική ζύμωση μέσα στις συλλογικότητες και αναμεταξύ τους μέσα στην οργάνωση.

Αλλαγή διαδικασίας κατόπιν συναίνεσης (χρονική μετάθεση ή μετάβαση σε ψηφοφορία).
-3.1 Σε κάθε συνθετική διεργασία απόφασης το συζητούμενο θέμα μπορεί να μετατεθεί χρονικά ή να ληφθεί άμεσα απόφαση με ψηφοφορία, αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας για μια χρονική μετάθεση ή για την μετάβαση σε ψηφοφορία.
-3.2 Αν μια και μόνο εκπροσωπούμενη πολιτική συλλογικότητα δεν συναινεί στην προτεινόμενη αλλαγή διαδικασίας η συγκεκριμένη συλλογικότητα μπορεί να ζητήσει έναν ακόμα κύκλο τοποθετήσεων, που θα ξεκινήσει από την ίδια. Με την ολοκλήρωση του τελευταίου κύκλου τοποθετήσεων μπορεί οποιαδήποτε εκπροσωπούμενη συλλογικότητα να ζητήσει μια νέα καταμέτρηση των συναινούντων.
-3.3 Για ζητήματα Καταστατικού ισχύει η δυνατότητα μετάβασης σε ψηφοφορία μόνο κατόπιν γενικής συναίνεσης.

Επείγουσες προτάσεις-Ψηφοφορία.
-4.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει Επείγουσες προτάσεις σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή υπόλογων προς το Συνέδριο οργάνων. Οι επέιγουσες προτάσεις περνάνε προς επεξεργασία στις πολιτικές συλλογικότητες και συζητιούνται προς συνδιαμόρφωση στην επόμενη συνέλευση του οργάνου. Η απόφαση για τις Επείγουσες προτάσεις λαμβάνεται με ψηφοφορία κατά την λήξη της επόμενης συνέλευσης του οργάνου αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
-4.2 Κάθε αποφάση που λαμβάνεται με ψηφοφορία μετά από Επείγουσα πρόταση και δεν είναι πρόταση Αναθεώρησης προηγούμενης απόφασης, έχει ισχύ μέχρι την χωροχρονικά προσδιορισμένη εφαρμογή της.

Διάρκεια ισχύος των μη επειγόντων αποφάσεων.
-5 Κάθε απόφαση που δεν έχει ληφθεί με την διαδικασία του Επείγοντος έχει διαρκή ισχύ μέχρι την Αναθεώρησή της με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Διαδικασίες ψηφοφορίας.
-6.1 Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 3/4 για να εγκριθεί μια πρόταση. Αν η πρόταση που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους αναλογεί σε μικρότερο κλάσμα, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία. Στην δεύτερη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 2/3. Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%). Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως επαναληπτική ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%).
Αν στην περίπτωση των πολλαπλών προτάσεων η πλειοψηφούσα αναλογία είναι πάλι ανεπαρκής, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία μεταξύ των δυο πλειοψηφικότερων προτάσεων. Αν το αποτέλεσμα είναι ισοψηφία γίνεται μια τελευταία ψηφοφορία.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία κρίσης επί μιας πρότασης (ΝΑΙ/ΟΧΙ) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία επιλογής μεταξύ δυο προτάσων (Α/Β) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση, εκτός αν δωθεί τελικά μια επιπλέον ψήφος ανοχής για την εφαρμογή της μιας πρότασης ή από μια επιπλέον για κάθε πρόταση.
-6.2 Η αρνητική ψήφος προβλέπεται και καταμετράται έναντι πολλαπλών προτάσεων, όπως κι έναντι μιας μοναδικής πρότασης καταλήγουσας προς ψήφιση.

Συνέδριο και Καταστατικό.
-7.1 Προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και τους ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ σε καμία συνθήκη δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες. Προτάσεις για τους ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ και την ΔΟΜΗ μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις Συνεδρίου για τα ίδια θέματα. Οι Επείγουσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή της Συνδιάσκεψης έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι να αναθεωρηθούν από επόμενο Συνέδριο ή από αρμόδια Συνδιάσκεψη.
-7.2 (Παράγραφος 3.3)
-7.3 Στοιχεία εφαρμογής των αποφάσεων ΤΑΚΤΙΚΗΣ και ΔΟΜΗΣ (περιστασιακά όργανα και διαδικασίες) μπορούν να περνάνε στην αρμοδιότητα υπόλογων οργάνων με αποφάσεις Συνεδρίου ή Συνδιασκέψεων, χωρίς να καταγράφονται στις Καταστατικές συμφωνίες.

Τοποθέτηση χρονικών ορίων στον διάλογο.
-8 Οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια συζήτησης μιας πρότασης σε οποιοδήποτε όργανο μπορεί να τεθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας.
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη ληφθεί απόφαση με γενική συναίνεση όλων και δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με ψηφοφορία στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης και καταλήξει σε μη απόφαση, η πρόταση μπαίνει στο αρχείο.

Βαθμίδες συλλογικής επάρκειας.
-9.1 Αν τουλάχιστον δυο συλλογικότητες που συμμετέχουν σ’ένα όργανο στο οποίο κατατίθεται μια Μη Επείγουσα πρόταση κρίνουν ότι αυτή πρέπει να συζητηθεί από συλλογικότερα όργανα, τότε το αίτημά τους γίνεται άμεσα αποδεκτό και η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί ήδη συγκεκριμένο χρονικό όριο στον διάλογο. (Αρμόδιο σημαίνει να μην ανήκει σε άλλο τομέα ή άλλη δομή).
-9.2 Οι Συνεδριακές αποφάσεις και μόνο αυτές μπορούν να ορίζουν μόνο το Συνέδριο ή και μια αρμόδια Συνδιάσκεψη ή το διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) ως συλλογικότερη (Οριστική) βαθμίδα πραγμάτευσης για οποιοδήποτε ζήτημα. Κάθε ζήτημα για το οποίο δεν έχει προσδιοριστεί Οριστική βαθμίδα από το Συνέδριο, θεωρείται ότι έχει ως Οριστική βαθμίδα το Συνέδριο.
-9.3 Όταν μια πρόταση κατατίθεται άμεσα ή μεταφέρεται στην Οριστική βαθμίδα του μπορεί να καταλήξει στο αρχείο με ψηφοφορία κατόπιν σχετικής πρότασης, εφόσον δεν υπάρχει χρονικό όριο στον διάλογο.
Αν μια πρόταση έχει καταλήξει στην Οριστική βαθμίδα της σε μη απόφαση και στο αρχείο, μπορεί να επανεισαχθεί μόνο στο Συνέδριο με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαμόρφωσης της ατζέντας.

Αναθεωρητικές διαδικασίες.
-10.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει στο ίδιο όργανο Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη ληφθείσες αποφάσεις του ίδιου οργάνου. Αυτές οι προτάσεις δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες, ακόμα κι αν η προηγούμενη απόφαση έχει ληφθεί με ψηφοφορία.
-10.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα έχει την δυνατότητα να καταθέτει Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη λειφθείσες αποφάσεις οργάνων στα οποία δεν συμμετέχει, στο αμέσως συλλογικότερο όργανο στο οποίο συμμετέχει. Αυτές οι προτάσεις εκλαμβάνονται εξαρχής ως Επείγουσες.
-10.3 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο Συνέδριο ή στην Συνδιάσκεψη (άμεσα ή μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα) περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση μέχρι την λήξη των συνθετικών διαδικασιών της ολομέλειας.
-10.4 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) για να κριθούν Οριστικά, περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση του συγκεκριμένου οργάνου μέχρι την τελευταία συνέλευση πριν την επόμενη εφαρμογή της προηγούμενης απόφασης.
-10.5 Σε κάθε διαδικασία ψηφοφορίας για αλλαγή προηγούμενης απόφασης, οι νέες προτάσεις και η καταγεγραμμένη απόφαση πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
-10.6 Οι παράγραφοι 10.1 με 10.6 ισχύουν και για Αναθεωρητικές προτάσεις επί Αναθεωρητικών αποφάσεων, αφού δεν γίνεται τέτοια τυπική διάκριση των αποφάσεων.

Ενστάσεις.
-11.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει αμέσως μετά την κατάθεση μιας πρότασης Ένσταση ως προς το ανεπίτρεπτό της (ασυμφωνία της πρότασης σε σχέση με προηγούμενες συλλογικότερες αποφάσεις). Αν η Ένσταση έχει την συναίνεση ενός ακόμα, τότε η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο.
-11.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει στην ΑΠΟ έχει την δυνατότητα να καταθέσει Ένσταση επί μιας μη Συνεδριακής απόφασης άμεσα στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) και τότε έχει χαρακτήρα Επείγοντος.
-11.3 Ενστάσεις επί αποφάσεων του διαρκούς γενικού οργάνου των πολιτικών συλλογικοτήτων μπορούν να κατατίθενται στο ίδιο όργανο ή στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες διαμόρφωσης Ατζέντας.

Δεσμευτικότητα.
-12.1 Κάθε συμφωνία οφείλει να είναι δεσμευτική, ως όρος πολιτικής συνέπειας.
-12.2 Οι αποφάσεις των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων πρέπει να διευκρινίζουν τον χαρακτήρα τους και κάθε προβλεπόμενης δραστηριότητας πάνω στην διάκριση μεταξύ Θεμελιακών Δραστηριοτήτων, αφενός, για τις οποίες απαιτείται η δέσμευση των συλλογικοτήτων στην βάση της δηλωμένης διαθεσιμότητάς τους και Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών, αφετέρου, για τις οποίες δεσμεύονται μόνο οι συλλογικότητες που έχουν συμφωνήσει (ενώ υπάρχει και η μη ενεργητική συναίνεση) ή οι συλλογικότητες που έχουν ψηφίσει θετικά σε μια διαδικασία Επείγοντος.
-12.3 Όλες οι προτάσεις που δεν απαντούν σε προηγούμενο Αίτημα Συμβουλίου ή σε δεσμευτική απόφαση του Συνεδρίου ή μιας Συνδιάσκεψης αποτελούν αιτήματα Επιτρεπτής Πρωτοβουλίας.
-12.4 Αν δεν έχει κατατεθεί έστω μια συμφωνία με την κατατιθέμενη πρόταση, παρά μόνο γενική μη ενεργητική συναίνεση, τότε δίνεται έγκριση ανάληψης πρωτοβουλίας στην μεμονωμένη συλλογικότητα που έχει καταθέσει την πρόταση, μόνο στην ειδική συνθήκη των χωροχρονικών αντικειμενικών εμποδίων ως λόγου μη ικανότητας δέσμευσης κι οπότε μη συμφωνίας έστω και μιας ακόμα συλλογικότητας. Σε κάθε συνθήκη απαιτείται η συνεργασία τουλάχιστον ενός ατόμου άλλης συλλογικότητας για την σύσταση μιας ομάδας εργασίας.

ΙΙΙ.Διαμόρφωση Ατζέντας:
Σειρά ζητημάτων στις ομάδες εργασίας:
1. Αιτήματα αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
4. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
6. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις.

Σειρά ζητημάτων στα Συμβούλια:
0. Ενστάσεις.
1. Αιτήματα συλλογικότερων αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
4. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
5. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
6. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
7. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
8. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
9. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
10. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων του ίδιου Συμβουλίου.

Σειρά ζητημάτων στο Συνέδριο:
1. Αναθεωρητικές προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
2. Νέες προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
4. Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
6. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
8. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
9. Ενστάσεις.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Συνθετικές προτάσεις για διαδικασίες απόφασης (Μάϊος 2014)

I. Διαμόρφωση πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων:

Για την σαφή, συνεπή προς τις αποφάσεις του Συνεδρίου και αποτελεσματική λειτουργία των εκτελεστικών οργάνων της Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης με τρόπο ανοιχτό, ισότιμο και οριζόντια ελεγχόμενο, απαιτείται η συμφωνία των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων σε μια διαδικασία διαμόρφωσης πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων. Γι’ αυτόν τον σκοπό:
α. Το Καταστατικό πλαίσιο, αλλά και ειδικά ή επιμέρους πλαίσια προσδιορισμού των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων των εκτελεστικών οργάνων διαμορφώνονται στο Συνέδριο.
β. Οι Συνεδριακές αποφάσεις πρέπει να έχουν συγκεκριμένη δομή. [Παραθέτουμε σε συνημμένο αρχείο την πρότασή μας προς συνδιαμόρφωση και έγκριση].
γ. Καθορίζονται αποφασιστικές διαδικασίες και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων για όλα τα συλλογικά όργανα (Συνέδριο, Συνδιασκέψεις, Διαρκές Γενικό Συμβούλιο των πολιτικών συλλογικοτήτων, ομάδες εργασίας, συνελεύσεις και συμβούλια εκπροσώπων ανά δομή και τομέα).

ΙΙ. Αποφασιστικές διαδικασίες:

Συνθετικός διάλογος.
-1.1 Για κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο, ο συνθετικός διάλογος ξεκινάει στην επόμενη συνέλευση του οργάνου, ώστε να έχουν οι συμμετέχουσες πολιτικές συλλογικότητες την απαραίτητη δυνατότητα επεξεργασίας της πρότασης.
-1.2 Κάθε πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο κοινοποιείται σε όλη την οργάνωση μέσω του foum.
-1.3 Κάθε μέλος της ΑΠΟ πρέπει να έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συνέλευση οποιουδήποτε οργάνου, ακόμα και μιας συλλογικότητας που αναλαμβάνει ένα έργο για την ΑΠΟ.

Ισχύς των πολιτικών συλλογικοτήτων στις αποφασιστικές διαδικασίες.
-2 Οι πολιτικές συλλογικότητες είναι ισοδύναμες στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία συμμετέχουν. Κατοχυρώνοντας την ισονομία των πολιτικών συλλογικοτήτων δίνουμε αξία στην πολιτική ζύμωση μέσα στις συλλογικότητες και αναμεταξύ τους μέσα στην οργάνωση.

Αλλαγή διαδικασίας κατόπιν συναίνεσης (χρονική μετάθεση ή μετάβαση σε ψηφοφορία).
-3.1 Σε κάθε συνθετική διεργασία απόφασης το συζητούμενο θέμα μπορεί να μετατεθεί χρονικά ή να ληφθεί άμεσα απόφαση με ψηφοφορία, αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας για μια χρονική μετάθεση ή για την μετάβαση σε ψηφοφορία.
-3.2 Αν μια και μόνο εκπροσωπούμενη πολιτική συλλογικότητα δεν συναινεί στην προτεινόμενη αλλαγή διαδικασίας η συγκεκριμένη συλλογικότητα μπορεί να ζητήσει έναν ακόμα κύκλο τοποθετήσεων, που θα ξεκινήσει από την ίδια. Με την ολοκλήρωση του τελευταίου κύκλου τοποθετήσεων μπορεί οποιαδήποτε εκπροσωπούμενη συλλογικότητα να ζητήσει μια νέα καταμέτρηση των συναινούντων.
-3.3 Για ζητήματα Καταστατικού ισχύει η δυνατότητα μετάβασης σε ψηφοφορία μόνο κατόπιν γενικής συναίνεσης.

Επείγουσες προτάσεις-Ψηφοφορία.
-4.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει Επείγουσες προτάσεις σύμφωνα με τα δικά της κριτήρια εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή υπόλογων προς το Συνέδριο οργάνων. Οι επέιγουσες προτάσεις περνάνε προς επεξεργασία στις πολιτικές συλλογικότητες και συζητιούνται προς συνδιαμόρφωση στην επόμενη συνέλευση του οργάνου. Η απόφαση για τις Επείγουσες προτάσεις λαμβάνεται με ψηφοφορία κατά την λήξη της επόμενης συνέλευσης του οργάνου αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
-4.2 Κάθε αποφάση που λαμβάνεται με ψηφοφορία μετά από Επείγουσα πρόταση και δεν είναι πρόταση Αναθεώρησης προηγούμενης απόφασης, έχει ισχύ μέχρι την χωροχρονικά προσδιορισμένη εφαρμογή της.

Διάρκεια ισχύος των μη επειγόντων αποφάσεων.
-5 Κάθε απόφαση που δεν έχει ληφθεί με την διαδικασία του Επείγοντος έχει διαρκή ισχύ μέχρι την Αναθεώρησή της με τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Διαδικασίες ψηφοφορίας.
-6.1 Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 3/4 για να εγκριθεί μια πρόταση. Αν η πρόταση που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους αναλογεί σε μικρότερο κλάσμα, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία. Στην δεύτερη ψηφοφορία απαιτείται πλειοψηφία 2/3. Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%). Αν πάλι η πλειοψηφούσα αναλογία είναι ανεπαρκής γίνεται αμέσως επαναληπτική ψηφοφορία με επαρκή πλειοψηφία την ελάχιστη μεγαλύτερη του 1/2 (>50%).
Αν στην περίπτωση των πολλαπλών προτάσεων η πλειοψηφούσα αναλογία είναι πάλι ανεπαρκής, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία μεταξύ των δυο πλειοψηφικότερων προτάσεων. Αν το αποτέλεσμα είναι ισοψηφία γίνεται μια τελευταία ψηφοφορία.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία κρίσης επί μιας πρότασης (ΝΑΙ/ΟΧΙ) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση.
Σε περίπτωση ισοψηφίας στην τελική ψηφοφορία επιλογής μεταξύ δυο προτάσων (Α/Β) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση, εκτός αν δωθεί τελικά μια επιπλέον ψήφος ανοχής για την εφαρμογή της μιας πρότασης ή από μια επιπλέον για κάθε πρόταση.
-6.2 Η αρνητική ψήφος προβλέπεται και καταμετράται έναντι πολλαπλών προτάσεων, όπως κι έναντι μιας μοναδικής πρότασης καταλήγουσας προς ψήφιση.

Συνέδριο και Καταστατικό.
-7.1 Προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και τους ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ σε καμία συνθήκη δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες. Προτάσεις για τους ΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ και την ΔΟΜΗ μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες εφόσον αναφέρονται σε ήδη ληφθείσες αποφάσεις Συνεδρίου για τα ίδια θέματα. Οι Επείγουσες αποφάσεις του Συνεδρίου ή της Συνδιάσκεψης έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι να αναθεωρηθούν από επόμενο Συνέδριο ή από αρμόδια Συνδιάσκεψη.
-7.2 (Παράγραφος 3.3)
-7.3 Στοιχεία εφαρμογής των αποφάσεων ΤΑΚΤΙΚΗΣ και ΔΟΜΗΣ (περιστασιακά όργανα και διαδικασίες) μπορούν να περνάνε στην αρμοδιότητα υπόλογων οργάνων με αποφάσεις Συνεδρίου ή Συνδιασκέψεων, χωρίς να καταγράφονται στις Καταστατικές συμφωνίες.

Τοποθέτηση χρονικών ορίων στον διάλογο.
-8 Οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια συζήτησης μιας πρότασης σε οποιοδήποτε όργανο μπορεί να τεθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας.
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη ληφθεί απόφαση με γενική συναίνεση όλων και δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Επείγουσας πρότασης, λαμβάνεται απόφαση με ψηφοφορία στην λήξη του χρονικού ορίου, αν δεν έχει ήδη εκδηλωθεί μια κοινή συναίνεση για άμεση μετάβαση σε ψηφοφορία, (όπως περιγράφεται στην παράγραφο 2.1).
Αν συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση Μη Επείγουσας πρότασης και καταλήξει σε μη απόφαση, η πρόταση μπαίνει στο αρχείο.

Βαθμίδες συλλογικής επάρκειας.
-9.1 Αν τουλάχιστον δυο συλλογικότητες που συμμετέχουν σ’ένα όργανο στο οποίο κατατίθεται μια Μη Επείγουσα πρόταση κρίνουν ότι αυτή πρέπει να συζητηθεί από συλλογικότερα όργανα, τότε το αίτημά τους γίνεται άμεσα αποδεκτό και η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο, εφόσον δεν έχει συμφωνηθεί ήδη συγκεκριμένο χρονικό όριο στον διάλογο. (Αρμόδιο σημαίνει να μην ανήκει σε άλλο τομέα ή άλλη δομή).
-9.2 Οι Συνεδριακές αποφάσεις και μόνο αυτές μπορούν να ορίζουν μόνο το Συνέδριο ή και μια αρμόδια Συνδιάσκεψη ή το διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) ως συλλογικότερη (Οριστική) βαθμίδα πραγμάτευσης για οποιοδήποτε ζήτημα. Κάθε ζήτημα για το οποίο δεν έχει προσδιοριστεί Οριστική βαθμίδα από το Συνέδριο, θεωρείται ότι έχει ως Οριστική βαθμίδα το Συνέδριο.
-9.3 Όταν μια πρόταση κατατίθεται άμεσα ή μεταφέρεται στην Οριστική βαθμίδα του μπορεί να καταλήξει στο αρχείο με ψηφοφορία κατόπιν σχετικής πρότασης, εφόσον δεν υπάρχει χρονικό όριο στον διάλογο.
Αν μια πρόταση έχει καταλήξει στην Οριστική βαθμίδα της σε μη απόφαση και στο αρχείο, μπορεί να επανεισαχθεί μόνο στο Συνέδριο με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαμόρφωσης της ατζέντας.

Αναθεωρητικές διαδικασίες.
-10.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει στο ίδιο όργανο Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη ληφθείσες αποφάσεις του ίδιου οργάνου. Αυτές οι προτάσεις δεν μπορούν να κατατίθενται ως Επείγουσες, ακόμα κι αν η προηγούμενη απόφαση έχει ληφθεί με ψηφοφορία.
-10.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα έχει την δυνατότητα να καταθέτει Αναθεωρητικές προτάσεις για ήδη λειφθείσες αποφάσεις οργάνων στα οποία δεν συμμετέχει, στο αμέσως συλλογικότερο όργανο στο οποίο συμμετέχει. Αυτές οι προτάσεις εκλαμβάνονται εξαρχής ως Επείγουσες.
-10.3 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο Συνέδριο ή στην Συνδιάσκεψη (άμεσα ή μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα) περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση μέχρι την λήξη των συνθετικών διαδικασιών της ολομέλειας.
-10.4 Οι Αναθεωρητικές προτάσεις που κατατίθενται στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) για να κριθούν Οριστικά, περνάνε από ψηφοφορία αν δεν έχει ληφθεί απόφαση του συγκεκριμένου οργάνου μέχρι την τελευταία συνέλευση πριν την επόμενη εφαρμογή της προηγούμενης απόφασης.
-10.5 Σε κάθε διαδικασία ψηφοφορίας για αλλαγή προηγούμενης απόφασης, οι νέες προτάσεις και η καταγεγραμμένη απόφαση πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
-10.6 Οι παράγραφοι 10.1 με 10.6 ισχύουν και για Αναθεωρητικές προτάσεις επί Αναθεωρητικών αποφάσεων, αφού δεν γίνεται τέτοια τυπική διάκριση των αποφάσεων.

Ενστάσεις.
-11.1 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει αμέσως μετά την κατάθεση μιας πρότασης Ένσταση ως προς το ανεπίτρεπτό της (ασυμφωνία της πρότασης σε σχέση με προηγούμενες συλλογικότερες αποφάσεις). Αν η Ένσταση έχει την συναίνεση ενός ακόμα, τότε η πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο.
-11.2 Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει στην ΑΠΟ έχει την δυνατότητα να καταθέσει Ένσταση επί μιας μη Συνεδριακής απόφασης άμεσα στο διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο) και τότε έχει χαρακτήρα Επείγοντος.
-11.3 Ενστάσεις επί αποφάσεων του διαρκούς γενικού οργάνου των πολιτικών συλλογικοτήτων μπορούν να κατατίθενται στο ίδιο όργανο ή στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες διαμόρφωσης Ατζέντας.

Δεσμευτικότητα.
-12.1 Κάθε συμφωνία οφείλει να είναι δεσμευτική, ως όρος πολιτικής συνέπειας.
-12.2 Οι αποφάσεις των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων πρέπει να διευκρινίζουν τον χαρακτήρα τους και κάθε προβλεπόμενης δραστηριότητας πάνω στην διάκριση μεταξύ Θεμελιακών Δραστηριοτήτων, αφενός, για τις οποίες απαιτείται η δέσμευση των συλλογικοτήτων στην βάση της δηλωμένης διαθεσιμότητάς τους και Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών, αφετέρου, για τις οποίες δεσμεύονται μόνο οι συλλογικότητες που έχουν συμφωνήσει (ενώ υπάρχει και η μη ενεργητική συναίνεση) ή οι συλλογικότητες που έχουν ψηφίσει θετικά σε μια διαδικασία Επείγοντος.
-12.3 Όλες οι προτάσεις που δεν απαντούν σε προηγούμενο Αίτημα Συμβουλίου ή σε δεσμευτική απόφαση του Συνεδρίου ή μιας Συνδιάσκεψης αποτελούν αιτήματα Επιτρεπτής Πρωτοβουλίας.
-12.4 Αν δεν έχει κατατεθεί έστω μια συμφωνία με την κατατιθέμενη πρόταση, παρά μόνο γενική μη ενεργητική συναίνεση, τότε δίνεται έγκριση ανάληψης πρωτοβουλίας στην μεμονωμένη συλλογικότητα που έχει καταθέσει την πρόταση, μόνο στην ειδική συνθήκη των χωροχρονικών αντικειμενικών εμποδίων ως λόγου μη ικανότητας δέσμευσης κι οπότε μη συμφωνίας έστω και μιας ακόμα συλλογικότητας. Σε κάθε συνθήκη απαιτείται η συνεργασία τουλάχιστον ενός ατόμου άλλης συλλογικότητας για την σύσταση μιας ομάδας εργασίας.

ΙΙΙ.Διαμόρφωση Ατζέντας:
Σειρά ζητημάτων στις ομάδες εργασίας:
1. Αιτήματα αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
4. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
6. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλιών.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις.

Σειρά ζητημάτων στα Συμβούλια:
0. Ενστάσεις.
1. Αιτήματα συλλογικότερων αρμόδιων Συμβουλίων.
2. Αιτήματα άλλων οργάνων, με προτεραιότητα στα συλλογικότερα.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
4. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
5. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
6. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
7. Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
8. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Θεμελιακών Δραστηριοτήτων.
9. Μη Επείγουσες προτάσεις συλλογικοτήτων επί Επιτρεπτών Πρωτοβουλίες.
10. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων του ίδιου Συμβουλίου.

Σειρά ζητημάτων στο Συνέδριο:
1. Αναθεωρητικές προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
2. Νέες προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
3. Αναθεωρητικές προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
4. Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
5. Μη Επείγουσες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
6. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.
7. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
8. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.
9. Ενστάσεις.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Αναλυτική τοποθέτηση για ζητήματα σχετικά με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (Μάϊος 2014)

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες στην ΑΠΟ

Τοποθέτηση για την συνέχεια του διαλόγου της Α’ προσυνεδριακής συνάντησης

Τα ζητήματα που είχαμε αποφασίσει να λήξουμε στην Α’ προσυνεδριακή γνωρίζαμε όλοι ότι είναι τα κρισιμότερα για την συγκρότηση της ΑΠΟ, αφενός διότι αφορούν την προοπτική των πολιτικών δεσμών μας μέσα στην ΑΠΟ κι αφετέρου διότι έχουν εκφραστεί πάνω στα συγκεκριμένα ζητήματα θέσεις που κατατίθενται διαζευκτικά. Αν κι εμείς επιχειρήσαμε και απαντήσαμε στους προβληματισμούς που είχαν καταγραφεί, με μια συνολική πρόταση η οποία εκτιμούμε ότι έδινε στις αντιθέσεις τον ακριβή δημιουργικό χώρο που τους αναλογεί, τα διαφορετικά σκεπτικά άντιπαρατέθηκαν με πολιτικές οριογραμμές, αντιληπτικά απλουστευτικές κατά κύριο λόγο. Από τον διάλογο συμπαιράναμε ότι οι αντιθέσεις ήταν οριακές, όχι επειδή οι διαφορετικές μεθοδολογικές προτάσεις δεν μπορούν να συνυπάρξουν στο ίδιο Καταστατικό, αλλά επειδή το πολιτικό υπόβαθρό τους είναι σε μεγάλο βαθμό ριζικά διάφορο. Έτσι, αποτιμούμε τον διάλογο της διήμερης και επανατοποθετούμαστε πάνω στα σχετικά ζητήματα ξεκινώντας από την μερικά κοινή κι αποσπασματική πρόταση που καταγράφηκε, αναλύοντας με ευθύτητα τα πολιτικά διακυβεύματα, την κεκτημένη προοπτική και την δυναμική των διαφορετικών προτάσεων.

Για την δέσμευση στις Θέσεις και στην Στρατηγική:
Η πρόταση πάνω στην οποία συνδιαμορφώναμε περιελάμβανε σύμφωνα με τα Πρακτικά την δεσμευτική συναίνεση για ζητήματα Θέσεων και Στρατηγικής. Η επαναφορά του διαλόγου στην διαπραγμάτευση της δεσμευτικότητας γι’ αυτά τα ζητήματα, μετατοπίζει όλο το θέμα των τρόπων λήψης αποφάσεων στο αρχικό σημείο και μάλιστα με ένα αρνητικό δεδομένο για την άποψη που υπερασπίζεται την δεσμευτικότητα: Η συγκρότηση κοινών Θέσεων και Στρατηγικής βρίσκεται στον αέρα, ενώ για την Τακτική κατοχυρώνεται η μη δέσμευση της μειοψηφίας, η οποία όπως εξηγούμε παρακάτω συνεπάγεται επιπλέον την ελαχιστοποίηση της σύνθεσης. Συγκριτικά, η αποδοχή της μη δεσμευτικής συναίνεσης για την Στρατηγική και τις Θέσεις αποτελεί απείρως μεγαλύτερη υποχώρηση προς την εσωτερική πολυδιάσπαση απ’ότι η θέσπιση της ψηφοφορίας χωρίς δέσμευση της μειοψηφίας.
Εξαυτού, μια ενδεχόμενη επιμονή στην μη δεσμευτικότητα καθίσταται ρηξιακή. Ακόμα κι αν την αποδεχόμασταν τώρα, θα οδηγούσε σε διάλυση ευθύς αμέσως μόλις οι αντιπαρατιθέμενες κατευθύνσεις δοκιμάζονταν στον δρόμο. Ο ιδεαλιστικός πλουραλισμός δεν αντέχει στον αγώνα.
Όπως είχαμε κοινοποιήσει στην πρώτη δεσμευτική, είμαστε διατεθιμένοι να υποχωρήσουμε πλήρως στην ψηφοφορία αν θεσπιστεί η δεσμευτικότητα σε κάθε περίπτωση. Γιατί αν οι προσανατολισμοί μας συγκλίνουν προς την ενότητα στην δράση, θα είμαστε ικανοί να συνθέτουμε μ’ όποιον διαδικαστικό τύπο κι αν επιλέξουμε. Αν η κινητικότητα της ΑΠΟ πρέπει ν’ αποτελεί κύριο μέλημά μας, όπως πρόταξαν αρκετές συλλογικότητες, τότε απαιτείται απ’ όλους ν’ αφήσουμε πίσω τον κατακερματισμό.
Αναγνωρίζοντας τις εμμένουσες αντιρρήσεις αρκετών συλλογικοτήτων και την εξαρχής διαφωνία μιας πλειοψηφίας απέναντι στην ψηφοφορία για ζητήματα Θέσεων και Στρατηγικής, λαμβάνουμε ως βάση ολοκλήρωσης του αποφασιστικού διαλόγου για τους τρόπους λήψης αποφάσεων την πρόταση της δεσμευτικής συναίνεσης γι’αυτά τα ζητήματα, με ή χωρίς εξαιρέσεις. Άλλωστε, τουλάχιστον οι μισές συλλογικότητες έχουν τοποθετηθεί υπέρ της δέσμευσης στις Θέσεις και την Στρατηγική. Continue reading Αναλυτική τοποθέτηση για ζητήματα σχετικά με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων (Μάϊος 2014)

Μορφές και σχέσεις οργάνων και διαδικασιών (Πρόταση Απρίλη 2014)

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
προς τις συμμετέχουσες συλλογικότητες
                  στις διαδικασίες συγκρότησης Αναρχικής Πολιτικής Οργάνωσης

Για την προσυνεδριακή συνάντηση του Απρίλη 2014

Θέμα «ΔΟΜΗ» – «’Οργανα, συμμετοχή και λειτουργία πολιτικών συλλογικοτήτων μέσα στην ομοσπονδιακή δομή»

Μορφές και σχέσεις οργάνων και διαδικασιών:

∙Πρακτικά όργανα:

Ομάδες εργασίας
Απόφαση συγκρότησης: Άμεσα από το συνέδριο ή από το γενικό πολιτικό συμβούλιο σε συμφωνία με τις αποφάσεις του συνεδρίου ή από το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο σε συμφωνία με τις αποφάσεις του συνεδρίου και του γενικού πολιτικού συμβουλίου. Η απόφαση έχει την μορφή αιτήματος κι όχι εντολής, προς τις πολιτικές συλλογικότητες ή και τις υπάρχουσες ομάδες εργασίας. Οι πολιτικές συλλογικότητες έχουν την ευθύνη να εισφέρουν με τις διαθεσιμότητες συμμετοχής τους και τους διαθέσιμους πόρους τους, στον βαθμό που έχουν συμφωνήσει (μέσω των εκπροσώπων τους στα συμβούλια) στις ληφθείσες αποφάσεις ή που έχουν δεσμευτεί, αν πρόκειται για δεσμευτικά ζητήματα *.

Σύνθεση: Οι ομάδες εργασίας πρέπει να είναι μικτές, για να κυκλοφορεί η γνώση και η εμπειρία, που είναι βασικά στοιχεία της αυτονομίας, να δυναμώνει η ομόσπονδη κοινότητα, ώστε να ριζώνει η πολιτική ενότητα στην αγωνιστική καθημερινότητά μας και να μην δίνεται χώρος στη μικροπολιτική εργαλειοποίηση των ομοσπονδιακών οργάνων. Μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις θα πρέπει να εγκρίνεται η πλήρης ανάληψη μιας εργασίας αποκλειστικά από μια πολιτική συλλογικότητα. Προτείνουμε διάφορες μορφές ομάδων εργασίας (δες παράρτημα): Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στη δράση. Τότε μπορεί σ’έναν μεγάλο πυρήνα μιας συλλογικότητας να προσαρτηθεί ένα μέρος άλλης συλλογικότητας ή πολλά άτομα από διάφορες συλλογικότητες. Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στην κυκλοφορία της γνώσης και στη συλλογικοποίηση. Τότε ο εξειδικευμένος πυρήνας μπορεί να είναι πιο μικρός και οι ενδιαφερόμενοι (μιας συλλογικότητας ή διαφορετικών) περισσότεροι. Και η μικτή ομάδα εργασίας χωρίς βασικό πυρήνα, η οποία εφαρμόζεται όπου δεν υπάρχει ανάγκη εξειδικευμένης ικανότητας ή όπου δεν υπάρχει προσφερόμενος πυρήνας.
Η διάρκεια λειτουργίας κάθε ομάδας εργασίας και η αναγκαία εναλλαγή συμμετοχών σε αυτήν μπορούν να ορίζονται από το πολιτικό συμβούλιο που αποφασίζει τη συγκρότησή της και εποπτεύει τη λειτουργία της, με όλα τα κριτήρια που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του.

Αποφασιστικές ευθύνες: Τα μέλη της ομάδας εργασίας κι η ομάδα εργασίας σαν σύνολο είναι ελεύθερα να πράττουν ότι μπορούν για την υλοποίηση των αποφάσεων και των αιτημάτων όλων των οργάνων της ομοσπονδίας, με προτεραιότητα στα αιτήματα του γενικού πολιτικού συμβουλίου, μετά στα αιτήματα του αρμόδιου πολιτικού συμβουλίου και ύστερα για τα υπόλοιπα αιτήματα, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο καταστατικό, στις συνεδριακές αποφάσεις, στις αποφάσεις των πολιτικών συμβουλίων και στις προηγούμενες αποφάσεις των συνελεύσεων της συγκεκριμένης ομάδας εργασίας.

Συνελεύσεις ομάδων εργασίας: Η ομάδα εργασίας ορίζει η ίδια τακτές και έκτακτες συνελεύσεις σχετικά με τα πρακτικά ζητήματά της, αν δεν τις έχει ορίσει το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο. Η συνέλευση της ομάδας εργασίας έχει αποφασιστικό χαρακτήρα πάνω στο πρακτικό έργο της, όπως έχει προσδιοριστεί από το συνέδριο ή το γενικό πολιτικό συμβούλιο ή το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο. Η συνέλευση έχει επίσης συμβουλευτική ευθύνη προς τα πολιτικά συμβούλια και το συνέδριο. Η ολομέλεια της ομάδας εργασίας είναι η βασική κοινότητα στην δράση. Η ομάδα εργασίας τειρεί γραμματεία των συνελεύσεών της και των δραστηριοτήτων της.

Συντονιστικά
Ένα κεντρικό όργανο με εκπροσώπους όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων και τοπικά όργανα όπου υπάρχουν περισσότερες από μια συλλογικότητες, με αρμοδιότητα τον συντονισμό των πολιτικών παρεμβάσεων και των κινητοποιήσεων της ΑΠΟ αποτελούν ειδικές ομάδες εργασίας και περιλαμβάνονται στο προαναφερόμενο πλαίσιο.

∙Αποφασιστικά όργανα:

-Συνελεύσεις σε όλες τις βαθμίδες
Κάθε οργανωτικό σχήμα της ομοσπονδίας πρέπει να λειτουργεί συνελευσιακά (το συνέδριο, οι ομάδες εργασίας, οι υποδομές, οι τομείς και τα πολιτικά συμβούλια όλων των βαθμίδων). Οι ειδοποιές αποδόσεις της συνέλευσης ως μεθόδου είναι η εξελικτική πολυμορφία που παράγεται από τον ελεύθερο διάλογο, ειδικά όταν έχει αποφασιστική ισχύ, η συνευθύνη που προάγεται από την δημόσια ζύμωση και το άμεσο βίωμα της κοινότητας.

Απόφαση συγκρότησης: Κάθε πολιτικό συμβούλιο ορίζει τις δικές του τακτές και έκτακτες συνελεύσεις και των οργανωτικών σχημάτων για τα οποία έχει την ευθύνη. Οι συνελεύσεις των τομέων και των δομών που απαρτίζονται από τουλάχιστον δυο ομάδες εργασίας ορίζονται και καλούνται από το αρμόδιο συμβούλιο τομέα ή δομής ή από το γενικό πολιτικό συμβούλιο αν ο συγκεκριμένος τομέας δεν έχει δικό του συμβούλιο. Τα πολιτικά συμβούλια μπορούν να καλούν επίσης θεματικές συνελεύσεις με ομάδες εργασίας διαφορετικών δομών.

Σύνθεση: Στην συνέλευση του πολιτικού συμβουλίου μπορούν και προτρέπονται να συμμετέχουν εκπρόσωποι απ’όλες τις πολιτικές συλλογικότητες που συμμετέχουν στις δραστηριοτήτες που βρίσκονται στην ευθύνη του συγκεκριμένου συμβουλίου. Οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων στα επιμέρους πολιτικά συμβούλια να επιτρέπεται να είναι μόνο πρόσωπα που συμμετέχουν σε ομάδα εργασίας της αντίστοιχης δομής ή τομέα.
Στην συνέλευση τομέα, δομής, θέματος ή ομάδας εργασίας μπορούν και προτρέπονται να συμμετέχουν όλα τα μέλη της ομάδας ή των ομάδων εργασίας που απαρτίζουν το αντίστοιχο οργανωτικό σχήμα.

Αποφασιστικές ευθύνες: Στα πολιτικά συμβούλια θ’αναφερθούμε παρακάτω. Η συνέλευση της ομάδας εργασίας, της δομής, του τομέα ή της θεματικής συνάντησης έχει αποφασιστικό χαρακτήρα πάνω στο πρακτικό έργο της, όπως έχει προσδιοριστεί από το συνέδριο ή το γενικό πολιτικό συμβούλιο ή το αρμόδιο πολιτικό συμβούλιο. Η συνέλευση έχει επίσης συμβουλευτική ευθύνη προς τα πολιτικά συμβούλια και το συνέδριο. Όλες οι συνελεύσεις τειρούν γραμματεία.

-Συνέδριο και προσυνεδριακές διαδικασίες
Το ιδρυτικό συνέδριο προσδιορίζει τις επόμενες συνεδριακές και προσυνεδριακές διαδικασίες και κάθε συνέδριο τις επόμενες. Στο συνέδριο και στις προσυνεδριακές συναντήσεις γίνεται η γενική συνέλευση των πολιτικών συλλογικοτήτων (γενική ολομέλεια). Οι συνεδριακές διαδικασίες υλοποιούνται από τις πολιτικές συλλογικότητες κι από ειδικές ομάδες εργασίας (όπως γίνεται στην ΑΠΟ μέχρι τώρα) και συνθέτουν ένα πλαίσιο αποφάσεων που επικυρώνονται από την γενική ολομέλεια και έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι το επόμενο συνέδριο. Οι αποφάσεις και οι δραστηριότητες των ομοσπονδιακών οργάνων απαιτείται να υπηρετούν τις αποφάσεις του συνεδρίου.
Προτείνουμε την καταγραφή των συνεδριακών αποφάσεων σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι ομοσπονδιακές διαδικασίες και οι ευθύνες των οργάνων.
Προτείνουμε έναν συνεχή κύκλο συνεδριακών διαδικασιών με δυο φάσεις: 1.Συνέδριο – 2.Φάση εφαρμογής, εντατική εργασία πολιτικών συμβουλίων, συγκρότηση και αναδιαμόρφωση οργάνων και σχημάτων – 3.Ενδιάμεση συνάντηση ενημέρωσης, συντονισμού, προσαρμογών – 4.Φάση αποτίμησης και προετοιμασίας επόμενου συνεδρίου.

-Πολιτικά συμβούλια
Πολιτικό σκεπτικό πρότασης: Θέλουμε μια δομή αγωνιστικής δραστηριότητας, οργάνων και διαδικασιών συνεπή στον άμεσο επαναστατικό σκοπό. Άρα, πρέπει να είναι ικανή ν’ανταποκρίνεται στις εξελίξεις της ταξικής-κοινωνικής πάλης και σε ραγδαίες αλλαγές. Χρειάζονται μεθοδικές διαδικασίες για το τακτό και για το έκτακτο. Το καθημερινό και συνεχές απαιτεί μια σύνθεση διαδικασιών ικανή να αποδίδει πολυεπίπεδη δραστηριότητα με οικονομία δυνάμεων. Το έκτακτο απαιτεί «στρατηγική» ευελιξία και πρακτική ετοιμότητα. Οι δυο αντικειμενικοί παράγοντες που επιβάλουν την δραστική προσαρμοστικότητα, αφενός, ο διαρκής μετασχηματισμός της γενικής πάλης και των κινηματικών διεργασιών και αφετέρου, οι αιφνίδιες ανατροπές των δεδομένων, καθιστούν αναγκαία μια οργανωσιακή πλαστικότητα στη βάση της πολιτικής εξελικτικότητας. Αν συμπυκνώναμε τα κριτήρια της οργανωτικής δομής σε ένα σύνθημα, θα λέγαμε: Καθημερινή προσαρμογή στον επαναστατικό σκοπό, προσαρμογή στην καθημερινότητα, συνεχής εξέλιξη.
Ξεκινώντας από ένα τέτοιο πλαίσιο, η ομοσπονδία πρέπει και μπορεί να είναι ένας συνεχής (στο χρόνο και στο χώρο) τόπος διαμόρφωσης συλλογικού προσανατολισμού («στρατηγικές»), για τη μαζικότερη ενότητα στη δράση (που εκδηλώνεται με παρεμβάσεις ενίοτε αποκεντρωτικά κι ενίοτε συγκεντρωτικά). Οι αποφασιστικές διαδικασίες πρέπει να απλωθούν στο χρόνο και στα πεδία δραστηριότητας, για να κλασματοποιηθεί η διαλεκτική συγκεκριμενοποίηση των κοινά συμφωνημένων γενικών πολιτικών κατευθύνσεων μέσα στην καθημερινή ταξική σύγκρουση. Αλλά συγχρόνως, πρέπει να διασφαλίζεται η ακτάπαυστη συμμετοχή των πολιτικών συλλογικοτήτων στη διαμόρφωση αποφάσεων, η ισοτιμία τους κι η συνυπευθυνότητά τους.
Έτσι, θεωρούμε ότι η εναπόθεση όλων των αποφάσεων στη γενική συνέλευση της ομοσπονδίας (ολομέλεια) είναι μια επιφυλακτική μέθοδος που τυπικά προστατεύει την οριζοντιότητα, αλλά στην πράξη θα παράξει αντίστροφα αποτελέσματα. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα σε δυο ολομέλειες γίνεται παθητικός χρόνος από τη σκοπιά της επικαιροποίησης των πολιτικών αποφάσεων σύμφωνα με τις αντικειμενικές και τις υποκειμενικές εξελίξεις. Οπότε, η ομοσπονδία γίνεται ένα σχήμα καθόλου ευέλικτο. Περαιτέρω συνέπειες είναι η επαναστροφή των πολιτικών συλλογικοτήτων στην κατακερματισμένη δραστηριότητα και στα προϋπάρχοντα διαχωριστικά δίκτυα, για να συνεχίσει να εκδηλώνεται πολιτική παρέμβαση, η αποδυναμοποίηση των ομόσπονδων διεργασιών και ενδεχομένως, η μετατροπή τους σε χώρο άτυπης πραγμάτευσης πολιτικών και ευρύτερων αντιθέσεων, εφόσον ο οργανωμένος συνεχής έλεγχος των πολιτικών συλλογικοτήτων πάνω στη ροή των δραστηριοτήτων θα είναι μόνο απαγορευτικός κι όχι συνθετικά αποφασιστικός.
Ένα οργανωτικό σχέδιο λοιπόν, που ν’ανταποκρίνεται στον κοινό πολιτικό σκοπό -αγώνας για την επανάσταση- απαιτεί μια οργανική και λειτουργική συνθετότητα η οποία θα παρέχει οικονομία χρόνου και δυνάμεων κι απλότητα στις αποφασιστικές διαδικασίες, θωρακίζοντας με τα ίδια δομικά εργαλεία την οριζοντιότητα και την ενότητα στη δράση.
Τα πολιτικά όργανα είναι ο κοινός τόπος των συλλογικοτήτων. Τα πολιτικά συμβούλια αποτελούν συνελεύσεις εκπροσώπων των πολιτικών συλλογικοτήτων, με συγκεκριμένες αποφασιστικές κι εποπτικές ευθύνες. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των πολιτικών συμβουλίων είναι η άμεση κοινή αποφασιστική ισχύς των συμμετεχόντων πολιτικών συλλογικοτήτων στο σύνολο των ομοσπονδιακών δραστηριοτήτων. Η συνεχής λειτουργία πολιτικών συμβουλίων σε όλα τα οργανωτικά πεδία διασφαλίζει την οριζοντιότητα απέναντι σε άτυπες ιεραρχίες που θα μπορούσαν ενδεχομένως να εγκατασταθούν μέσα και μεταξύ των ομάδων εργασίας και των δομών, την ισότητα απέναντι στους αποκλεισμούς, τη συνθετικότητα και την καινοτομία απέναντι στο λειτουργικό συντηρητισμό και στον πολιτικό σεχταρισμό, την αποδοτικότητα, την εξελιξιμότητα, τον πολιτικό δυναμισμό και την κινηματική συνοργάνωση. Η συχνότητα λειτουργίας των συμβουλίων, όσο δυνατόν εγγύτερα στους ρυθμούς των αντίστοιχων ομάδων εργασίας, δομών και τομέων, προσδίδει τον προσβλεπόμενο πολιτικό δυναμισμό και την αναγκαία δομική πλαστικότητα.

Μορφές πολιτικών συμβουλίων:
*Γενικό συμβούλιο με εκπροσώπους όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων και αποφασιστικές αρμοδιότητες από τη γενική συνέλευση (ολομέλεια συνεδρίου), συνεπικουρούμενο ενδεχομένως από τοπικά συμβούλια, για τα οποία έχει την πλήρη αποφασιστική ισχύ, όπως και για κάθε επιμέρους πολιτικό συμβούλιο. Κάθε πολιτική συλλογικότητα μπορεί να αλλάζει τους εκπροσώπους της οποιαδήποτε στιγμή, με πρόγραμμα ή ανάλογα στη θεματολογία της εκάστοτε συνεδρίασης ή κατά περίσταση, όπως και να συμμετέχει με πλειάδα εκπροσώπων, οι οποίοι ενδεχομένως να δραστηριοποιούνται σε διαφορετικούς τομείς. Τα τοπικά συμβούλια προσφέρουν μια γεωγραφική, οπότε και χρονική ευελιξία στην υλοποίηση των αποφάσεων του γενικού συμβουλίου.
*Πολιτικά συμβούλια με εκπροσώπους των συμμετεχόντων συλλογικοτήτων ανά δομή και ανά τομέα, που συντονίζουν και ελέγχουν τις αντίστοιχες δραστηριότητες υπό την εποπτεία του γενικού συμβουλίου. Οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων στα επιμέρους πολιτικά συμβούλια να επιτρέπεται να είναι μόνο πρόσωπα που συμμετέχουν σε ομάδα εργασίας της αντίστοιχης δομής ή τομέα, για ν’αποτραπεί η υπερφόρτωση ατόμων με πολιτικές ευθύνες δυσανάλογα πολλές σε σχέση με το πρακτικό έργο τους και ο σχηματισμός πολιτικών συλλογικοτήτων με χαρακτήρα επίδοξου διευθυντηρίου. Κάθε συλλογικότητα έχει την ευθύνη για την κύκλιση των μελών της που συμμετέχουν σε μια ομάδα εργασίας, στο αντίστοιχο πολιτικό συμβούλιο.
Στο πρώτο στάδιο δημιουργίας της ομοσπονδιακής δομής οι αρμοδιότητες των επιμέρους πολιτικών συμβουλίων μπορεί να διεκπαιρεώνονται από το γενικό συμβούλιο και τις ομάδες εργασίας, αλλά με την ανάπτυξη πολλαπλών και σύνθετων ομάδων εργασίας, δομών, τομέων και θεματικών συνελεύσεων είναι απαραίτητο να διασφαλιστούν ταυτόχρονα η πολιτική ενότητα κι ευελιξία κι ο οριζόντιος έλεγχος, προλαμβάνοντας τόσο τη φεουδαλοποίηση των οργάνων και των δραστηριοτήτων (ανεξέλεγκτοι θύλακες), όσο και την αδρανοποίηση λόγω υπερφόρτωσης του γενικού συμβουλίου ή εν’αναμονή του επόμενου συνεδρίου.

Αποφασιστικές ευθύνες των πολιτικών συμβουλίων: Τα επιμέρους όργανα παίρνουν ισχύ από τη γενική συνέλευση, είτε με λεπτομερή προκαθορισμό των χαρακτηριστικών τους, είτε με βαθμιδών απόδοση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στα πολιτικά συμβούλια (από την γενική ολομέλεια, στο γενικό συμβούλιο κι από ‘κει στα συμβούλια των τομέων και των δομών). Τα συμβούλια έχουν την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίσουν ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων του συνεδρίου, όπως ορίζει το συνέδριο, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο καταστατικό, στις συνεδριακές αποφάσεις και στις προηγούμενες αποφάσεις άλλων συμβουλίων εκτός της αρμοδιότητάς τους.
Το συνέδριο αποφασίζει για την ελάχιστη συχνότητα συνεδρίασης του γενικού συμβουλίου, το οποίο συγκεκριμενοποιεί τους ρυθμούς του ανάλογα στις επίκαιρες ανάγκες.
Το γενικό συμβούλιο δίνει αρμοδιότητες κι ελέγχει τα πολιτικά συμβούλια των τομέων και των δομών. Όλες οι ομάδες εργασίας, οι θεματικές συνελεύσεις και οι γενικές συνελεύσεις δομών και τομέων συγκροτούνται με αποφάσεις των αντίστοιχων πολιτικών συμβουλίων και του γενικού συμβουλίου και δρουν ελεύθερα στο πλαίσιο των πολιτικών αποφάσεων προς εφαρμογή τους, εποπτευόμενα από το αρμόδιο και το γενικό συμβούλιο.
Τα συμβούλια δεν δίνουν εντολές, αλλά απευθύνουν αιτήματα στις υπάρχουσες ομάδες εργασίας, στις συνελεύσεις δομών, τομέων και θεμάτων και στις πολιτικές συλλογικότητες. Επιπλέον, τα συμβούλια δέχονται αιτήματα ανάληψης πρωτοβουλιών που τους απευθύνουν οι πολιτικές συλλογικότητες με την μορφή προτάσεων και αναλαμβάνουν την παραπομπή σε υπάρχουσες ομάδες εργασίας ή την συγκρότηση νέων. Κάθε σχετική αρνητική απόφαση πρέπει να αιτειολογείται εγγράφως.
Η ισχύς των πολιτικών συμβουλίων πάνω στ’άλλα όργανα δεν είναι εξωτερική (δεν είναι εξουσία), διότι δεν επιβάλουν έναν κεντρικό έλεγχο στη βάση, αλλά αντιθέτως τοποθετούν με τρόπο άμεσο τις πολιτικές διεργασίες της ομοσπονδιακής βάσης, την κοινή λειτουργία των πολιτικών συλλογικοτήτων, μέσα στις καθημερινές ομοσπονδιακές διαδικασίες. Ο όρος εκπροσώπησης των συλλογικοτήτων στα επιμέρους πολιτικά συμβούλια μόνο από πρόσωπα που συμμετέχουν σε ομάδα εργασίας της αντίστοιχης δομής ή τομέα (κάθε εκπρόσωπος να προέρχεται από την παραγωγή) θα λειτουργήσει επαυξητικά, προσφέροντας επιπλέον κίνητρο δραστηριοποίησης των πολιτικών συλλογικοτήτων κι ενισχύοντας την οριζοντιότητά τους στην βάση τους.
Συγκεκριμενοποιώντας τώρα ένα διαρθρωτικό σχέδιο, θεωρούμε ότι το γενικό συμβούλιο πρέπει να έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες στα εξής πεδία:
– Ομοσπονδιακός συντονισμός κατανεμημένων ή εστιασμένων παρεμβάσεων.
– Αλληλέγγυα επικοινωνία και συντονισμός με σχήματα αυτοοργανωμένης αντίστασης.
– Λήψη πρωτοβουλιών για άνοιγμα πεδίων (ταξικοί-κοινωνικοί αγώνες και εγχειρήματα) και συγκρότηση μετώπων όπου κυοφορείται η σύγκρουση.
– Διεθνής συντονισμός.
– Συγκρότηση τομέων σύμφωνα με τις αποφάσεις του συνεδρίου, κινητοποίηση, προσανατολισμός κι εποπτεία των τομέων.
– Ομοσπονδιακή αυτοάμυνα κι αλληλέγγυα άμυνα εντός κι εκτός ομοσπονδίας.
– Γενική εποπτεία των διαδικασιών:
Συνέπεια εφαρμογής πολιτικών αποφάσεων (αναγνώριση, κατανόηση και κοινοποίηση της πολιτικής ασυνέπειας, της κολλησιεργείας, της αδυναμίας ή των αντικειμενικών εμποδίων).
Ποιοτικά χαρακτηριστικά (συμμετοχικότητα-πρωτοβουλία-συνεργατικότητα,
διάλογος-αποφασιστικότητα-πρακτικότητα,
καινοτομία-συνθετικότητα-εξελικτικότητα).
Εξέλιξη δραστηριοτήτων, αποτελεσμάτων και ποιοτικών χαρακτηριστικών.
[Διαλεκτική της ανάγκης, της θέλησης και της ικανότητας]

Για όλα τα παραπάνω το γενικό πολιτικό συμβούλιο υποχρεούται να ορίζει τακτά και έκτακτα συντονιστικά όργανα, διαμορφώνοντας πάγιες διαδικασίες ανταπόκρισης σε έκτακτες καταστάσεις.
Προτείνουμε την καταγραφή των αποφάσεων των πολιτικών συμβουλίων σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι διαδικασίες και οι ευθύνες των οργάνων.
Με τον προτεινόμενο σκελετό εγγυητές της οριζοντιότητας και της ενότητας γίνονται οι συστατικές συλλογικότητες. Οι πολιτικές κοινότητες της βάσης έχουν την ευθύνη στο εσωτερικό τους μέσα σ’ένα συνθετικό περιβάλλον που αποτρέπει την ανάδυση προσχωμάτων κι ενισχύει τις εξελικτικές δυνατότητές τους. Με δεδομένο ότι μάλλον θα είναι ανέφικτο για τις περισσότερες πολιτικές συλλογικότητες ν’αποφασίζουν σε καθημερινό ρυθμό για όλα τα τρέχοντα ζητήματα, η ανάθεση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων από τις πολιτικές συλλογικότητες στους άμεσα ανακλητούς εκπροσώπους τους μέσα στα ομοσπονδιακά όργανα είναι έκφραση εμπιστοσύνης της κάθε πολιτικής ομάδας στο συλλογικό κεκτημένο της και είναι απαραίτητη για να χτιστεί η ευελιξία. Άλλωστε, κάθε πολιτική συλλογικότητα πρέπει να έχει το δικαίωμα να συμμετέχει σ’ένα αποφασιστικό όργανο με περισσότερους εκπροσώπους από έναν. Επικουρικά, τα ομοσπονδιακά πολιτικά όργανα μπορούν να καταγράφουν τη θεμιτή κινητικότητα των μελών μέσα στις ομοσπονδιακές δραστηριότητες, να αναφέρουν στο σύνολο των συλλογικοτήτων την ενδεχόμενη εμφάνιση αποκλειστικών εξειδικεύσεων και να δρομολογούν διεργασίες κυκλικότητας, συνεργατικότητας και διαδιδακτικής. Έτσι, τα πολιτικά συμβούλια θα είναι οι συνεχείς συνθετικές διαδικασίες των πολιτικών συλλογικοτήτων κι όχι προσωπικά οφίτσια.

Άλλες σχέσεις μεταξύ οργάνων:

-Κάθε τομέας κοινοποιεί κι ενημερώνει μια κατάσταση υλικών.

-Τα ειδικά αιτήματα προς άλλα όργανα απευθύνονται άμεσα από το ενδιαφερόμενο όργανο και διεκπαιρεώνονται εφόσον υπάρχει η δυνατότητα κι εφόσον δεν υπάρχει απόφαση αποκλειστικής δέσμευσης πόρων.
Γενικά, τα αιτήματα πρέπει να διαβιβάζονται από την συντομότερη διαδρομή.

-Σχετικά με την ενημέρωση των πολιτικών συμβουλίων από τα όργανα που βρίσκονται στην αρμοδιότητά τους, τα συμβούλια φροντίζουν για την επαφή τους με τ’άλλα όργανα, ώστε να μην παρακολλύεται το έργο των τελευταίων.

-Στις ομάδες εργασίας φαίνονται τα ελλείματα στην πρακτική οριζοντιότητα (πχ αδυναμία συγκρότησης μιας κατάλληλης ομάδας εργασίας ή παραμονή συγκεκριμένων ευθυνών στα ίδια πρόσωπα για μεγάλο χρονικό διάστημα). Τα αρμόδια πολιτικά συμβούλια έχουν την ευθύνη για την κυκλοφορία της γνώσης, της εμπειρίας και των ευθυνών.

Προτεινόμενοι τομείς:

– Κεντρικό ταμείο, με μια διαρκή οικονομική επιτροπή (μορφή πολιτικού συμβουλίου, δηλαδή, συμμετοχή εκπροσώπων αρκετών ομάδων και ευθύνες ομάδας εργασίας), που θα πρέπει να έχει αποκλειστικό δίκτυο επικοινωνίας με όλα τα όργανα. Εκτός από τις συχνές συνελεύσεις της επιτροπής να προβλεφθούν τακτές κι έκτακτες ανοιχτές συνελεύσεις του συγκεκριμένου τομέα με την ελεύθερη συμμετοχή μελών των πολιτικών συλλογικοτήτων.

– Τομέας προπαγάνδας, μ’ένα διαρκές πολιτικό συμβούλιο για κάθε μέσο (εφημερίδα, blog κλπ).

– Τομέας πολιτικών υποδομών. Γραφεία (λειτουργία πολιτικής υποδοχής). Στέγαση συνελεύσεων, συμβουλίων και ομάδων εργασίας. Επιμελητεία και τεχνικό εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων.

– Τομέας εσωτερικών επικοινωνιών. Ένα δικτυακό forum μπορεί να εξασφαλίσει ένα ενιαίο πεδίο διαλόγου, συντονισμού κι ενημέρωσης, με πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες.

– Επιτροπή εξωτερικών επικοινωνιών, η οποία έχει την ευθύνη των εισερχομένων και των εξερχομένων άμεσα ή εποπτεύοντας τις ειδικές επαφές των συντονιστικών, των δομών και των ομάδων εργασίας και επιμελείται τη διανομή εισερχομένων στο forum και προς τα επιμέρους όργανα.

* Υποσημείωση: Με πλάγια, ότι έχει προστεθεί διευκρινιστικά στο κείμενο που είχε κατατεθεί για την προσυνεδριακή συνάντηση του Φλεβάρη.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Μάρτης 2014

 

 

Πλαίσιο συγκεκριμενοποίησης και καταγραφής απόφασης συνεδρίου:
Περιγραφή συνθηκών: [Πολιτική οπτική] *
Ζητούμενο: [Πολιτική στόχευση] *
[Θεμελιακή Δραστηριότητα ή Επιτρεπτή Πρωτοβουλία] *

Αρμόδια αποφασιστικά όργανα: [Συγκρότηση και λειτουργία συμβουλίων. Τακτικότητα συνελεύσεων. Χρονοδιαγράμματα δραστηριοτήτων. Απαιτούμενες συμφωνίες από τις συνελεύσεις των συλλογικοτήτων (προκατατεθημένες διαθεσιμότητες κι επιστροφή αποφάσεων στις συλλογικότητες προς επικύρωση).] *
Όργανα εργασίας: [Υπάρχοντα ή νέα. Τομείς, Δομές, Ομάδες Εργασίας, Θεματικές συνελεύσεις, Συντονιστικά] *
Απαραίτητες μέθοδοι δράσης: [Θεμελιακές Δραστηριότητες] *

Ενδεικνυόμενες μέθοδοι δράσης: [Επιτρεπτές Πρωτοβουλίες, αλλά και προτάσεις για τις Θεμελιακές Δραστηριότητες] *
Σχέσεις και διαδικασίες οργάνων:

Περιορισμοί:

Ειδικές επισημάνσεις: [+Διαδικασία απόφασης: Γενική συναίνεση (Απόλυτη Ομοψηφία), κοινή συναίνεση (Απόλυτη Πλειοψηφία ν-1) μετά από χρονικό όριο, ψηφοφορία μετά από Hung Jury, ψηφοφορία Επείγοντος, Αναθεωρητική πρόταση ή Ένσταση, μεταφορές Βαθμίδων)] *
Πλαίσιο συγκεκριμενοποίησης και καταγραφής απόφασης συμβουλίου:
Περιγραφή συνθηκών:
Ζητούμενο: [Θεμελιακή Δραστηριότητα ή Επιτρεπρή πρωτοβουλία. Επείγον και προσωρινότητα ή Μη Επείγον] *
+[Συγκεκριμενοποίηση χώρων, χρόνων και βαθμών]
Αρμόδια αποφασιστικά όργανα: [Υπόλογα Συμβούλια και αποφασιστικές αρμοδιότητεςτων Ομάδων Εργασία] *
Όργανα εργασίας: [Υπάρχοντα ή νέα. Τομείς, Δομές, Ομάδες Εργασίας, Θεματικές συνελεύσεις, Συντονιστικά] *
Απαραίτητες μέθοδοι δράσης: [Πρακτική συγκεκριμενοποίηση] *

Ενδεικνυόμενες μέθοδοι δράσης:

Σχέσεις και διαδικασίες οργάνων:

Περιορισμοί:

Ειδικές επισημάνσεις: [+Διαδικασία απόφασης: Γενική συναίνεση (Απόλυτη Ομοψηφία), κοινή συναίνεση (Απόλυτη Πλειοψηφία ν-1) μετά από χρονικό όριο, ψηφοφορία μετά από Hung Jury, ψηφοφορία Επείγοντος, Αναθεωρητική πρόταση ή Ένσταση, μεταφορές Βαθμίδων)] *

Προτάσεις για την μορφή και τις αρμοδιότητες των οργάνων (Οκτώβρης 2014)

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
για τον προσυνεδριακό διάλογο της ΑΠΟ στο θέμα ΔΟΜΗ
με βάση τις υπάρχουσες οριστικές συμφωνίες (10/’14)

Οι αρμοδιότητες των οργάνων (συμπεριλαμβανομένου του διαρκούς οργάνου και των τοπικών/ θεματικών/ εργαλείων) και τα χρονικά όρια σύγκλησης τους:

Επισήμανση: Ότι είναι με italics ή και υπογραμμισμένο αποτελεί πρόταση συμφωνίας. Ότι είναι σε εισαγωγικά κατατίθεται με την προτεινόμενη διατύπωσή του (μπούλετς).Τα επιμέρους θέματα έχουν μπει με μια δομική σειρά, ώστε να διευκολύνουμε την κατανόηση.

Τομείς και Δομές

Θεωρούμε ότι για να λειτουργεί η ΑΠΟ σταθερά και άμεσα, χρειάζονται ορισμένες σταθερές δραστηριότητες και διαδικασίες. Όλες οι δραστηριότητες της ΑΠΟ υλοποιούνται από τις πολιτικές συλλογικότητες και τις Ομάδες Εργασίας, αλλά το έργο τους, τα πρακτικά πλαίσιά τους και οι μεταξύ τους σχέσεις πρέπει να προσδιορίζονται από ένα ενιαίο οργανωτικό σχέδιο. Έτσι, διακρίνουμε δυο ενδιάμεσες λειτουργικές βαθμίδες ως εξής:
Ο Τομέας αποτελεί ένα οργανικό σύνολο επιτέλεσης συγκεκριμένου πολιτικού έργου. Μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές πρακτικές διαδικασίες. Πχ, ο Τομέας Προπαγάνδας μπορεί να συμπεριλαμβάνει έντυπα και ψηφιακά μέσα.
Η Δομή αποτελεί ένα σύνολο πρακτικών διαδικασιών. Πχ, το ψηφιακό μέσο ή η εφημερίδα ή το forum ή οι διαδικασίες συντονισμού και προετοιμασίας μιας κινητοποίησης.
Το έργο του Τομέα μπορεί να υλοποιείται από διαφορετικές Δομές ή άμεσα από μια Ομάδα Εργασίας. Μια Δομή μπορεί να εκτελεί έργο για διαφορετικούς Τομείς (πχ το forum). Η Δομή μπορεί να περιλαμβάνει διαφορετικές Ομάδες Εργασίας.

Προτείνουμε τους εξής Τομείς:

– Κεντρικό ταμείο, με μια διαρκή οικονομική επιτροπή (μορφή Συμβουλίου, δηλαδή, συμμετοχή εκπροσώπων αρκετών ομάδων και ευθύνες Ομάδας Εργασίας), που θα πρέπει να έχει αποκλειστικό δίκτυο επικοινωνίας με όλα τα όργανα. Εκτός από τις συχνές Συνελεύσεις της επιτροπής να προβλεφθούν τακτές κι έκτακτες ανοιχτές Συνελεύσεις του συγκεκριμένου Τομέα με την ελεύθερη συμμετοχή μελών των πολιτικών συλλογικοτήτων.

– Τομέας προπαγάνδας, μ’ένα διαρκές Συμβούλιο για κάθε μέσο (εφημερίδα, blog κλπ).

– Τομέας πολιτικών υποδομών. Γραφεία (λειτουργία πολιτικής υποδοχής). Στέγαση συνελεύσεων, συμβουλίων και ομάδων εργασίας. Επιμελητεία και τεχνικό εκδηλώσεων και κινητοποιήσεων.

– Τομέας εσωτερικών επικοινωνιών. Ένα δικτυακό forum μπορεί να εξασφαλίσει ένα ενιαίο πεδίο διαλόγου, συντονισμού κι ενημέρωσης, με πρόσβαση σε όλες τις διαθέσιμες πληροφορίες.

– Επιτροπή εξωτερικών επικοινωνιών, η οποία έχει την ευθύνη των εισερχομένων και των εξερχομένων άμεσα ή εποπτεύοντας τις ειδικές επαφές των Συντονιστικών, των Δομών και των Ομάδων Εργασίας και επιμελείται τη διανομή εισερχομένων στο forum και προς τα επιμέρους όργανα.

Κρίνουμε απαραίτητο για την εκκίνηση της ΑΠΟ ήδη πριν το πρώτο Συνέδριο την συγκρότηση Ταμείου.
Θεωρούμε ως απαραίτητους για την εκκίνηση της ΑΠΟ μετά το πρώτο Συνέδριο τους Τομείς εσωτερικών επικοινωνιών, εξωτερικών επικοινωνιών και πολιτικών υποδομών και τις Δομές forum και κινητοποιήσεων (Τοπικά Συντονιστικά). (Για καλύτερη κατανόηση επισυνάπτουμε πάλι το παράδειγμα οργανογράμματος: ΑΠΟ-FRAME συν.pdf).

Συνελεύσεις:

Οι ειδοποιές αποδόσεις της συνέλευσης ως μεθόδου συλλογικής οργάνωσης, ειδικά όταν έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες, είναι η συνθετική-εξελικτική πολυμορφία που παράγεται με τον ελεύθερο διάλογο, η ενδυνάμωση της κοινότητας και η συνευθύνη που προάγεται με την δημόσια ζύμωση. Τα χαρακτηριστικά της οριζόντιας συνέλευσης δυναμοποιούν την συλλογική ευφυϊα και την ενότητα στην δράση.

Προτείνουμε τα εξής:

« Σε κάθε οργανωτικό σχήμα της ομοσπονδίας πρέπει να λειτουργεί μια συνέλευση στην οποία εκπροσωπούνται όλες οι συμμετέχουσες συλλογικότητες και μια γενική συνέλευση στην οποία συναντιούνται όλοι όσοι συμμετέχουν στο συγκεκριμένο οργανωτικό σχήμα.
Ονομάζουμε Συμβούλιο την διαρκή διαδικασία αποφασιστικού-εκτελεστικού διαλόγου μεταξύ των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στην ΑΠΟ, στους Τομείς και στις Δομές της (Γενικό, Τομέα ή Δομής). Ονομάζουμε Συνέλευση την συνάντηση όλων των συμμετεχόντων προσώπων στην ΑΠΟ (Ολομέλεια), στους Τομείς (Γενική Συνέλευση Τομέα), στις Δομές (Γενική Συνέλευση Δομής) ή σ’ένα θεματικό πεδίο (Θεματική Συνέλευση). Κάθε Συμβούλιο επίσης, πραγματοποιεί δικές του τακτικές συνελεύσεις, όπου συζητούν και συναποφασίζουν άμεσα (είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια ζώσης) οι εκπρόσωποι των συλλογικοτήτων. Ακόμα, οι Ομάδες Εργασίας λειτουργούν με οριζόντιο διάλογο, συναπόφαση και συνευθύνη.
Η Ολομέλεια του Συνεδρίου αποτελεί το συλλογικότερο όργανο της ΑΠΟ και στην συνέχεια η Συνδιάσκεψη και το Γενικό Συμβούλιο.
Η Συνέλευση της Ομάδας Εργασίας, της Δομής, του Τομέα ή του Θεματικού πεδίου έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες πάνω στο πρακτικό έργο της, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη και το Γενικό Συμβούλιο, εφόσον οι αποφάσεις της δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων, του Γενικού Συμβουλίου και άλλων Συμβουλίων ακόμα κι εκτός της αρμοδιότητάς τους.
Η Συνέλευση έχει και συμβουλευτική ευθύνη προς τα Συμβούλια και το Συνέδριο.
Όλες οι συνελεύσεις τειρούν γραμματεία. »

Γενικές διατυπώσεις ΔΟΜΗΣ για την οριζόντια λειτουργία της ΑΠΟ:

« Κάθε Πρόταση που κατατίθεται σε συλλογικό όργανο κοινοποιείται σε όλη την οργάνωση μέσω του forum.
Κάθε όργανο της ΑΠΟ τηρεί γραμματεία των αποφάσεων και των δραστηριοτήτων του κι ενημερώνει το σύνολο της ΑΠΟ μέσω του forum.
Κάθε Τομέας και κάθε Δομή κοινοποιεί κι ενημερώνει μια κατάσταση υλικών.
Κάθε μέλος της ΑΠΟ πρέπει να έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει την συνέλευση οποιουδήποτε οργάνου, ακόμα και μιας συλλογικότητας που αναλαμβάνει ένα έργο για την ΑΠΟ. » (Δ1)

« Τα ειδικά αιτήματα προς άλλα όργανα απευθύνονται άμεσα από το ενδιαφερόμενο όργανο και διεκπεραιώνονται εφόσον υπάρχει η δυνατότητα κι εφόσον δεν υπάρχει απόφαση αποκλειστικής δέσμευσης πόρων. » (Δ2)
(Γενικά, τα αιτήματα πρέπει να διαβιβάζονται από την συντομότερη διαδρομή).

Συνέδριο

Έχουμε ήδη συναποφασίσει ότι « στο συνέδριο θα αποφασίζονται οι γενικές κατευθύνσεις και οι βασικοί στόχοι της οργάνωσης, τα εργαλεία και τα όργανα για την υλοποίηση των αποφάσεων » κι εμείς προτείναμε τα όργανα να μην αποφασίζονται μόνο απ’το Συνέδριο (έχει καταγραφεί σε αστερίσκο). Η Συνδιάσκεψη και τα Συμβούλια να μπορούν να συγκροτούν Ομάδες Εργασίας και να ορίζουν Συνελεύσεις, τακτικά κι έκτακτα.

Α. Προτείνουμε να προστεθούν τα εξής σχετικά με το Συνέδριο:
« Οι συνεδριακές διαδικασίες υλοποιούνται από το σύνολο των πολιτικών συλλογικοτήτων της ΑΠΟ με την πρακτική συμβολή ειδικών Ομάδων Εργασίας και συνθέτουν ένα πλαίσιο αποφάσεων που επικυρώνονται από την Γενική Ολομέλεια κι έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι το επόμενο Συνέδριο (ή με άλλη διατύπωση, για όσο δεν αναθεωρούνται από επόμενο Συνέδριο).
‘Ολα τα όργανα της ΑΠΟ είναι υπόλογα στο Συνέδριο. Όλες οι εκτελεστικές αποφάσεις και οι δραστηριότητες των ομοσπονδιακών οργάνων (απαιτείται να) υπηρετούν τις αποφάσεις του Συνεδρίου. Κάθε όργανο έχει την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίζει ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων του Συνεδρίου, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, εφόσον οι ενέργειές του δεν αντίκεινται στο Καταστατικό, στις αποφάσεις των Συνεδρίων και γενικά των συλλογικότερων από αυτό οργάνων.
Το Συνέδριο μπορεί να αναλάβει κάθε αρμοδιότητα των υπόλογων οργάνων και να λάβει σχετικές αποφάσεις με τον συμφωνημένο τρόπο λήψης απόφασης που αντιστοιχεί στο εκάστοτε ζήτημα. Οι αποφάσεις του Συνεδρίου επί της Τακτικής δεν μπορούν να αναιρεθούν από υπόλογα όργανα.
Για την σαφή, συνεπή προς τις αποφάσεις του Συνεδρίου και αποτελεσματική λειτουργία των εκτελεστικών οργάνων της ΑΠΟ με τρόπο ανοιχτό, ισότιμο και οριζόντια ελεγχόμενο, προσδιορίζεται η παρακάτω διαδικασία διαμόρφωσης πλαισίων για τις αποφασιστικές αρμοδιότητες των εκτελεστικών οργάνων:
α. Καθορίζονται αποφασιστικές διαδικασίες και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων για όλα τα συλλογικά όργανα (Συνέδριο, Συνδιασκέψεις, Διαρκές Γενικό Συμβούλιο των πολιτικών συλλογικοτήτων, Ομάδες Εργασίας, Συμβούλια εκπροσώπων και Γενικές Συνελεύσεις ανά Δομή και Τομέα).
β. Το Συνέδριο διαμορφώνει το Καταστατικό πλαίσιο, αλλά και ειδικά ή επιμέρους πλαίσια προσδιορισμού των αποφασιστικών αρμοδιοτήτων των εκτελεστικών οργάνων.
γ. Κάθε απόφαση Συνεδρίου για την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, την ΤΑΚΤΙΚΗ ή την ΔΟΜΗ συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και καταγράφεται σε ειδικό έντυπο (όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος).
δ. Κάθε απόφαση οποιαδήποτε βαθμίδας της ΑΠΟ πρέπει να ορίζει την διάρκεια της ισχύος της, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο.» (ΣΕ1)

« Με αποφάσεις Συνεδρίου μπορούν να αποδίδονται αρμοδιότητες σε άλλα όργανα επί της Τακτικής.
Με αποφάσεις Συνεδρίου μπορούν να αποδίδονται αρμοδιότητες στην Συνδιάσκεψη επί της Δομής και της Τακτικής.
Με αποφάσεις Συνεδρίου μπορούν να αποδίδονται αρμοδιότητες στο Γενικό Συμβούλιο επί της Τακτικής και στοιχείων της Δομής που εμπίπτουν αποκλειστικά στην Τακτική (δημιουργία Ομάδων Εργασίας, οργάνωση Τομέων, Δομών και των αρμόδιων συλλογικών οργάνων -Συμβούλια και Συνελεύσεις-). » (ΣΕ2)

(Συνέχεια για το Συνέδριο, στην επόμενη σελίδα)
Β. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για το Συνέδριο:
1. Αποχώρηση, αποπομπή και ένταξη πολιτικών συλλογικοτήτων.
2. Αναθεωρητικές προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
3. Νέες προτάσεις για τις ΑΡΧΕΣ, τις ΘΕΣΕΙΣ και την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ.
4. Αναθεωρητικές προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
5. Νέες προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ.
6. Αναθεωρητικές προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
7. Αναθεωρητικές προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
8. Νέες προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
9. Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων.

* Αποφάσεις ή προτάσεις τακτικών οργάνων που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα τακτικής και μεθοδολογίας.

Συνδιάσκεψη

Έχουμε ήδη συναποφασίσει ότι « η Συνδιάσκεψη επανεκτιμά τις τακτικές, ασχολείται με τα τρέχοντα λειτουργικά ζητήματα, κάνει τον ενδιάμεσο απολογισμό δράσεων και προετοιμάζει νέες ». Προτείνουμε την προσθήκη όρων που θα συγκεκριμενοποιούν περισσότερο τις αρμοδιότητες των Συνδιασκέψεων:

Α.
« Η Συνδιάσκεψη μπορεί:
Να αποφασίσει για την ένταξη ή την αποπομπή πολιτικών συλλογικοτήτων στην ή από την ΑΠΟ.
Να αναπτύξει και να διορθώσει τα κείμενα των συμφωνημένων από το Συνέδριο ΘΕΣΕΩΝ κατόπιν απόφασης του Συνεδρίου.
Να αποφασίσει την δημιουργία Τομέων, Δομών και των αρμόδιων Συμβουλίων (συνελεύσεις εκπροσώπων των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν στον Τομέα ή στην Δομή, όπως το εξηγούμε παραπάνω), στα πλαίσια και με τους όρους των αποφάσεων των Συνεδρίων.
Να αναλάβει κάθε αρμοδιότητα των υπόλογων οργάνων και να λάβει σχετικές αποφάσεις με τον συμφωνημένο τρόπο λήψης απόφασης που αντιστοιχεί στο εκάστοτε ζήτημα. Οι αποφάσεις της Συνδιάσκεψης επί της Τακτικής δεν μπορούν να αναιρεθούν από υπόλογα όργανα.
Η Έκτακτη Συνδιάσκεψη μπορεί επιπλέον να αναπροσαρμόσει στις πραγματικές συνθήκες την άμεση στρατηγική της ΑΠΟ σύμφωνα με την μακρόχρονη Στρατηγική που αποφασίζεται στα Συνέδρια, εφόσον έχει συγκληθεί γι’αυτόν τον σκοπό. »

Β. Προτείνουμε, κάθε απόφαση Συνδιάσκεψης για την ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, την ΤΑΚΤΙΚΗ ή την ΔΟΜΗ να συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και να καταγράφεται σε ειδικό έντυπο, όπως και για το Συνέδριο, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι ομοσπονδιακές διαδικασίες και οι ευθύνες των οργάνων.

Γ. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για την Συνδιάσκεψη:
1. Αποχώρηση, αποπομπή και ένταξη πολιτικών συλλογικοτήτων.
2. Αναθεωρητικές Προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ (υπόλογα στο Καταστατικό).
3. Νέες Προτάσεις για την ΤΑΚΤΙΚΗ και την ΔΟΜΗ (υπόλογα στο Καταστατικό).
4. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
5. Αναθεωρητικές Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
6. Νέες Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
7. Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων.

* Αποφάσεις ή προτάσεις τακτικών οργάνων που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα τακτικής και μεθοδολογίας.

Γενικό Συμβούλιο
(Διαρκές αποφασιστικό όργανο, υπόλογο του Συνεδρίου)

Το Γενικό Συμβούλιο αποτελεί τον διαρκή κοινό τόπο όλων των πολιτικών συλλογικοτήτων.
Για τις αρμοδιότητες και την λειτουργία (τακτικότητα και διαδικασία) του Γενικού Συμβουλίου προτείνουμε:

Α.
« 1. Στο Γενικό Συμβούλιο κατατίθενται οι Ενστάσεις ως προς την παραμονή συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ και το Γενικό Συμβούλιο αποφασίζει την μεταφορά ή μη του ζητήματος στην Ολομέλεια (πλησιέστερο Συνέδριο ή Συνδιάσκεψη) ή και την προσωρινή παύση συμμετοχής των εγκαλούμενων συλλογικοτήτων.
2. Το Γενικό Συμβούλιο επικυρώνει τις επαρκείς προτάσεις δοκιμαστικής υποδοχής συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ και τις επαρκείς προτάσεις παύσης της δοκιμαστικής συμμετοχής μέχρι την πλησιέστερη Ολομέλεια.
3. Το Γενικό Συμβούλιο προετοιμάζει το Συνέδριο και την Συνδιάσκεψη (την ατζέντα, το πρόγραμμα, την οργάνωσή των εργασιών).
4. Το Γενικό συμβούλιο λαμβάνει αποφασιστικές αρμοδιότητες από το Συνέδριο. Το Γενικό Συμβούλιο έχει την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίζει ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, εφόσον οι ενέργειές του δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων και των Συνδιασκέψεων.
5. Το Γενικό Συμβούλιο συγκροτεί, οργανώνει, συντονίζει και ελέγχει Τομείς και Δομές σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου ή και της Συνδιάσκεψης.
6. Το Γενικό Συμβούλιο δίνει ειδικές αρμοδιότητες, συντονίζει κι ελέγχει τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών κι έχει ευθύνη και άμεση αποφασιστική ισχύ για την δραστηριότητά τους.
7. Το Γενικό Συμβούλιο μπορεί να συγκεκριμενοποιεί τα πλαίσια και τους όρους δράσης που έχουν θέσει το Συνέδριο και η Συνδιάσκεψη.
8. Το Γενικό Συμβούλιο ελέγχει τα Τοπικά Συντονιστικά κι έχει ευθύνη και άμεση αποφασιστική ισχύ για την δραστηριότητά τους.
9. Το Γενικό Συμβούλιο διαμορφώνει συνεχείς διαδικασίες ανταπόκρισης σε έκτακτες καταστάσεις και γι’αυτό τον σκοπό μπορεί να ορίζει τακτά και έκτακτα συντονιστικά όργανα (ειδικές Ομαδες Εργασίας) έχοντας ευθύνη και άμεση αποφασιστική ισχύ για την δραστηριότητά τους.
10. Το Γενικό Συμβούλιο δέχεται κι εξετάζει Προτάσεις από τις πολιτικές συλλογικότητες και αιτήματα ανάληψης πρωτοβουλιών με την μορφή συγκεκριμένων Προτάσεων από τα Τοπικά Συντονιστικά.
11. Το Γενικό Συμβούλιο δέχεται κι εξετάζει Προτάσεις κι Ενστάσεις επί Προτάσεων που μεταφέρονται από υπόλογα όργανα.
12. Το Γενικό Συμβούλιο απευθύνει Αιτήματα στα υπόλογα όργανα ή και συγκροτεί νέες Ομάδες Εργασίας, για την υλοποίηση των αποφάσεών του. Οι εκπρόσωποι των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν ευθύνη να μεταφέρουν τις αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου στις ολομέλειές τους, για την υλοποίηση των διαρκών και των έκτακτων δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κάθε συλλογικότητα.
13. Το Γενικό Συμβούλιο έχει την ευθύνη για την ομόφωνη επικύρωση του πολιτικού λόγου που διαμορφώνεται στα αρμόδια όργανα της ΑΠΟ σύμφωνα με τις ΘΕΣΕΙΣ της.
14. Το Γενικό Συμβούλιο δέχεται και εξετάζει Ενστάσεις που καταθέτει άμεσα μια πολιτική συλλογικότητα επί αποφάσεων ή πράξεων οποιουδήποτε υπόλογου οργάνου.
15. Το Γενικό Συμβούλιο έχει σταθερές αποφασιστικές αρμοδιότητες στα εξής πεδία:
– Ομοσπονδιακός συντονισμός κατανεμημένων ή εστιασμένων παρεμβάσεων.
– Αλληλέγγυα επικοινωνία και συντονισμός με σχήματα αυτοοργανωμένης αντίστασης.
– Λήψη πρωτοβουλιών για άνοιγμα πεδίων (ταξικοί-κοινωνικοί αγώνες και εγχειρήματα) και συγκρότηση μετώπων όπου κυοφορείται η σύγκρουση.
– Διεθνής συντονισμός.
– Ομοσπονδιακή αυτοάμυνα κι αλληλέγγυα άμυνα εντός κι εκτός ομοσπονδίας.
– Γενική εποπτεία των ομοσπονδιακών δραστηριοτήτων και διαδικασιών:
Συνέπεια εφαρμογής πολιτικών αποφάσεων (αναγνώριση, κατανόηση και κοινοποίηση της πολιτικής ασυνέπειας, της κολλησιεργείας, της αδυναμίας ή των αντικειμενικών εμποδίων).
Ενίσχυση ποιοτικών χαρακτηριστικών
(συμμετοχικότητα-πρωτοβουλία-συνεργατικότητα,
διάλογος-αποφασιστικότητα-πρακτικότητα,
καινοτομία-συνθετικότητα-εξελικτικότητα).
Εξέλιξη δραστηριοτήτων, αποτελεσμάτων και ποιοτικών χαρακτηριστικών.
[Διαλεκτική της ανάγκης, της θέλησης και της ικανότητας] »

Επιπλέον, σχετικά με την λειτουργία του διαρκούς οργάνου: (ΓΣ16)
« Οι αποφάσεις που αφορούν την λειτουργία του Γενικού Συμβουλίου δεν εμπίπτουν στα ζητήματα Τακτικής κι οπότε λαμβάνονται ομόφωνα (εφόσον προϋποθέτουν την δεσμευτική συμμετοχή όλων των εκπροσωπούμενων συλλογικοτήτων).
Το Συνέδριο αποφασίζει για την ελάχιστη συχνότητα συνεδρίασης (είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια ζώσης) του Γενικού Συμβουλίου, το οποίο συγκεκριμενοποιεί τους ρυθμούς του ανάλογα στις επίκαιρες ανάγκες.
Κάθε πολιτική συλλογικότητα μπορεί κι ενδείκνυται για λόγους οριζόντιας ισονομίας και συνεξέλιξης, να αλλάζει τους εκπροσώπους της στις συνεδριάσεις του Γενικού Συμβουλίου. Σε κάθε συνεδρίαση μπορούν να παρακολουθούν τον διάλογο και να παρεμβαίνουν περισσότεροι από έναν εκπρόσωποι για κάθε συλλογικότητα, τηρώντας τα συμφωνημένα κοινά χρονικά όρια παρέμβασης για κάθε συλλογικότητα.
Ο αποφασιστικός διάλογος του Γενικού Συμβουλίου υλοποιείται συνεχώς μέσω του forum με βήματα προκαθορισμένης διάρκειας για κάθε Πρόταση (πρωτολογίες, δευτερολογίες, σύνθεση, απόφαση). Για κάθε κατατιθέμενη Πρόταση οι απαντητικές τοποθετήσεις των συλλογικοτήτων (πρωτολογίες) κατατίθενται στο forum μέχρι την συμπλήρωση τριών εβδομάδων. Αν δεν έχει προκύψει συμφωνία, οι επόμενες τοποθετήσεις (δευτερολογίες) κατατίθενται στο forum μέχρι την συμπλήρωση δυο ακόμα εβδομάδων. Αν δεν έχει προκύψει συναίνεση δίνεται άλλη μια εβδομάδα για την διαμόρφωση συνθετικών Προτάσεων. Η αποφασιστική ψηφοφορία διαρκεί άλλη μια εβδομάδα. Αν σε οποιαδήποτε φάση του αποφασιστικού κύκλου του Γενικού Συμβουλίου μεσολαβήσει συνεδρίαση του, οι διαδικασίες ολοκληρώνονται κατά την συνεδρίαση. » (Σύνολο 3 με 7 εβδομάδες. Οι συνεδριάσεις μπορούν να μικρύνουν κατά πολύ τους απαιτούμενους χρόνους.)

Β. Κάθε απόφαση του Γενικού Συμβουλίου να συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και να καταγράφεται σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι αρμοδιότητες των επιμέρους οργάνων, όπως και τα πλαίσια και οι όροι δράσης τους.

Γ. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για το Γενικό Συμβούλιο:
1. Παύση δοκιμαστικής υποδοχής.
2. Ενστάσεις ως προς την παραμονή ορισμένων συλλογικοτήτων στην ΑΠΟ.
3. Επικύρωση δοκιμαστικής υποδοχής.
4. Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων.
5. Συγκεκριμένα αιτήματα Συνεδρίου ή Συνδιάσκεψης.
6. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
7. Αναθεωρητικές Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
8. Νέες Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
9. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί προηγούμενων αποφάσεων του Γενικού Συμβουλίου.
10. Νέες Προτάσεις συλλογικοτήτων.

* Αποφάσεις ή προτάσεις τακτικών οργάνων που αφορούν συγκεκριμένα ζητήματα τακτικής και μεθοδολογίας.

Συμβούλια Τομέων και Δομών

Όπως έχουμε εξηγήσει σε προηγούμενες γραπτές τοποθετήσεις μας, τα συμβούλια των πολιτικών συλλογικοτήτων είναι απαραίτητα για να υπάρχει συνέχεια μεταξύ των πολιτικών συμφωνιών και της δράσης, με συνεχή και άμεση πολιτική παρουσία. Συνοψίζουμε σ’ένα σύνθημα τον αναγκαίο οργανωτικό προσανατολισμό: Καθημερινή προσαρμογή στον επαναστατικό σκοπό, προσαρμογή στην καθημερινότητα, συνεχής εξέλιξη. Επίσης, τα πολιτικά συμβούλια είναι απαραίτητα για την διασφάλιση της οριζοντιότητας.
Στο πρώτο στάδιο δημιουργίας της ομοσπονδιακής δομής οι αρμοδιότητες των Συμβουλίων Τομέων και Δομών μπορεί να διεκπεραιώνονται από το Γενικό Συμβούλιο και τις Ομάδες Εργασίας, αλλά με την ανάπτυξη πολλαπλών και σύνθετων δραστηριοτήτων, είναι απαραίτητο να διασφαλιστούν ταυτόχρονα η πολιτική ενότητα κι ευελιξία κι ο οριζόντιος έλεγχος, προλαμβάνοντας τόσο τη φεουδαλοποίηση των οργάνων και των δραστηριοτήτων (ανεξέλεγκτοι θύλακες), όσο και την αδρανοποίηση λόγω υπερφόρτωσης του Γενικού Συμβουλίου.
Για τον συντονισμό και τον πολιτικό έλεγχο των Τομέων, των Δομών και των Ομάδων Εργασίας προτείνουμε τα εξής:

Α.
« 1. Κάθε Τομέας της ΑΠΟ και ορισμένες Δομές λειτουργούν με πολιτικά Συμβούλια τα οποία απαρτίζονται από ανακλητούς εκπροσώπους των συλλογικοτήτων που συμμετέχουν σε Ομάδες Εργασίας του συγκεκριμένου Τομέα ή Δομής. Κάθε συλλογικότητα έχει την ευθύνη για την κύκλιση των μελών της που συμμετέχουν σε Ομάδες Εργασίας, στα αντίστοιχα Συμβούλια.
2. Το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη και το Γενικό Συμβούλιο μπορούν ν’αποφασίζουν την συγκρότηση Συμβουλίου Δομής. Το Γενικό Συμβούλιο αποφασίζει για την ελάχιστη συχνότητα συνεδρίασης κάθε Συμβουλίου, το οποίο συγκεκριμενοποιεί τους ρυθμούς του ανάλογα στις επίκαιρες ανάγκες.
3. Τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών αναλαμβάνουν ειδικές αρμοδιότητες, συντονίζονται και ελέγχονται από το Γενικό Συμβούλιο. Τα Συμβούλια έχουν την ευθύνη και την ελευθερία ν’αποφασίζουν ότι απαιτείται για την υλοποίηση των αποφάσεων των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων και του Γενικού Συμβουλίου, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη ή και το Γενικό Συμβούλιο, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων, του Γενικού Συμβουλίου και άλλων Συμβουλίων ακόμα κι εκτός της αρμοδιότητάς τους.
4. Τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών συγκροτούν, οργανώνουν, συντονίζουν και ελέγχουν Ομάδες Εργασίας υπό την εποπτεία του συνόλου της ΑΠΟ και υπό την άμεση αποφασιστική ισχύ του Γενικού Συμβουλίου. Με το ίδιο πλαίσιο ορίζουν την διάρκεια λειτουργίας των Ομάδων Εργασίας που έχουν συγκροτήσει.
Τα Συμβούλια των Τομέων και των Δομών συγκαλούν Γενικές και Θεματικές Συνελεύσεις σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συνεδρίου, της Συνδιάσκεψης και του Γενικού Συμβουλίου.
5. Τα Συμβούλια δέχονται κι εξετάζουν Προτάσεις από τις πολιτικές συλλογικότητες και αιτήματα ανάληψης πρωτοβουλιών με την μορφή συγκεκριμένων Προτάσεων από τις Ομάδες Εργασίας.
6. Τα Συμβούλια των Τομέων δέχονται κι εξετάζουν Προτάσεις κι Ενστάσεις επί Προτάσεων που μεταφέρονται από τα Συμβούλια των Δομών και τις Ομάδες Εργασίας. Τα Συμβούλια των Δομών δέχονται κι εξετάζουν Προτάσεις κι Ενστάσεις επί Προτάσεων που μεταφέρονται από τις Ομάδες Εργασίας.
7. Τα Συμβούλια απευθύνουν Αιτήματα στα υπόλογα όργανα (από τους Τομείς, στις Δομές κι από τους Τομείς και τις Δομές, άμεσα στις Ομάδες Εργασίας και στις Γενικές Συνελεύσεις) ή και συγκροτούν νέες Ομάδες Εργασίας, για την υλοποίηση των αποφάσεών τους. Οι εκπρόσωποι των πολιτικών συλλογικοτήτων έχουν ευθύνη να μεταφέρουν τις αποφάσεις των Συμβουλίων στις ολομέλειέςτους, για την υλοποίηση των διαρκών και των έκτακτων δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κάθε συλλογικότητα.
8. Ο αποφασιστικός διάλογος κάθε Συμβουλίου υλοποιείται με τους ίδιους τρόπους που λειτουργεί το Γενικό Συμβούλιο. »

Β. Κάθε απόφαση Συμβουλίου να συγκεκριμενοποιείται σύμφωνα μ’έναν σταθερό σκελετό και να καταγράφεται σε ειδικό έντυπο, όπως αυτό που παραθέτουμε στο τέλος, ώστε να προσδιορίζονται με σαφήνεια οι αρμοδιότητες των Ομάδων Εργασίας, όπως και τα πλαίσια και οι όροι δράσης τους.

Γ. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά αποφασιστικών ζητημάτων για τα Συμβούλια Τομέων και Δομών:
1. Συγκεκριμένα αιτήματα Συνεδρίου, Συνδιάσκεψης, Γενικού Συμβουλίου.
2. Συγκεκριμένα αιτήματα άλλων Συμβουλίων.
3. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί αποφάσεων υπόλογων οργάνων.*
4. Αναθεωρητικές Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
5. Νέες Προτάσεις μεταφερόμενες από υπόλογα όργανα.*
6. Αναθεωρητικές Προτάσεις επί προηγούμενων αποφάσεων του Συμβουλίου.
7. Νέες Προτάσεις συλλογικοτήτων.

* Εκτελεστικές αποφάσεις ή προτάσεις υπόλογων Ομάδων Εργασίας, αν πρόκειται για Συμβούλιο Δομής, ή και υπόλογων Συμβουλίων Δομών, αν πρόκειται για Συμβούλιο Τομέα.

Ομάδες Εργασίας

Προτείνουμε τα εξής:

Α.
« 1. Οι Ομάδες Εργασίας συγκροτούνται με αποφάσεις του Συνεδρίου ή της Συνδιάσκεψης ή του Γενικού Συμβουλίου ή των αρμόδιων Συμβουλίων ή μιας Γενικής Συνέλευσης Τομέα ή Δομής.
2. Η διάρκεια λειτουργίας κάθε Ομάδας Εργασίας και η αναγκαία εναλλαγή συμμετοχών σε αυτήν ορίζονται από το Συμβούλιο που αποφάσισε τη συγκρότησή της, με όλα τα κριτήρια που εμπίπτουν στην αρμοδιότητά του.
3. Κάθε Ομάδα Εργασίας στελεχώνεται από μέλη τουλάχιστον δυο συλλογικοτήτων.*
4. Οι πολιτικές συλλογικότητες έχουν την ευθύνη να συνεισφέρουν στις Ομάδες Εργασίας με τις δηλωμένες διαθεσιμότητες συμμετοχής τους και τους διαθέσιμους πόρους τους, στον βαθμό που έχουν συναινέσει (μέσω των εκπροσώπων τους στα Συμβούλια) στις συγκεκριμένες αποφάσεις. Οι συμμετέχοντες στις Ομάδες Εργασίας διατηρούν τις λειτουργικές ευθύνες στις οποίες έχουν δεσμευτεί, ανεξάρτητα από την συμφωνία ή την διαφωνία της συλλογικότητάς τους σε αποφάσεις Τακτικής που εμπλέκουν ήδη υπάρχουσες Ομάδες Εργασίας.
5. Η Ομάδα Εργασίας ορίζει η ίδια τακτές και έκτακτες συνελεύσεις σχετικά με τα πρακτικά ζητήματά της, αν δεν τις έχει ορίσει το αρμόδιο Συμβούλιο. Η συνέλευση της Ομάδας Εργασίας έχει αποφασιστικές αρμοδιότητες πάνω στο πρακτικό έργο της, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη, το Γενικό Συμβούλιο ή και τα αρμόδια Συμβούλια. Η ολομέλεια της Ομάδας Εργασίας είναι η βασική κοινότητα στην λειτουργία της ΑΠΟ. Η Ομάδα Εργασίας τειρεί γραμματεία των συνελεύσεών της και των δραστηριοτήτων της.
6. Τα μέλη της Ομάδας Εργασίας κι η Ομάδα Εργασίας σαν σύνολο είναι ελεύθερα να πράττουν ότι μπορούν για την υλοποίηση των αποφάσεων και των αιτημάτων όλων των οργάνων της ΑΠΟ, με προτεραιότητα στα αιτήματα του Συνεδρίου, της Συνδιάσκεψης και του Γενικού Συμβουλίου, μετά στα αιτήματα του αρμόδιων Συμβουλίων Τομέα και Δομής και ύστερα για τα υπόλοιπα αιτήματα, στα πλαίσια και με τους όρους που θέτει το Συνέδριο, η Συνδιάσκεψη ή και το Γενικό Συμβούλιο, εφόσον οι ενέργειές τους δεν αντίκεινται στο Καταστατικό και σε αποφάσεις των Συνεδρίων, των Συνδιασκέψεων, του Γενικού Συμβουλίου και άλλων Συμβουλίων ακόμα κι εκτός της αρμοδιότητάς τους και στις αποφάσεις των συνελεύσεων της συγκεκριμένης Ομάδας Εργασίας. »

* Οι Ομάδες Εργασίας πρέπει να είναι μικτές, για να κυκλοφορεί η γνώση και η εμπειρία, που είναι βασικά στοιχεία της αυτονομίας, να δυναμώνει η ομόσπονδη κοινότητα, ώστε να ριζώνει η πολιτική ενότητα στην αγωνιστική καθημερινότητά μας και να μην δίνεται χώρος στη μικροπολιτική εργαλειοποίηση των ομοσπονδιακών οργάνων. Μόνο σε εξαιρετικές περιστάσεις θα πρέπει να εγκρίνεται η πλήρης ανάληψη μιας εργασίας αποκλειστικά από μια πολιτική συλλογικότητα. Προτείνουμε διάφορες μορφές Ομάδων Εργασίας : Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στη δράση. Τότε μπορεί σ’έναν μεγάλο πυρήνα μιας συλλογικότητας να προσαρτηθεί ένα μέρος άλλης συλλογικότητας ή πολλά άτομα από διάφορες συλλογικότητες. Μορφές που εφαρμόζονται όταν η προτεραιότητα δίνεται στην κυκλοφορία της γνώσης και στη συλλογικοποίηση. Τότε ο εξειδικευμένος πυρήνας μπορεί να είναι πιο μικρός και οι ενδιαφερόμενοι (μιας συλλογικότητας ή διαφορετικών) περισσότεροι. Και η μικτή Ομάδα Εργασίας χωρίς βασικό πυρήνα, η οποία εφαρμόζεται όπου δεν υπάρχει ανάγκη εξειδικευμένης ικανότητας ή όπου δεν υπάρχει προσφερόμενος πυρήνας.
Στις Ομάδες Εργασίας φαίνονται τα ελλείματα στην πρακτική οριζοντιότητα (πχ αδυναμία συγκρότησης μιας κατάλληλης Ομάδας Εργασίας ή παραμονή συγκεκριμένων ευθυνών στα ίδια πρόσωπα για μεγάλο χρονικό διάστημα). Τα αρμόδια Συμβούλια έχουν την ευθύνη για την κυκλοφορία της γνώσης, της εμπειρίας και των ευθυνών.
(Για καλύτερη κατανόηση επισυνάπτουμε πάλι το παράδειγμα οργανογράμματος: ΑΠΟ-FRAME συν.pdf)

Β. Προτείνουμε μια σταθερή σειρά συζήτησης των ζητημάτων κατά δομική κατηγορία, ιδιαίτερη για κάθε όργανο.

Σειρά ζητημάτων για τις Ομάδες Εργασίας:
1. Αιτήματα Συνεδρίου, Συνδιάσκεψης, Γενικού Συμβουλίου.
2. Αιτήματα αρμόδιων Συμβουλίων.
3. Αιτήματα άλλων Συμβουλίων.
4. Αναθεωρητικές Προτάσεις.
5. Νέες Προτάσεις συλλογικοτήτων.

Επεξηγηματική σημείωση για την ατζέντα του κάθε οργάνου :

Η σειρά της ατζέντας που προτείνουμε για το Συνέδριο, την Συνδιάσκεψη, το Γενικό Συμβούλιο, τα άλλα Συμβούλια και τις Ομάδες Εργασίας είναι διαφορετική ανά όργανο. Στο Συνέδριο, στην Συνδιάσκεψη και στο Γενικό Συμβούλιο η προτεραιότητα δίνεται στην αποχώρηση, την αποπομπή και την ένταξη συλλογικοτήτων κι ύστερα, για το Γενικό Συμβούλιο στις Ενστάσεις Ακυρότητας.
Η επόμενη προτεραιότητα για το Γενικό Συμβούλιο και η πρώτη προτεραιότητα για τα υπόλογα όργανα δίνεται στα πρακτικά αιτήματα, ξεκινώντας από τα αιτήματα των συλλογικότερων οργάνων. Στην συνέχεια για τα Συμβούλια ακολουθούν οι Αναθεωρητικές Προτάσεις που αφορούν υπόλογα όργανα, δίνοντας προτεραιότητα στην ελεγκτική ευθύνη των Συμβουλίων, μετά οι νέες Προτάσεις που έρχονται από τα υπόλογα και αυτές που κατατίθενται άμεσα στο Συμβούλιο και τέλος, οι Αναθεωρητικές που αφορούν το ίδιο το Συμβούλιο.
Οι Προτάσεις που αφορούν υπόλογα όργανα προηγούνται αυτών που αφορούν το ίδιο όργανο, ώστε να μην παρακολλύεται η δράση των εκτελεστικών οργάνων. Αντιθέτως, στο Συνέδριο και στην Συνδιάσκεψη προηγούνται οι δομικές αποφάσεις, ξεκινώντας από τις ΑΡΧΕΣ και περνώντας από την ΔΟΜΗ πριν φτάσουμε στις μεταφερόμενες Προτάσεις από τα υπόλογα όργανα.
Οι Αναθεωρητικές που κατατίθενται άμεσα σ’ένα όργανο προηγούνται των νέων Προτάσεων, διότι μπορούν να συμπεριλαμβάνουν νέα στοιχεία κι επαναπροσδιορίζουν το δεδομένο πλαίσιο προς το οποίο πρέπει να συμφωνούν οι νέες.

Προτεινόμενες προσθήκες στους τρόπους λήψης απόφασης:

« Οι πολιτικές συλλογικότητες είναι ισοδύναμες στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων στα οποία συμμετέχουν. » (ΤΑ1)

« Οποιαδήποτε στιγμή κατά την διάρκεια του διαλόγου πάνω σε μια Πρόταση που απαιτεί ομοφωνία μπορεί να τεθεί συγκεκριμένο χρονικό όριο αν υπάρχει συναίνεση όλων των εκπροσωπούμενων πολιτικών συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας. Όταν έχει συμφωνηθεί χρονικό όριο στην συζήτηση μιας Πρότασης που απαιτεί ομοφωνία και δεν καταλήξει σε συναίνεση, η πρόταση μπαίνει στο αρχείο. Μια πρόταση που έχει καταλήξει στο αρχείο, μπορεί να επανεισαχθεί μόνο στο Συνέδριο με τις προβλεπόμενες διαδικασίες διαμόρφωσης της ατζέντας.» (ΤΑ2)

Για την προβλεπόμενη ψηφοφορία:
« Σε κάθε ψηφοφορία υπάρχει η δυνατότητα πολλαπλής ψήφου.
Η αρνητική ψήφος προβλέπεται και καταμετράται έναντι πολλαπλών Προτάσεων, όπως κι έναντι μιας μοναδικής Πρότασης.
Στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται η συναίνεση των 3/4 για να εγκριθεί η πλειοψηφούσα πρόταση. Αν η πρόταση που συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους αναλογεί σε μικρότερο κλάσμα, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία με επαρκή συναίνεση τα 2/3.
Αν στην περίπτωση των πολλαπλών προτάσεων η πλειοψηφούσα αναλογία είναι πάλι ανεπαρκής, τότε γίνεται αμέσως νέα ψηφοφορία μεταξύ των δυο πλειοψηφικότερων προτάσεων με επαρκή συναίνεση τα 2/3.
Σε περίπτωση ισοψηφίας (μεγαλύτερη ή ίση των 2/3) στην τελική ψηφοφορία επιλογής μεταξύ δυο προτάσων (Α/Β) το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση, εκτός αν δοθεί τελικά μια επιπλέον ψήφος ανοχής για την εφαρμογή της μιας πρότασης ή από μια επιπλέον για κάθε πρόταση.
Σε περίπτωση που τελικά καμία Πρόταση δεν συγκεντρώνει επαρκή συναίνεση, το αποτέλεσμα θεωρείται ως μη απόφαση. » (ΤΑ3)

Βαθμίδες συλλογικής επάρκειας, Αναθεωρητικές Προτάσεις, Ενστάσεις:

Για να ολοκληρωθεί ένα βασικό πλαίσιο αποφασιστικών διαδικασιών απαιτείται να ορίζει εκτός των άλλων:
1. Έναν άμεσο τρόπο επιβεβαίωσης της συλλογικής επάρκειας κάθε οργάνου για την λήψη ειδικών εκτελεστικών αποφάσεων.
2. Την δυνατότητα επίσημης κατάδειξης μιας Πρότασης ως μη συζητήσιμης σύμφωνα με τις υπάρχουσες συμφωνίες και πραγμάτευσής της στην συλλογικότερη βαθμίδα. Και την δυνατότητα κατάθεσης Ένστασης Ακυρότητας επί μιας απόφασης και άμεσης παύσης της ισχύος της εφόσον έχει ληφθεί από όργανο υπόλογο στο Γενικό Συμβούλιο.
3. Αναθεωρητικές διαδικασίες.
Η δυνατότητα μεταφοράς ενός ζητήματος (πχ Πρότασης) σε συλλογικότερη βαθμίδα αποφασιστικού διαλόγου διασφαλίζει την συλλογικότερη κρίση. Όλα τα ζητήματα μπορούν να μεταφερθούν μέχρι το Συνέδριο ή το Γενικό Συμβούλιο (με προηγηθείσα απόφαση Συνεδρίου). Η συγκεκριμένη δυνατότητα αποτελεί εγγύηση για τις συλλογικότητες που στέκονται επιφυλακτικά απέναντι στην απόδοση αποφασιστικών αρμοδιοτήτων στα επιμέρους εκτελεστικά όργανα της ΑΠΟ.
Επίσης, η συγκεκριμένη δυνατότητα διασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία ενός οργάνου (όταν κάποιοι κρίνουν το ζήτημα περιττό ή όταν δαπανάται για την πραγμάτευσή του δυσανάλογος χρόνος προς την σημασία του σε σχέση με τις ευθύνες του συγκεκριμένου οργάνου).
Ο προσδιορισμός του Γενικού Συμβουλίου ή μιας Συνδιάσκεψης ως Οριστικής συλλογικής βαθμίδας πραγμάτευσης ενός ζητήματος απελευθερώνει το Συνέδριο από δευτερεύοντα θέματα. Αυτή η ρύθμιση βρίσκεται προκαταβολικά και αποκλειστικά στα χέρια του Συνεδρίου, για κάθε συγκεκριμένο θέμα.

Οπότε, προτείνουμε επί τούτων τα εξής:

« Βαθμίδες και όροι συλλογικής επάρκειας
για τον αποφασιστικό διάλογο μέσα στα όργανα : (Ε1)

Αν τουλάχιστον δυο συλλογικότητες που συμμετέχουν σ’ένα όργανο (εκτός του Συνεδρίου) στο οποίο κατατίθεται μια Πρόταση κρίνουν ότι αυτή πρέπει να συζητηθεί από συλλογικότερο όργανο, τότε το αίτημά τους γίνεται άμεσα αποδεκτό και η Πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο. (Αρμόδιο σημαίνει να μην ανήκει σε άλλο Τομέα ή άλλη Δομή).
Οι Συνεδριακές αποφάσεις και μόνο αυτές μπορούν να ορίζουν μόνο το Συνέδριο ή και μια αρμόδια Συνδιάσκεψη ή το διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων (Γενικό Συμβούλιο) ως Οριστική συλλογική βαθμίδα πραγμάτευσης για κάθε συγκεκριμένο ζήτημα. Κάθε ζήτημα για το οποίο δεν έχει προσδιοριστεί Οριστική βαθμίδα από το Συνέδριο, θεωρείται ότι έχει ως Οριστική βαθμίδα το Συνέδριο.

Ενστάσεις : (Ε2)

Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει αμέσως μετά την κατάθεση μιας Πρότασης, Ένσταση ως προς το ανεπίτρεπτό της (ασυμφωνία της Πρότασης σε σχέση με προηγούμενες αποφάσεις). Αν η Ένσταση έχει την συναίνεση μιας ακόμα συλλογικότητας, τότε η Πρόταση μεταφέρεται στο αμέσως συλλογικότερο αρμόδιο όργανο.
Οι Ενστάσεις επί Προτάσεων έχουν ως Οριστική βαθμίδα την Ολομέλεια.

Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει στην ΑΠΟ έχει την δυνατότητα να καταθέσει άμεσα στο Γενικό Συμβούλιο (διαρκές γενικό όργανο των πολιτικών συλλογικοτήτων) Ένσταση Ακυρότητας επί μιας απόφασης υπόλογου οργάνου. Τότε, αν συναινεί τουλάχιστον άλλη μια συλλογικότητα παύει η ισχύς της συγκεκριμένης απόφασης μέχρι να κριθεί η Ένσταση.
Ενστάσεις Ακυρότητας επί αποφάσεων του Γενικού Συμβουλίου μπορούν να κατατίθενται στο ίδιο όργανο ή στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις σύμφωνα με τις Καταστατικές διαδικασίες διαμόρφωσης Ατζέντας.
Οι Ενστάσεις Ακυρότητας που κατατίθενται στο Γενικό Συμβούλιο εξετάζονται άμεσα.
Οι Ενστάσεις Ακυρότητας κρίνονται με τον τρόπο λήψης απόφασης με τον οποίο έχει ληφθεί η προσβαλόμενη απόφαση.

Αναθεωρητικές διαδικασίες : (Ε3)

Κάθε πολιτική συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο έχει την δυνατότητα να καταθέσει μόνο στο ίδιο όργανο Αναθεωρητικές Προτάσεις για ήδη ληφθείσες αποφάσεις του ίδιου οργάνου. Η Αναθεωρητική Πρόταση μπορεί να μεταφερθεί στο αμέσως συλλογικότερο όργανο ακόμα και με αίτημα της ίδιας συλλογικότητας που την κατέθεσε, εφόσον συναινεί για την μεταφορά τουλάχιστον άλλη μια συλλογικότητα. (Η συγκεκριμένη διαδικασία διασφαλίζει ότι μια συλλογικότητα που συμμετέχει σ’ένα όργανο δεν μπορεί να το προσπεράσει για ν’αλλάξει τις αποφάσεις του).
Κάθε πολιτική συλλογικότητα έχει την δυνατότητα να καταθέτει Αναθεωρητικές Προτάσεις για ήδη λειφθείσες αποφάσεις οργάνων στα οποία δεν συμμετέχει, στο αμέσως συλλογικότερο όργανο στο οποίο συμμετέχει.
Οι Αναθεωρητικές Προτάσεις κρίνονται με τον τρόπο λήψης απόφασης με τον οποίο έχει ληφθεί η προς αναθεώρηση απόφαση.
Σε κάθε διαδικασία ψηφοφορίας για αλλαγή προηγούμενης απόφασης (Τακτικής), οι Αναθεωρητικές Προτάσεις και η καταγεγραμμένη απόφαση πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα.
Οι προς αναθεώρηση αποφάσεις έχουν ισχύ τουλάχιστον μέχρι την ολοκλήρωση της αναθεωρητικής διαδικασίας.
Τα παραπάνω ισχύουν και για Αναθεωρητικές Προτάσεις επί Αναθεωρητικών αποφάσεων, αφού δεν γίνεται τέτοια τυπική διάκριση των αποφάσεων. »

Πλαίσιο καταγραφής απόφασης Συνεδρίου, Συνδιάσκεψης ή Συμβουλίου :

Περιγραφή συνθηκών: [Πολιτική οπτική]

Ζητούμενο: [Πολιτική στόχευση]

Αρμόδια αποφασιστικά όργανα: [Συγκρότηση και λειτουργία Συμβουλίων. Τακτικότητα συνελεύσεων. Χρονοδιαγράμματα δραστηριοτήτων. Πλαίσια και όρια αποφασιστικών αρμοδιοτήτων. Απαιτούμενες συμφωνίες από τις συνελεύσεις των συμμετεχόντων συλλογικοτήτων (επιστροφή αποφάσεων στις συλλογικότητες προς επικύρωση).]

Όργανα εργασίας: [Υπάρχοντα ή νέα. Τομείς, Δομές, Ομάδες Εργασίας, Θεματικές συνελεύσεις, Συντονιστικά.]

Απαραίτητες μέθοδοι δράσης:

Ενδεικνυόμενες μέθοδοι δράσης:

Σχέσεις και διαδικασίες οργάνων:

Περιορισμοί:

Ειδικές επισημάνσεις: [+Διαδικασία απόφασης: Νέα Πρόταση, Αναθεωρητική πρόταση ή Ένσταση. Μεταφορές Βαθμίδων. Γενική συναίνεση ή ψηφοφορία. Δεσμεύσεις συλλογικοτήτων.]

Ο τρόπος ένταξης / αποχώρησης των συλλογικοτήτων και των μελών

Όσο δυσκολότερα εντάσεται μια συλλογικότητα, ακόμα δυσκολότερα θα πρέπει να αποπέμπεται. Αντιστρόφως, όσο ευκολότερα εντάσεται μια συλλογικότητα, ακόμα ευκολότερα θα πρέπει να αποπέμπεται. Στην πρώτη περίπτωση το αποτέλεσμα θα ήταν μεγαλύτερη σταθερότητα στην οργάνωση, αλλά και πιο κλειστό σχήμα. Στην δεύτερη περίπτωση το σχήμα γίνεται ανοιχτό, αλλά πιο ασυνεχές. Η υπόθεση να αρκεί η συμφωνία μιας συλλογικότητας με τα κεκτημένα της ΑΠΟ ή επιπλέον η πρόταση δυο συλλογικοτήτων της ΑΠΟ, για να ενταχθεί μια συλλογικότητα, ενώ για την αποπομπή της θα απαιτείται μια πλειοψηφία ή ομοφωνία, μπορεί να φέρει έναν χαοτικό συγκερασμό και κατακερματισμό.

Για την ένταξη προτείνουμε μια διαδικασία δυο σταδίων η οποία κρατάει τα πλεονεκτήματα και των δυο ακραίων σκεπτικών, περιορίζοντας τα μειονεκτήματά τους:

Οποιαδήποτε στιγμή μια αναρχική συλλογικότητα μπορεί να απευθυνθεί στο σύνολο των συλλογικοτήτων της ΑΠΟ και να αιτηθεί την δοκιμαστική υποδοχή της στην ΑΠΟ, αφού έχει συνταχθεί με τις κεκτημένες ομόφωνες συμφωνίες της. Το αίτημα τίθεται στον διάλογο του Γενικού Συμβουλίου. Αν συναινούν δυο τουλάχιστον συλλογικότητες της ΑΠΟ, η αιτηθείσα συλλογικότητα εντάσσεται σε μια δοκιμαστική περίοδο, παρακολουθώντας τις συλλογικές διαδικασίες της ΑΠΟ, με δικαίωμα παρέμβασης και συμμετέχοντας εθελοντικά στις δράσεις και στις λειτουργικές ευθύνες, αλλά χωρίς δικαίωμα συμμετοχής στην λήψη αποφάσεων. Η δοκιμαστική περίοδος ολοκληρώνεται στην πλησιέστερη Ολομέλεια (Συνέδριο ή Συνδιάσκεψη), όπου η ΑΠΟ λαμβάνει οριστική απόφαση για την ένταξη ή μη της νέας συλλογικότητας.
Κατά την δοκιμαστική περίοδο κάθε συλλογικότητα της ΑΠΟ μπορεί να προτείνει την παύση της δοκιμαστικής συμμετοχής της νέας συλλογικότητας μέχρι την πλησιέστερη Ολομέλεια ή και την άμεση οριστική απομάκρυνσή της. Αν συμφωνούν όλες οι ήδη ενταγμένες συλλογικότητες στην απομάκρυνση ή όλες πλην μιας, η νέα συλλογικότητα αποχωρεί αμέσως. (Ο συγκεκριμένος όρος διασφαλίζει ότι για να παραμείνει η νέα συλλογικότητα σε διαδικασία ένταξης, αποτελεί προϋπόθεση η διατήρηση της συναίνεσης τουλάχιστον δυο συλλογικοτήτων). Αν συμφωνούν τα 3/5 των ήδη ενταγμένων συλλογικοτήτων στην παύση της δοκιμαστικής συμμετοχής και δεν υπάρχει πρόταση ή επαρκής συναίνεση για άμεση οριστική απομάκρυνση, η νέα συλλογικότητα παύει να συμμετέχει στις διαδικασίες της ΑΠΟ και το ζήτημα μεταφέρεται στην πλησιέστερη Ολομέλεια.
Στην πλησιέστερη Ολομέλεια η αίτηση ένταξης επαναβεβαιώνεται από τη νέα συλλογικότητα και κρίνεται από το σύνολο των συλλογικοτήτων πριν την έναρξη του συνθετικού διαλόγου, είτε η νέα συλλογικότητα συμμετείχε στις διαδικασίες της ΑΠΟ κατά την δοκιμαστική περίοδο είτε είχε παυθεί η συμμετοχή της. Για την οριστική ένταξη της νέας συλλογικότητας απαιτείται συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας (ν-1). (Γιατί όχι ομοφωνία: Πολιτικά δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε μεγαλύτερη αξία στην συμμετοχή μιας ήδη ενταγμένης συλλογικότητας απότι στην συμμετοχή μιας νέας. Μόνο με μια κομματική λογική η παλαιότερη ένταξη μπορεί να βρεθεί σε προνομιακή θέση μέσα στον συλλογικό χώρο κι αυτό λέγεται ιεραρχία).
Σε κάθε περίπτωση η άρνηση συναίνεσης στην υποδοχή, οι προτάσεις των συλλογικοτήτων και οι αποφάσεις του Γενικού Συμβουλίου για την παύση της δοκιμαστικής συμμετοχής ή και την άμεση οριστική απομάκρυνση και οι προτάσεις και οι αποφάσεις για μη ένταξη πρέπει να εξηγούν τους πολιτικούς λόγους τους με βάση τις κεκτημένες ομόφωνες συμφωνίες της ΑΠΟ.

Για την αποπομπή επίσης προτείνουμε μια διαδικασία δυο σταδίων:

Κάθε συλλογικότητα της ΑΠΟ μπορεί να καταθέσει στο Γενικό Συμβούλιο Ένσταση ως προς την παραμονή μιας άλλης συλλογικότητας στην ΑΠΟ. Η συλλογικότητα που καταθέτει την Ένσταση έχει την ευθύνη να την κοινοποιήσει άμεσα στο σύνολο των συλλογικοτήτων. Το ζήτημα εξετάζεται σε πρώτη προτεραιότητα από το Γενικό Συμβούλιο. Με την συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας μπορεί να παυθεί μέχρι την πλησιέστερη Ολομέλεια (Συνέδριο ή Συνδιάσκεψη) η συμμετοχή της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Ένσταση και το ζήτημα να μεταφερθεί στην Ολομέλεια. Αν δυο τουλάχιστον συλλογικότητες συμφωνούν να μεταφερθεί η Ένσταση στην Ολομέλεια, αλλά δεν συγκεντρώνεται επαρκής συμφωνία για να παυθεί στο μεσοδιάστημα η συμμετοχή της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Ένσταση, τότε το ζήτημα μεταφέρεται στην Ολομέλεια δίχως παύση συμμετοχής. Κάθε συλλογικότητα μπορεί να προτείνει ή να συμφωνήσει στην μεταφορά μιας Ένστασης αποπομπής στην Ολομέλεια, δίχως απαραίτητα να συμφωνεί σε παύση συμμετοχής για το μεσοδιάστημα.
Αν προκύψει συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας στο Γενικό Συμβούλιο για την ακύρωση της Ένστασης αποπομπής, τότε η Ένσταση ακυρώνεται.
Στην πλησιέστερη Ολομέλεια η Ένσταση ως προς την παραμονή μιας συλλογικότητας τίθεται σε πρώτη προτεραιότητα αμέσως μετά την ενδεχόμενη επικύρωση αποχωρήσεων και κρίνεται από το σύνολο των συλλογικοτήτων, είτε η συλλογικότητα στην οποία αναφέρεται η Ένσταση συνέχισε στο μεσοδιάστημα να συμμετέχει στις διαδικασίες της ΑΠΟ είτε είχε παυθεί η συμμετοχή της. Για την οριστική αποπομπή της συλλογικότητας απαιτείται συμφωνία όλων των συλλογικοτήτων ή όλων πλην μιας (ν-1).
Σε κάθε περίπτωση οι προτάσεις των συλλογικοτήτων και οι αποφάσεις των αρμόδιων οργάνων σχετικά με την αποπομπή και την προσωρινή παύση συμμετοχής πρέπει να εξηγούν τους πολιτικούς λόγους τους με βάση τις κεκτημένες ομόφωνες συμφωνίες της ΑΠΟ.

Για το ζήτημα της αποπομπής έχουμε ήδη συναποφασίσει ότι:
« Κάθε ομάδα φέρει την ευθύνη για τυχούσα καταστρατήγηση των αρχών και της λειτουργίας της οργάνωσης από τα μέλη της.
Προτείνεται η διαγραφή να αποτελεί την έσχατη λύση και να υπάρχει μια διαδικασία συστάσεων, υποδείξεων και παρατηρήσεων.
Καθοριστικός παράγοντας στην διαδικασία αποπομπής μιας συλλογικότητας είναι και η στάση της και οι εξηγήσεις της εν λόγω ομάδας απέναντι στην κριτική που θα δεχθεί από την οργάνωση. »
Θεωρούμε ότι μια διαδικασία δυο σταδίων και ειδικότερα αυτή που προτείνουμε δημιουργεί ένα πλαίσιο κι εξασφαλίζει επαρκή χρόνο διαλόγου, κατανόησης κι ενδεχόμενου επαναπροσδιορισμού είτε της συλλογικότητας στην οποία αναφέρεται η Ένσταση είτε των συλλογικοτήτων που την καταθέτουν. Άλλωστε, ο κοινός (μέσα στην ΑΠΟ) πολιτικός διάλογος μπορεί και πρέπει να ξεκινάει πριν φτάσουμε σε μια αποφασιστική διαδικασία, ακόμα περισσότερο όταν πρόκειται για σοβαρές πολιτικές αντιθέσεις.

Η αυτονομία των συλλογικοτήτων και των μελών

Για το συγκεκριμένο ζήτημα έχουμε ήδη συναποφασίσει στα εξής:

« Τα κύτταρα της οργάνωσης είναι οι συλλογικότητες οι όποιες καθορίζουν τις κατευθύνσεις της. Ζητούμενο είναι η συλογικοποιησης τους σε έναν ανώτερο βαθμό και όχι η ισοπέδωση τους στον όνομα μιας κεντρικής διαδικασίας.
Κάθε ομάδα έχει πλήρη αυτονομία ως προς τον λόγο και τη δράση της εφόσον δεν αντιβαίνει στις αρχές και τη λειτουργία της οργάνωσης.

Επειδή η αυτόνομη έκφραση των ομάδων έχει να κάνει με τη διαχείριση διαφωνιών οι ομάδες καλούνται να τοποθετηθούν ξεκάθαρα επί αυτού στην επόμενη διαδικασία. »

Σχετικά με την αντιπαραθετικότητα της αυτόνομης δράσης των συλλογικοτήτων σε σχέση με τις αποφάσεις της ΑΠΟ προτείνουμε:

« Η διαφωνία προς την αποφασισμένη Τακτική πρέπει να καταγράφεται και να συμμετέχει στον αναστοχασμό κατά και μετά την δράση.
Η έκφραση θέσεων ανταγωνιστικών προς τις συμφωνημένες στην ΑΠΟ από συλλογικότητες που συμμετέχουν στην ΑΠΟ εγείρει άμεσα ζήτημα ως προς την παραμονή των συγκεκριμένων συλλογικοτήτων.
Ενέργειες συλλογικοτήτων ή μελών τους που συμμετέχουν στην ΑΠΟ και που δεν προκύπτουν από αποφάσεις της ΑΠΟ και εκδηλώνεται έξω από τις διαδικασίες της, αν προκαλούν άμεσα την αποδυνάμωση κινήσεων ή του ίδιου του δυναμικού της ΑΠΟ εγείρουν ζητήματα ως προς την παραμονή των συγκεκριμένων συλλογικοτήτων. »

Η εμπειρία δείχνει ότι η διαφορετικότητα μπορεί να είναι από γόνιμη μέχρι διαλυτική. Η σχέση της διαφωνίας με την ομοσπονδιακή απόφαση κρίνεται μέσα στον συνθετικό διάλογο. Η αντιπαραθετικότητα κρίνεται συλλογικά μέσα στην ΑΠΟ. Δεν αρκεί το Καταστατικό, ο κανόνας, αλλά απαιτείται διαρκής πολιτική κρίση επί του συγκεκριμένου. Η διαδικασία κατάθεσης Ένστασης ως προς την παραμονή μιας συλλογικότητας δίνει πρακτική διέξοδο στα σχετικά ζητήματα.

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Οκτώβρης 2014

Τρεις προτάσεις για τα τοπικά συντονιστικά

Αποφάσεις της ομάδας σύνθεσης της ΔΟΜΗΣ:

Το κομμάτι το οποίο προέκυψε από την ομάδα σύνθεσης, με συναίνεση όλων των ομάδων, είναι το εξής:
–   Το συνέδριο γίνεται το αργότερο ανά δύο έτη, εκτός του δεύτερου συνεδρίου, που θα γίνει 1 χρόνο μετά το πρώτο, ιδρυτικό, συνέδριο.

–   Η τακτική συνδιάσκεψη θα γίνεται τουλάχιστον μία φορά το χρόνο στο μεσοδιάστημα των συνεδρίων.

–   Η σύγκλιση της έκτακτης συνδιάσκεψης μπορεί να προταθεί από μία ομάδα και, για να πραγματοποιηθεί,  πρέπει να εγκριθεί από τα 2/ 3 των ομάδων- μελών της Α.Π.Ο. ή από το διαρκές όργανο.

–   Το διαρκές- συλλογικό όργανο απαιτεί ολομέλειακή εκπροσώπηση των ομάδων, έχει αποφασιστικό χαρακτήρα και γίνεται είτε με τηλεδιάσκεψη είτε δια ζώσης.
Στο ζήτημα των τοπικών/ περιφερικών οργάνων/ θεματικών ομάδων/ ομάδων εργασίας, μετά από σύνθεση και βάση της απόφασης για τη διαχείριση των διαφωνιών που αποφασίσαμε, αποτυπώθηκαν οι παρακάτω τρεις προτάσεις:

Πρώτη Πρόταση:

Οι αρμοδιότητες του διαρκούς οργάνου είναι:

Α) να ορίζει τους άξονες κίνησης της Α.Π.Ο., βάση των αποφάσεων και των κατευθυντήριων γραμμών που έχουν τεθεί από το συνέδριο και τις συνδιασκέψεις.
Β) η διαρκής παραγωγή λόγου και δράσης με βάση των αποφάσεων των ολομελειακών διαδικασιών (συνέδριο, έκτακτες και τακτικές συνδιασκέψεις)
Γ) ο συντονισμός των θεματικών ομάδων και ο έλεγχος των τομέων ώστε να επιτυγχάνεται η ομαλή λειτουργία τους.
Δ) να καλεί έκτακτη συνδιάσκεψη αν το κρίνει απαραίτητο.
Ε) να συγκαλεί τοπικούς συντονισμούς, ομάδες εργασίας, θεματικές ομάδες, αν το κρίνει ως απαραίτητο για την υλοποίηση των αποφάσεων του.

Τοπικοί συντονισμοί μπορούν να γίνουν στις πόλεις που υπάρχουν πάνω από 2 ομάδες- μέλη της Α.Π.Ο. και είναι υποχρεωτική η παρουσία όλων των ομάδων μελών της πόλης. Έχουν αρμοδιότητες να υλοποιούν τις αποφάσεις του διαρκούς- συλλογικού οργάνου και να  διαχειρίζονται το υλικό της Α.Π.Ο. πάντα σύμφωνα με τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες.

Δεύτερη Πρόταση:

Στις πόλεις και ανάλογα με τις υπαρκτές δυνατότητες και σε ευρύτερο γεωγραφικά χώρο, όπου δραστηριοποιούνται δύο ή παραπάνω ομάδες, συγκροτούνται τακτικά συντονιστικά εκτελεστικά όργανα τα οποία υλοποιούν τις αποφάσεις του συνεδρίου, της συνδιάσκεψης και του διαρκούς οργάνου και αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το συνέδριο, οι συνδιασκέψεις και το διαρκές όργανο.

Στις συνελεύσεις του τοπικού συντονιστικού συμμετέχουν όλες οι τοπικές συλλογικότητες. Οι συλλογικότητες δεσμεύονται στα λειτουργικά όργανα της Α.Π.Ο. όπως έχουν ήδη συμφωνήσει ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των τοπικών συνελεύσεων και δεσμεύονται για την συμμετοχή τους στις δράσεις όπως ορίζεται από τους συμφωνημένους τρόπους λήψης απόφασης, σε ζητήματα τακτικής.

Τα τοπικά συντονιστικά δεν μπορούν να παράγουν θέσεις, αλλά μπορούν να εκφράσουν λόγο σε συμφωνία με τις θέσεις της Α.Π.Ο., ο οποίος εγκρίνεται από το διαρκές όργανο, εφόσον το τελευταία έχει τον απαιτούμενο χρόνο.

Τρίτη πρόταση:

Στις πόλεις και ανάλογα με τις υπαρκτές δυνατότητες και σε ευρύτερο γεωγραφικά χώρο, όπου δραστηριοποιούνται δύο ή παραπάνω ομάδες, συγκροτούνται τακτικά συντονιστικά εκτελεστικά όργανα τα οποία υλοποιούν τις αποφάσεις του συνεδρίου, της συνδιάσκεψης και του διαρκούς οργάνου και αναλαμβάνουν σχετικές πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το συνέδριο, οι συνδιασκέψεις και το διαρκές όργανο.

Το διαρκές όργανο (το οποίο έχει την πολιτική ευθύνη για την τακτική της Α.Π.Ο.) αποφασίζει την σύγκλιση του τοπικού συντονιστικού και ορίζει το διάστημα, την τακτικότητα, το πολιτικό πλαίσιο και το πεδίο δράσης του τοπικού συντονιστικού με τον συμφωνημένο τρόπο λήψης αποφάσεων για θέματα τακτικής.

Στις συνελεύσεις του τοπικού συντονιστικού συμμετέχουν όλες οι τοπικές συλλογικότητες. Οι συλλογικότητες δεσμεύονται στα λειτουργικά όργανα της Α.Π.Ο. όπως έχουν ήδη συμφωνήσει ανεξάρτητα από τις αποφάσεις των τοπικών συνελεύσεων και δεσμεύονται για την συμμετοχή τους στις δράσεις όπως ορίζεται από τους συμφωνημένους τρόπους λήψης απόφασης, σε ζητήματα τακτικής.

Τα τοπικά συντονιστικά δεν μπορούν να παράγουν θέσεις, αλλά μπορούν να εκφράσουν λόγο σε συμφωνία με τις θέσεις της Α.Π.Ο., ο οποίος εγκρίνεται από το διαρκές όργανο, εφόσον το τελευταία έχει τον απαιτούμενο χρόνο.

Τοποθέτηση για το ζήτημα των Τοπικών Συντονιστικών

Τοποθέτηση για το ζήτημα των Τοπικών Συντονιστικών                                με βάση τις προτάσεις που προέκυψαν από την Ομάδα Σύνθεσης για την ΔΟΜΗ στις 21/9

Αρχικά, αντιλαμβανόμαστε την τρέχουσα διαδικασία κοινής έγκρισης μιας συνθετικής πρότασης, στην οποία συναινέσαμε χωρίς να συμφωνούμε, ως ψηφοφορία, όπως το διαπίστωσαν αρκετές συλλογικότητες. Μάλιστα, πρόκειται για μια ιδιάζουσα μορφή εκλογών, διότι έχει διάρκεια. Η συγκεκριμένη συνθήκη, επιπλέον του ότι ποσοτικοποιεί τις πολιτικές διαφωνίες, με αποτέλεσμα να μεταθέτει τα πολιτικά-οργανωτικά άλματα και τις ρήξεις σε ζύγι μικροπολιτικών συσχετισμών, ανοίγει χώρο για παρασκηνιακές διεργασίες. Υπερασπιστήκαμε την αναγκαιότητα να εξεταστούν οι προτάσεις από τις ολομέλειες των συλλογικοτήτων. Ωστόσο, οι ενδεχόμενες συνέπειες αναγνωρίστηκαν. Οπότε, αφού το προσωρινό εργαλείο που θεσπίσαμε εμπεριέχει αυτόν τον κίνδυνο χωρίς κανένα αντίμετρο, η διατήρηση της πολιτικής ζύμωσης στο επίπεδο που αναλογεί σε μια ελευθεριακή επαναστατική οργάνωση έγγυται στην προσήλωση της κάθε συλλογικότητας στην ευθύτητα και ανοιχτότητα της κοινής πολιτικής προοπτικής.
Στην συνολική πρόταση της συλλογικότητάς μας για την ΔΟΜΗ δεν είχαμε δόσει ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα των τοπικών οργάνων. Προβλέπαμε μόνιμα Συμβούλια και Ομάδες Εργασίας σε διάφορους Τομείς και μεταξύ άλλων ορισμένες κατά τόπους δομές με αρμοδιότητες συντονισμού. Προτείναμε την δημιουργία μόνιμων εκτελεστικών δομών, που πρέπει να εδαφικοποιούνται και γεωγραφικά για να δημιουργούν πραγματικές δυνατότητες παρέμβασης στο ταξικό-κοινωνικό πεδίο. Η δεσμευτική συμμετοχή σε σταθερές δομές σπάει τον κατεστημένο αφορμαλισμό, που τρέφει τον σεχταρισμό. Το σύστημα των κλιμακωτών Συμβουλίων που θα παίρνουν αποφάσεις στα καθορισμένα πλαίσια των εκτελεστικών αρμοδιοτήτων τους γράφαμε ότι προσφέρει ευελιξία ανταπόκρισης στις άμεσες συνθήκες του αγώνα κι εξασφαλίζει συγχρόνως τον οριζόντιο έλεγχο των μόνιμων Τομέων και Δομών, των Ομάδων Εργασίας και των Θεματικών οργάνων, αποτρέποντας την φεουδαλοποίησή τους. Η συνθετική πρόταση που διαμορφώσαμε (ΑΣΜΠΑ) στην Ομάδα Σύνθεσης για την ΔΟΜΗ απηχεί τις παραπάνω θέσεις, ενώ ταυτόχρονα επιχειρεί να εκφράσει και την προταιρεότητα που δίνουν αρκετές συλλογικότητες στην δημιουργία μόνιμων Τοπικών Συντονιστικών, διασφαλίζοντας όμως, την συνοχή των πολιτικών θέσεων και της δράσης της ΑΠΟ όπως αυτή διαμορφώνεται κατά σειρά από το Συνέδριο, την Συνδιάσκεψη και το διαρκές αποφασιστικό όργανο του συνόλου των συλλογικοτήτων (Γενικό Πολιτικό Συμβούλιο).
Βρισκόμαστε στο κρίσιμο σημείο όπου θα επιλέξουμε αν θα ενώσουμε τις προσπάθειές μας για να γίνουμε πιο δυνατοί και πιο καίριοι όπου βρίσκεται έστω κι ένας από εμάς ή αν θα παραμείνουμε κατακερματισμένοι και αδύναμοι παντού. Διόλου τυχαία, σχεδόν όλες οι συλλογικότητες της επαρχίας θεωρούν αναγκαία την σταθερή τοπική συγκρότηση στα πλαίσια της ΑΠΟ. Και διαπίστωσαν ρητώς ότι οι αντιρρήσεις στην θέσπιση όρων που θα δόσουν χώρο στην τοπική πρωτοβουλία προέχονται από τις προβληματικές εμπειρίες των συλλογικοτήτων της Αθήνας κυρίως. Μέσα σ’ένα περιβάλλον πολιτικών παθογενειών η μακρόχρονη τριβή δεν φέρνει λύσεις. Αντιθέτως, η δομική αλλαγή των κοινών συνθηκών θ’αναβαθμίσει σχέσεις, θ’αλλάξει τα συστατικά υποκείμενα, θα δείξει αν απαιτούνται ρήξεις και τότε θα τις κάνει αναπόφευκτες. Σ’αυτό το σημείο λοιπόν, εμείς συντασόμαστε στην δοκιμή νέων δομών που θα αποκεντρώσουν την ενότητα στην δράση.
Οφείλουμε ν’απαντήσουμε σαφώς τα σοβαρά ζητήματα της αυτονομίας των τοπικών οργάνων της ΑΠΟ, της παραγωγής θέσεων και της διάσπασης της πολιτικής ευθύνης. Έτσι:
– Όποιος συμμετέχει σε μια συλλογικότητα έχει εγκαταλείψει την ιδέα της ολοκληρωτικής ατομικής αυτονομίας. Όποιος συμμετέχει στην ΑΠΟ εγκαταλείπει την ιδέα μιας αυτονομίας ανεξάρτητης από το εξελισόμενο πολιτικό και κοινωνικό κίνημα χειραφέτησης. Η αυτονομία μέσα στην ΑΠΟ, ακόμα και για τις συλλογικότητες σύμφωνα με τις ήδη καταγεγραμμένες συμφωνίες, οφείλει να μην ανταγωνίζεται την ΑΠΟ. Μια προϋπόθεση για να υπάρχει δρώσα οργάνωση είναι, τα εκτελεστικά όργανα να έχουν μια σχετική αυτονομία. Πχ, το Συνέδριο δεν μπορεί να βγάλει ένα ετήσιο πρόγραμμα κινητοποιήσεων, ούτε μπορούν όλες οι συλλογικότητες να έχουν μια εικόνα της Ξάνθης πχ για να εγκρίνει το Γενικό Συμβούλιο που και πότε θα γίνει μια παρέμβαση εκεί. Μια προϋπόθεση για να υπάρχει ενιαία οργάνωση είναι η αυτονομία των εκτελεστικών οργάνων της να ορίζεται από τα συλλογικότερα όργανα και να ελέγχεται διαρκώς. Η φράση «… τα Τοπικά Συντονιστικά … μπορούν να παίρνουν πρωτοβουλίες μέσα στα πλαίσια και με τους όρους που θέτουν το Συνέδριο …» θεσπίζει μια διαδικασία κοινού ελέγχου πάνω στην αναγκαία αμεσότητα της δράσης, που μπορεί να είναι κι ο μέγιστος ή ο ελάχιστος κατά πως κρίνουν όλες οι συλλογικότητες αρχικώς ομόφωνα στο Συνέδριο και στις Συνδιασκέψεις και κατά πλειοψηφία μέχρι και στο διαρκές συμβούλιο.
– Σχετικά με την παραγωγή λόγου είχαμε γράψει σε προηγούμενη τοποθέτησή μας εντός της ΑΠΟ τα εξής: «… οι Θέσεις υπεισέρχονται στην διαρκή δραστηριότητα της ΑΠΟ. Το περιεχόμενο ενός πολιτικού κειμένου δεν μπορεί να θεωρηθεί ζήτημα Τακτικής, διότι τότε θα θεσπίζαμε τον τακτικισμό. Οπότε, δεν μπορεί να κριθεί δίχως ομοφωνία …
Προτείνουμε την επεξεργασία των επίκαιρων κειμένων (προκηρύξεις κλπ) από το Γενικό ή τα Τοπικά Συμβούλια (ενδεχομένως από μια από τις Ομάδες Εργασίας τους ή από μια αρμόδια Ομάδα Εργασίας αν δεν προβλέψουμε επιμέρους Συμβούλια) και ομόφωνη επικύρωση ή επιστροφή με επισημάνσεις από το Γενικό Συμβούλιο (κρίση απ’όλες τις συλλογικότητες πχ μέσω φόρουμ).»
Κρίνουμε ότι η αποσπασματική διαμόρφωση λόγου μπορεί να παράξει θέσεις που δεν θα προκύπτουν από τις κοινά συμφωνημένες ΘΕΣΕΙΣ ή και που θα αλληλοαντικρούονται. Γι’αυτό στην συνθετική πρότασή μας ορίζεται ευκρινώς ότι τα Τοπικά Συντονιστικά δεν θα παράγουν θέσεις, αλλά θα αρθρώνουν λόγο σύμφωνο με τις κατοχυρωμένες ΘΕΣΕΙΣ της ΑΠΟ και ο οποίος θα περνάει εξαρχής από τον έλεγχο του κοινού διαρκούς οργάνου. Στην εξαιρετική περίπτωση όπου το Τοπικό πρέπει να εκφράσει την ΑΠΟ σε άμεσο χρόνο, αν και όπως το προβλέπουν κάποιες αποφάσεις του Συνεδρίου, της Συνδιάσκεψης και του Γενικού Συμβουλίου («…στα πλαίσια και με τους όρους… ») και το τελευταίο δεν έχει ικανό χρόνο για να διαμορφώσει μια ειδική απόφαση, τότε το Τοπικό πάλι οφείλει να δημοσιοποιήσει λόγο, απόλυτα περιορισμένο στις κοινές ΘΕΣΕΙΣ της ΑΠΟ και οι επιλογές του θα κριθούν με την ολοκλήρωση του τρέχοντος κύκλου διαβούλευσης του διαρκούς οργάνου. Αν δεν μπορεί να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη των συλλογικοτήτων ως προς την εφαρμογή των συμφωνιών μας, όπως οι συγκεκριμένοι όροι που προτείνουμε, θα φτιάξουμε μια δύσκαμπτη συγκεντρωτική (στο Γενικό Συμβούλιο) οργάνωση, αναντίστοιχη των ραγδαίων εξελίξεων στις οποίες οφείλουμε να ανταποκριθούμε.
– Αντιλαμβανόμαστε την πολιτική ευθύνη σε συνάρτηση με το συλλογικό πλαίσιο της ΑΠΟ. Το κάθε μέλος έχει προσωπική ευθύνη, η κάθε συλλογικότητα έχει πολιτικές ευθύνες, κάθε όργανο της ΑΠΟ έχει πολιτικές, οργανωτικές και πρακτικές ευθύνες, όχι μόνο για ότι κάνει ή δεν κάνει το ίδιο, αλλά και για τ’άλλα όργανα, συλλογικότητες, μέλη. Δεν θέλουμε να γίνουμε άλλος ένας συνασπισμός ιδιωτών. Συγκροτούμε μια νέα οριζόντια κοινότητα αγώνα που θέλουμε ν’αντικατοπτρίζει την συλλογική υποκειμενικότητα στην μέγιστη ανάπτυξή της. Δεν αρκεί ούτε η ατομική ευθύνη του καθενός μέσα σ’ένα ατομικιστικό και συμβασιοκρατικό πλαίσιο, ούτε η γενική ευθύνη των ολομελειακών οργάνων. Είμαστε όλοι υπέυθυνοι μέσα απ’όλες τις βαθμίδες συμμετοχής μας στην ΑΠΟ για την απόδοση και την εξέλιξη όλης της οργάνωσης. Έτσι κατανοούμε την έννοια της συλλογικής ευθύνης, την οποία υπερασπίστηκε ο Μαχνό.
Το Συνέδριο αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για τους δεσμευτικούς προσανατολισμούς και τα όρια που θέτει. Το Γενικό Συμβούλιο αναλαμβάνει την ευθύνη για την προαγωγή των παραπάνω και για το σύνολο των παρεπόμενων οργανωτικών ενεργειών και των παρεμβάσεων της ΑΠΟ (ακόμα και για τις επιμέρους παρατυπίες). Τα επιμέρους όργανα αναλαμβάνουν την ευθύνη των ειδικών καθηκόντων τους. Οι πολιτικές συλλογικότητες αναλαμβάνουν την ευθύνη για τα πάντα και για τα μέλη τους σε σχέση με την οργάνωση. Η ΑΠΟ ως σύνολο αναλαμβάνει μια ευθύνη αναβάθμισης του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα.

Η 1η πρόταση δεν διασφαλίζει την συγκρότηση δομών έγκαιρης παρέμβασης, χωρίς τις οποίες η ΑΠΟ θα είναι ανάπηρη. Επίσης, εστιάζει στις ευρύτερες αρμοδιότητες του διαρκούς οργάνου (πέρα από εκείνες που συνδέονται με τις Συνδιασκέψεις και τα Τοπικά Συντονιστικά), οι οποίες σύμφωνα με το πρόγραμμα της Ομάδας Σύνθεσης θα συζητηθούν στην επόμενη προσυνεδριακή.
Η 3η πρόταση που κατατέθηκε στην Ομάδα Σύνθεσης με την προσθήκη μιας επιπλέον συνθήκης στην 2η πρόταση, μεταθέτει την παρούσα κρίση στο διαρκές αποφασιστικό όργανο, χωρίς να διαμορφώνει ένα συνθετικότερο πλαίσιο (που είναι αμφίβολο αν είναι εφικτό).
Κατόπιν των παραπάνω, προκρίνουμε την 2η συνθετική πρόταση, ως μόνη επαρκή.

Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5»

Για ένα πλατύ μέτωπο ενάντια στην πολιτική καταστολή. Για τη νίκη του ταξικού και κοινωνικού κινήματος ενάντια στην κρατική τρομοκρατία.

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να μας εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.

 Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου, είναι πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου. Continue reading Ανακοίνωση της Αναρχικής Συλλογικότητας για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση, μέσα από τον κατηλειμμένο ραδιοσταθμό «κόκκινο 105.5»

Κατάληψη ραδιοφωνικού σταθμού Κόκκινο

 Εως σήμερα 23 Μαρτίου 2015,δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας από τις 2 Μαρτίου απαιτώντας:την κατάργηση της ειδικής ¨αντιτρομοκρατικής¨ νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής και εγκληματικής οργάνωσης(νόμοι 187Α και 187),την κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων(κουκουλονόμος),την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ που αποτελούν την ολοκλήρωση του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων,την οριοθέτηση της χρήσης  και επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο,την άμεση απελευθέρωση του Σάββα Ξηρόυ,ο οποίος παρά το 98% αναπηρίας του εξοντώνεται συστηματικά εδώ και δεκατρία χρόνια από το κράτος και την άμεση απελευθέρωση των συγγενών των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Στηρίζοντας τις διεκδικήσεις των απεργών πείνας,ομάδα αλληλέγγυων συντρόφων/ισσών από τον αναρχικό χώρο,προχωρούμε σε κατάληψη του ραδιοφωνικού σταθμού “Κόκκινο 105,5”.Η επιλογή του συγκεκριμένου σταθμού είναι προφανής:το “Κόκκινο” είναι ένα καθεστωτικό αλλά και πλέον κυβερνητικό ραδιόφωνο ή αλλιώς θα λέγαμε ο τηλεβόας της συγκυβέρνησης Σύριζα-Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Το “Κόκκινο” όπως και η συντριπτική πλειοψηφία του μιντιακού συρφετού διαστρευλώνουν το συνολικό πλαίσιο του αγώνα των απεργών πείνας και των δράσεων αλληλεγγύης σε αυτούς.Η κατάληψη αυτή αποτελεί μια ενέργεια, η οποία πηγάζει από το ευρύτερο κίνημα αλληλεγγύης με τους κρατούμενους, οι οποίοι δίνουν έναν αγώνα που μας αφορά όλους.

Εμείς από την κατάληψη στο “Κόκκινο 105,5” παίρνουμε το μέσο στα χέρια μας και κάνουμε την αντιπληροφόρηση όπλο!Η δράση αυτή εντάσσεται στο ευρύτερο πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης με τους πολιτικούς κρατούμενους απεργούς πείνας.

Νίκη στον αγώνα των απεργών πείνας!    Μέχρι το γκρέμισμα κάθε φυλακής!

  “Κατάληψη στο Κόκκινο 105,5”»

_____________________
Ανακοίνωση του κατειλημμένου ραδιοφωνικού σταθμού «Κόκκινο 105,5 fm»

Η κατάληψη που ξεκίνησε σήμερα, δευτέρα 23/3, στον ραδιοφωνικό σταθμό «στο Κόκκινο 105,5 fm» έχει ως κύριο σκοπό να λειτουργήσει ως μέσο αντιπληροφόρησης και ενημέρωσης με βασικό της στόχο την προώθηση του λόγου των πολιτικών κρατούμενων-απεργών πείνας από 2/3 και των αλληλέγγυων προς αυτούς.

Αυτήν την στιγμή η κατάληψη απαρτίζεται από επαρκή αριθμό ατόμων και λόγω ανεπάρκειας χώρου δεν κρίνεται αναγκαία η στήριξη της με παραπάνω φυσική παρουσία. Στην περίπτωση που προκύψει οποιοδήποτε ζήτημα, θα υπάρξει σχετική ενημέρωση και αντίστοιχο κάλεσμα.

Το μικρόφωνο είναι ανοιχτό και καλούμε οποιαδήποτε συλλογικότητα ή ατομικότητα στηρίζει τον αγώνα των απεργών πείνας στο σύνολό του, να πλαισιώσει το εγχείρημα με τον λόγο της. Για την διευκόλυνση της ροής του προγράμματος, όποιος/α θέλει να συνεισφέρει, ας επικοινωνήσει μαζί μας:

στην ηλεκτρονική διεύθυνση katalhmenokokkino@espiv.net

ή στον τηλεφωνικό αριθμό 210-3217777

για περαιτέρω συνεννόηση.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ-ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 2/3

ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

 

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΟΥ ΣΤΑΘΜΟΥ “ΣΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ 105.5 FM” 

__________________

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥ Ρ/Σ 105,5 – Στο Κόκκινο

 

Η διοίκηση του σταθμού μετά από επανειλημμένες προσπάθειες να διακόψει την εκπομπή του κατειλημμένου ραδιοφώνου 105.5, προσπάθειες που ξεκίνησαν από χθες, πρώτη μέρα της κατάληψης, τελικά σήμερα το πρωί 8 η ώρα διέκοψε τελείως την εκπομπή της κατάληψης, εκπέμποντας πρόγραμμα από Θεσσαλονίκη.

Οι αλληλέγγυοι και οι αλληλέγγυες στους απεργούς πείνας συνεχίζουμε την κατάληψη των κεντρικών εγκαταστάσεων και εκπέμπουμε μέσα από αυτοοργανωμένα ραδιοφωνικά δίκτυα.

 

Μας ακούτε από το παρακάτω λινκ. http://147.102.82.129:8000/kokkinolive.ogg.m3u

 

Μπορείτε να επικοινωνήσετε στο τηλ. 210 3217777 και το email katalhmenokokkino@espiv.net

Θα υπάρχει συνεχής ενημέρωση.

 

Νίκη στον αγώνα των πολιτικών κρατουμένων απεργών πεινάς

___________________

Το πρόγραμμα της κατάληψης στο Κόκκινο 105,5fm αναμεταδίδεται από τα αυτοοργανωμένα μέσα αντιπληροφόρησης Ραδιοζώνες Ανατρεπτικής Έκφρασης – 93,8fm, radio revolt, antiregime και 1431.

www.radio98fm.org

www.radio-revolt.net

www.1431am.org

www.radioantiregime.espiv.net

Μας ακούτε και από το παρακάτω λινκ. http://147.102.82.129:8000/kokkinolive.ogg.m3u

Μπορείτε να επικοινωνήσετε στο τηλ. 210 3217777 και το email katalhmenokokkino@espiv.net

Εξέλιξη μαζικής απεργίας πείνας πολιτικών αιχμαλώτων

Ο απεργός πείνας Κώστας Γουρνάς μεταφέρθηκε σήμερα (23 Μαρτίου) στο νοσοκομείο της Λαμίας καθώς η κατάσταση της υγείας του κρίνεται ανησυχητική. Σε σύντομη τηλεφωνική συνομιλία, πριν ο σύντροφος μεταφερθεί, σχολιάζοντας την παράκληση του Υπουργείου προς τους απεργούς για διακοπή της απεργίας πείνας δήλωσε το εξής: “Το Υπουργείο Δικαιοσύνης μας προτρέπει να σταματήσουμε την απεργία πείνας και να του έχουμε εμπιστοσύνη… Η “φερεγγυότητά” του ως κομμάτι αυτής της κυβέρνησης καταδεικνύεται κάθε μέρα που σχίζει το μνημόνιο και τους εφαρμοστικούς νόμους, που καταργεί τον ΕΝΦΙΑ και που διεκδικεί τη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους…Εμπιστοσύνη έχω μόνο στον αγώνα. Συνεχίζω την απεργία πείνας.

________________________________________________________________

Καταγγελία του απεργού πείνας Φοίβου Χαρίση

Σήμερα 20/3 και ενώ διανύω την 19η μέρα απεργίας πείνας οδηγήθηκα, μετά από τρίωρη παραμονή μου στο “νοσοκομείο” των φυλακών Κορυδαλλού, στο Τζάννειο με την ασφυκτική συνοδεία ΕΟΜ και ΕΚΑΜ. Η μεταγωγή μου σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο κρίθηκε απαραίτητη καθώς στη σημερινή εξέταση ο προσωπικός μου ιατρός Σακκάς Σπυρίδωνας διέγνωσε χαμηλές τιμές σακχάρου (59 συγκεκριμένα), έντονη καταβολή, ζαλάδες, συν του ότι έχω χάσει 9.3 κιλά που ισοδυναμεί με το 12.8% του σωματικού μου βάρους.

Κατά την παραμονή μου στο Τζάννειο όλες οι εξετάσεις γινόντουσαν με ασφυκτική παρουσία μπάτσων, ένα γεγονός που διόλου δεν εκνεύριζε τους ιατρούς οι οποίοι έδειχναν πολύ εξοικειωμένοι με αυτό. Αξίζει να τονιστεί ότι ενώ σε δύο εξετάσεις οι μπάτσοι ήταν διατεθειμένοι να μου λύσουν τις χειροπέδες δεν τους άφησαν οι ιατροί, με αποτέλεσμα να με εξετάζουν σιδεροδέσμιο. Μετά το πέρας όλων των εξετάσεων και ενώ ήμουν ξαπλωμένος σε φορείο με χειροπέδες και τέσσερις μπάτσους πάνω απ’ το κεφάλι μου ήρθε μία ιατρός η οποία χωρίς να με ρωτήσει άρχισε να μου κάνει ένεση ζαχαρόνερου στον φλεβοκαθετήρα που μου είχαν βάλει για να μου πάρουν αίμα. Όταν αντιλήφθηκα τι γινόταν (διότι στην αρχή είχα κλειστά τα μάτια μου) τη σταμάτησα βγάζοντας μόνος μου την ένεση ρωτώντας την έντονα γιατί το κάνει αυτό χωρίς να με ρωτήσει, ξεκαθαρίζοντάς της παράλληλα πως η απεργία πείνας που πραγματοποιώ είναι συνειδητή μου επιλογή και θέλω εγώ να ελέγχω την εκάστοτε φθορά του σώματος μου. Μετά από ένα μικρό διάλογο η ιατρός μου ξεκαθάρισε ορθά κοφτά πως σαν κρατούμενος και ασθενής θα κάνω ό,τι μου λένε οι ιατροί και όχι ό,τι θέλω εγώ και αποχώρησε. Μετά από δέκα λεπτά ο διευθυντής της παθολογικής κλινικής Δρίμης Στυλιανός μου ξεκαθάρισε πως εφόσον δεν δέχομαι ορό δεν δύναται να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο. Στα επιχειρήματά μου πως η φροντίδα ενός απεργού στο νοσοκομείο δεν είναι να δέχεται ορό αλλά οι καλύτερες συνθήκες σε σχέση με τη φυλακή και ο άμεσος έλεγχος στα ζωτικά του όργανα, μου επανέλαβε πως δεν υπάρχει περίπτωση να νοσηλευτώ χωρίς να λάβω ορό. Τέλος όταν μετά την άρνησή μου να τον λάβω, και στην ερώτησή μου αν παίρνει την ευθύνη να με γυρίσει στη φυλακή με το σάκχαρο μου στα όρια του υπογλυκαιμικού σοκ, μου απάντησε πως την αναλαμβάνει και μάλιστα πως αυτός υπόγραψε τις εξετάσεις μου για να γυρίσω στη φυλακή. Continue reading Εξέλιξη μαζικής απεργίας πείνας πολιτικών αιχμαλώτων

Συνέχιση απεργίας πείνας πολιτικών κρατουμένων

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

Με την κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης διαφαίνεται μια πρώτη κατάκτηση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων. Η κατάργηση του νομικού πλαισίου που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ’ και οι ευεργετικές ρυθμίσεις για ασθενείς και ανάπηρους κρατούμενους, που οδηγούν στην αποφυλάκιση του πολυτραυματία αντάρτη της επαναστατικής οργάνωσης 17 Νοέμβρη Σάββα Ξηρού, δεν θα επιτυγχάνονταν (ή τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα) χωρίς τον αγώνα που εξελίσσεται. Απομένουν όμως πολλά να γίνουν.
Δεν δίνουμε βάση σε καμία κυβερνητική δήλωση και σε καμία υπόσχεση που προέρχεται από κρατικούς υπαλλήλους. Κάθε εξουσιαστικός μηχανισμός που αντιμετωπίζει μια απεργία πείνας δηλωμένων εχθρών του θα επιδοθεί σε ένα πόλεμο φθοράς που θα περιλαμβάνει υποσχεσιολογία, αναιρούμενες προθεσμίες, θολές δηλώσεις και οτιδήποτε μπορεί να μας κάνει να κουραστούμε σωματικά και ψυχολογικά. Ιδιαίτερα ο Σύριζα, που σε όλη τη διάρκεια του πολιτικού του βίου ως μείζων ή ελάσσων αντιπολίτευση απονοηματοδοτούσε και αποπολιτικοποιούσε τις απεργίες πείνας αναρχικών αιχμαλώτων, έχει μεγάλη εμπειρία στη συστημική διαχείριση τέτοιων καταστάσεων.
Τώρα ως κυβέρνηση αποποιείται τις ευθύνες του μεταθέτοντας την ικανοποίηση των αιτημάτων μας σε ένα (αόριστο) μέλλον.
Από την πλευρά μας συνεχίζουμε την απεργία πείνας χωρίς σκέψη υποχώρησης μέχρι την ικανοποίηση των αιτημάτων μας και συγκεκριμένα:
•Την κατάργηση των άρθρων 187 και 187Α ή αλλιώς πρώτου και δεύτερου τρομονόμου. Αυτά τα άρθρα αποτελούν τον πυρήνα του καθεστώτος εξαίρεσης που βιώνουμε σε ποινικό επίπεδο ως πολιτικοί εχθροί του κράτους. Αυτό το καθεστώς εξαίρεσης δεν περιορίζεται στους πολιτικούς κρατούμενους αλλά επεκτείνεται στο 30% περίπου των κρατουμένων και περιλαμβάνει κατά περίσταση: ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, ειδικές κληρώσεις δικαστών και εισαγγελέων, ειδικές μεταγωγές, κατάτμηση των υποθέσεων, ποινικοποίηση του φρονήματος και της αλληλεγγύης, και κυρίως υπέρμετρη προσαύξηση των ποινών. Θεωρούμε την ανατροπή των σκεπτικών τα οποία εισάγουν αυτά τα άρθρα ως βασικό διακύβευμα του αγώνα μας.
•Την κατάργηση της επιβαρυντικής διάταξης για πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά ή αλλιώς κουκουλονόμο. Νόμος που ψηφίστηκε μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη του ‘8 και έχει εφαρμοστεί κατ’ επανάληψη σε διαδηλωτές που συνελήφθησαν κατά τη διάρκεια συγκρούσεων αναβαθμίζοντας το κατηγορητήριο σε κακουργηματικού τύπου. Επίσης διάφορες πράξεις (ληστείες, απαγωγές κ.α.) επιβαρύνονται ποινικά ανεξάρτητα από τα επιμέρους χαρακτηριστικά τους (οπλισμός, χρήση βίας, κλπ) από την ύπαρξη του κουκουλονόμου.
•Την οριοθέτηση του νομικού πλαισίου για τον τρόπο συλλογής, επεξεργασίας και ανάλυσης του DNA. Ο υποσκελισμός της κρισιμότητας του αιτήματος αυτού από τη δημόσια σφαίρα μόνο τυχαίος δεν είναι. Η δικανική χρήση του DNA αποτελεί αυτή τη στιγμή την επιτομή της κατασταλτικής επέλασης στο πεδίο της αποδεικτικής διαδικασίας. Η επέκταση της χρήσης του είναι οργανικά συνδεδεμένη με την επέκταση της χρήσης των άρθρων 187 και 187Α.
Η επιμονή της αστυνομίας στη δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων οδηγεί στην υποχρεωτική λήψη DNA που αναπόφευκτα καταλήγει στο βασανισμό του κρατούμενου αν αντισταθεί, όπως η συνείδηση και η αξιοπρέπειά του επιτάσσει.
Η δίωξη μέσω της ανάλυσης και της επεξεργασίας του DNA γίνεται με εντελώς ανορθολογικό τρόπο καθώς η μέθοδος που χρησιμοποιείται για την ταυτοποίηση, εφευρέθηκε για να λειτουργεί ως τεκμήριο αθωότητας και όχι ως αποδεικτικό στοιχείο ενοχής. Και αυτό, γιατί αντίθετα με τις παρανοήσεις, δεν συγκρίνεται ο γενετικός κώδικας που είναι μοναδικός σε κάθε άνθρωπο, αλλά ο γενετικός τύπος, (δηλαδή μέτρηση του μήκους κάποιων εκ των τμημάτων του DNA) που είναι δυνατόν να αντιστοιχεί σε περισσότερους ανθρώπους. Οπότε εάν ο γενετικός τύπος δεν ταυτίζεται, μπορεί με σχετική βεβαιότητα να ειπωθεί ότι το δείγμα DNA δεν προέρχεται από έναν συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά αν ο γενετικός τύπος ταυτίζεται μπορεί μόνο να πιθανολογηθεί από ποιόν προέρχεται το δείγμα.
Και η ήδη ξεχειλωμένη δίωξη μέσω ταύτισης γενετικών τύπων, επεκτείνεται και στην ανάλυση μειγμάτων DNA περισσότερων από δύο ατόμων όπου οι αναμεμειγμένοι γενετικοί τύποι δεν μπορούν να διαχωριστούν, δίνοντας έτσι πολλούς πιθανούς συνδυασμούς γενετικών τύπων. Ετσι, σε ένα μείγμα DNA, μπορεί να εμπεριέχεται μεγάλος αριθμός γενετικών τύπων, καθιστώντας ουσιαστικά τον καθένα εν δυνάμει ύποπτο.
Συνυπολογίζοντας και τους παράγοντες της επιμόλυνσης από τους μπάτσους που το περισυλέγουν, την αδιάφανη λειτουργία των αστυνομικών εργαστηρίων, την εκ των προτέρων γνωστή ταυτότητα του υπόπτου στους βιομπάτσους, την έλλειψη πρωτοκόλλου κ.α., είναι σαφές γιατί η ανάλυση του DNA αποτελεί το υπερόπλο της σύγχρονης επιστημονικής καταστολής. Με αυτή την προσέγγιση ο κατηγορούμενος ενοχοποιείται με όλους τους τρόπους. Επιπροσθέτως του στερείται και η πρόσβαση στο δείγμα από εμπειρογνώμονες της εμπιστοσύνης του. Εν τέλει, η αναλυτική-αποδεικτική ασάφεια των αστυνομικών εργαστηρίων επικυρώνεται από την ποινική ασάφεια των τρομονόμων.

Η απεργία πείνας που διεξάγουμε δεν επιδιώκει την ελάφρυνση του νομικού πλαισίου. Αυτό που επιδιώκει είναι να θέσει το επαναστατικό κίνημα σε θέση επίθεσης ανατρέποντας την επίθεση που διεξάγεται από την κυριαρχία. Με όπλο την απεργία πείνας επιδιώκουμε την σφυρηλάτηση των σχέσεών μας με τους συντρόφους εκτός των τειχών, την ενδυνάμωση του δημόσιου λόγου μας, την όξυνση των επιθεσεων ενάντια σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους με όλα τα μέσα.

Τώρα είναι η ώρα να ενδυναμώσουμε ακόμα παραπάνω τη θέση μας στον πόλεμο που διεξάγουμε.
Μέχρι το τέλος, μέχρι την νίκη…

ΟΠΛΟ ΜΑΣ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Δίκτυο αγωνιστών κρατουμένων
Οι απεργοί πείνας Αντώνης Σταμπούλος, Τάσος Θεοφίλου, Φοίβος Χαρίσης, Αργύρης Ντάλιος, Γιώργος Καραγιαννίδης, Γρηγόρης Σαραφούδης, Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος, Δημήτρης Πολίτης

_____________________________________________________________

Δήλωση του Νίκου Μαζιώτη, μέλους του Επαναστατικού Αγώνα,

για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων και το νομοσχέδιο του Υπουργείου Δικαιοσύνης

Ήδη βρισκόμαστε στη 19η ημέρα απεργίας πείνας με αίτημα την κατάργηση της «αντιτρομοκρατικής» νομοθεσίας, των άρθρων 187Α και 187, την κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού. Αλληλέγγυοι στον αγώνα μας είναι και οι Τούρκοι πολιτικοί κρατούμενοι στην Ελλάδα με κυλιόμενες απεργίες πείνας.

Αυτή η απεργία πείνας που βρίσκεται σε εξέλιξη είναι ουσιαστικά η πρώτη αμιγώς απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων που βάζει στο στόχαστρο γενικότερα την «αντιτρομοκρατική» κατασταλτική πολιτική του κράτους. Είναι η μόνη αυτή τη στιγμή πολιτική και αγωνιστική κινητοποίηση που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, που μόλις πρόσφατα, σε αντίθεση με ότι είχε υποσχεθεί αποδέχτηκε με τη συμφωνία του Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου και το χρέος και τα μνημόνια, την τρόικα και την αξιολόγηση, δίχως να συναντήσει αντιδράσεις από μια κοινωνία που είναι βυθισμένη στην εξαθλίωση και στην απόγνωση, ενώ το καλοκαίρι του 2015 θα ψηφίσει το 3ο μνημόνιο.

Η πρόσφατη κατάθεση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Δικαιοσύνης καλύπτει εν μέρει κάποια από τα αιτήματα των πολιτικών κρατούμενων, ο ΣΥΡΙΖΑ που στο παρελθόν ήταν λαλίστατος και διακήρυσσε ότι θα καταργήσει τους «αντιτρομοκρατικούς» νόμους και τον κουκουλονόμο –οι σημερινοί υπουργοί Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης είχαν αποχωρήσει από τη νομοπαρασκευαστική επιτροπή για τον 1ο «αντιτρομοκρατικό» του 2001- τώρα ως κυβέρνηση ευθυγραμμίζεται με τον πόλεμο κατά της «τρομοκρατίας».

Συνεχίζω την απεργία πείνας μαζί με τους υπόλοιπους πολιτικούς κρατούμενους για την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων.

Ο αγώνας των πολιτικών κρατούμενων είναι κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του κεφαλαίου και του κράτους, για την ανατροπή ενός καθεστώτος που φέρνει εξαθλίωση, φτώχεια, μνημόνια, καταστολή, για την επανάσταση.

 

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

 

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

φυλακές Δομοκού

(20/3)

________________________________________________________________

Οι Πολιτικοί Κρατούμενοι από την Τουρκία

Εμείς οι πολιτικοί κρατούμενοι από την Τουρκία στις ελληνικές φυλακές, με σκοπό να στηρίξουμε την απεργία πείνας που άρχισαν οι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές, από τις 11 Μάρτη αρχίσαμε τριήμερες κυλιόμενη απεργίες πείνας  σε γκρουπ των 4 ατόμων.  Υποστηρίζουμε όλα τα αιτήματα των κρατουμένων απεργών πείνας.
Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας, η καταπίεση και οι συλλήψεις οικογενειών, η μη αποφυλάκιση των αρρώστων και ανάπηρων κρατουμένων και η εγκατάλειψή τους στο θάνατο, η απομόνωση, θεωρούμε ότι είναι μια επίθεση ενάντια στον επαναστατικό αγώνα, των επαναστατών και στον αγώνα για δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.  
Σήμερα και ο αγώνας που διεξάγεται στη χώρα μας ενάντια στις φυλακές τύπου F που είναι όμοιες με τις φυλακές τύπου Γ και ενάντια στους αντιτρομοκρατικούς νόμους, άρχισε στις φυλακές το 2000 και κράτησε 7 χρόνια. Στην αντίστασή μας με Απεργία Πείνας Μέχρι Θανάτου, τόσο μέσα στις φυλακές όσο και έξω από αυτές με τη συμμετοχή των οικογενειών μας, δώσαμε μάρτυρες 122 κρατούμενους συντρόφους μας.  Ταυτόχρονα, σε επίθεση που έγινε σε όλες τις φυλακές,  με χημικά αέρια, με σφαίρες και με φλογοβόλα, δολοφονήθηκαν άγρια 28 σύντροφοί μας. Ανάμεσα σε αυτούς 6 συντρόφισσες μας κάηκαν ζωντανοί. Κατά την απεργία πείνας, 600 σύντροφοί μας απεργοί πείνας, έμειναν παράλυτοι εξαιτίας των βίαιων επεμβάσεων.  Προσπαθούν να επιβιώσουν αντιμετωπίζοντας άλλοι προβλήματα σωματικής υγείας και άλλοι ψυχολογικά προβλήματα. Λόγω των βίαιων επεμβάσεων πολλοί σύντροφοί μας έχασαν την μνήμη τους. Ακόμη και τώρα πολλοί σύντροφοί μας κρατούνται στην απομόνωση, και με τα βασανιστήρια της απομόνωσης προσπαθούν να τους δολοφονήσουν. Τελευταία, στο όνομα του «νόμου εσωτερικής ασφάλειας» με τους καινούργιους νόμους, το φασιστικό κράτος του ΑΚΡ (Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξη) συνεχίζει τις επιθέσεις του δίνοντας στην αστυνομία το δικαίωμα να προβαίνει σε δολοφονίες. Παρόλες αυτές τις επιθέσεις, τις δολοφονίες και τις παραλυσίες δεν παραιτηθήκαμε από τις ιδέες μας και από τον αγώνα μας. Τόσο μέσα όσο και έξω ο αγώνας μας συνεχίζεται. Οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας είναι προϊόντα του ιμπεριαλισμού. Μπήκαν σε ισχύ με στόχο να καταστείλουν τον επαναστατικό αγώνα, να υποτάξουν τους επαναστάτες, να τους δολοφονήσουν, να είναι μηχανισμός καταστολής, εκφοβισμού και τρομοκράτησης των λαών.
Στη χώρα μας που οι φυλακίσεις φτάνουν τα δεκάδες χρόνια, που πληρώνουμε το αντίτιμο των βασανιστηρίων και δίνοντας θύματα, αγωνιζόμαστε για την κατάργηση των φυλακών υψίστης ασφαλείας και των αντιτρομοκρατικών νόμων, και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ενάντια σε αυτά σε όλα τα μέρη του κόσμου. Και εδώ στην Ελλάδα που είμαστε κρατούμενοι, υποστηρίζουμε την απεργία πείνας που άρχισαν οι πολιτικοί κρατούμενοι για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ και των αντιτρομοκρατικών νόμων,  και απαιτούμε να γίνουν αποδεκτά τα αιτήματά τους.
Ζήτω η Διεθνής Αλληλεγγύη!
Λευτεριά στους Πολιτικούς Κρατούμενους!

ΕΝΑΡΞΗ ΜΑΖΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ
ΤΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

Ξεκινάμε με μία διαπίστωση που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε. Όλα κατακτιούνται με αγώνες. Αν στις φυλακές σήμερα μπορούμε να έχουμε βιβλία, τηλεόραση, ελεύθερη τηλεφωνική επικοινωνία, άδειες, αναστολές, αν δε μας χτυπάνε οι δεσμοφύλακες το οφείλουμε στις αιματηρές εξεγέρσεις και τις απεργίες πείνας παλιότερων κρατουμένων.
Σήμερα είναι η δικιά μας ώρα να παλέψουμε και να κερδίσουμε. Ήρθε η ώρα να μειωθούν οι εξωφρενικές ποινές που αφειδώς μοιράζονται, να δίνονται υποχρεωτικά οι άδειες και οι αναστολές στο τυπικό όριο, να μειωθεί η ισόβια σε 12 χρόνια υποχρεωτικής έκτισης και 4 χρόνια μεροκάματα, να δίνεται η αναστολήστα 2/5 έκτισης στις υπόλοιπες ποινές, να μειωθεί ο χρόνος προφυλάκισης στους 12 μήνες, να υπάρχει η δυνατότητα χρήσης internet, να μετατραπούν τα επισκεπτήρια σε ελεύθερα, να εξασφαλιστεί η ερωτική συνεύρεση.
Να μην ξαναχτιστούν φυλακές αισθητηριακής απομόνωσης όπως αυτές σε Μαλανδρίνο, Τρίκαλα, Γρεβενά, Δομοκό, Χανιά, Νιγρίτα, Δράμα, όπου οι κρατούμενοι δεν έχουν καμία επαφή με το εξωτερικό περιβάλλον και βλέπουν ακόμα και τον ουρανό μέσω μεταλλικού πλέγματος. Οι ήδη υπάρχουσες πρέπει να μετασχηματιστούν αρχιτεκτονικά και να πάψουν να δίνουν βάση μόνο στην αποτροπή εξεγέρσεων κι αποδράσεων βάζοντας σε τρίτο πλάνο τις συνθήκες διαβίωσης.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών πρέπει να κλείσουν. Όλα αυτά είναι ζητήματα που οι κρατούμενοι στο σύνολο μας πρέπει να διεκδικήσουμε και να κερδίσουμε. Με αφορμή τον αγώνα που ξεκινάμε τα αναδεικνύουμε και ζητάμε από τους κρατούμενους σε όλες τις φυλακές να τα λάβουν υπόψην για τις νέες μάχες που έρχονται.
Η φυλακή και η καταστολή γενικότερα αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος. Στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο καπιταλιστικής διαχείρισης που επικρατεί σήμερα η καταστολή κεντρικοποιείται όλο και περισσότερο ως επιλογή του κράτους εκφραζόμενη συμπυκνωμένα στο δόγμα Νόμος και Τάξη. Η εγκατάλειψη του προηγούμενου μοντέλου, του κεϋνσιανού κράτους κοινωνικής πρόνοιας οδήγησε στη φτωχοποίηση περισσότερων ανθρώπων τόσο στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όσο και στην καπιταλιστική περιφέρεια. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν μπόρει να απορρόφηθεί στην παραγωγική και καταναλωτική διαδικασία, η διαχείριση τους μπορεί να γίνει μόνο κατασταλτικά.
Η αποτελεσματική κατασταλτική διαχείριση επέβαλε τη δημιουργία ειδικών καθεστώτων εξαίρεσης οριοθετώντας παράνομες πράξεις σ’ ένα ειδικό νοηματικό πλαίσιο. Πράξεις που δεν αντιμετωπίζονται ανάλογα με τη συγκεκριμένη ποινική βαρύτητά τους, αλλά ανάλογα με την επικινδυνότητα τους για την εύρυθμη καθεστωτική λειτουργία..
Σε αυτό το καθεστώς εξαίρεσης εντάσσεται η αντιμετώπιση του εσωτερικού εχθρού (με την εφαρμογή του «τρομονόμου» για τους κατηγορούμενους για ένοπλη πάλη και του «κουκουλονόμου» για όσους συλλαμβάνονται μετά από συγκρούσεις σε πορείες), του λεγόμενου «οργανωμένου εγκλήματος» ή καλύτερα της «μαύρης» καπιταλιστικής λειτουργίας, των μεταναστών οι οποίοι πλέον κρατούνται χωρίς τη διάπραξη κάποιου αδικήματος, αλλά απλώς λόγω της υπαρξής τους. Των χούλιγκαν που διώκονται με ειδικούς αθλητικούς νόμους, των γυναικών που στιγματίστηκαν ως μάστιγα για την κοινωνία κι ο κατάλογος μπορεί να συνεχιστεί. Ό,τι εν δυνάμει μπορεί να προκαλέσει κλυδωνισμούς στην αποτελεσματική συστημική λειτουργία αντιμετωπίζεται με κάποια ειδική ρύθμιση.
Στην ελληνική πραγματικότητα η διαδικασία αυτή ξεκίνησε νομικά στις αρχές του 2000 κι έκτοτε εξελίσσεται συνεχώς. Το 2001 το ελληνικό κράτος συμπορευόμενο με τον από τότε ονομαζόμανο «πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία», που σε παγκόσμιο επίπεδο αναβάθμισε και το πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό εχθρό ψήφισε το άρθρο 187 περί εγκληματικής οργάνωσης. Το 2004 ψήφισε το άρθρο 187Α περι τρομοκρατικής οργάνωσης.

Την ίδια χρονική περίοδο λειτούργησαν οι πρώτες φυλακές υψίστης ασφαλέιας στο Μαλανδρίνο, όπου μεταφέρθηκαν οι πιο απείθαρχοι κρατούμενοι, οι οποίοι βίωναν μια ειδική σωφρονιστική μεταχείριση με αισθητηριακή απομόνωση, κράτηση σε ολιγομελείς πτέρυγες και δυσκολίες στις άδειες και στις αναστολές.

Το 2002 οι κρατούμενοι της υπόθεσης 17Ν φυλακίστηκαν στα υπόγεια κελιά των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού επίσης σε συνθήκες απομόνωσης, φυσικής κι αισθητηριακής. Η λειτουργία των φυλακών Μαλανδρίνου και των υπόγειων κελιών στον Κορυδαλλό για ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους αντίστοιχα αποτέλεσε την πρώτη εφαρμογή ειδικών συνθηκών κράτησης στον ελλαδικό χώρο μεταπολιτευτικά.

Με τα άρθρα 187 και 187Α διευρύνονται τα πλαίσια ώστε να χωρέσουν περισσότερες πράξεις κι ανεβαίνει ο πήχης της τιμωρίας. Η λειτουργία αυτών των νομθεσιών ορίζει ειδικούς δικαστές και εισαγγελείς, ειδικές αίθουσες δικαστηρίων, απουσία ενόρκων, μεγαλύτερες ποινές για κάθε αδίκημα και τελευταία τη δίωξη πρόθεσης τέλεσης παρόμοιου αδικήματος. Πρόκειται για ξεκάθαρα εκδικητική νομοθεσία που στοχεύει στην εξόντωση των κρατουμένων.

Μια ξεχωριστή περίπτωση εδώ είναι ο πολυτραυματίας αντάρτης Σάββας Ξηρός ο οποίος επί 13 χρόνια αντιμετωπίζει έναν αργό θάνατο μέσα στη φυλακή.

Η τελευταία χρονικά εφαρμογή του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η λειτουργία των φυλακών τύπου Γ. Μέσα από την επιβάρυνση του νομικού πλαισίου που τις ορίζει επιμηκύνεται υπέρμετρα η έκτιση της ποινής όσων κρατούνται εκεί. Και αυτό εκτός της φυσικής κι αισθητηριακής απομόνωσης που συνεπάγεται ο εγκλεισμός σε φυλακές τύπου Γ.

Ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του καθεστώτος εξαίρεσης είναι η αρχικά πιλοτική εφαρμογή του κι η μετέπειτα συνεχόμενη διεύρυνσή του. Παράδειγμα η εφαρμογή του άρθρου 187 που αρχικά αφορούσε κάποιες δεκάδες κρατουμένων και πλέον μ’ αυτό κατηγορείται περίπου το 30% του συνολικού αριθμού των εγκλειστων.

Η εφαρμογή των φυλακών τύπου Γ είναι ένα άλλο παράδειγμα, όπου εκτός από όσους ορίζονται αρχικά ως κρατούμενοι τύπο Γ (κατηγορούμενοι με τα άρθρα 187 και 187Α) οποιοσδήποτε απείθαρχος φυλακισμένος μπορεί να οριστεί επικίνδυνος και να μεταχθεί εκεί.

Εκτός από το νόμικο το καθεστώς εξαίρεσης αποκρυσταλλώνεται και στο ερευνητικό- αποδεικτικό πεδίο. Η εμφάνιση της ανάλυσης του DNA δημιούργησε μια νέου τύπου αστυνομική- δικαστική προσέγγιση, η οποία παρουσιάζει τα πορίσματά της ως αναμφισβήτητες αλήθειες.

Εκ φύσεως το γενετικό υλικό αποτελεί ένα εξαιρετικά επισφαλές στοιχείο ως προς τα συμπεράσματα που μπορεί να εξάγει κάποιος αναλύοντάς το. Η ευκολία μεταφοράς του από άνθρωπο σε άνθρωπο ή σε αντικείμενα κι η ανάμιξή του αφήνει τόσες πιθανότητες ανοιχτές όσα και τα συμπεράσματα που θέλει να εξάγει κάποιος χρησιμοποιώντας το ως αποδεικτικό μέσο.

Αν κι αυτά είναι απολύτως γνωστά τόσο στους επιστήμονες που ασχολούνται με το ζήτημα όσο και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς που το χρησιμοποιούν, η συλλογή, η επεξεργασία κι η καταγραφή του γενετικού υλικού αποτελεί το νέο νομικά κατασταλτικό υπερόπλο ακριβώς λόγω της ασάφειας που εμπεριέχει.

Η ανεπάρκεια της χρησιμοποιούμενης μεθόδου εμφαίνεται από την ηχηρή απουσία των βιολόγων αστυνομικών στα δικαστήρια προκειμένου να στηρίξουν τις αναλύσεις τους σε αντίθεση με αστυνομικούς που διενήργησαν τη σύλληψη, την ανάκριση, πυροτεχνουργούς κι άλλες ειδικότητες.

Η σημασία που αποδίδει η κατασταλτική πρακτική στην ανάλυση του DNA καταδεικνύεται από τη συνεχώς αυξανόμενη χρήση του στις δικαστικές αίθουσες. Άνθρωποι έχουν κατηγορηθέι για διάφορα αδικήματα με μοναδική ένδειξη ένα μίγμα γενετικών τύπων κοντά στον ύπο διερεύνυση χώρο. Παρόλο που η διεθνής επιστημονική μέθοδος ορίζει ως επισφαλή την ανάλυση μιγμάτων, έχουν υπάρξει αρκετές καταδίκες με μόνη ένδειξη την ανεύρεση μίγματος.

Εξ άλλου η επιμονή της αστυνομίας στη βίαια λήψη του DNA που όχι απλά επιτρέπεται αλλά επιβάλλεται μετατρέποντας την όλη διαδικασία σε βασανιστήριο είναι άλλη μια ένδειξη της σημασίας που έχει για το καθεστώς η δημιουργία βάσεων βιοδεδομένων.

Για όλους αυτούς τους λόγους θεωρούμε πως είναι καίριο πολιτικά να μπει ένας φραγμός στον τρόπο αξιολόγησης του γενετικού υλικού.

Δε χωράει καμία αμφισβήτηση ότι το κράτος μεταχειρίζεται κάθε μέσο που του επιτρέπουν οι εκάστοτε κοινωνικοί συσχετισμοί για τη διατήρηση της ταξικής κυριαρχίας. Επομένως θα ήταν κουτό να περιμένουμε από όσους βλάπτονται από τον ανατρεπτικό αγώνα να μην πάρουν τα μέτρα τους. Αυτό που μπορούμε να απαιτήσουμε από τα αφεντικά και το κράτος τους μέσα απ’ το ανάλογο κόστος που θα τους επιφέρουμε είναι να οπισθοχωρήσουν καταργώντας :

το άρθρο 187
το άρθρο 187Α
την επιβαρυντική διάταξη για την πράξη που τελέστηκε με καλυμμένα χαρακτηριστικά («κουκουλονόμο»)
το νομικό πλαίσιο που ορίζει τη λειτουργία των φυλακών τύπου Γ.

_________________________________________________________________

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΟΥ ΝΊΚΟΥ ΜΑΖΙΏΤΗ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΏΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ

 

Τα τελευταία 15 χρόνια και ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας», το καπιταλιστικό σύστημα διεθνώς έχει πάρει ολοένα και πιο ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά προκειμένου να επιβάλλει την δικτατορία των αγορών, τα συμφέροντα της υπερεθνικής οικονομικής ελίτ η οποία αναδείχτηκε μέσα από την διαδικασία της παγκοσμιοποίησης του συστήματος μετά το τέλος του διπολισμού. Στα πλαίσια αυτά , η καταστολή, η θωράκιση του νομικού και ποινικού οπλοστασίου των κρατών στο νέο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον απέναντι στους πολιτικούς εχθρούς της νέας τάξης πραγμάτων και ιδιαίτερα απέναντι στην απειλή της ένοπλης επαναστατικής δράσης έχει μείζονα σημασία και εφαρμογή για την αναπαραγωγή του συστήματος, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.

Το ελληνικό κράτος που είναι ενσωματωμένο στο άρμα του υπερεθνικού κεφαλαίου έχει αφενός υιοθετήσει τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις  που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ένωση και αφετέρου έχει αναβαθμίσει το νομικό και ποινικό του οπλοστάσιο στις επιταγές του διεθνούς «αντιτρομοκρατικού πολέμου». Έτσι το 2001 ψήφισε τον Α΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο, το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα (εγκληματική οργάνωση), το 2004 ψήφισε τον Β΄ «αντιτρομοκρατικό» νόμο το άρθρο 187Α ( τρομοκρατική οργάνωση), το 2009 λίγο καιρό μετά την εξέγερση του 2008 ψήφισε τον κουκουλονόμο, το 2010 τροποποίησε το άρθρο 187 Α προς το δυσμενέστερο, TO 2012 με εισαγγελική διάταξη επέβαλαν την βίαιη απόσπαση του DNA και τέλος το καλοκαίρι του 2014 ψήφισε ως φυσική συνέχεια και συνέπεια της κατασταλτικής του πολιτικής τον νόμο για τις φυλακές τύπου Γ΄ για τους πολιτικούς κρατούμενους.

Η σταδιακή αυτή αναβάθμιση της κατασταλτικής επίθεσης του κράτους εντεινόταν παράλληλα όλα αυτά τα χρόνια με τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις των ελληνικών κυβερνήσεων όμως η επίθεση αυτή οξύνθηκε ακόμα περισσότερο μετά την έκρηξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 και την υπαγωγή της χώρας στην εξουσία του ΔΝΤ, της ΕΚΤ και της ΕΕ με την υπογραφή του Α΄ μνημονίου του 2010.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες όπου το καθεστώς έχει χάσει την κοινωνική συναίνεση που απολάμβανε προ κρίσης λόγω της λαίλαπας που έχει εξαπολύσει εδώ και 6 χρόνια η καταστολή κι η «αντιτρομοκρατική» νομοθεσία αποτελούν βασικοί πυλώνες και προϋποθέσεις για την διαιώνιση του συστήματος.

Γιατί η απονομιμοποίηση του καθεστώτος στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας λόγω της μεγαλύτερης κοινωνικής ληστείας που έχει εξαπολυθεί εναντίον της, με την πείνα, την φτώχεια και την εξαθλίωση να μαστίζουν τον λαό, με τους χιλιάδες θανάτους από αυτοκτονίες, από αρρώστιες, από την έλλειψη βασικών αγαθών, με τους χιλιάδες αστέγους και αυτούς που τρέφονται από τα σκουπίδια ή εξαρτώνται από συσσίτια, όλα αυτά δημιουργούν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την προοπτική της επανάστασης και της ανατροπής ενός καθεστώτος που ευθύνεται για την κρίση και όλα  τα δεινά που επακολούθησαν.

Η ανάληψη της εξουσίας και της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης από τον Σύριζα μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν αλλάζει ουσιαστικά τα πράγματα. Παρά τις προεκλογικές υποσχέσεις για κατάργηση των μνημονιακών συμβάσεων και του κουρέματος του χρέους, η πολιτική που έχει δεσμευτεί να ακολουθήσει η κυβέρνηση Σύριζα δεν διαφέρει από αυτήν που εφάρμοσαν οι προκάτοχες κυβερνήσεις και αυτό αποδεικνύεται μετά την αίτηση παράτασης του υπάρχοντος μνημονίου-προγράμματος διάσωσης άσχετα αν με τα επικοινωνιακά τους κόλπα δεν το ονομάζουν μνημόνιο ή δεν ονομάζουν το ΔΝΤ, την ΕΚΤ και την ΕΕ ως τρόικα αλλά ως θεσμούς. Στην ουσία η κυβέρνηση Σύριζα έχει αποδεχτεί και τα μνημόνια και το χρέος και θα υπογράψει νέο μνημόνιο-πρόγραμμα διάσωσης μετά την παράταση του ήδη υπάρχοντος με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ πιστεύω ότι μόνο ο δρόμος της ανατροπής και της ένοπλης λαϊκής και κοινωνικής επανάστασης μπορεί να δώσει διέξοδο απέναντι στην κρίση, να ανατρέψει τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και να διαγράψει το χρέος. Ως μέλος του Επαναστατικού Αγώνα και ως πολιτικός κρατούμενος των φυλακών τύπου Γ΄ στα πλαίσια της αγωνιστικής κινητοποίησης των πολιτικών κρατουμένων ενάντια στις ειδικές «αντιτρομοκρατικές» νομοθεσίες , τα ειδικά δικαστήρια και τις ειδικές φυλακές συμμετέχω από 2 Μαρτίου στην απεργία πείνας διεκδικώντας:

1) Την κατάργηση του Α΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2001, του άρθρου 187 (εγκληματική οργάνωση).

2) Την κατάργηση του Β΄ «αντιτρομοκρατικού» νόμου του 2004, του άρθρου 187Α (τρομοκρατική οργάνωση).

3) Την κατάργηση του κουκουλονόμου.

4) Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ΄.

5) Την απελευθέρωση του καταδικασμένου για την 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας. 

 

                                   Νίκος Μαζιώτης, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

                                                                  Φυλακές τύπου Γ Δομοκού    

_________________________________________________________________

ΔΗΛΩΣΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΤΩΝ ΚΩΣΤΑ ΓΟΥΡΝΑ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ

Εμείς, πολιτικοί κρατούμενοι στη φυλακή τύπου Γ του Δομοκού, ο Κώστας Γουρνάς και ο Δημήτρης Κουφοντίνας, προχωράμε από σήμερα Δευτέρα 2 Μάρτη σε απεργία πείνας.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα άρθρα 187 και 187Α του Ποινικού Κώδικα, για να καταργηθεί ολόκληρη η ειδική νομοθεσία εκτάκτων μέτρων με την οποία η εξουσία επιδιώκει να εγκληματοποιήσει και να εξοντώσει τους πολιτικούς της αντιπάλους.

Παλεύουμε για να καταργηθούν τα ειδικά δικαστήρια – έκτακτα στρατοδικεία, αυτή η φάμπρικα εξόντωσης των νέων αγωνιστών, με τις ειδικές συνθέσεις, τους ειδικούς αντισυνταγματικούς νόμους, την ειδική αντιεπιστημονική και δόλια χρήση αποδεικτικών μέσων (π.χ. DNA), την ειδική κατασκευή αποδεικτικών στοιχείων.

Παλεύουμε για την κατάργηση όλων των ειδικών κατασταλτικών νόμων κατά των διαδηλωτών και κατά των λαϊκών κινητοποιήσεων.

Ζητάμε την άμεση κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατούμενων και του εκφοβισμού της κοινωνίας που αντιστέκεται.

Ζητάμε την άμεση αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού που η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί σε ανήκεστες βλάβες, με το επίσημο ποσοστό αναπηρίας του να έχει φτάσει πλέον στο 98%.

Επειδή η καταστολή είναι η άλλη όψη της λιτότητας, ο αγώνας του λαϊκού κινήματος κατά της λιτότητας είναι αξεχώριστος από τον αγώνα κατά της καταστολής και ιδιαίτερα κατά του μόνιμου καθεστώτος εκτάκτων μέτρων. Γι’ αυτό ζητάμε τη συμπαράσταση ολόκληρης της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

Ο αγώνας αυτός των πολιτικών κρατουμένων, οι κινητοποιήσεις και η απεργία πείνας, θέλει να στείλει ένα μήνυμα αντίστασης στον ελληνικό λαό: εμείς και μόνο εμείς, αναλαμβάνοντας το κόστος των επιλογών μας, χρειάζεται να πάρουμε ενωτικά και αποφασιστικά τις τύχες μας στα χέρια μας. Δικό μας είναι αυτό το χρέος απέναντι στην αξιοπρέπειά μας, απέναντι στις ερχόμενες γενιές.

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

Φυλακή τύπου Γ Δομοκού
2 Μάρτη 2015

Κώστας Γουρνάς
Δημήτρης Κουφοντίνας

_____________________________________________________________

Κείμενο του Ν. Μαζιώτη για την  απεργία πείνας της ΣΠΦ

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Αυτή την περίοδο οι πολιτικοί κρατούμενοι έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας στις φυλακές από τις 2 Μαρτίου. Κάποιοι από αυτούς, όπως εγώ, έχουμε ένα κοινό διεκδικητικό πλαίσιο που αφορά: την κατάργηση των «αντιτρομοκρατικών» νομοθεσιών, την κατάργηση του κουκουλονόμου και των φυλακών τύπου Γ και την απελευθέρωση του καταδικασμένου για τη 17Ν Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας.

Το ίδιο διάστημα έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας και οι πολιτικοί κρατούμενοι της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς διεκδικόντας την απελευθέρωση των πρόσφατα προφυλακισμένων συγγενών τους που συνελήφθησαν μετά την αποκάλυψη οργάνωσης σχεδίου απόδρασης τους από τις φυλακές Κορυδαλλού.

Ανεξάρτητα από τη διαφορετικότητα των διεκδικήσεων στηρίζω των αγώνα των κρατουμένων της ΣΠΦ στο αίτημά τους. Πιστεύω ότι παρά τις πολιτικές διαφορές των πολιτικών κρατουμένων και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ τους, παρά τις απεργίες πείνας που έχουν διαφορετικό πλαίσιο, οι αλληλέγγυοι, ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος πρέπει να στηρίξει όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Να μην αφεθεί κανένας μόνος του στην καταστολή.

Νίκος Μαζιώτης μέλος του Επαναστατικού Αγώνα

 φυλακές τύπου Γ ΄ Δομοκού

_________________________________________________________________

AΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ: ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΠΥΡΗΝΩΝ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ – ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΙΟΛΑΣ ΝΕΚΡΟΙ

Στις 03/03 η “δικαιοσύνη” αποφασίζει την προφυλάκιση της μητέρας των συντρόφων Χρήστου και Γεράσιμου Τσάκαλου και της φίλης του δεύτερου, με την κατηγορία της ένταξης και συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση.

Πίσω απ’ την προφανή γελοιότητα της κατηγορίας, κρύβεται η νοσηρή εκδικητικότητα της αντιτρομοκρατικής και δικαστικής εξουσίας, που θέλει να εκβιάσει συναισθηματικά τους δύο συντρόφους, αλλά και όλους μας. Δεν είναι απλά μια εκδίκηση που τείνει στο αμέτρητο, είναι μια προσπάθεια ακύρωσής μας. Ουσιαστικά, απαιτούν από εμάς μια παράδοση άνευ όρων, μία σιωπηλή ανακωχή και έναν αποχαιρετισμό αξιοπρέπειας, αλλιώς πάντα θα υπάρχουν “φιλόξενα” κελιά για τους συγγενείς μας στις φυλακές της δημοκρατίας.

Δεν πρόκειται να τους κάνουμε τη χάρη. Ο πόλεμος ενάντια στην εξουσία έχει σφυρηλατηθεί ανεξίτηλα μέσα μας και κυλάει όπως το αίμα στις φλέβες μας. Δε θα παραδώσουμε ούτε ένα χιλιοστό οπισθοχώρησης στους εχθρούς της ελευθερίας, στους δικαστές και τους μπάτσους.

Βρισκόμαστε μπροστά στην πιο χυδαία συναισθηματική πολιορκία. Αγαπημένα πρόσωπα, που δεν έχουν καμία πολιτική συγγένεια μ’ εμάς, αλλά μόνο βιολογική και συναισθηματική, έχουν απαχθεί και κρατούνται όμηροι της δικαστικής μαφίας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το ιερατείο της δικαιοσύνης καταργεί ακόμα και τη γελοιότητα των δικών του επίσημων κανόνων, αφού για το μέτρο της προφυλάκισης, ο “ιερός” τους νόμος ορίζει ότι «η προφυλάκιση εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις που ο κατηγορούμενος είναι ύποπτος φυγής ή τέλεσης παρόμοιων αδικημάτων».

Ποιος, ακόμα κι από τους εχθρούς μας, θεωρεί ότι οι συγγενείς μας είναι “ύποπτοι φυγής” ή “τέλεσης αδικημάτων” – που άλλωστε δεν έχουν διαπράξει; Προφανώς κανείς…

Αυτή η αφήγηση των γεγονότων δεν είναι μόνο κομμάτι μιας προσωπικής ιστορίας ή μιας συναισθηματικά φορτισμένης παρένθεσης στην εμπειρία της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς.

Αντίθετα, είναι κομμάτι μιας συνολικής στρατηγικής καταστολής, που συντονίζεται απ’ τους αρχιερείς των δικαστών, των μπάτσων και των δημοσιογράφων.

Ήδη ξεκίνησαν να χτυπούν ξημερώματα οι πρώτες πόρτες…

Το Σάββατο γίνεται γνωστή η αστυνομική επιχείρηση με το κωδικό όνομα “Γαλατάς”, για τον εντοπισμό της καταζητούμενης – μέλους του Ε.Α., Πόλας Ρούπα, ενώ δημοσιεύματα αναφέρονται σε πιθανή έρευνα στο πατρικό του μέλους του Ε.Α., Νίκου Μαζιώτη. Επίσης, την ίδια μέρα, αστυνομία και εισαγγελείς κάνουν έφοδο σε σπίτια αναρχικών, μετά από «ανώνυμο τηλεφώνημα για ύπαρξη όπλων και εκρηκτικών».

Μπορεί ο επίλογος των ερευνών να συμπυκνώθηκε στο υπηρεσιακό κωλόχαρτο με δύο λέξεις, «ουδέν ανευρέθη», όμως, ουσιαστικά, βρισκόμαστε στον πρόλογο του αστυνομικού και δικαστικού δεσμποτισμού.

Μέσα σ’ αυτό το συγχυσμένο πεδίο, που θλίψη και οργή αναμειγνύονται, παράλληλα με τη δική μας απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών μας, διεξάγεται και η απεργία πείνας ενάντια στις φυλακές τύπου Γ’, στον τρομονόμο, στον 187, στον κουκουλονόμο, στη φασιστική αστυνομική μεθόδευση της λήψης DNA, καθώς και για την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού. Αυτή η απεργία πείνας είχε οργανωθεί και εξαγγελθεί καιρό πριν και έχει την αμέριστη πολιτική μας συμφωνία. Η δική μας απεργία αποφασίστηκε έκτακτα, ως αντανακλαστικό στην κατάσταση αιχμαλωσίας που επέβαλλαν στους συγγενείς μας.

Αυτές οι δύο απεργίες πείνας είναι, όμως, άμεσα συνδεδεμένες, καθώς συναντιούνται η μία ως συμπλήρωση της άλλης. Συγκεκριμένα, η απεργία πείνας για την απελευθέρωση των συγγενών μας είναι η φυσική και πολιτική προέκταση της εφαρμογής του τρομονόμου, που η κατάργησή του τίθεται ως αίτημα της απεργίας πείνας των υπόλοιπων πολιτικών κρατουμένων.

Στη δική μας περίπτωση, προτάσσουμε την αιχμιακή – προσωπική αναφορά στους συγγενείς, γιατί η απειλή της διαρκούς αναβάθμισης του τρομονόμου, από μία εικόνα του μέλλοντος, μετατράπηκε σε μία φασιστική πραγματικότητα του σήμερα, που αιχμαλωτίζει τους δικούς μας ανθρώπους.

Γι’ αυτό δεν υπάρχει μέση οδός. Ή αποφυλακίζονται οι συγγενείς μας, ή θα υπάρξουν οι πρώτοι νεκροί απεργοί πείνας τα τελευταία 40 χρόνια στην Ευρώπη, με φόντο την κυβέρνηση της Αριστεράς. 

Εμείς, για άλλη μια φορά ξεκαθαρίζουμε πως δε ζητάμε τίποτα για εμάς. Έχουμε αναλάβει πλήρως την πολιτική ευθύνη για όλο το σχεδιασμό της απόδρασής μας από τον Κορυδαλλό, κάναμε δημόσια την αυτοκριτική μας για τις “αστοχίες” μας και κρατάμε αμετανόητη τη θέλησή μας για ελευθερία και αναρχία, που θα έρθει μόνο απ’ τα δικά μας χέρια κι όχι απ’ την παθητική αναμονή των νόμων.

Αυτό που απαιτούμε είναι η απελευθέρωση των συγγενών μας, που έχουν απαχθεί από την εξουσία.

Θα ήταν συνειδησιακή και συναισθηματική αυτοκτονία, αν προσπαθούσαμε να δώσουμε σ’ αυτήν την περίπτωση τα δικά μας πολιτικά χαρακτηριστικά. Όσο κι αν απεχθανόμαστε τη λογική της θυματοποίησης, θα έπρεπε να είμαστε τυφλοί αν δεν αναγνωρίζαμε πως, στην προκειμένη περίπτωση, οι συγγενείς μας είναι τα εξιλαστήρια θύματα – τρόπαια των διωκτικών αρχών για τις επιλογές μας.

Γι’ αυτό, όταν μιλάμε για τους συγγενείς μας, δεν απελευθερώνουμε όλη την τραχύτητα του λόγου μας, καθώς δεν έχουμε σκοπό να παίξουμε πολιτικά παιχνίδια στις πλάτες των ανθρώπων μας. Επίσης, ούτε η νομική τους υπεράσπιση έχει καμία σχέση με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς. Εμείς θα είμαστε πάντα δίπλα τους, όπως στάθηκαν κι αυτοί δίπλα μας, δίχως να διασταυρώνονται οι πολιτικές μας επιλογές.

Το μόνο σίγουρο είναι πως κρατάμε την τραχύτητα και την απολυτότητα των δικών μας επιλογών στην απόφαση απεργίας πείνας μέχρι θανάτου. Προχωράμε με τη σιγουριά και τη θέληση αυτών που τα παίζουν όλα για το θρίαμβο της αδούλωτης και ελεύθερης ζωής.

Ίσως χρειάζεται το αίμα μας για να φυτρώσει η ελευθερία. Όμως, έτσι είναι…

Πεθαίνουμε με τον τρόπο που διαλέξαμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια που δε συνθηκολογεί ούτε και μπροστά στο θάνατο.

Γιατί, αυθεντική ελευθερία υπάρχει μόνο μέσα στον αγώνα για ελευθερία.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΜΑΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ & ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

1. Για την κατάργηση του Α’ αντιτρομοκρατικού νόμου (άρθρο 187),
2. Την κατάργηση του Β’ αντιτρομοκρατικού νόμου (187Α),
3. Την κατάργηση του κουκουλονόμου,
4. Την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές τύπου Γ’,
5. Την απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού για λόγους υγείας,
6. Την κατάργηση της εισαγγελικής διάταξης που επιβάλλει τη βίαιη λήψη του DNA (και, γενικότερα, την αστυνομική μεθόδευση με την κατασκευή ενόχων μέσω DNA).

Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς – FAI/IRF,
Πυρήνας Φυλακής

(11/3)

Σχετικά με την απεργία πείνας, τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών και το «τρομοσόου» της αντιτρομοκρατικής

Το κράτος έχει συνέχεια… και η καταστολή το ίδιο

(Σχετικά με την απεργία πείνας, τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών

και το «τρομοσόου» της αντιτρομοκρατικής)

Η «αριστερή-ακροδεξιά» κυβερνητική διαχείριση  μετά τα διαπιστευτήρια που έδωσε στην οικονομική ελίτ, στην ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, ήρθε η ώρα να βεβαιώσει και την προσήλωση της στην «αντιτρομοκρατική» σταυροφορία, να δηλώσει έμπρακτα ότι η συνέχεια του «κράτους έκτακτης ανάγκης» είναι μέσα στις προτεραιότητές της. Τα νέα μνημόνια που ετοιμάζουν για την ακόμη μεγαλύτερη αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων προς όφελος πάντα του κεφαλαίου απαιτούν μια κατασταλτική επιθετική πολιτική όπου θα «χτυπιέται» κάθε μαχητική κοινωνική και πολιτική αντίσταση, και συγχρόνως θα λειτουργεί αποτρεπτικά για όποιον σκέφτεται να αγωνιστεί έμπρακτα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον (πολιτικό-οικονομικό) οι πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, επιλέγοντας την ύστατη μορφή αγώνα, την απεργία πείνας. Πιο συγκεκριμένα από τις 2 Μαρτίου δεκάδες πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας. Ο αγώνας τους είναι μια μάχη για την κατάργηση συνολικά του ειδικού κατασταλτικού/νομικού πλαισίου με το οποίο το καθεστώς αντιμετωπίζει τους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η υπόθεση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες  και με τους όρους με τους οποίους αυτοί θα διεξάγονται. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

Η κυβέρνηση γνωρίζοντας πολύ  καλά ότι αυτός ο αγώνας αποτελεί γι’αυτή σοβαρό κίνδυνο με ανυπολόγιστο κόστος επιλέγει την παραδοσιακή τακτική «του καρότου και του μαστίγιου».

Πώς αλλιώς μπορεί κάποιος να ερμηνεύσει ότι πριν ακόμα ανακοινωθεί η απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων κλιμάκιο του Σύριζα επισκέφτηκε τις φυλακές Δομοκού και Λάρισας και μοίρασε απλόχερα υποσχέσεις για την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων την ίδια ώρα που έστηναν το τρομοσόου μπροστά από τη ΓΑΔΑ με τη μεταφορά «διαπόμπευση» επί της ουσίας εν μέσω δεκάδων τηλεοπτικών καμερών, φωτογράφων, δημοσιογράφων κλπ. της αναρχικής Α. Σπυροπούλου καθώς και της συντρόφου του μέλους της ΣΠΦ  Γ. Τσάκαλου; Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί η δίωξη και προφυλάκιση συγγενών των μελών της ΣΠΦ.

Και πριν προλάβουν να περάσουν λίγα 24ωρα το σκηνικό συμπληρώθηκε από τις εισβολές σε σπίτια αγωνιστών από την κρατική ασφάλεια με το γελοίο όπως πάντα πρόσχημα της «ανώνυμης καταγγελίας για όπλα και εκρηκτικά», αλλά επί τις ουσίας πρόκειται για προληπτικό χτύπημα του κινήματος αλληλεγγύης στον αγώνα των φυλακισμένων συντρόφων.

Το μήνυμα εστάλη προς όλες τις κατευθύνσεις: «Το κράτος θα επιβληθεί “δια πυρός και σιδήρου”, τίποτα δεν άλλαξε κύριοι “εταίροι” μας μπορείτε να μας εμπιστεύεστε και όχι μόνο αυτό , θα είμαστε καλύτεροι από τους προηγούμενους». Οι τάχα «δημοκρατικές ευαισθησίες» του κυβερνώντος κόμματος θάφτηκαν οριστικά την ίδια χρονική στιγμή που ορκιζόνταν η νέα κυβέρνηση. Οι αρμόδιοι υπουργοί Βούτσης και Πανούσης που κατά το παρελθόν ήταν λαλίστατοι γύρω από παρόμοια θέματα καταγγέλλοντας τις «ακροδεξιές πρακτικές», είναι σήμερα οι ενορχηστρωτές αυτής της κατασταλτικής επίθεσης και έχουν πολιτικές και προσωπικές ευθύνες.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

Συνέλευση  Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

08/03/2015

Ανακοίνωση της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Από τις 2 Μαρτίου οι πολιτικοί κρατούμενοι Κ. Γουρνάς, Δ. Κουφοντίνας και Ν. Μαζιώτης, τα μέλη του Δικτύου Αγωνιστών Κρατουμένων Α. Θεοφίλου, Γ. Καραγιαννίδης, Α. Ντάλιος και Α. Σταμπούλος, Φ. Χαρίσης πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια συνολικά στο ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο που έχει εδραιωθεί τα τελευταία χρόνια και στο μονιμοποιημένο καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Συγχρόνως συμμετέχουν και οι κρατούμενοι των φυλακών Δομοκού (τύπου Γ’),  Μοχάμεντ Σαίντ Ελτσιμπάχ  και Γ. Σοφιανίδης  με αίτημα την καταργήση των φυλακών τύπου Γ.

Ενώ τα φυλακισμένα μέλη της Σ.Π.Φ, και η Α. Σπυροπούλου πραγματοποιούν επίσης απεργία πείνας ενάντια στις προφυλακίσεις συγγενών τους και στηρίζουν την κινητοποίηση των υπολοίπων απεργών πείνας.

Τέλος ο αριθμός των απεργών πείνας σταδιακά θα αυξάνεται με την συμμετοχή και των υπόλοιπων πολιτικών κρατουμένων.

Εμείς σαν Συνέλευση Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους, τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα των συντρόφων μας που παλεύουν για:

  • Κατάργηση της ειδικής αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας και συγκεκριμένα τους νόμους περί τρομοκρατικής  και εγκληματικής οργάνωσης (νόμοι 187Α και 187).
  • Κατάργηση των ειδικών κατασταλτικών νόμων (κουκουλονόμος).
  • Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ που αποτελούν το σύμβολο του καθεστώτος εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων.
  • Οριοθέτηση της χρήσης και της επεξεργασίας του DNA σαν αποδεικτικό μέσο.
  • Επίσης στηρίζουμε το κοινό αίτημα για την άμεση απελευθέρωση του Σ. Ξηρού που εξοντώνεται καθημερινά εδώ και 13 χρόνια από το εκδικητικό κράτος καθώς και το αίτημα των μελών της Σ.Π.Φ για την απελευθέρωση των συγγενών τους.

Η οικοδόμηση του  κράτους έκτακτης ανάγκης όπως έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια δεν είναι τίποτα περισσότερο από την θωράκιση του καθεστώτος εν όψει των επερχόμενων κοινωνικών εκρήξεων. Η εντεινόμενη επίθεση του κεφαλαίου, και η εδραίωση του αστυνομικού κράτους αποτέλεσαν τα δεδομένα των τελευταίων ετών πάνω στα οποία χτίστηκε το ειδικό κατασταλτικό/νομικό πλαίσιο σαν απαραίτητο εργαλείο προκειμένου να επιβληθεί βίαια η κοινωνικά απονομιμοποιημένη εξουσία. Επιβεβαιώνοντας όσους δεν έτρεφαν αυταπάτες, η «αριστερή» διαχείριση έδωσε ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας εξουσίας σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό-πολιτικό-κοινωνικό) τα οποία είναι πολύ διαφορετικά από τις προεκλογικές εξαγγελίες που δημιούργησαν αυταπάτες σε μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας, και αργά ή γρήγορα θα συνεχίσει σε παρόμοιο μοτίβο όπως κάθε κυβέρνηση τα προηγούμενα χρόνια: με νέα  μνημόνια και οικονομική επίθεση στις κατώτερες τάξεις που θα συνοδεύονται με κατασταλτική επίθεση της πολιτικής αντίστασης.

Για όλους αυτούς του λόγους, οι πολιτικοί κρατούμενοι επιλέγουν να συνεχίσουν το αγώνα ακόμα και σε συνθήκες αιχμαλωσίας ξεκινώντας απεργία πείνας με την μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή. Ο αγώνας τους είναι μια μάχη για την κατάργηση συνολικά του ειδικού κατασταλτικού/νομικού πλαισίου με το οποίο το καθεστώς αντιμετωπίζει τους μαχητικούς κοινωνικούς αγώνες και τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η υπόθεση της απεργίας πείνας των πολιτικών κρατουμένων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τους σημερινούς και τους μελλοντικούς αγώνες  και με τους όρους με τους οποίους αυτοί θα διεξάγονται. Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και συνεχίζουν να είναι στην πρώτη γραμμή αυτού του αγώνα.

ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

 

Συνέλευση  Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους,

τους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές

Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους

Η αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους-αιχμή της αναρχικής εξέγερσης

 

Το κείμενο αυτό απευθύνεται προς όλες τις συνελεύσεις και δομές στον ελλαδικό χώρο που ασχολούνται με το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και διωκόμενους αγωνιστές, με τις φυλακές τύπου Γ’ και τις ειδικές συνθήκες κράτησης.

Τον τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στο εσωτερικό ορισμένων κομματιών του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου, που ξαναβάζει στο προσκήνιο το ζήτημα της αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους σε μία διαλεκτική βάση, με σκοπό να ξεπεραστούν διάφορες παθογένειες αλλά και υπαρκτά προβλήματα του παρελθόντος. Αυτή η προσπάθεια είναι σημαντική καθώς οι προοπτικές που ανοίγονται διευρύνουν τα περιεχόμενα του αγώνα και επανατοποθετούν στο τραπέζι έννοιες και αντιλήψεις ως αυτό που πραγματικά είναι, ως αναπόσπαστα κομμάτια του συνολικού αγώνα για την αναρχική επανάσταση. Ένας τέτοιος διάλογος μεταξύ συντρόφων από διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και διαδρομές από μόνος του δεν θα είχε να προσφέρει τίποτα, αν δεν προσανατολιζόταν στην αναζήτηση σημείων συνάντησης που θα οδηγήσουν σε κινήσεις με ανατρεπτικό περιεχόμενο. Αυτό είναι που λείπει σύντροφοι, οι συζητήσεις που θα μετατραπούν σε πράξεις, σχηματίζοντας την υλική βάση της αναρχίας στο σήμερα. Πράξεις αλληλεγγύης στους φυλακισμένους συντρόφους, πράξεις εκδίκησης για τους εχθρούς της ελευθερίας, πράξεις-πράξεις-πράξεις ενάντια στη δολοφονική μηχανή της εξουσίας. Αναπόφευκτα λοιπόν, και η δική μου συνεισφορά σε αυτό τον διάλογο προσανατολίζεται εκεί.

Λίγα λόγια ρίχνοντας μια ματιά γύρω μας Continue reading Κείμενο – πρόταση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού για τον αλληλέγγυο αγώνα με τους πολιτικούς κρατούμενους

Θέσεις και προτάσεις για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή

Θέσεις και προτάσεις
  για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή
__________________________________________________________________

 Αυτήν την στιγμή στις φυλακές του ελληνικού κράτους βρίσκεται έγκλειστο ένα πλήθος ανθρώπων που οπλίστηκαν κι επιτέθηκαν στους θεσμούς του ή κατηγορήθηκαν για κάτι τέτοιο. Αντιλαμβανόμαστε αυτούς τους φυλακισμένους ως πολιτικούς κρατούμενους, επειδή η δίωξή τους και η τιμωρία τους εκφράζει την αιχμή της προσπάθειας του κράτους να συνεχίσει να διαφεντεύει την κοινωνική ζωή και να εκμεταλλεύεται, υπερασπιζόμενο την αποκλειστικότητα στην πολιτική ισχύ. Από την αδιαμφισβήτητη ύπαρξη πολιτικών κρατούμενων αποκαλύπτεται ο εγγενής ολοκληρωτισμός του κράτους. Από την αποσιώπησή της αποκαλύπτεται η σαθρότητα των δημοκρατικών εγγυήσεων.
Οι αγωνιστές που βρίσκονται φυλακισμένοι για την αντικαπιταλιστική και αντικαθεστωτική δράση τους ξεπερνούν τον χαρακτήρα του πολιτικού κρατούμενου, εφόσον δεν αγωνίζονται για την πολιτική ενσωμάτωσή τους στο αστικό καθεστώς ή ακόμα πιο στενά για την άρση των πολιτικών διώξεων, αλλά για την καταστροφή του. Η πάλη ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο είναι πολιτική πάλη, αλλά δεν χρησιμοποιεί τον πόλεμο εργαλειακά για να διαπραγματευτεί τα μερίσματα του ελέγχου και των κερδών, όπως η εξουσιαστική πολιτική. Ο πόλεμος συγκροτεί τον πυρήνα της ταξικής-κρατικής κυριαρχίας. Οι κρατούμενοι αγωνιστές είναι αιχμάλωτοι του πιο ριζικού πολέμου. Όχι γενικά αιχμάλωτοι πολέμου, αλλά πολιτικοί αιχμάλωτοι του ταξικού-κοινωνικού πολέμου και γι’ αυτό δεν αναγνωρίζονται από το κράτος ούτε ως πολιτικοί-κοινωνικοί επαναστάτες κι ούτε ως αιχμάλωτοι πολέμου.
Η ταυτότητα των πολιτικών αιχμαλώτων του ταξικού-κοινωνικού πολέμου προτάσσει ευθέως τα ριζοσπαστικά προτάγματα του αντικρατικού αγώνα. Έτσι, η διακήρυξή αυτής της αγωνιστικής ταυτότητας συμβαδίζει με το βάθεμα της κοινωνικής πάλης ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο κι αποτελεί ζήτημα του επαναστατικού κινήματος, πέρα από τις θεσμικές συμβάσεις. Εκείνοι και μόνο οι αιχμάλωτοι αγωνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους μ’έναν τέτοιο τρόπο μπορούν να βάλουν τις βάσεις ενός μετώπου ενάντια στην πολιτική καταστολή.

 Η τρέχουσα συγκυρία της πιο οξύας κεφαλαιο-κρατικής επίθεσης των τελευταίων εβδομήντα χρόνων, έχει δημιουργήσει βαθιές κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις παγκοσμίως. Δεν διανύουμε μια περίοδο, αφού εκλείπει οποιαδήποτε προδιαγεγραμμένη μετάβαση. Είμαστε βυθισμένοι στο σημείο καμπής του ταξικού ανταγωνισμού. Σήμερα πρέπει να ρίξουμε όλες τις κινηματικές δυνάμεις στο πεδίο της μάχης, για την προλεταριακή-κοινωνική επανάσταση.
Θα συνιστούσε αισχρή πολιτική και ηθική κατάπτωση αν μέσα στον ορυμαγδό του καπιταλιστικού κανιβαλισμού φανταζόμασταν τους αιχμάλωτους επαναστάτες να περιμένουν στωικά την λήξη της ποινής τους. Θα συνιστούσε αφοπλισμό του κινήματος αλληλεγγύης και εθελοντική παράδοσή του στις εξοντωτικές απόπειρες του κράτους, που στρέφονται ειδικά ενάντια στους επαναστάτες και γενικά ενάντια στους καταπιεζόμενους, αν σήμερα φανταζόμασταν αγώνες μέσα στις φυλακές μόνο για την βελτίωση επιμέρους συνθηκών. Η συγκυρία απαιτεί να αγωνιστούμε για την άμεση απελευθέρωση των πολιτικών αιχμαλώτων. Continue reading Θέσεις και προτάσεις για ένα κίνημα ενάντια στην πολιτική καταστολή

Απολογισμός της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού από τους τρεις αλληλέγγυους απεργούς

Ξεκινώντας έναν πρώτον απολογισμό του αγώνα που δόθηκε από τον Νίκο και κατ’επέκταση από εμάς, θα προσπαθήσουμε να ακουμπήσουμε όλα αυτά τα σημεία που διαμόρφωσαν τις συνθήκες και την πορεία του. Θα πρέπει, καταρχάς, να εστιάσουμε το βλέμμα μας στον κόσμο που έκανε εφικτό αυτόν τον αγώνα, στο κίνημα αλληλεγγύης που με τη δυναμική του αφύπνισε ένα μεγάλο κομμάτι των καταπιεσμένων και έδειξε ότι ο μόνος τρόπος διεκδίκησης και αντίστασης είναι ο πολύμορφος και αδιαμεσολάβητος αγώνας.

Αντιλαμβανόμαστε τη σημασία ανάλυσης και διεύρυνσης ενός πολιτικού διαλόγου γύρω από τις στιγμές αγώνα με στόχο την ουσιαστική απεμπλοκή (στα πλαίσια μιας διαλεκτικής κριτικής) από αγκυλώσεις και αντιθέσεις που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της απεργίας πείνας, τόσο λόγω της ίδιας της φύσης του αιτήματος, όσο και της έκβασης. Αγκυλώσεις που δυστυχώς αφήνουν χώρο σε μια άγονη –και ίσως σε στιγμές κακόβουλη– κριτική να αναπτυχθεί, με αποτέλεσμα να αποπροσανατολίσει το κίνημα αλληλεγγύης από τον αγώνα, οδηγώντας το σε μια εσωστρέφεια και εν τέλει στην αδρανοποίηση της δυναμικής του.

Πρώτα από όλα, λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε την οπτική μας γύρω από το ζήτημα της έκβασης της απεργίας πείνας, το αν και κατά πόσο, δηλαδή, ήταν ένας νικηφόρος αγώνας ή όχι. Για εμάς ο αναρχικός αγώνας είναι μια διαρκής πορεία προς την κοινωνική επανάσταση και την καταστροφή κράτους και καπιταλισμού. Νίκη, λοιπόν, θα είναι μόνο η στιγμή που θα ξεπεραστεί μια για πάντα αυτό το σύστημα, αφήνοντας τη βαρβαρότητα και την καταπίεση που γεννά, στα βιβλία της ιστορίας. Μια διαδρομή, στην οποία δε θα μπορούσαμε να ορίσουμε αρχή, μέση και τέλος, δεδομένης της ρευστότητας και της χαοτικότητας του εύρους των συμπεριφορών και των αντιφάσεων της ανθρώπινης φύσης.

Συνεπώς, υπό αυτό το πρίσμα και μόνο μπορούμε να αναλύουμε κάθε αγώνα που δίνεται, ως ψηφίδες δηλαδή στο χωροχρονικό συνεχές που συνθέτουν έναν πολυτασικό και διαρκή αγώνα. Ως εκ τούτου, ένα δίπολο ερμηνείας “νίκης ή ήττας”, εξαιτίας της απολυτότητας που εμπεριέχει, είναι τουλάχιστον εγκλωβιστικό και σίγουρα απέχει αρκετά από μια λογική εποικοδομητικής αποτίμησης του αγώνα. Μακριά, λοιπόν, από μια λογική αυτομαστιγώματος, αλλά και στρουθοκαμηλισμού αντίστοιχα, είμαστε σίγουροι πως η απεργία πείνας του Νίκου -όπως και κάθε αγώνας- έχει τόσο θετικά όσο και αρνητικά στοιχεία και άφησε μια παρακαταθήκη που σε κάποια σημεία ήταν πιο “προωθημένη”, ενώ σε κάποια άλλα πιο “οπισθοδρομική”. Continue reading Απολογισμός της απεργίας πείνας του Νίκου Ρωμανού από τους τρεις αλληλέγγυους απεργούς

Απολογισμός του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας του

Γράφω αυτό το κείμενο ώστε να γίνει μια κριτική αποτίμηση του αγώνα που δώσαμε καθώς θεωρώ ότι αποτελεί μια σημαντική παρακαταθήκη η οποία πρέπει να αναλυθεί με στόχο να χρησιμοποιηθεί ως μια πυξίδα στρατηγικής για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

Το κράτος γνωρίζοντας την πολιτική ήττα που υπέστη αντεπιτίθεται σε άλλα ανοιχτά μέτωπα αγώνα οπότε το να συνεχιστεί ο κοινός συντονισμός στην βάση συγκεκριμένων συμφωνιών είναι μια αναγκαιότητα. Όχι μόνο ως μια αμυντική θέση μάχης αλλά ως μια συνειδητή δυνατότητα να ξαναμπούμε στην σκακιέρα με αξιώσεις όπως πολύ σωστά είπαν κάποιοι σύντροφοι.

Κατά την διάρκεια της απεργίας πείνας το κράτος ζύγισε το πολιτικό κόστος που θα είχε μια πιθανή εξόντωση μου, όσο δυνάμωνε το πολύμορφο κίνημα αλληλεγγύης τόσο μετάλλασε και τις ρητορικές του. Συνοπτικά μπορούμε να πούμε ότι οι χαμαιλέοντες της κυβερνητικής πολιτικής άλλαξαν τέσσερα χρώματα. Από την προκλητική αδιαφορία στην υπεροψία εν’ συνεχεία στην επίδειξη δύναμης για να ακολουθήσει ο πανικός. Ας γίνω όμως πιο συγκεκριμένος. Continue reading Απολογισμός του Νίκου Ρωμανού για την απεργία πείνας του

Απαντητικό δημόσιο κάλεσμα του ολικού αρνητή Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη σε νέα κλήση κατάταξης

Δημόσια Ανακοίνωση – Παλλαϊκό κάλεσμα στο πυροβολικό

 Μετά από μια καταδίκη φυλάκισης ενός έτους για ανυποταξία, για την οποία καταβάλω εκατό ευρώ κάθε μήνα, μετά από δυο ακόμα κλήσεις στράτευσης που ακολουθήθηκαν από δυο ακόμα διώξεις μέσα στο 2014 και δυο συλλήψεις από την ασφάλεια, για τις οποίες εκκρεμούν δυο ακόμα στρατοδικεία, μετά από δυο χαράτσια των έξι χιλιάδων ευρώ, τα οποία αρνούμαι να πληρώσω και με δεδομένο ότι βρίσκομαι σε καθεστώς ομηρίας με περιοριστικούς όρους και αναμενόμενες δίκες (εκτός των στρατοδικείων) ακριβώς επειδή είμαι στρατευμένος αναρχικός, μετά λοιπόν από από μια σειρά άθλιων ποινικών, φυσικών και οικονομικών εκβιαστικών εγκλημάτων του κράτους που αποσκοπούν στο να καμφθεί το αγωνιστικό σθένος μου, να γίνω ρίψασπις στην μετωπική γραμμή της ολικής άρνησης στην στρατοκρατία και να αποδεχθώ την αιχμαλωσία της στρατιωτικής θητείας, ο ελληνικός στρατός με ξανακαλεί να καταταγώ την Τρίτη 20 Γενάρη 2015 μ’ ένα σημείωμα της στρατολογικής υπηρεσίας αθήνας το οποίο υπογράφεται από τον τμηματάρχη λοχαγό (ΣΣΝΣ) ιωάννη γ. αργυρό και την διευθύντρια αντισυνταγματάρχη (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου.
Διόλου τυχαία καλείται να καταταχθεί την ίδια μέρα, αλλά σε άλλο στρατόπεδο και ο σύντροφος αναρχικός ολικός αρνητής στράτευσης Φώτης Σίψας. Η εντεινόμενη κατασταλτική πολιτική ενάντια στους αρνητές και η ιδιαίτερη επιμονή στους αναρχικούς συντρόφους καταδεικνύουν τον πανικό των στρατοκρατών απέναντι στην απήχηση του προτάγματος της ολικής άρνησης στράτευσης και την γενικότερη ανησυχία του κράτους για την κοινωνική απαξίωση των θεσμών του και των ένοπλων μηχανισμών του.
Αυτήν τη φορά καλούμαι να υπηρετήσω στο πυροβολικό. Με την συγκεκριμένη δημόσια ανακοίνωσή μου ενημερώνω τα στρατολογικά γραφεία, τους στρατιωτικούς εισαγγελείς και δικαστές, τους στρατόμπατσους και την κρατική ασφάλεια, τα επιτελεία τους και τα υπουργεία τους, οποιονδήποτε μισθοφόρο στρέφεται ενάντια στο αντιμιλιταριστικό κίνημα «κάνοντας την δουλειά του», αλλά και όποιον εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ελληνικός στρατός προστατεύει την ζωή του και την ελευθερία του ή έστω ότι η λειτουργία αυτού του μηχανισμού τρομοκρατίας είναι απλά αδιάφορη, ενημερώνω λοιπόν ότι μόλις έρθει η ώρα για τους προλετάριους να κανονιοβολίσουμε τους στρατώνες, τα κρατητήρια, τα δικαστήρια, τις φυλακές και όλους τους τυραννικούς θεσμούς των αφεντικών για να αποτινάξουμε την εξουσία τους, θα είμαι πρόθυμος και ικανός πυροβολητής.
Δεν χρειάζεται να υπηρετήσουμε καμία σωφρονιστική δομή για να μάθουμε ό,τι είναι απαραίτητο για την φυσική και κοινωνική άμυνά μας και τον πολιτικό αγώνα μας απέναντι στην εξουσία. Δεν τσιμπάμε το τυράκι της μιλιταριστικής αυθεντίας και μιας ψευτομαγκιάς που συντηρεί την υποταγή, όπως δεν τσιμπάμε στο τυράκι του τρελόχαρτου. Η ανοιχτή κοινότητα της μαχητικής αυτοοργάνωσης έχει αρκετή ευφυΐα, την βέλτιστη που μπορεί να επιδείξει η ανθρωπότητα μέχρι σήμερα, ώστε ν’ ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών, ακριβώς επειδή βασίζεται στην δύναμη της ελευθερίας και της αλληλεγγύης.
Κι αφού λοιπόν η κρατική βία, η λεηλασία του φυσικού πλούτου και της ανθρώπινης εργασίας, η φτώχια, ο κατακερματισμός και ο θάνατος σε καθεστώς εγκατάληψης ξεχειλίζουν μέσα στην ελληνική επικράτεια του διεθνούς κεφαλαίου, αλλά και πέρα από τα σύνορά της, οι πυροβολαρχίες του κάτω κόσμου ίσως εμφανιστούν πολύ ταχύτερα απ’ όσο υπολογίζουν στους εφιάλτες τους οι κρατιστές. Κανένας μισθοφόρος της καταστολής δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από γραφειοκρατικές και ιεραρχικές επιφάσεις. Μέσα στον σύγχρονο καπιταλιστικό βόρβορο ούτε το ελαφρυντικό της αμέλειας δεν μπορεί να βρει έδαφος. Όποιος τάσεται στην πλευρά της στρατοκρατίας έχει απάνθρωπο δόλο και πλήρη ευθύνη για τα εγκλήματά της παγκοσμίως.
Καλώ λοιπόν κι εγώ, όχι μόνο εκείνους που θα κληθούν να υπηρετήσουν την στρατοκρατία να αρνηθούν, αλλά κι όλους εκείνους τους αλληλέγγυους που αντιστέκονται στην κρατική κυριαρχία και στην εκμετάλλευση να ταχθούν ως άξιοι πυροβολητές σ’ ένα κοινό μέτωπο για το τσάκισμα της αστικής τρομοκρατίας μέχρι την οριστική εξάλειψη της.
Για να παρουσιαστούμε όλοι μαζί ένα ωραίο πρωί με μια μαύρη και μια κόκκινη σημαία εκεί που το κράτος γυαλίζει τα κανόνια του και να τα βγάλουμε στους δρόμους μ’ ένα σύνθημα :

«Εδώ, όλοι εμείς οι πρώην σκλάβοι»

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης (Ολικός Αρνητής Στράτευσης), 15 Γενάρη 2015

Το κείμενο σε pdf

Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας
Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

– Εποχή γενικής κρατικής επίθεσης και εκρηκτικών αντιθέσεων.

Η πρώτη επέτειος της δολοφονίας του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα τοποθετείται σε μια εποχή γενικής κρατικής και καπιταλιστικής επίθεσης, μετωπικής και πολυδιάστατης απέναντι σε όλο το φάσμα των απανταχού καταπιεζόνων, τόσο τοπικά όσο και παγκόσμια. Η βία των κυρίαρχων, όποια μορφή της κι αν εμφανίζει, όπως, την καταστολή στους δρόμους, την οικονομική λεηλασία, τον τεχνολογικό-οικονομικό-ποινικό έλεγχο, τις φυλακές και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους εξουσιαστικούς πολέμους με φόρο το αίμα των παγκόσμιων προλετάριων, επιτείνει τους εξοντωτικούς όρους του καθεστώτος εκμετάλλευσης και τυραννίας. Ένα χρόνο μετά από μια οργανωμένη δολοφονική επίθεση των φασιστών κρατικών μισθοφόρων σε μια γειτονιά, που άφησε έναν νεκρό αγωνιστή, οι αντιθέσεις που συμπυκνώθηκαν στο συγκεκριμένο γεγονός και σε ότι ακολούθησε ήταν και είναι ακόμα πιο οξυμένες.
Η πορεία μνήμης στις 18 Σεπτέμβρη 2013 στο Κερατσίνι σηματοδότησε την επανάκαμψη του εκρηκτικού κοινωνικού δυναμικού που έβραζε σιωπηλά κάτω από τον πάγο της κρατικής τρομοκρατίας των προηγούμενων χρόνων και της παθητικοποίησης που είχε απλωθεί από την άνοιξη του ’12. Η προετοιμασία μιας θεσμικής αλλαγής πολιτικής διαχείρισης προς τ’αριστερά, η οποία ακολούθησε την πτώση της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Παπαδήμου μετά τις συγκρούσεις πρωτοφανούς μαζικότητας της 12ης Φλεβάρη 2012 και τώρα ολοκληρώνεται, επισφράγισε την προσωρινή νίκη της καταστολής και την ολοκληρωτική καπιταλιστική επέλαση επί μια διετία σύμφωνα με τα σχέδια των διακρατικών διευθυντηρίων και τους νόμους των ντόπιων αφεντικών. Το φθινόπωρο του ’14 βγήκαν στο προσκήνιο της ταξικής-κοινωνικής διαπάλης οι παράγοντες που θα καθορίσουν ριζικά την γενική εξέλιξη από εδώ και πέρα: Από την μια πλευρά, ο μαχητικός αυτοοργανωμένος αγώνας των καταπιεζόμενων ενάντια σε κράτος και αφεντικά. Από την εχθρική πλευρά, ο κεντροαριστερός ρεφορμισμός («λαϊκοπατριωτικός» ή εθνοενωτικός), που υπηρετεί την αστική τάξη και καρπώνεται μαζί της την συνολική κοινωνική εργασία και οι φασίστες με αναβαθμισμένους πολιτικούς και κατασταλτικούς ρόλους. Η επέτειος του Παύλου Φύσσα ήταν η αρχή μιας νέας εποχής. Continue reading Η πορεία στο Κερατσίνι και ο αντιφασιστικός αγώνας Έναν χρόνο μετά την δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα

Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14)

Ανακοίνωση της Συνελευσης της Κατάληψης Πολυτεχνείου (1η)

Από σήμερα 1/12/14 το Ε.Μ.Π. Αθήνας καταλαμβάνεται, ως ένα ακόμη σημείο αλληλεγγύης και συστράτευσης με τον αγώνα του αναρχικού απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού (από 10/11/14), καθώς και των υπολοίπων αλληλέγγυων απεργών πείνας Γ. Μιχαηλίδη (από 17/11/14), Δ. Πολίτη και
Α. Δ. Μπουρζούκου (από 1/12/2014).

Ο Νίκος Ρωμανός βρίσκεται αιχμάλωτος του κράτους από τις 1/2/2013
για την διπλή απαλλοτρίωση τράπεζας και ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης.
Η πράξη του αποτελεί μέρος του πολύμορφου αναρχικού αγώνα, ενάντια σε όσους είναι
υπεύθυνοι για την λεηλασία που επιβάλεται στην κοινωνία συνολικά
από το κράτος και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές επιλογές του Ν. Ρωμανού και η αγωνιστική του συστράτευση
αποτελεί συνέχεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη του 2008.
Αγωνίζεται για ένα κόσμο χωρίς εξουσία, εκμετάλλευση και αφεντικά.
Ο αγώνας των φυλάκισμένων απεργών πείνας για μια ανάσα ελευθερίας
και εναντια στη βαρβαρότητα του εγκλεισμού και της όξυνσης της σωφρονιστικής καταστολής, (διακοπή και άρνηση αδειών, γενίκευση του καθεστώτος απομόνωσης, φυλακές τύπου Γ)
βρίσκεται πλάι-πλάι με τον αγώνα του κάθε καταπιεσμένου ενάντια στην καταστολή και την λεηλασία της ζωής του.

Η κατάληψη του Πολυτεχνείου επιχειρεί /έχει σκοπό να δώσει στο απελευθερωμένο έδαφος του ΕΜΠ χαρακτηριστικά ενός ανοιχτού, μαζικού και μαχητικού κέντρου αγώνα, παράλληλα με κάθε άλλο σημείο που αναπτύσεται
προς την κατεύθυνση της δικαίωσης των αιτημάτων του Ν. Ρωμανού (χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών)
αλλά και της υπόθεσης της κοινωνικής απελευθέρωσης γενικότερα.

ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΡΩΜΑΝΟΥ

Συνέλευση Κατάληψης Πολυτεχνείου
1/12/2014

________________________________________________________________________________

 

 

Screen Shot 2016-05-07 at 13.37.10

 

Αθήνα: Δεύτερη ανακοίνωση της Συνέλευσης Κατάληψης Πολυτεχνείου στα Εξάρχεια

Σήμερα, στις 2/12, πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στον αναρχικό σύντροφο Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας από 10/11 με σκοπό τη δικαίωση του αιτήματός του για παροχή εκπαιδευτικών αδειών. Η πορεία πλαισιώθηκε από χιλιάδες κόσμο, μέρος του οποίου κατευθύνθηκε στο κατειλημμένο Πολυτεχνείο. Continue reading Ανακοινώσεις της Κατάληψης Πολυτεχνείου σε αλληλεγγύη με τον απεργό πείνας Νίκο Ρωμανό (Νοέμβρης – Δεκέμβρης ’14)

Εισήγηση στην εκδήλωση για την ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ 31 Γενάρη 2015 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα πρόσω» (Πάτρα)

Εισήγηση στην εκδήλωση για την ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
31 Γενάρη 2015 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα πρόσω» (Πάτρα)

από την Αναρχική Συλλογικότητα

για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ποιός ο ρόλος του στρατού σε σχέση με τη συγκυρία
και η διάχυσή του στην καθημερινότητα.

 Το γραπτό μέρος της εισήγησης της συλλογικότητάς μας θα είναι ιδιαιτέρως τετριμμένο. Διότι αναλάβαμε να μιλήσουμε για εκείνον τον μηχανισμό/ θεσμό εξουσίας που αποτελεί διαχρονικά το αρχετυπικότερο υπόβαθρο της κυριαρχίας. Οι διακλαδώσεις της διαρκούς εισβολής της στρατοκρατίας μέσα στον κοινωνικό βίο έχουν περιγραφεί και αναλυθεί πλειστάκις από διαφορετικά σημεία ανταγωνιστικής θεώρησης. Ίσως να μην υπάρχει κάποια αδιόρατη πτυχή της συστημικής πραγματικότητας του στρατού για να προσθέσουμε σε όσα η αναρχική αντίληψη έχει ανά καιρούς καταδείξει. Ωστόσο, αν θέλουμε να συμβάλλουμε δραστικά στην κατάρρευση ενός συγκεκριμένου τυραννικού θεσμού, απαιτείται να μην χάνουμε από το βλέμμα μας το σύνολο των συνθηκών που τον στηρίζουν. Το ζητούμενο δεν είναι η καταγγελία, ούτε μια διακήρυξη ελευθεριακών αρχών απέναντι στο απαράδεκτο της στρατοκρατίας, αλλά η κατανόηση των ταξικών κινήτρων και των κοινωνικών αδυναμιών που την συντηρούν και την ανανεώνουν. Οπότε, ας ξαναπιάσουμε το θέμα στρατός συνοψίζοντας την δομική συμμετοχή του στην διακρατική κυριαρχία για την τρέχουσα συγκυρία.
Ακολουθούμε μια συνθετική προσέγγιση που συνδέει τον ειδικό ρόλο του στρατού στην θωράκιση του κράτους, με την πολύτροπη συμμετοχή του στην αναπαραγωγή της ταξικής κυριαρχίας. Όπως θα φανεί από τα σημεία που θα θίξουμε, ο στρατός έχει μια πολύμορφη λειτουργικότητα μέσα στο σύνολο των δομών συσσώρευσης εξουσίας. Η αποτροπή και η καταστολή της απώλειας του ταξικού ελέγχου αποτελούν θεμελιακές προϋποθέσεις της κρατικής κυριαρχίας. Η ασφάλεια του κράτους συνιστά την κύρια αποστολή του στρατού, ιστορικά και συγχρονικά. Οι τρόποι με τους οποίους συγκροτείται και δρα ο στρατός καθημερινά γι’ αυτόν τον σκοπό, συμπυκνώνουν στον μέγιστο βαθμό τον σημερινό πολιτισμικό πυρήνα της κυριαρχίας. Η κυβερνητική μεθοδολογία, η τεχνολογία, η οικονομία και η ιδεολογία του παρόντος καθεστώτος διατρέχουν τους αρμούς της στρατοκρατίας. Γενικότερα, οι εξελικτικές αιχμές της κεφαλαιοκρατικής παραγωγής σχέσεων, βρίσκουν στον στρατό, στην πιο συγκεντρωτική και καταστροφική δομή εξουσίας, το καταλληλότερο πεδίο εφαρμογής τους. Continue reading Εισήγηση στην εκδήλωση για την ΟΛΙΚΗ ΑΡΝΗΣΗ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ 31 Γενάρη 2015 στον αυτοδιαχειριζόμενο χώρο «Επί τα πρόσω» (Πάτρα)

Για τον Remi Fraisse

Σάββατο 15 Νοέμβρη 2014 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών από είκοσι αλληλέγγυους συντρόφους και έγινε παρέμβαση μέσα στο προαύλιο και τις αίθουσες διδασκαλίας, με μοίρασμα κειμένων, κοινοποίηση από ντουντούκα, ρίψη φλάϊερ και συνθήματα. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 11:40 το πρωί και ολοκληρώθηκε μια ώρα αργότερα.

 

Το κείμενο που μοιράστηκε:

REMI FRAISSE: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Στην Ταρν της νοτιοδυτικής Γαλλίας, διεξάγεται ένας κοινωνικός αγώνας ενάντια στην κατασκευή φράγματος, η οποία επιφέρει την καταστροφή του δάσους Σιβέν και του υδροβιότοπου της Τεστέτ. Η γη του Τεστέτ αποτελεί ένα από τα σημεία όπου το κεφάλαιο επελαύνει λεηλατώντας τον φυσικό πλούτο και την τοπική ζωή. Στην Ελλάδα, το σχέδιο λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας και εκτροπής του ποταμού Αχελώου, οι μεταλλευτικές επενδύσεις, η κατασκευή Βιομηχανικών Ζωνών Παραγωγής Ενέργειας (ΒΑΠΕ) σε όλη την ύπαιθρο, τα σχέδια εκμετάλλευσης δημόσιας γης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και τα Ρυθμιστικά σχέδια για την Αττική είναι ανάλογα παραδείγματα της λεηλασίας που επιχειρούν τ’αφεντικά σε όλο τον πλανήτη.
Η αντίσταση ενάντια στην λεηλασία δημιουργεί νέες κοινότητες αγώνα και δεσμούς αλληλεγγύης που σπάνε τα σύνορα. Το κίνημα αντίστασης ενάντια στα νέα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, το NO TAV στην Val de Suse της βόρειας Ιταλίας που αγωνίζεται ενάντια στους σιδηρόδρομους υπερυψηλής ταχύτητας, οι περιοχές ZAD στην Γαλλία (Zone A Defendre – ζώνες προς υπεράσπιση) διαμορφώνουν ένα κοινό έδαφος απέναντι στην σαρωτική καπιταλιστική ανάπτυξη.
Στο δάσος Σιβέν τη νύχτα της 25ης προς 26η Οκτώβρη συγκεντρώθηκαν 7000 άνθρωποι για να ανακόψουν την επανέναρξη των καταστροφικών κατασκευαστικών εργασιών και να επανακαταλάβουν το δάσος απ’όπου είχαν εκδιωχθεί με βίαιη αστυνομική επιχείρηση ένα χρόνο πριν. Το ξημέρωμα οι κρατικοί μισθοφόροι επιτέθηκαν στους αγωνιζόμενους. Ο Ρεμύ βρέθηκε νεκρός μετά από ώρες. Δολοφονήθηκε από χειροβομβίδα κρότου λάμψης των μπάτσων.
Παρά την προσπάθεια του κράτους και των καθεστωτικών MEDIA να θάψουν το γεγονός, η δολοφονία του Ρεμύ πυροδότησε ένα κύμα εξέγερσης σε όλη τη Γαλλία. Από εκείνη τη μέρα πραγματοποιούνται καθημερινά δεκάδες συγκεντρώσεις και πορείες, αποκλεισμοί κρατικών κτιρίων, σχολείων και σχολών, αστυνομικών τμημάτων και στρατοπέδων της χωροφυλακής, συγκρούσεις με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους φασίστες. Στην εξέγερση απέναντι στο κράτος και τους δολοφονικούς βραχίονές του συστρατεύονται αντιστάσεις που εκκινούν από διαφορετικά πεδία, αλλά αναγνωρίζουν την κοινή ανάγκη για ελευθερία και δικαιοσύνη και τον κοινό εχθρό. Είναι οι λαϊκές συνελεύσεις, που προτάσσουν μαζικά την αχρηστία του κράτους και την διάλυση των ένοπλων μηχανισμών του από την ίδια την κοινωνία. Είναι οι μαθητές και οι φοιτητές που βγαίνουν μαχητικά στους δρόμους, όπως κι εδώ αυτές τις μέρες και ξυπνούν τους φόβους της εξουσίας.
Η δολοφονία του Ρεμύ αποτελεί μια ακόμη κρατική δολοφονία… Δεν πρόκειται για ένα τραγικό λάθος που θα λυθεί με την απόσυρση του συγκεκριμένου όπλου. Άλλωστε, όλες αυτές τις μέρες το γαλλικό κράτος συνεχίζει να χτυπά και να τραυματίζει διαδηλωτές, για να επιβάλει την τρομοκρατία του. Οι εξεγερμένοι στην Γαλλία δεν έχουν αυταπάτες για τον εγγενή δολοφονικό χαρακτήρα του κράτους. Αγωνίζονται για ένα κόσμο χωρίς την εκμετάλλευση και την κρατική καταπίεση και ξέρουν, όπως κι εμείς που αγωνιζόμαστε εδώ, ότι για να αποτινάξουμε τον δολοφονικό ζυγό καλούμαστε ν’αντιταχθούμε στις αστυνομίες και τους κρατικούς στρατούς με κάθε πρόσφορο μέσο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας

Ενημερώσεις από παρέμβαση στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Σάββατο 15 Νοέμβρη 2014 πραγματοποιήθηκε αποκλεισμός του Γαλλικού Ινστιτούτου Αθηνών από είκοσι αλληλέγγυους συντρόφους και έγινε παρέμβαση μέσα στο προαύλιο και τις αίθουσες διδασκαλίας, με μοίρασμα κειμένων, κοινοποίηση από ντουντούκα, ρίψη φλάϊερ και συνθήματα. Η παρέμβαση ξεκίνησε στις 11:40 το πρωί και ολοκληρώθηκε μια ώρα αργότερα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η αντίδραση της διεύθυνσης του Ινστιτούτου που υπάγεται στην γαλλική πρεσβεία. Τα συγκεκριμένα στελέχη του γαλλικού κράτους κρύφτηκαν πίσω από κάποιο “πρωτόκολλο ασφάλειας”, αναθέτοντας στον σεκιουριτά της G4 να διαχειριστεί την εξαιρετική κατάσταση. Ο μισθοφόρος της πολυεθνικής ιδιωτικής μπατσαρίας απευθύνθηκε αμέσως στην ελληνική αστυνομία και στην συνέχεια, εκτελούσε τις εντολές της. Οι επίδοξοι χωροφύλακες του Ινστιτούτου πρώτα επιχείρησαν ανεπιτυχώς να κλείσουν τις πόρτες των κτηρίων για να αποκλείσουν τους αλληλέγγυους στο προαύλιο, ώστε να βρεθούμε απομονωμένοι σε ενδεχόμενη κατασταλτική επέμβαση. Μετά, ενεργοποίησαν τον συναγερμό, προκαλλώντας πανικό σε μαθητές και γονείς. Ύστερα, συγκέντρωσαν και έκλεισαν τα παιδιά που προηγουμένως παρακολουθούσαν μαθήματα, μέσα σε μια αίθουσα. Εντωμεταξύ, κατέφτασαν δυνάμεις ΜΑΤ και ΔΕΛΤΑ και στάθηκαν στις δυο γωνίες του δρόμου.

Η τεχνοκρατική αντίδραση του μηχανισμού είχε πολλαπλές στοχεύσεις: Πρόκληση μιας τεχνητής ατμόσφαιρας τρομοκρατίας, απομόνωση των αλληλέγγυων από τους παρευρισκόμενους και στοχοποίησή τους για μια ενδεχόμενη αστυνομική επέμβαση, διαμόρφωση όρων τεχνοκρατικής πολεμικής αντιπαράθεσης, μετάθεση της πολιτικής ευθύνης για την στρατιωτική διαχείριση της κοινωνικής παρέμβασης σ’ έναν αυτοματισμό “ασφάλειας”, που εκπροσωπούταν από ένα μαντρόσκυλο της μεγαλύτερης εταιρείας εμπορίου καταστολής. Ωστόσο, αρκετοί παρευρισκόμενοι αντιτάχθηκαν στην τεχνητή κατάσταση τρομοκρατίας που επιχείρησε να επιβάλει η διεύθυνση του Ινστιτούτου.

Οι σύντροφοι ολοκλήρωσαν αποφασιστικά την παρέμβαση και αποχώρησαν ανάμεσα στιςδιμοιρίες φωνάζοντας: “Η αλληλεγγύη, το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών” και “ενάντια σε κράτος και λεηλασία, αγώνας για τη γη και την ελευθερία“.

Ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση της γης και στους ένοπλους μηχανισμούς του γαλλικού κράτους συνεχίζεται καθημερινά στη Γαλλία και σε άλλα μέρη.

Η συνέλευση αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας θα συναντηθεί πάλι την Τετάρτη 19/11 στις 4μμ στο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ).

______

Το κείμενο που μοιράστηκε:

REMI FRAISSE: ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

Στην Ταρν της νοτιοδυτικής Γαλλίας, διεξάγεται ένας κοινωνικός αγώνας ενάντια στην κατασκευή φράγματος, η οποία επιφέρει την καταστροφή του δάσους Σιβέν και του υδροβιότοπου της Τεστέτ. Η γη του Τεστέτ αποτελεί ένα από τα σημεία όπου το κεφάλαιο επελαύνει λεηλατώντας τον φυσικό πλούτο και την τοπική ζωή. Στην Ελλάδα, το σχέδιο λειτουργίας του φράγματος της Μεσοχώρας και εκτροπής του ποταμού Αχελώου, οι μεταλλευτικές επενδύσεις, η κατασκευή Βιομηχανικών Ζωνών Παραγωγής Ενέργειας (ΒΑΠΕ) σε όλη την ύπαιθρο, τα σχέδια εκμετάλλευσης δημόσιας γης μέσω του ΤΑΙΠΕΔ και τα Ρυθμιστικά σχέδια για την Αττική είναι ανάλογα παραδείγματα της λεηλασίας που επιχειρούν τ’αφεντικά σε όλο τον πλανήτη.
Η αντίσταση ενάντια στην λεηλασία δημιουργεί νέες κοινότητες αγώνα και δεσμούς αλληλεγγύης που σπάνε τα σύνορα. Το κίνημα αντίστασης ενάντια στα νέα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, το NO TAV στην Val de Suse της βόρειας Ιταλίας που αγωνίζεται ενάντια στους σιδηρόδρομους υπερυψηλής ταχύτητας, οι περιοχές ZAD στην Γαλλία (Zone A Defendre – ζώνες προς υπεράσπιση) διαμορφώνουν ένα κοινό έδαφος απέναντι στην σαρωτική καπιταλιστική ανάπτυξη.
Στο δάσος Σιβέν τη νύχτα της 25ης προς 26η Οκτώβρη συγκεντρώθηκαν 7000 άνθρωποι για να ανακόψουν την επανέναρξη των καταστροφικών κατασκευαστικών εργασιών και να επανακαταλάβουν το δάσος απ’όπου είχαν εκδιωχθεί με βίαιη αστυνομική επιχείρηση ένα χρόνο πριν. Το ξημέρωμα οι κρατικοί μισθοφόροι επιτέθηκαν στους αγωνιζόμενους. Ο Ρεμύ βρέθηκε νεκρός μετά από ώρες. Δολοφονήθηκε από χειροβομβίδα κρότου λάμψης των μπάτσων.
Παρά την προσπάθεια του κράτους και των καθεστωτικών MEDIA να θάψουν το γεγονός, η δολοφονία του Ρεμύ πυροδότησε ένα κύμα εξέγερσης σε όλη τη Γαλλία. Από εκείνη τη μέρα πραγματοποιούνται καθημερινά δεκάδες συγκεντρώσεις και πορείες, αποκλεισμοί κρατικών κτιρίων, σχολείων και σχολών, αστυνομικών τμημάτων και στρατοπέδων της χωροφυλακής, συγκρούσεις με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και τους φασίστες. Στην εξέγερση απέναντι στο κράτος και τους δολοφονικούς βραχίονές του συστρατεύονται αντιστάσεις που εκκινούν από διαφορετικά πεδία, αλλά αναγνωρίζουν την κοινή ανάγκη για ελευθερία και δικαιοσύνη και τον κοινό εχθρό. Είναι οι λαϊκές συνελεύσεις, που προτάσσουν μαζικά την αχρηστία του κράτους και την διάλυση των ένοπλων μηχανισμών του από την ίδια την κοινωνία. Είναι οι μαθητές και οι φοιτητές που βγαίνουν μαχητικά στους δρόμους, όπως κι εδώ αυτές τις μέρες και ξυπνούν τους φόβους της εξουσίας.
Η δολοφονία του Ρεμύ αποτελεί μια ακόμη κρατική δολοφονία… Δεν πρόκειται για ένα τραγικό λάθος που θα λυθεί με την απόσυρση του συγκεκριμένου όπλου. Άλλωστε, όλες αυτές τις μέρες το γαλλικό κράτος συνεχίζει να χτυπά και να τραυματίζει διαδηλωτές, για να επιβάλει την τρομοκρατία του. Οι εξεγερμένοι στην Γαλλία δεν έχουν αυταπάτες για τον εγγενή δολοφονικό χαρακτήρα του κράτους. Αγωνίζονται για ένα κόσμο χωρίς την εκμετάλλευση και την κρατική καταπίεση και ξέρουν, όπως κι εμείς που αγωνιζόμαστε εδώ, ότι για να αποτινάξουμε τον δολοφονικό ζυγό καλούμαστε ν’αντιταχθούμε στις αστυνομίες και τους κρατικούς στρατούς με κάθε πρόσφορο μέσο.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΚΟΙΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας

IM000215.JPG IM000220.JPG

  IM000222.JPG IM000223.JPG IM000216.JPG  IM000221.JPG

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης με τους εξεγερμένους της Γαλλίας ΣΑΒΒΑΤΟ 22/11/14

Να κάνουμε την 22 Νοέμβρη μια μέρα ενάντια στις βιαιοπραγίες των ενόπλων μηχαμισμών του κράτους, σε εθνική και διεθνή κλίμακα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κάθε μέρα, πριν και μετά από αυτήν την ημερομηνία, είναι κατάλληλη για να επαναστατήσουμε ενάντια σ’ ένα θεσμό που σακατεύει και δολοφονεί για λογαριασμό του κράτους «δικαίου» και των μαφιόζικων, καταστρεπτικών και κερδοσκοπικών σχεδίων του.

Κάλεσμα των κοινοτήτων αγώνα της Γαλλίας που υπεαρασπίζονται τη γη, ενάντια στην λεηλασία και την κρατική τρομοκρατία:

(Στα ελληνικά και στα γαλλικά)

Να κάνουμε την 22 Νοέμβρη

 Μια μέρα ενάντια στην αστυνομική καταστολή,

                             σε πανεθνική και διεθνή κλίμακα

Κάλεσμα για συμμετοχή στην κινητοποίηση την 22ηΝοεμβρίου, ενάντια στην αστυνομική καταστολή.

Η καταστολή που χτυπά τους καταπιεσμένους-ες μέσω των μαφιόζικων σχεδίων των κυβερνώντων, είναι ολοένα βιαιότερη.

Η άνοδος του Σοσιαλιστικού Κόμματος στην εξουσία δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα.

Η αστυνομία, η χωροφυλακή και ο στρατός πλήττουν και σακατεύουν εξίσου, ίσως πολύ περισσότερο τώρα, με όχημα τον εντεινόμενο φασισμό, υπό τη κάλυψη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Κι’ όλο αυτό χάρη στα όπλα, των οποίων η αποτελεσματικότητα επιτείνεται με τις επενδύσεις στην στρατιωτική τεχνολογία.

Αλλά εκτός από τους προϋπολογισμούς που διατίθενται για τον πόλεμο, που μεγαλώνουν όλο και περισσότερο, αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό  είναι η προθυμία των μπάτσων, χωροφυλάκων και στρατιωτικών, όπως και των πολιτικών πατρώνων τους, να υπερασπίζεται τη βία τους. Η πανταχού παρουσία και ανεξέλεγκτη χρήση των οπλοβομβίδων κρότου-λάμψης, των «εκτοξευτών αμυντικών βλημάτων» (οι οποίοι είναι στην πραγματικότητα οπλοβομβίδες κρότου-λάμψης μεγέθους XXL!) και των εκρηκτικών χειροβομβίδων διασποράς είναι σαφή παραδείγματα.

Ακόμη και ο λόγος (της κρατικής βίας) εκφράζεται χωρίς αναστολές, ενώ η βία γίνεται καθημερινή κοινοτυπία! Απέναντί μας, οι μπάτσοι γελάνε και μας απειλούν όταν τους ρωτάμε αν είναι περήφανοι που σκότωσαν.  Ένας από τους υπεύθυνους της αστυνομίας της Ταρν δήλωνε πρόσφατα ότι εκείνοι και εκείνες που εναντιώνονται στις «δυνάμεις της ευταξίας» πρέπει να αναμένουν ότι θα υποστούν ενδεχόμενους βίαιους τραυματισμούς!!!

Εδώ και κάποιες μέρες, η αστυνομία σκότωσε. Ξανά.

Εμείς, οι συγκεντρωμένοι-ες στο Τεστέτ για να αγωνιστούμε ενάντια στο θανατηφόρο σχέδιο του φράγματος του Σιβένς, χάσαμε έναν φίλο. Τις πρώτες ώρες της Δευτέρας 26 Οκτωβρίου του 2014, κάποια μέτρα μακριά από τους στρατιώτες του κράτους, που ήταν οπλισμένοι και προστατευμένοι από τις πανοπλίες και τις ασπίδες τους, εκεί, ο Ρεμί Φρέζ δολοφονήθηκε από το οπλισμένο χέρι του κράτους.

Από μια ευθύα βολή (οπλοβομβίδας) ενός υπαλλήλου του πολέμου των χειροβομβίδων διασποράς, που στόχευε πιθανόν στο κεφάλι του και σφηνώθηκε μεταξύ του λαιμού και των ώμων του. Παρεμπιπτόντως, ακόμη κι οι εσωτερικοί κανονισμοί των οπλισμένων κρατικών μηχανισμών απαγορεύουν τις ευθύες βολές κάτω από μια συγκεκριμένη απόσταση και απαγορεύουν εξίσου να γίνεται στόχος το κεφάλι ή να βάλουν από κοντινές αποστάσεις με ορισμένα όπλα.

Δεν πρόκειται για ένα ατύχημα. Είναι μάλιστα να αναρωτιέται κανείς πως δεν συνέβη νωρίτερα μια τέτοια τραγωδία. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές τις μέρες, οι επιθέσεις των αστυνομικών, των χωροφυλάκων και του στρατού έχουν ξεπεράσει τα πλαίσια ακόμη και των ίδιων τους των νόμων! Δεν μετράμε πια τα γόνατα, τα χέρια, τις κοιλιές και τα κεφάλια που στοχεύονται!!! Η ανήκουστη και παράνομη βία τους έχει αφήσει σε όλους-ες μας τα σημάδια της, είτε είναι σωματικά είτε είναι ψυχικά. Αυτή τη φορά παρέσυρε μαζί της έναν άνθρωπο : τον Ρεμί Φρεζ.

Αλλά ακόμη κι αν ο θάνατος του Ρεμί έγινε πρωτοσέλιδο στα ΜΜΕ και ενόχλησε τα κράτη, ας μην θεωρήσουμε ότι αποτελεί εξαίρεση.

Τέλη Αυγούστου, ένας άνθρωπος χωρίς χαρτιά βρέθηκε νεκρός μέσα σ’ένα αυτοκίνητο της BAC (Αντεγκληματική Ταξιαρχία) κατά τη διάρκεια της μεταγωγής του προς το αεροδρόμιο. Πάνε 10 χρόνια πλέον από τότε που οι νεαροί Ζιέντ Μπενά και Μπούνα Τραορέ σκοτώθηκαν καταδιωκόμενοι από την αστυνομία. Δεν χρειάζεται να αναφερθούμε στους οικονομικούς πολέμους, στο Μπαλί και αλλού…

Δεν υπολογίζουμε πια στις διαδικασίες που κίνησαν οι κοντινοί των θυμάτων που δολοφονήθηκαν από το οπλισμένο χέρι του κράτους. Καμία καταγγελία δεν έχει σαν αποτέλεσμα την τιμωρία των ενόχων!

Απαιτούμε άμεση και αμείλικτη δικαιοσύνη για τους πληρωμένους δολοφόνους που κρύβονται στις τάξεις ένοπλων δυνάμεων του κράτους.

Ζητάμε, απότώρα, αμνηστία για όλουςτους κατηγορούμενους αντιστεκόμενους στο φράγμα του Σιβένς, τους οποίους εμείς υπολογίζουμε σαν πολιτικούς κρατούμενους.

Ζητά με εξίσου, τον απόλυτο αφοπλισμό των πολλαπλών ένοπλων δυνάμεων του κράτους, για να τελειώνουμε με τις δολοφονίες και τις βιαιοπραγίες της αστυνομίας, της χωροφυλακής και του στρατού.

Συγκεντρωνόμαστε έτσι, στο κάλεσμα της ZAD (ζώνη προς υπεράσπιση) της Notre Dame des Landes, για να διαδηλώσουμε ενάντια στην αστυνομική καταστολή, το Σάββατο 22 Νοεμβρίου του 2014 :

  • Στη Ναντ, στις 14.00 στον περίβολο του δικαστηρίου
  • Και οπουδήποτε αλλού!

Καλούμε κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που τους αφορά ο κίνδυνος που εκπροσωπεί η αστυνομία του κράτους, να διοργανώσουν δράσεις διαμαρτυρίας σ’ όποιο σημείο κι αν βρίσκονται.

Να κάνουμε την 22 Νοέμβρη μια μέρα ενάντια στις βιαιοπραγίες των ενόπλων μηχαμισμών του κράτους, σε εθνική και διεθνή κλίμακα, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι κάθε μέρα, πριν και μετά από αυτήν την ημερομηνία, είναι κατάλληλη για να επαναστατήσουμε ενάντια σ’ένα θεσμό που σακατεύει και δολοφονεί για λογαριασμό του κράτους «δικαίου» και των μαφιόζικων, καταστρεπτικών και κερδοσκοπικών σχεδίων του.

Ας οργιστούμε!

______________________________________

Faisons du 22 novembre une date nationale et internationale contre les répressions policières

APPEL A PARTICIPER A LA JOURNEE DU 22 NOVEMBRE, CONTRE LES REPRESSIONS POLICERES

La répression qui s’abat sur les opposant-e-s aux projets mafieux des gouvernant-e-s est chaque fois plus violente.

L’arrivée du Parti Socialiste au pouvoir n’y aura rien changé.

La police, la gendarmerie et l’armée blesse et mutile tout autant, peut-être davantage en surfant sur la vague du fascisme montant sous couvert de crise économique mondiale, et ce, grâce aux armes, dont l’efficacité s’accentue par les crédits apportés à la technologie militaire.

Mais outre les budgets alloués à la guerre, toujours plus importants, ce qui inquiète encore plus, c’est la volonté des policer-e-s, gendarmes et et militaires comme de leur patron-ne-s politicien-ne-s d’assumer leur violence. L’omniprésence et l’utilisation effrénées de leur flashballs, “lanceurs de balles défense” (qui sont en fait des flashballs taill XXL!) et grenades explosives désencerclantes en son des exemples concrets.

Le discours est lui aussi décomplexé et la violence banalisée ! Face à nous, les flics sourient ou nous menacent quand on leur demande s’ils sont fier-e-s d’avoir tué. L’un des responsables de la police du Tarn affirmait récemment que celles et ceux qui s’opposent aux “forces de l’ordre” doivent s’attendre à subir des violentes et éventuelles blessures!!!

Et, il y a quelques jours, la police a tuée. Encore.

Nous, réuni-e-s au Testet pour lutter contre le projet mortifère du barrage de Sivens, nous avons perdu un ami. Aux premières heures du dimanche 26 octobre 2014, à quelques mètres des soldat-e-s de l’état, armé-e-s et protégé-e-s par leurs armures et leur bouclier, c’est là que Rémi Fraisse a été assassiné par le bras armé de l’état.

Par un tir tendu d’un-e salarié-e de la guerre de grenade de désencerclement, visant probablement sa tête, s’est coincée entre sa nuque et ses épaules. Pourtant, même les lois internes des bras armés de l’état interdisent les tirs tendus à une certaine distance et interdisent également de viser la tête ou de viser tout court avec certaines armes.

Ceci n’est pas un accident. Il est même étonnant qu’un tel drame ne se soit pas produit plus tôt. En effet, les attaquent des policier-e-s, gendarmes et militaires ont tous les jours dépassées le cadre de leurs propres lois! On ne compte plus les genoux, mains, ventres et têtes visés!!! Leur violence inouïe et illégale nous a laissé à tou-te-s des traces qu’elles soient physiques, ou morales.
Cette fois elle a emportée un homme: Rémi Fraisse.

Mais si la mort de Rémi fait la une des médias et embarrasse les gouvernements, ne croyons pas qu’il s’agit d’une exception.

Fin août, une personne sans-papiers est morte dans une voiture de la BAC (Brigade Anti Criminalité) au cours du trajet qui la ramenait à l’aéroport. Cela fait bientôt 10 ans que les adolescents Zyed Benna et Bouna Traoré sont morts dans un transformateur électrique suite à une course-poursuite avec la police. Sans parler des guerres économiques, au Mali ou ailleurs…

On ne compte plus les procédures lancées par les proches de victimes de meurtres d’un des bras armé de l’état. Aucune plainte ne donne lieu à des emprisonnements!

Nous exigeons une justice rapide et implacable pour les meurtrier-e-s caché-e-s dans les rangs des bras armés de l’état.

Nous demandons, dès maintenant, une amnesty juridique pour tou-te-s les inculpé-e-s opposant-e-s au barrage de Sivens, que nous considérons presque comme des prisonniers politiques.

Nous demandons également, le désarmement total des multiples bras armés de l’état, pour en finir avec les assassinats, les bavures et les violences policières, gendarmes et militaires.

Nous rejoignons ainsi l’appel de la ZAD de Notre Dame des Landes à manifester contre la répression policière le samedi 22 novembre 2014:

  • à Nantes, à 14h sur le parvis du palais de (l’in)justice
  • ou ailleurs et partout !

Nous appelons chaque personne et chaque groupe qui se sent concerné par le danger que représentent la police de l’état à mener des actions et à manifester où qu’elle/il soit.

Faisons du 22 novembre une date nationale et internationale contre les violences des bras armés de l’état, mais n’oublions pas que chaque jour, avant et après cette date, est propice pour s’insurger contre l’existence d’une institution qui mutile et assassine pour le compte de l’état “de droit” et de ses projets juteux, mafieux et dévastateurs.

Indignons-nous !

APPEL A PARTICIPER A LA JOURNEE DU 22 NOVEMBRE 2014, CONTRE LES REPRESSIONS POLICERES

Faisons du 22 novembre une date nationale et internationale contre les répressions policières

APPEL A PARTICIPER A LA JOURNEE DU 22 NOVEMBRE, CONTRE LES REPRESSIONS POLICERES

La répression qui s’abat sur les opposant-e-s aux projets mafieux des gouvernant-e-s est chaque fois plus violente.

L’arrivée du Parti Socialiste au pouvoir n’y aura rien changé.

La police, la gendarmerie et l’armée blesse et mutile tout autant, peut-être davantage en surfant sur la vague du fascisme montant sous couvert de crise économique mondiale, et ce, grâce aux armes, dont l’efficacité s’accentue par les crédits apportés à la technologie militaire.

Mais outre les budgets alloués à la guerre, toujours plus importants, ce qui inquiète encore plus, c’est la volonté des policer-e-s, gendarmes et et militaires comme de leur patron-ne-s politicien-ne-s d’assumer leur violence. L’omniprésence et l’utilisation effrénées de leur flashballs, “lanceurs de balles défense” (qui sont en fait des flashballs taill XXL!) et grenades explosives désencerclantes en son des exemples concrets.

Le discours est lui aussi décomplexé et la violence banalisée ! Face à nous, les flics sourient ou nous menacent quand on leur demande s’ils sont fier-e-s d’avoir tué. L’un des responsables de la police du Tarn affirmait récemment que celles et ceux qui s’opposent aux “forces de l’ordre” doivent s’attendre à subir des violentes et éventuelles blessures!!!

Et, il y a quelques jours, la police a tuée. Encore.

Nous, réuni-e-s au Testet pour lutter contre le projet mortifère du barrage de Sivens, nous avons perdu un ami. Aux premières heures du dimanche 26 octobre 2014, à quelques mètres des soldat-e-s de l’état, armé-e-s et protégé-e-s par leurs armures et leur bouclier, c’est là que Rémi Fraisse a été assassiné par le bras armé de l’état.

Par un tir tendu d’un-e salarié-e de la guerre de grenade de désencerclement, visant probablement sa tête, s’est coincée entre sa nuque et ses épaules. Pourtant, même les lois internes des bras armés de l’état interdisent les tirs tendus à une certaine distance et interdisent également de viser la tête ou de viser tout court avec certaines armes.

Ceci n’est pas un accident. Il est même étonnant qu’un tel drame ne se soit pas produit plus tôt. En effet, les attaquent des policier-e-s, gendarmes et militaires ont tous les jours dépassées le cadre de leurs propres lois! On ne compte plus les genoux, mains, ventres et têtes visés!!! Leur violence inouïe et illégale nous a laissé à tou-te-s des traces qu’elles soient physiques, ou morales.
Cette fois elle a emportée un homme: Rémi Fraisse.

Mais si la mort de Rémi fait la une des médias et embarrasse les gouvernements, ne croyons pas qu’il s’agit d’une exception.

Fin août, une personne sans-papiers est morte dans une voiture de la BAC (Brigade Anti Criminalité) au cours du trajet qui la ramenait à l’aéroport. Cela fait bientôt 10 ans que les adolescents Zyed Benna et Bouna Traoré sont morts dans un transformateur électrique suite à une course-poursuite avec la police. Sans parler des guerres économiques, au Mali ou ailleurs…

On ne compte plus les procédures lancées par les proches de victimes de meurtres d’un des bras armé de l’état. Aucune plainte ne donne lieu à des emprisonnements!

Nous exigeons une justice rapide et implacable pour les meurtrier-e-s caché-e-s dans les rangs des bras armés de l’état.

Nous demandons, dès maintenant, une amnesty juridique pour tou-te-s les inculpé-e-s opposant-e-s au barrage de Sivens, que nous considérons presque comme des prisonniers politiques.

Nous demandons également, le désarmement total des multiples bras armés de l’état, pour en finir avec les assassinats, les bavures et les violences policières, gendarmes et militaires.

Nous rejoignons ainsi l’appel de la ZAD de Notre Dame des Landes à manifester contre la répression policière le samedi 22 novembre 2014:

à Nantes, à 14h sur le parvis du palais de (l’in)justice
ou ailleurs et partout !

Nous appelons chaque personne et chaque groupe qui se sent concerné par le danger que représentent la police de l’état à mener des actions et à manifester où qu’elle/il soit.

Faisons du 22 novembre une date nationale et internationale contre les violences des bras armés de l’état, mais n’oublions pas que chaque jour, avant et après cette date, est propice pour s’insurger contre l’existence d’une institution qui mutile et assassine pour le compte de l’état “de droit” et de ses projets juteux, mafieux et dévastateurs.

Indignons-nous !

Κείμενο στα Ελληνικά

Recovered

remi

Κάλεσμα συνέλευσης αληλεγγύης στους εξεγερμένους της Γαλλίας

remi

Ενημέρωση για την σύλληψη Ολικού Αρνητή Στράτευσης και την δήλωσή του μέσα από τα κρατητήρια της ασφάλειας

Το Σάββατο 1/11 έγινε σύλληψη του αναρχικού Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη κατόπιν νέας (3ης) δίωξης για ανυποταξία κι ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της προηγούμενης. Ένα μήνα πριν επιβλήθηκε νέο εξαχίλιαρο πρόστιμο (2ο) σε βάρος του συντρόφου.

Αμέσως μετά την σύλληψη που έγινε στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στην ΓΑΔΑ.

Το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ είχε ήδη καλεστεί για το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας έδωσε εξαποστάσεως εντολή στους ασφαλίτες να πάρουν για λογαριαμό του κατάθεση από τον Ολικό Αρνητή, ώστε να κρίνει αν θα σταματήσει η κράτηση πριν την Δευτέρα. Ο σύντροφος έκανε την παρακάτω δήλωση, η οποία στάλθηκε στο στρατοδικείο:

”  Η σύλληψή μου και η κράτησή μου στις 2 Νοέμβρη 2014 με βάση μια νέα δίωξή μου από το στρατοδικείο αποτελεί άλλη μια κίνηση σε μια σειρά πολιτικών διώξεων σε βάρος μου λόγω του γεγονότος ότι είμαι Ολικός Αρνητής Στράτευσης. Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει.

 Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις.

Αμέσως μετά ο στρατιωτικός εισαγγελέας σταμάτησε την κράτηση. Ωστόσο, οι ασφαλίτες άσκησαν δίωξη στον αναρχικό Ολικό Αρνητή, επειδή αρνούταν από την αρχή της σύλληψής του να δώσει νέα αποτυπώματα και φωτογραφίες. Κι έτσι τον προσήγαγαν σε εισαγγελέα στην Ευελπίδων. Ο σύντροφος απαίτησε με πολιτικά επιχειρήματα την άρση της κατηγορίας. Η κράτησή του τερματίστηκε. Η δίκη για την απείθεια έγινε την Τετάρτη 5/11 και επιβλήθηκαν εννέα μέρες φυλακή με αναστολή.

Η νέα δίωξη για ανυποταξία θα πάει σε τακτική δικάσιμο, ενώ αναμένεται και η δίκη για την προηγούμενη δίωξη.

 Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

Συνέντευξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Φώτη Σίψα στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ

Συνέντευξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη και Φώτη Σίψα στο κινηματικό ραδιόφωνο 93.8 fm ΡΑΔΙΟΖΩΝΕΣ ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗΣ ΕΚΦΡΑΣΗΣ: radio98fm.org/audio/suzitisimeolikousarnites/

22 Οκτώβρη συγκέντρωση-πορεία στα Χαυτεία / 2 Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΙΑ

 Προκήρυξη της Α.Σ.Μ.Π.Α. ενόψει της διαδήλωσης που καλεί για τις 22 Οκτώβρη στα Χαυτεία το Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας και στα “απελευθερωμένα” ωράρια  και της Απεργίας στον κλάδο του εμπορίου στις 2 Νοέμβρη, η οποία πρέπει να ενισχυθεί με μαζική κινητοποίηση αλληλεγγύης.

Κυριακή: Ψώνια και καναπές; Όχι! Άγρια απεργία!

Από τον Απρίλιο και χωρίς σταματημό διεξάγεται ένας αυτοοργανωμένος αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας στον χώρο του εμπορίου. Συγκεντρώσεις και πορείες, αποκλεισμοί καταστημάτων σε γειτονιές και στο κέντρο της αγοράς, εκτεταμένες παρεμβάσεις σε χώρους εργασίας και συνεχής ζύμωση με τους εργαζόμενους στο εμπόριο, άνοιγμα εδάφους για την έκφραση του αντιστασιακού αυθορμητισμού τους και αλληλεγγύη σε προσπάθειες εργατικής αυτοοργάνωσης, αντιπαράθεση με τις δυνάμεις καταστολής και συσπείρωση ενός πολύμορφου μετώπου με την συμμετοχή σωματείων κι εργατικών σχημάτων, συνελεύσεων γειτονιών και πολιτικών συλλογικοτήτων, απαρτίζουν τις αλληλένδετες εκφάνσεις μιας σύγκρουσης που είναι αναγκαίο να οξυνθεί.

Κράτος κι επιχειρηματίες ξεκίνησαν μ’ένα σχέδιο ανοίγματος των καταστημάτων 7 Κυριακές του έτους και τον Ιούνη προχώρησαν στο δοκιμαστικό άνοιγμα των καταστημάτων συγκεκριμένων περιοχών και για τις 52 Κυριακές του έτους. Βρήκαν μπροστά τους όμως, σθεναρή αντίσταση και το σημαντικότερο, τον κίνδυνο μιας ανεξέλεγκτης κινητοποίησης εμποροϋπαλλήλων. Στα μέσα Σεπτέμβρη το Συμβούλιο της Επικρατείας ανέστειλε την εφαρμογή του σχεδίου των 52 Κυριακών μέχρι τις 9 Νοέμβρη. Ο αγώνας συνεχίζεται ακόμα πιο αποφασιστικά. Η 2 Νοέμβρη που είναι η επόμενη από τις 7 Κυριακές θα αποτελέσει αιχμιακό σημείο έκφρασης της δυναμικής που κερδήθηκε.

Γιατί πρέπει να πολεμήσουμε για την κυριακάτικη αργία;

Αποτελεί μια αλήθεια ότι ένας λόγος που θεσπίζονται τα απελευθερωμένα ωράρια για τα εμπορικά καταστήματα και η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι για να χτυπήσουν τους μικρεμπόρους και να ενισχύσουν την υπερσυσσώρευση των κεφαλαίων. Όμως, αποτελεί εξίσου αλήθεια ότι με το πρόσχημα της σωτηρίας των θέσεων εργασίας τους οι εργαζόμενοι στις μικρές εμπορικές επιχειρήσεις εκβιάζονται να δουλεύουν με πιο απάνθρωπους όρους, ακόμα χειρότερους κι απ’ τους νέους όρους που δοκιμάζουν οι μεγάλες αλυσίδες. Οι υπάλληλοι των μικρών εμπορικών επιχειρήσεων έχουν κάθε λόγο να μπουν ενεργητικά στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, αντί να αυτοθυσιαστούν επενδύοντας παθητικά στην απέλπιδα συντήρηση των αφεντικών τους μέσα στις άγριες συνθήκες της ελεύθερης αγοράς.

Ωστόσο, η κατάργηση της βδομαδιάτικης αργίας δεν πλήτει μόνο έμμεσα τους εργαζόμενους˙ έρχεται ακριβώς για να επιδεινώσει τις συνθήκες της μισθωτής σκλαβιάς, να εντείνει την εκμετάλλευση, τον κατακερματισμό και την αλλοτρίωση των εργαζόμενων.

Η απελευθέρωση του εμπορικού χρόνου φέρνει την ελαστικοποίηση του χρόνου και του συνόλου των όρων εργασίας. Ο χώρος του εμπορίου είναι ο καταλληλότερος για την ραγδαία μαζική επιβολή νέων συνθηκών σκλαβιάς, διότι οι εργαζόμενοι των καταστημάτων βρίσκονται πιο απομονωμένοι, είναι λιγότερο ειδικευμένοι και στην πλειονότητά τους πιο νέοι και πιο προσωρινοί.

Ήδη με την εφαρμογή του πιλοτικού μέτρου ενάντια στην αργία γίνονται προσλήψεις 4ωριτών και αποκλειστικών για τις Κυριακές, σε άλλους επιβάλεται η κυριακάτικη δουλειά στο 4ήμερο κι εργαζόμενοι υποχρεώνονται σε μετακινήσεις από κατάστημα σε κατάστημα. Επιπλέον, ορισμένες επιχειρήσεις αρνούνται να πληρώσουν την προσαύξηση στο μερακάματο της αργίας ή «πληρώνουν» με καταναλωτικά κουπόνια. Continue reading 22 Οκτώβρη συγκέντρωση-πορεία στα Χαυτεία / 2 Νοέμβρη ΑΠΕΡΓΙΑ

Κείμενο που μοιράστηκε σε κινητοποιήσεις ενάντια στην μετατροπή νοσοκομείων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα λευκά κελιά

Νέμεση
Μή λησμονήσεις
Ποτέ μή λησμονήσεις
Δεν πρέπει να λησμονήσεις
(Αλέξανδρος Παναγούλης, από την απομόνωση)

Στρατόπεδα συγκέντρωσης αντί νοσοκομείων

και φυλακές “υψίστης ασφαλείας”

 Η κατάργηση της δημόσιας παροχής υγείας αποτελεί έναν κεντρικό άξονα της εντεινόμενης γενικής κεφαλαιο-κρατικής επιδρομής πάνω στους όρους επιβίωσης των καταπιεσμένων. Τα εξοντωτικά αποτελέσματά της παίρνουν μαζική διάσταση. Παράλληλα, ο μαζικός εγκλεισμός των πιο αδύναμων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης επεκτείνεται. Σ’αυτήν την συγκυρία το σχέδιο μετατροπής κρατικών νοσοκομείων (Αγ.Βαρβάρα και Σκαραμαγκά) σε κέντρα κράτησης μόνο τυχαίο δεν είναι. Γιατί το κράτος θεωρεί τις κτηριακές υποδομές της δημόσιας υγείας αξιοποιήσιμες για μαζικές φυλακές; Ας δούμε που συναντιούνται και που διακρίνονται ο νοσηλευόμενος και ο κρατούμενος ως κατηγορίες μέσα στον πολιτισμό της αστικής διεύθυνσης και πως καθολικοποιείται σήμερα μέσα από τον κρατικό ολοκληρωτισμό η ταυτοπροσωπία του ασθενούντος, αλλά μη αξίζωντος περίθαλψης και του “επικίνδυνου”, αλλά μη αξίζωντος ενσωμάτωσης. Continue reading Κείμενο που μοιράστηκε σε κινητοποιήσεις ενάντια στην μετατροπή νοσοκομείων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και στα λευκά κελιά

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

« Καθώς ως Ολικός Αρνητής και αναρχικός γίνομαι στόχος εντεινόμενων διώξων για να χτυπηθούν οι αγώνες στους οποίους αναγνωρίζω την κοινότητά μου, αισθάνομαι το καθήκον να δηλώσω δημόσια ότι σε ενδεχόμενη νέα αιχμαλωσία μου με αφορμή την τρίτη δίωξη για ανυποταξία, θα κάνω ότι μπορώ για να χαλάσω την ησυχία των μισθοφόρων της στρατιωτικής δικαιοσύνης και της μπατσαρίας. Έχουμε συλλογικό καθήκον να καταδείξουμε πως τα χάρτινα στρατιωτάκια λυγάνε. »

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης – 27/5/2014

« Δεν θα αποδεχτώ καμία απειλή και έχω σκοπό να δημιουργήσω ‘’σαματά’’ για όποια εκδικητική κίνηση και πρόκληση δεχτώ απο τους στρατοκράτες. »

Φώτης Σίψας – 26/8/2014

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΕΠΑΓΡΥΠΝΗΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ

Τα τείχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της
Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά

 Όπως γράφαμε στο κάλεσμα σε συνάντηση ενημέρωσης-συζήτησης-συντονισμού, που πραγματοποιήθηκε στις 13/9 στο πολυτεχνείο, η κρατική καταστολή ενάντια στους ολικούς αρνητές στράτευσης εντείνεται, με κοινά χαρακτηριστικά τις αλλεπάλληλες κλήσεις κατάταξης και διώξεις, εντάλματα σύλληψης και κρατήσεις σε αστυνομικά κελιά, αλλεπάλληλα στρατοδικεία, δικαστικές ποινές και χρηματικά πρόστιμα. Όλο αυτό το διάστημα παράλληλα με τις διώξεις πραγματώνεται ένας ζωντανός αγώνας που επιχειρεί να σπάσει την στρατοκρατική τρομοκρατία και να αναδείξει την κεντρικότητα του ζητήματος του στρατού και του αναρχικού αγώνα εναντίον του. Το αναβαθμισμένο διωκτικό πλαίσιο επιχειρεί να ισοπεδώσει τους αγωνιζόμενους αρνητές τόσο δικαστικά όσο και οικονομικά, να κάμψει την αντίστασή τους και να τρομοκρατήσει όσους προτίθενται να συστρατευτούν στον αγώνα ενάντια στον στρατό.
Αντιλαμβανόμαστε τον αγώνα των ολικών αρνητών στράτευσης σε σύνδεση με μια σειρά κινηματικών μετώπων. Ο στρατός ως δομικός μηχανισμός κυριαρχίας συνδέεται με όλο το πλέγμα του κοινωνικού ιστού, στις γειτονιές μέσα στα σχολεία και την φασιστική προπαγάνδα, στους ταξικούς αγώνες μέσω της στρατιωτικοποίησης της εργασίας και της καταστολής (μέτρο της επιστράτευσης), στα ευρύτερα πεδία της κοινωνικής σύγκρουσης με τη διαρκή αναβάθμιση της δικαστικής καταστολής, στους δρόμους (προετοιμασία σωμάτων στρατού για καταστολή πλήθους, απειλές για στρατιωτική επέμβαση-Δεκέμβρης ‘08), στη στρατιωτική διαχείρηση των μεταναστών και προσφύγων (στρατόπεδα συγκέντρωσης, FRONTEX κτλ). Παράλληλα φτιάχνονται συνεχώς νέοι μηχανισμοί προσδεδεμένοι με τον στρατό (εταιρείες και ιδιωτικός παράγοντας, οικονομικά εξαρτημένες κοινωνικές υποομάδες κτλ) και ο στρατός παίρνει νέα χαρακτηριστικά (μισθοφορικός στρατός).
Με τα λόγια των δυο συντρόφων Ολικών Αρνητών:
« Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου…

Η στρατιωτική κυριαρχία θεμελιώνει το έθνος. Το φάντασμα της στρατοκρατίας φυλάει την δημοκρατία των αφεντικών. »
« Οι ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις, όπως οι απεργίες της τρέχουσας περιόδου και ο πανελλαδικός αγώνας ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στην Χαλκιδική, βάλονται με στρατιωτικούς νόμους και στρατιωτικές μεθόδους. Επιβολή ειρήνης στο καπιταλιστικό κάτεργο, η ουτοπία των προνομιούχων καθαρμάτων, σημαίνει εκβιαστική ένδεια και στρατιωτική τρομοκρατία. Για να ανακάμψει η αγοραία οικονομία περνάει πάνω από τα κορμιά μας. Τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ, στην μισθωτή σκλαβιά και στον ταξικό κατακερματισμό, στα σχολεία και στην αυτοκαταστροφική επέλαση της εξατομίκευσης, στα φρουρούμενα εργοτάξια, στους στρατοκρατούμενους δρόμους και στις φυλακές. Οι φάμπρικες δουλεύουν για να φτιάχνουν τα «τανκς» που θα μας κρατήσουν αλυσοδεμένους στις φάμπρικες μέχρι να λιώσουμε. »
« Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. »
« Ο ελληνικός στρατός αποτελεί δραστήριο όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Στα σύνορα του ευρωπαϊκού κάτεργου δολοφονεί τους κατατρεγμένους οι οποίοι έχουν ξεριζωθεί από τις βόμβες και τον λιμό που σπέρνει η πλανητική δημοκρατία του κεφάλαιου. Στην Πίνδο και στον Έβρο η ελληνική σημαία έχει ποτιστεί με το αίμα των απόκληρων. Μέσα στην μητροπολιτική φυλακή, τώρα που οξύνεται η ταξική αντεπίθεση και δυναμώνουν τα εγχειρήματα κοινωνικής αυτοοργάνωσης ενάντια στην κρατική τυραννία, ο εθνικός στρατός προετοιμάζεται για την αντεπανάσταση. »
« Οι φασίστες επανέρχονται στο πολιτικό προσκήνειο σήμερα που η ταξική σύγκρουση οξύνεται, για να υπηρετήσουν το έθνος των αφεντικών και τα διεθνή διευθυντήρια στρατιωτικοποιώντας τον κοινωνικό χώρο. Οι φασίστες ανοίγουν τον δρόμο στην αστυνομική τρομοκρατία, στην παραστρατιωτική αντιεξέγερση, στην στρατιωτική αντεπανάσταση. »
« Άρα, σήμερα απαιτείται ο αγώνας ενάντια στον στρατό να είναι ενεργητικός, να συνδεθεί με το σύνολο του ταξικού-κοινωνικού κινήματος, να δώσει μαχητική ώθηση στα ανοιχτά μέτωπα πάλης. Να δυναμώσουμε την προλεταριακή-κοινωνική αντίσταση και την συνοργάνωσή της, ν’απλωθεί ο εξεγερσιακός-αντικρατικός αντιμιλιταρισμός για να σπάσουν στους δρόμους τα μισθοφορικά τείχη.
Η θέση των Ολικών Αρνητών είναι στην πρώτη γραμμή της διεθνιστικής αλληλεγγύης, στην πρώτη γραμμή του αγώνα ενάντια στο συνοριακό καθεστώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στην πρώτη γραμμή της αντιφασιστικής πάλης, στην πρώτη γραμμή της συλλογικής αντίστασης στην οικονομική τρομοκρατία, που στηρίζεται στα όπλα και τις φυλακές του κράτους, στην πρώτη γραμμή των εργατικών κινητοποιήσων, που χτυπιούνται με αστυνομικο-στρατιωτικούς μηχανισμούς κι επιστρατεύσεις. Στην ταξική στράτευση δεν χωράνε ελιτισμοί. Από μια τέτοια θέση μάχης η Ολική Άρνηση Στράτευσης αποτελεί παράδειγμα αφοπλισμού της κρατικής τρομοκρατίας και παράδειγμα ρήξης με την εξατομίκευση. »
« Υπερασπίζομαι κάθε νέο ρίζωμα που μπολιάζει και θωρακίζει την κοινωνική και ταξική πάλη με την αλληλεγγύη, την ισότητα και την αξιοπρέπεια. Ολική άρνηση σε κάθε μορφή εξουσίας, που βασανίζει, φυλακίζει και δολοφονεί, εντός των τοιχών (φρούρια), αλλά και εκτός. Εχθρεύομαι κάθε κατασταλτική μηχανή που χτίζει φυλακές, όπως τώρα που ψηφίστηκε το άρθρο για την πιο άθλια συνθήκη κράτησης και απομόνωσης στα λευκά κελιά τύπου Γ. »
« Για την ενότητα της εξέγερσης και της σύγκρουσης σε κάθε επίμαχο έδαφος αυτού του κόσμου… »
« Η προσωπική επιλογή της Ολικής Άρνησης εκφράζει την ταξική συστράτευση των καταπιεσμένων, αναμεταδίδει ενδυναμωμένο το μήνυμα της αλληλεγγύης ενάντια στην εξουσία, ορθώνει μια συλλογική οριογραμμή, ένα βάραθρο μπροστά στ’άρματα και τα τερτίπια των κρατικών μηχανισμών. »

Ο αναρχικός Φώτης Σίψας δήλωσε πρόσφατα με κείμενό του την ολική άρνηση στράτευσής του. Ο αναρχικός Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης αναμένει νέα δίκη και νέα δίωξη. Πολλοί ολικές αρνητές αναμένουν διώξεις, συλλήψεις και στρατοδικεία ή είναι ήδη επιβαρυμένοι με ποινές και οικονομικά πρόστιμα.
Στη βάση των παραπάνω θεωρούμε ότι απαιτείται ο ευρύτερος συντονισμός αλληλέγγυας κινητοποίησης και η προετοιμασία των αντανακλαστικών μας μπροστά στις επικείμενες εξελίξεις.
Καλούμε τους συντρόφους και τα οριζόντια-αυτοοργανωμένα, ταξικά, κοινωνικά και πολιτικά εγχειρήματα σε επαγρύπνηση. Οι επερχόμενες διώξεις, οι συλλήψεις κι όλες οι δόλιες απόπειρες εκφοβισμού των ολικών αρνητών στράτευσης να μας βρουν απέναντί τους ενωμένους στον δρόμο. Ειδικά σε ενδεχόμενη σύλληψη του συντρόφου Φώτη Σίψα ή σε νέα σύλληψη του συντρόφου Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη η συλλογικότητά μας καλεί προκαταβολικά σε άμεση κινηματική απάντηση. Μπροστά στα κάγκελα και στα στρατοδικεία του κράτους και όπου αγωνίζεται ο καθένας, η αλληλεγγύη ανοίγει τον δρόμο.

_____________________________________________________________–

Νέα σύλληψη του αναρχικου Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη:

Το Σάββατο 1/11 έγινε σύλληψη του αναρχικού Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη κατόπιν νέας (3ης) δίωξης για ανυποταξία κι ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της προηγούμενης. Ένα μήνα πριν επιβλήθηκε νέο εξαχίλιαρο πρόστιμο (2ο) σε βάρος του συντρόφου.

Αμέσως μετά την σύλληψη που έγινε στο Α.Τ. Εξαρχείων, ο σύντροφος μεταφέρθηκε στην ΓΑΔΑ.

 Το μεσημέρι της Κυριακής κι ενώ είχε ήδη καλεστεί για το απόγευμα συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από την ΓΑΔΑ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας έδωσε εξαποστάσεως εντολή στους ασφαλίτες να πάρουν για λογαριαμό του κατάθεση από τον Ολικό Αρνητή, ώστε να κρίνει αν θα σταματήσει η κράτηση πριν την Δευτέρα. Ο σύντροφος έκανε την παρακάτω δήλωση, η οποία στάλθηκε στο στρατοδικείο:
« Η σύλληψή μου και η κράτησή μου στις 2 Νοέμβρη 2014 με βάση μια νέα δίωξή μου από το στρατοδικείο αποτελεί άλλη μια κίνηση σε μια σειρά πολιτικών διώξεων σε βάρος μου λόγω του γεγονότος ότι είμαι Ολικός Αρνητής Στράτευσης. Οι αλλεπάλληλες διώξεις εναντίον των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για την σταθερή και πολιτικά συνειδητή απόφασή μας να μην υπηρετήσουμε τον πιο βάρβαρο μηχανισμό εξουσίας, αποσκοπούν στην κάμψη του αντιμιλιταριστικού ταξικού κινήματος. Δεν αναγνωρίζω το δίκαιο της στρατοκρατικής καταστολής. Η ίδια η κράτησή μου σε ένα κελί, έστω και για μια νύχτα, σημαίνει μια βάναυση και απαράδεκτη προσβολή κάθε έννοιας ελευθερίας και κοινωνικής δικαιοσύνης. Η αντίσταση στην κρατική βαραβαρότητα δεν κάμπτεται. Δυναμώνει και θα νικήσει.
Να σταματήσει άμεσα κάθε δίωξη των Ολικών Αρνητών Στράτευσης για ανυποταξία και να σταματήσουν οι εκβιαστικές συλλήψεις. »
Αμέσως μετά ο στρατιωτικός εισαγγελέας σταμάτησε την κράτηση. Ωστόσο, οι ασφαλίτες άσκησαν δίωξη στον αναρχικό Ολικό Αρνητή, επειδή αρνούταν από την αρχή της σύλληψής του να δώσει νέα αποτυπώματα και φωτογραφίες. Κι έτσι τον προσήγαγαν σε εισαγγελέα στην Ευελπίδων. Ο σύντροφος απαίτησε με πολιτικά επιχειρήματα την άρση της κατηγορίας. Η κράτησή του τερματίστηκε. Η δίκη για την απείθεια έγινε την Τετάρτη 5/11 και επιβλήθηκαν εννέα μέρες φυλακή με αναστολή.
Η νέα δίωξη για ανυποταξία θα πάει σε τακτική δικάσιμο, ενώ αναμένεται και η δίκη για την προηγούμενη δίωξη.

 Η ΜΑΧΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΛΥΓΙΣΕΙ ΤΟ ΣΑΠΙΟ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ

_______________________________________

Νέο εξαχίλιαρο στον αναρχικό Ολικό Αρνητή Στράτευσης Δ. Χατζηβασιλειάδη:

 Την 1η Οκτώβρη ’14 η Στρατολογική Υπηρεσία Αθήνας με ένα έγγραφο το οποίο υπογράφουν η διευθύντρια της υπηρεσίας αντισυνταγματάρχης (ΣΣΝΣ) ευαγγελία αθανασίου, ο «εισηγητής» ανθυπολοχαγός (ΣΣΝΣ) αθανάσιος παπαγιάννης και ο τμηματάρχης λοχαγός ιωάννης αργυρός, κοινοποίησε ένα νέο (δεύτερο) χρηματικό πρόστιμο στον σύντροφο Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη. Πρόκειται για το εξαχίλιαρο που θεσπίστηκε με νόμο του βαγγ.βενιζέλου και αποσκοπεί στην οικονομική εξόντωση των ανυπότακτων και στον εκφοβισμό όλων όποιων καλούνται να υπηρετήσουν τον εθνικό στρατό.
Η συγκεκριμένη επιθετική κίνηση των στρατοκρατών αθροίζεται σε μια σειρά στρατιωτικών και γενικότερα κρατικών διώξεων εναντίον του αναρχικού αγωνιστή και στην εκτεταμένη επιχείρηση καταστολής της άρνησης στράτευσης που εκδηλώνεται όλο και πιο εντατικά τα τελευταία χρόνια. Οι χρηματικές ποινές αποτελούν μέρος της οικονομικής τρομοκρατίας των αφεντικών με την οποία πασχίζουν να μας υποτάξουν σε ακόμα πιο απάνθρωπες συνθήκες σκλαβιάς. Το νέο πρόστιμο σε βάρος του Ολικού Αρνητή έρχεται να συμπληρώσει μια ποινή φυλάκισης, μια εκκρεμούσα δίκη και μια νέα κλήση στράτευσης. Η αναφερόμενη εξέλιξη επιβεβαιώνει την καίρια σημασία του καλέσματος αλληλεγγύης που η συλλογικότητά μας ήδη κοινοποιούσε αυτές τις μέρες.
Επαναδημοσιοποιούμε το κάλεσμά μας για να ενημερώσουμε το ταξικό-κοινωνικό κίνημα, του οποίου οι πολύμορφες δυνάμεις που το απαρτίζουν έχουν την πηγμή και την ευθύνη να απαντήσουν κατά την κρίση τους στην στρατοκρατία του κεφάλαιου.

Ολική άρνηση στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης

Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ            ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

40-4[1]

Αναρχική Συλλογικότητα                                                                       
για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

 Σεπτέμβρης-Οκτώβρης 2014

Το κείμενο σε pdf

Προκήρυξη αλληλεγγύης στο Κ-ΒΟΞ ενάντια στις μαφίες

ΒΑΘΥ ΣΚΟΤΑΔΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ;

 Τη νύχτα της Τρίτης 3/6/2014 το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο ΒΟΞ στα Εξάρχεια έγινε στόχος ένοπλης μαφιόζικης επίθεσης. Η ενέργεια αυτή στρέφεται εναντίον των οργανωμένων αναρχικών που αντιστέκονται στο κράτος και τις μαφίες του, για να τρομοκρατήσει την γειτονιά και το κονωνικό κίνημα ειδικά σε μια στιγμή έντονης κινητικότητας απέναντι στη μάστιγα του ναρκεμπορίου και της κρατικής καταστολής και δυο μέρες πριν την συγκέντρωση και την λαϊκή συνέλευση που έχουν καλεστεί για την Πέμπτη 5/6. Ήδη, τον προηγούμενο μήνα το κράτος στοχοποίησε κι επιχείρησε να θέσει σε ομηρία τρεις συντρόφους από το Κ-ΒΟΞ και την αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας καλώντας τους ως μάρτυρες με βάση ένα στημένο τηλεφώνημα για την δικογραφία που άνοιξε η “αντιτρομοκρατική” μετά από μια μαζική δυναμική παρέμβαση ενάντια στις μαφιόζικες προκλήσεις.
Η πολλαπλή στοχοποίηση της κατάληψης ΒΟΞ από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, τα ΜΜΕ και τους ναρκέμπορους καταδεικνύει ότι το κράτος και οι μαφίες έχουν κοινά συμφέροντα, διαπλέκονται οργανωτικά και συντονίζουν τα σχέδιά τους για να χτυπήσουν το κοινωνικό κίνημα και να σπείρουν στο κοινωνικό έδαφος την τρομοκρατία τους, την σήψη και την εκμετάλλευση. Η διείσδυση και η δράση των κάθε λογής μαφιών στα Εξάρχεια ανέκυψε πάνω σε ένα δυναμικό πεδίο, όπου από την μια πλευρά στέκεται ενα πλήθος αγωνιζόμενων υποκειμένων κι απ’την άλλη πλευρά η χρόνια προσπάθεια επιβολής στην γειτονιά ενός καθεστώτως καταστολής και άλωσής της από την αγορά διασκέδασης και από το συνακόλουθο ναρκεμπόριο με απότερο σκοπό την παθητικοποίηση των κατοίκων και των θαμώνων.
Πίσω από την μαζική φυτοποίηση και την κατάληψη του δημόσιου χώρου από την κουλτούρα της ναρκοεξάρτησης βρίσκεται η απόσυρση των αγωνιζόμενων από τους δρόμους και η επικράτηση της εμπορευματοποίησης και του life style. Τα Εξάρχεια των μπαρ και των κερδοσκοπικών επιχειρήσεων αποτελούν το κατάλληλο υπόστρωμα μέσα στο οποίο τοποθετούνται και μεγαλώνουν οι μαφίες. Αν υπάρχει κάτι που βάζει οριογραμμές ανάμεσα στη νόμιμη κατανάλωση αφενός και στο ναρκεμπόριο αφετέρου, αυτό είναι το ποιός θα επιβάλει τους δικούς του όρους λεηλασίας της γειτονιάς.
Η διάχυση της νάρκωσης, του κανιβαλικού φιλοτομαρισμού και της εξουσιαστικής βίας έστρωσαν το έδαφος για τον πόλεμο των παρακρατικών και την πιο εντατική αστυνομική κατοχή που έχουν γνωρίσει τα Εξάρχεια μεταδικτατορικά. Η εγκατάσταση του μαφιόζικου παρακράτους στον δημόσιο χώρο των Εξαρχείων, που έχει ως αιχμή της την αυξανόμενη παρέμβαση των μπράβων με αποκορύφωμα την ένοπλη επίθεση σε μια αυτοοργανωμένη δομή, αποτελεί ένα κεντρικό κρατικό πείραμα για την επιβολή ελέγχου στις λαϊκές γειτονιές, γι’ακόμα πιο μαζική αφαίμαξη των ήδη εξαθλιωμένων και για απροκάλυπτη εξόντωση των αντιστεκόμενων.
Ο αγώνας ενάντια στην εξαθλίωση, την εξάρτηση και τον κανιβαλισμό έχει την ίδια αφετηρία με τον αγώνα για πολιτική αυτονομία και τον αγώνα ενάντια στην εμπορευματοποίηση του κοινωνικού εδάφους.
Η μαχητική αυτοάμυνα των καταπιεσμένων απέναντι στις διάφορες κρατικές και παρακρατικές εξουσίες αποτελεί ένα “εκ των ουκ ανευ” ζήτημα. Από την ιστορική εμπειρία και τις παραδόσεις των ανά τον κόσμο επαναστατικών κινημάτων αντλούμε σαφείς απαντήσεις για τις δυνατότητες αναχαίτισης της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας από τις κοινότητες αντίστασης κι η αγωνιστική ιστορία στην περιοχή των Εξαρχείων έχει τα δικά της σημεία αναφοράς.
Αντίθετα, η απάθεια, η ανοχή, η χαλαρότητα και η διαλλακτικότητα απέναντι στην γκετοποίηση είναι οι στάσεις που νομιμοποιούν την κυριαρχία των μαφιών και την αστυνομική κατοχή. Παράλληλα, η ανάθεση του προβλήματος στην “πολιτεία”, δηλαδή στην κρατική καταστολή, αποκρύβει τις βαθύτερες αιτίες της διαχεόμενης νάρκωσης, συγκαλύπτει την δομική διαπλοκή των κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών και δίνει αβάντα στο θεσμικό καθεστώς που εκτρέφει και προστατεύει την διείσδυση της μαφίας στο κοινωνικό έδαφος, αποδυναμώνοντας συγχρόνως τις κινηματικές αντιστάσεις.
Οι γειτονιές και οι κοινότητες αγώνα είναι αναγκαίο κι εφικτό ν’ αντιτάξουν και να πραγματώσουν το δικό τους συνολικό σχέδιο απέναντι στην στρατηγική και τις τακτικές της εξουσίας. Η αποδοχή της ευθύνης της αυτοοργάνωσης και της αυτοθέσμισης σε πλατιά κοινωνικά πεδία στην προοπτική της κοινωνικής αυτονομίας αποτελεί επιλογή συνολικής ρήξης και ανατροπής της κρατικής-καπιταλιστικής τυραννίας μέσα από την ταυτόχρονη δημιουργία ενός κόσμου απελευθέρωσης. Ορισμένα απαραίτητα στοιχεία αυτού του αγώνα είναι η επανάκτηση του δρόμου, ο περιορισμός της εμπορευματικής ανάπτυξης μέσα στο κοινωνικό πεδίο, το χτύπημα των μαφιών, η αυτοθέσμιση και η πρακτική απάντηση με όρους ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότιμης συμμετοχής στις ανάγκες αυτοδιάθεσης και απόλαυσης, η ενδυνάμωση των αυτοοργανωμένων δομών υγείας, η συλλογική αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων επιβίωσης που εντείνουν και αναπαράγουν την εξάρτηση από τις μαφίες και τα προϊόντα τους. Είναι η συγκρότηση κοινότητας αγώνα αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης που απαντά συνολικά και ουσιαστικά στο πρόβλημα.
Κοιτώντας λοιπόν την κατάσταση μέσα στο πραγματικό ταξικό πλαίσιο της, καλούμαστε να απαντήσουμε ένα αναπόδραστο κρίσιμο δίλημμα: Εξάρχεια της κυριαρχίας της μαφίας και της αγοράς ή Εξάρχεια της αυτοοργάνωσης και της αντίστασης.
Η έμπρακτη αλληλεγγύη σε όσους βάλονται και στοχοποιούνται από τις μαφίες και την καταστολή οφείλει να είναι αυτονόητη και δεδομένη.
Η συστράτευση με όσους αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή αποτελεί πολιτικό καθήκον του οριζόντιου κινήματος.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΑΦΙΟΖΙΚΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

ΔΕΝ Θ’ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ, ΤΗΣ ΠΑΘΗΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΗΨΗΣ

ΑΜΕΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Προκήρυξη-κάλεσμα σε πορεία ενάντια στην λεηλασία των Προσφυγικών

Σινικό

Ούτε πέτρα από τα κατειλημμένα Προσφυγικά στο κράτος και τ’αφεντικά

Η επίθεση του κράτους στους βιωτικούς όρους των εκμεταλλευόμενων και στις ταξικές-κοινωνικές αντιστάσεις ανοίγει διαρκώς καινούριες μεθοριακές γραμμές σύγκρουσης με την εξουσία συνολικά. Η πρόσφατη (11/3/14) παραχώρηση των κατειλημμένων προσφυγικών σπιτιών της Λ.Αλεξάνδρας στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση και κερδοσκοπική ανάπλαση όλης της γειτονιάς αποτελεί ένα επίκαιρο σημείο της κεφαλαιοκρατικής λεηλασίας που σαρώνει καθολικά το κοινωνικό έδαφος.
Το ΤΑΙΠΕΔ είναι ο μηχανισμός μεταβίβασης κοινωνικού πλούτου που μέχρι τώρα εμφανιζόταν ως κρατική ιδιοκτησία, σε ιδιώτες επενδυτές, δηλαδή στα τραστ της ντόπιας και διεθνούς αστικής τάξης. Οι θεσμικές αντιφάσεις που ανακύπτουν από την ραγδαία αναδιάρθρωση της κατοχής επί του κοινωνικού εδάφους ξεπερνιούνται χωρίς να μπορούν να υπάρξουν σοβαρά ενδοσυστημικά αναχώματα, εφόσον τα κρατικά σχέδια εντάσονται στο πλαίσιο ΦΑΣΤ ΤΡΑΚ, το οποίο όπως λέει και τ’όνομά του είναι το όχημα για το de facto μετασχηματισμό των σχέσων κατοχής και του ίδιου του κοινωνικού τοπίου. Είτε κρατικός είτε ιδιωτικός, ο έλεγχος της αστικής τάξης πάνω στους κοινούς πόρους εξοντώνει και κεφαλαιοποιεί τις καταπιεζόμενες τάξεις.
Το πρόταγμα της «ανάπλασης» συνοδεύει και συγκαλύπτει την επέλαση των επενδυτών, των εργολάβων και των έτσι κι αλλιώς νόμιμα και παράνομα χρηματιζόμενων πολιτικών παραγόντων. Στον πυρήνα των αστικών αναπλάσεων, όπως τις έχουμε βιώσει από την πλευρά των εκμεταλλευόμενων, βρίσκεται η επιβολή συνθηκών συνοριακού και κλασματοποιημένου ελέγχου, η εμπέδοση της κατασταλτικής τρομοκρατίας, ο κορεσμός του χώρου από τις γλώσσες, τους κανόνες και τελικά τις σχέσεις του εμπορεύματος, ο αποκλεισμός των ανεξέλεγτων κοινωνικών στοιχείων, ο εκτοπισμός των φτωχών και των στιγματισμένων. Continue reading Προκήρυξη-κάλεσμα σε πορεία ενάντια στην λεηλασία των Προσφυγικών

Ανακοίνωση για την αποτροπή φασιστικής προεκλογικής εκδήλωσης

Για την αντιφασιστική κινητοποίηση στους Αμπελόκηπους

Την Τρίτη 6/5 η άμεση κινητοποίηση ενός συνόλου αντιφασιστών απέτρεψε την ανακοινωμένη εισβολή των ναζιστών της Χ.Α. στους Αμπελόκηπους, που είχε αναφορά στο γήπεδο του Παναθηναϊκού και στα Προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας. Οι φασίστες είχαν προγραμματίσει προεκλογική εκδήλωση στο κτίριο του 7ου διαμερισματικού έχοντας εξασφαλίσει την άδεια από παράγοντες του Δήμου Αθηναίων. Η συγκεκριμένη επαναστοχοποίηση των Προσφυγικών λίγο καιρό μετά την μεταβίβασή τους στο ΤΑΙΠΕΔ προς πώληση και μάλιστα, σε σύνδεση με την στρατηγική του μαφιόζικου-φασιστικού-αστυνομικού ελέγχου των νεολαίων μέσα από τον μαζικό χώρο των γηπέδων, αναδεικνύει τις βαθύτερες πτυχές των κρατικών σχεδιασμών.
Το μπλοκ της κυριαρχίας, παντού πλέον ενοποιείται και οι διάφοροι κρατικοί και παρακρατικοί μηχανισμοί συνεργούν ενάντια στον κόσμο των καταπιεσμένων. Η αστικοφιλελέυθερη αντεπανάσταση επιχειρεί να εγκατασταθεί με τα επενδυτικά τραστ, τις φασιστικές εμπροσθοφυλακές της και τα προοδευτικά δεκανίκια της. Όσο ο παγκόσμιος ταξικός πόλεμος θα οξύνεται και θα αναβαθμίζεται, τόσο οι φασίστες, η πρωμετωπίδα του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού, θα λαμβάνουν κεντρικότερο ρόλο στις στρατηγικές επιλογές των αφεντικών και θα αποκαλύπτεται το βάθος και οι προεκτάσεις τις οργανικής μεταξύ τους σχέσης.
Το ακροδεξιό-μαφιόζικο παρακράτος είναι ο μηχανισμός που μπορεί να εξασκεί το μέγιστο της κρατικής αγριότητας. Η ευχαίρεια δράσης του πατά πάνω στην ελαστικότητα των οριογραμμών της αστικής νομιμότητας στα πλαίσια του κεντρικού κρατικού ελέγχου.
Ο φασισμός ως κρατικά οργανωμένη διαστρέβλωση των κινημάτων σπέρνει την συνειδησιακή σύγχηση, επιχειρεί να χειραγωγήσει την κοινωνική οργή και εξεγερτικότητα και να τις κατευθύνει στην αντικοινωνική αναστροφή τους και στην αφομοίωσή τους στην καταστολή. Οι φασιστικές συμμορίες έρχονται για να εδαφικοποιήσουν τον έλεγχο μέσα στον κοινωνικό χώρο.
Στο επίπεδο της βίαιης σύγκρουσης, οι μισθοφόροι παρακρατικοί ως κομμάτι της ενότητας όλων των κατασταλτικών μηχανισμών κάνουν ταυτόχρονα την βρώμικη δουλειά της εμπροσθοφυλακής, ανοίγουν το πεδίο για την προέλαση των επίσημων καθεστωτικών μηχανισμών και αξιοποιούνται ως γραμμή παρέλκυσης από τα πραγματικά επίδικα του αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα. Ο διαχωρισμός των νεοφασιστικών/ναζιστικών/εθνικιστικών σχηματισμών από το συστημικό περιβάλλον του δυτικού κεφαλαιοκρατικού ολοκληρωτισμού που τα γεννά και τα αναπαράγει, αποτελεί το απαραίτητο προκάλυμμα της διπολικής ενότητας δημοκρατίας-φασισμού. Κάθε θέαση του φασισμού έξω από την συνέχεια της αστικής κυριαρχίας είναι κοντόθωρη και γίνεται αυτοκτονική για τους αγωνιζόμενους.
Η πρώτη απόπειρα εδαφικοποίησης της επίθεσης στα Προσφυγικά και τους κατοίκους τους που έχουν στοχοποιηθεί ήδη από το κράτος καταδεικνύει τι πραγματικά σημαίνει αστική ανάπλαση. Τρομοκρατία, ρατσιστικές εκκαθαρίσεις κι εκμετάλλευση. Με τους φασίστες θ’άνοιγε ο δρόμος για τους επενδυτές.
Η αλληλένδετη αναφορά στα Προσφυγικά και στο γήπεδο της Λεωφόρου αποσκοπεί στην διάσπαση των υποκειμένων που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είναι δεμένα με την ευρύτερη γειτονιά. Τα σχέδια ανάπλασης δεν αφορούν μόνο τα Προσφυγικά, αλλά ως πολεοδομικοί άξονες της συνολικής καταστολής συνδέονται με την εξελισόμενη απόπειρα ελέγχου και επιστράτευσης του φίλαθλου και οπαδικού κόσμου. Ο αθλητικός εκσυγχρονισμός σημαίνει το βίαιο ξερίζωμα κάθε αντιστασιακής κουλτούρας και κάθε προλεταριακού δεσμού από τα γήπεδα και συμβαδίζει με το παρακράτος των οικονομικών μεγαλοπαραγόντων, των μπράβων, των ναρκεμπόρων και των φασιστών.
Στις 6/6/14 ξεκίνησε η απόπειρά άλωσης των Προσφυγικών μετά την κύρηξη πολέμου από τα πολιτικοοικονομικά επιτελεία. Η άμεση, ευρύα και αποφασιστική κινητοποίηση που απέτρεψε την φασιστοσύναξη στους Αμπελόκηπους, παρότι τα μαντρόσκυλα της Χ.Α. είχαν την ενεργητική κάλυψη του Δήμου και της αστυνομίσς, δείχνει την δυναμική της οργανωμένης κοινωνικής βάσης μέσα στις γειτονιές και την αποτελεσματικότητα της διασύνδεσης των αντιφασιστικών σχηματισμών στη βάση της κινηματικής εδαφικοποίησης.
Η μαχητική ταξική πάλη ενάντια στα αφεντικά και τους φασίστες τους ορθώνεται ως ο μόνος πραγματικός φραγμός στα δολοφονικά σχέδια τους, όπως τα βλέπουμε στην Ουκρανία με το πιο στυγνό πρόσωπό τους.

ΟΥΤΕ ΣΠΙΘΑΜΗ ΓΗΣ ΣΤ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΤΟΥΣ

Αναρχική Συλλογικότητα για τη Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Ενημερώσεις – τοποθετήσεις του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη απέναντι στην στρατοκρατική στοχοποίησή του

Μπατσόσκυλα και στρατοκράτες βγήκαν σεργιάνι στην πόλη…

Τη νύχτα της Τετάρτης 9 προς 10 του Απρίλη κι ενώ περπατούσα στην Λ.Αλεξάνδρας μια ομάδα μισθοφόρων της ΔΙΑΣ με περικύκλωσε. Σε ελάχιστο χρόνο αφότου πήραν την ταυτότητά μου ήμουν ήδη με χειροπέδες. Μου ανακοίνωσαν ότι εκκρεμεί ένταλμα σύλληψής μου.
Οι στρατοδίκες της δημοκρατίας έχουν κυρήξει πόλεμο στους αρνητές του πιο ολοκληρωτικού μηχανισμού κυριαρχίας. Οι διώξεις γι’ανυποταξία εντατικοποιούνται κι ένα καθεστώς ομηρίας αγωνιστών και τρομοκρατίας πάνω στο σύνολο των ταξικά καταπιεσμένων με συλλήψεις και αλλεπάληλα χρηματικά πρόστιμα επιχειρεί να γίνει ανεκτό. Η κρατική λεηλασία δυναστεύει χάρη στα όπλα της και πρωτίστως, διαιωνίζεται πίσω απ’το φάντασμα της άθλιας αίγλης τους.
Η κράτηση ενός ανυπότακτου στις τσιμεντένιες τρύπες της αστυνομίας, η προσαγωγή στο στρατοδικείο και οι οικονομικοί εκβιασμοί αποτελούν μέρος της καθολικής επίθεσης κράτους και κεφαλαίου. Οι συνεχείς στρατιωτικές διώξεις αποτελούν ένα ισχνό μέσο καταστολής της αντίστασης στην αστική στρατοκρατία. Ένας ελάχιστος ανάμεσα στους άπειρους λόγους εξέγερσης μέσα στο κρατικό κάτεργο.
Τα τοίχη της εξουσίας αποκαλύπτουν τους φόβους της. Να σπείρουμε την ανυποταξία ενάντια σε κράτος και αφεντικά.

Ολική Άρνηση Στράτευσης στο καθεστώς εκμετάλλευσης
Συστράτευση στην πάλη για την ελευθερία και την αλληλεγγύη

Δημήτρης Χατζηβασιλειάδης
12/4/2014

Το κείμενα σε pdf

_______________________________

 

Μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δημήτρη Χατζηβασιλειάδη
για τη νέα κλήση κατάταξης στις 28/5:

Όταν το κράτος σημαδεύει τους επαναστατημένους, οι επαναστατημένοι στρέφουμε το βλέμμα μας στο βλέμμα των καταπιεσμένων και των συντρόφων μας και λέμε: Αντεπίθεση!
Όταν τασσόμαστε από κοινού ενάντια στους μηχανισμούς της τυραννίας, της εκμετάλλευσης, της αλλοτρίωσης, δεν μετράμε τα χτυπήματα, τις διώξεις, τις ποινές, τις φυλακές, αλλά εκείνους που δεν συναντήσαμε ακόμα στον δρόμο. Continue reading Ενημερώσεις – τοποθετήσεις του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη απέναντι στην στρατοκρατική στοχοποίησή του

Σχετικά με την προσαγωγή του συντρόφου Φώτη Σίψα

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

Την Κυριακή 5/01/2014 και καθώς έβγαινα απο την οικία μου,9 άτομα της ομάδας Δέλτα με περικύκλωσαν.Αρχικά μου δήλωσαν ότι πρόκειται για έναν τυπικό έλεγχο ταυτοποίησης των στοιχείων μου παρόλο που ο επικεφαλής τους μου γνωστοποίησε ότι γνώριζε οτι είμαι αδελφός του διωκόμενου Θ.Σ για τη υπόθεση της Μarfin. Χωρίς να μου εξηγείται ο λόγος που θέλουν να μου κάνουν έλεγχο αφού ήδη γνωρίζουν ποιός είμαι μου ζητήθηκε να τους ακολουθήσω στη Γαδα.
Με τη συνοδεία και περικυκλωμένος απο τα μηχανάκια της ομάδας Δέλτα οδηγήθηκα πεζός στο 60  όροφο της ασφάλειας.Στις 2 ώρες της κράτησης μου,μου αφαιρέθηκαν όλα τα προσωπικά μου αντικείμενα και κυρίως το κινητό μου και ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος που είχα πάνω μου.Ανά διαστήματα στο δωμάτιο που με είχαν ερχόντουσαν  άτομα της ασφάλειας για ΄΄φιλική κουβέντα΄΄ με ερωτήσεις του τύπου τι σχέση έχω με τη τρομοκρατία ή γιατί είχα στη κατοχή μου ΄΄τρομοκρατικό΄΄ υλικό αναφερόμενοι σε μια εφημερίδα του καθεστωτικού τύπου που βρήκαν πάνω μου με άρθρο για διωκόμενους αγωνιστές.
Αρνούμενος να απαντήσω σε οποιαδήποτε ερώτηση τους, μου γνωστοποίησαν οτι γνωρίζουν ότι ανήκω στον αναρχικό/αντιεξουστικό χώρο και ότι δεν έχω πάει στρατό.Μου προσκόμισαν μια υπεύθυνη δήλωση πιστοποίησης  κατοικίας ζητώντας μου επίμονα να υπογράψω για να ενημερώσουν το στρατολογικό γραφείο ενώ ήδη γνώριζαν ότι εδώ και 10 χρόνια βρίσκομαι σε καθεστώς ανυποταξίας.Ύστερα απο τις επανειλλημένες μάταιες προσπαθειές τους να συνεργαστώ μαζί τους και με την έγκαιρη παρουσία έξω απο τη Γαδα αλληλέγγυων από τη γειτονία κάθως και των συντρόφων μου αλλά και της πίεσης που ασκήθηκε απο το δικηγόρο αφέθηκα ελεύθερος χωρίς να μου ασκηθεί κάποια κατηγορία.
Για άλλη μία φορά τα τσιράκια του Δένδια δείχνουν τα δόντια τους με τον καθημερινό έλεγχο σε όποιον ανήκει στον Α/Α χώρο  επιχειρώντας  έτσι να επιβάλλουν μέσα σε μία γειτονιά μεταναστών και προσφύγων καθεστώς τρομοκρατίας  και απομόνωσης με πρόσχημα την δημόσια ασφάλεια και την κοινωνική συνοχή.
Άν νομίζετε πώς θα λυγίσουμε με αυτές τις πρακτικές, είστε βαθιά νυχτωμένοι. Δεν θα αφήσουμε κανέναν αιχμάλωτο μόνο του. Δεν θα επιτρέψουμε την στοχοποιήση  κανενός σύντροφου αγωνιστή. Δεν θα περάσει η κρατική τρομοκρατία….

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ…         ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΑΣ ΨΑΧΝΟΥΝ

Φ.Σ 6/1/2014

Στις 5/1/14 οδηγήθηκε από ομάδα δέλτα στη ΓΑΔΑ ο σύντροφός μας Φ. Σ., με την αιτιολογία ότι είναι αναρχικός αγωνιστής, γεγονός που σύμφωνα με τις ίδιες τις πρακτικές και τα λεγόμενα των κρατικών μισθοφόρων αποτελεί επαρκή λόγο προσαγωγής στο τμήμα ασφάλειας πολιτεύματος.
Αυτό που εκ πρώτης όψης μοιάζει τυχαίο, αφού φαινομενικά δεν έψαχναν τον συγκεκριμένο σύντροφο, αλλά τον συνάντησαν στον δρόμο, αποτελεί απλά την διαρκή όψη της συστηματοποιημένης τρομοκρατίας που το κράτος επιχειρεί να παγιώσει ως αδιαμφισβήτητη κανονικότητα. Οι συμμορίες των διας και δελτα δεν έψαχναν ούτε ψάχνουν στις καθημερινές τους περιπολίες τον συγκεκριμένο αναρχικό αλλά κάθε αναρχικό και κάθε αγωνιστή.
Η επιβολή της άρχουσας τάξης πραγματώνεται μέσα από τον εκφοβισμό και την φυσική καταστολή των αγωνιστών τοποθετώντας τους σε ένα καθεστώς στοχοποίησης και διαρκούς ελέγχου. Το ιδιώνυμο του πολιτικού αγωνιστή αποτελεί μια πραγματικότητα που συμπιέζει ακόμη περισσότερο την ήδη καταβεβλημένη ταξική βάση.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και ο χώρος στον οποίο εκτιλήχθησαν τα γεγονότα. Ο σύντροφος μας προσήχθει από μια γειτονιά, αυτή των προσφυγικών της Λ. Αλεξάνδρας, όπου όχι μόνο υπάρχουν συμπυκνωμένες μια σειρά από κοινωνικές ομάδες (μετανάστες πρόσφυγες, υποπρολεταριακά κομμάτια, πολιτικοί αγωνιστές) οι οποίες δέχονται έτσι κι αλλιώς την σφοδρή επίθεση των κρατικών μηχανισμών, αλλα και όπου αναπτύσονται ανταγωνιστικές κοινωνικές και ταξικές δυναμικές.
Η κρατική τρομοκρατία επιχειρεί να εισβάλει σε όλο το φάσμα των πτυχών της καθημερινότητας αποβλέποντας στην ισχυροποίηση των συνθηκών υποταγής όχι μόνο των αγωνιζόμενων, αλλά και της κοινωνικής βάσης συνολικότερα.
Αντιλαμβανόμαστε την ολοκληρωτική βία που επιχειρεί να ασκήσει το κράτος και οι μηχανισμοί του πάνω στους αγωνιστές ως μια πράξη αδυναμίας παρά ως μια επίδειξη δύναμης παρόλο που επιφανειακά εμπεριέχει αυτό ακριβώς. Το αστικό κράτος καταστέλει γιατί δεν μπορεί να διαχειριστεί και να αφομοιώσει. Ανταγωνιστικά, οι ταξικές και κοινωνικές δυνάμεις μπορούν και έχουν κάθε λόγο να αντιπαραθέσουν μαχητικά την δική τους ανατρεπτική ισχύ.
Δεν υποσχόμαστε ότι δεν θα δεχτούμε αυτή την κατάσταση σαν να μην υπάρχει ήδη, αλλά ότι θα την ανατρέψουμε με την συνεπή και αποφασιστική πάλη μας ενάντια στο καθεστώς της εκμετάλευσης και του ολοκληρωτισμού.

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση
15/1/14

«Η πολεμική της αξιοπρέπειας» – Παρέμβαση του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Αυλώνα

«Και κάποτε θα σας πω πόσο πολύ σας αγάπησα, μόνο που πρέπει να με βρείτε τον ίδιο προσωπικά.

‘Όπως ο δήμιος… πότιζα εγώ τα ρόδα της συμπόνιας μες στον ύπνο τους εγώ, ένας άρρωστος εκ πεποιθήσεως, ένας ιδιοφυής της δυστυχίας (που τίναξα κάποτε τα μυαλά μου για μία ωραιότερη εποχή) κι ίσως τα δάκρυα μας πηγαίνουν πιο μακρία από τα όνειρα.

Καθώς βράδιαζε έπρεπε να ξαναβρίσκω όλη μου την αθωότητα για να μπορούνε τα άστρα να ‘ναι εκεί στην ώρα τους.

Και συνήθως σκοτώνουμε το παρόν με τον φόβο ή την τύψη μα πιο πολύ με τ’ όνειρο»

Τάσος Λειβαδίτης

Σκοπός αυτού του κειμένου είναι να ρίξει γέφυρες επικοινωνίας με όλους τους συντρόφους που διατηρούν το στοίχημα της καταστροφής ανοιχτό, να δώσει ζωή στις σκέψεις και τους προβληματισμούς μου που μέσα από αυτές τις γραμμές ταξιδεύουν και συναντιούνται με ανθρώπους που όπως και εγώ πιστεύουνε πως μονάχα μέσα από συνεχή αγώνα μπορούμε να κερδίσουμε πίσω την ζωή μας με τους δικούς μας όρους.

Έναν συνεχή αγώνα που εκδηλώνεται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους που κατευθύνονται σε έναν σκοπό.

Με οργισμένες φωνές και συγκρούσεις στις διαδηλώσεις, με μολύβι και χαρτί πάνω στα οποία αποτυπώνονται επικίνδυνες σκέψεις, με συζητήσεις και εκμυστηρεύσεις με τις οποίες χτίζονται συντροφικές σχέσεις ζωής, με όπλα, με βόμβες και με φωτιά που εκδικούνται έναν ολόκληρο κόσμο που μας έριξε στο κενό. Continue reading «Η πολεμική της αξιοπρέπειας» – Παρέμβαση του Νίκου Ρωμανού από τις φυλακές Αυλώνα

English translation of pamphlet – call for manifestation to the military trial of the Total Objector of Military service Dimitris Hatzivasiliadis

“Peter, Johan and Franz worked in a factory, making tanks…”
(Lyrics from an antimilitarist song)

Little by little the urban centres of capital in the four populated continents increasingly resemble concentration camps. Police forces are becoming militarized, sweeping the prison cities, openly torturing, shooting, attacking demonstrations en masse with chemical weapons, invading spaces of resistance, imprisoning and holding hostage an ever growing part of the opressed population. At the same time, armies are getting intensively reorginised into counter-revolutionary repressive institutions. With increasing frequency they intervene in the capitalist galleys in order to ensure class tyranny, enveloped in their post cold-war bourgeois propaganda which targets anyone who willfully or not becomes a threat to the security of their regimes.

Since the 90s, european republics, having sanctified their nazi deviants (both historical and contemporary), have been waging a war at their borders against the hungry and downtrodden of the capitalist periphery. They then spread concentration camps along the geographical borderlines of class antagonism, to be incorporated into the web of everyday control. Those of us who are deemed superfluous for capitalist reproduction under conditions of brutal exploitation, impoverishment and social cannibalism, are captured en masse under administrative detention. What is reflected both in our imprisonment and in our revolts is the fear of the rulers vis a vis the unbridled social potential. The condensed concentration camp serves to protect the universal work camp. In order to safeguard their profit, the rulers unleash class genocide on a planetary scale. Anihilation constitutes the perfected form of capital’s biopolitical domination over the exploited. The concentration camps of today, by revealing the militaristic order of bourgeois civilization, also reveal its abysmal brutality. Continue reading English translation of pamphlet – call for manifestation to the military trial of the Total Objector of Military service Dimitris Hatzivasiliadis

Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη

ꔷ «Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς, σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς…»

Χρόνο με τον χρόνο τα αστικά κέντρα του κεφάλαιου στις τέσσερις κατοικημένες ηπείρους μοιάζουν όλο και περισσότερο με στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι αστυνομίες στρατιωτικοποιούνται, σαρώνουν τις πόλεις-φυλακές και βασανίζουν απροκάλυπτα, πυροβολούν, επιτίθενται μαζικά με χημικά όπλα σε διαδηλώσεις, εισβάλουν σε χώρους αντίστασης, αιχμαλωτίζουν και θέτουν υπό ομηρεία διαρκώς αυξανόμενο κομμάτι των καταπιεσμένων. Ταυτοχρόνως, οι στρατοί επανοργανώνονται εντατικότερα ως κατασταλτικοί-αντεπαναστατικοί μηχανισμοί και επεμβαίνουν συχνότερα μέσα στο καπιταλιστικό κάτεργο για να διασφαλίσουν την ταξική τυραννία, περιβαλλόμενοι από την μεταψυχροπολεμική αστική προπαγάνδα η οποία στοχοποιεί με πολεμικούς όρους καθέναν που γίνεται εκκούσια ή ακούσια επικίνδυνος για την ασφάλεια των καθεστώτων.
Οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες αποενοχοποιώντας τις ναζιστικές παρεκλίσεις τους (ιστορικές και σύγχρονες) άνοιξαν από την δεκαετία του ’90 πόλεμο στα σύνορά τους ενάντια στους κατατρεγμένους και τους πεινασμένους της καπιταλισιτκής περιφέρειας, στη συνέχεια άπλωσαν στρατόπεδα συγκέντρωσης στις γεωγραφικές οριογραμμές του ταξικού ανταγωνισμού και ύστερα τα ενσωμάτωσαν στον ιστό του καθημερινού ελέγχου. Όποιοι από μας καθίστανται περιττοί για την κεφαλαιοκρατική αναπαραγωγή με όρους άγριας εκμετάλλευσης, εξαθλίωσης και κανιβαλισμού, φυλακίζονται μαζικά με διοικητικές διαδικασίες, αντικατοπτρίζοντας με τον εγκλεισμό τους και τις εξεγέρσεις τους τους φόβους των αφεντικών μπροστά στο ανεξέλεγκτο κοινωνικό δυναμικό. Το συμπυκνωμένο στρατόπεδο προστατεύει το καθολικό στρατόπεδο εργασίας και τ’αφεντικά για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του εξαπολύουν μια πλανητική ταξική γενοκτονία. Η εξόντωση αποτελεί την ολοκληρωμένη μορφή της βιοπολιτικής κυριαρχίας του κεφάλαιου πάνω στους εκμεταλλευόμενους. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκαλύπτοντας την στρατοκρατική οργάνωση του αστικού πολιτισμού, αποκαλύπτουν την αβυσσαλέα απανθρωπιά του. Continue reading Προκήρυξη – κάλεσμα σε συγκέντρωση στο στρατοδικείο του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη

Για την δολοφονία του Θανάση Καναούτη

Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ

O 19χρονος Θανάσης Καναούτης έπεσε νεκρός επειδή δεν πλήρωσε στο κράτος για να χρησιμοποιήσει ένα δημόσιο μέσο μεταφοράς. Η δολοφονία του αποτελεί αποκαλυπτικό σημείο της εντεινόμενης οικονομικής και κατασταλτικής επίθεσης από τη μεριά του κράτους και των αφεντικών. Η ολοκληρωτική λεηλασία της ζωής μας μέσω των φοροληστρικών επιδρομών, της εκμηδένισης των μισθών, της ραγδαίας αύξησης της ανεργίας, και της γενικευμένης εμπορευματοποίησης ολοένα και πιο ζωτικών πτυχών της καθημερινότητας (υγεία, ρεύμα, νερό, ελεύθεροι χώροι κτλ) πολλαπλασιάζει τα κέρδη των αφεντικών. Ταυτόχρονα, η μαζική εξαθλίωση είναι απόπειρα επισφράγησης του εκμεταλλευτικού καθεστώτος: «Πληρώνω για τα πάντα, ελέγχομαι παντού, υποτάσσομαι σιωπηλά, εξοντώνομαι όταν προσπαθώ να διαφύγω τον έλεγχο».

Το γεγονός της δολοφονίας αυτής είναι μια στιγμή του εξοντωτικού πογκρόμ που έχει εξαπολύσει το κράτος με τους ελεγκτικούς και διωκτικούς του μηχανισμούς ενάντια στο μεγάλο πλήθος αυτών που περνούν το αόρατο σύνορο της φτωχοποίησης και της περιθωριοποίησης. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι επιχειρήσεις «Ξένιος Δίας», οι φασιστικές συμμορίες, η ολοκληρωτική αστυνόμευση των ζωών μας και η εργασιακή τρομοκρατία στοχεύουν σε όποιον κάθε φορά φαίνεται πιο αδύναμος για να χτυπήσουν μέσω της πολυδιάσπασης και της απομόνωσης συνολικά την κοινωνία.

Η αποθράσυνση όλων των μηχανισμών καταστολής και ελέγχου (κρατικών και ιδιωτικών), των μπάτσων, των δημοτόμπατσων, των security, ακόμη και του τελευταίου ελεγκτή είναι αποτέλεσμα του ρόλου που τους έχει δοθεί από τα αφεντικά. Δεν πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά που οφείλονται στο τυχαίο ή στην προσωπικότητα του κάθε μπάτσου ή ελεγκτή, αλλά πρόκειται για τις ίδιες τις φονικές συνέπειες ενός συστήματος εκμετάλλευσης που επιχειρεί να θωρακίσει την κυριαρχία του πάνω στους καταπιεσμένους. Σε μια εποχή γενικής εξαθλίωσης αυτοί που παίρνουν θέση μισθοφόρου δίπλα στα αφεντικά ως ελεγκτές και διώκτες, είναι οι γενίτσαροι των αστών, οι άθλιοι προδότες της εργατικής τάξης, είναι τα πρόθυμα σκυλιά των αφεντικών, που για ένα κομμάτι ψωμί και ένα λιγδωμένο κόκαλο προστατεύουν τον πλούτο και την εξουσία τους. Οι σύγχρονοι κεφαλοκυνηγοί αμείβονται με μπόνους για κάθε φτωχοδιάβολο που θα παραδώσουν, για κάθε 19χρονο που θα στριμώξουν στη γωνία. Και όταν σκοτώνουν όποιον, όταν και όπου αντισταθεί στο ναρκοπέδιο που έχουν φυτέψει στις πόλεις και στις γειτονιές μας, προστατεύονται από όλους τους θεσμικούς μηχανισμούς (δικαστές, πολιτικούς, ΜΜΕ, μπάτσους) με απόλυτη ασυλία.

Η δολοφονία του Θανάση Καναούτη είναι μαχαίρι στην καρδιά της τάξης μας. Αυτό έγινε αντιληπτό από την τοπική κοινωνία, και ιδιαίτερα από τη νεολαία του Περιστερίου, που αγκάλιασε τον αδικοχαμένο Θανάση, βγήκε στους δρόμους ενάντια στον εφησυχασμό και επιτέθηκε σε οικονομικούς στόχους και κατασταλτικές δυνάμεις, επιχειρώντας να δώσει στην εκδικητική οργή χαρακτηριστικά ρήξης με τους θεσμούς των αφεντικών.

Η καταστολή της πορείας που ακολούθησε την κηδεία του Θανάση, οι φασιστικού τύπου προσαγωγές αγωνιστών που διαδήλωναν μπροστά από το σημείο της δολοφονίας, όσο και η στρατιωτική κατοχή όλο αυτό το διάστημα στους δρόμους και τις πλατείες του Περιστερίου (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κτλ) έδειξαν ξεκάθαρα τον τρόμο του κράτους απέναντι στο φάντασμα της γενικευμένης προλεταριακής εξέγερσης. Γιατί οι αντιδράσεις που προκάλεσε η δολοφονία με τον τρόπο που εδαφικοποιήθηκαν συλλογικά και κοινωνικά μέσα στη γειτονιά, φέρουν μέσα τους τη δυναμική της επανενοποίησης του πολυδιασπασμένου κοινωνικού ιστού, άμεσα και συγκρουσιακά. Γιατί είναι οι αγώνες που βρίσκουν την ενότητα μέσα από τα ανατρεπτικά προτάγματά τους και εκδηλώνονται στο εδώ και στο τώρα, εκεί που ζούμε, όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και απαιτούμε να πάρουμε τα πάντα πίσω, οι αγώνες αυτοί που προετοιμάζουν την ταξική αντεπίθεση στα χρυσά παλάτια της αστικής τάξης.

Εκεί που η καταπίεση και η καταστολή συμπυκνώνονται, οι «μικρές» αλλά οριακές αφορμές μπορούν να μετατραπούν σε αιτίες πολέμου. Είναι οι «μικρές» αυτές αφορμές που προκάλεσαν τους Δεκέμβρηδες, την αραβική άνοιξη, τα εξεγερσιακά κινήματα της Λ. Αμερικής και τις φωτιές που ξεκίνησαν από την Τακσίμ και απλώθηκαν σε όλη την τουρκία . Η κοινωνική επανάσταση κυοφορείται και κλωτσά ανυπόμονα να γεννηθεί μέσα στις γειτονιές μας, μέσα στις προλεταριακές οργανώσεις βάσης, μέσα στις συνελεύσεις γειτονιάς και τις τοπικές αντιστάσεις, που είναι τα ζωντανά κύτταρα, οι οικοδόμοι ενός καινούργιου κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

Να θάψουμε τους νεκροθάφτες της Ιστορίας στους τάφους που έσκαψαν για εμάς.

ΝΑ ΣΤΕΙΛΟΥΜΕ Τ’ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΙΡΑΚΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΙΟ ΒΑΘΥ ΧΑΝΤΑΚΙ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΤΟΥΣ ΣΑΚΕΛΙΩΝ, ΤΟΥΣ ΤΟΝΤΙ, ΤΟΥΣ NDIAYE, ΤΟΥΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥΣ,

ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΝΑΟΥΤΗ.

ΑΜΕΣΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΣΥΝΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική Συλλογικότητα για την Μαχητική Προλεταριακή Ανασυγκρότηση

Παρέμβαση του αιχμάλωτου αγωνιστή Νίκου Ρωμανού

Αντίστροφη Μέτρηση

    Το κείμενο αυτό δεν περιέχει ολοκληρωμένες τοποθετήσεις γύρω από τα θέματα που καταπιάνεται. Εναποθέτει δημόσια, σκέψεις, συμπεράσματα και διαπιστώσεις. Στοχεύει να δώσει τροφή για σκέψη και επιθυμία για δράση. Μέχρι την επόμενη φορά.

  Προς τους νέους συντρόφους…

  Αν κάτι μας αγχώνει και μας προβληματίζει, εκτός από τη στέρηση της ελευθερίας μας, είναι η ανησυχία για το αν η ζωή που δώσαμε και δίνουμε στον αγώνα, θα αγγίξει στον βαθμό που επιθυμούμε κάποιους.

  Αυτούς που θα αποφασίσουν πως η αναρχία δεν είναι μία παγωμένη έννοια, δεν είναι ένα ιδεολόγημα, δεν είναι προσκολλημένη με το μικρόβιο της διπλωματίας. Η δική μας αναρχία είναι εκφράσεις μιας αυθεντικής και αδούλωτης ζωής. Θα την δει κανείς στα φλεγόμενα μπουκάλια εναντίον ματατζήδων στις πορείες και στα βραδινά πεσίματα, θα την δει στους καπνούς από τις εμπρηστικές επιθέσεις, στα πεσίματα σε φασίστες και κάθε εχθρό της ελευθερίας.

  Για όσους την δείτε λοιπόν μην κάνετε τον κόπο να της μιλήσετε για ιδεολογίες, δεν θα σας απαντήσει και απεχθάνεται τον ξύλινο λόγο.

  Η γλώσσα που μιλάει, απαιτεί πάθος, τρέλα, λύσσα, φαντασία και καταστροφική διάθεση. Θα την νιώσετε να σας πλημμυρίζει όταν εξεγείρεστε βίαια. Ερωτευθείτε την και κάντε τη δικιά σας. Λιώστε τον πάγο του εγκλεισμού και ζεστάνετε τις καρδιές μας με φωτιά…

   …Και τώρα θα μιλήσουν οι λέξεις. Λέξεις που δεν φτάνουν να περιγράψουν τις οπλισμένες αποφάσεις και αντιφάσεις μας. Όμως ακόμα και έτσι υπόσχονται, αναπολούν, προλογίζουν. Λέξεις που εκδικούνται τις οργανωμένες σιωπές του σύγχρονου κόσμου όταν συνοδεύονται από τους ήχους εκρήξεων των αντάρτικων επιθέσεων, δημιουργώντας έτσι απελευθερωμένους χωροχρόνους μέσα στη γενικευμένη αιχμαλωσία που παράγει το σύστημα. Σε αυτές τις στιγμές λοιπόν δεν χωράνε ούτε μελανιές και μώλωπες για τα δελτία των 8, ούτε γρατσουνιές για υποκριτικές υπεκφυγές. Έτσι και αλλιώς τα σώματα των ανυπότακτων πάντα άντεχαν, το ξύλο, τις βρισιές, τον εγκλεισμό και τις χειροπέδες. Και αν καμιά φορά κοντοστέκονται δεν είναι από τις σφαλιάρες και τις κλωτσιές των γουρουνιών, αλλά από τα υποταγμένα βλέμματα που παραδέχονται σιωπηλά την συνενοχή τους.

    Το κρίμα δεν έχει θέση, ποτέ δεν είχε και ποτέ δεν θα έχει. Αρέσκεται όμως στο να ποζάρει μπροστά στον τηλεοπτικό φακό προκαλώντας αναπάντητα ερωτήματα στις στρατιές των τηλεηλιθίων που ποτέ δεν αναρωτήθηκαν τι πραγματικά διαδραματίζεται στα σκοτάδια της αφάνειας με άγνωστους καθημερινούς πρωταγωνιστές τους απόκληρους του κοινωνικού περιθωρίου. Όσο για τους ανθρώπους της δικής μας πάστας, το στοίχημα της καταστροφής του υπάρχοντος και της υπαρξιακής ανταρσίας παραμένει ανοιχτό, για όποιον, για όσους η φλόγα της αντίστασης καίει την ματωμένη τους καρδιά.

             ” Η επιλογή της ληστείας τράπεζας και οι προεκτάσεις της “

    Σειρά έχουν οι επιλογές. Να αναλυθούν, να γίνουν σαφείς και κατανοητές, να ρίξουν γέφυρες επικοινωνίας μέσω της διαλεκτικής προσέγγισης και της επαναστατικής κριτικής. Ο στόχος; Να οικειοποιηθούν από όλο και περισσότερους συντρόφους που τις κρίνουν ως γόνιμες και αποτελεσματικές πρακτικές του αναρχικού αγώνα.

    Για μένα οι ληστείες τραπεζών είναι μια διαχρονική επιλογή των επαναστατών που “ξεκλειδώνει” πολλές δυνατότητες. Κατ’ αρχάς σε αποδεσμεύει από τα πλοκάμια τις μισθωτής εργασίας και τις συμβάσεις που αυτή επισυνάπτει. Απελευθερώνεται έτσι χρόνος από την καθημερινότητα σου, δίνοντας σου την επιλογή να αφοσιωθείς στα πάθη σου. Εκεί που τελειώνει η καταστροφή της χαράς αρχίζει η χαρά της καταστροφής. Ταυτόχρονα οι ληστείες τραπεζών αποτελούν και ένα αναγκαίο μέσο για να χρηματοδοτούνται πολύμορφες υποδομές του αναρχικού αγώνα με χρήματα απαλλοτριωμένα από τον εχθρό. Μιλάμε για την στήριξη αναρχικών εγχειρημάτων, αιχμαλώτων συντρόφων, αντάρτικων υποδομών. Ταυτόχρονα αποτελεί και μια έμπρακτη εναντίωση στην κοινωνική ηθική της μισθωτής εργασίας και τους κοινωνικούς της ρόλους που αναπαράγει ο καπιταλιστικός κόσμος.

    Φυσικά και καμία πράξη από μόνη της δεν αποκτά επαναστατικά χαρακτηριστικά. Το υποκείμενο μέσα από τον λόγο, τα κίνητρα και τους σκοπούς του, δίνει νόημα στην πράξη και την κατευθύνει στους στόχους που αυτό ορίζει. Στην δική μου περίπτωση, η άρνηση εργασίας είναι ένα τμήμα της συγκεκριμένης επιλογής, το άλλο είναι η ενίσχυση της αναρχικής άμεσης δράσης και η επίθεση σε κράτος και καπιταλισμό μέσω του αναρχικού αντάρτικου πόλης.

                          ” Σχετικά με το αναρχικό αντάρτικο πόλης “

    Το μέσο του αντάρτικου αποτελεί ένα χρήσιμο εργαλείο στο “οπλοστάσιο” κάθε αναρχικού. Μία ένοπλη αναμέτρηση εναντίον της κυριαρχίας που αμφισβητεί στην πράξη τόσο το κρατικό μονοπώλιο στη βία, όσο και την πλασματική ανάγκη ενός μαζικού ξεσηκωμού για να δράσουμε. Η αντάρτικη δράση αναδεικνύει πως το σύστημα βάλλεται και ο μύθος της παντοδυναμίας του μπορεί να καταρρεύσει μαζί με το προσωπείο της άτρωτης μηχανής. Προκαλεί καίρια πλήγματα στον εχθρό και αποτελεί ένα μήνυμα εξέγερσης και μία ανοιχτή πρόσκληση για ανάληψη δράσης ενάντια στην καταπίεση. Σε προσωπικό επίπεδο δεν αφήνεις τον εαυτό σου να υποκύψει σκύβοντας το κεφάλι στη δύναμη του συστήματος αλλά οπλίζεσαι και επιτίθεσαι εναντίον του. Ρίσκα, αποφάσεις και συνέπειες ζυγίζονται με πολιτικά και προσωπικά κριτήρια και οδηγούν στην επιλογή. Η μάχεσαι για την καταστροφή του συστήματος η συνθηκολογείς με τις παροχές του. Μια επιλογή που συμβαδίζει με την ποιοτική εξέλιξη του αναρχικού αγώνα. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να αποβάλουμε τον πολιτικό λαϊκισμό που έχει ανθίσει στους αντικαθεστωτικούς κύκλους. Ας πούμε τα πράγματα ξεκάθαρα και με το όνομα τους. Είμαστε σε πόλεμο με το σύστημα, έχουμε νεκρούς, αιχμαλώτους, κυνηγημένους. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί ούτε και πρέπει να ειπωθεί ευχάριστα για να χαϊδέψει “καταπιεσμένα” αυτιά. Πρέπει να ειπωθεί όπως είναι, μία γροθιά στο στομάχι μας που οφείλουμε να τους την επιστρέψουμε στα μούτρα.
Για όλους όσους αρνούνται την ύπαρξη μας, αποφεύγουν να συνδέσουν τις μικροπολιτικές τους με τον πολύμορφο αναρχικό αγώνα και ονειρεύονται “αυτοοργανωμένους” αναίμακτους αγώνες και μετακαπιταλιστικούς παραδείσους. Αν τους ξέραμε ήδη τους ξεχάσαμε.

                 ” Λίγα λόγια για την οργανωμένη πλήξη του σήμερα “

Ζούμε στην εποχή που τα κοινωνικά συμβόλαια παραδίδονται στις φλόγες της επέλασης του νεοφιλελευθερισμού. Κατά συνέπεια το κράτος πρόνοιας και οι κοινωνικές παροχές συρρικνώνονται μπροστά στην επέλαση των πολυεθνικών κολοσσών.
Η αιχμή του πολιτισμού, το τεχνοβιομηχανικό σύμπλεγμα εδραιώνει την κυριαρχία του. Η νέα τάξη πραγμάτων απαιτεί έναν θεό που θα ανακηρυχθεί ως σωτήρας της ανθρωπότητας. Το όνομα αυτού είναι επιστήμη. Μια αυθεντία που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους κοινούς θνητούς ενώ η κοινωνική αποδοχή της ετοιμάζει αναίμακτα τον καθολικό έλεγχο. Η εφαρμογή των νέων τεχνολογιών, η αναπτυσσόμενη τεχνοδομή του κράτους που εγκαταλείπει την γραφειοκρατία του παρελθόντος, η επιθυμία για εθελούσιο μαζικό έλεγχο από την κοινωνία, είναι μια γεύση ενός πολιτισμένου ολοκληρωτισμού. Μέσω της κυρίαρχης προπαγάνδας τα καθημερινά εγκλήματα της επιστήμης καλλωπίζονται. Με πρόσχημα την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και την ιατρική περίθαλψη. Οι προστάτες της ζωής εξυψώνουν την αξία της φορώντας τις στολές της υποκρισίας. Όταν βέβαια το κρίνουν απαραίτητο ρίχνουν τις μάσκες για να εξοντώσουν στο όνομα του δικού τους θεού (χρήμα), κηρύσσοντας τις σταυροφορίες του σήμερα.

    Οι ντετερμινιστικές θεωρίες καταρρέουν, καθώς παρά την οικονομική αφαίμαξη του πληθυσμού, οι άνθρωποι παραμένουν δέσμιοι των αναστολών τους, των φόβων τους, των κεκτημένων τους ( που όλο και μειώνονται). Δέσμιοι ενός συστήματος από το οποίο εξαρτώνται υλικά, ψυχικά, πνευματικά. Οι αντοχές λοιπόν αυξάνονται και η ταπείνωση συνεχίζεται. Στις ουρές του ΟΑΕΔ, στα συσσίτια της εκκλησίας, στα γραφεία των αφεντικών, στην εξευγενισμένη ελεημοσύνη των ανθρωπιστικών εκστρατειών των media.

    Μια ταπείνωση που προσβάλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ενώ οι διαχειριστές της πολιτικής σκηνής καυχιούνται για τα κατορθώματα και τον ανθρωπισμό της δημοκρατίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν επιλέγει, απλά ακολουθεί τις επιλογές άλλων. Δεν ανησυχεί, αφήνει άλλους να το κάνουν γι’ αυτόν. Δεν έχει φωνή και προτιμάει να ακούει τις φωνές άλλων. Δεν οπλίζεται, στην καλύτερη απλώς αγανακτεί. Δεν ζει απλά πείθεται πως ο εικονικός κόσμος των οθονών και των διαφημίσεων είναι η ζωή του.

    Οι οθόνες του σύγχρονου πολιτισμού προβάλουν πρότυπα ανθρώπων και ιδανικά εμπορεύματα μειώνοντας έτσι την απόσταση μεταξύ τους.
Άνθρωποι, εμπορεύματα και μηχανές γίνονται ένα μέσα στην δύνη του ελέγχου που εξαπλώνεται διαρκώς.
Η μοναδικότητα του ατόμου παύει να υφίσταται και ταυτίζεται με την μετριότητα που αναλαμβάνει την ευθύνη της σιωπής. Μιας σιωπής που δολοφονεί χαμογελώντας πνιγμένη ανάμεσα στα εμπορεύματα του καταναλωτικού παραδείσου, στα αστυνομικά τμήματα, στις φυλακές, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στα ψυχιατρεία, στις “αναπτυσσόμενες” χώρες της καπιταλιστικής περιφέρειας.
Η κοινή γνώμη, αυτό το άβουλο συστημικό κατασκεύασμα, βολεύεται με πρόστυχες συνήθειες και σουλατσάρει στα κρεβάτια των αφεντικών. Οι κενές γνώμες λοιπόν δεν επιδέχονται ιδεολογικές επιδιορθώσεις. ‘Άλλωστε όση ιδεολογία και να πασπαλίσεις τα σκατά παραμένουν σκατά.
Για τους ανθρώπους που σε πείσμα των καιρών αναλαμβάνουν το ρίσκο να αγωνιστούν και να ερωτευθούν παράφορα, η επίθεση ποτέ δεν θα χωρέσει σε ιδεολογικά καλούπια για να γίνει αρεστή και δίκαιη.
Ιχνηλατώντας παρελθοντικές ιστορικές εμπειρίες αγώνα, ανακαλύπτοντας τα κοινά σημεία σύνδεσης μας με άλλους αγωνιστές, ισχυροποιούμε τα οδοφράγματα του σήμερα και οικοδομούμε την επαναστατική προοπτική του αύριο.
Να χτίσουμε μαχητικές κοινότητες αγώνα που θα διεξάγουν μετωπικό αγώνα ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό.
Να χτίσουμε αναρχικές σχέσεις στο εσωτερικό μας ζώντας και προτάσσοντας την αναρχία της άγριας ελευθερίας σε χρόνο ενεστώτα.
Να τολμήσουμε και να συνεχίσουμε να τολμάμε.

10, 100, 1000 επαναστατικοί πυρήνες εναντίον της κυριαρχίας και της μαζικής υποτέλειας.

ΟΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ!

“ Στο σημείο που ο πόνος δεν φτάνει.
Στο σημείο που οι καταιγίδες των ουρανών ενώνονται με τις τρικυμίες της θάλασσας.
Στο σημείο που η ελπίδα αποχαιρετάει τα δάκρυα και μια υπόσχεση αρκεί.
Στο σημείο που τα ιδρωμένα από το άγχος χέρια, αγγίζουν τα αναψοκοκκινισμένα πρόσωπα που αιώνια προσμένουν εκείνο το κάτι.
Στο σημείο εκείνο θα ξανανταμώσουμε.
Και αν μένει κάτι να ειπωθεί, ας είμαστε συνεπείς.”

Τους πιο θερμούς συντροφικούς μου χαιρετισμούς σε όλους τους αναρχικούς που δεν συνθηκολογούν και διατηρούν το στοίχημα της ανατροπής ανοιχτό. Στους συντρόφους που επιλέγουν να χτυπήσουν το κράτος και το κεφάλαιο ανώνυμα, σε αυτούς που διαλέγουν ένα όνομα για να βαφτίσουν την ανταρσία τους, στους πυρήνες της Άτυπης Αναρχικής Ομοσπονδίας-Διεθνές Επαναστατικό Μέτωπο (FAI-IRF), που συνεχίζουν την διάχυτη επίθεση.
Σε όλους τους αιχμαλώτους αδερφούς και αδερφές μας σε κάθε γωνιά του κόσμου που τα βράδια κοιτάνε τα αστέρια ανάμεσα από κάγκελα και συρματοπλέγματα.

Υ.Γ 1. Λίγο πριν βγει το κείμενο ενημερώθηκα για την απεργία πείνας του αναρχικού συντρόφου Κώστα Σακκά που απαιτεί την άμεση απελευθέρωση του. Στο επόμενο χρονικό διάστημα θα δημοσιευθεί κείμενο αλληλεγγύης στον αγώνα του συντρόφου.

Υ.Γ 2. Με το βλέμμα μου στα φλεγόμενα προάστια της Στοκχόλμης και τα πύρινα οδοφράγματα στην Τουρκία.

 

 

Φυλακές Αυλώνα

Νίκος Ρωμανός

Ιούνιος  2013

Κείμενο των αναρχικών Ντάλιου Αργύρη και Χαρίση Φοίβου από τις φυλακές Κορυδαλλού

«Σε εσένα που την νύχτα πέφτεις να κοιμηθείς απελπισμένος απο την ματαιότητα του αγώνα, από την καταστολή που μας «κλέβει»τους συντρόφους, στις καταλήψεις, που σαρώνει στο περασμά της ότι σταθεί μπροστά της. Ντύσου, πάρε μαζί σου μια απόφαση και αγωνίσου. Ας γράψει ιστορία γι αυτούς που αγωνίστηκαν μέχρι το τέλος,μέχρι και οι τελευταίοι επαναστάτες να γίνουν σκόνη στο πέρασμα της αναβαθμισμένης τεχνολογικής καταστολής. Ας γράψει η πουτάνα ιστορία για τις λυσσασμένες κραυγές των Ανθρώπων πριν τις εκτελέσεις τους. Ναι σε εσένα που μετράς τα βράδια τα αστέρια και η καρδιά σου χτυπάει γρήγορα, πιο γρήγορα, όλο και πιο γρήγορα καρτερώντας την αυγή για την συνέχιση της προσπάθειας και του αγώνα… ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ»

Εκείνο το μεσημέρι στην περιοχή της Ν. Φιλαδέλφειας τερματίστηκε το όμορφο ταξίδι ελευθερίας που είχαμε ξεκινήσει μετά και από την επίσημη ανακήρυξη της παρανομίας μας. Ο χρόνος πάγωσε, τα λεπτά τεθηκαν κι αυτά υπό παρακολούθηση και ο ουρανός κρύφτηκε από τις κουκούλες των διωκτών μας. Πέσαμε στα χέρια τους, η πικρή αίσθηση της ήττας που συνεπάγεται μια αιχμαλωσία θα μας κυνηγάει και πίσω από τα τείχη όσο οι αναμνήσεις της ελεύθερης ζωής μας θα ζωντανεύουν στην μνήμη μας.Το ταξίδι παρανομίας, αγώνα και ελευθερίας μας σε καμία περίπτωση δεν είχε αρχή τα μέσα του Φλεβάρη-όταν και εκδόθηκαν τα εντάλματα σύλληψης-ούτε τέλος τις πισθάγκωνες χειροπέδες μέσα στα συμβατικά οχήματα των μπάτσων.

Όσο προλάβαμε αυτά τα χρόνια που αποφασίσαμε να πάρουμε θέση μάχης στον αναρχικό αγώνα βιώσαμε πολύτιμες στιγμές συγκρούσεων, βίας, ζυμώσεων και συζητήσεων, προσπάθειας, απωλειών. Μα πάνω από όλα το χαμόγελο που αφήνει στο πρόσωπο η αίσθηση του ότι κάτι καταφέραμε, το ελάχιστο λιθαράκι που βάλαμε μαζί με τους συντρόφους μας για την οικοδόμηση μιας αληθινής και αδούλωτης ζωής.

Μέσα από τις μολότωφ, τις πέτρες και τα δακρυγόνα στις πορείες, τα κυνηγητά με τους μπάτσους στα στενά του κέντρου, τις βίαιες δράσεις,τις συζητήσεις με συντρόφους και φίλους μοιραζόμενοι τις κοινές μας ανησυχίες για την προώθηση του Αγώνα.Τόσες και τόσες στιγμές, μέσα και μορφές δράσεων που μετράμε αντίστροφα τον χρόνο για να τις ξαναβιώσουμε.

Δεν είμαστε εμείς που έχουμε να μετανιώσουμε για κάτι, μα όλοι αυτοί που παρακολουθούν τις εξελίξεις των ζωών τους στις τηλεοράσεις, που παραμένουν απαθείς κοιτώντας τις αιματηρές επιπτώσεις του μαραθώνιου της αδιαφορίας.Όλοι οι αδιάφοροι που «δολοφονούν» καθημερινά από τους καναπέδες τους.
Οι δηλώσεις μετάνοιας αποτελούν για εμάς αποδοχή της νίκης της εξουσίας.Και όσο γι αυτούς που μιλούν για «παραπλανημένες νεότητες» που παρασύρονται ας τους υπενθυμίσουμε πως οι παραπλανημένοι είναι εκείνοι που κοιμούνται πλάϊ στην ψευδαίσθηση του εφησυχασμού και βολεύονται με μέτριες και ακίνδυνες λύσεις μη κάνοντας τον κόπο να ρισκάρουν στο ελάχιστο. Ας πάψουν να μας χαρακτηρίζουν παραπλανημένους νέους προσπαθώντας να αποπολιτικοποιήσουν τη δράση μας.

Όχι δεν είμαστε εμείς που έχουμε να απολογηθούμε για τις κατηγορίες που μας αποδίδουν αλλά όλοι οι εχθροί της ελευθερίας είτε λέγονται μπάτσοι, δικαστές, ανακριτές είτε πολιτικοί,τεχνοκράτες και επιχειρηματίες για τις επαναλαμβανόμενες δολοφονίες τους.

Δεν έχουμε να δηλώσουμε τίποτα παραπάνω απ’ το ότι τασσόμαστε περήφανα στο πλευρό των Ενόχων της Εποχής μας, έναν κύκλο που ανέκαθεν είχαν όλοι οι αμφισβητίες των εξουσιών.Άνθρωποι σε όλο τον κόσμο που με τον δικό τους τρόπο-ανάλογα των κοινωνικών/πολιτικών ιδιαιτεροτήτων που τους γεννούν-κοιτούν τ’ αστέρια στους ουρανόυς και ετοιμάζονται για τις δικές τους αιματηρές μάχες με την εξουσία.

Απ’ την θέση που βρισκόμαστε και κοιτάμε τον συρματοπλεγμένο πλέον ουρανό διαθέτουμε ελάχιστα μέσα αγώνα στην διάθεσή μας. Παρ’ όλα αυτά με μολύβι και χαρτί, με την άρνησή μας να απολογηθούμε ενώπιων μπάτσων και δικαστών, με την άρνησή μας να υποβληθούμε στον ταπεινωτικό σωματικό έλεγχο στην φυλακή, αλλά και να «καταπιούμε» αμάσητο το στείρο προφίλ του φυλακόβιου, με την προσπάθειά μας να δημιουργήσουμε κοινότητα αγώνα μέσα στα τείχη των φυλακών μαζί με αναρχικούς και αξιοπρεπείς κρατούμενους θα τζογάρουμε στο πάντα ανοιχτό στοίχημα της επαναστατικής προοπτικής.

«Σχετικά με την ε.ο. Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς…»

Όπως φαίνεται και από το υπόλοιπο του κειμένου μας αλλά και από την στάση μας απέναντι στους μπάτσους και τους δικαστές δεν έχουμε καμία διάθεση και σκοπό να εγκλωβίσουμε τον λόγο μας επικαλούμενοι δικονομικούς όρους οι οποίοι είναι βγαλμένοι από έναν άλλον κόσμο σε σύγκρουση με τον δικό μας.Παρ’ όλα αυτά οι κατηγορίες για την Σ.Π.Φ. που μας αποδίδονται έχει για εμάς πολιτικό χαρακτήρα, επομένως σημασία να ξεκαθαρίσουμε την θέση μας.Δηλώνουμε πως δεν είμαστε μέλη της ε.ο. Σ.Π.Φ. Τα τελευταία χρόνια οι αστυνομικο-δικαστικοί κύκλοι μέσω της Σ.Π.Φ. επιχειρούν αφενός στο νομικό σκέλος να φορτώσουν με περισσότερες κατηγορίες ανθρώπους κατατάσσοντας τους σε αυτήν την οργάνωση και αφετέρου να εγκλωβίσουν τις αυτόνομες πολιτικές διαδρομές των όποιων συλληφθέντων αγωνιστών μέσα στα πλαίσια μιας και μόνο οργάνωσης. Παρουσιάζοντας και βαφτίζοντας ως μέλος όποιον τυχαίνει να συλλαμβάνεται η κυριαρχία προσπαθέι να παρουσιάσει προς τα έξω τον αγώνα και πιο συγκεκριμένα την βίαιη/αντάρτικη πλευρά του ως μονοπώλιο μιας ομάδας μην αναγνωρίζοντας την αυτονομία δράσης ή την διάχυσή της μέσα στον ευρύτερο ανατρεπτικό χώρο.

Κάνοντας «στην άκρη» το πως η κυριαρχία χρησιμοποιεί την οργάνωση της Σ.Π.Φ. σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπουμε την μεγάλη συμβολή της συγκεκριμένης αναρχικής επαναστατικής οργάνωσης στη συνέχιση και τον εμπλουτισμό του ίδιου του αγώνα(όπως για παράδειγμα το στοίχημα της διεθνοποίησης του αναρχικού αγώνα).Και αυτή η συμβολή ειναι ανεξάρτητη των όποιων διαφωνιών ή συμφωνιών έχουμε με τον λόγο και την δράση της.
Ο αναρχικός αγώνας δεν παύει να αποτελεί τόσο ενα μεγάλο μωσαικό ιδεών,πολιτικού λόγου και αντιλήψεων όσο και ένα ψηφιδωτό διαφορετικών και πολύμορφων επιθετικών δράσεων.Επιδίωξή μας σε κάθε περίπτωση είναι η από κοινού-των εκάστοτε επαναστατικών πυρήνων- αποδοχή και κατανόηση της έννοιας της ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ,της κοινότητας αγώνα ενάντια στο κράτος και την διάχυτη εξουσιαστική σχέση.

Η έννοια τις κοινότητας σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται ταύτιση σε επίπεδο λόγου και δράσης αλλά ένα πρόταγμα που μένει να κατανοηθεί και να οικειοποιηθεί όχι μόνο από τους αναρχικούς/επαναστάτες αλλά από όλους τους καταπιεσμένους της εξουσίας.

Ας τελειώνουμε μια και καλή εντός και εκτός του αναρχικού χώρου με τις κατακερματισμένες αντιστάσεις και ας ματώσουμε πάνω στα χαρακώματα της συλλογικής αντίστασης ενάντια στην επέλαση της κυριαρχίας.

«Κάποιες σκέψεις για τη συνθήκη της παρανομίας»

Όταν εκδόθηκαν τα εντάλματα και οι φωτογραφίες μας πήραμε την απόφαση να εξαφανιστούμε καθώς δεν ήμασταν διατεθειμένοι να χαρίσουμε την ελευθερία μας σε κανέναν ανθρωποφύλακα,ούτε να θάψουμε τις ιδέες και τη δράση μας ανάμεσα σε δικαστικούς φακέλους και έγγραφα. Αντιλαμβανόμαστε τη συνθήκη της παρανομίας ως μια «ισορροπία πάνω σε τεντωμένο σχοινί». Ως μια συνθήκη όπου ο κίνδυνος ελοχεύει σε κάθε στιγμή της ημέρας,από την κίνηση στον δρόμο μέχρι τα παράνομα σπίτια και τις συναντήσεις με φίλους και συντρόφους υπό τον φόβο της αστυνομικής παρακολούθησης.Μια κατάσταση που απαιτεί συνεχή προσοχή και προσεχτικούς σχεδιασμούς.Στη μάχη της παρανομίας το παραμικρό λάθος μπορεί να κοστίσει ακριβά,η παραμικρή χαλάρωση μπορεί να γίνει εκμεταλλεύσιμη απ’ τον εχθρό. Πρόκειται για ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου η καθημερινή ζωή δομείται πάνω σε κανόνες και μέτρα ασφαλείας.

Το στοίχημα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή της εξαφάνισής μας ήταν το εξής: το πως θα «διαρρήξουμε» το καθεστώς της απομόνωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η παράνομη συνθήκη. Και η απομόνωση που περιγράφουμε έχει δυο όψεις,πολιτική και υπαρξιακή. Στην πρώτη πλευρά του νομίσματος η απομόνωση «σημαίνει» μία απραξία σε επίπεδο πολιτικής δράσης δηλαδή απλή επιβίωση.Η αλήθεια είναι ότι τα μέσα και οι μορφές δράσεις είναι περιορισμένες.Οι δημόσιες εμφανίσεις είτε σε συνελεύσεις είτε σε πορείες και γενικότερα οι κινηματικές δομές είναι πλέον επικίνδυνες. Παρ’ όλα αυτά είναι στο χέρι μας να προσπαθήσουμε με έξυπνους τρόπους- με όποιο ρίσκο είναι διατεθειμένος ο καθένας να αναλάβει-να προσπαθήσουμε να μην χάσουμε καμία επαφή με τα κοινωνικά δρώμενα και όσο γίνεται να τα επηρεάσουμε με την δράση μας. Η θέση μας εξάλλου πάνω στις δράσεις και τις δυνατότες του αγώνα είναι πως δεν πρέπει να ακολουθείται μια καθιερωμένη/δογματική λογική που θέλει τα μέσα του να ακολουθούν το δίπολο νόμιμου-παράνομου.Ένας παράνομος αγωνιστής μπορεί τόσο να φοράει την κουκούλα και να επιτίθεται με όπλα όσο και να μοιράζει τη νύχτα προκηρύξεις. Είναι καιρός η φαντασία μας να επινοήσει καινοτόμους τρόπους χρήσης και διαχείρησης ΟΛΩΝ των μέσων,είτε από τις γιάφκες είτε από τα νόμιμα σπίτια. Η άλλη πλευρά του νομίσματος αντικατοπτρίζει την απομόνωση σε προσωπικό,υπαρξιακό επίπεδο. Μια απόσταση από τα αγαπημένα μας πρόσωπα-φίλους,συγγενείς κτλπ- αλλά και επαφή με λιγοστούς ανθρώπους καθημερινά δημιουργούν μια «ατομική κενότητα». Αυτή η κατάσταση δημιουργεί ένα βιττό συναίσθημα. Από την μία νιώθεις να σου λείπουν κοντινοί σου άνθρωποι αλλά και διάφορες εκφάνσεις του αγώνα, από την άλλη με τους λιγοστούς συντρόφους που βρίσκεσαι δημιουργούνται αδελφικοί δεσμοί που δύσκολα περιγράφονται σε ένα «κομμάτι χαρτι».
Παράλληλα η συνθήκη της παρανομίας προσφέρει και αυτή στον εκάστοτε αγωνιστή την δυνατότητα να εξελίξει και να ανεβάσει το επίπεδο της ένοπλης αντιπαράθεσης με το καθεστώς.Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι παράνομες υποδομές/ομάδες αναρχικών τα τελευταία χρόνια που με την αντάρτικη δράση τους αμφισβήτησαν έμπρακτα το μονοπώλιο της κρατικής βίας και προκάλεσαν υλικά και πολιτικά πλήγματα στη κυριαρχία και τον πολιτισμό της.Η σημασία των αντάρτικων υποδομών είναι κομβική στην εξέλιξη του πολέμου μας με την εξουσία λειτουργώντας σαν εμπροσθοφυλακή της καταστροφικής δύναμης της αναρχίας. Κομβική διότι κρατάει ζωντανό το στοίχημα της γενικευμένης ένοπλης εξέγερσης ενάντια στο καθεστώς και αναγκάζει την δημοκρατία να αφήσει το δήθεν εξευγενισμένο προσωπείο της εμφανίζοντας τον πραγματικό εαυτό της. Ταυτόχρονα δημιουργεί καταστάσεις τέτοιες στις οποίες επιτυγχάνεται η διάχυση του αναρχικού λόγου και πρακτικής στο ευρύτερο κοινωνικό σώμα. Η  αντάρτικη δράση δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά και ούτε είναι απομονωμένη απ’ τις υπόλοιπες κινηματικές διεργασίες. Λειτουργεί και δρα συναρτήσει αυτών μεταφέροντας τον πόλεμο σε στρατιωτικό επίπεδο.

                          «Για όσους μας στηρίζουν και τους στηρίζουμε…»

Προχωρώντας παρέα κάτω από τους δύο ουρανους…

Κάποια στιγμή σταματάς,κοιτάς τους δικούς σου εκεί πέρα και συνεχίζεις…

Κάποιοι μείναν πίσω, κάποιοι πέσαν αιχμάλωτοι και τώρα δαγκώνουν απ’ την λύσσα τους τα κάγκελα.

Στα κελιά της φυλακής τους η επανάσταση τρέφεται με αναρίθμητες Αναμνήσεις και φανταστικα αν,και αν,και αν…

Αν τι; Ζήτα απ’ τον δείκτη να γυρίσει πίσω. Πάρε την απάντηση στην θηλιά του εγκλεισμού…

Κάποιοι άλλοι εκεί έξω μονάχοι, τα βάζουν κάτω, σκέφτονται, κλαίνε και πάλι πολεμάνε. Πεισματάρηδες. Μετράνε τους φόβους και τις αναστολές τους, καμιά φορά βγαίνουν σκάρτοι, και άλλωτε πατάνε τη σκανδάλη. Η σφαίρα σφηνώνεται σε μια μεγάλη ελπίδα. Αγκαλιάζει τα σχέδια, ασπάζεται για τελευταία φορά την ημερομηνία και χαιρετά για χρόνια την λεωφόρο Δεκελείας.

Απότομη αλλαγή περιβάλλοντος.Ο γαλάζιος ουρανός μεταμορφώνεται σε μία μικρή κάτασπρη λάμπα. Τα χαμόγελα των συντρόφων μας φοράνε κουκούλες.

Είναι γελασμένοι οι καριόληδες. Εκείνη την στιγμή η θέα του μοιραίου επισκιάζει τον ξυλοδαρμό. Κανείς δεν νιώθει, δεν πονάει.Γεύεται μονάχα την μεγάλη ήττα.

Άκουσέ με πολύ προσεκτικά. Πάρε μέσα σου ότι ζήσαμε,όλα όσα ρισκάραμε, όσα κινδυνεύσαμε και χάσαμε, όλα όσα θα ζούσαμε αλλά «ατυχήσαμε» καθ’ οδόν…Φύλαξε κάπου μέσα σου μία μία κάθε υπόσχεση και κρύψου μην σε βρουν ΠΟΤΕ…
Στην χώρα του δικού τους ηλιοβασειλέματος είσαι λαθραίος, παράνομος, εχθρός.

Συνομιλώντας με την εποχή προχτές συνειδητοποιήσαμε την ενοχή μας.

Δεν είναι σωστό να κρύψεις μέσα σου το αναπάντεχο.Ίσως πάλι να νιώθεις και τύψεις.

Σε καμία περίπτωση πάντως μην ανταλλάξεις την ελευθερία σου με μία αιώνια προσμονή.

Δεν ξέρω που πας και που θα είσαι σήμερα, αύριο, τώρα.Φαντάζομαι ξέρεις πως είναι αυτά.

Κλείσε τα μάτια σου λοιπόν και σκέψου:ένα χαμόγελο, μια βόλτα στο δάσος, τις θυελλώδεις συζητήσεις μας,τα καρτέρια και τις επιθέσεις μας. Και μόλις ανοίξεις τα μάτια κοίτα τον ουρανό και πες: Πάμε ξανά, αυτήν την φορά μέχρι το τέλος.

ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑΞΑΚΗ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΗ ΣΑΡΑΦΟΥΔΗ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΥΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΧΑΤΖΗΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ-ΟΙ ΕΧΘΡΟΠΡΑΞΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

 

Οι αναρχικοί

Φοίβος Χαρίσης

Αργύρης Ντάλιος

Α’ Πτέρυγα Κορυδαλλού

Μάιος 2013

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1470560/

Διεθνιστικό μήνυμα του Ολικού Αρνητή Στράτευσης Δ.Χατζηβασιλειάδη – Internationalist declare from the Total Objector of the Military service Dimitris Hatzivasiliadis

Προς τους καταπιεζόμενους και εκμεταλλευόμενους της Τουρκίας, του Κουρδιστάν και όλης της γης, μήνυμα αλληλεγγύης και αγώνα από την Ελλάδα :

Αδέρφια, εδώ και αιώνες τα αφεντικά μας βάζουν να σφαζόμαστε για τα συμφέροντά τους. Δηλητηριάζουν τις κοινωνίες με εθνικό, φυλετικό και θρησκευτικό μίσος, για να μας κρατάνε απομονωμένους στα σύνορά τους, εξαρτημένους από την οικονομική κυριαρχία τους και φοβισμένους μπροστά στην στρατοκρατική βία τους. Οι γιορτές των καθεστώτων είναι τα σφαγεία του προλεταριάτου.
Στην Ελλάδα όλοι οι άντρες καλούνται να υπηρετήσουν υποχρεωτικά την πολεμική μηχανή της εξουσίας. Όποιοι αρνούνται να στρατευτούν κάτω από τις σημαίες των αφεντικών αντιμετωπίζουν διώξεις και μεγάλες χρηματικές ποινές. Είμαι ένας απ’όλους τους αρνητές στράτευσης, που συνεχίζουμε έμπρακτα, όπως και οι συναγωνιστές στην Τουρκία την κοινή αντίσταση ενάντια στον πόλεμο των αφεντικών.
Τόσο ο ελληνικός στρατός, όσο και ο τουρκικός αποτελούν δραστήρια όργανο του ΝΑΤΟ και των λεηλατικών εκστρατειών του. Ο τούρκικος στρατός διεξάγει στην Τουρκία και στο Κουρδιστάν έναν διαρκή πόλεμο εξόντωσης εκείνων που αγωνίζοται ενάντια στην ταξική και εθνική τυραννία. Ο ελληνικός στρατός προετοιμάζεται να ξαναβγεί στους δρόμους για να καταστείλει μια επικείμενη εξέγερση. Χωρίς την υποταγή μας όμως, οι μηχανές της κυριαρχίας δεν κινούνται.

Κείμενο σε pdf

To the opressed and exploited in Turkey, Kurdistan and around the world, a message of solidarity and struggle from Greece:

Brothers and sisters, for centuries now the bosses make us slaughter each other for their profits. They poison societies with national, racial and religious hatred, in order to keep us isolated within their borders, dependant on their financial domination and in constant fear of their militaristic violence. The regimes celebrate the massacres of the proletarians.

In greece all men are called-up for obligatory military service for the authority’s war machine. Whoever refuses to serve under the flags of the bosses faces prosecutions and large fines. I am one of all those unconditional negators of conscription who carry on the common struggle against the war of the bosses, just as the comrades in Turkey.

The greek army, just like the turkish army, is an active instrument of NATO and its campaigns of pillaging. The turkish army is conducting a perpetual war in Turkey and in Kurdistan to eliminate those who struggle against class and national tyranny. The greek army is preparing to conquer the streets in order to supress a possible insurrection.
Without our submission the machines of domination won’t function.

Sisters and brothers, lets stand on the same side of the front for a world of freedom, equality and solidarity. Lets turn the guns against authority.

SOLIDARITY IS THE WEAPON OF THE PEOPLE
WAR TO THE WAR OF THE BOSSES

Dimitris Hatzivasileiadis Athens, April 2013

Κείμενο 4 Αναρχικών συλληφθέντων για τη διπλή ληστεία στο Βελβεντό Κοζάνης

    Οι μέρες μας περνάνε, οι νύχτες μας δεν περνάνε.

   Τρέχουμε προς τη διαφυγή μας, ενώ γύρω μας εξελίσσεται ένα κανονικό ανθρωποκυνηγητό. Πίσω μας μία ζωή προκαθορισμένη, χαραγμένη από τα χέρια των κυρίαρχων, με στόχο να εσωτερικεύσουμε την υποταγή ως αντικειμενική συνθήκη, να νομιμοποιήσουμε ηθικά συστήματα νόμων και κανόνων, να εξισώσουμε το άτομο με μία στατιστική λογική αριθμών. Μπροστά μας ο κόσμος των «ουτοπικών» μας φαντασιώσεων που κατακτιέται μόνο με βία. Μία ζωή, μία πιθανότητα και αποφασιστικές επιλογές.

   Κοίτα το κενό ανάμεσα στα σύννεφα και πήδα, γιατί ποτέ η πτώση δεν υπήρξε πιο σίγουρη επιλογή.

   Την Παρασκευή 01.02, μαζί με ομάδα συντρόφων, προχωρήσαμε στη διπλή ληστεία της Αγροτικής Τράπεζας και του Ταχυδρομείου στο Βελβεντό Κοζάνης. Άποψή μας είναι πως έχει κάποια ουσία να αναλύσουμε σε ένα βαθμό το επιχειρησιακό κομμάτι της ληστείας. Κυρίως για να αναδειχθούν όλες οι πτυχές της επίθεσης, οι επιλογές που κάναμε, τα λάθη που διαπράξαμε και οι λόγοι που μας οδήγησαν σε αυτά:

   Το πρωί της Παρασκευής λοιπόν, επιτεθήκαμε στους δύο στόχους χωρισμένοι σε δύο ομάδες. Επιδίωξή μας από την αρχή ήταν να πάρουμε τα χρήματα και από τα δύο χρηματοκιβώτια, όπως και έγινε. Κατά τη διάρκεια της διαφυγής μας, μία σειρά από ατυχή γεγονότα και λανθασμένους χειρισμούς, οδήγησαν στην έκθεση τόσο του οχήματος μας, όσο και στην κατεύθυνσή μας στην αστυνομία.

   Λόγω του αστυνομικού κλοιού που σχηματίστηκε αυτόματα, ο σύντροφος που οδηγούσε το διαμορφωμένο εξωτερικά σαν ασθενοφόρο βαν, αναζητούσε διεξόδους διαφυγής για την ομάδα που έκανε τις ληστείες. Στην προσπάθειά του αυτή, έκανε το λάθος να περάσει τρεις φορές από όχημα των μπάτσων, με αποτέλεσμα να θεωρηθεί ύποπτος. Ακολούθησε καταδίωξη και μετά, λόγω άγνοιας της περιοχής στην οποία κατέληξε, έφτασε σε τέσσερα αδιέξοδα στους χωματόδρομους των ορυχείων, με αποτέλεσμα στο τελευταίο να περικυκλωθεί και να μην έχει πια κανένα ουσιαστικό περιθώριο διαφυγής. Έτσι, αφού έκαψε το βαν, τον συνέλαβαν. Με αυτές τις εξελίξεις και ενώ ο σύντροφός μας με το όχημα διαφυγής βρισκόταν ήδη στα χέρια των μπάτσων, το εύρος των επιλογών μας μειώθηκε σημαντικά.

   Αποφασίσαμε, λοιπόν, να σταματήσουμε το πρώτο διερχόμενο όχημα, καθώς θα εξασφάλιζε μία πιο ασφαλή διαφυγή για εμάς και τους συντρόφους μας. Το μείζον ζήτημα σε αυτή τη συνθήκη ήταν να μη γίνει γνωστό στους μπάτσους το νέο όχημα διαφυγής των συντρόφων μας, οπότε αποφασίσαμε να κρατήσουμε τον οδηγό στο βαν μαζί μας, μέχρι να βρούμε έναν τρόπο διαφυγής και για εμάς. Κάπου εκεί υπήρξε και η συνάντησή μας με ένα περιπολικό που εξελίσσεται σταδιακά σε άγρια καταδίωξη ως την πόλη της Βέροιας με τις περισσότερες δυνάμεις αστυνομίας, που υπήρχαν στη περιοχή, πίσω μας. Προφανώς δε διανοηθήκαμε στιγμή να χρησιμοποιήσουμε τον συγκεκριμένο όμηρο ως ανθρώπινη ασπίδα(δεν θα είχαμε π.χ. πρόβλημα αν είχαμε τον διευθυντή μίας τράπεζας), άλλωστε η αστυνομία δε γνώριζε την ύπαρξή του. Εν τέλει, λειτούργησε ως ανθρώπινη ασπίδα για τους μπάτσους εν αγνοία τους, καθώς αποτέλεσε την αιτία που δε χρησιμοποιήσαμε τα όπλα μας για να απεμπλακούμε. Γιατί η συνείδησή μας και ο αξιακός μας κώδικας δε μας επιτρέπουν να ρισκάρουμε τη ζωή ενός τυχαίου ανθρώπου που βρέθηκε μαζί μας παρά τη θέλησή του.
Στο σημείο αυτό θέλουμε να καταστήσουμε σαφές, ότι τα όπλα δεν τα είχαμε για εκφοβισμό, αλλά ως εργαλείο σε περίπτωση συμπλοκής μας με μπάτσους. Άρα, λοιπόν, ο λόγος που τελικά δεν πράξαμε όπως αναλογούσε, ώστε να διαφύγουμε, ήταν μία συνθήκη στην οποία βρεθήκαμε από λανθασμένο χειρισμό.

   Η μόνη εκδοχή διαφυγής πλέον ήταν η ταχύτητα και η προσπάθειά μας να κερδίσουμε απόσταση με το όχημα μας από τους μπάτσους που μας καταδίωκαν. Βέβαια η, πόλη της Βέροιας δεν προσφέρεται για κάτι τέτοιο και έτσι σύντομα εγκλωβιστήκαμε σε ένα στενό με αποτέλεσμα τη σύλληψή μας. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής μας, το μόνο που δηλώσαμε από την αρχή ήταν ότι ο άνθρωπος που είχαμε μαζί μας δεν είχε καμία σχέση με τη ληστεία και εμάς. Παρ’ όλα αυτά οι μπάτσοι συνέχιζαν να τον χτυπάνε και αυτόν, τουλάχιστον για όσο είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

   Η παραπάνω αφήγηση δεν γίνεται στα πλαίσια της επίδειξης και της αυτοπροβολής, αλλά για να αντιστρέψουμε την παρακαταθήκη μίας άνευ μάχης σύλληψης που οι συνθήκες μας οδήγησαν.

*  *  *  *  *

   Η αφήγηση τελειώνει στα κεντρικά της αστυνομίας στη Βέροια, όπου ακολουθησε πολύωρος βασανισμός τριών από εμάς από τα γουρούνια της αστυνομίας. Οι τακτικές γνωστές και αναμενόμενες: κουκούλα, δέσιμο με χειροπέδες πισθάγκωνα και ξύλο.

   Θεωρούμε αυτονόητο πως ανάμεσα σε εμάς και το σύστημα υπάρχει μία σαφής διαχωριστική γραμμή που αποτυπώνει τον πόλεμο μεταξύ δύο κόσμων. Τον κόσμο της κυριαρχίας, της καταπίεσης και της υποδούλωσης και τον κόσμο της ελευθερίας που δημιουργούμε και κρατάμε ζωντανό μέσα από την αδιάκοπη πάλη με την εξουσία.

   Σε αυτόν τον πόλεμο τα γουρούνια της αστυνομίας αποτελούν μόνιμο στόχο των αναρχικών ανταρτών ως εμπροσθοφυλακή και κατασταλτικός βραχίωνας των μηχανισμών της κυριαρχίας. Για αυτό θεωρούσαμε τη στάση των μπάτσων απέναντί μας αυτονόητη. Αν το κράτος δε μας πολεμούσε, τότε θα είχαμε ένα καλό λόγο να ανησυχήσουμε. Τα βασανιστήρια ως μέθοδος ήταν, είναι και θα είναι ένα όπλο στη φαρέτρα της εκάστοτε εξουσίας. Εμείς, φυσικά, σαν αναρχικοί, αρνούμαστε να χρησιμοποιήσουμε μεθόδους βασανισμού απέναντι στους εχθρούς μας και προτάσσουμε την αξιοπρεπή πρακτική των πολιτικών «εκτελέσεων», καθώς δε θέλουμε να αναπαράγουμε τη σαπίλα του κόσμου τους αλλά να την εξοντώσουμε.
Η άποψη που θέλει τους αγωνιστές βορά στα νύχια των κατασταλτικών μηχανισμών εσωτερικεύει την αντίληψη της ήττας στους κόλπους των ανατρεπτικών κύκλων. Είναι η αποδοχή μίας αντίληψης περιορισμού του πολέμου εναντίων των εχθρών της ελευθερίας, στα πλαίσια αποδοχής της αστικής κοινωνικής ηθικής και νομιμότητας. Και για να μην παραξηγούμαστε, η παραπάνω νύξη αφορά σε ανακοινώσεις τύπου ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α ή Α.Κ., που συμβάλουν περισσότερο στο ρεφορμισμό παρά στη ριζοσπαστικοποίηση. Περιττό να αναφερθούμε σε δημοσιογράφους, το ΣΥΡΙΖΑ και λοιπά κομμάτια του συστήματος που με «φιλικές» ανακοινώσεις προς εμάς επιχειρούν να επαναπροσεγγίσουν όσες συνειδήσεις ξεκινούν να αποκλίνουν από τις νόρμες, εξυπηρετώντας έτσι τη σταθεροποίηση του καθεστώτος.

   Τώρα, όσον αφορά στην αντιμετώπιση των πρακτικών βασανισμού, για εμάς η απάντηση βρίσκεται στην πολυμορφία. Η ανάδειξη συγκεκριμένων γεγονότων μέσα από δράσεις αντιπληροφόρησης όπως προκυρήξεις, αφίσες, συγκεντρώσεις, πορείες κ.τ.λ. είναι σίγουρα αναγκαία, ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να οδηγούνται σε μία διαπίστωση. Μία διαπίστωση που δε χωράει «μεμονωμένα περιστατικά» ή «εκδικητικές συμπεριφορές» αλλά οδηγεί στην αντίληψη ότι η φυσική βία ήταν πάντοτε μέσο καταστολής και ελέγχου από την εξουσία. Αποτελεί το κομμάτι του πολέμου μεταξύ κυριαρχίας και εξέγερσης.

   Όσο βέβαια εξαπλώνεται το μήνυμα αυτό, άλλο τόσο πρέπει να εξαπλώνεται και ένα μήνυμα τρόμου προς τους εκ φύσεως βασανιστές, τους μπάτσους. Για να μη χτυπάνε οι μπάτσοι δεν έχουν νόημα οι ενδοσυστημικές καταγγελίες και οι δικονομικές διαδικασίες, που συνεπάγονται εκπτώσεις και άτυπη αποδοχή της δικαστικής ή δημοσιογραφικής εξουσίας. Χρειάζεται αντίσταση× και η αντίσταση πρέπει να έχει και βίαιες μορφές. Γιατί μία επίθεση στους μπάτσους, όχι μόνο της Βέροιας, είτε με πέτρες, είτε με μολότωφ, είτε με όπλα, τους οδηγεί αδιαμφησβήτητα στο να επανεξετάσουν τις επιλογές τους, μετρώντας τις πληγές τους πριν ξανασηκώσουν χέρι. Γιατί όπως πολύ σωστά έχει ειπωθεί, οι εχθροί έχουν όνομα και διεύθυνση.

*  *  *  *  *

   Δε θα αναφερθούμε αναλυτικά στο ρόλο των τραπεζών, ούτως ή άλλως στην εποχή που ζούμε είναι γνωστός στον καθένα. Η ύπαρξή τους είναι μία διαρκής ληστεία. Για εμάς, ως αναρχικούς, αποτελούν στόχο για κάθε μορφή επίθεσης: εμπρηστική, βομβιστική, ληστρική. Βέβαια, πολύς λόγος έγινε για την υπόθεσή μας και σίγουρα υπάρχει ανάγκη να αναστρέψουμε το κλίμα. Να χτυπήσουμε τη διαρκή επιχείρηση απονοηματοδότησης της επιλογής μας και να αναδείξουμε τη σαπίλα της κοινωνιολογικής προσέγγισης και του ψευτοανθρωπιστικού υπόβαθρου, που λόγω ηλικίας θέλησαν να προσδώσουν.

   “Παιδιά της διπλανής πόρτας και χτυπάνε τράπεζα. Γιατί;”

   Γιατί η ληστεία είναι μία συνειδητά πολιτική πράξη. Δεν αποτελεί το επόμενο στάδιο μίας ανήσυχης εφηβικής περιόδου, φιλοδοξίες για προσωπικό πλουτισμό, ούτε φυσικά είναι αποτέλεσμα της δήθεν τεμπελιάς μας. Περιέχει όμως την επιθυμία να μη δεσμεύσουμε τις ζωές μας στη στυγνή εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας. Την άρνησή μας να γίνουμε γρανάζια οικονομικών συμφερόντων. Την αντίστασή μας στην επέλαση της ψυχικής κα αξιακής χρεοκωπίας του κόσμου τους.
Είναι σαφές για εμάς ότι δεν αρνούμαστε τη δημιουργικότητα μέσα στις κοινότητές μας. Άλλωστε, η οργάνωση μίας ληστεία απαιτεί καί πνευματική καί υλική εργασία. Αρνούμαστε όμως να υποδουλώσουμε τη δημιουργικότητά μας στον κόσμο της παραγωγής και αναπαραγωγής της εργασίας. Βέβαια, για εμάς λίγη ουσία θα είχε η άρνηση της μισθωτής σκλαβιάς αν δεν εργαζόμασταν παράλληλα και για την καταστροφή της. Είμαστε αμετανόητοι αναρχικοί και δεν επιζητάμε συμπάθεια, συμπόνια ή κατανόηση επειδή πράξαμε «λάθος» σε ένα «λάθος» κόσμο. Επιδιώκουμε τη διάδοση των προταγμάτων μας και των πρακτικών μας και θα το παλέψουμε μέχρι την τελευταία μας λέξη, μέχρι την τελευταία μας σφαίρα.

*  *  *  *  *

   Κάθε μας επιθετική πράξη, είναι και μία στιγμή του συνολικού επαναστατικού πολέμου που διεξάγεται σε όλα τα επίπεδα. Τα χρήματα από αυτή τη ληστεία δεν είχαν προορισμό τον επίπλαστο καταναλωτικό παράδεισο. Είναι απλά το εργαλείο για να κινηθεί κάθε μορφή αγώνα. Από την εκτύπωση προκυρήξεων μέχρι την αγορά όπλων και πυρομαχικών, για τη χρηματοδότηση των παράνομων υποδομών άμυνας και επίθεσης. Από την ενοικίαση των παράνομων σπιτιών μας μέχρι την προμήθεια εκρηκτικών για να τινάξουμε στον αέρα την κοινωνική ειρήνη.

   Ο σκοπός είναι η διάχυση της άμεσης δράσης ενάντια στη γενικευμένη συνθήκη της αιχμαλωσίας που βιώνουμε. Είτε αντάρτικα, είτε ανοιχτά και κατά μέτωπο, με όποιο τρόπο ο καθένας εκτιμά ότι είναι πιο γόνιμο και αποτελεσματικό, με όποιο τρόπο διατίθεται και γουστάρει κάθε άτομο και κάθε συλλογικότητα που συμβάλει στον αγώνα. Πάντα στόχος κάθε μας κίνησης, κάθε αντάρτικης επίθεσης είναι η εξάπλωση της επαναστατικής συνείδησης. Για να σταθούμε συνειδητά απέναντι στον κόσμο της καθολικής υποδούλωσης, απέναντι σε έναν διαρκώς εξελισσόμενο εχθρό που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του. Απέναντι σε αυτή τη συνθήκη, η μάχη για την ελευθερία και η προσπάθεια να προσδώσουμε μαχητικά χαρακτηριστικά σε κάθε πτυχή του αναρχικού αγώνα είναι γόνιμη και αναγκαία.

   Γιατί η αναρχία δεν μπορεί ποτέ να γίνει ευχάριστη ιδέα μέσα στον καθολικό κόσμο της υποταγής, παρά βρίσκεται σε αδιάκοπη σύγκρουση μαζί του.Δεν μπορεί να περιοριστεί ούτε σε ακίνδυνες και δημοκρατικά αποδεκτές εκδηλώσεις, ούτε σε φετιχισμούς των μέσων, αλλά συνιστά μία αδιαίρετη ολότητα κάθε μορφής αγώνα. Το κάθε άτομο ή ομάδα, ανάλογα με τις επιθυμίες, τις διαθέσεις και το σκεπτικό του,  συμβαλει με όποιον τρόπο γίνεται στη συνέχιση του αγώνα.Αναρχία είναι ο τρόπος μας να οργανωνόμαστε, να ζούμε και να παλέυουμε. Είναι η οργάνωση χωρίς περιορισμούς, είναι η αδιάκοπη πάλη. Είναι η ακραία συντροφικότητα που βιώνουμε στις εξεγερμένες κοινότητες απέναντι στο σάπιο κοινωνικό οικοδόμημα.

   Κλείνοντας θα θέλαμε να χαιρετίσουμε όλους τους συντρόφους που δραστηριοποιήθηκαν. Κολλώντας αφίσες, φωνάζοντας συνθήματα, οργανώνοντας συγκεντρώσεις, βγάζοντας κείμενα αλληλεγγύης (μέσα και έξω από τη φυλακή). Σε αυτούς που αυτή τη στιγμή ετοιμάζουν τις επιθέσεις τους.

Υ.Γ.1 Θέλουμε ακόμα να στείλουμε την αλληλεγγύη μας στον απεργό πείνας Σπύρο Δραβίλα ο οποίος δίνει μία επίπονη και σκληρή μάχη για μία ανάσα ελευθερίας. Καλή δύναμη.

Υ.Γ.2 Πριν λίγο καιρό σκοτώθηκε σε μία τυχαία συμπλοκή ο σύντροφος Riyano στην Ινδονησία. Ο Ryo ήταν αναρχικός που μέσα από τη δράση του προωθούσε τη διεθνή αλληλεγγύη. Τώρα ακόμα και αν λείπει από τις εχθροπραξίες που προκαλούμε ενάντια στο υπάρχον, είμαστε σίγουροι ότι κοιτάμε πάντα προς το ίδιο αστέρι, το αστέρι της αναρχικής διαρκούς εξέγερσης. Τιμή στο σύντροφο RIYANO.

 

Oι αναρχικοί:

Νίκος Ρωμανός

Δημήτρης Πολίτης

Ανδρέας-Δημήτρης Μπουρζούκος

Γιάννης Μιχαηλίδης

(Φλεβάρης 2013)

Αναδημοσίευση από https://athens.indymedia.org/post/1456823/

Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης του συντρόφου Δ. Χατζηβασιλειάδη

<<Όταν ακούω ότι για να πετύχει κάτι είναι απαραίτητη η συμμετοχή μου σκέφτομαι το στιφάδο>> (Ο λαγός)

Είμαι εχθρός του ελληνικού έθνους και κάθε έθνους. Διότι πρόκειται για πολεμικούς μηχανισμούς κοινωνικής αποσύνθεσης και υποδούλωσης. Η εθνική συνείδηση είναι το προκάλυμμα της αφομοίωσης στον αστικό ολοκληρωτισμό, της αφομοίωσης στον ιδιωτικό ωφελιμισμό, στην εκμετάλλευση και στην συσσώρευση, στην δικτατορία του νόμου· είναι η φοβική και μισάνθρωπη κέλευση της υποταγής στο κράτος. Κεφαλαιούχοι, πολιτικάντηδες, λόγιοι βρικόλακες και μισθοφόροι συναποτελούν τον πυρήνα του έθνους εξαπαρχής του. Εκατόν ενενήντα χρόνια εξαπάτησης, καταπίεσης, αποικειοποίησης και μητροπολιτικού εγκλεισμού, η ιστορία του έθνους μέσα στα σύνορα του ελληνικού κράτους. Εκατόν ενενήντα χρόνια πολεμικής συστράτευσης με τις μεγάλες δυνάμεις του κεφαλαίου, η θέση του ελληνικού έθνους στην εξέλιξη της διακρατικής κυριαρχίας.
Σήμερα, ο γενικός εξανδραποδισμός των εκμεταλλευόμεων για χάρη των ντόπιων αφεντικών και των διεθνικών διευθυντηρίων πραγματώνεται υπό την σημαία της εθνικής σωτηρίας. Με την σημαία του έθνους οπλίζονται τα καθάρματα, κρατικοί άρχοντες, καθεστωτικοί κονδυλοφόροι και φασιστικές συμμορίες, που οργανώνουν την εκκαθάριση των πιο αδύναμων κομματιών του κυριαρχούμενου κόσμου.
Το ελληνικό κράτος και η εθνική συνείδηση, συνείδηση υποτελούς ομοιογενοποίησης, συγκροτήθηκαν μέσα από εμφύλιους πολέμους, καταστολή, ταξικό έλεγχο. Continue reading Δήλωση Ολικής Άρνησης Στράτευσης του συντρόφου Δ. Χατζηβασιλειάδη